ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာသည္ လူတိုင္းအတြက္ အလြန္ပင္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းဆန္သည့္ လကၡဏာ ရွိသည့္အျပင္ လူတိုင္းအေနျဖင့္ လက္ခံရန္ မလြယ္ကူေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏စိတ္ေနသေဘာထားသည္ လူသားတစ္ဦး၏ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ႏွင့္ မတူေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္လည္း သူ၏ကိုယ္ပိုင္ခံစားမႈမ်ား ျဖစ္သည့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ေဒါသ၊ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းတို႔ ရွိေသာ္လည္း ဤခံစားခ်က္တို႔မွာ လူသား၏ ခံစားခ်က္တို႔မွ ကြဲျပား၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အရာအားလုံးျဖစ္ကာ သူ၌ သူ၏ျဖစ္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ သူေဖာ္ထုတ္သည့္ အရာအားလုံးႏွင့္ ေဖာ္ျပသည့္ အရာအားလုံးတို႔သည္ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳၾက၏။ သူ၏ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ သူ၏အရာအားလုံးအျပင္ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာတို႔သည္ မည္သည့္လူသားကမွ် အစားမထိုးႏိုင္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ေျဖသိမ့္မႈ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ မုန္းတီးမႈႏွင့္ ၎တို႔ထက္ပင္ပို၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ေသခ်ာစြာနားလည္မႈလည္း အက်ဳံးဝင္၏။ သို႔ရာတြင္ လူသား၏ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္သည္ အေကာင္းျမင္ျခင္း၊ တက္ႂကြျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အၾကင္နာကင္းမဲ့ျခင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားသည္ အရာခပ္သိမ္းအၾကား သက္ရွိတို႔ကို အုပ္စိုးသူ၊ ဖန္ဆင္းထားသည့္ အရာအားလုံးတို႔၏ သခင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ စိတ္ေနသေဘာထား ျဖစ္၏။ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားသည္ ဂုဏ္သိကၡာ၊ တန္ခိုး၊ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ ႀကီးျမတ္မႈတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္အျပင္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္မႈကို အမ်ားဆုံး ကိုယ္စားျပဳသည္။ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားသည္ အခြင့္အာဏာ၏ သေကၤတ၊ ေျဖာင့္မတ္သည့္ အရာအားလုံး၏ သေကၤတ၊ လွပ၍ေကာင္းမြန္သည့္ အရာအားလုံး၏ သေကၤတ ျဖစ္၏။ ထို႔ထက္ပို၍၊ ဤသည္မွာ အေမွာင္ထုႏွင့္ မည္သည့္ရန္သူ အင္အားစုကမွ် လႊမ္းမိုးျခင္း သို႔မဟုတ္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ျခင္း မျပဳႏိုင္သူ၏ သေကၤတတစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ဖန္ဆင္းထားသည့္ မည္သည့္ သတၱဝါကမွ် မေစာ္ကားႏိုင္၊ သူ၏ (သူသည္လည္း ေစာ္ကားခံရျခင္းကို သည္းခံလိမ့္မည္မဟုတ္) သေကၤတတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္၏။ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားသည္ အျမင့္ဆုံးေသာ ၾသဇာအာဏာ၏ သေကၤတ ျဖစ္သည္။ မည္သူတစ္ဦးကမွ် သို႔မဟုတ္ မည္သူတို႔ကမွ် သူ၏အလုပ္ သို႔မဟုတ္ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ျခင္း မရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ေႏွာင့္ယွက္ခြင့္ မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ လူသား၏ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္သည္ လူသားမွ သားရဲထက္ အနည္းငယ္သာျခင္း၏ သေကၤတ တစ္ရပ္ျဖစ္႐ုံထက္ မပိုေပ။ လူသား ကိုယ္တိုင္တြင္ အာဏာ၊ ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ခြင့္ႏွင့္ အတၱကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္စြမ္းတို႔ လုံးဝမရွိဘဲ သူ၏ အႏွစ္သာရတြင္ သူသည္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အျဖစ္အပ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အရာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ က႐ုဏာတြင္ ေၾကာက္႐ြံ႕ တြန႔္ဆုတ္ေနသူ တစ္ဦးျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ အလင္းတို႔၏ တည္ရွိမႈႏွင့္ ေပၚထြက္လာမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အေမွာင္ထုႏွင့္ ဆိုးယုတ္မႈတို႔ ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ အလင္းႏွင့္ ေကာင္းေသာအသက္တာကို ယူေဆာင္လာခဲ့သည့္အတြက္ သူၾကည္ႏူး၏။ သူ၏ဝမ္းေျမာက္ျခင္းသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္၏၊ အျပဳသေဘာ ေဆာင္သည့္ အရာအားလုံး၏ ျဖစ္တည္မႈ သေကၤတတစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ၎ထက္သာ၍၊ မဂၤလာ ရွိျခင္း၏ သေကၤတတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသသည္ မတရားမႈတည္ရွိျခင္းႏွင့္ သူ၏ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ အႏၲရာယ္ျပဳေနသည့္ မတရားမႈမွ ေပၚေပါက္ေစသည့္ အေႏွာင့္အယွက္ ျပဳမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဆိုးယုတ္မႈႏွင့္ အေမွာင္ထု တည္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္၊ သမၼာတရားကို ေမာင္းႏွင္ထုတ္သည့္ အရာမ်ား တည္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ႏွင့္ ေကာင္းျခင္းႏွင့္ လွပျခင္းတို႔ကို ဆန႔္က်င္သည့္အရာမ်ား တည္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ သာ၍ပင္ျဖစ္၏။ သူ၏ေဒါသသည္ အဖ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အရာခပ္သိမ္း မရွိေတာ့သည့္ သေကၤတတစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူ၏သန႔္ရွင္းမႈ၏ သေကၤတတစ္ရပ္ သာ၍ပင္ျဖစ္၏။ သူ၏ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈမွာ သူေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ထားရွိေသာ္လည္း အေမွာင္ထုတြင္း က်ဆင္းခဲ့သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေၾကာင့္၊ လူသား အေပၚ သူေဆာင္႐ြက္သည့္အမႈသည္ သူေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အဆင့္သို႔ ေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ႏွင့္ သူခ်စ္သည့္ လူသားသည္ အလင္းတြင္ အားလုံးမေနႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အျပစ္ကင္းစင္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္၊ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ေသာ္လည္း အသိဉာဏ္မဲ့သူ လူသားအတြက္ႏွင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္အျမင္မ်ား ကင္းမဲ့ေနသူ လူသားအတြက္ သူဝမ္းနည္းပူေဆြး၏။ သူ၏ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈသည္ သူ၏ ေကာင္းျမတ္ျခင္းႏွင့္ သူ၏က႐ုဏာတို႔၏ သေကၤတတစ္ရပ္၊ လွပျခင္းႏွင့္ ၾကင္နာျခင္းတို႔၏ သေကၤတ တစ္ရပ္ ျဖစ္၏။ သူ၏ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ သူ၏ရန္သူမ်ားအား ရႈံးနိမ့္ေစျခင္းႏွင့္ လူသား၏ ေကာင္းမြန္သည့္ ယုံၾကည္မႈ ရရွိျခင္းတို႔မွ လာသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ဤသည္ထက္ပို၍၊ ၎သည္ ရန္သူအင္အားစု ခပ္သိမ္းကို ႏွင္ထုတ္ပစ္ျခင္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းတို႔မွ ေပၚေပါက္လာ၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ေကာင္းမြန္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ အသက္တာကို ရရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ လူသား၏ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ မတူေပ။ အတိအက်အားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ ေကာင္းေသာအသီးမ်ားကို ေကာက္ယူ စုေဆာင္းသည့္ ခံစားခ်က္၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းထက္ သာ၍ပင္ႀကီးမားေသာ ခံစားခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္၏။ သူ၏ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ဒုကၡဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၏ သေကၤတတစ္ရပ္ျဖစ္၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ေလာကအလင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္သည့္ သေကၤတတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္၏။ အျခားတစ္ဖက္တြင္မူ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ခံစားခ်က္အားလုံးသည္ သူ၏ကိုယ္က်ိဳးမ်ားအတြက္မွ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္၏။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ အလင္း၊ သို႔မဟုတ္ လွပသည့္အရာႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ေကာင္းကင္မွ ခ်ေပးေသာ ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ မဟုတ္ေပ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ အတၱဆန္၍ အေမွာင္ေလာကႏွင့္ သက္ဆိုင္၏။ အလိုေတာ္အတြက္ တည္ရွိသည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္အတြက္ဆို သာ၍ပင္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေၾကာင္းကို မည္သည့္အခါမွ် တစ္ခ်ိန္တည္း ေျပာ၍ မရေပ။ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အၿမဲ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္၍ အစဥ္ဂုဏ္သိကၡာ ရွိေသာ္လည္း လူသားသည္ အစဥ္အၿမဲယုတ္ညံ့၍ အစဥ္တန္ဖိုးမဲ့၏။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အၿမဲ အနစ္နာခံ၍ မိမိကိုယ္ကို လူသားအတြက္ ဆက္ကပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ လူသားသည္ အစဥ္အၿမဲယူ၍ သူကိုယ္တိုင္အတြက္သာ ႀကိဳးစား၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ရွင္သန္ေနေရးအတြက္ နာက်င္မႈ ေဝဒနာ အစဥ္အၿမဲ ခံစားေနေသာ္လည္း လူသားသည္ အလင္းအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအတြက္ ျဖစ္ေစ မည္သည့္အရာမွ် ထည့္ဝင္ပံ့ပိုးမႈ မျပဳေပ။ လူသားသည္ ႀကိဳးပမ္းမႈတစ္ရပ္ကို ခဏတာ ျပဳလုပ္လွ်င္ေသာ္မွ အားနည္းလြန္းသျဖင့္ တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္သည္ကိုပင္ မခံႏိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသား၏ ႀကိဳးပမ္းမႈသည္ ၎၏ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္သာ အစဥ္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအတြက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ အစဥ္အတၱဆန္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အၿမဲ အတၱကင္းမဲ့၏။ ဘုရားသခင္သည္ တရားမွ်တေသာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ၊ လွပေသာအရာခပ္သိမ္းတို႔၏ အရင္းခံ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားသည္ အက်ည္းတန္မႈႏွင့္ ဆိုးယုတ္မႈအားလုံးတို႔ကို အေမြဆက္ခံ၍ ၎တို႔ကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေစရန္ ျပဳလုပ္သူျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ လွပျခင္းတို႔၏ အႏွစ္သာရကို မည္သည့္အခါမွ် ေျပာင္းလဲမည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း လူသားသည္ မည္သည့္အခ်ိန္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအေပၚ သစၥာေဖာက္၍ ဘုရားသခင္ထံမွ ေဝးရာသို႔ လမ္းလြဲသြားေအာင္ အျပည့္အဝ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိ၏။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို နားလည္ရန္မွာ အလြန္အေရးႀကီးေပ၏