ေတာက္ပသည့္လေရာင္ တက္လာေသာအခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေနေသာညသည္ ႐ုတ္တရက္ အက္ကြဲသြား၏။ လသည္ စုတ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း လူသား၏စိတ္သည္ ေကာင္းမြန္ေနၿပီး အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ လွပေသာ ျမင္ကြင္းကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္ လေရာင္ေအာက္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ထိုင္ေန၏။ လူသားသည္ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို မေဖာ္ျပႏိုင္ပါ။ သူ၏အေတြးမ်ားကို အတိတ္သို႔ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားလိုသကဲ့သို႔၊ အနာဂတ္သို႔ ေရွ႕ရႈလိုသကဲ့သို႔၊ ပစၥဳပၸန္ကာလတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။ သူ၏မ်က္ႏွာတြင္ အၿပဳံးေပၚလာၿပီး သာယာသည့္ ေလအၾကားတြင္ လတ္ဆတ္သည့္ရနံ႔တစ္ခု လႊမ္းမိုးပ်ံ႕ႏွံ႔သြား၏၊ ေလေျပေလညင္းတစ္ခု စတင္တိုက္ခတ္ လာသကဲ့သို႔ လူသားသည္ ထူးကဲေသာေမႊးရနံ႔ကို သတိျပဳမိၿပီး ဤရနံ႔တြင္ ယစ္မူးေနကာ၊ မိမိကိုယ္ကို ႏိုးထေစျခင္းငွာ မစြမ္းသာ ျဖစ္ေနပုံရသည္။ ဤသည္မွာ လူသားမ်ားအၾကား ငါကိုယ္တိုင္ အမွန္တကယ္ေရာက္လာခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး လူသားသည္ ဤထူးကဲသည့္ အေမႊးနံ႔သာကို အထူးခံစားႏိုင္သျဖင့္ လူသားအားလုံးသည္ ဤအေမႊးနံ႔သာအၾကား ေနထိုင္ၾကသည္။ ငါသည္ လူသားႏွင့္ေျပလည္ၿပီး လူသားသည္ ငါႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေန၏၊ ငါ့အေပၚ သူ၏သေဘာထားသည္ ေသြဖီျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ငါသည္လည္း လူသား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို စိစစ္ေလွ်ာ့ခ်ရျခင္း မရွိေတာ့ပါ၊ လူသား၏မ်က္ႏွာတြင္ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္အသြင္ မရွိေတာ့ပါ၊ ထို႔အျပင္ ေသျခင္းသည္လည္း လူသားတစ္ရပ္လုံးအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ယေန႔ ငါသည္ လူသားႏွင့္အတူ ဆုံးမျခင္းကာလအတြင္းသို႔ တက္လွမ္းသည္၊ သူႏွင့္ယွဥ္လွ်က္ ေရွ႕သို႔သြားသည္။ ငါသည္ ငါ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိ၏၊ ဆိုလိုသည္မွာ ငါ၏လွံတံေတာ္ကို လူသားမ်ားအၾကား ငါပစ္ခ်ၿပီး လွံတံေတာ္သည္ ပုန္ကန္သည့္လူသားအေပၚသို႔ က်ေရာက္၏။ လူသား၏ မ်က္စိထဲတြင္ ငါ၏လွံတံသည္ တန္ခိုးထူးမ်ား ရွိပုံရေနသည္။ ယင္းသည္ ငါ့ရန္သူအားလုံးအေပၚသို႔ က်ေရာက္ၿပီး အလြယ္တကူ ခ်မ္းသာမေပး၊ ငါ့ကို ဆန္႔က်င္သူခပ္သိမ္းအၾကား လွံတံေတာ္သည္ ၎၏မူရင္းအလုပ္ကို လုပ္၏၊ ငါ့လက္ထဲတြင္ ရွိသူအားလုံး ငါ၏မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္အညီ ၎တို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၾက၏၊ ထို႔အျပင္ ငါ၏အလိုမ်ားကို ဖီဆန္ခဲ့ျခင္းမရွိ၊ ၎တို႔၏အႏွစ္သာရကို တစ္ခါမွ် ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရမ်ားသည္ ဟုန္းဟုန္းျမည္၍၊ ေတာင္မ်ား လဲၿပိဳကာ ျမစ္ႀကီးမ်ားၿပိဳကြဲမည္၊ လူသားသည္ အစဥ္ ေျပာင္းလဲလိမ့္မည္၊ ေနသည္ မွိန္သြားၿပီး လသည္ေမွာင္သြားမည္၊ လူသားတြင္ ေအးခ်မ္းစြာေနႏိုင္သည့္ ေန႔ရက္မ်ား မရွိေတာ့ပါ၊ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသည့္အခ်ိန္မ်ား ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ၊ ေကာင္းကင္တို႔သည္ ေနာင္တြင္ မည္သည့္အခါမွ် ျပန္၍ ၿငိမ္သက္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ျပန္၍ တိတ္ဆိတ္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ထို႔အျပင္ ျပန္၍ အဓြန္႔ရွည္မည္ မဟုတ္ပါ။ အရာခပ္သိမ္းသည္ အသစ္တစ္ဖန္ျဖစ္၍ မိမိတို႔၏ မူလအသြင္ကို ျပန္ရလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးေပၚရွိ အိမ္ေထာင္စုအေပါင္း တကြဲတျပားစီျဖစ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚရွိ ႏိုင္ငံအားလုံး ၿပိဳကြဲလိမ့္မည္၊ ခင္ပြန္းႏွင့္ ဇနီးသည္တို႔အၾကား ျပန္လည္ေပါင္းစပ္သည့္ ေန႔ရက္မ်ား ကုန္ဆုံးလိမ့္မည္၊ အမိႏွင့္သားတို႔ မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ျပန္ေတြ႕ေတာ့မည္မဟုတ္၊ အဖႏွင့္သမီးလည္း မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ျပန္ဆုံေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ရွိခဲ့ေသာ အရာခပ္သိမ္းတို႔ကို ငါေၾကမြေစမည္။ ငါသည္ ခံစားခ်က္မရွိ၍ လူမ်ားကို ၎တို႔၏ခံစားခ်က္မ်ား ထုတ္လႊတ္ခြင့္ ငါမေပး၊ ထို႔အျပင္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လူတို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို မုန္းတီးလာၿပီျဖစ္သည္။ လူသားတို႔အၾကား ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ငါသည္ ေဘးဖယ္ခံခဲ့ရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူတို႔၏မ်က္စိထဲတြင္ ငါသည္ “အျခားတစ္ပါး” ျဖစ္သြားခဲ့သည္၊ အေၾကာင္းမွာ ငါ့ကိုေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ေသာ လူသားတို႔အၾကားရွိ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သူ၏ “အသိစိတ္” ကိုရယူရန္ အခြင့္ေကာင္းကို မလြတ္တမ္းအသုံးခ်ေသာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ငါ၏ဆိုဆုံးမမႈကို အစဥ္ၿငီးေငြ႕ေနေသာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ငါ့ကို မွ်တမႈမရွိ၊ မတရားဟု ဆိုၿပီး ငါသည္ ကိစၥရပ္မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရာတြင္ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဂ႐ုမျပဳဟု ဆိုေသာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ငါ၏ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေရာ ရွိပါသလား။ စားေသာက္ရန္၊ အိပ္စက္ရန္ မစဥ္းစားဘဲ ငါ၏စီမံခန္႔ခြဲမႈ အစီအစဥ္တစ္ရပ္လုံးအတြက္ ေန႔ေရာညပါ ငါကဲ့သို႔ မည္သူ အလုပ္လုပ္ဖူးခဲ့သနည္း။ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ အဘယ္သို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္မည္နည္း။ သူသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဘယ္သို႔ သဟဇာတ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေသာ ဘုရားသခင္သည္ ဖန္ဆင္းခံရသူ လူသားႏွင့္ အဘယ္သို႔ အမ်ိဳးအစား တူႏိုင္မည္နည္း။ ငါသည္ ေျမႀကီးေပၚရွိလူသားႏွင့္ မည္သို႔ အစဥ္ေန၍ အတူတကြ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မည္နည္း။ ငါ၏ႏွလုံးအတြက္ အဘယ္သူစိုးရိမ္သနည္း။ ဤသည္မွာ လူသား၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားလား။ တစ္ခ်ိန္က ငါသည္ လူသားႏွင့္လက္တြဲ၍ အတူလမ္းေလွ်ာက္ရန္ သေဘာတူခဲ့သည္။ ဟုတ္ေပသည္၊ ယေန႔တိုင္ လူသားသည္ ငါ၏ေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ အကာအကြယ္ေအာက္တြင္ ေနခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ေန႔တြင္ လူသားသည္ ငါ၏ေစာင့္ေရွာက္မႈမွ ခြဲထြက္ႏိုင္မည္နည္း။ လူသားသည္ ငါ၏ႏွလုံးအတြက္ မည္သည့္အခါကမွ် ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူသည္ အလင္းမဲ့ေသာ တိုင္းျပည္တြင္ ဆက္လက္ေနႏိုင္မည္နည္း။ ငါ၏ေကာင္းႀကီးမဂၤလာမ်ားျဖင့္သာ လူသားသည္ ယေန႔တိုင္ အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္၏။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၈)