၁ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ေတာ္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ အမ်က္ေဒါသထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူျပဳသမွ် အမႈမ်ား အားလုံးသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ ရရွိလာသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့သနည္း။ လူကိုကယ္တင္ရာတြင္ ဘာအဖိုးအခကိုမွ် သူ မခ်န္ထားခဲ့။ သူ၏ လူ႔ဇာတိခံျခင္းတြင္ သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိသမွ် ပါဝင္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို လူက အဆုံးစြန္ ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္။ ကယ္တင္ခံရမည့္ အဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္လ်က္၊ လူသားသည္ ေက်ာ္လြန္ႏွင့္ၿပီးေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားအတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စေတးဖို႔ လူ႔ဇာတိျဖစ္လာ႐ုံမွလြဲ၍ ဘုရားသခင္တြင္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။ သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအားလုံးကို ဘုရားသခင္ေပးသည္။

လူကို ဘုရားသခင္ မခ်စ္လွ်င္ လူ႔ဇာတိ ခံယူလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္မွ မိုးၿခိမ္းသံ ဘုရားသခင္ေစလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူ၏ အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေပမည္။ ထိုအခါ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ၿပိဳလဲလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ အဖိုးအချဖစ္သည့္ အရွက္ရျခင္းကို ဘုရားသခင္ သည္းခံစရာ အမွန္ လိုအပ္ခဲ့လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ရွင္းလင္းေသာ ဥပမာျဖစ္သည္။ နာက်င္မႈႏွင့္ ဖိႏွိပ္မႈ၊ အရွက္ရျခင္းႏွင့္ ျငင္းပယ္ျခင္းတို႔ကို သည္းခံဖို႔ ဘုရားသခင္ ပိုႏွစ္သက္ခဲ့။ ဤအရာကို ေထာက္ရႈလွ်င္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ ကင္တင္ဆဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ အႀကီးမားဆုံးေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမဟုတ္ေလာ။

“ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ခရစ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတည္း” ကို ေကာက္ႏုတ္၍ ဆီေလ်ာ္စြာ ျပဳျပင္ထားသည္