ငါသည္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္အုပ္စိုးသည့္အျပင္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္လုံးတြင္လည္း ငါအုပ္စိုး၏။ ငါသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ရွင္ဘုရင္ေရာ စၾကာဝဠာ၏အႀကီးအကဲပါ ျဖစ္၏။ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ငါသည္ ေ႐ြးခ်ယ္မခံရသူအားလုံးကို စု႐ုံး၍ ငါ၏အမႈကို တစ္ပါးအမ်ိဳးသားတို႔အၾကားတြင္ စတင္မည္။ ထို႔အျပင္ ငါ့အမႈေနာက္အဆင့္ကို ေအာင္ျမင္စြာစတင္ႏိုင္ရန္ ငါသည္ စၾကဝဠာ တစ္ခြင္လုံးသို႔ ငါ၏စီမံခန္႔ခြဲမႈအမိန္႔မ်ားကို ေၾကညာမည္။ တစ္ပါးအမ်ိဳးသားတို႔အၾကား ငါ့အမႈ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစျခင္းငွာ ငါသည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို အသုံးျပဳမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ငါသည္ တစ္ပါးအမ်ိဳးသားအားလုံးအေပၚ အင္အားသုံးမည္။ ဤအမႈကို ေ႐ြးေကာက္ခံရသူတို႔အၾကား ငါ့အမႈႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္မွာ သဘာဝက်၏။ ငါ၏လူတို႔ ကမာၻေျမႀကီးကိုအုပ္စိုး၍ အာဏာစြဲကိုင္သည့္အခါသည္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ လူတို႔အားလုံး သိမ္းပိုက္ခံရခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည့္အျပင္ ငါနားသည့္အခ်ိန္လည္း ျဖစ္လိမ့္မည္— ထိုအခါက်မွ ငါသည္ သိမ္းပိုက္ခံရသူတို႔ထံ ေပၚထြန္းလာမည္။ ငါသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေပၚထြန္းလာ၍ ညစ္ေပေသာႏိုင္ငံမွ ငါ့ကိုယ္ငါ ကြယ္ဝွက္ထား၏။ သိမ္းပိုက္ခံရသူအားလုံးႏွင့္ ငါ့ေရွ႕ေမွာက္တြင္ နာခံလာသူအားလုံးတို႔သည္ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ျမင္ႏိုင္ၾကကာ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္နားမ်ားျဖင့္ ငါ၏အသံကို ၾကားႏိုင္ၾက၏။ ဤသည္မွာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ေမြးဖြားသူမ်ား၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ငါမွႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းထားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္ကာ မည္သည့္လူသားမွ် ဤသည္ကို ေျပာင္းလဲ၍မရေပ။ ယေန႔ ငါဤသို႔ေဆာင္႐ြက္သည္မွာ အနာဂတ္၏အမႈအတြက္ျဖစ္၏။ ငါ၏အမႈအားလုံးသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္လ်က္ရွိ၍၊ ဤအရာအားလုံးတြင္ ေခၚဆိုခ်က္တစ္ခုႏွင့္ တုံ႔ျပန္ခ်က္တို႔ ရွိ၏- မည္သည့္အဆင့္မွ် မည္သည့္အခါမွ် ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန္႔သြားျခင္းမရွိ၊ မည္သည့္အဆင့္ကိုမွ် မည္သည့္အခါမွ် အျခားအဆင့္မွ သီးျခား အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ျခင္း မရွိ။ ဤကဲ့သို႔ မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ အတိတ္ကအမႈသည္ ယေန႔အမႈ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ အတိတ္မွ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ယေန႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ေရွ႕ေျပးမဟုတ္ေပဘူးေလာ။ အတိတ္မွေျခလွမ္းမ်ားသည္ ယေန႔ေျခလွမ္းမ်ားအစျပဳရာ မဟုတ္သေလာ။ ငါသည္ စာေစာင္ကို တရားဝင္ဖြင့္သည့္အခါသည္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္လုံးရွိ လူတို႔ ျပစ္တင္ဆုံးမခံရသည့္အခ်ိန္၊ ကမာၻတစ္ဝွမ္းလုံးရွိလူတို႔ စမ္းသပ္ခံရသည့္ အခ်ိန္မ်ားျဖစ္ၿပီး ငါ၏အမႈ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခ်ိန္ ျဖစ္သည္၊ လူတို႔အားလုံးသည္ အလင္းမဲ့ႏိုင္ငံ၌ေနၾကၿပီး လူတို႔အားလုံး ၎တို႔၏ပတ္ဝန္းက်င္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈအၾကား ေနၾက၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္၊ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းခ်ိန္မွ လက္ရွိေန႔ရက္အထိ လူသား မည္သည့္အခါကမွ် မေတြ႕ႀကဳံဖူးသည့္ ဘဝျဖစ္၍ ေခတ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ မည္သူကမွ် ဤသို႔ေသာဘဝမ်ိဳးကို မ “ခံစား” ခဲ့ရဖူးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါေဆာင္႐ြက္သည့္အမႈသည္ ယခင္ တစ္ခါမွ် မလုပ္ေဆာင္ဖူးဟု ငါေျပာ၏။ ဤသည္မွာ အျဖစ္အပ်က္တို႔၏အေျခအေနမွန္ျဖစ္၍၊ ဤသည္မွာ အတြင္းအဓိပၸာယ္ျဖစ္၏။ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ လူသားအားလုံးႏွင့္ နီးကပ္လာသည္ျဖစ္၍၊ ဤသည္မွာ ေဝးကြာပုံမရဘဲ လူသား၏မ်က္လုံးမ်ားအေရွ႕တြင္သာ ရွိ၏။ ရလဒ္အေနႏွင့္ မည္သူသည္ မေၾကာက္႐ြံ႕ဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ မည္သူသည္ ဤသည္ကို ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မရွိဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ညစ္ေပေသာဗာဗုလုန္ၿမိဳ႕သည္ အဆုံးတြင္ အဆုံးသတ္ခဲ့၏။ လူသားသည္ အသစ္စက္စက္ ကမာၻႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ကာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးတို႔သည္ ေျပာင္းလဲ၍ အသစ္ျပဳလုပ္ျခင္း ခံၾကရ၏။

ငါသည္ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ လူမ်ိဳးအားလုံးသို႔ထံ ေပၚထြန္းလာသည့္အခါ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ျဖဴမ်ား ႐ိုက္ခတ္လႈပ္ရွား၍ ငါ့ကို လႊမ္းၿခဳံထား၏။ ထိုနည္းတူပင္၊ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ အေျခအေနကို မီးေမာင္းထိုးျပျခင္းျဖင့္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိငွက္မ်ားသည္ ငါ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သီခ်င္းေအာ္ဆိုကာ ကၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ အရာခပ္သိမ္းကို အသက္ဝင္ေစလ်က္ “အနယ္” ထိုင္မေနေတာ့ဘဲ တက္ႂကြသည့္အေျခအေနတြင္ အသက္ရွင္ၾက၏။ ငါသည္ တိမ္ၾကားတြင္ ရွိေနသည့္အခါ လူသားသည္ ငါ၏မ်က္ႏွာႏွင့္ ငါ၏မ်က္လုံးမ်ားကို ေရးေရးသာျမင္ကာ၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္႐ြံ႕၏။ အတိတ္က သူသည္ ဒ႑ာရီမ်ားတြင္ ငါ့အေၾကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားကို ၾကားခဲ့ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ငါ့အေပၚ ယုံတစ္ဝက္၊ မယုံတစ္ဝက္သာ ျဖစ္ေန၏။ ငါမည္သည့္ေနရာတြင္ရွိေနသည္ သို႔မဟုတ္ ငါ၏မ်က္ႏွာ မည္မွ်ႀကီးသည္ကို သူမသိ— ပင္လယ္တမွ် က်ယ္ဝန္းသေလာ၊ စိမ္းလန္းေသာက်က္စားရာမ်ားကဲ့သို႔ အကန႔္အသတ္ မရွိသေလာ။ ဤအရာမ်ားကို မည္သူမွ် မသိေပ။ လူသားသည္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို တိမ္မ်ားအထဲ ယေန႔ျမင္သည့္အခါမွသာ ဒ႑ာရီထဲမွ ငါသည္ စစ္မွန္သည္ဟု ခံစားရသျဖင့္ ငါ့အေပၚ အနည္းငယ္သာ၍ အေလးေပးလာ၏။ ထို႔အျပင္ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာ ငါ့အေပၚ သူ၏ ျမတ္ႏိုးေလးစားမႈသည္ အနည္းငယ္ သာ၍ႀကီးမားလာ၏။ သို႔ရာတြင္ လူသားသည္ ငါ့ကို မသိဆဲျဖစ္၍ တိမ္ထဲတြင္ ငါ၏တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကိုသာ ျမင္၏။ ၎ေနာက္ ငါသည္ ငါ၏လက္မ်ားကို ဆန္႔တန္းလ်က္ လူသားကို ျပ၏။ လူသားသည္ အံ့ၾသကာ၊ သူ၏ပါးစပ္ေပၚပုတ္လိုက္၏။ ငါ့လက္ျဖင့္ အ႐ိုက္ခံရမည္ကို အလြန္အမင္းစိုးရိမ္သျဖင့္ သူ၏ျမတ္ႏိုးေလးစားမႈတြင္ ႐ိုေသေလးျမတ္မႈအနည္းငယ္ ထည့္လိုက္၏။ သူဂ႐ုမျပဳသည့္အခါ ငါ၏႐ိုက္ႏွက္ျခင္း ခံရမည္ကို အလြန္အမင္း ေၾကာက္႐ြံ႕သျဖင့္ လူသားသည္ ငါ၏လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္၏— သို႔ရာတြင္ လူသား၏ အၾကည့္ခံရျခင္းသည္ ငါ့ကို ကန္႔သတ္ထားျခင္းမရွိဘဲ ငါသည္ ငါ့လက္မ်ားေပၚတြင္ အမႈကို ဆက္လက္ ေဆာင္႐ြက္၏။ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အားလုံး၌သာ လူသားသည္ ငါ့ကို မ်က္ႏွာသာ အနည္းငယ္ေပးကာ၊ ရလဒ္အေနျဖင့္ ငါႏွင့္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္ ငါ့ေရွ႕ေမွာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းလာ၏။ လူသားကို ငါ၏တစ္ရပ္လုံးကို ေဖာ္ျပသည့္အခါ၊ လူသားသည္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ျမင္မည္ျဖစ္၍၊ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ငါသည္ လူသားထံမွ ငါ့ကိုယ္ငါ ကြယ္ဝွက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဖုံးကာျခင္း ျပဳေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ စၾကဝဠာတစ္ခြင္လုံးတြင္ ငါသည္ လူသားအားလုံးထံ လူသိရွင္ၾကား ေပၚထြန္းလာမည္ျဖစ္၍၊ အေသြးအသားႏွင့္ လူအားလုံးသည္ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလုံးကို ေတြ႕ၾကလိမ့္မည္။ ဝိညာဥ္ပကတိျဖစ္သူအားလုံးသည္ ငါ၏အိမ္ေထာင္စုတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေန၍ ငါႏွင့္အတူ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာတို႔ကို ေသခ်ာစြာ ခံစားရလိမ့္မည္။ ငါအလြန္ခ်စ္ခင္သူ အားလုံးသည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းမွ ကင္းလြတ္ရန္ ေသခ်ာ၍ ဝိညာဥ္၏နာက်င္မႈႏွင့္ ဇာတိပကတိ၏ ေဝဒနာတို႔ကို ေရွာင္ရွားမည္မွာ ေသခ်ာ၏။ လူမ်ိဳးအားလုံးထံ ငါသည္ လူသိရွင္ၾကား ေပၚထြန္းလာ၍ အုပ္စိုးကာ အာဏာစြဲကိုင္လိမ့္မည္။ စၾကဝဠာတြင္ အေလာင္းေကာင္မ်ား၏ အပုပ္နံ႔လႈိင္မေနေစရန္ ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ျဖစ္မည့္အစား၊ ငါ၏ လန္းဆန္းေသာ ေမႊးရနံ႔သည္ ကမာၻတစ္ဝွမ္းလုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားလိမ့္မည္။ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ နီးလာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသားသည္ ႏိုးထလာေန၏။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ အရာခပ္သိမ္းတို႔သည္ စနစ္တက်ရွိလ်က္၊ ကမာၻေျမႀကီး၏ ေဘးအႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ရသည့္ ေန႔ရက္မ်ား ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ငါေရာက္လာၿပီျဖစ္၍ ျဖစ္၏။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၉)