က်န္ရွင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၆ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ မွာ ကြၽန္မ ခင္ပြန္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔က ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိေနတုန္း ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ လနည္းနည္းၾကာေတာ့၊ ကြၽန္မနဲ႔အတူ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့တဲ့ အစ္မဝမ္က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးတက္ေနခဲ့တယ္။ လူတိုင္းက သူ႔ကို အစြမ္းအစေကာင္းလို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ တစ္ခါတုန္းက စည္းေဝးပြဲတစ္ခု အၿပီးမွာ၊ အစ္မလင္းက “အစ္မဝမ္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ သူ လက္ခံပုံနဲ႔ နားလည္ပုံေတြအေၾကာင္းကို၊ ဒီေန႔ သူ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့သမွ်က စိတ္ႏွလုံးထဲက ေျပာသြားတာေတြပဲ။ သူ ေျပာတဲ့ဟာေတြမွာ အလင္းတခ်ိဳ႕လည္း ပါတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္” ဆိုၿပီး ေျပာတာကို ကြၽန္မ ၾကားခဲ့ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းက ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့၊ အစပိုင္းမွာ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ အားက်ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းၾကာလာတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ စၿပီး မေက်မခ်မ္း ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ လူတိုင္းက သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး၊ ကြၽန္မကိုေတာ့ မခ်ီးမြမ္းတာလဲ။ ကြၽန္မက လုံးဝ မႀကီးထြားမရင့္က်က္ခဲ့ဘူးလား။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခု မွားေနလို႔လားေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆိုသလို၊ သူက ကြၽန္မထက္သာတဲ့ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ကြၽန္မ လက္မခံခ်င္ဘဲ၊ သူ႔ကို တိတ္တဆိတ္ စၿပီး ဆန္႔က်င္လာေတာ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ရွင္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္သလို၊ ကြၽန္မလည္း ျပဳႏိုင္တာပဲ။ ကြၽန္မ ရွင့္ထက္သာတဲ့ေန႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ရတဲ့ နားလည္မႈေတြ၊ အသိပညာေတြကို ကြၽန္မ မွတ္ထားမယ္။ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးခ်ိန္ေတြက်မွ အဲဒါေတြကို မွ်ေဝမယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ဆိုရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕မိတ္သဟာယကလည္း သိပ္ေကာင္းၿပီး၊ လက္ေတြ႕က်တယ္ဆိုတာကို လူတိုင္း ေတြ႕လာလိမ့္မယ္” ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကာလတစ္ခု ၾကာတဲ့အထိ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ ရၿပီး နားလည္ သမွ်ကို မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ ေရးခ်ထားခဲ့တယ္။ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးအတြက္ အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ၊ အဲဒါေတြကို အစ္မဝမ္လိုပဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ စနစ္တက် နဲ႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖစ္ေအာင္ မိတ္သဟာယမွာ ဘယ္လို ေဝမွ်ႏိုင္မလဲဆိုတာကို သိဖို႔၊ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ တစိမ့္စိမ့္ ခ်င့္ခ်ိန္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ ကြၽန္မ ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔ ႀကိဳးစားေလေလ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အ႐ူးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိေလေလပါပဲ။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ အခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႔ ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ့တာမ်ိဳး၊ ကြၽန္မရဲ႕စကားေတြက လုံး၀ ေရာေထြးကုန္တာမ်ိဳး ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ကြၽန္မ ေသခ်ာရွင္းလင္းေအာင္ ေျပာျပခ်င္တဲ့ ရႈေထာင့္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာျပႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းကို အရွက္ကြဲရတာနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ခင္ပြန္းကို ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “စည္းေဝးပြဲေတြမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေၾကာင္း အစ္မဝမ္ မိတ္သဟာယျပဳတာက အလင္းပါတယ္လို႔ ၾကားမိတိုင္း၊ ကြၽန္မေတာ့ တကယ္ကို အခံရခက္တယ္။” ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ စကားေျပာလို႔ မဆုံးခင္မွာ၊ ကြၽန္မခင္ပြန္းက ကြၽန္မကို စိန္းစိန္းဝါးဝါးၾကည့္ၿပီး၊ တကယ္ကို ေလးေလးနက္နက္ ေျပာခဲ့တယ္၊ “အစ္မဝမ္ရဲ႕ မိတ္သဟာယမွာ တကယ့္ကို အလင္းရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမိတ္သဟာယက ငါတို႔အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္။ ငါတို႔က ဒီအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္သင့္တာ။” “မင္း ခံစားရတဲ့ ဒီလို ခံရခက္တယ္ဆိုတာ မနာလိုစိတ္သက္သက္ မဟုတ္ဘူးလား။” တဲ့။ သူ႔စကားေတြက မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္လိုက္သလိုပဲ။ ကြၽန္မက လက္မခံႏိုင္ဘဲ ေခါင္းကို အျမန္ခါလိုက္တယ္။ “မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မက အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ ကြၽန္မခင္ပြန္းက ဆက္ေျပာတယ္၊ “ငါတို႔ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအားလုံးက အစ္မဝမ္ရဲ႕ မိတ္သဟာယကေန ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ရၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ၾကားရတဲ့ မင္းက ဘဝင္မက်ျဖစ္တယ္။ အဲဒါဟာ သူက မင္းထက္ပို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိလို႔ မင္း မနာလို ျဖစ္ေနတာ သက္သက္ပဲ။” ဒါကို ၾကားရေတာ့၊ ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ကို စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ပဲ အဲဒီလို မနာလိုစိတ္ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္လား။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္၊ “ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ကြၽန္မစိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ပါရေစဦး။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္ပါ့မယ္” ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ခင္ပြန္းက အသင္းေတာ္က အစ္မလ်ဴကမ်ား ကြၽန္မကို ကူညီႏိုင္မလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး၊ ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ေနတာေတြကို သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒါကို ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မခင္ပြန္းကို ကြၽန္မ အျပစ္တင္မိတယ္၊ “ရွင္ ကြၽန္မကို အရင္ မေမးဘဲ၊ ဘာလို႔ သူ႔ကို သြားေျပာရတာလဲ။ ဒါကို သူက လူတကာကို ေျပာလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မကို ဘယ္လိုျမင္ၾကေတာ့မလဲ” ေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ပိုေတြးေလ၊ ကြၽန္မ ပိုစိတ္ညစ္လာေလပဲ။ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို တိတ္တိတ္ကေလး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မကို လမ္းျပမႈေလး ေပးသနားေတာ္မူပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ကူညီေတာ္မူပါ။”

ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့၊ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့မိတာေတြကို ျပန္ဆင္ျခင္မိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ရတဲ့ အလင္းမွန္သမွ်ကို ကိုယ့္ဘာသာ မွတ္ထားတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အဲဒါေတြကို ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြမွာ ေဝမွ်တတ္တာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးဖို႔အတြက္ သူမ်ားေတြ မသိတဲ့ အရာေတြကို ေျပာခ်င္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။ အစ္မဝမ္ရဲ႕မိတ္သဟာယမွာ အလင္းပါတာကို ျမင္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ဘဝင္မက်ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ထက္ သာခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဟာ တကယ့္ကို သူမ်ားေတြနဲ႔ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနတတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေသးအဖြဲတိုင္းကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္လိုစိတ္ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘူး၊ ကြၽန္မဟာ စိတ္ႏွလုံးမွာ ႐ိုးရွင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ထင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ကြၽန္မက မနာလိုစိတ္ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ကြၽန္မဘာသာ တိတ္တိတ္ေလး ဆန႔္က်င္ၿပီး၊ လိုက္ၿပိဳင္တာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြ ေပၚလာတယ္။ ကြၽန္မက အဲဒီလိုလူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ကြၽန္မက အစ္မတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ေမးတယ္၊ “အစ္မ၊ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြမွာ တျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္း မိတ္သဟာယျပဳတဲ့အခါ အလင္းပါတာကို ၾကားမိရင္၊ အစ္မ မနာလိုျဖစ္ဖူးလား။” သူက “မျဖစ္ဖူးပါဘူး” လို႔ ေျဖတယ္၊ “တို႔ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ မိတ္သဟာယမွာ အလင္းပါတယ္ဆိုရင္၊ အဲဒါက အစ္မအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္။ အဲဒါဆို အစ္မက တကယ္ ေပ်ာ္မိတယ္။ အမ်ားႀကီးလည္း ဝမ္းေျမာက္တယ္” တဲ့။ သူ အဲဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့၊ ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ညစ္ခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မက ခါးခါးသီးသီး မနာလိုျဖစ္ခဲ့တာပဲဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး ခံစားလိုက္မိတယ္။ တျခား ဘယ္သူကမွ အဲဒီအစ္မကို မနာလို မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္တာ။ အဲဒီလို အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္သန္ရင္း၊ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “အို...ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မက မနာလိုစိတ္ရွိသူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီအစ္မရဲ႕ သိပ္ေကာင္းတဲ့ မိတ္သဟာယကို ၾကားမိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း၊ ကြၽန္မ သူ႔ကို အလိုလို မနာလိုျဖစ္မိပါတယ္။ အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ မနာလိုစိတ္အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ...” ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ ေတာင္းေလွ်ာက္မိတယ္၊

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္က အစ္မလ်ဴက ကြၽန္မကို လာေတြ႕တယ္။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ အညီ ကြၽန္မကို မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကိုလည္း ဖတ္ျပတယ္၊ “လူအခ်ိဳ႕သည္ သူတို႔၏ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈကို အျခားေသာသူမ်ားက ခိုးယူသြားၿပီး မိမိတို႔ထက္သာလြန္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳခံရစဥ္၊ ထိုသူတို႔ကအသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိမည္ကို အၿမဲစိုးရိမ္ၾက၏။ ဤအရာက သူတို႔ကို အျခားသူမ်ားအား တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ေစသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ထက္ တတ္စြမ္းႏိုင္သူတို႔ကို မနာလိုဝန္တိုျခင္း ကိစၥရပ္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသနည္း။ ယင္းမွာ မလိုတမာစိတ္ ျဖစ္၏။ မိမိအတြက္ကိုသာ စဥ္းစားျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ဆႏၵမ်ားကိုသာ ျဖည့္ဆည္းျခင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားအတြက္ စာနာေထာက္ထားမႈ လုံးဝမျပဘဲ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းကိုသာ စဥ္းစားၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို မစဥ္းစားျခင္း- ဤသို႔ေသာ လူတို႔သည္ ဆိုးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ၿပီး သူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္တြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိပါ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဒါဟာ ကြၽန္မ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ အေျခအေန အစစ္ပဲလို႔ ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အစ္မဝမ္ရဲ႕ မိတ္သဟာယက ဉာဏ္အလင္းေပးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဟာ သူေျပာသြားတဲ့အရာေတြကေန သမၼာတရားကို နားလည္ဖို႔ မႀကိဳးစားသလို၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကိုလည္း ရွာဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ အဲဒါေတြနဲ႔ေျပာင္းျပန္၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို မနာလိုျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳတာ မေကာင္းတဲ့အခါမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရည္မေသြးႏိုင္တဲ့အျပင္၊ ေနာက္ဆုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရွက္ရေစတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ၊ ကြၽန္မစိတ္က ခ်ာခ်ာလည္လာၿပီး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာမယ္၊ စိတ္ညစ္မယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက အထင္ေသးေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး အရမ္းကို စိုးရိမ္လာမယ္။ ကြၽန္မဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး၊ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ထင္ေပၚႏိုင္ဖို႔ကိုပဲ ေတြးတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မထက္ သာေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကိုေတာ့ လုံးလုံး သည္းမခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါက မနာလိုမရႈဆိတ္ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီထဲမွာ သာမန္လူ႔သဘာ၀ တစ္စက္မွ မရွိဘူး။ ျပန္ေတြးလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မဟာ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ခင္ကလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ၊ သူတို႔ေတြက ကြၽန္မ ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာတာကိုပဲ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း လိုခ်င္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မေရွ႕မွာ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕အလုပ္ကို ခ်ီးမြမ္းတဲ့အခါမ်ိဳးဆို၊ ကြၽန္မက ကသိကေအာက္ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ သူမ်ားေတြ ကြၽန္မကို အေကာင္းေျပာေအာင္ဆိုၿပီး၊ ကြၽန္မအလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ဖို႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲပင္ပန္းပါေစ၊ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ကို ကြၽန္မ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သတိျပဳမိတာမ်ိဳး လုံး၀ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ တိုးတက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵမ်ိဳးလို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ အခုမွသာ အဲဒါေတြဟာ စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သ႐ုပ္သကန္ေတြျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ၿပီ။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မဟာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ကို မၾကာမၾကာ လာၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ အခက္အခဲေတြ အေၾကာင္း သူ႔ဆီမွာ ဆုေတာင္းတယ္။ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြထဲမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို ၿငိမ္သက္ေစဖို႔ နဲ႔ သူမ်ားေတြရဲ႕ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းေတြကို နားေထာင္ဖို႔ကို ကြၽန္မ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ အခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႔ အစ္မဝမ္ မိတ္သဟာယျပဳတာထက္ ပိုသာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ထပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ေအးေအးေဆးေဆး ဆင္ျခင္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါေတြအေပၚ ကြၽန္မ နားလည္မိတာကို မိတ္သဟာယမွာ ေဝမွ်တယ္။ ဒီနည္းအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရင္း၊ ကြၽန္မမွာ ၿငိမ္းေအးမႈနဲ႔ လြတ္ေျမာက္မႈကို တကယ္ကို အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ခံစားမိခဲ့တယ္။

အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မနာလိုစိတ္ဟာ အရင္ကနဲ႔စာရင္ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ကြၽန္မ တကယ္ခံစားခဲ့ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကေတာ့ တကယ္ကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ေနတာပါ။ သူနဲ႔လိုက္ဖက္ညီတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္၊ အလိုလို ေပၚလာတတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးပြဲတခ်ိဳ႕မွာ၊ တျခား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက အစ္မဝမ္ရဲ႕ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေနတာကို ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္တိုင္း၊ ကြၽန္မမွာ မနာလိုစိတ္တခ်ိဳ႕ ျပန္ျဖစ္လာျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ ကြၽန္မၾကားမွာ နည္းနည္း ခပ္ခြာခြာျဖစ္သြားမွန္း ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္၊ အဲဒီအေျခအေနထဲမွာ အသက္ရွင္ေနရင္း၊ သူမ်ားေတြကို ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာခဲ့ရင္၊ သူတို႔က ကြၽန္မကို အထင္ေသးၾကမွာကို ကြၽန္မ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြမွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ အေနအထိုင္က်ပ္ခဲ့တယ္။

တစ္ညေနေတာ့ အစ္မလ်ဴက ကြၽန္မကို ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ခုတစ္ေလာ အခက္အခဲတစ္ခုခုမ်ား ေတြ႕ႀကဳံေနလားလို႔ သူက စိုးရိမ္တႀကီး ေမးရွာတယ္။ ကြၽန္မက မေရမရာပဲ တုံ႔ျပန္ခဲ့တယ္။ “ကြၽန္မက အရမ္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနလို႔လား။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မလိုလူတစ္ေယာက္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ျငင္းမွာမို႔လို႔လား” ေပါ့။ သူ ကြၽန္မကို အထင္ေသးလာမွာ ေၾကာက္တာနဲ႔၊ ကြၽန္မလည္း ဘာမွ ထပ္မေျပာခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ အစ္မလ်ဴက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနနဲ႔ဆိုင္တဲ့ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္ျပပါတယ္၊ “အခ်ိဳ႕က ႐ိုးသားသူတစ္ဦးျဖစ္ရန္ ပြင့္လင္းကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖြင့္ဟရမည္ျဖစ္သည္ကို ၾကားသည့္ခါ ၎တို႔က၊ ‘႐ိုးသားရန္ ခက္ခဲသည္။ ကြၽန္ုပ္ေတြးသမွ်ကို အျခားသူမ်ားအား ေျပာျပရမည္ေလာ။ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းမွာ မလုံေလာက္သေလာ။ အျခားသူမ်ားအား ကြၽန္ုပ္၏ မေကာင္းေသာ သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဘက္ကို ေျပာျပရန္မလိုအပ္ေပ၊ ကြၽန္ုပ္ေျပာျပရန္လိုသေလာ’ ဟု ဆိုၾက၏။ အကယ္၍ သင္ ဤအရာမ်ားကို အျခားသူတို႔အား မေျပာပါက၊ သင့္ကိုယ္သင္ ေလ့လာဆန္းစစ္ျခင္း မျပဳပါက သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ မည္သည့္အခါမွ် သိလိမ့္မည္မဟုတ္၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း မည္သည့္အခါမွ် သတိျပဳမိလိမ့္မည္မဟုတ္ဘဲ အျခားသူမ်ားက သင့္ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ယုံၾကည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင့္အား အျခားသူမ်ား ယုံၾကည္ေစလိုလွ်င္ သင္သည္ ပထမဦးစြာ ႐ိုးသားရမည္။ ႐ိုးသားသည့္ လူတစ္ဦးအေနျဖင့္၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို အေယာက္တိုင္း ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ သင္ ေတြးေနသည့္ အရာအားလုံးကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး၊ သင္၏ သ႐ုပ္မွန္ကို ရိပ္ခနဲ ျမင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဦးစြာပထမ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ျပရမည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႐ုပ္ဖ်က္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ ၾကည့္ေကာင္းေစရန္ ျပ႐ုပ္တင္ဖို႔ မႀကိဳးစားရ။ ထိုအခါမွသာ လူတို႔သည္ သင့္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ႐ိုးသားသည္ဟု ယူဆၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အေျခခံအက်ဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္း၏ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္း၏ အေျခခံအက်ဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္”) ဘုရားရဲ႕ အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ျပၿပီးေတာ့၊ သူက ကြၽန္မကို မိတ္သဟာယျပဳပါတယ္၊ “အစ္မတို႔ဟာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာၿပီး မိတ္သဟာယျပဳရမယ္။ ဒါဟာ ဝိညာဥ္ေရးရာ လြတ္ၿငိမ္းမႈ ရဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။ အဲဒါဟာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ နဲ႔ ႐ိုးသားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္၊ အစ္မတို႔ဟာ ကိုယ့္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီက အကူအညီကို လက္ခံရရွိႏိုင္မယ္။ ဒါက အစ္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ပိုၿပီးျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပလည္ေစတယ္။ လြတ္ၿငိမ္းျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုကိုလည္း ေပးတယ္။ အစ္မတို႔က ကိုယ့္အခက္အခဲေတြကို ခ်မျပခ်င္ဘူးဆိုရင္၊ စာတန္ရဲ႕ လွည့္စားမႈမွာ အလြယ္တကူၿပိဳလဲၿပီး၊ အစ္မတို႔ရဲ႕ အသက္တာေတြဟာလည္း ဆုံးရႈံးျခင္းေတြ ခံစားရတတ္တယ္။” အစ္မလ်ဴရဲ႕မိတ္သဟာယကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း သတၱိေမြးၿပီး၊ ကြၽန္မ ႀကဳံေတြ႕ေနရတာေတြကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ အစ္မလ်ဴက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ေနာက္ထပ္က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္ျပတယ္၊ “ဘုရားသခင္ ကယ္တင္ေသာ လူတို႔သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္၊ သူတို႔သည္ အျပစ္အနာအဆာ နည္းနည္းမွ်မရွိၾကသည့္ စုံလင္ေသာ လူမ်ား မဟုတ္ၾကသလို၊ လက္ေတြ႕ဘဝႏွင့္ ကင္းကြာလ်က္ အသက္ရွင္ၾကသည့္ လူမ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ အခ်ိဳ႕အတြက္၊ မိမိတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ေဖာ္ထုတ္ခံရသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔က၊ ‘ထပ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ငါ ခုခံမိျပန္ၿပီ၊ ဘုရားသခင္ကို ငါ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ မေျပာင္းလဲေသးဘူး။ ဘုရားသခင္ ငါ့ကို မလိုခ်င္ေတာ့တာ ေသခ်ာပါတယ္’ ဟု ေတြးၾကသည္။ ဤအရာသည္ အဘယ္သို႔ေသာ သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္အေပၚ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို မလိုခ်င္ေတာ့ဟု ေတြးၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို နားလည္မႈလြဲျခင္းကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ပါေလာ။ သင္ အပ်က္သေဘာ အလြန္ေဆာင္သည့္အခါ၊ စာတန္အတြက္ သင္၏ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတြင္ အက္ေၾကာင္းရာမ်ားကို ရွာေတြ႕ဖို႔ အလြယ္ကူဆုံးျဖစ္သည္၊ ယင္းက ေအာင္ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ အက်ိဳးဆက္မ်ားမွာ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ အခက္အခဲမည္မွ်တြင္ သင္ရွိေနပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္မႈကို မည္မွ် သင္ခံစားရပါေစ၊ သင္ မည္သည့္အခါမွ် အရႈံးမေပးရ။ အသက္တာ ႀကီးထြားမႈျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ကယ္တင္ခံေနရစဥ္တြင္၊ လူတို႔သည္ မွားေသာလမ္းေၾကာင္းကို တစ္ခါတစ္ရံ ယူၾကတတ္ၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ လမ္းလြဲသြားတတ္ၾက၏။ ၎တို႔အသက္တာတြင္ မရင့္က်က္မႈအခ်ိဳ႕ကို ၎တို႔ ခဏတာ ျပသတတ္ၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ အားနည္းလာၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၾကကာ၊ မွားယြင္းေသာ အရာမ်ားကို ေျပာၾကသည္၊ ေျခေခ်ာ္ၿပီး လဲက်သည္၊ သို႔မဟုတ္ က်ရႈံးမႈကို ခံစားၾကရသည္။ ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္အရ၊ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားအားလုံးသည္ သာမန္ျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႔အေပၚ ကိုယ္ေတာ္ အေရးတယူ လုပ္လိမ့္မည္မဟုတ္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ အသက္တာထဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းက အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္သည္”)

အစ္မက ဒီမိတ္သဟာယကို ကြၽန္မကို ေဝမွ်ခဲ့တယ္။ “အစ္မတို႔အားလုံးဟာ စာတန္ေၾကာင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၾကတယ္။ အစ္မတို႔က မာနေထာင္လႊားတယ္၊ ေကာက္က်စ္တယ္၊ ဆိုးယုတ္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းတယ္။ ဒီစာတန္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက အစ္မတို႔ အားလုံးထဲမွာ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခိုင္ခိုင္မာမာ အျမစ္တြယ္ေနတယ္၊ ဒါေတြက အစ္မတို႔ရဲ႕သဘာ၀ေတြေတာင္ ျဖစ္လာၿပီ။ ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ အစ္မတို႔ရဲ႕ အျပဳအမူ နဲ႔ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြက အေျခအေနတိုင္းမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အစ္မလည္း တကယ္ကို ေဒါသျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အစ္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို အစ္မမွာ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရွိတယ္၊ အဲဒါကို ထုတ္ေဖာ္ျပမိသြားရင္လည္း ေနာင္တရတယ္။ ဒါဆို အစ္မက အဲဒါကို ဘာျဖစ္လို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္လုပ္ေတာ့မွာလဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အစ္မရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားက တကယ္ကို စိုးရိမ္စရာေကာင္းမွန္း ေနာက္ဆုံးမွာ အစ္မ နားလည္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုဟာ ညတြင္းခ်င္း ျဖစ္လာတဲ့ အရာတစ္ခုမဟုတ္တာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နည္းနည္းေလး သတိျပဳမိသြားၿပီဆို႐ုံနဲ႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေရရွည္ တရားစီရင္ျခင္း နဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ မပါဘဲ၊ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း မပါဘဲ၊ ၿပီးေတာ့ စမ္းသပ္မႈေတြ နဲ႔ စစ္ေဆးျခင္း မပါဘဲ၊ စစ္မွန္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တရားစီရင္ျခင္း ႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ဘုရားသခင္ ႂကြလာျခင္းရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က အစ္မတို႔ကို သန္႔စင္ဖို႔နဲ႔ ေျပာင္းလဲဖို႔ပါ။ စာတန္က အစ္မတို႔ကို ဘယ္ေလာက္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးထားေစတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတာ္ သိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက အစ္မတို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္အသက္တာရယ္၊ အစ္မတို႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားတာမွာ အစ္မတို႔ ႀကဳံရတဲ့ အခက္အခဲေတြရယ္ကို သတိျပဳမိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူက ခြင့္လႊတ္ၿပီး စိတ္ရွည္တာျဖစ္တယ္။ အစ္မတို႔အေနနဲ႔ သမၼာတရားေနာက္ လိုက္တာမွာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈ ရွိဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ အစ္မတို႔စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲဖို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ ႀကိဳးစားဖို႔ ဘုရားက ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစ္မတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးသပ္ရမယ္။ အစ္မတို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပို စားေသာက္ရမယ္၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း နဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို လက္ခံရမယ္၊ ဇာတိပကတိကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ အဲဒါမွ တစ္ေန႔မွာ၊ အစ္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြဟာ ေျပာင္းလဲဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာမယ္။” တဲ့။

ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ေနာက္ထပ္က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္ၾကတယ္၊ “ရာထူး မ်က္ႏွာ သို႔မဟုတ္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတို႔ကို႔ ထိုအရာက ပတ္သက္မိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္၊ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခ်က္ျဖင့္ ခုန္တက္သြားၾကၿပီး သင္တို႔အသီးသီးက ထင္ေပၚခ်င္ၾကသည္၊ ေက်ာ္ၾကားခ်င္ၾကၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္ၾကသည္။ လူတိုင္းက အေလွ်ာ့ေပးရန္ မလိုလားၾက၊ ယင္းအစား ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းက စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစကာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲတြင္ ခြင့္မျပဳထားေသာ္လည္း အၿမဲ ဖက္ၿပိဳင္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမရွိဘဲ သင္တို႔သည္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ၾကေသး။ တစ္စုံတစ္ဦးက ထင္ေပၚသည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ၊ မနာလိုဝန္တိုမႈကို သင္ခံစားရသည္၊ မုန္းတီးမႈကို ခံစားရၿပီး ယင္းမွာ မွ်တျခင္းမရွိဟု သင္ခံစားရသည္။ ‘ဘာေၾကာင့္ ငါ မထင္ေပၚႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒီလူက ဘာလို႔ အၿမဲ ထင္ေပၚရတဲ့သူျဖစ္ရၿပီး ငါ့အလွည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ရတာလဲ။’ ထို႔ေနာက္ သင္သည္ မေက်မခ်မ္းမႈအနည္းငယ္ ခံစားရ၏။ ယင္းကို သင္ ခ်ဳပ္တည္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း သင္ မတတ္ႏိုင္။ ဘုရားသခင္ထံ သင္ ဆုေတာင္းၿပီး တစ္ခဏမွ် သင္ သက္သာသလို ခံစားရေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥရပ္မ်ိဳးကို တစ္ဖန္ သင္ ႀကဳံရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ယင္းကို သင္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေပ။ ဤအရာက ရင့္က်က္မႈမရွိသည့္ ဝိညာဥ္အသက္တာ အေျခအေနကို ျပသသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနေတြထဲ လူတစ္ဦး က်ဆင္းရျခင္းသည္ ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခုမဟုတ္ေလာ။ ဤသည္တို႔မွာ လူသားမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ သဘာဝ၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။...သင္သည္ အျခားသူတို႔ကို ေထာက္ခံဖို႔ ႏွင့္ သူတို႔ကို ထင္ေပၚခြင့္ေပးဖို႔ရန္ ဤအရာမ်ားကို လက္လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ ေဘးဖယ္ထားဖို႔ သင္ယူရမည္။ ထင္ေပၚဖို႔ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္အသေရကို ရရွိရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို သင္ ႀကဳံရသည့္အခိုက္တြင္ အခြင့္အေရးယူဖို႔ မႀကိဳပမ္းႏွင့္၊ သို႔မဟုတ္ ေလာမႀကီးႏွင့္။ စြန႔္လႊတ္ဖို႔ရန္ သင္ သင္ယူရမည္၊ သို႔ေသာ္ သင္၏ တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းအား ေႏွာင့္ေႏွးရမည္မဟုတ္။ တိတ္တဆိတ္ မထင္ေပၚျခင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ၿပီး သင္၏ တာဝန္ကို သစၥာေစာင့္သိစြာ ေဆာင္႐ြက္စဥ္ အျခားသူမ်ားကို မႂကြားဝါေသာ လူတစ္ဦး ျဖစ္ေလာ့။ သင္၏ သိကၡာႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို သင္ လက္လႊတ္ေလေလ၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သင္ လက္လႊတ္ေလေလ၊ ပိုၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိေလေလ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္း၌ ေနရာပိုပြင့္လာေလေလျဖစ္ကာ သင္၏အေျခအေန ပိုတိုးတက္လာေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္ ပိုမိုႀကိဳးပမ္းၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ေလေလ၊ သင္၏ အေျခအေနက ပိုမိုေမွာင္မိုက္ေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္မယုံလွ်င္ စမ္းၾကည့္ေလာ့။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးကို သင္ ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ဤအရာမ်ားအားျဖင့္ အထိန္းအခ်ဳပ္မခံလိုလွ်င္၊ ယင္းတို႔ကို သင္ ဦးစြာ ေဘးဖယ္ထားၿပီး စြန႔္လႊတ္ရမည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္၊ သင္ ပိုမို ႀကိဳးပမ္းေလေလ၊ အေမွာင္ထုက သင့္ကို ဝိုင္းရံ ေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ မနာလို ဝန္တိုမႈႏွင့္ မုန္းတီးမႈတို႔ကို သာ၍ သင္ခံစားရေလေလျဖစ္ကာ သင္၏ ရယူလိုသည့္စိတ္ဆႏၵက ပို၍သာ သန္မာလာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သင္၏ ရယူလိုသည့္ဆႏၵ ပိုမိုသန္မာေလေလ၊ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ေလ်ာ့နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ရရွိမႈေလ်ာ့နည္းသည္ႏွင့္အမွ် သင္၏ မုန္းတီးမႈ တိုးပြားေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္၏ မုန္းတီးမႈ တိုးပြားသည္ႏွင့္အမွ်သင္သည္ အတြင္း၌ ပိုတိုး၍ ေမွာင္မိုက္ေလေလ ျဖစ္မည္။ အတြင္း၌ သင္ ေမွာင္မိုက္ေလေလ၊ သင္၏တာဝန္ကို ပိုမိုညံ့ဖ်င္းစြာ သင္ေဆာင္႐ြက္ေလေလျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏တာဝန္ကို ပိုမိုညံ့ဖ်င္းစြာ သင္ေဆာင္႐ြက္ေလေလ၊ သင္ အသုံးဝင္မႈ ေလ်ာ့နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္သည့္ ဝဲၾသဃ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ေကာင္းစြာ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါက၊ တျဖည္းျဖည္း ဖယ္ရွားခံရလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”)

ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အစ္မက မိတ္သဟာယျပဳျပလိုက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕မနာလိုစိတ္က နာမည္ေကာင္းနဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္ကို အျပင္းအထန္လိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေန ေပၚထြက္လာတာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္သေဘာထားကလည္း အရမ္းကို မာနေထာင္လႊားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မထဲမွာ သြတ္သြင္းခံထားရတာေတြက တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ပညာေရး၊ စာတန္ရဲ႕ ဘဝဒႆနေတြမ်ိဳးစုံ၊ ၿပီးေတာ့ ကေလးဘဝက အဆိပ္အေတာက္ေတြပါပဲ။ ဥပမာ၊ “မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏၊” “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏။” ဆိုတာေတြ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိျခင္း သည္ သူ၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္လာသည္။” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ။ ဒီစာတန္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ အဆိပ္ေတြက ကြၽန္မကို ေမာက္မာေစတယ္၊ စိတ္ႀကီးဝင္ေစတယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေစတယ္၊ ၿပီးေတာ့ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ေစရင္း၊ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ေနရာယူေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဟာ အထူးသျဖင့္ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးလာၿပီး ၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ ကြၽန္မ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားလူေတြထက္ သာခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မက လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ အဲဒီပုံစံအတိုင္း ရွိခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္ထဲမွာလည္း အဲဒီပုံစံပဲ။ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြမွာ မိတ္သဟာယျပဳရင္း၊ ဆုေတာင္းေနရင္းနဲ႔ကို၊ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြထက္ သာခ်င္ေနတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြက ကြၽန္မကို သူမ်ားေတြ ခ်ီးမြမ္းတဲ့အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မထက္ သာတာကို သက္ေသျပလိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ကြၽန္မက လက္မခံႏိုင္ဘဲ မနာလိုျဖစ္လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း အဲဒီလူကို အတိုက္အခံျပဳၿပီး ဆန႔္က်င္မိလာတယ္။ သူတို႔ထက္ တကယ္ကို မသာႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မွန္မွန္ကန္ကန္ မသုံးသပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္တာေတြ၊ နားလည္မႈလြဲတာေတြထဲမွာ တလည္လည္ျဖစ္ေနေရာ။ ဘုရားသခင္ကိုေတာင္ အထင္လြဲလာမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကို ခံရႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးမယ္။ စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းက ကြၽန္မကို မာနေထာင္လႊားေစတယ္၊ ပ်က္စီးလြယ္ေစတယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းေစတယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕အသက္တာက ထုတ္မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ ျဖစ္လာတယ္ေလ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲကေန လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တဲ့လမ္းတစ္ခုကို ကြၽန္မ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ အမႈအရာေတြကို ေဘးဖယ္ထားဖို႔၊ စြန႔္လႊတ္ဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာေတြကို သင္ယူရမယ္။ ကြၽန္မဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ဇာတိပကတိကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အတၱနဲ႔ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ေဘးဖယ္ထားဖို႔ သင္ယူရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အစ္မဝမ္ရဲ႕အားသာခ်က္ေတြကေန ပိုၿပီး သင္ယူရမယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္ေတြကို အစားျဖည့္ရမယ္။ ဒါက သမၼာတရားေတြကို ပိုနားလည္ၿပီး၊ ပိုရရွိႏိုင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ “လူတစ္စုံတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားသည္ မတူေပ။ ကိုယ္တစ္ခုတည္းရွိ၏။ အသီးသီးက မိမိ၏ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္သည္၊ အသီးသီးက မိမိ၏ ေနရာတြင္ရွိၿပီး အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ေနၿပီး- မီးပြင့္တစ္ခုစီအတြက္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ အလင္းေရာင္တစ္ခု ရွိသည္- အသက္တာ၌ ရင့္က်က္မႈကို ရွာေဖြေနၾက၏။ ထိုသို႔ျဖင့္ ငါသည္ စိတ္ေက်နပ္ျခင္း ရွိလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၂၁)) ဘုရားသခင္ဆီက ဒီ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ကြၽန္မ နားလည္မိလိုက္တာက လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ ဘုရားသခင္ ေပးသနားေတာ္မူတဲ့ အစြမ္းအစနဲ႔ ဆုေက်းဇူးေတြဟာ ကြဲျပားတာေၾကာင့္၊ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ သူ႔ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကလည္း ကြဲျပားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္သမွ်၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏွလုံးသားကို ႏွစ္သိမ့္ေစပါလိမ့္မယ္။ အစ္မဝမ္ဟာ အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး၊ သမၼာတရားကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ နားလည္ႏိုင္တယ္။ ဒီေန႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ အတူတကြ စုေဝးဖို႔ စီစဥ္ေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ေတြ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ စစ္မွန္မႈထဲ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ၾကေအာင္၊ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကေန သင္ယူဖို႔၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္ေတြကို အစားထိုးၾကဖို႔ဆိုတာ ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ပါပဲ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ အားသာခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖရွင္းသင့္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မအတြက္ ဘယ္လိုအစြမ္းအစမ်ိဳးကိုပဲ စီမံေပးထားပါေစ၊ ကြၽန္မဟာ သူ႔စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ စီစဥ္မႈေတြကို နာခံရမယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို အလုံးစုံေသာစိတ္ႏွလုံးနဲ႔ ရွာေဖြရမယ္။ ကြၽန္မ နားလည္သေလာက္ကို မိတ္သဟာယျပဳသင့္ၿပီး၊ ကြၽန္မ သိသေလာက္ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား အလုပ္လုပ္သင့္တယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး၊ လမ္းျပပါလိမ့္မယ္။ ဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ေၾကာင့္၊ အခုေျပာမယ့္ သႏၷိဌာန္ကို ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ ကြၽန္မ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုကစၿပီး၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရာမွာ အားထုတ္ႀကိဳးစားဖို႔၊ သေဘာထားေသးသိမ္ၿပီး၊ အျမင္က်ဥ္းၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ထက္ ပိုစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ လူေတြကို မနာလိုတာကို ရပ္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းတဲ့အေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံသဏၭာန္အတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔တို႔ကို ကြၽန္မ ဆႏၵရွိပါတယ္။

အသင္းေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ထပ္အစည္းအေဝးက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မဟာ အစ္မဝမ္ကို ဘယ္ေလာက္ မနာလိုျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းရယ္၊ ကြၽန္မဆီမွာ ေပၚခဲ့တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားလကၡဏာေတြရယ္ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီ ဖြင့္ေျပာခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ကြၽန္မ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ ကြၽန္မကို ဘယ္လိုျမင္မယ္ဆိုတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ မနာလိုျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာသာ သူသိသြားရင္၊ အစ္မဝမ္က ကြၽန္မကို ဘယ္လိုထင္မလဲ ဆိုတာရယ္ကို ေၾကာက္လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း အဲဒီအေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ နည္းနည္း ဝန္ေလးေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ကေလး၊ ဘုရားသခင္ဆီကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက “အိုဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မကို ယုံၾကည္မႈ နဲ႔ သတၱိတို႔ေပးေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ ဝင့္ဝါမႈ နဲ႔ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ေဘးဖယ္ထားဖို႔၊ မိတ္သဟာယထဲမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဝမွ်ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ၾကားက အဟန္႔အတားေတြကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစဖို႔ ကြၽန္မ ဆႏၵရွိပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မကို ကိုယ္ေတာ္ လမ္းျပႏိုင္ပါေစ” လို႔ ေျပာမိတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ပိုၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသြားသလို ခံစားခဲ့ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရွိခဲ့တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ကြၽန္မ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာအားလုံးတို႔ကို ကြၽန္မ ေျပာျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီးသြားေတာ့၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို အထင္မေသး႐ုံမကဘူး၊ ႐ိုးသားမႈကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သတၱိကို သေဘာက်ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းကသာ လူေတြရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ဖယ္ခြၽတ္ႏိုင္ၿပီး၊ လြတ္ၿငိမ္းမႈနဲ႔ လြတ္ေျမာက္မႈကို ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ၊ ကြၽန္မရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ နားလည္သြားတယ္လို႔ ေျပာျပၾကတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနတစ္ခုကို ေနာက္တစ္ခါ သူတို႔ႀကဳံခဲ့ရင္၊ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိၿပီလို႔လည္း ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးေတြမွာ၊ အစ္မဝမ္ရဲ႕ အားသာခ်က္အမ်ားႀကီးကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ သူက သူ႔ရဲ႕ မိတ္သဟာယမွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနကို တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူက ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါတိုင္း၊ ဘုရား ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ လာဖို႔နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ရွာေဖြဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ရွာေဖြဖို႔တို႔မွာ သူအာ႐ုံစိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဒီအားသာခ်က္ေတြကို ျမင္မိသြားေတာ့မွ၊ သူဟာ ကြၽန္မရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ဘဲ၊ ကြၽန္မကို ကူညီႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ နားလည္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ၊ ကြၽန္မတို႔ကို အတူတကြအလုပ္လုပ္ေစတဲ့ ဘုရားအစီအစဥ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ဟာ ကြၽန္မတို႔တစ္ေယာက္စီရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ဖာေထးအစားထိုးဖို႔အတြက္ တစ္ေယာက္ရဲ႕အားသာခ်က္ေတြကို တစ္ေယာက္က သင္ယူမိေစဖို႔ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ၊ ကြၽန္မ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ နားလည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို စဥ္းစားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မက အဆီးအတားကေန လုံးလုံး လြတ္ကင္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးတိုင္းက ေပ်ာ္ေမြ႕မႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ မနာလိုစိတ္ရဲ႕လႊမ္းမိုးတာကို ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး မခံရေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္ေတြကို အစားျဖည့္ဖို႔ သူမ်ားေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကို ထုတ္သုံးႏိုင္တယ္။ သူတို႔နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဝိညာဥ္ထဲမွာ လြတ္ၿငိမ္းတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။