လီခ်င္ရွီးသည္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးပြဲမ်ား တက္ျခင္း၊ က်မ္းစာဖတ္ျခင္းကို သူမ၏မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ကေလးဘဝကတည္းက လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၁၃ ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္မွာပင္ သူမသည္ စည္းေဝးပြဲတစ္ခု တက္ေရာက္ေနစဥ္အတြင္း ဖမ္းဆီးခံရကာ၊ ေမွာင္မည္းမည္း အခန္းငယ္တစ္ခု၌ တစ္ရက္ႏွင့္ ႏွစ္ညတိတိ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစတင္၍ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ သူမအား မရပ္မနား ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့သည္။ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ အသင္းေတာ္မွ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားထံ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာအုပ္မ်ား ျဖန္႔ေဝျခင္းအတြက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖမ္းဆီးခံရပါသည္။ စာအုပ္မ်ား၏ ပင္ရင္းေနရာကို ထုတ္ေျပာလာေစရန္ အက်ပ္ကိုင္သည့္အေနျဖင့္၊ ရဲမ်ားက သူမ၏ဖခင္ကို သူမေရွ႕၌ပင္ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ျပၿပီး၊ သူမကိုလည္း “ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား” ဟူေသာ စာတန္းခ်ိတ္ဆြဲေပးကာ လမ္းမ်ားေပၚ ေလွ်ာက္ခိုင္းေလသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္လည္း ရဲမ်ားက လီခ်င္ရွီးအား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖမ္းဆီးရန္ လာၾကျပန္သည္။ သူမမွာ ဇာတိၿမိဳ႕မွ ထြက္ေျပး၍ ဝရမ္းေျပးတစ္ေယာက္ဘဝကို စတင္႐ုံမွတစ္ပါး၊ ေ႐ြးခ်ယ္စရာဟူ၍ မရွိေတာ့ေပ။ စီစီပီရဲတို႔၏ မၾကာခဏ ေႏွာင့္ယွက္မႈ ၿခိမ္းေျခာက္မႈတို႔ေၾကာင့္ သူမ၏ တစ္မိသားစုလုံးလည္း အၿမဲတမ္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ အေျခအေနျဖင့္ ေနၾကရသည္။ ေရရွည္ျဖစ္လာေသာ ေသာက ပူပင္မႈတို႔ကို ေတာင့္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိရွာေသာ သူမ၏မိခင္မွာ စိတ္က်န္းမာေရးယိုယြင္းေလသည္။ နဂိုကပင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းလွေသာ သူမ၏ဖခင္မွာလည္း ရဲမ်ား၏ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္မႈတို႔ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးအေျခအေနမွာ ပို၍ပင္ ဆိုး႐ြားလာသည္။ တစ္ခါက ေပ်ာ္႐ႊင္စရာမိသားစုတစ္ခုသည္ ဤသို႔ပင္ ၿပိဳကြဲရွာေလသည္။ လီခ်င္ရွီးမွာ ေရွာင္တိမ္းေနရင္းႏွင့္ပင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍၊ ဧဝံေဂလိတရားကို တစ္ႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႔ ျဖန္႔ေဝပါသည္။ ၎တို႔သည္လည္း စီစီပီ၏ အေၾကာက္တရား ႀကီးစိုးမႈေအာက္တြင္ ဒုကၡေရာက္ၾကကာ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဖိႏွိပ္ဖမ္းဆီး ခံၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔မွာ ဖမ္းဆီးခံရၿပီးေနာက္၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ ႏွိပ္စက္ခံၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ ေသသည္အထိ ႐ိုက္ႏွက္ခံရၿပီး၊ တခ်ိဳ႕မွာ ၁၀ ႏွစ္အထက္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံရသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ လီခ်င္ရွီးသည္လည္း ဧဝံေဂလိတရား ျဖန္႔ေဝေနရင္း၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အဖမ္းခံရရွာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလးလၾကာ စစ္ေၾကာျခင္းမ်ား၊ ဝန္ခံခ်က္ေပးလာရန္ အတင္းအဓမၼ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားႏွင့္ ဦးေႏွာက္ေဆးခံရသည့္အျဖစ္မ်ားကို သူမ ႀကဳံရေလသည္။