ယမ္မႈ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းျခင္း တင္ဆက္ျခင္း၊ သီခ်င္းဆိုျခင္းႏွင့္ ကခုျခင္းတို႔ကို ျမင္သည့္အခါ၊ ကြၽန္မ အလြန္ အားက်ခဲ့ဖူးသည္။ ဘုရားသခင္အတြက္ သီခ်င္းဆိုရင္း သက္ေသခံဖို႔၊ စင္ေပၚတက္ခြင့္ရမည့္ေန႔ကို ကြၽန္မ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သည္။ ယင္းက အရမ္းဂုဏ္ရွိမည္ဟု ကြၽန္မ ထင္ခဲ့မိသည္။ ထိုေန႔သည္ ကြၽန္မ ထင္သည္ထက္ ပိုေစာၿပီး ေရာက္လာခဲ့သည္။

၂၀၁၈ခုႏွစ္ ေမလ၌၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဓမၼေတး သံစုံက်ဴးပြဲတစ္ခုအတြက္ အစမ္းေလ့က်င့္ျခင္းမ်ားမွာ ကြၽန္မ ပါခဲ့သည္။ သီခ်င္းဆိုသင္တန္းမ်ား၊ အကသင္တန္းမ်ား တစ္ခါမွ် မတက္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္၊ ေလ့က်င့္ရျခင္းမ်ားက အစမွာ ကြၽန္မအတြက္ အလြန္ ခက္သည္။ ကြၽန္မက သီခ်င္းဆိုပါက၊ အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း တည္တည္ႀကီး ျဖစ္ေနတတ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကသည့္အခါမွာလည္း ကြၽန္မ အၿမဲ စည္းခ်က္မက်ပါ။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ စိတ္မပ်က္ပါ။ ဤေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းက ဘုရားသခင္ ႂကြလာျခင္း အေၾကာင္းကို လူသားအားလုံးအတြက္ သက္ေသခံခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု ေခါင္းထဲ ထည့္ၿပီး၊ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း ႏိုးႂကြလာကာ ဆက္ၿပီး ဆုေတာင္းမိသည္။ သီခ်င္းေကာင္းစြာ ဆိုႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ ကႏိုင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမည္ဟု ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို နည္းနည္းခ်င္း လမ္းျပခဲ့ၿပီး ႏွစ္လ သုံးလေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မက အားလုံးကို ေနသားက်လာသည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား မ်က္ႏွာအမူအရာ ေလ့က်င့္ျခင္းမ်ားမွာလည္း ကြၽန္မက ဦးေဆာင္လာသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း၊ “ငါ့အမူအရာေတြ၊ လႈပ္ရွားပုံေတြက အခုဆို ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းေနၿပီ။ ႐ိုက္ကူးေရး လုပ္ရင္၊ ငါ့ကို ေရွ႕ဆုံးမွာ ထားမွာ ေသခ်ာတယ္၊ ငါ့ဇာတိက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ၾကည့္မိၾကရင္လည္း၊ သူတို႔ေတြ ေတာ္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေပ်ာ္ၾကမွာ။ ငါ့ကို အားက်ၿပီး အထင္ႀကီးၾကမွာ ေသခ်ာတယ္။” ဟု ေတြးလ်က္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္လာသည္။ ယင္းကို ေတြးမိတိုင္း၊ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ တာဝန္အတြက္ အတိုင္းမသိ အားအင္မ်ားရွိခဲ့သည္။ အစမ္းေလ့က်င့္သည့္ အခ်ိန္တြင္ပင္၊ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ား ႐ႊဲၿပီး နာက်င္လာသည့္အထိ ကြၽန္မက မနားေသးပါ။ ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ လုပ္မိပါက၊ ေရွ႕ဆုံးတန္းေနရာကို မရဘဲ၊ မိမိအစြမ္းအစကို ထုတ္ျပခြင့္ နည္းသြားမည္ကို ကြၽန္မက စိုး႐ြံ႕ခဲ့သည္။ မည္မွ်ခက္ခဲၿပီး၊ ပင္ပန္းပါေစ၊ အစြမ္းကုန္လုပ္ရမည္ကို ကြၽန္မ သိသည္။ ဒါ႐ိုက္တာက ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ခါနီးသည့္အခါ၊ စင္ေပၚမွာ ကြၽန္မတို႔၏ အေနအထားမ်ားကို အေသးစိတ္ ေနရာခ်ေပးသည္။ ကြၽန္မလည္း ပါဝင္တင္ဆက္သူစာရင္းကို ရင္တခုန္ခုန္ႏွင့္ ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး၊ ကြၽန္မနာမည္ကို ရွာလိုက္ရာ၊ ကြၽန္မက ခုႏွစ္တန္းေျမာက္မွာ ရွိသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခဏေလာက္ မိမိမ်က္လုံးကိုပင္ မယုံႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဟိုးအေနာက္ကို ပို႔ထားသနည္း။ ဒါ႐ိုက္တာမ်ား အမွား လုပ္လိုက္သလား။ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ား၊ လႈပ္ရွားပုံမ်ားက မ်ားစြာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ေလ့က်င့္ဖို႔ပင္ ကြၽန္မ ကူညီ ေပးေနခဲ့ေသးသည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ ေရွ႕ဆုံးက တစ္တန္းႏွစ္တန္းမွာ ပါသင့္သည္ဟုသာ ထင္သည္။ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ အေနာက္မွာ ေရာက္ေနရသနည္း။ ကြၽန္မ ႐ုပ္ရွင္ထဲမပါလာပါက၊ ကြၽန္မ၏ ႐ိုက္ကြက္ တစ္ခုမွ မပါပါက၊ အျခားလူမ်ားက ကြၽန္မကို ေတြ႕ပင္ေတြ႕မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအေတြးက ကြၽန္မအား တကယ္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ပိုင္း ဇာတ္တိုက္ခ်ိန္မ်ားမွာ၊ သီခ်င္းဆိုလည္း ကြၽန္မ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ မရွိေတာ့သကဲ့သို႔၊ ကသည့္အခါလည္း ခြန္အား မရွိေတာ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ အမူအရာမ်ား၊ လႈပ္ရွားပုံမ်ား မည္သည့္အရာမွ်မေကာင္းဘဲ၊ ေရွ႕ဆုံးတန္း သုံးခုထဲ ေရာက္ေနသည့္ ညီအစ္မအခ်ိဳ႕ကို ျမင္ပါက၊ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း စူပုပ္ေနခဲ့မိသည္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို နားမလည္ခဲ့ပါ။ သူတို႔က မည္သို႔ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မထက္ သာၾကသနည္း။ ကြၽန္မကို ေနာက္ထဲပို႔ၿပီး၊ သူတို႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရွ႕တင္ထားရသနည္း။ ကြၽန္မမွာ မနာလိုစိတ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနၿပီး ယင္းကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေလ့က်င့္မႈမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္မထက္ သာသည့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕က ပို၍ ေနာက္ဘက္ေရာက္ေနသည္ကိုပင္ ေတြ႕ရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ထိုအျဖစ္အပ်က္က သူတို႔ကို မည္သည့္အရာမွ် မထိခိုက္သည့္အလား၊ ဇာတ္တိုက္ခ်ိန္မ်ားမွာ သူတို႔ပုံစံက လုံးဝ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရသည္။ သူတို႔က ေနာက္ဘက္မွာ ေရာက္ေနသည့္တိုင္ နာခံတတ္ၾကၿပီး သူတို႔တာဝန္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မမွာမူ အဘယ့္ေၾကာင့္ ခံရခက္လြန္းေနသနည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ မနာခံႏိုင္သနည္း။ ကြၽန္မက တကယ္ကို အသိတရားမရွိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသလား။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မိခဲ့သည္၊ သို႔ရာတြင္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြေသးသကဲ့သို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္လည္း ျပန္မဆန္းစစ္ေသးပါ။ လူမ်ားေနရာခ်ပုံမွာ ကြၽန္မ ေရာက္ေနသည့္ေနရာကို ကြၽန္မ လက္မခံႏိုင္ေသးပါ။

ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္၊ ဒါ႐ိုက္တာက လူေနရာခ်ပုံကို အေျပာင္းအလဲအခ်ိဳ႕ လုပ္ျပန္သည္။ ကြၽန္မလည္း က်ိတ္၍ ဝမ္းသာၿပီး ကြၽန္မကို ေရွ႕ျပန္ပို႔မည္ ဟုတ္မဟုတ္ကို သိခ်င္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မျမင္ရသည့္အခါမွာ၊ တကယ္ကို ငိုခ်င္သြားပါသည္။ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးအတန္းမွာ အထားခံရၿပီး၊ ကင္မရာက ကြၽန္မကို ျမင္ဖို႔ခဲယဥ္းသည့္ ဟိုးအစြန္ဆုံးမွာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ပိုၿပီး မယုံႏိုင္မိသည္မွာ အစမ္းေလ့က်င့္ျခင္း မၾကာေသးသည့္ ညီအစ္မအခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မေရွ႕မွာ ထားသည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူၿပီး၊ လဲက်မတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ႐ုပ္ရွင္မွာ ပါႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ား၊ လႈပ္ရွားပုံမ်ားကို ကြၽန္မက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့က်င့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာကို တစ္စက္မွ ျပခြင့္ မရွိသည့္ မထင္ေပၚသည့္ေနရာမ်ိဳးမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေခ်ာင္ထိုးခံရသနည္း။ ကြၽန္မက အရံသက္သက္ ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အတြက္မ်ား ပြဲထဲမွာ ပါေနရေသးသနည္း။ ကြၽန္မသာ ႀကိဳသိခဲ့ပါက၊ အစမ္းေလ့က်င့္ျခင္းမ်ားမွာ အရမ္းႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မ ခံစားခ်က္မ်ားကို မထိန္းႏိုင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္လာၿပီး ဤအျဖစ္ကိုလည္း လက္ကို မခံႏိုင္ပါ။ ေလ့က်င္သည့္ ေနာက္ႏွစ္ရက္ သုံးရက္အတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မ ေျခေခါက္သြားျခင္းႏွင့္ အဆုံးသတ္ပါသည္။ ကြၽန္မက “အခု ငါ ေျခေထာက္ ေခါက္သြားၿပီဆိုေတာ့ နားလို႔ရၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေန႔တိုင္း အပင္ပန္းခံစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ငါက ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနာက္ဘက္မွာ ေနရတာေလ။ ဘာလို႔ အရမ္း ႀကိဳးစားေနမွာလဲ။” ဟု စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ထိုအခ်ိန္စၿပီး ကြၽန္မ ေနာက္က်မွလာသည္၊ ေစာေစာျပန္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဇာတ္တိုက္ျခင္း မ်ားလြန္းလာပါက၊ ေဘးထြက္ၿပီး နားေနလိုက္သည္။ ဤသည္ကို ျမင္လ်က္၊ ညီအစ္မအခ်ိဳ႕က ကြၽန္မကို “႐ိုက္ကူးေရး လုပ္ေတာ့မွာေနာ္။ ဒီရက္ေတြမွာ မေလ့က်င့္ထားဘူးဆိုရင္၊ ညီမက တျခားလူေတြနဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အစ္မတို႔ အခ်ိန္ဆြဲလို႔ မရဘူးေလ။” ဟု သတိေပးၾကသည္။ ဤသည္ကို ၾကားရသည္မွာ၊ အနည္းငယ္ စိတ္ညစ္မိၿပီး အားနာသလိုလည္း ျဖစ္မိသည္။ ရက္ ၂၀ အတြင္းမွာ ႐ိုက္ေတာ့မည္ကို ကြၽန္မ သိေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မက ႀကိဳးစားၿပီး မေလ့က်င့္ပါက၊ အစီအစဥ္တစ္ခုလုံး ေႏွာင့္ေႏွးကုန္မည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက အေႏွာင့္အယွက္ ေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္။ ကြၽန္မမွာ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္စိတ္ ဝင္လာသည္။ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ အက်င့္ပ်က္လြန္းရသနည္း။ ေနာက္ဘက္ကို ပို႔ခံရၿပီး၊ မိမိအစြမ္းအစကို ျပခြင့္မရေတာ့ကတည္းက၊ ကြၽန္မက ဆင္ေျခမ်ား ေပးၿပီး၊ အာခံေနၿပီး ကြၽန္မ၏တာဝန္အတြက္ စိတ္ခြန္အား ေပ်ာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္ကို ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္မိသည္။ ကြၽန္မက အလုပ္ကို ဝတ္ေက်တမ္းေက် သေဘာႏွင့္၊ တတ္ႏိုင္သမွ် အနည္းဆုံး လုပ္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို အာခံၿပီး၊ ရန္လိုေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျခေခါက္ျခင္းကလည္း ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာသည္မွာ၊ ယင္းက ကြၽန္မကို ဘုရားသခင္က ဆုံးမပဲ့ျပင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ကြၽန္မ ကိုယ္ရည္ေသြး ျပ၍ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆက္ၿပီးသာ အာခံေနပါက၊ ကြၽန္မ စင္ေပၚတက္ရမွာ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ကြၽန္မ တာဝန္ကိုပင္ ဆုံးရႈံးရႏိုင္သည္။ ကြၽန္မလည္း နာက်င္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုညမွာ “အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မက ေနာက္ဆုံးတန္းကို ပို႔ခံရတာကိုျမင္ၿပီးကတည္းက၊ တကယ္ကို စိတ္ပ်က္ေနခဲ့တယ္၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔၊ မနာခံႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္၊ အလုပ္မွာ ပ်က္ကြက္ရင္း၊ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ ပုန္ကန္ခ်င္ၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္ေစခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေတြ႕ပါၿပီ။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မကို ဒီအေျခအေနကေန လြတ္ေအာင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ။” ဟု ဘုရားသခင္ထံ ဒူးေထာက္ ဆုေတာင္းမိသည္။

ထို႔ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ “ရာထူး မ်က္ႏွာ သို႔မဟုတ္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတို႔ကို႔ ထိုအရာက ပတ္သက္မိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္၊ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခ်က္ျဖင့္ ခုန္တက္သြားၾကၿပီး သင္တို႔အသီးသီးက ထင္ေပၚခ်င္ၾကသည္၊ ေက်ာ္ၾကားခ်င္ၾကၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္ၾကသည္။ လူတိုင္းက အေလွ်ာ့ေပးရန္ မလိုလားၾက၊ ယင္းအစား ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းက စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစကာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲတြင္ ခြင့္မျပဳထားေသာ္လည္း အၿမဲ ဖက္ၿပိဳင္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမရွိဘဲ သင္တို႔သည္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ၾကေသး။ တစ္စုံတစ္ဦးက ထင္ေပၚသည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ၊ မနာလိုဝန္တိုမႈကို သင္ခံစားရသည္၊ မုန္းတီးမႈကို ခံစားရၿပီး ယင္းမွာ မွ်တျခင္းမရွိဟု သင္ခံစားရသည္။ ‘ဘာေၾကာင့္ ငါ မထင္ေပၚႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒီလူက ဘာလို႔ အၿမဲ ထင္ေပၚရတဲ့သူျဖစ္ရၿပီး ငါ့အလွည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ရတာလဲ။’ ထို႔ေနာက္ သင္သည္ မေက်မခ်မ္းမႈအနည္းငယ္ ခံစားရ၏။ ယင္းကို သင္ ခ်ဳပ္တည္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း သင္ မတတ္ႏိုင္။ ဘုရားသခင္ထံ သင္ ဆုေတာင္းၿပီး တစ္ခဏမွ် သင္ သက္သာသလို ခံစားရေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥရပ္မ်ိဳးကို တစ္ဖန္ သင္ ႀကဳံရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ယင္းကို သင္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေပ။ ဤအရာက ရင့္က်က္မႈမရွိသည့္ ဝိညာဥ္အသက္တာ အေျခအေနကို ျပသသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနေတြထဲ လူတစ္ဦး က်ဆင္းရျခင္းသည္ ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခုမဟုတ္ေလာ။ ဤသည္တို႔မွာ လူသားမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ သဘာဝ၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အကယ္၍သာ လူတစ္ဦးသည္ ထိုေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားကို ျဖတ္ခ်ၿပီးပါက သူသည္ လြတ္လပ္ကာ လြတ္ေျမာက္သြားၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။ ဤအရာကို စဥ္းစားၾကည့္ေလာ့- အကယ္၍သာ ထိုသူသည္ ယင္းအေျခအေနမ်ားထဲ အမိဖမ္းခံရျခင္းမွ ေရွာင္လိုကာ ၎တို႔မွ လြတ္ကင္းႏိုင္လိုၿပီး ယင္းအရာမ်ား၏ စိတ္ေသာကမ်ားႏွင့္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ လြတ္ေျမာက္ေနလိုလွ်င္ ထိုသူသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို လုပ္ရမည္နည္း။ လူတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္ မလြတ္လပ္ႏိုင္ခင္၊ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခင္ အဘယ္အရာကို ရယူရမည္နည္း။ တစ္ဖက္တြင္ သူရိပ္စားမည့္ရမည္မွာ- ဂုဏ္သတင္း၊ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္သိန္မ်ားသည္ လူတို႔အား ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစရန္၊ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ဖမ္းရန္၊ ဒုကၡေပးရန္ႏွင့္ စာရိတၱပ်က္ျပားလာေစရန္ စာတန္ အသုံးျပဳေသာ ကိရိယာမ်ားႏွင့္ နည္းလမ္းမ်ားသာျဖစ္သည္။ သေဘာတရားအရ သင္သည္ပထမဆုံး၎အား ရွင္းလင္းစြာနားလည္ေအာင္ လုပ္ရမည္။ ထိုထက္မက သင္သည္ယင္းအရာမ်ားကို စြန႔္လိုက္ၿပီး ေဘးဖယ္ထားရန္ သင္ယူရမည္။...သို႔မဟုတ္လွ်င္၊ သင္ ပိုမို ႀကိဳးပမ္းေလေလ၊ အေမွာင္ထုက သင့္ကို ဝိုင္းရံ ေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ မနာလို ဝန္တိုမႈႏွင့္ မုန္းတီးမႈတို႔ကို သာ၍ သင္ခံစားရေလေလျဖစ္ကာ သင္၏ ရယူလိုသည့္စိတ္ဆႏၵက ပို၍သာ သန္မာလာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သင္၏ ရယူလိုသည့္ဆႏၵ ပိုမိုသန္မာေလေလ၊ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ေလ်ာ့နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ရရွိမႈေလ်ာ့နည္းသည္ႏွင့္အမွ် သင္၏ မုန္းတီးမႈ တိုးပြားေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္၏ မုန္းတီးမႈ တိုးပြားသည္ႏွင့္အမွ်သင္သည္ အတြင္း၌ ပိုတိုး၍ ေမွာင္မိုက္ေလေလ ျဖစ္မည္။ အတြင္း၌ သင္ ေမွာင္မိုက္ေလေလ၊ သင္၏တာဝန္ကို ပိုမိုညံ့ဖ်င္းစြာ သင္ေဆာင္႐ြက္ေလေလျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏တာဝန္ကို ပိုမိုညံ့ဖ်င္းစြာ သင္ေဆာင္႐ြက္ေလေလ၊ သင္ အသုံးဝင္မႈ ေလ်ာ့နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္သည့္ ဝဲၾသဃ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ေကာင္းစြာ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါက၊ တျဖည္းျဖည္း ဖယ္ရွားခံရလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဤသည္က ကြၽန္မကို အနည္းငယ္ ႏိုးထလာေစသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနကို တိတိက်က် ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဓမၼေတးသံစုံအဖြဲ႕မွာ ပါဝင္ၿပီး၊ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ားမွာ ကြၽန္မက ပိုၿပီး ကြၽမ္းက်င္လာျခင္း၊ အျခားသူမ်ားကို အမူအရာေလ့က်င့္ဖို႔ ဦးေဆာင္ေပးရျခင္း ျဖစ္လာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ သူတို႔ထက္ တင္ဆက္ျခင္း၌ ပိုေတာ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ႐ိုက္ကူးေရးမွာ ကြၽန္မက ေရွ႕ဆုံးက ပါရမည္ဟု ခံစားမိလာသည္။ ႐ိုက္ကူးေရးမွာ မိမိအရည္အေသြးကို ျပလို႔ရေတာ့မည္ဟူသည့္အေတြး ရွိေနစဥ္က၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္အတြက္ ခြန္အားမ်ား ျပည့္လွ်ံေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိဘာသာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးစားရသည္ကို ေပ်ာ္ေနခဲ့ၿပီး အမူအရာမ်ား၊ လႈပ္ရွားပုံမ်ား ေလ့က်င့္ဖို႔သာ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ၏ေနရာက ေနာက္ဘက္ကို ေရာက္ေရာက္သြားေတာ့၊ အစြမ္းျပမည္ဆိုသည့္ ကြၽန္မ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားလည္း တစ္စစီ ျဖစ္ကုန္သည္။ ကြၽန္မက ဒါ႐ိုက္တာ၏အစီအစဥ္မ်ားကို အာခံခဲ့ၿပီး မိမိေရွ႕မွာ ရွိေနသည့္သူမ်ားကို လက္မခံခ်င္ပါ။ သူတို႔ကို မနာလိုျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ နားလည္မႈလြဲၿပီး၊ ညည္းညဴခဲ့သည္၊ မတရားပါဟု ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္၊ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို ေစာဒကတက္ဖို႔၊ ၿပိဳင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္လာကာ၊ ကြၽန္မ၏တာဝန္မွာ ေပါ့ဆလာသည္။ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလ့က်င့္မိျခင္းကိုပင္ ေနာင္တရခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားကို ျပန္ဆန္းစစ္သည့္အခါ၊ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေရးထားၿပီး၊ မိမိတာဝန္ကို လုပ္ေနခဲ့ျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို သက္ေသခံဖို႔ လုပ္ေနခဲ့ျခင္းလည္း မဟုတ္သည္ကို ျမင္မိသည္။ ထိုအစား ကြၽန္မ ထင္ေပၚႏိုင္မည့္၊ အျခားသူမ်ား အထင္ႀကီးလာမည့္ ထိုအခြင့္အေရးကို လိုခ်င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက မိမိနာမည္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းအတြက္သာ အားတက္သေရာ ႀကိဳးစားေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မက အရမ္း အတၱႀကီးၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းသည္။ ဓမၼေတးသံစုံအဖြဲ႕မွာ ပါဝင္ခြင့္ရသည္ကို၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ခ်ီးေျမႇာက္ေနျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့ၿပီး၊ မိမိတာဝန္ကို မည္သို႔ေကာင္းေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရမည္၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ ေက်နပ္ေစရမည္တို႔ကို မေတြးခဲ့ပါ။ ထိုအစား ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔သာ အားကုန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ကိုယ္ရည္မေသြးႏိုင္သည့္ အခ်ိန္မွာ၊ စိတ္ညစ္ၿပီး ေစာဒကတက္သည္။ ကြၽန္မက ပို၍ ပို၍ ေမွာင္မွိက္သည့္ အေျခအေနထဲကို က်ေရာက္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ လုပ္ရင္း၊ အဆုံးသတ္သြားသည္၊ ယင္းက ဘုရားသခင္ကို ႐ြံရွာေစပါသည္။ စာတန္၏ ကြန္ရက္ထဲကို ကြၽန္မ လဲက်ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါလား။ စင္ေပၚတက္ခြင့္ မရၾကေသာ္လည္း၊ ေနာက္ကြယ္မွာ မိမိတာဝန္ကိုမိမိ လုပ္ခဲ့ၾကသည့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအေၾကာင္း ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္သည္၊ သူတို႔က မိမိတာဝန္မ်ားကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္ၿပီး၊ မညည္းမညဴႏွင့္ အလုပ္ႀကိဳးစားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွင့္ ယွဥ္လိုက္ပါက၊ ကြၽန္မက မည္သည့္အရာမွ်မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မက အေကာင္းႏွင့္ အဆိုးကို မသိဘဲ၊ ဘုရားသခင္ကို မ်ားစြာ ေက်းဇူးေႂကြး တင္ေနသည္ကို ခံစားမိသည္။ ပုန္ကန္လြန္းျခင္းကို ကြၽန္မ ဆက္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ေနာင္တရခ်င္ ခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ ဖတ္ရသည္။ “သင္သည္ အျခားသူတို႔ကို ေထာက္ခံဖို႔ ႏွင့္ သူတို႔ကို ထင္ေပၚခြင့္ေပးဖို႔ရန္ ဤအရာမ်ားကို လက္လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ ေဘးဖယ္ထားဖို႔ သင္ယူရမည္။ ထင္ေပၚဖို႔ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္အသေရကို ရရွိရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို သင္ ႀကဳံရသည့္အခိုက္တြင္ အခြင့္အေရးယူဖို႔ မႀကိဳပမ္းႏွင့္၊ သို႔မဟုတ္ ေလာမႀကီးႏွင့္။ စြန႔္လႊတ္ဖို႔ရန္ သင္ သင္ယူရမည္၊ သို႔ေသာ္ သင္၏ တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းအား ေႏွာင့္ေႏွးရမည္မဟုတ္။ တိတ္တဆိတ္ မထင္ေပၚျခင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ၿပီး သင္၏ တာဝန္ကို သစၥာေစာင့္သိစြာ ေဆာင္႐ြက္စဥ္ အျခားသူမ်ားကို မႂကြားဝါေသာ လူတစ္ဦး ျဖစ္ေလာ့။ သင္၏ သိကၡာႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို သင္ လက္လႊတ္ေလေလ၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သင္ လက္လႊတ္ေလေလ၊ ပိုၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိေလေလ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္း၌ ေနရာပိုပြင့္လာေလေလျဖစ္ကာ သင္၏အေျခအေန ပိုတိုးတက္လာေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္ ပိုမိုႀကိဳးပမ္းၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ေလေလ၊ သင္၏ အေျခအေနက ပိုမိုေမွာင္မိုက္ေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္မယုံလွ်င္ စမ္းၾကည့္ေလာ့။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးကို သင္ ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ဤအရာမ်ားအားျဖင့္ အထိန္းအခ်ဳပ္မခံလိုလွ်င္၊ ယင္းတို႔ကို သင္ ဦးစြာ ေဘးဖယ္ထားၿပီး စြန႔္လႊတ္ရမည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းတစ္ခု ေပးပါသည္။ ကြၽန္မ တစ္ဖန္ ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္သည့္အခ်ိန္တိုင္း၊ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ပစ္ပယ္ရသည္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵမ်ားကို လက္လႊတ္ရၿပီး ဘုရားသခင္၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို မည္သို႔လုပ္ႏိုင္မည္ကို ပိုေတြးကာ၊ ကြၽန္မ၏ လႈပ္ရွားပုံမ်ား မွန္ကန္ေအာင္၊ သီခ်င္းမ်ား ေကာင္းစြာ သီဆိုႏိုင္ေအာင္ လုပ္သည္။ ဤသည္မွာ ကြၽန္မ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ခဲ့သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ ေရွ႕မွာ ေနရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္မွာ ေနရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း၌ ပါဝင္ခြင့္ရျခင္းသည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားသည္။ လူမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႔၏တာဝန္မွာ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံထားျခင္း ရွိမရွိကို၊ ဘုရားသခင္က သူတို႔ရသည့္ေနရာမ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး မဆုံးျဖတ္ဘဲ၊ သူတို႔၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈ၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို နာခံမႈ ရွိမရွိတိူ႔ေပၚတြင္သာ အေျခခံၿပီး ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္မ မ်ားစြာပို၍ စိတ္ေအးသက္သာ ရွိၿပီး ဤဆုေတာင္းခ်က္ကို ဆိုခဲ့သည္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ ပုန္မကန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မ ဘယ္ေနရာမွာပဲရွိရွိ၊ ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဟိုးေနာက္ဆုံးကိုပဲ ေရာက္ေနရင္ေတာင္မွ၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။”

ထိုေနာက္ပိုင္း ဇာတ္တိုက္ျခင္းမ်ားတြင္ ကြၽန္မက ေနာက္ဆုံးႏွစ္တန္းမွာသာ အၿမဲ ရွိခဲ့သည္။ ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ ကြၽန္မသည္ ႐ိုက္ကူးေရးမွာ တစ္ကြက္မွ ပါေတာ့မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္၊ မည္သူကမွ် အားက်ေတာမည္ မဟုတ္သည္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အေတြးေပၚလာၿပီး၊ ကြၽန္မ အနည္းငယ္ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအခ်ိန္မ်ားမွာ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ကမန္းကတန္း ဆုေတာင္းၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ၿငိမ္သက္ေပးဖို႔ သူ႔ကို ကြၽန္မ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ကာ ကြၽန္မ သီဆိုရသည့္ စာသားတိုင္းမွာ ဘုရားသခင္ လိုအပ္သည့္အရာကို မည္သို႔ေဖာ္ျပလို႔ရမည္၊ အကပညာအရ မည္သို႔ အင္ျပည့္အားျပည့္ ကရမည္တို႔ကို ေသခ်ာေတြးေတာၾကည့္သည္။ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဤအရာမ်ားထဲ စၿပီး ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္သည္ႏွင့္၊ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ႏွင့္ အလြန္ နီးကပ္သြားသကဲ့သို႔ ခံစားရၿပီး ကြၽန္မကို မည္သည့္ေနရာတြင္ ထားပါေစ၊ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါ။ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္၊ ႐ိုက္ကူးေရးက ပို၍ နီးလာေလေလ၊ ကြၽန္မက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေရွ႕ကို ပို႔ခံရေလေလ ျဖစ္လာသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မအတြက္လည္း ႐ိုက္ကြက္ေလးအနည္းငယ္ ေပးသည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ထိုအခြင့္ကို ေပးသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ႐ိုက္ကူးေရးရက္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ ကြၽန္မ၏ ေက်းဇူးသိစိတ္ကို ၿမဲေအာင္ ထိန္းထားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္မွာ မည္သည့္ေနာင္တမွ် ရွိမလာေအာင္၊ ႐ိုက္ကြက္တိုင္းမွာ ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးကို ထည့္ထားဖို႔သာ အာ႐ုံစိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံး႐ိုက္ကြက္မွာ၊ ကြၽန္မကို ကင္မရာႏွင့္အနီးဆုံး ရွိသည့္ ေရွ႕ဆုံးတန္းကို ပို႔ပါသည္။ ကြၽန္မ ယုံပင္ မယုံႏိုင္ပါ။ ယင္းက ကြၽန္မအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေက်းဇူးတင္ၿပီး၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့သည္။ ေရွ႕ဆုံးတန္းကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေလွ်ာက္သြားသည့္အခ်ိန္မွာ၊ မီးမ်ားအားလုံးက ကြၽန္မကို ထိုးထားကာ ကင္မရာမ်ားအားလုံးက ကြၽန္မကို ခ်ိန္ထားသည္။ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အေျပးအလႊား လာၿပီး၊ ကြၽန္မ၏အဝတ္အစားကို ဆန႔္ေပးသည္၊ မိတ္ကပ္ တို႔ေပးသည္၊ ဆံပင္ကို ျပင္ေပးသည္။ ကြၽန္မက အဓိက အာ႐ုံစိုက္ခံရၿပီး လူတိုင္းက ကြၽန္မကို ၾကည့္ေနသည္ဆိုသည့္ ဤခံစားခ်က္က ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာကာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းကိုလည္း မဖုံးဖိႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွာ ေနရဖို႔ကို၊ အိပ္မက္ထဲမွာပင္ မမက္ခဲ့ပါ။ ထိုအခန္း႐ိုက္ျခင္းကသာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖစ္ခဲ့ပါက၊ လူမ်ားစြာတို႔က ကြၽန္မကို ျမင္ၿပီး၊ ကြၽန္မလည္း တကယ္ နာမည္ႀကီးလိမ့္မည္ဟု ေတြးမိသည္။ ထိုအေတြးကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တကယ္ သေဘာက်လာသည္။ ခံစားခ်က္မွာမူ ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအေတြးႏွင့္၊ ကြၽန္မက အေျခအေနမွန္မွာ မရွိေနေၾကာင္းႏွင့္ ကြၽန္မ ကိုယ္ရည္ေသြးေနျပန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဘုရားသခင္ထံ ခ်က္ခ်င္း ဆုေတာင္းၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ပစ္ပယ္လိုက္ရေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ မမွန္ကန္သည့္ အေတြးကို မဖိႏွိပ္ႏိုင္သည့္အျပင္၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္လည္း လုပ္၍မရခဲ့ပါ။ ႐ိုက္ကြက္ ႏွစ္ခုသုံးခုေလာက္ ဆက္တိုက္႐ိုက္သြားေသာ္လည္း၊ စိတ္ပါေအာင္ ႀကိဳးစား၍မရပါ။ ထို႔ေနာက္မွာ ဒါ႐ိုက္တာက ကြၽန္မတို႔ကို စိတ္ႏွစ္ထားဖို႔ သတိေပးသည္။ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ား လြဲေနသည္ကို ဒါ႐ိုက္တာေတြ႕ၿပီး၊ ကြၽန္မကို အေနာက္ျပန္ပို႔မည္ကို ကြၽန္မ စၿပီး စိတ္ပူလာခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔ အခြင့္ ဆုံးရႈံးရမည္ကို စိတ္ပူလာသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္သာ အၿမဲတမ္း ၾကည့္၍မရဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ႏိုင္ဖို႔၊ မိမိအေျခအေနကို မည္သို႔ျပဳျပင္မည္ကို အာ႐ုံစိုက္ဖို႔လိုသည္ကိုလည္း နားလည္ပါသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္လိုျခင္းႏွင့္ ကိုယ္ရည္ေသြးခြင့္ ဆုံးရႈံးမည္ကို စိုးရိမ္ျခင္းတို႔ ၾကားမွာ၊ စိတ္က ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္မ အလြန္အမင္း စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္။ ႐ိုက္ကြက္ငါးခုကို ဆက္တိုက္ ႐ိုက္သြားၾကေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မက စိတ္ႏွစ္လို႔မရေသးဘဲ၊ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အျခားညီအစ္မမ်ားက ႐ိုက္ကူးေရးမွ သူတို႔ သိလာသည့္အရာမ်ား အေၾကာင္းကို တက္တက္ႂကြႂကြ ေျပာေနသည္ကိုျမင္ရၿပီး၊ အခ်ိဳ႕ဆို စိတ္လႈပ္ရွားလြန္း၍ ငိုေနၾကသည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မစိတ္မ်ားကို ျပန္စု၍မရခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက အလြန္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး၊ အျမန္ ထြက္လာခဲ့သည္။

အျပင္ကို ထြက္လာရင္းႏွင့္၊ ႐ိုက္ကူးေရးမွာ ကြၽန္မ ေကာင္းစြာ မလုပ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အျပစ္ရွိသကဲ့သို႔ ခံစားရသည္။ အျခားသူမ်ား အားလုံးက ဘုရားသခင္ကို သူတို႔၏ ႐ိုးသားသည့္ စိတ္ႏွလုံးမ်ားႏွင့္ အျပစ္ကင္းသည့္ အၿပဳံးမ်ားကို ေပးၾကေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မကမူ ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔ကိုသာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္မ၏ တင္ဆက္ပုံက ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ လုံးဝ မလုံေလာက္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကလည္း ကြၽန္မ၏အလုပ္ကို သေဘာမက်ႏိုင္ပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ တကယ္ကို ငိုခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက “ဘုရားသခင္၊ ဒီေနာက္ဆုံး႐ိုက္ကြက္ကို ကြၽန္မ ေနာင္တရပါတယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို ကိုယ္ရည္ မေသြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ရတဲ့၊ ကင္မရာေတြေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္ျဖစ္တဲ့ ဇာတ္စင္ေနာက္ဘက္မွာပဲ ေနခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ အမွန္တကယ္ သီခ်င္းဆိုဖို႔၊ သာမန္႐ိုးသားတဲ့ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိေနသေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မ ေပ်ာ္မိမွာပါ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ အျပစ္တင္မိေတာ့မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ကြၽန္မ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ့္ဟာကို မေက်ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။” ဟု ဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္မိသည္။ ကိုယ္ လုပ္ခဲ့မိသည့္အရာမ်ားကို မ်ားစြာေနာင္တရရင္း၊ ထိုအေၾကာင္းကို ေတြးမိေလေလ၊ ပို၍ စိတ္ညစ္ေလေလ ျဖစ္ရသည္။

ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ လုပ္ၿပီး၊ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ဇာတိပကတိကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အလြန္ ခက္ခဲ သြားေလာက္ေအာင္၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္သည့္၊ ထင္ေပၚခ်င္သည့္ ဆႏၵက အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုမွ် ျပင္းထန္ခဲ့သနည္း။ ဤသည္ကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ “သင္ႏွစ္သက္ေသာအရာ၊ သင္ အာ႐ုံစိုက္သည့္အရာ၊ သင္ ကိုးကြယ္သည့္အရာ၊ သင္ အားက်သည့္အရာႏွင့္ သင့္စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေန႔တိုင္း သင္ ေတြးသည့္အရာအားလုံးတို႔သည္ သင့္သဘာဝ၏ ကိုးစားျပဳခ်က္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းမွာ သင့္ သဘာဝက မေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ရသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိသည္၊ သင့္ သဘာဝသည္ ဆိုးယုတ္ၿပီး ကုသ၍မရႏိုင္သည္ကို သက္ေသျပရန္ လုံေလာက္၏။ ဤနည္းျဖင့္ သင္၏ သဘာဝကို သင္ စိစစ္သင့္၏။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ သင့္ ဘဝတြင္ သင္ ျမတ္ႏိုးေသာအရာႏွင့္ သင္ စြန႔္လႊတ္ေသာအရာကို ဆန္းစစ္ေလာ့။ သင္သည္ တစ္စုံတစ္ဦးအေပၚ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ေကာင္းေနႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဤအရာက ၎တို႔ကို သင္ ႏွစ္သက္သည္ဟု သက္ေသမျပေပ။ သင္အမွန္တကယ္ ႏွစ္သက္ေသာအရာမ်ားသည္ သင္၏သဘာဝတြင္ ရွိသည့္အရာ အတိအက်ပင္ျဖစ္၏။ သင္၏ အ႐ိုးမ်ား ကြဲေၾကခဲ့လွ်င္ပင္၊ ယင္းကို သင္ ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ေမြ႕ဆဲျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္ေသာအခါမွ် စြန႔္ပစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ဤသည္မွာ ေျပာင္းလဲရန္ မလြယ္ကူေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိ၏စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းအေၾကာင္း သိထားသင့္သည့္အရာ”) “လူမ်ား၏ သဘာဝဗီဇမ်ားထဲရွိ ၎တို႔ျမတ္ႏိုးေသာ အရာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းအျပင္၊ သူတို႔၏ သဘာဝဗီဇမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အျခားသြင္ျပင္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ရန္လိုအပ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အမႈအရာမ်ားအေပၚ လူတို႔၏ သေဘာထားမ်ား၊ အသက္တာထဲ၌ လူတို႔၏ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ားအျပင္ လူတို႔၏ ဘဝတန္ဖိုးမ်ားႏွင့္ အသက္တာအေပၚ အျမင္မ်ားအျပင္ သမၼာတရားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အရာခပ္သိမ္းအေပၚ အျမင္မ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ဤအရာမ်ားမွာ လူတို႔၏ စိတ္ဝိညာဥ္မ်ားထဲတြင္ နက္ရႈိင္းစြာ ရွိေသာအရာမ်ား အားလုံးျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္ႏႊယ္မႈ ရွိေနသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိ၏စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းအေၾကာင္း သိထားသင့္သည့္အရာ”) လူတို႔၏ အေတြးအေခၚ၊ အႀကိဳက္မ်ားႏွင့္ ရွာေဖြလိုက္စားမႈမ်ားအားလုံးက ကြၽန္မတို႔၏ သဘာဝက လာၾကေၾကာင္းႏွင့္ ယင္းတို႔ အားလုံးကိုလည္း ကြၽန္မတို႔၏ သဘာဝက ထိန္းခ်ဳပ္ထားေၾကာင္း ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ကြၽန္မကို နားလည္ေစခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္မွာ ကြၽန္မ၏အလုပ္တာဝန္မွာ ကြၽန္မက တစ္ခ်ိန္လုံး မည္သည့္အရာကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ရွာေဖြေနခဲ့သည္ကို ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ေမးမိသည္။ စင္ေပၚမွာ ကြၽန္မ၏ေနရာက ေရွ႕ကို ပို၍ပို၍ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္၊ ႐ိုက္ကြက္မ်ားထဲ ပို၍ ပါလာသည့္အခ်ိန္မ်ားမွာ၊ ကြၽန္မ အေတြးဆုံးအရာက ေရွ႕ဆုံးတန္းကို ေရာက္ခြင့္ရဖို႔၊ ကိုယ္ရည္ေသြး ခြင့္ရဖို႔ႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ အထင္ႀကီးအားက်ခံရသူ ျဖစ္ခြင့္ရဖို႔တို႔သာ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ႐ိုက္ကြက္အတြက္ ကြၽန္မ ေရွ႕ပို႔ခံရသည့္အခ်ိန္မွာ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ နာမည္ႀကီးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ခံစားရသည္။ ႀကီးစြာေသာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု ခံစားရသည္မွာ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္ဖို႔၊ ကင္မရာေရွ႕မွာ အေကာင္းဆုံးလုပ္ျပဖို႔၊ ကြၽန္မကို သိသည့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အံ့ဩသြားေစဖို႔၊ မိမိအတြက္လည္း ထာဝရအမွတ္ရစရာေလးတစ္ခု ျဖစ္ေစဖို႔ ဆႏၵကို ထိန္းမရခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက နာမည္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို မည္မွ်ပင္ တန္ဖိုးထားခဲ့ၿပီး၊ ထိုစိတ္က ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ထိုးေဖာက္ဝင္ခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲမွာ ဤက်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္မိပါသည္။ “ေဖာက္ျပန္ကာ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားသည္ လူတို႔ထဲ၌ အလြန္ နက္ရႈိင္းစြာအျမစ္တြယ္ေန၏၊ ၎သည္ သူတို႔၏ ဘဝျဖစ္လာသည္။ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာ အတိအက်ကို ရွာေဖြၿပီး ရယူလိုၾကသနည္း။ ေဖာက္ျပန္၍ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထား၏ တြန္းအားေအာက္တြင္ လူတို႔၏ စံႏႈန္းမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ဘဝ၏ပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ဦးတည္ရာမ်ားသည္ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ မျဖစ္ေပဘူးေလာ။ ဦးစြာအေနျဖင့္ လူတို႔သည္ အၿမဲတေစ နာမည္ႀကီးလိုၾကသည္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ား ျဖစ္လိုၾကသည္။ သူတို႔သည္ ႀကီးမားေသာေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ရယူ၍ ဘိုးေဘးမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလိုၾကသည္။ ယင္းတို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ လုံးဝ မကိုက္ညီ႐ုံမွ်မက လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကံတရားကိုအုပ္စိုးေသာ ဘုရားသခင္၏ဥပေဒသႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ၎ကို ငါအဘယ္ေၾကာင့္ေျပာသနည္း။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ လူစားကို ဘုရားသခင္ အလိုရွိသနည္း။ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးေသာသူ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာသူ၊ သို႔မဟုတ္ ကမာၻကိုတုန္လႈပ္ေစေသာသူကို ကိုယ္ေတာ္ အလိုရွိသေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာလူစားကို ဘုရားသခင္ အလိုရွိသနည္း။ လုံးဝ ေအာက္ေျခမလြတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ အရည္အခ်င္းမီ ဖန္ဆင္းခံျဖစ္ရန္၊ ဖန္ဆင္းခံ၏တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္သူ ျဖစ္ရန္ႏွင့္ လူသားေနရာတြင္ ေနႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားသူကို ကိုယ္ေတာ္အလိုရွိသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုျခင္းအားျဖင့္သာ ေဖာက္ျပန္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းႏိုင္၏”) “သင္သည္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးမႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို အစဥ္ရွာေဖြေနသည္။ သင္သည္ ဂုဏ္သေရကို အစဥ္ရွာေဖြသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ၎အျဖစ္ကိုေတြ႕ပါက မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၎ကို စက္ဆုပ္ၿပီး မၾကည့္လိုေပ။ သင္သည္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးမႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ စေသာအရာမ်ားေနာက္ကို လိုက္ေလေလျဖစ္ၿပီး၊ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ေသာ၊ ေအာင္ျမင္ေသာ၊ ထူးခြၽန္ေသာ၊ ဂ႐ုျပဳထိုက္ေသာသူ ျဖစ္လိုေလေလ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အားစက္ဆုပ္ေလေလ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္ေသာသူ မျဖစ္ေလႏွင့္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤသည္ကို အထေျမာက္ေအာင္ မည္သို႔ျပဳရမည္နည္း။ လူသား၏ေနရာမွန္တြင္ ရွိေနရင္း အမႈအရာမ်ားကို လက္ေတြ႕က်ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည္။ အေျခအျမစ္မရွိေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကို လက္သင့္ခံမထားေလႏွင့္။ ထို႔အျပင္ ေက်ာ္ၾကားမႈကို ရွာေဖြျခင္း သို႔မဟုတ္ ႐ြယ္တူခ်င္းမ်ားထဲမွ ထင္ရွားေပၚလြင္လာေအာင္ မျပဳေလႏွင့္။ ထို႔အျပင္ လူသားမ်ားအထဲ၌ သာလြန္သူျဖစ္ၿပီး လူအမ်ားကို ၎တို႔အား အ႐ိုအေသေပးေစေသာ၊ အျခားသူအားလုံးထက္ သာလြန္သည့္ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ႀကီးသူျဖစ္ေအာင္ မႀကိဳးစားေလႏွင့္။ ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ စာတန္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ ဖန္ဆင္းခံလူသားကို အလိုမရွိေပ။ အကယ္၍ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ အလုံးစုံေသာအလုပ္ ၿပီးစီးသြားခ်ိန္၌ ယင္းအရာမ်ားကို လိုက္စားသူမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္ပါက ၎တို႔အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာအက်ိဳးမွာ သုတ္သင္ဖယ္ရွင္းခံရန္ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေလ်ာ္ကန္ေသာ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း လိုအပ္သည္”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးထေစခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုမွ် ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္ခဲ့သည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုမွ် စိတ္ႀကီးဝင္ခဲ့သည္တို႔ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ၾကည့္သည္။ ယင္းတို႔ အားလုံးက စာတန္၏ပညာေပးျခင္းႏွင့္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိျခင္း သည္ သူ၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္လာသည္၊” ႏွင့္ “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏။” တို႔ကဲ့သို႔ အဆိပ္မ်ားက ကြၽန္မထံတြင္ တကယ္ကို စိမ့္ဝင္ေနၿပီး၊ အသက္တာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အျမင္မွားကို ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ နာမည္ေကာင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္၊ အျခားသူမ်ားထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ ေနရျခင္းတို႔ကို ေကာင္းသည့္အရာမ်ားအျဖစ္ ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကို ဘဝ၏ ပန္းတိုင္မ်ားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မည္သည့္အရာကို လုပ္ပါေစ၊ ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္ခဲ့သည္၊ အျခားသူမ်ားက ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ႏွင့္ အားက်ေစဖို႔ လုပ္ခ်င္သည္။ ယင္းက အျခားသူမ်ားထက္ သာေအာင္ ေနရမည္၊ ဂုဏ္ရွိလိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နာမည္ႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ကြၽန္မ အလြန္ ႏွစ္သက္လာသည္။ ယခင္က ေက်ာင္းမွာျဖစ္ေစ၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း သာလိုျခင္း၊ ထူးခြၽန္လိုျခင္းတို႔ကို စဥ္းစားမိသည္။ ကြၽန္မ အျခားသူမ်ားထက္ သာခ်င္သည္၊ ထင္ေပၚခ်င္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မကို စၿပီး သတိထားမိတိုင္း၊ ကြၽန္မ အရမ္း ေက်နပ္သြားသည္။ မည္သည့္အသင္းအဖြဲ႕၌ျဖစ္ေစ ကြၽန္မက အာ႐ုံစိုက္မခံရသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ အေရးမပါ ျဖစ္ေနသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ မခံႏိုင္ပါ။ ေနရာတစ္ခုအတြက္ ကြၽန္မက ေရကုန္ေရခန္း ႀကိဳးစားခ်င္ၿပီး ရႈံးနိမ့္ျခင္းက စိတ္ညစ္စရာေကာင္း လွသည္။ ကြၽန္မက ဤကဲ့သို႔ ဆိုးယုတ္သည့္ အဆိပ္မ်ားႏွင့္ အၿမဲတမ္း ေနထိုင္ေနခဲ့သကဲ့သို႔၊ အျခားသူမ်ား အထင္ႀကီးသည္ကို အၿမဲလိုခ်င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားက ဗီဒီယိုတစ္ခုမွာ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔အတြက္ ပါခြင့္ရသည္ကို မိမိအရည္အေသြး ထုတ္ျပရမည့္ စင္ျမင့္ဟု ျမင္မိေစလ်က္၊ ကြၽန္မကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည့္၊ ကြၽန္မ၏အေတြးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက မိမိအလုပ္တာဝန္ကို၊ မိမိဆႏၵမ်ား ျပည့္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးသည့္အရာ တစ္ခုကဲ့သို႔ သေဘာထားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ထင္ေပၚဖို႔၊ ေပၚလြင္ဖို႔ကလြဲၿပီး မည္သည့္အရာမွ်မရွိပါ။ မိမိတာဝန္ကို မည္သို႔ ေကာင္းေအာင္လုပ္မည္၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ ေက်နပ္ေစမည္တို႔ကို လုံးဝ မေတြးခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ၏ ဆိုးယုတ္သည့္ အဆိပ္အေတာက္မ်ားႏွင့္ စိတ္သေဘာထားမ်ား မေျပလည္ေသးပါက၊ ကြၽန္မအေနႏွင့္ မိမိအလုပ္တာဝန္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစဖို႔ကို မျဖစ္ႏိုင္႐ုံသာမက၊ ဘုရားသခင္ကို ခုခံပုန္ကန္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရား၏ သုတ္သင္ဖယ္ရွင္းျခင္းခံရလိမ့္မည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ဤသည္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ “လူသားတို႔အား ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုေသာအရာသည္ အလုပ္တာဝန္မ်ားကို အေရအတြက္တစ္ခုထိ ၿပီးစီးႏိုင္စြမ္းရွိျခင္း သို႔မဟုတ္ ဧရာမတာဝန္ယူမႈမ်ားကို ၿပီးေျမာက္ျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၎တို႔အား တာဝန္ႀကီးတစ္ခုခုကို စတင္ျပဳလုပ္ေစလိုသည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က လိုခ်င္သည္မွာ လူတို႔သည္ လက္ေတြ႕က်ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ၎တို႔တတ္ႏိုင္သမွ်အားလုံးကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္အညီ ေနထိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ႀကီးျမတ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျမင့္ျမတ္ျခင္း ရွိေစလိုသည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သူသည္ သင့္အား အံ့ၾသဖြယ္ရာတစ္ခုခုကို ျဖစ္ပြားေစလိုသည္လည္း မဟုတ္၊ ထို႔ျပင္ သင့္အထဲ၌ ႏွစ္လိုဖြယ္ အံ့အားသင့္စရာမ်ားကို ေတြ႕လိုျခင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို ျမင္ေတြ႕လိုသည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားကို အလိုရွိသည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ အလိုရွိသမွ်အားလုံးမွာ သင့္အေနျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ရန္ႏွင့္ နားဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ၎တို႔ကို ႏွလုံးသြင္းရန္ႏွင့္ လက္ေတြ႕က်ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရင္း ၎တို႔ကို အေလးဂ႐ုျပဳရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သင္၏ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈႏွင့္ သင္၏အသက္တာ ျဖစ္လာေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ စိတ္ေက်နပ္လိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေလ်ာ္ကန္ေသာ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း လိုအပ္သည္”) သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔ႏွင့္ လုံးဝ ႐ိုးသားသည့္သူမ်ား ျဖစ္ဖို႔၊ ကိုယ္ေတာ္၏ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ စီစဥ္မႈမ်ားကို နာခံဖို႔၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို အစြမ္းကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔တို႔သည္ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့သည္။ ဤပန္းတိုင္မ်ားကို ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းက ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစလိမ့္မည္။ ယခင္က ကြၽန္မက ဘုရား၏အလိုေတာ္ကို လုံးဝ နားမလည္ခဲ့ဘဲ၊ နာမည္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းေနာက္ကိုသာ အားရပါးရ လိုက္ခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ယင္းက ဘုရားသခင္ကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့သည္။ ကြၽန္မက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလြန္းခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္မကို လက္မေလွ်ာ့ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္ေစဖို႔၊ ကြၽန္မ၏ ဦးတည္ရာက ျပန္လွည့္လာၿပီး ေျပာင္းလဲေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ စင္ေပၚမွာရွိသည့္ ကြၽန္မ၏ေနရာကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေပးျခင္းအားျဖင့္၊ ရွာေဖြႀကိဳးစားမႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ ကြၽန္မ၏ မမွန္ကန္သည့္ အျမင္မ်ားကို ဘုရားသခင္က အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ခ်စ္ျခင္းက ကြၽန္မကို တကယ္ကို တို႔ထိခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မလည္း ဤဆုေတာင္းခ်က္ကို သူ႔ထံ ေျပာမိသည္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ ထင္ေပၚဖို႔ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့သလို၊ အထင္ႀကီးလည္း မခံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီရွာေဖြႀကိဳးစားတာေတြေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ နာက်င္တာပဲ ျဖစ္ရၿပီး ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္တာဝန္မွာလည္း ကိုယ္ေတာ္ ေက်နပ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အျပင္၊ အျပစ္ရွိသလိုပဲ ခံစားရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္းပဲ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုေနရာပဲ ရရ၊ ကိုယ္ရည္ေသြးႏိုင္ႏိုင္၊ မေသြးႏိုင္ႏိုင္၊ ကြၽန္မ လိုခ်င္တာက ကိုယ္ေတာ့္ကို နာခံတဲ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသီခ်င္း ဆိုဖို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္တာဝန္ကို ကိုယ္ေတာ္ ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔တို႔ပါပဲ။” ထိုေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မတို႔ ျပန္႐ိုက္ရာမွာ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္မက ေနာက္ကို ေ႐ႊ႕ခံရသည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေရွ႕ကို ေ႐ႊ႕ခံရၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္မကို ဇာတ္တိုက္ခ်ိန္မွာ လိုေသာ္လည္း၊ ႐ိုက္ကူးေရးမွာ မလိုျပန္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ စိတ္ထားပုံကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္၊ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းရင္း၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရင္းႏွင့္၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဆႏၵမ်ားကို ကြၽန္မ လႊတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ညီအစ္မအခ်ိဳ႕က သူတို႔ေနရာမ်ား အေျပာင္းခံရေသာေၾကာင့္၊ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး၊ သူတို႔၏ တာဝန္မွာ ေကာင္းစြာ မလုပ္ၾကသည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ကူညီဖို႔၊ သင့္ေတာ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အခ်ိဳ႕ကို အခ်ိန္မီ ရွာႏိုင္ၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အႀကဳံကိုပါ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေျပာျပေပးသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လိုက္သည့္အခါ၊ တကယ္ကို ၿငိမ္းေအးသြားၿပီး အလြန္ အဓိပၸာယ္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါ႐ိုက္တာက ကြၽန္မကို အေရွ႕တန္း ျပန္သြားခိုင္းခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ ယခင္ကကဲ့သို႔ ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ပါ။ ႐ိုက္ကြက္တိုင္းတြင္ ကြၽန္မက မိမိ၏တာဝန္၏ ျဖည့္ဆည္းၿပီး သက္ေသခံသင့္သည္ဟု ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ လုပ္သင့္သည့္အတိုင္း ေကာင္းစြာ သီခ်င္းဖို႔ႏွင့္၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔တို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ဟိုးေနာက္ဘက္မွာ ရွိသည့္အခ်ိန္၊ ႐ိုက္ကြက္တစ္ခုမွာ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲက ဤစာသားမ်ားကို ကြၽန္မတို႔ဆိုခဲ့ၾကသည္ကို သြားသတိရသည္၊ “ဘုရားသခင္အတြက္ ေအာင္ပြဲက်င္းပရန္ သင္၏ေအာင္လံ ထူၾကေလာ့။ သင္၏ေအာင္ပြဲခံသီခ်င္းဆို၍ ဘုရား၏သန႔္ရွင္းေသာ နာမကိုျဖန႔္ေလာ့။” ကြၽန္မက နာမည္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြရင္း၊ စာတန္ေၾကာင့္ မည္မွ် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ဘုရားသခင္ ေက်နပ္ေအာင္ ေသခ်ာမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကြၽန္မေၾကာင့္ သူ မည္မွ် နာက်င္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို စဥ္းစားမိသည္။ ထိုေန႔တြင္ စာတန္ အရွက္ကြဲၿပီး၊ ရႈံးနိမ့္ဖို႔ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးကေန ခ်ီးမြမ္းမွျဖစ္မည္ဟု ခံစားရၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ၏ အေကာင္းဆုံးသီခ်င္းႏွင့္ ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ စင္ေပၚမွာ ထိုကဲ့သို႔ သေဘာထားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းျခင္းသီခ်င္း ဆိုေနရင္း၊ ကြၽန္မ ယခင္က တစ္ခါမွ မခံစားခဲ့ဖူးသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈတို႔ကို ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မက ႀကီးစြာေသာ ဂုဏ္ယူျခင္းခံစားမႈ တစ္ခုကိုလည္း ခံစားခဲ့ရသည္။

ေတးသံစုံဇာတ္လမ္းႀကီးျဖစ္သည့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းက သိပ္မၾကာမီ အြန္လိုင္းေပၚ ေရာက္လာသည္။ ကြၽန္မတို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံး ထိုဗီဒီယိုကို ရင္တခုန္ခုန္ႏွင့္ ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူမ်ားစြာက သံလြင္ေတာင္ေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး၊ “လူတို႔သည္ ဘုရားကို ဩဘာေပးၾက၏၊ လူတို႔သည္ ဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏” ကို ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြား ဆိုေနၾကသည္ကို ျမင္ရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ တကယ္ကို တုန္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး၊ အလြန္ တို႔ထိျခင္းခံရသည္မွာ ေက်းဇူးတင္မိသည့္မ်က္ရည္မ်ားက မက်ဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာမ်ား အားလုံးကို ျပန္ေတြးၾကည့္ပါက၊ စစခ်င္း ကြၽန္မ ရသည့္ေနရာအားျဖင့္ အလြန္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့သည္မွာ၊ မိမိတာဝန္မွာ စိတ္ႏွစ္၍ မရခဲ့ရာမွေန၊ ေနာက္ဆုံးမွာ မိမိေနရာက ေရွ႕ကိုေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ကို ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ ေနရာသာ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူရင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ လြတ္လပ္စြာ သီဆို သက္ေသခံကာ၊ နာမည္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို လုံးဝ မခံစားမိေတာ့သည့္ အေျခအေနအထိ ျဖစ္လာသည္မွာ၊ ယင္းတို႔အားလုံးသည္ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင့္အမႈေတာ္၏ အက်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါသည္။