ပြီးခဲ့သည့် စုဝေးပွဲတွင် ငါတို့၏ မိတ်သဟာယ၌ မည်သည့်နေရာသို့ ငါတို့ ရောက်ခဲ့ကြသနည်း။ အဓိကအားဖြင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု သွင်ပြင်လက္ခဏာနှစ်ခုဖြစ်သည့် အဓိကအကြောင်းအရာနှစ်ခုနှင့် ဆက်နွှယ်သည့် သမ္မာတရား လိုက်စားရန်နည်းလမ်းနှင့် ပတ်သက်၍ ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုနေခဲ့ကြသည်။ ပထမဆုံးမှာ အဘယ်နည်း။ (ပထမမှာ လက်လွှတ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။) ပြီးလျှင် ဒုတိယမှာ အဘယ်နည်း။ (ဒုတိယမှာ မိမိကိုယ်ကို ရည်စူးဆက်ကပ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။) ပထမသည် လက်လွှတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး ဒုတိယမှာ မိမိကိုယ်ကို ရည်စူးဆက်ကပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ “လက်လွှတ်ခြင်း” လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုနှင့် စပ်လျဉ်း၍ အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး ငါတို့ ပထမဦးစွာ မိတ်သဟာယပြုခဲ့ကြသည်။ “လက်လွှတ်ခြင်း”၏ ပထမဆုံး သွင်ပြင်လက္ခဏာတွင် အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ခြင်း ပါဝင်သည်။ ထို့ကြောင့် အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ခြင်းအကြောင်း ငါတို့ ပြောဆိုသည့်အခါ မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို ငါတို့ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခဲ့ကြသနည်း။ (ပထမအကြိမ်တွင် ဘုရားသခင်က သိမ်ငယ်မှု၊ မုန်းတီးမှုနှင့် ဒေါသအကြောင်းကို ပြောဆိုခဲ့ပြီးနောက် ဒုတိယအကြိမ်တွင် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းအကြောင်းကို ပြောခဲ့ပါသည်။) ပထမအကြိမ်တွင်၊ မုန်းတီးမှု၊ ဒေါသနှင့် သိမ်ငယ်မှုတို့ကို လက်လွှတ်ရန် လိုအပ်သည့်အကြောင်း ငါ ပြောခဲ့သည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုသုံးခုသည် အဓိကအားဖြင့် ငါ ပြောဆိုခဲ့သည့် အကြောင်းအရာဖြစ်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျမှုနှင့်ပတ်သက်၍လည်း အလျဉ်းသင့်၍ ငါ ထည့်သွင်းပြောဆိုခဲ့သည်။ ဒုတိယအကြိမ်တွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည့် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို လက်လွှတ်ခြင်းအား လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းအကြောင်းကို ငါပြောခဲ့သည်။ လူတို့သည် အကြောင်းရင်းမျိုးစုံကြောင့် စိတ်ဓာတ်ကျနိုင်ပြီး ပြီးခဲ့သည့်အကြိမ်တွင် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနှင့် ဆိုင်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှု ဖြစ်လာနိုင်သည့် နည်းလမ်းအချို့အကြောင်းကို ငါ အဓိက ပြောဆိုခဲ့သည်။ ငါ့ကို ပြောလော့၊ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း စိတ်ခံစားမှု ဖြစ်လာခြင်းအတွက် ငါ ပေးခဲ့သည့် အဓိက အကြောင်းတရားများမှာ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်သနည်း။ (ဘုရားသခင်၊ အားလုံးပေါင်း အကြောင်းတရား သုံးခု ရှိပါသည်။ ပထမမှာ လူတို့က မိမိတို့တွင် မကောင်းသည့် ကံကြမ္မာတစ်ခုရှိသည်ဟု အမြဲ ခံစားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒုတိယမှာ လူတို့သည် အမှုအရာများ သူတို့ထံ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ မိမိတို့၏ မကောင်းသည့် ကံကို အပြစ်တင်ကြခြင်း ဖြစ်ပြီး တတိယမှာ အတိတ်တွင် လူတို့က ဆိုးရွားသည့် ပြစ်မှားမှုများကို ကျူးလွန်မိပြီးချိန်တွင်၊ သို့မဟုတ် မိုက်မဲသည့်အရာ၊ သို့မဟုတ် မသိနားမလည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်မိချိန်တွင်၊ ထိုအရာက သူတို့ကို စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းထဲသို့ ကျဆင်းသွားစေခဲ့သည်။) ဤသည်တို့မှာ အဓိက အကြောင်းတရားသုံးခု ဖြစ်သည်။ ပထမမှာ လူတို့က မိမိတို့၏ ကံကြမ္မာက ဆိုးသည်ဟု ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့ မကြာခဏ စိတ်ဓာတ်ကျကြသည်။ ဒုတိယမှာ လူတို့က မိမိတို့ကိုယ်ကို ကံခေသည်ဟု ယုံကြည်ကြသောကြောင့်ဖြစ်ပြီး ထို့ကြောင့်လည်း မကြာခဏ စိတ်ဓာတ်ကျကြလေသည်။ ပြီးလျှင် တတိယမှာ လူတို့သည် ၎င်းတို့ကို မကြာခဏ စိတ်ဓာတ်ကျစေသည့် ဆိုးရွားသော ပြစ်မှားမှုများကို ကျူးလွန်မိကြပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤသည်တို့မှာ အဓိက အကြောင်းတရား သုံးခုဖြစ်သည်။ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း စိတ်ခံစားမှုသည် ခဏတစ်ဖြုတ်ဖြစ်သော အပျက်သဘောဆောင်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် ဝမ်းနည်းခြင်း ခံစားချက်တစ်ခု မဟုတ်။ ထို့ထက် အချို့သော အကြောင်းတရားများက ဖြစ်စေသည့် စိတ်ထဲရှိ ပုံမှန်ဖြစ်ပြီး မကြာခဏ ပေါ်ပေါက်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုက လူတို့အား အပျက်သဘောဆောင်သော အတွေးများ၊ အမြင်များနှင့် ရှုထောင့်များစွာ ရှိစေပြီး များစွာသော အစွန်းရောက်ကာ လွဲချော်နေသည့် အတွေးများ၊ အမြင်များ၊ အပြုအမူများနှင့် နည်းစနစ်များကိုပင် ရှိစေသည်။ ထိုအရာမှာ ယာယီဖြစ်သော စိတ်အခြေအနေ၊ သို့မဟုတ် ခဏတစ်ဖြုတ်ဖြစ်သော စိတ်ကူးတစ်ခု မဟုတ်။ လူတို့ကို ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများနှင့် စိတ်ဝိညာဉ် အတွင်းနက်နက်တွင် ပူးတွဲပါရှိလျက် တစ်ချိန်လုံး လူတို့နှင်အတူရှိပြီး ၎င်းတို့၏ အတွေးများနှင့် လုပ်ရပ်များတွင် အတူရှိသည့်၊ မကြာခဏ ပေါ်ပေါက်ပြီး ပုံမှန်ဖြစ်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုက လူတို့၏ ပုံမှန်လူ့သဘာဝ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကို ထိခိုက်သည်သာမက၊ လူများနှင့် အမှုအရာများကို လူတို့ ကြည့်သည့်ပုံစံနှင့် ၎င်းတို့၏ နေ့စဉ်အသက်တာများ၌ ၎င်းတို့၏ အပြုအမူနှင့် လုပ်ရပ်များတွင် ၎င်းတို့ ရှိကြသည့် အမျိုးမျိုးသော ရှုထောင့်များ၊ အမြင်များနှင့် ရှုထောင့်အမြင်များအပေါ်သို့လည်း သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် သင်၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားအပြင် သင့်လူ့သဘာဝ၏ အတွေးတို့ ပုံမှန်ဖြစ်လာကာ လက်တွေ့ကျလာရန်အလို့ငှာ၊ ပြီးလျှင် လူများနှင့် အမှုအရာများကို သင်ကြည့်သည့်နည်းလမ်းနှင့် သင်၏ နေ့စဉ်အသက်တာတွင် ပြုမူနေထိုင်ပြီး အမှုအရာများ လုပ်ဆောင်သည့် နည်းလမ်းတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များ၏ သက်ရောက်မှု၊ ထိန်းချုပ်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် ဖိစီးခြင်းတို့ကိုပင် မခံရတော့ရန်အလို့ငှာ ထိုခံစားမှုများကို တဖြည်းဖြည်း နောက်ချန်ထားရစ်ဖို့ ကြိုးပမ်းရင်း ယင်းတို့ကို လက်လွှတ်ကာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မပြောင်းလဲစေမီတွင် မတူကွဲပြားသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် ခံစားမှုများကို စိစစ်ရန်၊ စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေးပြီး သတိပြုရန်မှာ ငါတို့အတွက် လိုအပ်ပေသည်။ ဤသည်မှာ ဤအမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားချက်များကို စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးခြင်းနှင့် ပိုင်းခြားသိမြင်ခြင်းတို့၏ အဓိက ရည်မှန်းချက် ဖြစ်သည်။ အဓိက ရည်မှန်းချက်မှာ သင့်အနေဖြင့် ငါပြောသည့်အရာကို နားထောင်၊ သိရှိရန်၊ နားလည်ပြီးနောက်တွင် ထားလိုက်ရန် မဟုတ်ဘဲ ထို့ထက် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက လူတို့အဖို့ မည်မျှပင် အန္တရာယ်ရှိကြောင်း ငါ၏ စကားများမှ သိရှိရန်၊ ထိုအရာများက မည်မျှ အန္တရာယ်ရှိကြောင်းနှင့် လူတို့၏ နေ့စဉ်အသက်တာများ၊ လူများနှင့် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ ရှုမြင်ပုံနှင့် ၎င်းတို့ ပြုမူနေထိုင်ကာ ကျင့်ကြံပုံတို့ကို မည်မျှ ကြီးမားသည့် သက်ရောက်မှုရှိကြောင်းတို့ကို သိရှိရန်အတွက် ဖြစ်သည်။

ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများနှင့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော အနှစ်သာရတစ်ခု အဆင့်သို့ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ မရောက်သော်လည်း လူတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများပေါ် အခြေခံသည့် ၎င်းတို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်များအတွက် အခြေခံအကြောင်းရင်းကို ပံ့ပိုးပေးကာ လူတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ၏ ပံ့ပိုးမှုကို ခံရစဉ်တွင် မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများဖြင့် အသက်ရှင်ရန် အကြောင်းရင်းအပြင် မည်သူကိုမဆို၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်အရာကိုမဆို မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများပေါ် အခြေခံ၍ ရှုမြင်ရန် အကြောင်းရင်းကိုလည်း သာ၍ ပေးလျက် လူတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ အမှန်ပံ့ပိုးပေးကာ ပိုမိုဆိုးဝါးစေသည်ဆိုသည့်အပေါ်လည်း ယခင်က ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုအားလုံးသည် အမျိုးမျိုးသော အတိုင်းအတာများအထိ လူတို့၏ နေ့စဉ်အသက်တာများကို သက်ရောက်မှုရှိပြီး လူတို့၏ အမျိုးမျိုးသော အတွေးများကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ သက်ရောက်၍ ထိန်းချုပ်ကာ သမ္မာတရားနှင့် ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့ ရှိကြသည့် သဘောထားများ၊ ရှုထောင့်အမြင်များနှင့် ရှုထောင့်များကို လွှမ်းမိုးလေသည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက လူတို့အပေါ် ကောင်းမွန်သည့် သက်ရောက်မှု လုံးဝ မရှိသကဲ့သို့ မည်သည့် အပြုသဘောဆောင်၊ အထောက်အကူဖြစ်သည့် အကျိုးတရားမျှ မရှိဘဲ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် လူတို့ကို ထိခိုက်နစ်နာရုံသာ ဖြစ်စေနိုင်သည်ဟု ပြော၍ရနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများအတွင်း အသက်ရှင်ကြသည့်အခါ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများသည် ထိုစိတ်ခံစားမှုများ၏ လွှမ်းမိုးခြင်းနှင့် ထိန်းချုပ်ခြင်းတို့ကို အလိုအလျောက် ခံရပြီး ၎င်းတို့အနေဖြင့် အပျက်သဘောဆောင်ခြင်း အခြေအနေတစ်ခုတွင် အသက်ရှင်ခြင်းမှ မိမိတို့ကိုယ်ကို တားဆီးမရနိုင်သကဲ့သို့ လူများနှင့် အမှုအရာများအပေါ် အဓိပ္ပာယ်မရှိသည့် ရှုထောင့်များမှ အစွန်းရောက်သော အမြင်များကိုပင် ၎င်းတို့ ခံယူကြ၏။ လူတို့သည် လူတစ်ဦး၊ သို့မဟုတ် အမှုအရာတစ်ခုကို အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ၏ အမြင်နှင့် ရှုထောင့်မှ ရှုမြင်သည့်အခါ ၎င်းတို့ ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အပြုအမူများ၊ ချဉ်းကပ်မှုများ၊ ပြီးလျှင် ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် လုပ်ရပ်များ၏ အကျိုးတရားများမှာ အစွန်းရောက်၊ အပျက်သဘောဆောင်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျသည့် စိတ်ခံစားမှုများဖြင့် အလိုအလျောက် ရောနှောသွားလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်၊ စိတ်ဓာတ်ကျပြီး အစွန်းရောက်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် လူတို့အား ဘုရားသခင်ကို မနာခံဖြစ်စေလိမ့်မည်၊ ဘုရားသခင်နှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်မကျေမနပ်ဖြစ်စေလိမ့်မည်၊ ဘုရားသခင်ကို အပြစ်တင်၊ သူ့ကို အာခံစေပြီး ဆန့်ပင်ဆန့်ကျင်စေလိမ့်မည် ဖြစ်သည့်အပြင် သူ့ကို မုန်းစေမည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ ဥပမာအနေဖြင့် ၎င်းတို့တွင် မကောင်းသည့် ကံကြမ္မာရှိသည်ဟု လူတစ်ဦးက ယုံကြည်သည့်အခါ ထိုအရာအတွက် မည်သူ့ကို ၎င်းတို့ အပြစ်တင်ကြသနည်း။ ၎င်းတို့ ပြောကောင်းပြောမည် မဟုတ်သော်လည်း မိမိတို့၏ စိတ်နှလုံးတွင် ဘုရားသခင်က အမှားမှားအယွင်းယွင်း ပြုမူဆောင်ရွက်ခဲ့ကြောင်းနှင့် သူတရားမျှတမှုမရှိကြောင်း ယုံကြည်ကြပြီး ၎င်းတို့က “ဘုရားသခင်သည် အဘယ်ကြောင့် သူ့ကို အလွန် ရုပ်ချောစေသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် သူ့ကို ထိုသို့သော ကြီးမြတ်သည့် မိသားစုတစ်စုတွင် မွေးဖွားခွင့်ပေးသနည်း။ သူ့ကို အဘယ်ကြောင့် ထိုသို့သော ဆုကျေးဇူးများ သူ ပေးခဲ့သနည်း။ ထိုသို့သော အစွမ်းအစကောင်းကို သူ့အားပေးခဲ့ပါသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ငါ၏ အစွမ်းအစသည် အလွန်ညံ့ရသနည်း။ ဘုရားသခင်သည် အဘယ်ကြောင့် သူ့ကို ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ဖြစ်ရန် စီစဉ်ခဲ့ပါသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် မည်သည့်အခါတွင်မျှ ငါ့အလှည့်မရောက်ရသနည်း။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် ငါခေါင်းဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် လုံးဝ မရောက်ရသနည်း။ သူ့အတွက် အဘယ်ကြောင့် အရာရာ အလွန်အဆင်ချောပြီး မည်သည့်အရာကိုမဆို ငါ လုပ်ဆောင်သည့်အခါ လုံးဝ မှန်ကန်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် အဆင်ချောခြင်း မရှိရပါသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ငါ၏ ကံကြမ္မာသည် အလွန် စိတ်ပျက်စရာ ဖြစ်ရပါသနည်း။ ငါ့ထံ ဖြစ်ပျက်သည့်အရာများသည် အဘယ်ကြောင့် အလွန် ကွဲပြားရသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် မကောင်းသည့်အရာများသာ ငါ့ထံ ဖြစ်ပျက်ရပါသနည်း”ဟု တွေးကြသည်။ စိတ်ဓာတ်ကျသော စိတ်ခံစားမှုများမှ ဖြစ်ပေါ်သည့် ဤအတွေးများသည် လူတို့အား ဘုရားသခင်ကို အပြစ်မတင်စေသော်လည်း ၎င်းတို့၏ နှလုံးသွင်းအရဖြစ်သော အသိဖြင့် ဘုရားသခင်နှင့် မိမိတို့၏ ကံကြမ္မာကို မဆန့်ကျင်စေသော်လည်း ထိုအရာများက လူတို့အား မိမိတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများတွင် မနာခံသည့်၊ စိတ်မကျေနပ်၊ မကျေမချမ်းဖြစ်သည့်၊ မနာလိုအားကျပြီး မုန်းတီးသည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ မကြာခဏနှင့် အလိုအလျောက် ကျဆင်းသွားစေသည်။ ဆိုးရွားသည့် ကိစ္စများတွင် ထိုအရာများက လူတို့အား သာ၍ အစွန်းရောက်သည့် အတွေးများနှင့် အပြုအမူများကိုပင် ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် လူအချို့သည် အခြားတစ်စုံတစ်ဦးက ၎င်းတို့ထက် သာ၍ ကောင်းစွာ ဆောင်ရွက်ပြီး ဘုရားသခင်၏ ချီးကျူးခြင်းခံရသည်ကို မြင်သည့်အခါ ၎င်းတို့ မနာလိုဖြစ်ပြီး စက်ဆုပ်မှု ခံစားကြသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် သိမ်ဖျင်းသော လုပ်ရပ်တစ်သီတစ်တန်းက အသက်ဝင်လာသည်။ အခြားလူ၏ မကောင်းကြောင်းကို ၎င်းတို့ ပြောဆိုပြီး နောက်ကွယ်တွင် ထိုလူတို့ကို ၎င်းတို့ သေးသိမ်စေကြသည်။ ကလိမ်ကကျစ်ကျပြီး ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့သော အရာအချို့ စသည်တို့ကို ၎င်းတို့ တိတ်တဆိတ် လုပ်ဆောင်ကြလေသည်။ ဤကိစ္စများ တစ်သီတစ်တန်း ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည် ၎င်းတို့၏ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနှင့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများနှင့် တိုက်ရိုက် ဆက်နွှယ်လေသည်။ ၎င်းတို့၏ စိတ်ဓာတ်ကျသော စိတ်ခံစားမှုများမှ ဖြစ်ပေါ်သည့် ဤအတွေးများ၊ အပြုအမူများနှင့် လုပ်နည်းကိုင်နည်း တစ်သီတစ်တန်းတို့မှာ ပထမတွင် စိတ်ခံစားမှုမျိုးများအဖြစ်သာ ထင်ရသော်လည်း အမှုအရာများ တိုးတက်သည်နှင့်အမျှ ဤအပျက်သဘောဆောင်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျသော စိတ်ခံစားမှုများသည် လူတို့အား မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီး ဆိုးယုတ်သည့် စိတ်သဘောထားများဖြင့် အသက်ရှင်ရန် တိုး၍တိုး၍ တိုက်တွန်းခွန်အားပေးလေသည်။ သို့ရာတွင် လူတို့သည် သမ္မာတရားကို နားလည်ပြီး ပုံမှန်လူ့သဘာဝဖြင့် အသက်ရှင်ပါက ၎င်းတို့အတွင်း၌ ဤအပျက်သဘောဆောင်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျသည့် စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်သည့်အခါ ၎င်းတို့၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့က လုပ်ရပ်များအဖြစ်သို့ ချက်ချင်း ရောက်ကာ ဤလူများသည် ဤစိတ်ဓာတ်ကျသည့် စိတ်ခံစားမှုများ ရှိနေခြင်းနှင့် နှောင့်ယှက်ခြင်းတို့ကို သတိမူမိနိုင်ကြကာ ထိုအရာများကို ရိပ်စားမိနိုင်ကြလေသည်။ ထို့နောက်တွင် ၎င်းတို့သည် မိမိတို့၏ စိတ်ဓာတ်ကျသော စိတ်ခံစားမှုများကို အလွန် မြန်ဆန်စွာ နောက်ချန်ထားနိုင်ကြပြီး ၎င်းတို့၏ လက်ရှိ အခြေအနေများတွင် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ ကြုံရသည့်အခါ စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်သော အကဲဖြတ်မှုများကို ၎င်းတို့ ပြုလုပ်နိုင်ကြပြီး ၎င်းတို့ ကြုံရသည့် အခြေအနေများနှင့် တွေ့ကြုံရသည့် အမှုအရာများကို မှန်ကန်သည့် ရှုထောင့်အမြင်မှ အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် မှတ်ယူနိုင်ကြလေသည်။ လူတို့သည် ဤအရာများကို အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် လုပ်ဆောင်ကြသည့်အခါ ၎င်းတို့ စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်မည့် အခြေခံအကျဆုံးသော အရာမှာ ပုံမှန်လူ့သဘာဝ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့၏ အုပ်စိုးမှုကို လက်ခံရန် ဖြစ်သည်။ သာ၍ပင်ကောင်းမွန်သည်မှာ ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို နားလည်ပါက ၎င်းတို့၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့အရ သာ၍ စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်သော ပုံစံဖြင့် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများနှင့်အညီ ပြုမူဆောင်ရွက်နိုင်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး မိမိတို့ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသည့် စိတ်သဘောထားများ၏ ထိန်းချုပ်နိုင်ခြင်းအောက်တွင် ကျင့်ကြံပြုမူလိမ့်မည်၊ သို့မဟုတ် ဆောင်ရွက်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ သို့ရာတွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့၏ အတွေးများ၊ အမြင်များနှင့် အမှုကိစ္စများကို ၎င်းတို့ ကိုင်တွယ်ပြီး ကျင့်ကြံပြုမူပုံတို့ကို လွှမ်းမိုးလျက် ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် ကြီးစိုးသည့် နေရာယူထားပါက ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများက ဘဝတွင် ၎င်းတို့၏ တိုးတက်မှုကို အလိုအလျောက် ထိခိုက်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး အခြေအနေမျိုးစုံ၌ ၎င်းတို့၏ အတွေးများ၊ ရွေးချယ်မှုများ၊ အပြုအမူနှင့် လုပ်နည်းကိုင်နည်းများ ပိတ်ဆို့ခံရပြီး နှောင့်ယှက်ခံရခြင်း အဖြစ်သို့ ဆိုက်ရောက်စေလိမ့်မည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက လူတို့အား စိတ်အေးသက်သာခံစားစေပြီး မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများဖြင့် အသက်ရှင်ခြင်းကို မှန်ကန်ကြောင်းပြစေလျက် လူတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို ပံ့ပိုးလေသည်။ နောက်တစ်နည်းအားဖြင့် လူတို့အား အပြုသဘောဆောင်သော အရာများကိုလည်း အတိုက်အခံလုပ်စေပြီး အလင်းကို မမြင်လိုဘဲလျက် အပျက်သဘောဆောင်ခြင်းထဲတွင် အသက်ရှင်စေသည်။ ဤနည်းဖြင့် လူတို့တွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် သာ၍ သောင်းကျန်းပြီး ဆိုးရွားလာကာ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရား နယ်ပယ်များအတွင်းတွင် အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် ပြုမူရန် လူတို့အား လုံးဝ ခွင့်မပြုပေ။ ထိုအစား ထိုစိတ်ခံစားမှုများသည် လူတို့အား သမ္မာတရား ရှာဖွေခြင်းနှင့် ဘုရားသခင် ရှေ့မှောက်တွင် အသက်ရှင်ခြင်းမှ တားဆီးကာ ဤသို့ဖြင့် လူတို့သည် အပျက်သဘောဆောင်မှု ခံစားရသည်သာမက ဘုရားသခင်ထံမှလည်း ဝေးစွာ သွေဖည်လျက် သာ၍ပင် အလိုအလျောက် အကျင့်ပျက်လာကြသည်။ ပြီးလျှင် ဤကဲ့သို့ ဆက်လက်ဖြစ်သည့်အရာများ၏ အကျိုးဆက်များမှာ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက လူတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို ဖြေရှင်းမပေးနိုင်ရုံမက ထိုစိတ်သဘောထားများကို ပံ့ပိုးပေးလိမ့်မည်။ ယင်းက လူတို့အား မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအပေါ် အခြေခံ၍ အမှုကိစ္စများကို ကိုင်တွယ်စေကာ ပြုမူနေထိုင်စေလိမ့်မည် ဖြစ်ပြီး မိမိတို့သဘောအတိုင်း လုပ်ဆောင်စေလိမ့်မည်။ လူတို့သည် မှားယွင်းပြီး အစွန်းရောက်သော အတွေးများနှင့် အမြင်များ၏ စိုးမိုးခြင်းခံရသည့်အခါ မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ကြလိမ့်မည်နည်း။ အသင်းတော်၏ အလုပ်ကို ၎င်းတို့ နှောင့်ယှက်ကြလိမ့်မည်လော။ အပျက်သဘောဆောင်ခြင်းကို ၎င်းတို့ ဖြန့်ဝေပြီး ဘုရားသခင်နှင့် ဘုရားအိမ်တော်၏ အလုပ် အစီအစဉ်များကို ဝေဖန်ကြလိမ့်မည်လော။ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ အပြစ်တင်ပြီး အာခံကြလိမ့်မည်လော။ ၎င်းတို့ မုချလုပ်ဆောင်ကြလိမ့်မည်။ ဤသည်တို့မှာ အဆုံးစွန်သော အကျိုးဆက်များ ဖြစ်သည်။ မနာခံမှု၊ စိတ်မကျေနပ်မှု၊ အပျက်သဘောဆောင်ခြင်းနှင့် ဆန့်ကျင်ခြင်းတို့ကဲ့သို့သော ချဉ်းကပ်မှုတစ်သီတစ်တန်းသည် လူတို့အတွင်း၌ ဖြစ်ပေါ်၏။ ဤသည်တို့မှာ အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများက လူတို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် ကြာမြင့်သည့် အချိန်ကာလတစ်ခုအတွင်း ကြီးစိုးသော နေရာတစ်ခု ယူထားခြင်း၏ အကျိုးဆက်များသာ ဖြစ်သည်။ လူတို့က မခံစားနိုင်မည့်ပုံရသည့်၊ ထိုစိတ်ခံစားမှု တည်ရှိခြင်းကို သိပင်မသိနိုင်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့အပေါ် ထိုစိတ်ခံစားမှုက ရှိနေသည့် မည်သည့် အကျိုးတရားကိုမဆို ခံပင် မခံစားနိုင်သည့် အလွန်သေးငယ်သော အပျက်သ‌ဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုကိုသာ ကြည့်လော့။ ဤသေးငယ်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုသည် မွေးစတည်းမှ ၎င်းတို့နှင့်အတူ ရှိပြီးဖြစ်သည့်အလား ၎င်းတို့နောက် နေရာအနှံ့ လိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။ ထိုစိတ်ခံစားမှုသည် လူတို့အား ပုံစံနှင့် အရွယ်အစား ပေါင်းစုံကို ထိခိုက်နစ်နာစေပြီး သင့်ဘဝက သင်နှင့်တစ်ချိန်လုံး ရှိနေသကဲ့သို့ပင် ထိုစိတ်ခံစားမှုက သင်နှင့် တစ်ချိန်လုံး ယှဉ်တွဲတည်ရှိနေသည်အထိ သင့်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဝန်းရံနေသည်၊ ခြိမ်းခြောက်နေသည်၊ ဖိနှိပ်နေပြီး ချည်နှောင်နေသည့်တိုင် သင်သည် ထိုစိတ်ခံစားမှုအတွင်းတွင် မကြာခဏ အသက်ရှင်ပြီး “ဤသည်မှာ လူတို့ စဉ်းစားရမည့်ပုံစံဖြစ်သည်။ ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သည့်အရာမျှ မမှားပါ။ အလွန် ပုံမှန်ဖြစ်ပါသည်။ အဘယ်သူသည် ဤကဲ့သို့သော အမြဲဖြစ်ပေါ်နေသော အတွေးများ မရှိပါသနည်း။ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုအချို့ကို မည်သူ မရှိပါသနည်း”ဟူသကဲ့သို့သော အရာများကို စဉ်းစားရင်း၊ ထိုစိတ်ခံစားမှုကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ လက်ခံထားရင်း လုံးဝ သတိမမူမိကြချေ။ သင်သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများက သင့်ကို ဖြစ်နေစေသည့် အန္တရာယ်ကို မခံစားရသော်လည်း ထိုအန္တရာယ်သည် အလွန်အစစ်အမှန်ဖြစ်ကာ သင်သည် သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို အလိုအလျောက် ပွင့်အံထွက်စေရန်နှင့် နောက်ဆုံးတွင် အရာရာကို သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအပေါ် အခြေခံ၍ သင်လုပ်ဆောင်သည်အထိ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအရ ဆောင်ရွက်ကာ ကျင့်ကြံပြုမူရန် သင်သည် ထိုစိတ်ခံစားမှု၏ လှုံ့ဆော်ခြင်းကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ မကြာခဏ ခံစားရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ဤအရာ၏ နောက်ဆုံးရလဒ်များက မည်သည့်အရာများဖြစ်သည်ကို သင်စိတ်ကူးကြည့်နိုင်သည်။ ထိုရလဒ်များက သမ္မာတရားနှင့် ဘုရားသခင်၏ ချီးကျူးခြင်းတို့ကို ရရှိရန် လူတို့အား ကူညီပေးနိုင်သည့်အရာ တစ်ခုတလေဖြစ်ဖို့ကို မဆိုထားနှင့် အကျိုးပြုသည့်အရာ၊ သို့မဟုတ် အပြုသဘောဆောင်သည့်အရာ တစ်ခုမျှ မရှိဘဲ အားလုံးက အပျက်သဘောဆောင်သည့်အရာ၊ ကောင်းကျိုးမပြုသော အရာများသာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်တို့မှာ အကောင်းမြင်သော ရလဒ်များ မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် လူတစ်ဦး၌ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ တည်ရှိသရွေ့ အပျက်သဘောဆောင်သော အတွေးများနှင့် အမြင်များက ၎င်းတို့၏ ဘဝကို အကြီးအကျယ် လွှမ်းမိုးကာ စိုးမိုးခြယ်လှယ်လိမ့်မည်။ အပျက်သဘောဆောင်သော အတွေးများနှင့် အမြင်များက ၎င်းတို့၏ ဘဝကို လွှမ်းမိုးကာ စိုးမိုးခြယ်လှယ်သရွေ့ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း၊ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် ထိုသမ္မာတရား စစ်မှန်မှုထဲသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းမှ ၎င်းတို့ကို တားဆီးနေသည့် ကြီးမားသော အတားအဆီးများ ရှိနေလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာအားလုံးကို ဖြေရှင်းနိုင်ရန်အလို့ငှာ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို ကျွန်ုပ်တို့ ဆက်လက် ဖော်ထုတ်ပြီး စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေးရန် လိုအပ်ပေသည်။

ငါတို့ ယခုတင် မိတ်သဟာယပြုကြပြီးဖြစ်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ဆိုးရွားသည့် အကျိုးတရားတစ်ခုရှိပြီး လူတို့အား ဆိုးရွားပြင်းထန်သည့် အန္တရာယ်ဖြစ်စေသော်လည်း လူတို့ကို ထိုနည်းတူ လွှမ်းမိုးကာ အန္တရာယ်ပေးသည့် အခြားသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ရှိ၏။ ငါတို့ ပြောဆိုနှင့်ပြီးသားဖြစ်သည့် မုန်းတီးခြင်း၊ ဒေါသ၊ သိမ်ငယ်ခြင်းနှင့် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများအပြင် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ရှိသည်။ ဤစိတ်ခံစားမှုများသည် ထိုနည်းတူ လူတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများတွင် နက်နက် အမြစ်တွယ်နေပြီး လူတို့နှင့်အတူ ၎င်းတို့၏ နေ့စဉ်အသက်တာများနှင့် ၎င်းတို့၏ စကားလုံးများ၊ လုပ်ရပ်များတွင် လိုက်ပါနေသည်။ လူတို့ထံ အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ထိုစိတ်ခံစားမှုများသည်လည်း ၎င်းတို့အတွင်း ထွက်ပေါ်သည့် အတွေးများနှင့် အမြင်များအပြင် ၎င်းတို့ ခံယူသည့် ရှုထောင့်များနှင့် ရှုထောင့်အမြင်များကိုလည်း ထိခိုက်လေသည်။ ယနေ့တွင် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို ငါတို့ စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေးကာ ဖော်ထုတ်ကြမည်ဖြစ်ပြီး လူတို့အား ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်အတွင်းတွင် ထိုစိတ်ခံစားမှုများကို ရှာတွေ့ရန် ကူညီဖို့ ကြိုးပမ်းအားထုတ်ကြမည်ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်တိုင်အတွင်းရှိ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသည့်နောက်တွင် ၎င်းတို့အတွက် နောက်ဆုံး ရည်မှန်းချက်မှာ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို လုံးလုံးလျားလျား သိရှိရန်၊ ထိုစိတ်ခံစားမှုများကို ရှင်းထုတ်ရန်၊ ထိုစိတ်ခံစားမှုများ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် အသက်မရှင်တော့ရန်နှင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို မိမိတို့၏ အခြေခံအကြောင်းရင်းနှင့် အခြေခံအုတ်မြစ်အဖြစ်ရှိလျက် အသက်ရှင်ပြီး ကျင့်ကြံပြုမူခြင်း မရှိတော့ရန် ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ “စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှု”ဟူသည့် စကားလုံးများကို ကြည့်ကြစို့။ ထိုစကားလုံးများက စိတ်ခံစားမှုများကို ဖော်ပြသည့်နည်းလမ်းများ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ဤအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်၍ ငါတို့ မိတ်သဟာယမပြုမီတွင် သင့်အနေဖြင့် “စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှု”တို့၏ အခြေခံအကျဆုံး အယူအဆ ရှိရန်အလို့ငှာ ပထမဦးစွာ ထိုအရာအပေါ် ချင့်ချိန်စဉ်းစားကြည့်ကြစို့။ သင့်အနေဖြင့် ထိုစကားလုံးများအပေါ် တိုက်ရိုက် သိနားလည်မှုအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် ထိုစကားလုံးများ၏ တိုက်ရိုက် အဓိပ္ပာယ်ကို ကျော်လွန်သည့် သာ၍ နက်ရှိုင်းသော သိနားလည်မှုတစ်ခုကို ရရှိသည်ဖြစ်စေ၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများအပေါ် အခြေခံကျသည့် အသိတစ်ခု သင် ရှိလိမ့်မည်။ ပထမဦးစွာ အတိတ်တွင် မည်သည့်အရာက သင့်ကို စိုးရိမ်စေပြီးဖြစ်သည်၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်အရာများနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ကို သင် အမြဲ ခံစားရသည်ဆိုသည်ကို ငါ့ကို ပြောလော့။ ထိုအရာများသည် သင့်ကို ဖိနေသည့် ကျောက်တုံးကြီးတစ်ခုကဲ့သို့၊ သင့်နောက်လိုက်နေသည့်၊ ချည်နှောင်နေသည့် အရိပ်တစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်နိုင်သည်။ (ဘုရားသခင်၊ ကျွန်ုပ် စကားအနည်းငယ်ပြောပါမည်။ ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်တွင် မည်သည့်ရလဒ်မျှ ကျွန်ုပ် မရရှိသည့်အခါ ဤစိတ်ခံစားမှုသည် အတော်လေး သိသာပြီး ကျွန်ုပ် ဖော်ထုတ်ခံရပြီး ဖယ်ရှားရှင်းလင်းခံရခြင်းရှိမရှိဆိုသည်နှင့် ကျွန်ုပ်တွင် ကောင်းမွန်သည့် အနာဂတ်နှင့် ခရီးပန်းတိုင် ရှိမရှိဆိုသည်တို့ကို ကျွန်ုပ် စိုးရိမ်မိသည်။ ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်တွင် ရလဒ်များ ကျွန်ုပ် ရရှိသည့်အခါ ဤကဲ့သို့ ကျွန်ုပ် မခံစားရသော်လည်း အချိန်အတော်ကြာ ရလဒ်များ မရရှိသည့်အခါတိုင်းတွင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုမျိုးက အလွန့်အလွန် သိသာထင်ရှားလာသည်။) ဤသည်မှာ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်ခြင်းတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ၏ သရုပ်သကန်တစ်ခု မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) မှန်ပေ၏။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုမျိုးသည် ၎င်းတို့၏ အတွေးများကို စဉ်ဆက်မပြတ် လွှမ်းမိုးလျက် လူတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများတွင် တစ်ချိန်လုံး ကွယ်ဝှက်နေသည်။ မကောင်းသည့်အရာ မည်သည့်အရာမျှ မဖြစ်ပျက်သည့်အခါ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုမျိုးကို လူတို့ မခံစားရသော်လည်း၊ ထိုအရာမှာ ရနံ့တစ်ခုကဲ့သို့၊ ဓာတ်ငွေ့တစ်မျိုးကဲ့သို့၊ သို့မဟုတ် လျှပ်စစ်လှိုင်းတစ်ခုကဲ့သို့ပင် သာ၍ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအရာကို သင် မမြင်ရသကဲ့သို့ ထိုအရာကို သင် သတိမမူမိသည့်အခါ ယင်းကို ခံစား၍ပင် မရနိုင်ပေ။ သို့ရာတွင် ဆဌမအာရုံဟု ခေါ်သည့်အရာကဲ့သို့ သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် ထိုအရာ၏ ပါရှိခြင်းကို သင် အမြဲခံစားနိုင်ပြီး ဤအတွေးနှင့် စိတ်ခံစားမှုမျိုး၏ တည်ရှိခြင်းကို မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ သင် အမြဲ ခံစားနိုင်လေသည်။ သင့်တော်သည့် အချိန်၊ သင့်တော်သည့် နေရာနှင့် သင့်တော်သည့် အခြေအနေတွင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုမျိုးသည် တစ်စတစ်စ ပေါ်ထွန်းလိမ့်မည် ဖြစ်ကာ နည်းနည်းချင်း ပေါ်ထွက်လာလိမ့်မည်။ ထိုသို့ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် အခြားမည်သည့်အရာက သင်တို့ကို စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်စေပြီး စိုးရိမ်စေပါသနည်း။ ယခုတင် ဖော်ပြထားသည့် အရာမှလွဲ၍ မည်သည့်အရာမျှ မရှိလေသလော။ သို့ဆိုလျှင် သင်သည် အလွန် ပျော်ရွှင်စွာနှင့် စိုးရိမ်မှုမရှိ၊ မည်သည့် ပူပန်သောကမျှမရှိဘဲနှင့် မည်သည့်အရာနှင့်ပတ်သက်၍မျှ စိတ်ဖိစီးခြင်းမရှိဘဲ အသက်ရှင်နေခြင်း ဖြစ်ရမည်။ သို့ဆိုလျှင် သင်သည် လွတ်လပ်သည့် လူတစ်ဦး ဧကန်အမှန် ဖြစ်ပေမည်။ ထိုသို့ ဖြစ်သလော။ (မဟုတ်ပါ။) ကောင်းပြီ၊ သို့ဆိုလျှင် သင်တို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် မည်သည့်အရာ ရှိသည်ကို ငါ့အား ပြောကြလော့။ (ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်တွင် ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ခြင်း မရှိသည့်အခါ နာမည်ဂုဏ်သတင်းနှင့် အဆင့်အတန်း ဆုံးရှုံးမည်ကို ကျွန်ုပ် အမြဲ စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်၏ ညီအစ်ကို မောင်နှမများက ကျွန်ုပ်အပေါ် မည်သည့်အရာ တွေးထင်ကြမည်ဆိုသည်နှင့် ကျွန်ုပ်၏ ခေါင်းဆောင်က ကျွန်ုပ်အပေါ် မည်သည့်အရာ တွေးထင်မည်ဆိုသည်တို့ကို ကျွန်ုပ် စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်ကို လုပ်ဆောင်ရန် ကျွန်ုပ်၏ ညီအစ်ကို မောင်နှမများနှင့်အတူ အလုပ်လုပ်ပြီး ကျွန်ုပ်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို ကျွန်ုပ် ဆက်လက် ထုတ်ဖော်ပြနေချိန်တွင် ဘုရားသခင်ကို အချိန် အလွန်ကြာမြင့်စွာ ကျွန်ုပ် ယုံကြည်ပြီးဖြစ်သည့်တိုင် လုံးဝ ပြောင်းလဲခြင်း မရှိသေးသကဲ့သို့ ဤသို့သာ ဆက်ဖြစ်လျှင် တစ်နေ့ ကျွန်ုပ်ဖယ်ရှားရှင်းလင်းခံရကောင်း ခံရမည်ဆိုသည်ကို ကျွန်ုပ် အမြဲ စိုးရိမ်နေမိပါသည်။ ဤသည်တို့မှာ ကျွန်ုပ်တွင်ရှိသည့် သံသယများ ဖြစ်သည်။) ဤသံသယများ သင့်တွင် ရှိသည့်အခါတွင် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ သင့်အထဲတွင် ထွက်ပေါ်သလော။ (ထွက်ပေါ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် သင်တို့၏ တာဝန်များကို သင်တို့ ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ခြင်းမရှိကြသောကြောင့် သင်တို့ အများစု ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်ကြသည်၊ မှန်ပါသလော။ (များသောအားဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်၏ အနာဂတ်နှင့် ကံကြမ္မာအကြောင်း ကျွန်ုပ် စိုးရိမ်မိပါသည်။) မိမိ၏ အနာဂတ်နှင့် ကံကြမ္မာအကြောင်း စိုးရိမ်ခြင်းသည် ထင်ပေါ်သော အရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် ဘုရားသခင် စီစဉ်ညွှန်ကြားသည့် ပတ်ဝန်းကျင်များနှင့် သူ၏ အချုပ်အခြာအာဏာတို့ကို မရိပ်စားမိနိုင်သည့်အခါ၊ နားလည်၊ လက်ခံခြင်း၊ သို့မဟုတ် ကျိုးနွံနာခံခြင်း မရှိနိုင်သည့်အခါ၊ မိမိတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများတွင် အခက်အခဲအမျိုးမျိုးကို လူတို့ ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် ဤအခက်အခဲများသည် ပုံမှန်လူတို့ ခံနိုင်သည့်အရာကို ကျော်လွန်သည့်အခါ၊ ၎င်းတို့သည် စိုးရိမ်မှုနှင့် ပူပန်သောကမျိုးစုံကို မသိစိတ်၏စေ့ဆော်မှုအရ ခံစားရပြီး စိတ်ဖိစီးမှုပင် ခံစားကြရသည်။ မနက်ဖြန်၊ သို့မဟုတ် ဖိန်းနွှဲခါက မည်ကဲ့သို့ဖြစ်မည်၊ သို့မဟုတ် အနည်းငယ်သော နှစ်ကာလအတွင်း အမှုအရာများ မည်သို့ဖြစ်မည်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အနာဂတ်က မည်သို့ဖြစ်မည်ဆိုသည်တို့ကို ၎င်းတို့ မသိကြသောကြောင့် အမှုအရာမျိုးစုံနှင့်ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ကို ခံစားကြလေသည်။ အမှုအရာမျိုးစုံနှင့်ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ကို လူတို့ ခံစားရသည့် အခြေအနေမှာ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာကို ၎င်းတို့ မယုံကြည်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာကို ၎င်းတို့ မယုံကြည်နိုင်သကဲ့သို့ မရိပ်စားမိနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မိမိတို့ ကိုယ်ပိုင် မျက်စိများဖြင့် ထိုအရာကို မြင်လျှင်ပင် နားလည်ကြမည်မဟုတ်၊ သို့မဟုတ် ယုံကြည်ကြမည် မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့၏ ကံကြမ္မာအပေါ် အချုပ်အခြာအာဏာ စွဲကိုင်ကြောင်း ၎င်းတို့ မယုံကြည်ကြ။ ၎င်းတို့၏ အသက်တာများက ဘုရားသခင်၏ လက်ထဲတွင်ရှိသည်ကို ၎င်းတို့ မယုံကြည်ကြ။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာနှင့် အစီအစဉ်များအပေါ် မယုံကြည်မှုက ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံးများတွင် ထွက်ပေါ်ပြီးနောက် အပြစ်တင်မှု ဖြစ်ပေါ်ကာ ၎င်းတို့ ကျိုးနွံနာခံနိုင်ခြင်း မရှိကြချေ။ အပြစ်တင်ခြင်းနှင့် ကျိုးနွံနာခံမှု မရှိနိုင်ခြင်းတို့အပြင် ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ကံကြမ္မာ၏ ဆရာသခင်များ ဖြစ်လိုကြပြီး ၎င်းတို့ကိုယ်ပိုင် ကိုယ်စွမ်းကိုယ်စဖြင့် ပြုမူဆောင်ရွက်လိုကြလေသည်။ ထို့နောက် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ကိုယ်စွမ်းကိုယ်စဖြင့် ၎င်းတို့ စတင် ပြုမူဆောင်ရွက်သည့်နောက်တွင် ဖြစ်လာသည့် တကယ့် အခြေအနေမှာ မည်သည့်အရာနည်း။ ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်နိုင်သမျှမှာ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အစွမ်းအစနှင့် စွမ်းရည်များအပေါ် မှီခိုလျက် အသက်ရှင်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း မိမိတို့ ကိုယ်ပိုင် အစွမ်းအစနှင့် စွမ်းရည်များဖြင့် ၎င်းတို့ မရရှိနိုင်၊ အလှမ်းမမီနိုင်၊ သို့မဟုတ် မပြီးမြောက်နိုင်သည့် အရာများစွာရှိ၏။ ဥပမာအားဖြင့် အနာဂတ်တွင် ၎င်းတို့ထံ မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်၊ ၎င်းတို့ ကောလိပ် တက်ရောက်နိုင်ခြင်း ရှိမရှိ၊ ကောလိပ်ပြီးသွားသည့်အခါ အလုပ်ကောင်း ရနိုင်ခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်နှင့် အလုပ်တစ်ခု ရသည်နှင့် ၎င်းတို့အတွက် အရာရာ အဆင်ပြေခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်တို့ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ အမြင့်သို့တက်လှမ်းပြီး ချမ်းသာချင်လျှင် နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ၎င်းတို့၏ ရည်မှန်းချက်များနှင့် လိုအင်ဆန္ဒများကို ၎င်းတို့ ရရှိနိုင်ခြင်း ရှိမရှိဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ၎င်းတို့ ဘဝလက်တွဲဖော်တစ်ဦးကို ရှာတွေ့ပြီး အိမ်ထောင်ပြုကာ မိသားစုတစ်ခု အစပြုချင်သည့်အခါ ၎င်းတို့အတွက် မည်သည့် လက်တွဲဖော်မျိုးက သင့်တော်မည်ဆိုသည်တို့ ဖြစ်သည်။ လူအတွက် ဤကဲ့သို့သော အရာများသည် မသိရပေ။ ထိုသို့သော အရာများကို မသိရသောကြောင့် လူတို့သည် ဘာလုပ်ရမည်မှန်း မသိကြချေ။ ဘာလုပ်ရမည်မှန်း လူတို့ မသိကြသည့်အခါ စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်လာကြသည်။ ၎င်းတို့အတွက် အနာဂတ်တွင်ဖြစ်နိုင်သည့် အရာတိုင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ကာ စိုးရိမ်ကြသည်။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပုံမှန် လူ့သဘာဝ၏ ပိုင်နက်အတွင်းတွင် လူတို့သည် ဤအရာများကို မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်သော နှစ်ကာလအချိန်တွင် ၎င်းတို့ မည်သို့ဖြစ်မည်ကို မည်သူမျှ မသိ၊ အနာဂတ်တွင် ၎င်းတို့၏ အလုပ်ဖြစ်စေ၊ အိမ်ထောင်ဖြစ်စေ၊ သားသမီးများဖြစ်စေ မည်ကဲ့သို့ဖြစ်မည်ကို မည်သူမျှ မသိကြချေ။ ဤအရာများကို လူတို့ မသိကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ပုံမှန်လူ့သဘာဝ အစွမ်းအစများ၏ အပိုင်းအခြားအတွင်းတွင် ကြိုသိနိုင်သည့် အရာများ မဟုတ်သကဲ့သို့ ယင်းမှာ ထိုအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ လူတို့ အမြဲ စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်ကြသည့် အကြောင်းရင်း ဖြစ်သည်။ လူတစ်ဦး၏ စိတ်က မည်မျှ ရိုးရှင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့ စဉ်းစားနိုင်သရွေ့ ၎င်းတို့ အရွယ်ရောက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျစိတ်နှလုံးထဲတွင် တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လိမ့်မည်။ လူတို့အတွင်းတွင် အဘယ်ကြောင့် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ ဖြစ်ပေါ်သနည်း။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လူတို့သည် မိမိတို့ အစွမ်းအစ နယ်ပယ်အလွန်တွင်ရှိသည့် အမှုအရာများအကြောင်းကို အမြဲ စိုးရိမ်ပူပန်ပြီး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ကြခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ အစွမ်းအစ နယ်ပယ်အလွန်တွင် ရှိသည့် အရာများကို အမြဲ သိလိုကြသည်၊ နားလည်လိုကြပြီး စွမ်းဆောင်ရရှိလိုကြသကဲ့သို့ ပုံမှန် လူ့သဘာဝ အစွမ်းအစများ၏ အပိုင်းအခြား ပြင်ပတွင်ရှိသည့် အရာများကိုပင် ထိန်းချုပ်လိုကြလေသည်။ ဤအရာအားလုံးကို ၎င်းတို့ ထိန်းချုပ်လိုကြပြီး ထိုမျှသာမက ဤအရာများ ဖြစ်ပေါ်မှု၏ နည်းဥပဒေသများနှင့် ရလဒ်များကိုလည်း မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အလိုဆန္ဒအတိုင်း တိုးတက်ကာ ပြည့်စုံစေချင်ကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုသို့သော ယုတ္တိမရှိသည့် အတွေးများဖြင့် စိုးမိုးခံရလျက် လူတို့သည် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ကို ခံစားပြီး ဤစိတ်ခံစားမှုများ၏ အကျိုးဆက်များမှာ လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မတူပေ။ မည်သည့်အရာနှင့်ပတ်သက်၍ လူတို့ အလွန်အမင်း စိတ်ဖိစီး၍ ပူပန်သောကရောက်ကာ၊ သို့မဟုတ် စိုးရိမ်ကာ ထိုသို့ဖြင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေသည်ဖြစ်စေ ထိုအရာများကို လူတို့ အလွန် လေးနက်စွာ သဘောထားသင့်ပြီ ဖြေရှင်းရန် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေသင့်ကြပေသည်။

စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများနှင့်ပတ်သက်၍ အဓိကအားဖြင့် ရှုထောင့်နှစ်ခုမှ ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုမည်။ ပထမရှုထောင့်မှာ လူတို့ မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို သိမြင်ရန်နှင့် ထိုမှ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့နှင့်ဆိုင်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ထွက်ပေါ်ခြင်းအတွက် အကြောင်းရင်းများ မည်သည့်အရာ အတိအကျဖြစ်သည်ဆိုသည်နှင့် ထိုစိတ်ခံစားမှုများ မည်သို့ ထွက်ပေါ်သည်ဆိုသည်တို့ကို သိမြင်ရန် လူတို့၏ အခက်အခဲများကို စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးရန်ဖြစ်မည်။ ဒုတိယရှုထောင့်မှာ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်အပေါ် လူတို့ ရှိကြသည့် သဘောထားအမျိုးမျိုးအရ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့နှင့်ဆိုင်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးရန် ဖြစ်မည်။ သင်တို့ နားလည်ကြသလော။ (နားလည်ပါသည်။) ရှုထောင့် မည်မျှရှိပါသနည်း။ (နှစ်ခုရှိပါသည်။) ငါတို့သည် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့နှင့်ဆိုင်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ထွက်ပေါ်ရခြင်းအတွက် အကြောင်းရင်းများကို ပထမဦးစွာ လူတို့ရှိသည့် အခက်အခဲများမှနေ၍ စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးမည်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယအနေဖြင့် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်အပေါ် လူတို့၏ သဘောထားများမှ စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးမည်ဖြစ်သည်။ ငါ့ကို ပြန်ပြောကြလော့။ (ကျွန်ုပ်တို့သည် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့နှင့်ဆိုင်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ထွက်ပေါ်ခြင်းအတွက် အကြောင်းရင်းများကို ပထမဦးစွာ လူတို့ရှိသည့် အခက်အခဲများမှနေ၍ စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးမည်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယအနေဖြင့် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်အပေါ် လူတို့၏ သဘောထားများမှ စိတ်ဖြာလေ့လာ ဆွေးနွေးမည်ဖြစ်သည်။) လူတို့တွင်ရှိနိုင်သည့် အခက်အခဲများစွာ ရှိသည်။ ထိုအရာများအားလုံးမှာ မိမိတို့၏ နေ့စဉ်အသက်တာများတွင် လူတို့ ကြုံဆုံရသည့်အရာများ၊ ပုံမှန်လူ့သဘာဝနှင့်ဆိုင်သည့် ဘဝတစ်ခုကို အသက်ရှင်ခြင်း နယ်ပယ်အတွင်းတွင် မကြာခဏ ဖြစ်ပေါ်သည့် အခက်အခဲများ ဖြစ်သည်။ ပြီးလျှင် ဤအခက်အခဲများသည် မည်သို့ ဖြစ်လာကြသနည်း။ လူတို့သည် မနိုင်ဝန်ထမ်းရန် အမြဲ ကြိုးစားနေကြသောကြောင့်၊ ၎င်းတို့ ကိုယ်ပိုင် ကံကြမ္မာကို ထိန်းချုပ်ရန်၊ မိမိတို့ အနာဂတ်ကို ကြိုတင် သိရှိရန် ကြိုးစားနေကြသောကြောင့် ဖြစ်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ အနာဂတ် ကြည့်မကောင်းပါက ထိုကံကြမ္မာကို ပြန်ညှိပြီး ပြုပြင်ရန် အဆောင်မန္တာန် ကျွမ်းသူ၊ သို့မဟုတ် ဗေဒင်ဆရာကို ချက်ချင်း သွားရှာကြ၏။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် မိမိတို့၏ နေ့စဉ် ဘဝများတွင် အလွန်များသည့် အခက်အခဲများ ကြုံကြပြီး လူတို့အား စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ မကြာခဏ ကျဆင်းသွားစေသည်မှာ ဤအခက်အခဲများ ဖြစ်သည်။ ဤအခက်အခဲများမှာ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်သနည်း။ လူတို့က မိမိတို့၏ အကြီးမားဆုံးသော အခက်အခဲအဖြစ် ယူဆသည့်အရာကို ပထမဆုံး တစ်ချက်ကြည့်ကြစို့။ ယင်းမှာ အဘယ်နည်း။ ၎င်းတို့၏ အနာဂတ် အလားအလာများ ဖြစ်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ ဤတစ်သက်တာတွင် လူတစ်ဦး၏ အနာဂတ်က မည်သည့်အရာ ဖြစ်မည်၊ အနာဂတ် ၎င်းတို့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမည်လော၊ သို့မဟုတ် သာမန်ဖြစ်မည်လော၊ ၎င်းတို့ ထင်ပေါ်နိုင်မည်လော၊ ကြီးမားသည့် အောင်မြင်မှု ရရှိနိုင်ပြီး လောကကြီးနှင့် လူများကြားတွင် ကြီးပွားမည်လောဟူ၍ ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သူများထဲတွင် အခြားသူများအား အနာဂတ်တွင် မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်ကို ၎င်းတို့ သိကောင်းမသိနိုင်သော်လည်း မိမိတို့ ကိုယ်ပိုင် အနာဂတ်နှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ မကြာခဏ စိုးရိမ်ပြီး “ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ခြင်းအတွက် ဤမျှသာရှိပါသလား။ အနာဂတ်တွင် လူအုပ်ထဲမှ ငါ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ထင်ပေါ်လိမ့်မည်လား။ ဘုရားအိမ်တော်တွင် အရေးပါသည့် အခန်းကဏ္ဍကို ငါ ယူနိုင်လိမ့်မည်လား။ ငါသည် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး၊ သို့မဟုတ် ကြီးကြပ်သည့် တစ်စုံတစ်ဦး ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည်လား။ ငါသည် ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ဖြစ်နိုင်မည်လား။ ငါ့ထံ မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်မည်နည်း။ ဘုရားအိမ်တော်တွင် ငါ၏တာဝန်ကို ဤသို့ ငါ စဉ်ဆက်မပြတ် ထမ်းဆောင်လျှင် အဆုံးတွင် ငါ မည်သည့်အရာ ဖြစ်လာလိမ့်မည်နည်း။ ကယ်တင်ခြင်းကို ငါ ရရှိလိမ့်မည်လား။ အနာဂတ် အလားအလာတစ်ခုတလေ ငါ ရှိပါသလား။ လောကတွင် ငါ၏ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်ရန် လိုအပ်နေဆဲ ဖြစ်ပါသလား။ ယခင်က ငါ သင်ယူနေခဲ့သည့် အတတ်ပညာဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်မှုကို ငါ ဆက်လေ့လာရန်၊ သို့မဟုတ် ပိုမိုအဆင့်မြင့်သည့် ပညာရေးကို လေ့လာဆည်းပူးရန် လိုအပ်ပါသလား။ ဘုရားအိမ်တော်တွင် ငါ၏ တာဝန်ကို အချိန်ပြည့် ငါ ဆက်လက်ထမ်းဆောင်နိုင်လျှင် ဘဝ၏ အခြေခံလိုအပ်ချက်များနှင့် ပတ်သက်၍ မည်သည့် ပြဿနာမျှ ငါမရှိသင့်ပါ။ သို့သော် ငါ၏ တာဝန်ကို ငါ ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ခြင်း မရှိသကဲ့သို့ တာဝန်ပြောင်းခံရပြီး အစားထိုးခံရလျှင် ငါ မည်သို့ အသက်ရှင်ရမည်နည်း။ ငါအစားထိုးမခံရ၊ ဖယ်ရှားရှင်းလင်းခြင်း မခံရမီ ထိုနောက်ဆုံး ဖြစ်လာနိုင်ဖွယ် အခြေအနေအတွက် ပြင်ဆင်ရန် ယခု ငါအခွင့်အရေး ယူသင့်ပါသလား”ဟု အမြဲ တွေးကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဤအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ တွေးကြပြီး ၎င်းတို့တွင် စုဆောင်းငွေ အချို့ရှိသည်ကို မြင်ကာ “ငါစုထားသည့်အရာအပေါ် နှစ်ကာလမည်မျှ ငါ ခံနိုင်မည်နည်း။ ယခုတွင် ငါသည် အသက်သုံးဆယ်ရှိပြီး ဆယ်နှစ်အတွင်းတွင် အသက်လေးဆယ်ရှိတော့မည်ဖြစ်သည်။ အသင်းတော်မှ ငါဖယ်ရှားခံရလျှင် လောကထဲသို့ ပြန်သွားသည့်အခါ အခြေအနေကို ငါ အမီလိုက်နိုင်လိမ့်မည်လား။ ဆက်အလုပ်လုပ်ခွင့် ပေးရလောက်အောင် ငါ၏ ကျန်းမာရေး ကောင်းလိမ့်မည်လား။ ဆက်အသက်ရှင်ရန် လုံလုံလောက်လောက် ငါ ရှာနိုင်လိမ့်မည်လား။ အသက်ရှင်ဖို့ ငါအခက်တွေ့လိမ့်မည်လား။ ဘုရားအိမ်တော်တွင် ငါ၏ တာဝန်ကို ငါ ထမ်းဆောင်သော်လည်း အဆုံးထိ ငါ့ကို ဘုရားသခင်က ထိန်းသိမ်းလိမ့်မည်လား”ဟု တွေးကြလေသည်။ ဤအရာများအကြောင်းကို ၎င်းတို့ တစ်ချိန်လုံး တွေးကြသော်လည်း မည်သည့်အခါတွင်မျှ အဖြေများ ရှာမတွေ့ကြချေ။ မည်သည့် ကောက်ချက်မျှ လုံးဝ မရှိသော်လည်း ဤအရာများကို ၎င်းတို့ ဆက်ပြီး မတွေးဘဲ မနေနိုင်ပေ။ ထိုအရာကို ၎င်းတို့ မထိန်းချုပ်နိုင်။ အချို့သော ဆုတ်ဆိုင်းမှု၊ သို့မဟုတ် အခက်အခဲကို ၎င်းတို့ ကြုံရသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ လိုချင်သည့်အတိုင်း တစ်စုံတစ်ရာ မဖြစ်သည့်အခါ ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများတွင် မည်သူကိုမျှ ပြောဆိုခြင်းမရှိဘဲ ဤအရာများကို ၎င်းတို့ စဉ်းစားကြသည်။ လူအချို့သည် ပြုပြင်ခံရသည့်အခါ၊ မိမိတို့တာဝန်များတွင် ၎င်းတို့ အစားထိုးခံရသည့်အခါ၊ မတူကွဲပြားသော တာဝန်များကို ၎င်းတို့ ပြန်လည်တာဝန် ခွဲအပ်ခံရသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် အချို့သော အကျပ်အတည်း၊ သို့မဟုတ် အခြားသောအရာနှင့် ၎င်းတို့ ကြုံဆုံရသည့်အခါ၊ ၎င်းတို့သည် နောက်ဆုတ်သည့် လမ်းတစ်ခုကို အလိုအလျောက် ရှာဖွေကြပြီး မိမိတို့၏ နောက်ထပ်ခြေလှမ်းများအတွက် အစီအစဉ်များနှင့် အကြံများ မဖန်တီးဘဲ မနေနိုင်ကြချေ။ အဆုံးတွင် မည်သည့်အရာ ဖြစ်လင့်ကစား လူတို့သည် မိမိတို့ စိုးရိမ်၊ ပူပန်ပြီး စိတ်ဖိစီးသည့် အရာများအတွက် မကြာခဏ အစီအစဉ်များနှင့် အကြံများ ဖန်တီးနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ဤသည်တို့မှာ လူတို့က မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အနာဂတ် အလားအလာများအတွက် စဉ်းစားကြသည့် အရာများဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ လူတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အနာဂတ်အလားအလာများကို လက်မလွှတ်နိုင်သောကြောင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) လူတို့သည် အထူးသဖြင့် စိတ်ထက်သန်ကြသည့်အခါနှင့် မိမိတို့ တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်ရာတွင် အမှုအရာများက အလွန် အဆင်ချောစွာ ဖြစ်နေသည့်အခါ၊ အထူးသဖြင့် ၎င်းတို့ ရာထူးတိုးခံရသည့်အခါ၊ အရေးပါသည့် လုပ်ငန်း တာဝန်အချို့အတွက် အသုံးပြုခံရသည့်အခါ၊ ညီအစ်ကို မောင်နှမအများစု၏ အားပေးမှုကို ၎င်းတို့ မွေ့လျော်သည့်အခါနှင့် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် တန်ဖိုး ထင်ဟပ်သည့်အခါ ဤအရာများအကြောင်းကို ၎င်းတို့ မစဉ်းစားကြချေ။ ၎င်းတို့၏ နာမည်ဂုဏ်သတင်း၊ အဆင့်အတန်းနှင့် အကျိုးစီးပွားများ ခြိမ်းခြောက်ခံရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ ပြန်မရောက်ဘဲ မနေနိုင်ကြချေ။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ ၎င်းတို့ ပြန်သွားသည့်အခါ ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို ၎င်းတို့ ချဉ်းကပ်ပုံချဉ်းကပ်နည်းမှာ ထိုအရာများမှ ထွက်ပြေးရန်၊ သို့မဟုတ် ထိုအရာများကို ငြင်းပယ်ရန် မဟုတ်ဘဲ ထို့ထက် ထိုအရာများကို အလိုဖြည့်ဆည်းပေးရန်နှင့် ဤစိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှု ခံစားချက်များထဲသို့ ကျဆင်းသွားဖို့ ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ရန်၊ ထိုအရာများထဲသို့ သာ၍ နက်ရှိုင်းစွာ သွားရန်ဖြစ်သည်။ ဤသို့ ငါ အဘယ်ကြောင့် ပြောသနည်း။ လူတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ ကျဆင်းသည့်အခါ ၎င်းတို့တွင် နောက်ထပ် အကြောင်းပြချက်၊ နောက်ထပ်ဆင်ခြေတစ်ခု ရှိကြပြီး မိမိတို့ အနာဂတ်အတွက်နှင့် မိမိတို့၏ နောက်ခြေလှမ်းများအတွက် အစီအစဉ်များကို လွတ်လပ်စွာ ပြုလုပ်နိုင်ကြလေသည်။ ဤအစီအစဉ်များကို ၎င်းတို့ ပြုလုပ်နေစဉ်တွင် ဤသည်မှာ ဖြစ်သင့်သည့်ပုံဖြစ်ကြောင်း၊ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်နေသင့်သည့်အရာဖြစ်ကြောင်း ၎င်းတို့ တွေးထင်ကြပြီး၊ “ကိုယ့်အတွက်ပဲ ကိုယ်ကြည့်။ ဘယ်သူသေသေ ငတေမာပြီးရော”ဟူသည့် ဆိုရိုးနှင့် သင်၏ အနာဂတ်နှင့် ကံကြမ္မာအတွက် တင်ကူး အစီအစဉ်မလုပ်သကဲ့သို့ မစဉ်းစားလျှင် အခြားမည်သူကမျှ သင့်အတွက် ထိုအရာများကို စိုးရိမ်ပေးမည်မဟုတ်သကဲ့သို့ သင့်အတွက် ဂရုစိုက်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည့် “အနာဂတ်အတွက် မစီစဉ်သောသူသည် ချက်ချင်း ဒုက္ခတွေ့လိမ့်မည်”ဟူသော အခြားဆိုရိုးကို အသုံးပြုလေသည်။ သင်၏ နောက်ခြေလှမ်းအား မည်သို့ လှမ်းရမည်ကို သင် မသိသည့်အခါ ကသိကအောက် ဖြစ်ခြင်း၊ နာကျင်မှုနှင့် စိတ်မလုံခြင်းတို့ကို သင်ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မည် ဖြစ်ပြီး ဆင်းရဲဒုက္ခခံပြီး အခက်အခဲများ သည်းညည်းခံရမည့်သူမှာ သင် ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့က ၎င်းတို့ အလွန်တော်သည်ဟု ခံစားကြပြီး ၎င်းတို့လှမ်းသည့် ခြေလှမ်းတိုင်းတွင် ရှေ့ဆယ်လှမ်းကို ကြည့်ထားကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ အခက်အခဲ၊ သို့မဟုတ် စိတ်ပျက်မှု တစ်ခုတလေ ကြုံရသည်နှင့် မိမိတို့ကိုယ်ကို ကာကွယ်ရန်၊ ၎င်းတို့၏ အနာဂတ်နှင့် ဘဝတွင် ၎င်းတို့၏ နောက်ခြေလှမ်းကို မချွတ်ချော်နိုင်စေရန်၊ စားဖို့အစာနှင့် ဝတ်ဖို့အဝတ်ရှိရန်၊ လမ်းများတွင် လှည့်လည်သွားလာခြင်း မရှိရန်နှင့် အစာ၊ သို့မဟုတ် အဝတ် လိုအပ်ခြင်းမရှိရန်အလို့ငှာ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော ၎င်းတို့၏ အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများဆီသို့ ချက်ချင်း ပြန်ရောက်သွားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် ၎င်းတို့က၊ “ငါ တင်ကြို၍ အစီအစဉ်များ ပြုလုပ်ရမည်၊ အချို့သော အရာများကို ချုပ်တည်းထားရမည် ဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဆုတ်ခွာနိုင်သည့် နည်းလမ်းအလုံအလောက် ချန်ထားရမည်။ ငါ နုံအ၍ မရ။ ငါ၏ ကံကြမ္မာသည် ငါ့လက်တွင် ရှိသည်။ လူတို့က၊ ‘ကျွန်ုပ်တို့၏ ကံကြမ္မာသည် ဘုရားလက်ထဲတွင် ရှိပြီး ဘုရားသခင်က လူ၏ ကံကြမ္မာများအပေါ် အချုပ်အခြာအာဏာ စွဲကိုင်သည်’ဟု မကြာခဏ ပြောကြသော်လည်း ဤသည်မှာ အနှစ်မဲ့ အလာပသလ္လာပများသာ ဖြစ်သည်။ အဘယ်သူသည် ဤအရာကို အမှန်တကယ် မြင်ဖူးသနည်း။ ငါတို့၏ ကံကြမ္မာများအပေါ် ဘုရားသခင်သည် အချုပ်အခြာအာဏာကို မည်သို့ စွဲကိုင်ပါသနည်း။ တစ်ဦးတလေအတွက် ဘုရားသခင်က အစာ တစ်နေ့သုံးနပ် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ စီစဉ်ပေးသည်ကို၊ သို့မဟုတ် ဘဝတွင် ၎င်းတို့ လိုအပ်သမျှအားလုံး စီစဉ်ပေးသည်ကို မည်သူ အမှန်တကယ် မြင်ဖူးသနည်း။ မည်သူမျှ မမြင်ဖူးပါ”ဟု တွေးလျက် မိမိတို့ကိုယ်ကို မကြာခဏ သတိပေးကြသည်။ ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာကို ၎င်းတို့ မမြင်သည့်အခါနှင့် မိမိတို့၏ အနာဂတ် အလားအလာများအတွက် စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်ပါက၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့အတွက် ကာကွယ်မှုတစ်ခု၊ အကာကွယ်ပေးသော ဒိုင်းလွှားတစ်ခု၊ လုံခြုံဘေးကင်းသည့် ကွန်းခိုရာတစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်သည်ဟု လူများက ယုံကြည်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် အနာဂတ်အတွက် အစီအစဉ်များ ပြုလုပ်ရန်၊ မနက်ဖြန်နှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိုးရိမ်ပူပန်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူတို့သည် တစ်နေ့လုံး မိမိတို့ကိုယ်ကို အစားအစာ အပြည့်သိပ်ထည့်ရုံမက ပျင်းရိလျက်နေရမည် မဟုတ်ကြောင်း၊ မိမိအတွက် အစီအစဉ်များ ပြုလုပ်ခြင်း၊ မိမိအတွက် ထွက်ပေါက်တစ်ခုရှာခြင်းနှင့် မိမိကိုယ်ပိုင် အနာဂတ်အတွက် နေ့ရော ညပါ အလုပ်လုပ်ခြင်းသည် မမှားကြောင်း စဉ်ဆက်မပြတ် မိမိတို့ကိုယ်ကို သတိပေးကာ အသိပေးကြလေသည်။ ဤသည်မှာ သဘာဝကျပြီး လုံးဝ တရားကာ ရှက်ရမည့် တစ်စုံတစ်ရာ မဟုတ်ကြောင်း မိမိတို့ကိုယ်ကို ပြောကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ကို အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများအဖြစ် ယုံကြည်ကြသော်လည်း ထိုအရာများကို ခံစားခြင်းသည် မကောင်းသည့် အရာတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု ၎င်းတို့ လုံးဝ မတွေးထင်ကြချေ။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့ကို တစ်နည်းနည်းဖြင့် ထိခိုက်နစ်နာစေမည် ဖြစ်ကြောင်း၊ သို့မဟုတ် ထိုအရာများသည် သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ လိုက်စားခြင်းနှင့် သမ္မာတရား စစ်မှန်မှုထဲသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းအတွက် အတားအဆီးများ ဖြစ်နိုင်ကြောင်းတို့ကို ၎င်းတို့ လုံးဝ မတွေးမိကြချေ။ ထိုအစား ၎င်းတို့က ထိုအရာများကို မမောနိုင် မပန်းနိုင် မွေ့လျော်ခံစားကြပြီး ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများအတွင်းတွင် လိုလိုလားလားနှင့် မမောနိုင်မပန်းနိုင် အသက်ရှင်ကြလေသည်။ ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများအတွင်းတွင် အသက်ရှင်ခြင်းနှင့် ၎င်းတို့၏ အနာဂတ် အလားအလာများနှင့်ပတ်သက်၍ စဉ်ဆက်မပြတ် စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ကာ စိုးရိမ်ခြင်းတို့အားဖြင့်သာ ၎င်းတို့ လုံခြုံမှုရှိနိုင်သည်ဟု ၎င်းတို့ ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့မဟုတ်ပါက အခြားအဘယ်သူသည် မိမိတို့၏ အနာဂတ်နှင့်ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီး၊ သောကရောက်ကာ စိုးရိမ်လိမ့်မည်နည်း။ မည်သူမျှ စိုးရိမ်လိမ့်မည် မဟုတ်။ ၎င်းတို့ မိမိတို့ကိုယ်ကို ချစ်သည်ထက် မည်သူကမျှ ၎င်းတို့ကို သာ၍ မချစ်၊ ၎င်းတို့ နားလည်သကဲ့သို့ မည်သူကမျှ ၎င်းတို့ကို နားမလည်ပေ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့သဘောပေါက်သကဲ့သို့ ၎င်းတို့ကို သဘောမပေါက်ကြချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုသို့သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ တည်ရှိခြင်းသည် ၎င်းတို့အဖို့ အန္တရာယ်ရှိသည်ဟု လူတို့က အတိုင်းအတာ တစ်ခုခုအထိလည်းကောင်း၊ စကားများနှင့် အယူဝါဒများအရလည်းကောင်း သတိပြုမိနိုင်လျှင်ပင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့အား မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အနာဂတ်အား သဘောပေါက်ရန်နှင့် ထိန်းချုပ်ရန် ခိုင်မာစွာ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကိုယ်စွမ်းကိုယ်စ ပေးသောကြောင့် ထိုသို့သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို စွန့်ရန် ၎င်းတို့ မလိုမလားဖြစ်နေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ဤသို့ပြောရန် မှန်ကန်သလော။ (မှန်ကန်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် လူတို့အဖို့ ၎င်းတို့ အနာဂတ်နှင့်ပတ်သက်၍ စိုးရိမ်ခြင်း၊ ပူပန်သောက ရောက်ခြင်းနှင့် စိတ်ဖိစီးခြင်းတို့သည် ကြီးမားသော တာဝန်ယူခြင်း ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ရှက်ဖွယ်မဟုတ်သကဲ့သို့၊ သနားစဖွယ်၊ မုန်းတီးဖွယ်မဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့အတွက် အမှုအရာများ ဖြစ်သင့်သည့်အတိုင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် မွေးကတည်းက ၎င်းတို့နှင့်အတူ ရှိပြီးဖြစ်သည့်အလား လက်လွှတ်ရန် လူတို့အတွက် အလွန်ခက်ခဲရခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ မွေးကတည်းက လူတို့ စဉ်းစားသည့်အရာဟူသမျှမှာ ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်အတွက် ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့အဖို့ အရေးအကြီးဆုံး ကိစ္စမှာ ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် အနာဂတ် ရှေ့ရေးများ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် မိမိတို့ အနာဂတ်ကို ခိုင်မာစွာ စွဲကိုင်ပြီး ဆက်လက်စောင့်ရှောက်ပါက စိုးရိမ်မှုကင်းမဲ့သည့် ဘဝတစ်ခုကို အသက်ရှင်ကြလိမ့်မည်ဟု ၎င်းတို့ တွေးထင်ကြလေသည်။ ကောင်းမွန်သည့် အနာဂတ်အလားအလာများဖြင့် မိမိတို့ အလိုရှိသမျှတိုင်းကို ၎င်းတို့ ပိုင်ဆိုင်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး အားလုံး အလွယ်ကလေးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ၎င်းတို့ တွေးထင်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် မိမိတို့ အနာဂတ်နှင့်ပတ်သက်၍ အဖန်ဖန် စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်သည့် ခံစားချက်ကို မည်သည့်အခါတွင်မျှ ငြီးငွေ့ခြင်း မရှိကြချေ။ ဘုရားသခင်က သူ၏ ကတိတော်ကို ပေးပြီးဖြစ်လျှင်ပင်၊ လူတို့သည် ဘုရားသခင်ထံမှ ကျေးဇူးတော်များစွာ မွေ့လျော်ခံစား၊ သို့မဟုတ် ရရှိပြီးဖြစ်လျှင်ပင်၊ လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် ဘုရားသခင်က ကောင်းချီးမျိုးစုံ ပေးသနားပြီး အခြား ထိုသို့သော အမှန်တရားများကို ၎င်းတို့ မြင်ပြီးဖြစ်လျှင်ပင် လူတို့သည် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်ခြင်းတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများတွင် အသက်ရှင်လိုကြဆဲဖြစ်ပြီး မိမိတို့ အနာဂတ်အတွက် အစီအစဉ်များနှင့် အကြံအစည်များ ပြုလုပ်လိုကြဆဲ ဖြစ်သည်။

အနာဂတ်အလားအလာများအပြင် အခြားအရေးကြီးသည့် တစ်စုံတစ်ရာ၊ လူတို့ မကြာခဏလည်း စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်ကြသည့် တစ်စုံတစ်ရာရှိပြီး ယင်းမှာ အိမ်ထောင်ရေး ဖြစ်သည်။ လူအချို့က ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်၍ စိုးရိမ်ခြင်းမရှိကြသကဲ့သို့ အသက် သုံးဆယ်အရွယ်တွင် အိမ်ထောင်မပြုကြသေးသည့် လူများစွာ ယခုတွင်ရှိကြသောကြောင့် မိမိတို့ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်တွင် အိမ်ထောင်မပြုကြသေးသည်ကို ပူပန်ခြင်း မရှိကြချေ။ ဤသည်မှာ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွင် မကြာခဏ တွေ့မြင်ရသည့် တစ်စုံတစ်ရာဖြစ်ပြီး ထိုအတွက် မည်သူကမျှ သင့်ကို လှောင်ရယ်ခြင်းမရှိသကဲ့သို့ သင်နှင့်ပတ်သက်၍ တစ်စုံတစ်ရာ မှားယွင်းသည်ဟု မည်သူကမျှ မပြောချေ။ သို့ရာတွင် တစ်စုံတစ်ဦးသည် မိမိတို့ အသက်လေးဆယ်အရွယ်ရောက်သည့် အချိန်တွင် အိမ်ထောင်မပြုပါက ၎င်းတို့ စိတ်ထဲတွင် အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခြင်း ယဲ့ယဲ့ စတင်ခံစားကြရပြီး “လက်တွဲဖော် ငါ ရှာသင့်လား၊ မရှာသင့်ဘူးလား။ ငါအိမ်ထောင်ပြုသင့်လား၊ မပြုသင့်ဘူးလား။ ငါအိမ်ထောင် မပြုသကဲ့သို့ မိသားစုတစ်စု မရှိလျှင် မည်သည့် သားသမီးမျှ မရှိလျှင် ငါ အသက်အရွယ်ရလာသည့်အခါ ငါ့ကို စောင့်ရှောက်မည့်သူ တစ်ဦးတလေ ရှိလိမ့်မည်လား။ ငါဖျားနာသည့်အခါ တစ်ဦးတလေက ငါ့ကို တာဝန်ယူလိမ့်မည်လား။ ငါ သေသည့်အခါ ငါ၏ ဈာပနကို တစ်ဦးတလေက တာဝန်ယူလိမ့်မည်လား”ဟု တွေးကြသည်။ လူတို့သည် ဤအရာများအကြောင်းကို စိုးရိမ်ကြသည်။ အိမ်ထောင်ပြုခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ မစီစဉ်သူများသည် အလွန် စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ခြင်း သို့မဟုတ် စိုးရိမ်ခြင်း မရှိကြချေ။ ဥပမာအားဖြင့် လူအချို့က၊ “ယခု ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ယုံကြည်ပြီး မိမိကိုယ်ကို ဘုရားသခင်အတွက် အသုံးခံရန် လိုလားလျက်ရှိပါသည်။ လက်တွဲဖော်တစ်ဦးကို ကျွန်ုပ် ရှာမည် မဟုတ်သကဲ့သို့ အိမ်ထောင်ပြုမည် မဟုတ်ပါ။ ကျွန်ုပ် မည်မျှ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်သည်ဖြစ်စေ ဤအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီးမည်မဟုတ်ပါ”ဟု ဆိုကြသည်။ ဆယ်နှစ်၊ အနှစ် ၂၀ ကြာ လူလွတ်ဖြစ်ပြီးသည့်၊ အသက် ၂၀ အရွယ်မှသည် ၄၀ အရွယ် ထိတိုင် လူလွတ်ဖြစ်ပြီးသည့် လူလွတ်များသည် မည်သည့် အကြီးစား ပူပန်မှုများမျှ မရှိသင့်ပေ။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ အကြောင်းခံများ၊ သို့မဟုတ် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အကြောင်းရင်းများကြောင့်၊ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ ယုံကြည်ပြီး မိမိတို့တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရင်း အလုပ်များသောကြောင့်၊ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့၏ လတ်တလော ဆုံးဖြတ်ချက် မပြောင်းလဲသေးသောကြောင့်၊ ရံဖန်ရံခါ အနည်းငယ်မျှသော စိုးရိမ်မှုနှင့် စိတ်ဖိစီးမှု အချို့ ခံစားနိုင်သော်လည်း ၎င်းတို့ ခံစားသည့် စိုးရိမ်မှုမျိုးသည် ရေးရေးမျှသာဖြစ်ပြီး မကြာခဏသာ ရောက်လာတတ်ကာ ကြီးမားသည့် ကိစ္စမဟုတ်ပေ။ ပုံမှန် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းကို မထိခိုက်သည့် ဤစိတ်ခံစားမှုမျိုးသည် လူတို့အဖို့ အန္တရာယ် မဖြစ်သကဲ့သို့ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုအဖြစ် မှတ်ယူ၍မရနိုင်ပေ။ ဆိုလိုသည်မှာ ဤကိစ္စရပ်သည် သင့်အတွက် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းမသွားသေးပေ။ အိမ်ထောင်ပြုနှင့်ပြီးသူတို့အတွက်မူ မည်သည့်အရာမျိုးများနှင့် ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိုးရိမ်ကြသနည်း။ လင်နှင့် မယားနှစ်ဦးလုံး ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ပြီး မိမိတို့တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်ကြပါက ဤအိမ်ထောင်သည် ထိန်းသိမ်းခံရလိမ့်မည်လော။ မိသားစု တည်ရှိသလော။ သားသမီးများကရော အဘယ်သို့နည်း။ ထို့အပြင် နှစ်ဦးထဲမှတစ်ဦးက သမ္မာတရားကို လိုက်စားပြီး အခြားတစ်ဦးက မလိုက်စားပါက၊ သမ္မာတရား မလိုက်စားသည့်တစ်ဦးသည် လောကနောက်အမြဲလိုက်ပါက ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့် ဘဝတစ်ခုကို လိုက်စားပြီး သမ္မာတရား လိုက်စားသူက မိမိတာဝန်ကို အမြဲ ထမ်းဆောင်ချင်သော်လည်း သမ္မာတရား မလိုက်စားသည့်တစ်ယောက်က ရံဖန်ရံခါ မကျေနပ်ချက်အချို့ကို ဖွင့်ပြောရင်း၊ သို့မဟုတ် မိမိ အိမ်ထောင်ဖက်ကို စိတ်ပျက်အားလျော့စေရန် အပျက်သဘောဆောင်သည့်အရာများ ပြောဆိုရင်း မိမိအိမ်ထောင်ဖက်ကို တားဆီးရန် အမြဲ ကြိုးစားသော်လည်း ကသိကအောက်ဖြစ်ရပါက သမ္မာတရား လိုက်စားသည့်တစ်ယောက်က “အို၊ ငါ့ယောက်ျားသည် ဘုရားသခင်ကို အမှန်တကယ် မယုံကြည်ပါ။ ထို့ကြောင့် အနာဂတ်တွင် ငါတို့ မည်သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ ငါတို့ ကွာရှင်းရလျှင် ငါ တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်ပြီး အသက်မွေးမှုကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ သူနှင့် ငါ နေပါက တူညီသည့် လမ်းကြောင်းကို ငါတို့ လျှောက်နေကြမည်မဟုတ်ပါ။ မတူကွဲပြားသည့် အိမ်မက်များကို ငါတို့ သိုထားနေကြာမည် ဖြစ်ပြီး ထို့နောက်တွင် ငါ မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ရမည်နည်း”ဟု တွေးလေသည်။ ဤအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောက ရောက်ပြီး စိုးရိမ်ကြလေသည်။ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ စတင်ယုံကြည်သည်နှင့် ညီအစ်မအချို့က ၎င်းတို့၏ ခင်ပွန်းများက ဘုရားသခင်ကို မယုံကြည်ကြသော်လည်း ဘုရားသခင်၌ မိမိတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်မှုကို ပိတ်ဆို့ရန် အလွန်တရာ ကြိုးစားကြခြင်းမရှိသကဲ့သို့ ၎င်းတို့ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်း မခံရသောကြောင့် ကွာရှင်းရန် အကြောင်းပြချက်မရှိဟု ယုံကြည်ကြသည်။ သို့ရာတွင် ၎င်းတို့ အတူတကွ ပေါင်းသင်းပါက ၎င်းတို့ ဘောင်ခတ်ခံရကာ လွှမ်းမိုးခံရသည်ဟု အမြဲ ခံစားကြရသည်။ မည်သည့်အရာအားဖြင့် ၎င်းတို့ ဩဇာလွှမ်းမိုးခြင်းခံရသနည်း။ မိမိတို့၏ ချစ်ခင်မှုအားဖြင့် ဘောင်ခတ်ခံရကာ လွှမ်းမိုးခံရကြပြီး မိသားစုဘဝရှိ အမျိုးမျိုးသော အခက်အခဲများနှင့် အိမ်ထောင်ရေးတို့က အကြီးစားလည်းမဟုတ်၊ အသေးစားလည်း မဟုတ်သည့် အရာမျိုးနှင့်ဆိုင်သည့် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုအချို့ကို ၎င်းတို့အား တွေ့ကြုံဖို့ဖြစ်စေရင်း ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံး အတွင်းနက်နက် နေရာများတွင် အမှုအရာများကို ရံဖန်ရံခါ လှုံ့ဆော်ပေးလေသည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေများအောက်တွင် အိမ်ထောင်ရေးသည် ပုံမှန် မိသားစုဘဝကို ထိန်းသိမ်းသည့် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ဇနီးများ၏ ပုံမှန် တွေးခေါ်မှု၊ ၎င်းတို့၏ ပုံမှန်ဘဝများနှင့် ၎င်းတို့၏ ပုံမှန် တာဝန်ထမ်းဆောင်မှုကိုပင် ချုပ်နှောင်သည့်တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်လာလေသည်။ အိမ်ထောင်ရေး ဆက်လက်ရှင်သန်စေဖို့မှာ ခက်ခဲသော်လည်း ထိုအရာမှ မိမိတို့ကိုယ်ကို မလွတ်မြောက်စေနိုင်ကြချေ။ ထိုသို့သောအိမ်ထောင်ရေးကို ဆက်ရှင်သန်စေရန် သတ်သတ်မှတ်မှတ် အကြောင်းပြချက် မရှိသကဲ့သို့ ကွာရှင်းရန်လည်း ၎င်းတို့အတွက် အကြောင်းရင်းမရှိပေ။ မည်သည့် လုပ်ရပ်ကိုမဆို လုပ်ဆောင်ရန် လုံလောက်သည့် အကြောင်းပြချက်မရှိပေ။ ပြုလုပ်ရမည့် မှန်ကန်သည့် ရွေးချယ်မှုက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြသကဲ့သို့ လုပ်ဆောင်ရန် မှားယွင်းသည့်အရာ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သည်ကို မသိကြချေ။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့တွင် စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ ဖြစ်ပေါ်လေသည်။ ဤစိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှု ခံစားချက်များသည် ၎င်းတို့ စိတ်များတွင် စဉ်ဆက်မပြတ် ပေါ်နေပြီး ၎င်းတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများတွင် ၎င်းတို့ကို ချည်နှောင်နေကာ ထိုအရာများက ၎င်းတို့၏ ပုံမှန်ဘဝကိုလည်း ထိခိုက်လေသည်။ မိမိတို့တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်နေစဉ်တွင် ဤအရာများက ၎င်းတို့ စိတ်များတွင် အမြဲ ပေါ်နေပြီး ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ၎င်းတို့တာဝန်များ ပုံမှန် ထမ်းဆောင်ခြင်းကို လွှမ်းမိုးနေသည်။ ဤအရာများက ဇနီးမယားများ လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ မည်သည့် ရွေးချယ်မှု ပြုလုပ်သင့်သည်ဆိုသည်နှင့်ပတ်သက်၍ ရှင်းလင်းသည့် စကားလုံးတစ်ခု ဖြစ်ပုံမရသော်လည်း ဤကိစ္စရပ်များက ၎င်းတို့အား ဖိစီးခံရကာ ရုန်းထွက်မရဖြစ်စေသည့် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ နက်နက် နွံနစ်လာစေသည်။ ဤသည်မှာ နောက်ထပ် အခက်အခဲမျိုးတစ်ခု မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ဤသည်မှာ နောက်ထပ် အခက်အခဲမျိုး၊ အိမ်ထောင်ရေးက ဖြစ်စေသည့် အခက်အခဲတစ်ခု ဖြစ်သည်။

ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်လာသောကြောင့် အသင်းတော် အသက်တာ အသက်ရှင်ကြသည့်၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ဖတ်ရှုပြီး မိမိတို့တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ကြသည့်၊ မိမိတို့၏ မယုံကြည်သည့် သားသမီးများ၊ မိမိတို့၏ ဇနီးမယားများ (လင်ယောက်ျားများ)၊ မိမိတို့၏ မိဘများ၊ သို့မဟုတ် မိမိတို့၏ မိတ်ဆွေများ၊ ဆွေမျိုးများနှင့် ပုံမှန် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရန် မည်သည့် အချိန်မျှ မရှိကြသည့်သူများလည်း ရှိသည်။ အထူးသဖြင့် မိမိတို့၏ မယုံကြည်သည့် သားသမီးများကို ၎င်းတို့ ကောင်းမွန်စွာ စောင့်ရှောက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ သားသမီးများ တောင်းဆိုသည့် မည်သည့်အရာကိုမျှ လုပ်ဆောင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်သောကြောင့် မိမိတို့ သားသမီးများ၏ အနာဂတ်နှင့် အလားအလာများအကြောင်းကို ၎င်းတို့ စိုးရိမ်ကြလေသည်။ အထူးသဖြင့် သားသမီးများ ကြီးပြင်းလာသည့်အခါ လူအချို့က စတင် စိုးရိမ်သောက ရောက်ကြသည်။ ကျွန်ုပ်၏ ကလေးသည် ကောလိပ် တက်လိမ့်မည်လား၊ မတက်လိမ့်မည်လား။ ကောလိပ် ရောက်သည့်အခါ သူတို့ မည်သည့်ဘာသာရပ် ယူကြလိမ့်မည်နည်း။ ကျွန်ုပ်၏ ကလေးသည် ဘုရားသခင်ကို မယုံကြည်သကဲ့သို့ ကောလိပ် တက်ချင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သည့် တစ်စုံတစ်ဦးအနေဖြင့် ကျွန်ုပ်သည် သူတို့၏ စာလေ့လာမှုများအတွက် ငွေသွင်းပေးသင့်ပါသလား။ သူတို့၏ နေ့စဉ် လိုအပ်ချက်များကို တာဝန်ယူပြီး သူတို့၏ စာလေ့လာမှုများတွင် ကျွန်ုပ် ပံ့ပိုးသင့်ပါသလား။ သူတို့ အိမ်ထောင်ပြုသည့်အချိန် ရောက်လာသည့်အခါ အလုပ်တစ်ခုရှိလာပြီး မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် မိသားစုနှင့် ကလေးများ ရှိလာကြသည့်အခါ မည်သည့် အခန်းကဏ္ဍကို ကျွန်ုပ် ဆောင်ရွက်သင့်ပါသနည်း။ မည်သည့်အရာများကို ကျွန်ုပ် လုပ်သင့်ပြီး မည်သည့်အရာများကို မလုပ်သင့်ပါသနည်း။ ဤအရာများနှင့် ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ မသိကြချေ။ ဤကဲ့သို့သော တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်လာသည်နှင့် မိမိတို့သည် ထိုသို့သော အခြေအနေတစ်ခုတွင် ရှိသည်ကို တွေ့ရှိရသည်နှင့် ၎င်းတို့ ကြောင်သွားကာ မည်သည့်အရာ လုပ်ဆောင်ရမည်မှန်း မသိကြသကဲ့သို့ ထိုသို့သော အရာများအား မည်သို့ ကိုင်တွယ်ရမည်ကို မသိကြချေ။ အချိန်ကုန်လွန်သည်နှင့်အမျှ ဤအရာများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ ဖြစ်ပေါ်လေသည်။ မိမိတို့ ကလေးအတွက် ဤအရာများကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်ပါက ဘုရားသခင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို ဆန့်ကျင်မိပြီး ဘုရားသခင်ကို သဘောမကျ ဖြစ်စေမိမည်ကို ၎င်းတို့ ကြောက်ရွံ့ကြသကဲ့သို့ ဤအရာများကို မလုပ်ဆောင်ပါကလည်း မိမိတို့၏ မိဘ ဝတ္တရားများ မကျေပွန်သကဲ့သို့ မိမိတို့၏ ကလေးနှင့် အခြားမိသားစုဝင်များ၏ အပြစ်တင်ခြင်းခံရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ ဤအရာများကို လုပ်ဆောင်ပါက သက်သေခံချက် ဆုံးရှုံးမည်ကို ကြောက်ကြပြီး မလုပ်ဆောင်ပါကလည်း လောကီလူတို့၏ ရယ်သွမ်းသွေးခြင်းနှင့် မိမိတို့ အိမ်နီးချင်းများ၏ လှောင်ပြောင်ခြင်း၊ ပြက်ရယ်ပြုခြင်းနှင့် ဝေဖန်ခြင်းတို့ ခံရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်သရေညှိုးစေမိမည်ကို ၎င်းတို့ ကြောက်ရွံ့ကြသော်လည်း မိမိတို့အတွက် မကောင်းသည့် ဂုဏ်သတင်းရရှိစေမိမည်ဖြစ်ကာ မိမိမျက်နှာ မပြနိုင်အောင် အလွန်အရှက်ရမည်ကိုလည်း စိုးရွံ့ကြသည်။ ဤအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ ချီတုံချတုံဖြစ်သည်နှင့်အမျှ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ ဖြစ်ပေါ်လေသည်။ မည်သည့်အရာ လုပ်ဆောင်ရမည်မသိခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိတ်ဖိစီးကြသည်။ မည်သည့်အရာကို ၎င်းတို့ ရွေးချယ်သည်ဖြစ်စေ မှားယွင်းသည့်အရာ လုပ်ဆောင်မိမည်ဆိုသည်နှင့် ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သည့် မည်သည့်အရာမဆို သင့်လျော်ခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်ကို မသိခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ ပူပန်သောကရောက်ကြပြီး ဤအရာများ ဆက်ဖြစ်နေပါက တစ်နေ့ ထိုအရာများကို ၎င်းတို့ နိုင်နိုင်နင်းနင်း ကိုင်တွယ်နိုင်ခြင်း ရှိမည်မဟုတ်သကဲ့သို့ ၎င်းတို့ မအောင်မြင်မှုတစ်ခု ရှိပါက အမှုအရာများက ၎င်းတို့အတွက် သာ၍ ခက်ခဲမည်ကို ၎င်းတို့ စိုးရိမ်ကြလေသည်။ ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေတစ်ခုတွင်ရှိကြသည့် လူများသည် ကြီးမားသည့် အရာများဖြစ်စေ၊ သေးငယ်သည့် အရာများဖြစ်စေ ဘဝတွင် ရုတ်တရက်ပေါ်ပေါက်သည့် ဤအရာများအားလုံးနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ပြီး စိုးရိမ်ကြလေသည်။ ၎င်းတို့ထဲတွင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်သည်နှင့် ဤစိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတို့ထဲ ၎င်းတို့ နွံနစ်လာကြပြီး မိမိတို့ကိုယ်ကို မလွတ်မြောက်စေနိုင်ကြချေ။ ဤအရာကို လုပ်ဆောင်လျှင် မှားသည်၊ ထိုအရာကို လုပ်ဆောင်လျှင် မှားပြီး လုပ်ဆောင်ရန် မှန်ကန်သည့်အရာ မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြချေ။ အခြားလူများကို ၎င်းတို့ ကျေနပ်စေလိုကြသော်လည်း ဘုရားသခင်အား မကျေနပ်စေမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ ၎င်းတို့ အကောင်း ပြောခံရဖို့အလို့ငှာ အခြားလူများအတွက် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်ချင်ကြသော်လည်း ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်အသရေ မညှိုးနွှမ်းစေချင်ကြ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ကို ဘုရားသခင် စက်ဆုပ်ဖို့ မဖြစ်စေချင်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် ဤစိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုထဲသို့ ၎င်းတို့ အမြဲ နွံနစ်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ အခြားလူများအတွက်နှင့် ၎င်းတို့ ကိုယ်တိုင်အတွက်ပါ ၎င်းတို့ စိတ်ဖိစီးကြသည်။ အခြားလူများအတွက်အပြင် ၎င်းတို့ ကိုယ်တိုင်အတွက်ပါ အမှုအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ပူပန်သောကရောက်ကြပြီး အခြားလူများအတွက်အပြင် ၎င်းတို့ ကိုယ်တိုင်အတွက်ပါ အမှုအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းတို့ စိုးရိမ်သောက ရောက်ကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့ မလွတ်မြောက်နိုင်သည့် အခက်အခဲနှစ်ဆဖြင့် နွံနစ်လာကြလေသည်။ ဤကဲ့သို့သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများကို ထိခိုက်သည်သာမက ၎င်းတို့၏ တာဝန်များ ထမ်းဆောင်ခြင်းကို ထိခိုက်သည့်အပြင် ၎င်းတို့၏ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းကိုပါ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ထိခိုက်နေသည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ ဤသည်မှာ အခက်အခဲတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ဤအရာများသည် အိမ်ထောင်ရေး၊ မိသားစုဘဝနှင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာဘဝတို့နှင့် ဆက်နွှယ်သည့် အခက်အခဲများဖြစ်ပြီး လူတို့က စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုထဲ မကြာခဏ ပိတ်မိလာကြသည်မှာ ဤအခက်အခဲများကြောင့် ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများထဲ ပိတ်မိလာကြသည့်အခါ သနားခံရကြမည်မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ၎င်းတို့ သနားခံရကြမည်လော။ သင်တို့က ၎င်းတို့အပေါ် အလွန်စာနာနေဆဲဖြစ်ကြောင်း ပြလျက် “သနားခံရကြပါမည်”ဟု ဆိုကြဆဲဖြစ်သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးသည် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုတွင် နွံနစ်လာသည့်အခါ ထိုအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှု၏ နောက်ခံအကြောင်းအရာက မည်သည့်အရာဖြစ်လင့်ကစား ထိုစိတ်ခံစားမှု ထွက်ပေါ်ခြင်း၏ အကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့်လော၊ ထိုလူ၏ အနီးအနာရှိ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကြောင့်လော။ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင် ဖော်ပြသည့် သမ္မာတရားက ၎င်းတို့ကို နှောင့်ယှက်သောကြောင့်လော။ ထိုလူကို ထိခိုက်သည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်လော၊ သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက ၎င်းတို့၏ အသက်တာများကို နှောင့်ယှက်ခြင်း ဖြစ်သလော။ အကြောင်းရင်း အတိအကျမှာ မည်သည့်အရာနည်း။ သင်တို့ သိကြသလော။ ငါ့ကို ပြောလော့၊ လူတို့၏ ပုံမှန် ဘဝများတွင်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့၏ တာဝန် ထမ်းဆောင်မှုတွင်ဖြစ်စေ သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ လိုက်စားပြီး သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် လိုလားနေပါက ဤအခက်အခဲများ ရှိပါသလော။ (မရှိပါ။) ဤအခက်အခဲများသည် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အမှန်တရားအရ ပါရှိခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများ မပါရှိဟု သင်တို့ ဆိုသောကြောင့် ဤအခက်အခဲများကို သင်တို့ ဖြေရှင်းပြီးသည်များ ဖြစ်နိုင်မည်လော။ ထိုသို့ သင်တို့ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းရှိကြသလော။ ဤအခက်အခဲများသည် ဖြေရှင်းမရနိုင်သကဲ့သို့ ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အမှန်တရားအရ ပါရှိနေကြလေသည်။ သမ္မာတရား လိုက်စားသော လူတို့တွင် ဤအခက်အခဲများ၏ ရလဒ်မှာ မည်သည့်အရာ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ ပြီးလျှင် သမ္မာတရား မလိုက်စားသောသူတို့တွင် ထိုအရာများ၏ ရလဒ်သည် မည်သည့်အရာ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ ၎င်းတို့တွင် လုံးဝ မတူကွဲပြားသည့် ရလဒ်နှစ်ခု ရှိလိမ့်မည်။ သမ္မာတရားကို လူတို့ လိုက်စားပါက ဤအခက်အခဲများတွင် ၎င်းတို့ ပါဝင်ပတ်သက်မိလိမ့်မည် မဟုတ်သကဲ့သို့ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကရောက်ခြင်းနှင့် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုထဲ ကျဆင်းကြမည်မဟုတ်။ ဆန့်ကျင်ဖက်အနေဖြင့် လူတို့သည် သမ္မာတရား မလိုက်စားပါက ဤအခက်အခဲများသည် ၎င်းတို့တွင် မပြောင်းမလဲပင် ပါရှိနေပြီး ရလဒ်က မည်သည့်အရာ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။ သင် မလွတ်မြောက်နိုင်ရန်အလို့ငှာ ထိုအရာများက သင့်ကို နှောင်ဖွဲ့လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ထိုအရာများကို သင် မဖြေရှင်းနိုင်ပါက နောက်ဆုံးတွင် ထိုအရာများက သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် ရစ်ပတ်ငြိတွယ်ထုံးဖွဲ့လာသည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ ထိုခံစားချက်များက သင်၏ ပုံမှန်ဘဝနှင့် သင်၏ တာဝန်များ ပုံမှန်ထမ်းဆောင်ခြင်းတို့ကို ထိခိုက်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး သင့်ကို ဖိစီးကာ လွတ်မြောက်မှု ရှာမတွေ့နိုင် ဖြစ်စေလိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ ထိုအရာများ သင့်အပေါ် ရှိမည့် ရလဒ်ဖြစ်သည်။ ဤရလဒ်နှစ်ခုသည် မတူကွဲပြားကြသည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် ယခုတင် ငါ ပေးခဲ့သည့် မေးခွန်းဆီသို့ ပြန်သွားကြစို့။ မည်သည့်အရာကို ငါမေးခဲ့သနည်း။ (လူတို့တွင် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေသည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ လွှမ်းမိုးမှုများလော၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက နှောင့်ယှက်ခြင်းလော။) သို့ဆိုလျှင် အကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ အဖြေမှာ အဘယ်နည်း။ (သမ္မာတရားကို လူတို့ မလိုက်စားသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။) မှန်ပေ၏။ ထိုအရာများထဲမှ တစ်ခုမျှ မဟုတ်ဘဲ ထို့ထက် သမ္မာတရားကို လူတို့ မလိုက်စားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် သမ္မာတရားကို မလိုက်စားသည့်အခါ အစွန်းရောက်သည့် အတွေးများနှင့် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲ ၎င်းတို့ မကြာခဏ နွံနစ်လာကြပြီး မလွတ်မြောက်နိုင်ကြချေ။ ယခုလေးတင် ငါ မေးခဲ့သည့် မေးခွန်းကို ထပ်ပြောလော့။ (လူတို့တွင် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ထွက်ပေါ်ခြင်းအတွက် အကြောင်းရင်းမှာ ၎င်းတို့၏ ပတ်ဝန်းကျင်၊ ၎င်းတို့ အနီးအနားရှိ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများဖြစ်သလော၊ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင် ဖော်ပြသည့် သမ္မာတရားက လူတို့ကို နှောင့်ယှက်သောကြောင့် ဖြစ်သလော။) ရိုးရှင်းစွာ ပြောရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ လွှမ်းမိုးမှုများကြောင့်လော၊ သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက လူတို့ကို နှောင့်ယှက်သောကြောင့်လော။ အဘယ်တစ်ခုဖြစ်သနည်း။ (တစ်ခုမျှမဟုတ်ပါ။) မှန်၏၊ တစ်ခုမျှမဟုတ်ပေ။ ပတ်ဝန်းကျင်များက လူတိုင်းကို မျှတစွာ လွှမ်းမိုးသည်။ သမ္မာတရားကို သင် လိုက်စားလျှင် အချို့သော ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ သင် ကျဆင်းမည်မဟုတ်။ သို့သော် သမ္မာတရားကို သင် မလိုက်စားပါက သင်သည် သင်၏ ပတ်ဝန်းကျင်အားဖြင့် အဖန်ဖန် လွှမ်းမိုးမှုကို အလွန် သဘာဝအားဖြင့် ခံလာရလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး စိတ်ဖိစီးမှု၊ ပူပန်သောက၊ စိုးရိမ်မှုတို့နှင့်ဆိုင်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများထဲ သင်အကြိမ်ကြိမ် ပိတ်မိလာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ဤရှုထောင့်အမြင်မှ ထိုအရာကို ကြည့်သည့်အခါ သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်းသည် အရေးကြီးသည် မဟုတ်လော။ (အရေးကြီးပါသည်။) ဖြစ်ပျက်သမျှ အရာရာတိုင်းတွင် ရှာဖွေရမည့် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများရှိ၏။ သို့သော် အမှန်တွင် သမ္မာတရားကို လူတို့ မလိုက်စားသကဲ့သို့ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို မရှာဖွေကြသောကြောင့်၊ သို့မဟုတ်လျှင် ဘုရားသခင် တောင်းဆိုသည့်အရာ၊ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်၊ မည်သည့် လမ်းကြောင်း ၎င်းတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည်ဆိုသည်နှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုအတွက် စံများက မည်သည့်အရာများ ဖြစ်သည်ဆိုသည်တို့ကို ၎င်းတို့ ရှင်းလင်းစွာ သိကြသော်လည်း ထိုအရာများကို မည်သည့် အလေးဂရုပြုမူမျှ မရှိကြ၊ သို့မဟုတ် မလိုက်လျှောက်ကြသောကြောင့် မိမိတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်မှုများနှင့် အစီအစဉ်များ ၎င်းတို့ အမြဲ ပြုလုပ်ကြသည့်အခါ အဆုံးတွင် ၎င်းတို့ထံ မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်နည်း။ လူတို့သည် ဤအရာ၊ ထိုအရာအကြောင်း အမြဲ စိုးရိမ်လျက် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များနှင့်အညီ လက်တွေ့ မလုပ်ဆောင်သည့်အခါ ရလဒ်တစ်ခုတည်းသာ ရှိပြီး ယင်းမှာ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုများထဲသို့ ၎င်းတို့ နွံနစ်လာကြကာ တစ်ဖန် ပြန်မထွက်နိုင်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ အမှုအရာများက မိမိတို့ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း အမြဲ ဖြစ်ရန်၊ အခြားလူများကို ဆက်ပျော်ရွှင်စေဖို့အပြင် ဘုရားသခင်၏ လက်ခံမှုကို ရရှိရန် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကူးများအပေါ် အမြဲမှီခိုအားကိုးရန်မှာ လူတို့အတွက် ဖြစ်နိုင်သလော။ မဖြစ်နိုင်ပေ။ ၎င်းတို့က ၎င်းတို့ အနီးဝန်းကျင်ရှိ လူတိုင်း ပျော်ရွှင်၊ စိတ်ကျေနပ်စေကာ ၎င်းတို့ကို ချီးမွမ်းမှုအပြည့်ရှိစေသည့် နည်းလမ်းဖြင့် အမှုအရာများကို အမြဲ ကိုင်တွယ်လိုကြသည်။ ၎င်းတို့သည် လူကောင်းများအဖြစ် အခေါ်ခံချင်ကြပြီး ဘုရားသခင်ကို စိတ်ကျေနပ်စေချင်ကြကာ ဤစံနှုန်းကို ၎င်းတို့ မပြည့်မီပါက စိတ်ဖိစီးကြလေသည်။ ၎င်းတို့ စိတ်ဖိစီးခံစားရန် ထိုက်တန်ကြသလော။ (ထိုက်တန်ပါသည်။) ဤသည်မှာ လူတို့က မိမိတို့အတွက် ရွေးချယ်ကြသည့်အရာ ဖြစ်သည်။

လွဲချော်တတ်သော လူအချို့က ပြောကြသည်မှာ “ဘုရားသခင်သည် အလွန်များသည့် နှုတ်ကပတ်တော်များ မပြောခဲ့လျှင် လူကောင်းတစ်ဦး ဖြစ်ခြင်း၏ ကိုယ်ကျင့်တရား စံနှုန်းများအတိုင်း အမှုအရာများကို ကျွန်ုပ် လုပ်ဆောင်မိမည်ဖြစ်သည်။ ယင်းမှာ အလွန် ရိုးရှင်းမည်ဖြစ်ပြီး အလွန်များသည့် ထွက်ဆိုချက်များ ရှိမည်မဟုတ်ပါ။ ကျေးဇူးတော်ခေတ်ကဲ့သို့ပင် လူတို့သည် ပညတ်ချက်များကို စောင့်ထိန်းခဲ့ကြပြီး သည်းညည်းခံကာ စိတ်ရှည်ခဲ့ကြသည်၊ ပြီးလျှင် ကားတိုင်ထမ်းကာ ဆင်းရဲဒုက္ခခံခဲ့ကြပြီး အလွန် ရိုးရှင်းခဲ့သည်။ ယင်းမှာ အဆုံးသတ်ဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ ယခုတွင် ဘုရားသခင် ပြောထားသည့် အလွန်များသော သမ္မာတရားများနှင့် မိတ်သဟာယတွင် ပေးထားသည့် အလွန်များသော လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု စည်းမျဉ်းများတို့ဖြင့် လူတို့သည် ထိုမျှ ကြာမြင့်သည့် အချိန်ကာလနောက်တွင် အဘယ်ကြောင့် ထိုအရာများကို စွမ်းဆောင်နိုင်ခြင်း မရှိသနည်း။ လူတို့၏ အစွမ်းအစများသည် အလွန် ချို့တဲ့နေပြီး ထိုအရာအားလုံးကို ၎င်းတို့ နားမလည်နိုင်ကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့ မစွမ်းဆောင်မရရှိနိုင်သည့် သမ္မာတရားများစွာရှိပါသည်။ သမ္မာတရားကို လူတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရာတွင်လည်း အခက်အခဲများစွာရှိပြီး ထိုအရာကို ၎င်းတို့ နားလည်လျှင်ပင် စွမ်းဆောင်ရရှိရန် အခက်တွေ့နေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို သင်နားလည်ပြီး လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိလျှင် စိတ်မသက်မသာ ခံစားရသော်လည်း ထိုသမ္မာတရားကို သင်လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည့်အခါ အလွန်များသည့် လက်တွေ့ကျသော အခက်အခဲများ ရှိပါသည်”ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက ၎င်းတို့ကို နှောင့်ယှက်နေသည်ဟု လူတို့ ယုံကြည်ကြသော်လည်း အမှန်တွင် ဖြစ်ပုံမှာ ဤသို့ဖြစ်သလော။ (မဟုတ်ပါ။) ဤသည်မှာ ယုတ္တိမတန်ခြင်းနှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့ခြင်းဟု ခေါ်သည်။ ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို အလွန်အမင်း မနှစ်မြို့သည့်အပြင် မလိုက်စားကြသကဲ့သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိကြဘဲ ဝိညာဉ်ရေးရာ ပြည့်သည့်ပုံ ဟန်ဆောင်ချင်နေကြဆဲ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည့်ပုံ ဟန်ဆောင်ချင်နေကြဆဲ ဖြစ်ပြီး ကယ်တင်ခြင်းကို ရယူချင်ကြလေသည်။ အဆုံးတွင် ဤအရာများကို ၎င်းတို့ မစွမ်းဆောင်၊ မရရှိနိုင်ကြသည့်အခါ “ဤအရာများအားလုံးကို အဘယ်သူ ဟန်ချက်ညီစေနိုင်သနည်း။ ဘုရားသခင်က သူ၏ စံနှုန်းများကို အနည်းငယ် နိမ့်စေလျှင် ပိုကောင်းမည်ဖြစ်ပြီး ထို့နောက်တွင် လူတို့ အဆင်ပြေကြမည်၊ ဘုရားသခင် အဆင်ပြေမည်၊ လူတိုင်း အဆင်ပြေမည်ဖြစ်သည်။ ယင်းမှာ အလွန့်အလွန်ပင် ကောင်းမွန်သည့်အသက်တာ ဖြစ်မည်တကား”ဟု တွေးလျက် စိတ်ဓာတ်ကျကာ စိတ်ဖိစီးကြလေသည်။ ဤကဲ့သို့လူများသည် ဘုရားသခင် ပြောသည့် စကားများက လူတို့အပေါ် မငဲ့ကွက်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု အမြဲ တွေးကြသည်။ အမှန်တွင် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှု ခံစားချက်များ ၎င်းတို့ ရှိကြသည့်အခါ အမှုအရာများစွာနှင့် ပတ်သက်၍ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ စိတ်ကျေနပ်ခြင်း မရှိကြချေ။ အထူးသဖြင့် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို ၎င်းတို့ ချဉ်းကပ်ပုံနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ ထိုစည်းမျဉ်းများကို ၎င်းတို့ စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် ရယူနိုင်ခြင်း မရှိကြ၊ ထိုစည်းမျဉ်းများအကြောင်းကို လုံးဝ မပြောနိုင်ကြဘဲ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုထဲသို့ ၎င်းတို့ နွံနစ်လာရင်း အခြားလူများ၏ အမြင်ရှိ ၎င်းတို့၏ နာမည်ဂုဏ်သတင်းနှင့် သိက္ခာအပေါ်လည်းကောင်း၊ ကောင်းချီးခံစားလိုသည့် ၎င်းတို့၏ ဆန္ဒအပေါ်တွင်လည်းကောင်း ဆိုးရွားသည့် သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိပြီး ထိုအကြောင်းကြောင့် ၎င်းတို့ ကျေနပ်အားရခြင်း မရှိသည့် ဘုရားသခင်လုပ်ဆောင်သော အရာများစွာရှိသည်ဟု ၎င်းတို့ ယုံကြည်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ “ဘုရားသခင်သည် ဖြောင့်မတ်သည်။ ထိုအရာကို ကျွန်ုပ် မငြင်းပါ။ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းပြီး ထိုအရာကိုလည်း ကျွန်ုပ် မငြင်းပါ။ ဘုရားသခင် ပြောဆိုသမျှအရာရာသည် သမ္မာတရားဖြစ်မှာ သေချာပေသည်။ ယခုတွင် ဘုရားသခင် ပြောသည့်အရာက အဆင့်မြင့်လွန်းကာ လူတို့အပေါ် သူ၏ တောင်းဆိုချက်များ တင်းကျပ်လွန်းခြင်းသည်သာ ဝမ်းနည်းစရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး ထိုအရာအားလုံးကို စွမ်းဆောင်ရရှိရန် လူတို့အတွက် မလွယ်ကူပါ”ဟု ပြောသည့်သူအချို့ပင် ရှိသည်။ ၎င်းတို့တွင် သမ္မာတရားအတွက် ချစ်ခြင်းမေတ္တာ မရှိသကဲ့သို့ တာဝန်အားလုံးကို ဘုရားသခင်အပေါ် ထားရှိလိုက်ကြသည်။ ဘုရားသခင် ဖြောင့်မတ်ပြီး ဘုရားသခင် သန့်ရှင်းသည်ဟူသည့် အဆိုဖြင့် ၎င်းတို့ စတင်ပြီး ဤအရာအားလုံး မှန်ကန်သည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် ဖြောင့်မတ်သည်၊ ဘုရားသခင် သန့်ရှင်းသည်။ ဘုရားသခင်၏ အနှစ်သာရကို အသိအမှတ်ပြုရန် သင့်အတွက် လိုအပ်သလော။ ဤသည်တို့မှာ အမှန်တရားများ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများသည် ယင်းတို့ကို သင် အသိအမှတ်ပြုသောကြောင့်သာ မှန်ကန်ခြင်း မဟုတ်။ ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့ အပြစ်တင်ခြင်းအတွက် စီရင်ခြင်းမခံရရန်အလို့ငှာ ဘုရားသခင် ဖြောင့်မတ်ကြောင်း၊ ဘုရားသခင် သန့်ရှင်းကြောင်း ကမန်းကတန်း ၎င်းတို့ ပြောကြသည်။ သို့ရာတွင် ဘုရားသခင် ဖြောင့်မတ်ကာ သန့်ရှင်းခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သည့်အရာကို ၎င်းတို့ ပြောကြသည်ဖြစ်စေ၊ စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော ၎င်းတို့၏ အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် ပါရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ဤစိတ်ခံစားမှုများ ပါရှိရုံမက ဤစိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ရန် ၎င်းတို့ မလိုမလားဖြစ်နေကြသည်၊ ထိုအရာများကို စွန့်ခွာထားခဲ့ရန် မလိုမလားဖြစ်နေကြသည်၊ ၎င်းတို့၏ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု စည်းမျဉ်းများကို ပြောင်းလဲရန်၊ ၎င်းတို့ လိုက်စားမှု၏ ဦးတည်ချက်ကို ပြောင်းလဲရန်နှင့် ဘဝတစ်လျှောက် ၎င်းတို့ လိုက်လျှောက်သည့် လမ်းကြောင်းကို ပြောင်းလဲရန် မလိုမလား ဖြစ်နေကြလေသည်။ ထိုသို့သော လူများသည် သနားစဖွယ်ဖြစ်ပြီး မုန်းတီးဖွယ်လည်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် တကယ်ကို စာနာစိတ်နှင့် မတန်ကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့ မည်မျှ ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံစားရသည်ဖြစ်စေ၊ ငါတို့၏ သနားခြင်းနှင့် မတန်ကြချေ။ ငါတို့ လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်သမျှမှာ ၎င်းတို့ကို စကားအနည်းငယ် ပြောရန်ဖြစ်သည်။ ထိုအရာမှာ နည်းပင်နည်းသေး၏။ အလွန်စိတ်ဖိစီးခြင်းကြောင့် သင် သေဆုံးပါက မည်သူကမျှ သင့်ကို သနားဦးမည်မဟုတ်။ သင်၏ ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရန် သမ္မာတရားကိုမရှာအောင် အဘယ်သူက လုပ်သနည်း။ သင်သည် ဘုရားသခင်အား ကျိုးနွံနာခံပြီး သမ္မာတရားကို လက်တွေ့မလုပ်ဆောင်နိုင်အောင် အဘယ်သူက လုပ်သနည်း။ အဘယ်သူအတွက် သင်သည် စိတ်ဖိစီး၊ ပူပန်သောကရောက်ကာ စိုးရိမ်သနည်း။ သမ္မာတရားကို ရရှိရန် ထိုအရာများကို သင် ခံစားနေခြင်း ဖြစ်သလော။ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ကို ရရှိရန်လော။ သို့မဟုတ် ဘုရားအမှုတော်အတွက်လော။ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတော်အတွက်လော။ (မဟုတ်ပါ။) သို့ဆိုလျှင် ထိုစိတ်ခံစားမှုများကို သင် မည်သည့်အရာအတွက် ခံစားနေသနည်း။ သင်ကိုယ်တိုင်အတွက်၊ သင်၏ သားသမီးများအတွက်၊ သင်၏ မိသားစုအတွက်၊ သင်၏ ကိုယ့်သိက္ခာကိုယ် လေးစားခြင်းအတွက်၊ သင်၏ နာမည်ဂုဏ်သတင်းအတွက်၊ သင်၏ အနာဂတ်နှင့် ရှေ့ရေးများအတွက်၊ မိမိနှင့်ပတ်သက်သည့် အရာရာတိုင်းအတွက်သာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောလူတစ်ဦးသည် မည်သည့်အရာကိုမျှ မစွန့်၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်အရာကိုမျှ လက်မလွှတ်၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်အရာကိုမျှ ပုန်ကန်ခြင်းမရှိ သို့မဟုတ် မည်သည့်အရာကိုမျှ စွန့်ပစ်ခြင်း မရှိချေ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်းမရှိသကဲ့သို့ မိမိတို့တာဝန် ထမ်းဆောင်ခြင်းကို စစ်မှန်သည့် သစ္စာစောင့်သိခြင်း မရှိကြချေ။ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုတွင် မိမိတို့ကိုယ်ကို အမှန်တကယ် အသုံးခံခြင်း မရှိကြ၊ ကောင်းချီးများ ရရှိရန်သာ ယုံကြည်ကြပြီး ကောင်းချီးများ ရရှိရန် ခံယူချက်တစ်ခုဖြင့်သာ ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်နှင့် ဘုရားသခင်၏ ကတိတော်များကို “ယုံကြည်ခြင်း” အပြည့်ရှိကြသော်လည်း ထိုသို့သော ယုံကြည်ခြင်းကို ဘုရားသခင် အသိအမှတ်ပြုခြင်း မရှိသကဲ့သို့ မအောက်မေ့ဘဲ စက်ဆုပ်လေသည်။ ထိုသို့သော လူများသည် ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အပေါ် တောင်းဆိုသည့် မည်သည့်ကိစ္စကိုမဆို ကိုင်တွယ်ခြင်းအတွက် စည်းမျဉ်းများကို လိုက်လျှောက်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိကြ၊ ၎င်းတို့ လက်လွှတ်သင့်သည့် အရာများကို လက်မလွှတ်ကြ၊ လက်လျှော့သင့်သည့်အရာများကို လက်မလျှော့ကြ၊ စွန့်ပစ်သင့်သည့်အရာများကို မစွန့်ပစ်ကြသကဲ့သို့၊ ပူဇော်သင့်သည့် သစ္စာစောင့်သိမှုကို ပေးအပ်ပူဇော်ကြခြင်း မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့သည် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်မှုတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ ကျဆင်းထိုက်ကြသည်။ ၎င်းတို့ မည်မျှ ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံစားသည်ဖြစ်စေ၊ မိမိတို့ကိုယ်တိုင်အတွက်သာ ထိုသို့ ခံစားကြသည်၊ မိမိတို့တာဝန်အတွက်နှင့် အသင်းတော်၏ အလုပ်အတွက် မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ထိုသို့သော လူများသည် သမ္မာတရားကို အမှန်တကယ် လိုက်စားခြင်း မရှိကြချေ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို အမည်ခံ ယုံကြည်ကြသည့် လူတစ်သိုက်သာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မှန်သော လမ်းခရီးဖြစ်ကြောင်း ၎င်းတို့ အတိအကျ သိကြသော်လည်း လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိကြသကဲ့သို့ လိုက်လျှောက်ခြင်းလည်း မရှိကြချေ။ ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သနားစဖွယ်ဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်၏ ထောက်ခံမှုကို မရနိုင်သကဲ့သို့ ထိုယုံကြည်ခြင်းကို ဘုရားသခင် အောက်မေ့လိမ့်မည်မဟုတ်။ ထိုသို့သော လူများသည် ၎င်းတို့၏ နေအိမ်ဘဝများရှိ အမျိုးစုံသော အခက်အခဲများကြောင့် စိတ်ဖိစီးခြင်း၊ ပူပန်သောကနှင့် စိုးရိမ်ခြင်းတည်းဟူသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲ နွံနစ်လာကြလေသည်။