က်န္ဟန္ ဂရိႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက အသင္းေတာ္က ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးသင္တန္းမွာ ဆက္တိုက္ရွိေနခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ ၂၀၂၀ခုႏွစ္၊ ဇြန္လရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မကိုေျပာတယ္။ အသင္းေတာ္က အေထြေထြကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ လူေတြလိုတယ္၊ သူက ကြၽန္မကို လႊဲေျပာင္းေပးခ်င္တယ္ တဲ့။ ဒီသတင္းကို ကြၽန္မၾကားေတာ့ အလုပ္က ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ပဲ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈလိုတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိတာဝန္ေလာက္ ၾကည့္မေကာင္းဘူးလို႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ဒါက လူအင္အားနည္းေနတာေၾကာင့္ဆိုတာကို သိရေတာ့ ကြၽန္မ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္သက္သာရာရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အထုတ္ခံရတာေၾကာင့္ ဒီတာဝန္ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြက ေတာ္ေတာ္ အသက္ႀကီးေနၿပီဆိုတာ ကြၽန္မ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အထင္လြဲတာေတြ၊ အာခံတာေတြ အားလုံးက ထြက္ေပၚလာတယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈမပါတဲ့အလုပ္ပဲဆိုရင္ ဘယ္သူမဆိုလုပ္ႏိုင္တယ္ေလ။ အၿမဲတမ္း ရာထူးတိုးေနတဲ့၊ တစ္ခ်ိန္လုံး အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ေတြရေနတဲ့ ကြၽန္မအနားက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအေၾကာင္းလည္း ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအမႈေတာ္က ၿပီးခါနီးမွာပဲ ကြၽန္မက ဒီလို ထူးျခားမႈမရွိတဲ့ရာထူးကို ရတယ္။ ကယ္တင္ျခင္းမွာ ကြၽန္မ အခြင့္အေရးရွိခဲ့လား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက ဒါကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့အထဲပဲ ႏွစ္ျမဳပ္သြားတယ္။ ကြၽန္မက သံသယေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာ။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဘာလို႔ သူတို႔က တကယ္ ေျပာင္းလိုက္တာလဲ အလုပ္အတြက္ လိုအပ္လို႔လား။ အေထြေထြကိစၥေတြကို ကြၽန္မ တစ္ခါမွ မကိုင္တြယ္ဖူးဘူး။ အဲဒီကြၽမ္းက်င္မႈေတြ မရွိဘူး။ ကြၽန္မက အစြမ္းအစနည္းတယ္၊ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ မတန္ဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ထင္တာျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ဖို႔ ဆင္ေျခရွာတာေပါ့။ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီးေတာ့ပဲ မွန္းဆၾကည့္ေနၿပီး ကြၽန္မအေပၚ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ တကယ့္အကဲျဖတ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုတာ တကယ္သိခ်င္ေနတယ္။ ဒါက “ရာထူးတိုး”တာလား၊ “ရာထူးခ်”တာလားဆိုတာ သိခ်င္တာ။ ကြၽန္မက သုံးေလးရက္ေလာက္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်ေနတာ။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မက အစြမ္းအစနည္းတာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို အဲဒီအလုပ္မွာထားတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္အလားအလာေတြက ေမွာင္မိုက္ေနသလို ခံစားရၿပီး ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မ ဘုရားေရွ႕ကိုလာၿပီး ေအာ္ဟစ္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးရွိေနတဲ့ အေျခအေနကို လက္မခံႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ေတာ့္အေပၚ အထင္လြဲမႈေတြျပည့္ေနပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သမီးမသိပါဘူး။ သမီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိၿပီး ဒီအပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့အေျခအေနက ထြက္လာဖို႔ ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ” ေပါ့။

ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “သင္သည္ လူ႔အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအတိုင္း ဘုရားသခင္ကို အစဥ္သျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ကာ၊ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သမွ်၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္တို႔ကို အကဲျဖတ္ဖို႔ ယင္းတို႔ကို အသုံးျပဳလွ်င္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ပုံေသသတ္မွတ္ေနျခင္း မဟုတ္ေလာ၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ လူသား၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္သေလာ။ မကိုက္ညီလွ်င္ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သင္သည္ ယင္းကို လက္မခံသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မနာခံသေလာ။ ဤသို႔ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ သမၼာတရားကို မည္သို႔ရွာေဖြသင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို မည္သို႔ လိုက္သင့္သနည္း။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားပါဝင္သည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ အေျဖတစ္ခုကို ရွာေဖြသင့္သည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာအခါတြင္ ဖန္ဆင္းခံ၏ေနရာတြင္သာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေနသင့္သည္။ မည္သည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ထံမွ ပုန္းကြယ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သင့္ထံ ေပၚထြန္းၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းခံစားႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မခံစားႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ သင္၏ တာဝန္ခံယူမႈ၊ ဝတၱရားႏွင့္ တာဝန္မ်ားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သိရမည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဤသမၼာတရားမ်ားကို သင္နားလည္ရမည္။ သင္သည္ ‘ဒီကိစၥက သမၼာတရားနဲ႔ကိုက္ညီသလို၊ ငါ့စိတ္ကူးေတြနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတယ္လို႔ ငါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရရင္ ငါ နာခံမယ္။ ငါ့အတြက္ မရွင္းလင္းဘဲ၊ ဒါေတြက ဘုရားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြဆိုတာ အတည္မျပဳႏိုင္ရင္ အရင္ဆုံး ခဏေစာင့္မယ္၊ ၿပီးရင္ ဒါကို ဘုရားက လုပ္တာေသခ်ာတာနဲ႔ နာခံမယ္။’ ဟူ၍ ေျပာရင္း သင္၏အယူအဆမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားဆဲျဖစ္လွ်င္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို နာခံေသာသူတစ္ဦးဟုတ္သေလာ။ မဟုတ္ေပ။...ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏တာဝန္သည္ အဘယ္နည္း။ (ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ ေနရာတြင္ ရပ္တည္ရန္၊ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံရန္ႏွင့္၊ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံရန္ျဖစ္သည္။) မွန္သည္။ အရင္းအျမစ္ကို ယခု သင္ေတြ႕ေသာအခါ ဤျပႆနာသည္ ေျဖရွင္းရန္ မလြယ္ကူသေလာ။ ဖန္ဆင္းခံ၏ေနရာတြင္ရပ္ၿပီး သင္၏ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ကို နာခံျခင္းသည္ ဖန္ဆင္းခံတိုင္း လိုက္နာသင့္သည့္ အေရးႀကီးဆုံးေသာအရာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းသည္ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္း၌ အေျခခံ သင္ခန္းစာတစ္ခုျဖစ္သည္) ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ အေျခခံအက်ဆုံး အသိစိတ္က အေျခအေနအားလုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံဖို႔ပဲဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ သိခဲ့ရတယ္။ ဒါကို ကြၽန္မ ခဏေလာက္ နားမလည္ရင္ေတာင္ လက္ခံျခင္း၊ နာခံျခင္းႏွလုံးသားနဲ႔ ဆုေတာင္းရွာေဖြသင့္ပါတယ္။ ဒါကို ကြၽန္မ အျပဳအမူနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက နာခံျခင္းအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မအယူအဆေတြနဲ႔ကိုက္ၿပီး ကြၽန္မ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို မထိခိုက္တဲ့အေျခအေနမွာဆိုရင္ ကြၽန္မက နာခံၿပီး လက္ခံႏိုင္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ ကြၽန္မတာဝန္ေျပာင္းလဲတာက ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာနဲ႔ ဆိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မက မနာခံႏိုင္ေနဘူး။ တကယ္တမ္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာသိဖို႔ ကြၽန္မက ဒါကို အရမ္းေမးခ်င္ေနတယ္။ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ယုံၾကည္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက ဘုရားအေပၚ နည္းနည္းေလးမွ နာခံျခင္းမရွိဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္ နည္းနည္းေလးေျပာင္းလဲတာနဲ႔ ကြၽန္မက ေျဗာင္းဆန္သြားတာပဲ။ ကြၽန္မက အရမ္းအတိုက္အခံလုပ္တယ္။ ျဖစ္လာတဲ့ အႀကီးစားျပႆနာက ရွိေသးတယ္။ ကြၽန္မမွာ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈတစ္ခုခုရွိခဲ့လား။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ ကြၽန္မ ရွက္ၿပီး အေနရခက္မိတယ္။ နာခံၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနတယ္။

ကြၽန္မက တကယ္ စိတ္ႏွစ္ၿပီးလုပ္ေတာ့ အေထြေထြကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္တာက ကြၽန္မထင္သလိုမ်ိဳး ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္တာေလာက္ မ႐ိုးရွင္းဘူးဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လုပ္ငန္းစဥ္တိုင္းမွာ ဝင္ေရာက္ဖို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြရွိတယ္။ အလုပ္က ဘာပဲျဖစ္ပါေစ သင္ယူဖို႔ သင္ခန္းစာေတြရွိၿပီး ဝင္ေရာက္ဖို႔ သမၼာတရားေတြရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ တကယ္ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကြၽန္မက ကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္တာမွာ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေလာက္ မကြၽမ္းက်င္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ထက္လည္း ပိုေႏွးတယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈ၊ ထိေရာက္မႈနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္မက သူတို႔ေနာက္မွာ အေဝးႀကီးက်န္ေနတယ္။ တစ္ညေနမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မဆီလာၿပီး စကားေျပာတယ္။ ဒီအလုပ္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးသိပ္မလိုဘူး၊ ကြၽန္မ ကိုင္တြယ္ဖို႔လိုတဲ့ ဗီဒီယိုပေရာဂ်က္တစ္ခုရွိတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မစိတ္က လုံးဝ ဗလာျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကိုေျပာင္းတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ အေသးစိတ္ကို ေခါင္းေဆာင္ကို ကြၽန္မ ေမးခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက တဲ့တိုးႀကီးေမးလိုက္ရင္ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ဘူးလို႔ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မေျပာမယ့္ဟာကို မ်ိဳသိပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ စကားေျပာခဲ့တာကို ျပန္စဥ္းစားမိေနတယ္။ သူေျပာတာကေန ကြၽန္မေျပာင္းေ႐ႊ႕တာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းျပခ်က္ကို အေျဖရွာခ်င္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကြၽန္မက တာဝန္မွာ မထိေရာက္ဘူးလား။ ဒါက ကြၽန္မကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္လား။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို ဗီဒီယိုအလုပ္အတြက္ လိုတယ္လို႔ေတာ့ သူကေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ပုံမွန္ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာပဲျဖစ္မွာပါေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲဆိုရင္ ခဏေလာက္ေနရင္ ကြၽန္မ ျပန္လာႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ မလိုပါဘူး။ ကြၽန္မက အစြမ္းအစနည္းၿပီး ဒီတာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ သူထင္တာျဖစ္ရမယ္။ “အေထြေထြကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ လူေတြအမ်ားႀကီးမလိုဘူး” ဆိုတာက ကြၽန္မကို ထုတ္ဖို႔ ဆင္ေျချဖစ္ရမယ္။ ကြၽန္မကို စိတ္မညစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မက အစြမ္းအစနည္းတယ္လို႔ ဒီအစ္မက မေျပာတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မ ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ ကြၽန္မ ဒီႏွစ္ေတြအားလုံး ယုံၾကည္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေထြေထြကိစၥေတြကိုေတာင္ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ဘူးလို႔ လုံးဝ စိတ္မကူးမိဘူး။ ကြၽန္မက ဘာေကာင္းက်ိဳးရွိလဲ။ အမႈိက္သက္သက္ပဲလား။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးလား။ ကြၽန္မ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး အထုတ္ခံရမွာလား။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ရႈပ္ေထြးတဲ့ အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနၿပီး ပိုပိုၿပီး စိတ္ညစ္လာတယ္။ အဲဒီအစ္မက ကြၽန္မကို ဗီဒီယိုအလုပ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါမွာ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္မေနခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔အလုပ္ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစည္းအေဝးကို သူ ကြၽန္မကို ေခၚသြားေတာ့ ကြၽန္မက အျပည့္အဝ အာ႐ုံစိုက္မေနဘူး။ ကြၽန္မက ၿပီးတဲ့အထိ ငိုက္ေတာင္ငိုက္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ ကြၽန္မက ဘာတာဝန္ခံယူမႈမွမရွိဘဲ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေလ်ာ့ရဲၿပီး ပ်င္းရိေနတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မ ေျပာင္းေ႐ႊ႕တဲ့အေၾကာင္းကို ေမးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက မၾကားဟန္ေဆာင္ၿပီး မေျဖခ်င္ဘူး။ ကြၽန္မက ဘယ္တာဝန္ကိုမွ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္တဲ့အခ်က္ကို တကယ္ကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ပုန္းေနၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ခ်င္ေနဘူး။ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ ကြၽန္မက ေမွာင္မိုက္ထဲမွာ ေပ်ာက္ေနၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းက အဆုံးသတ္ေရာက္လာသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းကို နာက်င္ေနရတာ။

တစ္ခါေတာ့ အႏၲိခရစ္ေတြက သူတို႔တာဝန္မွာ ေျပာင္းလဲတာကို ဘယ္လိုျမင္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေျခအေနကို နည္းနည္းနားလည္လာတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သာမန္အေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ၎၏တာဝန္တြင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို လက္ခံၿပီး နာခံသင့္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္လည္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္သည္။ ျပႆနာ၏ အႏွစ္သာရကို သတိျပဳသင့္ၿပီး ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို သတိျပဳသင့္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္အက်ိဳးျဖစ္သည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ ရရွိရန္ အလြန္လြယ္ကူသည္။ အလြန္ မခက္ခဲေပ။ မိမိတာဝန္ရွိ အေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ အတားအဆီးမဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ အလြန္႐ိုးရွင္းသည္မွာ မည္သူမဆို ၎တို႔ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း စဥ္းစားႏိုင္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံႏိုင္သည္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေပၚသို႔ ဤသို႔ ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎တို႔သည္ နာခံႏိုင္သည့္အျပင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ၾကည့္ျခင္းမွ အက်ိးျဖစ္ထြန္းကာ ၎တို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္မႈသည္ အရည္အေသြး ျပည့္မီျခင္းရွိမရွိကို ပိုမိုတိက်စြာ အကဲျဖတ္ႏိုင္လာသည္။ သို႔ေသာ္ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္အတြက္ ဤသို႔မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔တြင္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္ပါေစ ၎တို႔သည္ သာမန္လူႏွင့္ ကြာျခားသည္။ ဤကြာျခားခ်က္က မည္သည့္ေနရာတြင္ ရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ မလိုက္နာေပ။ ၎တို႔သည္ ႀကိဳတင္စီမံ၍ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ မရွာေဖြၾကေပ။ ယင္းအစား ၎တို႔သည္ ဤအရာအေပၚ ႐ြံရွာမႈကို ခံစားရသည္။ ဤအရာကို ခုခံသည္။ စိစစ္ေလ့လာသည္။ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားသည္။ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံ၍ မွန္းဆသည္။ ‘ဤတာဝန္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါလုပ္ေဆာင္ခြင့္မရွိသနည္း။ အေရးမႀကီးေသာတာဝန္တစ္ခုသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရသနည္း။ ဤသည္မွာ ငါ့အား ထုတ္ေဖာ္၍ ဖယ္ရွားရန္ နည္းလမ္းျဖစ္သေလာ။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို ၎တို႔စိတ္ထဲတြင္ ျပန္ေျပာင္းေတြးေတာၾကၿပီး အဆုံးမရွိစြာ ေလ့လာစိစစ္ကာ ေတြးဆၾကသည္။ မည္သည့္အရာမွ် မျဖစ္သည့္အခါ ၎တို႔သည္ လုံးဝ အဆင္ေျပသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ မုန္တိုင္းက်ေသာေရျပင္ကဲ့သို႔ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးတြင္ အျပင္းအထန္ စတင္လႈပ္ရွားလာသည္။ ၎တို႔၏ ေခါင္းထဲတြင္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ ျပႆနာမ်ားကို ေတြးဆရာတြင္ ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားထက္သာသည္ဟု အျပင္ပန္းတြင္ ထင္ရႏိုင္ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္တြင္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ သာမန္လူတို႔ထက္ ပို၍ဆိုးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဤဆိုးယုတ္မႈသည္ မည္သို႔ ထင္ရွားျပသသနည္း။ ၎တို႔၏ စဥ္းစားမႈမ်ားသည္ အစြန္းေရာက္သည္၊ ရႈပ္ေထြးၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္သည္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားႏွင့္ အသိစိတ္ရွိသူတစ္ေယာက္တြင္ မျဖစ္ေပၚေသာ အရာမ်ားသည္ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္အတြက္ သာမန္သာျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏တာဝန္အတြက္ ႐ိုးရွင္းေသာ ျပင္ဆင္ခ်က္တစ္ခုကို ျပဳၿပီးသည့္အခါ၊ လူတို႔သည္ နာခံသည့္ သေဘာထားျဖင့္ ေျဖၾကားသင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က ၎တို႔ကို ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ ၎တို႔တတ္ႏိုင္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ကာ၊ မည္သည့္အရာကို လုပ္ပါေစ၊ ၎တို႔ တတ္စြမ္းသမွ်၊ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ခြန္အားရွိသမွ်ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ ဘုရားသခင္ ျပဳၿပီးသည့္အရာသည္ အမွားမရွိပါ။ ဤသို႔ေသာ ႐ိုးရွင္းသည့္ သမၼာတရားကို လူမ်ားက အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားအနည္းငယ္ျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသည္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားထက္ ေက်ာ္လြန္သည္။ တာဝန္မ်ားကို ခ်ိန္ညႇိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္း က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာဆိုျခင္း၊ တစ္ပတ္႐ိုက္ျခင္း၊ ခုံျခင္းမ်ားျပဳမည္ျဖစ္ၿပီး စိတ္အတြင္းတြင္ ယင္းကို လက္ခံရန္ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မည္သည့္အရာရွိသနည္း။ မသကၤာမႈႏွင့္ သံသယရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔သည္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံသုံးလ်က္ သူတစ္ပါးတို႔ကို စုံစမ္းစစ္ေဆးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ စကားမ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေသြးတိုးစမ္းၾကသည္။ မသမာေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ လူတို႔ကို အမွန္အတိုင္းေျပာၿပီး ႐ိုးသားစြာေျပာဆိုရန္ အက်ပ္ကိုင္ၿပီး ေသြးေဆာင္မႈပင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ၎တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းျခင္းခံရသည္၊ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ၎တို႔အား အဘယ္ေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳသည္၊ မည္သူက ႀကိဳးကိုင္ေနသည္၊ မည္သူက ၎တို႔အတြက္ အမႈကိစၥမ်ားကို ရႈပ္ေထြးေအာင္လုပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္တို႔ကို နားလည္ဖို႔ ၎တို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၎တို႔ ျငင္းခုံရမည့္လူ၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ဒဏ္ေပးရမည့္သူကို ရွာေတြ႕ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ အေၾကာင္းအရင္းကို မျပတ္ေမးျမန္းၾကလ်က္၊ မည္သည့္အရာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို နားလည္ဖို႔ မျပတ္ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔၊ ၎တို႔အတြင္း၌ မည္သည့္ျပႆနာရွိေၾကာင္းကို ၾကည့္ရႈဖို႔ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာရမွန္း မသိၾကေပ၊ မိမိတို႔ကိုယ္၌က အေၾကာင္းအရင္း မရွာၾကေခ်၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုမေတာင္းၾက၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မဆန္းစစ္သကဲ့သို႔၊ ‘ကြၽန္ုပ္၏တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္ထမ္းေဆာင္သည့္ နည္းလမ္း၌ အဘယ္ျပႆနာ ရွိသနည္း။ ကြၽန္ုပ္သည္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျဖစ္ေနျခင္းမ်ား ျဖစ္သေလာ။ ကြၽန္ုပ္သည္ စည္းမ်ဥ္းမရွိသေလာ။ မည္သည့္အက်ိဳးတရားမွ် လုံးဝ မရွိေသးသေလာ’ ဟုလည္း မေျပာၾကေခ်။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဤေမးခြန္းမ်ား တစ္ႀကိမ္တခါမွ် ေမးျမန္းရမည့္အစား ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ သံသယဝင္ၾကေလသည္။ ‘ကြၽန္ုပ္၏တာဝန္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အျခားသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းခံရသနည္း။ ကြၽန္ုပ္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ဆက္ဆံျခင္း ခံေနရသနည္း။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ အက်ိဳးေၾကာင္း မဆီေလ်ာ္ရသနည္း။ ၎တို႔သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ မမွ်မတဆက္ဆံရသနည္း။ ၎တို႔သည္ ကြၽန္ုပ္၏ သိကၡာကို အဘယ္ေၾကာင့္ မစဥ္းစားၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ဤနည္းျဖင့္ တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ၾကသနည္း။’ ဤ ‘အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား’ အားလုံးသည္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဝိေသသလကၡဏာတို႔၏ ထင္ရွားေသာ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၂- ရာထူးဂုဏ္သိမ္ မရွိေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာအခါ ၎တို႔က ေနာက္ဆုတ္ခ်င္ၾကသည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မအျပဳအမူက အႏၲိခရစ္ေတြလိုပဲ ဆိုးယုတ္တယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ေျပာင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက နည္းနည္းမွ တုန္လႈပ္တဲ့ပုံစံရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက ေျဗာင္းဆန္ေနတဲ့အေျခအေနမွာရွိေနတာ။ ကြၽန္မက မွန္းဆတြက္ခ်က္ေနၿပီး ေျပာင္းရတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စကားတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္လုံးမွာ စူးစမ္းေနတာ။ ကြၽန္မ အစြမ္းအစက အေထြေထြကိစၥေတြကိုင္တြယ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရတာလို႔ေတာင္ သံသယျဖစ္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို အလကားလူအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာေတြကို ခဏခဏႀကဳံေစၿပီး ကြၽန္မကို ထုတ္ဖို႔ ဒါကို အသုံးျပဳေနတာကို နားလည္မႈလြဲခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ ဒီလို ဆိုးယုတ္ၿပီး ေကာက္က်စ္တဲ့ သဘာဝရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေျပာင္းလဲတဲ့ကိစၥကို အေတြးလြန္ေနတာ၊ သုေတသနလုပ္ၿပီး စိစစ္ေနတာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကြၽန္မကို တကယ္တမ္း ဘယ္လိုထင္သလဲဆိုတာကို သူတို႔စကားေတြကေန ေသခ်ာသိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲ။ အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မရာထူးက ဘယ္ေလာက္ျမင့္တယ္၊ နိမ့္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေနရာတစ္ေနရာ တကယ္ရွိသလားဆိုတာ၊ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္အခြင့္အေရးရွိတယ္ဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔ ဒါကို အသုံးျပဳေနတာပဲ။ ကြၽန္မက မသၤကာျဖစ္တယ္။ သံသယေတြမ်ားတယ္။ စမ္းသပ္တယ္။ ဒါေတြက အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားေတြပဲ။ ဘုရားသခင္ေျပာတာတစ္ခုကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ “အျခားသူမ်ားအေပၚ သံသယမထားသည့္သူမ်ားကို ငါသေဘာက်သည္၊ ထို႔အျပင္ သမၼာတရားကို မဆိုင္းမတြ လက္ခံေသာသူမ်ားကိုလည္း ငါႏွစ္သက္၏၊ ထိုသို႔ေသာလူႏွစ္မ်ိဳးကို ငါအလြန္ဂ႐ုစိုက္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါ၏အျမင္၌ သူတို႔သည္ ႐ိုးသားေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေျမႀကီးေပၚရွိ ဘုရားသခင္ကို သိရွိႏိုင္ပုံ) ႐ိုးသားတဲ့သူေတြက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းစဥ္းစားတယ္။ သူတို႔က ဘုရားနဲ႔ လူေတြအေပၚ ပြင့္လင္းၿပီး ႐ိုးသားတယ္။ သံသယေတြ၊ သတိထားတာေတြမရွိဘူး။ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္ ျပင္ဆင္တဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာေဖြၿပီး ဆင္ျခင္ေတြးေတာတယ္။ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ပိုပိုၿပီး သင္ယူေစၿပီး သမၼာတရားကို ရရွိေစတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေကာက္က်စ္မႈနဲ႔ သံသယေတြက ကြၽန္မကို အရမ္းစိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ဒုကၡေရာက္ေစတယ္၊ ဘုရားရဲ႕ အေဝးကို တြန္းပို႔ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးရဲ႕ ေကာက္က်စ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ဆက္ၿပီး အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သမီးတာဝန္က ဒီအေျပာင္းအလဲေတြက သမီးအယူအဆေတြနဲ႔ မကိုက္ညီပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကို သမီးနာခံၿပီး လက္ခံခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို သိဖို႔ ရွာေဖြခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက ဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္တာဝန္က ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းကို အရမ္းတုံ႔ျပန္ေနရတယ္ဆိုတာ ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းမွာ ေရာေႏွာေနတာေတြကို နားလည္ေအာင္ကူညီေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “မိမိတို႔၏တာဝန္၌ ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ သေဘာထားႏွင့္ အျမင္ရႈေထာင့္တို႔ကို အကဲျဖတ္ရလွ်င္၊ ၎တို႔၏ ျပႆနာမွာ အဘယ္ေနရာတြင္ တည္ရွိသနည္း။ ဤေနရာရွိ ျပႆနာသည္ ႀကီးမားသည့္ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ (ျဖစ္ပါသည္။) ၎တို႔၏ အႀကီးမားဆုံး အမွားမွာ ၎တို႔သည္ တာဝန္၌ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ေကာင္းခ်ီးမ်ား လက္ခံရရွိျခင္းႏွင့္ မဆက္စပ္သင့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ တကယ္ကို မလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ အမွန္မွာမူ ထိုႏွစ္ခုအၾကားတြင္ ဆက္ႏႊယ္မႈ မရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ အႏၲိခရစ္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ အလိုဆႏၵမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာေၾကာင့္ မည္သည့္တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ပါေစ၊ ထိုတာဝန္ကို ၎တို႔ ေကာင္းခ်ီးခံစားရမည္ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုသည္ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး ဆက္စပ္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကဘဲ၊ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းႏွင့္ ဖယ္ရွားျခင္းတို႔ကိုသာ ခံရႏိုင္ေလသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အမွားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤစိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ စတင္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၂- ရာထူးဂုဏ္သိမ္ မရွိေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာအခါ ၎တို႔က ေနာက္ဆုတ္ခ်င္ၾကသည္) “ဤသည္မွာ တာဝန္တြင္ လုံးဝ သင့္ေလ်ာ္ေသာေျပာင္းလဲမႈျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အႏၲိခရစ္မ်ားက ဤသည္မွာ ၎တို႔ကို ညႇဥ္းပန္းရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ လူသားကဲ့သို႔ ဆက္ဆံခံရျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ မိသားစုသည္ ခ်စ္ျခင္းကင္းမဲ့ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ စက္ယႏၲရားကဲ့သို႔ ဆက္ဆံခံရေၾကာင္း၊ လိုအပ္သည့္အခါတြင္ ေခၚၿပီး မလိုအပ္သည့္အခါတြင္ ေဘးသို႔အကန္ခံရေၾကာင္း ဆိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ မလိမ့္တပတ္လုပ္ထားေသာ ေတြးေခၚပုံမဟုတ္ေလာ။ ဤသို႔ေသာအရာမ်ိဳးကိုေျပာဆိုသူသည္ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိသေလာ။ ၎တို႔တြင္ လူ႔သဘာဝမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ လုံးဝ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေသာကိစၥကို လိုရာဆြဲ၍ မမွန္မကန္ေျပာသည္။ ၎တို႔သည္ လုံးဝ သင့္ေလ်ာ္ေသာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈကို အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာအရာတစ္ခုအျဖစ္ လွည့္ေျပာင္းပစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ မေကာင္းမႈမဟုတ္သေလာ။ ဤမွ်ဆိုးယုတ္ေသာသူ တစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္သေလာ။ လုံးဝ နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ၎တို႔အေပၚ ျဖစ္ပ်က္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေတြးေခၚပုံကို မလိမ့္တပတ္လုပ္လိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ လွည့္ပတ္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ စဥ္းစားသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ သဘာဝအားျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ ဆိုးယုတ္ေသာေၾကာင့္၊ အႏွစ္သာရတြင္ ဆိုးယုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရသည္ အဓိကအားျဖင့္ ဆိုးယုတ္မႈျဖစ္သည့္အျပင္၊ ၎တို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းမႈက ေနာက္ကလိုက္သည္။ ဤအရာတို႔သည္ ၎တို႔၏ အဓိက စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ားျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္တို႔၏ မေကာင္းေသာသဘာဝသည္ ၎တို႔ကို မည္သည့္အရာကိုမဆို မွန္ကန္စြာ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းကို ပိတ္ပင္တားဆီးသည္။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ အရာရာကို လိုရာဆြဲေျပာၿပီး အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲသည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္အကြၽံျပဳလုပ္သည္။ စကားကပ္ေျပာသည္။ အမႈအရာမ်ားကို မွန္ကန္စြာ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၂- ရာထူးဂုဏ္သိမ္ မရွိေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာအခါ ၎တို႔က ေနာက္ဆုတ္ခ်င္ၾကသည္) ကြၽန္မတာဝန္နဲ႔ ကြၽန္မ ေကာင္းခ်ီးခံရမခံရဆိုတာက ခြဲလို႔မရေအာင္ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လို ျပဳမူေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ရာထူးတိုးခံရၿပီး ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ကြၽန္မျမင္တဲ့တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ရတာက ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ အခြင့္အေရးပိုရွိတဲ့သေဘာပဲလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အထုတ္ခံရတာ၊ အေသးအဖြဲလို႔ ကြၽန္မျမင္တဲ့ တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ရတာက ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ အခြင့္အေရးသိပ္မရွိဘူးလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီမွားေနတဲ့ အျမင္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မတာဝန္ကို ေျပာင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက တကယ္ကို အထိမခံျဖစ္ၿပီး အေတြးလြန္ေနတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ မခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ဂ႐ုမစိုက္ရင္ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ေကာင္းခ်ီးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အားလုံး ဆုံးရႈံးရမွာကို ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းမွာ ေကာင္းခ်ီးေတြကို အရာအားလုံးအထက္မွာ ထားခဲ့တယ္။ ဒီေျပာင္းေ႐ႊ႕မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ပထမဆုံးအေတြးက ဒါဟာရာထူးတိုးတာလား၊ ခ်တာလားဆိုတာပဲ။ ပိုနိမ့္တဲ့ရာထူးျဖစ္တဲ့ပုံစံရွိရင္ ကြၽန္မက ရာထူးခ်ခံရတယ္၊ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး အထုတ္ခံရတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး အေသးအဖြဲကိစၥတစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်ရႈံးသူအျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးေတြကို အရမ္းတပ္မက္လြန္းတယ္။ လူေတြရဲ႕တာဝန္ေတြကို ေျပာင္းလဲတာက အသင္းေတာ္အတြက္ လုံးဝ သာမန္ပါပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ ဒါက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ၊ အစြမ္းအစ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈကို အေျခခံတယ္။ ဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အက်ိဳးျဖစ္ေစမယ္။ တစ္ခါတေလမွာ တာဝန္အေပၚ သူတို႔ရဲ႕သေဘာထားမွာ ျပႆနာတစ္ခုရွိၿပီး သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းမွာ အသက္ရွင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔တာဝန္ကို ေျပာင္းလဲျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သုံးသပ္ၿပီး သိျမင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားေရွ႕ကိုလာႏိုင္ၿပီး ဘုရားထံမွာ ေနာင္တရႏိုင္တယ္။ လမ္းမွားကို မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ႀကီးျမတ္တဲ့ ကယ္တင္ျခင္းပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ ဒါက အလုပ္က လိုအပ္တဲ့အရာပဲ။ သင့္ေတာ္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြကို မွန္ကန္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က အလုပ္လိုအပ္ခ်က္ေတြအရ သြားေနတာပါ။ အေထြေထြကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္တာကို ျမင္ရတာက ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ကို ခက္ခဲပင္ပန္းတယ္။ သူက ကြၽန္မ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ ကိုက္တဲ့တာဝန္တစ္ခုကို ကြၽန္မကိုေပးခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မကို အသုံးျပဳႏိုင္ေအာင္ေပါ့။ ဒါက ေကာင္းတဲ့အရာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သဘာဝအရကို ဆိုးယုတ္ၿပီး ေကာက္က်စ္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးခံရဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနတယ္။ ေကာင္းခ်ီးခံရဖို႔ျဖစ္ပ်က္တဲ့အရာေတြကို ဆက္စပ္တယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြကို လွည့္ပတ္ၿပီးျမင္တယ္။ ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထုတ္ပယ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေျပာင္းလိုက္တာလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဘယ္ေလာက္ အဓိပၸာယ္မရွိသလဲ။ ကြၽန္မမွာ ဘုရားကိုဆန္႔က်င္တဲ့ အယူအဆမွားေတြ၊ ခုခံမႈေတြကို ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို ဘယ္လိုသင္ယူၿပီး ဝင္ေရာက္ႏိုင္မွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မ နည္းနည္းေနာင္တရသြားတယ္။ မျမင္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို မလိုက္စားတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ကြၽန္မ ဒီလိုဆက္ၿပီး မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္တြန္းအားကို လက္လြတ္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္ျပင္ဆင္တဲ့ ဘယ္အေျခအေနမဆိုမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူမ်ား ကယ္တင္ခံရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၌ အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ ၎တို႔၌ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိမရွိက အဓိကျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ ဤအခ်က္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ပိုင္ဆိုင္ေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိၾကသည္။ ၎တို႔ ဤအခ်က္ကို ဆန႔္က်င္သည့္အခါ၊ ဖယ္ရွားခံရလိမ့္မည္။ သင္တို႔၏ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္က ‘ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး ဆူပူလွ်င္ပင္၊ ကြၽန္ုပ္ကို ျငင္းပယ္ၿပီး ကယ္တင္မည္ မဟုတ္လွ်င္ပင္၊ ကြၽန္ုပ္ မည္သည့္ မေက်နပ္ခ်က္မွ် ရွိဦးမည္ မဟုတ္ေပ။ ကြၽန္ုပ္သည္ ႏြား၊ သို႔မဟုတ္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရင္း၊ အဆုံးထိတိုင္ ကြၽန္ုပ္ ဆက္၍ အေစခံသြားမည္ ျဖစ္သည္’ ဟု ေျပာသည္။ ထိုအရာအားလုံးက ၾကား၍ေကာင္းေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤအရာကို သင္ အမွန္တကယ္ စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္စြမ္း ရွိသေလာ။ သင္သည္ ထိုသို႔ေသာ ဝိေသသလကၡဏာႏွင့္ သႏၷိဌာန္တို႔ အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္လွ်င္၊ သင့္ကို ငါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္မည္။ သင္၌ ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေပသည္။ သင္၌ ဤဝိေသသလကၡဏာ မရွိလွ်င္၊ သင္သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ မရွိလွ်င္၊ သင္၏အေစခံမႈသည္ အဆုံးထိတိုင္ တည္တံ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အေပၚ မည္သို႔ ျပဳမူမည္ကို သင္သိပါသေလာ။ သင္ မသိေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို မည္သို႔ စမ္းသပ္မည္ကို သင္သိပါသေလာ။ ဤအရာကိုလည္း သင္မသိေခ်။ သင္၌ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခု၊ အေရးႀကီးေသာအခ်က္တစ္ခု၊ မွန္ကန္ေသာ လိုက္စားျခင္း နည္းလမ္းတစ္ခုတို႔ မရွိဘဲ၊ သင္၏ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ စံႏႈန္းတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ မကိုက္ညီလွ်င္၊ ဆုတ္ဆိုင္းမႈ၊ က်ရႈံးမႈ၊ သို႔မဟုတ္ စမ္းသပ္မႈႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းတို႔ကို သင္ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္အခါ၊ သင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထိုအေျခအေနတြင္ သင္သည္ အႏၲရာယ္ရွိလိမ့္မည္။ သင္၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔က မည္သည့္အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္သနည္း။ သင္က ‘ဤေဒသနာမ်ားအားလုံးကို ကြၽန္ုပ္ၾကားၿပီးျဖစ္သည္။ သမၼာတရားအခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္ုပ္ အမွန္တကယ္ နားလည္သည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းကို ကြၽန္ုပ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရျခင္း မရွိေသးေပ။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္ုပ္ စိတ္မေက်နပ္ေစရေသးေပ။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို မေထာက္ခံဘဲ၊ အဆုံး၌ ကြၽန္ုပ္ကို စြန႔္ပစ္ကာ၊ အလိုမရွိေတာ့လွ်င္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရား ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို အျပစ္ေပးၿပီး စီရင္လွ်င္ပင္၊ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္ုပ္ စြန႔္ခြာမည္ မဟုတ္ေခ်။ ကြၽန္ုပ္ မည္သည့္ေနရာကို သြားပါေစ၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ထာဝရ ယုံၾကည္မည္ ျဖစ္ၿပီး ႏြားတစ္ေကာင္၊ သို႔မဟုတ္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ကြၽန္ုပ္ အလုပ္လုပ္ရလွ်င္ပင္ ေနာက္လိုက္ျခင္းကို မည္သည့္အခါမွ် ရပ္မည္ မဟုတ္။ ကြၽန္ုပ္၏ အဆုံးသတ္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ုပ္ ဂ႐ုမစိုက္’ ဟု ေျပာလွ်င္၊ ဤအရာက သင္၏ သႏၷိဌာန္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္လွ်င္၊ ေကာင္းေပသည္။ သင္သည္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္တို႔သည္ ဤသႏၷိဌာန္ မရွိဘဲ၊ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အခါမွ် မေတြးေတာလွ်င္၊ သင္တို႔၏ ဝိေသသလကၡဏာတြင္လည္းေကာင္း၊ သင္၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔တြင္လည္းေကာင္း ျပႆနာ ေသခ်ာေပါက္ ရွိေနေလသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုံးဝ လုပ္ေဆာင္ေပးလိုျခင္း မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သင္လုပ္သမွ်မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၌ အားထုတ္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားျခင္းအတြက္ မည္သည့္ေကာင္းခ်ီးကို ရရွိမည္ကို သင္၏စိတ္ထဲတြင္ အစဥ္သျဖင့္ တြက္ခ်က္ေနသည္။ သင္လုပ္သမွ်သည္ ဤအရာမ်ားကို တြက္ခ်က္ေနျခင္း ျဖစ္လွ်င္၊ သင့္အတြက္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ဖို႔ အလြန္ ခက္ခဲလိမ့္မည္။ သင္ ကယ္တင္ခံရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိသည္ သင္၌ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိမရွိေပၚတြင္သာ မူတည္သည္။ သင္သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ကို မပိုင္ဆိုင္ပါက၊ ဘုရားသခင္သည္ နတ္ဆိုးမ်ားႏွင့္ လူ႔တိရစာၦန္မ်ားကို မကယ္တင္သည့္အတြက္၊ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရရန္ မထိုက္တန္ေပ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္၊ သင္သည္ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွ်င္၊ သမၼာတရားကို နားလည္ျခင္း၌ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သင့္အား ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး လမ္းျပလိမ့္မည္ျဖစ္ကာ စမ္းသပ္မႈႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းမ်ားစြာကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံဖို႔ႏွင့္ စုံလင္ေစျခင္းခံရဖို႔ ျဖစ္ေစသည့္ အေျခအေနမ်ားကို သင့္အတြက္ ဖန္တီးေပးလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း လမ္းေၾကာင္းကို သင္ မေ႐ြးခ်ယ္ဘဲ၊ အႏၲိခရစ္ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွ်င္၊ ဝမ္းနည္းပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို စမ္းသပ္ၿပီး စစ္ေဆးလိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ စစ္ေဆးျခင္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင့္ကို တစ္ခုခု ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ညည္းညဴလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သင္ စမ္းသပ္ျခင္းခံရသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္ကို စြန႔္လႊတ္လိမ့္မည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ သင္၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔သည္ အသုံးတည့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သင္ ဖယ္ရွားခံရလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိသည့္ လူမ်ားကို မကယ္တင္ေပ။ ဤသည္မွာ အနိမ့္ဆုံး စံႏႈန္းျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တာက ကြၽန္မကို တကယ္စဥ္းစားမိေစတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ေျပာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မမွာ ကယ္တင္ျခင္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လုံးဝ မရွိလုနီးပါး ခံစားမိတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ အာခံၿပီး ေစာဒကတက္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္မေက်နပ္ခ်က္ကို ရင္ဖြင့္ဖို႔ ဒါကို အသုံးျပဳတယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ကို လူ႔သဘာဝနဲ႔ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္။ အေျခခံအက်ဆုံး အသိတရားကိုေတာင္ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးခံရဖို႔ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္စီးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္ေတာ့တဲ့သူေတြလိုပဲ။ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ၊ ဆႏၵေတြကို နားလည္ေစၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ အက်ည္းတန္၊ ဆိုးယုတ္တဲ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ေစတဲ့ ဘုရားရဲ႕ အခ်ိန္မီ ဉာဏ္အလင္းေပးလမ္းျပမႈေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္က်ရႈံးသြားမလဲဆိုတာ မေတြးရဲစရာပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုံးဝ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘဲ အဆုံးမွာ ဘုရားသခင္က ထုတ္ပယ္တာကို ခံရမွာပဲ။ ဒီျဖစ္ႏိုင္ေျခကို စဥ္းစားရတာ ေၾကာက္စရာပဲ။ လူေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈမွာ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္အျမင္နဲ႔အားထုတ္ျခင္းက ဘယ္ေလာက္အေရးပါတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားကို တကယ္ရွာေဖြတဲ့သူေတြက သူတို႔တာဝန္မွာ စစ္မွန္႐ိုးသားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ တာဝန္မွာ ေကာင္းခ်ီးေတြကို မေတာင္းဆိုဘူး။ သူတို႔က ေကာင္းတဲ့ရလဒ္နဲ႔ ပန္းတိုင္မရွိဘဲနဲ႔ေတာင္ အေစခံဖို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးစုံရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြကို ေတာင့္ခံဖို႔အတြက္ ဒီလိုစ႐ိုက္လကၡဏာမ်ိဳးက လိုအပ္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကိုလည္း ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘယ္တာဝန္ကိုပဲ ကြၽန္မ ထမ္းေဆာင္ပါေစ နာခံဖို႔၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာရွိတဲ့ မသန္႔စင္မႈေတြကို သန္႔စင္ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။

တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ေနတုန္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္တယ္။ အဲဒီအပိုဒ္က ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားရဲ႕ စံႏႈန္းေတြအေပၚ လက္ေတြ႕က်က်နားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ေပးခဲ့ပါတယ္။ “ကယ္တင္ခံရျခင္းသည္ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသည္ကို လူမ်ားစြာတို႔က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မ်ား ပို၍ ယုံၾကည္ေလ၊ ၎တို႔ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္ေလဟု လူအခ်ိဳ႕က ယုံၾကည္ၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕ကမူ ဝိညာဥ္ေရးရာ အယူဝါဒမ်ား ၎တို႔ ပိုနားလည္ေလ၊ ၎တို႔ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္ေလဟု ယုံၾကည္ၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕က ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ ေသခ်ာေပါက္ ကယ္တင္ျခင္းခံရမည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ဤအရာ အားလုံးသည္ လူသား၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ဤအရာ၏ အဓိကေသာ့ခ်က္မွာ ကယ္တင္ျခင္းသည္ အဘယ္အရာကို ဆိုလိုေၾကာင္း လူမ်ားနားလည္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ခံရဖို႔ဟူသည္မွာ အဓိကအားျဖင့္ စာတန္၏စြမ္းအားမွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ အျပစ္မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ထံသို႔ စစ္မွန္စြာ ျပန္လွည့္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို နာခံဖို႔တို႔ကို ဆိုလိုသည္။ အျပစ္ႏွင့္ စာတန္၏ စြမ္းအားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ သင္သည္ အဘယ္အရာကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္နည္း။ သမၼာတရား ျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို ရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားစြာျဖင့္ ျပင္ဆင္ရမည္၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္ၿပီး သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရမည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ၎တို႔ ကယ္တင္ျခင္း ခံရႏိုင္သည္။ အၾကင္သူက ကယ္တင္ခံရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိသည္ ဘုရားသခင္ကို မည္မွ် ၾကာေအာင္ယုံၾကည္ခဲ့သည္၊ မည္မွ် အသိပညာရွိသည္၊ မည္မွ် ဆင္းရဲဒုကၡခံသည္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔သည္ ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အားသာခ်က္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ လူတစ္ဦးအေနျဖင့္ သမၼာတရားကို ရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ သင္သည္ သမၼာတရားမည္မွ်ကို စစ္မွန္စြာ နားလည္ၿပီးျဖစ္သနည္း။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မည္မွ်က သင္၏ဘဝ ျဖစ္လာၿပီး ျဖစ္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား အားလုံးထဲမွ သင္သည္ မည္သည့္အရာကို ဝင္ေရာက္မႈ ရရွိၿပီးျဖစ္သနည္း။ သင္၏ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္မ်ားအေတာအတြင္းတြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္း မည္မွ်ကို သင္စြမ္းေဆာင္ ရရွိၿပီးျဖစ္သနည္း။ သင္မသိပါက၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ စစ္မွန္မႈ တစ္ခုတေလထဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းကို သင္ စြမ္းေဆာင္ ရရွိၿပီးျခင္း မရွိပါက၊ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေပ။ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္) လူတစ္ေယာက္ ကယ္တင္ခံရႏိုင္သလားဆိုတာက သူ႔တာဝန္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကယ္တင္ျခင္းဆိုတာ သမၼာတရားကို သူတို႔ရသလား၊ အျပစ္တရားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို စြန္႔ပစ္သလား၊ ဘုရားကို အမွန္တကယ္ နာခံသလားဆိုတာနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္းက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိုက္စားမႈနဲ႔ သူေလွ်ာက္တဲ့လမ္းအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဘုရားက ေျဖာင့္မတ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဘက္မလိုက္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အစြမ္းအစ၊ တာဝန္က ဘာပဲျဖစ္ပါေစ သူက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈကို အာ႐ုံစိုက္သေ႐ြ႕ သူဟာ သမၼာတရားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သင္ယူႏိုင္တယ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို စြန္႔ပစ္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္းခံရႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မအရင္က သိခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔က လိုက္စားတဲ့ေနရာမွာ အာ႐ုံစိုက္ပုံရတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူတို႔ မိတ္သဟာယက ေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔က ေသခ်ာေပါက္ ကယ္တင္ျခင္းခံရမွာပဲလို႔ ကြၽန္မ တြက္မိတယ္။ သူတို႔ကို ကြၽန္မက အရမ္းေျမႇာက္စားၿပီး အထင္ႀကီးတယ္။ ကြၽန္မ အံ့ၾသသြားရတာက ေနာက္ပိုင္းမွာသူတို႔က အႏၲိခရစ္လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ ေဖာ္ထုတ္ခံရတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အရမ္းတက္ႂကြတဲ့ပုံစံရွိၿပီး သူတို႔မိတ္သဟာယက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးက အယူဝါဒေတြပဲ။ သူမ်ားေတြကို အထင္မွားေစဖို႔ ပုံရိပ္အတုအေယာင္ပဲ။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူတို႔က နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္ကို လိုက္ေနတာ၊ ဘာလက္ေတြ႕အလုပ္မွ မလုပ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းကို တည္ေထာင္ေနတာ။ ရလဒ္အေနနဲ႔ အသင္းေတာ္အလုပ္က အရမ္းအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေတြက အထုတ္ခံရတယ္။ အထင္ႀကီးစရာမဟုတ္တဲ့ ပုံမွန္တာဝန္ေတြကိုထမ္းေဆာင္ေပမဲ့ သမၼာတရားအေပၚ လိုက္စားျခင္းကို အာ႐ုံစိုက္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအမ်ားႀကီးကိုလည္း ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါမွာ သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈတခ်ိဳ႕ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သုံးသပ္ၿပီး သိျမင္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ သမၼာတရားကို တကယ္မလိုက္စားဘဲနဲ႔ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈထဲကို မဝင္ေရာက္ရေသးဘူး။ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ကြၽန္မတာဝန္ေျပာင္းလဲမႈနည္းနည္းေလးရင္ဆိုင္ရၿပီး ကြၽန္မက ဘာနာခံမႈမွမရွိဘဲ အထင္လြဲတာ၊ နစ္နာတာေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားကို လိုက္စားတာ၊ လက္ေတြ႕လုပ္တာကို အာ႐ုံမစိုက္ဘဲနဲ႔ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ အဆုံးသတ္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ေသခ်ာေပါက္ လက္ဗလာျဖစ္ေနၿပီး အထုတ္ခံရမွာပဲ။

ကြၽန္မတာဝန္က ဒီေျပာင္းလဲမႈေတြကို ျဖတ္သန္းရတာေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ေကာက္က်စ္၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နည္းနည္းနားလည္လာတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက မေျပာင္းလဲတာကိုလည္း ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းက သူ႔တာဝန္နဲ႔ မသက္ဆိုင္တာကို သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အဓိကက်တာက သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္သလား၊ အသက္စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲသလား၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံသလားဆိုတာပဲ။