၂၀၀၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မလက္ခံခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ ဧဝံေဂလိကို ကြၽန္မ စျဖန႔္ၿပီး လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ျပည့္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ဆက္တိုက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနပူသည္ျဖစ္ေစ၊ မိုး႐ြားသည္ျဖစ္ေစ၊ ေလတိုက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွင္းက်သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္အရာကမွ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို မလုပ္ေအာင္ တားလို႔မရဘူး။ တစ္ခါ ကြၽန္မ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေနတုန္းမွာ၊ ဧဝံေဂလိ လက္ခံဖို႔ အလားအလာရွိတဲ့သူက ကြၽန္မကို ျငင္း႐ုံမက ကြၽန္မကို လက္ညိဳးထိုး ဆဲဆိုၿပီး ရဲေခၚမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာကိုလည္း သတိရမိေသးတယ္။ ကြၽန္မ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရမ္းအရွက္ရၿပီး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္တဲ့အတြက္ ေလွာင္ေျပာင္၊ ေစာ္ကားတာေတြကို ငါ သည္းညည္းခံႏိုင္ရင္၊ ဘုရားက ငါ့ကို ေကာင္းခ်ီးေပးမွာ ေသခ်ာတယ္”လို႔ေပါ့။ ဒီအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္သက္သာရာရၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေတြကုန္သြားၿပီး၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္တဲ့ ဒီအခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ဇာတိခႏၶာက ဒုကၡခံစားရၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားစိတ္ ထိခိုက္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဘုရားဆီကေန ေကာင္းခ်ီးအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ကိုလည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေတြမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မိသားစုက ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံခံစားခဲ့ရၿပီး၊ ကပ္ေဘး ဒါမွမဟုတ္ အခက္အခဲေတြကေန လြတ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဘုရားအေပၚ ငါ့ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက စစ္မွန္တာ ေသခ်ာပါတယ္” ေပါ့။ ကြၽန္မ ဝမ္းသာေနတုန္းမွာပဲ၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာေပါ့။ ကြၽန္မမ်က္စိက ႐ုတ္တရက္ နည္းနည္း မႈန္သြားတယ္။ တစ္ခုခုက ကာထားသလိုမ်ိဳးပဲ။ မ်က္လုံးယားတာေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အာ႐ုံ သိပ္မစိုက္ခဲ့ဘဲ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ပုံမွန္အတိုင္း ဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာေၾကာင့္၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို ကာကြယ္ေပးမွာျဖစ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ေတာင္၊ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို လုပ္တာ မရပ္သင့္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမ်က္စိေတြက သူ႔ဘာသာ သက္သာသြားမွာပါေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက ပိုေကာင္းမဲ့အစား ပိုဆိုးသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္အာ႐ုံက ပိုပိုၿပီး ေဝဝါးလာခဲ့သလို၊ အေဝးကို ၾကည့္ရင္ ကြၽန္မ မ်က္လုံးေတြက အာ႐ုံစိုက္လို႔ မရေတာ့ဘဲ ေခါင္းမူးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မ စိုးရိမ္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ကုသဖို႔ မႀကိဳးစားရင္၊ ကုသဖို႔ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္နဲ႔လြဲၿပီး ကြၽန္မမ်က္လုံး ကန္းသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေပါ့။ ေဆးစစ္ဖို႔အတြက္ ေကာင္တီေဆး႐ုံကို ကြၽန္မ အျမန္သြားလိုက္တယ္။ ဆရာဝန္က အႀကီးစားျပႆနာ မရွိဘူး၊ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ ေဆးထိုးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါကိုၾကားၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သက္သာတာမရွိဘဲ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ေဆးထိုးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ငါ့မ်က္လုံးေတြ ကန္းသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ျပန္ေတြးမိတယ္။ “ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့ ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ၊ ငါ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ၿပီး လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေနခဲ့တာေလ။ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ငါ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံခဲ့တာကို ေထာက္ၿပီး ဘုရားက ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ကာကြယ္ေပးမွာပါ။ ငါ့မ်က္လုံးေတြ ကန္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ င့ါကိုယ္ငါ လန႔္ေအာင္မလုပ္သင့္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ေခတ္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးပညာနဲ႔ဆိုရင္၊ ငါ့ မ်က္စိေရာဂါက ေသခ်ာေပါက္ ကုလို႔ရမွာပါ” ေပါ့။

ေနာက္ေတာ့၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက မ်က္စီအထူးကုနဲ႔ျပၿပီး မ်က္စိ စီတီစကင္ဖတ္ခိုင္းဖို႔ ကြၽန္မကို ၿမိဳ႕ေဆး႐ုံႀကီးဆီ ေခၚသြားတယ္။ ဆရာဝန္က ကြၽန္မမွာ မ်က္စိအာ႐ုံခံလႊာပ်က္စီးတဲ့ေရာဂါရွိတာကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အစမွာေတာ့၊ ေဆးရည္ကုထုံးကို ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္လုပ္တာက နည္းနည္း တိုးတက္မႈျပေပမဲ့၊ ၾကာၾကာမခံခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက ေဆးရည္ကုထုံးလုပ္ေလ ပိုဆိုးေလ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္က ဟိုမုန္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေဆးကို ၫႊန္းေပးလိုက္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံး ေရာင္ကိုင္းလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအျမင္အာ႐ုံက ဆိုးသြားၿပီး အျမင္အားက အရမ္းမႈန္လာေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ကြၽန္မ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေဆး႐ုံႀကီးဆီ ကြၽန္မ ငါးႀကိမ္ သြားခဲ့ၿပီး၊ သြားတဲ့အႀကိမ္တိုင္း ကြၽန္မမ်က္လုံးအေျခအေန ပိုဆိုးခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္က ဘာမွမတတ္ႏိုင္သလိုျဖစ္္ၿပီး ကြၽန္မကို အရမ္းပဲ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ ေျပာတယ္။ “အစ္မရဲ႕ မ်က္စိေရာဂါက ကုရခက္တယ္။ တစ္ႏွစ္မွာ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာဂါ ျပန္ထႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခဏခဏ ေရာဂါထလို႔ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္လုံး ကန္းသြားႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အစ္မရဲ႕ ဆံပင္ေတြအကုန္ ကြၽတ္ၿပီး နားေလးတာလည္း ခံစားရႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုမုန္းေဆးေတြကို ေရရွည္အသုံးျပဳတာက အစ္မရဲ႕ အ႐ိုးေတြကို အားနည္းေစႏိုင္တယ္။ အစ္မ လဲက်ရင္၊ အစ္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ အ႐ိုးေတြ အက္သြားႏိုင္တယ္”တဲ့။ ဆရာဝန္ရဲ႕ စကားေတြက ကြၽန္မကို ႐ုတ္တရက္ မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလိုပါပဲ။ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံး ခ်ည့္ႏွဲ႔သြားၿပီး၊ ဆရာဝန္ေျပာတာ အမွန္လို႔ မယုံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္ကို ကြၽန္မ ထပ္ေမးၿပီး အဲဒီအတိုင္းကို အမွန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံး ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေအာင္ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါပါပဲ။ ကြၽန္မေရာဂါက ကုလို႔မရဘူး။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ကာကြယ္ေပးမေနခဲ့ဘူးလို႔ စေတြးၿပီး ဘုရားဆီ ဆုမေတာင္းခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ဖို႔ခက္ေအာင္ကို ဆက္မႈန္ဝါးေနခဲ့တယ္။ တစ္ႀကိမ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ဝမ္းကြဲက ကြၽန္မဆီ လာလည္တယ္။ သူ စကားမေျပာရင္၊ ဘယ္သူမွန္း ကြၽန္မ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မေရွ႕မွာ အရိပ္မဲတစ္ခုကိုပဲ ျမင္တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ငါ အရမ္းငယ္ေသးတာ။ ငါ့မ်က္လုံးေတြ တကယ္ကန္းသြားရင္၊ ငါက အသုံးမဝင္ဘဲ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္လား။ ခုကစၿပီး ငါ့ဘဝကို ဘယ္လို အသက္ရွင္ရမွာလဲ”လို႔ေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြၽန္မ ဘယ္သူနဲ႔မွ မဆက္ဆံခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အိမ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္ပိတ္ၿပီး လူေတြကို ေရွာင္တတ္လာတယ္။ ကြၽန္မ မၾကာမၾကာ ငိုမိတယ္။ ေန႔တိုင္းက အဆုံးမရွိသလို ခံစားရတယ္။ စိုက္ခင္းေတြမွာေရာ အိမ္မွာပါ အလုပ္မ်ားရတဲ့ ကြၽန္မေယာက္်ားက စိတ္မရွည္ျဖစ္လာတယ္။ သူက ကြၽန္မကို အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာတယ္။ “မင္းက ျမင္ေတာင္မျမင္ရဘူး၊ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘာအသုံးဝင္တာရွိလဲ။ မင္းကို ငါ ဒီအတိုင္း စြန႔္ပစ္လိုက္သင့္တယ္ ထင္တာပဲ”တဲ့။ ဒါက ကြၽန္မကို ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ဖိစီးၿပီး နာၾကည္းဝမ္းနည္းေစတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဝဒနာနဲ႔ အကူအညီမဲ့ခ်ိန္မွာ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ဘာလို႔ ကြၽန္မ ဒီေရာဂါကို ရတာပါလဲ။ အခု ကြၽန္မ မျမင္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လို ကိုယ္ေတာ့္ကို ဆက္ယုံၾကည္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ရမွာလဲ။ ကြၽန္မမ်က္လုံးေတြ တကယ္ ကန္းသြားရင္၊ ကြၽန္မ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အရာရာအတြက္ ကြၽန္မေယာက္်ားကို အားကိုးရင္၊ သူက ကြၽန္မကို ေသခ်ာေပါက္ တမင္အဖက္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ အၿမဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းတန္ဖိုးထားခဲ့ၿပီး တျခားလူေတြ အထင္ေသးတာကို မလိုခ်င္ခဲ့ဘူး။ ခုကစၿပီး ကြၽန္မ ဘယ္လို အသက္ရွင္ရမွာလဲ။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြ၊ ေျခေထာက္ေတြ သုံးမရေအာင္ ျဖစ္လာရင္ေတာင္၊ မျမင္ရတာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲရပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီေရာဂါကို ဖယ္ရွားေပးပါ။ ကြၽန္မ နာလန္ထူရင္၊ ကိုယ္ေတာ္ခိုင္းတဲ့ ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို လုပ္ပါ့မယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုးတက္မႈမရွိဘဲနဲ႔ အခ်ိန္ခဏေလာက္ထိ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးၿပီး ဆုမေတာင္းေတာ့ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မကို မကာကြယ္၊ မကယ္တင္သလို၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို မလိုခ်င္မွေတာ့၊ အသက္ရွင္ရတာ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိလို႔လဲလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ေသဖို႔ ကြၽန္မ စစဥ္းစားလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ “ငါေသရင္၊ ငါ့ရဲ႕ ငယ္႐ြယ္တဲ့ သားေလးကို ဘာေတြျဖစ္မလဲ” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့၊ မ်က္စိေရာဂါေတြ ကုသဖို႔အတြက္ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ေဆး႐ုံတစ္႐ုံအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မေယာက္်ားနဲ႔ ကြၽန္မက အဲဒီကို ကားနဲ႔အျမန္ သြားလိုက္တယ္။ ေဆးကုဖို႔အတြက္ ေဆး႐ုံမွာ ကြၽန္မတို႔ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ ေနခဲ့ရေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရာဂါမေပ်ာက္ခဲ့ဘူး။ ေျခာက္လကုန္သြားၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စုေငြေတြကို အကုန္ ကြၽန္မတို႔ သုံးၿပီးသြားၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိအေျခအေနက မသက္သာခဲ့ဘူး။ အမွန္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိေရာဂါ ကုဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကြၽန္မမွာ လုံးဝ မရွိေတာ့ဘူး။

ကြၽန္မ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတုန္းမွာပဲ၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ သူက ကြၽန္မကို အသိေပးတယ္။ “အစ္မရဲ႕ ေရာဂါထဲမွာပဲ ဆက္အသက္ရွင္ေနလို႔ မရဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အစ္မ ရွာဖို႔လိုတယ္။ အစ္မကိုယ္အစ္မ သုံးသပ္ၿပီး ဒီေရာဂါကေန သင္ခန္းစာယူသင့္တယ္”တဲ့။ အဲဒီစကားနဲ႔ ကြၽန္မကို သူ လႈပ္ႏိုးခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “အမွန္ပဲ။ ငါ ေနမေကာင္းျဖစ္လာကတည္းက၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ မသုံးသပ္ခဲ့သလို၊ ဘုရားက ငါ့ႏွလုံးသားမွာ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ဆရာဝန္ေတြကို ရွာတာတစ္ခုတည္းကိုပဲ ငါ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ အဆင့္အျမင့္ ေဆးပညာေတြကပဲ ငါ့မ်က္စိေတြကို ကုႏိုင္မယ္လို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဘုရားကို ငါ ဘာလို႔ ေမ့ရက္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ”လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္ခ်င္ခဲ့ၿပီး၊ ဘယ္လိုပဲ ကြၽန္မမ်က္လုံးေတြကို ႀကိဳးစားအားစိုက္ခဲ့ေပမဲ့၊ မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါ ကြၽန္မကို စိုးရိမ္ေသာကေရာက္ေစတယ္။ ကြၽန္မ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ သတိရခဲ့တယ္။ “နာမက်န္းမႈ ေပၚေပါက္သည့္အခါတြင္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖစ္ၿပီး၊ အတြင္းတြင္ သူ၏ ေစတနာေကာင္း မုခ် ရွိေပ၏။ သင္၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡ အနည္းငယ္ ခံစားရေသာ္လည္း၊ စာတန္ထံမွ မည္သည့္စိတ္ကူးမွ် လက္သင့္မခံႏွင့္။ ဖ်ားနာျခင္းအလယ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းကာ၊ သင္၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္း အလယ္တြင္ ဘုရားသခင္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေလာ့။ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရာတြင္ စိတ္ပ်က္ျခင္း မရွိႏွင့္၊ အဖန္ဖန္ ႀကိဳးစားၿမဲႀကိဳးစားကာ လက္မေလွ်ာ့ႏွင့္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို သူ၏ အလင္းေပးၿပီး ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပလိမ့္မည္။ ေယာဘ၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အဘယ္သို႔ျဖစ္ခဲ့သနည္း။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သည္ အရာခပ္သိမ္း တတ္စြမ္းႏိုင္ေသာ သမားေတာ္တစ္ဦး ေပတကား။ နာမက်န္းမႈ၌ တည္ျခင္းသည္ မက်န္းမာဖို႔ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ စိတ္ဝိညာဥ္၌ တည္ျခင္းသည္ က်န္းမာဖို႔ ျဖစ္၏။ သင္သည္ ထြက္သက္ဝင္သက္တစ္ခု ရွိေသးသေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား ေသေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆)) ဟုတ္တယ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က အရာခပ္သိမ္းတတ္ႏိုင္တဲ့ သမားေတာ္ပဲ။ ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မက မက်န္းမာျခင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မက်န္းမာျခင္းထဲမွာ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ မရွာခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါကေန သင္ခန္းစာ မယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ တကယ္ကို ႏုံအခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္း ေပ်ာက္ဆုံးလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ နားမလည္ေသးေပမဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သိဖို႔အတြက္ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး လမ္းျပဖို႔ ဘုရားဆီကို ကြၽန္မ ပိုဆုေတာင္းၿပီး ေတာင္းေလွ်ာက္လိုစိတ္ရွိခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္႐ြတ္တာတခ်ိဳ႕ပဲ ကြၽန္မ နားေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ၊ ေရာဂါျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားဆီ ဘယ္လိုဆုေတာင္းရမယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ၾကားရတဲ့အခါ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြမွာရွိတဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆုေတာင္းတာကို လက္ေတြ႕လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က ဆုေတာင္းခ်က္ေတြမွာ အသိစိတ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မ အျမင္အာ႐ုံထက္ ကြၽန္မရဲ႕ လက္နဲ႔ ေျခေထာက္ေတြ သုံးတာကို ဆုံးရႈံးခြင့္ေပးဖို႔ေတာင္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီေရာဂါကို ယူသြားဖို႔လည္း ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ ေတာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ကြၽန္မ နာလန္ထူရင္၊ ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို လုပ္ဖို႔ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္ဆုေတာင္းခ်က္ေတြက တကယ္ကို က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ပါဘူး”လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ၾကားခဲ့ရတယ္။ “ေယရႈ၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားကို စဥ္းစားေလာ့။ ေဂသေရွမန္ဥယ်ာဥ္ထဲ၌ သူသည္ ‘လြန္သြားႏိုင္လွ်င္...’ ဟု ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ‘ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို ေဆြးေႏြးခ်က္တစ္ခု၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေနျဖင့္ ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ သူက ‘ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ အႏူးအၫြတ္ ပန္ၾကားပါသည္’ ဟု မဆိုခဲ့ပါ။ က်ိဳးႏြံနာခံေသာ ႏွလုံးသားႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံေသာ အေျခအေန၌ သူသည္ ‘အကြၽန္ုပ္အဘ၊ ဤခြက္သည္ အကြၽန္ုပ္ကို လြန္သြားႏိုင္လွ်င္ လြန္သြားပါေစေသာ။ သို႔ေသာ္လည္း အကြၽန္ုပ္အလိုရွိသည္အတိုင္း မျဖစ္ပါေစႏွင့္။ ကိုယ္ေတာ္အလိုရွိသည္အတိုင္း ျဖစ္ပါေစေသာ’ ဟု ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ဒုတိယႀကိမ္တြင္ ဤသို႔ပင္ ဆက္လက္ ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး၊ တတိယႀကိမ္တြင္ ‘ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုေတာ္ ျပည့္စုံပါေစေသာ’ ဟု သူဆုေတာင္းခဲ့ေသးသည္။ ခမည္းေတာ္ဘုရားသခင္၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ထားသျဖင့္ သူက ‘ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုေတာ္ ျပည့္စုံပါေစေသာ’ ဟု ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈမွ်မရွိဘဲ အျပည့္အဝ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ခဲ့သည္။...သို႔ေသာ္ျငားလည္း လူတို႔မွာမူ ထိုကဲ့သို႔ လုံးဝ ဆုမေတာင္းၾကေပ။ လူတို႔သည္ သူတို႔၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္ ‘ဘုရားသခင္၊ ဤသို႔ထိုသို႔ ျပဳပါရန္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ေတာင္းဆိုပါ၏၊ ကြၽန္ုပ္ကို ဤအရာ၌ ထိုအရာ၌ လမ္းျပေပးပါရန္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေတာင္းဆိုပါ၏၊ ထို႔ျပင္ ကြၽန္ုပ္အတြက္ အေျခအေနမ်ားအဆင္သင့္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေတာင္းဆိုပါ၏...’ ဟု အၿမဲ ေျပာတတ္ၾကသည္။ သူသည္ သင့္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေျခအေနမ်ားကို ျပင္ဆင္မေပးဘဲ ဤဆင္းရဲဒုကၡကို သင့္အား ခံေစၿပီး သင္ခန္းစာ ေပးလိမ့္မည္။ လူတို႔က ‘ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ုပ္အတြက္ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးဖို႔နဲ႔ ကြၽန္ုပ္ကို ခြန္အားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္’ ဟု အၿမဲဆုေတာင္းေနမည္ဆိုလွ်င္မူ ထိုသို႔ ဆုေတာင္းျခင္းမွာ အလြန္႔အလြန္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ ကင္းမဲ့ေပသည္။ ဘုရားသခင္ထံ သင္ဆုေတာင္းသည့္အခါ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံမႈရွိသည့္ စိတ္ႏွလုံးျဖင့္ သူ႔ထံ သင္ ဆုေတာင္းသင့္သည္။ သင္ မည္သည့္အရာ လုပ္မည္ဆိုသည္ကို သတ္မွတ္ရန္ မႀကိဳးစားႏွင့္။ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ဆိုသည္ကို သင္ ဆုမေတာင္းမီတြင္ သတ္မွတ္ရန္ ႀကိဳးစားပါက ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဆုေတာင္းျခင္းတြင္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ က်ိဳးႏြံနာခံမႈရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ပထမဦးစြာ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ သင္ ရွာေဖြရမည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဆုေတာင္းျခင္းအေတာအတြင္းတြင္ အလိုအေလ်ာက္ အားတက္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ရန္ သင့္ေလ်ာ္သည့္အရာကို သင္ သိလိမ့္မည္။ ဆုမေတာင္းမီ သင္၏ အစီအစဥ္မွ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ျဖစ္ေပၚသည့္ ေျပာင္းလဲမႈဆီသို႔ ေရာက္ရွိျခင္းသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္၏ ရလဒ္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပဳလုပ္ႏွင့္ၿပီး မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္ကာ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္ထံ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံရန္ သို႔မဟုတ္ သင္ ဆႏၵရွိသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ဘုရားသခင္ကို ေစခိုင္းဖို႔ ဆုေတာင္းပါက ဤဆုေတာင္းခ်က္မ်ိဳးသည္ ယုတၱိမတန္ေပ။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လူတို႔သည္ အတိအက်အားျဖင့္ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္မည္ကို ဆုံးျဖတ္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံ႐ုံမွ်သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူတို႔၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားကို ဘုရားသခင္က မျဖည့္ဆည္းေပးေပ။ ဘုရားသခင္က ‘မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ သင္တို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို ေမးသနည္းဟု ေျပာ၏’ ဤဆုေတာင္းခ်က္မ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္ကို လိမ္လည္လွည့္စားသကဲ့သို႔ အနည္းခံစားရၿပီး ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ား ေျခာက္ကပ္သြားရေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ ယင္း၏အေလ့အထတို႔၏ အေရးပါမႈ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားဆီ ကြၽန္မရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါကို ဖယ္ရွားေပးဖို႔ သူ႔ကို ေတာင္းေလွ်ာက္တဲ့အေပၚ အဓိက အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အသိစိတ္မဲ့ခဲ့တယ္။ ဖန္ဆင္းခံသက္သက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မကို အနာၿငိမ္းေစဖို႔အတြက္ ဘုရားဆီ ေတာင္းဆိုဖို႔ ဘယ္လို အရည္အခ်င္းျပည့္မီႏိုင္မွာလဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵအတိုင္း ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကိုေတာင္ ျဖည့္ဆည္းေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္ႏွလုံး ကြၽန္မ တကယ္ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ သခင္ေယရႈရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္ကို ေတြးမိတယ္။ ကားတိုင္မွာ သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္ခံရတာက အရမ္းကို နာက်င္စရာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သူ သိခဲ့ေပမဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္မွာ ဘုရားအေပၚ ေတာင္းဆိုတာေတြလုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရမဲ့သေဘာျဖစ္ရင္ေတာင္၊ ဖခမည္းေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ ရွာေဖြၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ နာမက်န္းမႈမွာ သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံသင့္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ က်ိဳးႏြံနာခံတဲ့ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ရွာေဖြဖို႔ လိုလားေနပါတယ္။ ဒီေရာဂါက အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ နားမလည္ေသးပါဘူး။ ဒီနာမက်န္းမႈကေန ဘာသင္ခန္းစာေတြ ယူသင့္လဲဆိုတာ ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ဘုရားသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပး၊ လမ္းျပေတာ္မူပါ”လို႔ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘုရားဆီကို ဒီပုံစံနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ကြၽန္မ ဆက္ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး၊ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္လာတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုု ကြၽန္မ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ၊ ကိစၥေတြကို ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီး၊ ကြၽန္မရွိေနတဲ့ အေျခအေနအေပၚ ပိုနားလည္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္ “လူမ်ားအားလုံးအတြက္၊ စစ္ေဆးျခင္းသည္ ေဝဒနာျပင္းထန္ၿပီး၊ လက္ခံရန္ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ လူသားထံ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ေပၚလြင္ေစၿပီး၊ လူသားအတြက္ သူ၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ေစကာ၊ သာ၍ ဉာဏ္အလင္းပြင့္ျခင္းကို ေပးၿပီး၊ သာ၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ ျပဳျပင္ျခင္းကို ေပးသည္မွာ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ သမၼာတရားၾကား ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္၊ လူသည္ သူကိုယ္တိုင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သာ၍ ႀကီးမားေသာ အသိပညာႏွင့္ သမၼာတရားကို ရရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ သာ၍ႀကီးမားသည့္ သိနားလည္ျခင္းကို ရရွိ၏။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သာ၍စစ္မွန္ၿပီး သာ၍ျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိေစရန္ လူသားကို အခြင့္ေပးေလသည္။ ယင္းမွာ စစ္ေဆးျခင္းအလုပ္ကို ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူသား၌ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈအားလုံးသည္ ကိုယ္ပိုင္ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေရးပါမႈတို႔ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ အဓိပၸာယ္မရွိေသာအမႈကို မလုပ္ေဆာင္သကဲ့သို႔၊ လူသားအဖို႔ အက်ိဳးမရွိသည့္ အမႈကိုလည္း မလုပ္ေဆာင္ေပ။ စစ္ေဆးျခင္းဟူသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္မွ လူတို႔အား ဖယ္ရွားျခင္းကို မဆိုလိုသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔ကို ငရဲတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုလည္း မဆိုလိုေပ။ ယင္းထက္၊ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္း၊ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ သူ၏ အျမင္ေဟာင္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ဘုရားသခင္ အတြက္ သူ၏ခ်စ္ျခင္းကို ေျပာင္းလဲေပးျခင္းႏွင့္ သူ၏ဘဝတစ္ခုလုံး ေျပာင္းလဲေပးျခင္းတို႔ကို ဆိုလိုသည္။ စစ္ေဆးျခင္းသည္ လူသားအား လက္ေတြ႕က်ေသာ စစ္ေဆးမႈတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး၊ လက္ေတြ႕က်ေသာ ေလ့က်င့္မႈပုံစံတစ္ခု ျဖစ္ကာ၊ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္သာ သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ၎၏ ပင္ကိုလုပ္ငန္းတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စစ္ေဆးျခင္းကိုႀကဳံေတြ႕ျခင္းအားျဖင့္သာ လူသားသည္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ၊ မသန႔္စင္မႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားက ဒီေရာဂါကို အသုံးျပဳခဲ့တာပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကြၽန္မကို သန႔္ရွင္းေစၿပီး ေျပာင္းလဲေစဖို႔ပဲ။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေတြမွာ၊ ဆင္းရဲဒုကၡကို ကြၽန္မ သည္းခံၿပီး အဖိုးအခေပးသေ႐ြ႕၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေအာက္ေမ့ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ရမယ္လို႔ ကြၽန္မ အၿမဲ ေတြးခဲ့တာ။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘာကပ္ေဘး၊ အခက္အခဲမွမရွိတဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုဘဝက ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈကို ရေစတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္လို႔ေတာင္ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ႐ုတ္တရက္၊ ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အနာၿငိမ္းဖို႔အတြက္ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြအတိုင္း ဘုရားက မလုပ္တဲ့အခါ၊ ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္ျခင္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဆင့္ျမင့္ ေဆးပညာက ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိေတြကို ကုေပးႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ရင္းနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြေပၚ စအားကိုးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာဝန္ေတြ အစြမ္းမဲ့တဲ့အခါ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းျခင္းထဲကို ထိုးစိုက္က်ၿပီး ေသဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ မရွာခဲ့ဘူး။ အခု၊ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ေနတယ္လို႔ ေတြးတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ မသန႔္စင္မွန္းကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို အသုံးျပဳၿပီး လွည့္စားေနခဲ့တယ္။ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒီေရာဂါကတစ္ဆင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပတာေၾကာင့္မဟုတ္ရင္၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဒါေတြကို ကြၽန္မ သတိျပဳမိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ နည္းနည္းကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြအေပၚ ပိုရွင္းတဲ့ သိနားလည္မႈ ရခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “သင္၏သားသမီးမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း ကင္းရန္အတြက္၊ သင္၏ခင္ပြန္းက အလုပ္ေကာင္း ရွိရန္အတြက္၊ သင္၏သားက ဇနီးေကာင္း တစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္သမီးက ရည္မြန္ေသာ ခင္ပြန္းတစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္ ႏြားမ်ားႏွင့္ ျမင္းမ်ားက ေျမကိုေကာင္းစြာ ထြန္ယက္ရန္အတြက္၊ သင္၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား အတြက္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ရန္အတြက္၊ သင္ လိုက္စားသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ ရွာေဖြေသာအရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ လိုက္စားျခင္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္၊ သင့္မိသားစုေပၚသို႔ မေတာ္တဆမႈမ်ား မက်ေရာက္ရန္အတြက္၊ သင့္အနား ေလျပည္ျဖတ္သြားရန္အတြက္၊ သင့္မ်က္ႏွာကို ေျမမႈန္ မထိေစရန္အတြက္၊ သင့္မိသားစု၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ေရလႊမ္းမိုးျခင္း မခံရေစရန္အတြက္၊ မည္သည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ကမွ် သင့္ကို မထိခိုက္ေစရန္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ေထြးပိုက္မႈထဲတြင္ အသက္ရွင္ရန္၊ ဇိမ္ရွိေသာ အသိုက္အၿမဳံထဲတြင္ ေနထိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ ဇာတိပကတိကို အၿမဲလိုက္စားသည့္ သတၱိေၾကာင္သူ တစ္ဦး- သင္သည္ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိပါသေလာ၊ သင္သည္ စိတ္ဝိညာဥ္ ရွိပါသေလာ။ သင္သည္ သားရဲတစ္ေကာင္ မဟုတ္ေလာ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေတာင္းဆိုဘဲ၊ စစ္မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို သင့္အား ငါေပးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးေလာ။ ငါသည္ သင့္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အသက္ကို အပ္ႏွင္းေသာ္လည္း၊ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဝက္မ်ား၊ ေခြးမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ ကြာျခားမႈမွ်မရွိသေလာ။ ဝက္မ်ားသည္ လူ႔အသက္ကို မလိုက္စားၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ သန္႔ရွင္းေစျခင္းကို မလိုက္စားသကဲ့သို႔၊ အသက္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔နားမလည္ၾကေပ။ ေန႔စဥ္တြင္ ၎တို႔ ဝသည္ထိစားၿပီးေနာက္၊ ၎တို႔ အိပ္႐ုံသာျပဳၾကသည္။ ငါသည္ သင့္အား မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို ေပးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ယင္းကို မရယူေသးေပ။ သင္သည္ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျဖစ္ေပသည္။ သင္သည္ ဤဘဝ၊ ဝက္တစ္ေကာင္၏ဘဝတြင္ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ရန္ လိုလားေနပါသေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား အသက္ရွင္ျခင္း၏ အေရးပါမႈမွာ အဘယ္နည္း။ သင္၏ အသက္တာသည္ အထင္ေသးဖြယ္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္သည္၊ သင္သည္ ညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့မႈအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ သင္သည္ မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကိုမွ် မလိုက္စားေပ။ သင့္ဘဝသည္ အားလုံးထဲတြင္ ရွက္ဖြယ္အေကာင္းဆုံး ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို သင္ၾကည့္ရႈဝံ့သေလာ။ ဤနည္းျဖင့္ သင္ ဆက္လက္ ေတြ႕ႀကဳံပါက၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မရရွိဘဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သင့္ထံ မွန္ကန္ေသာလမ္းခရီးကို ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင္သည္ ယင္းကို ရရွိႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္မွာ သင္၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လိုက္စားမႈအေပၚ မူတည္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားအားလုံး ၎တို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾက၏။ မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝ၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းမွာ မိမိတို႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အမႈအရာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကို အသုံးခံၾကသည့္အခါ ယင္းသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရရန္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိေသာအခါ ယင္းသည္ ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရရန္သာျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္လွ်င္ အားလုံးက ေကာင္းခ်ီးရဖို႔၊ ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရဖို႔၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ရဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ အလုပ္လုပ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔က ေကာင္းခ်ီးရရန္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္အတြက္ လူတို႔သည္ အရာခပ္သိမ္းကို စြန္႔ပယ္ျခင္းျဖစ္ကာ မ်ားစြာေသာ ဒုကၡကို ခါးစီးခံႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသား၏ ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပိုေကာင္းေသာ အေထာက္အထားမရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားသခင္ ထုတ္ေဖာ္သမွ်က အျဖစ္မွန္ပဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာက ကြၽန္မရဲ႕ မိသားစုအတြက္ ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ လုံၿခဳံမႈကို လိုက္စားတာသက္သက္ပါပဲ။ ဒါက ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ေနမိခဲ့တယ္။ “ကိုယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ၾကည့္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ”ဆိုတာနဲ႔ “ဆုလာဘ္မရွိဘဲ လုံးဝ မလုပ္ႏွင့္”ဆိုတဲ့ စာတန္ဆန္တဲ့ အဆိပ္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ရွာဖို႔ပဲ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံမွာ ဆုလာဘ္ေတြရဖို႔ ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာ၊ အမႈအရာေတြကို စြန႔္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံခဲ့တာပဲ။ အရာရာကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ေနခဲ့တာ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးနဲ႔ ကြၽန္မ မိသားစုရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို ျမင္ရတဲ့အခါ၊ ဘုရားအတြက္ အမႈအရာေတြကို စြန႔္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို သစၥာေစာင့္သိၿပီး သူ႔ကို စစ္မွန္စြာ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး အနာၿငိမ္းဖို႔အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြ မျပည့္ေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနခဲ့သလို၊ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတာ၊ အားကိုးတာေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မမ်က္လုံးေတြနဲ႔ မျမင္ရေပမဲ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္႐ြတ္ျခင္းေတြကို နားေထာင္လို႔ရေသးတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ တစ္ေမွးအိပ္ေနတုန္းမွာေတာင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ မၾကားခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးက ဘုရားအတြက္ လုံးဝ ပိတ္ထားခဲ့တယ္၊ ဘုရားဆီကို တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ခ်င္စိတ္ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာနဲ႔ ဝမ္းျပည့္ဖို႔ကိုပဲ ရွာတဲ့ ဘာသာတရားထဲမွာရွိသူေတြၾကားမွာ ဘာကြာျခားတာရွိလဲ။ သူတို႔က ႐ုပ္ဝတၳဳ အက်ိဳးအျမတ္ေတြနဲ႔ ၿငိမ္သက္ျခင္းကိုရွာဖို႔ပဲ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး သူတို႔မိသားစုေတြအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ က်န္းမာေရးကို လိုခ်င္ၾကတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တာ မရဘဲ တစ္ခါတေလ ကပ္ေဘးနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ၊ ဘုရားနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနၿပီး သူ႔ကို သစၥာေဖာက္ၾကတယ္။ ကြၽန္မလည္း သူတို႔လိုပဲ အသိတရား၊ ဒါမွမဟုတ္ အသိစိတ္တစ္ခုမွ မရွိဘဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားက သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီးေဖာ္ျပၿပီးတာေတာင္ ကြၽန္မက မလိုက္စားခဲ့႐ုံတင္မက သန႔္စင္ျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုလည္း မလိုက္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ကြၽန္မနဲ႔ ဝက္ေတြ၊ ေခြးေတြလိုမ်ိဳး တိရစာၦန္ေတြၾကားမွာ ျခားနားတာ ဘာရွိလို႔လဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းက ဘာလဲ၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းရဲ႕ အေရးပါမႈတို႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ နားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရရွိခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “‘ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း’ ဆိုသည္မွာ ဘုရားသခင္တစ္ပါး ရွိသည္ကို ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အ႐ိုးရွင္းဆုံး အယူအဆ ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္တစ္ပါးရွိသည္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ မတူေပ။ ယင္းထက္၊ ထိုအရာသည္ ခိုင္မာသည့္ ဘာသာေရး အေငြ႕အသက္ပါရွိသည့္ ႐ိုးရွင္းေသာ ယုံၾကည္မႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္စြာ ယုံၾကည္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုလိုေပသည္- ဘုရားသခင္သည္ အရာအားလုံးအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကိုင္စြဲသည္ဟု ယုံၾကည္မႈအရ၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အမႈတို႔ကို လူတစ္ဦးက ေတြ႕ႀကဳံခံစားသည္၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သန႔္စင္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းလာေပသည္။ ဤခရီးလမ္းမ်ိဳးကိုသာ ‘ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း’ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ လူမ်ားက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈသည္ ႐ိုးရွင္းၿပီး ေပါ့ေပါ့ျပက္ျပက္ ကိစၥတစ္ခုကဲ့သို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျမင္တတ္ၾကသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာလူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ဖို႔ဆိုသည္မွာ အဘယ္အရာဆိုလိုသည္ကို မ်က္ျခည္ျပတ္သြားခဲ့ၾကကာ၊ ၎တို႔သည္ တကယ့္အဆုံးအထိ ဆက္လက္ ယုံၾကည္ေကာင္း ယုံၾကည္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ရရွိမည္မဟုတ္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ မွားယြင္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ နင္းေလွ်ာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ စကားမ်ားႏွင့္ အႏွစ္မဲ့သည့္ အယူဝါဒမ်ားအတိုင္း ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ား ရွိေနေသးေပသည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈ၏ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့သည္ကို ၎တို႔ မသိၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းကို ၎တို႔ မရရွိႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ ေဘးကင္းလုံၿခဳံျခင္း ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားႏွင့္ လုံေလာက္ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းေလွ်ာက္ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ငါတို႔ ရပ္တန႔္ၾကစို႔၊ ငါတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ၿငိမ္သက္ေစၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ေမးၾကစို႔- ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အမွန္တကယ္ အလြယ္ကူဆုံးေသာအရာ ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ မ်ားစြာေသာ ေက်းဇူးေတာ္ ရရွိျခင္းထက္ ဘာမွ်မပိုဟု ဆိုလိုသေလာ။ ဘုရားသခင္ကို မသိဘဲလ်က္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူ႔ကို ဆန႔္က်င္သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အမွန္တကယ္ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ က်မ္းဦးစကား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တာကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာက တကယ္တမ္း ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာကို နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္မက ဘုရားကို အယူအဆေတြနဲ႔ မေရမရာ ယုံၾကည္ေနခဲ့တာပဲ။ ဘုရားကိုယုံၾကည္တာက ဒီဘဝ အဆတစ္ရာေသာအက်ိဳးနဲ႔ ေနာင္ဘဝမွာ ထာဝရအသက္ကို ရဖို႔သက္သက္ပဲျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနမိခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ရႈေထာင့္က မွားၿပီး မွားယြင္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္မ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့မိတယ္။ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ဆိုရင္ ဘုရားကို ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ယုံၾကည္ခဲ့ပါေစ ဘုရားကို သိလာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို တကယ္ ယုံၾကည္တဲ့သူတစ္ေယာက္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ သူ႔ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံတယ္၊ ဘုရားကို သိလာတယ္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ဘုရားနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္လာတယ္။ အားလုံးက အရာခပ္သိမ္းအေပၚ ဘုရားက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရွိတယ္လို႔ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေပၚ အေျခခံတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္အတြင္းက ေပတ႐ုရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ကြၽန္မ သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ လိုက္စားမႈ လမ္းေၾကာင္းက ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီခဲ့တယ္။ သူက သမၼာတရား လိုက္စားတာကို အေလးထားခဲ့ၿပီး၊ ေန႔စဥ္ဘဝရဲ႕ အေသးဆုံး အခ်က္ေတြမွာေတာင္ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို သေဘာေပါက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ေပတ႐ုက ဖန္ဆင္းခံရဲ႕ ေနရာမွာ ရပ္ၿပီး သူ႔တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအေပၚ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းေတြကို သူ လိုက္စားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားအတြက္ ေဇာက္ထိုးကားစင္တင္ခံခဲ့ရၿပီး ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့၊ ထူးကဲတဲ့ သက္ေသကို ခံခဲ့တယ္။ ေပတ႐ုနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ တကယ္ ရွက္ၿပီး စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္တနဲ႔ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ေရွ႕မွာ ေနာင္တရဖို႔ ကြၽန္မ လိုလားေနပါတယ္။ ကြၽန္မမွာရွိတဲ့ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သမၼာတရားကို ေလးေလးနက္နက္ လိုက္စားခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ရွာခ်င္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အာ႐ုံစိုက္ခ်င္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။ ဒီမ်က္စိေရာဂါေဝဒနာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားရတဲ့အခ်ိန္ကေန ဘုရားကို ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းမွာရွိတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ရႈေထာင့္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို သုံးသပ္ၿပီး သိလာခဲ့တာပါ။ သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ ရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ မ်က္လုံးေတြက တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာတယ္။

ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသြားၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ မ်က္စိေရာဂါက ထပ္မျဖစ္ေသးဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္အာ႐ုံ ဆုံးရႈံးလုနီးပါးျဖစ္ၿပီး ေရာဂါကေန ကြၽန္မ ဆင္းရဲဒုကၡကို သည္းခံခဲ့ရေပမဲ့၊ ဒါကို ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံၿပီး၊ စာတန္ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုခံခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့တယ္။ လူေတြကို ကယ္တင္တဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈနည္းလမ္းနဲ႔ ေထာက္ထားမႈရွိတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့ အသိတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ရခဲ့တယ္။ ဒါက သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကေန ကြၽန္မ လုံးဝ မရႏိုင္တဲ့ အရာပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။