ကြၽန္မက ၂၀၁၇ ခုႏွစ္မွာ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ပထမေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ရလဒ္နည္းနည္း ထြက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့ ေကာင္းခ်ီးကို မက္ၿပီး၊ တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္မိေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က အစြမ္းအစ နည္းတယ္၊ လုပ္ငန္းပိုင္း ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို နားမလည္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ဆင္ေျခကို သုံးၿပီး၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကိုလည္း ဆက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အထက္က ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အစ္မဂ်ဴလီယာက ကြၽန္မကို အလုပ္အေၾကာင္း ေမးတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မက ဘာမွကို မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ တကယ့္အခက္အခဲေတြကိုလည္း ကြၽန္မက နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဂ်ဴလီယာက ကြၽန္မကို ကူညီဖို႔အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ သူက ကြၽန္မကို တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ဘူး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေလ်ာ့ရဲတယ္၊ လွည့္ျဖားတတ္လြန္းတယ္ စသျဖင့္ ေျပာၿပီး၊ ကြၽန္မကို သင္းေထာက္ေတြေရွ႕မွာ ေဖာ္ထုတ္တဲ့အခ်ိန္ေတြ တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ ရွိခဲ့တယ္။ ဂ်ဴလီယာက ကြၽန္မကို ဒုကၡေပးဖို႔၊ သူမ်ားေတြေရွ႕မွာ ကြၽန္မကို အရွက္ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးမွာ အတိုက္အခံျဖစ္လာေရာ။

တစ္ခါက်ေတာ့ စည္းေဝးပြဲတစ္ခု လုပ္ေနတုန္း၊ ကြၽန္မက ဂ်ဴလီယာရဲ႕အလုပ္မွာ အမွားနည္းနည္း ေတြ႕တယ္၊ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ သူ႔ကို ေဝဖန္လိုက္မိတယ္။ ဒီကိစၥေၾကာင့္ သူတို႔က သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္အတုအေယာင္တစ္ေယာက္လို႔ မွားမွားယြင္းယြင္း ထင္ကုန္ၾကေရာ။ ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့မိတာက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီကိစၥ ေဖာ္ထုတ္ခံလိုက္ရၿပီးေတာ့မွ၊ ကြၽန္မလည္း ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ျပဳျပင္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို အေျပာင္းအလဲလုပ္မွာကို စိုးရိမ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ဂ်ဴလီယာ့ဆီ ျမန္ျမန္သြားၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိစစ္ၿပီး ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပလိုက္တယ္။ ဒီကိစၥက အဲဒီေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မက ထင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ကြၽန္မရဲ႕အထက္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကြၽန္မဆီ ေရာက္လာၾကေတာ့ ကြၽန္မလည္း အံ့ဩသြားတယ္။ ကြၽန္မက တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္တာဟာ ႀကီးႀကီးမားမား ေပါ့ဆမႈႀကီး ျဖစ္သြားၿပီတဲ့၊ ကြၽန္မက ျပဳျပင္ခံရတာကို လက္မခံခဲ့သလို၊ တျခားလူေတြကိုလည္း တိတ္တိတ္ေလး ပ်က္စီးေစတယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ေျပာၾကေရာ။ ဒါက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္ေပါ့။ အဲဒါကို ၾကားရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မအေနနဲ႔ အဲဒါကို လက္ခံလိုက္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာလည္း ျငင္းခုံေနမိတယ္၊ ငါက တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့အစြမ္းအစကိုက အဲဒါကို လုပ္ဖို႔ ညံ့ဖ်င္းလြန္းခဲ့တာပါ။ တျခားလူေတြကို တိတ္တိတ္ေလး ဖ်က္ဆီးေနတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္္ၿပီးေတာ့ ငါ့အမွားကို ဝန္ခံၿပီးသြားၿပီ။ ဂ်ဴလီယာကို ေတာင္းပန္လိုက္တယ္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို စိစစ္ျပလိုက္တယ္။ အဲဒါကို ဘာလို႔ ရွင္တို႔က ဒီကိစၥကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားဦးမွာလဲ ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔က ကြၽန္မကို ဘယ္လိုပဲ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖြဲ႕၊ ကြၽန္မက လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနအရ ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မကို ဖတ္ျပတယ္၊ “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအၾကား မိမိတို႔၏ အပ်က္သေဘာကို အစဥ္အၿမဲ ဖြင့္ေျပာေသာသူမ်ားသည္ စာတန္၏ အေစအပါးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး သူတို႔သည္ အသင္းေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾက၏။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို တစ္ေန႔တြင္ ႏွင္ထုတ္ၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းရမည္။ အကယ္၍ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံေသာ စိတ္ႏွလုံး မရွိပါက၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံေသာ စိတ္ႏွလုံး မရွိပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္႐ုံသာမက၊ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံလုပ္ေသာသူ ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း ရွိရမည့္အစား သူ႔ကို ခုခံျခင္းသည္ ယုံၾကည္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ဆုံး အရွက္ရဖြယ္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ အေျပာအဆိုႏွင့္ အျပဳအမူတို႔၌ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ေလးနက္မႈမရွိဘဲ၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ားထက္ပင္ ပို၍ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ သမား႐ိုးက် နတ္ဆိုးမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။ မိမိတို႔၏ အဆိပ္ရွိ၍ မလိုမုန္းထားရွိေသာ အေျပာအဆိုမ်ားကို အသင္းေတာ္အတြင္း ဖြင့္ေျပာတတ္သူမ်ား၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားၾကား ေကာလာဟလမ်ား ျဖန႔္ကာ၊ စိတ္သေဘာ မတိုက္ဆိုင္ျခင္းကို ဆြေပးေသာသူမ်ားႏွင့္ အုပ္စုမ်ားဖြဲ႕ေသာ သူတို႔သည္ အသင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုသည္ ဘုရားသခင္အမႈ၏ ျခားနားေသာ ေခတ္ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ ေသခ်ာေပါက္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းခံရမည့္သူမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ဤလူမ်ားသည္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း ခံရေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဂ်ဴလီယာကို ေဝဖန္တာဟာ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို တကယ္ပဲ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေစတယ္လို႔ သိလိုက္ရေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း နားေထာင္မိေလေလ၊ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ပိုၿပီး ေၾကာက္မိေလေလေပါ့။ ဒါေပမဲ့ “စာတန္၏ အေစအပါးမ်ား”၊ “အသင္းေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾက၏”၊ “ႏွင္ထုတ္”၊ “ဖယ္ရွားရွင္းလင္းရမည္” ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို ၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မ အဲဒါေတြကို လက္မခံရဲခဲ့ဘူး။ လက္ခံလိုက္ရင္ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မက ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ခံရမွာ မဟုတ္ဘူးလားဆိုၿပီး ေၾကာက္မိတယ္ေလ။ အဲဒီလိုဆို ကြၽန္မက ကယ္တင္ျခင္းကို ရႏိုင္ပါဦးမလားေပါ့။ ကြၽန္မက ဒီအခ်က္ကို လက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ေခါင္းေဆာင္ကို မေက်မနပ္ေျပာမိတယ္။ သူက ကြၽန္မကို တိုက္ခိုက္ဖို႔၊ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တမင္တကာ အသုံးျပဳေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္ေလ။ ကြၽန္မလည္း တကယ္ကို စိတ္ထဲမွာခံစားလာရၿပီး ေျပာလိုက္ေရာ၊ “ရွင္က ကြၽန္မကို ျပႆနာေျဖရွင္းလို႔ရေအာင္ သမၼာတရားနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေနတာ လုံးဝ မဟုတ္ဘူး။ ရွင္က ကြၽန္မကို တိုက္ခိုက္ေနတာပဲ” ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိျမင္မႈ လုံးဝမရွိဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားၿပီး ကြၽန္မကို ကူညီဖို႔ ဆက္ၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္ေအာင္ ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔အတြက္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံေတြကိုလည္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဘာေတြကိုပဲ ေျပာေျပာ၊ ကြၽန္မက နားလည္သေဘာေပါက္မႈ လုံးဝ မရွိေသးဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မက တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္မေနဘူး၊ သမၼာတရားကိုလည္း လက္မခံဘူး၊ ေနာင္တရျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာထားတစ္ခုေတာင္ ရွိမေနဘူးဆိုတာေတြကို ျမင္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို ထုတ္ပယ္လိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ေခြယိုင္သြားေရာ။ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပုံေတြ၊ ႏွစ္ႏွစ္ သုံးႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ယုံၾကည္သူအသစ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့တာေတြကို ေတြးလိုက္မိတယ္။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္က အခုဆို အဆုံးသတ္ဆီကို နီးကပ္ေနၿပီ။ လူေတြကို သူတို႔ရဲ႕အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ထုတ္ေဖာ္ၿပီး အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ဖို႔အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီအေရးႀကီးလြန္းတဲ့အဆင့္မွာ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္မခံသူအျဖစ္ ထုတ္ေဖာ္ခံရတယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မက ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံလိုက္ရၿပီ ဆိုတဲ့သေဘာ မဟုတ္ဘူးလား။ အခုကစၿပီး ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ပိုၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ဆိုတာ အခ်ည္းႏွီးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ကြၽန္မမွာ ဘာအနာဂတ္မွ ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေၾကာက္မိတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနက ေန႔တိုင္း ပိုဆိုးလာေရာ။ ဘယ္တာဝန္ကိုမွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဘာမွသုံးမရသူတစ္ေယာက္လို ခံစားရတယ္။ ဘုရားက စြန႔္ပစ္လိုက္ၿပီဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က အၿမဲတမ္း ရွိေနေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျပည့္ႏွက္ၿပီး၊ ေန႔တိုင္း ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္လာတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ကြၽန္မကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔၊ ကိုယ့္က်ရႈံးမႈကေန သင္ယူဖို႔ တိုက္တြန္းရင္း၊ ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္အေၾကာင္းကို ဆက္ၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၾကေပမဲ့၊ ကြၽန္မက ေခါင္းမာမာနဲ႔ ယုံၾကည္ခဲ့မိတာက၊ ကြၽန္မဟာ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသူအျဖစ္ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီးၿပီေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္ၿပီး အားထုတ္ဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ေတြ အလကားျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ဘယ္လိုတာဝန္ေတြပဲ ေပးေပး၊ ကြၽန္မက အဲဒါေတြကို အပ်က္သေဘာ၊ ျဖစ္သမွ် လက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းေတာ့တယ္။ ဝတ္ေက်တမ္းေက် လုပ္တာဆိုေတာ့ ဘာအက်ိဳးရလဒ္မွ မရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျခခံၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မကို သီးသန႔္ခြဲထုတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္က ဘာမွ စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ဘူး၊ ေသမိန႔္က်သလို ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ဘဝက လုံးဝ ပ်က္စီးသြားၿပီဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တာဝန္တစ္ခုမွ မရွိဘဲ၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါဦးမလား။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြၽန္မက ဖုတ္ေကာင္လိုပဲ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို ပစ္ပယ္လိုက္ၿပီဆိုၿပီး မၾကာမၾကာ ခံစားေနခဲ့ရတယ္။ ဆုေတာင္းဖို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ ရွက္မိတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ဖို႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ မထင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မကို အားေပးၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ျပခဲ့တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဟာ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူေတြအတြက္ပဲ၊ ကြၽန္မအတြက္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့မိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သခင္ေယရႈက “ျဖဴစင္ေသာအရာကို ေခြးတို႔အား မေပးၾကႏွင့္၊ ပုလဲရတနာတို႔ကို ဝက္တို႔ေရွ႕မွာ မခ်မထားၾကႏွင့္” ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မလို လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုလုပ္ စကားေျပာႏိုင္မွာလဲ။ အဲဒီကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္မမွာ ေန႔တိုင္း ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ဘုရားက ကြၽန္မကို အမွန္တကယ္ စြန႔္ပစ္လိုက္ၿပီဆိုရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ဘဝျဖစ္တည္မႈက ဘာမ်ား အဓိပၸာယ္ရွိမွာလဲ။ တစ္ေန႔ေန႔မွာ အျပစ္ဒဏ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေသလိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္။ ေန႔တိုင္း စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္ရင္း၊ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ျပည့္ႏွက္လာေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး လႈံ႕ေဆာ္ေပးလိုက္တဲ့ အရာတစ္ခု ေပၚလာခဲ့တယ္။

ကြၽန္မက သူနာျပဳအလုပ္တစ္ခု ရတယ္၊ အဲဒီမွာ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္ရွင္က ေတာ္ေတာ္ စာနာမႈရွိသလို၊ ကြၽန္မကိုလည္း အသက္တာမွာ ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အားတက္ၿပီး၊ ကြၽန္မက ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္ရွင္ကို ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝေပးမိတယ္၊ သူကလည္း ဘုရားရဲ႕ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဧဝံေဂလိတရားကို ဝမ္းသာအားရ လက္ခံသြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားသြားတာ။ ဘုရားက ကြၽန္မကို မစြန႔္ပစ္ေသးဘူး။ ကြၽန္မကို ဆက္ၿပီး သနားက႐ုဏာ ျပဖို႔၊ ကယ္တင္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနေသးတယ္ဆိုတာကို ဒီအေတြ႕အႀကဳံကေန ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ေတြ မလုံမလဲျဖစ္လြန္းေတာ့ ငိုယိုၿပီး၊ ဘုရားကို တိုင္တည္မိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ဒီလိုမ်ိဳး အပ်က္သေဘာေဆာင္မေနခ်င္ပါဘူး။ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေတာ္မူပါ” ေပါ့။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကိုလည္း ကြၽန္မ ေတြ႕မိတယ္၊ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီး ဘုရားသခင္က လူတို႔အား သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ စီရင္သည္ကို ေတြ႕ရေသာအခါ ၎တို႔သည္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ေပၚလာကာ ဆန႔္က်င္ကြဲလြဲသည္ဟု ခံစားၾကသည္။ ဥပမာ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္မခံသျဖင့္ ဘုရားသခင္က သင့္ကိုႏွစ္သက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သင့္ကိုလက္ခံျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ သင္သည္ ဒုစ႐ိုက္အမႈျပဳသူ၊ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင့္အား ၾကည့္႐ုံမွ်ႏွင့္ စိတ္မခ်မ္းသာေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ သူသည္ သင့္ကို အလိုမရွိေၾကာင္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ဆိုသည္။ လူတို႔က ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးလွ်င္ ‘ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွာ ကြၽန္ုပ္ကို ရည္႐ြယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အလိုမရွိေၾကာင္း အခိုင္အမာ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို စြန႔္ပစ္ထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ကြၽန္ုပ္သည္လည္း ဘုရားသခင္ကို ေနာက္ထပ္ ယုံၾကည္ေတာ့မည္မဟုတ္’ ဟု စဥ္းစားၾကသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ေသာအခါတြင္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အေျခအေနမ်ားကို ဘုရားသခင္ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး လူတို႔ကို ရႈတ္ခ်သည့္ အရာအခ်ိဳ႕ကို မိန႔္ႁမြက္ေသာေၾကာင့္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အထင္လြဲမႈမ်ား မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚေသာသူမ်ား ရွိၾကသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ၎တို႔ကို ဦးတည္သည္၊ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ကယ္တင္မည္မဟုတ္ေပဟု စဥ္းစားလ်က္ ၎တို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းလာၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မ်က္ရည္က်သည္အထိ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ မလိုက္ခ်င္ေတာ့ေပ။ ဤသည္မွာ တကယ္ကို ဘုရားသခင္အေပၚ နားလည္မႈလြဲျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကို သင္နားမလည္သည့္အခါ ဘုရားသခင္ကို ပုံေဖာ္သတ္မွတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားသင့္ေပ။ ဘုရားသခင္ မည္သည့္လူစားမ်ိဳးကို စြန႔္ပစ္သည္ကိုျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ လူမ်ားကို သူလက္ေလွ်ာ့သည္ကိုျဖစ္ေစ မည္သည့္အေျခအေနမ်ားတြင္ လူမ်ားကို သူေဘးဖယ္သည္ကို သင္မသိေပ။ ဤအရာအားလုံးအတြက္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိသည္။ ဤအေသးစိတ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သင္ အျပည့္အဝ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈမရွိလွ်င္ သင္သည္ အလြန္စိတ္ခံစားလြယ္ေလ့ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ခြန္းအေပၚ အေျခခံကာ သင့္ကိုယ္သင္ ေဘာင္ခတ္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ျပႆနာမျဖစ္သေလာ။ ဘုရားသခင္က လူမ်ားကို တရားစီရင္သည့္အခါ သူရႈတ္ခ်သည့္ ၎တို႔၏ အဓိကသြင္ျပင္လကၡဏာမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္ တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္သည့္ အရာမွာ လူမ်ား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အႏွစ္သာရမ်ားျဖစ္သည္။ သူသည္ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမ်ားကို ရႈတ္ခ်သည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ ဆန႔္က်င္ျခင္း သ႐ုပ္သကန္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သူရႈတ္ခ်သည္။ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္မႈ မရွိျခင္းအတြက္၊ ဘုရားသခင္ကို အစဥ္သျဖင့္ ဆန႔္က်င္ျခင္းအတြက္၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား အစဥ္ရွိျခင္းအတြက္ ၎တို႔ကို သူရႈတ္ခ်သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုသို႔ေသာ စီရင္ရႈတ္ခ်ျခင္းက ဘုရားသခင္သည္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားရွိသည့္ လူမ်ားကို စြန႔္ပစ္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု မဆိုလိုေပ။...ဘုရားသခင္ထံမွ စီရင္ရႈတ္ခ်သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုမွ် ၾကားရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ စီရင္ရႈတ္ခ်ျခင္းခံရေသာေၾကာင့္ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ စြန႔္ပစ္ျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္ကာ ကယ္တင္ျခင္း ခံရေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု သင္ေတြးၿပီး ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သင္သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာကာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သုဥ္းေလေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာမူ ဘုရားသခင္သည္ လူမ်ားကို မစြန႔္ပစ္ရေသးေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နားလည္မႈလြဲကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပစ္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ‘မိုက္ေသာသူတို႔မူကား၊ ဉာဏ္မရွိေသာေၾကာင့္ ေသၾကလိမ့္မည္။’ (သုတၱံက်မ္း ၁၀:၂၁) ဟူ၍ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၏ စကားမ်ား၌ ျပည့္စုံသကဲ့သို႔ လူမ်ားကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လက္ေလွ်ာ့သည့္အခ်ိန္ထက္ ပို၍ ေသေရးရွင္ေရးျဖစ္ျခင္း မရွိေပ။ လူမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းသည့္အခ်ိန္ထက္ ပို၍ မိုက္မဲသည့္ အျပဳအမူ မရွိေပ။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူမ်ားကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားပုံရသည့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ဖတ္သည္။ အမွန္မွာမူ ယင္းတို႔သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် သ႐ုပ္ေဖာ္ထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္တို႔ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔မွာ သမၼာတရားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းဆိုင္ရာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် သ႐ုပ္ေဖာ္ထားျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ေဒါသ၊ သို႔မဟုတ္ အမ်က္ထြက္ေသာအခ်ိန္အတြင္းတြင္ ဘုရားသခင္ မိန႔္ႁမြက္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္လည္း ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သမၼာတရားျဖစ္သည့္အျပင္ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ လူမ်ားသည္ ဤအရာကို နားလည္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအရာကိုမိန႔္ႁမြက္ရာ၌ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူတို႔အား သမၼာတရားကို နားလည္ခြင့္ေပးရန္ႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နားလည္ခြင့္ေပးရန္ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ တစ္စုံတစ္ဦးကို ေဘာင္ခတ္ရန္ လုံးဝမဟုတ္ေပ။ ယင္းတို႔သည္ လူတို႔၏ ေနာက္ဆုံး အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း ျဖစ္ဖို႔မဆိုထားဘိ၊ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္၊ ဆုလာဘ္တို႔ႏွင့္ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္ေပ။ ဤသည္တို႔မွာ လူတို႔ကို တရားစီရင္ရန္ႏွင့္ ျပဳျပင္ရန္ မိန႔္ႁမြက္ထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ သူ၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႏွင့္အညီ အသက္မရွင္ေသာ လူတို႔အေပၚ အမ်က္ထြက္ျခင္းရလဒ္ ျဖစ္ကာ လူတို႔ကို ႏိုးထေစရန္၊ လႈံ႕ေဆာ္ရန္ မိန႔္ႁမြက္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးမွလာေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔တေစ လူအခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္ထံမွ တရားစီရင္မႈႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေျပာဆိုခ်က္ တစ္ခုမွ်အတြက္ေၾကာင့္ ေမွာက္မွားၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေက်ာခိုင္းသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔အတြက္ မည္သည့္အရာ ေကာင္းမြန္သည္ကို မသိၾက၊ ၎တို႔သည္ အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ကာ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံၾကေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ အယူအဆမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ မွန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို စတင္ႏိုင္သည္ (၁)) ကြၽန္မလည္း ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဆက္ဖတ္ေနမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ရင္း က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုလည္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ခံစားခဲ့ရတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဘုရားက အခုလို မိန႔္ဆိုတဲ့အခါမ်ိဳးေပါ့၊ “ဤသည္တို႔မွာ လူတို႔ကို တရားစီရင္ရန္ႏွင့္ ျပဳျပင္ရန္ မိန႔္ႁမြက္ထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ သူ၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႏွင့္အညီ အသက္မရွင္ေသာ လူတို႔အေပၚ အမ်က္ထြက္ျခင္းရလဒ္ ျဖစ္ကာ လူတို႔ကို ႏိုးထေစရန္၊ လႈံ႕ေဆာ္ရန္ မိန႔္ႁမြက္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးမွလာေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔တေစ လူအခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္ထံမွ တရားစီရင္မႈႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေျပာဆိုခ်က္ တစ္ခုမွ်အတြက္ေၾကာင့္ ေမွာက္မွားၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေက်ာခိုင္းသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔အတြက္ မည္သည့္အရာ ေကာင္းမြန္သည္ကို မသိၾက၊ ၎တို႔သည္ အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ကာ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံၾကေပ။” ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို ႏိုးၾကားေစခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕သေဘာထားကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့မွ၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္မိတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေဖာ္ထုတ္တဲ့၊ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တဲ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေခါင္းေဆာင္က ဖတ္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မက စီရင္ခ်က္ခ်ခံရသလို ခံစားမိခဲ့တာကိုး။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက တရားစီရင္မႈနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးက ခုခံလြန္းခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ျပင္းထန္တယ္ဆိုေပမဲ့၊ အဲဒါေတြက ကြၽန္မတို႔ကို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိေအာင္၊ ေနာင္တရေအာင္၊ ေျပာင္းလဲေအာင္ ကူညီဖို႔ ရည္႐ြယ္တယ္ဆိုတာကို၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြက ျပင္းထန္လို႔ အေၾကာင္းခိုင္လုံေနတဲ့အတြက္ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ေခါင္းမာတဲ့ စိတ္သေဘာထားက အမွန္ကို ဝန္မခံမိေအာင္ တားထားခဲ့တယ္။ ထုတ္ပယ္ခံရၿပီးတာေတာင္ အသိတရား ရမလာခဲ့ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ထုတ္ေဖာ္ေနတယ္၊ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းေနတယ္ဆိုၿပီး တလြဲ ယုံၾကည္ေနခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လက္ေလွ်ာ့ေနၿပီး၊ စိတ္ကုန္ေနရင္းနဲ႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုမွာ ဆက္ၿပီး ပိတ္မိခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေလေလ၊ ေနာင္တရေလ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေခါင္းမာမႈနဲ႔ ပုန္ကန္မႈကို မုန္းတီးမိတယ္။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ အမွန္တကယ္ နားလည္ခဲ့တာ နည္းလြန္းပါလားလို႔ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ျပန္သတိရသြားတယ္၊ “လူသားကို ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေအာင္ ျပဳျခင္းသည္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားအားျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ အဓိကအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ အမ်က္ေဒါသ၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္၊ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းတို႔ ပါဝင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို အဓိကအားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ စုံလင္ေစသည္။ လူအခ်ိဳ႕က နားမလည္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းအားျဖင့္သာ လူသားကို စုံလင္ေစႏိုင္သနည္းဟု ေမးျမန္းၾက၏။ ၎တို႔က ‘အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို က်ိန္ဆဲမည္ဆိုလွ်င္၊ လူသားသည္ ေသဆုံးသြားမည္ မဟုတ္သေလာ။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို တရားစီရင္မည္ဆိုလွ်င္ လူသားသည္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရမည္ မဟုတ္သေလာ။ ဤသို႔ဆိုေသာ္ သူ႔ကို အဘယ္သို႔ စုံလင္ေအာင္ျပဳႏိုင္ဦးမည္နည္း’ ဟု ေျပာၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ စကားမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို မသိေသာလူမ်ားက ေျပာေသာ စကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က်ိန္ဆဲသည့္အရာမွာ လူသား၏ ပုန္ကန္ျခင္းကို ျဖစ္ၿပီး သူတရားစီရင္သည့္အရာမွာ လူသား၏ အျပစ္မ်ားကို ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ မညႇာမတာ၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း သူသည္ ဤခက္ထန္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ လူ၏နာမ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာကို ေဖာ္ထုတ္လ်က္ လူသားအတြင္းမွ အရာအားလုံးကို ေဖာ္ထုတ္ေလ၏။ သို႔ရာတြင္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ တရားစီရင္မႈအားျဖင့္ သူသည္ လူသားအား လူ႔ဇာတိဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရ၏ နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာ အသိပညာကို ေပးေသာေၾကာင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းျဖစ္သည္။ လူသား၏ ဇာတိပကတိသည္ အျပစ္ျဖစ္ၿပီး စာတန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည္၊ ယင္းသည္ ပုန္ကန္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ခံရသည့္အရာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားအား သူ႔ကိုယ္သူ သိေစရန္ သူ႔အေပၚတြင္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်ေရာက္ရမည္ျဖစ္ကာ စစ္ေဆးျခင္း အမ်ိဳးအစားတိုင္းကို အသုံးျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါမွသာလွ်င္ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ ထိေရာက္မႈရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို အရင္က အႀကိမ္ႀကိမ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ဘာျဖစ္လို႔ နားမလည္ခဲ့ေသးတာလဲ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္က တရားစီရင္မႈနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ လူေတြကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ပါတယ္။ လူေတြက စာတန္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနၾကပါၿပီ၊ ဘုရားရဲ႕တရားစီရင္မႈနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မရွိဘဲနဲ႔၊ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ရရွိဖို႔ေနေနသာသာ၊ ကြၽန္မတို႔က ကြၽန္မတို႔ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈရဲ႕ အရွိတရားနဲ႔ အႏွစ္သာရကို ဘယ္ေတာ့မွ အမွန္တကယ္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္လိုက္ၿပီဆိုရင္၊ အဲဒါက ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္းနဲ႔ ထာဝရ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္း သေဘာပဲ၊ ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ အဆုံးသတ္နဲ႔ ပန္းတိုင္တစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ဘူးလို႔ ၫႊန္ျပေနတယ္ဆိုၿပီးကြၽန္မက မွားမွားယြင္းယြင္းနဲ႔ အဓိပၸာယ္မဲ့ ယုံၾကည္ခဲ့မိတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕နားလည္သေဘာေပါက္မႈက အဓိပၸာယ္မဲ့ၿပီး လြဲမွားခဲ့တာပါ။ လူေတြကို ကယ္တင္ရာမွာ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မက မဆိုသေလာက္ေလးပဲ သိခဲ့တာ။ ဟိုအရင္ ဘုရားသခင္ မိန႔္ဆိုခဲ့တာကို ကြၽန္မ ျပန္သတိရသြားတယ္၊ “လူကို ကယ္တင္ရန္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းလဲေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လက္ေတြ႕က်မွန္းကို ဒီေန႔မွပဲ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္မိတာပါ။ ဘုရားက လူေတြကို အဆုံးစြန္ဆုံး အတိုင္းအတာထိ ကယ္တင္ပါတယ္။ လူေတြကိုယ္တိုင္က သမၼာတရား လိုက္စားမႈကို စြန႔္ပစ္ဖို႔ မေ႐ြးခ်ယ္ဘူးဆိုရင္၊ ဘုရားကလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ လြယ္လြယ္ေလး လက္ေလွ်ာ့လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႐ိုး႐ိုးသားသား မေမးၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ “ဘုရားက ငါ့လုပ္ရပ္ေတြကို အေျခခံၿပီး ငါ့ကို မကယ္တင္ခ်င္ခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ ငါက ဘုရားရဲ႕ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းကို ခံရၿပီးေလာက္ၿပီ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါက အမွန္ပဲဆိုရင္၊ ဘုရားက ငါ့ကို တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ဖို႔၊ ငါ့ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ထုတ္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ အေျခအေနေတြ စီစဥ္ဖို႔၊ ငါ့ကိုယ္ငါ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး နားလည္ေအာင္ ငါ့ကို လမ္းျပဖို႔နဲ႔ အသိဉာဏ္ပြင့္ေစဖို႔ဆိုတာေတြ လိုအပ္ပါဦးမလား။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကလည္း ငါ့ကိုယ္ငါ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ေျပာင္းလဲေအာင္ ကူညီေပးဖို႔အတြက္၊ ငါ့ကို ျပဳျပင္ၿပီး သတိေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ဘုရားရဲ႕လက္ေတြ႕က်ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ကယ္တင္ျခင္းပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ ငါက လူေတြအေပၚ ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ပုံ နည္းလမ္းေတြကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကိုလည္း အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ဘုရားကို အထင္လြဲတယ္။ အပ်က္သေဘာေဆာင္ရင္းနဲ႔ ေနထိုင္ၿပီး ဘုရားကို အာခံခဲ့တယ္။ ငါဟာ အဆင္အျခင္မဲ့ခဲ့ပါလား” ေပါ့။ ဒီအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေတာ့မွ၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ထုံထိုင္းေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးက ေနာက္ဆုံးမွာ တစ္ခုခုကို စၿပီး ခံစားမိတယ္၊ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ အနာဂတ္မွာ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဘယ္လို အေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ က်ရႈံးမႈေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံရႀကဳံရ၊ ကြၽန္မက ကိုယ္ေတာ့္ကို အထင္မလြဲမွားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ေနာင္တကို ရႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေလးအနက္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ခ်င္ပါတယ္၊ သင္ခန္းစာေတြ ယူခ်င္ပါတယ္၊ သမၼာတရားကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕က်န္ေသးတဲ့ အသက္တာမွာ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖည့္ဆည္းခ်င္ပါတယ္” ေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက အဲဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္းက ကြၽန္မရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံေတြအေၾကာင္းကို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးမိတယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္က ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ ပို႔ေပးတယ္။ ကြၽန္မကိုလည္း သတိေပးတယ္၊ ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့၊ “မင္း ဘာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ခံခဲ့ရလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာတစ္ခုစီကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ပါ၊ ၿပီးရင္ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သက္ဆိုင္တဲ့ သမၼာတရားေတြကို အသုံးျပဳပါ။ အဲဒီေတာ့မွ မင္းအေနနဲ႔ ဒီကိစၥေတြကို အမွန္တကယ္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္မယ္” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္တယ္၊ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္မခံဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဘာေၾကာင့္ ေျပာခဲ့တာလဲ။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္တယ္ဆိုတာ ဘယ္အျပဳအမူေတြက ျပခဲ့တာလဲ။ ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မက အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္း၊ ကိုယ့္ဇာတိပကတိကိုပဲ ဦးစားေပးခဲ့တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္မိတယ္။ ေျဖရွင္းနည္းေတြအတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာမ်ိဳး၊ ေပးဆပ္တာမ်ိဳးကို ကြၽန္မ ေရွာင္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာက ပင္ပန္းလြန္းလိမ့္မယ္၊ ေခါင္းရႈပ္ရလိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ၿပီး၊ လွည့္ျဖားတဲ့ နည္းလမ္းေတြကိုေတာင္ ေနာက္ဆုံး အသုံးျပဳမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အစြမ္းအစကို ဆင္ေျခအျဖစ္ သုံးၿပီး၊ ျပႆနာကို အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ လႊဲလိုက္မယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဒုကၡမေရာက္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ ျပႆနာေတြကို ေနာက္ဆုံးမွာ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္၊ ကြၽန္မက ဘာကိုမွ တာဝန္ယူရမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ တစ္ခါတုန္းက အလုပ္ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ အစီရင္ခံခဲ့တာကို ျပန္သတိရမိတယ္၊ သူတို႔ တုံ႔ျပန္တာက၊ “မင္းက ျပႆနာေတြ ႀကဳံရၿပီဆိုရင္၊ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘာမွ ႀကိဳးစားအားမထုတ္ဘူး။ အဲဒီအစား အခက္အခဲေတြကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုလို သေဘာထားၿပီး၊ သူမ်ားေတြဆီကို လႊဲေပးတယ္။ မင္းရဲ႕အခက္အခဲေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သမၼာတရားကို ရွာေဖြခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ မင္းအေနနဲ႔ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးေတြ ရသြားခဲ့မွာပဲ” တဲ့။ ဒါကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမယ့္အစား၊ ေဒါသထြက္လာတယ္၊ ျပႆနာေတြကို အစီရင္ခံတာ ဘာမ်ား မွားလို႔လဲ။ အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘူးလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာႏိုင္တာလဲ။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ျငင္းခုံမိေရာ။ ဒီအေၾကာင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ ဒါေတြက ကြၽန္မအေနနဲ႔ သမၼာတရားကို မရွာေဖြခဲ့တဲ့ပုံစံ၊ လက္မခံခဲ့ပုံစံ အတိအက်ပါပဲ။ ဂ်ဴလီယာက ကြၽန္မရဲ႕ျပႆနာေတြကို အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာက္ျပၿပီး၊ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခ်ိန္အတြင္းမွာ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ျပန္သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမယ့္အစား၊ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေတးထားၿပီး လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ အလုပ္က သူ႔အမွားေတြကိုပဲ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီးေတာ့၊ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႔ကို ေဝဖန္တယ္။ ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္အသက္တာကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့တာေတြပါ။ ကြၽန္မရဲ႕မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ ေဖာ္ထုတ္ခံရခ်ိန္မွာလည္း၊ တာဝန္ယူရမွာကို ေရွာင္ေျပးလို႔ရေအာင္ဆိုၿပီး၊ ကြၽန္မက ဂ်ဴလီယာကို မ႐ိုးမသား ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေၾကာင္း ျပလိုက္ၿပီးေတာ့၊ ႀကီးေလးတဲ့ ျပႆနာကို ေလ်ာ့ႏိုင္သမွ် ေလ်ာ့ေအာင္ ႀကံစည္ခဲ့တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕အျပဳအမူကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔အညီ ေဖာ္ထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း၊ ကြၽန္မက စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဝန္ခံလိုက္ေပမဲ့ ႏႈတ္ကေန အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သုံးၿပီး ကြၽန္မကို တိုက္ခိုက္တယ္၊ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မ အဆင္အျခင္မဲ့ စြပ္စြဲခဲ့မိတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြအားလုံးက ကြၽန္မဟာ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္တယ္ဆိုတဲ့ သ႐ုပ္သကန္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ေနာက္ပိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပိုၿပီး ဖတ္မိေတာ့မွ၊ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္တြင္းအေျခအေနကို ပိုၿပီး ရွင္းလင္းတဲ့ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ ရခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မိန႔္ဆိုတာက၊ “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းမွ သန႔္စင္သြားရန္ႏွင့္ သင္၏ အသက္ စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲမႈကို ႀကဳံရဖို႔ သင္ ဆႏၵရွိပါက၊ သင့္အေနျဖင့္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းတို႔ ရွိရမည္။ သမၼာတရားကို လက္ခံျခင္းဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ သမၼာတရားကို လက္ခံျခင္း ဆိုသည္မွာ သင္၌ မည္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး မဆိုရွိပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး၏ မည္သည့္ အဆိပ္မ်ား၊ စာတန္၏ အဆိပ္မ်ားက သင္၏ သဘာဝဗီဇထဲတြင္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဤအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေဖာ္ထုတ္သည့္အခါ သင္ ဝန္ခံၿပီး နာခံသင့္သည္၊ ကြဲျပားသည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈတစ္ခုကို သင္ ျပဳ၍မရသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း မိမိကိုယ္ကို သိရွိသင့္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းဟု ဆိုလိုေပသည္။ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ၏ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ားက မည္မွ်ျပင္းထန္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္စကားမ်ားကို အသုံးျပဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ သူေျပာသည့္အရာသည္ သမၼာတရား ျဖစ္သေ႐ြ႕ ယင္းကို သင္ လက္ခံႏိုင္ၿပီး၊ လက္ေတြ႕အရွိတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသေ႐ြ႕ ယင္းတို႔ကို သင္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္၏။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ မည္မွ် နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း နားလည္သည္ကို ပဓာနမထားဘဲ ၎တို႔ကို သင္ နာခံႏိုင္ၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၾကသည့္ အလင္းကို သင္ နာခံေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို အဆင့္တစ္ခုထိ ရွာေဖြလိုက္စားၿပီးသည့္အခါတြင္၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ား ေျပာင္းလဲမႈကို စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္ေပသည္။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာ လူတို႔သည္ လူသားသဘာဝ အနည္းငယ္မွ် ရွိၾကလွ်င္ပင္၊ ေကာင္းမႈအခ်ိဳ႕ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကၿပီး၊ ဘုရားသခင္အတြက္ စြန႔္လႊတ္ကာ အသုံးခံႏိုင္လွ်င္ပင္၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ မရွင္းမလင္းျဖစ္ကာ သမၼာတရားကို ေလးေလးနက္နက္ သေဘာမထားၾကေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔၏ အသက္စိတ္သေဘာထားသည္ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းလဲေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း) ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို လက္ခံတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေပၚ သူ႔ရဲ႕သေဘာထားဟာ အႂကြင္းမဲ့ ဝန္ခံျခင္း၊ လက္ခံျခင္းနဲ႔ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း ျဖစ္သင့္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ျပင္းထန္သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ပါဝင္သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းျခင္းနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးမႈ ပါဝင္သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ အၿမဲတမ္း လက္ခံၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံသင့္တယ္။ ဒါက လူတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ အသိစိတ္ပါပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အေျခအေနကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ကြၽန္မတို႔က ႀကိဳးစားအားထုတ္ရႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔က လက္ခံျခင္းနဲ႔ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာထားတစ္ခုကို ထိန္းသိမ္းထားသင့္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သမၼာတရားျဖစ္တယ္၊ ဘုရားရဲ႕ ေဖာ္ထုတ္မႈေတြက အျဖစ္မွန္ျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေနတယ္ဆိုတာေတြကို ယုံၾကည္သင့္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို “အာမင္” ထူးသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက်ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေန အစစ္အမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ေနမွန္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေပမဲ့၊ လက္မခံခဲ့မိဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔၊ အပ်က္သေဘာျဖစ္ေစဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အသုံးခ်ေနတယ္လို႔ေတာင္ မဆင္မျခင္ စြပ္စြဲမိတာပါ။ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းကို လက္မခံတဲ့အျပင္၊ ကိုယ္ ယူရမယ့္တာဝန္ကိုပါ သူမ်ားေတြဆီ လႊဲေပးလိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို တကယ္ကို လုံးဝ လက္မခံခဲ့တာပါ။ ေတာ္ေတာ္အဆင္အျခင္မဲ့ခဲ့တဲ့ ကြၽန္မပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီကေန အႀကံျပဳခ်က္ေတြ၊ အကူအညီေတြ၊ ျပဳျပင္တာေတြလို အျပဳသေဘာေဆာင္တာေတြေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ ကြၽန္မက အဲဒါေတြကို ဘုရားသခင္ဆီကေန မခံယူႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ က်ိဳးႏြံမနာခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကြၽန္မကို ျပဳျပင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္တဲ့ သူေတြကို စြပ္စြဲခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ေလေလ၊ ကိုယ့္ရဲ႕လူ႔သဘာဝ ကင္းမဲ့မႈကို ပိုၿပီး သေဘာေပါက္ေလပဲ။ ေတာ္ေတာ္ကို ရွက္ခဲ့မိပါတယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္ခံသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဝန္ခံလိုက္မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွ်ေဝခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ျပန္ဖတ္တယ္။ အဲဒါေတြကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ၿပီး ဆုေတာင္းရင္း ဖတ္ရႈတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္ “အေျပာအဆိုႏွင္ လုပ္ရပ္တို႔တြင္ လွည့္ကြက္မ်ား အၿမဲျပဳလုပ္တတ္ၿပီး မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အၿမဲတမ္း ခြၽတ္ေခ်ာ္ကာ အေခ်ာင္ခိုသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ႏြံအိုင္ထဲ၊ အေမွာင္ထဲတြင္ ေနထိုင္သကဲ့သို႔ပင္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏အလုပ္ကို မရရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ပင္ စမ္းတဝါးဝါးရွာေဖြပါေစ၊ မည္သို႔ပင္ ႀကိဳးစားပါေစ အလင္းကို မျမင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ဦးတည္ရာကို ရွာမေတြ႕ႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈမရွိဘဲ၊ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈမပါဘဲ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး အေရးကိစၥမ်ားစြာတြင္ ေရွ႕မတိုးသာျဖစ္ရကာ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရင္း မေတာ္တဆ ထုတ္ေဖာ္ခံရၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါတစ္ဦး၏တာဝန္အား ေကာင္းစြာေဆာင္႐ြက္ျခင္းအားျဖင့္သာလွ်င္ အသက္ရွင္ျခင္း၌ တန္ဖိုးရွိ၏) “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအၾကား မိမိတို႔၏ အပ်က္သေဘာကို အစဥ္အၿမဲ ဖြင့္ေျပာေသာသူမ်ားသည္ စာတန္၏ အေစအပါးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး သူတို႔သည္ အသင္းေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾက၏။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို တစ္ေန႔တြင္ ႏွင္ထုတ္ၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းရမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတာက၊ ကြၽန္မက တကယ္ကို ကိုယ့္တာဝန္ေတြမွာ လွည့္ျဖားတတ္သူ၊ မယုံၾကည္ရတဲ့သူ၊ တာဝန္ယူရမွာေတြကို ေရွာင္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိျခင္း မရွိခဲ့ဘူး။ ျပႆနာေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မက ကိုယ္ သက္သာဖို႔ကိုပဲ အၿမဲ ဦးစားေပးခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔နဲ႔ ကိစၥရပ္ေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အားထုတ္ဖို႔၊ ေပးဆပ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္၊ ျပႆနာေတြကို အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ မၾကာမၾကာ လႊဲေပးမိခဲ့တယ္၊ လက္ေတြ႕အလုပ္ကို မလုပ္ဘူးဆိုၿပီး အျပစ္တင္တာေတြကို လြတ္ေအာင္လို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အစြမ္းအစကို ဆင္ေျခအျဖစ္ သုံးခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လွည့္ျဖားတတ္တဲ့ ကြၽန္မလဲ။ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်သေဘာမ်ိဳး၊ တာဝန္မဲ့တဲ့သေဘာမ်ိဳး အက်င့္ပါၿပီး ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာပါ၊ ဒီေတာ့ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ဆီက လမ္းျပမႈနဲ႔ ဉာဏ္ပြင့္ေစျခင္းကို မရႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဘယ္ျပႆနာကိုမွလည္း မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ျပဳျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမယ့္အစား၊ အရွက္ကြဲတယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မက မေက်မနပ္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ပုဂၢိဳလ္ေရး အာဃာတကို ထြက္ေပါက္ေပးဖို႔အတြက္၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေနာက္ကြယ္မွာ ေဝဖန္ၿပီး ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ဒုစ႐ိုက္အမႈေတြကို ေသခ်ာသုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့၊ ဒါေတြက “စာတန္၏ အေစအပါးမ်ား” ျဖစ္ျခင္း၊ “အသင္းေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾက၏”ဆိုၿပီး ဘုရားသခင္ ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အျပဳအမူေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မသိခဲ့တာလဲ။ ဘုရားသခင္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕သေဘာထားကိုေရာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ျပစ္မွားျခင္းေတြ အားလုံးကိုေရာ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ကို ေနာင္တရမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မုန္းတီးမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ သြားၿပီး ဆုေတာင္းတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ပုန္ကန္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မ ေနာင္တရခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ အထင္မလြဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ ျပဳသမွ်အရာတိုင္းဟာ ကြၽန္မကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္ပါတယ္” ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားရတယ္။ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားသခင္ကို ေျပာမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ အခုကစၿပီး ကြၽန္မ ကိုယ္ေတာ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ၿပီး မစြန႔္ခြာေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေနတဲ့ေန႔ေတြဟာ သိပ္ၿပီး နာက်င္ရပါတယ္” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကြၽန္မရဲ႕အပ်က္သေဘာ အေျခအေနက လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းမွာ အားတက္သေရာ ပါဝင္တယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ကို တက္ႂကြတယ္၊ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ေဆာင္းပါးေတြကိုလည္း စေရးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေန တိုးတက္ေနတာကို ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း အမွန္တကယ္ ခံစားမိတယ္။ အျပင္းအထန္ေရာဂါနဲ႔ လူနာတစ္ေယာက္က တစ္ေန႔တျခား စၿပီး နာလန္ထူလာသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို မထမ္းေဆာင္ဘဲ ေနခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္နီးပါးမွာ၊ ကြၽန္မက ဘုရားကို အထင္လြဲျခင္းနဲ႔ ခုခံျခင္းဆိုတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုနဲ႔ ေနထိုင္ၿပီး၊ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးမွာ စိုးရိမ္တာေတြ၊ ဂနာမၿငိမ္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕အမႈေတာ္ကို ဆုံးရႈံးျခင္းဆိုတဲ့ ပူပန္ေသာကကို အျပည့္အဝ ေတြ႕ႀကဳံလိုက္ရေတာ့၊ ဒီေန႔မွာ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာ အေျခအေနကေန ေနာက္ဆုံးေတာ့ လြတ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ သနားက႐ုဏာနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္း ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္၊ ေခါင္းေဆာင္ဆီကေန သတင္းစကားတစ္ခု ရတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မကို အသင္းေတာ္ဆီ ျပန္လာဖို႔ေျပာတာပါ။ အဲဒါကို ဖတ္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားရလြန္းလို႔၊ ေျပာဖို႔ စကားလုံးကို ရွာမရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားကိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။

အမႈကိစၥေတြ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ္က အေၾကာင္းရွာတတ္တယ္ဆိုတာ သိသြားေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အကူအညီယူၿပီး၊ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတယ္။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးက ေတာ္ေတာ္ကို လႈပ္ရွားသြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မိန႔္ဆိုတာက၊ “ဘုရားသခင္က လူတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ လူတစ္မ်ိဳးတစ္စားအေပၚ အလြန္ အႀကီးအက်ယ္ အမ်က္ေဒါသထြက္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ရွိ၏။ ဤအေၾကာင္းရင္းကို ဘုရားသခင္၏ ႏွစ္သက္မႈျဖင့္ သတ္မွတ္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားအေပၚ ထိုလူ၏ သေဘာထားအားျဖင့္ သတ္မွတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္အခါ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ဆိုး႐ြားေစႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္သည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္၊ အျပဳအမူပုံစံတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ၎တို႔တြင္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ အရာတစ္ခု မဟုတ္။ လူတစ္ဦး၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္က ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို ေအာ္ဂလီအဆန္ဆုံး ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ရံဖန္ရံခါ ထုတ္ေဖာ္လွ်င္ သင္သည္ ဤထုတ္ေဖာ္ျခင္းမ်ားက သမၼာတရားကို ႐ြံမုန္းျခင္းေၾကာင့္ေလာ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို သိနားလည္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္းမွ ျဖစ္သေလာဟူသည္ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအား အေျခခံ၍ ဆန္းစစ္ရမည္။ ဤအရာက ရွာေဖြမႈလိုအပ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းႏွင့္ အကူအညီ လိုအပ္သည္။ သင္၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရသည္ သမၼာတရားကို သင္ အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ကာ သမၼာတရားကို သင္ လုံးဝ လက္မခံဘဲ အထူးသျဖင့္ ထိုသမၼာတရားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသကဲ့သို႔ ရန္လိုသည့္အရာျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာရွိေပသည္။ သင္သည္ မုခ် ဆိုးယုတ္ေသာ သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္ကို ကယ္တင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းသည္ မိမိ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္ဆည္းျခင္းအဖို႔ အေရးႀကီးသည္) ဘုရားက တခ်ိဳ႕လူေတြအေပၚ ဘာေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ အမ်က္ေဒါသ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ နားလည္လာတယ္။ သူတို႔က သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘဲ၊ ျငင္းပယ္တာေတြေၾကာင့္ပါ။ ဘုရားသခင္ဟာ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပတဲ့သူပါပဲ။ သမၼာတရားအေပၚ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕သေဘာထားဟာ ဘုရားသခင္အေပၚ ထားတဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕သေဘာထားကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းနဲ႔ မုန္းတီးျခင္းဟာ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ဘက္မွာ ရပ္တည္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ရန္သူ ျဖစ္လာျခင္း သေဘာပါပဲ။ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘဲ၊ ဘုရားကို မုန္းတီးတဲ့ သဘာဝ ရွိသူတစ္ေယာက္ဟာ သမၼာတရားကို ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလူစားမ်ိဳးအေနနဲ႔၊ သူတို႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ထုတ္ေဖာ္ထုတ္ေဖာ္၊ သူတို႔ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပဳျပင္ျပဳျပင္၊ သူတို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရၾကဘူး။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားမ်ား၊ သူတို႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕ပစ္ပယ္ျခင္းနဲ႔ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ခံၾကရလိမ့္မယ္။ ေပါလုလိုပဲေပါ့။ သူ႔သဘာဝက သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘဲ၊ မုန္းတီးတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ လုံးဝ မဆင္ျခင္မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ သူက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမႈေတာ္ထမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မာနေထာင္လႊားၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနတုန္းပဲ။ သူ႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက နည္းနည္းမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ကို ဘုရားက ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလည္း ေပါလုဆီမွာ ကိုယ့္ပုံရိပ္ကို ျမင္လိုက္ရတာပါ။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို မလိုက္စားခဲ့ဘူး၊ ျပဳျပင္ခံရတာကိုလည္း လက္မခံခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီး ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တာေတြက သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းဆိုတဲ့ စာတန္ဆန္ဆန္ စိတ္သေဘာထားပဲ။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီး စိုးရိမ္နာက်င္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကလည္း ကြၽန္မကို ဖယ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ေတြက သမၼာတရားကို ကြၽန္မရဲ႕အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားက တကယ္ကို ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ သန႔္ရွင္းတယ္။ ပုန္ကန္ျပစ္မွားလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို အၿမဲ လက္မခံဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားရဲ႕ျပဳျပင္ျခင္းကို လက္မခံဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕သန႔္စင္ျခင္းနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းကို ရႏိုင္ပါဦးမလား။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဘုရားကို ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းက ေနာက္ဆုံးမွာ အလကားျဖစ္မသြားဘူးလား။ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းဆိုတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို မေျဖရွင္းဘဲထားတာက ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းမွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက သမၼာတရား ရွာေဖြျခင္းကို တမင္အာ႐ုံစိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုလည္း တြန္းလွန္တယ္။ ျပဳျပင္ျခင္းကို ထပ္ၿပီး ႀကဳံရတဲ့အခါမွာလည္း ျပန္ျငင္းခုံမယ္၊ ခုခံမယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေလ်ာ့လာတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ေျပာဆိုတာေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ မွန္မွန္၊ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေနသေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မက လက္ခံလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ျပႆနာကို အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ဘဲ ျပန္ျငင္းခုံခ်င္ၿပီဆိုရင္၊ ကြၽန္မက ဘုရားကို ဦးဆုံး ဆုေတာင္းၿပီး၊ က်ိဳးႏြံနာခံလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီးေတာ့ နားလည္မႈနည္းနည္းရၿပီး အက်ိဳးလည္း ရွိတယ္။

ကြၽန္မအေနနဲ႔ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္ခံခ်င္စိတ္မရွိဘဲ၊ ေခါင္းမာၿပီး ပုန္ကန္ေလ့ရွိခဲ့ပုံေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔မွာ အခုလို နားလည္သေဘာေပါက္မႈနဲ႔ အက်ိဳးနည္းနည္း ရႏိုင္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ျမင္ရေတာ့၊ တကယ္ကို ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံကေန ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ နည္းနည္း သိလာခဲ့ပါၿပီ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ပုံ နည္းလမ္းေတြကိုေရာ၊ ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုေရာ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ နည္းနည္း ရခဲ့ပါၿပီ။ ဘုရားရဲ႕႐ိုက္ႏွက္ျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းနဲ႔၊ ျပဳျပင္ျခင္းေတြဟာ တကယ္ကို လူေတြကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္ၿပီး လူေတြကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔၊ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းဖို႔အတြက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ အမွန္တကယ္ သေဘာေပါက္ပါၿပီ။