မၾကာေသးခင္က ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္နဲ႔ သင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကို ညီအစ္မတစ္ေယာက္ တိုင္ၾကားတဲ့စာ ရခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အစ္မရွင္းက လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ဘဲ၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ ဟန္ေဆာင္ လုပ္ျပေနခဲ့သလို၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အေျခအေန၊ အခက္အခဲေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးလို႔ သူက ေျပာတယ္။ တျခား သင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း ျပႆနာတခ်ိဳ႕ ရွိတယ္တဲ့။ ျပႆနာေတြကို မေျပာခင္တုန္းက သူတို႔ကို မိတ္သဟာယျပဳေပးၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တာကို ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိစိတ္တခ်ိဳ႕ ရခဲ့ၾကၿပီး၊ အစ္မရွင္းဆိုရင္ ေနာင္တနဲ႔ ငိုေတာင္ငိုခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ထပ္ၿပီး အကူအညီေပးလို႔ရတယ္၊ ထုတ္ပယ္စရာမလိုပါဘူးလို႔ ကြၽန္မ တြက္မိခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ သူတို႔ လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ေသခ်ာခဲ့တာ။ ဒါ့အျပင္ တိုင္ၾကားတဲ့ ညီအစ္မက သူ႔စာအတြက္ ကူေပးတဲ့သူတခ်ိဳ႕ ရွိတာ ေတြ႕ရေပမဲ့ သူတို႔က ထက္သန္တဲ့ ရွာေဖြသူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕က အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္ခံရေတာ့မွာေလ။ သူတို႔ တိုင္ၾကားေနတဲ့ ျပႆနာအေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလူသုံးေယာက္ဟာ သူတို႔တာဝန္မွာ ဘယ္လိုျပဳမူခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ တိုင္ၾကားမႈ တခ်ိဳ႕က လုံးဝ ရွင္းလင္းတိက်တာ မရွိဘူး။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ စာကိုေရးခဲ့တဲ့ ညီအစ္မက တကယ္ မာနေထာင္လႊားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ေပါ့။ သူ ဘာသိလို႔လဲ။ ကိစၥအနည္းငယ္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္နဲ႔ သင္းေထာက္ သုံးေယာက္ကို ေပါင္းၿပီး တိုင္ၾကားလိုက္တာက— သူတို႔အထုတ္ခံရရင္၊ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ဘယ္သူလုပ္မလဲ။ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို သူ ကာကြယ္ေနတာလား၊ ၿဖိဳခြဲေနတာလား။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “သူတို႔အလုပ္ကို ငါ ႀကီးၾကပ္ေနတာ။ ျပႆနာရွိရင္၊ လက္ေတြ႕အလုပ္ကို သူတို႔ မလုပ္ႏိုင္ရင္ တျခားဘယ္သူမဆိုထက္ ငါ ပိုသိသင့္တယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔မွာ ျပႆနာ တကယ္ရွိေပမဲ့ ငါတို႔ ဘယ္သူမွ ျပည့္စုံတာ မရွိဘူးေလ၊ ဒီေတာ့ အမွားမလုပ္မိတဲ့သူ ဘယ္သူရွိလဲ။ ျပႆနာတစ္ခုရွိတာနဲ႔ သူတို႔ကို တိုင္ၾကားၿပီး ထုတ္ပယ္လိုက္ရင္၊ အဲဒါက ေခါင္းေဆာင္ေတြက အရမ္းျမင့္လြန္းတဲ့ စံႏႈန္းတစ္ခုပဲ”လို႔ေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္း ေတြးေလေလ၊ တိုင္ၾကားတဲ့ ညီအစ္မမွာ ျပႆနာရွိတယ္လို႔ ေတြးမိေလေလျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီစာကို သိပ္မစဥ္းစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီျပႆနာေတြကို ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြဆီ ကြၽန္မ ေျပာျပခ်င္ခဲ့ပါတယ္၊ သူတို႔ကို နည္းနည္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမယ္၊ ကူညီမယ္၊ ဒီေလာက္ပဲ။

ႏွစ္ရက္၊ သုံးရက္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္က ႐ုတ္တရက္ အဲဒီတိုင္ၾကားမႈအေၾကာင္း တင္ျပလာတယ္။ ကြၽန္မ မကိုင္တြယ္ခဲ့တာ ျမင္ေတာ့၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးဖို႔ အသင္းေတာ္ကို ယူေဆာင္လာဖို႔ ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ စကားအရ ကြၽန္မ သေဘာတူခဲ့ေပမဲ့၊ တကယ္အဲဒီအတိုင္း မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေတြးမိတာက၊ အဲဒီလူေတြဟာ အလုပ္မွာ အေတာ္ေလး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး၊ သူတို႔ျပႆနာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးဖို႔ လူတကာကို ထုတ္ေျပာလိုက္ရင္၊ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ လူတိုင္းက သူတို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ကိုင္တြယ္ပါ့မလား။ သူတို႔မွာ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ေတြးၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို လက္မခံၾကေတာ့ရင္ေကာ။ သူတို႔ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ကာကြယ္ေပးသင့္တယ္ မဟုတ္လားေပါ့။ ကြၽန္မ သူတို႔ကို သိုသိုသိပ္သိပ္ ကူညီလို႔ရတယ္၊ အေျပာင္းအလဲလုပ္ေစၿပီးေနာက္မွာ သူတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သူတို႔ လုပ္လို႔ရတယ္ေလ။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ ေတာင္းဆိုတာကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းရင္းနဲ႔ ပုန္ကန္တတ္သလို မာေၾကာမွန္း ဘုရားသိခဲ့တယ္။ အဲဒီညီအစ္မက ကြၽန္မကို ျပန္ရွာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ မွားတဲ့အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္သေဘာထားကို အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ သူ ကြၽန္မကို ေမးခြန္းတစ္ခု ျပန္ေမးတယ္၊ “ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားက ဩဇာလႊမ္းမိုးၿပီး၊ လူတိုင္းကို ကြၽန္မတို႔ မွ်မွ်တတ ရွိရမယ္။ ျပႆနာေတြရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္းေထာက္ေတြအတြက္ ဘာလို႔ အစ္မက ကာေပးေနမွာလဲ။ ဘုရားဘက္မွာ ဘာလို႔ မရပ္ရတာလဲ။ ရင္းႏွီးတဲ့လူတစ္စု ဖြဲ႕ထားတာ သူတို႔ကို အကာအကြယ္ေပးေနတာ— ဒါဟာ အႏၲိခရစ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။ တျခားလူေတြအေပၚ အစ္မရဲ႕ ဆက္ဆံေရးမွာ ဘာလို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မလိုက္နာတာလဲ။ ဘုရားေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ လူေတြကို အစ္မ မယုံတာလား။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရား အုပ္စိုးတာကို အစ္မ မယုံတာလား”တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ သူ အေလးေပးေျပာခဲ့တာက၊ “အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အစ္မျငင္းတယ္၊ သူတို႔အတြက္ ကာေပးေနၿပီး သမၼာတရားဘက္မွာ မရပ္တည္ဘူးပဲ”တဲ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကြၽန္မ လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အတြင္းမွာ အျငင္းပြားၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းေျပာေနတုန္းပဲ။ အရင္က အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာ ကြၽန္မ ခံခဲ့ရၿပီးၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႀကီးၾကပ္ေတာ့ အသင္းေတာ္ အလုပ္နဲ႔ အသင္းသားေတြကို ထိခိုက္ခဲ့တာကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မ်က္ျမင္ႀကဳံခဲ့ရတာေလ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အျပဳအမူက ကြၽန္မကို တကယ္ ေဒါသထြက္ေစတယ္။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရသူေတြကို ကြၽန္မ အၿမဲ ခ်က္ခ်င္း ထုတ္ပယ္ခဲ့တယ္။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ ကာေပးရတာလဲ။ ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝကို သူက ဆက္ၿပီးဆန္းစစ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို သမၼာတရား လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ဘဲ၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ သုံးတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္လို ေဖာ္ထုတ္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္မက ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီအရာရွိေတြ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ကာေပးၾကသလို၊ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္တဲ့။ အာဏာသာအေပးခံရရင္၊ ကြၽန္မ အႏၲိခရစ္ျဖစ္သြားမွာပဲတဲ့။ “အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္”နဲ႔ “အႏၲိခရစ္” ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို သူေျပာတိုင္းမွာ ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်ရတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ပ်က္မိၿပီး အရမ္းကို မတရားခံရသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ မရပ္မနား ငိုေနမိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “အို ဘုရားသခင္၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္ျပႆနာကို ေဖာ္ထုတ္ေနမွန္း သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ကြၽန္မ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိၿပီး သင္ယူသင့္တဲ့ သင္ခန္းစာကို သင္ယူႏိုင္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပး၊ လမ္းျပေတာ္မူပါ” လို႔ေပါ့။

ေနာက္ေန႔မွာ စုေဝးပြဲတစ္ခုကို ကြၽန္မ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးဖို႔ရယ္၊ အတိုင္ခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္းေထာက္ေတြအေပၚ သိျမင္ဖို႔ရယ္ေပါ့။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မ ထင္ထားသလို သူတို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို မရမကေျပာမေနၾကဘဲ၊ ဒီလူေတြ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ဘယ္လို ထမ္းေဆာင္ၾကတယ္ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးဖို႔ တိက်တဲ့ ဥပမာေတြကို သုံးရင္းနဲ႔၊ အစီရင္ခံစာမွာပါတဲ့ ျပႆနာေတြအေပၚ မွ်မွ်တတနဲ႔ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ၾကတယ္။ အစ္မရွင္းအေပၚ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဆြးေႏြးခ်က္က သူ႔အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ထဲက အမ်ားႀကီးက သူဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္ မလုပ္ဘူး၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပ႐ုံသက္သက္ လုပ္ျပေနတယ္၊ တကယ့္ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းခဲ့သလို၊ အလုပ္အေပၚ ေနာက္ဆက္တြဲဆက္ မလုပ္ဘူးတဲ့။ လူတိုင္းက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ႐ုန္းကန္ေနၾကရေပမဲ့၊ သူက စိတ္မပူပန္ေပးခဲ့ဘူး။ အလုပ္အစီအစဥ္ေတြကို လုပ္ေနခ်ိန္၊ လူေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြကို ေျပာင္းလဲေနခ်ိန္မွာ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယမျပဳခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ကိစၥေတြ ခက္ခဲတဲ့အခါ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ အေျဖရွာခဲ့ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်င္းခ်င္း ကူညီခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ကို ဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ အစ္မရွင္းရဲ႕ အျပဳအမူက တကယ္ကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ အကဲျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုစီက အစ္မရွင္းရဲ႕ ဥေပကၡာျပဳျခင္းနဲ႔ လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ ကင္းမဲ့တာကို တိုင္ၾကားခ်က္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေပၚလည္း စြပ္စြဲခဲ့ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔အားလုံး ထုတ္ေျပာတာကို ၾကားရတာ ကြၽန္မကို ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ က်န္ရစ္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အျပစ္ရွိသလို ခံစားရၿပီး အရွက္ရမိခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာကို ျပင္းျပင္း ျဖတ္႐ိုက္ခံလိုက္ရသလိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္တဲ့ အသင္းေတာ္က လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ကြၽန္မ ဘာမွ မသိခဲ့ဘူး။ သူက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ တကယ့္အလုပ္လုပ္တယ္လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာေနခဲ့တာ။ သူ႔ျပႆနာေတြ တိုင္ၾကားခံရေတာ့၊ အဲဒါေတြကို မေလ့လာ၊ မကိုင္တြယ္ခဲ့ဘဲ၊ အဲဒီအစား သူ႔ကို ဆက္ၿပီး သိုသိုသိပ္သိပ္ ကူညီခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အစ္မရွင္းနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားခဲ့လို႔လဲ။ တျခားလူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး၊ သူတို႔ ျပႆနာေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက တကယ့္လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ဘဲ ရာထူးအာဏာ ရထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အစ္မဝမ္က ကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္ရာမွာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားၿပီး သူ႔တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြ ကင္းမဲ့တယ္လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ သင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို တင္ျပလာခဲ့ၾကတယ္၊ သူက မာနလည္းေထာင္လႊားၿပီး လူေတြကို ေဘာင္ခတ္ဖို႔ သူ႔ရာထူးကို သုံးခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ဖိေတာင္ဖိႏွိပ္တယ္ဆိုပဲ။ သူက တကယ္ကို အရွက္မရွိဘဲ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ထိခိုက္မႈအမ်ားႀကီး ျဖစ္ေစခဲ့သလို၊ သူတို႔တာဝန္မွာ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ဒါေတြက ကြၽန္မ ေတြးခဲ့သလို ေသးငယ္တဲ့ ျပႆနာေတြ၊ နည္းနည္း မိတ္သဟာယျပဳလိုက္တာနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ လူတိုင္း ေဝမွ်တဲ့အရာကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ ရွက္မိတယ္။ သူတို႔က လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြ ျဖစ္ပုံေတြက ကြၽန္မေရွ႕မွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပၚလာတယ္။ ကြၽန္မ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။ သူတို႔က ျပႆနာေတြနဲ႔ ထူေျပာေနတာ တျခားလူေတြရဲ႕ ေဒါသကို ႏိုးဆမိတဲ့အထိေတာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လုံးဝ သတိမမူမိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘာကို လုပ္ေနခဲ့တာလဲ။ အဲဒါက ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကိုယ့္အပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆိုး႐ြားတဲ့ က်ရႈံးမႈ မဟုတ္လား။ ေနာက္ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆုေတာင္း၊ သုံးသပ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေနာက္ဆုံးမွာ ၿငိမ္သက္ေစခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ၾကေပ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကိုလည္း သြား၍ စစ္ေဆးျခင္း၊ ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၫႊန္ၾကားျခင္းလုံးဝ မရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို သိရွိရန္အတြက္ မတူညီေသာအုပ္စုမ်ားသို႔ အခ်ိန္မီလည္ပတ္ၿပီး အလုပ္က မည္သို႔ တိုးတက္ေနသည္၊ မည္သည့္ျပႆနာမ်ားရွိေနေသးသည္၊ အဖြဲ႕ႀကီးၾကပ္သူက ၎၏အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိမရွိ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ႀကီးၾကပ္သူကို မည္သို႔ တုံ႔ျပန္ၾကသည္၊ မည္သို႔ ထင္ျမင္သည္၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ ႀကီးၾကပ္သူေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးေနျခင္းရွိမရွိ၊ ပါရမီရွိသူ၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကိုလိုက္စားသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူတို႔၏ ႏွိမ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ၾကဥ္ခံရျခင္းရွိမရွိ၊ ပို၍ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ေသာ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းရွိမရွိ၊ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တိုင္ၾကားေသာသူတို႔သည္ ဖိႏွိပ္ခံရၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ခံရျခင္းရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔သည္ မွန္ကန္ေသာ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ၾကေသာအခါ ထိုအႀကံမ်ားကို သေဘာတူလက္ခံျခင္းရွိမရွိ၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ ႀကီးၾကပ္သူသည္ ဆိုးယုတ္ေသာသူတစ္ေယာက္၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ကို အခက္အခဲျဖစ္ေစရန္ျပဳလုပ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုသည္တို႔ကို လုံးဝ စစ္ေဆးျခင္းမရွိေပ။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဤအလုပ္တစ္ခုမွ မလုပ္လွ်င္ လူစားလဲသင့္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္၊ လူတို႔ကို မၾကာခဏ ႏွိမ္ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွးေစသည့္ ႀကီးၾကပ္သူတစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု တစ္စုံတစ္ေယာက္က အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အား တိုင္ၾကားသည္ ဆိုပါစို႔။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔သည္ ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု ရွိေသာ္လည္း ထမေျပာရဲေပ။ ႀကီးၾကပ္သူက သူ႔ကိုယ္သူ သက္ေသထူၿပီး မွန္ကန္ေၾကာင္းေျပာဆိုရန္အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဆင္ေျခတို႔ကိုရွာၿပီး သူ၏ အမွားမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ဝန္မခံေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႀကီးၾကပ္သူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း လူစားမလဲခံရသနည္း။ သို႔ေသာ္ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က၊ ‘ဤသည္မွာ အသက္ထဲသို႔ လူတို႔၏ ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သူသည္ မာနေထာင္လႊားလြန္းသည္။ အစြမ္းအစနည္းပါးေသာ သူတိုင္းသည္ မာနေထာင္လႊားသည္။ အေရးမႀကီးေပ။ ကြၽန္ုပ္က သူႏွင့္ အနည္းငယ္ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔သာလိုသည္’ ဟူ၍ ေျပာတတ္သည္။ မိတ္သဟာယျပဳစဥ္ အခ်ိန္အတြင္းတြင္ ႀကီးၾကပ္သူက ‘ကြၽန္ုပ္က မာနေထာင္လႊားသည္ကို ဝန္ခံပါသည္။ ကြၽန္ုပ္၏ ကိုယ္ပိုင္ဝင့္ဝါမႈႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို အေရးစိုက္ေသာအခ်ိန္မ်ားရွိသည္ကို ဝန္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ အျခားလူတို႔သည္ ဤအလုပ္နယ္ပယ္တြင္ မကြၽမ္းက်င္ေပ။ တန္ဖိုးမရွိေသာ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို မၾကာခဏ ေပးတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ကြၽန္ုပ္နားမေထာင္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုရွိပါသည္’ ဟူ၍ ေျပာသည္။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္သည္ အေျခအေနတစ္ခုလုံးကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ႀကီးၾကပ္သူ၏ လူ႔သဘာဝ၊ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ လိုက္စားမႈတို႔သည္ မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္သည္ကို ေလ့လာစူးစမ္းဖို႔ မဆိုထားႏွင့္။ ႀကီးၾကပ္သူက မည္မွ် ေကာင္းစြာ အလုပ္လုပ္သည္ကိုပင္ မေလ့လာမစူးစမ္းေပ။ ၎တို႔လုပ္သမွ်က ‘ဤအရာကို ကြၽန္ုပ္ထံ တိုင္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္အား ကြၽန္ုပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္။ သင့္ကို ကြၽန္ုပ္ အခြင့္အေရးတစ္ခုေပးေနသည္’ ဟု ႐ႊင္ပ်စြာ ေျပာဆိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္တြင္ ႀကီးၾကပ္သူက ေနာင္တရခ်င္သည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူသည္ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လိမ္ညာလွည့္စားျခင္း၊ ယခင္က အတိုင္း ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ရွိမရွိႏွင့္ပတ္သက္၍၊ သူ၏အလုပ္သည္ မည္ကဲ့သို႔ရွိသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍မူ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က အေလးမထားသကဲ့သို႔ သိရွိရန္လည္း မႀကိဳးစားေပ။...ႀကီးၾကပ္သူက သူ႔ကို လွည့္စားေနသည္၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနသည္ကို သူမသိႏိုင္ေပ။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔ေအာက္မွ လူတို႔က္ ႀကီးၾကပ္သူႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ တိုင္ၾကားသည္ကို အေရးမစိုက္ေပ။ ဤလူ၏ ျပႆနာ မည္မွ်ဆိုးသည္၊ ၎တို႔ေအာက္မွ လူတို႔ တိုင္ၾကားေသာ ျပႆနာသည္ တည္ရွိေနျခင္းရွိမရွိ၊ အမွန္တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္၊ ဤလူကို လူစားလဲသင့္မလဲသင့္ဆိုသည္တို႔ကို တကယ္သြား၍ မၾကည့္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဤျပႆနာမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမရွိဘဲ ကိစၥမ်ားကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းျခင္းသာ ဆက္၍ ျပဳလုပ္ေနသည္။ ဤျပႆနာမ်ားအေပၚ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၏ တုံ႔ျပန္မႈသည္ အလြန္အမင္း ေလးကန္ေႏွးေကြးသည္။ အလြန္ေႏွးေကြးစြာ ျပဳမူလႈပ္ရွားသည္။ ၎တို႔သည္ ေဝ့လည္လည္ လုပ္ေနသည္။ လူတို႔ကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရး ဆက္၍ေပးေနသည္။ လူတို႔ကို ၎တို႔ေပးေသာ ဤအခြင့္အေရးမ်ားသည္ အလြန္တန္ဖိုးရွိၿပီး အေရးႀကီးသည့္အလား၊ ၎တို႔၏ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲႏိုင္သည့္အလား ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္တြင္ ထင္ရွားသည့္အရာမွတစ္ဆင့္ ထိုလူ၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရကို ျမင္ရန္၊ ဤလူ၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရအရ သူသည္ မည္သည့္လမ္းမ်ိဳးကို ေလွ်ာက္လွမ္းသည္ကို အကဲျဖတ္ရန္၊ လူတစ္ေယာက္သည္ သူေလွ်ာက္သည့္လမ္းအရ ႀကီးၾကပ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ သင့္ေတာ္ျခင္းရွိမရွိကို ၾကည့္ရန္ ၎တို႔အေနျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဤပုံစံျဖင့္ ၎တို႔ မၾကည့္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔တြင္ လွည့္ကြက္ႏွစ္ခုသာရွိသည္။ စကားေျပာဆိုရန္ လူတို႔အား ေခၚယူျခင္းႏွင့္ ၎တို႔အား ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို အလုပ္လုပ္ျခင္းအျဖစ္ မွတ္ယူ၍ရပါသလား။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လူတို႔ႏွင့္ ၎တို႔၏ ေျပာဆိုမႈမ်ား၊ လူတို႔ကို ၎တို႔ေျပာဆိုသည့္ အေသးအဖြဲကိစၥမ်ား၊ အႏွစ္မရွိေသာ စကားမ်ား၊ အယူဝါဒမ်ားကို အလြန္တန္ဖိုးရွိၿပီး အေရးႀကီးသည္ဟု ျမင္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္သည္ စကားေျပာ႐ုံသာမဟုတ္ဘဲ လူတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္း၊ အေရးႀကီးေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္ လူတို႔ကို စမ္းသပ္ျခင္းႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္း၊ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းႏွင့္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမျခင္းတို႔လည္း ပါရွိသည္ကို ၎တို႔ သတိမျပဳမိၾကေပ။ နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းသာ မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ေသခ်ာေနၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ အယူဝါဒအနည္းငယ္ကို ေျပာဆိုျခင္းႏွင့္ ေပၚပင္ေရပန္းစားေသာ စကားလုံးအနည္းငယ္ကို ထပ္ခါထပ္ခါေျပာျခင္းသည္ လူတို႔ကို လက္ခံယုံၾကည္ေစႏိုင္သေလာ။ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ အဘယ္သို႔ အလြန္ မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး ႏုံအရသနည္း။ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ မွားယြင္းေသာနည္းလမ္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အျပဳအမူကို ျပဳျပင္ျခင္းသည္ ဤမွ် လြယ္ကူႏိုင္မည္ေလာ။ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ျပႆနာသည္ ေျဖရွင္းရန္ ဤမွ် လြယ္ကူသေလာ။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မိုက္မဲလြန္းၿပီး အေပၚယံဆန္လြန္းသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုသာ အသုံးမျပဳဘဲ နည္းလမ္းမ်ားစြာကို အသုံးျပဳသည္။ လူတို႔ကို ဖြင့္ခ်ၿပီး စုံလင္ေစရန္အတြက္ သူသည္ မတူညီေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ကို ျပင္ဆင္သည္။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အလုပ္ လုပ္ေဆာင္ပုံသည္ ႐ိုးရွင္းလြန္းသည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို စကားေျပာရန္ ေခၚယူသည္။ အယူအဆပိုင္းဆိုင္ရာ အလုပ္အနည္းငယ္ လုပ္သည္။ အႀကံအနည္းငယ္ေပးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသည္မွာ အလုပ္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ အေပၚယံဆန္သည္၊ မဟုတ္ေလာ။ ဤအေပၚယံဆန္မႈ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ မည္သည့္ျပႆနာက ပုန္းကြယ္ေနသနည္း။ ႏုံအမႈေလာ။ ၎တို႔သည္ အလြန္အမင္း ႏုံအသည္။ လူတို႔အေပၚ ၎တို႔၏ အျမင္တြင္ အလြန္အမင္း ႏုံအၾကသည္။ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားထက္ မည္သည့္အရာကမွ် ျပဳျပင္ရန္ ပိုမခက္ခဲေပ။ ဆို႐ိုးစကားရွိသည့္အတိုင္း၊ ‘က်ားသစ္သည္ သူ၏ အစက္အေပ်ာက္မ်ားကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေပ။’ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဤျပႆနာမ်ားကို သိျမင္နားလည္မႈမရွိၾကေပ။ အသင္းေတာ္တြင္ လူတို႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေစရန္ ျပဳလုပ္ရျခင္းကို ႏွစ္သက္ေသာ၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေသာ၊ လူတို႔ကို အစဥ္သျဖင့္ ေႏွာင့္ေႏွးေစေသာ ႀကီးၾကပ္သူမ်ိဳးႏွင့္ပတ္သက္လာသည့္အခါ၊ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ စကားေျပာ႐ုံကလြဲ၍ ဘာမွ်မလုပ္ေပ။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္သည့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီး ထိုမွ်သာျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔အား ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးရန္၊ သို႔မဟုတ္ လူစားလဲရန္ မျမန္ဆန္ၾကေပ။ အလားတူပင္၊ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ နည္းလမ္းသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္အေပၚ ႀကီးမားသည့္ ထိခိုက္နစ္နာမႈကိုလည္း ျဖစ္ေစသည္။ ဤအလုပ္ကို ပုံမွန္၊ ေအာင္ျမင္စြာ၊ ထိေရာက္စြာ တိုးတက္ျခင္းကို မၾကာခဏ ဟန္႔တားၿပီး မၾကာခဏပင္ ဆိုးယုတ္ေသာသူ၏ အေႏွာင့္အယွက္ေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးမႈမ်ား၊ ထိခိုက္နစ္နာမႈႏွင့္ ၾကန္႔ၾကာမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေစသည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက လူတို႔ကို မွန္ကန္စြာ အသုံးမျပဳျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ ေကာင္းက်ိဳးမေပးသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားျဖစ္သည္။ အျပင္ပန္း အသြင္အျပင္တြင္ ဤအေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အႏၲိခရစ္မ်ားကဲ့သို႔ မေကာင္းမႈကို တမင္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမကို တမင္တကာ တည္ေဆာက္ၿပီး ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းျဖင့္ သြားျခင္းမဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔အလုပ္၏ နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ျပႆနာမ်ားကို အလ်င္အျမန္ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ အဆင့္မမီေသာ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္လည္ေနရာခ်ထားၿပီး လူစားလဲျခင္း မျပဳလုပ္ႏိုင္ေပ။ ယင္းက အသင္းေတာ္အလုပ္အား ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ေစၿပီး အားလုံးက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၏ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားျခင္း ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၃)”) ဒါကို ဖတ္လိုက္ရတာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဟာ ကြၽန္မကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေနသလိုပဲ။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တိုင္ၾကားခ်က္တစ္ခုကို ကြၽန္မ လက္ခံရရွိခဲ့ခ်ိန္မွာ၊ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေပါ့တန္တဲ့ သေဘာထား ရွိခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြကို မွန္ေၾကာင္းအတည္မျပဳခ်င္ခဲ့ဘူး၊ ခ်က္ခ်င္း ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔မွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့ေပမဲ့လည္း တကယ့္ အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ဆက္ၿပီး ကူညီႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိစၥေတြကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ကိုင္မေနခဲ့သလို၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ တိုင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာေနခဲ့ၿပီး ကိုယ္ယုံၾကည္တဲ့အတိုင္း ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အကဲျဖတ္ခ်က္ကိုပဲ ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီး တျခားလူေတြေျပာတာကို အေလးမထားခဲ့ဘူး။ စာေရးတဲ့သူေတြက အဲဒါကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ေနၿပီး မမွ်မတေျပာေနၾကတာလို႔ေတာင္ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ကို လုပ္မေနခဲ့သလို၊ မျမင္မကန္း ျဖစ္ေနခဲ့႐ုံမက၊ မသိနားမလည္သလို မာနေထာင္လႊားခဲ့မွန္း ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ မလုပ္တဲ့အေၾကာင္း အရင္ႏွစ္လတုန္းက အစ္မရွင္းကို ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ၿပီး သူ ေနာင္တတရားကို ျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ၿပီးသြားၿပီ၊ ျပႆနာ ေျပလည္သြားၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့၊ လူတိုင္းက ေျပာျပလို႔ အေျပာင္းအလဲ မရွိခဲ့မွန္းကို ျမင္ရတယ္။ သူ႔မ်က္ရည္ေတြက အတုအေယာင္ေတြ၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ သူ႔ကို သနားက႐ုဏာျပခ်င္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ကို ဆက္ကူညီ၊ အခြင့္အေရး ဆက္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မဝမ္ေလ သူက အၿမဲ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ဆတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒါကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုင္ၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ယာယီ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ျပသတာလို႔ ထင္ခဲ့ၿပီး အာ႐ုံသိပ္မစိုက္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ သူနဲ႔ ကြၽန္မ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး ကြၽန္မအလုပ္ ၿပီးသြားၿပီ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေျပာင္းလဲသြားၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြေပၚ အေျခခံၿပီး သူ႔အႏွစ္သာရကို ကြၽန္မ မသိျမင္ခဲ့ဘူး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြအရ ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရမယ္ဆိုတာ မရွာေဖြခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားကင္းမဲ့ၿပီး ကိစၥေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တိုင္ၾကားခ်က္က ကြၽန္မကို ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းေပးေအာင္လို႔ ဘုရားက ကိစၥေတြကို စီစဥ္ခဲ့ေပမဲ့၊ အားလုံးကို ကြၽန္မ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္၊ ဘုရားအမႈေတာ္ကို သတိမမူသလို၊ တျခားလူေတြကို ကိုးစားမေနခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မကိုယ့္အျမင္ေတြကို ေခါင္းမာမာ ယုံၾကည္ခဲ့မိတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မကိုင္တြယ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မ လိုအပ္တဲ့အရာကို ေထမိေအာင္ တျခားလူေတြနဲ႔ အေျဖရွာၾကည့္ဖို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ကြၽန္မကို ကူညီခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ မလုပ္ခဲ့ဘူး၊ အဆင္မေျပမွာ စိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သိသာတဲ့ အဆင့္ထိကို တကယ္ မာနေထာင္လႊားခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြက သူတို႔တာဝန္ေတြကို ႏွစ္ခ်ီ လုပ္ေနခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္ေပမဲ့၊ အေတာ္ေလး ေဝဖန္ၿပီး ဆုံးမပဲ့ျပင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔ မေျပာင္းလဲၾကေသးဘူး။ ဆိုလိုတာက သမၼာတရားကို သူတို႔ လက္မခံၾကတာ။ ေနာက္ထပ္ မိတ္သဟာယနဲ႔ အကူအညီက ဘာေကာင္းက်ိဳးေပးမွာလဲ။ ေနာက္ထပ္ နည္းနည္း မိတ္သဟာယျပဳလိုက္ရင္ အဲဒါ ေျပလည္မွာပဲလို႔ ႐ိုး႐ိုးေတြးခဲ့တယ္။ သိသိသာသာကို ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ေဝမွ်တဲ့ မိတ္သဟာယက ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းနဲ႔ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းေတြထက္ ပိုအလုပ္ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္မက အရမ္းကို မေလ်ာ္ကန္တာ၊ မာနေထာင္လႊားခဲ့တာပဲ။ စက္ဆုပ္စရာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ တိုင္ၾကားခ်က္က တျခားလူေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြအေၾကာင္းျဖစ္ေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ေနခဲ့သလို ခံစားမိခဲ့တယ္။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက ကြၽန္မ ေရွ႕တည့္တည့္မွာရွိခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ကို မျမင္ခဲ့ဘူး၊ အေျခအေနကို မကိုင္တြယ္ခဲ့ဘူး။ ဒါက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ၾကန႔္ၾကာေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ေဖာ္ထုတ္တဲ့ လက္ေတြအလုပ္မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္လိုမ်ိဳး အတိအက် ျပဳမူေနခဲ့တာပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမာက္မာတာ ေလ်ာ့ လာခဲ့တယ္။

သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈအရ၊ သူတို႔ဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြမွန္း ကြၽန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး၊ ထုတ္ပယ္လိုက္တယ္။ တိုင္ၾကားခ်က္ကို ကိုင္တြယ္တာ ၿပီးသြားခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒီအေတြ႕အႀကဳံက စိတ္ႏွလုံးေပၚမွာ စြဲသြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမခဲ့ပုံ၊ ဒီလူေတြကို ကြၽန္မ ကာေပးေနတယ္၊ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ကြၽန္မ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ဘူးလို႔ ေျပာတာကို ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ ေဖာ္ျပလို႔မရေအာင္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ မုန္းမိတယ္။ အဲဒီလိုအရာတစ္ခုကို ကြၽန္မ ဘယ္လို လုပ္ရက္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ။ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မ ထပ္ေရာက္လာတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အရမ္းေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း ကြၽန္မတာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး မလုပ္ဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကေန လြတ္ၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးေလးနက္နက္ သုံးသပ္ၿပီး သမၼာတရားကို သုံးရင္း ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပ၊ ဉာဏ္အလင္းေပးေတာ္မူပါ”လို႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အဲဒီစာကို ရတုန္းက ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တာ၊ အဲဒီအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ရႈေထာင့္အျမင္ကို ကြၽန္မ အခ်ိန္ယူျပန္စဥ္းစားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ႀကီးက်ယ္ခဲ့ပုံ၊ စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး မာနေထာင္လႊားခဲ့ပုံကို သတိရခဲ့တယ္။ ဆုေတာင္းတာ၊ ရွာေဖြတာ တစ္ခုမွမလုပ္ဘဲ၊ အားလုံးျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္တခ်ိဳ႕ရွိခဲ့သလိုမ်ိဳး စီရင္၊ ဆုံးျဖတ္မႈတိုင္းကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကို ကြၽန္မကိုင္တြယ္ရာမွာ သံသယနည္းနည္းမွ မရွိခဲ့သလို၊ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို မလိုက္နာခဲ့ဘူး။ ကိစၥေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါက ကြၽန္မကို ေက်ာခ်မ္းသြားေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာလြန္း၊ စိတ္ႀကီးဝင္လြန္းမိခဲ့တာလဲ။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္က စိတ္ထဲေရာက္လာတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္သည္ သင့္အတြင္း၌ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္ပါက သင္ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ အလိုအေလ်ာက္မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ သမၼာတရားမရွိပါက မေကာင္းမႈျပဳရန္ လြယ္ကူၿပီး မရည္႐ြယ္ဘဲ ယင္းကို သင္လုပ္မိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ၊ သင့္တြင္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို မဆန္႔က်င္ရန္ ေျပာဆိုခံရျခင္းသည္ ထူးျခားမႈမရွိေပ။ သင္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ေပ။ သင္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္သည္။ သင္သည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။သင္၏ ေမာက္မာၿပီး ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝဗီဇ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ သင္ ထိုသို႔ျပဳလိမ့္မည္။ သင္၏ ေမာက္မာျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းတို႔သည္ သင့္ကို ဘုရားသခင္အား အထင္အျမင္ေသးေစမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အား အေရးမပါေသာသူအျဖစ္ ျမင္ေစမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာတို႔သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အစဥ္တစိုက္ မိမိကိုယ္ကို ထုတ္ေဖာ္ႂကြားဝါေစလိမ့္မည္ ျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင့္ကို ဘုရားသခင္၏ ေနရာတြင္ ထိုင္ေစ၍ သင့္ကိုယ္သင္အတြက္ သက္ေသခံေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အကိုးကြယ္ခံရဖို႔ရန္ မိမိကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ား၊ မိမိကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚႏွင့္ မိမိကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားကို သမၼာတရားမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိမ့္မည္။ မိမိတို႔၏ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ လူတို႔သည္ မည္မွ်မ်ားျပားလွေသာ ဒုစ႐ိုက္မႈကို ျပဳၾကသည္ကို ၾကည့္ေလာ့။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္”) “လူသားတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ လူတို႔အတြက္ အမ်ားအားျဖင့္ ေကာင္းမြန္၍ မွန္ကန္ပုံရၿပီး ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ထိုမွ်ေလာက္ ခ်ိဳးေဖာက္မည္မဟုတ္ဟု ထင္ရသည္။ လူတို႔က ထိုပုံစံအတိုင္း အမႈအရာမ်ားကိုျပဳျခင္းမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕က်င့္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္မည္ဟု ထင္ၾကသည္၊ အမႈအရာမ်ားကို ထိုနည္းအတိုင္းျပဳျခင္းမွာ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း ျဖစ္မည္ဟု သူတို႔ထင္ၾကသည္။ အကယ္စင္စစ္ လူတို႔မွာ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ရွာေဖြေနျခင္းႏွင့္ ဤအရာအေၾကာင္းကို ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းေနျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ေကာင္းမြန္စြာ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေပ။ သူတို႔၌ ဤစစ္မွန္ေသာအေျခအေန မရွိၾကသကဲ့သို႔၊ သူတို႔၌ ဤမွ်ေလာက္ ဆႏၵလည္း မရွိၾကေခ်။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ၌ ၎တို႔ျပဳၾကေသာ အႀကီးဆုံးအမွား ျဖစ္၏။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သင္သည္ ဘုရားသခင္ကိုသင္၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ထိန္းသိမ္းမထားေပ။ ဤအရာမွာ အျပစ္တစ္ခုမဟုတ္ဘဲ အဘယ္သို႔ ျဖစ္မည္နည္း။ သင့္ကိုယ္သင္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေနသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုပုံစံျဖင့္ သင္ ဆက္လက္ယုံၾကည္ေနပါက မည္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ိဳးမ်ားကို သင္ရိတ္သိမ္းႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ျပင္ ယုံၾကည္ျခင္း၏ အေရးပါမႈကို အဘယ္သို႔ ေပၚလြင္ေအာင္ျပသႏိုင္မည္နည္း။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္၏အလိုကို ရွာေဖြျခင္းမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕က်င့္ေဆာင္ရန္အတြက္ ျဖစ္၏”) ဒီစာပိုဒ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သိႏွင့္ၿပီးေပမဲ့၊ အဲဒါေတြက အထူးသျဖင့္ အဲဒီတုန္းက စိတ္ထိခိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ည္းတန္မႈကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းကတစ္ဆင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြကို တိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္မက မတူမတန္သလိုပဲ သေဘာထားခဲ့တယ္။ သူတို႔ေတြကိုေရာ၊ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကိုပါ ကြၽန္မသိတယ္၊ တျခားလူေတြက က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အျမင္ရွိေပမဲ့ ကိုယ္အျမင္က်ယ္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကိစၥေတြကို ကိုယ့္နည္းလမ္းအတိုင္း လုပ္တာက ကြၽန္မတို႔အလုပ္အတြက္ အေကာင္းဆုံးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က တိုင္ၾကားခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကိုင္တြယ္ဖို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ကိုင္တြယ္တာက တျခားလူေတြကို ဘက္လိုက္တာေတြ ျဖစ္ေစၿပီး အဲဒါက အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိခိုက္ေစမယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လူမသိသူမသိ မိတ္သဟာယနဲ႔ အကူအညီက အေျမာ္အျမင္အရွိဆုံး ကိုင္တြယ္မႈလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကိစၥတစ္ခုလုံး တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈကို ထိန္းထားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္အတိုင္း လုပ္တာက အေကာင္းဆုံး ကိုင္တြယ္မႈလို႔ ေသခ်ာေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဆုမေတာင္းသလို၊ ဘုရားရဲ႕ အလိုေတာ္ကို လုံးဝ မရွာခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ ကြၽန္မကို အသိေပးဖို႔ ဘုရားျပင္ဆင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလို႔ သတိေတာင္ မျပဳမိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားက ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အယူအဆက ဘုရားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သလိုမ်ိဳး အရာရာကို ကြၽန္မ နားလည္ၿပီး သမၼာတရားကို ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားေနရာမွာ ထားေနတာ၊ သူ႔ကို လုံးဝ အေရးမထားခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးမွာ ရွိတာ ႏွစ္လသုံးလပဲရွိေသးသလို၊ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး နားမလည္ေသးဘူးေလ။ တိုင္ၾကားစာကို ကိုင္တြယ္တာ ကြၽန္မရဲ႕ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ရႈေထာင့္အျမင္ေတြမွာ အဆုံးစြန္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ရွိခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဆန္းစစ္ရာမွာ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ရွင္းလင္းတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြအတိုင္း ဆုံးျဖတ္ရင္း၊ သူတို႔အေပၚ ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္၊ အေပၚယံအလုပ္ေတြအတိုင္း သူတို႔ကို သုံးသပ္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးေတြကို သမၼာတရားအေနနဲ႔ သေဘာထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားမရွိခဲ့ဘူး- တကယ္ကို ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိေလာက္ေအာင္ မာနေထာင္လႊားခဲ့တာ။ အဲဒီလူေတြကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္၊ သူတို႔ကို ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ကူညီခဲ့သလို၊ သူတို႔မွာ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရွိတဲ့အတြက္ သူတို႔ကို ဆက္ထိန္းထားလို႔ရမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြ ဆန္းစစ္ ခံခဲ့ရၿပီး အဲဒါေတြကို အရင္က သူတို႔ ျမင္ၿပီးသားေလ၊ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို အဲဒီလို ထပ္ေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုတာက သူတို႔ ေနာင္တရၿပီး မေျပာင္းလဲဘူး၊ သမၼာတရားကို တကယ္ လက္မခံဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ဘုရားက ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကို ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြနဲ႔ ႐ိုက္ခ်ိဳးခဲ့တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းက ဘာလဲဆိုတာကိုေတာင္ ကြၽန္မ သိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ကိစၥေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္ခဲ့တယ္၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈကို စဥ္းစားတာ စက္ဆုပ္စရာနဲ႔ ရွက္စရာပါ။ ဘုရားက ဖန္ဆင္းျခင္းရဲ႕ အရွင္၊ သမၼာတရားရဲ႕ ျပယုဂ္ပါ။ သူက အရာခပ္သိမ္းကို အုပ္စိုးၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးနဲ႔ စိတ္ေတြထဲကို ျမင္ေပမဲ့၊ သူက နည္းနည္းမွ မာနမေထာင္လႊားခဲ့ဘူး။ သူက ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ခ်စ္ခင္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက စာတန္ေၾကာင့္ အရမ္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာဟာ လူသားပုံသဏၭာန္၊ မွန္ကန္တဲ့ ဆင္ျခင္တုံတရား တစ္ခုတစ္ေလေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက လုံးဝကို ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မရွိဘဲ၊ မၿပီးႏိုင္မဆုံးႏိုင္ မာနေထာင္လႊားေနတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားထဲမွာ အသက္ရွင္ရင္းနဲ႔ လူျပက္တစ္ေယာက္လို ျပဳမူေနမိခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ စက္ဆုပ္ၿပီး အထင္ေသးမိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ ဘယ္လိုသန႔္ရွင္းတယ္ ဆိုတာကိုလည္း ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးတိုင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းကို ဘုရားျမင္ခဲ့ၿပီးတာ ၾကာၿပီျဖစ္သလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈကို ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔၊ စည္းမ်ဥ္းမရွိဘဲ ဘယ္ေလာက္ ကြၽန္မ အားနည္းခ်က္ရွိၿပီး အလုပ္ၿပီးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တာကို ျပဖို႔ တိုင္ၾကားစာကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ သိေအာင္ ကူညီခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းအတြက္ ဘုရားကို ကြၽန္မ တကယ္ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကြၽန္မကို တိုက္႐ိုက္ၫႊန္ၾကားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘဲ၊ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး လမ္းလြဲသြားခဲ့မယ္၊ စည္းမ်ဥ္းကို ဆန႔္က်င္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ေႏွာင့္ယွက္ေနခဲ့မိမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူသိမလဲ။ ဘုရားက ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ အခြင့္အေရး ကြၽန္မကို ေပးေနခဲ့တာ၊ အဲဒါက သူ႔ရဲ႕ အထူးေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္၊ ျငင္းပယ္ဖို႔၊ ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ ပိုလာၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း အလုပ္လုပ္ဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ သႏၷိ႒ာန္ကို ကြၽန္မ ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။

တိုင္ၾကားမႈကို အဲဒီလို ကိုင္တြယ္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို နားလည္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းမွာ မည္သို႔အဓိပၸာယ္ရသနည္း။ လူတို႔ကို ၎တို႔၏ သင္ခန္းစာမ်ားသင္ယူရာတြင္၊ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ ၎တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာမ်ားတြင္ ေပၚေပါက္ေသာ အရာမ်ားမွ အမွန္တကယ္ သင္ယူရာတြင္ လမ္းျပေပးျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ကို အမွန္တကယ္ ေတြ႕ႀကဳံျခင္း၊ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ လူမ်ားအား အရွိအတိုင္း အမွန္တကယ္ ျမင္ျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစကို သင္၌ ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ဘုရား အိမ္ေတာ္က လူတို႔ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသည့္ အစြမ္းအစ၊ သို႔မဟုတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား သင္၌ ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သင္သည္ စတင္ ဦးေဆာင္သင့္သည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏ ေန႔စဥ္အသက္တာတြင္ရွိေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာလူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အမႈကိစၥမ်ားကို အရွိအတိုင္းမည္သို႔ သိႏိုင္မည္ကို သင္ယူရာတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား လမ္းျပသင့္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားအေပၚ သိနားလည္မႈကို ရရွိေစရန္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားျဖတ္ဝင္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ေသာ မတူညီေသာ လူအမ်ိဳးအစားတို႔အေပၚ မည္သို႔တုံ႔ျပန္ရမည္ကို သိရွိေစရန္၊ သမၼာတရားကို မည္သို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သိရွိၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူအမ်ိဳးအစားတို႔အေပၚ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေစရန္ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ သင္၏ တာဝန္ျဖစ္သည္။...ပို၍ပင္ အေရးႀကီးသည့္အရာမွာ သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အခြင့္အေရးကို ေပးျခင္း၊ ဤလူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ား ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ယင္းတို႔ကို မည္သို႔ ခြဲျခားသင့္သည္၊ မည္သည့္သင္ခန္းစာကို ၎တို႔ သင္ယူသင့္သည္၊ ဤအရာမ်ား မျဖစ္ပ်က္မီတြင္ မတူညီေသာ လူအမ်ိဳးအစားတို႔အေပၚ မည္သည့္အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား၊ မွားယြင္းေသာအျမင္မ်ား ၎တို႔၌ ရွိသည္၊ အခ်ိဳ႕အမႈအရာမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ၿပီးေနာက္တြင္ မည္သည့္သင္ခန္းစာမ်ားကို ၎တို႔ သင္ယူခဲ့ရသည္၊ မည္သည့္မွားယြင္းေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အျမင္ရႈေထာင့္မ်ားက ျပဳျပင္ၿပီးမွန္ကန္ေစကာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔အေပၚ သန္႔စင္ေသာ သိနားလည္မႈကို ရရွိသည္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔သာ သမၼာတရားျဖစ္သည္၊ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔သည္ မည္သို႔ ျပည့္စုံသည္တို႔ကို နားလည္ရာတြင္ ဤလူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈကိစၥမ်ားကို အတူတကြ ကိုင္တြယ္ရာ၌ သင့္အား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔ကို လမ္းျပႏိုင္ေစျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္သင့္သည္။ ၎တို႔ သင္ရသည့္ သင္ခန္းစာမ်ားသည္ အျပင္ပန္းအသြင္အျပင္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားကို အမွီျပဳျခင္းထက္ အျခားလူတို႔အေပၚ ၎တို႔က ျပဳမူပုံတြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္စြာအသုံးခ်ျခင္းႏွင့္ အျခားသူတို႔အေပၚ ၎တို႔ ရႈျမင္ပုံတြင္ သာ၍ သမာသမတ္က်ျခင္း ျဖစ္သင့္သည္။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ရႈျမင္ၾကလိမ့္မည္။ လူတစ္ေယာက္၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ ထိုသူသည္ အမွန္တကယ္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူ ဟုတ္မဟုတ္ကို တိုင္းတာရန္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ ျမင္သည့္၊ ခံစားရသည့္၊ အႀကံရသည့္၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးမိသည့္အရာအေပၚ အမွီျပဳျခင္းထက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အရာရာအား ၎တို႔ တိုင္းတာသည့္ စံႏႈန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကလိမ့္မည္။ ဤသင္ခန္းစာမ်ားကို ၎တို႔သင္ယူၿပီးမွသာ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္၏ အလုပ္သည္ ၿပီးေျမာက္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဤတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ျဖစ္သည္။ သင္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔သည္ ဤအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မည္။ သင္သည္ မ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕ျဖတ္သန္းၿပီးေသာ္လည္း သင္ခန္းစာမ်ားသင္ယူရာတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတိုအား လမ္းမျပႏိုင္လွ်င္၊ မတူညီေသာ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို အရွိအတိုင္း မခြဲျခားႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ မ်က္ကန္းျဖစ္ၿပီး ထုံထိုင္းကာ အသိတရားမရွိေပ။ သင့္အေပၚတြင္ ဤအရာမ်ားျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ၊ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားရသည္သာမက၊ ဤအလုပ္ကို မခံယူႏိုင္သည္သာမက၊ ဤအရာတို႔ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ႀကဳံေတြ႕သည့္ပုံစံအေပၚလည္း သင္က ထိခိုက္မႈရွိသည္။ သင္လုပ္သမွ်က ဤအရာတို႔ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ႀကဳံေတြ႕သည့္ပုံစံကို ထိခိုက္မႈရွိျခင္းသာျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာသည္ အလြန္မဆိုးဝါးေပ။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ ဤအရာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မကိုင္တြယ္လွ်င္၊ ေျပာသင့္သည့္အရာကို မေျပာဘဲ၊ မိတ္သဟာယျပဳရမည့္ သမၼာတရား စကားတစ္လုံးမွ် မိတ္သဟာမျပဳဘဲ၊ လူတို႔ကို အက်ိဳးျဖစ္ေသာ၊ သို႔မဟုတ္ တည္ေဆာက္စရာျဖစ္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျပာဘဲ သင္၏အလုပ္တြင္ က်ရႈံးလွ်င္၊ ဤအေႏွာင့္အယွက္၊ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစေသာ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ား ေပၚထြက္လာေသာအခါ လူမ်ားစြာတို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ နားလည္မႈကို လက္ခံရရွိရန္ မတတ္ႏိုင္႐ုံမက၊ ဤအရာမ်ားကို တက္ႂကြစြာ တုံ႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းမရွိသကဲ့သို႔၊ ယင္းတို႔မွ သင္ခန္းစာ သင္ယူႏိုင္စြမ္းမရွိသည္သာမက၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အယူအဆမ်ား သာ၍ရွိၾကပါက၊ ဘုရားသခင္အား ပို၍ သတိထားလာၾကၿပီး၊ ဘုရားသခင္အား ပို၍ အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့ၿပီး သံသယျဖစ္ပါက၊ ဤတြင္ သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သင္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ က်ရႈံးၿပီမဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ကို ေကာင္းမြန္စြာ မေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္ထံ အပ္ႏွံခဲ့ေသာ ေစခိုင္းခ်က္ကို သင္ မၿပီးေျမာက္ခဲ့ေပ။ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို သင္ မျဖည့္ဆည္းခဲ့ေပ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို စာတန္၏ လႊမ္းမိုးမႈံမွ မေခၚေဆာင္ခဲ့ေပ။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားထဲတြင္၊ စာတန္၏ ေသြးေဆာင္မႈအလယ္တြင္ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ သင္သည္ လူတို႔ကို မထိခိုက္မနစ္နာေစသေလာ။ သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခန႔္အပ္ခံရသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အပ္ႏွံၿပီးျဖစ္သည့္ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရမည္ျဖစ္သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ အစဥ္ ပိုမိုတိုးတက္ႀကီးထြားေနေသာ ဘုရားသခင္ေပၚ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ရန္ ေထာက္ကူေပးလ်က္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ဘုရားေရွ႕သို႔ ဦးေဆာင္ေခၚယူရမည္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဤအရာတို႔ကို မၿပီးေျမာက္ေသးလွ်င္၊ ၎တို႔တြင္ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အား ပို၍ပင္ သတိထားလာၿပီး၊ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပို၍ပင္ႀကီးမားေသာ အထင္လြဲမွားမႈရွိၾကကာ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ၎တို႔၏ ဆက္ဆံေရးသည္ ပို၍ပင္ တင္းမာၿပီး ကြဲလြဲဆန္႔က်င္လာလွ်င္ သင္သည္ မေကာင္းမႈကို ပို၍လြယ္ကူေစသည္မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း မဟုတ္သေလာ။ သင္သည္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ဝင္ေရာက္မႈရရွိၿပီး သင္ခန္းစာတစ္ခုကို သင္ယူရရွိဖို႔ ကူညီေပးရန္ က်ရႈံးခဲ့႐ုံသာမက ၎တို႔အား ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေဝးသို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဆိုးဝါးေသာ ျပႆနာတစ္ခုမဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။)” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၂၀)”) ကြၽန္မကို ဘုရားက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိတ္ျဖာေလ့လာေနသလိုမ်ိဳး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲ တည့္တည့္ဝင္သြားတယ္။ မ်က္ကန္း၊ ထုံထိုင္း၊ အသိစိတ္မဲ့— အဲဒါ ကြၽန္မပါပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္းေထာက္ေတြဟာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ႀကီးၾကပ္မႈလိုတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ သူတို႔ကို တိုင္ၾကားတဲ့အခါ၊ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ သင္ခန္းစာ သင္ယူဖို႔ ပူးတြဲရွာေဖြရာမွာ တျခားလူေတြကို ကြၽန္မ လမ္းျပၿပီး၊ မူအရျဖစ္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ သူတို႔ကို ဘယ္လို ဆက္ဆံရမယ္ဆိုတာ သိသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတိုင္ၾကားစာအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားက ဘာလဲ။ မတုန္လႈပ္ျခင္းနဲ႔ပါလာတဲ့ မတူမတန္ သေဘာထားျခင္းတစ္ခုပဲ။ ကြၽန္မမွာ သမၼာတရားရွာေဖြဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ အလိုေတာ္ ဘာလဲ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အမွန္တကယ္လုပ္တာ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲ၊ အဲဒါကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရမလဲဆိုတာကိုပဲ ေတြးေနမိတယ္။ “သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္” “သင္၏ တာဝန္” “လူတို႔ကို ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္း” နဲ႔ “မေကာင္းမႈကို ပို၍လြယ္ကူေစသည္” ဆိုတဲ့ စကားေတြက ကြၽန္မကို တကယ့္ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီအထိ ထိသြားတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခဲ့ရတယ္- ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြနဲ႔ သမၼာတရား ရွာေဖြဖို႔၊ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရၿပီး သင္ခန္းစာယူဖို႔ တိုင္ၾကားစာကို မသုံးခဲ့သလို၊ တျခားလူေတြ အဲဒီအေၾကာင္း သိသြားမွာေတာင္ မလိုခ်င္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔မွာ လူတိုင္းေရွ႕ ခ်ျပဖို႔ ျပႆနာေတြ အရမ္းမ်ားလြန္းတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ နားေထာင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါဆို အလုပ္ကို ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လိုၿပီးေအာင္ လုပ္မလဲေပါ့။ အခု အဲဒါကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ရႈေထာင့္အျမင္က တကယ္ အဓိပၸာယ္မဲ့မွန္း ျမင္လို႔ရတယ္။ ပြင့္လင္းတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဘယ္ျပႆနာေတြကို လူတိုင္းေရွ႕ ယူသြားလို႔ မရႏိုင္တာလဲ။ လတ္တေလာမွာ သူတို႔ အဲဒီရာထူးမွာ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အထုတ္ပယ္ခံရၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔ ဘာျပႆနာေတြပဲရွိရွိ၊ ေခါင္းေဆာင္ ဒါမွမဟုတ္ သင္းေထာက္တစ္ေယာက္လို ဆက္အေစခံဖို႔ သူတို႔ သင့္ေတာ္ျခင္းရွိမရွိဆိုတာ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ အဲဒီကိစၥေတြအတြက္ စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအရာအေပၚ ကြၽန္မတို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယျပဳသေ႐ြ႕၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အလိုလို ေကာက္ခ်က္တစ္ခုကို ရမွာပါပဲ။ သူတို႔ကို ကာကြယ္တာ ကြၽန္မအတြက္ ဘာအသုံးဝင္လို႔လဲ။ တျခားလူေတြ မသိေအာင္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ ကာေပးဖို႔ တမင္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္းေထာက္ေတြကို ကာေပးၿပီး ဖူးဖူးမႈတ္ထားေနခဲ့တာပဲ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ တိုက္ၾကားခ်က္ကို ယူလာတာက ကြၽန္မအေနနဲ႔ အမွန္တရားနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းကို ပိုသင္ယူလို႔ရၿပီး ကြၽန္မတာဝန္အတြက္ စည္းမ်ဥ္းေတြကို သေဘာေပါက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေထမိေစမွာပါ။ ပထမေတာ့ ဘာလို႔ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ လိုတာလဲလို႔ ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့သလို၊ အဲဒီအရာကို လက္ခံလို႔မရေသးဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ဆီက အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကို ကြၽန္မ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ အဲဒီလို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးက ဘယ္လိုအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို ေနာက္ဆုံးမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ လုံးလုံးကို ကြၽန္မတို႔အားလုံး အမွန္တရားကို သိၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းရဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သင္းေထာက္ေတြရဲ႕ အလုပ္အေပၚ ဒီထက္စစ္ေဆးဖို႔၊ တျခားလူေတြက ျပႆနာေတြကို တိုင္ၾကားတဲ့အခါ ျပႆနာေတြကို ရွာၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မ စၿပီး ဦးမေဆာင္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ျပႆနာကို ေခ်ာင္ထိုးထားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မက ကိုယ့္အယူအဆေတြနဲ႔ မာနေထာင္လႊားမႈကို အေျခခံၿပီး ေဆာင္႐ြက္ေနမိခဲ့တယ္။ အဲဒါက လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္႐ုံမက၊ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြကို တကယ္ ကာေပးေနတာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး တိုင္ၾကားဖို႔ သတိၱေမြးခဲ့ၾကေပမဲ့၊ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ အဲဒါကို ကြၽန္မ ဖိႏွိပ္မိခဲ့တယ္။ သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ တိုင္ၾကားခ်က္ အရာမေရာက္တာ၊ ျပႆနာရွာတတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သင္းေထာက္ေတြက မေကာင္းမႈလုပ္ရင္းနဲ႔ ေနၿမဲအတိုင္းေနႏိုင္ၾကတာကို ျမင္ေတာ့၊ ေနာင္မွာ ျပႆနာေတြကို သူတို႔ တိုင္ၾကားရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြလို႔ေခၚတဲ့ ကြၽန္မတို႔က အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ကာေပးေနၾကတဲ့ အရာရွိေတြလိုပဲလို႔ သူတို႔ ေသခ်ာေပါက္ ထင္ၾကမွာျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရား မစိုးမိုးဘူးလို႔ ထင္ၾကမွာပဲ။ ကြၽန္မက လူေတြကို သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ထိန္းသိမ္းျခင္းကေန တားဆီးရင္းနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို ဖိႏွိပ္ေနခဲ့တာပဲ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အားေပးရင္း၊ သူတို႔ကို ဘုရားေရွ႕ ေခၚေဆာင္ရင္းနဲ႔ သမၼာတရားထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႔ တျခားလူေတြကို ကြၽန္မ ဦးေဆာင္မေနခဲ့ဘဲ၊ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို ဖိႏွိပ္ေနခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ စိတ္အားထက္သန္မႈကို ခ်ိဳးဖ်က္ေနခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ေၾကာက္ေစခဲ့တယ္။ ဒါက လူေတြကို ဘုရားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အိမ္ေတာ္အေပၚ အထင္လြဲဖို႔ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက လူေတြကို ဘုရားဆီကေန အေဝးကို၊ ဘုရားကို စြန႔္လႊတ္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚ လမ္းျပေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အဲဒီအေၾကာင္း ေတြးေလေလ၊ ကြၽန္မက အေႏွာင့္အယွက္ ေပးတတ္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစတယ္လို႔ ပိုခံစားရေလပဲ။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ အရမ္း မိုက္မဲႏိုင္လြန္းခဲ့ရတာလဲ။ အဲဒါက တကယ့္ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္မယ့္အရာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မအေပၚ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ေဝဖန္မႈကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မကို အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္၊ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လို႔ ေခၚတာက ကြၽန္မရဲ႕ သဘာဝနဲ႔ အႏွစ္သာရ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပေနခဲ့မွန္း စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ သိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက မာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းကင္းမဲ့ခဲ့တာပါ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ၾကန႔္ၾကာေစၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိခိုက္ေစရင္းနဲ႔ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြကို ကာေပးေနခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္က အခ်ိန္မီ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရင္၊ တျခားလူေတြရဲ႕ တိုင္ၾကားခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ ဆက္ဖိႏွိပ္ေနမိဦးမွာ၊ လက္ေတြ႕အလုပ္ မလုပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြကို ကာေပးေနမိဦးမွာပဲ။ ဘုရားစီစဥ္ေပးခဲ့တဲ့ ပတ္ဝန္က်င္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့၊ အဲဒီလို ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္တာက တကယ္ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မကို သန႔္စင္ေစၿပီး ကြၽန္မအထဲက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေျပာင္းလဲေပးဖို႔ပဲ။ ကြၽန္မ အဲဒီလို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း မခံခဲ့ရရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈက ဘယ္ေလာက္ဆိုး႐ြားမွန္း ျမင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မတို႔ လုပ္ရင္၊ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္မွာ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာေဖြရင္၊ ဘုရားအတြက္ ေၾကာက္႐ြံ႕တတ္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးမရွိရင္၊ ခလုတ္တိုက္ လဲက်ဖို႔ အလားအလာရွိတယ္။ အဲဒါကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္ေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းအတြက္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိၿပီး တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းတယ္၊ ေနာင္တရဖို႔၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြလိုက္နာဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္ဖို႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္သိပ္မၾကာခင္မွာ၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့၊ အစ္မေရွာက္ရဲ႕ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို အသင္းေတာ္ထဲက ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ႐ုတ္တရက္ မွ်ေဝခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြနဲ႔ မေဆြးေႏြးဘဲ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ မပါဘဲ ကိစၥေတြကို လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို အျပဳအမူမ်ိဳးကို ကြၽန္မ ၾကားတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မသူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ခုေလးတင္ ရာထူးတိုးေပးခဲ့ၿပီး သူက ေလ့က်င့္မႈက ႏွစ္လပဲရွိေသးတာေလ၊ အဲဒီတုန္းက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးတာကို သူ ခံခဲ့ရတာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူ႔တာဝန္မွာ သူ စိတ္အားထက္သန္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔တာဝန္မွာ သူ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီး လက္ေတြက်တဲ့အလုပ္ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အစ္မေရွာက္ရဲ႕ ကိစၥက ေျခေျချမစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာတစ္ခုလား။ သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ၊ အကူအညီ ပိုလိုအပ္ခဲ့လားေပါ့။ အစ္မေရွာက္က အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အရမ္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေဖာ္ထုတ္ခံရမွာကို ယုံဖို႔ ခက္ခဲခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္၏ အသက္တာ အေတြ႕အႀကဳံတြင္ ကိစၥရပ္တိုင္းကို ေလ့လာဆန္းစစ္ရမည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ လုံးဝ ကိုက္ညီသည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ရမည္ကို သိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ ကိစၥရပ္အားလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ သမၼာတရားတို႔ႏွင့္အညီ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားရမည္။ ထိုအခါ သင္၏ အတၱအလိုဆႏၵမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အရာမ်ားကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္ေပမည္။ အမႈအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္အညီ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သင္ သိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔ကို သြား၍ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္၊ အရာရာတိုင္းက သူ႔အလိုလို ျဖစ္ပ်က္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အလြန႔္အလြန္ လြယ္ကူပုံရလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားရွိသည့္ လူတို႔က အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ပုံ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သင္၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သည္ကို အျခားသူတို႔အား သင္ အမွန္တကယ္ ျပသႏိုင္ၿပီး၊ ေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္အခ်ိဳ႕ကို သင္ ေသခ်ာေပါက္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္အညီ အမႈအရာမ်ားကို သင္လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္းႏွင့္ အရာအားလုံးကို သင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေၾကာင္းကို ၎တို႔ ျမင္ၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး လူသားပုံသဏၭာန္ အမွန္ရွိသည့္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထိုအတိုင္းပင္၊ လူတို႔တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ ရလဒ္မ်ား ခံစားရၿပီးျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္”) လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သိပ္ရွင္းတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵအတိုင္း ကြၽန္မတို႔ မျပဳမူသင့္ဘဲ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသင့္သလို၊ ကိစၥေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း ျမင္သင့္၊ စီမံသင့္ၿပီး ျပႆနာေတြကို စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ေျဖရွင္းသင့္တယ္။ အဲဒါ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္တာပဲ။ အစ္မေရွာက္အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ ျမင္ၿပီး သူနဲ႔ မၾကာခဏ သူ႔တာဝန္ကို ေဆြးေႏြးခဲ့ေပမဲ့၊ သူနဲ႔ ကြၽန္မ သိပ္အဆက္အသြယ္မရွိခဲ့သလို၊ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း သိတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က တိုင္ၾကားမွေတာ့၊ အဲဒါကို အေလးအနက္ထားၿပီး ကြၽန္မ အေသးစိတ္ နားလည္သင့္တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းရၿပီး စည္းမ်ဥ္းအရ ကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္သင့္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေနာက္ကို က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္ဘဲ လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ အစ္မေရွာက္ကို ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ကို သုံးသပ္ခ်က္တခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ ေရးခိုင္းခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ သူ ပ်က္ကြက္ခဲ့ပုံကို ရွင္းျပထားတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းၿပီး တစ္ေၾကာင္းကို ေတြ႕ေတာ့၊ ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး အရွက္ရမိတယ္။ သူ ေတာ္ေတာ္ေလး လက္ေတြ႕က်တယ္လို႔ ကြၽန္မ အၿမဲခံစားခဲ့ရေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့၊ သူက သူ႔တာဝန္မွာ လူေတြကို ဆရာလုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ သူက လုံးဝ လက္ေတြ႕မဆန္ဘူး၊ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းသလို၊ သူ႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ပဲ အစီရင္ခံခဲ့တာပဲ။ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူ ထင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြက ကြၽန္မအျမင္ကို တကယ္ပြင့္ေစခဲ့ၿပီး လွည့္ျဖားခံခဲ့ရသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မကို ဘာနဲ႔ဖန္တီးထားသလဲဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတာပဲ။ ကြၽန္မမွာ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈ၊ တျခားလူေတြအေပၚ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မထဲက အဲဒီမာနေထာင္လႊားမႈက မသိလိုက္ခင္မွာ နည္းသြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္၊ “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏ ေန႔စဥ္အသက္တာတြင္ရွိေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာလူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အမႈကိစၥမ်ားကို အရွိအတိုင္းမည္သို႔ သိႏိုင္မည္ကို သင္ယူရာတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား လမ္းျပသင့္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားအေပၚ သိနားလည္မႈကို ရရွိေစရန္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားျဖတ္ဝင္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ေသာ မတူညီေသာ လူအမ်ိဳးအစားတို႔အေပၚ မည္သို႔တုံ႔ျပန္ရမည္ကို သိရွိေစရန္၊ သမၼာတရားကို မည္သို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သိရွိၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူအမ်ိဳးအစားတို႔အေပၚ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေစရန္ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ သင္၏ တာဝန္ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၂၀)”) ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္က ကြၽန္မလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ရလဒ္ေတြအေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ျပႆနာနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အခါ၊ သမၼာတရားကို အတူတူ ကြၽန္မတို႔ ရွာေဖြၿပီး တကယ့္ သင္ခန္းစာကို ယူသင့္တာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသင္းေတာ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ အစ္မေရွာက္ရဲ႕ အျပဳအမူကို ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး လူတိုင္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအရ၊ သူဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ပဲလို႔ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ အရင္က သူဟာ အေတာ္အတန္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က ထင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေစခံဖို႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သင့္ေတာ္မႈကို ဘယ္လို အကဲျဖတ္ရမယ္ဆိုတာကို မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ သူတို႔ သိသြားၾကတယ္။ စိတ္အားထက္သန္ၿပီး အလုပ္မ်ားပုံေပၚတာက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို အကဲျဖတ္ဖို႔ စံႏႈန္းမဟုတ္ဘဲ၊ လက္ေတြ႕က်တဲ့အလုပ္ကို သူတို႔ လုပ္မလုပ္ဆိုတာနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ တကယ့္ ျပႆနာေတြကို သူတို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္တာမ်ိဳး ရွိမရွိဆိုတာေတြမွန္း ေတြ႕သြားၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ တကယ့္အျပဳအမူတခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကိုလည္း ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး၊ သူ႔စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အႏွစ္သာရ၊ သူ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္စဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္။ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အဲဒါကို သတိေပးခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔လည္း လူတိုင္းက ယူႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလို လုပ္တာက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးကို တကယ္ေအးခ်မ္းေစၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို တကယ္ ဦးေဆာင္ၿပီး ကူညီဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးက ဘာမ်ိဳးလဲဆိုတာ ပိုနက္ရႈိင္းတဲ့ သိနားလည္မႈ ေပးခဲ့တယ္။

ခုတစ္ေလာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပႆနာမ်ိဳးစုံကို ကြၽန္မဆီ တိုင္ၾကားေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ကြၽန္မ သိတဲ့ လူေတြျဖစ္ေပမဲ့၊ သူတို႔ကို ထင္ရာျမင္ရာ အကဲျဖတ္ဖို႔၊ အရင္ေလာက္ အရွက္မရွိလုပ္ဖို႔၊ မာနေထာင္လႊားၿပီး၊ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ထင္ရာလုပ္ဖို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ သိနားလည္မႈဆိုတာကို အားမကိုးရဲဘူး။ ကြၽန္မမွာ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းတဲ့၊ မဝင့္ဝါတဲ့ သေဘာထားတစ္ခု ရွိသြားၿပီ။ ျပႆနာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ၊ အရမ္းကို သာမန္ကာလွ်ံကာ မျဖစ္သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာစိတ္ခ်မႈ မရွိေတာ့ဘဲ၊ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သိနားလည္မႈကို ရႏိုင္သလို၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း သတိရွိရွိ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္တာ မခံရဘဲနဲ႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈကို လုံးဝ ျမင္ခဲ့မွာ မဟုတ္သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ ျငင္းပယ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ အရာရာမွာ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းရဲ႕ အေရးႀကီးမႈကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာက ကြၽန္မဘဝအတြက္ အဲဒီေလာက္ ႀကီးမားတဲ့ အကူအညီ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။