ချန်းကွမ်သည် အသင်းတော်ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ၏ ခေါင်းဆောင်များ၊ တွဲဖက်အကျိုးဆောင်များနှင့် ညီအစ်ကို မောင်နှမတို့၏ ထောက်ခံမှု၊ အလေးထားမှုတို့ကို ရရှိရန်အတွက်၊ သူသည် အသင်းတော်အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်ရာတွင်ဖြစ်စေ၊ ညီအစ်ကို မောင်နှမတို့အား ပံ့ပိုးကူညီရာတွင်ဖြစ်စေ၊ မမောမပန်းနိုင်စွာ စိတ်နှစ်မြှုပ်လုပ်ဆောင်ပါသည်။ သူ၏ အားထုတ်မှုတို့သည် ရလဒ်အချို့ရရှိလာသလို၊ စည်းဝေးပွဲများ၌ တရားဒေသနာ ဟောပြောရာတွင်လည်း သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိဘဲ ထင်ပေါ်အောင် ကြိုးစားလာပြီး၊ ကိုယ်ရည်သွေးပြလာသည်။ သူသည် မှားယွင်းသောလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ခြေချမိနေပြီဖြစ်သော်လည်း၊ ဤအပြုအမူတို့ကြောင့် အသစ်ဝင်ရောက်လာသော ညီအစ်ကို မောင်နှမတချို့က သူ့အပေါ် အထင်ကြီး လေးစားမိကြသည်။ ဤအတိုင်း ဆက်ဖြစ်နေရင်း တစ်ရက်တွင်၊ ချန်းကွမ်၏ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်သည် ချန်းကွမ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းတော့သည်။ ထို့နောက်မှသာ သူသည် သူ့ကိုယ်သူ စတင်ပြီး ဆင်ခြင်သုံးသပ်မိပါသည်။ သူသည် မှားယွင်းသောလမ်းကြောင်းအား လျှောက်ခဲ့မိသည်ကို နောက်ဆုံး၌ နားလည်သဘောပေါက်ကာ၊ မှန်ကန်သော လမ်းကြောင်းပေါ်သို့ မည်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပါသနည်း။ မည်သို့ မှန်ကန်သော လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းကို သူက ရှာတွေ့သနည်း။