မိမိတာဝန်ကို ကျေနပ်ဖွယ်ရာ ထမ်းဆောင်ရန်အလို့ငှာ အရေးအကြီးဆုံးမှာ သမ္မာတရားအတွက် ကြီးမားသည့် အားထုတ်မှုတစ်ခု ပြုလုပ်ရန် ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို သဘောပေါက်ခြင်းအားဖြင့်သာ လူတို့သည် ဤစည်းမျဉ်းများနှင့်အညီ ပြုမူဆောင်ရွက်နိုင်ကြ၏။ ထို့အပြင် လူတို့သည် ၎င်းတို့၏ တာဝန်များနှင့် ဆက်စပ်သည့် ကျွမ်းကျင်မှု နယ်ပယ်အမျိုးမျိုးနှင့် အထူးပြု ကျွမ်းကျင်မှုများအကြောင်းကို သင်ယူရန် လိုအပ်ပြီး ရိုးရှင်းပြီး လက်တွေ့ကျသည့် နည်းပညာများကို သင်ယူရန် မုချလိုအပ်လေသည်။ လူအချို့က နည်းပညာပိုင်းဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်မှုအနည်းငယ် ရှိကြသော်လည်း ဤအရာကို ၎င်းတို့တာဝန်များတွင် မည်သို့ ကျင့်သုံးရမည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြချေ။ အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သည့်အခါ ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံးများသည် ထိုကိစ္စရပ်များနှင့် ပတ်သက်၍ လုံးဝ မရှင်းကြပေ။ အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်သည့် မည်သည့်နည်းလမ်းက မှန်ကန်သည်၊ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများနှင့် ကိုက်ညီပြီး အခြားသူများအား အကျိုးပြုနိုင်သည် သို့မဟုတ် မည်သည့်နည်းလမ်းသည် မမှန်ကန်သကဲ့သို့ စည်းမျဉ်းများအား ချိုးဖောက်သည်ဆိုသည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြချေ။ ၎င်းတို့၏ စိတ်များနှင့် ရှုပ်ထွေးသည့် အခြေအနေတွင်ရှိကြ၏။ ၎င်းတို့အတွက် ဤနည်းလမ်းသည် မှန်ကန်ပုံရသော်လည်း အခြားနည်းလမ်းများသည်လည်း ဖြစ်နိုင်ပုံရလေသည်။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် မည်သို့ သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ ပြုမူဆောင်ရွက်ရမည်ကို လုံးဝ မသေချာကြသကဲ့သို့ မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းကို လိုက်လျှောက်ရန်မှာ မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည်ကို မသိကြချေ။ ဤအရာက မည်သည့်အရာကို သက်သေပြသနည်း။ (သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ နားမလည်ကြပါ။) ဤလူများသည် သမ္မာတရားကို နားမလည်ကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့၏ အတွင်းပိုင်း အခြေအနေအပြင် အမှုအရာများစွာအတွက် ၎င်းတို့၏ သိနားလည်မှုနှင့် အကဲဖြတ်ခြင်းတို့နှင့်စပ်လျဉ်း၍ မရေရာသည့် အခြေအနေတွင် ရှိကြလေသည်။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာတွင် မပါဝင်သည့်အခါ အရာရာကို ၎င်းတို့ နားလည်ကာ အရာရာက ၎င်းတို့အတွက် လွယ်ကူသည်ဟု ခံစားကြလေသည်။ သို့သော် လက်တွေ့ဘဝ အခြေအနေတစ်ခုကို အမှန်တကယ် ကြုံရသည့်အခါ မည်သို့နားလည်ရမည်၊ မည်သို့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည်ကိုဖြစ်စေ၊ ရှေ့ဆက်ရမည့် မှန်ကန်သည့်နည်းလမ်းကိုဖြစ်စေ မသိကြချေ။ ထိုအခါမှ ၎င်းတို့အနေဖြင့် ဘာမျှ မရှိကြောင်းနှင့် သမ္မာတရားတစ်ခုမျှ နားမလည်ကြကြောင်း ခံစားမိကြသည်။ ယခင်က ၎င်းတို့ ဟောပြောခဲ့သည့် အယူဝါဒများသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် အခြားလူများထံမှ ရှာဖွေပြီး အခြေအနေကို ထိုသူတို့နှင့်အတူ ဆွေးနွေးရန်မှလွဲ၍ ရွေးချယ်စရာ မရှိပေ။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို နားမလည်သည့်လူများက အခြေအနေတစ်ခုကို ကြုံရသည့်အခါ ဖြစ်ပျက်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ပူပန်သောကနှင့် ပြည့်ကြသည်။ ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် မှားယွင်းပြီး ထိုအရာကို လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် မှန်ကန်ခြင်းမရှိဟု ခံစားရပြီး မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းကို ရှာမတွေ့နိုင်ကြပေ။ ထိုအခါမှသာ သမ္မာတရားမရှိဘဲ ခြေလှမ်းတစ်ချက်ကို လျှောက်လှမ်းရန် အမှန်တကယ် ခက်ခဲသည်ကို ၎င်းတို့ မြင်ကြလေသည်။ ထိုသို့သော လူများသည် ဤအချိန်တွင် မည်သည့်အရာကို အလိုအပ်ဆုံး ဖြစ်သနည်း။ ဆိုးယုတ်သော အတွေးအခေါ်နှင့် အသိပညာ ဖြစ်သလော၊ သို့မဟုတ် သမ္မာတရားကို သိနားလည်ခြင်း ဖြစ်သလော။ ပဓာနအကျဆုံးသောအရာမှာ သမ္မာတရားကို နားလည်ရန် ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို သင် နားမလည်လျှင် အလုပ်တစ်ခုကို သင် ပြီးစီးလျှင်ပင် ထိုအလုပ်နှင့်ပတ်သက်၍ သင် မသေချာမရေရာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ သင့်အနေဖြင့် ကောင်းမွန်စွာ လုပ်ခဲ့ခြင်း ရှိမရှိ သို့မဟုတ် အလုပ်ပြီးသည့်နောက်တွင် မည်သည့်ရလဒ် ရှိလိမ့်မည်ဟူသည်ကို သင် မသိချေ။ ဤအရာများကို သင် အကဲမဖြတ်နိုင်ချေ။ အဘယ်ကြောင့် အကဲမဖြတ်နိုင်သနည်း။ သင်၏ စိတ်နှလုံးသည် အဘယ်ကြောင့် မသေချာမရေရာမှုနှင့် အမြဲ ပြည့်နေသနည်း။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အမှုအရာများကို သင် လုပ်ဆောင်သည့်အခါ စည်းမျဉ်းများနှင့် အမှန်တကယ်၊ အစစ်အမှန် ကိုက်ညီသော နည်းလမ်းတစ်ခုဖြင့် ထိုအရာများကို သင် လုပ်ဆောင်သလော၊ သင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နေသည့် အရာများက စည်းမျဉ်းများ ဖြစ်သလောဆိုသည်နှင့် သင်၏ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုသည် သမ္မာတရားနှင့် ကိုက်ညီခြင်း ရှိမရှိဟူသည်တို့ကို သင် မသေချာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤအရာကို မှန်ကန်ကြောင်း သင် အတည်မပြုနိုင်ပေ။ သင်၏ တာဝန်ထမ်းဆောင်မှုတွင် သေးငယ်သည့် ရလဒ်အချို့ သင် စွမ်းဆောင်ရရှိလျှင် မိမိဘာသာ အားရကျေနပ်လာရင်း သင်သည် အလွန်တတ်စွမ်းနိုင်ပြီး အရင်းအနှီးအချို့ ရရှိပြီးဖြစ်သည်ဟု ခံစားရလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် သိသာသည့် ရလဒ်မရှိလျှင်၊ သို့မဟုတ် စည်းမျဉ်း၏ စံနှုန်းများကို မပြည့်မီလျှင် သင်သည် ချက်ချင်း အပျက်သဘောဆောင်လာလိမ့်မည်ဖြစ်ကာ “ဘုရားသခင်က မည်သည့်အချိန်တွင် ငါ့ကို ဉာဏ်အလင်းပေးလိမ့်မည်နည်း။ ငါက မည်သည့် လှုံ့ဆော်မှုမျှ၊ ဉာဏ်အလင်းပေးမှုနှင့် အလင်းပေးမှုမျှ မရရှိဘဲရှိနေသော်လည်း ဘုရားသခင်သည် အဘယ်ကြောင့် အခြားသူများကို အမြဲ ဉာဏ်အလင်းပေးသနည်း”ဟု တွေးလိမ့်မည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အမှုအရာများကို မှန်ကန်သည့် ရည်ရွယ်ချက်များဖြင့် လုပ်ဆောင်ပြီးဖြစ်ကာ အားထုတ်မှုများစွာ ပြုလုပ်ပြီးဖြစ်သည်ဟု သင်ခံစားရနိုင်သောကြောင့် ဘုရားသခင်က သင်၏ အားထုတ်မှုကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ လက်ခံ၊ အသိအမှတ်ပြုကာ အတည်ပြုလိမ့်မည်ဟု သင် မျှော်လင့်သည်။ သို့သော် တစ်ချိန်တည်းတွင် သင့်အနေဖြင့် မမှန်မကန် ပြုမူခဲ့သည်ဟု ဘုရားသခင်က ပြောဆိုပြီး ထိုအပြုအမူအား အသိအမှတ်မပြုမည်ကိုလည်း သင် ကြောက်သည်။ ဤအရာက အကျိုးအမြတ်နှင့် ဆုံးရှုံးမှုအတွက် ပူပန်မှုကို ပြသည် မဟုတ်လော။ သင့်အနေဖြင့် ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုအရ သေးငယ်ကြောင်း၊ အလွန်ပင် ပုန်ကန်ပြီး မာနထောင်လွှားကြောင်းနှင့် အနည်းဆုံးသော အရာကို သင် ရရှိသည့်အခါတိုင်းတွင် သင်သည် မိမိဘာသာ အားရကျေနပ်လာကြောင်း သင် မြင်သည့်အခါ သင်သည် အလွန် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးကြောင်း၊ သင်သည် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်နှင့် စာတန်ဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်၏ ကယ်တင်ခြင်းနှင့် မထိုက်တန်ကြောင်းတို့ကို သင် ခံစားမိလိမ့်မည်။ ထို့နောက် နောက်ထပ် သေးငယ်သည့် အောင်မြင်မှုအချို့ကို သင် ပြုလုပ်ပြီးနောက်တွင် တကယ်တွင်တော့ သင် သိပ်မဆိုးကြောင်း၊ သင့်တွင် အစွမ်းအစအချို့ရှိကာ ရလဒ်အချို့ စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်ကြောင်းနှင့် ထို့ကြောင့် သင် ဆုချီးမြှင့်ခံရသင့်ကြောင်းတို့ကို သင် စဉ်းစားမိလိမ့်မည်။ ဤအရာက အကျိုးအမြတ်နှင့် ဆုံးရှုံးမှုအတွက် ပူပန်မှုကို ပြသည် မဟုတ်လော။ အကျိုးအမြတ်နှင့် ဆုံးရှုံးမှုတို့အတွက် ပူပန်သည့် ဤအခြေအနေကို မည်သည့်အရာက ဖြစ်ပေါ်စေသနည်း။ ယင်းမှာ သမ္မာတရားကို သိနားလည်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းနှင့် တိုက်ရိုက် ဆက်စပ်ပေသည်။ လူတို့သည် သမ္မာတရားကို နားမလည်သည့်အခါ ထိုအရာက အခြေအနေများစွာနှင့် သရုပ်သကန်များစွာကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အဓိကအချက်မှာ လူတို့သည် အကျိုးအမြတ်နှင့် ဆုံးရှုံးမှုများကို ပူပန်သည့် အခြေအနေတစ်ခုတွင် မကြာခဏ အသက်ရှင်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့၏ ပုံမှန်အခြေအနေဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို သင် နားမလည်သောကြောင့် သင်၏ ကိုယ်ပိုင် လုပ်နိုင်စွမ်းများကို သင် အကဲမဖြတ်နိုင်ပေ။ သင် မည်သည့်အရာ လုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး မည်သည့်အရာ မလုပ်ဆောင်နိုင်သည်ကို သင် မသိပေ။ သမ္မာတရားကို သင် နားမလည်သောကြောင့် သင်၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်သည့်အခါ မည်သည့် စည်းမျဉ်းများနှင့် စံနှုန်းများအား လိုက်လျှောက်ရမည်ကို သင် မသိ သို့မဟုတ် ရည်မှန်းရမည့် ရလဒ်ကို သင် မသိပေ။ ဘဝ၏ ရည်မှန်းချက်နှင့် ဦးတည်ချက်က မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကိုလည်း သင် မသိပေ။ ဘုရားသခင်က သင်နှင့်ပတ်သက်၍ အဘယ်ကြောင့် ဒေါသထွက်သည်၊ သင့်ကို အဘယ်ကြောင့် ဘုရားသခင်က အသိအမှတ်ပြုသည် သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်က သင်နှင့်ပတ်သက်၍ အဘယ်ကြောင့် သက်ညှာသည်ဆိုသည်တို့ကို သင်မသိပေ။ ဤအရာများထဲမှ တစ်ခုတလေကိုမျှ သင် မသိချေ။ မည်သည့်နေရာတွင် သင် ရပ်တည်သင့်သည်ကို သင် မသိသကဲ့သို့ သင် လုပ်ဆောင်ပြီးသည့်အရာသည် ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦးအနေဖြင့် သင်၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းပြီးခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်နှင့် သင့်အနေဖြင့် စိတ်ကျေနပ်ဖွယ် ထမ်းဆောင်ပြီးခြင်း ရှိမရှိဟူသည်တို့ကို သင် အကဲမဖြတ်နိုင်ပေ။ တစ်ခါတစ်ရံ သင်သည် အမှုအရာများကို မဝံ့မရဲ လုပ်ဆောင်ပြီး အခြားအချိန်များတွင် သင်သည် ရဲရင့်ကာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်သည်။ သင်၏ အခြေအနေသည် အမြဲ တည်ငြိမ်မှုမရှိပေ။ လူတစ်ဦး၏ အခြေအနေသည် အဘယ်သို့ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာသနည်း။ နောက်ဆုံးတွင် ဤအရာသည် သမ္မာတရားကို သိနားလည်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းနှင့် ဆက်စပ်ပေသည်။ လူတို့သည် သမ္မာတရားကို နားမလည်သည့်အခါ အမှုအရာများကို စည်းမျဉ်းမရှိဘဲ ကိုင်တွယ်ကြသည်။ အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်သည့်အခါ အလွန် အပြောင်းအလဲမြန်ကြပြီး မပျက်မကွက် တစ်နည်းမဟုတ်၊ နောက်တစ်နည်းဖြင့် သွေဖည်ကြသည်။ မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ဆောင်သည့်အခါ အရာရာကို ၎င်းတို့ နားလည်သည်ဟု ထင်ရပြီး အယူဝါဒနှင့်ပတ်သက်၍ ကောင်းစွာ ပြောဆိုကြသည်။ သို့ရာတွင် တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပျက်ပြီး ထိုအရာကို အဖြေရှာဖို့၊ ၎င်းတို့နားလည်သည့် သမ္မာတရားအားလုံးကို တကယ့်ဘဝတွင် ကျင့်သုံးရန် စေခိုင်းခြင်းခံရသည့်အခါ လမ်းကြောင်းမရှိကြ၊ မည်သည့် စည်းမျဉ်း အသုံးပြုရမည်ကို မသိကြသကဲ့သို့ “ငါ၏ တာဝန်ကို သစ္စာစောင့်သိစွာ ထမ်းဆောင်ရမည်ကို၊ ငါ ရိုးသားရမည်ကို၊ ဘုရားသခင်နှင့်ပတ်သက်၍ အယူအဆများနှင့် အထင်လွဲမှုများ မရှိရမည်ကို၊ ဘုရားကို ငါ ကျိုးနွံနာခံရမည်ကို နားလည်ပါသည်။ သို့သော် ဤအရာကို အမှန်တကယ် ငါ မည်သို့ ကိုင်တွယ်သင့်သနည်း”ဟု မိမိတို့ကိုယ်ကို ပြောဆိုကြသည်။ ထိုအရာကို ၎င်းတို့ ဆက်လက်၍ အချိန်ယူ စဉ်းစားကာ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ အသုံးပြုရန် ကြိုးစားကြပြီး မည်သည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ အသုံးပြုရမည်ကို မသိဘဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ ၎င်းတို့ထံ တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်အနှံ့ရှာဖွေသော လူတစ်ဦးသည် သမ္မာတရားကို နားလည်သောသူတစ်ဦးဖြစ်သည်ဟု သင် တွေးထင်သလော။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို အမှန်တကယ် သိနားလည်ခြင်း မဟုတ်ပေ။ ထိုသို့သော လူများသည် အယူဝါဒအနည်းငယ်ကို နားလည်ရုံမျှနားလည်သော်လည်း ဤသမ္မာတရားများ၏ စစ်မှန်မှုကို သဘောမပေါက်ကြသေးချေ။ ဤအရာက ၎င်းတို့ ပုံမှန်ပြောဆိုသည့်အရာနှင့် ၎င်းတို့ နားလည်သည်ဟု ယုံကြည်သည့်အရာတို့သည် ဘာမျှမဟုတ်ဘဲ အယူဝါဒများသာဖြစ်သည်ကို ပြပေသည်။ သင်သည် သမ္မာတရားကို နားလည်လျှင်၊ သမ္မာတရား စစ်မှန်မှုကို သင် ပိုင်ဆိုင်လျှင် သင့်ထံ တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များနှင့်အညီ မည်သို့ ပြုမူရမည်ဆိုသည်နှင့်၊ စည်းမျဉ်း၏ အကန့်အသတ် အတိုင်းအတာအတွင်းတွင် မည်သို့ ပြုမူရမည်ကို သင် သိလိမ့်မည်။ သင် နားလည်သမျှက အယူဝါဒဖြစ်ပြီး သမ္မာတရားမဟုတ်လျှင် သင့်ထံ တစ်စုံတစ်ရာ အမှန်တကယ် ဖြစ်ပျက်သည့်အခါတွင် အယူဝါဒအပေါ် သင် မှီခိုကာ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်လျှင် သင်သည် ဖြတ်သန်းရမည့် လမ်းရှိလိမ့်မည် မဟုတ်။ စည်းမျဉ်းကို သင် ရှာတွေ့နိုင်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည့် လမ်းကြောင်းကို ရှာတွေ့နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ ဆိုလိုသည်မှာ သင့်အနေဖြင့် သမ္မာတရား၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာတစ်ခုကို နားလည်သည့်အလား၊ သမ္မာတရားနှင့်ဆိုင်သည့် ဤစကားများ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို သင် နားလည်သည့်အလား၊ ပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက် အနည်းငယ်နှင့် ဘုရားသခင် တောင်းဆိုသည့်အရာကို သင် နားလည်သည့်အလား၊ ဤအရာအားလုံးကို သင် သိရှိသည့်အလား ထင်ကောင်းထင်ရမည်။ သို့သော် သင့်ထံ တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ သမ္မာတရားကို သင် လက်တွေ့မလုပ်ဆောင်နိုင်ပေ။ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို ကြောင်းကျိုးမမြင်စွာ သင် အသုံးပြုပြီး အမှုအရာများကို ကမောက်ကမဖြစ်စေသည်။ ဤသည်မှာ ရှက်ဖွယ်ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ သမ္မာတရားကို သိနားလည်သည့်လူများအပေါ် တစ်စုံတစ်ရာဖြစ်ပျက်သည့်အခါ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် စည်းမျဉ်းများကို ရှာတွေ့နိုင်ကြသည်။ ၎င်းတို့တွင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းတစ်ခု ရှိကြပြီး သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နိုင်ကြသည်။ စကားများနှင့် အယူဝါဒများကိုသာ ရေရွတ်သည့်လူများမှာမူ ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို နားလည်ပုံရသော်လည်း ပြုမူဆောင်ရွက်ရမည့်အချိန် ရောက်လာသည့်အခါ ကမောက်ကမ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ဤအရာက စကားများနှင့် အယူဝါဒများကို ရေရွတ်သည့် လူများသည် သမ္မာတရားကို လုံးဝ နားမလည်ကြောင်း သက်သေပြပေသည်။ စကားများနှင့် အယူဝါဒများကို ရေရွတ်သည့် လူများသည် အခြားသူများကို အထင်အမြင်မှားစေရန် ကြိုးစားနေကြသည်။ ၎င်းတို့သည် လှည့်စားသူများဖြစ်ကြ၏။ မိမိတို့ကိုယ်တိုင်ကိုရော၊ အခြားသူများကိုပါ လှည့်စားနေကြသည်။ ယင်းမှာ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်တိုင်အပြင် အခြားသူများကိုပါ ထိခိုက်နစ်နာနေစေသည်ဟု ဆိုလိုပေသည်။

ယခုတွင် သင်တို့ နားလည်သည့်အရာသည် ပိုများသည့် သမ္မာတရားလော သို့မဟုတ် ပိုများသည့် အယူဝါဒများလော။ (ပိုများသည့် အယူဝါဒများဖြစ်ပါသည်။) ဤအရာ၏ ဖြစ်ကြောင်းတရားမှာ အဘယ်နည်း။ (ထိုအရာသည် သမ္မာတရားကို မလိုက်စားခြင်း၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။) (သမ္မာတရားကို စိတ်နှစ်၍ တွေးဆရန် အားထုတ်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။) ဤအရာများအားလုံးနှင့် တစ်စုံတစ်ရာ ပတ်သက်မှုရှိသော်လည်း သင်တို့ ပေးကြသည့် အကြောင်းပြချက်များအားလုံးမှာ ခံစားချက်အရဖြစ်သည်။ လူတို့၏ အစွမ်းအစနှင့် ဆက်စပ်သည့် အရှိအတိုင်းဖြစ်သော အကြောင်းပြချက်တစ်ခုလည်း ရှိပေသည်။ လူအချို့သည် တရားဒေသနာများကို ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုထက်ပို၍ နားထောင်ကြပြီးဖြစ်သော်လည်း သမ္မာတရားနှင့် အယူဝါဒကို မခွဲခြားနိုင်ကြသကဲ့သို့ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်ခြင်းနှင့် သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းတို့ကြား ခြားနားမှုကိုလည်း မသိမြင်နိုင်ကြချေ။ ၎င်းတို့သည် တရားဒေသနာများကို လေးနက်စွာ နားထောင်ပြီး ထိုးထွင်းသိမြင်မှုများပြုလုပ်ရန် သေချာစွာ အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း ခြားနားမှုကို ၎င်းတို့ ပြောကို မပြောဆိုနိုင်ကြချေ။ လူတိုင်း လုပ်သည့် မိတ်သဟာယများသည် တူညီသည့်အရာအကြောင်းသာဖြစ်ကြောင်း၊ ဆိုလိုသည်မှာ ထိုအရာများအားလုံး အတော် ကောင်းမွန်ပြီး အားလုံးက အတော်လေး လက်တွေ့ကျကြောင်း ၎င်းတို့ ခံစားကြရသည်။ ယင်းတို့ကို နားထောင်ပြီးနောက်တွင် မည်သည့်အရာက အယူဝါဒဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာက သမ္မာတရားဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ မပြောနိုင်ကြချေ။ ဤသည်မှာ အစွမ်းအစနှင့်ဆိုင်သည့် ပြဿနာတစ်ခုလော။ (ဟုတ်ပါသည်။) သင်တို့၏ အစွမ်းအစသည် သမ္မာတရား စစ်မှန်မှုအဆင့်ထိ တိုးတက်နိုင်သလော။ စုဝေးပွဲများတွင် ခေါင်းဆောင်များနှင့် အမှုဆောင်များက မိတ်သဟာယပြုသည့်အခါတိုင်းတွင် သို့မဟုတ် အခြားအချိန်များတွင် သင်နှင့်အတူ ပေါင်းဖော်ပြီး ဆက်ဆံသည့်အခါတိုင်းတွင် ၎င်းတို့ ပြောသည့်အရာ မည်မျှက သမ္မာတရား စစ်မှန်မှုဖြစ်ပြီး မည်မျှက အယူဝါဒဖြစ်သည်ကို သင်တို့ ပြောနိုင်သလော။ (ပြောနိုင်ပါသည်။) သင် ပြောနိုင်လျှင် ထိုအရာက သင်တို့တွင် ချင့်ချိန်နိုင်စွမ်းအချို့ရှိသကဲ့သို့ ချင့်ချိန်နိုင်စွမ်း လုံးဝ ကင်းမဲ့ခြင်းမဟုတ်ကြောင်းကို သက်သေပြပေသည်။ ခြားနားမှုကို သင် ခွဲခြားနိုင်လျှင် ထိုအရာက သင်၏ အစွမ်းအစ မဆိုးသည်ကို သက်သေပြပေသည်။ လူတို့၏ အစွမ်းအစများကို အဆင့်အချို့အဖြစ် ခွဲခြားထားသည်။ ညံ့ဖျင်းသော အစွမ်းအစ၊ သာမန် အစွမ်းအစ၊ ကောင်းမွန်သော အစွမ်းအစနှင့် အထူးကောင်းမွန်သော အစွမ်းအစဟူ၍ ဖြစ်သည်။ ဤသည်တို့မှာ အခြေခံအားဖြင့် အဆင့်လေးခုဖြစ်သည်။ ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစထက် သာ၍ပင် ဆိုးရွားသည့်သူများသည် သမ္မာတရားကို သဘောမပေါက်နိုင်ကြပေ။ ၎င်းတို့တွင် အစွမ်းအစ လုံးဝ မရှိ။ ၎င်းတို့ ကြားသည့်အရာ မည်သည့်အရာကိုမျှ ၎င်းတို့ နားမလည်ကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သည့်အရာတိုင်းတွင် အတွေး၊ ဆင်ခြင်တွေးခေါ်မှုစနစ် သို့မဟုတ် စည်းမျဉ်းများဖြင့် မပြုမူကြပေ။ ၎င်းတို့၏ ခေါင်းများထဲတွင် အားလုံးက ရှုပ်ထွေးနေသော ကမောက်ကမအခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် နားဝေတိမ်တောင်ဖြစ်သည့်လူများ၊ အရပ်သုံးစကားအရ အရိုင်းအစိုင်းများဟု ငါတို့ ခေါ်ကြမည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ အစွမ်းအစက အလွန့်အလွန် ညံ့ဖျင်းလျှင် ၎င်းတို့သည် ဉာဏ်ပညာအားဖြင့် မသန်မစွမ်းဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ပုံမှန်လူတို့၏ အသိစိတ်ကင်းမဲ့ကြသည်။ ဤလူများသည် နုံအသူများ၊ မရူးတရူးဖြစ်သူများ သို့မဟုတ် စဉ်းစားဉာဏ်မရှိသည့်သူများဟု ငါတို့ ခေါ်ဆိုမည့်လူများ ဖြစ်သည်။

အလွန့်အလွန် အစွမ်းအစ ညံ့ဖျင်းသည့်လူများသည် ဉာဏ်ပညာအရ မသန်မစွမ်းဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့အကြောင်းကို ငါတို့ နောက်ထပ် ဆွေးနွေးရန်မလိုပေ။ ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစက သူ့ဘာသာ မည်သို့ ပေါ်လွင်ထင်ရှားသည့်အကြောင်းကို ပြောဆိုကြစို့။ လူအချို့သည် ဘုရားသခင်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ယုံကြည်ခဲ့ကြသော်လည်း သမ္မာတရားကို နားမလည်ကြသေးပေ။ ဧဝံဂေလိ ဖြန့်ဝေခြင်းနှင့်သက်ဆိုင်သည့် အခြေခံ တာဝန်ကိုပင် ၎င်းတို့ မထမ်းဆောင်နိုင်ကြပေ။ သမ္မာတရားနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ မိတ်သဟာယမပြုနိုင်ကြသကဲ့သို့ သက်သေခံချက် မပေးနိုင်ကြပေ။ ဤသည်တို့မှာ ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစ၏ သရုပ်သကန်များ ဖြစ်သည်။ ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစ၏ အခြားသော သရုပ်သကန်များမှာ အဘယ်နည်း။ တရားဒေသနာများကို နှစ်များစွာ နားထောင်ပြီးနောက်တွင် ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစရှိသည့် လူတို့သည် ထိုအရာများအားလုံး တူညီသည်၊ ထိုအရာများက တူညီသည့်အရာများအကြောင်းသာ ဖြစ်သည်ဟု ခံစားကြသည်။ သမ္မာတရားနှင့် အယူဝါဒကြား ခြားနားချက်ကို ခွဲခြားနိုင်ရန်မဆိုထားနှင့်၊ အမျိုးမျိုးသော သမ္မာတရားများ၏ အသေးစိတ်အချက်များကြား ရှင်းလင်းစွာ မခွဲခြားနိုင်ကြချေ။ သမ္မာတရားကို နားလည်ရန် မဆိုထားနှင့်၊ အရိုးရှင်းဆုံးသော စကားများနှင့် အယူဝါဒများကိုပင် မပြောဆိုနိုင်ကြပေ။ ထိုသို့သော လူများသည် အားလုံးထဲတွင် အဆိုးရွားဆုံးသော အစွမ်းအစရှိကြသလော။ ထိုသို့သော လူများအတွက် တရားဒေသနာများကို ၎င်းတို့ မည်မျှ နားထောင်ကြသည်ဖြစ်စေ၊ တရားဒေသနာများကို နှစ်ပေါင်းမည်မျှ နားထောင်ကြပြီးဖြစ်သည်ဖြစ်စေ၊ ထိုတရားဒေသနာများကို နားမလည်နိုင်ကြသကဲ့သို့ သမ္မာတရားက မည်သည့်အရာဖြစ်သည် သို့မဟုတ် မိမိကိုယ်ကို သိရှိခြင်းက မည်သည့်အရာ ဆိုလိုသည်ကို မသိကြချေ။ ဘုရားသခင်ကို အချိန်မည်မျှကြာ ယုံကြည်ပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ တရားဒေသနာမည်မျှ နားထောင်ပြီးကြသည်ဖြစ်စေ အဆုံးတွင် သမ္မာတရားကို လက်တွေ့မလုပ်ဆောင်နိုင်ဘဲ ရှိနေကြသေး၏။ အနည်းငယ်သော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကိုသာ လိုက်လျှောက်နိုင်ကြပြီး အရေးကြီးသည်ဟု ၎င်းတို့ စဉ်းစားသည့် အရာအနည်းငယ်ကိုသာ မှတ်မိနိုင်ကြသည်။ ထိုထက်ပိုသောအရာတစ်ခုတလေအတွက်ကိုမူ ၎င်းတို့ မမှတ်မိနိုင်ကြပေ။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ ၎င်းတို့၏ အစွမ်းအစက ညံ့ဖျင်းသောကြောင့်၊ သမ္မာတရားကို ကြိုးပမ်းရရှိဖို့ရာ မတတ်နိုင်သကဲ့သို့ အလွန်များသည့် အမှုအရာများကို သဘောပေါက်နားလည်နိုင်ခြင်း မရှိကြပေ။ အလွန်ဆုံးအနေဖြင့် အချို့သော အပေါ်ယံ အယူဝါဒအချို့ကို ၎င်းတို့ နားလည်နိုင်ကြသည်။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့ နားအလည်နိုင်ဆုံး အတိုင်းအတာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော လူများသည် မကြာခဏ အတော်လေး မာနထောင်လွှားကြပြီး မိမိတို့ကိုယ်ကို ဂုဏ်တင်ကြသည်။ လူအချို့က “ကျွန်ုပ် မိခင်၏ ဝမ်းထဲတွင်ရှိနေဆဲအချိန်က သခင်ဘုရားကို ကျွန်ုပ် ယုံကြည်ခဲ့သည်။ အချိန်ကြာမြင့်စွာက ကျွန်ုပ် သန့်ရှင်းလာခဲ့ပြီး နှစ်ခြင်းခံယူကာ သန့်စင်ခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်”ဟု ပြောကြလိမ့်မည်။ ၎င်းတို့ထဲမှ အချို့သည် ဘုရားသခင်၏ အသစ်သော အမှုတော်ကို လက်ခံပြီးဖြစ်သည်မှာ သုံးနှစ်၊ ငါးနှစ် သို့မဟုတ် ဆယ်နှစ်ကြာပင် ရှိသည့်တိုင် မပြောင်းလဲသည့်အရာကိုသာ ထပ်ခါတလဲလဲပြောဆိုကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ညံ့ဖျင်းသော အစွမ်းအစ၏ အမှတ်လက္ခဏာတစ်ခု မဟုတ်လော။ လူအချို့က “ကျွန်ုပ် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မသိဟု သင် ပြောသည်။ မိမိတို့ကိုယ်ကို မသိရှိကြသူများက သင်တို့ ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ် သန့်ရှင်းလာခဲ့သည်မှာ အချိန်ကြာမြင့်ပြီဖြစ်သည်”ဟု ပြောကြသည်။ ဤအရာကို ပြောဆိုသည့်လူများသည် ဝိညာဉ်ရေးရာ နားလည်သဘောပေါက်မှုတွင် အချို့တဲ့ဆုံးသောသူများ၊ အဆိုးရွားဆုံး အစွမ်းအစရှိသည့်သူများ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော လူများနှင့်အတူ သမ္မာတရားကို သင် မိတ်သဟာယပြုနိုင်သေးသလော။ မပြုနိုင်ပေ။ သင် မည်မျှ ပြောဆိုသည်ဖြစ်စေ သမ္မာတရားက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်၊ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်၊ ဘုရားသခင်ကို ကျိုးနွံနာခံခြင်းက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်၊ အသက်ဝင်ရောက်မှုက မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပြီး၊ မိမိ၏ စိတ်သဘောထား ပြောင်းလဲခြင်းက မည်သည့်အရာ ဖြစ်သည်ဆိုသည်တို့ကို ၎င်းတို့ နားလည်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်။ ဤအရာများကို ၎င်းတို့ နားမလည်နိုင်၊ သို့မဟုတ် ဤအဆင့်ကို မရောက်ရှိနိုင်ကြပေ။ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုတွင် လောကီ အမှုအရေးများမှ ခပ်ခွာခွာနေခြင်း၊ လောကီကို စွန့်လွှတ်ခြင်း၊ နတ်ဆိုးများနှင့် အဆက်အဆံမရှိခြင်း၊ မကောင်းမှုကို မလုပ်ဆောင်ခြင်း၊ အပြစ်ကျူးလွန်မှု သာ၍ နည်းပါးခြင်း၊ ဘုရားသခင်၏ အမည်နာမကို ခိုင်ခိုင်မာမာ စွဲကိုင်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်ကို သစ္စာမဖောက်ခြင်းနှင့် ဘုရားသခင်အပေါ် ဆုတောင်းခြင်းအပြင် အရာခပ်သိမ်း၌ မှီခိုခြင်းတို့ကဲ့သို့သော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းအချို့ကို လိုက်လျှောက်ခြင်းအား အာရုံစိုက်ကြသည်။ ဤအရာများသာ အရေးကြီးပေသည်။ ၎င်းတို့သည် အခြေခံအားဖြင့် ဘာသာရေး ယုံကြည်မှု၏ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်များတွင် ဘောင်ခတ်ခံရလျက် ရှိနေကြရသည်။ သမ္မာတရားနှင့်ပတ်သက်၍ အလွန်များသည့် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် တရားဒေသနာများကို ကြားပြီးသည့်နောက်တွင် မိမိတို့ ကြားသည့်အရာကို နားမလည်ကြပေ။ ၎င်းတို့ နားထောင်လေ၊ ရှုပ်ထွေးလေ ဖြစ်သောကြောင့် ထိုအရာတစ်ခုကိုမျှ မသိမှတ်ကြပေ။ ဤအမှုတော်အဆင့်တွင် လူတို့ကို ဘုရားသခင် မည်သည့်အရာ တောင်းဆိုသည်ကို ၎င်းတို့အား သင် မေးပါက သင့်ကို ၎င်းတို့ မပြောပြနိုင်ပေ။ အယူဝါဒနှင့်ပတ်သက်သည့် ရိုးရှင်းသောအရာ အနည်းငယ်ကိုသာ ၎င်းတို့ ပြောဆိုနိုင်သည်။ ဤအရာက ၎င်းတို့၏ အစွမ်းအစသည် အလွန့်အလွန် ညံ့ဖျင်းပြီး ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ၎င်းတို့ နားမလည်နိုင်ဟု ဆိုလိုပေသည်။

သာမန် အစွမ်းအစရှိသည့်လူများ၏ သရုပ်သကန်များမှာ အဘယ်နည်း။ အဓိက သရုပ်သကန်မှာ ၎င်းတို့တွင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို သဘောပေါက်နားလည်နိုင်စွမ်း မရှိကြခြင်း ဖြစ်သည်။ တရားဒေသနာများကို နားထောင်ပြီးနောက်တွင် အချို့သော စကားများနှင့် အယူဝါဒများကိုသာ နားလည်ကြသော်လည်း မည်သည့် သိနားလည်မှုအသစ်မျှ မရှာမတွေ့နိုင်ကြချေ။ ၎င်းတို့အပေါ် အမှုအရာများ ကျရောက်သည့်အခါ ယင်းတို့ကို မကိုင်တွယ်နိုင်ကြသေးသကဲ့သို့ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့မလုပ်ဆောင်နိုင်ကြပေ။ အချို့သော အနှစ်မဲ့သည့် အယူဝါဒများကိုသာ ရေရွတ်နိုင်ကြပြီး စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်နိုင်ကြသည်။ တရားဒေသနာများကို နားထောင်ကြသည့်အခါ နားလည်ပုံရကြသော်လည်း အမှုအရာများ ၎င်းတို့အပေါ် ကျရောက်သည့်အခါ ၎င်းတို့သည် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်ကြဆဲဖြစ်ကာ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အလိုဆန္ဒအတိုင်း ပြုမူဆောင်ရွက်ကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် အခြားသူများကို စကားများနှင့် အယူဝါဒများကို ရေရွတ်ခြင်းအားဖြင့် အမြဲ ကြိမ်းမောင်းကြသည်။ ဘုရားသခင်ကို နှစ်များစွာ ယုံကြည်သည့်နောက်တွင် အယူဝါဒများစွာကို နားလည်ပြီး အခြားသူများနှင့် မိတ်သဟာယပြုကြသည့်အခါ မိမိတို့၏ အသိပညာအကြောင်း အနည်းငယ် ပိုမို ပြောဆိုနိုင်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ယင်းတို့၏ အဓိပ္ပာယ်ကို ပြီးပြည့်စုံပြီး ခိုင်မာသည့် နည်းလမ်းဖြင့် ဖော်ပြနိုင်ကြပြီး လူတို့နှင့် ပုံမှန် စကားစမြည်ပြောဆိုမှုများ ရှိနိုင်ကြသည်။ သို့ရာတွင် သမ္မာတရားက မည်သည့်အရာဖြစ်သည် သို့မဟုတ် စစ်မှန်မှုက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို နားမလည်နိုင်ကြသေးချေ။ ၎င်းတို့ ပြောသည့် အယူဝါဒများက သမ္မာတရား စစ်မှန်မှုဖြစ်သည်ဟု ၎င်းတို့ တွေးထင်ကြပြီး အခြားသူများက သမ္မာတရား စစ်မှန်မှု၊ ၎င်းတို့ ကိုယ်ပိုင် သိနားလည်မှု သို့မဟုတ် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းတို့ ပါဝင်ပတ်သက်သည့် ၎င်းတို့၏ အတွေ့အကြုံများအကြောင်း ပြောသည့်အရာကို သဘောမပေါက်နိုင်ကြချေ။ ဤသာမန်အစွမ်းအစ ရှိသည့်လူများသည် သမ္မာတရားနှင့် အယူဝါဒကြား ခြားနားမှုမရှိဟု ခံစားကြသည်။ တရားဒေသနာ မည်မျှ ၎င်းတို့ နားထောင်သည်ဖြစ်စေ၊ ကယ်တင်ခြင်းခံရရန်အလို့ငှာ ၎င်းတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည့် သမ္မာတရားများနှင့် ပိုင်ဆိုင်ရမည့် သမ္မာတရားများကို သဘောမပေါက်နိုင်ကြချေ။ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကို နားလည်ရန်လည်း မသိရှိကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို ဖယ်ရှားရန် မည်သည့် သမ္မာတရားများ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည်ကို မသိကြချေ။ ၎င်းတို့၏ လက်တွေ့ဘဝများတွင် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကိုသာ လိုက်လျှောက်နိုင်ကြသည်၊ ဘာသာရေး ထုံးတမ်းဓလေ့များကိုသာ လိုက်လျှောက်နိုင်ကြသည်၊ စုဝေးပွဲများကို စွဲစွဲမြဲမြဲ တက်ရောက်နိုင်ကြသည်၊ အခြားသူများထံ အယူဝါဒများကို မဆုတ်မနစ် ဟောပြောနိုင်ကြပြီး မိမိတို့၏ တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်ရန် အားထုတ်မှုအချို့ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ အားထုတ်နိုင်ကြလေသည်။ သို့ရာတွင် စိတ်သဘောထားတွင် ပြောင်းလဲမှုများ၊ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားနှင့်ဆိုင်သည့် အသိ သို့မဟုတ် အသက်ဝင်ရောက်မှုတို့ ပါဝင်ပတ်သက်သည့် သမ္မာတရားများအတွက်မူ ထိုသမ္မာတရားထဲသို့ ၎င်းတို့ မဝင်ရောက်ကြချေ၊ သို့မဟုတ် သာ၍ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း မလေ့လာကြချေ။ ဤသည်မှာ သာမန် အစွမ်းအစ ပိုင်ဆိုင်ခြင်းကို ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ သာမန်အစွမ်းအစရှိသည့် လူတို့သည်သာ ဤအဆင့်ကို ရောက်ရှိနိုင်ကြသည်။ ဘုရားသခင်ကို အနှစ် ၂၀ သို့မဟုတ် ၃၀ ယုံကြည်ပြီးဖြစ်ကာ အယူဝါဒများအကြောင်းသာ ပြောဆိုနိုင်ကြသူများ ရှိသည်။ ဆယ်စုနှစ်တစ်စုကျော်ကြာ ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ပြီးဖြစ်သည့်တိုင် ၎င်းတို့ လုပ်သမျှက အယူဝါဒများကို ရေရွတ်ခြင်းသာဖြစ်သည့် လူများနှင့် သင်တို့ ထိတွေ့ဆက်ဆံဖူးကြသလော။ (ဆက်ဆံဖူးပါသည်။) ဤလူစားမျိုးများတွင် သာမန် အစွမ်းအစရှိကြ၏။

ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသော လူတို့၏ သရုပ်သကန်များမှာ အဘယ်နည်း။ ဘုရားသခင်ကို အချိန်မည်မျှကြာ ယုံကြည်ပြီးသည်ဖြစ်စေ တရားဒေသနာတစ်ခုကို နားထောင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုအရာသည် သမ္မာကျမ်းစာ ပြောသည့်အရာနှင့် ကွဲပြားခြားနားကြောင်းနှင့် ဘာသာတရားထဲတွင် သွန်သင်သည့်အရာနှင့် လုံးဝ ကွဲပြားကြောင်းကို ၎င်းတို့ ပြောနိုင်ကြလိမ့်မည်။ ထိုအရာက သာ၍ နက်ရှိုင်းကြောင်း၊ သာ၍ အသေးစိတ်ကျပြီး လုံးဝ လက်တွေ့ကျကြောင်း ၎င်းတို့ ပြောပြနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်သစ်ကို လက်ခံသည့်နောက်တွင် ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရား လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် စစ်မှန်မှုထဲသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းတို့ကို စတင်အာရုံစိုက်ကြသည်။ ၎င်းတို့၏ တကယ့်ဘဝများတွင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ပြီး တွေ့ကြုံရမည်ကို မိမိတို့ကိုယ်ကို လေ့ကျင့်ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ဘုရားသခင်က “သင်တို့သည် ရိုးသားသောလူများ ဖြစ်ရမည်”ဟု ပြောသည်။ အစအဦးတွင် ဤလူများသည် ဤအရာကို စည်းမျဉ်းစည်းကမ်း တစ်ခုအနေဖြင့်သာ လိုက်နာစောင့်ထိန်းကြပြီး မိမိတို့စိတ်တွင် ရှိသည့် မည်သည့်အရာကိုမဆို ပြောဆိုကြသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် တရားဒေသနာများကို နားထောင်သည့်ဖြစ်စဉ်နှင့် ၎င်းတို့၏ တကယ့် အတွေ့အကြုံတွင် ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ သင်ယူပြီးဖြစ်သည့်အရာကို အဆက်မပြတ် အကျဉ်းချုပ်ကြပြီး အဆုံးတွင် ရိုးသားသည့်လူတစ်ဦး ဖြစ်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် သမ္မာတရားက မည်သည့်အရာ အမှန်တကယ်ဖြစ်ပြီး ဘဝက မည်သည့်အရာ အမှန်တကယ်ဖြစ်သည်တို့ကို ၎င်းတို့ တွေ့ကြုံကာ နားလည်ကြလေသည်။ ဘုရားသခင် ပြောဆိုသည့် စကားများနှင့် တရားဒေသနာများကို နားထောင်ခြင်းမှ နားလည်သည့် သမ္မာတရားများကို ၎င်းတို့၏ တကယ့် ဘဝများအတွက် ၎င်းတို့ ကျင့်သုံးကာ ယင်းတို့ကို မိမိတို့၏ စစ်မှန်မှု ဖြစ်စေနိုင်စွမ်း ရှိကြသည်။ စစ်မှန်သည့် အတွေ့အကြုံနှင့်အတူ ၎င်းတို့၏ အသက်အတွေ့အကြုံသည် တဖြည်းဖြည်း နက်သည်ထက် နက်သွားသည်။ ဤလူများက တရားဒေသနာများကို နားထောင်သည့်အခါ သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ဖတ်ရှုသည့်အခါ ထိုအရာများတွင် ပါရှိသည့် သမ္မာတရားကို နားလည်သဘောပေါက်နိုင်ကြသည်။ ဤနေရာတွင် သမ္မာတရားအားဖြင့် မည်သည့်အရာကို ဆိုလိုသနည်း။ ယင်းသည် အနှစ်မဲ့သည့် အယူဝါဒမဟုတ်၊ စကားလုံးသုံးနှုန်း ဖော်ပြချက်တစ်ခုမဟုတ်၊ အမှုအရာတစ်ခုခုအကြောင်း သီအိုရီတစ်ခု မဟုတ်။ ထို့ထက် ယင်းသည် တကယ့်ဘဝတွင် ကြုံရသည့် အခက်အခဲများနှင့် အကြင်သူ ထုတ်ဖော်သည့် အမျိုးမျိုးသော ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသည့် အခြေအနေများ ပါဝင်သည်။ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသောလူများသည် ဤအခြေအနေများကို ခွဲခြားရွေးထုတ်နိုင်ကြပြီး ဘုရားသခင် ပြောသည့်အရာများနှင့် ဖော်ထုတ်သည့်အရာများဖြင့် နှိုင်းယှဉ်ချိန်ဆကြည့်နိုင်ကြသည်။ ထို့နောက်တွင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအတိုင်း မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည်ကို ၎င်းတို့ သိကြလိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ ကောင်းမွန်သော အစွမ်းအစအားဖြင့် ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစက အဓိကအားဖြင့် မည်သည့်အရာကို ထင်ဟပ်စေသနည်း။ တရားဒေသနာတွင် ပြောဆိုထားသည့်အရာကို နားလည်နိုင်စွမ်း၊ ဤစကားများနှင့် မိမိ၏ တကယ့် အခြေအနေကြား ဆက်စပ်မှုကို သဘောပေါက်နားလည်နိုင်စွမ်း၊ ဤစကားများက မိမိအပေါ် မည်သည့် သက်ရောက်မှုရှိလိမ့်မည်ဟူသည်ကို သဘောပေါက်နားလည်ပြီး ဤစကားများနှင့် မိမိကိုယ်ကိုနှင့် ချိတ်ဆက်နိုင်စွမ်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစဖြစ်၏။ ဤစကားများကို နားလည်ကာ မိမိတို့ကိုယ်ကိုနှင့် ချိတ်ဆက်နိုင်ခြင်းအပြင် ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသော လူများသည် တကယ့်ဘဝတွင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု စည်းမျဉ်းများကိုလည်း သဘောပေါက်နိုင်ကြပြီး မိမိတို့၏ တကယ့်ဘဝများတွင် ကြုံရသည့် ခက်ခဲမှု သို့မဟုတ် အခြေအနေတိုင်းအတွက် ဤစည်းမျဉ်းများကို ကျင့်သုံးနိုင်ကြလေသည်။ ဤသည်မှာ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုရှိခြင်းဟု ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော ထိုးထွင်းသိမြင်မှုရှိသည့်သူများသာ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစကို အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်ကြသည်။

သာမန်အစွမ်းအစရှိသည့်လူများက ၎င်းတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားအချို့ကို ထုတ်ဖော်သည့်အခါ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အခြေအနေ သို့မဟုတ် ပြဿနာ၏ အနှစ်သာရကို ရှင်းလင်းစွာ မသိမြင်နိုင်ကြချေ။ ၎င်းတို့သည် ထိုအရာများကို ၎င်းတို့၏ အယူဝါဒများဖြင့် နှိုင်းယှဉ်ချိန်ဆကြည့်ခြင်းအားဖြင့်သာ ဝေဖန်အကဲဖြတ်နိုင်ကြသည်။ ပြဿနာ၏ အနှစ်သာရကို ၎င်းတို့ မရိပ်စားမိနိုင်ကြ သို့မဟုတ် သမ္မာတရားပါဝင်သည့် ဤအနှစ်သာရနှင့် သွင်ပြင်လက္ခဏာ၏ ရင်းမြစ်ကို သတိမပြုမိနိုင်ကြချေ။ အခြေအနေတစ်ခုခုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ပြုပြင်ခံရသည့်နောက်တွင်၊ ထိုအရာကို စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေးကာ ဆန်းစစ်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုအခြေအနေသက်သက်အပေါ် နက်ရှိုင်းသည့် ထင်မြင်ချက်တစ်ခုနှင့် သိနားလည်မှုအချို့ ရရှိကြလေသည်။ သို့ရာတွင် မတူကွဲပြားသော အနေအထား သို့မဟုတ် အခြေအနေတစ်ခုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ထိုအရာကို တစ်ဖန် နားလည်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်။ မည်သည့်အရာ လုပ်ဆောင်ရမည်ကို သိရှိကြလိမ့်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့ လိုက်လျှောက်ရမည့် စည်းမျဉ်းများကို ရှာတွေ့ကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ သာမန် အစွမ်းအစရှိခြင်းကို ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသူတို့မှာမူ ၎င်းတို့တွင် ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသည်ဟု အဘယ်ကြောင့် ငါ ပြောသနည်း။ အခြေအနေတစ်ခုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသူများသည် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည့် လမ်းကြောင်းကို ချက်ချင်း မရကောင်းမရနိုင်သော်လည်း တရားဒေသနာများကို နားထောင်ခြင်း သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ရှာဖွေခြင်းအားဖြင့် လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ရှာတွေ့နိုင်ကြလေသည်။ ထို့နောက် အခြေအနေကို မည်သို့ ချဉ်းကပ်ရမည်ကို ၎င်းတို့ သိကြလိမ့်မည်။ အလားတူ အခြေအနေတစ်ခုကို နောက်တစ်ကြိမ် ကြုံရသည့်အခါ မည်သည့်အခါ လုပ်ဆောင်ရမည်ကို ၎င်းတို့ သိကြလိမ့်မည်လော။ (သိကြပါလိမ့်မည်။) ယင်းမှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ (သူတို့သည် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်ရုံ လိုက်မလျှောက်ပါ။ လမ်းကြောင်းတစ်ခု ရှာတွေ့ရန် အခြေအနေကို သူတို့ တွေးဆနိုင်ပြီးနောက် ၎င်းတို့ သင်ယူခဲ့သည့် အရာကို အလားတူ အခြေအနေတွင် ကျင့်သုံးနိုင်ကြသည်။) မှန်ပေသည်၊ ၎င်းတို့သည် စည်းမျဉ်းကို ရှာတွေ့ပြီးဖြစ်ကာ သမ္မာတရား၏ ဤသွင်ပြင်လက္ခဏာကို နားလည်ကြလေသည်။ သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ နားလည်သည်နှင့် သမ္မာတရား၏ ဤသွင်ပြင်လက္ခဏာက ရည်ညွှန်းသည့် လူတို့၏ အခြေအနေများ၊ ထုတ်ဖော်ခြင်းများနှင့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအပြင် သမ္မာတရား ပါဝင်ပတ်သက်သည့် ၎င်းတို့ဘဝများတွင် ကြုံရသော ကိစ္စရပ်များ၊ အခြေအနေများ စသည်တို့ သိရှိကြလေသည်။ ထိုသို့သော အရာများကို လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် စည်းမျဉ်းများကို ၎င်းတို့ ရှင်းလင်းကြပြီး အနာဂတ်တွင် အလားတူ အရာများ ကြုံရသည့်အခါ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများအတိုင်း မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည်ကို သိရှိကြသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို စစ်မှန်စွာ နားလည်ရန်ဟူသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူအချို့က သမ္မာတရားကို နားလည်နိုင်သောကြောင့်၊ သမ္မာတရားကို နားလည်ရန် အစွမ်းအစရှိကြသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များ သို့မဟုတ် အသင်းတော် ခေါင်းဆောင်များ ဖြစ်လာနိုင်ကြလေသည်။ သို့ရာတွင် အခြားသူအချို့သည် အယူဝါဒအဆင့်တွင်သာ နားလည်နိုင်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့သည် စည်းမျဉ်းများကို သဘောမပေါက်နိုင်ကြသောကြောင့် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို မကိုင်တွယ်နိုင်ကြသောကြောင့် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များ မဖြစ်နိုင်ကြချေ။ သင့်ကို အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် အစေခံရန် တောင်းဆိုခြင်းသည် ခေါင်းဆောင်မှုကို ခံယူရန်နှင့် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်ရန် တောင်းဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။ ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်ရန် မည်သည့်အရာကို သင် အသုံးပြုရမည်နည်း။ အယူဝါဒ၊ ဆောင်ပုဒ်များ၊ အသိပညာ သို့မဟုတ် အယူအဆများ မဟုတ်။ ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်ရန် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို အသုံးပြုဖို့ သင့်ကို တောင်းဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားအိမ်တော်တွင် မည်သည့်အရာမဆို လုပ်ဆောင်ရာတွင် အသုံးပြုသည့် အခြေခံအကျဆုံးနှင့် အမြင့်မားဆုံးသော စည်းမျဉ်းဖြစ်သည်။ သင်၏ အစွမ်းအစက သာမန်ဖြစ်ပြီး သို့မဟုတ် ညံ့ဖျင်းပြီး၊ သမ္မာတရားကို သင် နားမလည်နိုင်လျှင် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို သင် မည်သို့ ကိုင်တွယ်နိုင်မည်နည်း။ ဤတာဝန်ကို သင် မည်သို့ ယူနိုင်မည်နည်း။ သင်သည် ဤအလုပ်၊ ဤတာဝန်နှင့် မကိုက်ပေ။ လူအချို့သည် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များအဖြစ် အရွေးခံခဲ့ရသော်လည်း သမ္မာတရားကို နားမလည်ကြသကဲ့သို့ မည်သည့်အရာကိုမျှ လုံးဝ မပြီးမြောက်နိုင်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များအဖြစ် အခေါ်မခံထိုက်သကဲ့သို့ အစားထိုးခံရသင့်ပေသည်။ လူအချို့သည် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များအဖြစ် အရွေးခံခဲ့ရပြီး သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများနှင့်သက်ဆိုင်သည့် တစ်စုံတစ်ရာကို နားလည်နိုင်ကြသည်၊ အလုပ်ကို ကြီးကြပ်နိုင်ပြီး လက်တွေ့ကျသည့် ပြဿနာအချို့ကို ဖြေရှင်းနိုင်ကြလေသည်။ ဤသည်မှာ တစ်စုံတစ်ဦးအား အလုပ်အတွက် အရည်အချင်း ပြည့်မီစေပြီး အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် သင့်လျော်စေသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ လူအချို့သည် အလုပ်ကို မထမ်းရွက်နိုင် သို့မဟုတ် မိမိတို့တာဝန်များကို ကောင်းစွာ မထမ်းဆောင်နိုင်ကြပေ။ ဤအတွက် အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ ထိုသို့သော လူများထဲမှ လူနည်းစုအတွက် ထိုအရာမှာ ၎င်းတို့တွင် ညံ့ဖျင်းသည့် လူ့သဘာဝရှိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူများစုအတွက်မူ အကြောင်းရင်းမှာ ၎င်းတို့၏ နိမ့်ကျသည့် အစွမ်းအစ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့၏ အလုပ်များကို မလုပ်ဆောင်နိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ တာဝန်များကို ကောင်းစွာ မထမ်းဆောင်နိုင်ခြင်း၏ အကြောင်းတရား ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို သဘောပေါက်နားလည်ခြင်းဖြစ်စေ၊ အလုပ်အကိုင်တစ်ခု သို့မဟုတ် အထူးပြု ကျွမ်းကျင်မှုတစ်ခုကို သင်ယူခြင်းဖြစ်စေ အစွမ်းအစကောင်းရှိသည့်လူများသည် ထိုအရာများတွင် ပါဝင်သည့် စည်းမျဉ်းများကို သဘောပေါက်နိုင်ကြသည်၊ အမှုအရာများ၏ ရင်းမြစ်ကို နားလည်နိုင်ကြပြီး ယင်းတို့၏ စစ်မှန်မှုနှင့် အနှစ်သာရကို ပိုင်ခြားသိမြင်နိုင်ကြလေသည်။ ဤသို့ဖြင့် ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သမျှအရာတိုင်းတွင်၊ ၎င်းတို့ ပါဝင်သည့် အလုပ်တိုင်းတွင် ၎င်းတို့သည် မှန်ကန်သည့် အကဲဖြတ်မှုများကို ပြုလုပ်ကြပြီး မှန်ကန်သည့် စံနှုန်းများနှင့် စည်းမျဉ်းများကို သတ်မှတ်ကြလေသည်။ ဤသည်မှာ အစွမ်းအစကောင်း ဟူသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ အစွမ်းအစကောင်း ရှိသည့်လူများသည် ဘုရားအိမ်တော်၏ အမျိုးမျိုးသော အလုပ်အပေါ် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်နိုင်ကြသည်။ သာမန် သို့မဟုတ် ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစရှိသူများသည် ထိုသို့သော အလုပ်ကို မတတ်စွမ်းနိုင်ကြပေ။ ဤသည်မှာ ဘုရားအိမ်တော်က လူအချို့အပေါ် မျက်နှာသာပေးခြင်းဖြစ်စေ၊ အထင်သေးခြင်းဖြစ်စေ၊ လူတို့ကို မတူကွဲပြားစွာ ဆက်ဆံခြင်းဖြစ်စေ လုံးဝ မဟုတ်ပေ။ ထိုအရာမှာ များစွာသော လူတို့က ၎င်းတို့၏အစွမ်းအစကြောင့် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို မကိုင်တွယ်နိုင်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ၎င်းတို့ မကိုင်တွယ်နိုင်သနည်း။ ဖြစ်ကြောင်းရင်းမြစ်မှာ အဘယ်နည်း။ သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ နားမလည်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့သည် အဘယ်ကြောင့် သမ္မာတရားကို နားမလည်ကြသနည်း။ ယင်းမှာ ၎င်းတို့၏ အစွမ်းအစသည် သာမန်ဖြစ်သောကြောင့်၊ သို့မဟုတ် အလွန်ပင် ညံ့ဖျင်းနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့် သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ ဉာဏ်မမီနိုင်ကြ၊ ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို ကြားသည့်အခါ နားမလည်နိုင်ကြပေ။ လူအချို့က အလေးဂရုပြု၍ နားမထောင်သောကြောင့် သမ္မာတရားကို နားမလည်နိုင်ကြခြင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့သည် ငယ်ရွယ်ပြီး ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ယုံကြည်မှု၌ မည်သည့်စိတ်ကူးစိတ်သန်းမျှ မရှိသေးသည့်အပြင် ၎င်းတို့အတွက် ယင်းက အထူးစိတ်ဝင်စားဖွယ် မကောင်းသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့ရာတွင် ဤအရာများက အဓိက အကြောင်းအရင်း မဟုတ်ပေ။ အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ ၎င်းတို့၏အစွမ်းအစသည် မလုံလောက်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ နိမ့်ကျသော အစွမ်းအစရှိသည့် လူများသည် ၎င်းတို့၏တာဝန်က မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပါစေ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့သည် မည်မျှကြာအောင် အလုပ်လုပ်နေခဲ့ပါစေ၊ ဒေသနာမည်မျှကို ၎င်းတို့ကြားနာရသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့ကို သမ္မာတရားမည်မျှကို သင်မိတ်သဟာယပြုပေးသည်ဖြစ်စေ ၎င်းတို့သည် နားမလည်နိုင်ကြသေး။ ၎င်းတို့၏တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ခြင်းတွင် အချိန်ဆွဲကာ အမှုအရာများကို လုံးလုံး ရှုပ်ထွေးစေပြီး မည်သည့်အရာမျှ မဖြစ်မြောက်ပေ။ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များအဖြစ် အစေခံကြပြီး အလုပ်အချို့ကို ကြီးကြပ်ရေးတာဝန် ကိုင်တွယ်သည့် လူအချို့အတွက် အလုပ်အတွက် တာဝန်ကို ၎င်းတို့ စတင်ခံယူသည့်အချိန်တွင် ၎င်းတို့သည် စည်းမျဉ်းများကို သဘောမပေါက်ကြချေ။ ကျရှုံးမှုအချို့ကြုံရသည့်နောက်တွင် ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို နားလည်လာကြပြီး မေးခွန်းများကို ရှာဖွေကာ မေးမြန်းခြင်းအားဖြင့် စည်းမျဉ်းများကို သဘောပေါက်လာကြလေသည်။ ထို့နောက် ဤစည်းမျဉ်းများကို အခြေခံ၍ ၎င်းတို့သည် ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်နိုင်ကြပြီး မိမိတို့ဘာသာ အလုပ်ကို ထမ်းရွက်နိုင်ကြသည်။ ဤသည်မှာ အစွမ်းအစရှိခြင်းဟု ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ အခြားလူတို့အတွက် သင်သည် ၎င်းတို့ကို စည်းမျဉ်းအားလုံး ပြောပြနိုင်ပြီး ယင်းတို့ကို မည်သို့ အကောင်အထည်ဖော်ရမည်ကို အသေးစိတ်ပင် ဖော်ပြနိုင်ပြီး သင် ပြောသည့်အရာကို ၎င်းတို့ နားလည်ပုံရသော်လည်း အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်သည့်အခါ စည်းမျဉ်းများကို သဘောမပေါက်နိုင်ရှိကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုအစား မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အယူအဆများနှင့် စိတ်ကူးများကို မှီခိုကြပြီး ဤအရာ မှန်သည်ဟုပင် ယုံကြည်နေကြသည်။ သို့ရာတွင် စည်းမျဉ်းများနှင့်အညီ အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်ခြင်း ရှိမရှိဟူသည်ကို ၎င်းတို့ ရှင်းလင်းစွာ မပြောနိုင်ကြသကဲ့သို့ အမှန်တကယ် မသိကြပေ။ အထက်က ၎င်းတို့ကို မေးခွန်းများမေးလျှင် ၎င်းတို့သည် ပျာယာခတ်လာကြပြီး မည်သည့်အရာ ပြောဆိုရမည်ကို မသိကြချေ။ အထက်က ကြီးကြပ်ရေးတာဝန်ကို ကိုင်တွယ်ကာ လမ်းညွှန်မှု ပေးသည့်အခါတွင်သာ ၎င်းတို့ ယုံကြည်စိတ်ချကြသည်။ ဤအရာက ၎င်းတို့၏ အစွမ်းအစ အလွန်ညံ့ဖျင်းသည်ကို ညွှန်ပြသည်။ ထိုသို့သော ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစနှင့်အတူ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့၏ တာဝန်များကို စိတ်ကျေနပ်ဖွယ်ပုံစံဖြင့် ထမ်းဆောင်ရန်မဆိုထားနှင့်၊ ဘုရားသခင်၏ သတ်မှတ်ချက်များကို ၎င်းတို့ ဖြည့်ဆည်းနိုင်ခြင်းမရှိ၊ သို့မဟုတ် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများနှင့် လျော်ညီအောင် အသက်မရှင်နိုင်ကြပေ။

ခုနလေးတင်ကပင် ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစအထက်၌ နောက်ထပ်အဆင့်တစ်ခု ရှိသည်ဟု ငါ ဖော်ပြခဲ့သည်။ ယင်းမှာ အလွန်ကောင်းသော အစွမ်းအစဖြစ်၏။ အလွန်ကောင်းသည့် အစွမ်းအစရှိသော လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို စတင်ယုံကြည်လာသည့်နောက်တွင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ဖတ်ရှုကြပြီး ၎င်းတို့၏ အတွေ့အကြုံတွင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များ၌ ဖော်ပြထားသည့် အမျိုးမျိုးသော အခြေအနေများက ရည်ညွှန်းသည့်အရာကို တဖြည်းဖြည်း ဖြတ်သန်း၊ ခံစားပြီး နားလည်ကြသည်။ အလွန်နည်းပါးသည့် အထောက်အပံ့ သို့မဟုတ် အကူအညီရရှိသည့်အချိန်တွင်ပင် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များ၌ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းကို ရှာတွေ့နိုင်ကြသည်၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက ပြောသည့် စည်းမျဉ်းများ၊ လမ်းညွှန်ချက်များနှင့် စံနှုန်းများအတိုင်း မိမိတို့ကိုယ်ကိုအတွက် သတ်မှတ်ချက်များ ချမှတ်နိုင်ကြပြီး သွေဖည်မှုများနှင့် လွဲချော်ခြင်းများကို ရှောင်ရှားနိုင်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို မိမိတို့ဘာသာ စားသောက်ခြင်းအားဖြင့် သမ္မာတရားကို နားလည်နိုင်ကြပြီး မိမိတို့ကိုယ်ကို သိရှိလာနိုင်ကာ ဘုရားသခင်ကို သိရှိလာနိုင်ကြသည်။ ဤသည်မှာ အမြင့်ဆုံးသော အစွမ်းအစဖြစ်ပြီး ထိုသို့သော လူများသည် အကြီးမားဆုံးသော ထိုးထွင်းသိမြင်မှုရှိကြသည်။ ငါ့ကို ပြောလော့၊ လူသားများကြားတွင် ဤကဲ့သို့သော လူများ ရှိကြသလော။ ယနေ့ခေတ် လူသားများကြားတွင် ဤသို့သော လူများကို သင် ရှာမတွေ့နိုင်ဟု ထင်ရသော်လည်း ကျမ်းစာထဲတွင် ဤကဲ့သို့သော တစ်ဦးတစ်ယောက်အကြောင်းကို သင် စဉ်းစားနိုင်သလော။ (စဉ်းစားနိုင်ပါသည်၊ ယောဘနှင့် ပေတရုဖြစ်သည်။) ယောဘနှင့်ပေတရုတို့နှစ်ဦးလုံးက ဤလူစားမျိုး ဖြစ်ကြ၏။ ၎င်းတို့သည် လူသားများထဲတွင် မြင့်မားဆုံးသော အစွမ်းအစရှိကြသည်။ ၎င်းတို့၏ လူ့သဘာဝ၊ အကျင့်စရိုက်နှင့် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ခြင်းတို့အား ဘေးဖယ်ထားလျှင် အစွမ်းအစအရ ၎င်းတို့သည် အမြင့်မားဆုံးသော အစွမ်းအစရှိသည့် လူနှစ်ဦးဖြစ်ကြသည်။ ဤအရာကို ပြောဆိုခြင်းအတွက် အခြေပြုချက်မှာ အဘယ်နည်း။ (ယောဘသည် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို လုံးဝ ဖတ်ရှုခြင်းမရှိသော်လည်း ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ကာ မကောင်းမှုကို ရှောင်ကြဉ်ရင်း ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းလာသည်။) ဘုရားသခင်သည် ယောဘကို မည်သည့်အခါတွင်မျှ စကားမပြောခဲ့ပေ၊ ထို့ကြောင့် သူ၏ အတွေ့အကြုံနှင့် အသိပညာတို့သည် မည်သည့်နေရာမှ လာခဲ့သနည်း။ ယောဘသည် သူ၏ ဘဝတွင် လေ့လာမှုများနှင့် ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့သည့်နောက် ယင်းတို့ကို သေချာစွာ ပျော်မွေ့ခံစားခဲ့သည်။ ယင်းက သူ၏ စိတ်နှလုံးတွင် အချို့သော ထင်မြင်ချက်များ ဖန်တီးခဲ့ပြီး သူ့ကို အချို့သော ဉာဏ်အလင်းပေးမှုနှင့် အလင်းပေးမှုတို့ကို ရရှိစေခဲ့သည်။ သူသည် သမ္မာတရားကို နည်းနည်းချင်း သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး ယင်းတို့ကို သဘောပေါက်သည့်နောက်တွင် သူ၏ သဘောပေါက်နားလည်နိုင်ခြင်း၊ သမ္မာတရားအပေါ် သူ၏ သိနားလည်ခြင်းတို့နှင့်အညီ သူ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ကာ မကောင်းမှုကို ရှောင်ကြဉ်လာခဲ့သည်။ “ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး မကောင်းမှုကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်း”သည် လူတို့ လေ့လာကာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ လူတို့ လိုက်လျှောက်သင့်သည့် အမြင့်ဆုံးသော လမ်းခရီးဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များ၏ အမြင်တွင် ယောဘက ဤအဆိုအမိန့်ကို အတော်လေး လွယ်လင့်တကူ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည်ဟု ထင်ရသည်။ သင်သည် ဤစကားလုံးများ၏ လက်တွေ့ကျသော ဘက်ခြမ်းကို မသိရှိသောကြောင့် သို့မဟုတ် မတွေ့ကြုံရသေးသောကြောင့် ရိုးရှင်းပြီး လွယ်ကူသည်ဟု သင် တွေးထင်သည်။ ယောဘအနေဖြင့် ဤအဆိုအမိန့်ကို မည်သို့ ရရှိခဲ့သနည်း။ သူ၏ ကိုယ်ပိုင် လက်တွေ့ကျသော အတွေ့အကြုံမှတစ်ဆင့် ရရှိခဲ့ပေသည်။ လူတို့၏ အမြင်တွင် “ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး မကောင်းမှုကို ရှောင်ကြဉ်ပါ”ဟူသည့် စကားများသည် ဆောင်ပုဒ်တစ်ခုအဖြစ် အသုံးတည့်သင့်ပေသည်။ ထိုဆောင်ပုဒ်ကို သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းအဖြစ် ၎င်းတို့ လိုက်လျှောက်ကာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည်။ ဤသည်မှာ မှန်ကန်၏။ သို့ရာတွင် ထိုအရာကို မည်သို့ ပြောဆိုရမည်ကို ယောဘက အာရုံမစိုက်ခဲ့ပေ။ မည်သို့ ဆောင်ရွက်ရမည်ကိုသာ သူ အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ အကောင်အထည်ဖော်သည့် စည်းမျဉ်းကို သူ မည်သို့ ရရှိခဲ့သနည်း။ (သူ၏ နေ့စဉ်ဘဝ အတွေ့အကြုံမှတစ်ဆင့် ဖြစ်သည်။) သူ၏ လုပ်ရပ်များတွင် ဤစည်းမျဉ်းကို သူ မည်သို့လိုက်လျှောက်နိုင်ခဲ့သနည်း။ (ဘဝတွင် သူ၏ အတွေ့အကြုံများမှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်ကို သူ သိကျွမ်းလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။) သူသည် သူ၏ ပုံမှန်ဘဝတွင် ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် လူတို့အပေါ် ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် အမှုတော်ကို မြင်ခဲ့သည်။ ဤအတွေ့အကြုံများမှတစ်ဆင့် သူသည် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ ဘုရားသခင်ကို စစ်မှန်သည့် ယုံကြည်ခြင်း၊ မှန်သော ကြည်ညိုလေးစားခြင်းနှင့် စစ်မှန်သော ကျိုးနွံနာခံမှု၊ ကိုးစားမှုတို့ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်အပေါ် သူ၏ ကြောက်ရွံ့ခြင်း ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပုံဖြစ်သည်။ သူသည် မွေးရာပါကတည်းက ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ရကောင်းမှန်း သိရှိခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဘုရားသခင်ကို သူယုံကြည်ပြီး ဘုရားသခင်နောက် လိုက်ခဲ့သည့်နောက်ပိုင်း သူ၏ ကျင့်ကြံမှုများနှင့် အပြုအမူတို့၏ အကျဉ်းချုပ်ဖြစ်သည်။ ထိုအရာသည် သူ၏ အပြုအမူ၊ အသိပညာနှင့် လုပ်ဆောင်ချက် စည်းမျဉ်းများ၏ အနှစ်သာရဖြစ်သည်ဟု ငါတို့ ပြောနိုင်သည်။ သူ၏ ပြောဆိုပြုမူပုံ၊ သူ ထုတ်ဖော်ပြသည့်အရာနှင့် ဘုရားသခင်ရှေ့မှောက်တွင် သူ ပြုမူပုံအပြင် သူ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးသော ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် လုပ်ဆောင်ချက် စည်းမျဉ်းများ၊ ဤသရုပ်သကန်များအားလုံး၏ အနှစ်သာရမှာ သူသည် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်က သူ့ကို သတ်မှတ်ပုံဖြစ်သည်။ ယောဘသည် ဤအရာများကို လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ဘုရားသခင်က သူ့ကို နှုတ်ကပတ်တော်များစွာ ပြောဆိုခဲ့သောကြောင့် သို့မဟုတ် သူ့ကို သမ္မာတရား များစွာဖြင့် ထောက်ပံ့ပေးသောကြောင့်မဟုတ်ပေ။ ယင်းနောက်တွင် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် သဘောပေါက်နားလည်မှုမှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းအား သူတဖြည်းဖြည်း ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုခေတ်တွင် ဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ရှင်းလင်းသည့် စကားတစ်ခွန်းတလေမျှ မပြောဆိုခဲ့ပေ။ အလွန်ဆုံးအနေဖြင့် ယောဘမြင်နိုင်ခဲ့သည့်အရာမှာ ဘုရားသခင်၏ စေတမန်များဖြစ်ပြီး အလွန်ဆုံးအနေဖြင့် သူ ကြားနိုင်ခဲ့သည့်အရာမှာ သူ၏ ဘိုးဘေးများမှ လက်ဆင့်ကမ်းလာခဲ့သည့် ဘုရားသခင်အကြောင်း ဒဏ္ဍာရီများ သို့မဟုတ် ဇာတ်လမ်းများဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ သူ သိရှိနိုင်ခဲ့သမျှဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ဤသတင်းအချက်အလက်ပေါ်တွင်သာ မှီခိုရင်း ယောဘသည် သူ၏ ဘဝကို အသက်ရှင်ခြင်းမှ သာ၍များသော အရာများနှင့် သာ၍လက်တွေ့ကျသော အရာများကို တဖြည်းဖြည်း သင်ယူခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဘုရားသခင်၌ သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် ပိုကောင်းသည်ထက် အားကောင်းလာခဲ့ပြီး စစ်မှန်သည့် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းသည်လည်း သူ့အထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ ဤအရာနှစ်ခု သူ့အထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်ပြီးသည့်နောက် ယောဘ၏ စစ်မှန်သော ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုနှင့် သူ၏ စစ်မှန်သော အစွမ်းအစတို့ ပေါ်လွင်လာခဲ့သည်။ ယောဘထံမှ မည်သည့်အရာကို ငါတို့ မြင်နိုင်သနည်း။ သမ္မာတရားများစွာ ရှိသည်ကို ငါတို့ မြင်နိုင်သည်။ လူများက ပုံမှန် လူသား အတွေးအခေါ်နှင့် အစွမ်းအစတို့ ပိုင်ဆိုင်သရွေ့ မိမိတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများတွင် နည်းနည်းချင်း အမှန်တကယ် သဘောပေါက်နားလည်လာနိုင်သည့်အရာများဖြစ်သော ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များ၊ ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းခြင်း၊ လူသားမျိုးနွယ်အတွက် ဘုရားသခင်၏ သတ်မှတ်ချက်များနှင့် လူသားမျိုးနွယ်အတွက် ကယ်တင်ခြင်းတို့နှင့် ဆက်စပ်သော သမ္မာတရားများဖြစ်သည်။ ယောဘသည် ဤအရာ၏ ပုံသက်သေဖြစ်သည်။ သူသည် လက်တွေ့ကျသည့်အရာအချို့ကို သဘောပေါက်နားလည်နိုင်ခဲ့သည်။ မည်သည့်အရာကို သူ သဘောပေါက်နားလည်ခဲ့သနည်း။ သူ၏ စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုများ ကြုံရချိန်တွင် အတည်ပြုခြင်းခံရသည့် သူ၏ အမြင့်မားဆုံးသော ဆောင်ပုဒ်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ သူ၏ အမြင့်မားဆုံးသော သိနားလည်မှုလည်း ဖြစ်၏။ ဤဆောင်ပုဒ်၊ ဤအမြင့်မားဆုံးသော သိနားလည်မှုမှာ အဘယ်နည်း။ (“ယေဟောဝါသည် ပေးတော်မူ၏၊ ပြီးလျှင် ယေဟောဝါသည် ပြန်နုတ်သိမ်းတော်မူ၏၊ ယေဟောဝါ၏ နာမတော်သည် မင်္ဂလာရှိပါစေ။” (ယောဘ ဝတ္ထု ၁:၂၁)) လက်ရှိ လူသားမျိုးနွယ်အတွင်းတွင် ဤကိစ္စရပ်အရ ယောဘကဲ့သို့ အလားတူ စစ်မှန်သည့် သိနားလည်မှုရှိသောသူ တစ်ဦးတလေ ရှိသလော။ ယောဘ၏ သိနားလည်မှုကို ရရှိနိုင်သည့် တစ်ဦးတစ်လေ ရှိသလော။ (မရှိပါ။) လူတို့ ယခု သိနားလည်သည်မှာ အယူဝါဒသာ ဖြစ်သည်။ ဤစကားများသည် ယောဘ၏ အတွေ့အကြုံမှ ထွက်ပေါ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များက ဤစကားများကို ပြောနိုင်ကြသော်လည်း ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် ထိုစကားများကို သိနားလည်မှု မရှိပေ။ ယောဘသည်လည်း အစတွင် ဤသိနားလည်မှု မရှိခဲ့သော်လည်း ဤစကားများသည် သူ့ထံမှ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ သူ၏ ကိုယ်တွေ့ အတွေ့အကြုံမှ ထွက်ပေါ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယောဘတွင် ဤစစ်မှန်မှုရှိခဲ့သည်။ နောင်မျိုးဆက်များက ယောဘကို မည်မျှ သံယောင်လိုက်ကာ အတုခိုးခဲ့သည်ဖြစ်စေ အယူဝါဒတစ်ခုကိုသာ ၎င်းတို့ နားလည်ကြသည်။ အယူဝါဒသာဖြစ်သည်ဟု ငါ အဘယ်ကြောင့် ပြောသနည်း။ ဦးစွာပထမ လူတို့က လက်တွေ့မလုပ်ဆောင်နိုင်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဒုတိယအနေဖြင့် လူတို့သည် ယောဘကဲ့သို့ အတွေ့အကြုံများ မရှိခဲ့ကြသကဲ့သို့ ဤအတွေ့အကြုံများမှ ရရှိသည့် အသိပညာ မရှိကြသဖြင့် ၎င်းတို့၏ အသိပညာက အနှစ်မဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုအရာကို သင် မည်မျှ ပြောဆိုသည်ဖြစ်စေ၊ “ယေဟောဝါသည် ပေးတော်မူ၏၊ ပြီးလျှင် ယေဟောဝါသည် ပြန်နုတ်သိမ်းတော်မူ၏၊ ယေဟောဝါ၏ နာမတော်သည် မင်္ဂလာရှိပါစေ။ ဘုရားသခင်၏ စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုများနှင့် အစီအစဉ်များအားလုံးကို လိုလိုလားလား ကျွန်ုပ် ကျိုးနွံနာခံပါမည်”ဟု မည်မျှ ကျယ်လောင်စွာ ဟစ်ကြွေးသည်ဖြစ်စေ ဘဝတွင် အမှုအရာများ သင့်အပေါ် ကျရောက်သည့်အခါ ထိုအရာသည် ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်ချက်ဖြစ်ကြောင်း သင်၏ စိတ်နှလုံးတွင် အသိအမှတ်ပြုနိုင်သလော။ ဘုရားသခင်က ပိတ်ပင်ကာ ဖျက်ဆီးလျှင် သင်၏ စိတ်နှလုံး၌ ဘုရားသခင်၏ နာမကို သင် ကောင်းချီးပေးနိုင်သေးသလော။ ဤသည်မှာ သင့်အတွက် ခက်ခဲပေသည်။ ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ရန် သင့်အတွက် အဘယ်ကြောင့် အလွန် ခက်ခဲသနည်း။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ရာတွင် ဘုရားသခင်၏ မူလ ရည်ရွယ်ချက်ကို သင် မသိသကဲ့သို့ သူ၏ အချုပ်အခြာအာဏာကိုလည်း သင် အသိအမှတ်မပြုသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤအရာနှစ်ခုကို သင် နားမလည်နိုင်ပေ။ ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို သင် သိမြင်နားလည်နိုင်ခြင်း မရှိသကဲ့သို့ ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦး ထိန်းသိမ်းသင့်သည့် နေရာ၊ ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦး ရှိသင့်သည့် ကျိုးနွံနာခံမှု သို့မဟုတ် ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦး ခံယူသင့်သည့် လုပ်ရပ်များကိုလည်း သင် နားမလည်ပေ။ သင်သည် ဤအရာတစ်ခုကိုမျှ မလုပ်နိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ယောဘ၏ စကားများကို သင် အာဂုံဆောင်သည့်အခါ ထိုစကားများသည် မသိမသာ အနှစ်မဲ့လာကြသည်၊ အလှတန်ဆာဖြစ်ကာ ဟန်ရှိသော စကားများထက် ဘာမျှ မပိုပေ။ ထို့ကြောင့် သင်နှင့် ယောဘတို့နှစ်ဦးလုံးက စကားများကို တစ်ပုံစံတည်း ပြောဆိုကြသော်လည်း သူ၏ စိတ်နှလုံးတွင် ဤစကားများအပေါ် ယောဘ၏ သိနားလည်မှုနှင့် သဘောပေါက်ခြင်းတို့သည် သင်၏ နားလည်မှု၊ သဘောပေါက်နားလည်မှုတို့နှင့် ကွာခြားပြီး သူသည် သင့်ထက် ကွာခြားသည့် စိတ်ခံစားချက်ဆိုင်ရာ အခြေအနေအတွင်းတွင် ဤစကားများကို ပြောဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။ ဤသည်တို့မှာ လုံးဝ ကွဲပြားခြားနားသည့် စိတ်အခြေအနေနှစ်ခု ဖြစ်သည်။ ယောဘသည် မူလက ဤစကားများကို မပြောဆိုခဲ့ပေ။ ထို့ထက် ဘုရားသခင်က သူ့ကို အရာရာ ခံစားခွင့်မပေးဘဲ ပိတ်ပင်သည့်အခါ သူသည် မြေပေါ် သူ့ကိုယ်သူ ပျပ်ဝပ်ပြီး ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်ချက်များကို ချီးမွမ်းခဲ့သည်။ သို့သော် သင်သည် ဤစကားများကို မကြာခဏ ဟောပြောသော်လည်း ဘုရားသခင်၏ ပိတ်ပင်မှုကို ရင်ဆိုင်ရာတွင် မည်သို့ သင် ပြုမူမည်နည်း။ ဒူးထောက်ကာ ဆုတောင်းနိုင်မည်လော။ ကျိုးနွံနာခံနိုင်မည်လော။ သင်သည် ကျိုးနွံနာခံနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ အပြင်ပန်းအားဖြင့် သင်က “ကျွန်ုပ် ကျိုးနွံနာခံသင့်သည်။ ဤအရာကို ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့ လူသားများသည် အစွမ်းအစ မရှိသကဲ့သို့ မခုခံနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် အမှုအရာများကို ဤအတိုင်းသာ ကျွန်ုပ် ဖြစ်ခွင့်ပေးလိုက်မည်”ဟု ပြောလျှင်ပင် ဤသည်မှာ စစ်မှန်သည့် ကျိုးနွံနာခံမှုဖြစ်သလော။ သင်၏ အပျက်သဘောဆောင်သည့်၊ ပုန်ကန်တတ်ပြီး အတိုက်အခံလုပ်တတ်သော စိတ်ခံစားမှုများနှင့်ဆိုင်သည့် သဘာဝကို ဘေးဖယ်ထားသည့်အခါ သင်၏ သဘောထားနှင့် ယောဘ၏ သဘောထားတို့ကြား ခြားနားချက်တစ်ခုတလေ ရှိသလော။ (ရှိပါသည်။) အလွန့်အလွန် ကြီးမားသော ခြားနားချက်တစ်ခု ရှိပေသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရား စစ်မှန်မှု ရှိခြင်းနှင့် မရှိခြင်းတို့ကြား ခြားနားချက်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အကြင်သူက တွေ့ကြုံကာ နားလည်သဘောပေါက်ပြီးသည့် အရာများက မိမိ ဘဝ၏ ပင်ကိုထုတ်ဖော်ပြမှုဖြစ်လာခြင်းနှင့် စစ်မှန်မှုမရှိဘဲနှင့် အယူဝါဒများကို နားလည်ရုံမျှ နားလည်ခြင်းတို့ကြား ခြားနားမှု ဖြစ်သည်။ မည်သည့်အရာကိုမျှ ထိပ်တိုက်မတွေ့ရသည့်အခါ လူတို့က ယောဘ၏ စကားများကို ဟောပြောကြလိမ့်မည် ဖြစ်သော်လည်း ၎င်းတို့ထံ အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ လူများစွာက ယောဘ၏ စကားများကို မပြောနိုင်ကြပေ။ ဤအရာက အယူဝါဒများကိုသာ ၎င်းတို့ နားလည်ကြကြောင်း ပြပေသည်။ ဤစကားများသည် ၎င်းတို့၏ အသက်ဖြစ်မလာသေးသကဲ့သို့ ၎င်းတို့အပေါ် အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ၎င်းတို့၏ အတွေးများနှင့် သဘောထားများကို လမ်းမညွှန်ပေးချေ။ သို့ရာတွင် ဤစကားများကို မိမိတို့အသက်အဖြစ် ထားရှိသည့်လူများအပေါ် အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ဤစကားများသည် နေ့စဉ်ဘဝတွင် ၎င်းတို့ ဟောပြောသည့် ဆောင်ပုဒ်တစ်ခု ဖြစ်သည်သာမက လူများ၊ ဖြစ်ရပ်များနှင့် အမှုအရာများအပေါ် ၎င်းတို့၏ စစ်မှန်သော သဘောထားလည်း ဖြစ်ပေသည်။ ထို့အပြင် ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့စစ်မှန်သော သဘောထားဖြစ်သည်။ ဤစကားများသည် ၎င်းတို့ ဟစ်ကြွေးသော ဆောင်ပုဒ်မျှသာ မဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့ဘဝ၏ ပြယုဂ် ဖြစ်သည်။ ဤအရာက သမ္မာတရားကို နားလည်ခြင်းနှင့် သမ္မာတရားကို နားမလည်ခြင်းတို့ကြား ခြားနားချက်ကို မီးမောင်းထိုးပြပေသည်။

ယခုတွင် ပေတရုအကြောင်းကို စဉ်းစားကြည့်ကြစို့။ ပေတရုတွင် ကောင်းမွန်သည့် အစွမ်းအစရှိသည်ဟု ငါတို့ အဘယ်ကြောင့် ပြောဆိုကြသနည်း။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပေတရုသည် သခင်ယေရှု ဖော်ပြခဲ့သည့် သမ္မာတရားကို သဘောပေါက်နားလည်နိုင်ခဲ့ပြီး သခင်ယေရှု၏ စကားများကို နားလည်နိုင်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ပေတရု အသက်ရှင်ခဲ့သည့် ခေတ်သည် ကျေးဇူးတော်ခေတ်ဖြစ်၏။ ကျေးဇူးတော်ခေတ်တွင် သခင်ယေရှု သွန်သင်ခဲ့သည့် ရွေးနုတ်ခြင်းနည်းလမ်းမှာ ပညတ်တော်ခေတ်တွင်ရှိခဲ့သော နည်းလမ်းထက် သာ၍ မြင့်မားခဲ့သည်။ ထိုအရာတွင် လူ၏ အသက်ဝင်ရောက်မှုနှင့်ပတ်သက်သော အခြေခံ သမ္မာတရားအချို့ ပါဝင်ခဲ့ပြီး လူသား စိတ်သဘောထား ပြောင်းလဲခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် ကနဦး သမ္မာတရားအချို့လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ ဥပမာအားဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ကျိုးနွံနာခံခြင်း၊ ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာနှင့် စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုများကို ကျိုးနွံနာခံခြင်းအပြင် လူတို့အနေဖြင့် ၎င်းတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားအချို့ကို ထုတ်ဖော်သည့်အခါ တုံ့ပြန်သင့်ပုံတို့ ပါဝင်သည်။ ဤကိစ္စရပ်များကို ကျယ်ပြန့်ပြီး စနစ်ကျသော ပုံစံဖြင့် မဆွေးနွေးခဲ့သော်လည်း ယင်းတို့ကို ဖော်ပြထားခဲ့သည်။ ထိုအရာများကို ယောဘအချိန်ကာလတွင်ထက် များစွာပို၍ ဆွေးနွေးခဲ့သော်လည်း ယနေ့ထက် သိသိသာသာ လျော့နည်းသည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ လူသား စိတ်သဘောထား ပြောင်းလဲခြင်း၊ ဘုရားသခင်အပေါ် လူသားများ၏ သဘောထား၊ လူတို့ စိတ်နှလုံးအတွင်းနက်နက်ရှိ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးခြင်း အနှစ်သာရ သို့မဟုတ် မိမိ၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထား၏ ထုတ်ဖော်ချက်တို့ကဲ့သို့သော သမ္မာတရား၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများအကြောင်းကို သမ္မာကျမ်းစာထဲတွင် မှတ်တမ်းတင်ထားသည့် စကားများ မရှိသော်လည်း သခင်ယေရှုသည် ဤအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ အတိုင်းအတာ တစ်ခုခုအထိ မုချပြောဆိုခဲ့ပေသည်။ လူတို့အနေဖြင့် ဤအဆင့်ထိ မတိုးတက်နိုင်ခြင်းသာဖြစ်ပြီး ထို့ကြောင့် ဤစကားများကို မှတ်တမ်းမတင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဥပမာအနေဖြင့် သခင်ယေရှုက ပေတရုကို “ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ယနေ့ညဉ့်တွင်ကြက်မတွန်မှီ သင်သည်သုံးကြိမ်မြောက်အောင် ငါ့ကို ငြင်းပယ်လိမ့်မည်” (မဿဲ ၂၆:၃၄) ဟု ပြောခဲ့သည်။ ဤအရာကို ပေတရုက “ကိုယ်တော်နှင့်တကွသေရသော်လည်း အကျွန်ုပ်သည်ကိုယ်တော်ကို မငြင်းမပယ်ပါဟု လျှောက်ပြန်၏။” (ရှင်မဿဲ ၂၆:၃၅) ဟု ပြန်တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ ဤအရာများသည် မည်သည့်စကားမျိုးများ ဖြစ်သနည်း။ (မိမိကိုယ်ကို သိသည့်အသိ ကင်းမဲ့မှုကို ညွှန်ပြသော မာနထောင်လွှားသည့် စကားများဖြစ်သည်။) ထိုအရာများသည် မိမိကိုယ်ကို မသိသည့် တစ်စုံတစ်ဦးက ပြောဆိုထားသော မာနထောင်လွှားသည့် စကားများဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤသည်မှာ မိမိကိုယ်ကို သိရှိခြင်းနှင့် ပတ်သက်ပေသည်။ ကြက်တွန်ပြီးသည့်နောက်တွင် ပေတရုက မည်သည့်အရာကို သဘောပေါက်ခဲ့သနည်း။ (မိမိကိုယ်ကို ဝါကြွားမှုအပြည့်ဖြင့် သူစကားပြောခဲ့ခြင်းကို ဖြစ်သည်။) ဤအရာကို သူ သဘောပေါက်သည့်အခါ သူ၏ စိတ်နှလုံးတွင် တစ်စုံတစ်ရာကို သူ ခံစားခဲ့ရသလော။ (ခံစားခဲ့ရပါသည်။) ဤအရာ ဖြစ်ပျက်သည့်နောက်တွင် သူ၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်ချက်မှာ အဘယ်အရာဖြစ်ခဲ့သနည်း။ (နောင်တဖြစ်သည်၊ သူ၏ စိတ်နှလုံးက အပြစ်ရှိသည့်စိတ်ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့သည်။) သူ၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုမှာ အပြစ်ရှိသည့်စိတ်နှင့် နောင်တဖြစ်သည်။ သူက “သခင်ပြောခဲ့သည့်အရာ မှန်သည်။ သခင့်ကို ချစ်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ငါပြောခဲ့သည့်အရာသည် ဆန္ဒတစ်ခု၊ စံတစ်ခုနှင့် ဆောင်ပုဒ်တစ်မျိုးသာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုမျိုးကို ကျွန်ုပ် မပိုင်ဆိုင်ပါ”ဟု ပြောခဲ့သည်။ သခင်ယေရှု အဖမ်းခံရခြင်း အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ပေတရုသည် သူရဲဘောကြောင်ပြီး ကြောက်ရွံ့ခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးက သူ့ကို “သင်တို့၏ သခင် ဟုတ်သလော။ သူ့ကို သင် မသိသလော”ဟု မေးခဲ့သည်။ ပြီးလျှင် ထိုအခါ ပေတရုက မိမိဘာသာ မည်သည့်အရာ စဉ်းစားနေခဲ့သနည်း။ “သူ့ကို ငါ သိသည်၊ သို့သော် ငါ ဝန်ခံလိုက်လျှင် ငါ့ကိုလည်း သူတို့ ဖမ်းကြလိမ့်မည်”ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ သူ၏ သူရဲဘောနည်းခြင်းနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းတို့ကြောင့်၊ ပြီးလျှင် သခင်ယေရှုနှင့်အတူ အဖမ်းခံရမည်ကို ကြောက်ရွံ့သောကြောင့် သူ့ကို သိကျွမ်းခြင်းအား သူ ဝန်မခံခဲ့ပေ။ သူ၏ ကြောက်တတ်ခြင်းက သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းကို အနိုင်ရသွားခဲ့သည်။ သို့ဆိုလျှင် သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် စစ်မှန်သလော၊ အယောင်ဆောင်ဖြစ်သလော။ (အယောင်ဆောင်ဖြစ်ပါသည်။) ထိုအချိန်တွင် အစောပိုင်းက “သခင်၊ ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ထောင်ထဲရော၊ သေခြင်းသို့ပါ သွားရန် ကျွန်ုပ် အသင့်ရှိပါသည်”ဟု သူ ပြောခဲ့သည့်အချိန် ဤစကားများက ဖြစ်လိုသည့် အတွေးဖြစ်ခဲ့သည်ကို သူ သဘောပေါက်ခဲ့သည်။ ယင်းတို့သည် သူ၏ စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်း မဟုတ်ဘဲ အနှစ်မဲ့သည့် စကားများ၊ ဆောင်ပုဒ်တစ်ခုနှင့် အယူဝါဒသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူသည် စစ်မှန်သော ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှု မပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပေ။ သူ့ထံတွင် စစ်မှန်သော ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှု မရှိကြောင်းကို မည်သည့်အချိန်တွင် သူ သဘောပေါက်ခဲ့သနည်း။ (အမှန်တရားများ ထုတ်ဖော်ပြခံရသည့်အခါတွင် ဖြစ်သည်။) အမှန်တရားများနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ရသည့်အချိန်နှင့် သူ အပြစ်ရှိသည့်စိတ်ခံစားကာ နောင်တရသည့်အချိန်တွင်သာ သူက “လက်စသတ်တော့၊ ငါ၏ ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုတို့က သခင်ပြောခဲ့သည့်အတိုင်းပင် အလွန် သေးငယ်ပါတကား။ သခင်ပြောခဲ့သည့်အရာ မှန်ကန်သည်။ သခင့်ကို ငါ ပြောခဲ့သည့်အရာမှာ လေလုံးထွားခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ယင်းသည် စစ်မှန်သည့် ယုံကြည်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ခဏတာဖြစ်သော စေ့ဆော်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ တစ်စုံတစ်ရာနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ရသည့်အခါ ငါသည် သူရဲဘောနည်းသည်၊ ဆင်းရဲဒုက္ခခံရန် မလိုလားပါ၊ မိမိကိုယ်ပိုင် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သော စိတ်ကူးများ ရှိခဲ့သည်၊ မိမိကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့သည်၊ ကျိုးနွံနာခံခြင်း မရှိခဲ့သကဲ့သို့ သခင့်ကို အမှန်တကယ် ချစ်သည့် စိတ်နှလုံး မရှိခဲ့ပါ။ ယင်းမှာ ငါ၏ ယုံကြည်ခြင်း နည်းပါးမှုဖြစ်သည်၊ ယင်းမှာ ငါ၏ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှု အရွယ်အစားဖြစ်သည်”ဟူ၍ သဘောပေါက်လေသည်။ သူ၏ နောင်တက သူ့အထဲတွင် ဤအတွေးများကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်၊ မဟုတ်လော။ သူ၏ နောင်တက သူသည် မိမိကိုယ်ကို သိမှတ်နှင့်ပြီးဖြစ်ကာ သူ၏ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှု၊ အခြေအနေနှင့် ယုံကြည်ခြင်းတို့၏ တိကျမှန်ကန်သော အတိုင်းအတာတစ်ခု ရှိနှင့်ပြီးဖြစ်သည်ကို ပြပေသည်။ ပေတရုက သခင့်ကို သုံးကြိမ်ငြင်းပယ်ခဲ့သည်ကိုသာ ဓမ္မသစ်ကျမ်းက မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သော်လည်း သူနောင်တရခဲ့ပုံ၊ မိမိကိုယ်ကို လှည့်ပြီး ပြောင်းလဲခဲ့ပုံတို့နှင့်ဆိုင်သော ပေတရု၏ အတွေ့အကြုံဆိုင်ရာ သက်သေခံချက်ကို မှတ်တမ်းမတင်ပေ။ အမှန်တွင် ပေတရုသည် ဤအရာနှင့်ပတ်သက်၍ စာစောင်များ ရေးသားခဲ့သော်လည်း သမ္မာကျမ်း စာတည်းဖြတ်သူများက ယင်းတို့ကို ထည့်သွင်းရန် မရွေးချယ်ခဲ့ကြပေ။ ဤသည်မှာ ထိုအချိန်က အသင်းတော် ခေါင်းဆောင်များအားလုံးအနေဖြင့် မည်သို့ တရားဟောကာ သက်သေခံရမည်ကို အာရုံစိုက်ခဲ့ကြသော်လည်း ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ဦးကမျှ ဘဝ အတွေ့အကြုံကို နားမလည်ခဲ့ကြကြောင်းကို ပြသသည့် သိသာထင်ရှားသော ပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့အားလုံးက အရေးအပါဆုံးသောအရာမှာ လူတို့၏ အသက်ဝင်ရောက်မှုဖြစ်သည့်အပြင် သမ္မာတရားကို လူတို့၏ နားလည်ခြင်းနှင့် ဘုရားသခင်နှင့်ဆိုင်သော အသိတို့ ဖြစ်သည်ကို မသိဘဲလျက် ထိုတမန်တော်များက မည်သို့ ဟောပြောကာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ပြီး မည်သို့ ဆင်းရဲဒုက္ခခံခဲ့သည်ကိုသာ အာရုံစိုက်ခဲ့ကြသည်။ သမ္မာကျမ်းကို တည်းဖြတ်ခဲ့ကြသည့်သူများက ပေတရုထံ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာကို လွန်ကဲစွာ ရိုးရှင်းလွယ်ကူပြီး အကြမ်းဖျင်းဝေါဟာရများဖြင့် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သော်လည်း ပေါလုဘဝ၏ အဖြစ်အပျက်များကို သီးသန့် အနုစိတ်ကာ အတွဲလိုက်ဖြင့် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ကြသည်။ ဤအရာက ဤလူများအနေဖြင့် ဘက်လိုက်ခဲ့ကြကြောင်း ပြပေသည်။ သမ္မာတရားက ဖြစ်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ နားမလည်ခဲ့ကြသကဲ့သို့ ဘုရားသခင်အတွက် သက်သေခံခြင်းက မည်သည့်အရာ ဆိုလိုသည်ကိုလည်း နားမလည်ခဲ့ကြပေ။ ပေါလုကို ၎င်းတို့ ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသောကြာင့် ပေါလု၏ စာစောင်များကို ပိုမိုရွေးချယ်ခဲ့ကြသော်လည်း ပေတရု၏ စာစောင်အနည်းငယ်ကိုသာ ရွေးချယ်ခဲ့ကြသည်။ သမ္မာကျမ်းစာကို ဤသို့ တည်းဖြတ်ခြင်းအားဖြင့် စည်းမျဉ်းနှင့်ဆိုင်သော အမှားတစ်ခုကို ၎င်းတို့ ကျူးလွန်ခဲ့ကြသည်။ ယင်းက သခင့်ကို ယုံကြည်သူများအား အနှစ်နှစ်ထောင်ကြာ ပေါလုကို ကိုးကွယ်ကာ အတုယူစေခဲ့သည်။ ဤအရာက ဘာသာရေးလောကတစ်ခုလုံးကို အန္တိခရစ်များ၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင်ရှိသော ဘာသာရေး လောကတစ်ခု ဖြစ်လာစေရင်း ဘုရားသခင်အား အတိုက်အခံလုပ်သည့် လမ်းကြောင်းဆီသို့ ထိုးဆင်းသွားစေခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ပေတရုပေးစာများထဲမှ ပထမစာစောင်နှင့် ဒုတိယစာစောင် ဖြစ်သည့် ပေတရု၏ စာစောင်နှစ်ခုကိုသာ မှတ်တမ်းတင်ထားလျက် သူ၏ ထူးကဲသော သက်သေခံချက်ကို လျစ်လျူရှုခဲ့ကြသည်။ သို့ရာတွင် ပေတရုက သူ့ထံ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာကို မည်သို့ အမှန်တကယ် တွေ့ကြုံခဲ့သည်၊ ဘုရားသခင်က သူ့ကို မည်သို့ ဉာဏ်အလင်းပေးခဲ့သည်၊ သူ့ထံ ယေရှုပေါ်ထွန်းလာချိန်တွင် မည်သည့်အရာ ပြောခဲ့သည်၊ ဘုရားသခင်၏ တရားစီရင်ခြင်း ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်း၊ ပြုပြင်ခြင်း၊ စမ်းသပ်မှုများနှင့် စစ်ဆေးမှုများကို ပေတရု မည်သို့လက်ခံခဲ့သည်၊ နောက်ဆုံးတွင် လိုလိုလားလား သူ ဇောက်ထိုး ကားစင်တင်ခံခဲ့ရပုံ၊ ပေတရုက ဤအဆင့်သို့ မည်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်၊ သူ၏ အသက်စိတ်သဘောထားတွင် ထိုသို့သော အပြောင်းအလဲတစ်ခု သူ စွမ်းဆောင်ရရှိခဲ့ပုံအပြင် ထိုသို့သော ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ကျိုးနွံနာခံမှုတို့ သူ ရရှိခဲ့ပုံတို့အတွက်မူ ဤအတွေ့အကြုံ ဖြစ်စဉ်နှင့်ဆိုင်သော မှတ်တမ်း မရှိခဲ့ပေ။ ဤသည်မှာ လုံးဝ မဖြစ်သင့်ပုံဖြစ်သည်။ ဤတန်ဖိုးအရှိဆုံးသော အရာများကို မှတ်တမ်းမတင်ထားသည်မှာ အင်မတန် စိတ်မကောင်းစရာ ဖြစ်ပေသည်။

ခရစ်ဝင်ကျမ်းလေးကျမ်းတွင် မှတ်တမ်းတင် ထားသည့်အတိုင်း သခင့်အပေါ် ပေတရု၏ သုံးကြိမ်ငြင်းပယ်ခြင်းမှသည် ဘုရားသခင်အတွက် ပေတရု၏ နောက်ဆုံး ဇောက်ထိုး ကားစင်တင်သတ်ခံရခြင်းအထိ ဤအဖြစ်အပျက်နှစ်ခုကို စုစည်းလိုက်သည့်အခါ မည်သည့်အရာကို လူတို့ မြင်ရသနည်း။ ပေတရုက သခင့်ကို သုံးကြိမ် ငြင်းပယ်ခြင်းမှ နောက်ဆုံးတွင် ဘုရားသခင်အတွက် ဇောက်ထိုး ကားစင်တင်သတ်ခံရခြင်းအထိ ဖြစ်ခဲ့ပေသည်။ ဤတွင် ခက်ခဲသော ဖြစ်စဉ်တစ်ခု၊ လေ့လာဖော်ထုတ်ထိုက်သည့် ဖြစ်စဉ်တစ်ခု ရှိသည် မဟုတ်လော။ ဤဖြစ်စဉ်သည် အဘယ်အရာနည်း။ (လူ၏ အသက်ဝင်ရောက်မှုနှင့် စိတ်သဘောထား၌ ပြောင်းလဲခြင်းဖြစ်စဉ် ဖြစ်သည်။) မှန်ပေ၏၊ လူသား စိတ်သဘောထားတွင်ရှိသော ပြောင်းလဲခြင်းသည် မိမိကိုယ်ကို ဘုရားသခင်အတွက် စွန့်လွှတ်ကာ အသုံးခံနိုင်ပြီး ဘုရားသခင်၏ စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုအားလုံးကို လိုလိုလားလား ကျိုးနွံနာခံနိုင်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သော ဘဝခရီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဘဝအတွေ့အကြုံသည် ဤဖြစ်စဉ် အတိအကျ ဖြစ်၏။ ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် ချဲ့ကားဖန်တီးခြင်းတစ်ခု လုံးဝ မဟုတ်ပေ။ ပေတရုက သူ့အနေဖြင့် သခင်ယေရှု၏ နောက်လိုက်တစ်ဦး ဖြစ်သည်ကို ဝန်မခံဝံ့ခဲ့သည့်အချိန် တကယ့် အစအဦးမှသည် ဘုရားသခင်အတွက် ဇောက်ထိုး ကားစင်တင်သတ်ခံရရန် လိုလားလျက် သူ့တွင် ရဲရင့်ခြင်းနှင့် ယုံကြည်ခြင်းရှိခဲ့သည့်အချိန် ဤနောက်ဆုံးအထိ ဤအဆင့်သို့ တိုးတက်ခဲ့သည်။ သူ၏ ယုံကြည်ခြင်း၊ သူ၏ စိတ်သဘောထားနှင့် သူ၏ ကျိုးနွံနာခံမှုတို့တွင် သူ ကြုံခဲ့ရသည်မှာ ကောင်းလိုက်သည့် ပြောင်းလဲခြင်းဖြစ်စဉ်တစ်ခုပါတကား။ ကြီးထွားမှုဖြစ်စဉ်တစ်ခု သေချာပေါက် ရှိခဲ့ပေသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် ပြောဆိုသည့် စကားများသည် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ကို တွေ့ကြုံသူများက နားလည်ရမည့် သမ္မာတရားများ ဖြစ်သောကြောင့် ဤသည်မှာ မည်သည့် ကြီးထွားမှု ဖြစ်စဉ်မျိုးဖြစ်သည်ကို ခေတ်သစ်လူများစွာက အတိအကျ သိရှိရန် မလိုအပ်ပေ။ ယနေ့ခေတ်တွင် ဘုရားသခင်သည် ဤအရာများကို လူတို့အား နားလည်အောင် လုပ်ဆောင်ပြီးဖြစ်ကာ ၎င်းတို့ကို ဤသမ္မာတရားများဖြင့် ထောက်ပံ့ပေးပြီးသားဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ပေတရု၏ အတွေ့အကြုံသည် မည်သည့်အရာနှင့် တူသနည်း။ သခင်ယေရှု ထွက်ခွာသွားသည့်နောက်တွင် ဘုရားသခင်ကို ကျိုးနွံနာခံမှု စွမ်းဆောင်ရရှိရန်အလို့ငှာ မည်သည့်အရာ တွေ့ကြုံသင့်သည်ကို မည်သူကမျှ သူ့အား ရှင်းလင်းသည့် ဝေါဟာရများဖြင့် မပြောပြခဲ့ပေ။ ၎င်းအတွက် ဘုရားသခင်ထံမှ ရှင်းလင်းသည့် နှုတ်ကပတ်တော်များ မရနိုင်ခဲ့သည့် ထိုခေတ်တွင် သူသည် မည်သည့် စောဒကတက်မှုမျှ သို့မဟုတ် မည်သည့်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ရွေးချယ်မှုမျှမရှိဘဲ လိုလားသော ကျိုးနွံနာခံမှုနှင့်ဆိုင်သည့် ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုနှင့် ယုံကြည်ခြင်းတို့ကို နောက်ဆုံးတွင် ရရှိခဲ့သည်။ ငါ့ကို ပြောလော့၊ အဆုံးတွင် မည်သည့် သမ္မာတရားများကို သူ ရရှိခဲ့သနည်း။ ပြီးလျှင် ယင်းတို့ကို သူ မည်သို့ ရရှိခဲ့သနည်း။ ထိုအရာမှာ ဆုတောင်းခြင်း၊ ရှာဖွေခြင်းနှင့် ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း တွေ့ကြုံခြင်းနှင့် စမ်းတဝါးဝါး စူးစမ်းခြင်းတို့မှတစ်ဆင့် ဖြစ်သည်။ ဤအချိန်ကာလအတောအတွင်းတွင် ပေတရုသည် ဘုရားသခင်၏ ဉာဏ်အလင်းပေးခြင်းနှင့် အလင်းပြခြင်းအပြင် ဘုရားသခင်၏ အထူး ကျေးဇူးတော်နှင့် လမ်းပြမှုတို့ကို ရရှိခဲ့သည်။ ထိုသို့သော အရာများအပြင် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အားထုတ်မှုများမှတစ်ဆင့် ထိုးထွင်းသိမြင်မှုကိုသာ သူ ရရှိနိုင်ခဲ့သည်။ ဤဖြစ်စဉ်အတောအတွင်းတွင် မိမိနှင့်ဆိုင်သည့် ပေတရု၏ သိမြင်မှု၊ ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များအပြင် လူတို့ ဝင်ရောက်သင့်သည့် သမ္မာတရား သွင်ပြင်လက္ခဏာအားလုံးနှင့်ဆိုင်သည့် ပေတရု၏ သိမြင်မှုသည် မှုန်ဝါးနေခြင်းမှ ရှင်းလင်းပြတ်သားခြင်းသို့ တဖြည်းဖြည်း ကူးပြောင်းသွားပြီးနောက် တိကျမှန်ကန်ခြင်းနှင့် ထို့နောက်တွင် လက်တွေ့ကျပြီး ပြတ်သားသော လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ဤဖြစ်စဉ်သည် သွေဖည်မှုတစ်ခုမျှ မရှိဘဲ သူ လုံးဝ ကျိုးနွံနာခံနိုင်ခဲ့သည့်အချိန် အဆုံးထိတိုင် တစ်လျှောက်လုံး ရှည်ကြာသည်။ သူ၏ စိတ်နှလုံးတွင် အတည်ပြုချက်ရရှိခဲ့သည့်နောက်တွင်သာ သူသည် ဤသို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ဝံ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤအတည်ပြုချက်သည် မည်သည့်နေရာမှ လာခဲ့သနည်း။ စမ်းတဝါးဝါး စူးစမ်းခြင်းအပြင် ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ရှာဖွေခြင်းတို့မှတစ်ဆင့် ဖြစ်သည်။ သူသည် သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်ကို ဆောင်ရွက်ခွင့်ပေးခဲ့ပြီး ဘုရားသခင်ကို ဆောင်ရွက်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ အဟန့်အတား သို့မဟုတ် ထိန်းသိမ်းကြပ်မတ်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ သူ့ထံတွင် သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်၏ ဉာဏ်အလင်းပေးခြင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်းနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းတို့အပြင် တစ်ချိန်တည်း၌ ဘုရားသခင်၏ ထောက်ပံ့မှု၊ ကောင်းချီးနှင့် လမ်းပြမှုတို့ ရှိခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ အတည်ပြုချက်ကို သူ ရရှိခဲ့ပုံဖြစ်သည်။ အတည်ပြုချက်ကို ရရှိပြီးသည့်နောက်တွင် သူသည် ရဲရင့်စွာ ဆက်လက်ရှာဖွေသည်၊ စမ်းတဝါးဝါး စူးစမ်းကာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်လေသည်။ ထိုသို့သော ခက်ခဲရှုပ်ထွေးသည့် ဖြစ်စဉ်တစ်ခုကို ဖြတ်သန်းပြီးနောက်တွင် ပေတရုသည် လူသား သဘာဝ၊ မိမိကိုယ်ကို သိသည့်အသိနှင့် စိတ်သဘောထားတို့၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများအပြင် အမျိုးမျိုးသော ပတ်ဝန်းကျင်များတွင် လူ၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားက ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အမျိုးမျိုးသော အခြေအနေများအပေါ် တိကျသည့် သိနားလည်မှုတစ်ခု တဖြည်းဖြည်း ရှိလာလေသည်။ ဤအရာကို သဘောပေါက်ပြီးသည့်နောက်တွင် လိုက်လျောညီထွေသည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းများကို ရှာဖွေရန် ဤအရာများကို ဖြစ်မြောက်စေရန် သူ စီစဉ်လေသည်။ အဆုံးတွင် သူသည် မတူကွဲပြားသော ပတ်ဝန်းကျင်များရှိ အမျိုးမျိုးသော ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသည့် စိတ်သဘောထားများမှ အကျိုးဆက်ဖြစ်ပေါ်သော အခြေအနေတစ်ခုစီကို ဖြေရှင်းခဲ့လေသည်။ ယင်းတို့ကို သူ မည်သို့ ဖြေရှင်းသနည်း။ ဘုရားသခင်၏ ဉာဏ်အလင်းပေးသည့် သမ္မာတရားများနှင့် စည်းမျဉ်းများကို အသုံးပြုခြင်းအားဖြင့် ယင်းတို့ကို သူ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေရှင်းခဲ့သည်။ သူသည် ဤအချိန်ကာလအတောအတွင်းတွင် များစွာသော စမ်းသပ်မှုများနှင့် စစ်ဆေးမှုတို့ကို တွေ့ကြုံခဲ့သည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကို မည်သည့်အတိုင်းအတာအထိ စမ်းသပ်ကာ စစ်ဆေးခဲ့သနည်း။ အဆုံးတွင် ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး ဘုရားသခင်က လူတို့အား ကျိုးနွံနာခံခြင်း သင်ခန်းစာကို သင်ယူစေချင်ကြောင်း သိနားလည်ခဲ့သည်။ သို့ဆိုလျှင် လူတို့အနေဖြင့် ကျိုးနွံနာခံမှုကို ကျင့်ကြံသင့်ကြောင်း ပေတရုအား နားလည်စေရန် ဘုရားသခင်သည် သူ့အပေါ် မည်သည့်အတိုင်းအတာအထိ အလုပ်လုပ်ခဲ့သနည်း။ ပေတရုပြောခဲ့သည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ယခင်က ငါတို့ ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။ မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို သင်တို့ သတိရကြသလော။ (ဘုရားသခင်က ငါ့အား ဆော့ကစားစရာအရုပ်တစ်ခုအဖြစ် ဆက်ဆံလျှင် ငါသည် အဘယ်သို့ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘဲ၊ မလိုလားဘဲ ရှိနိုင်မည်နည်း။) မှန်ပေ၏၊ ထိုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော် သို့မဟုတ် လမ်းပြမှုကို တွေ့ကြုံခံစားခြင်းနှင့် ကြုံရခြင်း ဖြစ်စဉ်တွင် ပေတရုသည် မရည်ရွယ်ဘဲ ဤခံစားချက်ဖြစ်ပေါ်သည်။ “ဘုရားသခင်သည် လူတို့ကို ဆော့ကစားစရာအရုပ်များကဲ့သို့ ဆက်ဆံသည် မဟုတ်လော”ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ လုပ်ရပ်များကို လှုံ့ဆော်ပေးသည့်အရာ မုချမဟုတ်ပေ။ လူတို့သည် ဤကိစ္စရပ်ကို အကဲဖြတ်ရန် မိမိတို့၏ လူသား ရှုထောင့်အမြင်၊ အတွေးအခေါ်နှင့် အသိပညာတို့အပေါ် မှီခိုကြပြီး ဘုရားသခင်သည် လူတို့အား ဆော့ကစားစရာအရုပ်များဖြစ်သည့်အလား သာမန်ကာလျှံကာ ကစားသည်ဟု ခံစားကြရသည်။ တစ်ရက်တွင် ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ရန် ၎င်းတို့ကို သူ ပြောပြီး မနက်ဖြန်တွင်မူ ထိုအရာကို လုပ်ဆောင်ရန် ပြောသည်။ မရည်ရွယ်ဘဲနှင့် သင်က “အို၊ ဘုရားသခင်သည် အလွန်များသည့်အရာများကို ပြောဆိုလေပြီ။ မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ရန်ပင် သူ ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သနည်း”ဟု စတင်ခံစားလာရသည်။ လူတို့သည် စိတ်ရှုပ်ထွေးကာ အနည်းငယ် စိတ်ထိခိုက်ခံစားရသည်။ မည်သည့် ရွေးချယ်မှုများ ပြုလုပ်ရမည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြချေ။ ဘုရားသခင်က ပေတရုကို စစ်ဆေးရန် ဤနည်းလမ်းအသုံးပြုခဲ့သည်။ ဤစစ်ဆေးချက်၏ နောက်ဆုံးရလဒ်မှာ အဘယ်နည်း။ (သေသည်အထိ ကျိုးနွံနာခံမှုကို ပေတရု ရရှိခဲ့သည်။) ကျိုးနွံနာခံမှုကို သူ ရရှိခဲ့ပေသည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင် အလိုရှိသည့် ရလဒ်ဖြစ်ပြီး ထိုအရာကို ဘုရားသခင်က မြင်ခဲ့၏။ ပေတရု ပြောခဲ့သည့် မည်သည့်စကားများက သူသည် ကျိုးနွံနာခံမှုရှိလာကာ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုတွင် ကြီးထွားလာပြီးဖြစ်သည်ကို ငါတို့အား ပြသခဲ့သနည်း။ မည်သည့်အရာကို ပေတရု ပြောဆိုခဲ့သနည်း။ ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်ခဲ့သမျှနှင့် လူကို ဆော့ကစားစရာအရုပ်အဖြစ် ဆက်ဆံသည့် ဘုရားသခင်၏ သဘောထားကို ပေတရုက မည်သို့ လက်ခံကာ ရှုမြင်ခဲ့သနည်း။ ပေတရု၏ သဘောထားမှာ အဘယ်နည်း။ (သူက၊ ငါသည် အဘယ်သို့ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘဲ၊ မလိုလားဘဲ ရှိနိုင်မည်နည်းဟု ပြောဆိုခဲ့သည်။) ဟုတ်ပေ၏၊ ယင်းမှာ ပေတရု၏ သဘောထားဖြစ်သည်။ ထိုစကားများသည် သူ၏ စကားများ အတိအကျဖြစ်ပေသည်။ ဘုရားသခင်၏ စမ်းသပ်မှုများနှင့် စစ်ဆေးခြင်းတို့ကို တွေ့ကြုံခြင်းမရှိသည့် လူများသည် ဤနေရာတွင် အဖြစ်အပျက်၏ ဇာတ်လမ်းကို နားမလည်သကဲ့သို့ မတွေ့ကြုံဖူးကြသောကြောင့် ဤစကားများကို လုံးဝ ပြောကြမည် မဟုတ်ပေ။ ထိုအရာကို ၎င်းတို့ မတွေ့ကြုံကြသေးသည်နှင့်အမျှ ဤကိစ္စရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ တကယ်ကို မရှင်းမလင်း ဖြစ်ကြပေသည်။ ဤကိစ္စရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ မရှင်းမလင်း ဖြစ်လျှင် ဤအရာကို ၎င်းတို့ အဘယ်ကြောင့် အလွန် ပေါ့ပေါ့တန်တန် ပြောနိုင်ခဲ့ကြသနည်း။ ဤစကားများသည် လူသားများ လုံးဝ အကြံမထုတ်နိုင်သည့်အရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ပေတရုသည် အလွန်များသော စမ်းသပ်မှုများနှင့် စစ်ဆေးမှုများကို တွေ့ကြုံခဲ့ရပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဤအရာကို ပြောနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ့အား အမှုအရာများစွာကို ခံစားခွင့်မပေးဘဲ ပိတ်ပင်ခဲ့သော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့ကို များစွာလည်း ပေးခဲ့၏။ ထိုသို့ပေးပြီးနောက်တွင် ဘုရားသခင်က တစ်ဖန် ရုပ်သိမ်းခဲ့သည်။ သူ့ထံမှ အမှုအရာများကို ယူဆောင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ဘုရားသခင်သည် ပေတရုအား ကျိုးနွံနာခံရန် သင်ယူစေပြီးနောက် သူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပေးခဲ့သည်။ လူ၏ ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သည့် အရာများထဲမှ များစွာတို့သည် ပြောင်းလဲလွယ်ပုံရသည်။ ယင်းက လူတို့အား ဘုရားသခင်အနေဖြင့် လူတို့ကို ဆော့ကစားစရာအရုပ်များကဲ့သို့ ဆက်ဆံကြောင်း၊ လူတို့ကို မလေးစားသကဲ့သို့ လူသားများအဖြစ် မဆက်ဆံကြောင်း အထင်မှားစေသည်။ လူတို့က ၎င်းတို့အနေဖြင့် သိက္ခာမရှိဘဲ ဆော့ကစားစရာအရုပ်များကဲ့သို့ အသက်ရှင်ကြသည်ဟု တွေးထင်မိကြသည်။ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အား လွပ်လပ်သည့် ရွေးချယ်မှုများ ပြုလုပ်ရန် လုပ်ပိုင်ခွင့်မပေးကြောင်းနှင့် ဘုရားသခင်က သူ အလိုရှိသည့် မည်သည့်အရာကိုမဆို ပြောနိုင်ကြောင်း ၎င်းတို့က တွေးထင်မိကြသည်။ သူက သင့်ကို တစ်စုံတစ်ရာပေးသည့်အခါ “သင် လုပ်ဆောင်ပြီးသည့်အရာအတွက် ဤဆုလာဘ်နှင့် သင် ထိုက်တန်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးမင်္ဂလာ ဖြစ်သည်”ဟု သူ ပြောသည်။ အမှုအရာများကို သူ ရုပ်သိမ်းသည့်အခါ သူ့ထံတွင် အခြားပြောစရာ တစ်ခုခုသာ ရှိ၏။ ဤဖြစ်စဉ်တွင် လူတို့သည် မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်သင့်သနည်း။ ဘုရားသခင်ကို မှန်သည်၊ မှားသည်ဟု ဝေဖန်ရန်မှာ သင့်အလုပ်မဟုတ်။ ဘုရားသခင် လုပ်ရပ်များ၏ သဘောသဘာဝကို ပိုင်းခြားသိမြင်ရန်မှာ သင့်အလုပ် မဟုတ်သကဲ့သို့ ဤဖြစ်စဉ်တွင် သင်၏ ဘဝကို သာ၍ ကြီးမားသော ဂုဏ်သိက္ခာပေးရန်မှာ သင့်အလုပ် မုချမဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ သင် ပြုလုပ်သင့်သည့် ရွေးချယ်မှုမဟုတ်။ ဤအခန်းကဏ္ဍသည် သင်၏ အခန်းကဏ္ဍ မဟုတ်ပေ။ သို့ဆိုလျှင် သင်၏ အခန်းကဏ္ဍသည် မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ အတွေ့အကြုံမှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို နားလည်ရန် သင် သင်ယူသင့်သည်။ ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို သင် နားမလည်နိုင်သကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏ သတ်မှတ်ချက်များကို မပြည့်မီနိုင်လျှင် သင်၏ တစ်ခုတည်းသော ရွေးချယ်စရာမှာ ကျိုးနွံနာခံရန် ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေများအောက်တွင် သင့်အတွက် ကျိုးနွံနာခံရန်မှာ လွယ်ကူမည်လော။ (လွယ်ကူမည်မဟုတ်ပါ။) ကျိုးနွံနာခံရန် မလွယ်ကူပေ။ ဤသည်မှာ သင် သင်ယူသင့်သည့် သင်ခန်းစာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သင့်အတွက် ကျိုးနွံနာခံရန် လွယ်ကူလျှင် သင်ခန်းစာများ သင်ယူရန် လိုအပ်မည်မဟုတ်၊ ပြုပြင်ခံရကာ စမ်းသပ်မှုများနှင့် စစ်ဆေးမှုများကို ကြုံရန် သင် လိုအပ်မည် မဟုတ်ပေ။ သင်က ဆော့ကစားစရာ အရုပ်တစ်ခုဖြစ်သည့်အလား တမင်သက်သက် သင့်ကို ကစားရင်း ဘုရားသခင်က သင့်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် စစ်ဆေးသည်မှာ ဘုရားသခင်ကို ကျိုးနွံနာခံရန် သင့်အတွက် ခက်ခဲသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်ကို ကျိုးနွံနာခံရန် သင့်အတွက် လွယ်ကူလာသည့်နေ့၊ ဘုရားသခင်ကို သင်၏ ကျိုးနွံနာခံခြင်းက အခက်အခဲ သို့မဟုတ် အဟန့်အတားမရှိဘဲ ဖြစ်လာသည့်အခါ၊ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်မှုများ၊ ရည်ရွယ်ချက်များ၊ သို့မဟုတ် နှစ်သက်မှုများမရှိဘဲ လိုလိုလားလားနှင့် ဝမ်းမြောက်စွာ သင် ကျိုးနွံနာခံနိုင်သည့်အခါ ဘုရားသခင်က သင့်ကို ဆော့ကစားစရာအရုပ်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံလိမ့်မည် မဟုတ်သကဲ့သို့ သင့်အနေဖြင့် လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာကို အတိအကျ လုပ်ဆောင်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့တွင် သင်က “ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်ကို ဆော့ကစားစရာအရုပ်တစ်ခုကဲ့သို့ ဆက်ဆံပြီး ဂုဏ်သိက္ခာမရှိဘဲ ကျွန်ုပ် အသက်ရှင်ရသည်။ ဤအရာကို ကျွန်ုပ် သဘောမတူသလို ကျိုးနွံနာခံမည် မဟုတ်ပါ”ဟု ပြောလျှင် ထိုနေ့သည် ဘုရားသခင်က သင့်ကို စွန့်ပစ်သော နေ့ဖြစ်လိမ့်မည်။ သင်၏ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုသည် သင်က “ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များသည် သဘောပေါက်ရန် မလွယ်သလို ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်ထံမှ အမြဲ ပုန်းကွယ်သော်လည်း ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သမျှတိုင်းက မှန်ကန်သည်။ မည်သည့်အရာကို ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သည်ဖြစ်စေ၊ ကျွန်ုပ် လိုလိုလားလား ကျိုးနွံနာခံမည်။ ကျွန်ုပ် ကျိုးနွံနာခံနိုင်ခြင်း မရှိလျှင်ပင် ဤသဘောထားကို ခံယူရဦးမည်ဖြစ်ပြီး မကျေနပ်ချက်များ သို့မဟုတ် ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်မှုများ မပြုလုပ်ရ။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်ုပ်သည် ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦး ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်သည် ကျိုးနွံနာခံရန်ဖြစ်ပြီး ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်ရှောင်လွှဲမရနိုင်သည့် သိသာရှင်းလင်းသော ဝတ္တရားတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ဖန်ဆင်းရှင်ဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သည့် မည်သည့်အရာမဆို မှန်ကန်သည်။ ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သည့်အရာနှင့်ပတ်သက်၍ အယူအဆ သို့မဟုတ် စိတ်ကူး တစ်ခုတလေကို ကျွန်ုပ် လက်သင့်မခံသင့်ပါ။ ဤသည်မှာ ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦးအတွက် သင့်တင့်လျောက်ပတ်ခြင်း မရှိပါ။ ကျွန်ုပ်ကို ဘုရားသခင် ပေးပြီးသည့်အရာအတွက် ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ကျေးဇူးတင်သည်။ ကျွန်ုပ်ကို ဘုရားသခင် မပေးသည့်အရာ သို့မဟုတ် ပေးခဲ့ပြီးနောက် ရုပ်သိမ်းသွားသည့် အရာအတွက်လည်း ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ ဘုရားသခင်၏ လုပ်ရပ်များအားလုံး ကျွန်ုပ်အတွက် အကျိုးရှိသည်။ အကျိုးကျေးဇူးကို ကျွန်ုပ် မမြင်နိုင်လျှင်ပင် ကျွန်ုပ် လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာမှာ ကျိုးနွံနာခံဆဲဖြစ်ရန် ဖြစ်သည်”ဟု သင် ပြောသည့် အဆင့်ထိသို့ ရောက်ရှိလျှင်ကော အဘယ်သို့နည်း။ ဤစကားများသည် ပေတရုက “ငါသည် အဘယ်သို့ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘဲ၊ မလိုလားဘဲ ရှိနိုင်မည်နည်း”ဟု ပြောသည့်အချိန် သူ့စကားများကဲ့သို့ တူညီသည့် အကျိုးသက်ရောက်ရှိသည် မဟုတ်လော။ ထိုသို့သော ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုကို ပိုင်ဆိုင်သူတို့သာ သမ္မာတရားကို အမှန်တကယ် နားလည်ပေသည်။