က်င့္႐ႊင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ

၂၀၁၉မွာ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဖတ္ရင္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားရဲ႕ အမႈအဆင့္သုံးဆင့္အေၾကာင္း အတြင္းပိုင္း သမၼာတရားကို ထုတ္ေဖာ္ပုံ၊ ဘုရားရဲ႕ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း နက္နဲမႈ၊ တရားစီရင္ျခင္းအမႈရဲ႕ အဓိပၸာယ္၊ စာတန္က လူေတြကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစပုံ၊ ဘုရားက လူေတြကို ကယ္တင္ပုံနဲ႔ လူေတြက သန႔္စင္ခံရၿပီး လွပတဲ့ပန္းတိုင္ ရႏိုင္ပုံတို႔ကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဩဇာအာဏာရွိၿပီး ကြၽန္မ အရင္က လုံးဝမၾကားဖူးဘူး။ အဲဒါေတြက ဆန္းသစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်တယ္၊ ကြၽန္မကို ေထာက္ပံ့ေပးတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ေရးရာ ဆာငတ္မႈကို ေျပေစတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈမွန္း ေသခ်ာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့တာ။ ကြၽန္မတစ္သက္မွာ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို ႀကိဳဆိုႏိုင္မယ္လို႔ လုံးဝ စိတ္မကူးခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ကံေကာင္းမွန္း သိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္၊ စုေဝးပြဲေတြ ခဏခဏ တက္ၿပီး ဧဝံေဂလိ ေဟာခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္းဟာ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္လၾကာေတာ့၊ ကြၽန္မေမာင္နဲ႔ ေယာက္မတို႔က ကြၽန္မရဲ႕ ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္မႈအေၾကာင္း သိသြားတယ္။ ကြၽန္မေယာက္မက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေလ၊ သူက အစိုးရဌာနမွာ အလုပ္လုပ္တာ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မေမာင္က သူနဲ႔အတူ တ႐ုတ္ျပည္ကို လိုက္သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေမာင္က ဖုန္းေခၚၿပီး ဆူတယ္၊ “တ႐ုတ္အစိုးရက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ သခင္ေယရႈကို အစ္မယုံတာကို ကြၽန္ေတာ္ မဆန႔္က်င္ေပမဲ့၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကိုေတာ့ ယုံလို႔မရဘူး။ အစ္မက လူကိုယုံေနတာ၊ ဘုရားကို ယုံတာမဟုတ္ဘူး။” တဲ့။ အဲဒါ ၾကားၾကားခ်င္း ကြၽန္မေမာင္က ေကာလာဟလကို လိုက္ေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ စုံစမ္းေလ့လာျခင္းမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္က ယုံၾကည္သူေတြကို စီစီပီ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုေတြ အမ်ားႀကီး ၾကည့္ခဲ့ၿပီး ေရွးေခတ္ကတည္းက စစ္မွန္တဲ့လမ္းဟာ ႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရတာကို သိလို႔ေပါ့။ ဘုရား အမႈျပဳဖို႔ လာတဲ့အခါ သူက စာတန႔္အင္အားစုေတြရဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။ သခင္ေယရႈ အမႈျပဳဖို႔ လာခဲ့တုန္းကလိုေပါ့။ သူက ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေရာမအစိုးရရဲ႕ အ႐ူးအမူး ခုခံၿပီး ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တာကို ခံခဲ့ရတာ။ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ငါက ဘုရားကို ယုံတာ၊ လူကို ယုံတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက အမႈျပဳဖို႔နဲ႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္ဖို႔ ကမာၻကို လာတဲ့အခါ၊ ငါတို႔ သူ႔နားမကပ္ႏိုင္ခင္ လူသားအျဖစ္ လူ႔ဇာတိခံယူရမယ္။ ဘုရားက လူျဖစ္လာေတာ့ မိသားစုတစ္ခုထဲမွာ ေမြးၿပီး ပုံမွန္လူ႔ဘဝကို ရွင္သန္ရမယ္ေလ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သာမန္လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပုံေပၚေပမဲ့ သူ႔ထဲမွာ ဘုရားဝိညာဥ္ေတာ္ရွိတယ္။ သူ႔အႏွစ္သာရက ဘုရားအႏွစ္သာရပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သမၼာတရားေတြအမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သန႔္စင္ကယ္တင္ဖို႔ အမႈျပဳတယ္။ ဒါက ဘယ္သူမွ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ သခင္ေယရႈက သာမန္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူခဲ့ေပမဲ့၊ သူ႔အႏွစ္သာရက ဘုရားရဲ႕ အႏွစ္သာရေလ။ သူက သမၼာတရား ေဖာ္ျပၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ႏိုင္တယ္။ ဒါဟာ သာမန္လူေတြ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ သခင္ေယရႈကို ယုံတာဟာ လူကို ယုံတာပဲလို႔ ေျပာလို႔ရလား။ ကိုယ္နားမလည္တဲ့အရာကို ခပ္တုံးတုံး မွန္းခ်က္ေတြထုတ္မေနနဲ႔။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ကို ျပစ္မွားေစာ္ကားတာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လႊတ္ခံရႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ နတ္ဆိုးေတြေမာင္းဖို႔ သခင္ေယရႈကို ေဗလေဇဗုလက ကူညီေပးပါတယ္လို႔ ေျပာရင္း ဖာရိရွဲေတြက ကိုယ္ေတာ့္ကို ျပစ္မွားေစာ္ကားခဲ့ၾကတယ္။ အဆုံးမွာ သူတို႔ကို ဘုရားက အျပစ္ေပးၿပီး က်ိန္ဆဲခဲ့တယ္။ နင္ယုံဖို႔ ငါ အတင္းမေျပာပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ငါ ဘုရားကို ယုံတာလည္း လာမတားနဲ႔။” လို႔ေပါ့။ သူက လုံးဝကို နားမေထာင္တာ။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေခ်ပေလ၊ သူက ကြၽန္မကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆူေလပဲ။ သူက စီစီပီရဲ႕ ေကာလာဟလေတြရဲ႕ လွည့္စားတာခံရၿပီး ဘုရားကို ျပစ္မွားေစာ္ကားေနတာ ေတြ႕ေတာ့၊ ကြၽန္မ သူ႔ကို စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မ ေယာက္မကလည္း မယုံေအာင္ ေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ ကြၽန္မကို ဖုန္းေခၚတယ္။ ကြၽန္မကို ေျခာက္ဖို႔ေတာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို အစ္မယုံတာက တ႐ုတ္ျပည္မွာ တရားမဝင္ဘူး။ အစ္မ အပစ္ေတာင္ခံရႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာသာ ဘုရားကို အစ္မယုံၾကည္ရင္၊ အဖမ္းခံခဲ့ရတာ ၾကာၿပီေနမွာ။ တ႐ုတ္အစိုးရက အစ္မတို႔အသင္းေတာ္မွာ သူတို႔ေတြ႕သမွ် ယုံၾကည္သူတိုင္းကို ဖမ္းတာ။ ဘယ္သူမွ မလြတ္ဘူး။” တဲ့။ ကြၽန္မေယာက္မရဲ႕ စကားေတြက စီစီပီက ဘုရားကို ခုခံၿပီး ခရစ္ယာန္ေတြကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ပုံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တကယ့္အမွန္တရားကို ျပခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနကိုလည္း နားလည္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထူးဆန္းသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ သခင့္ကို ယုံတာ ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီဆိုေပမဲ့ ကြၽန္မမိသားစု လုံးဝ ဝင္မစြက္ခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံတာနဲ႔ သူတို႔အားလုံး ဘာလို႔ ကြၽန္မကို ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကၿပီး ဂ႐ုမစိုက္ၾကတာလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တာကို သတိရသြားတယ္။ ေရွးတည္းက စစ္မွန္တဲ့လမ္းဟာ ႏွိပ္ကြပ္ခံရၿပီး ဘုရား အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ စာတန္က ဝင္ေႏွာင္ယွက္တယ္တဲ့။ ကြၽန္မကို ကိုယ့္မိသားစုက ႏွိပ္ကြပ္ေနတာဟာ စာတန္ရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္မႈပဲဆိုတာ နားလည္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ ႏွိပ္ကြပ္ခံရေလ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို ပိုလိုက္ခ်င္ေလျဖစ္ၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ေရွာင္ခ်င္ေလပဲ။

ေနာက္ေတာ့၊ ကြၽန္ရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေဝမွ်တယ္။ “လူတို႔အတြင္း၌ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္းတြင္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ထိုအမႈသည္ လူအခ်င္းခ်င္းၾကားရွိ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံမႈမ်ား ျဖစ္သည့္ပုံ ေပၚ၏။ လူ႔စီစဥ္မႈမ်ားမွ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ ၾကားဝင္ျပဳလုပ္မႈမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အလား ထင္ရ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ လုပ္ေဆာင္မႈ အဆင့္တိုင္း၊ ျဖစ္ပ်က္မႈတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ စာတန္ျပဳလုပ္သည့္ အေလာင္းအစားမ်ားျဖစ္ၿပီး လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ေယာဘ စမ္းသပ္ခံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ- ေနာက္ကြယ္မွာက စာတန္က ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေလာင္းအစား လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဘအေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာက လူသားတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈျဖစ္ၿပီး လူသားတို႔၏ ၾကားဝင္လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အတြင္းမွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည့္ စာတန္၏ အေလာင္းအစားရွိသည္။ ဤအရာ၏ေနာက္ကြယ္မွာ အားလုံးက တိုက္ပြဲပင္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ရင္း နားလည္သြားတယ္။ ဒါဟာ ဝိညာဥ္ေရးရာ တိုက္ပြဲဆိုတာကိုေပါ့။ ဘုရားက လူတစ္ေယာက္ကို ကယ္တဲ့အခါ၊ စာတန္က သူ႔ကို အစြမ္းကုန္ ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး ဟန႔္တားဖို႔၊ သူနဲ႔အတူ ငရဲကိုဆြဲခ်သြားဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေန႔ကျဖစ္တာကလည္း အျပင္ပန္းမွာ ေမာင္နဲ႔ေယာက္မက ကြၽန္မကို ဟန႔္တားေနေပမဲ့၊ တကယ္က အဲဒါဟာ စာတန္ရဲ႕ အေႏွာင့္အယွက္ပဲေလ။ ကြၽန္မတို႔ေတြ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ေမာင္ေလးက ကြၽန္မကို နားေထာင္ေနက်ပဲ။ ဒါေပမဲ့ စီစီပီရဲ႕ ေကာလာဟလေတြကို သူတို႔နားေထာင္ၿပီးေနာက္မွာ၊ သူတို႔က တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္။ ဘုရားကို စြန႔္ခြာေအာင္ ကြၽန္မကို အတင္းခိုင္းဖို႔ သူတို႔ လွည့္ကြက္မ်ိဳးစုံ သုံးၾကတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့စကားေတြက ကြၽန္မကို ေက်ာခ်မ္းေစတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ယုံၾကည္တာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ၾကတယ္။ ကြၽန္မသာ တ႐ုတ္ျပည္မွာဆိုရင္၊ သူတို႔ ကြၽန္မကို ေထာင္ထဲပို႔ၿပီးေလာက္မွာပဲ။ စာတန္က တကယ္ကို ဆိုးယုတ္မွန္း၊ ကြၽန္မက သူတို႔လို လမ္းေၾကာင္းကို မေလွ်ာက္ေနမွန္း ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အေပၚယံမွာ သူတို႔က ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးေတြျဖစ္ေပမဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ေတြက ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းပဲ။ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားမလည္ဘူး။ လူအမ်ိဳးအစားလည္း မတူဘူး။ အရင္ခ်စ္ခင္မႈေတြလည္း တစ္စက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီညေနမွာ သက္ေသခံခ်က္ ဗီဒီယိုတစ္ခု ကြၽန္မ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ စီစီပီႏွိပ္စက္တာခံရတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အေၾကာင္းေပါ့။ သူတို႔ဇာတိခႏၶာေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံရပါေစ၊ သူတို႔က ဘုရားေနာက္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းတာရယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈရယ္ကတစ္ဆင့္ ဇာတိခႏၶာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို သူတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက သူတို႔သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ သူတို႔အသက္ေတြေတာင္ စေတးခဲ့တယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို ႏိုးႂကြေစခဲ့တယ္။ ဒီလိုနာက်င္စရာ အေျခအေနေတြမွာ ဘုရားအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို ထိန္းထားၿပီး၊ စာတန္ကိုလည္း အေလွ်ာ့မေပးဘဲ ေနႏိုင္ခဲ့ေသးတယ္။ ကြၽန္မ ခံရတဲ့ႏွိပ္ကြပ္မႈက ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ့္ ဘယ္အရာကိုမဆို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္မႈ ပိုရခဲ့တယ္။

သူတို႔ ေဖ်ာင္းဖ်လို႔မရေတာ့၊ ကြၽန္မကို တားဖို႔ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို ေသြးထိုးၾကတယ္ေလ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ယုံရင္၊ ကေလးတို႔၊ မိသားစုတို႔ လိုခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သင္းအုပ္ကလည္း ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို လွည့္စားဖို႔ အသေရဖ်က္တဲ့ အေတြးမွားေတြ ျဖန႔္တယ္။ ကြၽန္မက လူကို ယုံၾကည္တာတဲ့။ ဒါေတြကို ကြၽန္မအမ်ိဳးသားၾကားၿပီးေတာ့၊ သူပါလိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို ဆန႔္က်င္ေရာ။ ကြၽန္မ အြန္လိုင္း စုေဝးပြဲတက္တာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ ဝက္ဆိုဘ္ေလွ်ာက္ၾကည့္တာ သူေတြ႕ရင္၊ အိမ္မွာ အင္တာနက္ႀကိဳးကို ခဏခဏ ျဖဳတ္တယ္။ ၿပီးရင္ တံခါးပိတ္ၿပီး ကြၽန္မကို အခန္းထဲေပးမဝင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ စုေဝးပြဲတက္တာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္တာကို အစြမ္းကုန္ ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး တားတာ။ ဒါဟာ စာတန္ေႏွာင့္ယွက္တာမွန္းသိေတာ့ ကြၽန္မ အေလွ်ာ့ေပးလို႔မရဘူး။ သူတားလို႔မရမွန္း သိသြားေတာ့၊ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ေျပာတယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို နင္ဆက္ယုံေနရင္၊ ငါတို႔ ကြာမယ္။ နင္ ဒီအိမ္ေပၚကဆင္းရမယ္။ ဒီေန႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ေတာ့။” တဲ့။ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “ငါသာ ဘုရားကို မယုံခဲ့ရင္၊ နင့္ကို ဟိုးတည္းက ကြာၿပီးေလာက္မွာ။ နင္အရင္က ေနာက္မိန္းမထားေပမဲ့၊ ငါ ဘုရားကို ယုံလို႔ လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံလို႔ ငါ ဘာမွအမွားလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ နင္က ငါ့ကို ဘာလို႔တားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ နင္ငါ့ကို ကြာခ်င္ရင္၊ ေမာင္းထုတ္လိုက္ေလ၊ ငါ့မွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး။ ငါ ဒီအိမ္ေပၚကဆင္းရရင္ေတာင္၊ ဘုရားကို ယုံမွာပဲ။” လို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အဝတ္ေတြထုပ္ပိုးၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ကို သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း ကြၽန္မ မသိခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္သားေလးအေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့၊ ထြက္သြားဖို႔ အရမ္းဝန္ေလးတာပဲ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ အေျခအေနအေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မအစ္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းတစ္ပိုဒ္ ပို႔လိုက္တယ္။ “အစအဦးမွစ၍ သူ႔အမႈ၏ ျဖစ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားသခင္သည္ လူအေယာက္တိုင္းအတြက္- သို႔မဟုတ္ သူ၏ေနာက္သို႔လိုက္ေသာသူ အေယာက္တိုင္းအတြက္ဟု ဆိုႏိုင္သည္- စမ္းသပ္မႈမ်ားကို စီစဥ္ထားခဲ့ၿပီး ဤစမ္းသပ္မႈမ်ားမွာ အတိုင္းအတာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာတတ္သည္။ မိမိတို႔ မိသားစု၏ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရေသာ စမ္းသပ္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖူးေသာသူမ်ား၊ ဆိုး႐ြားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားအားျဖင့္ စမ္းသပ္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖူးေသာသူမ်ား၊ ဖမ္းဆီးျခင္းႏွင့္ ႏွိပ္စက္ျခင္း ခံရေသာ စမ္းသပ္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖူးေသာသူမ်ား၊ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာ စမ္းသပ္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖူးေသာသူမ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္အားျဖင့္ စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ဖူးေသာသူမ်ား ရွိၾကသည္။ ေယဘုယ်အေနျဖင့္ ဆိုပါက သင္တို႔ အေယာက္တိုင္းသည္ စမ္းသပ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ဖူးၿပီ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ အလုပ္လုပ္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အေယာက္တိုင္းကို ထိုကဲ့သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ျပဳမူသနည္း။ မည္သည့္ရလဒ္မ်ိဳးကို သူရွာသနည္း။ သင္တို႔အား ငါမိတ္သဟာယျပဳလိုေသာ အခ်က္မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္- ဤသူသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကိုေရွာင္ေသာ လူအမ်ိဳးအစား ဟုတ္မဟုတ္ကို ဘုရားသခင္ ျမင္လိုသည္။ ဤအရာမွာ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကို ေပးေနေသာအခါႏွင့္ အေျခအေနတစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခုကို သင့္အား ရင္ဆိုင္ေစေသာအခါ၊ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ေသာသူ ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းသပ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္ကို ဆိုလိုသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈေတာ္မွရရွိမည့္ ရလဒ္မ်ားကို သိနားလည္ပုံ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ကိုယ့္မိသားစုဆီက ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ႏွိပ္ကြပ္မႈက ကြၽန္မအတြက္ စမ္းသပ္မႈဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစလား၊ စာတန္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစလားဆိုတာ သိဖို႔ေလ။ ကြၽန္မ ေ႐ြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မႏွလုံးသားထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္စ ရွိေနေသးတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို စိတ္ေျပာင္းေစခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ ညီမေလးက ကြၽန္မကို ေတြ႕သြားၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာၾကတယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို မယုံေတာ့ဖို႔လိုတယ္။ နင္သေဘာမေပါက္ဘူးလား။ နင္က ကိုယ့္ကေလးနဲ႔ မိသားစုေတာင္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။” တဲ့။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္တယ္။ “ငါ့ကေလးနဲ႔ မိသားစုကို မလိုခ်င္ဘူးလို႔ လုံးဝ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ငါ့ကို ႏွိပ္ကြပ္တာ၊ ဘုရားကို မယုံခိုင္းတာ၊ ကြာဖို႔ၿခိမ္းေျခာက္တာက နင္ေလ။ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေလးေတာင္းတာ မ်ားသြားလား။” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ အေဖကလည္း ဖုန္းေခၚၿပီး ေျပာတယ္။ “ဒီဘုရားက ဘယ္မွာလဲ။ မယုံလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္ေယာက္်ားနဲ႔ အိမ္ျပန္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းေန။” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အရမ္းေဒါသထြက္သြားေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ျငင္းခုံခဲ့တယ္။ “ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ မမွားပါဘူး။ ဘာလို႔ သမီးကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲ။” လို႔ေပါ့။ အေဖက ကြၽန္မ ျပတ္သားမွန္း ျမင္သြားေတာ့၊ ဖုန္းထဲမွာ ကြၽန္မ ေသသြားရင္ သူေခါင္းခံေပးမယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ႀကိဳးတုတ္ၿပီး႐ိုက္ဖို႔ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို ခိုင္းတယ္။ သူက ႐ိုက္ေတာ့မ႐ိုက္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ဘဏ္ကတ္ကို သိမ္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မဖုန္းနဲ႔ ကြန္ျပဴတာကို ႐ိုက္ခြဲလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ညီမေလးတို႔က ကြၽန္မကို ကားထဲတြန္းထည့္ၿပီး အိမ္ေခၚလာတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၊ သူတို႔ ကြၽန္မေဘးမွာထိုင္လိုက္လာၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ရဲေတြ ဖမ္းတာခံရေတာ့ ခံစားရတဲ့ပုံစံကို နားလည္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔က ကိုယ့္မိသားစုလို႔ကို လုံးဝ မခံစားရဘူး။ သူတို႔အတြက္‌ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း တစ္စက္မွ မထားေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ မိသားစုက ကြၽန္မကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုႏွိပ္စက္မယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ လုပ္ရာမွာ ကြၽန္မကို လမ္းျပေပးဖို႔ ဘုရားဆီေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း စိတ္ႏွလုံးထဲက တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီညမွာ ကြၽန္မ အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရက္အမ်ားစုမွာ ကြၽန္မ ဧဝံေဂလိေဟာေနခဲ့ေပမဲ့၊ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တာကို ကြၽန္မမိသားစုက သိေတာ့ ကြၽန္မကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ သူတို႔ ေပါင္းစည္းၾကတယ္ေလ။ ကြၽန္မေယာက္မက တ႐ုတ္အစိုးရမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရွိလို႔ ကြၽန္မမိသားစုက သူ႔စကားနားေထာင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ နည္းမ်ိဳးစုံကို သုံးေအာင္ သူက သူတို႔ကို ေသြးထိုးေပးတာဟာ ဘုရားကို ယုံခြင့္မေပးဘဲ သူတို႔က ေသတဲ့အထိ ႐ိုက္သတ္မယ့္အထိေတာင္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားကို ခုခံတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စ႐ိုက္မွန္ကို ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔က နတ္ဆိုးေတြ၊ ဘုရားရဲ႕ ရန္သူေတြပဲ။ ေယာဘက အရမ္းနာက်င္စရာေကာင္းတဲ့ စမ္းသပ္မႈကို ရင္ဆိုင္ရေပမဲ့ ဘုရားအေၾကာင္း မညည္းညဴခဲ့ပုံကိုလည္း ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအစား သူက ဘုရားေရွ႕မွာ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ ဘုရားကို အားထားသင့္သလို၊ ဘာအေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္ စာတန္ကို လုံးဝ အေလွ်ာ့မေပးသင့္ဘူး။

ေနာက္ေန႔မွာ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ အေဖတို႔က ကြၽန္မကို မိဘေတြအိမ္ ျပန္ေခၚလာတယ္။ အေမနဲ႔ အစ္ကို႔မိန္းမက ကြၽန္မ ထြက္ေျပးမွာေၾကာက္ေနတယ္။ သူတို႔ကြၽန္မကို ေတြ႕တာနဲ႔ ကြၽန္မကို ရွာေဖြၿပီး မွတ္ပုံတင္ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္။ ကြၽန္မကို လုံးဝ တစ္ေယာက္တည္း ေနခြင့္မေပးဘူး။ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ၊ အိမ္သာတက္တဲ့အခါ အေမက အျပင္မွာေစာင့္ေနတယ္။ ကြၽန္မကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ တူမေလးကိုေတာင္ ကြၽန္မနဲ႔အတူအိပ္ခိုင္းတယ္။ ညဘက္ မီးထြန္းလိုက္ရင္ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ အေမက ခ်က္ခ်င္းတံခါးေခါက္တယ္။ မီးပိတ္ၿပီး အိပ္ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ ပိုလို႔ေတာင္ မခံႏိုင္ျဖစ္ရတာက မနက္ ၃နာရီ၊ ၄နာရီမွာ အေမက အသံေပး၊ ေအာ္ဟစ္ၿပီး တံခါးေခါက္တာကိုပဲ။ အဲဒါကို ကြၽန္မ သိပ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတာ။ ေန႔ပိုင္းဆို သူတို႔က ကြၽန္မကို အနီးကပ္ပိုေစာင့္ၾကည့္ၾကတယ္။ သူမ်ားကို စကားေျပာခြင့္မရွိဘူး။ အိမ္နားက အမ်ိဳးသမီးကိုေတာင္ မေျပာရဘူး။ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ကြၽန္မကို မသိတဲ့ပုံစံနဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။ ေန႔တိုင္း ကိုယ့္မိသားစု စီစဥ္တာကို လုပ္႐ုံကလြဲၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး။ သူတို႔က ကြၽန္မကို အက်ဥ္းသားလိုဆက္ဆံၿပီး ေန႔တိုင္း ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မမွာ ေထာင္က်ေနသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မမိသားစုက စီစီပီရဲ႕ ေကာလာဟလနဲ႔ ေယာက္မရဲ႕ စကားေတြကို နားေထာင္လို႔ ကြၽန္မကို ဒီလိုဆက္ဆံၾကတာ။ သူတို႔က ကြၽန္မကို ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး ဘုရားကို ယုံၾကည္တာလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာက္သြားေစခ်င္တာ။ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ စုေဝးပြဲေတြကိုလည္း လြမ္းတယ္။ ဘုရားအမႈေတာ္က အဆုံးသတ္ေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက စုေဝးပြဲေတြ မသြားႏိုင္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မဖတ္ႏိုင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ ဖယ္ရွားခံရမွာလား။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းစိုးရိမ္မိတယ္။ ကြၽန္မက ဒီပတ္ဝန္းက်င္က လြတ္ေျမာက္ၿပီး ဘုရားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ယုံလို႔ရတာကိုပဲ လိုခ်င္တာ။ ကြၽန္မအတြက္ ထြက္ေပါက္ဖြင့္ေပးဖို႔ ဘုရားဆီေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ပုန္းၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မမိဘေတြက ကြၽန္မအစ္ကိုလင္မယားနဲ႔ လိေမၼာ္ၿခံမွာ အလုပ္လုပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မကို သူတို႔ေစာင့္ၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ။ အစ္ကို႔မိန္းမက ကြၽန္မ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မတားခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေန႔ခင္းပိုင္းအလုပ္လုပ္တဲ့အခါ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အြန္လိုင္းမွာ နားေထာင္ဖို႔ သူ႔ဖုန္းကို ကြၽန္မသုံးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအတြက္ ထြက္ေပါက္ဖြင့္ေပးလို႔ ဘုရားကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ကြၽန္မဖတ္ခဲ့တဲ့ ေတာ္ေတာ္ တို႔ထိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို သတိရမိတယ္။ “ဤစမ္းသပ္မႈႏွစ္ခုကို ႀကဳံရလ်က္ျဖင့္၊ ေယာဘထဲ၌ သာ၍ႂကြယ္ဝေသာ အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခု ေပါက္ဖြားလာခဲ့ၿပီး ဤအေတြ႕အႀကဳံသည္ သူ႔ကို သာ၍ ရင့္က်က္ေစကာ ဝါရင့္ေစခဲ့သည္၊ ယင္းသည္ သူ႔ကို သာ၍ သန္မာေစခဲ့ၿပီး သာ၍ ႀကီးမားေသာ ခံယူခ်က္ ရွိေစခဲ့ကာ၊ သူစြဲၿမဲစြာ ထိန္းထားခဲ့ေသာ တည္ၾကည္ျခင္း၏ မွန္ကန္မႈႏွင့္ အဖိုးထိုက္တန္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ သူ႔အား သာ၍ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈ ရွိေစခဲ့သည္။ ေယာဘႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားသည္ သူ႔အား လူသားအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ပူပန္မႈႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္ရႈိင္းသည့္ သိနားလည္ျခင္းႏွင့္ အသိစိတ္ကို ေပးခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အဖိုးထိုက္ျခင္းကို သူ႔အား သတိျပဳမိခြင့္ေပးခဲ့ကာ၊ ယင္းအေျခအေနမွ ဘုရားသခင္အေပၚ အေရးထားျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို သူ၏ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းထဲသို႔ ေပါင္းထည့္ခဲ့ေလသည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားသည္ ေယာဘအား ဘုရားထံမွ ကင္းကြာေစခဲ့သည္ သာမက သူ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာ၍ နီးကပ္ေစခဲ့သည္။ ေယာဘသည္းခံခဲ့ေသာ ခႏၶာနာက်င္မႈသည္ ယင္း၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ထံမွ သူခံစားခဲ့ရေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈသည္ သူ႔အား သူ၏ ေမြးဖြားရာေန႔ရက္ကို က်ိန္ဆဲဖို႔မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မေပးခဲ့ေပ။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူသည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ စီစဥ္ထားသည့္အရာမဟုတ္ခဲ့ဘဲ၊ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းမွ ဘုရားသခင္အတြက္ အေရးထားျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္း၏ အလိုအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္အတြက္ သူ၏ အေရးထားျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းတို႔မွ လာခဲ့သည့္ အလိုအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သူသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္အား ညႇဥ္းဆဲရန္ လိုလားျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ခံႏိုင္ျခင္းလည္း မရွိေသာေၾကာင့္၊ သူ၏ အေရးထားျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းသည္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့သည့္ အဆင့္အထိ ေရာက္ရွိခဲ့ေပသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ေယာဘသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တည္ရွိေနခဲ့ေသာ ၾကည္ညိဳျခင္းႏွင့္ တမ္းတျခင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္အား ဆက္ကပ္ျခင္းတို႔ကို အေရးထားျခင္းႏွင့္ ျမတ္ႏိုးျခင္း အဆင့္အထိ ျမႇင့္တင္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို သူ၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ နာခံျခင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္အား ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔ကိုလည္း အေရးထားျခင္းႏွင့္ ျမတ္ႏိုးျခင္း အဆင့္အထိ ျမႇင့္တင္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစမည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အခြင့္မေပးခဲ့ေပ၊ ဘုရားသခင္ကို နာက်င္ေစမည့္ မည္သည့္အျပဳအမူကိုမွ် မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္မေပးခဲ့သကဲ့သို႔၊ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္အေပၚ မည္သည့္ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း သို႔မဟုတ္ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကိုမွ်ပင္ ယူေဆာင္လာဖို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အခြင့္မေပးခဲ့ေခ်။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ ေယာဘသည္ ယခင္က ေယာဘပင္ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေယာဘ၏ ယုံၾကည္ျခင္း၊ နာခံျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အား ၿပီးျပည့္စုံေသာ ေက်နပ္အားရမႈႏွင့္ သာယာၾကည္ႏူးမႈကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ေယာဘသည္ သူရရွိဖို႔ ဘုရားသခင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ေသာ စုံလင္ျခင္းကို ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ ‘စုံလင္ေျဖာင့္မတ္သည္’ ဟုေခၚေဝၚျခင္းငွာ အမွန္တကယ္ ခံထိုက္ေသာသူတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ေယာဘက စာတန္ရဲ႕ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ၿပီး တိုက္ခိုက္တယ္။ သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈအားလုံး အယူခံရတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး အနာစိမ္းေတြနဲ႔ဖုံးေနၿပီး နာက်င္မႈက မခံႏိုင္လုနီးနီးပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘုရားကိုေၾကာက္လို႔၊ သာမန္ကာလွ်ံကာ မေျပာခဲ့၊ မျပဳမူခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား သူက ဆုေတာင္းဖို႔နဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာဖို႔ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ကို အရင္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ဆင္းရဲဒုကၡမွာ ဘုရားစိတ္ႏွလုံးက သူနဲ႔အတူရွိေနတာကို သူသေဘာေပါက္သလို၊ ဘုရားက လူေတြကို ေစာင့္ေရွာက္တာကို သူခံစားရတယ္။ ေယာဘက ဘုရားကို ခံစားခြင့္မေပးရက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက ဘုရားကို အျပစ္တင္ဖို႔ထက္ သူေမြးတဲ့ေန႔ အဆုံးမွာ သူက ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး စာတန္ကို အရွက္ခြဲတဲ့ စကားေတြ ေျပာခဲ့တယ္။ “ေယေဟာဝါသည္ ေပးေတာ္မူ၏၊ ၿပီးလွ်င္ ေယေဟာဝါသည္ ျပန္ႏုတ္သိမ္းေတာ္မူ၏၊ ေယေဟာဝါ၏ နာမေတာ္သည္ မဂၤလာရွိပါေစ။” (ေယာဘ ဝတၳဳ ၁:၂၁) ေယာဘရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတို႔က သူ႔ကို ဘယ္လိုေလွာင္ပါေစ၊ ေယာဘက ဘုရားအေပၚ သူ႔ရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းကို ထိန္းထားခဲ့တယ္။ သူ႔သက္ေသခံခ်က္က စာတန္ကို အရွက္ခြဲလို႔၊ စာတန္ သူ႔ကို မစြပ္စြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံမွာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ စာတန္ရဲ႕အႀကံအစည္ေတြကို ရိပ္စားမိဖို႔ ဘုရားကို ကြၽန္မ အားမထားခဲ့ဘူး၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေကာင္းကို မရွာခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကြၽန္မက ခုခံတယ္၊ ညည္းညဴတယ္၊ စာတန႔္ကို ကြၽန္မကို ေလွာင္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳရင္း ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မထဲမွာ ယုံၾကည္မႈ ႀကီးထြားလာတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုပတ္ဝန္းက်င္ပဲထပ္ေတြ႕ရပါေစ၊ ေယာဘကို ကြၽန္မ အတုခိုးမယ္။ ဘုရားအတြက္ ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး စာတန္ကို အရွက္ခြဲမယ္ေပါ့။

အစ္ကိုတို႔လင္မယားနဲ႔ လယ္ကြင္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း သြားခဲ့တယ္။ အစ္ကိုနဲ႔ ေယာက္မၾကားက ခ်စ္ျခင္းေတြ၊ သူတို႔ အတူသြား အတူျပန္ပုံေတြ ၾကည့္ရင္း ကြၽန္မမွာ အားမက်ပဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မမွာ သာမန္မိသားစုဘဝ ဘာလို႔ မရႏိုင္တာလဲ။ ဒါကိုေတြးရင္း ကြၽန္မ အေလွ်ာ့ေပးခ်င္သလို ခံစားရတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ ညစာလုပ္ရင္ ကြၽန္မ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတို႔မိသားစု အတူေပ်ာ္ေနၾကတာ ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက အားနည္းလာၿပီး ကြၽန္မမွာ အငိုမတိတ္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မက ဇာတိပကတိအတြက္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားက လူေတြကို သန႔္စင္ကယ္တင္ဖို႔ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ လူ႔ဇာတိခံၿပီး သမၼာတရား ေဖာ္ျပေနတာကို ေတြးမိတယ္။ ဒါဟာ သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ဘုရားယုံၾကည္တာကို ကြၽန္မကို ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက အတင္းရပ္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ ဘာမွတူတာမရွိဘူး။ စိတ္မပါဘဲ အတူေနရေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ေပ်ာ္ေတာင္ မေပ်ာ္ၾကပါဘူး။ ဒါကိုေတြးေတာ့၊ ကြၽန္မ သိပ္ဝမ္းမနည္းေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မေယာက္မဆီက ဖုန္းကို ငွားၿပီး ဓမၼသီခ်င္းေတြ တိတ္တိတ္ေလး နားေထာင္ခဲ့တယ္။ “သမၼာတရားအတြက္ အရာအားလုံးကို စြန႔္လႊတ္သင့္” ကို စဖြင့္လိုက္တယ္။

၁ သမၼာတရားအတြက္ ခက္ခဲမႈကို သင္ခံစားရမည္၊ သမၼာတရားထံ သင့္ကိုယ္သင္ ေပးအပ္ရမည္၊ သမၼာတရားအတြက္ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ျခင္းကို သင္ခံရမည္၊ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရားကို သင္ပိုမိုရရွိရန္အတြက္ ပို၍ပင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံရေပမည္။ ဤသည္မွာ သင္လုပ္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုဘဝ တစ္ခုအတြက္ သမၼာတရားကို သင္လက္မလႊတ္ရ၊ တဒဂၤေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အတြက္ သင့္ဘဝ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိကို အဆုံးရႈံးမခံရ။

၂ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းမြန္ေသာအရာအားလုံးကို သင္ ေလ့လာလိုက္စားသင့္ၿပီး၊ အသက္တာတြင္ ပိုမိုအဓိပၸာယ္ ရွိေသာ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ လိုက္စားသင့္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာက္တန္းက်သည့္ဘဝကို သင္ေနထိုင္ၿပီး မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုမွ် သင္ မလိုက္စားပါက၊ သင့္ဘဝကို သင္ ျဖဳန္းတီးသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာဘဝမွ မည္သည့္အရာကို သင္ ရရွိႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားတစ္ခုအတြက္ ဇာတိပကတိ၏ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈမ်ား အားလုံးကို သင္စြန႔္လႊတ္သင့္ၿပီး၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အနည္းငယ္အတြက္ သမၼာတရားအားလုံးကို မလႊင့္ပစ္သင့္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမာဓိ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္သိကၡာ မရွိေပ။ ၎တို႔၏ တည္ရွိျခင္းတြင္ အဓိပၸာယ္ မရွိေပ။

သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ မွ

ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီဓမၼေတးကို ၾကားရခြင့္ေပးလို႔ေပါ့။ ဇာတိပကတိ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈနည္းနည္းအတြက္ သမၼာတရားလိုက္စားတာကို စြန႔္လႊတ္လို႔မရမွန္း ကြၽန္မ သိပါတယ္။ အခု ဘုရားက ဒီေခတ္ကို လုံးလုံး အဆုံးသတ္ဖို႔ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို ျပဳေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔ သမၼာတရားမရရင္၊ ကယ္တင္ခံရဖို႔ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးလိမ့္မယ္။ အဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔အားလုံး ကပ္ေဘးထဲ က်ေရာက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးခံရမွာ။ ကြၽန္မတို႔မွာ ေပ်ာ္စရာမိသားစုဘဝရွိလဲ ဘာအေရးလဲ။ ဒါေတြအားလုံးက ခဏတာပဲ မဟုတ္လား။ သမၼာတရားကို မရတာေလာက္ ပိုႀကီးမားတဲ့ နာက်င္မႈနဲ႔ ဆုံးရႈံးမႈ မရွိဘူး။ ဒါကိုေတြးရင္း၊ စိတ္သက္သာရရတယ္။ ဘုရားနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ရသလိုပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ လုံၿခဳံမႈနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္မႈကို ခံစားရၿပီး တစ္ေယာက္တည္းလို႔ မခံစားရေတာ့ဘူး။

ကိုယ့္မိဘေတြအိမ္မွာ သုံးပတ္ေနၿပီးေတာ့၊ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မ မိသားစု အာ႐ုံမစိုက္ေနတုန္း ထြက္ေျပးၿပီး ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ေနျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတူနဲ႔ အစ္ကိုတို႔က ေတြ႕သြားၿပီး ျပန္‌ေခၚလာတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မမိဘေတြက တစ္႐ြာလုံးကို အိမ္မွာ ထမင္းေခၚေကြၽးၿပီး ကြၽန္မကို ကူေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မထြက္ေျပးတာေတြ႕ရင္ ဖမ္းခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ကြၽန္မတို႔ ငါးႏွစ္သားေလးနဲ႔အတူ ေရာက္လာၿပီး ယုံၾကည္တာရပ္ၿပီး သူနဲ႔အိမ္ျပန္လိုက္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မသားက ကြၽန္မနားကို မကပ္ရဲဘဲ၊ သူ႔ကို အေၾကာင္းရင္းေမးေတာ့၊ သူက “အေမက ႐ူးသြားၿပီ၊ သားကို သတ္ႏိုင္တယ္လို႔ အေဖက ေျပာတယ္။” တဲ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။ ကေလးငယ္ေလးကို သူ ဒါမ်ိဳးသင္ေပးမယ္လို႔ ကြၽန္မ မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔သားအမိမွာ ပုံမွန္ ဆက္ဆံေရး မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို သၾကားလုံးဝယ္ေပးမွပဲ ကြၽန္မကို ကြၽန္မသားက စကားေျပာရဲေတာ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းဝမ္းနည္းၿပီး ကြၽန္မမိသားစုက ကြၽန္မကို အတင္းအက်ပ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာ ရပ္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ဆႏၵျပဳမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ မွားမွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ သူတို႔အားလုံးက ဘုရားကို မုန္းၾကသလို ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ကြၽန္မကို ေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ ႀကိဳးစားတုန္းပဲ။ ကြၽန္မမိဘေတြက မယုံၾကည္ဖို႔ ဆက္ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ကြၽန္မက “ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ မရပ္ႏိုင္ဘူး။” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတုန္းပဲဆိုတာ ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက သားေလးကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားခဲ့တယ္။

တစ္ပတ္ၾကာၿပီး တစ္မနက္မွာ ကြၽန္မအစ္ကိုက လက္ထဲမွာ ကြၽန္မဂါဝန္တစ္ထည္နဲ႔ ၿမိဳ႕ျပင္က ျပန္လာတယ္။ သူက “နင့္ကို ခြၽတ္ေပးဖို႔ ဒီမနက္ေစာေစာ ပေယာဂဆရာဆီသြားခဲ့တယ္။” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အေဖကလည္း အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး အဲဒီဂါဝန္ကို ခ်က္ခ်င္းဝတ္ဖို႔ ကြၽန္မကို အမိန႔္ေပးတယ္။ “ဒါဝတ္လိုက္ရင္ နင္ေပ်ာက္သြားမယ္။” တဲ့။ ကြၽန္မက “အဲဒါကို မဝတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မက နတ္ဆိုးစြဲေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေရာဂါမွလည္း မရွိဘူး။ တစ္ပါးတည္းေသာ စစ္မွန္တဲ့ ဘုရားကို ယုံတာ။” လို႔ေပါ့။ သူတို႔ “ကုသမႈ”ကို ကြၽန္မ လက္ခံမွာ မဟုတ္တာကို အေဖျမင္ေတာ့၊ သူက ကြၽန္မကို ခုံတစ္လုံးေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မ လက္ဖ်ံေလာက္ထူတဲ့ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ရင္း၊ ကြၽန္မကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ေျပာတယ္။ “နင္က မနာခံလြန္းေတာ့၊ နင့္ကိုငါ ဒီေန႔သင္ခန္းစာေပးႏိုင္မလား ၾကည့္မယ္။ နင့္ကိုငါ အရင္က လုံးဝ မ႐ိုက္ဖူးေပမဲ့၊ ဒီေန႔ေတာ့ ငါ႐ိုက္ရင္ ဘာျဖစ္လဲဆိုတာ နင့္ကို ျပမယ္။ နင္ေသတဲ့အထိျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားကို မယုံေတာ့တဲ့အထိျဖစ္ျဖစ္ နင့္ကို ႐ိုက္မယ္။” တဲ့။ ကြၽန္မအေဖ အရမ္းစိတ္ဆိုးတာ ကြၽန္မ လုံးဝ မျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ အ႐ိုက္ခံရမွာ ကြၽန္မေၾကာက္ခဲ့တယ္။ တုတ္က အရမ္းႀကီးေတာ့ ကြၽန္မ အ႐ိုးေတြ က်ိဳးရင္က်ိဳးမွာ။ ကြၽန္မ အဝတ္လဲဖို႔ အေဖခိုင္းတုန္းက ဘုရားကို အျမန္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာတန္ကို အေလွ်ာ့ေပးလို႔ မရဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ စာတန္က ေယာဘကို ထပ္ခါထပ္ခါ စုံစမ္းေသြးေဆာင္၊ တိုက္ခိုက္ၿပီး ေယာဘကေတာ့ သူ႔တည္ၾကည္မႈကို ထိန္းၿပီး သူ႔သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္တာကို ေတြးမိတယ္။ အဆုံးမွာ စာတန္က အရွက္ကြဲ၊ ရႈံးနိမ့္ၿပီး လုံးလုံး လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မက ေယာဘထက္ နိမ့္က်ေပမဲ့၊ စာတန္က ကြၽန္မကိုလည္း တိုက္ခိုက္ေနတာကို သိတယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ျခင္းကို နည္းနည္းခ်င္း ဖ်က္ဆီးၿပီး ကြၽန္မ အားေလ်ာ့ၿပီး ဘုရားအေပၚ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္၊ အဆုံးမွာ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းေပါ့။ စာတန္ရဲ႕ လွည့္စားမႈကို ကြၽန္မ ယုံစားလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းသစၥာဆိုဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ေသေအာင္႐ိုက္ခံရရင္ေတာင္၊ စာတန္ကို အေလွ်ာ့ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကိုလည္း မစြန႔္လႊတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ပါ့မယ္။” လို႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္မ မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ၊ အားလုံးကို စြန႔္စားလိုက္တယ္။ ဓမၼသီခ်င္းထဲမွ စာေၾကာင္းတစ္ခု ကြၽန္မစိတ္ထဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာခဲ့တယ္။ “ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ဆႏၵႏွင့္ သႏၷိ႒ာန္ကို ကြၽန္ုပ္ စြန႔္လႊတ္ရမည္မဟုတ္။ လက္ေလွ်ာ့ျခင္းသည္ စာတန္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ျခင္း သေဘာသက္ေရာက္လိမ့္မည္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းသေဘာ သက္ေရာက္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ျခင္း သေဘာသက္ေရာက္လိမ့္မည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္ သႏၷိ႒ာန္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဒီစာေၾကာင္းက ကြၽန္မကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈနဲ႔ ခြန္အားေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စာတန္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အေလွ်ာ့ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေဖက လက္ထဲမွာ တုတ္နဲ႔ ကြၽန္မနားကို ကပ္လာၿပီး ႐ိုက္ေတာ့မလို႔ပဲ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္နဲ႔တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ လုံးဝ မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ အေမတို႔က လယ္ကြင္းက ျပန္လာၾကတယ္။ အေမက အေဖ့ကိုတားဖို႔ ကြၽန္မေရွ႕ကို ခုန္ဝင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို ထပ္မယုံဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်တယ္။ ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္။ “ဘုရားကို ယုံတာဟာ ခိုးတာ၊ လုတာမဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားမိသားစုကိုလည္း သမီး မဖ်က္ဆီးပါဘူး။ သမီး စုေဝးပြဲေတြပဲ သြားတာပါ။ သမီးဘာအမွားမ်ားလုပ္ခဲ့မိလို႔ ေသေအာင္ ႐ိုက္ခ်င္ရတာလဲ။ အေမတို႔က သမီးမိသားစုေရာ ဟုတ္ေသးရဲ႕လား။” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မတူက အထင္ေသးပုံနဲ႔ေျပာတယ္။ “အန္တီ၊ ကားေတြ၊ ေငြေတြ ရွိတဲ့လူေတြကိုၾကည့္လိုက္။ အန္တီ ဘုရားကိုယုံေပမဲ့၊ ဘုရားက အန္တီကို ဘာေပးခဲ့လဲ။” တဲ့။ ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္။ “အဲဒါေတြက ဘာအသုံးဝင္လို႔လဲ။ ကပ္ေဘးေတြလာရင္၊ ဒါေတြက လူေတြကို ကယ္မွာလား။ ဘုရားပဲ လူေတြကို ကယ္ႏိုင္တယ္။” လို႔ေပါ့။ “ဒါေတြကို လိုက္စားခ်င္ရင္၊ နင့္ကိုငါ တားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ငါယုံတယ္၊ ဒါဆိုရင္ နင္က ဘာလို႔ ငါ့ကို ဝင္ေႏွာင့္ယွက္ေနတာလဲ။” ေပါ့။ ကြၽန္မတူက စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာတယ္။ “ဘုရားကို ယုံတာမရပ္ရင္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရက္စက္တာကို အျပစ္တင္လို႔မရဘူး။ အန္တီကို သုံးရက္သုံးည တန္းလန္းဆြဲထားၿပီးေတာ့ အန္တီယုံႏိုင္ေသးလား ၾကည့္တာေပါ့။” တဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာ မိသားစုတစ္စုလုံးက ကြၽန္မကို တန္းလန္းဆြဲထားၿပီး ဘုရားကို ယုံတာ မရပ္မခ်င္း မခ်ေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ေဒါသေတြ အရမ္းထြက္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ငါ့မိသားစု ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္မွာလဲ။ သူတို႔က နတ္ဆိုးေတြ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ နည္းနည္းေၾကာက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားဆီဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ကြၽန္မကို ေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ “သခင္ေယရႈကို ငါ ယုံၾကည္တာက ယုံၾကည္မႈသက္သက္ပဲ။ နင္က ဘာလို႔ ဒီေလာက္ အရမ္းေလးနက္ေနရတာလဲ။ မယုံနဲ႔ေတာ့။” တဲ့။ ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္။ “သခင္ေယရႈက ရွင့္ကို ကယ္ဖို႔ ျပန္ႂကြလာတာ ရွင္မယုံရင္၊ ရွင့္ကို ကြၽန္မ မတြန္းဘူး။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မကိုလည္း မတြန္းနဲ႔။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို ကြၽန္မ လိုက္မွာပဲ။” လို႔ေပါ့။ ကိုယ့္မိသားစုကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာၿပီးေတာ့ သူတို႔ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ စာတန္ရႈံးသြားတာ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ လုံးဝ မခံစားဘူးတဲ့ ခ်ိဳၿမိန္မႈကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္တာကလြဲၿပီး ဘာမွ မေတြးႏိုင္ဘူး။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မ မိသားစုက ကြၽန္မကို အိမ္မွာ ပိတ္ေလွာင္ထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ စိတ္မထိခိုက္ေတာ့သလို၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ နာခံၿပီး သင္ခန္းစာ ယူခ်င္တယ္။ ပုံမွန္ဆိုရင္၊ သူတို႔ အာ႐ုံမစိုက္တဲ့အခါ ကြၽန္မေယာက္မရဲ႕ ဖုန္းကို ယူၿပီး အြန္လိုင္းမွာ ေန႔စဥ္ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ခဏခဏ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္မႈေတြကို နာခံခ်င္တယ္။ ကြၽန္မ သြားႏိုင္မယ့္အခ်ိန္က ဘုရားေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္၊ ကြၽန္မ ေစာင့္ခ်င္ပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကြၽန္မ မိသားစုက ကြၽန္မကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္တာ ေလ်ာ့သြားတယ္။ ႐ြာထဲက မိသားစုတစ္စု မဂၤလာေဆာင္ရွိလို႔ ကြၽန္မရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြ အားလုံးသြားတာနဲ႔ ကြၽန္မ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ဆက္သြယ္ၿပီး ကိုယ့္ဇာတိၿမိဳ႕က ထြက္လာခဲ့တယ္။ အခုဆို ကြၽန္မက ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ လြတ္လပ္သြားၿပီ။ ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုယ့္မိသားစုရဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရၿပီး နည္းနည္း ဒုကၡခံခဲ့ရေပမဲ့၊ အမ်ားႀကီး ရခဲ့ပါတယ္။ စီစီပီရဲ႕ ဆိုးယုတ္မႈနဲ႔ ဘုရားကို ခုခံတဲ့ ကိုယ့္မိသားစုရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ပိုရွင္းရွင္း ျမင္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားက ကိုယ့္ဘက္မွာရွိၿပီး ပံ့ပိုးေနတာကို လက္ေတြ႕က်က် ေတြ႕ႀကဳံရတယ္။ ကြၽန္မ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းတိုင္း ဘုရားက ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔၊ ဦးေဆာင္ဖို႔နဲ႔ သတၱိနဲ႔ ဉာဏ္ပညာေပးဖို႔ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သုံးတယ္။ ကြၽန္မ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ရွိေအာင္ေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။