ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၁-၁၁ ေကာင္းကင္တမန္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ညဦးအခ်ိန္၌ ေသာဒုံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။ ေလာတသည္ ၿမိဳ႕တံခါးဝ၌ ထိုင္လ်က္ သူတို႔ကိုျမင္လွ်င္၊ ခရီးဦးႀကိဳျပဳျခင္းငွါ ထ၍ ေျမ၌ ဦးၫႊတ္ခ်လ်က္၊ အကြၽန္ုပ္သခင္တို႔၊ ကိုယ္ေတာ္တို႔ ကြၽန္၏အိမ္သို႔ဝင္၍ တညဥ့္လုံးေနၾကပါ။ ေျခကိုေဆးၾကပါ။ နံနက္ ေစာေစာထ၍ ႂကြသြားၾကပါေလာ့ဟု ဆိုေလ၏။ ေကာင္းကင္တမန္တို႔က၊ ငါတို႔သည္မဝင္၊ တညဥ့္လုံး လမ္း၌ေနေတာ့မည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း၊ က်ပ္က်ပ္ေသြးေဆာင္ေသာေၾကာင့္ တဖန္ ေလာတေနရာသို႔ လွည့္၍ သူ၏အိမ္သို႔ဝင္ၾက၏။ ေလာတလည္း သူတို႔အဘို႔ ပြဲလုပ္၍ တေဆးမပါေသာ မုန႔္ကို ေပါင္းၿပီးမွ သူတို႔သည္စားၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ မအိပ္မွီ ေသာဒုံၿမိဳ႕သား ေယာက္်ားအႀကီးအငယ္၊ အရပ္ရပ္ကလာေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ အိမ္ကို ဝိုင္း၍၊ ေလာတကို ဟစ္ေခၚလ်က္ ယေန႔ညမွာ သင့္အိမ္သို႔ ဝင္ေသာ လူတို႔သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။ ထိုသူတို႔ႏွင့္ငါတို႔သည္ ဆက္ဆံလိုသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔ထံသို႔ ထြက္ေစေလာ့ဟု ဆိုၾက၏။ ေလာတသည္လည္း၊ တံခါးျပင္မွာ သူတို႔ထံသို႔ ထြက္၍၊ မိမိေနာက္၌ တံခါးကို ပိတ္ၿပီးလွ်င္၊ ညီအစ္ကိုတို႔၊ အဓမၼအမႈကို ဤမွ်ေလာက္ မျပဳၾကပါႏွင့္။ အကြၽန္ုပ္၌ ေယာက္်ားႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ သူတို႔ကို သင္တို႔ထံသို႔ထုတ္ရေသာ အခြင့္ကိုေပးၾကပါေလာ့။ သူတို႔၌ ျပဳခ်င္သမွ်ျပဳၾကပါေလာ့။ ဤလူတို႔၌ အလွ်င္းမျပဳၾကပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ သူတို႔သည္ အကြၽန္ုပ္အိမ္မိုးအရိပ္ကို ခိုေနပါ၏ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊ သူတို႔က ဆုတ္ေလာ့ဟုဆိုၾက၏။ တဖန္ကား၊ သင္သည္ တည္းခိုျခင္းငွာသာ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ တရားသူႀကီးလုပ္ရမည္ေလာ။ ယခုမွာ ထိုသူတို႔၌ ျပဳသည္ထက္၊ သင္၌ သာ၍ဆိုးေသာအမႈကိုျပဳမည္ဟုဆိုလ်က္၊ ေလာတကို က်ပ္က်ပ္ဖိ၍ တံခါးကိုလည္း ေပါက္ခြဲခ်ိဳးဖဲ့ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းလာၾက၏။ ထိုအခါ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ လက္ကိုဆန႔္၍ ေလာတကို မိမိတို႔ေနရာအိမ္အတြင္းသို႔ ဆြဲသြင္းၿပီးလွ်င္ တံခါးကို ပိတ္ၾက၏။ အိမ္တံခါးနားမွာ ရွိေသာသူအႀကီးအငယ္တို႔ကို မ်က္စိကန္းေစျခင္းငွါ ဒဏ္ခတ္သျဖင့္ သူတို႔သည္ တံခါးကိုရွာ၍ ပင္ပန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏။

ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၂၄-၂၅ ထိုအခါ ေယေဟာဝါသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဂါေမာရၿမိဳ႕တို႔အေပၚ မိုးေကာင္းကင္ထဲက ေယေဟာဝါထံမွ ကန႔္ႏွင့္ မီးမိုးကို ႐ြာခ်ေစေတာ္မူ၏။ ထိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၊ လြင္ျပင္မ်ားအားလုံး၊ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေျမေပၚတြင္ ေပါက္ေသာအပင္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူ၏။

ေသာဒုံၿမိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေတာ္ကို ထိခိုက္သည့္အတြက္ ဖ်က္ဆီးခံရဖို႔ ျဖစ္လာသည္

ေသာဒုံၿမိဳ႕က လူမ်ားသည္ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္သည့္အခါမွာ သူတို႔ လာရျခင္းအေၾကာင္းကို မေမးခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖန႔္ေဝဖို႔ သူတို႔လာခဲ့ၾကျခင္းလားဆိုသည္ကိုလည္း မေမးခဲ့ေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ သူတို႔သည္ ဆူပူေသာင္းက်န္းသည့္လူအုပ္ႀကီးျဖစ္လာၿပီး ရွင္းျပခ်က္ကို မေစာင့္ဘဲ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို ေခြး႐ိုင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္သည့္ ဝံပုေလြမ်ားကဲ့သို႔ အမိဖမ္းဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနခ်ိန္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သေလာ။ ဤကဲ့သို႔လူသားအျပဳအမူ၊ ဤအရာမ်ိဳးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားသခင္က သူ႔ႏွလုံးသားမွာ မည္သည္ကို စဥ္းစားေနခဲ့သနည္း။ ဘုရားသခင္က ဤၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ သူက တြန႔္ဆုတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေစာင့္ေနျခင္းမ်ိဳး လုပ္မွာမဟုတ္သကဲ့သို႔ ဆက္ၿပီး စိတ္ရွည္သည္းခံေနမွာလည္း မဟုတ္ေပ။ သူ၏ေန႔ရက္က ေရာက္လာၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလုပ္လိုသည့္ အလုပ္ကို ျပင္ဆင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၂၄-၂၅ မွာ ေျပာထားသည္။ “ထိုအခါ ေယေဟာဝါသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဂါေမာရၿမိဳ႕တို႔အေပၚ မိုးေကာင္းကင္ထဲက ေယေဟာဝါထံမွ ကန႔္ႏွင့္ မီးမိုးကို ႐ြာခ်ေစေတာ္မူ၏။ ထိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၊ လြင္ျပင္မ်ားအားလုံး၊ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေျမေပၚတြင္ ေပါက္ေသာအပင္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူ၏။” ဤက်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္က ဤၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္ဖ်က္ဆီးသည့္ နည္းလမ္းကို လူတို႔အား ေျပာျပသည္။ ဘုရားသခင္က ဘာကို ဖ်က္ဆီးသည္ဆိုသည္ကိုလည္း လူတို႔အား ေျပာျပသည္။ ပထမဆုံး ဘုရားသခင္က ဤၿမိဳ႕ကို မီးႏွင့္ ေလာင္ကြၽမ္းေစပုံ၊ မီး၏ ပမာဏက လူတို႔အားလုံးႏွင့္ ေျမျပင္မွာေပါက္သည့္အရာေတြအားလုံးကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ လုံေလာက္ပုံကို သမၼာက်မ္းစာမွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မိုးေကာင္းကင္မွ က်လာသည့္ မီးသည္ ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီး႐ုံတင္မကဘဲ ၿမိဳ႕ထဲက လူအားလုံးႏွင့္ အသက္ရွင္သည့္အရာအားလုံးကိုလည္း ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ အားလုံး ဘာတစ္ခုမွ် မက်န္ရစ္ေပ။ ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးၿပီးေနာက္မွာ ေျမျပင္မွာ အသက္ရွင္သည့္အရာ ဘာမွ် မရွိေတာ့ေပ။ သက္ရွိမရွိသကဲ့သို႔ ရွိသည့္အရိပ္အေယာင္လည္း မရွိေပ။ ၿမိဳ႕သည္ စြန႔္ပစ္နယ္ေျမျဖစ္လာၿပီး တိတ္ဆိတ္မႈႏွင့္ ျပည့္ေနသည့္ ဘာမွမရွိသည့္ ေနရာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဤေနရာမွာ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္ မေကာင္းသည့္လုပ္ရပ္မ်ား ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ေပ။ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ေသြးစြန္းျခင္းမ်ား ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ေပ။

ဘုရားသခင္က ဘာေၾကာင့္ ဤၿမိဳ႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မီးရႈိ႕ပစ္ခ်င္ခဲ့သနည္း။ ဤေနရာမွာ သင္တို႔ ဘာကိုေတြ႕ႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္က သူကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းထားသည့္အရာမ်ားျဖစ္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ သဘာဝကို ဤကဲ့သို႔ဖ်က္ဆီးခံရျခင္းကို ၾကည့္ႏိုင္ပါ့မည္ေလာ။ မိုးေကာင္းကင္မွ က်ေရာက္လာသည့္ မီးမွတဆင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေဒါသကို သင္သိျမင္ႏိုင္လွ်င္ သူ၏ဖ်က္ဆီးမႈ ဦးတည္ခ်က္မွတဆင့္၊ ဤၿမိဳ႕ ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ အဆင့္မွတဆင့္ သူ၏ေဒါသအဆင့္ကို သိျမင္ဖို႔ မခက္ခဲေပ။ ဘုရားသခင္က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသည့္အခါ သူ၏ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈကို ဤၿမိဳ႕ေပၚမွာ သူက်ေရာက္ေစမွာပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ႐ြံရွာစိတ္ပ်က္သည့္အခါ သူသည္ လူတို႔အား သူ၏ေဒါသကို အသိေပးရင္း၊ သတိေပးခ်က္မ်ားကို ထပ္ခါထပ္ခါ ထုတ္ျပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို အဆုံးသတ္ဖို႔၊ ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္သည့္အခါ၌၊ ဆိုလိုသည္မွာ သူ၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို ထိခိုက္ခံရလွ်င္ သူသည္ ေနာက္ထပ္ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ သတိေပးျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္မွာမဟုတ္ေပ။ ထိုအစား ထိုၿမိဳ႕ကို တိုက္႐ိုက္ ဖ်က္ဆီးမွာျဖစ္ပါသည္။ လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ သူလုပ္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားပင္ျဖစ္သည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)