လူသားမျိုးနွယ်ကြောင့်သာ စီမံခန့်ခွဲမှုအလုပ် ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်သည်၊ လူသား၏ ဖြစ်တည်ခြင်း အားဖြင့်သာ ထိုအလုပ် ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ လူသားမျိုးနွယ်မရှိခင်က သို့မဟုတ် ကောင်းကင်၊ မြေကြီးနှင့် အရာအားလုံးကို ဖန်ဆင်းခဲ့သည့် အစအဦးတွင် စီမံခန့်ခွဲမှု မရှိခဲ့ပေ။ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်အားလုံးတွင်၊ လူအတွက် အကျိုးရှိသည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု မရှိပါက၊ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးနေသည့် လူသားမျိုးနွယ်အတွက် သင့်လျော်သည့် သတ်မှတ်ချက်များကို ဘုရားသခင်က မပြုလုပ်ခဲ့လျှင် (ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သည့် အလုပ်ထဲတွင်၊ လူမှ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် သင့်တော်သည့် လမ်းကြောင်းများ မရှိခဲ့လျှင်)၊ ဤအလုပ်ကို ဘုရားသခင်၏ စီမံခံခန့်ခွဲမှုဟု မခေါ်ဆိုနိုင်ပါ။ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်တစ်ခုလုံး၌ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးနေသည့် လူသားမျိုးနွယ်အား သူတို့၏ လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်မှုကို မည်ကဲ့သို့ လုပ်ဆောင်ရမည်ကို ပြောပြခြင်းသာ ပါဝင်မည်ဆိုပါက၊ ဘုရားသခင်သည် သူ၏ကိုယ်ပိုင် လုပ်ငန်းတစ်ခုကိုမျှ မလုပ်ဆောင်ခဲ့ပါက၊ သူ၏အတိုင်းအဆမရှိသည့် တန်ခိုးနှင့် ဉာဏ်ပညာကိုလည်း စိုးစဉ်းမျှ မထုတ်ဖော် မပြသခဲ့ပါက၊ ဘုရားသခင်၏ လူသားအပေါ်ထားရှိသော သတ်မှတ်ချက်များသည် မည်မျှပင် မြင့်မားပါစေ၊ ဘုရားသခင်သည် လူသားများအကြား မည်မျှကြာအောင် နေထိုင်ခဲ့ပါစေ၊ လူသားအနေဖြင့် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားကို လုံးဝသိရှိမည် မဟုတ်ပေ။ ထိုသို့သာဆိုလျှင်၊ ထိုသို့သော အလုပ်မျိုးသည် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုဟု အခေါ်ခံရရန်ပင် မထိုက်တန်ပါ။ ရိုးရှင်းစွာပြောရလျှင် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှု အလုပ်သည် ဘုရားသခင်က လုပ်သည့်အလုပ်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်ကို ရရှိခဲ့သည့် ထိုသူများက ဘုရားသခင်၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် လုပ်ဆောင်သော အလုပ်များအားလုံးပင်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော အလုပ်ကို စီမံခန့်ခွဲမှုအဖြစ် အတိုချုံးနိုင်ပြီး၊ လူသားများအကြားရှိ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်ကိုလည်းကောင်း၊ သူ့နောက်လိုက်သူများ အားလုံးနှင့် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ခြင်းကိုလည်းကောင်း ရည်ညွှန်းသည်။ ယင်းတို့အားလုံးကို စုပေါင်းပြီး စီမံခန့်ခွဲမှုဟု ခေါ်သည်။ ဤတွင် ဘုရားသခင်အလုပ်ကို ရူပါရုံများဟု ခေါ်ပြီး၊ လူ၏ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုကို လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်ခြင်းဟု ခေါ်သည်။ ဘုရားသခင်အလုပ်က မြင့်မားလေ (ဆိုလိုသည်မှာ၊ ရူပါရုံများက မြင့်မားလေ)၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားက လူသားများအတွက် ပို၍ပေါ်လွင်လေဖြစ်ကာ၊ ထိုစိတ်သဘောထားသည် လူသား၏ အယူအဆများနှင့် ပို၍ ကွဲလွဲလေ၊ လူသား၏ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုသည်လည်း ပို၍မြင့်မားလေဖြစ်သည်။ လူသား၏ လိုအပ်ချက်များက မြင့်မားလေ၊ ဘုရားသခင်အလုပ်က လူ့အယူအဆများနှင့် ပို၍ ကွဲလွဲလေဖြစ်ရကား၊ ရလဒ်အနေနှင့် လူကို စမ်းသပ်မှုများနှင့် လူကပြည့်မီရန် လိုအပ်သည့် စံနှုန်းများက ပို၍မြင့်မားလာသည်။ ဤအလုပ်အဆုံးသတ်တွင်၊ ရူပါရုံများအားလုံး ပြီးမြောက်သွားမည်ဖြစ်ပြီး၊ လူသားက လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်သည်များကလည်း ပြီးပြည့်စုံခြင်း၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိပြီးဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုအချိန်သည် လူအသီးသီးကို သူ့အမျိုးအစားအလိုက် ခွဲခြားမည့် အချိန်လည်း ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ လူသားက သိသင့်သည်ကို လူသားအား ပြသပြီးဖြစ်မည် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်၊ ရူပါရုံများက ၎င်းတို့၏အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ချိန်တွင်၊ အလုပ်သည်လည်း ယင်းနှင့်အညီ အဆုံးသတ်သို့ ချဉ်းကပ်လာမည်ဖြစ်ကာ၊ လူသား၏ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုသည်လည်း အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိပြီးဖြစ်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ လူ၏လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုက ဘုရားသခင်၏ အလုပ်အပေါ်တွင် အခြေခံထားပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုက လူ၏ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုနှင့် လူ၏ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုတို့ကြောင့် အပြည့်အဝ ဖော်ပြခြင်းကို ခံရသည်။ လူသည် ဘုရားသခင်အလုပ်၏ ထင်ရှားသည့် ဥပမာဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်အလုပ်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုအားလုံး၏ အပြုခံအရာနှင့် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုတစ်ခုလုံး၏ ထုတ်ကုန်လည်းဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ဘုရားသခင်သည် လူ၏ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု မပါဝင်ဘဲ တစ်ပါးတည်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါက၊ သူ့အလုပ်တစ်ခုလုံး၏ အကောင်အထည်ပေါ်လာသည့်အရာအဖြစ် အစေခံမည့်အရာ ဘာမျှရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ဤနည်းလမ်းအားဖြင့် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုသည် အနည်းငယ်မျှပင် အရေးပါမှု ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်ပြင်ပမှ အံကိုက်ဖြစ်မည့် အပြုခံအရာ၊ ဤအလုပ်ကို ဖော်ပြနိုင်ပြီး၊ အလုပ်၏ အတိုင်းအဆမရှိသည့် တန်ခိုးနှင့် ဉာဏ်ပညာကို သက်သေပြနိုင်သည့် အပြုခံအရာကို ရွေးချယ်ခြင်းအားဖြင့်သာ ဘုရားသခင့် စီမံခန့်ခွဲမှု၏ ရည်မှန်းချက်ကို စွမ်းဆောင်ရရှိရန် ဖြစ်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ဤအလုပ်အားလုံးကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့် စာတန်ကို အပြည့်အဝ အနိုင်ယူရန် ရည်မှန်းချက်ကို စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လူသည် ဘုရားသခင် စီမံခန့်ခွဲမှုအလုပ်၏ မရှိမဖြစ်သော အစိတ်အပိုင်းဖြစ်ပြီး၊ လူသားတစ်ဦးတည်းကသာလျှင် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုကို အသီးသီးစေရန်နှင့် ယင်း၏အဆုံးစွန်သော ရည်မှန်းချက်ကို စွမ်းဆောင်ရရှိရန် ပြုလုပ်ပေးနိုင်သည်။ လူသားကလွဲ၍ မည်သည့် သက်ရှိအမျိုးအစားကမှ ထိုကဲ့သို့သော အခန်းကဏ္ဍကို တာဝန်မယူနိုင်ပါ။ လူသားသည် စီမံခန့်ခွဲမှုအလုပ်၏ စစ်မှန်သည့် အကောင်အထည် ပေါ်လာသည့်အရာ ဖြစ်လာဖို့ဆိုလျှင်၊ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးနေသည့် လူသားမျိုးနွယ်၏ မနာခံမှု အလုံးစုံသည် ပျောက်ပျက်သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအတွက် လိုအပ်သည်များမှာ လူကို မတူညီသည့် အချိန်များအတွက် လူကို သင့်တော်သည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုပေးရန်နှင့်၊ ဘုရားသခင်က လူသားများအကြား ကိုက်ညီသည့်အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်သွားရန်ဖြစ်သည်။ ဤနည်းလမ်းအားဖြင့်သာ စီမံခန့်ခွဲမှုအလုပ်၏ အကောင်အထည်ပေါ်လာသည့် အရာဖြစ်သော လူတစ်စုသည်သာ နောက်ဆုံးတွင် ရယူခြင်းခံရမည် ဖြစ်သည်။ လူများအကြားရှိ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်ကို ဘုရားသခင်တစ်ပါးတည်းလုပ်သော အလုပ်ဖြင့်သာ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်က သက်သေခံပေး၍ မရနိုင်ပါ။ အောင်မြင်မှု ရရှိရန်အတွက် ထိုကဲ့သို့သော သက်သေခံချက်က သူ့အလုပ်အတွက် သင့်တော်သည့် အသက်ရှင်နေသော လူသားများကို လိုအပ်သည်။ ပထမဦးစွာ ဘုရားသခင်က ထိုသူများအပေါ် လုပ်ဆောင်ပြီး၊ ထိုသူများအားဖြင့် သူ့အလုပ်ကို ဖော်ပြလိမ့်မည်၊ ထို့အတွက်ကြောင့် ဘုရားသခင်၏ ထိုသို့သော သက်သေခံချက်သည် သတ္တဝါများအကြားတွင် ပြုခြင်းခံရလိမ့်မည်။ ဤတွင် ဘုရားသခင်က သူ့အလုပ်၏ ရည်မှန်းချက်ကို ရရှိအောင်မြင်ပြီး ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်သည် သတ္တဝါများအကြားတွင် သူကိုယ်တိုင် တိုက်ရိုက် သက်သေခံ၍ မရသောကြောင့်၊ သူသည် စာတန်ကို အောင်နိုင်ရန်အတွက် တစ်ပါးတည်း မလုပ်ဆောင်ပေ။ သူသာ ထိုသို့လုပ်ဆောင်ရမည်ဆိုလျှင်၊ လူသားကို အကြွင်းမဲ့ လက်ခံယုံကြည်လာစေရန် ဖြစ်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် လူကို သိမ်းပိုက်ရန်အတွက် ဘုရားသခင်က လူ့အပေါ် လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ သို့မှသာလျှင် သူသည် သတ္တဝါများ အားလုံးအကြားတွင် သက်သေခံမှုကို ရရှိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင် တစ်ပါးတည်းကသာ လုပ်ဆောင်ရမည်ဆိုလျှင်၊ လူ၏ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်မှု ရှိတော့မည်မဟုတ်ပေ၊ သို့မဟုတ် လူကသာ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ရန် မလိုအပ်ပါက၊ လူ့အနေဖြင့် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားကို ဘယ်သောအခါမျှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကိုလည်း ထာဝစဉ် သတိပြုမိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ဤနည်းလမ်းနှင့်ဆိုလျှင်၊ ယင်းကို ဘုရားသခင်အလုပ်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုဟု ခေါ်ဆို၍ မရနိုင်ပါ။ လူကပင် သူကိုယ်တိုင် ရုန်းကန်ရ၊ ရှာဖွေရပြီး ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ရပါသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏ အလုပ်ကို နားမလည်ခဲ့ပါက၊ လူအနေဖြင့် နောက်ပြောင်ကျီစယ်နေသကဲ့သို့ ဖြစ်ချေမည်။ သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်၏ အလုပ်မပါဝင်ပါက၊ လူက လုပ်ဆောင်နေသည်မှာ စာတန်၏ အလုပ်ပင်ဖြစ်ပြီး၊ လူသည် ပုန်ကန်သူဖြစ်ကာ မကောင်းမှုကို လုပ်ဆောင်သူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးနေသည့် လူသားမျိုးနွယ်၏ လုပ်ဆောင်မှု အားလုံးတွင် စာတန်က ထုတ်ဖော်ပြသခြင်း ခံရသည်။ ထိုအထဲတွင် ဘုရားသခင်နှင့် သဟဇာတဖြစ်သောအရာ တစ်ခုမျှမရှိဘဲ၊ အားလုံးက စာတန်၏ သရုပ်သကန်ပင် ဖြစ်သည်။ ရူပါရုံများနှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုမပါသည့် မည်သည့်အရာကိုမျှ မပြောခဲ့ပေ။ ရူပါရုံများ၏ အခြေခံပေါ်တွင် လူက လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုကို ရှာတွေ့သည်၊ နာခံခြင်း လမ်းကြောင်းကို သူရှာတွေ့သည်၊ ထိုသို့အားဖြင့် သူသည် သူ၏ အယူအဆများကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ယခင်က မပိုင်ဆိုင်ဖူးသည့် ထိုအရာများကို ရရှိစိမ့်သောငှာ ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်မှ လူသားက သူနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန်၊ သူ၏သတ်မှတ်ချက်များကို လူသားက အပြည့်အဝ နာခံရန်နှင့် ဘုရားသခင် ကိုယ်တိုင် လုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်ကို ရှုမြင်ခြင်းငှာ လူသားက တောင်းဆိုရန်၊ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးကို ကြုံတွေ့ရန်နှင့် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားကို သိရန် အလိုရှိသည်။ အချုပ်အားဖြင့် ထိုအရာများသည် ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှု ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ လူသားနှင့် ပေါင်းစည်းခြင်းက စီမံခန့်ခွဲမှု၊ အကြီးမြတ်ဆုံးသော စီမံခန့်ခွဲမှုဖြစ်သည်။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၁)၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုနှင့် လူ၏လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု