လူသားမ်ိဳးႏြယ္တြင္ရွိသည့္လူတိုင္းသည္ ငါ့ဝိညာဥ္၏ေလ့လာျခင္းကို လက္ခံသင့္သည္၊ ၎တို႔၏ စကားလုံးတိုင္းႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းကို အနီးကပ္စိစစ္သင့္သည္၊ ထို႔အျပင္ ငါ၏အံ့ၾသဖြယ္ရာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ရႈသင့္သည္။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္သည့္အခါ သင္တို႔ မည္သို႔ခံစားရသနည္း။ ငါ့သားမ်ားႏွင့္ ငါ့လူမ်ား ငါ့ပလႅင္သို႔ တသီတတန္းလာၾကေသာအခါ၊ ငါသည္ ျဖဴေသာပလႅင္ႀကီး ေရွ႕ေမွာက္တြင္ တရားစီရင္ျခင္းကို တရားဝင္စတင္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကမာၻေျမႀကီးေပၚ၌ ငါ၏အမႈကို ငါကိုယ္တိုင္စတင္သည့္အခါႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းေခတ္ အဆုံးသတ္ခ်ိန္နီးသည့္ အခါတို႔တြင္ ငါသည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ကို စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးသို႔ စတင္၍ၫႊန္ၾကားကာ ငါ့ဝိညာဥ္၏ အသံကို စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးသို႔ ထုတ္လႊတ္သည္။ ေျမႀကီးသည္ ညစ္ေပျခင္းႏွင့္ လိင္ကိစၥမ်ားတြင္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့ျခင္းတို႔ မရွိေတာ့ဘဲ သန္႔ရွင္းေသာႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခုျဖစ္ေစရန္၊ ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔အားျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္ ကမာၻေျမႀကီးရွိ လူခပ္သိမ္းႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းကို သန္႔စင္ေစရန္ ငါေဆးေၾကာမည္။ ၎တို႔ကိုငါအသုံးျပဳေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးေစရန္အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔၏ ေျမႀကီးႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ ထြက္သက္ဝင္သက္ မရွိေတာ့ေစျခင္းအလို႔ငွာႏွင့္ ၎တို႔သည္ ေျမႀကီး၏အရသာႏွင့္ စြန္းထင္း မေနေစေတာ့ရန္ ငါသည္ အရာခပ္သိမ္းကို အသစ္ျဖစ္ေစမည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လူသားသည္ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ႏွင့္ မူလအစမ်ားကို စမ္းတဝါးဝါးရွာလ်က္ ငါ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔ကို ၾကည့္ရႈခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမွ် ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ မူလအစမ်ားကို စစ္မွန္စြာသိခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေပ။ ထို႔အျပင္ မည္သူမွ် ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ အံ့ၾသဖြယ္ရာေကာင္းျခင္းကို စစ္မွန္စြာ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။ ယေန႔တြင္သာ ငါကိုယ္တိုင္လူသားအၾကားလာ၍ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေျပာဆိုသည့္အခါ လူသားသည္ ၎တို႔၏ အေတြးမ်ားထဲ “ငါ့” အတြက္ ေပးထားသည့္ေနရာကို ဖယ္ရွားလ်က္၊ ၎အစား ၎တို႔၏အသိဉာဏ္တြင္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာဖန္တီးကာ ငါ့ကို အနည္းငယ္သိၾက၏။ လူသားတြင္ အယူအဆမ်ားရွိကာ သိလိုစိတ္ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၏။ ဘုရားသခင္ကို ျမင္လိုသည့္ ဆႏၵမရွိသူ မည္သူရွိမည္နည္း။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕လိုသည့္ ဆႏၵမရွိသူ မည္သူရွိမည္နည္း။ သို႔ေသာ္ ဝိုးတဝါးႏွင့္ စိတ္ကူးသက္သက္ဟု လူသားမွခံစားရေသာ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ လူသား၏ႏွလုံးသားတြင္ ေသခ်ာသည့္ ေနရာတစ္ခုယူထားေသာ တစ္ခုတည္းေသာအရာ ျဖစ္၏။ ငါမွ႐ိုးရွင္းစြာမေျပာလွ်င္ မည္သူက ဤသည္ကို သိမည္နည္း။ ငါအမွန္ပင္ တည္ရွိေၾကာင္းကို မည္သူက စစ္မွန္စြာယုံၾကည္မည္နည္း။ အကယ္စင္စစ္ သံသယအရိပ္အႁမြက္တစ္ခုမွ် မရွိဘဲ မည္သူယုံၾကည္မည္နည္း။ လူသား၏ႏွလုံးသားတြင္ရွိသည့္ “ငါ” ႏွင့္ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ရွိသည့္ “ငါ” တို႔အၾကား ႀကီးမားသည့္ကြာျခားမႈရွိ၍ ၎တို႔ႏွစ္ခုအၾကား မည္သူမွ် ႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ။ ငါသည္ လူ႔ဇာတိ မခံယူခဲ့ပါက လူသားသည္ ငါ့ကို မည္သည့္အခါမွ် သိမည္မဟုတ္ဘဲ၊ ငါ့အား သူသိလာေသာ္မွ ဤကဲ့သို႔ေသာ အသိသည္ အယူအဆတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေနဦးမည္ မဟုတ္ေလာ။ အဆက္မျပတ္စီးဆင္းေနသည့္ လူတို႔အၾကား ငါသည္ ေန႔စဥ္ ေလွ်ာက္လွမ္း၍ လူတစ္ဦးစီ၏အတြင္းတြင္ ငါသည္ ေန႔စဥ္ ေဆာင္႐ြက္၏။ လူသားသည္ ငါ့ကို အမွန္စင္စစ္ေတြ႕သည့္အခါ၊ သူသည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ငါ့ကိုသိႏိုင္မည္ျဖစ္ကာ ငါေျပာဆိုသည့္ နည္းလမ္းမ်ားအျပင္ ငါ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအား နားလည္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

ကမာၻေျမႀကီးေပၚတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ တရားဝင္တည္ေထာင္သည့္အခါ အရာခပ္သိမ္းအၾကား မည္သည့္အရာသည္ ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ မေနသနည္း။ လူခပ္သိမ္းအၾကား မည္သူသည္ မေၾကာက္႐ြံ႕ဘဲ ေနသနည္း။ စၾကဝဠာ ေလာကတစ္ခြင္ငါသည္ ေနရာတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္း၍ အရာခပ္သိမ္းကို ငါကိုယ္တိုင္ စီမံ၏။ ဤအခ်ိန္တြင္ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသည္ကို မည္သူမသိသနည္း။ ငါ၏လက္မ်ားသည္ အရာခပ္သိမ္းကို ေထာက္ပင့္ထားေသာ္လည္း ငါသည္ အရာခပ္သိမ္း၏ အထက္တြင္လည္း ရွိ၏။ ယေန႔ ငါ၏လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းႏွင့္ လူသားအၾကား ငါကိုယ္တိုင္ရွိေနျခင္းသည္ ငါ၏ႏွိမ့္ခ်ျခင္းႏွင့္ ဖုံးကြယ္ေနျခင္း၏ စစ္မွန္ေသာအဓိပၸာယ္ မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ အျပင္ပန္းတြင္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ ငါ့အား ေကာင္းသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းလ်က္ လွသည္ဟု ခ်ီးက်ဴးၾကေသာ္လည္း မည္သူသည္ ငါ့အား စစ္မွန္စြာသိသနည္း။ ယေန႔ ငါသည္ သင္တို႔ကို ငါ့အားသိရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုသနည္း။ ငါ၏ရည္မွန္းခ်က္မွာ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးကို အရွက္ရေစရန္ မဟုတ္သေလာ။ ငါသည္ လူသားအား ငါ့ကို ခ်ီးက်ဴးရန္ အတင္းအက်ပ္မျပဳလိုေသာ္လည္း သူ႔အား ငါ့ကိုသိေစလိုကာ ထိုသို႔သိျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ ငါ့ကို ခ်စ္လာကာ၊ ဤသို႔ျဖင့္ ငါ့ကို ခ်ီးမြမ္းေစလိုသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ ၎၏အမည္ႏွင့္ ထိုက္တန္၍ အခ်ည္းႏွီးေျပာဆိုျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ေသာခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္သာ ငါ၏ပလႅင္သို႔ေရာက္ႏိုင္၍ မိုးေကာင္းကင္သို႔ တက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ စာတန္၏ ေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရသျဖင့္၊ အယူအဆမ်ားကိုစဥ္းစားေနျခင္းသည္ သူ႔အေပၚလႊမ္းမိုးသြားခဲ့သျဖင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံးကို ကိုယ္တိုင္ သိမ္းပိုက္ရန္၊ လူသား၏အယူအဆအားလုံးကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ႏွင့္ လူသား၏စဥ္းစားျခင္းကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ဆုတ္ၿဖဲပစ္ရန္အလို႔ငွာ ငါသည္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ ရလဒ္အေနျဖင့္ လူသားသည္ ငါ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဝင့္ဝါစြာေလွ်ာက္ျပျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ၊ သူ၏ကိုယ္ပိုင္အယူအဆမ်ားကို အသုံးျပဳ၍ ငါ့အားအေစခံျခင္းလည္း မျပဳေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတို႔၏အယူအဆမ်ားတြင္ရွိသည့္ “ငါ” ကို လုံးဝ ပေပ်ာက္ေစသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္သည့္အခါ၊ ငါသည္ အမႈ၏ဤအဆင့္ကို အရင္ဆုံးစတင္ကာ ငါ၏လူတို႔အၾကား၌လည္း ငါသည္ ဤသို႔ျပဳ၏။ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး၏ႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားေသာငါ၏လူတို႔ျဖစ္သျဖင့္၊ အကယ္စင္စစ္ သင္တို႔၏အတြင္းတြင္ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး၏ အဆိပ္ အနည္းငယ္သာပင္ သို႔မဟုတ္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပင္ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့အမႈ၏ဤအဆင့္သည္ အဓိကအားျဖင့္ သင္တို႔အေပၚ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားျခင္းျဖစ္ကာ၊ ဤသည္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ငါလူ႔ဇာတိခံယူျခင္းအဓိပၸာယ္၏ က႑တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ငါေျပာသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ အပိုင္းအစတစ္ခုကိုမွ်ပင္ နားလည္ႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ၎တို႔ နားလည္သည့္အခါတြင္လည္း ၎တို႔၏နားလည္ျခင္းသည္ ဝိုးတိုးဝါးတားႏွင့္ မရွင္းမလင္းျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ငါ့ေျပာဆိုသည့္နည္းနာ၏ အလွည့္အေျပာင္းထဲမွ တစ္ခုျဖစ္၏။ လူအားလုံးသည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္၍ ၎တို႔၏အဓိပၸာယ္မ်ားကို နားလည္ႏိုင္ပါက၊ လူသားအၾကား မည္သူသည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရကာ မရဏႏိုင္ငံသို႔ ပစ္ခ်မခံဘဲ ေနရႏိုင္မည္နည္း။ လူသားသည္ ငါ့ကိုသိ၍နာခံသည့္အခါသည္ ငါနားသည့္အခါ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ လူသားသည္ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ႏိုင္သည့္ အခ်ိန္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ ယေန႔ သင္ငါ့ကိုသိျခင္းအေၾကာင္းကို မဆိုႏွင့္၊ သင္၏ ဝိညာဥ္အသက္တာသည္ ေသးငယ္လြန္း၏။ သနားစဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ေသးငယ္၏။ ခ်ီးေျမႇာက္ရန္ပင္မထိုက္ေပ။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၁၁)