စၾကဝဠာတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွ လူမ်ားသည္ ငါ၏ေန႔ရက္ေရာက္လာျခင္းအေပၚ ပြဲလမ္းသဘင္ က်င္းပၾကၿပီး၊ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားသည္ လူထုအလယ္တြင္ ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။ စာတန္သည္ ဒုကၡေပးေသာအခါ၊ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ၎တို႔၏ အေစခံမႈေၾကာင့္ ငါ၏လူမ်ားကို အၿမဲတေစပင္ ကူညီၾကသည္။ သူတို႔သည္ လူသား၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ မာရ္နတ္၏ လွည့္ျဖားျခင္းကို မခံရေသာ္လည္း၊ အေမွာင္စြမ္းအားမ်ား၏ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္မႈ၏အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ျမဴထူကို ေဖာက္ထြင္း၍ လူသား၏အသက္တာကို ရင္ဆိုင္ရန္ သာ၍ပင္ ႀကိဳးစားၾက၏။ လူမ်ားအားလုံးသည္ ငါ၏နာမေအာက္တြင္ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံၾကၿပီး၊ မည္သည့္အခါမွ်ပင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ငါ့ကို ပြင့္လင္းစြာ ဆန္႔က်င္ရန္ ထႂကြျခင္း မရွိၾက။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား၏ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္၊ လူသားသည္ ငါ၏နာမကို လက္ခံၿပီး အားလုံးတို႔မွာ ငါ့အလုပ္၏ ေရစီးေၾကာင္းထဲတြင္ ရွိၾကသည္။ ကမာၻႀကီးသည္ ဆုတ္ယုတ္လာေလၿပီတကား။ ဗာဗုလုန္သည္ မလႈပ္မယွက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၿပီတကား။ ဘာသာေရး ေလာက၊ အဘယ္သို႔လွ်င္ ယင္းသည္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ ငါ၏ၾသဇာအာဏာအားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို မခံရဘဲေနႏိုင္သနည္း။ မည္သူသည္ ငါ့ကို မနာခံ၍ ဆန္႔က်င္ရန္ ဝံ့ရဲေသးသနည္း။ က်မ္းတတ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေလာ။ ဘာသာေရး အာဏာပိုင္မ်ားေလာ။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားႏွင့္ အခြင့္အာဏာရွိသူမ်ားေလာ။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားေလာ။ မည္သူသည္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္၏ ျပည့္ဝျခင္းႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳျခင္း မျပဳသနည္း။ လူမ်ားအားလုံးအၾကားတြင္၊ မည္သူသည္ မရပ္မနား ငါ့ကို ခ်ီးမြမ္းေထာမနာသီခ်င္း မဆိုသနည္း၊ မည္သူသည္ အစဥ္မေပ်ာ္႐ႊင္သနည္း။ ငါသည္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး၏ သားရဲတြင္းျဖစ္သည့္ ႏိုင္ငံတြင္ေနထိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ဤအရာသည္ ငါ့ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ ဖိမ့္ဖိမ့္တုန္ျခင္း မျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ အေဝးသို႔ ထြက္ေျပးသြားျခင္းလည္း မျဖစ္ေစပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎၏လူတို႔အားလုံးသည္ ၎ကို စတင္၍ မုန္းတီးၾကၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အခါမွ်ပင္ တစ္စုံတစ္ရာ၏ “တာဝန္” ကို နဂါး၏ေရွ႕တြင္ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးေပ။ ထိုအစား၊ အရာခပ္သိမ္းသည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ကိစၥရပ္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး၊ သူတို႔ႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆုံးျဖစ္မည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မပ်က္စီးႏိုင္မည္နည္း။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မက်ဆင္းႏိုင္မည္နည္း။ အဘယ္သို႔လွ်င္ ငါ၏လူမ်ားသည္ အားမတက္ဘဲ ေနႏိုင္ၾကသနည္း။ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူတို႔သည္ ႐ႊင္လန္းျခင္းႏွင့္ မက်ဴးဧႏိုင္ရသနည္း။ ဤသည္မွာ လူသား၏အလုပ္ေလာ။ ဤသည္မွာ လူသား၏လက္မ်ား၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပင္ေလာ။ ငါသည္ လူသားအား သူ႔တည္ရွိမႈ၏ ရင္းျမစ္ကို ေပးခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ကို ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ျငားလည္း လူသားသည္ သူ၏လက္ရွိအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မေက်မနပ္ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ သူဝင္ေရာက္ျခင္းငွာ ေတာင္းဆို၏။ သို႔ေသာ္လည္း အဖိုးအခေပးဆပ္ျခင္း မရွိဘဲႏွင့္၊ သူ၏ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ေသာ ဆည္းကပ္ျခင္းကို ဆက္သရန္ ဆႏၵမရွိဘဲႏွင့္၊ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူသည္ ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ အလြန္လြယ္ကူစြာ ဝင္ေရာက္ႏိုင္မည္နည္း။ လူသားထံမွ တစ္စုံတစ္ရာကို ႀကီးစြာေတာင္းဆိုမည့္အစား၊ ငါသည္ သူ႔အေပၚ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္သည္၊ ထိုသို႔အားျဖင့္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္ဝမည္ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ လက္ရွိေခတ္ထဲသို႔ ငါ့အားျဖင့္ လမ္းျပျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္၊ သူသည္ ဤအေျခအေန၌ တည္ရွိေနၿပီး၊ သူသည္ ငါ့အလင္း၏ လမ္းျပမႈအလယ္တြင္ ေနထိုင္၏။ အကယ္၍ ယင္းသည္ ထိုကဲ့သို႔မျဖစ္ခဲ့ပါက၊ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ လူသားမ်ားထဲမွ မည္သူသည္ ၎တို႔၏ အလားအလာမ်ားကို သိလိမ့္မည္နည္း။ မည္သူသည္ ငါ၏အလိုကို နားလည္လိမ့္မည္နည္း။ လူသားအေပၚ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသို႔ ငါ၏ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို ငါေပါင္းထည့္သည္၊ ဤသည္မွာ သဘာဝနိယာမမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ မဟုတ္ေလာ။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၂)