ယိဖန္၊ ေဟနန္စီရင္စု

ယခင္က၊ ကြၽန္မသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းကာ၊ သုတႂကြယ္ၿပီး စကားေျပာေကာင္းေသာ လူတို႔ကို အထူးသျဖင့္ အထင္ႀကီးေလးစားမႈ ထားရင္း၊ လူတို႔ကို သူတို႔၏ အသြင္အျပင္မ်ားအားျဖင့္ ကြၽန္မ အကဲျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔က စဥ္းစားတတ္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို နားလည္ေပးရာတြင္ ေတာ္ၾကကာ၊ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေကာင္းမြန္ၿပီး ၾကင္နာၾကသည္ဟု ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ လတ္တေလာတြင္မွ၊ လက္ေတြ႕အရွိတရားက ၎ဘာသာ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ ဤအဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ ေတြးေခၚပုံကို ျပဳျပင္ရန္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ေနဝင္ခ်ိန္ေရာက္လုလု တစ္ညတြင္၊ ကြၽန္မ၏ ဧည့္ခံမိသားစုဆီ ကြၽန္မ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ျပန္ေရာက္ခ်င္း၊ ဝတ္စုံတစ္စုံ ႏွင့္ သားေရဖိနပ္ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ အခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူ၏ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာရွိၿပီး ပညာရွင္ဆန္ေသာ ဟန္ပန္ကို ေပၚလြင္ေစသည့္ သားသားနားနား ျပဳလုပ္ျပင္ဆင္ထားေသာ မ်က္မွန္တစ္စုံကို သူ တပ္ထားေလသည္။ ကြၽန္မ၏ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသမီးမွာ အစ္မႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး၊ ထိုလူငယ္က သူ၏ သားျဖစ္ၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕၏ အစိုးရ ျမဴနီစီပယ္ဌာနတြင္ အရာရွိတစ္ဦးအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနသည္ဟု ကြၽန္မကို အသိေပးခဲ့ပါသည္။ သူက အလြန္ ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ ဝတ္စားထားၿပီး၊ စကားေျပာပုံ ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို ျပဳမူ ေနထိုင္ပုံ တို႔သည္ အလြန္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာရွိသည့္ ေကာလိပ္ဘြဲ႕ရတစ္ဦး အျဖစ္ အမ်ားက လက္ခံထားၾကသည္။ အစိုးရျမဴနီစီပယ္ဌာနတြင္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ ေသာ အလုပ္တစ္ခု သူရွိေလသည္။ ကြၽန္မမွာ ကြၽန္မ၏ မိသားစု ေငြေရးေၾကးေရး ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရသည့္အတြက္၊ ဤအရာအားလုံးက ကြၽန္မကို အလြန္အမင္း အားက် ေစေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းၿပီး ပညာရွင္ဆန္မႈတို႔ရွိသည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ ျမင္ရသည္မွာ အမွန္တကယ္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ- “အရမ္းယဥ္ေက်းၿပီး အဆင့္အတန္းနဲ႔ ရည္မြန္မႈ ဒီေလာက္ျမင့္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က ေသခ်ာေပါက္ ေဖာ္ေ႐ြတတ္ၿပီး အၾကင္နာတရားရွိသလို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာပဲ” ဟု မိမိဘာသာ ေတြးမိခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္ ထိုအေတြးျဖင့္၊ သူႏွင့္အတူ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးဖို႔ ကြၽန္မ စတင္ႀကိဳးစားခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ၏ တုန႔္ျပန္မႈမွာ ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အရာမ်ားႏွင့္ အေတာ္ေလး ဆန႔္က်င္ေနခဲ့သည္။ သူ မေက်မနပ္ ထလိုက္ၿပီး၊ “ဒီေနရာက ခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြား။ အခုခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားရင္၊ က်ဳပ္ရဲကိုေခၚလိုက္မယ္” ဟု ေအာ္ဟစ္ရင္း စားပြဲေပၚ သူ၏လက္သီးကို ေဆာင့္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေျပာဆိုရင္းျဖင့္၊ သူ၏ဆဲလ္ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္း သူထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ၁၁၀ ကို စတင္ ႏွိပ္ေလေတာ့သည္။ ကြၽန္မ အလြန္အမင္း မွင္တက္မိခဲ့ၿပီး ေနာက္ဘာလုပ္ရမည္ကို မသိခဲ့ပါ။ ည ၁၁ နာရီ ထိုးေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယခု ကြၽန္မ ထြက္သြားလွ်င္ မည္သည့္ေနရာသို႔ သြားရမည္နည္း။ ထို႔ေနာက္တြင္ပင္၊ အစ္မႀကီးက “ေနာက္က်ေနၿပီ၊ သူ မနက္ျဖန္က်မွ သြားလို႔ရပါတယ္” ဟု သူမ သားကို ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုရင္း အကူအညီေပးခဲ့သည္။ ထိုေနရာတြင္ ကြၽန္မ တစ္ည ေနဦးမည္ကို သူ သိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္၊ ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္လာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မကို သက္သက္ တံခါးအျပင္ဖက္သို႔ တြန္းဖယ္ရင္း၊ “တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အစိုးရက ဘုရားသခင္ကို လူေတြ ယုံၾကည္တာကို ခြင့္မျပဳတဲ့ ဘုရားမဲ့အစိုးရပဲ။ အစိုးရဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္လုပ္ေနၿပီး ျပည္သူ႔ရံပုံေငြ အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ငါက ငါ့အိမ္မွာ သာသနာျပဳတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုေနခြင့္ေပး လို႔ရမွာလဲ။ ဒီက အခု ထြက္သြားပါ” ဟု တြန္းထိုးေနစဥ္ ေအာ္ပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ေဒါသတႀကီး ကြၽန္မ၏ စက္ဘီးကို သူေကာက္ယူလိုက္ၿပီး၊ ကြၽန္မဆီ တည့္တည့္ ပစ္ေပးလိုက္ကာ ကြၽန္မႏွင့္ ကြၽန္မစက္ဘီးကို တံခါးအျပင္ဘက္သို႔ တြန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။ အစ္မႀကီးက အျခား ဧည့္ခံမိသားစုအိမ္တစ္အိမ္ဆီ ကြၽန္မကို ေခၚသြားရန္ အႀကံျဖင့္ ကြၽန္မေနာက္မွ လိုက္လာခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔သားက ခြင့္မျပဳဘဲ သူ႔ကို အထဲကိုဆြဲေခၚၿပီး တံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္ပါသည္။ “မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ညဥ့္နက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ကိုသြားဖို႔ နင္ေမွ်ာ္လင့္တာလဲ” ဟု သူမ ေအာ္ေနသည္ကို ကြၽန္မ ၾကားခဲ့ရသည္။ “သူသြားတဲ့ေနရာ သြားပါေစေပါ့။ သူ႔ဘုရားရဲ႕ အကာအကြယ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာ ဘာမွမလိုဘူး မဟုတ္လား” ဟု သူမကို အထဲဆြဲေခၚရင္းႏွင့္ သူျပန္ေအာ္ခဲ့ေလသည္။

ညေကာင္းကင္ယံက မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ၾကယ္မ်ားကို ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္းႏွင့္ အေဝးေျပးလမ္းမေပၚတြင္ ကားမ်ားက တစ္ေဝါေဝါ ေမာင္းႏွင္လ်က္၊ ကြၽန္မဝမ္းနည္းၿပီး စိတ္ႏွလုံးက ေလးလံလာခဲ့သည္။ “မင္းက ငါ့ကို မင္းအိမ္မွာ မေနေစခ်င္ရင္ ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အစ္မႀကီးက ငါ့ကို တစ္ျခားမိသားစုအိမ္ကို ေခၚသြားေပးမွာကို တားဖို႔ ဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး။ ဘာလို႔မ်ား မင္းက အရမ္း လူမဆန္ရတာလဲ၊ အရမ္း ရက္စက္ရတာလဲ။ သူေတာင္းစား တစ္ေယာက္ေတာင္ ဒီလိုအဆက္ဆံ မခံရသင့္ဘူး။ တစ္ျခား အိမ္ရွင္မိသားစု ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာ ငါမသိဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ သြားစရာမရွိဘဲ ငါ ေသာင္တင္ေနၿပီ။ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ” ဤအေတြးမ်ား ကြၽန္မေခါင္းထဲ တရစပ္ဝင္လာရင္းျဖင့္၊ ကြၽန္မ၏ မ်က္လုံးမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေလသည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္၊ အစ္မႀကီး သား၏ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္း၊ အသိပညာႏွင့္ ရည္မြန္ယဥ္ေက်းျခင္းတို႔အေပၚ ကြၽန္မထံတြင္ ရွိခဲ့သည့္ ေကာင္းမြန္ေသာ အထင္ႀကီးခဲ့ျခင္းက လုံးဝ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ေဒသနာတစ္ခုကို ကြၽန္မ ေတြးမိခဲ့သည္။ “ဘုရားသခင္ကို အာခံတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ လူေကာင္းေတြလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေခၚလို႔ရမွာလဲ။ လူသားဟာ စာတန္အားျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီးကတည္းက၊ အေယာင္ေဆာင္ ရာမွာနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဘဝရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႔ ဖုံးရာမွာ ကြၽမ္းက်င္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အျပင္ပန္းမွာ သူက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေပမယ့္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ နတ္ဆိုး သဘာဝက ထုတ္ေဖာ္ျပခံရတယ္။ ဒါကို လူအမ်ားႀကီးက နားမလည္ၾကပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ အျခားသူေတြရဲ႕ အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းလိမၼာေသာ အေသးစိတ္ အျပဳအမူ ေတြ အားျဖင့္ မၾကာခဏ မျမင္မကန္းနဲ႔ အ႐ူးလုပ္ခံရတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ အမႈေတာ္က လူကို အေကာင္းဆုံး ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားမရွိတဲ့သူေတြက သူေတာင္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔စပ္လ်ဥ္းၿပီး သမၼာတရားကို နားလည္သူေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ သမၼာတရားကို နားမလည္သူေတြက ဘယ္အရာကိုမဆို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္သလို အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ရႈေထာင့္ အျမင္ေတြက အဓိပၸါယ္မဲ့ပါတယ္။” (အထက္အရပ္မွ မိတ္သဟာယျပဳျခင္း) ဤစကားမ်ားသည္ ကြၽန္မကို အသိစိတ္ ျပန္ဝင္ေစခဲ့သည္။ အမွန္ပင္၊ ထိုမိတ္သဟာယက အံကိုက္ မွန္ပါသည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသူအားလုံးသည္ ဟန္ေဆာင္ရာတြင္ ေတာ္ၾကၿပီး၊ အျပင္ပန္းတြင္ သူတို႔က ရည္မြန္ၿပီး ယဥ္ေက်းပုံရေသာေၾကာင့္သာ၊ အႏွစ္သာရတြင္ ေကာင္းမြန္ၾကသည္ဟု မဆိုလိုပါ။ သမၼာတရားကို ခ်စ္ၿပီး လက္ခံႏိုင္သူတို႔သာ ေကာင္းမြန္ၾကသည္၊ ၾကင္နာစိတ္ရွိသည့္ လူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးက အျပင္ပန္းတြင္ သေဘာေကာင္း ပုံရေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို အသိအမွတ္မျပဳ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပေသာ သမၼာတရားမ်ားကို လက္မခံသည့္အျပင္၊ ဆန႔္က်င္ျခင္း၊ စိတ္အႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္းႏွင့္ မုန္းတီးျခင္းငွာ တတ္စြမ္းႏိုင္လွ်င္၊ သူတို႔ကို လူေကာင္းမ်ားဟု ေခၚ၍မရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မသည္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးႏွင့္ ေလာကီေရးရာ ေလာကအျမင္တို႔ကို အသုံးျပဳၿပီး လူတို႔ကို အကဲျဖတ္ခဲ့သည္။ အသိပညာ၊ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းျခင္းရွိသူတို႔ကို အစဥ္သျဖင့္ လူစိတ္ရွိသည္၊ စဥ္စားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို နားလည္တတ္သည္ဟု ကြၽန္မ အၿမဲ ေတြးခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အျမင္ထက္ ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိသည့္အရာ မရွိေတာ့ပါ။ အခ်ိဳ႕သည္ အျပင္ပန္းတြင္ ယဥ္ေက်းၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္ရွိသည္ဟု ထင္ရႏိုင္ေသာ္လည္း၊ စိတ္ထဲတြင္ သူတို႔သည္ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး မုန္းတီးၾကကာ၊ တစ္ဦးဦးက ဘုရားသခင္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းကို ေျပာလိုက္သည့္အခိုက္တြင္ ၎တို႔က ရန္သူမ်ားျဖစ္သည့္အလား သူတို႔ထံမွ အထိန္းအကြပ္မဲ့သည့္ ေဒါသူပုန္ထျခင္းက တစ္ဟုန္ထိုးထြက္လာသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔သည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လမ္းေၾကာင္းကိုပင္ လိုက္ၾကကာ၊ ဘုရားသခင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူတို႔ကို ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ၾကေၾကာင္းကို ကြၽန္မ လုံးဝ မသိခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ ဆုံခဲ့ရသည့္ ဤအစိုးရဝန္ထမ္းသည္ အလြန္ျပည့္စုံသည့္ နမူနာ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အေပၚယံတြင္ သူက ႏွစ္လိုဖြယ္ျဖစ္သည္၊ စကားေျပာေကာင္းၿပီး၊ ယဥ္ေက်းေသာ္လည္း၊ ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္းအရာကို ကြၽန္မ ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳက္နက္ သူသည္ အလြန္ေဒါသထြက္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္ လူတို႔ကို သူက ရႈတ္ခ်ၿပီး ေမာင္းထုတ္ကာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ရန္လိုသည့္ သူ၏ ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝကို လုံးဝ ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ေလသည္။ ဤအမွန္တရားမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါတြင္၊ လူတို႔ကို အျပင္ပန္းတြင္ရွိသည့္အရာအားျဖင့္သာ အကဲျဖတ္ရမည္မဟုတ္သည္ကို ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ရသည္။ အဓိကအရာမွာ၊ ဘုရားသခင္အေပၚႏွင့္ သမၼာတရားအေပၚ သူတို႔၏ သေဘာထားမ်ားကို ၾကည့္ရန္ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို သူတို႔ မခ်စ္၊ လက္မခံလွ်င္၊ ၎တို႔၏ ကြၽမ္းက်င္မႈ သို႔မဟုတ္ အဆင့္အတန္း မည္မွ်ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ၊ အျပင္ပန္းတြင္ သူတို႔ မည္မွ် အထင္ႀကီးစရာျဖစ္ပါေစ၊ သူတို႔ မည္မွ် ယဥ္ေက်းပါေစ၊ သူတို႔ အမွန္တကယ္ မေကာင္းျမတ္ၾကေသးပါ။

ဤအေတြ႕အႀကဳံမွတစ္ဆင့္ ကြၽန္မသည္ လူတို႔ကို ၎တို႔၏ အႏွစ္သာရအားျဖင့္မဟုတ္ဘဲ၊ အသြင္အျပင္အားျဖင့္ ကြၽန္မ အကဲျဖတ္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ရသည္။ ဤအေတြ႕အႀကဳံက သမၼာတရားကို နားလည္ျခင္းမရွိဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘုရားသခင္ေနာက္ ကြၽန္မ လိုက္ေနမိခဲ့သည္ကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အမႈအရာမ်ားအေပၚ ကြၽန္မ၏ အျမင္မွာ စစ္မွန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ကခု မႀကဳံခဲ့ရသလို၊ လူတို႔ကို မည္သို႔ ထိုးထြင္းသိျမင္ရမည္ကို ကြၽန္မ မသိပါ။ အမႈအရာမ်ားကို ကြၽန္မ လုံးလုံးလ်ားလ်ား နားမလည္သလို၊ ကြၽန္မ၏ ဝိညာဥ္အသက္တာမွာ သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မရင့္က်က္ပါ။ အနာဂတ္တြင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြလိုက္စားဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ႏွင့္အညီ လူမ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို ၾကည့္ဖို႔ သင္ယူကာ၊ အတြင္းရွိ ကြၽန္မ၏ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားအားလုံးကို အမွန္ျပင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇတျဖစ္လာဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ ကြၽန္မ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ပါမည္။