ရွင္းခ်ယ္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

အရင္တစ္ခါတုန္းက ဗီဒီယိုေတြကို စစ္တဲ့ အစ္မက ေျပာတယ္။ အခုေနာက္ပို္ငး ကြၽန္မလုပ္တဲ့ ဗီဒီယိုေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေတြက သိပ္မေကာင္းဘူးတဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူက ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕တယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက ဗီဒီယိုေတြလုပ္ေနတုန္းမွာ ပိုၿပီးေတာ့ အာ႐ုံစိုက္ရင္ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ႏိုင္တယ္၊ ဒါဆိုရင္ သူတို႔က ေနာက္က်မွ ျပန္ျပင္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး တဲ့။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ ပိုဂ႐ုစိုက္ၿပီး အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက ဟုတ္ကဲ့လို႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဒါေတြက တကယ့္ျပႆနာေတြဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတာ ငါ မေသခ်ာဘူး။ ငါက ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ အမွားေသးေသးေလးေတြကို ျပင္ဖို႔ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္အသုံးခ်ေနရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒါဆို ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ထြန္းမႈရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ ကြၽမ္းက်င္မႈက နည္းေနတာ။ အခု ဒီျပႆနာေတြကို ျပင္ဖို႔ ရွာရေဖြရဦးမယ္။ အေျဖရွာႏိုင္မယ္လို႔ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔လုပ္ေနမွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာ လုပ္စရာ ဗီဒီယိုေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ဒီျပႆနာေတြအကုန္လုံးကို ျပည့္စုံသြားေအာင္ ျပင္ဖို႔ ဘယ္မွာ အခ်ိန္ရွာရမွာလဲ။ ရွင္တို႔က ျပႆနာေတြကို သတိထားမိတဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မထက္ပိုကြၽမ္းက်င္ၿပီး ေတာ္တယ္။ ျပႆနာေတြကို ရွင္တို႔က ေတြ႕တဲ့အခါက်မွပဲ ကြၽန္မက ျပင္လို႔မရဘူးလား။ ဒီေလာက္ ဒုကၡမမ်ားပါဘူး” ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မအစ္မက သတိေပးတာေတြကို ပစ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ မေသခ်ာတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံရတိုင္းမွာ ဒါကို စဥ္းစားဖို႔၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွာဖို႔ကို အခ်ိန္၊ အားအင္အသုံးမခ်ခ်င္ဘူး။ ဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ စစ္တဲ့သူဆီမွာပဲ အၿမဲတမ္းထားလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္တယ္။ “ငါ့တာဝန္ကို ဒီလိုထမ္းေဆာင္ေနေတာ့ ငါက ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ေနတာလား” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မအသိစိတ္ကို ဒီလိုအျပစ္တင္တာေတြကို ဆင္ေျခေတြနဲ႔ အျမန္ ျပန္ခ်ဳပ္တည္းထားလိုက္တယ္။ “ငါက အလုပ္ကို ေရွ႕ဆက္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ ဒီလိုလုပ္ေနတာ။ ငါ့ကြၽမ္းက်င္မႈက နည္းေနရင္ သူမ်ားေတြကို ၾကည့္ခိုင္းမယ္။ ဒီျပႆနာေတြအေပၚမွာ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး မစဥ္းမစားနဲ႔ အခ်ိန္မျဖဳန္းပစ္ခ်င္ဘူး” ေပါ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မလုပ္တဲ့ ဗီဒီယိုေတြက မေသသပ္ဘူး၊ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုၿပီး စစ္တဲ့သူက ကြၽန္မကို ခဏခဏေျပာတယ္။ ဒါကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မက ဟုတ္ကဲ့ဆိုၿပီး ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တကယ္ လက္မခံဘူး။

အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဒီလို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေျပာမွပဲ သုံးသပ္မိသြားတာ။ “အစ္မဗီဒီယိုေတြမွာ ျပႆနာေတြ မ်ားလြန္းတယ္။ အစ္မ ျပင္ႏိုင္တာ ေသခ်ာတဲ့ဟာေတြကို မျပင္ဘူး။ ဒါေတြကို စစ္တဲ့ အစ္မကိုပဲ အလုပ္ကို တြန္းပို႔လိုက္တယ္။ အစ္မက တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ပုံစံက ေပါ့ဆၿပီး တာဝန္မသိတတ္ဘူး။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို စစ္ဖို႔ မၾကာဘူး။ ဒါေပမဲ့ အစ္မအလုပ္က အရမ္းကို မေသသပ္ေတာ့၊ ေတာ္ေတာ္သိသာတဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ မေျဖရွင္းေတာ့ အစ္မဗီဒီယိုေတြကို စစ္ဖို႔က ႏွစ္ဆပိုၾကာတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီထက္ေတာင္ ပိုၾကာေနတယ္။ ဒါ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္လို႔ မထင္ဘူးလား” တဲ့။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဒီလိုလည္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ “အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔က ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေစ့စပ္ရမယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားရမယ္။ လူတိုင္းက တာဝန္မသိတတ္ရင္ ျပႆနာတိုင္းကို တျခားတစ္ေယာက္ဆီပဲ တြန္းပို႔ေနရင္ သူ႔အတြက္ ဖိအားျဖစ္မယ္။ အလုပ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈအားလုံးလည္း ေႏွာင့္ေႏွးသြားမယ္” တဲ့။ အစေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ေျခေတြေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဒါကို ေထာက္ျပေနတာဟာ ဘုရားက ခြင့္ျပဳတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိေနတယ္။ ဗီဒီယိုေတြကို စစ္တဲ့အစ္မက ကြၽန္မကို သုံးေလးခါ သတိေပးေပမဲ့ ကြၽန္မက လုံးဝ စိတ္ထဲမထားတာကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီလိုေပါ့ဆတဲ့ သေဘာထားက တကယ္ကို ျပႆနာပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ သက္ေသခံခ်က္စာတစ္ေစာင္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကိုးကားထားတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြက ကြၽန္မေတာ္ကို ေတာ္ေတာ္လႈံ႕ေဆာ္ေပးတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ျခင္းဆိုသည္မွာ အဘယ္ကို ဆိုလိုသနည္း။ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားႏွင့္၊ သမၼာတရားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အရာ၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္တို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာအရာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ လူတို႔သည္ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိၾကျခင္းကို ဆိုလိုေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို မႏွစ္သက္ၾကေခ်။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဤအရာမ်ားကို အဖက္မလုပ္ၾကေပ။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ စိတ္မဝင္စားျခင္း သေဘာထားရွိၾကသည္။ ယင္းတို႔ကို အေရးမႀကီးဟု မွတ္ယူၿပီး ယင္းတို႔အေပၚ ႐ိုးသားစစ္မွန္ျခင္းမရွိဘဲ ၿပီးစလြယ္ျပဳၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ ယင္းတို႔အတြက္ တာဝန္မယူၾကေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ေျခာက္မ်ိဳးကို သိျခင္းကသာ စစ္မွန္ေသာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိျခင္းျဖစ္သည္) “ဘုရားသခင္သည္ လူမ်ား၏ညံ့ဖ်င္းေသာ အစြမ္းအစကို မမုန္းတီး၊ ၎တို႔၏မိုက္မဲမႈကို မမုန္းတီးသကဲ့သို႔ ၎တို႔၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိသည္ကိုလည္း သူမမုန္းေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ထဲ၌ အစက္ဆုပ္ဆုံးျဖစ္ေသာ အရာမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ လူမ်ားက သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္သည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ပါက ထိုတစ္ခ်က္တည္းေၾကာင့္ပင္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ေၾကာင့္ မည္သည့္အခါမွ် ဝမ္းေျမာက္မည္ မဟုတ္။ ဤသည္မွာ ေျပာင္းလဲ၍မရႏိုင္ေပ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္လွ်င္၊ သမၼာတရားကို မခ်စ္လွ်င္၊ သမၼာတရားအေပၚ သင္သည္ ဂ႐ုမစိုက္ေသာ သေဘာထားရွိၿပီး အထင္ေသးကာ ဂုဏ္ေမာက္သည့္အျပင္ တြန္းပင္တြန္းလွန္ကာ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ျငင္းပယ္လွ်င္ သင့္တြင္ ဤအျပဳအမူမ်ားရွိလွ်င္၊ ဘုရားသခင္က သင့္အား လုံးလုံး မုန္းတီးၿပီး သင္သည္ ကယ္တင္၍မရေတာ့ေအာင္ က်ရႈံးၿပီးျဖစ္သည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္သည့္တိုင္ အေတာ္အတန္ အစြမ္းအစနည္းၿပီး အသိအျမင္ မရွိလွ်င္၊ အနည္းငယ္ မိုက္မဲလွ်င္၊ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အမွားမ်ားျပဳလုပ္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ မရည္႐ြယ္လွ်င္၊ မိုက္မဲေသာအရာအနည္းငယ္ကိုသာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လွ်င္၊ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဘုရားသခင္၏ မိတ္သဟာယကို ၾကားနာရန္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး၌ လိုလားၿပီး သမၼာတရားကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးက ေတာင့္တလွ်င္၊ သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ဆက္ဆံရာတြင္ ထားရွိသည့္ သေဘာထားသည္ ႐ိုးသားစစ္မွန္ၿပီး ေတာင့္တျခင္းရွိလွ်င္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို တန္ဖိုးထားၿပီး ျမတ္ႏိုးႏိုင္လွ်င္ ဤသည္မွာ လုံေလာက္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤသို႔ေသာသူမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္။ သင္က တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အနည္းငယ္ မိုက္မဲႏိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က သင့္ကိုႏွစ္သက္ဆဲျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရားကို ေတာင့္တေသာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ခ်စ္သည္။ သမၼာတရားအေပၚ သင္၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္ေသာသေဘာထားကို ခ်စ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အေပၚ သက္ညႇာမႈရွိၿပီး သင့္အား အစဥ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာသာေပးသည္။ သူသည္ သင္၏ မေကာင္းေသာ အစြမ္းအစ၊ သို႔မဟုတ္ မိုက္မဲမႈကို ထည့္မတြက္သကဲ့သို႔ သင္၏ ျပစ္မွားမႈမ်ားကိုလည္း ထည့္မတြက္ေပ။ သမၼာတရားအေပၚ သင္၏ သေဘာထားသည္ ႐ိုးသားစစ္မွန္ၿပီး ထက္သန္ေသာေၾကာင့္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ စစ္မွန္သျဖင့္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ သေဘာထားတို႔သည္ ဘုရားသခင္ တန္ဖိုးထားသည့္အရာျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ သူသည္ သင့္အေပၚ အစဥ္ သနားက႐ုဏာထားရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သင့္အေပၚ အလုပ္လုပ္လိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္၌ ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေပမည္။ သို႔ေသာ္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ မာေက်ာၿပီး သင္သည္ စိတ္အလိုလိုက္လြန္းပါက၊ သင္သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ပါက၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ သမၼာတရားပါဝင္သည့္ အရာအားလုံးကို အေလးမထားဘဲ သင္၏စိတ္ႏွလုံးနက္ရႈိင္းရာမွ ရန္မူလိုၿပီး အထင္အျမင္ေသးပါက သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားမွာ အဘယ္နည္း။ ႐ြံရွာျခင္း၊ စက္ဆုပ္ျခင္းႏွင့္ မစဲေသာ အမ်က္တို႔ျဖစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းသည္ မိမိ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္ဆည္းျခင္းအဖို႔ အေရးႀကီးသည္) စည္းမ်ဥ္းအရေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ အာ႐ုံမစိုက္ဘဲေပါ့ဆေနတာကို ျမင္ေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေလးအနက္မထားတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ေတာ့ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေနၿပီး ေခါင္းမာတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိေနတာပဲ။ ကြၽန္မဗီဒီယိုေတြက မေသသပ္ဘူး၊ ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ကြၽန္မအစ္မက ကြၽန္မကို သုံးေလးခါ သတိေပးတယ္။ ဒါ ေကာင္းတဲ့အရာပါ။ သူက ကြၽန္မကို ကူညီေပးေနတာ။ သူ႔ပါးစပ္က ေျပာတာကို ကြၽန္မ သိေပမဲ့ လုံးဝ စိတ္ထဲမထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ေခါင္းထဲမွာ ဆင္ေျခေတြေတာင္ အၿမဲတမ္းေပးေနခဲ့တာ။ ဒီေလးစားမႈမရွိတဲ့သေဘာထားက ကြၽန္မက သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေနတယ္ဆိုတာ ျပတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာေစတယ္။ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္းပဲ ကြၽန္မအနားက လူေတြ၊ အမႈကိစၥေတြကို ဒီမေလးစားတဲ့၊ အထင္ေသးတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ဆက္ဆံေနရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မကို သတိေပးဖို႔၊ ကူညီဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ပဲ ႀကိဳးစားပါေစ ကြၽန္မက တိုးတက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီကေန ဘာမွ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ရွင္းပါတယ္။ မသိနားမလည္ျခင္း၊ အစြမ္းအစနည္းျခင္းနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက ေသေစႏိုင္တဲ့ ေရာဂါေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ စိတ္ႏွလုံးရွိရင္၊ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ရင္ ဘုရားသခင္က စီစဥ္တဲ့ အေျခအေနေတြကို မေလးစားတဲ့၊ အာခံတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ အၿမဲတမ္း ဆက္ဆံရင္ သမၼာတရားကို မရွာရင္၊ သင္ခန္းစာေတြမယူရင္ သမၼာတရားကို ရႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္ ကယ္တင္တာ ခံရႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မက ေနာင္တမရရင္၊ ကြၽန္မပုံစံေတြကို မျပင္ရင္ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တာ မေကာင္း႐ုံတင္မကဘဲ အဆုံးမွာ ဘုရားက စြန႔္ပစ္မွာပဲ။ ဒါေတြကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားေတာ့မွ ေၾကာက္လာတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဒီလိုဂ႐ုမစိုက္တဲ့သေဘာထားမ်ိဳးကို အသုံးျပဳေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ အျမန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သုံးသပ္ၿပီး ဘုရားထံမွာ ေနာင္တရရမယ္။ အဲဒီသုံးေလးရက္မွာ ကြၽန္မ ဘုရားကို ခဏခဏ ဆုေတာင္းတယ္။ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေအာင္ကူညီဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုလည္း ကြၽန္မ သတိရွိရွိနဲ႔ စားေသာက္တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “အမွန္တကယ္တြင္ သင့္တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ရန္ အလြန္မခက္ခဲေပ။ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိျခင္း၊ ေျဖာင့္မွန္ၿပီး လုံ႔လရွိျခင္းႏွင့္သာဆိုင္သည္။ စိတ္ထက္သန္စြာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ရလဒ္အေနျဖင့္ ေအာင္ျမင္သြားေသာ မယုံၾကည္သူမ်ားစြာရွိသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားအေၾကာင္း မည္သည့္အရာမွ် မသိေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အဘယ္သို႔ အလြန္အဆင္ေျပၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ စဥ္းစားႏႈိင္းခ်ိန္ၿပီး လုံ႔လရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ထက္သန္စြာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ေစ့စပ္ႏိုင္ၿပီး၊ အလြယ္တကူ လုပ္ေဆာင္ၿပီးစီးႏိုင္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ မည္သည့္တာဝန္မ်ားကမွ် အလြန္ မခက္ခဲေပ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအျပည့္အဝထည့္သြင္းၿပီး အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားသေ႐ြ႕ သင္ ေကာင္းစြာလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ သင္သည္ မေျဖာင့္မတ္လွ်င္၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်၌ လုံ႔လမရွိလွ်င္၊ သင့္ကိုယ္သင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အစဥ္ ႀကိဳးစားေနလွ်င္၊ သင္သည္ အစဥ္သျဖင့္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ၿပီး၊ အရာရာကို ျဖစ္သလိုလုပ္လွ်င္၊ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာမထမ္းေဆာင္လွ်င္၊ ရလဒ္အေနျဖင့္ အမွားမ်ားလုပ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစလွ်င္ ယင္းမွာ သင္က မေကာင္းမႈလုပ္ေနသည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ ထိုအရာသည္ ဘုရားသခင္ကို ႐ြံရွာေစသည့္ ျပစ္မွားမႈတစ္ခု ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္း၏ အဓိကအခ်ိန္မ်ားတြင္ သင္သည္ သင့္တာဝန္တြင္ ရလဒ္ေကာင္းမ်ားမရဘဲ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အခန္းက႑တစ္ခုကို မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ သို႔မဟုတ္ သင္က အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးမ်ားျဖစ္ေပၚေစလွ်င္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ႐ြံရွာမည္ျဖစ္ၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမည္ျဖစ္ကာ သင္၏ ကယ္တင္ျခင္း အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးရလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင္၏ ထာဝရေနာင္တ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္အား ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းသည္ သင္၏ ကယ္တင္ျခင္းရရန္ တစ္ခုတည္းေသာ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ သင္သည္ တာဝန္မဲ့လွ်င္၊ ေပါ့တန္စြာ သေဘာထားၿပီး ျဖစ္သလိုလုပ္ေဆာင္လွ်င္ ဤသည္မွာ သင္က သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆက္ဆံေနသည့္ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သင္သည္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ႐ိုးသားစစ္မွန္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ နာခံျခင္းမရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို အဘယ္သို႔ ရႏိုင္မည္နည္း။ ယခုအခါတြင္ အခ်ိန္က အလြန္တန္ဖိုးရွိသည္။ ေန႔ရက္တိုင္း၊ စကၠန႔္တိုင္းက အေရးပါသည္။ သမၼာတရားကို သင္မလိုက္စားလွ်င္၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အာ႐ုံမစိုက္လွ်င္၊ သင္၏တာဝန္တြင္ ျဖစ္သလိုလုပ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို လွည့္စားလွ်င္ ယင္းမွာ အမွန္တကယ္ပင္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ၿပီး အႏၲရာယ္ရွိေပသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ႐ြံရွာေစၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္က သင့္အထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ထိုေနရာမွ ျပန္လာ၍ မရေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) “ဘုရားသခင္က မည္သည့္လူစားမ်ိဳးကို ကယ္တင္သနည္း။ ၎တို႔အားလုံးသည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိၿပီး သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိသူမ်ားသာ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး ခ်စ္ႏိုင္သည္။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ နားလည္သေ႐ြ႕ ယင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထိုတာဝန္မသိတတ္သကဲ့သို႔ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ေသာသူမ်ားသည္ လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေဒသစကားျဖင့္ေျပာလွ်င္ ၎တို႔က သူေတာ္ေကာင္းတရားမရွိဟု ေျပာၾကသည္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကင္းမဲ့ျခင္း၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ ဤသည္မွာ လူသားဟုေခၚဖို႔ မထိုက္သည့္၊ လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့ေသာ သဘာဝျဖစ္သည္။ ဆို႐ိုးစကားရွိသည့္အတိုင္း သင္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာကိုမဆို ကင္းမဲ့ႏိုင္သည္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားမရွိလွ်င္ သင္သည္ အဆုံးသတ္ၿပီျဖစ္ၿပီး လူသားမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္ၿပီး ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ားကို ထိခိုက္ရန္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ၾကသည့္ ထိုမေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးမင္းမ်ားကို ၾကည့္ေလာ့။ ၎တို႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကင္းမဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ကင္းမဲ့ၾကေပသည္။ အမွန္ပင္ ကင္းမဲ့ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) အရင္တုန္းက ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြကို ျမင္ဖူးေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔အတြက္ ဒါေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ အေလးအနက္ မသုံးခဲ့ဖူးဘူး။ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ခြန္အားျဖစ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို အမ်ားႀကီး မေတာင္းဆိုဘူး။ ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တာထက္ပိုၿပီး တြန္းအားမေပးဘူး။ လုံးဝ အျပစ္အနာအဆာမရွိတဲ့ ဗီဒီယိုေတြကို လုပ္ဖို႔ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ လုံ႔လရွိဖို႔၊ ေစ့စပ္ဖို႔၊ အေကာင္းဆုံးလုပ္ဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္တာပါ။ ကြၽန္မ ကြၽမ္းက်င္မႈက နည္းေပမဲ့၊ ကြၽန္မ တကယ္တမ္း မေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ရွိေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ရင္ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။ ကြၽန္မ ေသခ်ာ ရွာေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြရွိတယ္။ ဂ႐ုစိုက္စဥ္းစားၿပီး ဒါေတြကို ျပင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္နည္းနည္းသုံးဖို႔ပဲ လိုတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အားမစိုက္ခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အလုပ္ကို သူမ်ားဆီ လႊဲခ်တယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကြၽန္မက ဒုကၡမခံရဘူး။ ျပႆနာမျဖစ္ဘူး။ အလုပ္လည္း ၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္ ေပါ့။ ကြၽန္မက ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ၿပီး ေခ်ာင္ခိုတဲ့ေနရာမွာ အရမ္းေတာ္ေနတာပါ။ ကြၽန္မက ဗီဒီယို အေရအတြက္ တစ္ခုထိ လုပ္တယ္၊ အလုပ္က ထိေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ ပုံစံေပါက္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သူမ်ားေတြက ဒီျပႆနာေတြကို ျပင္ဖို႔ အားထုတ္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မက ပ်င္းေနတာ သက္သက္ပဲ။ ကြၽန္မက တကယ္ကို ဘုရားေဖာ္ျပတဲ့သူမ်ိဳးပဲ။ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ လူ႔သဘာဝမရွိဘူး။ အမည္ခံအရေတာ့ ဒီဗီဒီယိုေတြကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြကို ဒါေတြအေပၚမွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ကုန္ေစခဲ့သလဲဆိုတာ ကြၽန္မ မသိဘူး။ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို စစ္ဖို႔က တစ္နာရီပဲ ၾကာသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မ ဗီဒီယိုေတြကို စစ္ဖို႔ ႏွစ္ဆ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီထက္ေတာင္ ပိုၾကာတယ္။ သူမ်ားေတြက သူတို႔ကိုယ္ပိုင္တာဝန္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ဒါေတြအျပင္ကို အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ထပ္ျဖည့္ၿပီး အဘက္ဘက္ကအလုပ္ တိုးတက္မႈကို ေႏွးေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလုပ္ေနတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အက်ိဳးျဖစ္ဖို႔ သူမ်ားေတြကို တကယ္ ထိခိုက္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပိုၿပီး အေလးအနက္ထားဖို႔၊ ပိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔ကို ကြၽန္မအစ္မက ကြၽန္မကို ခဏခဏသတိေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို လုံးဝ အေလးအနက္မထားခဲ့ဘူး။ အရမ္းကို ဝတ္ေက်တမ္းက်လုပ္တဲ့အတြက္ကို ဆင္ေျခေတြေတာင္ ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ျဖစ္ထြန္းဖို႔၊ အလုပ္ထိေရာက္ဖို႔အတြက္ ဒီလိုလုပ္ေနတာလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ကို ေတာ္ေတာ္ တာဝန္မသိတတ္တာပဲ။ ကြၽန္မ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ကြၽမ္းက်င္မႈသိပ္မရွိတဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ တကယ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ဒီနည္းလမ္းနဲ႔ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျပဳျပင္လိုက္လို႔ ရတယ္ေလ။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မက ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို သူမ်ားေတြဆီ လႊဲခ်ေနတာ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒီလိုအဖိုးအခေတာင္ ေပးဆပ္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ တကယ္ကို လူ႔သဘာဝ ကင္းမဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ မည္သည့္အလုပ္ကိုလုပ္ေဆာင္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါေစ ၎တို႔သည္ ေအာင္ျမင္ရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔အတြက္ ခဲယဥ္းလြန္း၏။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ မည္သည့္တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကိုမဆို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အမႈိက္မဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားဟု ေခၚရန္ ထိုက္တန္ေသးသေလာ။ ႁခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ ငႏုံ၊ ငအမ်ား၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားႏွင့္၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းမႈကို ခံစားရေသာသူမ်ားမွလြဲ၍ မိမိတို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္သင့္ေသာ၊ မိမိတို႔ ဝတၱရားမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းသင့္ေသာ အသက္ရွင္သည့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသေလာ။ သို႔ေသာ္ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ သစၥာမဲ့ျခင္းကို အစဥ္ဖုံးကြယ္ၿပီး မ႐ိုးမသား အစဥ္ျပဳမူကာ မိမိတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းလိုေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သင့္ေလ်ာ္ေသာလူမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လိုျခင္းမရွိေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို အစြမ္းအစႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားေပးခဲ့သည္။ ၎တို႔အား လူသားျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး သူေပးခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔က ဤအရာကို မိမိတို႔၏တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရာ၌ အသုံးမျပဳႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဘာမွ်မလုပ္ၾက၊ သို႔ေသာ္လည္း အရာအားလုံးကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားလိုၾက၏။ ဤသို႔ေသာသူသည္ လူသားအျဖစ္ ေခၚဆိုရန္ သင့္ေတာ္သေလာ။ ၎တို႔ကို မည္သည့္အလုပ္ပဲ ေပးေပး၊ အလုပ္က အေရးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သာမန္ျဖစ္ေစ၊ ခက္ခဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ိုးရွင္းသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျပဳလုပ္သည္။ အစဥ္ ပ်င္းရိၿပီး မယုံရေပ။ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚေသာအခါ ၎တို႔အတြက္ တာဝန္ကို အျခားလူမ်ားအေပၚသို႔ တြန္းပို႔ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကပ္ပါးေကာင္ ဘဝမ်ားကို ဆက္အသက္ရွင္ဖို႔ လိုလားရင္း၊ မည္သည့္တာဝန္ကိုမွ် မယူၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အသုံးမဝင္ေသာ အမႈိက္မ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းတြင္ မည္သူက ရွင္သန္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မမွီခိုရသနည္း။ လူတစ္ဦးသည္ အ႐ြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ မိမိကိုယ္ကို ေထာက္ပံ့ရမည္။ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားသည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားက ၎တို႔အား ေထာက္ပံ့ဖို႔ လိုလားလွ်င္ပင္၊ ၎တို႔သည္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘဝင္မက်ျဖစ္မည္ျဖစ္ကာ၊ ‘ကြၽန္ုပ္၏မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသည့္၎တို႔၏အလုပ္ ၿပီးစီးၿပီျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး က်န္းမာသန္စြမ္းသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အမွီအခိုကင္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္သင့္သည္’ ဟု သတိျပဳမိႏိုင္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ဦး ရွိသင့္သည့္ အနိမ့္ဆုံး အသိစိတ္ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္ အသိစိတ္ရွိပါက ၎၏ မိဘမ်ားထံမွ ဆက္လက္၍ အလကားလက္ျဖန႔္ေတာင္း‌ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အျခားသူမ်ား ေလွာင္ေျပာင္ၾကမည္၊ မိမိအရွက္ခြဲခံရမည္ကို စိုး႐ြံ႕ေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပ်င္းရိေသာ လူေလလူလြင့္တစ္ဦးသည္ အသိစိတ္ရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို အလကားရယူလိုၾကသည္။ မည္သည့္အခါမွ် တာဝန္မခံလိုေပ။ ၎တို႔သည္ အခမဲ့ေန႔လယ္စာကို ရွာေဖြၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တစ္ရက္လွ်င္ ဟင္းေကာင္းသုံးပြဲ လိုခ်င္ၾကသည္။ မည္သည့္အလုပ္မွ်မလုပ္ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၎တို႔ကို ေကြၽးေမြးျပဳစုဖို႔၊ အစားအစာကို အရသာရွိဖို႔ လိုခ်င္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကပ္ပါးေကာင္တစ္ေကာင္၏ စိတ္ထား မဟုတ္သေလာ။ ကပ္ပါးေကာင္ျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိသေလာ။ ၎တို႔တြင္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တည္ၾကည္မႈ ရွိသေလာ။ လုံးဝ မရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ ကပ္ပါးရပ္ပါး လုပ္ၾကသည္၊ အသုံးမက်ဘဲ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိသည့္ လူ႔တိရစာၦန္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔ထဲမွ မည္သူမွ်သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၌ ဆက္လက္တည္ရွိဖို႔ မသင့္ေတာ္ေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ေတာ့ ကြၽန္မမ်က္ႏွာက ပူထူၿပီး နီရဲသြားတယ္။ ဘဝမွာ လူတိုင္းက ယူရမယ့္ တာဝန္ေတြ၊ သူတို႔ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ တာဝန္ေတြရွိတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ရင္ ကြၽန္မတို႔က တကယ္ကို အလကား၊ အသုံးမဝင္တဲ့သူေတြပဲ။ ကြၽန္မက အဲဒီလိုျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီဗီဒီယိုေတြလုပ္ဖို႔ ကြၽန္မက တာဝန္ရွိတယ္။ ဒါေတြကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့သင့္တယ္။ ဒါက ကြၽန္မ တာဝန္ပဲေလ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒါကို စစ္ေနတာေၾကာင့္ဆိုၿပီး ဒါကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္လို႔မရဘူး။ ဒီလိုလုပ္တာက ကြၽန္မက ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္ေနတာပဲ။ ေခ်ာင္ခိုေနၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲ။ ဒီတာဝန္ေတြကို သူမ်ားေတြဆီေပးလိုက္ဖို႔ ဆင္ေျခေတြ ရွာေနတာပဲ။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးလိုက္တယ္။ “ငါက ဒီတာဝန္ေတြကို သူမ်ားေတြဆီ တြန္းပို႔တယ္။ ဒီေတာ့ ငါ တကယ္တမ္းထမ္းေဆာင္ေနတာ ဘယ္ေနရာလဲ။ ငါ့အစြမ္းအစက အၿမဲတမ္း အလယ္အလတ္ပဲရွိတယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈက အကန႔္အသတ္ရွိတယ္။ ငါက အလုပ္မႀကိဳးစားရင္၊ အဖိုးအခ မေပးဆပ္ခ်င္ရင္ ငါ့တာဝန္ကို ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာလဲ” ေပါ့။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေတြအားလုံးမွာ ဘုရားဆီကေန ေက်းဇူးေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခံစားခဲ့ရတယ္။ အခု ကြၽန္မေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကိုေတာင္ ကြၽန္မ မလုပ္ေနဘူး။ ကြၽန္မက တကယ္ကို အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိခဲ့ဘူး။ လူ႔သဘာဝ လုံးဝ ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္။ လူ႔သဘာဝရွိတဲ့သူ၊ သိကၡာရွိတဲ့သူေတြက ဘုရားအလိုေတာ္ကို သူတို႔ ေထာက္ထားရမယ္၊ တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရမယ္၊ ဘုရားခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာကို သူတို႔ သိၾကတယ္။ သမၼာတရားကို သူတို႔ သိပ္နားမလည္ရင္၊ အလုပ္ႀကီးႀကီးမားမားတစ္ခုမွ မလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ အနည္းဆုံးေတာ့ သူတို႔ဝတၱရားကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ဖန္ဆင္းခံေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့တာဝန္ကို အေလးအနက္ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္တယ္။ အလုပ္က အရမ္းမခက္တာ သိသာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခ်ာင္ဖို႔အတြက္ ရသမွ်အခြင့္အေရးယူေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မက သိကၡာ၊ သမာဓိမရွိတဲ့ တကယ္ကို မယုံၾကည္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါကို သုံးသပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေနာင္တရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဆက္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ ကြၽန္မတာဝန္ကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီးေတာ့ပဲလုပ္ခ်င္တယ္။ တာဝန္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္ပါတယ္။ “မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ား၌ လုံးဝ ဒုကၡမခံလိုေသာ၊ ျပႆနာတစ္ခုႀကဳံသည့္အခါတိုင္း အစဥ္သျဖင့္ ညည္းညဴၿပီး အဖိုးအခေပးဖို႔ ျငင္းဆန္ေသာ လူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ယင္းသည္ ဝတ္ေက်တမ္းေက် သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သင္၏တာဝန္ကို ဝတ္ေက်တမ္းေက် ေဆာင္႐ြက္ျခင္းႏွင့္ ယင္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားျခင္း၏ ရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းသည္ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ညံ့ဖ်င္းေသာ စြမ္းေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္၊ သင့္အေနျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္လည္း- သင္၏ တာဝန္သည္ စံမီလိမ့္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ မိမိတာဝန္အေပၚ ထားရွိသည့္ သင္၏ သေဘာထားကို ဘုရားသခင္ စိတ္ေက်နပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းႏိုင္ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့လွ်င္၊ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္၊ ဤသို႔ေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္အတြက္ အားလုံးကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္လုပ္ေဆာင္ေသာအခါတြင္ အရာရာတိုင္းက သင့္ေလ်ာ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ရလဒ္က ေကာင္းလိမ့္မည္။ သင့္အေနျဖင့္ ခြန္အားစိုက္ထုတ္ဖို႔ မ်ားစြာ မလိုအပ္ေပ။ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈတြင္ သင္သည္ မႁခြင္းမခ်န္ အားထုတ္သည့္အခါတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အတြက္ အရာရာ စီစဥ္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ ဉာဏ္မ်ားကာ သစၥာေဖာက္ၿပီး၊ သင္၏ တာဝန္အေပၚ စိတ္မဝင္စားဘဲ အစဥ္သျဖင့္ လမ္းလြဲပါက ဘုရားသခင္သည္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္မည္ မဟုတ္ေခ်။ သင္သည္ ဤအခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္က၊ ‘သင္သည္ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မေကာင္းေပ။ သင္သည္ အသုံးမက်ေပ။ ေဘးထြက္ရပ္ေလာ့။ သင္သည္ ဉာဏ္မ်ားၿပီး သစၥာမဲ့ရသည္ကို ႏွစ္သက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ေအးေဆးသက္သာ ေနရျခင္းကို သင္ ႏွစ္သက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ကဲ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အစဥ္ထာဝရ ေအးေဆးသက္သာ ေနေလာ့’ ဟု ဆိုလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ အခြင့္အေရးကို အျခားသူတစ္ဦးအား ေပးလိမ့္မည္။ မည္သို႔သေဘာရသနည္း- ဤသည္မွာ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုေလာ၊ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုေလာ။ (ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။) ယင္းမွာ ဧရာမ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခု ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဗီဒီယိုလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ ႀကဳံၿပီး မေသမခ်ာျဖစ္ေနတုန္းက ကြၽန္မသာ လုံ႔လရွိၿပီး အဖိုးအခေပးဆပ္ရင္၊ ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြရင္ ဘုရားသခင္က ျပႆနာရဲ႕ အဓိကအခ်က္ကို ကြၽန္မ နားလည္ေအာင္ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပၿပီး ဦးေဆာင္ေပးမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဆက္တိုးတက္လာၿပီး ကြၽန္မအားနည္းခ်က္ေတြကို ဖာေထးၿပီးလုပ္ႏိုင္မွာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ အသက္ဝင္ေရာက္မႈႏွစ္ခုလုံးမွာ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ၊ တိုးတက္မႈေတြ ရွိမွာပဲ။ ျပႆနာတစ္ခုကို ကြၽန္မ ႀကဳံရတဲ့အခါမွာ တျခားလူေတြဆီကို တြန္းပို႔ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို ေတြးမိတယ္။ အဆုံးမွာ သူတို႔က ရွာေဖြျခင္း၊ ေတြးေတာျခင္းကတစ္ဆင့္ ဒီကေန တစ္ခုခုရၾကတယ္။ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ ဆက္ၿပီး တိုးတက္လာၾကၿပီး သူတို႔အသက္တာမွာ တိုးတက္မႈေတြရွိလာၾကတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ အလုပ္ေတြပဲ ၿပီးၿပီးေတာ့ ဘာမွမရဘူး။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ အဆုံးမွာေတာ့ က်ရႈံးသြားတာက ကြၽန္မပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတာဝန္အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို ႐ြံရွာမုန္းတီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္မျပဘူး။ အလင္းမေပးဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္မက မ်က္ကန္းျဖစ္ၿပီး ဘာျပႆနာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေနာင္တမရရင္ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲ႐ုံမကဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္မွာလည္း တိုးတက္မႈလုံးဝ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မအလုပ္ကို စစ္ေဆးမၾကည့္ဘဲ ကြၽန္မက အကုန္လုံးကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရင္ ကြၽန္မက အလကားလူျဖစ္မသြားဘူးလား။ ဒါကို စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ၿပီး ေခ်ာင္ခိုေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားကို လွည့္စားေနၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးေန႐ုံမကဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း လွည့္စားၿပီး ပ်က္စီးေအာင္လုပ္ေနတာပဲ။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာင္က်ရင္ ကြၽန္မတာဝန္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္လုပ္ၿပီး ကြၽန္မ တာဝန္ယူထားတာေတြကို ဂ႐ုစိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္ခိုဖို႔၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ဖို႔အတြက္ ဆင္ေျခေတြကို မရွာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုရွိေသာအခါ သူတို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါ မၾကာခဏ ဝတ္ေက်တန္းေက်ျပဳၿပီး ေပါ့ဆၾကသည္။ ဤသည္မွာ ျပႆနာအားလုံးတြင္ အဆိုးဆုံးတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ထမ္းေဆာင္ရမည္ဆိုလွ်င္ ဤဝတ္ေက်တန္းေက်ျပဳျခင္းႏွင့္ ေပါ့ဆျခင္းျပႆနာကို အရင္ဦးဆုံး ကိုင္တြယ္ရမည္။ ၎တို႔တြင္ ဝတ္ေက်တန္းေက်ျဖစ္ၿပီး ေပါ့ဆသည့္ သေဘာထားရွိသေ႐ြ႕ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္းမွာ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ေပါ့ဆျခင္းျပႆနာကို ေျဖရွင္းျခင္းသည္ အလြန္႔အလြန္ အေရးႀကီးသည္ဟူသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ေရွးဦးစြာ ၎တို႔၏ စိတ္အေျခအေနျပႆနာကို အရင္ဆုံး ေျဖရွင္းရမည္။ လွည့္စားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ျခင္းမရွိဘဲ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို မွန္ကန္စြာ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အမႈအရာမ်ားကို ေလးနက္မႈႏွင့္ တာဝန္သိစိတ္တစ္ခုျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ မိမိ၏ တာဝန္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္မွ် မဟုတ္ေပ။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စိစစ္မႈကို လက္ခံႏိုင္လွ်င္ မွန္ကန္သည့္ စိတ္အေျခအေန ရွိလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ တစ္စုံတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးေနာက္တြင္ လူတို႔သည္ ယင္းကို ဆန္းစစ္ရမည္။ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမည္။ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ သံသယတစ္ခုခုရွိလွ်င္၊ အေသးစိတ္ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္တြင္ အမွန္တကယ္ ျပႆနာတစ္ခုရွိသည္ကို ေတြ႕ရွိလွ်င္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျပဳလုပ္ရမည္။ ဤအေျပာင္းအလဲမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံး၌ မည္သည့္သံသယမွ် ရွိမည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ လူတို႔သည္ သံသယမ်ားရွိသည့္အခါ ျပႆနာတစ္ခုရွိသည္ကို သက္ေသျပသည္။ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ၿပီးခဲ့သည့္အရာကို လုံ႔လရွိစြာ စစ္ေဆးရမည္။ အထူးသျဖင့္ အေရးပါသည့္ အဆင့္မ်ားတြင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ တာဝန္သိတတ္ေသာ သေဘာထားတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ အေလးအနက္ထားႏိုင္ေသာအခါ၊ တာဝန္ယူႏိုင္ၿပီး သူ၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ေပးႏိုင္ေသာအခါတြင္ အလုပ္သည္ သင့္ေလ်ာ္စြာ ၿပီးေျမာက္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သင္သည္ မွားယြင္းသည့္ စိတ္အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည္။ အလြန္ရွင္းလင္းေသာ အမွားတစ္ခုကို သင္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ သင္သည္ မွန္ကန္သည့္ စိတ္အေျခအေနတြင္ ရွိလွ်င္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈႏွင့္ လမ္းျပမႈအားျဖင့္ ဤျပႆနာကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္က သိျမင္မႈကို သင့္အား လမ္းျပၿပီး ေပးအပ္ခဲ့ကာ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၾကည္လင္မႈကို ခံစားေစၿပီး အမွားတည္ရွိသည့္ေနရာကို သိေစလွ်င္ သင္သည္ လမ္းလြဲျခင္းကို ျပဳျပင္ႏိုင္ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားအတြက္ ႀကိဳးစားႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္က မွားယြင္းသည့္ စိတ္အေျခအေနတြင္ရွိေနခဲ့ၿပီး အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ ေပါ့ဆလွ်င္ အမွားကို သင္ သတိျပဳႏိုင္မည္ေလာ။ သတိျပဳႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤအျခင္းအရာမွ ဘယ္အရာကို ျမင္ရသနည္း။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္းကို ျပသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ေနစိတ္ထားသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အဘယ္ေနရာသို႔ ဦးတည္သည္မွာ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ လူတို႔သည္ မိမိတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ မည္သည့္ စိတ္အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည္၊ စြမ္းအင္မည္မွ်ကို ၎တို႔ အသုံးခ်သည္တို႔ကို ဘုရားသခင္မွ စိစစ္ၿပီး ျမင္ႏိုင္သည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔လုပ္သည့္အရာ၌ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ခြန္အား အလုံးစုံကို အသုံးျပဳရန္မွာ အလြန္အေရးပါသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ အေရးပါေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ ၿပီးေျမာက္ခဲ့ေသာ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အရာမ်ားအေပၚတြင္ ေနာင္တမရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းမွသာလွ်င္၊ ဘုရားသခင္အား အေႂကြးတင္ျခင္း မရွိမွသာလွ်င္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ခြန္အား အလုံးစုံျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) “အသင္းေတာ္က သင့္အား လုပ္ေဆာင္ရန္ အလုပ္တစ္ခုေပးသည္ ဆိုပါစို႔။ သင္က ‘အလုပ္က ထင္ေပၚဖို႔ အခြင့္အေရးဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ငါ့ကို ေပးထားၿပီးၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မယ္။ ဒီတာဝန္ကို ငါယူမယ္။ ဧည့္ႀကိဳအတြက္ ငါ့ကို တာဝန္ေပးရင္ အဲဒီအလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ ငါအစြမ္းကုန္လုပ္မယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီး လူတိုင္း ေဘးကင္းလုံၿခဳံေရးကို အစြမ္းကုန္ ထိန္းသိမ္းမယ္။ ငါ့ကို ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝဖို႔တာဝန္ခ်ေပးရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ သမၼာတရားနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ဧဝံေဂလိကို အျမတ္တႏိုး မွ်ေဝၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားတစ္ခုကို သင္ယူဖို႔ ငါ့ကို တာဝန္ေပးရင္ လုံ႔လရွိရွိနဲ႔ ေလ့လာၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္မယ္။ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး သင္ယူမယ္။ ဒါဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ဘုရားသခင္အေၾကာင္း ငါသက္ေသခံႏိုင္မယ္။ သက္ေသခံခ်က္ေဆာင္းပါးေတြေရးဖို႔ ငါ့ကို ေတာင္းဆိုရင္ အဲဒီလိုဖို႔အတြက္ တာဝန္သိသိနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလ့က်င့္ၿပီး ကိစၥေတြကို သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ရႈျမင္မယ္။ ဘာသာစကားအေၾကာင္း သင္ယူမယ္။ လွပတဲ့ စကားေျပေတြနဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြကို ငါ မေရးေကာင္းမေရးႏိုင္ေပမဲ့၊ အနည္းဆုံးေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ သက္ေသခံခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုႏိုင္မွာပဲ။ သမၼာတရားအေၾကာင္းကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္မယ္။ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း စစ္မွန္တဲ့ သက္ေသကို ခံႏိုင္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူေတြက ငါ့ေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္တဲ့အခါမွာ တည္ေဆာက္စရာျဖစ္ၿပီး၊ အက်ိဳးျဖစ္ၾကမယ္။ အသင္းေတာ္က ငါ့ကို ဘာအလုပ္မ်ိဳးပဲ ခ်ေပးပါေစ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံး၊ အားအင္ရွိသမွ်နဲ႔ ခံယူမယ္။ ငါနားမလည္တာ တစ္ခုခုရွိရင္၊ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာရင္ ဘုရားသခင္ဆီကို ဆုေတာင္းမယ္၊ သမၼာတရားကို ရွာမယ္။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မယ္။ ငါ့တာဝန္က ဘာပဲျဖစ္ပါေစ ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားကို ေက်နပ္ေစဖို႔ အရာရာကို အသုံးျပဳမယ္။ ငါစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဘယ္အရာမဆိုအတြက္ ငါခံယူရမယ့္တာဝန္ေတြအားလုံးကို တာဝန္ယူဖို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္။ အနည္းဆုံးအေနနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ဆန႔္က်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ သတိမမူျဖစ္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်မလုပ္ဘူး။ ဉာဏ္မ်ားၿပီး တာဝန္ကို မပ်က္ကြက္ဘူး။ သူမ်ားေတြ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ရထားတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါလုပ္တဲ့ ဘယ္အရာကမွ အသိစိတ္ရဲ႕ စံႏႈန္းေတြထက္ နိမ့္က်မွာမဟုတ္ဘူး’ ဟူ၍ ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ ဤသည္မွာ လူသားအျပဳအမူ၏ အနည္းဆုံးစံႏႈန္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာပုံစံျဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေသာသူသည္ တာဝန္သိေသာ၊ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေသာသူအျဖစ္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီႏိုင္သည္။ သင္သည္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အသိစိတ္ရွင္းလင္းရမည္။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္၏ တစ္ရက္ ထမင္းသုံးနပ္ကို ထိုက္တန္စြာရရွိၿပီး ညာစားေနျခင္းမဟုတ္ဟု ခံစားရမည္။ ဤသည္မွာ တာဝန္သိစိတ္ဟု ေခၚသည္။ သင္၏ အစြမ္းအစက ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ၊ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ သင္သည္ ဤသေဘာထားရွိရမည္။ ‘ဒီအလုပ္ကို ငါ့ကို ေပးထားတဲ့အတြက္ ငါ အေလးအနက္ သေဘာထားရမယ္။ စိတ္ႏွလုံး၊ အားအင္ရွိသမွ်နဲ႔ ငါ့ရဲ႕ အေရးကိစၥအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရမယ္။ လုံးဝ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မလားဆိုတာကေတာ့ အာမခံႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါ့သေဘာထားကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၿပီးဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သတိမမူျဖစ္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္တာမ်ိဳး ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာရင္ တာဝန္ယူသင့္တယ္။ အဲဒီကေန သင္ခန္းစာယူၿပီး ငါ့တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေသခ်ာလုပ္သင့္တယ္’ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မွန္ကန္ေသာ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သင္တို႔တြင္ ထိုသို႔ေသာ သေဘာထားတစ္ခုရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေတြ႕သြားတယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ေလးနက္ၿပီး တာဝန္သိတတ္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးကို ထားဖို႔ လိုတယ္။ ဗီဒီယိုတစ္ခုစီတိုင္းကို ဂ႐ုစိုက္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ တစ္ခုခုက မေသခ်ာဘူးလို႔ ခံစားရရင္ ဒါကို ပိုၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ စစ္ေဆးၿပီး စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဘာသာ အေျဖရွာႏိုင္မွာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒါကို ေဆြးေႏြးဖို႔ ကြၽမ္းက်င္မႈရွိတဲ့ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ရွာႏိုင္တယ္။ ၿပီးရင္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သမွ်ကို လုပ္လို႔ရတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဒီလို ထမ္းေဆာင္မွပဲ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈကို ကြၽန္မ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီလက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းကို သတိရွိရွိနဲ႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ႀကဳံရၿပီး ေခ်ာင္ခိုခ်င္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြဆီ ထပ္ၿပီး လႊဲခ်ခ်င္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဝတ္ေက်တမ္းေက် မဆန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ႐ြံရွာေစမယ့္အရာတစ္ခုကို ထပ္ၿပီး မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အေျဖမရွာႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ယူၿပီး သူမ်ားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးတယ္။ လူတိုင္းနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕လိုက္ေတာ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီး အမ်ားႀကီး သင္ယူလိုက္ရတယ္။ အရင္က ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ဂ႐ုစိုက္မေတြးဘဲ တျခားတစ္ေယာက္ဆီပဲ တြန္းပို႔လိုက္တယ္။ သူမ်ားေတြက ျပႆနာတစ္ခုအေၾကာင္းကို ကြၽန္မကို ေျပာတဲ့အခါတိုင္း သူတို႔ဦးေဆာင္တဲ့ေနာက္ပဲလိုက္တယ္။ ဘာကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဗီဒီယိုတစ္ခု ၿပီးသြားေတာ့ ဘာကိုမွ မရလိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားေတြက ျပႆနာတစ္ခုကို ေထာက္ျပတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ဂ႐ုတစိုက္ စဥ္းစားတယ္။ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီးရလိုက္သလို ခံစားရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြက နည္းနည္းတိုးတက္လာတယ္။ ကြၽန္မဗီဒီယိုေတြမွာ ျပႆနာေတြက အရင္ကထက္ပိုနည္းလာတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာလည္း နည္းနည္းပိုၿပီး ထိေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီး လုပ္သေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္သေ႐ြ႕ ကြၽန္မ စိတ္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္ေအးမယ္၊ အက်ိဳးအျမတ္အမ်ားႀကီးရၿပီး တိုးတက္မႈရွိမယ္လို႔ အခုမွပဲ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက တကယ္ကို တာဝန္ကို လုံ႔လရွိရွိနဲ႔ထမ္းေဆာင္ျခင္းကေန စတင္ပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။