လ်န္ရွင္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္မွာ ကြၽန္မသားရဲ႕ခါးက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား နာလာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေဆးစစ္ဖို႔သြားလိုက္ေတာ့၊ ဆရာဝန္က ေဆးအေျဖေတြဟာ စိုးရိမ္စရာပဲတဲ့။ ေနာက္ထပ္ ေဆးစစ္ဖို႔ ပိုႀကီးတဲ့ ျပည္နယ္ေဆး႐ုံကို သြားသင့္တယ္တဲ့ေလ။ သူအဲဒီလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္သြားတာ။ ကြၽန္မသားမွာ စိုးရိမ္ရတဲ့ေရာဂါ ရွိေနႏိုင္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္ေလ။ ငါ ဒီတစ္ခ်ိန္လုံး ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ထမ္း၊ ဘုရားအတြက္ ေပးဆပ္ၿပီး အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံခဲ့တာပါေပါ့။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာနဲ႔ ဖမ္းဆီးတာေတြကို ႀကဳံရၿပီး ခ်စ္ရတဲ့သူေတြ ေလွာင္ၿပီး အသေရဖ်က္တာေတာင္၊ ငါဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မတြန႔္ဘဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္ေပါ့။ ဘုရားအတြက္ ငါလုပ္ခဲ့သမွ်ကို ေထာက္ရင္၊ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ငါ့သားေလးကို ဘယ္လိုေဘးကေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ကယ္မွာပဲလို႔ေပါ့။ အေျဖေတြရလာေတာ့ သူ႔မွာ အသည္းကင္ဆာနဲ႔ အသည္း႐ြတ္ေရာဂါ ရွိတယ္တဲ့။ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ သူက ေနာက္ထပ္ သုံးလကေန ေျခာက္လပဲ ေနရေတာ့မယ္တဲ့။ ဒါဟာ လုံးလုံး မထင္မွတ္ထားတဲ့ ကိစၥႀကီး။ ကြၽန္မက အဲဒီမွာပဲ ၾကက္ေသေသၿပီး ထိုင္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလက္ေတြ႕အေျခအေနႀကီးကို ကြၽန္မ လက္ကိုမခံႏိုင္ဘူး။ သူက ၃၇ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုေရာဂါမ်ိဳး ျဖစ္ရတာလဲ။ ကြၽန္မက ေဆးအေျဖေတြကို ကိုင္ၿပီး လက္ေတြတုန္ေနတယ္။ ဆရာဝန္မ်ား ေရာဂါအရွာမွားသလား ေတြးေနမိေရာ။ မွင္တက္တက္နဲ႔ အိပ္ရာအစြန္းမွာ ထိုင္ၿပီး ကြၽန္မေၾကာင္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမ်က္ႏွာေပၚ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္၊ ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ “သူက သိပ္ငယ္ေသးတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔မ်ား ဒီလိုေရာဂါႀကီးျဖစ္ရတာလဲ။ ဒီေရာဂါထဲက တစ္ခုဆိုရင္ေတာင္ အသက္အႏၲရာယ္စိုးရိမ္ရတာ၊ အခုေတာ့ ႏွစ္ခုေတာင္တဲ့လား။ သူက ငါတို႔ရဲ႕ မွီခိုရာပါ။ သူမရွိရင္ ငါတို႔မိသားစု ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ လူ႔ဘဝမွာ ရင္အနာရဆုံးက ကိုယ့္သားသမီးကို ေျမျမႇဳပ္ရတဲ့အခ်ိန္ပဲ” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက ပိုပိုၿပီး စိတ္ဆင္းရဲလာတယ္။ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိသားစုကလည္း ဆူပူေျပာဆိုၾကတယ္၊ “နင္က ဘုရားကို ယုံၾကည္ရဲ႕သားနဲ႔ နင့္သားက ဘယ္လိုလုပ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ရတာလဲ။ သူ႔ကို မကာကြယ္ေပးမွေတာ့၊ နင့္ဘုရားက ဘာေကာင္းက်ိဳးေပးလဲ” တဲ့။ သူတို႔က ေျပာေသးတယ္။ ကြၽန္မယုံၾကည္မႈကို ေမ့လိုက္ၿပီး အိမ္မွာ ကိုယ့္သားကိုသာ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ့ တဲ့။ သူတို႔ဆူပူအျပစ္တင္တာခံရေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ကို စိတ္ဆင္းရဲသြားတယ္။ ကြၽန္မမွာ အၿမဲ မ်က္ရည္လည္႐ြဲနဲ႔ မူးေနာက္ေနတာပဲ။ ဆုလည္းမေတာင္းခ်င္ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေတာင္ မဖတ္ခ်င္ဘူး။ တကယ္ကို အေမွာင္ထဲ ေရာက္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မဆုေတာင္းမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ သမီးရဲ႕သားေလး သိပ္ကို ေနမေကာင္းျဖစ္ေနပါတယ္။ သမီး သိပ္အခက္ႀကဳံေနရၿပီး ဒါကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို နားလည္ဖို႔ သမီးကို လမ္းျပေတာ္မူပါ” ေပါ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ဒါကို ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ႀကဳံရစဥ္တြင္ လူတို႔အေနျဖင့္ အားနည္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ယင္းတို႔အထဲတြင္ အပ်က္သေဘာရွိတတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းအေပၚ ရွင္းလင္းမႈကင္းမဲ့ျခင္းမွာ ပုံမွန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ကိစၥ၌မဆို သင္သည္ ေယာဘကဲ့သို႔ပင္ ဘုရားသခင္၏အမႈထဲတြင္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို မျငင္းပယ္ရေပ။ ေယာဘသည္ ခြန္အားနည္းၿပီး သူ၏ေမြးဖြားသည့္ေန႔ရက္ကို က်ိန္ဆဲခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူ႔ဘဝထဲရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ေယေဟာဝါ အပ္ႏွင္းထားေၾကာင္းႏွင့္ ေယေဟာဝါသည္ ယင္းတို႔အားလုံးကို ႏုတ္ယူမည့္ အရွင္လည္းျဖစ္ေၾကာင္း သူမျငင္းခဲ့ပါ။ မည္သို႔ပင္ စမ္းသပ္ခံခဲ့ရေစကာမူ ဤယုံၾကည္ခ်က္ကို သူဆုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။...ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ စုံလင္ေစျခင္းအမႈကို ျပဳၿပီး၊ ယင္းကို ၎တို႔ မျမင္ေတြ႕ႏိုင္၊ သတိမျပဳႏိုင္ေပ။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္သည္။ တစ္စုံတစ္ရာကို ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္သည့္အခါ လူတို႔၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္ၿပီး သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားကို သင္လက္မလႊတ္ႏိုင္သည့္အခါ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းမႈမရွိသည့္အခါ သင့္အား ေတာင္းဆိုေသာအရာမွာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိရန္ႏွင့္ ခိုင္ခံ့ေသာရပ္တည္ခ်က္ရွိၿပီး သက္ေသရပ္တည္ရန္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စုံလင္ျခင္းသို႔ ေရာက္မည့္သူမ်ားသည္ စစ္ေဆးျခင္းကို ခံၾကရမည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ေတြ႕ရတာက ကြၽန္မသားေလး ေတာ္ေတာ္မမာမက်န္းျဖစ္တာဟာ ကြၽန္မအတြက္ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုပဲ။ အဲဒါကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ကိုယ့္ယုံၾကည္မႈကို ကိုးစားဖို႔လိုတယ္တဲ့။ ကြၽန္မ ေယာဘအေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ သူ႔ပစၥည္းဥစၥာေတြ၊ ေတာင္ေစာင္းေပၚက ၿခံေမြးတိရစာၦန္ေတြ အလုခံရၿပီး၊ သူ႔သားသမီးေတြအားလုံး ေသၾကတယ္၊ သူ႔မွာလည္း အနာစိမ္းေတြနဲ႔ ဖုံးေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုစမ္းသပ္မႈႀကီးကို ရင္ဆိုင္ရတာေတာင္၊ သူက ဘုရားကို အျပစ္တင္မဲ့အစား သူ႔ကိုယ္သူ က်ိန္ဆဲဖို႔ အသင့္ပဲ။ ေယေဟာဝါရဲ႕ နာမေတာ္ကို သူခ်ီးမြမ္းခဲ့တာ။ သူက ဘုရားအတြက္ လွပတဲ့ သက္ေသခံခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေတြအားလုံးကို သူေက်ာ္ျဖတ္ေနခ်ိန္မွာ သူ႔မိတ္ေဆြေတြက သူ႔ကို ေလွာင္ေျပာင္ၾကတယ္၊ သူ႔မိန္းမက သူ႔ကို ေဝဖန္ပုတ္ခတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို စြန႔္ပစ္ၿပီးေတာ့ ေသသာေသလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သူ႔မိန္းမနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြက သူ႔ကို ေဒါသနဲ႔ေဝဖန္ေနၾကပုံပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္ကြယ္မွာက ဘုရားကို ေယာဘျငင္းပယ္ၿပီး သစၥာေဖာက္ေအာင္ လူေတြရဲ႕စကားေတြနဲ႔ စာတန္က စုံစမ္းေသြးေဆာင္ေနတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ေယာဘက အလွည့္စားမခံခဲ့ဘဲ၊ သူ႔မိန္းမကိုေတာင္ မိုက္မဲတဲ့ မိန္းမဆိုၿပီးေတာ့ လူသိရွင္ၾကား ရႈတ္ခ်ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိသားစုတို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈေနာက္မွာ စာတန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြ ရွိေနခဲ့တာ ကြၽန္မသိပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း ေယာဘလိုပဲေနၿပီး ဘုရားကို သက္ေသရပ္တည္ရမယ္ေလ။ သူတို႔ရဲ႕ ေပါက္ကရစကားေတြကို ကြၽန္မနားေထာင္ေနလို႔မရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသိပ္စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ကူကယ္ရာမဲ့မေနခဲ့ဘူး။

ေနာက္ႏွစ္ပတ္သုံးပတ္မွာ သူခြဲစိတ္ရတယ္။ ကင္ဆာကို ထိန္းလိုက္ႏိုင္တယ္ေလ။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ ဘုရားက သူ႔ကို သနားက႐ုဏာထားလိုက္တာ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ဘုရားသာ နိမိတ္လကၡဏာ ျပလိုက္ရင္၊ သူေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္ေပါ့။ သူလုံးလုံးသက္သာသြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ ေတြးရင္း၊ အဲဒီလိုျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာ။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဒီက်မ္းပိုဒ္က အေတြးထဲ ေရာက္လာတယ္။ “သင္၏သားသမီးမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း ကင္းရန္အတြက္၊ သင္၏ခင္ပြန္းက အလုပ္ေကာင္း ရွိရန္အတြက္၊ သင္၏သားက ဇနီးေကာင္း တစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္သမီးက ရည္မြန္ေသာ ခင္ပြန္းတစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္ ႏြားမ်ားႏွင့္ ျမင္းမ်ားက ေျမကိုေကာင္းစြာ ထြန္ယက္ရန္အတြက္၊ သင္၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား အတြက္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ရန္အတြက္၊ သင္ လိုက္စားသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ ရွာေဖြေသာအရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ လိုက္စားျခင္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္၊ သင့္မိသားစုေပၚသို႔ မေတာ္တဆမႈမ်ား မက်ေရာက္ရန္အတြက္၊ သင့္အနား ေလျပည္ျဖတ္သြားရန္အတြက္၊ သင့္မ်က္ႏွာကို ေျမမႈန္ မထိေစရန္အတြက္၊ သင့္မိသားစု၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ေရလႊမ္းမိုးျခင္း မခံရေစရန္အတြက္၊ မည္သည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ကမွ် သင့္ကို မထိခိုက္ေစရန္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ေထြးပိုက္မႈထဲတြင္ အသက္ရွင္ရန္၊ ဇိမ္ရွိေသာ အသိုက္အၿမဳံထဲတြင္ ေနထိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ ဇာတိပကတိကို အၿမဲလိုက္စားသည့္ သတၱိေၾကာင္သူ တစ္ဦး- သင္သည္ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိပါသေလာ၊ သင္သည္ စိတ္ဝိညာဥ္ ရွိပါသေလာ။ သင္သည္ သားရဲတစ္ေကာင္ မဟုတ္ေလာ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေတာင္းဆိုဘဲ၊ စစ္မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို သင့္အား ငါေပးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးေလာ။ ငါသည္ သင့္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အသက္ကို အပ္ႏွင္းေသာ္လည္း၊ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဝက္မ်ား၊ ေခြးမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ ကြာျခားမႈမွ်မရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ယုံၾကည္မႈအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာတက္ေနတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ခ်က္ေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တာ။ ကြၽန္မ သိပ္ရွက္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ သခင့္ကို ယုံၾကည္ခ်ိန္တုန္းက၊ ကြၽန္မ တစ္မိသားစုလုံး ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြေနာက္ကို ကြၽန္မလိုက္ေနခဲ့တာ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးကတည္းက ဘုရားရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဆုမေတာင္းခဲ့ဖူးေပမဲ့၊ ကြၽန္မဟာ သမၼာတရားကို လိုက္စားေနခဲ့တာ မဟုတ္သလို၊ ဘုရားကိုလည္း အမွန္တကယ္ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီဘဝမွာ အဆတစ္ရာေလာက္ လိုခ်င္သလို၊ ေနာက္ဘဝမွာလည္း ထာဝရအသက္ကို လိုခ်င္တာဟာ ကြၽန္မ မွားခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မ ေပးဆပ္ထားတာမို႔ သူကြၽန္မကို ေအာက္ေမ့ၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးမွာပဲ၊ ေရာဂါနဲ႔ ကပ္ေဘးတို႔ကေန ကြၽန္မမိသားစုကို သူကာကြယ္သင့္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ဘဝေတြကို ေခ်ာေမြ႕ေအာင္နဲ႔ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ကံေခတာမ်ိဳး ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ ကြၽန္မအိမ္နဲ႔ အလုပ္ကို ထားခဲ့တယ္၊ ဘယ္ဒုကၡကိုမဆို ခံဖို႔ လုံးဝ လိုလိုလားလားပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မသားေလး ကင္ဆာရွိတယ္လို႔ ေဆးအေျဖထြက္တဲ့အခါမွာ၊ သူေနမေကာင္းတာကို ၾကည့္ရတဲ့ နာက်င္မႈထဲမွာ ကြၽန္မ လုံးလုံး နစ္သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္အတြက္ တြန္းအားလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္အသုံးေတာ္ခံခဲ့တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံခဲ့တယ္ဆိုၿပီး ေသးသိမ္တဲ့တြက္ခ်က္မႈေတြ လုပ္ေနခဲ့တာ၊ ဘုရားနဲ႔ ျငင္းခုံၿပီး ကြၽန္မသားကို မကာကြယ္ေပးလို႔ သူ႔ကို အျပစ္တင္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈမွာ လိုက္စားမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕အျမင္ရႈေထာင့္က မွားေနခဲ့တာကို ကြၽန္မႀကဳံရတဲ့အေျခအေနနဲ႔၊ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ျပခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖယ္ရွားဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈအတြက္ စြန႔္လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ အလဲအလွယ္လုပ္တာပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ေနၿပီး သူ႔ကို အသုံးခ်၊ လွည့္စားေနခဲ့တာေလ။ ကြၽန္မမိသားစုေလးကို မုန္တိုင္းေတြ၊ ေရာဂါေတြနဲ႔ ေဘးဒုကၡေတြက လြတ္ေအာင္ ဘုရားကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ အားထုတ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက မုန႔္စားၿပီး ဝသြားတဲ့ ဘာသာေရးပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကြဲျပားလို႔လဲ။ လိုက္စားမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္ရႈေထာင့္က ဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာမွန္း ကြၽန္မေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို သိပ္အေႂကြးတင္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ သူ႔ေရွ႕မွာ တိုးဝင္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မသားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ဘုရားလက္ထဲထည့္ၿပီး သူ႔အုပ္စိုးမႈနဲ႔ စီစဥ္မႈေတြကို နာခံဖို႔ အဆင္သင့္ေပါ့။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မသားေလး သုံးေလးေခါက္ ဆက္တိုက္ ခြဲစိတ္လိုက္ရတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ပိုပို သက္သာလာသလိုပဲ။ သူက ေကာင္းေကာင္းစားၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လႈပ္ရွားမႈတခ်ိဳ႕ လုပ္ႏိုင္လာတယ္။ ကြၽန္မမွာ ေပ်ာ္လို႔မဆုံးဘူး။ အထူးသျဖင့္ လုံးလုံး က်န္းမာတဲ့ပုံနဲ႔ သူ႔သားေလးနဲ႔ သီခ်င္းဆို၊ ကခုန္ေနတာကို ကြၽန္မျမင္ရတဲ့အခါမွာေပါ့။ သူ႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ လူ႔အျမင္ရႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္၊ သူ႔ေရာဂါက ေသဒဏ္တစ္ခုလိုပဲ၊ သူက ေနာက္ထပ္ ေျခာက္လခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျခာက္လေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ေနေကာင္းေနခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးနဲ႔ ကာကြယ္ျခင္းပဲ။ အေျခအေနေတြက အဲဒီနည္းလမ္းအတိုင္း ဆက္သြားေနရင္၊ သူလုံးလုံး ျပန္ေကာင္းသြားမဲ့ပုံပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနေတြက ကြၽန္မ ေတြးထားသလို မျဖစ္လာဘူး။ သူက ႐ုတ္တရက္ႀကီး အစာမ်ိဳလို႔မရေတာ့ဘူး၊ သူ႔ဗိုက္က စေယာင္ၿပီး ေဖာင္းသည္ထက္ ေဖာင္းလာတယ္၊ ထိုင္ရတာ သူ႔အတြက္ ခက္ခဲလာေရာ။ သူ႔ကို ေဆးစစ္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ကင္ဆာက မျပန႔္ေသးေပမဲ့လည္း အသည္း႐ြတ္ေရာဂါက ပိုဆိုးလာၿပီး သူ႔မွာ အသည္းေရဖ်ဥ္းေရာဂါ စျဖစ္ေနခဲ့တာ။ သူတျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုံးပါးပါးေနၿပီလို႔ ခံစားရၿပီး ကြၽန္မစိတ္ဆင္းရဲျပန္ေရာ။ ကြၽန္မသားေလး က်န္းမာေရးအေျခအေနက အသိသာႀကီး တိုးတက္လာတာကို ျမင္ၿပီးေတာ့၊ ဘာလို႔ ျပန္ဆိုးသြားလဲဆိုတာကို ကြၽန္မနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူက တကယ့္သားလိမၼာေလးပါ၊ လူတိုင္းနဲ႔တည့္တယ္၊ မေကာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ လုံးဝ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ မိတ္ေဆြေတြ၊ မိသားစုနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ အားလုံးက သူ႔အေၾကာင္း အေကာင္းေျပာတာခ်ည္းပဲ။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိပ္မေက်နပ္ေပမဲ့၊ တားလည္း မတားခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔မ်ား သူ႔မွာ အသက္အႏၲရာယ္ ရွိတဲ့ေရာဂါ ျဖစ္ရမွာလဲ။ ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တစ္ခ်ိန္လုံး ကြၽန္မ ဧဝံေဂလိ ေဝမွ်ေနခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္မွာ ျဖစ္လာသမွ် ဘာအတြက္မဆို ကြၽန္မ ထိပ္ဆုံးက ပါခဲ့တယ္။ ပါတီရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ အဖမ္းအဆီးေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မမိသားစုက ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကို စဆန႔္က်င္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ဘယ္လိုအတိုက္အခံပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မတြန႔္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး စြန႔္လႊတ္ခဲ့တာပါ၊ ဒါဆို ဘာလို႔မ်ား ကြၽန္မ ဒါကို ရင္ဆိုင္ေနရပါလိမ့္ေပါ့။ ကြၽန္မေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအားလုံးအတြက္ ျပန္ရတဲ့အရာဟာ ဒါႀကီးလား။ ကြၽန္မအဲဒီလို မေျပာခဲ့ေပမဲ့၊ ဘုရားက မေျဖာင့္မတ္ေနဘူးဆိုတဲ့ ဒီခံစားခ်က္က ကြၽန္မကို ဒုကၡေပးလာတယ္။ ကြၽန္မအဆိုးျမင္လာတယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး ေငါင္ေနခဲ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့သြားၿပီလို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားခံစားၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး ငိုေနခဲ့တာ။

ကြၽန္မဖတ္ခဲ့တဲ့ ဒီက်မ္းပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ ရွိတယ္။ “ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသည္ တရားျခင္း သို႔မဟုတ္ ထိုက္သင့္ျခင္း အနည္းငယ္မွ် မရွိေပ၊ ယင္းသည္ သာတူညီမွ်ေရးဝါဒ မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ သင္လုပ္ေဆာင္ ၿပီးစီးသည့္ အလုပ္ႏွင့္အညီ သင္ရသင့္ရထိုက္ေသာအရာကို ခြဲေဝသတ္မွတ္ေပးျခင္း မဟုတ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးစီးသည့္ မည္သည့္အလုပ္မဆိုအတြက္ ေပးေခ်ျခင္း သို႔မဟုတ္ သင္၏ အားစိုက္ထုတ္ျခင္းအရ ေပးထိုက္ေသာအရာကို ေပးျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤအရာ သည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ေယာဘက ဘုရားသခင္ အေၾကာင္းသက္ေသခံၿပီးေနာက္တြင္ ကိုယ္ေတာ္က သူ႔ကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိုက္သည္ ဆိုပါစို႔- ထိုအခါတြင္လည္း ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ဤအရာကို ေျဖာင့္မတ္ျခင္းဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ေခၚသနည္း။ လူ၏ရႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ တစ္စုံတစ္ခု သည္ လူတို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ကိုက္ညီလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ၎တို႔ေျပာရန္ အလြန္လြယ္ကူသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအရာသည္ ၎တို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု မျမင္ပါက၊ ယင္းသည္ ၎တို႔ နားလည္ႏိုင္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာ မဟုတ္ပါက ၎တို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ေျပာရန္ခက္ခဲေပလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေယာဘကို ထိုအခ်ိန္က ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါက၊ လူမ်ားက သူသည္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ေျပာၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အမွန္တြင္ လူမ်ားသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီးျဖစ္ေစ မပ်က္စီးၿပီးျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္ ၎တို႔ကို ဖ်က္ဆီးသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ၏လုပ္ရပ္အတြက္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပဖို႔ လိုသေလာ။ သူသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းရင္းအရ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္သည္ကို လူမ်ားကို ရွင္းျပဖို႔ လိုအပ္သင့္သေလာ။ သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ ‘၎တို႔သည္ အသုံးတည့္ပါက၊ ငါသည္ ၎တို႔ကို ဖ်က္ဆီးမည္မဟုတ္။ ၎တို႔ အသုံးမတည့္ပါက၊ ငါ ဖ်က္ဆီးမည္။’ ဟူသည့္ ဤအခ်က္အရ ျဖစ္သင့္သေလာ။ မလိုအပ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူတစ္ေယာက္ကို သူဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အရာတိုင္းသည္ သင့္ေတာ္လိမ့္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္မ်ားျဖစ္သည္။...ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရမွာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ေတာ္ျပဳေသာအမႈကို နားလည္ရန္ မလြယ္ကူေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ျပဳေသာ အမႈအားလုံးသည္ ေျဖာင့္မတ္ေပသည္။ လူတို႔က နားမလည္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ေပတ႐ုကို စာတန္ထံေပးေသာအခါ ေပတ႐ုက မည္သို႔ တုန္႔ျပန္သနည္း။ ‘လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ျပဳေသာအမႈကို နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ၊ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ျပဳသည့္အမႈအားလုံးတြင္ ကိုယ္ေတာ္၏ စိတ္ေစတနာေကာင္းပါဝင္၏၊ ထိုအမႈတစ္ရပ္လုံးတြင္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပါရွိသည္။ ကိုယ္ေတာ္၏ပညာရွိေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအတြက္ ကြၽန္ုပ္မခ်ီးမြမ္းဘဲ မည္သို႔ ေနႏိုင္ပါအံ့နည္း။’ ယေန႔တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား စာတန္က မည္သို႔ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးေစေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို မည္သို႔ကယ္တင္ေၾကာင္း ျပသရန္ စာတန္ကို ဖ်က္စီးျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း သင္သေဘာေပါက္သင့္သည္၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူမ်ားသည္ စာတန္၏ နက္နက္နဲနဲ အလြန္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ စာတန္၎တို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစသည့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည့္ အျပစ္ကို ေတြ႕ျမင္ရၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္က စာတန္ကို ဖ်က္ဆီးသည့္အခါ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ေတြ႕ျမင္ကာ ယင္း၌ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတို႔ပါဝင္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ ျပဳေသာအမႈအားလုံးသည္ ေျဖာင့္မတ္သည္။ ယင္းသည္ သင္မေတြးတတ္ေအာင္ ခက္ခဲနက္နဲႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိသေဘာရွိ တရား မစီရင္သင့္ေပ။ ကိုယ္ေတာ္ျပဳေသာအမႈ တစ္စုံတစ္ရာသည္ သင့္အတြက္ က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္သလို ထင္ရပါလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ သင့္မွာ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အယူအဆမ်ားရွိၿပီး ၎က ဘုရားသခင္သည္ မေျဖာင့္မတ္ဟု ေျပာေစလွ်င္ သင္သာလွ်င္ က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္ဆုံးေသာ သူျဖစ္သည္။ ေပတ႐ုသည္ အခ်ိဳ႕ေသာအမႈအရာမ်ားကို နားမလည္ႏိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိေသာ္လည္း ထိုအမႈအရာမ်ားထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ဥာဏ္ပညာ ပါရွိၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏စိတ္ေစတနာ ပါဝင္ေၾကာင္း သူေသခ်ာသည္ကို သင္ေတြ႕ရမည္။ လူတို႔သည္ အရာခပ္သိမ္းကို နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ။ ၎တို႔ နားလည္သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏စိတ္သေဘာထားကို သိရန္မွာ လြယ္ကူေသာအရာ မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို နားလည္သေဘာေပါက္နည္း”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို ျပခဲ့တယ္၊ ကိုယ္ေတာ့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းက ကြၽန္မထင္သလို လုံးလုံး တရားမွ်တၿပီး သာတူညီမွ်ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္ေပးတဲ့အတိုင္း ကိုယ္အတိအက် ျပန္ရမယ္လို႔ မဆိုလိုဘူးတဲ့။ ဘုရားက ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕တကယ့္အႏွစ္သာရက ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူေပးေပး၊ ယူယူ ကြၽန္မတို႔ ေကာင္းခ်ီးခံစားရတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စမ္းသပ္မႈေတြကတစ္ဆင့္ ဒုကၡခံရတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဲဒါေတြအားလုံးမွာ သူ႔ဉာဏ္ပညာ ပါတယ္ေလ။ အဲဒါေတြအားလုံးက ေျဖာင့္မတ္တဲ့ သူ႔စိတ္သေဘာထားရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္မႈပဲ။ ေယာဘက သူ႔တစ္ဘဝလုံး ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ရင္း၊ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ရင္း ဘုရားရဲ႕လမ္းခရီးကို လိုက္တယ္။ ဘုရားအျမင္မွာ သူက အျပစ္ဆိုစရာမရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့၊ ဘုရားက သူ႔ကို စမ္းသပ္ေသးတာပဲ။ စမ္းသပ္မႈ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုမွာ သူ႔ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ဘုရားအေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈတို႔က တိုးလာခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ သူက ဘုရားအတြက္ ထူးကဲတဲ့ သက္ေသျဖစ္ခဲ့ၿပီး စာတန္ကို လုံးလုံး ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားက သူ႔ဆီမွာ ေပၚထြန္းၿပီး သူ႔ကို ပိုလို႔ေတာင္ အမ်ားႀကီး ေကာင္းခ်ီးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပတာပဲ။ ေပါလုအေၾကာင္းလည္း ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ သူက အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံခဲ့တယ္၊ သခင့္ဧဝံေဂလိကို ျဖန႔္ေဝဖို႔ ေနရာအႏွံ႔ ခရီးသြားခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ဘုရားအေပၚ စစ္မွန္တဲ့ က်ိဳးႏြံနာခံမႈ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ မရွိခဲ့ဘူးေလ။ သူက ဘုရားရဲ႕ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ သူ႔အလုပ္ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ လဲလွယ္ခ်င္တာပဲရွိတာ။ အလုပ္ အမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီးေနာက္မွာ၊ သူက ေျပာခဲ့တယ္။ “ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဘို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈) ေပါလုရဲ႕ျဖည့္ဆည္းမႈေတြက သူ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ အလိုဆႏၵေတြနဲ႔ျပည့္ေနၿပီး အဲဒါေတြက အေပးအယူသေဘာဆန္တယ္။ သူ႔စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲသလို၊ သူက ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရွိခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ သူဟာ ဘုရားရဲ႕အျပစ္ဒဏ္ေပးတာကို ခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ရတာကေတာ့ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ပုံေပၚလဲဆိုတာကို ဘုရားက မၾကည့္ဘူး၊ သူ႔ကို သူတို႔ တကယ္ ခ်စ္လား၊ နာခံလား သူတို႔ရဲ႕အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလားဆိုတာကိုပဲ ၾကည့္တယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕သန႔္ရွင္းၿပီး ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ ပိုေကာင္းတဲ့ သ႐ုပ္သကန္ပဲ။ ကြၽန္မေပးခဲ့တာေပၚမူတည္ၿပီး ျပန္ရမယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ျဖည့္ဆည္းမႈေတြနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ဟာတစ္ခု ကြၽန္မျပန္ရမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ အဲဒါဟာ ဘုရားရဲ႕ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကေန လုံးလုံး ကြဲျပားတဲ့ လူရဲ႕ အေပးအယူသေဘာဆန္တဲ့ အျမင္ရႈေထာင့္ပဲ။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေပးဆပ္မႈတခ်ိဳ႕ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ေကာင္းတာတခ်ိဳ႕ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုက္စားမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕အျမင္ရႈေထာင့္က မွားေနၿပီး ဘုရားကို စစ္မွန္တဲ့ နာခံမႈ ကြၽန္မမွာ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မသားေလး ေနမေကာင္း ျဖစ္လာတဲ့အခါ၊ ဘုရားကို အျပစ္တင္ၿပီး ခုခံတုန္းပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္သေဘာထားက မေျပာင္းခဲ့ဘူး၊ ကြၽန္မက ဘုရားကို ခုခံတဲ့၊ စာတန္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ လုံးဝမထိုက္တန္ခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားရဲ႕ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ ေပးဆပ္မႈတခ်ိဳ႕လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုရားက ကြၽန္မသားေလးကို ကာကြယ္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မဟာ ဘုရားရဲ႕အမႈကို လူရဲ႕အေပးအယူသေဘာဆန္တဲ့ အျမင္အရ ေဝဖန္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒါကို ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ “အေယာက္တိုင္းသည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု ရွိသည္။ ဤခရီးပန္းတိုင္မ်ားကို တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အႏွစ္သာရႏွင့္အညီ ဆုံးျဖတ္ထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားလူမ်ားႏွင့္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္ေပ။ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ဆိုးယုတ္ေသာ အျပဳအမူကို သူ၏မိဘမ်ားထံ လႊဲေျပာင္းေပး၍ မရသကဲ့သို႔၊ ကေလး တစ္ေယာက္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကိုလည္း သူ၏မိဘမ်ားႏွင့္ ေဝမွ်၍မရႏိုင္ေပ။ မိဘတစ္ဦး၏ ဆိုးယုတ္ေသာ အျပဳအမူကို ၎တို႔၏သားသမီးမ်ားထံ လႊဲေျပာင္း၍ မရသကဲ့သို႔၊ မိဘ၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကိုလည္း ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေဝမွ်၍မရႏိုင္ေပ။ အေယာက္တိုင္းသည္ မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာအျပစ္မ်ားကို သယ္ပိုးၾကၿပီး အေယာက္တိုင္းသည္ မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာ ကံၾကမၼာကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားၾကရသည္။ မည္သူမွ် အျခား လူအတြက္ အစားထိုးတစ္ခု မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းမွာ စြန႔္လႊတ္ခဲ့တာေတြရွိေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္မသားေလးကို ကုေပးသင့္တယ္ေပါ့။ မဟုတ္ရင္၊ သူ႔ကို မေျဖာင့္မတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မျမင္မိမွာ။ အဲဒါဟာ ကြၽန္မက လုံးလုံး ယုတၱိမရွိခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မ အဖိုးအခ ဘယ္ေလာက္ ေပးခဲ့ပါေစ၊ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မလုပ္သင့္တဲ့အရာေလ။ အဲဒါက ကြၽန္မသားေလးရဲ႕ေရာဂါနဲ႔ေရာ၊ သူ႔ကံၾကမၼာတို႔၊ သူ႔ပန္းတိုင္တို႔နဲ႔ေရာ ဘာမွကိုမဆိုင္ဘူး။ အဲဒါကို ဘုရားနဲ႔ညႇိႏႈိင္းဖို႔၊ အေပးအယူလုပ္ဖို႔၊ ႏိုင္ကြက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မမသုံးခဲ့သင့္ဘူး။ ဒါကို နားလည္သြားေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္လြတ္ေျမာက္သြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္ထပ္က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ အဲဒီက်မ္းပိုဒ္က မွားေနတဲ့ ကြၽန္မအျမင္ရဲ႕ အျဖစ္အေနကို ကြၽန္မနားလည္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “၎တို႔ထံ၌ အမႈအရာမည္မွ်ျဖစ္ပါေစ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး ျဖစ္သည့္ လူစားမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ အမႈအရာမ်ားကို ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္ ယင္းတို႔ကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ မည္သည့္အခါမွ် မႀကိဳးစားေပ— ယင္းမွာ ၎တို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ စာေၾကာင္းတိုင္းသည္ သမၼာတရားျဖစ္ေၾကာင္းကို မယုံၾကည္သကဲ့သို႔၊ ကိစၥတိုင္း၌ လူမ်ားထားရွိသင့္သည္ဟု ဘုရားသခင္ေျပာသည့္ မွန္ကန္သည့္သေဘာထားကို လက္မခံၾကေသာေၾကာင့္ လုံးလုံးျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔ယုံၾကည္သည့္ ဘုရားအမ်ိဳးအစား တစ္မ်ိဳးသာ ရွိေလသည္။ အေသးစား နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ဖြယ္အမႈမ်ားကို ျပသည့္ ကြမ္ယင္ႏွင့္ ဗုဒၶတို႔ကဲ့သို႔ အေယာင္ေဆာင္ ဘုရားမ်ားႏွင့္ အလားတူျဖစ္သည့္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ဖြယ္အမႈမ်ားကို ျပသည့္ သဘာဝလြန္ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။...အႏၲိခရစ္တို႔၏စိတ္ထဲတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ယဇ္ပလႅင္ေနာက္၌ ကြယ္ဝွက္လ်က္ လူမ်ားပူေဇာ္သည့္ အစားအစာမ်ားကို စားရင္း၊ သူတို႔ထြန္းညႇိသည့္ အေမႊးတိုင္ကို ရႈသြင္းရင္း၊ သူတို႔၏အသနားခံျခင္းမ်ား၌ အလြန္ စိတ္ထက္သန္ပါက— သူတတ္ႏိုင္စြမ္းသမွ်— သူတို႔ျပႆနာတက္သည့္အခါ ကူညီရင္း၊ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားေပးၿပီး သူတို႔၏ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရင္း ကိုးကြယ္ခံသင့္သည္ဟူ၍ ယူမွတ္ၾကေလသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားအဖို႔ ထိုသို႔နတ္ဘုရားတစ္ပါးသာလွ်င္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ ဘုရားသခင္ျပဳသမွ်သည္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ အထင္ေသးျခင္းကိုသာ ႀကဳံရေလသည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အႏၲိခရစ္တို႔၏သဘာဝႏွင့္ အျဖစ္အေနကို သုံးသပ္ၾကည့္ရလွ်င္ ၎တို႔လိုအပ္သည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္ ေဆာင္႐ြက္သည့္ ေရေလာင္းေပးျခင္း၊ သိုးထိန္းျခင္းႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အရာအားလုံး၌ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဤဘဝ၌ အျပစ္ဒဏ္ေပးမခံရဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ေသဆုံးသည့္အခါ ေကာင္းကင္ဘုံသြားဖို႔တို႔ ျဖစ္ေလသည္။ ၎တို႔၏အျမင္ရႈေထာင့္ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားက သမၼာတရားကို ရန္လိုသည့္ ၎တို႔၏အႏွစ္သာရကို အတည္ျပဳေလသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို မယုံၾကည္ၾက၊ ထို႔ျပင္ ခရစ္ေတာ္၏ အျဖစ္အေနကို ျငင္းပယ္ၾက၏ (အပိုင္း ၁)”) ဘုရားဆီက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တိုင္းဟာ ခ်က္ေကာင္းကို တကယ္ထိတာပဲ။ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတာက ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈမွာ လုပ္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ျပန္ေပးသင့္တယ္၊ ကြၽန္မကို ေကာင္းခ်ီးေပးသင့္တယ္၊ ကြၽန္မမိသားစု လုံၿခဳံက်န္းမာေအာင္ သူလုပ္ေပးသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မ အၿမဲ ခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မသားေလးက သူ႔ခြဲစိတ္မႈေတြအၿပီးမွာ အမ်ားႀကီးပိုသက္သာလာတာျမင္ေတာ့ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ေကာင္းခ်ီးလို႔ ခံစားရၿပီး၊ ကြၽန္မက ေက်းဇူးတင္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းမဆုံး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူထပ္ဆိုးလာေတာ့ သူေရာဂါေပ်ာက္ဖို႔ ဘုရားကို နိမိတ္လကၡဏာျပေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလိုခ်င္တာကို ဘုရားသခင္က မလုပ္တဲ့အခါမွာ၊ ကြၽန္မက ၿပဳံးေနရာက ေဒါသေတြထြက္လာတယ္၊ ကြၽန္မသားေလးကို ကာကြယ္ၿပီး ကုေပးဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေပးဆပ္မႈေတြအားလုံးကို ထည့္မတြက္တဲ့အတြက္ ဘုရားကို စိတ္ဆိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေပးဆပ္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ေတာင္ ေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ေနစိတ္ထားက ကြၽန္မ တစ္ခုခု ရလား၊ ဆုံးရႈံးလားဆိုတာေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈမွာ ဘုရားကို ဖန္ဆင္းရွင္အေနနဲ႔ မကိုးကြယ္ခဲ့သလို၊ မနာခံခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား သူ႔ကို ကြၽန္မရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျဖည့္ဆည္းဖို႔နဲ႔ ကြၽန္မကို ေကာင္းခ်ီးေပးဖို႔ အျပဳခံတစ္ခုလို ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ဗုဒၶကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ကြမ္ရင္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ကိုးကြယ္တဲ့ မယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ ဘာကြာေသးလဲ။ အဲဒါက စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံၿပီး ကမာၻေပၚကို ႏွစ္ခါႂကြလာခဲ့တယ္၊ ဆိုး႐ြားတဲ့ အရွက္၊ လူေတြရဲ႕ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ ခုခံျခင္း၊ ပုန္ကန္ျခင္းနဲ႔ အထင္လြဲျခင္းေတြကို သည္းခံတယ္။ အဲဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မတို႔ကို သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔၊ သမၼာတရားကို ေပးဖို႔ေလ၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ သမၼာတရားက ကြၽန္မတို႔ ဘဝ ျဖစ္လာေအာင္၊ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔အညီ ရွင္သန္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းက လြတ္ေျမာက္လို႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ခံရေအာင္ေပါ့။ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ တကယ္ ႀကီးမားတဲ့ အဖိုးအခကို ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ အမ်ားႀကီး ကြၽန္မခံစားခဲ့ရတယ္၊ သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီးရဲ႕ ေရေလာင္းေပးျခင္းနဲ႔ အာဟာရတို႔ကို ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈ လုံးဝမရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒါဟာ သူ႔အတြက္ အရမ္းနာက်င္ရၿပီး စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ပိုပို အေႂကြးတင္လာတယ္လို စခံစားလာရၿပီး ကြၽန္မမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေနာင္တနဲ႔ လိပ္ျပာမလုံတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက်လာၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး ေနာင္တရခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ သမီးက ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ သမၼာတရား မလိုက္စားဘဲ ယုံၾကည္သူျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ သမီးရဲ႕သားေလး နာမက်န္းျဖစ္လို႔ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသမရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ သမီး ကိုယ္ေတာ့္ကို အေႂကြးတင္ေနပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ့္ဆီမွာ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္၊ သမီးရဲ႕သားေလး ေနေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ့္အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံဖို႔ အသင့္ပါပဲ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သမီးကို ယုံၾကည္ျခင္းေပးေတာ္မူပါ” ေပါ့။ အဲဒီလိုဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအေပၚက ဝန္အႀကီးႀကီး မလိုက္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ သိပ္ေပါ့သြားၿပီး အရင္ကလို ကြၽန္မသားေလးရဲ႕ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စိတ္မပူေနေတာ့ဘူး။

တစ္ေန႔မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္ထပ္က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ အဲဒါက ဒါေတြအားလုံးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ နားလည္မႈအသစ္ ကြၽန္မကို ေပးခဲ့တယ္ေလ။ “လူ၏တာဝန္ႏွင့္ သူ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္း သို႔မဟုတ္ က်ိန္ျခင္းခံရျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ၾကားတြင္ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏႊယ္ေနမႈ မရွိေပ။ တာဝန္သည္ လူက ျဖည့္ဆည္းသင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေကာင္းကင္ဘုံေပးသည့္ သူ၏အသက္ေမြးအလုပ္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဆုလာဘ္၊ အေျခအေနမ်ား သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားေပၚတြင္ မမူတည္သင့္ေပ။ ထိုအခါမွသာ သူ၏တာဝန္ကို သူ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရဖို႔ဟူသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ တရားစီရင္ျခင္းကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ စုံလင္ေစျခင္းခံရကာ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာခံရဖို႔ဟူသည္မွာ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထား မေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္သည္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ စုံလင္ေစျခင္းကို မေတြ႕ႀကဳံရဘဲ အျပစ္ေပးခံရသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ ေကာင္းခ်ီးေပး ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ က်ိန္ျခင္းခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ားသည္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္းႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္း၊ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းသင့္ၾကေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္ေနာက္ကိုလိုက္သည့္ လူတစ္ဦးက အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရရန္သာ သင္၏တာဝန္ကို မလုပ္ေဆာင္သင့္သကဲ့သို႔၊ က်ိန္ျခင္း ခံရမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ မျငင္းဆန္သင့္ေပ။ ဤအရာတစ္ခုကို သင္တို႔အား ငါေျပာပါရေစ- သူ၏တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ လူ၏ စြမ္းေဆာင္မႈသည္ သူ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသည္ သူ၏တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါက၊ ဤသည္မွာ သူ၏ ပုန္ကန္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသည္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲသည္မွာ သူ၏တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္စဥ္မွတစ္ဆင့္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ျပသသည္မွာ ဤျဖစ္စဥ္မွတစ္ဆင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ပို၍ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေလ၊ သာ၍ မ်ားသည့္ သမၼာတရားကို သင္ ရရွိေလျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏ေဖာ္ျပခ်က္သည္ သာ၍ စစ္မွန္လာေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ႏွင့္ လူ၏တာဝန္ၾကား ကြဲျပားျခားနားမႈ) ကြၽန္မတို႔ တာဝန္ေတြကို လုပ္တာဟာ ေကာင္းခ်ီးခံစားရတာ၊ အက်ိန္ခံရတာနဲ႔ ဘာမွမသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာကို ဒါက ျပခဲ့တယ္။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္မ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္သင့္တယ္။ အဲဒါက မွန္ကန္ၿပီး သင့္ေတာ္တယ္ေလ။ အဲဒါဟာ မိဘေတြက ကေလးေတြကို အ႐ြယ္ေရာက္လာေအာင္ ေကြၽးေမြးျပဳစုသလိုပဲ- သူတို႔သားသမီးေတြက သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္သင့္တယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈကို အေမြဆက္ခံတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူး။ အေျခအေနအရ မျဖစ္သင့္ဘူး။ လုပ္သင့္တဲ့ အေျခခံအက်ဆုံးအရာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ဘယ္လိုေပးဆပ္ရမလဲ မေတြးေနခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ဘုရားေပးတဲ့တာဝန္ကို ဘုရားနဲ႔အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႏိုင္ကြက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မသုံးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေပးတဲ့ နည္းနည္းေလးအတြက္ ဘုရားဆီက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ ေတာင္းတယ္။ အဲဒါေတြမပါေတာ့၊ ဘုရားကို ကြၽန္မအျပစ္တင္တယ္။ ကြၽန္မမွာ အသိစိတ္တစ္စက္မွ မရွိသလို၊ ဘုရားကို တကယ္စိတ္ပ်က္ေစခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မသားေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမွာ ေတာင္းဆိုမႈေတြအျပည့္နဲ႔၊ ဘုရားကို အၿမဲ အထင္လြဲၿပီး အျပစ္တင္တယ္။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္မုန္းသြားေရာ။ ကြၽန္မ တိတ္တိတ္ေလး သႏၷိဌာန္ခ်လိုက္တယ္၊ ကြၽန္မသားေလး သက္သာလာလာမလာလာ၊ ဘုရားကို ထပ္အျပစ္မတင္ေတာ့ဘူးလို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မသားေလး အေျခအေန ပိုဆိုးဆိုးလာတယ္။ သူ႔က်န္းမာေရးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိသိသာသာကို ဆိုးလာတယ္။ ကြၽန္မနာက်င္ရၿပီး ခံစားရေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ပိုလြတ္လပ္သြားတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒါကို ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအားလုံး၏ ဇာစ္ျမစ္၊ ေပၚထြန္းမႈ၊ သက္တမ္း၊ အဆုံးသတ္တို႔အျပင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံး၌ ၎တို႔အသက္တာ၏ တာဝန္ႏွင့္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အခန္းက႑တို႔ကို အျပည့္အဝ စီစဥ္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ဤအရာမ်ားကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ဩဇာအာဏာျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းခံတိုင္း၏ ေပၚထြန္းမႈ၊ ၎တို႔ အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာ အသက္ရွင္သည္၊ ၎တို႔အသက္တာ၏ တာဝန္- ဤဥပေဒသမ်ားအားလုံး တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းကို ဘုရားသခင္က စီမံထားသည္မွာ အာကာသဗိမာန္တိုင္း၏ ပတ္လမ္းကို ဘုရားသခင္ စီမံထားသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအာကာသဗိမာန္မ်ားသည္ မည္သည့္ ပတ္လမ္းကို လိုက္သည္၊ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် လိုက္သည္၊ ၎တို႔ မည္သို႔ ပတ္သည္၊ ၎တို႔ မည္သည့္ ဥပေဒသမ်ားကို လိုက္နာသည္- ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ဘုရားသခင္က လြန္ေလၿပီးေသာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက စီမံထားခဲ့ကာ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္း၊ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘဲ ရွိေလသည္။ ဤသည္ကို ဘုရားသခင္က စီမံထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ သူ၏ဩဇာအာဏာ ျဖစ္ေလသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သိႏိုင္သည္”) အဲဒါမွန္တယ္။ ဘုရားက ဖန္ဆင္းရွင္ပါ၊ ကြၽန္မတို႔ သက္တမ္းက သူ႔လက္ထဲမွာရွိတာ။ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္အသက္ရွင္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡခံတယ္၊ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရတယ္ဆိုတာေတြက ဘုရားလက္ထဲမွာပဲ။ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္းမႈျပဳခဲ့႐ုံနဲ႔ ဘုရားက သူ႔သက္တမ္းကို တိုးေပးမွာ မဟုတ္သလို၊ မေကာင္းမႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့လို႔လည္း ဘုရားက သူ႔ဘဝကို ေစာေစာ အဆုံးသတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္းေကာင္း၊ ဆိုးဆိုး၊ သူ႔အခ်ိန္က်လာရင္၊ ဘုရားက သူ႔အသက္ကို ယူလိုက္မွာပဲ။ အဲဒါကို ဘယ္သူမွ ေျပာင္းလို႔မရပါဘူး။ ကြၽန္မသားေလး ဘယ္ေလာက္အသက္ရွည္မယ္ဆိုတာကို ဟိုးအရင္ကတည္းက ဘုရားက ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားဘာပဲလုပ္လုပ္ ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ ကြၽန္မက သူ႔အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံဖို႔ပဲလိုတာပါ။ ဒါကို နားလည္သြားေတာ့ ကြၽန္မနာက်င္မႈတခ်ိဳ႕က သက္သာသြားတယ္။ ကြၽန္မသားေလး ဘယ္လိုပဲေနေန ကြၽန္မက ဖန္ဆင္းခံရဲ႕တာဝန္ကို ထမ္းၿပီး ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးရမယ္။

ဒီႏွစ္ မတ္လမွာ၊ ကြၽန္မသားကို အၿပီးအပိုင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ သူထြက္ခြာသြားတာကို ကြၽန္မ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ၊ ကြၽန္မ သိပ္မခံစားလိုက္ရဘူး။ ကြၽန္မသားေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးကတည္းက ႏွစ္ႏွစ္လုံးမွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဒါေတြအားလုံးကေနတစ္ဆင့္ပဲ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ကြၽန္မလိုက္စားမႈရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕ဖ်က္ဆီးတာကို ေတာ္ေတာ္ခံထားရတာနဲ႔ ဒီေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းက မေျပလည္ရင္၊ ဘုရားကို ဆက္အျပစ္တင္ၿပီး ခုခံေနမယ္ဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီအခက္အခဲက ကြၽန္မဘဝမွာ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးေပးခဲ့တယ္ဆိုတာကို ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို တကယ္ျပခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ကြၽန္မတို႔အယူအဆေတြနဲ႔ ပိုေသြဖည္ေလေလ၊ ရွာဖို႔ သမၼာတရားက ပိုမ်ားၿပီး အဲဒါဟာ ကြၽန္မတို႔ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ပိုျဖစ္ေလပဲ။