ဘုရားသခင္သည္ သူ၏မဟာအမ်က္ေဒါသကို လႊတ္လိုက္သည့္အခါ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ေလာကတစ္ခုလုံးသည္ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ ကပ္ေဘးမ်ိဳးစုံႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရလိမ့္မည္။ ျမင့္မားေသာ မိုးေကာင္းကင္အထက္ ရပ္ေနသည့္အခါ ေျမႀကီးေပၚ၌ ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစုံသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးအေပၚ တစ္ေန႔တျခား တိုး၍ခ်ဥ္းကပ္လာေနသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္၏။ အထက္အရပ္မွ ေအာက္သို႔ၾကည့္သည့္အခါ ကမာၻေျမႀကီးသည္ ငလ်င္မလႈပ္မီေတြ႕ရေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားႏွင့္တူသည့္ ျမင္ကြင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို တင္ဆက္ျပေန၏။ မီးေလာင္လြယ္ေသာ ေရဆီတို႔သည္ အတားအဆီးမရွိ တစ္ဟုန္ထိုးစီးထြက္ေန၏၊ ေခ်ာ္ရည္သည္ ဒလေဟာစီးဆင္းေန၏၊ ေတာင္မ်ားသည္ ေ႐ြ႕လ်ားေနၾကကာ အလင္းေအးသည္ အားလုံးအေပၚ တလက္လက္ေတာက္ပေန၏။ တစ္ကမာၻလုံးသည္ မီးထဲသို႔ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားေလၿပီ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္သည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္ကာ ဤသည္မွာ သူ၏တရားစီရင္ရာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အေသြးအသားရွိသူအားလုံးသည္ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ကမာၻလုံးကို ဖ်က္ဆီးရန္အလို႔ငွာ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း စစ္တိုက္ရန္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားရန္ လိုအပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ၊ ထိုအစား ကမာၻႀကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ ေဆာင္ပန္းအတြင္း “အသိႏိုးၾကားစြာျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစား” လိမ့္မည္ျဖစ္၏။ မည္သူမွ် လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္၊ အေယာက္စီတိုင္းသည္ ဤတုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ အေတြ႕အႀကဳံကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ျဖတ္သန္းသြားရလိမ့္မည္။

“ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ‘စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား’ ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ အခန္း (၁၈)” ကို ေကာက္ႏုတ္၍ ဆီေလ်ာ္စြာ ျပဳျပင္ထားသည္