ငါစတင်ပြောဆိုသော အခိုက်အတန့် အတိအကျလည်းဖြစ်သည့် အရှေ့အရပ်မှ လျှပ်ပြက်သောအခါ၊ လျှပ်ပြက်သည့် အခိုက်အတန့်တွင် အမြင့်ဆုံးကောင်းကင်ဘုံတစ်ခုလုံး ထွန်းလင်းသွားပြီး ကြယ်များအားလုံး စတင်ကာ သဏ္ဌာန်ပြောင်းလဲကြလေသည်။ ၎င်းမှာ လူသားမျိုးနွယ်တစ်ရပ်လုံး သင့်တော်သော သန့်ရှင်းစင်ကြယ်စေခြင်းနှင့် အမျိုးအစားခွဲခြင်းကို ခံရသည့်အလား ထင်ရပေသည်။ အရှေ့အရပ်မှ ဤအလင်းရောင်ခြည်မျှင်တန်း၏ ထိန်လင်းမှုအောက်တွင် လူသားမျိုးနွယ် အားလုံးသည် ၎င်းတို့၏ မူလသဏ္ဌာန်အတိုင်း ထုတ်ဖော်ခြင်းကို ခံကြရသည်၊ မျက်လုံးများ ပြာသွားကြသည်၊ ရှုပ်ထွေးခြင်းထဲတွင် ပိတ်ဆို့သွားကြလေသည်၊ သို့ဖြစ်စေကာမူ လူအနည်းငယ်တို့သည် ၎င်းတို့၏ အကျည်းတန်သော ရုပ်များကို ဖုံးကွယ်နိုင်ကြသေးသည်။ ထို့အတူ ၎င်းတို့သည် ငါ၏အလင်းမှ တောင်ပေါ်ဂူများတွင် ခိုလှုံရန် ထွက်ပြေးကြကုန်သော တိရစ္ဆာန်များကဲ့သို့ ဖြစ်ကြသည်၊ သို့သော်လည်း ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ဦးမျှ ငါ၏ အလင်းရောင်အတွင်း မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်ခြင်း မရှိကြပေ။ လူသားအားလုံးသည် အလွန်အံ့အားသင့်ကြသည်၊ အားလုံးသည် စောင့်ဆိုင်းနေကြသည်၊ အားလုံးသည် စောင့်ကြည့်နေကြသည်၊ ငါ၏ အလင်းရောင် ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့်အတူ အားလုံးသည် ၎င်းတို့ မွေးဖွားခဲ့သော နေ့ရက်၌ ဝမ်းမြောက်ကြသကဲ့သို့ အားလုံးသည် ၎င်းတို့ မွေးဖွားခဲ့သော နေ့ရက်အား ကျိန်ဆဲကြလေသည်။ ကွဲလွဲလျက်နေသော စိတ်ခံစားချက်များကို ရှင်းလင်းစွာပြောဆိုရန် မဖြစ်နိုင်ပေ၊ မိမိကိုယ်ကို အပြစ်ပေးသော မျက်ရည်များမှ မြစ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ရိုက်ပုတ်သော ရေစီးပေါ်တွင် သယ်ဆောင်သွားခြင်းကို ခံရပြီး လျှက်တစ်ပြက်အတွင်း အစအနမရှိဘဲ ပျောက်ကွယ်ကြလေသည်။ ငါ၏ နေ့ရက်သည် လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် နောက်တစ်ကြိမ် အပူတပြင်း နီးကပ်လာပြီး၊ လူသားမျိုးနွယ်အား နောက်တစ်ကြိမ် နှိုးဆော်ကာ အသစ်သော အစအဦးတစ်ခုကို ဖန်တီးရန် လူ့လောကကြီးအား အမှတ်တစ်ခုကို ပေးလျက်နေသည်။ ငါ၏နှလုံးသည် ခုန်လျက်ရှိပြီး ငါ၏ နှလုံးခုန်သံ စည်းချက်များအတိုင်း တောင်များသည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းဖြင့် ခုန်ပေါက်ကြသည်၊ ရေတို့သည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းဖြင့် ကခုန်ကြပြီး ရေလှိုင်းများသည် စည်းဝါးအတိုင်း သန္တာကျောက်တန်းများပေါ်တွင် ရိုက်ခတ်ကြလေသည်။ ငါ၏ စိတ်နှလုံးထဲ၌ ရှိသော အရာကို ဖော်ပြရန် ခက်ခဲလှသည်။ မသန့်ရှင်းသော အရာမှန်သမျှကို ငါ၏ အကြည့်အောက်တွင် ပြာမှုန့်များအဖြစ်သို့ မီးရှို့ပစ်ရန် ငါအလိုရှိသည်၊ မနာခံခြင်း၏ သားများအားလုံးကို နောက်ထပ် မည်သည့်အခါမျှ တဝဲလည်လည် မကျန်ရစ်စေရန် သို့မဟုတ် မတည်ရှိခြင်းငှာ ငါ၏မျက်စိရှေ့မှ ကွယ်ပျောက်စေရန် ငါအလိုရှိသည်။ ငါသည် အဆင်းနီသော နဂါးကြီး ကျက်စားသောနေရာတွင် အသစ်သော အစအဦးတစ်ခုကို ဖြစ်စေခဲ့သည်သာမက စကြဝဠာတွင် အသစ်သော အလုပ်ကိုလည်း စတင်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မကြာမီ မြေကြီးပေါ်မှ တိုင်းနိုင်ငံများသည် ငါ၏ နိုင်ငံတော် ဖြစ်လာကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်၊ ငါ၏ နိုင်ငံတော်ကြောင့် မကြာမီ မြေကြီးပေါ်မှ တိုင်းနိုင်ငံများမှာ တည်ရှိမှု အစဉ်အမြဲ ရပ်တန့်သွားမည် ဖြစ်သည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ငါသည် အောင်မြင်ခဲ့နှင့်ပြီး ဖြစ်သည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ငါသည် အောင်ပွဲဖြင့် တစ်ဖန်ပြန်လာခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ မြေကြီးပေါ်မှ ငါ၏ အလုပ်ကို ဖျောက်ဖျက်ပစ်ရန် မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ငါ၏ အစီအစဉ်ကို နှောင့်ယှက်ရန်အတွက် အဆင်းနီသော နဂါးကြီးထံတွင် ကြံစည်၍ရနိုင်သမျှ နည်းလမ်းများ ကုန်ခန်းသွားပြီ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း ငါသည် ၎င်း၏ လိမ်လည်လှည့်ဖြားသော ပရိယာယ်ကြောင့် စိတ်ပျက်အားလျော့လာနိုင်သလော။ ၎င်း၏ ခြိမ်းခြောက်မှုများအားဖြင့် ငါသည် စိတ်ချယုံကြည်မှု ပျက်ကာ စိုးရိမ်ပူပန်နိုင်သလော။ ငါ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ငါဆုပ်ကိုင်ထားခြင်းမရှိသော သတ္တဝါတစ်ကောင်မျှ ကောင်းကင် သို့မဟုတ် မြေကြီးပေါ်တွင် ရှိခဲ့ခြင်း မရှိ၊ ဤသည်မှာ ငါ့အား အဖြည့်ခံတစ်ခုအဖြစ် အစေခံသည့် ဤတန်ဆာပလာ၊ အဆင်းနီသော နဂါးကြီးအတွက် မည်မျှပို၍ပင် မှန်သနည်း။ ၎င်းသည် ငါ၏လက်ဖြင့် ကြိုးကိုင်ထားသော အရာတစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်မဟုတ်လော။

လူ့လောကထဲတွင် ငါလူ့ဇာတိခံယူစဉ် အချိန်တွင် လူသားမျိုးနွယ်သည် ငါ၏ဦးဆောင်လမ်းပြသော လက်၏ အကူအညီအားဖြင့် ဤနေ့ရက်သို့ အမှတ်တမဲ့ ရောက်ရှိလာခဲ့ကြပြီး ငါ့အား အမှတ်တမဲ့ သိလာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ရှေ့တွင်ရှိသည့်လမ်းပေါ် မည်ကဲ့သို့ လျှောက်လှမ်းရမည်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ မည်သူ့ထံတွင်မျှ အရိပ်အမြွက် မရှိ၊ မည်သူမျှ မသိကြသည့်အပြင် ထိုလမ်းသည် မိမိအား ခေါ်ဆောင်သွားမည့် ဦးတည်ရာနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထံတွင်မျှ သဲလွန်စတစ်ခု မရှိကြပေ။ အနန္တတန်ခိုးရှင်၏ ဂရုစိုက်ကြည့်ရှုခြင်းဖြင့်သာ မည်သူမဆို ထိုလမ်းကို အဆုံးတိုင် လျှောက်လှမ်းနိုင်မည် ဖြစ်သည်၊ အရှေ့အရပ်မှ လျှပ်ပြက်ခြင်း၏ ဦးဆောင်လမ်းပြခြင်းအားဖြင့်သာ မည်သူမဆို ငါ၏နိုင်ငံတော်သို့ ဦးတည့်ပေးသော တံခါးခုံကို ဖြတ်ကျော်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။ လူသားများအကြားတွင် ငါ၏မျက်နှာကို တွေ့မြင်ဖူးသောသူ၊ အရှေ့အရပ်မှ လျှပ်ပြက်ခြင်းကို တွေ့မြင်ဖူးသောသူတစ်ဦး မည်သည့်အခါကမျှ မရှိခဲ့ပေ၊ ငါ၏ပလ္လင်မှ ပေါ်ထွက်လာသော အသံကို ကြားဖူးသောသူတစ်ဦးဆိုပါက ဖော်ပြရန်ပင် အကြောင်းမရှိတော့ပေ။ အမှန်မှာ ခေတ်ဟောင်း နေ့ရက်များကတည်းက ငါ၏ ဇာတိအဖြစ်တော်နှင့် တိုက်ရိုက် ထိတွေ့ဆက်သွယ်ဖူးသော လူသား တစ်ဦးမျှ မရှိခဲ့ပေ၊ ငါလောကကြီးထဲသို့ ရောက်လာခဲ့သည့်အချိန် ယနေ့တွင်သာ လူသားတို့သည် ငါ့အား တွေ့မြင်ရန် အခွင့်အရေးတစ်ခု အမှန်တကယ် ရှိလာကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင်ပင်လျှင် လူတို့သည် ငါ့အား မသိကြသေးပေ၊ ၎င်းတို့သည် ငါ၏ မျက်နှာကိုသာ ကြည့်ရုံမျှသာ ကြည့်ကြသကဲ့သို့ ငါ၏ အသံကိုသာ ကြားရုံသာ ကြားကြသော်လည်း ငါဆိုလိုသောအရာကို နားလည်ခြင်း မရှိကြပေ။ လူသားအားလုံးမှာ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်ကြသည်။ ငါ၏လူများထဲမှ တစ်ဦးအနေဖြင့် သင်တို့သည် ငါ၏မျက်နှာကို တွေ့မြင်ရသည့်အခါ သင်တို့သည် လှိုက်လှဲသော ဂုဏ်ယူပီတိဖြစ်ခြင်းကို မခံစားရသလော။ ထို့အပြင် သင်တို့သည် ငါ့အား မသိကြသည့်အတွက် အလွန့်အလွန် အရှက်ရခြင်းကို မခံစားရသလော။ ငါသည် လူ့ဇာတိခံယူခဲ့ပြီး ငါသည် လူ့လောကထဲသို့ ကြွလာခဲ့ခြင်းကြောင့် ငါသည် လူသားများအကြားတွင် လျှောက်လှမ်းပြီး လူသားများအကြားတွင် နေထိုင်သည်။ ငါ၏ ရည်မှန်းချက်မှာ လူသားများသည် ငါ၏ လူ့ဇာတိကို မျှော်ကြည့်စေရုံမျှသာ ကူညီပေးရန် မဟုတ်ပေ၊ ပို၍ အရေးကြီးသည်မှာ လူသားများ ငါ့အား သိလာစေဖို့ ကူညီပေးရန် ဖြစ်သည်။ ထိုမျှမက ငါသည် ငါ၏ လူ့ဇာတိခံယူသော လူ့ဇာတိအားဖြင့် လူသားတို့အား ၎င်းတို့၏ အပြစ်များကို စီရင်ချက်ချမည်၊ ငါသည် ငါ၏ လူ့ဇာတိခံယူသော လူ့ဇာတိအားဖြင့် အဆင်းနီသော နဂါးကြီးကို နှိမ်နင်းကာ ၎င်း၏ သားရဲတွင်းကို နင်းခြေမည်။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၁)၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် အမှုတော်၊ စကြဝဠာတစ်ခုလုံးအတွက် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များ၊ အခန်း (၁၂)