က်န္႔လန္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစ္မတခ်ိဳ႕က ကြၽန္မနဲ႔အတူ “အလုပ္ၾကမ္းျဖင့္ ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္း”နဲ႔ စီရင္ခ်က္ခ်ခံရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ပိုလုပ္ရတယ္။ တစ္ရက္ကို အနည္းဆုံး ၁၃ နာရီပဲ။ အေစာင့္ေတြက မေက်နပ္ဘူးဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ကို လွ်ပ္စစ္နဲ႔တို႔ဖို႔ လွ်ပ္စစ္တုတ္ေတြကို အသုံးျပဳၾကတယ္။ ထိုးတယ္။ ကန္တယ္။ အရမ္းကို ပူပင္ေသာကေရာက္ရတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ေန႔တိုင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ အယူဝါဒသြတ္သြင္းတဲ့သင္တန္းေတြကို တက္ရၿပီး အေတြးအျမင္ဆိုင္ရာ တင္ျပခ်က္ေတြေရးရတယ္။ အဲဒီ ေရရွည္ညႇင္းပန္းမႈက ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာပါပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈကို ကြၽန္မ အရမ္းကို ေတာင့္တခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ အခ်င္းခ်င္းပံ့ပိုးကူညီဖို႔အတြက္ ကြၽန္မတို႔ မွတ္မိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ဓမၼသီခ်င္းအပိုင္းအစေတြကိုပဲ အားကိုးႏိုင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတုန္းက လက္ေထာက္ ေထာင္ေစာင့္ အႀကီးအကဲက ကြၽန္မကို ကြၽန္မအလုပ္ႀကိဳးစားရင္ ကြၽန္မရဲ႕ စီရင္ခ်က္က တစ္လေလ်ာ့သြားမယ္လို႔ေျပာတာကို သတိရတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အဲဒီ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ တစ္ရက္ကို ကြၽန္မ မေနခ်င္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အသည္းအသန္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေရကို သိပ္မေသာက္ဘူး။ သန္႔စင္ခန္းသြားတာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုန္မွာ စိုးလို႔ေလ။ ဇာဂနာေတြကို ကိုင္ဖို႔လိုတဲ့ လက္နဲ႔လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကို ေန႔တိုင္းလုပ္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ဒီလက္မက အရမ္းကိုနာလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တာက အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ ေသာက္တာပဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ပါေစ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးတဲ့စာရင္းမွာ ကြၽန္မနာမည္က ဘယ္ေတာ့မွ ေပၚမလာဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မလက္က ေယာင္ကိုင္းလာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အဝတ္ေတြကိုေတာင္ မေလွ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ေနထိုင္ရတဲ့ အေျခအေနေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အခ်က္နဲ႔ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အူေရာင္ၿပီး ေလးဘက္နာျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြျဖစ္တာေတာင္မွ ကြၽန္မ အလုပ္လုပ္ေနရတုန္းပဲ။ ကြၽန္မ သိပ္မလုပ္ဘူးဆိုရင္၊ အဆူခံရမယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္က ေလ်ာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ တကယ္ကို အဲဒီမွာ စိတ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ ကြၽန္မအစ္မေတြက သိသြားၿပီး ကြၽန္မကို ကူညီပံ့ပိုးဖို႔ နည္းလမ္းေတြ ရွာေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဘယ္သူမွ ေစာင့္ၾကည့္မေနတုန္းမွာ အစ္မလီက ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို တိတ္တိတ္ေလး႐ြတ္ျပတာကို သတိရမိတယ္။ “ငါတို႔၏ ပတ္လည္၌ရွိသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွသည္ လူမ်ား၊ အေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ အရာဝတၳဳမ်ားအထိ၊ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ပလႅင္ေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အားျဖင့္ တည္ရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် မေက်နပ္ခ်က္မ်ား မရွိေစႏွင့္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔အေပၚ သူ၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို အပ္ႏွင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္။ နာမက်န္းမႈ ေပၚေပါက္သည့္အခါတြင္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖစ္ၿပီး၊ အတြင္းတြင္ သူ၏ ၾကင္နာေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မုခ် ရွိေပ၏။ သင္၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡ အနည္းငယ္ ခံစားရေသာ္လည္း၊ စာတန္ထံမွ မည္သည့္စိတ္ကူးမွ် လက္သင့္မခံႏွင့္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ႏိုးထမႈတစ္ခုလိုပဲ။ မွန္တယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ဖ်ားနာဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဖ်ားနာမႈေၾကာင့္ စိတ္ဒုကၡနဲ႔ ဖိစီးမႈနဲ႔ ေနထိုင္ရတာဟာ ဘုရားသခင္ကို နာမခံခဲ့တာ နည္းနည္းေလးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မျဖစ္ခ်င္တာက ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကေန ထြက္ခြာဖို႔ျဖစ္ခဲ့ပုံေတြကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ဒီမွာ အထားခံရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံခံစားသင့္တယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ႏိုင္မလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ ဘုရားသခင္က ဆုံးျဖတ္ခြင့္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မွာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ အၿမဲတမ္းရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါဟာ စာတန္က ကြၽန္မကို အသုံးျပဳၿပီး ကစားဖို႔ အခြင့္ေပးခဲ့တာပဲ။ လူေတြကို လွည့္စားၿပီး ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဒီအလိမ္အညာမ်ိဳးေတြကို အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးက အၿမဲတမ္းအသုံးျပဳတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အလိမ္အညာေတြကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္ခြင့္ေပးလိုက္ရတာလဲ။ ဒါေတြကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတာနဲ႔ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းနဲ႔ လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အစီအစဥ္နဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို လက္လႊတ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မဘယ္အခ်ိန္လြတ္မယ္ဆိုတာကို ဘုရားကို ဆုံးျဖတ္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ နည္းနည္းေလးကိုပဲ ကြၽန္မတို႔ မွတ္မိႏိုင္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈတစ္ခုမွမရွိဘဲ ဒီလိုနာက်င္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်စရာပတ္ဝန္းက်င္မွာ အၾကာႀကီးေနလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ အထူးသျဖင့္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး အားနည္းလာတယ္။ ကြၽန္မက အဖမ္းမခံရခင္တုန္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အခ်ိန္မေ႐ြးဖတ္ႏိုင္ခဲ့တာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္ခဲ့တာ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ နည္းလမ္းကိုရွာေတြ႕ႏိုင္ခဲ့တာ၊ အလင္းကို ရွာေတြ႕ၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးမွာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားခဲ့တာေတြကို ခဏခဏ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေထာင္မွာ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ အဆက္ျပတ္႐ုံမကဘဲ ညႇင္းပန္းမႈမ်ိဳးစုံရင္ဆိုင္ရတယ္။ ေထာင္မွာ အဲဒီသုံးႏွစ္ကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုေတာင့္ခံရမယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအစ္မေတြအားလုံးကလည္း ဒီလိုပဲခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ မွတ္မိေသးတယ္။ တစ္ညမွာ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ အစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို တိတ္တိတ္ေလးေျပာတယ္။ “ဒီမွာေနရတာ ခက္ခဲလြန္းတယ္။ ဘယ္လိုႀကဳံေတြ႕ခံစားရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္လို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ အရင္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပိုၿပီး မဖတ္မိခဲ့တာ ကြၽန္မ တကယ္ေနာင္တရတယ္။ အပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ေလာက္ေတာင္ပိုၿပီး မွတ္သားမိခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မလဲ အဲဒီလိုပဲ ခံစားရၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ျပန္ဖတ္ႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ စဥ္းစားမိလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ အစ္မတခ်ိဳ႕က က်န္းမာေရးမေကာင္းၾကဘူး။ တစ္ေယာက္က ေသြးတိုးေနၿပီးေတာ့ လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ တစ္ေယာက္မွာက အေျခအေနဆိုးတဲ့ ႏွလုံးေရာဂါရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေျခအေနဆိုးေနတဲ့ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိတဲ့ အစ္မေက်ာက္က ေန႔တိုင္း အလုပ္လုပ္ေနရတုန္းပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူတိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရွိႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္မ အထူးသျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကသာ လူေတြကို ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ခြန္အားေပးၿပီး အခက္အခဲေတြတစ္ေလွ်ာက္ ဦးေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္ေလ။ တစ္ညမွာေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွာ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းေနရင္းနဲ႔ ဧည့္ေတြ႕ခန္းမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိတာကို ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ေခါင္းထဲေပၚလာတယ္။ သူတို႔က အျပင္ကလူေတြနဲ႔ ခဏခဏ အထိအေတြ႕ရွိတယ္။ သူတို႔မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရွိႏိုင္ေျခ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုဆက္သြယ္ရမွန္း မသိဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မအတြက္ လမ္းတစ္ခုဖြင့္ေပးတယ္။

တစ္ေန႔မွာ အေစာင့္ေတြရဲ႕ အႀကီးအကဲက ကြၽန္မနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို “အိမ္ေဖာ္” လုပ္ခ်င္လားေမးတယ္။ အိမ္ေဖာ္ေတြက အေစာင့္ေတြကို အေစခံရတာ။ သူတို႔အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ေပးတာ၊ ခ်က္ျပဳတ္တာ၊ သူတို႔အခန္းေတြကို သန္႔ရွင္းတာနဲ႔ တျခားညစ္ပတ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးေတြကို အိမ္ေဖာ္ေတြက လုပ္ရတာ။ အစေတာ့ ကြၽန္မ မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္႐ုံတာဝန္ေတြထက္ပိုၿပီး ပင္ပန္းမွာေၾကာင့္ေလ။ အထူးသျဖင့္ အေစာင့္ေတြကို အေစခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရင္ အဆူခံရမယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မက စိတ္မၾကည္ျဖစ္ေနတာကို အစ္မတစ္ေယာက္ကျမင္ၿပီး အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ စကားေျပာခဲ့တယ္။ သူက ေျပာတယ္။ “ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက အရာရာတိုင္းမွာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာသင့္တယ္” တဲ့။ သူ ဒီလိုေျပာတာကို ကြၽန္မ ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ေတြးလိုက္တယ္။ “ဟုတ္တယ္။ ဘာလို႔ ငါ့ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြကိုပဲ ထည့္စဥ္းစားေနၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို မရွာေဖြရတာလဲ။ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါ အျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဧည့္ေတြ႕တဲ့အခန္းက အစ္မေတြနဲ႔ ေတြ႕ရဖို႔ အခြင့္အေရးရမွာပဲ။ ဒါက ငါ့အတြက္ ဘုရားသခင္ ဖြင့္ေပးတဲ့လမ္းမဟုတ္ဘူးလား။ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာလို႔ရတယ္။ ငါ့အစ္မေတြက အက်ဥ္းခန္းထဲမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေနတဲ့အခါမွာ ငါ ကာေပးလို႔ရတယ္။ ဘယ္လိုအေျခအေနမဆို ျဖစ္လာရင္ ငါ အေစာင့္ေတြကို ၾကည့္ေျဖရွင္းထားလို႔ရတယ္။ ဒါက ေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခု မဟုတ္ဘူးလား” ေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္မယူနစ္ထဲက အက်ဥ္းသား ၂၀ဝ ေက်ာ္ထဲမွာ ေလးေယာက္ပဲ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ ေ႐ြးခံရႏိုင္တာ။ ဒါက ရွားပါးတဲ့ အခြင့္အလမ္းပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုပဲ။

ဒါေပမဲ့ ဧည့္ေတြ႕တဲ့အခန္းက အစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မ အဆက္အသြယ္မလုပ္ခင္မွာေတာင္ ကြၽန္မတို႔ထဲက တစ္ေယာက္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရလိုက္တယ္။ တစ္ညမွာ ကြၽန္မ အိပ္ရာေပၚ လွဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ညီမငယ္တစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္ၿပီး ကြၽန္မနား႐ြက္နားမွာ တီးတိုးေျပာတယ္။ အျပင္က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မတို႔အတြက္ စာတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္တယ္။ အလုပ္႐ုံထဲမွာ သူထားလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီညမွာ ကြၽန္မ အရမ္းေပ်ာ္ၿပီး အိပ္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ အလုပ္႐ုံကို ကြၽန္မေရာက္ေတာ့ ညီမငယ္က စာကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီး ယူလိုက္တယ္။ စာ႐ြက္က ဒီေလာက္က်ယ္တယ္။ ပထမစာေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ “ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔” ဆိုတာကို ကြၽန္မ ျမင္လိုက္တဲ့အခါ မ်က္ရည္ေတြက ကြၽန္မ မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္း စီးက်လာတယ္။ အဲဒီစကားေတြက ကြၽန္မရင္ကို ေတာ္ေတာ္ထိတာပဲ။ မ်က္လုံးက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္းနဲ႔ ဖတ္လိုက္တယ္။ စာထဲမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မကို သေဘာက်ေစတဲ့ စာႏွစ္ပိုဒ္ရွိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေျပာတယ္။ “အမႈ၏ ဤအဆင့္တြင္ ငါတို႔ထံမွ အဆုံးစြန္ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းတို႔ လိုအပ္ေပသည္။ အမႈ၏ ဤအဆင့္သည္ ယခင္အဆင့္မ်ားအားလုံးမွ ကြဲျပားျခားနားသည့္အတြက္၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ျခင္းမွ ငါတို႔ ခလုတ္တိုက္မိေကာင္း ခလုတ္တိုက္မိႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္ စုံလင္ေနေစသည့္ အရာမွာ ျမင္၍မရႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပ၍လည္း မရသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာမွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ယုံၾကည္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ အသက္တို႔အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ စစ္ေဆးျခင္းမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ကာ ေယာဘ၏ယုံၾကည္ျခင္းထက္ သာ၍ ႀကီးမားေသာ ယုံၾကည္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္သည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိၾကရမည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္အခါမွ် စြန႔္ခြာျခင္းမရွိဘဲ၊ မယုံၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ညႇဥ္းဆဲမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သည္းခံၾကရမည္။ ေသသည္အထိ ၎တို႔ နာခံမႈရွိၿပီး၊ ဘုရားသခင္၌ ႀကီးမားသည့္ယုံၾကည္ျခင္း ရွိေသာအခါတြင္၊ အမႈ၏ ဤအဆင့္သည္ ၿပီးစီးေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လမ္းေၾကာင္း... (၈)) “ဤေနာက္ဆုံးေသာကာလအေတာအတြင္း သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံၾကရမည္။ သင္တို႔၏ ဒုကၡေဝဒနာက မည္မွ်ပင္ႀကီးမားပါေစ သင္တို႔သည္ ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားသင့္သည္၊ ထို႔အျပင္ သင္တို႔၏ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္၌ပင္လွ်င္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံေနရမည္။ ဤအရာသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဤအရာသည္သာလွ်င္ ခိုင္မာ၍ ထူးကဲသည့္ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ကို တို႔ထိခံရၿပီး လႈံ႕ေဆာ္ခံရတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာကို တကယ္ ၾကည့္ရႈေလ့လာတယ္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ အေနအထားကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ နားလည္တယ္၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ေရေလာင္းမႈနဲ႔ ပံ့ပိုးမႈကို ကြၽန္မတို႔ဆီကို ေစလႊတ္ဖို႔ ဒီညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ ဒါ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားခဲ့ၿပီး ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡခံရပါေစ ဧဝံေဂလိေဟာၾကားၿပီး ကြၽန္မတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔အတြက္ မိသားစုနဲ႔ အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္တာဟာ သက္ေသခံခ်က္ပဲဆိုတာက ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ညႇင္းပန္းခံရၿပီး ဘုရားကို သစၥာမေဖာက္တာဟာလည္း သက္ေသခံခ်က္ပါပဲ။ ေရရွည္ညႇင္းပန္းခံရၿပီးေနာက္မွာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး ဘုရားေနာက္ကိုလိုက္ေနဆဲျဖစ္တာဟာ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အားေကာင္းတဲ့ သက္ေသခံခ်က္ပဲ။ အခု ကြၽန္မက စာတန္ေရွ႕မွာ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ အခြင့္အလမ္းရွိတာဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအတြက္ ဖိႏွိပ္ခံရျခင္းပါ။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္လိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္မ ငိုၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္မအတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ေနထိုင္ပါမယ္။ ဒီသုံးႏွစ္က အရမ္းကို ၾကာရွည္မွာျဖစ္ေပမဲ့ ရဲေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုပဲ ႏွိပ္စက္ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡခံရပါေစ ကြၽန္မ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ပါမယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသခံၿပီး စာတန္ကို အရွက္ရေစပါမယ္ ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။” သူတို႔လည္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးေနာက္မွာ အရမ္းခြန္အားရၾကတယ္။ အစ္မလ်ဴက သူ႔ေသြးတိုး အရမ္းျမႇင့္ေနတာကို အၿမဲတမ္းစိတ္ပူေနတာ ကြၽန္မ မွတ္မိတယ္။ သူက အခ်ိန္မီ ေကာင္းေကာင္းမကုသရင္ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ေသႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ သူက အျမန္ဆုံး ထြက္ခ်င္ခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးေနာက္မွာ သူ႔မွာ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိဘူး၊ သက္ေသခံခ်က္မရွိဘူးဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူက ေျပာေသးတယ္။ “ကြၽန္မမွာ ယုံၾကည္ျခင္း အရမ္းနည္းတာကို ကြၽန္မသိတယ္။ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္အေပၚ အမ်ားႀကီး အေႂကြးတင္သလို ခံစားရတယ္။ ဒီအလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္မ ခိုင္မာစြာရပ္တည္ၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံခ်င္ေသးတယ္” တဲ့။ အစ္မေကာင္းလည္းရွိေသးတယ္။ သူက ေထာင္က်တဲ့အတြက္ သူ႔အမ်ိဳးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို ေလွာင္ေျပာင္ၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံမွာ၊ သူ႔အေၾကာင္း မေကာင္းေျပာၾကမွာကို စိုးရိမ္ေနတာ။ သူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားကို ယုံၾကည္လို႔ ေထာင္က်ခံရတာဟာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဖိႏွိပ္ခံရတာျဖစ္တယ္၊ ဒါက ရွက္စရာေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုမဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ခိုင္မာစြာရပ္တည္ၿပီး သက္ေသခံဖို႔အတြက္ ဒုကၡခံတာဟာ တန္ဖိုးရွိၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတယ္ဆိုတာေတြကို သူ နားလည္သြားတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ အတူတူ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ တျခားအစ္မေတြလည္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈကို ရႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သူ႔တို႔ဆီလက္ဆင့္ကမ္းေပးဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ စခန္းစည္းမ်ဥ္းေတြက အရမ္းတင္းက်ပ္တယ္။ တျခားအခန္းေတြက ေထာင္သားေတြကို စကားေျပာခြင့္၊ ပစၥည္းေတြေပးခြင့္မရွိဘူး။ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံလို႔ေတာင္မရဘူး။ ကြၽန္မတို႔က ရံဖန္ရံခါ သူတို႔နဲ႔ ဆုံသြားရင္ေတာင္ အရမ္းနီးကပ္ခြင့္မေပးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တျခား ယူနစ္ ခုႏွစ္ခုက အစ္မ ၁၀ဝ ေက်ာ္ကို ကြၽန္မတို႔က စာေတြေပးခ်င္ရင္ ေတာ္ေတာ္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ အဲဒါအျပင္၊ အေစာင့္ေတြက အပတ္တိုင္း ကြၽန္မတို႔အိပ္ရာေတြကို လွန္ၿပီး ကိုယ္ခႏၶာကို ရွာတယ္။ ေနရာအႏွံ႔ကို ရွာေဖြၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ဂ႐ုမစိုက္မိဘဲနဲ႔ ရွာေတြ႕သြားတဲ့ အခ်က္အလက္တစ္ခုခုရွိရင္ ေလ့လာစုံစမ္းၿပီး ကြၽန္မဆီ ျပန္ေရာက္လာမွာ။ အေစာင့္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို သတိေတာင္ေပးတယ္။ “မင္းတို႔ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စကားေတြကို မင္း ျဖန္႔ရဲရင္ မင္းကို ေနာက္ထပ္ သုံးႏွစ္ေပးၿပီး အမ်ိဳးသမီး အက်ဥ္းေထာင္ကို ပို႔မွာ” တဲ့။ က်မ္းစာေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းေနတဲ့ ဘာသာေရးကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ရွိတာကို ကြၽန္မ မွတ္မိတယ္။ အေစာင့္ေတြက သူ႔ရဲ႕ လက္ထိပ္ကေန ကိုင္ၿပီး သူ႔ကို တ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားတယ္။ သူ႔ကို ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ အၾကာႀကီး တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲသြားတယ္။ သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ အဝတ္စအႀကီးႀကီး ဆုတ္ၿပဲသြားၿပီး သူ႔အေရျပားေတြက ေသြးေတြနဲ႔ စုတ္ၿပဲကုန္တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ဆယ္ရက္ေက်ာ္အထိ ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ မလႈပ္ဘဲ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အျပစ္ေပးခံရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “ဒါ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔သိသြားရင္ ငါဒုကၡခံရတာက ပိုေတာင္ဆိုးမွာပဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္ေလေလ၊ ခက္ခဲတဲ့ပုံေပၚေလေလပဲ။ နည္းနည္းေၾကာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္။ “ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သစ္လုံးတစ္လုံးတည္း တံတားကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္- အသက္ကို လက္မႈိင္ခ်လ်က္ ဖက္တြယ္ထားသူတို႔သည္ ယင္းတံတားကို ျဖတ္ကူးရာတြင္ အခက္ႀကဳံလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္အနစ္နာခံရန္ အသင့္ရွိေသာ သူတို႔သည္ ေျခၿမဲကာ စိုးရိမ္မႈကင္းလ်က္ ျဖတ္ကူးႏိုင္ၾက၏။ အကယ္၍ လူသားသည္ တြန႔္ဆုတ္ကာ ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ အေတြးမ်ား သိုထားပါက၊ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ယုံၾကည္ျခင္း တံတားအား ငါတို႔ ျဖတ္ကူးမည္စိုးလ်က္၊ စာတန္သည္ ၎တို႔ကို လွည့္စားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ကို ခြန္အားျဖစ္ေစတယ္။ အေစာင့္ေတြကလဲ ဘုရားလက္ထဲမွာပဲရွိတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္းရွိမရွိဆိုတာ ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္။ ဘုရားကို အားကိုးရင္ မျဖစ္ႏိုင္တာဘာမွမရွိဘူးလို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကိုခံရလို႔ ဒီေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့ အေတြးေတြ ရွိေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက အျပစ္ေပးခံရၿပီး ႏွိပ္စက္ခံရမွာကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ စာတန္က ကြၽန္မကို ေႏွာင့္ယွက္တားဆီးဖို႔အတြက္ ကြၽန္မအားနည္းခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္ေနတာပါ။ ကြၽန္မက ႏွိပ္စက္မွာကိုေၾကာက္ၿပီး အရႈံးေပးလိုက္ရင္ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲ ေရာက္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ကြၽန္မအစ္မေတြက အဲဒီနာက်င္စရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိေနၿပီး သူတို႔အားလုံး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈကို လိုအပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ လက္ဆင့္ကမ္းေပးဖို႔က ကြၽန္မ တာဝန္ပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ပုံမွန္အလုပ္လမ္းေၾကာင္းမွာ တျခားယူနစ္က အစ္မေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္တစ္ခုခုရဖို႔ ခက္တယ္။ သူတို႔ကို ေတြ႕ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအခ်ိန္က စားေသာက္တဲ့ေနရာအႀကီးႀကီးမွာ ကြၽန္မတို႔ အတူစားတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ စာေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ထမင္းစားခန္းက လုံၿခဳံေရးကင္မရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာ။ အစာစားခ်ိန္အတြင္းမွာ စကားေျပာခြင့္၊ အနီးအနား ေလွ်ာက္သြားခြင့္မရွိဘူး။ ငါးမိနစ္အတြင္းမွာ ၿပီးေအာင္စားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးဖို႔က ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးတဲ့ျဖစ္စဥ္မွာ ဘုရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ တကယ္ကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ယူနစ္ ၄ နဲ႔ ယူနစ္ ၇ က အစ္မေတြကို စာေတြေပးဖို႔ ကြၽန္မ စီစဥ္တယ္။ ကြၽန္မ ပန္းကန္ေဆးေနရင္းနဲ႔ ယူနစ္ ၄ က အစ္မမင္ကို ကြၽန္မ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲနဲ႔ သူကလည္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး ကြၽန္မဘက္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ကို လာၿပီး ပန္းကန္ေဆးေအာင္ ကြၽန္မ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ မ်က္ရိပ္ျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္မဆိုလိုတာကို သူနားမလည္မွာ စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေက်းဇူးေၾကာင့္ သူ ခ်က္ခ်င္း နားလည္သြားတယ္။ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ သိမ္းထားတဲ့ေနရာကို ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ စာတစ္ေစာင္ကို ခ်က္ခ်င္းထုတ္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔အိတ္ကပ္ထဲ သိပ္ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ စကၠန္႔နည္းနည္းေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ကြၽန္မ အတန္းမွာ ယူနစ္ ၇ က ကြၽန္မနဲ႔သိတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာ ကံေကာင္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈပဲ။ ကြၽန္မထိုင္ခုံနဲ႔ တစ္မီတာေလာက္ပဲ ေဝးတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းက စည္းမ်ဥ္းက ကြၽန္မတို႔ မျပန္ခင္မွာ ယူနစ္တစ္ခုဆီက ေစာင့္ၾကပ္သူေတြက ကြၽန္မတို႔ကို မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတာကို ေစာင့္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ကြၽန္မတို႔ယူနစ္ႏွစ္ခုက တစ္ၿပိဳင္နက္ မတ္တပ္မရပ္ဘူးဆိုရင္ သူနားကို ကပ္လို႔မရမွာကို ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားကို အဆက္မျပတ္ဆုေတာင္းမိခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မတို႔ ယူနစ္ႏွစ္ခုရဲ႕ ေစာင့္ၾကပ္သူေတြက ကြၽန္မတို႔ကို တစ္ၿပိဳက္နက္ျဖစ္လုနီးပါး မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတယ္။ ကြၽန္မ ရပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ လက္ထဲကို စာတစ္ေစာင္ကို အျမန္ထိုးထည့္ေပးလိုက္တယ္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ျဖစ္သြားခဲ့တာ။ အေစာင့္ေတြက လုံးဝ သတိမထားမိဘူး။ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ကြၽန္မ အစ္မေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ တျခားယူနစ္ေတြက အစ္မေတြအားလုံး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရသြားၾကတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အရမ္းကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္းေပးႏိုင္ဖို႔ တကယ္ကို မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ဘူး။ ဘုရားနဲ႔ဆိုရင္ ဘယ္အရာမွ မခက္ခဲဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ တကယ္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးတဲ့ ဒီျဖစ္စဥ္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မအစ္မေတြဟာ ဘုရားသခင္အေပၚ ပိုၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္ျခင္းရွိလာတယ္။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္ လဝက္ေလာက္မေရာက္ခင္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူေတြအားလုံး စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ေရးရမယ္ဆိုၿပီး အလုပ္ၾကမ္းစခန္းက ေတာင္းဆိုတယ္။ ကြၽန္မတို႔က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တာကို ရပ္ပါမယ္လို႔ ကတိေပးဖို႔ လိုတယ္။ အရင္ သုံးေလးရက္တုန္းက၊ အစ္မေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတာ မၾကာေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံးက ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံဖို႔ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၾကတယ္။ စာတန္ကို လုံးဝ အရႈံးမေပးဖို႔ အခ်င္းခ်င္း အခ်က္ျပၿပီး အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ပတ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္းစာကို မေရးခဲ့တဲ့ တျခားယူနစ္ေတြက အစ္မေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မၾကားရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ႏွိပ္စက္ခံရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက အ႐ြယ္ေသးတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေတြထဲမွာ အဓမၼထိုင္ခိုင္းတာ ခံရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ေနာက္ထပ္ ေထာင္ဒဏ္ေတြ အေပးခံရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းက အေျခအေနက အရင္ကထက္ပိုၿပီး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လာတယ္။ ေၾကာက္လန္႔ရတဲ့ ခံစားခ်က္က အၿမဲတမ္းရွိေနတယ္။ ျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ကပ္ေဘးတစ္ခုက အခ်ိန္မေ႐ြး႐ိုက္ခတ္လာေတာ့မလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔က ဒီပတ္ဝန္းက်င္ ဘယ္ေတာ့ၿပီးမယ္ဆိုတာ မသိလို႔၊ ကြၽန္မတို႔ကို ညႇင္းပန္းဖို႔ အေစာင့္ေတြက ဘယ္နည္းကို ေနာက္ထပ္သုံးမယ္ဆိုတာ မသိလို႔ေလ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူတိုင္းက အထူးသျဖင့္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး ဖိစီးေနၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔အတြက္ လမ္းတစ္ခုဖြင့္ေပးဖို႔ ဘုရားကိုပဲ ဆက္ဆုေတာင္းၿပီး ေတာင္းဆိုေနၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အစ္မေတြအားလုံးက ဒီအျမင္ကို ကိုင္စြဲထားၾကတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မတို႔ စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္းစာကို ေရးလို႔မျဖစ္ဘူး။ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံရမယ္ေပါ့။ ကြၽန္မတို႔က လဝက္ေလာက္အထိ ကြၽန္မတို႔ အေစာင့္နဲ႔ ေရွ႕မတိုးသာေနာက္မဆုတ္သာ အေျခအေနမွာရွိေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔နည္းလမ္းက အလုပ္မျဖစ္တာကိုျမင္ေတာ့ သူ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အမိန္႔ေတြကို ေဆာင္႐ြက္တဲ့ နည္းလမ္းအေနနဲ႔ သူက ကြၽန္မတို႔ကို ဘာကိုမဆို ေရးခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က လမ္းတစ္ခုဖြင့္ေပးမွန္း ကြၽန္မတို႔ အားလုံးသိခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔အားလုံး ဘုရားသခင္ကို အထူးေက်းဇူးတင္မိၾကတယ္။

ပထမအႀကိမ္တုန္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရတာ အရမ္းနည္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ၾကာတာနဲ႔အမွ် ကြၽန္မတို႔ စိတ္ႏွလုံးေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ထပ္ၿပီး ဆာငတ္လာတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပ်က္လာႏိုင္တဲ့ ဒီလို စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး ဖိစီးတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ပံ့ပိုးမႈကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ လိုအပ္ခဲ့တာေပါ့။ ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ညီမငယ္တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မဆီေရာက္လာၿပီး ေျပာတယ္။ သူ႔အေဖက သူ႔ကို ေထာင္အျပင္မွာ သူ႔ရဲ႕ျပစ္ဒဏ္ကို က်ခံေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ယုံၾကည္သူေတြက ေဘာင္မဝင္ဘူးလို႔ ရဲေတြက ေျပာတယ္တဲ့။ သူက ၂၃ႏွစ္ပဲရွိၿပီး ရက္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာေနရမယ္၊ ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သူမသိဘူးဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ သူက ထြက္ခ်င္တာကလြဲၿပီး တျခားဘာမွလိုခ်င္ဘူး။ သူေျပာတာကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မလည္း သူ႔အတြက္ ဝမ္းနည္းမိတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔အတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ႐ြတ္ျပလိုက္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေျပာတယ္။ “သင္တို႔သည္ ‘အေၾကာင္းမူကား ယခုခဏခံရ၍ ေပါ့ပါးေသာ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡသည္ အတိုင္းအထက္ အလြန္ႀကီးျမတ္ ေလးလံေသာ နိစၥထာဝရ ဘုန္းအသေရကို ငါတို႔အဖို႔ ျဖစ္ေစတတ္၏။’ ဟူေသာ စကားမ်ားကို မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိၾကေပလိမ့္မည္။ ဤစကားမ်ားကို သင္တို႔အားလုံး ယခင္က ၾကားခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း သင္တို႔ထဲမွ မည္သူမွ် ယင္းတို႔၏စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ခဲ့ၾကေပ။ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ထိုစကားမ်ား၏ စစ္မွန္ေသာအေရးပါမႈကို ေလးေလးနက္နက္ သတိျပဳမိၾကသည္။ ဤစကားမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအတြင္း၌ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ ျပည့္စုံလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး ေခြေလ်ာင္းရာျပည္တြင္ ယင္းနဂါးႀကီး၏ လူမဆန္စြာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့သူမ်ား၌ ျပည့္စုံလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးသည္ ဘုရားသခင္ကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ရန္သူ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဤျပည္၌ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ အရွက္ကြဲျခင္းႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းတို႔ကို ဤသို႔ ခံၾကရၿပီး၊ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဤစကားမ်ားသည္ ဤလူစုတည္းဟူေသာ သင္တို႔၌ ျပည့္စုံေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ လူသားထင္သကဲ့သို႔ ႐ိုးရွင္းပါသေလာ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒုကၡခံရျခင္းရဲ႕ အေရးပါမႈကို သူ နားလည္သြားတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းကို ေတြ႕သြားတယ္။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကေန ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ရမယ္ဆိုတာကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါမွာေတာ့ ဧည့္သည္ေတြ႕ဆုံတဲ့ေန႔မွာ တျခားလူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြက ေထာင္ကိုလာၾကည့္ၾကတာကို ကြၽန္မျမင္ၿပီး ကြၽန္မ မိသားစုကို အရမ္း သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ မိဘေတြကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ ကြၽန္မ မသိရဘူး။ အဲဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္က အမွတ္ရစရာေတြကို ခဏခဏ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ အဲဒါက ကြၽန္မကို အပ်က္သေဘာေဆာင္လာေစတယ္။ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနတာကို ကြၽန္မအက်ဥ္းခန္းထဲမွာပဲေနတဲ့ အစ္မက ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ နား႐ြက္နားကပ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို တီးတိုး႐ြတ္ျပတယ္။ “လူ၏ကံၾကမၼာကို ဘုရားသခင္၏လက္မ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္ထား၏။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ- လူသည္ သူ၏အက်ိဳးအတြက္ အၿမဲေျပးလႊားကာ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ္လည္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိၿမဲျဖစ္ေလသည္။ သင္သည္ သင္ကိုယ္တိုင္၏အလားအလာမ်ားကို သိႏိုင္မည္ဆိုပါက၊ သင္၏ကံၾကမၼာကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မည္ဆိုပါက၊ သင္သည္ အဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦး ျဖစ္ဦးမည္ေလာ။ တိုတိုေျပာရလွ်င္၊ ဘုရားသခင္သည္ မည္သို႔ အမႈျပဳသည္ကို ပဓာနမထားဘဲ၊ သူ၏အမႈအားလုံးသည္ လူသားအတြက္ျဖစ္၏။ ဥပမာအားျဖင့္၊ လူသားကို အလုပ္အေကြၽးျပဳရန္ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းကို ၾကည့္ေလာ့။ လူသားအတြက္ သူဖန္ဆင္းခဲ့သည့္ လ၊ ေနႏွင့္ ၾကယ္မ်ား၊ တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ အပင္မ်ား၊ ေႏြဦးရာသီ၊ ေႏြရာသီ၊ ေဆာင္းဦးရာသီႏွင့္ ေဆာင္းရာသီ စသျဖင့္- အားလုံးသည္ လူသား၏ျဖစ္တည္မႈအတြက္ ဖန္တီးထားျခင္း ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ၏သာမန္ဘဝကို နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာေစျခင္းႏွင့္ သူ႔ကို အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ခရီးပန္းတိုင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားျခင္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းရဲ႕ ကံၾကမၼာက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတာကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ မိသားစုက အေျခအေနေကာင္းသလားဆိုတာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြအေပၚမွာ လုံးဝ မူတည္ပါတယ္။ ကြၽန္မ မိသားစုကို ဘုရားလက္ထဲ လႊဲေပးလိုက္ရင္ ကြၽန္မက ဘာကိုစိုးရိမ္ရမွာလဲ။ ဒီအေပၚမွာ ကြၽန္မ တကယ္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ေသာကေပးမေနသင့္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို အပ်က္သေဘာေဆာင္တာရပ္ေစၿပီး ခြန္အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈမရွိဘဲနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ တကယ္ သေဘာေပါက္မိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဘယ္လိုပိုရေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ျဖစ္လာမယ့္အရာမွာ ဦးေဆာင္ေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဧည့္ေတြ႕ခန္းက အစ္မႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္ရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပိုရႏိုင္တဲ့အခြင့္အလမ္းရွိတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းလိုက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ကို သင့္ေတာ္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ပံ့ပိုးေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္။

တစ္မနက္မွာ အေစာင့္အႀကီးအကဲက ကြၽန္မကို ေခၚတယ္။ “ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့။ ဧည့္ေတြ႕ခန္းကို ရွင္းလင္းေပးဖို႔ လိုတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မ ဧည့္ေတြ႕ခန္းကို သြားရေတာ့မယ္ဆိုတာၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက လင္းလက္သြားတယ္။ ဒါ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္အလမ္းပဲ။ ကြၽန္မ ဧည့္ေတြ႕ခန္းကို သြားရတာက အဲဒီမွာ ေနတဲ့သုံးႏွစ္မွာ ဒီတစ္ႀကိမ္ပဲရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဟာ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားစီစဥ္တဲ့ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုပဲဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသြားတယ္။ ဧည့္ေတြ႕ခန္းကို ကြၽန္မတို႔ေရာက္တာနဲ႔ အေစာင့္အႀကီးအကဲက တျခားအေစာင့္ေတြနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို အျမန္သြားလိုက္တယ္။ အစ္မႏွစ္ေယာက္က ဟင္းခ်က္ရင္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက စားစရာတစ္ခုခုရွိလားဆိုၿပီး အျမန္ေမးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မဆိုလိုခ်င္တာကို သူတို႔ ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားၿပီးေတာ့ “အင္း ရွိတယ္” ဆိုၿပီး ေျဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္က အဝတ္အိတ္ထဲက စကၠဴလုံးတစ္ခုကို ယူၿပီး ကြၽန္မကို ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အၾကာႀကီးေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရလိုက္ၿပီဆိုတာ ကြၽန္မ သတိျပဳမိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုေဖာ္ျပရမယ္ဆိုတာ တကယ္ကို မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းလည္း စိတ္ပူမိတယ္။ လက္နဲ႔ေရးထားတဲ့ စကၠဴလုံးက ငန္းဥထက္ ပိုႀကီးေနလို႔ေလ။ ကြၽန္မ အတြင္းခံထဲကို ထည့္လိုက္ေပမဲ့ ေဖာင္းေနတာက သိသာလြန္းေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဘာင္းဘီအိတ္ေထာင္ထဲကို ထည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ မဆန္႔ဘဲ ျပဳတ္က်ေနတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ဝွက္ထားဖို႔ေနရာမရွိေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မ အေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုံၿခဳံေရး ကင္မရာေတြကို ေနရာတကာမွာ ျမင္ရတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ပူတာေတြနဲ႔ မႊန္ထူသြားတယ္။ ကြၽန္မအေၾကာင္းကိုသာ သိသြားရင္ အားလုံးက သြားၿပီပဲ။ အက်ိဳးဆက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးမွာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးနဲ႔ လြဲေခ်ာ္သြားရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုရဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးကို လုံးဝ ရခ်င္မွ ရေတာ့မွာေပါ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ ေတာ္ေတာ္လိုအပ္ေနၿပီး ျပန္ေပးဖို႔ကို မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏမွာ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ႐ုတ္တရက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ေၾကာင္းက ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ လုံးဝကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထြက္ေပၚလာတယ္။ “မေၾကာက္ႏွင့္၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခတို႔၏ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သည္ သင္ႏွင့္အတူ ဧကန္အမွန္ ရွိလိမ့္မည္။ သူသည္ သင့္ကို ေထာက္မေပးၿပီး သူသည္ သင္၏ ဒိုင္းလႊားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၂၆)) မွန္တယ္။ ဘုရားသခင္က အရာအားလုံးအေပၚမွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ရွာေတြ႕မယ္၊ မေတြ႕ဘူးဆိုတာ သူ႔လက္ထဲမွာရွိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အေထာက္အပံ့အေနနဲ႔ ဘုရားသခင္ရွိေနတဲ့အတြက္ ဘာကိုေၾကာက္ရမွာလဲ။ ဒါကို ကြၽန္မ သေဘာပါက္လိုက္တာနဲ႔ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာအုပ္ေတြကို သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ ေစာင့္ၾကည့္မႈေတြေအာက္မွာေတာင္ သူတို႔ဟာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူတို႔လည္း သူတို႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔အတြက္ ဘုရားကို အမွီျပဳခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ငါ ဘုရားကို အမွီျပဳရင္ ငါ့အတြက္လည္း သူ လမ္းတစ္ခုဖြင့္ေပးမွာပဲ” ေပါ့။ အဲဒါကို ကြၽန္မ ေတြးမိတာနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ မတြန္႔ဆုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ျပန္ယူသြားဖို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မအတြင္းခံထဲကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာ႐ြက္လုံးကို ထပ္ၿပီး သိပ္ထည့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလက္နဲ႔ ရင္ဘတ္က အက်ႌကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ခါးကို နည္းနည္းေလး ကုန္းလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေဖာင္းတာက သိပ္မသိသာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ “ငါ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အလုပ္႐ုံဆီကို အရင္ယူသြားရမယ္။ ၿပီးမွ သန္႔ရွင္းဖို႔အတြက္ ျပန္လာမယ္” ေပါ့။ အလုပ္႐ုံကိုသြားတဲ့တံခါးက ငွာနစိတ္အႀကီးအကဲက်န္းက ေစာင့္တာကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ သူက ကြၽန္မကို သူ႔အတြက္ ေတာက္တိုမည္ရအလုပ္ေတြ ခိုင္းေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ သူနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏမွာ ဒါဟာ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္ ဖြင့္ေပးတဲ့လမ္းပဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ငွာနစိတ္အႀကီးအကဲက်န္းရဲ႕ ႐ုံးကို တိုက္႐ိုက္သြားၿပီး သူ႔ကို အသံနိမ့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ “အႀကီးအကဲက်န္း။ ကြၽန္မက ဓမၼတာလာေနတယ္။ အေပၚထပ္ကို ခဏေလာက္ျပန္တက္သြားခ်င္တယ္” ေပါ့။ ကြၽန္မ တစ္ေယာက္တည္း အေပၚထပ္ကို ျပန္တက္သြားခ်င္တယ္ဆိုတာကို သူၾကားေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းပ်က္သြားၿပီး သူက “မသြားနဲ႔။ မင္းကို ဒီကိုေခၚလာတဲ့ အေစာင့္နဲ႔ ျပန္လိုက္သြားလိုက္။ မင္းရဲ႕ အေစာင့္က ဘယ္မွာလဲ” ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ကြၽန္မတို႔အေစာင့္ကို ရွာဖို႔ သူက အနီးအနားကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ အေျခအေနမေကာင္းတာတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ကြၽန္မခံစားမိတာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားလာတယ္။ ကြၽန္မကို ျပန္ေခၚဖို႔ အေစာင့္က ေရာက္လာရင္ အားလုံးက သြားၿပီပဲ။ ကြၽန္မတို႔အေစာင့္က အက်ဥ္းသားေတြကို အထူးတင္းက်ပ္တယ္။ ကြၽန္မ ျပန္သြားခ်င္တယ္ဆိုတာကို သူ သိရင္ သူက သေဘာမတူ႐ုံတင္မကဘဲ ကြၽန္မက တကယ္ဓမၼတာလာေနတာ ဟုတ္မဟုတ္ သိရဖို႔ စစ္မွာပဲ။ ကြၽန္မဆီက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သူေတြ႕သြားရင္ ကြၽန္မကို ေသခါနီးေလာက္အထိ ႐ိုက္မွာ။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏမွာ ကြၽန္မႏွလုံးက ဆို႔တက္လာသလို ခံစားရတယ္။ ဘုရားသခင္ဆီကို ေအာ္ေခၚၿပီး ဆုေတာင္းတာကို မရပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏမွာပဲ ကြၽန္မက အရင္သုံးေလးရက္တုန္းက ငွာနစိတ္အႀကီးအကဲက်န္းအတြက္ အဝတ္အိတ္တခ်ိဳ႕လုပ္ေပးခဲ့တာကို ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို အျမန္ေမးလိုက္တယ္။ “အႀကီးအကဲ က်န္း။ ကြၽန္မ အစ္မအတြက္ လုပ္ေပးတဲ့ အဝတ္အိတ္ေတြကို ႀကိဳက္ရဲ႕လား။ အစ္မ တစ္ခုခုလိုတာရွိရင္ ကြၽန္မကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေမးလို႔ရတယ္ေနာ္” ဆိုၿပီးေတာ့။ ကြၽန္မဒီလိုေျပာတာကို သူၾကားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူခ်က္ခ်င္းပဲ သိပ္မတင္းမာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္က လမ္းတစ္ခုဖြင့္ေပးေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကိုေျပာလိုက္တယ္။ “အႀကီးအကဲက်န္း။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ကြၽန္မ တစ္မိနစ္မၾကာခင္ ျပန္လာမွာပါ” ဆိုၿပီးေတာ့။ သူ ျပန္မေျပာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အေပၚထပ္ကို အျမန္ေျပးသြားလိုက္တယ္။ လမ္းမွာ အလုပ္႐ုံကိုေရာက္ဖို႔ သတၳဳတံခါးတစ္ခုကို ကြၽန္မ ျဖတ္သြားရမယ္ဆိုတာကို ႐ုတ္တရက္ သတိရမိတယ္။ စည္းကမ္းေတြအရ ဒီတံခါးက ေသာ့ခတ္ထားရေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒါကို စဥ္းစားဖို႔ ကြၽန္မမွာ စိတ္အားမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ သိပ္လည္းေၾကာက္မေနဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မနဲ႔အတူရွိေနၿပီး ကြၽန္မကို တစ္ဆင့္ခ်င္းလမ္းျပေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့တာေၾကာင့္ေလ။ သတၳဳတံခါးဆီကို ကြၽန္မေရာက္ေတာ့ ေသာ့ဖြင့္ထားတာကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျခားဘက္မွာ စၾကၤန္လမ္းေပၚမွာ အေစာင့္ေတြမရွိဘူး။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားသခင္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေက်းဇူးတင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အလုပ္႐ုံကို အျမန္သြားလိုက္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မအစ္မကို ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့စိတ္ထဲမွာ ကြၽန္မ သယ္လာေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးအႀကီးႀကီးကို ခ်လိုက္ရသလို ခံစားမိတယ္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က ေယာရႈကို ေျပာခဲ့တာကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “အားႀကီးၿပီး ရဲရင့္ျခင္း ရွိေလာ့။ မေၾကာက္ႏွင့္၊ မေခ်ာက္ခ်ားႏွင့္။ အေၾကာင္းမွာ သင္သြားရာေနရာတိုင္း၌ သင္၏ဘုရားသခင္ ေယေဟာဝါသည္ သင္ႏွင့္အတူရွိလိမ့္မည္။” (ေယာရႈမွတ္စာ ၁:၉ ) မွန္တယ္။ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္တယ္။ အရာရာက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္။ လူေတြ၊ ကိစၥေတြ၊ အရာဝတၳဳေတြက ဘုရားရဲ႕အမႈကို အေစခံတယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဆန္းၾကယ္တဲ့လုပ္ေဆာင္မႈကို ကြၽန္မကို ျမင္ခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ဘုရားရဲ႕ၾသဇာအာဏာဟာ အရာအားလုံးအထက္မွာရွိတယ္ဆိုတာ တကယ္ ျမင္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားသခင္က အဆင့္တိုင္းမွာ ကိစၥေတြကို ပါးပါးနပ္နပ္ စီစဥ္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ရတယ္။ ဥပမာ ငွာနစိတ္အႀကီးအကဲက်န္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတယ္။ အက်ဥ္းသားတစ္ေထာင္ေက်ာ္ထဲမွာ သူ႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႔ ကြၽန္မကိုပဲ ခိုင္းတယ္။ ဒါက ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္တာကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အေစာင့္အႀကီးအကဲက ဒီတစ္ခါမွာ ကြၽန္မကို ေစာင့္ၾကည့္မေနဘူး။ ေသာ့ခတ္ထားေလ့ရွိတဲ့ သတၳဳတံခါးကေတာင္မွ ဒီတစ္ခါမွာ ခတ္မထားဘူး။ အားလုံးက တစ္မူထူးျခားေနတယ္။ ဒါဟာ က်မ္းစာမွာ ေျပာထားသလိုပါပဲ။ “ရွင္ဘုရင္၏ ႏွလုံးသားသည္ ျမစ္ေရကဲ့သို႔ ေယေဟာဝါ၏ လက္ေတာ္တြင္ ရွိ၏။ ယင္းကို သူ အလိုရွိသည့္ေနရာတိုင္းသို႔ လွည့္ေတာ္မူသည္။” (သုတၱံက်မ္း ၂၁:၁) ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအားလုံးက မွန္လြန္းပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တန္ခိုးကို ကြၽန္မ မခ်ီးမြမ္းဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အခန္းသစ္ သုံးခန္း “သင္တို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သင္တို႔ သုံးသပ္ဆင္ျခင္သင့္သည္၊” “ဘုရားသခင္သည္ လူ႔အသက္၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္၊” “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ သက္ျပင္းခ်ေတာ္မူျခင္း၊” ဓမၼသီခ်င္းေတြ ရာခ်ီၿပီးေတာ့ ရတယ္။ ဒီလို ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုမွာ ကြၽန္မတို႔က ဝိညာဥ္ေရးရာ ဆာငတ္ေနၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ခုတေလကို ေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထူးသျဖင့္ ဒီစာပိုဒ္ကိုဖတ္ရတာ ေကာင္းတယ္။ “ဤေလာက၏အရာခပ္သိမ္းသည္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားေအာက္၌ လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲ ေလ၏။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခါမွ်မၾကားခဲ့ဖူးေသာအရာမ်ား ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာေသာ္လည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ကာလတာရွည္စြာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေသာအရာမ်ားမွာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ တစ္စတစ္စဆုံးရႈံးလ်က္ ေန၏။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ မည္သည့္ေနရာ၌ရွိေၾကာင္းကို မည္သူမွ် နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိႏိုင္ဘဲ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသက္စြမ္းအား၏ အစြမ္းတန္ခိုး ႀကီးျမတ္ျခင္းႏွင့္ သာလြန္ျခင္းကို မည္သူမွ် သာ၍ပင္ မသိႏိုင္ေပ။ လူသားတို႔ သတိမမူမိေသာအရာကို ျမင္ႏိုင္သည့္အတြက္ သူသည္သာလြန္၏။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပစ္ပယ္ျခင္းကို ခံရေသာသူျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္သည့္အတြက္ သူသည္ႀကီးျမတ္၏။ သူသည္ အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ ေသျခင္း၏အဓိပၸာယ္ကို သိၿပီး၊ ထိုမွ်မက ဖန္ဆင္းျခင္းခံရေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ လိုက္ေလွ်ာက္သင့္သည္ ျဖစ္တည္မႈ၏ ဥပေဒသမ်ားကို သူသိ၏။ သူသည္ လူသားျဖစ္တည္ျခင္း၏ အုတ္ျမစ္ျဖစ္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေစေသာ ေ႐ြးႏႈတ္ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္၏။ သူသည္ ႐ႊင္လန္းေသာစိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ဝမ္းနည္းျခင္းျဖင့္ ဝန္ပိေစ၍ ဝမ္းနည္းျခင္းႏွင့္ျပည့္ေသာစိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ႐ႊင္လန္းျခင္းျဖင့္ ခ်ီမေလ၏၊ ယင္းတို႔အားလုံးမွာ သူ၏အလုပ္ႏွင့္ သူ၏အစီအစဥ္ အဖို႔အလို႔ငွာ ျဖစ္၏။...အနႏၲတန္ခိုးရွင္သည္ အလြန္အမင္း ဒုကၡဆင္းရဲကိုခံဖူးေသာ ဤလူမ်ားအေပၚ သနားက႐ုဏာရွိ၏၊ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သူသည္ လူသားတို႔ထံမွ အေျဖတစ္ခုကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရသည္မွာ အလြန္ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ ဤလူမ်ား ကိုလည္း စိတ္ပ်က္၏။ သင္သည္ ေရငတ္ျခင္းႏွင့္ ဆာေလာင္ျခင္းကို မခံရေတာ့မည့္အေၾကာင္း သူသည္ ရွာေဖြရန္၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ဝိညာဥ္ကို ရွာေဖြရန္၊ သင့္ထံ ေရႏွင့္ အစာကို ယူေဆာင္လာရန္ႏွင့္ သင့္ကို ႏႈိးရန္ ဆႏၵရွိေတာ္မူ၏။ သင္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေသာအခါႏွင့္ ဤေလာကႀကီး၏ စိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ ပ်က္စီးေျခာက္ကပ္ျခင္း တစ္စုံတစ္ရာကို စတင္ခံစားရေသာအခါ၊ လမ္းေပ်ာက္ျခင္းမရွိေစႏွင့္၊ မငိုေႂကြးေလႏွင့္။ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ္မူေသာသူ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သည္ သင္၏ေရာက္လာျခင္းကို အခ်ိန္မေ႐ြး လက္ခံ ေပြ႕ဖက္ေလမည္။ သူသည္ သင့္ထံပါး၌ အိပ္ဖန္ေစာင့္လ်က္ သင္ေနာက္ျပန္လွည့္လာရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေန၏။ သင္၏မွတ္ဉာဏ္ ႐ုတ္တရက္ ျပန္ရေသာေန႔ရက္ကို သူေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေန၏၊ ထိုေန႔ရက္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ လာခဲ့ေၾကာင္း၊ မသိခဲ့ေသာအခ်ိန္တစ္ခ်ိန္တြင္ သင္ဦးတည္ခ်က္ေပ်ာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မသိခဲ့ေသာအခ်ိန္တစ္ခ်ိန္တြင္ လမ္းေပၚ၌ အသိဉာဏ္ ေပ်ာက္ဆုံး ခဲ့ရေၾကာင္းႏွင့္ မသိခဲ့ေသာအခ်ိန္တစ္ခ်ိန္တြင္ ‘အဖ’ တစ္ဦးရ ခဲ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေသာေန႔ရက္၊ ထိုမွ်မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္သည္ အစဥ္သျဖင့္ အိပ္ဖန္ေစာင့္ေနကာ သင္ျပန္လာမည္ကို ထိုေနရာ၌ အလြန္႔အလြန္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေနေၾကာင္း သင္သေဘာေပါက္ေသာေန႔ရက္ ျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ ျပင္းျပေသာေတာင့္တမႈျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနကာ အေျဖမပါေသာ တုံ႔ျပန္မႈတစ္ခုကို ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေန၏။ သူ၏အၿမဲတေစ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းႏွင့္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းတို႔မွာ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ဘဲ၊ ယင္းတို႔သည္ လူသား၏စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ လူသား၏ ဝိညာဥ္အဖို႔အလို႔ငွာ ျဖစ္၏။ ဤေစာင့္ၾကည့္ျခင္းႏွင့္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းတို႔သည္ အခ်ိန္အကန႔္အသတ္မဲ့ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္၍ ၎မွာ ဆုံးခန္း၌လည္း ရွိေကာင္းရွိေနႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ သင္၏စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ဝိညာဥ္တို႔မွာ မည္သည့္ေနရာ၌ ရွိေနေၾကာင္းကို သင္အတိအက် သိသင့္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ သက္ျပင္းခ်ေတာ္မူျခင္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္မအစ္မတခ်ိဳ႕က မ်က္ရည္ေတြက်လာၾကတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ က႐ုဏာကို ခံစားရတယ္။ ဘုရားသခင္ကသာ ကြၽန္မတို႔ကို တကယ္ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ အနာဂတ္နဲ႔ ပန္းတိုင္ကို စိတ္ပူတယ္။ တျခားဘယ္သူက ဒီလိုႀကီးျမတ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းရွိလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ဆီ ေပးဖို႔ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္မ ရွာခဲ့တယ္။ သူ႔အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးေနတာ။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ဒုကၡကို ညည္းညဴတဲ့အခါမွာ သက္ေသခံခ်က္မရွိဘဲ ဒါဟာဘုရားသခင္ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို နာက်င္ေစတယ္ဆိုတာကို သူ သေဘာေပါက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေနာင္တရၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဖ်ားနာျခင္းမွာ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာေဖြၿပီး ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို သက္သာေစဖို႔အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ဖို႔ သူ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရမ္းကို တို႔ထိခံရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုင္းကို ဖတ္တဲ့အခါမွာေပါ့။ “ကမာၻႀကီးထဲသို႔ သင္ငိုယိုကာ ေရာက္ရွိလာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို စတင္ျဖည့္ဆည္းရေပေတာ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္ႏွင့္ သူ၏ခ်မွတ္ဆုံးျဖတ္မႈအတြက္ သင္၏က႑ကို သင္ေဆာင္႐ြက္ၿပီး သင့္ဘဝ၏ ခရီးစဥ္ကို စတင္ရေတာ့သည္။ သင့္ေနာက္ေၾကာင္းႏွင့္ သင့္ေရွ႕ဆက္ခရီးတို႔ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနေစကာမူ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ေကာင္းကင္ဘုံ၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ စီစဥ္ျခင္းမ်ားကို မေရွာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ မိမိကံတရားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူလည္း မရွိေပ၊ အေၾကာင္းမွာ အရာခပ္သိမ္းကို အုပ္စိုးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္တစ္ပါး တည္းသာလွ်င္ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို လုပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူသားစတင္ျဖစ္တည္လာသည့္ေန႔မွစကာ ဘုရားသခင္သည္ စၾကဝဠာကို စီမံခန္႔ခြဲလ်က္၊ အရာအားလုံးအတြက္ ေျပာင္းလဲမႈ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ေ႐ြ႕လ်ားသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို လမ္းၫႊန္ျပသေပးလ်က္ ဤကဲ့သို႔ အမႈျပဳလာခဲ့သည္။ ခပ္သိမ္းေသာ အရာမ်ားနည္းတူ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခ်ိဳၿမိန္သာယာမႈ၊ မိုးေရႏွင့္ ႏွင္းစက္ႏွင္းေပါက္တို႔၏ အာဟာရေပးမႈကို တိတ္တဆိတ္ႏွင့္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ရရွိေနသည္၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာမ်ားနည္းတူ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏လက္ေတာ္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေအာက္တြင္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ လူသား၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ဘုရားသခင္သည္ လက္၌ကိုင္ေဆာင္ထားၿပီး၊ လူသား၏ ဘဝတစ္ခုလုံးကို ဘုရားသခင္သည္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ရႈလ်က္ရွိသည္။ သင္သည္ ဤအခ်က္ကို ယုံသည္ျဖစ္ေစ၊ မယုံသည္ျဖစ္ေစ၊ သက္ရွိျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အႀကံအစည္မ်ားႏွင့္အညီ ေ႐ြ႕လ်ားေျပာင္းလဲကာ ျပန္လည္စတင္ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္တာဝန္ယူသည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔အသက္၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာကေန မ်က္ရည္ေတြက်လာတာကို မရပ္တန္႔ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ သားေယာက္်ားေတြအတြက္ ကြၽန္မမိသားစုရဲ႕ ဦးစားေပးမႈကို ေတြးမိတယ္။ အထီးက်န္ၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံတာကိုခံရရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ မေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ခုကို ကြၽန္မ ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသဖို႔ ခဏခဏ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕အိမ္ေတာ္ကိုလာဖို႔ ငါ့ကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ အခု ငါ့ကို ဘုရားက ကာကြယ္တာေၾကာင့္ ငါအသက္ရွင္တယ္ဆိုတာ နားလည္သြားၿပီ။ ငါ့အတြက္ သူ႔မွာ ေစခိုင္းခ်က္တစ္ခုရွိတယ္။ ငါ့အသက္တာမွာ တာဝန္တစ္ခုရွိၿပီး ထမ္းေဆာင္ဖို႔ က႑တစ္ခုရွိတယ္။” “ဧဝံေဂလိေဟာဖို႔အတြက္ ငါ့ မိသားစုကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့တယ္။ အဖမ္းခံရၿပီး အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ေထာင္က်တယ္။ အိမ္ေဖာ္ျဖစ္လာတယ္။ အားလုံးကို ဘုရားသခင္က ခြင့္ျပဳခဲ့တာပဲ။ ဒီမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ျဖန္႔ဖို႔ ငါ့မွာ အခြင့္အေရးရွိၿပီး အဲဒီအစ္မေတြကို ငါ ကူညီပံ့ပိုးေပးႏိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္က ဒီဝန္ထုပ္ကို ငါ့ကိုေပးထားၿပီး ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ျဖစ္တယ္” ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေတြကို ကြၽန္မစဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးမွာ ေႏြးေထြးမႈတစ္ခု ခံစားရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ႏိုင္တာ၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ၊ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး ဘုရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ျမင္ရတာဟာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို ေကာင္းခ်ီးခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္မေဘးမွာ ကြၽန္မနဲ႔အတူ ဘုရားရွိေနတယ္ဆိုတာ၊ ဘုရားသခင္ဟာ ကြၽန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခားဘာကို ကြၽန္မ ေတာင္းဆိုရဦးမွာလဲ။ ဒါေတြကို ကြၽန္မေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာေနရတာ အရမ္းခက္ခဲတယ္လို႔ မခံစားရေတာ့ဘူး။ အထီးက်န္သလို မခံစားရဘူး။

ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္း မိတ္သဟာယျပဳၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ အားလုံး ခြန္အားရၾကတယ္။ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္စိတ္ျဖစ္မိၾကတယ္။ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံဖို႔ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ႀကီးထြားလာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မတို႔ အျမန္ကူးေရးၾကတယ္။ စိတ္မပူရဘဲနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကူးေရးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မအစ္မေတြအတြက္ ကင္းေစာင့္လုပ္ေပးဖို႔ ခန္းမတာဝန္ကို ကြၽန္မ အသုံးျပဳတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ညသန္းေခါင္ထိ မအိပ္ဘဲ ေရးၾကတယ္။ ကြၽန္မနဲ႔အတူတာဝန္က်တဲ့ တျခားေထာင္သားက ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူက ဘာကိုမွ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သုံးရက္တာအခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ဘဲ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကူးယူခဲ့ၾကတယ္။ ခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ တျခားအစ္မေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီရက္ေတြအတြင္းမွာ အစ္မေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မွ်ေဝၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔အားလုံး အခ်င္းခ်င္း အားေပးၾကၿပီး ဒီခက္ခဲတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘုရားအတြက္ သက္ေသရပ္တည္ဖို႔ ပိုမ်ားတဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းကို ရွာေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။

အလုပ္ၾကမ္းစခန္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ျဖန္႔ေဝတဲ့ ျဖစ္စဥ္ အခိုက္အတန္႔တစ္ခုစီကို ကြၽန္မ ျပန္စဥ္းစားတယ္။ ဒါေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ဒီလက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဆန္းၾကယ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမင္ၿပီး ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ၾသဇာအာဏာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွိျခင္းနဲ႔ ဉာဏ္ပညာကို တကယ္ မ်က္ျမင္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အသက္တာမွာ လူေတြကို ခြန္အားေပးတဲ့အရာပဲလို႔ အမွန္တကယ္ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို ကြၽန္မစဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္မအရမ္းကို တို႔ထိခံရၿပီး ခြန္အားရတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲကေန ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။