ယောဘ၏ နေ့စဉ် အသက်တာထဲတွင် သူ၏ စုံလင်ခြင်း၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် မကောင်းမှု ရှောင်ခြင်းကို ငါတို့တွေ့ရသည်

အကယ်၍ ငါတို့သည် ယောဘအကြောင်းကို ဆွေးနွေးမည်ဆိုပါက၊ “မြေကြီးပေါ်တွင် သူနှင့် တူသောသူ တစ်ဦးမျှမရှိ၊ စုံလင်ပြီး တည်ကြည်သောသူ၊ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး ဆိုးညစ်မှုကို ရှောင်ကြဉ်သောသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်” ဟူ၍ ဘုရားသခင်၏နှုတ်မှ ကိုယ်တိုင်မြွက်ဆိုခဲ့သော သူ့အပေါ် အကဲဖြတ်ချက်ဖြင့် စတင်ကြရမည် ဖြစ်သည်။

ပထမဦးစွာ ယောဘ၏ စုံလင်ခြင်းနှင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းကို ဖတ်ကြပါစို့။

“စုံလင်သည်” နှင့် “ဖြောင့်မတ်သည်” ဟူသော စကားလုံးများကို သင်တို့ မည်သို့ နားလည်သနည်း။ ယောဘသည် အပြစ်အနာအဆာ မရှိသောသူ ဖြစ်ပြီး ရိုးသားသောသူ ဖြစ်သည်ဟု သင်တို့ ယုံကြည်သလော။ ဤအရာမှာ “စုံလင်သည်” နှင့် “ဖြောင့်မတ်သည်” ဟူသည်ကို တိုက်ရိုက် အဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူချက်နှင့် နားလည်မှုတစ်ခု အမှန်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။ ယောဘအကြောင်း စစ်မှန်စွာ နားလည်ခြင်း၏ သီးခြားခွဲထုတ်၍ မရသောအရာမှာ လက်တွေ့ အသက်တာပင် ဖြစ်သည်၊ နှုတ်ကပတ်တော်များ၊ စာအုပ်များနှင့် အယူအဆ ချည်းသက်သက်ဖြင့် အဖြေတစ်စုံတစ်ရာကို ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ယောဘ၏ အိမ်၌နေသော အသက်တာကို ငါတို့ စတင်ကာ ကြည့်ခြင်းဖြင့် သူ၏ အသက်တာတစ်လျှောက်လုံး သူ၏ ပုံမှန် ပြုမူပုံမှာ အဘယ်အရာ ဖြစ်ကြောင်းကို ကြည့်ကြမည်။ အသက်တာထဲမှ သူ၏ နိယာမများနှင့် ရည်မှန်းချက်များ အကြောင်းကို သာမက သူ၏ ပင်ကိုစရိုက်နှင့် လိုက်စားမှု အကြောင်းကို ဤအရာက ငါတို့အား ပြောပြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ယခု ယောဘ၏ နောက်ဆုံး စကားများကို ဖတ်ကြပါစို့ ၁:၃- “ထိုသူသည် အရှေ့မျက်နှာအရပ်သားတကာတို့ထက် သာ၍ကြီးသောသူဖြစ်၏။” ဤစကားများက ဆိုနေသော အရာမှာ ယောဘ၏ ဂုဏ်နှင့် အဆင့်အတန်းတို့မှာ အလွန်မြင့်မားခဲ့ပြီး သူ၏ ပေါကြွယ်ဝသော ပိုင်ဆိုင်မှုများကြောင့် သို့မဟုတ် သူသည် စုံလင်ပြီး ဖြောင့်မတ်ကာ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး မကောင်းမှုကို ရှောင်ခြင်းကြောင့် သူသည် အရှေ့အရပ်မှ လူသားအားလုံးထဲတွင် အကြီးမြတ်ဆုံးသောသူ ဖြစ်ခဲ့ မဖြစ်ခဲ့ကို ငါတို့အား မပြောသော်လည်း ယေဘုယျအားဖြင့် ယောဘ၏ ဂုဏ်နှင့် အဆင့်အတန်းတို့သည် များစွာတန်ဖိုးထားခြင်းကို ခံရကြောင်းကို ငါတို့သိပေသည်။ သမ္မာကျမ်းစာထဲတွင် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သည်နှင့်အညီ ယောဘအပေါ် လူတို့၏ ပထမဆုံး ထင်မြင်ချက်များမှာ ယောဘသည် စုံလင်ခဲ့သည်၊ သူသည် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခဲ့ပြီး မကောင်းမှုကို ရှောင်ခဲ့သည့်အပြင် သူသည် ကြီးမားသော ကြွယ်ဝချမ်းသာနှင့် အလေးထားအပ်သော အဆင့်အတန်းကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်ဟူ၍ဖြစ်သည်။ သာမန် လူပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးအနေဖြင့် ယင်းကဲ့သို့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုနှင့် ယင်းကဲ့သို့ အခြေအနေများအောက်တွင် အသက်ရှင်ရခြင်း၊ ယောဘ စားနေကျအစားအစာ၊ ဘဝအဆင့်အတန်းနှင့် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အသက်တာ၏ အမျိုးမျိုးသော ရှုထောင့်များသည် လူအများစု၏ အာရုံစူးစိုက်မှု ဖြစ်ခဲ့လိမ့်မည် ဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းကို ငါတို့ ဆက်၍ဖတ်ရှုရမည်၊ “ယောဘ၏ သားတို့သည် နှစ်စဉ်အတိုင်း အသီးအသီးဖွားသောနေ့ရောက်လျှင်၊ မိမိတို့အိမ်၌ ပွဲခံသဖြင့်၊ နှမသုံးယောက်ကိုလည်းခေါ်၍ အတူစားသောက်လေ့ ရှိကြ၏။ ပွဲခံသောနေ့ရက်လွန်သောအခါ၊ ယောဘသည်သူတို့ကိုခေါ်၍ သန့်ရှင်းစေပြီးလျှင် နံနက်စောစောထ၍ သူတို့အရေအတွက်အတိုင်း မီးရှို့သောယဇ်ကိုပူဇော်လေ့ရှိ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါ့သားတို့သည် မှားယွင်း၍ စိတ်နှလုံးထဲ၌ ဘုရားသခင်ကို စွန့်ပစ်ကြပြီလောဟု ယောဘအောက်မေ့၏။ ထိုသို့ယောဘသည် အစဉ်ပြုမြဲ ရှိ၏။” (ယောဘ ၁:၄-၅) ဤကျမ်းပိုဒ်သည် ငါတို့အား အချက် နှစ်ချက်ကို ပြောသည်၊ ပထမ အချက်မှာ ယောဘ၏ သားများနှင့် သမီးများသည် ပုံမှန်ပွဲခံ၍ စားသောက်လေ့ရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်၊ ဒုတိယ အချက်မှာ ယောဘသည် ၎င်းတို့အတွက် မကြာခဏပူပန်၍ ၎င်းတို့သည် အပြစ်ပြုနေကြမည်၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများထဲ၌ ဘုရားသခင်ကို ကျိန်ဆဲခဲ့ကြမည်ကို ကြောက်ရွံ့သဖြင့် မကြာမကြာ မီးရှို့သောယဇ်များကို ပူဇော်လေ့ရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤအရာတွင် မတူညီသော လူအမျိုးအစား နှစ်မျိုး၏ အသက်တာများကို ဖော်ပြထားသည်။ ပထမတစ်မျိုးမှာ ယောဘ၏ သားများနှင့် သမီးများသည် ၎င်းတို့၏ ကြွယ်ဝခြင်းကြောင့် မကြာခဏ ပွဲခံကြသည်၊ ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာ အသက်ရှင်ခဲ့ကြသည်၊ ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံး အလိုပြည့်ဝသည်အထိ သောက်စားခဲ့ကြပြီး ရုပ်ဝတ္ထု ကြွယ်ဝချမ်းသာခြင်းအားဖြင့် မြင့်မားသော ဘဝ အဆင့်အတန်းကို ပျော်မွေ့ခဲ့ကြသည်။ ယင်းကဲ့သို့ အသက်တာမျိုး၌ နေထိုင်ခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့သည် မကြာခဏ ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှား၍ အပြစ်ပြုမိခဲ့မည်မှာ ဧကန်အမှန် ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း ရလဒ်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစင်ကြယ်စေခြင်း သို့မဟုတ် မီးရှို့သောယဇ်များကို ပူဇော်ခဲ့ကြခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ထိုအခါ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများထဲ၌ ဘုရားသခင် နေရာမရှိခဲ့ကြောင်း၊ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်များအပေါ် ဆင်ခြင်ခဲ့ကြခြင်း မရှိသည့်အပြင် ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားမိမည်ကိုလည်း ကြောက်ရွံ့ခဲ့ကြခြင်း မရှိခဲ့ပေ၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများထဲတွင် ဘုရားသခင်ကို စွန့်လွှတ်မည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းမှာ ပို၍ပင် မဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို သင်မြင်ရလေမည်။ ငါတို့၏ အာရုံပြုချက်မှာ ယောဘ၏ သားသမီးများအပေါ်၌ မဟုတ်ဘဲ ယင်းအမှုအရာများနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည့်အခါ ယောဘပြုခဲ့သည့် အရာအပေါ် အာရုံပြုခြင်း ဖြစ်သည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်၊ ဤသည်မှာ ကျမ်းပိုဒ်ထဲ၌ ဖော်ပြထားသော အခြားသော အကြောင်းအရာဖြစ်ပြီး ၎င်းထဲတွင် ယောဘ၏ နေ့စဉ်အသက်တာနှင့် သူ၏ လူ့သဘာဝ၏ အနှစ်သာရ ပါဝင်သည်။ ယောဘ၏သားများနှင့် သမီးများ ပွဲခံခြင်းကို သမ္မာကျမ်းစာက ဖော်ပြသည့်အခါ ယောဘအကြောင်းကို ဖော်ပြခြင်း မရှိပါ၊ သူ၏သားများနှင့် သမီးများ မကြာခဏ အတူတကွ စားသောက်ခဲ့ကြကြောင်းကိုသာ ဆိုထားသည်။ တစ်နည်းဆိုသော် သူသည် ပွဲခံခြင်းများကို မပြုခဲ့သည့်အပြင် သူသည် သူ၏သားများနှင့် သမီးများ အလွန်အကျူး စားသောက်ရာ၌ ပါဝင်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ အလျှံအပယ်ဖြစ်၍ ပိုင်ဆိုင်မှုများနှင့် အစေခံများစွာကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော်လည်း ယောဘ၏ အသက်တာမှာ စည်းစိမ်၌ယစ်မူးသော အသက်တာတစ်ခု မဟုတ်ခဲ့ပေ။ သူသည် သူ၏အကောင်းဆုံး လူနေမှုပတ်ဝန်းကျင်အားဖြင့် အချိန်ကို ပျော်ပါးကုန်လွန်စေခဲ့ခြင်း မရှိဘဲ ဇာတိပကတိ ပျော်မွေ့ဖွယ်ရာများအပေါ် လွန်ကျူးစွာ ခံစားခဲ့ခြင်း သို့မဟုတ် သူ၏ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုကြောင့် မီးရှို့သောယဇ်များကို ပူဇော်ရန် မေ့လျော့ခဲ့ခြင်း မရှိပါ၊ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုသည် သူ၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် ဘုရားသခင်ကို တဖြည်းဖြည်း ရှောင်ရှားစေရန်မှာ ပို၍ပင် မဖြစ်နိုင်ခဲ့ချေ။ ယောဘသည် သူ၏ နေပုံထိုင်ပုံ၌ စည်းကမ်းရှိခဲ့ပြီး လောဘကြီးခြင်း သို့မဟုတ် ပျော်ရွှင်မှုသာ ပဓာနကျသည်ဟူသော ခံယူချက် မရှိခဲ့သည့်အပြင် သူ့အား ဘုရားသခင် ကောင်းချီးမင်္ဂလာများ ပေးခြင်း၏ ရလဒ်အနေဖြင့် သူ၏ ဘဝ အဆင့်အတန်းအပေါ် အစွဲအလန်းကြီးခဲ့ခြင်း မရှိပေ။ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ သူသည် နှိမ့်ချပြီး ရိုးရိုးကုပ်ကုပ်နေခဲ့သည်၊ ဝင့်ဝါတတ်ခြင်းလည်း မရှိဘဲ ဘုရားသခင်ရှေ့တွင် သတိရှိပြီး ဂရုတစိုက်ရှိခဲ့သည်၊ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်များနှင့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို မကြာခဏ သူဆင်ခြင်တွေးတောခဲ့ပြီး ဘုရားသခင်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ကြောက်ရွံ့ခဲ့သည်။ သူ၏ နေ့စဉ်အသက်တာထဲတွင် ယောဘသည် မကြာခဏ စောစီးစွာ နိုးထကာ သူ၏ သားများနှင့် သမီးများအတွက် မီးရှို့သော ယဇ်များကို ပူဇော်ခဲ့သည်။ တစ်နည်းဆိုသော် ယောဘသည် သူကိုယ်တိုင် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခဲ့သည်သာမက သူ၏သားသမီးများသည်လည်း ထို့နည်းတူ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး ဘုရားသခင်အား မပြစ်မှားမည့် အကြောင်းကိုလည်း သူမျှော်လင့်ခဲ့သည်။ ယောဘ၏ ရုပ်ဝတ္ထုဆိုင်ရာ ကြွယ်ဝ ချမ်းသာမှုသည် သူ၏ စိတ်နှလုံးအတွင်း၌ နေရာမရှိခဲ့သည့်အပြင် ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ရှိသော နေရာကို အစားထိုးခဲ့ခြင်း မရှိပေ၊ သူကိုယ်တိုင်အတွက် ဖြစ်စေ သူ၏သားသမီးများအတွက် ဖြစ်စေ ယောဘ၏နေ့စဉ် လုပ်ဆောင်ချက် အားလုံးသည် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် မကောင်းမှုကို ရှောင်ခြင်းနှင့် ဆက်နွှယ်ခဲ့သည်။ ယေဟောဝါဘုရားသခင်အပေါ် သူ၏ကြောက်ရွံ့ခြင်းသည် သူ၏ပါးစပ်၌ ရပ်တန့်ခဲ့ခြင်းမရှိဘဲ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး သူ၏ နေ့စဉ်အသက်တာ၏ အပိုင်းတစ်ခုစီနှင့် အားလုံးတွင် ထင်ဟပ်ခဲ့သည်။ ယောဘသည် ရိုးသားပြီး တရားမျှတမှုနှင့် အပြုသဘောဆောင်သော အရာများကို နှစ်သက်သည့် အနှစ်သာရတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ကြောင်း ငါတို့အား ဤလက်တွေ့ပြုမူပုံက ပြလျက်ရှိသည်။ ယောဘသည် သူ၏သားများနှင့် သမီးများကို မကြာခဏ စေလွှတ်၍ သန့်ရှင်းစေခဲ့သည် ဟူသော အဓိပ္ပာယ်မှာ သူသည် သူ၏ သားသမီးများ၏ အပြုအမူကို ခွင့်ပြုခြင်း သို့မဟုတ် လက်ခံခြင်း မရှိခဲ့ကြောင်း ဆိုလိုသည်၊ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ သူ၏စိတ်နှလုံးထဲ၌ ၎င်းတို့၏ အပြုအမူကို စိတ်ပျက်ကာ ၎င်းတို့အား ပြစ်တင်ဝေဖန်ခဲ့သည်။ သူ၏သားများနှင့် သမီးများ၏ အပြုအမူသည် ယေဟောဝါဘုရားသခင်ကို ကျေနပ်စေခြင်း မရှိဟူ၍ သူကောက်ချက်ချခဲ့သဖြင့် ၎င်းတို့ကို သူမကြာခဏ ခေါ်ယူကာ ယေဟောဝါဘုရားသခင်ရှေ့သို့ သွား၍ ၎င်းတို့၏အပြစ်များကို ဝန်ခံစေခဲ့သည်။ ယောဘ၏ လုပ်ဆောင်ချက်များသည် သူ၏ လူ့သဘာဝ၏ အခြားတစ်ဖက်ကို ငါတို့အား ပြပေသည်၊ ၎င်းမှာ သူသည် မကြာခဏ အပြစ်ပြုပြီး ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားသောသူများနှင့်အတူ မည်သည့်အခါမျှ ပေါင်းသင်းခြင်း မရှိခဲ့ဘဲ ၎င်းတို့ကို ရှောင်ဖယ်ပြီး ရှောင်တိမ်းခဲ့သည်။ ဤလူများမှာ သူ၏ သားများနှင့် သမီးများပင် ဖြစ်သော်လည်း ၎င်းတို့သည် သူ၏မိသားစုဝင်များ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် နိယာမများကို ပစ်ပယ်ခဲ့ခြင်း မရှိသည့်အပြင် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် ရပ်တည်ချက်များကြောင့် ၎င်းတို့၏ အပြစ်များ၌ မွေ့လျော်ခဲ့ခြင်း မရှိပေ။ ထိုသို့ပြုမည့်အစား ၎င်းတို့အား အပြစ်ဝန်ခံရန်နှင့် ယေဟောဝါဘုရားသခင်၏ သည်းခံခြင်းကို ရရန် တိုက်တွန်းခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏ အလိုကြီးသော ပျော်ရွှင်မှုအလို့ငှာ ဘုရားသခင်ကို မစွန့်ပယ်ရန် ၎င်းတို့အား သူသတိပေးခဲ့သည်။ အခြားသူများအား ယောဘ ဆက်ဆံခဲ့ပုံ နိယာမများနှင့် ဘုရားသခင်ကို သူ၏ ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် မကောင်းမှုကို ရှောင်ခြင်း၏ နိယာမများကို ခွဲခြား၍ မရနိုင်ပေ။ ဘုရားသခင် လက်ခံခဲ့သော အရာကို သူနှစ်သက်ခဲ့သည်၊ ဘုရားသခင် ပစ်ပစ်ခါခါ ငြင်းပယ်ခဲ့သော အရာကို သူစက်ဆုပ်ရွံရှာခဲ့သည်၊ ဘုရားသခင်ကို မိမိတို့၏ စိတ်နှလုံးထဲ၌ ကြောက်ရွံ့သောသူများကို သူနှစ်သက်ခဲ့ပြီး ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားသော သို့မဟုတ် မကောင်းမှု ကျူးလွန်ခဲ့သောသူများကို သူစက်ဆုပ်ရွံရှာခဲ့သည်။ ယင်းကဲ့သို့ နှစ်သက်မှုနှင့် စက်ဆုပ်ရွံရှာမှုတို့ကို သူ၏ နေ့စဉ် အသက်တာထဲ၌ လက်တွေ့ပြသခဲ့ပြီး ၎င်းမှာ ဘုရားသခင်၏ အမြင်၌ မြင်ခဲ့သော ယောဘ၏ ဖြောင့်မတ်ခြင်းပင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ သဘာဝအားဖြင့် ဤသည်မှာ သူ၏ နေ့စဉ်အသက်တာထဲတွင် အခြားသူများနှင့် သူ၏ ဆက်ဆံရေးထဲမှ ယောဘ၏ စစ်မှန်သော လူ့သဘာဝကို ဖော်ပြခြင်းနှင့် အသက်ရှင်နေထိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်ပြီး ငါတို့လေ့လာကြရမည့်အရာ ဖြစ်သည်။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၂)၊ ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် (၂)