ေရွာင္ခ်န္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း ေနမေကာင္းျဖစ္လြယ္တယ္။ အသက္ ၁၁ႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေသြးအားနည္းေရာဂါရွိေနတယ္လို႔ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခံအားစနစ္က အရမ္းအားနည္းတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာက အားနည္းၿပီး ေျခလက္အဂၤါေတြက အားနည္းေနတယ္။ နည္းနည္းေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ေမာေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနက ဆိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အိပ္ရာထဲ လဲေနေတာ့တာပဲ။ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနက ဆိုးလာတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ခံအားမေကာင္းတာေၾကာင့္ ပိုးကူးႏိုင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အဖ်ားႀကီးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာရရင္ ေသြးမရပ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အသက္အႏၲရာယ္စိုးရိမ္ရတယ္ တဲ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ အေျခအေနက တိုးတက္လာတယ္။ အသင္းေတာ္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တယ္။ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာသြားၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေရာဂါရဲ႕ ဘာလကၡဏာကိုမွ မခံစားရေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္အတြက္ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးအလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ စလုပ္တယ္။ ဒီ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုေတြက ဘုရားအလုပ္ကို သက္ေသခံေနပုံကို စဥ္းစားမိေတာ့ ဒီအလုပ္လုပ္ရတာ အထူးသျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားအတြက္ အသုံးခံဖို႔ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ဘုရားကို သက္ေသခံတဲ့ ဗီဒီယိုေကာင္းေတြလုပ္ရင္ ဒီအေရးပါတဲ့ ေကာင္းမႈေတြမွာ ေဝစုရမွာပဲ ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ရ႐ုံတင္မကဘူး။ ေသခ်ာေပါက္ ဘုရားသခင္ ကယ္တင္တာခံရၿပီး ကပ္ေဘးႀကီးမွာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္မယ္ေပါ့။ ဒါေတြကို ေတြးမိတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြမွာ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ဘုရားကို သက္ေသခံတဲ့ အလုပ္ေတြပိုထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတယ္။ ၿပီးသြားတဲ့ ဗီဒီယိုတစ္ခု ထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ကူညီထုတ္လုပ္ေပးတဲ့ ဗီဒီယိုအပိုင္းတစ္ခုကိုျမင္တိုင္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးက ဝမ္းေျမာက္မႈနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ စိတ္ပါလာတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္ေတြရဖို႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ႀကိဳရွာထားၿပီး သက္ဆိုင္တဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို သင္တယ္။ ကိစၥေတြကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ စကားေျပာၾကတာေတြက မနက္သုံးနာရီေရာက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အားနည္းေနတာဆိုေတာ့ အရမ္းေနာက္က်တဲ့အထိမအိပ္ဘဲေနတာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာအတြက္ မ်ားလြန္းတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္က ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေလ့လာဖို႔အတြက္ ေနာက္က်တဲ့အထိေနတာက တာဝန္ကို ပိုေကာင္းေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ပဲေလ။ တာဝန္မွာလည္း အေတာ္ေလး ထုတ္လုပ္အားေကာင္းခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားကကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာေနတာေပါ့။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီး ပိုၿပီး ေအာင္ျမင္သေ႐ြ႕၊ ကူညီေထာက္ပံ့ေနသေ႐ြ႕ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးရွိေနခဲ့တယ္။ အခုပိုၿပီး ဒုကၡခံရရင္ေတာင္ ထိုက္တန္ပါတယ္ေပါ့။

တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္ႀကီးၾကပ္သူကေျပာတယ္။ “အစ္ကို အစ္ကို႔က်န္းမာေရးအေျခအေနက သိပ္မေကာင္းတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔နားလည္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ပမာဏက အခု မ်ားေနတယ္။ အစ္ကိုဆက္လုပ္ေနရင္ အစ္ကို႔ေရာဂါျပန္ထလာမွာကို စိတ္ပူတယ္။ ေဆး႐ုံကိုသြားၿပီး ေဆးစစ္လိုက္ပါလား။ အားလုံး ပုံမွန္ပဲဆိုရင္ ဒီမွာ အစ္ကို႔တာဝန္ကို ဆက္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အစ္ကို႔က်န္းမာေရးက သိပ္မေကာင္းရင္ အားျပန္ျပည့္လာဖို႔ အိမ္ျပန္လို႔ရပါတယ္။ ကုသမႈခံယူေနတုန္းမွာ အစ္ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပါ့” တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ မနာခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို ၿငိမ္ေအာင္မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ “အခုက ငါတို႔တာဝန္မွာ အေရးပါတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ေကာင္းမႈေတြ တိုးပြားလာဖို႔ တာဝန္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြထမ္းေဆာင္ေနၾကတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ့ကိုယ္ခႏၶာက တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဒီအေရးႀကီးတဲ့တာဝန္မွာ ေကာင္းမႈေတြတိုးပြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ေကာင္းေတြ၊ ရလဒ္ေကာင္းေတြရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အလုပ္က ၿပီးသြားတဲ့အခါ ဘုရားကို ငါက ဘာေပးဆပ္ရမွာလဲ။ ေနာက္ဆုံးက်ရင္ ငါက ဘုရားစြန္႔ပစ္တာခံရၿပီး ကပ္ေဘးထဲ က်မွာမဟုတ္ဘူးလား” ေပါ့။ အရင္သုံးေလးႏွစ္မွာ အလုပ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ေနမေကာင္းလို႔ အိမ္ျပန္ၿပီး အားျပန္ျဖည့္ေနၿပီး ဒီတာဝန္ကို ဆက္မလုပ္ႏိုင္ရင္ အရင္သုံးေလးႏွစ္က ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ အဖိုးအခေတြကို အဆုံးခံရမွာမဟုတ္ဘူးလားလို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ေဖာ္ အစ္ကိုေတြက က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး ဒီလိုစိတ္ပူရတာမ်ိဳးမရွိဘူး၊ တာဝန္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အရာရာကို ဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္လို႔လည္း ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေလေလ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေလေလပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ အနာဂတ္က အားပ်က္စရာပုံစံရွိေနၿပီး ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္မွာ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းနည္းၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ေနပါတယ္။ ညည္းညဴမႈေတြ၊ အထင္လြဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဒီအေျခအေနက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လြတ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့စိတ္သေဘာထားကို နားလည္ဖို႔၊ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပေတာ္မူပါ။” ဆိုၿပီးေတာ့။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တယ္။ “ယေန႔ေခတ္တြင္၊ လူအမ်ားစုသည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိၾက၏- ‘ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ အဖိုးအခေပးရမည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ အရာရာ စြန႔္လႊတ္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ေပးအပ္ထားသည့္အရာကို ကြၽန္ုပ္ ျပည့္စုံေစရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာင္႐ြက္ရမည္။’ ဤအရာကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုးမိုးထားေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဆုလာဘ္မ်ား ရရွိျခင္းႏွင့္ သရဖူရရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အသုံးခံျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ သမၼာတရားမရွိၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ သိနားလည္မႈမွာ ၎တို႔ သြားသည့္ ေနရာတကာတြင္ ၎တို႔ ႂကြားဝါၾကသည့္ အယူဝါဒႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားလုံးအနည္းငယ္သာ ဧကန္မုခ် ပါရွိေလသည္။ ၎တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အေတာမသတ္ေသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔သစၥာရွိျခင္းကို ထိုအရာက ပိုမိုသက္ေသျပေလဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာေပါက္ ပိုမိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သရဖူေပးခံရဖို႔ ၎တို႔ ပိုမိုထိုက္တန္ေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ သာ၍ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ၎တို႔ ရရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ခံစားၾကေလသည္။ ခရစ္ေတာ္အတြက္ ၎တို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္လွ်င္၊ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အေသခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမ်ားကို ၎တို႔ စေတးခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားသည့္ တာဝန္မ်ားအားလုံးကို ျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိသူမ်ားျဖစ္ၿပီး သရဖူမ်ား အေပးခံရဖို႔ ေသခ်ာလိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ ေတြးၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေပါလု စိတ္ကူးခဲ့သည့္ အရာႏွင့္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္အရာ အတိအက် ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ တိက်ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေပါလုက ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ထို အေတြးမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမွ ေပၚေပါက္ေပသည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ ကမာၻေျမေပၚတြင္ရွိစဥ္ အသိပညာကို လိုက္စားရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းကို ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္တြင္သာ လူအုပ္မွ ၎တို႔ ထင္ေပၚႏိုင္သည္၊ အရာရွိမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ၿပီး အဆင့္အတန္းရွိႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည့္ ေလာကီလူသားမ်ားကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေပသည္။ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ ျပည့္ေျမာက္ေစႏိုင္ၿပီး ၎တို႔၏ အိမ္မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ႀကီးပြားေသာ အဆင့္တစ္ခုသို႔ မီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ဟု ၎တို႔ ထင္ၾကသည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံးသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤစာတန္ဆန္ေသာ သဘာဝ၏ ႀကီးစိုးျခင္းခံရသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ေပါလုကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ႏိုင္သည္- ၎တို႔က ေတြးၾကသည္။ ‘ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံဖို႔ အရာရာကို ငါ စြန႔္ပစ္ရမည္။ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ငါ သစၥာရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႀကီးျမတ္ေသာ ဆုလာဘ္မ်ားႏွင့္ ႀကီးျမတ္ေသာ သရဖူမ်ားကို ရရွိလိမ့္မည္။’ ဤသည္မွာ ေလာကီအရာမ်ားကို လိုက္စားၾကသည့္ ေလာကီလူတို႔၏ သေဘာထားအတိုင္း ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ လုံးဝ ကြဲျပားျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ တူညီသည့္ သဘာဝကို ခံစားရသည္။ လူတို႔သည္ ဤဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမ်ိဳး ရွိၾကသည့္အခါ၊ အျပင္ေလာကထဲတြင္၊ ၎တို႔သည္ အသိပညာ၊ ပညာ၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရရွိရန္ႏွင့္ လူအုပ္မွ ထင္ေပၚဖို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လွ်င္၊ ႀကီးမားေသာ သရဖူမ်ား ႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ ၎တို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါတြင္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားၾကလွ်င္၊ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ ေလွ်ာက္ဖို႔ ေသခ်ာသည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲေသာ အမွန္တရား၊ ယင္းသည္ သဘာဝ ဥပေဒသတစ္ခုျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္လူမ်ား ေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို လုံးလုံး ဆန႔္က်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေပတ႐ု၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းနည္း”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနကို အတိအက် ဖြင့္ျပတယ္။ အရည္အေသြးမီတဲ့ ဗီဒီယိုေတြလုပ္ဖို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ဧဝံေဂလိကို ျဖန္႔ေဝတဲ့အလုပ္ကို ဝင္ၿပီးကူညီေထာက္ပံ့ႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္က ခ်ီးမြမ္းၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးတာကို ေသခ်ာေပါက္ခံရဖို႔၊ အဆုံးက်ရင္ ဘုရားသခင္က ဆုခ်ီးျမႇင့္တာခံရၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔အတြက္ေပါ့။ ဒီပန္းတိုင္ကို ရဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ဒုကၡခံရတယ္ဆိုတာကို မညည္းညဴဘဲ တစ္ညလုံး မအိပ္ဘဲေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ႏိုင္ေျခမရွိတဲ့အခါမွာ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵက ကြဲေၾကသြားတာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ဆႏၵက ေပ်ာက္သြားၿပီး ဘာကိုမွ အသုံးမခံခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အၿမဲတမ္း အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ဆီက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ေတာင္းဖို႔နည္းလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ အေရးႀကီးတဲ့ေနရာေတြမွာ အသုံးခံရတာ၊ အလုပ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးတာေတြကို အားထုတ္လိုက္စားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒုကၡခံၿပီး အသုံးခံဖို႔ လိုလားတယ္လို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ပဲေလ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို လွည့္စားၿပီး အသုံးျပဳေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါကို ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကို ခုခံလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ နာခံရမယ္။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမယ္။ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ မသန္႔စင္တာေတြ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းရမယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေဆးစစ္ဖို႔ ေဆး႐ုံသြားလိုက္တယ္။ သာမန္လူေတြထက္ နိမ့္တဲ့ ေသြးၫႊန္ျပမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ေသြးကလာပ္စည္းအေရအတြက္က ပုံမွန္ထက္ ေတာ္ေတာ္ပိုနိမ့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မွန္မွန္ကန္ကန္ ဂ႐ုမစိုက္ရင္ ေသြးထြက္လြန္တာကို အလြယ္တကူ ခံရႏိုင္တယ္လို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ႀကီးၾကပ္သူေတြ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္ေတာ္ခဏေလာက္ အိမ္ျပန္ၿပီး သက္သာၿပီးမွ တာဝန္ဆက္လုပ္ဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေဆးကုသမႈၿပီးေအာင္လို႔ အိမ္ျပန္ၿပီး တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေဆးသြားစစ္တယ္။ သုံးေလးလၾကာသြားေပမဲ့ က်န္းမာေရးက မတိုးတက္လာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းစိတ္ပူလာၿပီး တ႐ုတ္တိုင္းရင္းေဆးဆရာဝန္ဆီ ေဆးသြားယူဖို႔ သြားလိုက္တယ္။ ဆရာဝန္ႀကီးကေျပာတယ္။ “မင္းက တျဖည္းျဖည္းပဲ သက္သာလာမွာ။ မင္းအေျခအေနက ဆိုးတယ္။ သက္သာဖို႔က ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ္” တဲ့။ ဆရာဝန္ေျပာတာကိုၾကားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ အိမ္ျပန္ၿပီး အားျဖည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေျခအေနတိုးတက္လာတာနဲ႔ ဗီဒီယိုအလုပ္ျပန္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွစ္နီးပါးကုေနရတယ္။ ဘာလို႔ေကာင္းမလာေသးတာလဲ ေပါ့။ အဲဒီႏွစ္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြအမ်ားႀကီးထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးေတြမွာ ဝင္မပါႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာင္က်ရင္ ဒီတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့မွာကို ေၾကာက္မိတာေပါ့။ ေကာင္းမႈ လုံလုံေလာက္ေလာက္မရွိဘဲနဲ႔ ဘုရားအလုပ္ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ ကယ္တင္ခံရႏိုင္ပါဦးမလားေပါ့။ ေတြးေလေလ၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေလေလပဲ။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေလထဲမွာ လြင့္ေနတဲ့ သစ္႐ြက္ေတြကို ျမင္ၿပီး ဒီသစ္႐ြက္ေႂကြေတြလိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့သလို ခံစားမိခဲ့တယ္။ အရမ္းကို အကူအညီမဲ့ၿပီး ဝမ္းနည္းအားငယ္ေနမိတယ္။ မညည္းဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက က်န္းမာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ ဘာေၾကာင့္ဒီေရာဂါကိုရတာလဲေပါ့။ ငါက တာဝန္မွာ ျဖစ္သလိုလုပ္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ရင္ ထိေရာက္မႈမရွိျဖစ္ၿပီး ဒါေတြေၾကာင့္ တာဝန္မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္ ေနာင္တရ၊ ေျပာင္းလဲၿပီး အေျခအေနကိုေျပာင္းပစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းတာက ေမြးရာပါ အေျခအေနပဲ။ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာင္းလဲႏိုင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို စြန္႔ပစ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး ခံစားမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အထူးစိတ္ထိခိုက္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေလ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ေဘာလုံးလိုပဲ ဘာကမွ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ဓာတ္ကို ျမႇင့္တင္မေပးႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးတယ္။ “ငါ့ေရာဂါက ဒီလိုမ်ိဳးပဲ။ ဘာကမွ ဒါကို မေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ဘူး။ အေရးႀကီးအလုပ္မွာ ငါဝင္မပါႏိုင္ရင္ ကယ္တင္ခံရဖို႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ လႊတ္ခ်လိုက္တယ္။ ေန႔တိုင္းပဲ ေလာကီ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ တီဗီေတြၾကည့္ရင္း၊ လူေတြနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ဘုရားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆက္ဆံေရးက ေဝးကြာလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က ပိုေမွာင္မိုက္ၿပီး အႏွစ္မဲ့လာတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ နားလည္သေဘာေပါက္သြားတယ္။ “ငါ့အေျခအေနက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္နဲ႔ မတူဘူးလား။ ဒါက ဘုရားကို ယုံၾကည္သူနဲ႔ ဘယ္လိုတူမွာလဲ။ ငါက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ သက္သက္ျဖစ္ေနတာပဲ။ ငါက ဆက္ၿပီး အရမ္း ယိုယြင္းသြားေနရင္ ပိုပိုၿပီးေတာ့ပဲ အက်င့္စာရိတၱပ်က္လာမယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ရင္ ဘုရားက ငါ့ကို စြန္႔ပစ္မွာပဲ” ေပါ့။ စိတ္ထဲမွာ ဒီလိုေတြးမိၿပီး နည္းနည္းေၾကာက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုဆက္သြားလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမယ္ေပါ့။

အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္တယ္။ “လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္မခံသည့္အခ်ိန္ထက္ ပို၍ ပုန္ကန္တတ္ျခင္း မရွိေပ။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔အတြက္ မည္သည့္အရာမွ် ပို၍ အႏၲရာယ္မရွိေပ။ ဤလူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို ထာဝရ လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိလွ်င္၊ ၎တို႔သည္ မယုံၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္— ၿပီးလွ်င္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ား၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ၿပိဳကြဲသြားသည္ႏွင့္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ေသြဖည္သြားၾကလိမ့္မည္။ ဤအရာအတြက္ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ (၎တို႔ လိုက္စားသည့္အရာသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႕ခံစားျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။) ၎တို႔က ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေပ။ ၎တို႔အဖို႔ ကယ္တင္ျခင္းသည္ အဆင္တန္ဆာတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္၊ ယင္းက ၾကားေကာင္းသည့္စကားမ်ားမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ် မဟုတ္ပါ။ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္အရာသည္ ဆုလာဘ္ေပးျခင္းခံရဖို႔၊ သရဖူေပးခံရျခင္း၊ အက်ိဳးအျမတ္မ်ား လက္ခံရရွိျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤအသက္တာ၌ အဆတစ္ရာ ရရွိဖို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေနာင္ဘဝ၌ ထာဝရအသက္ ရရွိဖို႔ကိုလည္းေကာင္း ဆႏၵရွိၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔က ဤအရာမ်ားကို မရရွိလွ်င္၊ မယုံၾကည္ေတာ့ပါ၊ ၎တို႔၏ သ‌ေဘာသဘာဝအမွန္က ျမင္သာၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ ေသြဖည္သြားၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပသည့္ သမၼာတရားမ်ားလည္း မဟုတ္ေခ်။ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ ကယ္တင္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ ေပါလုႏွင့္ မကြဲျပားၾကေပ။ ၎တို႔က ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားအတြက္၊ ႀကီးမားေသာ အာဏာကို ကိုင္စြဲဖို႔၊ ႀကီးမားေသာ သရဖူကို ေဆာင္းဖို႔၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ တန္းတူ အဆင့္အတန္းတစ္ခုရွိဖို႔တို႔ကို ဆႏၵရွိၾကသည္— ဤအရာတို႔က ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အလိုဆႏၵမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္မွ အက်ိဳးအျမတ္အခ်ိဳ႕၊ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးေက်းဇူးအခ်ိဳ႕ကို ရႏိုင္သည့္အခ်ိန္တိုင္း၊ ယင္းတို႔ကို လွ်ပ္စားျဖတ္စားလုပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ ‘ဝါရင့္ျခင္း’ အေၾကာင္း စတင္ေျပာဆိုၾကသည္။ ၎တို႔ မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးေနသည့္အရာမွာ ‘ကြၽန္ုပ္ ဤအရာကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္၊ ကြၽန္ုပ္၏ ေဝစုကို ကြၽန္ုပ္ ရသင့္သည္၊ ဤအရာအတြက္ ကြၽန္ုပ္ တိုက္ခိုက္ရမည္’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို ေတြးျခင္းက ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးကို စိတ္သက္သာရာရေစသည္။ ၎တို႔က ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အထက္တန္းအလႊာတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ထားရွိေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာအက်ိဳးအျမတ္မ်ားသည္ ၎တို႔ ရထိုက္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။...၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္ ဤအရာမ်ား၏ သိမ္းယူျခင္းကို ခံထားရႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္မွာ သိသာထင္ရွားေပသည္။ ၿပီးလွ်င္ သာမန္အားျဖင့္ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္ အရာသည္ သမၼာတရားႏွင့္ လုံးဝ ကိုက္ညီျခင္းမရွိသည္မွာလည္း သိသာထင္ရွားေပသည္။ ၎တို႔သည္ အလုပ္မည္မွ်ကို လုပ္ေဆာင္ပါေစ၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားသည္ ေပါလု၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ၎တို႔သည္ သရဖူကို ရရွိလိုၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားမည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႔ကို မည္သည့္အခါမွ် စြန႔္လႊတ္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ၎တို႔အား သမၼာတရားကို မည္သို႔ မိတ္သဟာယျပဳေပးပါေစ၊ ၎တို႔ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ခံရပါေစ၊ ၎တို႔ကို မည္သို႔ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးပါေစ၊ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ ျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ေခါင္းမာစြာ ျငင္းဆန္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းကို ၎တို႔ မရရွိသည့္အခါ၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားရဖို႔ျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ၿပိဳကြဲသြားသည္ကို ျမင္ရသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၾကၿပီး ဒုံရင္းျပန္ဆိုက္ၾကသည္၊ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝျခင္း၌ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို အမွန္တကယ္ မထမ္းေဆာင္ၾကသကဲ့သို႔၊ အေစခံမႈေကာင္းလည္း မေပးၾကေပ။ ယင္းက ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၌ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ စစ္မွန္ေသာ နာခံမႈ မရွိေၾကာင္း၊ စစ္မွန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သက္ေသခံခ်က္ ကင္းမဲ့ေၾကာင္း၊ သိုးေရၿခဳံထားသည့္ ဝံပုေလြမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း လုံးလုံး ထင္ရွားေစသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခြၽတ္မရေသာ မယုံၾကည္သူသည္ ဤနည္းအတိုင္း လုံးလုံး ဖြင့္ခ်ၿပီး စြန႔္ပစ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ဘုရားသခင္၌ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ အဆုံးသတ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈ ရေစဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ျပည့္ဝေစဖို႔သာ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် အေရးမထားသကဲ့သို႔၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ထိုအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုပင္ ပစ္ပယ္သည္ (အပိုင္း ၅)”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္အထဲက စက္ဆုပ္ဖြယ္ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို လုံးဝ ဖြင့္ျပခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ၿပီး အားျပန္ျဖည့္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အျမန္သက္သာလာၿပီး ဗီဒီယိုေတြဆက္လုပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပဲ။ ထပ္ခါထပ္ခါ ကုသၿပီးတဲ့ေနာက္ လိုခ်င္တဲ့ ရလဒ္ေတြမရတဲ့အခါမွာ အေရးႀကီးတဲ့တာဝန္တစ္ခုကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵကပ်က္စီးသြားၿပီး ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ လမ္းေပ်ာက္ၿပီး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ မတရားဘူးလို႔ခံစားမိခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားကို ဆုမေတာင္းခ်င္ခဲ့ဘူး။ ေလာကီေရပန္းစားတာေတြေနာက္လိုက္ၿပီး ဘုရားအေပၚ မေက်နပ္တာေတြကိုေတာင္ ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့တယ္။ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔အတြက္နဲ႔ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာပါ။ ေကာင္းခ်ီးမရႏိုင္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ရန္လိုလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဖာ္ျပသမွ်က စာတန္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသိစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရားလုံးဝ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အရင္က အသုံးခံတာေတြအားလုံးက မွားယြင္းၿပီး ဘုရားကို လွည့္စားဖို႔ရည္႐ြယ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပပါတယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့ ႏွစ္ေတြအားလုံးမွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို သမၼာတရားေတြအမ်ားႀကီး ပံ့ပိုးေပးၿပီး ေက်းဇူးေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကြယ္ကာမႈမပါရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုးအရင္ကတည္းက ေသသြားမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ၿပီး ျပန္ေပးဆပ္တာ မလုပ္ခဲ့႐ုံမကဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာင္းတဲ့ကိုယ္ခႏၶာမေပးတဲ့အတြက္ ဘုရားက မတရားဘူးဆိုၿပီး ညည္းညဴခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က လုံးဝ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ျဖစ္ၿပီး လူ႔သဘာဝအားလုံး ကင္းမဲ့ပါတယ္။ ဒါကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းတီးတယ္။ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို အမွန္တကယ္ေျဖရွင္းၿပီး ဘုရားသခင္ကို မနာခံတာကို ရပ္တန္႔ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရွာေဖြဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တယ္။ “ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္းသည္ လူတို႔လိုက္စားရန္အတြက္ သဘာဝက်သည့္ ပန္းတိုင္တစ္ခုမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အဘယ္အရာက သဘာဝက်သည့္ ပန္းတိုင္တစ္ခုျဖစ္သနည္း။ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း၊ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို လိုက္စားျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားျဖင့္ အစီအစဥ္မ်ားအားလုံးကို နာခံႏိုင္ျခင္း၊ ဤအရာတို႔သည္ လူတို႔ လိုက္စားသင့္သည့္ ပန္းတိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံျခင္းက သင့္ကို အယူအဆမ်ား၊ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ားျဖစ္ေစၿပီး သင္သည္ နာခံျခင္းကို မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္ဆိုပါစို႔။ အဘယ့္ေၾကာင့္ မနာခံႏိုင္သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ျဖစ္သည့္ သင္၏ ခရီးပန္းတိုင္၊ သို႔မဟုတ္ အိပ္မက္ကို ခက္ခဲသြားေစသည္ဟု သင္ ခံစားရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး စိတ္တိုလာသည္။ သင္၏ တာဝန္ကိုလုပ္ေဆာင္ျခင္းမွ ထြက္သြားလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ဤအရာအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္၏ အားထုတ္လိုက္စားမႈတြင္ ျပႆနာတစ္ခုရွိသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာကို မည္သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ ဤမွားယြင္းေသာ စိတ္ကူးမ်ားကို သင္ ခ်က္ခ်င္းစြန္႔ပစ္ရန္၊ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာစိတ္သေဘာထား၏ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ သမၼာတရားကို ခ်က္ခ်င္းရွာေဖြရန္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကို ‘ငါ ႏုတ္ထြက္၍မျဖစ္။ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ငါ ထမ္းေဆာင္ရဦးမည္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ ငါ၏ ဆႏၵကို ေဘးခ်ထားရမည္’ ဟူ၍ ေျပာသင့္သည္။ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ ဆႏၵကို စြန္႔လႊတ္ေသာအခါတြင္ သင္၏ ပခုံး၌ ဝန္တစ္ခုေပါ့သြားသည္။ သင္သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသးသေလာ။ သင္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အခ်ိန္မ်ားရွိဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း သင္က ဤအရာကို သင့္အား ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္မျပဳဘဲ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဆက္လက္၍ ဆုေတာင္းကာ ႀကိဳးစားသည္။ သင္၏ လိုက္စားမႈ ပန္းတိုင္ကို ေကာင္းခ်ီးခံရျခင္းႏွင့္ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခုထားရွိျခင္းမွ သမၼာတရားလိုက္စားျခင္းအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲၿပီး ‘သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ သမၼာတရားအခ်ိဳ႕ကို နားလည္ရန္အတြက္ ပိုေကာင္းေသာ အက်ိဳးတရားမရွိ။ ဤသည္မွာ အားလုံးထဲတြင္ အႀကီးျမတ္ဆုံးေကာင္းခ်ီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ငါ့အား အလိုမရွိလွ်င္ပင္၊ ငါသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ခရီးပန္းတိုင္မရွိဘဲ ငါ၏ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ေၾကမြသြားခဲ့လွ်င္ပင္ ငါ၏တာဝန္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ထမ္းေဆာင္ဦးမည္။ ငါ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္ ဝတၱရားရွိသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က မည္သို႔ျဖစ္ေစ ငါ၏တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈအေပၚ ထိခိုက္မည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္ကို ငါ ၿပီးေျမာက္ျခင္းအား ထိခိုက္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ငါျပဳမူေနထိုင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္’ ဟူ၍ သင္ စဥ္းစားသည္။ ဤတြင္ သင္သည္ ဇာတိပကတိ၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း၌သာလွ်င္ အသက္ ဝင္ေရာက္မႈ ရွိေလသည္”) အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္းကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ညည္းညဴၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္လာတယ္၊ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵက ပ်က္စီးသြားတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မမွန္တဲ့ အားထုတ္လိုက္စားမႈအျမင္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္စားတာက ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ပန္းတိုင္ေကာင္းတစ္ခုပဲ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာက ကန္႔သတ္ထားတာကို အၿမဲတမ္းခံရတယ္။ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵက ပ်က္စီးသြားလိုက္တာနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ကို မတက္မႂကြျဖစ္လာတယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵက ျပင္းထန္လြန္းေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ေကာင္းခ်ီးရၿပီး ပန္းတိုင္ေကာင္းရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြမရရင္ေတာင္၊ တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ျဖည့္ဆည္းရင္ေတာင္မွ အနည္းဆုံးေတာ့ ဘာေနာင္တမွရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက လင္းလက္သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ေထာက္ျပထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵကို လက္လြတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မွားေနတဲ့ အားထုတ္လိုက္စားမႈအျမင္ကို ေျပာင္းရမယ္။ တာဝန္ကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အရည္အခ်င္းနဲ႔ အေကာင္းဆုံးထမ္းေဆာင္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနက တစ္ေန႔မွာ ဆိုးလာရင္ေတာင္ ဘုရားကို အျပစ္တင္လို႔မရဘူး။ ဒါက ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ အသိစိတ္ပဲ။ တျခားတာဝန္ေတြကို မလုပ္ႏိုင္ရင္ အိမ္မွာ ေဆာင္းပါးေတြေရးတာကို ေလ့က်င့္လို႔ရတယ္၊ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ အသိပညာကို ေရးခ်ၿပီး အစည္းအေဝးေတြမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မွ်ေဝႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို သက္ေသခံၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာလည္း ျဖစ္တယ္ေလ။ ဒီလို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္သက္သာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ အနာဂတ္ရဲ႕ ကန္႔သတ္တာကို သိပ္မခံရေတာ့ဘူး။

တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေဆးယူဖို႔အတြက္ ေဆး႐ုံကိုသြားတယ္။ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ “ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရာဂါက ေပ်ာက္သြားၿပီ။ ေဆးေသာက္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ ကိုယ္ခႏၶာကို ပိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔ပဲလိုတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပင္ပန္းေအာင္မလုပ္နဲ႔” တဲ့။ ဆရာဝန္က ဒီလိုေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကားေတာ့ အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဘုရားကို ဆက္တိုက္ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာင္းလဲၿပီး သန္႔စင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ႀကဳံဖို႔အတြက္ လူေတြ၊ အမႈအရာေတြအမ်ားႀကီး စီစဥ္ေပးတယ္။ ဒါကို ေတြးရင္းနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ခံစားမိတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္တယ္။ “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဟုတ္တယ္။ လူေတြက သမၼာတရားရွိသလားဆိုတဲ့အေပၚမွာ သူတို႔ရဲ႕ ရလဒ္ေတြကို ဘုရားက ဆုံးျဖတ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သမၼာတရားကို မရတဲ့သူေတြက ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က သမၼာတရားကို၊ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲမႈကို မလိုက္စားရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အသုံးခံၿပီး ကူညီေထာက္ပံ့ပါေစ အဆုံးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက မသန္႔စင္ရင္ ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေတာင္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္ႀကိဳးစားတာကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာင္းခ်ီးေတြေပးဖို႔ ဘုရားကို လွည့္စားခ်င္ေသးတယ္။ ဒါ အဓိပၸာယ္မရွိတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ လိုရာဆြဲေတြးတာ သက္သက္ပဲ။ ဒီတစ္ခါမွာ အျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ ေရာဂါေၾကာင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးရႈံးတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖ်ားနာမႈကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မွားေနတဲ့အျမင္ေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျခင္းခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္မီေျပာင္းလဲႏိုင္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔အတြက္ စၿပီးအာ႐ုံစိုက္ဖို႔ အခြင့္ကိုရခဲ့တယ္။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘုရားရဲ႕ ႀကီးျမတ္တဲ့ ကြယ္ကာမႈပါ။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ အရမ္းေနာင္တရၿပီး အေႂကြးတင္သလို ခံစားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လြဲမွားတဲ့ အားထုတ္လိုက္စားမႈအျမင္ကို ေျပာင္းပစ္ခ်င္ပါတယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ဆုလာဘ္ေတြကို မလိုက္စားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာင္မွာ ဘယ္တာဝန္ကိုပဲ ထမ္းေဆာင္ရပါေစ သမၼာတရားကို လိုက္စားခ်င္ၿပီး စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲမႈကို လိုက္စားခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ကို ေက်နပ္ေစဖို႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္တယ္။ တာဝန္ကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးက နည္းနည္းပိုလင္းလက္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “သင္၏ တာဝန္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ထမ္းေဆာင္ဖို႔၊ သင္၏ တာဝန္တြင္ သင္ အေတြ႕အႀကဳံမည္မွ် ရွိခဲ့သည္ကို မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကို သင္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ယုံၾကည္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ တာဝန္ မည္မွ် သင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္အဖို႔ ပံ့ပိုးမႈမ်ား သင္ မည္မွ် ျပဳလုပ္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးေပ။ ဘုရားသခင္ ၾကည့္ရႈသည့္ အဓိကအရာမွာ လူတစ္ဦး သြားသည့္ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္၊ သမၼာတရားအေပၚ လူတစ္ဦး၏ သေဘာထားႏွင့္ လူတစ္ဦး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ေနာက္ကြယ္က အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၊ ဦးတည္ခ်က္၊ ဇာစ္ျမစ္ႏွင့္ တြန္းအားတို႔ကို သူ ၾကည့္ေလသည္။ ဤအရာမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္ အာ႐ုံစိုက္၏။ ယင္းတို႔သည္ သင္ ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ဆုံးျဖတ္သည့္ အရာျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ျပည့္မီေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။”) “ဘုရားသခင္ကို ပံ့ပိုးမႈတစ္ခု ျပဳသူ အားလုံးသည္ ဆုလာဘ္ ရရွိသင့္သည္ဟု လူက ထင္သည္၊ ပံ့ပိုးမႈ သာ၍ ႀကီးမားေလေလ၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာသာကို လက္ခံရရွိသင့္သည္မွာ မွန္သည္ဟု မွတ္ယူေလေလ ျဖစ္သည္။ လူ႔ အျမင္ရႈေထာင့္၏ အႏွစ္သာရသည္ အေပးအယူသေဘာ ဆန္ၿပီး၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ သူ၏ တာဝန္ကို တက္ႂကြစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ သူ မႀကိဳးစားေပ။ ဘုရားသခင္ အတြက္မူ၊ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အား ၿပီးျပည့္စုံေသာ နာခံျခင္းကို ပို၍ ရွာေလေလ၊ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းဟုလည္း ဆိုလိုသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံမႈကို ပို၍ ရရွိေလေလ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္သည္ လူအား သူ၏ နဂိုမူလ တာဝန္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို ျပန္ရရန္ ေတာင္းဆိုဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္ ဘုရားသခင္အား ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေဘာင္မေက်ာ္သင့္သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ သူ၏ တာဝန္အား ထမ္းေဆာင္ျခင္းမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္သင့္ေပ။ ေပါလုႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔၏ ခရီးပန္းတိုင္မ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း ရွိ မရွိဆိုသည္အရ တိုင္းတာျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ ပံ့ပိုးမႈ အတိုင္းအတာအရ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၏ ခရီးပန္းတိုင္မ်ားသည္ အစကတည္းမွ ၎တို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည့္ အရာအတိုင္း သတ္မွတ္ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔ အလုပ္မည္မွ် လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔အေပၚ အျခားသူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားအတိုင္း မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ မိမိ၏ တာဝန္ကို တက္ႂကြစြာ ထမ္းဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္း၏ လမ္းေၾကာင္းအား ေဖြရွာျခင္းသည္ အမွန္ကန္ဆုံးေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ေဟာင္းေသာ စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ ျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းအား ေဖြရွာျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦး၏ နဂိုမူလတာဝန္ႏွင့္ နဂိုမူလ အသြင္အျပင္ကို ျပန္ရရွိျခင္း လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ျပန္ရရွိျခင္း လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ အစအဦးမွ အဆုံးထိတိုင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈအားလုံး၏ ရည္မွန္းခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ တာဝန္ေတြမွာ တကယ္ပဲ အနိမ့္၊ အျမင့္မရွိဘူးဆိုတာ နားလည္သြားတယ္။ လူေတြက ကယ္တင္ခံရႏိုင္သလားဆိုတာက ဘယ္တာဝန္ကို သူတို႔လုပ္တယ္၊ သူတို႔အလုပ္က ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္၊ ဘာကို သူတို႔ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္တာမဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားကို လိုက္စားသေ႐ြ႕၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ ထမ္းေဆာင္သေ႐ြ႕ ကိုယ့္စိတ္သေဘာထားမွာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုရရွိသေ႐ြ႕ သမၼာတရားကို ရရွိၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ခံရႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ထိေရာက္မႈရွိၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို ကူညီေထာက္ပံ့ဖို႔ အားထုတ္တာက သူ႔ခ်ည္းသက္သက္က မမွားဘူး။ ကိုယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘုရားကို သက္ေသခံဖို႔ ျဖစ္သေ႐ြ႕ ကိုယ့္တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရႏိုင္ပါတယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာက အျမတ္ရဖို႔ ကိရိယာတစ္ခုမဟုတ္သလို ဆုလာဘ္ရဖို႔ အေပးအယူလုပ္တဲ့အရာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါက ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီးခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ မခံရသည္ျဖစ္ေစ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္မယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ က်န္းမာေရးအေျခအေနအေပၚ အေျခခံၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ တာဝန္တစ္ခုကို ဘုရားအိမ္ေတာ္က စီစဥ္တယ္။

အခု ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာရဲ႕ ကန္႔သတ္တာကို သိပ္မခံရေတာ့ဘူး။ ဘယ္တာဝန္ကိုပဲ ထမ္းေဆာင္ပါေစ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္းက အေရးႀကီးဆုံးအရာပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းတဲ့အဆုံးသတ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တာဝန္ယူရတာေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ရင္ စိတ္ေအးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။