၁ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူဇာတိ၌ ေပၚလာၿပီး ဘုရားသခင္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ အနားမရျခင္းႏွင့္ျပည့္ေသာ ေထာင္စုႏွစ္ေျခာက္ခုကို အဆုံးသတ္ကာ၊ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမႀကီးသစ္အား ဖန္ဆင္းၿပီးေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္ျမင္ရသည္။ လူဇာတိခံ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထံ အလင္း ယူေဆာင္လာလ်က္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပသည္။ လူကို စုံလင္ေစရန္ ဘုရားသခင္ အမႈျပဳျခင္းသည္ တစ္သက္တာ အခြင့္အေရးျဖစ္ေပ၊ ကြၽန္ုပ္ အလြန္တရာ ကံေကာင္းလွေပစြ။ လူသား၏ ယိုယြင္းေသာ စိတ္သေဘာထားကို ကိုယ္ေတာ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ထုတ္ေဖာ္ျပသည္၊ တရားစီရင္သည္၊ ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေလသည္။ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းေၾကာင့္ လူသည္ မိမိတို႔၏ အသိစိတ္ ဆုံးရႈံးရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္ုပ္သိသည္။ သူေတာ္ေကာင္း ဟိတ္ဟန္ထုတ္လ်က္ အက်င့္သိကၡာအေၾကာင္း ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ ေျပာဆိုသည့္အခ်ိန္၊ အမွန္မွာ လူ႔သဘာဝကို ၎တို႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီးကတည္းက ဆုံးရႈံးခဲ့ေပသည္။ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ကာ တိုက္ခိုက္ေနရင္း အျပစ္ထဲတြင္ သူတို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္။

၂ လူ၏ ဆိုးယုတ္မည့္ဟန္ရွိေသာ စိတ္ႏွလုံးက ၾကည့္ရႈ၍မရေလာက္ေအာင္ အလြန္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလွသည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို စိတ္လိုလက္ရ ယိုယြင္းေစၿပီး ညစ္ညဴးေစလ်က္ သူတို႔၌ မိမိကိုယ္ကိုခ်စ္ျခင္း လုံးဝမရွိေပ။ သူတို႔၏ တည္ၾကည္မႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာ ေနာက္ဆုံးတစ္စိမွ် သူတို႔ အဘယ္မွာ ရွာေတြ႕ႏိုင္မည္နည္း။ လူ႔ စိတ္ႏွလုံးသည္ အလြန္ေကာက္က်စ္ကာ လွည့္ျဖားတတ္ၿပီး လူသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာရန္ မထိုက္တန္ေပ။ ရတက္မေအးေသာ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္အတူ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈႏွင့္ ပူေဆြးမႈတို႔ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ့္ေရွ႕ ကြၽန္ုပ္၏ ျဖစ္တည္မႈတစ္ခုလုံးကို အညံ့ခံပါသည္။ လူသားျဖစ္ရသည္မွာ အဘယ္မွ်ခက္ခဲသည္ကို ယခုမွ ကြၽန္ုပ္ သိနားလည္ကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အလြန္ယိုယြင္းၿပီး တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ သန႔္စင္ျခင္းကို မႀကဳံရဘဲ ကယ္တင္ခံရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ရီေဝေဝႏွင့္ ကြၽန္ုပ္ႏိုးထသည္၊ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ေမာ့ၾကည့္ဖို႔ရန္ အလြန္ရွက္႐ြံ႕မိ။ တရားစီရင္ျခင္းအားျဖင့္ ဉာဏ္အလင္းေပးခံရကာ ကြၽန္ုပ္သည္ လူတစ္ဦးအဘယ္သို႔ ျဖစ္ရမည္ကို ႐ုတ္တရက္ သိလိုက္သည္။ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္သည္ အလြယ္တကူ ျဖစ္မလာ။ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ၾကင္နာျခင္းသာ။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိရွိျခင္းက ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ ကြၽန္ုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းကို ပို၍ပင္ ေစ့ေဆာ္ေပၿပီ။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္ုပ္ အမွန္တကယ္ ခ်စ္ကာ ေက်နပ္ေစႏိုင္ဖို႔အတြက္ စစ္ေဆးျခင္းကို ခံစားကာ သန႔္စင္ခံပါရေစ။