ယေန႔ ငါသည္သင္တို႔အားဤေနရာအထိ လမ္းျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ငါသည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အစီအမံမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ ငါ့တြင္ ကိုယ္ပိုင္ရည္မွန္းခ်က္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ငါသည္ သင္တို႔အား ၎တို႔အေၾကာင္း ယေန႔ေျပာျပရမည္ဆိုပါက သင္တို႔သည္ ၎တို႔ကို စစ္မွန္စြာ သိႏိုင္ပါမည္ေလာ။ ငါသည္ လူသား၏စိတ္၏အေတြးမ်ားႏွင့္ လူသား၏ႏွလုံးသား၏ဆႏၵမ်ားကို ေကာင္းစြာ သိကြၽမ္းသည္- မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္အတြက္ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းကို တစ္ခါမွ်မရွာဖူးသူ မည္သူရွိသနည္း။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္၏ အလားအလာအေၾကာင္း မစဥ္းစားခဲ့ဖူးသူ မည္သူရွိသနည္း။ သို႔ရာတြင္ လူသားသည္ ႂကြယ္ဝ၍ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ္လည္း၊ ေခတ္မ်ား၏ေနာက္ပိုင္း၊ လက္ရွိကာလသည္ ဤသို႔ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မည္သူက ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့သနည္း။ ဤသည္မွာ သင္ကိုယ္တိုင္၏ ပုဂၢလဓိ႒ာန္က်ေသာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား၏ အသီးအပြင့္ အမွန္ပင္ျဖစ္သေလာ။ ဤသည္မွာ မေမာမပန္းႏိုင္ေသာ သင္၏ႀကိဳးပမ္းမႈအတြက္ အဖိုးအခပင္ေလာ။ ဤသည္မွာ သင့္စိတ္မွမွန္းဆၾကည့္ေသာ လွပသည့္ ျမင္ကြင္းေပေလာ။ ငါသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံးကို လမ္းျပျခင္းမျပဳခဲ့ပါက ငါ၏အစီအမံမ်ားမွ ခြဲထြက္ကာ အျခားထြက္ေျမာက္ရာလမ္းရွာႏိုင္မည့္သူ မည္သူရွိသနည္း။ လူသားကို ယေန႔ကာလသို႔ ေခၚလာသည့္အရာမွာ လူသား၏အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ စိတ္ဆႏၵမ်ားေလာ။ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ၎တို႔၏လိုအင္ဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝျခင္းမရွိဘဲ တစ္သက္လုံးအသက္ရွင္ၾက၏။ ဤသည္မွာ အကယ္စင္စစ္ပင္ ၎တို႔၏အေတြးအေခၚရွိ မွားယြင္းမႈတစ္ရပ္ေၾကာင့္ေလာ။ မ်ားစြာေသာလူတို႔၏ဘဝမ်ားသည္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိသည္။ ဤသည္မွာ အကယ္စင္စစ္ပင္ ၎တို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အရာမွာ နည္းပါးလြန္း၍ေလာ။ လူသားတစ္ရပ္လုံးတြင္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္၏ မ်က္လုံးထဲ၌ ဂ႐ုစိုက္မခံရသူဟူသည္ မည္သူရွိသနည္း။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္မွ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းထားျခင္းအလယ္၌ မေနထိုင္သူ မည္သူရွိသနည္း။ မည္သူ၏ ေမြးျခင္းႏွင့္ေသျခင္းသည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ေ႐ြးခ်ယ္ခ်က္မ်ားမွ လာသနည္း။ လူသားသည္ သူကိုယ္တိုင္၏ကံၾကမၼာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသေလာ။ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ေသမင္းကို ေအာ္ေခၚၾကေသာ္လည္း ၎သည္ သူတို႔ထံမွ ေဝးကြာေန၏။ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ဘဝတြင္ သန္စြမ္း၍ ေသျခင္းကို ေၾကာက္႐ြံ႕သူမ်ား ျဖစ္လိုၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔အား ေသမင္း၏ အသူတစ္ရာနက္ေသာ ေခ်ာက္အတြင္းသို႔ တြန္းခ်ေနလ်က္ ၎တို႔၏ေသျခင္းသည္ ၎တို႔မသိဘဲ ခ်ဥ္းကပ္လာေန၏။ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ေကာင္းကင္သို႔ၾကည့္၍ နက္ရႈိင္းစြာ သက္ျပင္းခ်၏၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ႀကီးစြာ ငိုေႂကြး၍ ေအာ္ကာရႈိက္ငိုၾက၏၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ စမ္းသပ္မႈမ်ားအၾကား လဲၿပိဳၾကၿပီး မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ေသြးေဆာင္ျခင္း၏အက်ဥ္းသားမ်ား ျဖစ္သြားၾက၏။ ငါ့အား ထင္ရွားစြာ ျမင္ခြင့္ျပဳရန္ ငါသည္ ကိုယ္တိုင္ေပၚလာျခင္း မရွိေသာ္လည္း၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ၎တို႔အား ငါမွ႐ိုက္ခ်မည္၊ ငါမွ အဆုံးစီရင္မည္ကို လြန္စြာေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္ ငါ့၏မ်က္ႏွာကို ျမင္ရန္ေၾကာက္ေနၾက၏။ လူသားသည္ ငါ့ကို အစစ္အမွန္ပင္ သိသေလာ၊ မသိသေလာ။ မည္သူမွ် ေသခ်ာစြာ မေျပာႏိုင္ေပ။ ဤသို႔မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုေရာ၊ ငါ၏ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကိုပါ ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ မတ္တတ္ရပ္၍ ငါ့ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ဆန္႔က်င္ကာ ငါ့အေပၚစီရင္ျခင္းလည္းျပဳ၏။ ဤသို႔ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူသားသည္ ငါ့ကို လုံးဝမသိခဲ့ဖူးျခင္းမွာ သူသည္ မည္သည့္အခါမွ် ငါ၏မ်က္ႏွာကို မျမင္ခဲ့ဖူး၊ သို႔မဟုတ္ ငါ့အသံကို မၾကားခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ လူသား၏ႏွလုံးသားအတြင္းတြင္ ရွိေသာ္လည္း ၎၏ႏွလုံးသားတြင္ ငါသည္ ဝိုးတဝါးႏွင့္ မထင္မရွားျဖစ္ေနျခင္း မရွိသူ တစ္စုံတစ္ဦးရွိသေလာ။ ၎၏ႏွလုံးသားတြင္ ငါသည္ လုံးဝဥႆုံရွင္းလင္းေနသူ တစ္စုံတစ္ဦးရွိသေလာ။ ငါ၏လူတို႔ျဖစ္သူတို႔အား ငါ့ကို ဝိုးတိုးဝါးတားႏွင့္ နားလည္ရန္ ခက္ခဲသည္ဟု ျမင္သည္ကို ငါမလိုလားသျဖင့္ ငါသည္ ဤႀကီးျမတ္ေသာ အမႈကို စတင္၏။

ငါသည္ လူတို႔အၾကား တိတ္ဆိတ္စြာလာ၍ တိုးညင္းစြာ ထြက္ခြာ၏။ ငါ့ကိုေတြ႕ဖူးသူ တစ္စုံတစ္ဦး ရွိသေလာ။ ေနမင္းသည္ ၎၏ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးေတာက္မ်ားေၾကာင့္ ငါ့ကို ျမင္ႏိုင္သည္ေလာ။ လမင္းသည္ ၎၏ ထြန္းေတာက္ေနေသာၾကည္လင္မႈေၾကာင့္ ငါ့ကို ျမင္ႏိုင္သေလာ။ နကၡတ္တာရာမ်ားသည္ ေကာင္းကင္ရွိ ၎တို႔၏ေနရာေၾကာင့္ ငါ့ကိုျမင္ႏိုင္သေလာ။ ငါလာသည့္အခါ လူသားမသိ။ ထို႔အျပင္ အရာခပ္သိမ္းတို႔သည္လည္း မသိဘဲျဖစ္ေနၾကကာ၊ ငါထြက္ခြာသည့္အခါတြင္လည္း လူသားသည္ မသိဘဲရွိဆဲျဖစ္သည္။ ငါ့အတြက္ မည္သူသက္ေသခံေပးႏိုင္မည္နည္း။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ လူသားတို႔၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ ေတာ႐ိုင္းထဲတြင္ ပြင့္ေနသည့္ႏွင္းပန္းေတြကမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ မိုးေကာင္းကင္တြင္ ပ်ံေနေသာ ငွက္မ်ားေလာ။ ေတာင္မ်ားတြင္ ဟိန္းေဟာက္ေနေသာ ျခေသၤ့မ်ားေလာ။ ငါ့အား မည္သူမွ် အျပည့္အဝ သက္ေသမခံႏိုင္ေပ။ ငါျပဳမည့္အမႈကို မည္သူမွ် မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဤအမႈကို ျပဳလွ်င္ပင္ မည္သည့္သက္ေရာက္မႈ ရွိမည္နည္း။ လူအမ်ားအျပားတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ငါေန႔စဥ္ ေလ့လာ၍၊ လူမ်ားစြာတို႔၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ စိတ္မ်ားကို ငါေန႔စဥ္စစ္ေဆး၏။ မည္သူမွ် ငါ၏တရားစီရင္မႈမွ မည္သည့္အခါကမွ် လြတ္ေျမာက္ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ထို႔အျပင္ မည္သူမွ် ငါ၏တရားစီရင္ျခင္း၏ အမွန္တရားမွ မည္သည့္အခါကမွ် ကင္းကြာရန္ျပဳခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ငါသည္ ေကာင္းကင္အထက္တြင္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ အေဝးသို႔ၾကည့္၏- မေရမတြက္ႏိုင္ေသာလူတို႔သည္ ငါ၏႐ိုက္ခ်ျခင္းကို ခံရ၏၊ သို႔ရာတြင္ ငါ၏အၾကင္နာႏွင့္ ေမတၱာတို႔အလယ္၌လည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ လူတို႔ေနၾက၏။ သင္တို႔သည္လည္း ဤသို႔ေသာအေျခအေနမ်ားတြင္ ေနသည္ မဟုတ္ေလာ။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၁၁)