ငါစတင္ေျပာဆိုေသာ အခိုက္အတန္႔ အတိအက်လည္းျဖစ္သည့္ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ေသာအခါ၊ လွ်ပ္ျပက္သည့္ အခိုက္အတန္႔တြင္ အျမင့္ဆုံးေကာင္းကင္ဘုံတစ္ခုလုံး ထြန္းလင္းသြားၿပီး ၾကယ္မ်ားအားလုံး စတင္ကာ သဏၭာန္ေျပာင္းလဲၾကေလသည္။ ၎မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး သင့္ေတာ္ေသာ သန႔္ရွင္းစင္ၾကယ္ေစျခင္းႏွင့္ အမ်ိဳးအစားခြဲျခင္းကို ခံရသည့္အလား ထင္ရေပသည္။ အေရွ႕အရပ္မွ ဤအလင္းေရာင္ျခည္မွ်င္တန္း၏ ထိန္လင္းမႈေအာက္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးသည္ ၎တို႔၏ မူလသဏၭာန္အတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ျခင္းကို ခံၾကရသည္၊ မ်က္လုံးမ်ား ျပာသြားၾကသည္၊ ရႈပ္ေထြးျခင္းထဲတြင္ ပိတ္ဆို႔သြားၾကေလသည္၊ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ လူအနည္းငယ္တို႔သည္ ၎တို႔၏ အက်ည္းတန္ေသာ ႐ုပ္မ်ားကို ဖုံးကြယ္ႏိုင္ၾကေသးသည္။ ထို႔အတူ ၎တို႔သည္ ငါ၏အလင္းမွ ေတာင္ေပၚဂူမ်ားတြင္ ခိုလႈံရန္ ထြက္ေျပးၾကကုန္ေသာ တိရစာၦန္မ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးမွ် ငါ၏ အလင္းေရာင္အတြင္း ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေပ။ လူသားအားလုံးသည္ အလြန္အံ့အားသင့္ၾကသည္၊ အားလုံးသည္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္၊ အားလုံးသည္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ငါ၏ အလင္းေရာင္ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္အတူ အားလုံးသည္ ၎တို႔ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ေန႔ရက္၌ ဝမ္းေျမာက္ၾကသကဲ့သို႔ အားလုံးသည္ ၎တို႔ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ေန႔ရက္အား က်ိန္ဆဲၾကေလသည္။ ကြဲလြဲလ်က္ေနေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာေျပာဆိုရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ မိမိကိုယ္ကို အျပစ္ေပးေသာ မ်က္ရည္မ်ားမွ ျမစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ႐ိုက္ပုတ္ေသာ ေရစီးေပၚတြင္ သယ္ေဆာင္သြားျခင္းကို ခံရၿပီး လွ်က္တစ္ျပက္အတြင္း အစအနမရွိဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္ၾကေလသည္။ ငါ၏ ေန႔ရက္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အပူတျပင္း နီးကပ္လာၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏႈိးေဆာ္ကာ အသစ္ေသာ အစအဦးတစ္ခုကို ဖန္တီးရန္ လူ႔ေလာကႀကီးအား အမွတ္တစ္ခုကို ေပးလ်က္ေနသည္။ ငါ၏ႏွလုံးသည္ ခုန္လ်က္ရွိၿပီး ငါ၏ ႏွလုံးခုန္သံ စည္းခ်က္မ်ားအတိုင္း ေတာင္မ်ားသည္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ခုန္ေပါက္ၾကသည္၊ ေရတို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ကခုန္ၾကၿပီး ေရလႈိင္းမ်ားသည္ စည္းဝါးအတိုင္း သႏၲာေက်ာက္တန္းမ်ားေပၚတြင္ ႐ိုက္ခတ္ၾကေလသည္။ ငါ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ရွိေသာ အရာကို ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။ မသန႔္ရွင္းေသာ အရာမွန္သမွ်ကို ငါ၏ အၾကည့္ေအာက္တြင္ ျပာမႈန႔္မ်ားအျဖစ္သို႔ မီးရႈိ႕ပစ္ရန္ ငါအလိုရွိသည္၊ မနာခံျခင္း၏ သားမ်ားအားလုံးကို ေနာက္ထပ္ မည္သည့္အခါမွ် တဝဲလည္လည္ မက်န္ရစ္ေစရန္ သို႔မဟုတ္ မတည္ရွိျခင္းငွာ ငါ၏မ်က္စိေရွ႕မွ ကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ငါအလိုရွိသည္။ ငါသည္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး က်က္စားေသာေနရာတြင္ အသစ္ေသာ အစအဦးတစ္ခုကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္သာမက စၾကဝဠာတြင္ အသစ္ေသာ အလုပ္ကိုလည္း စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မၾကာမီ ေျမႀကီးေပၚမွ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသည္ ငါ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္လာၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္၊ ငါ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ေၾကာင့္ မၾကာမီ ေျမႀကီးေပၚမွ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားမွာ တည္ရွိမႈ အစဥ္အၿမဲ ရပ္တန္႔သြားမည္ ျဖစ္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါသည္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါသည္ ေအာင္ပြဲျဖင့္ တစ္ဖန္ျပန္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေျမႀကီးေပၚမွ ငါ၏ အလုပ္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ငါ၏ အစီအစဥ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ရန္အတြက္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးထံတြင္ ႀကံစည္၍ရႏိုင္သမွ် နည္းလမ္းမ်ား ကုန္ခန္းသြားၿပီ ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ငါသည္ ၎၏ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေသာ ပရိယာယ္ေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့လာႏိုင္သေလာ။ ၎၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားအားျဖင့္ ငါသည္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈ ပ်က္ကာ စိုးရိမ္ပူပန္ႏိုင္သေလာ။ ငါ၏ လက္ဖဝါးထဲတြင္ ငါဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းမရွိေသာ သတၱဝါတစ္ေကာင္မွ် ေကာင္းကင္ သို႔မဟုတ္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ရွိခဲ့ျခင္း မရွိ၊ ဤသည္မွာ ငါ့အား အျဖည့္ခံတစ္ခုအျဖစ္ အေစခံသည့္ ဤတန္ဆာပလာ၊ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးအတြက္ မည္မွ်ပို၍ပင္ မွန္သနည္း။ ၎သည္ ငါ၏လက္ျဖင့္ ႀကိဳးကိုင္ထားေသာ အရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။

လူ႔ေလာကထဲတြင္ ငါလူ႔ဇာတိခံယူစဥ္ အခ်ိန္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ငါ၏ဦးေဆာင္လမ္းျပေသာ လက္၏ အကူအညီအားျဖင့္ ဤေန႔ရက္သို႔ အမွတ္တမဲ့ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကၿပီး ငါ့အား အမွတ္တမဲ့ သိလာခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွ႕တြင္ရွိသည့္လမ္းေပၚ မည္ကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ မည္သူ႔ထံတြင္မွ် အရိပ္အႁမြက္ မရွိ၊ မည္သူမွ် မသိၾကသည့္အျပင္ ထိုလမ္းသည္ မိမိအား ေခၚေဆာင္သြားမည့္ ဦးတည္ရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံတြင္မွ် သဲလြန္စတစ္ခု မရွိၾကေပ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္၏ ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ရႈျခင္းျဖင့္သာ မည္သူမဆို ထိုလမ္းကို အဆုံးတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း၏ ဦးေဆာင္လမ္းျပျခင္းအားျဖင့္သာ မည္သူမဆို ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဦးတည့္ေပးေသာ တံခါးခုံကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားအၾကားတြင္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ဖူးေသာသူ၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ေတြ႕ျမင္ဖူးေသာသူတစ္ဦး မည္သည့္အခါကမွ် မရွိခဲ့ေပ၊ ငါ၏ပလႅင္မွ ေပၚထြက္လာေသာ အသံကို ၾကားဖူးေသာသူတစ္ဦးဆိုပါက ေဖာ္ျပရန္ပင္ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ။ အမွန္မွာ ေခတ္ေဟာင္း ေန႔ရက္မ်ားကတည္းက ငါ၏ ဇာတိအျဖစ္ေတာ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႕ဆက္သြယ္ဖူးေသာ လူသား တစ္ဦးမွ် မရွိခဲ့ေပ၊ ငါေလာကႀကီးထဲသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ ယေန႔တြင္သာ လူသားတို႔သည္ ငါ့အား ေတြ႕ျမင္ရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခု အမွန္တကယ္ ရွိလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုတြင္ပင္လွ်င္ လူတို႔သည္ ငါ့အား မသိၾကေသးေပ၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည့္႐ုံမွ်သာ ၾကည့္ၾကသကဲ့သို႔ ငါ၏ အသံကိုသာ ၾကား႐ုံသာ ၾကားၾကေသာ္လည္း ငါဆိုလိုေသာအရာကို နားလည္ျခင္း မရွိၾကေပ။ လူသားအားလုံးမွာ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ငါ၏လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးအေနျဖင့္ သင္တို႔သည္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ရသည့္အခါ သင္တို႔သည္ လႈိက္လွဲေသာ ဂုဏ္ယူပီတိျဖစ္ျခင္းကို မခံစားရသေလာ။ ထို႔အျပင္ သင္တို႔သည္ ငါ့အား မသိၾကသည့္အတြက္ အလြန္႔အလြန္ အရွက္ရျခင္းကို မခံစားရသေလာ။ ငါသည္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့ၿပီး ငါသည္ လူ႔ေလာကထဲသို႔ ႂကြလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ငါသည္ လူသားမ်ားအၾကားတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး လူသားမ်ားအၾကားတြင္ ေနထိုင္သည္။ ငါ၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ လူသားမ်ားသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေစ႐ုံမွ်သာ ကူညီေပးရန္ မဟုတ္ေပ၊ ပို၍ အေရးႀကီးသည္မွာ လူသားမ်ား ငါ့အား သိလာေစဖို႔ ကူညီေပးရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုမွ်မက ငါသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ လူ႔ဇာတိအားျဖင့္ လူသားတို႔အား ၎တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို စီရင္ခ်က္ခ်မည္၊ ငါသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ လူ႔ဇာတိအားျဖင့္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးကို ႏွိမ္နင္းကာ ၎၏ သားရဲတြင္းကို နင္းေျခမည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၁၂)