လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ကို ခရစ္ေတာ္ဟုေခၚၿပီး ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္က ဆင္ျမန္းထားသည့္ ဇာတိခႏၶာ ျဖစ္သည္။ ဤဇာတိခႏၶာသည္ အေသြးအသားရွိသည့္ မည္သည့္ လူႏွင့္မွ် မတူညီေပ။ ဤသို႔ ကြဲျပားျခားနားရျခင္းမွာ ခရစ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိဆိုင္ရာ ျဖစ္ျခင္းထက္ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း ျဖစ္၏။ သူသည္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ ဘုရားသေဘာသဘာဝ ႏွစ္ခုလုံးရွိသည္။ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝကို မည္သည့္လူကမွ် မပိုင္ဆိုင္ေပ။ သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝက ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အမႈကို ထိန္းသိမ္းေနစဥ္တြင္၊ သူ၏ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝက ဇာတိခႏၶာထဲက သူ၏ ပုံမွန္ လႈပ္ရွားမႈ အားလုံးကို အားျဖည့္ေပးေလသည္။ သူ၏ လူ႔သဘာဝျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသေဘာသဘာဝ ျဖစ္ေစ ႏွစ္ခုလုံးသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္၏ အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံေလသည္။ ခရစ္ေတာ္၏အႏွစ္သာရမွာ ဝိညာဥ္ေတာ္ ျဖစ္သည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသေဘာသဘာဝ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေပသည္။ ဤအႏွစ္သာရသည္ သူကိုယ္တိုင္၏ အမႈကို ေႏွာင့္ယွက္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ ၿပီးလွ်င္ သူကိုယ္တိုင္၏ အမႈကို ဖ်က္ဆီးမည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို သူ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သူကိုယ္တိုင္၏ အလိုႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္ မည္သည့္ စကားကိုမွ် တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် သူ မိန္႔ႁမြက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္စီမံခန္႔ခြဲမႈကို ေႏွာင့္ယွက္သည့္ မည္သည့္အမႈကိုမွ် မည္သည့္အခါတြင္မွ် လုံးဝ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ လူအားလုံး နားလည္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္၏ အႏွစ္သာရသည္ လူသားကို ကယ္တင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္ပိုင္စီမံခန္႔ခြဲမႈအတြက္ ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူစြာ ခရစ္ေတာ္၏ အမႈသည္လည္း လူသားကို ကယ္တင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလိုအတြက္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူသည္ကို ေထာက္ဆလွ်င္၊ သူသည္ သူ၏ဇာတိခႏၶာအတြင္းရွိ သူ၏အႏွစ္သာရကို ႐ုပ္အေကာင္အထည္ ေပၚေစသျဖင့္ သူ၏ဇာတိခႏၶာသည္ သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ လုံေလာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔ဇာတိခံျခင္း အခ်ိန္ကာလအတြင္းတြင္ ဘုရားဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္အားလုံးကို ခရစ္ေတာ္၏ အမႈအားျဖင့္ အစားထိုးလိုက္ၿပီး၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းအခ်ိန္ တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ အမႈအားလုံး၏ အဓိက အခ်က္အခ်ာတြင္ ခရစ္ေတာ္၏အမႈ ရွိေပသည္။ ယင္းသည္ အျခားမည္သည့္ေခတ္မဆိုမွ အမႈျဖင့္ ေရာယွက္၍ မရေပ။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံလာသည့္အတြက္၊ သူသည္ သူ၏ဇာတိခႏၶာ၏ ပင္ကိုလကၡဏာျဖင့္ အမႈျပဳသည္။ လူ႔ဇာတိ ခံလာသည့္အတြက္ သူသည္ သူလုပ္သင့္ေသာအမႈကို ဇာတိခႏၶာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးစီးသည္။ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ခုလုံးသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျဖစ္ၿပီး သူလုပ္သင့္ေသာ အမႈကို သူလုပ္ေဆာင္ၿပီး သူေဆာင္႐ြက္သင့္ေသာ အမႈေတာ္ကို သူ ေဆာင္႐ြက္ေလသည္။

ဘုရားသခင္၏ တကယ့္ အႏွစ္သာရ ကိုယ္၌က ၾသဇာအာဏာကို ကိုင္စြဲေသာ္လည္း၊ သူသည္ မိမိထံမွလာေသာ ၾသဇာအာဏာကို အျပည့္အဝ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ေပသည္။ ဝိညာဥ္၏ အလုပ္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ဇာတိခႏၶာ၏ အလုပ္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ကြဲလြဲဆန႔္က်င္ျခင္း မရွိေပ။ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္သည္ ဖန္ဆင္းျခင္းအားလုံးအေပၚ ၾသဇာအာဏာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရျဖင့္ ဇာတိခႏၶာသည္လည္း ၾသဇာအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ လူ႔ဇာတိ၌ ရွိေသာ ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္၏အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ အမႈအားလုံးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ဤအရာကို မည္သည့္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရရွိႏိုင္ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးမေပါက္ႏိုင္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္သည္ ၾသဇာအာဏာ ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ၏ဇာတိခႏၶာက သူ၏ ၾသဇာအာဏာကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ “ခရစ္ေတာ္သည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံသည္။” ဟု ေျပာသည့္အခါ သြယ္ဝိုက္ၫႊန္းဆိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား ျဖစ္လာႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္သည္ ဝိညာဥ္ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္း အမႈကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ၊ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္သည္ သူ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္သည္။ ဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ လူ႔ဇာတိတို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈ၏ အႏွစ္သာရသည္ တူညီသည့္အတြက္၊ သူသည္ သက္သက္ ကြဲလြဲသည့္ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ သူသည္ အလ်ဥ္ျပတ္ေအာင္ မျပဳသကဲ့သို႔ အေႏွာင့္အယွက္လည္း မျပဳေပ။ ဝိညာဥ္ေတာ္ ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ လူ႔ဇာတိျဖစ္ေစ ႏွစ္ခုလုံးသည္ တစ္ခုေသာ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ႏွင့္ တူညီေသာ အမႈကို စီမံခန္႔ခြဲရန္ လုပ္ေဆာင္သည္။ ဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ ဇာတိခႏၶာတို႔သည္ ျခားနားလြန္၍ ႏႈိင္းယွဥ္မရေသာ အရည္အေသြး ႏွစ္မ်ိဳး ရွိၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔၏ အႏွစ္သာရမွာ တူညီေလသည္။ ႏွစ္ခုလုံးသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ အႏွစ္သာရရွိၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာ ရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္သည္ ပုန္ကန္ျခင္း၏ အရိပ္လကၡဏာ မပိုင္ဆိုင္ေပ။ သူ၏ အႏွစ္သာရက ေကာင္းမြန္သည္။ သူသည္ လွပမႈႏွင့္ ေကာင္းမြန္မႈအားလုံးအျပင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အားလုံး၏ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္။ ဇာတိခႏၶာ၌ပင္လွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ေပ။ မိမိအသက္ကို စေတးကာ ဆုံးရႈံးအနစ္နာခံလ်က္ပင္၊ သူသည္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုလားေနမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ျပဳလုပ္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု မွတ္ယူျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႀကီးက်ယ္ျခင္းတို႔၏ အရိပ္လကၡဏာမ်ား မရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းႏွင့္ မာနေထာင္လႊားမႈတို႔၏ အရိပ္လကၡဏာမ်ား မရွိေပ။ သူသည္ ေကာက္က်စ္မႈ အရိပ္လကၡဏာမ်ား မပိုင္ဆိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္သည့္အရာ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ စာတန္ထံမွ လာသည္။ စာတန္သည္ အက်ည္းတန္မႈႏွင့္ ဆိုးယုတ္မႈ အားလုံး၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ စာတန္၏ အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ တူညီသည့္ အရည္အေသြးမ်ား ရွိရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ လူသားသည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းႏွင့္ စီမံျပဳျပင္ျခင္းခံရၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း မခံရေလၿပီ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာမ်ားကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး၊ စာတန္၏ မည္သည့္လကၡဏာမွ် မပိုင္ဆိုင္ေပ။ အမႈသည္ မည္မွ်ခက္ခဲၾကမ္းပါေစ သို႔မဟုတ္ လူ႔ဇာတိသည္ မည္မွ်အားနည္းပါေစ၊ လူ႔ဇာတိျဖင့္ အသက္ရွင္စဥ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို ပုန္ကန္မႈျဖင့္ စြန္႔ပယ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏အမႈကို ေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို ဆန႔္က်င္ဖို႔ထက္ လူ႔ဇာတိ၏ နာက်င္မႈမ်ားကိုသာ ခံစားခ်င္ခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ေယရႈက သူ၏ဆုေတာင္းခ်က္ထဲတြင္၊ “အကြၽန္ုပ္အဘ၊ ဤခြက္သည္ အကြၽန္ုပ္ကိုလြန္သြားႏိုင္လွ်င္ လြန္သြားပါေစေသာ္။ သို႔ေသာ္လည္း အကြၽန္ုပ္အလိုရွိသည့္အတိုင္း မျဖစ္ပါေစႏွင့္။ ကိုယ္ေတာ္ အလိုဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း ျဖစ္ပါေစေသာ္။” ဟု ေျပာသကဲ့သို႔သာ ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း၊ ခရစ္ေတာ္သည္ မျပဳလုပ္ေပ။ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာရွိေသာ္လည္း၊ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို ရွာေဖြဆဲျဖစ္ၿပီး လူ႔ဇာတိ၏ ရႈေထာင့္မွ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို တာဝန္ေပးေစခိုင္းထားေသာ အရာကို ျဖည့္ဆည္းေလသည္။ ဤသည္မွာ လူသားက ႀကိဳးပမ္း၍မရရွိႏိုင္သည္ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ စာတန္ထံမွ လာေသာအရာသည္ ဘုရားသခင္၏အႏွစ္သာရ မရွိႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္သကဲ့သို႔၊ ဆန္႔က်င္သည့္ အရာတစ္ခုသာ ရွိႏိုင္သည္။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို လိုလားစြာ က်ိဳးႏြံနာခံရန္မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကို အျပည့္အဝပင္ မက်ိဳးႏြံမနာခံႏိုင္ေပ။ ခရစ္ေတာ္မွလြဲ၍ လူအားလုံးတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္သည့္အရာ လုပ္ေကာင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွင္းထားသည့္ အမႈကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် တိုက္႐ိုက္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ ကိုယ္ပိုင္ တာဝန္အျဖစ္ မည္သူမွ် မမွတ္ယူႏိုင္ေပ။ ခရစ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရသည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ျခင္းသည္ စာတန္၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာျဖစ္သည္။ ဤစ႐ိုက္ႏွစ္ခုသည္ သဟဇာတ မျဖစ္သကဲ့သို႔၊ စာတန္၏ စ႐ိုက္မ်ားရွိသည့္ မည္သူကိုမဆို ခရစ္ေတာ္ဟု ေခၚ၍မရႏိုင္ေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ကိုယ္စား ဘုရားသခင္၏ အမႈကို မလုပ္ႏိုင္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ မည္သည့္ အႏွစ္သာရမွ် မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ သူ၏ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ အနာဂတ္ အလားအလာမ်ားအတြက္ ဘုရားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေသာ္လည္း၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ အမႈျပဳေပသည္။

ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔သဘာဝကို သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝက အုပ္စိုးထားသည္။ သူသည္ လူ႔ဇာတိ၌ ရွိေသာ္လည္း၊ သူ၏ လူ႔သဘာဝသည္ ခႏၶာရွိသည့္ လူတစ္ဦး၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ လုံးလုံးမတူညီေပ။ သူသည္ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ တစ္မူထူးျခားေသာ ဝိေသသလကၡဏာရပ္ရွိၿပီး ဤအရာကိုလည္း သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝက အုပ္စိုးထားသည္။ သူ၏ဘုရားသဘာဝသည္ အားနည္းမႈ မရွိေပ။ ခရစ္ေတာ္၏ အားနည္းခ်က္သည္ သူ၏လူ႔သဘာဝကို ရည္ၫႊန္းေပသည္။ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ၊ ဤအားနည္းခ်က္က သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝကို ေဘာင္ခတ္ေသာ္လည္း၊ ထိုသို႔ေသာ အကန္႔အသတ္မ်ားမွာ နယ္ပယ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကာလအခ်ိဳ႕ အတြင္း၌သာရွိၿပီး အတိုင္းမသိ မဟုတ္ေပ။ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝႏွင့္ဆိုင္သည့္ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ရွိလာသည့္အခါတြင္၊ သူ၏ လူ႔သဘာဝကို ပဓာနမထားဘဲ လုပ္ေဆာင္ေလသည္။ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔သဘာဝကို သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝက လုံးဝ ၫႊန္ၾကားေလသည္။ သူ၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ဆိုင္သည့္ သာမန္ဘဝမွအပ သူ၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ဆိုင္သည့္ အျခားလုပ္ေဆာင္မႈ အားလုံးတို႔သည္ သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝအားျဖင့္ လႊမ္းမိုးခံရသည္၊ အက်ိဳးသက္ေရာက္ခံရၿပီး ၫႊန္ၾကားခံရေလသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ လူ႔သဘာဝ ရွိလင့္ကစား၊ ယင္းသည္ သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝ၏ အမႈကို မေႏွာင့္ယွက္သကဲ့သို႔၊ ဤသည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔သဘာဝကို သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝက တိုက္႐ိုက္ ၫႊန္ၾကားေသာေၾကာင့္ အတိအက် ျဖစ္ေပသည္။ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ျပဳမူေနထိုင္ပုံတြင္ မရင့္က်က္ေသာ္လည္း၊ သူ၏ ဘုရားသဘာဝ၏ ပုံမွန္အမႈကို မထိခိုက္ေပ။ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း မခံရေသးဟု ငါေျပာရာတြင္၊ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔သဘာဝကို သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝက တိုက္႐ိုက္ ကြပ္ကဲႏိုင္ၿပီး၊ သူသည္ သာမန္လူထက္ သာ၍ ျမင့္မားသည့္ အသိစိတ္ ပိုင္ဆိုင္သည္ကို ဆိုလိုေပသည္။ သူ၏ လူ႔သဘာဝသည္ သူ၏အမႈတြင္ ဘုရားသေဘာသဘာဝ၏ လမ္းၫႊန္မႈကို ခံရဖို႔ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံး ျဖစ္သည္၊ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ ဘုရားသဘာဝ၏အမႈကို အေဖာ္ျပႏိုင္ဆုံး ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုသို႔ေသာ အမႈကို အက်ိဳးႏြံအနာခံႏိုင္ဆုံး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိျဖင့္ အမႈျပဳသည္ႏွင့္အမွ်၊ လူ႔ဇာတိ၌ရွိသည့္ လူတစ္ဦးအေနျဖင့္ ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ တာဝန္ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မ်က္ျခည္မျပတ္ေပ။ သူသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္သည့္ ႏွလုံးသားျဖင့္ ကိုးကြယ္ႏိုင္ေလသည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရရွိၿပီး၊ သူ၏ပင္ကိုလကၡဏာသည္ ဘုရားကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သူသည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ အျပင္ပန္း အခြံျဖင့္၊ ကမာၻေျမသို႔ ႂကြလာၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးျဖစ္လာျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး၊ ယခုတြင္ ယခင္က သူ႔ထံတြင္ မရွိခဲ့သည့္ လူ႔သဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္ထားေလသည္။ သူသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ ျဖစ္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ လူသားအဖို႔ တုပ၍ မရႏိုင္ေပ။ သူ၏ ပင္ကိုလကၡဏာသည္ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို သူ ကိုးကြယ္သည္မွာ လူ႔ဇာတိ၏ ရႈေထာင့္မွ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ခရစ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္သည္။” ဟူသည့္ စကားမ်ားမွာ မမွားေပ။ လူသားကို သူေတာင္းဆိုသည္မွာ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ ျဖစ္တည္ျခင္း အတိအက် ျဖစ္သည္။ သူသည္ လူသားကို ထိုသို႔ေသာအရာမ်ား မေတာင္းဆိုမီတြင္၊ လူကို သူ ေတာင္းဆိုသည့္ အရာအားလုံးကို စြမ္းေဆာင္ရရွိႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ သူ၏ ျဖစ္တည္မႈတြင္ ပါဝင္သည့္အတြက္၊ သူကိုယ္တိုင္ ထိုအရာမ်ားမွ လြတ္ကင္းစဥ္တြင္ အျခားသူမ်ားကို ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား မည္သည့္အခါမွ် ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သူ၏အမႈကို မည္သို႔ေဆာင္႐ြက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္သည့္ ပုံစံျဖင့္ သူ ျပဳမူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူသားကို မည္သည့္အရာ သူေတာင္းဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကမွ် လူသားက ႀကိဳးပမ္းရရွိႏိုင္သည္ကို မေက်ာ္လြန္ေပ။ သူလုပ္ေဆာင္ေသာ အရာအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္သည့္အရာ ျဖစ္ၿပီး၊ သူ၏စီမံခန္႔ခြဲမႈအတြက္ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝသည္ လူအားလုံး အထက္၌ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဖန္ဆင္းခံ အရာအားလုံးထဲတြင္ ၾသဇာအာဏာ အျမင့္ဆုံး ျဖစ္သည္။ ဤၾသဇာအာဏာသည္ သူ၏ဘုရားသဘာဝျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ သူ၏ပင္ကိုလကၡဏာကို ဆုံးျဖတ္ေပးသည့္ ဘုရားကိုယ္တိုင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ျဖစ္တည္မႈ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ လူ႔သဘာဝက မည္မွ် ပုံမွန္ျဖစ္ပါေစ၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာရွိသည္မွာ ျငင္း၍မရႏိုင္ေပ။ မည္သည့္ရႈေထာင့္မွ သူ စကားေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မည္သို႔မည္ပုံ သူက်ိဳးႏြံနာခံသည္ျဖစ္ေစ၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ဟု မေျပာႏိုင္ေပ။ မိုက္မဲသူႏွင့္ မသိနားမလည္ေသာသူတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝကို အျပစ္အနာအဆာ တစ္ခုကဲ့သို႔ မၾကာခဏ မွတ္ယူတတ္ၾကသည္။ သူသည္ သူ၏ဘုရားသဘာဝကို မည္သို႔ေဖာ္ျပကာ ထုတ္ေဖာ္ျပေစကာမူ၊ သူသည္ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သည္ကို လူက အသိအမွတ္ မျပဳႏိုင္ေပ။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းႏွင့္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းတို႔ကို သာ၍ျပသေလေလ၊ မိုက္မဲသူတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားေလ ျဖစ္သည္။ သူ႔အေပၚ ထည့္မတြက္ျခင္းႏွင့္ အထင္ေသးျခင္း သေဘာထားတစ္ခုကို ခံယူၾကေသာ္လည္း၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပုံရိပ္မ်ားရွိသည့္ “ႀကီးျမတ္ေသာ လူမ်ား” ကိုးကြယ္ရန္ စားပြဲေပၚတြင္ ထားၾကသူမ်ားပင္ ရွိေလသည္။ လူသား၏ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္မႈႏွင့္ ပုန္ကန္မႈတို႔သည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ အခ်က္အျပင္၊ ခရစ္ေတာ္၏ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝမွလည္း လာေပသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို လူသား၏ ခုခံမႈႏွင့္ ပုန္ကန္မႈတို႔၏ အရင္းအျမစ္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏လူ႔သဘာဝ တုပေသာအသြင္ မရွိသကဲ့သို႔၊ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကိုလည္း ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ ရႈေထာင့္မွ မရွာေဖြဘဲ၊ ထိုအစား မဟာလူ႔သဘာဝ ပိုင္ဆိုင္မည္ဆိုပါက၊ လူသားအလယ္တြင္ ပုန္ကန္မႈရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူသားသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ မ်က္ျမင္မေတြ႕ႏိုင္သည့္ ဘုရားသခင္ကို အၿမဲ ယုံၾကည္ရန္ လိုလားေနသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔သဘာဝ မရွိသကဲ့သို႔၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ စ႐ိုက္ပင္ တစ္ခုမွ် မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ သူ႔ကို အႀကီးမားဆုံးေသာ ေလးစားသမႈျဖင့္ အၿမဲ အေလးထားၾကေသာ္လည္း၊ ခရစ္ေတာ္အေပၚကိုမူ အထင္အျမင္ေသးသည့္ သေဘာထားတစ္ခု စြဲကိုင္ထားၾကေပသည္။

ကမာၻေျမေပၚ၌ ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကိုယ္စား အမႈျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း၊ လူ႔ဇာတိ၌ သူ၏ပုံသဏၭာန္အား လူအားလုံးကို ျပသျခင္းငွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႂကြလာသည္မဟုတ္ေပ။ လူသား အားလုံးက သူ႔ကို ျမင္ရန္အလို႔ငွာ သူ ႂကြလာသည္မဟုတ္။ လူသားတို႔ကို သူ၏ လက္ျဖင့္ ဦးေဆာင္ခံရခြင့္ေပးဖို႔ သူ ႂကြလာျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ လူသားသည္ ေခတ္သစ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေပသည္။ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔ဇာတိ အလုပ္တာဝန္မွာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အမႈအတြက္ ျဖစ္သည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ လူ႔ဇာတိခံယူသည့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈအတြက္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ လူ႔ဇာတိႏွင့္ဆိုင္သည့္ အႏွစ္သာရကို လူသားအား အျပည့္အဝ နားလည္ႏိုင္ေစရန္ မဟုတ္ေပ။ သူမည္သို႔ အမႈျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာမွ်လူ႔ဇာတိက ႀကိဳးပမ္းရရွိႏိုင္သည္ထက္ မေက်ာ္လြန္ေပ။ သူ မည္သို႔ အမႈျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝႏွင့္အတူ လူ႔ဇာတိျဖင့္ ထိုသို႔ သူ လုပ္ေဆာင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ မ်က္ႏွာကို လူသားထံ အျပည့္အဝ ထုတ္ေဖာ္မျပေပ။ ထို႔အျပင္ လူ႔ဇာတိ၌ သူ၏ အမႈသည္ လူသားက စိတ္ကူးႀကံဆသကဲ့သို႔ သဘာဝလြန္ သို႔မဟုတ္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေလာက္သည့္အရာ လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ ခရစ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး၊ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ အမႈကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေဆာင္႐ြက္ေသာ္လည္း၊ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို သူ မျငင္းသကဲ့သို႔ သူ၏လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကိုလည္း အလြန္ ပ်ာယာခတ္လ်က္ မေႂကြးေၾကာ္ေပ။ ယင္းထက္ သူသည္ သူ၏လူ႔ဇာတိအတြင္း၌ ႏွိမ့္ခ်စြာ ကြယ္ဝွက္ေနသည္။ ခရစ္ေတာ္မွလြဲ၍ ခရစ္ေတာ္အျဖစ္ မွားယြင္းစြာ ေႂကြးေၾကာ္သူတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္၏ အရည္အေသြးမ်ား မပိုင္ဆိုင္ၾကေခ်။ ထိုခရစ္ေတာ္ေယာင္ေဆာင္ေသာ သူမ်ား၏ မာနေထာင္လႊားမႈႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္မႈ စိတ္သေဘာထားကို ယွဥ္တြဲျပသည့္အခါ၊ မည္သည့္ လူ႔ဇာတိပုံစံသည္ စစ္မွန္ေသာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္ ဆိုသည္မွာ သိသာထင္ရွားလာေလသည္။ ၎တို႔ အေယာင္ေဆာင္ေလေလ၊ ထိုသို႔ေသာ ခရစ္ေတာ္ အေယာင္ေဆာင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ႂကြားဝါေလေလျဖစ္ၿပီး၊ လူသားကို အထင္အျမင္မွားေစရန္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကို ပို၍ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေလေလ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္ အေယာင္ေဆာင္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အရည္အေသြးမ်ား မရွိၾကေပ။ ခရစ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ အေယာင္အေဆာင္မ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ မည္သည့္လကၡဏာမွ် မစြန္းထင္းေပ။ လူသားအား သူ႔ကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေပး႐ုံမွ် မဟုတ္ဘဲ၊ လူ႔ဇာတိ၏အလုပ္ကို ၿပီးျပည့္စုံေစရန္သာ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းတြင္ သူသည္ သူ၏ အမႈအား သူ၏ပင္ကိုလကၡဏာကို အတည္ျပဳခြင့္ေပးၿပီး သူ ထုတ္ေဖာ္ျပေသာအရာအား သူ၏အႏွစ္သာရကို မွန္ကန္ေၾကာင္း ေထာက္ခံခြင့္ျပဳေလသည္။ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ အေျခအျမစ္ မရွိသည္မဟုတ္။ သူ၏ပင္ကိုလကၡဏာကို သူ၏လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္ထားသည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္းကို သူ၏အမႈႏွင့္ သူ၏အႏွစ္သာရတို႔က သတ္မွတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အႏွစ္သာရရွိၿပီး ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသာ္လည္း၊ အဆုံးတြင္ သူသည္ ဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ မတူဘဲ လူ႔ဇာတိ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သူသည္ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ စ႐ိုက္မ်ားရွိေသာ ဘုရားသခင္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ လူ႔ဇာတိ၏အခြံရွိသည့္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မည္မွ် ပုံမွန္ျဖစ္ၿပီး မည္မွ် အားနည္းေနေစကာမူ၊ ၿပီးလွ်င္ သူ႔အေနျဖင့္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို မည္သို႔မည္ပုံ ရွာေဖြေစကာမူ၊ သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝကို ျငင္းပယ္၍မရႏိုင္ေပ။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ အတြင္းတြင္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝႏွင့္ ယင္း၏ အားနည္းခ်က္မ်ား တည္ရွိေလသည္။ ဘုရားသဘာဝ၏ အံ့ၾသဖြယ္ရာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ဉာဏ္မမီႏိုင္မႈအျပင္၊ လူ႔ဇာတိ၌ သူ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားလည္း တည္ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔သဘာဝႏွင့္ ဘုရားသေဘာသဘာဝ ႏွစ္ခုလုံးသည္ ခရစ္ေတာ္တြင္းတြင္ အမွန္တကယ္ေရာ လက္ေတြ႕က်က်ပါ တည္ရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ အနည္းဆုံး အႏွစ္မဲ့သည့္အရာ သို႔မဟုတ္ သဘာဝလြန္သည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ သူသည္ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ ကမာၻေျမေပၚသို႔ ႂကြလာေပသည္။ ကမာၻေျမေပၚ၌ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္ထားရန္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝ တန္ခိုးသည္ မည္မွ်ပင္ႀကီးမားေသာ္လည္း၊ ယင္း၏ မူလ လုပ္ငန္းေဆာင္တာကို ေကာင္းစြာ အသုံးမျပဳႏိုင္ေပ။ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ အလြန္ အေရးႀကီးေသာ္လည္း၊ ယင္းမွာ သူ၏အႏွစ္သာရ မဟုတ္ေပ။ သူ၏ အႏွစ္သာရသည္ ဘုရားသေဘာသဘာဝျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻေပၚ၌ သူ၏အမႈေတာ္ကို စတင္ေဆာင္႐ြက္သည့္ အခိုက္အတန္႔သည္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝကို စတင္ေဖာ္ျပသည့္ အခိုက္အတန္႔ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝက လူ႔ဇာတိ၌ ပုံမွန္အေနျဖင့္ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ သူ၏ လူ႔ဇာတိႏွင့္ဆိုင္သည့္ ပုံမွန္အသက္တာကို အဓိက အားျဖည့္ေပးရန္ တည္ရွိေပသည္။ သူ၏အမႈကို လုံးဝ ၫႊန္ၾကားသည္မွာ ဘုရားသေဘာသဘာဝ ျဖစ္သည္။ သူ၏အမႈကို သူ ၿပီးစီးသည့္အခ်ိန္တြင္၊ သူ၏သာသနာကို ျပည့္စုံေစၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ လူသားက သိသင့္သည္မွာ သူ၏ အမႈ အလုံးစုံျဖစ္ၿပီး သူက လူသားအား သူ႔ကို သိႏိုင္ေစသည္မွာ သူ၏အမႈမွတစ္ဆင့္ ျဖစ္သည္။ သူ၏အမႈ တစ္ေလွ်ာက္တြင္၊ လူ႔သဘာဝျဖင့္ မစြန္းထင္းေသာ စိတ္သေဘာထား တစ္ခု သို႔မဟုတ္ လူသားအေတြးႏွင့္ အျပဳအမူတို႔ျဖင့္ မစြန္းထင္းေသာ ျဖစ္တည္ျခင္း ျဖစ္သည့္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝကို အေတာ္အတန္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေဖာ္ျပသည္။ အခ်ိန္တန္ေသာအခါ သူ၏အမႈေတာ္တစ္ခုလုံး အဆုံးသတ္ တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာၿပီးသည့္အခါတြင္၊ သူေဖာ္ျပသင့္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ျပည့္စုံစြာႏွင့္ ျပည့္ဝစြာ ေဖာ္ျပႏွင့္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။ သူ၏ အမႈသည္ မည္သည့္လူမွ်၏ ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားျဖင့္ လမ္းျပျခင္း မခံရေပ။ သူ၏ စိတ္သေဘာထား ေဖာ္ျပခ်က္သည္လည္း အေတာ္အတန္ လြတ္လပ္ၿပီး စိတ္အားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မခံရ သို႔မဟုတ္ အေတြးအေခၚအားျဖင့္ စီမံျပဳျပင္ျခင္းမခံရဘဲ၊ အလိုအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျပခံရေပသည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္လူကမွ် စြမ္းေဆာင္မရရွိႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ၾကမ္းတမ္းလွ်င္ပင္ သို႔မဟုတ္ အေျခအေနမ်ားက မ်က္ႏွာသာမေပးလွ်င္ပင္၊ သူသည္ မိမိ၏စိတ္သေဘာထားကို သင့္ေလ်ာ္သည့္အခ်ိန္၌ ေဖာ္ျပႏိုင္သည္။ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သူတစ္ဦးက ခရစ္ေတာ္၏ ျဖစ္တည္မႈကို ေဖာ္ျပေသာ္လည္း၊ ခရစ္ေတာ္မဟုတ္ေသာ သူမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္၏ စိတ္သေဘာထားကို မပိုင္ဆိုင္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အားလုံးက သူ႔ကို ခုခံလွ်င္ပင္ သို႔မဟုတ္ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အယူအဆမ်ား ရွိလွ်င္ပင္၊ ခရစ္ေတာ္ေဖာ္ျပေသာ စိတ္သေဘာထားသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားမဟုတ္ဟု လူသားတို႔ အယူအဆအရ မည္သူမွ် ျငင္း၍မရႏိုင္ေပ။ စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္ေနာက္ကို လိုက္သူ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ရွာေဖြသူ အားလုံးသည္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္ေပၚ အေျခခံ၍ သူသည္ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သည္ကို ဝန္ခံၾကလိမ့္မည္။ လူသား၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ သူ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာ တစ္ခုတစ္ေလအရ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ လူသည္ အလြန္ မိုက္မဲလွေသာ္လည္း၊ မည္သည့္အရာက လူသား၏လိုအင္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ မည္သည့္အရာ ေပၚေပါက္သည္ကို အားလုံးက အတိအက် သိၾကသည္။ ယင္းမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ခရစ္ေတာ္ကို တမင္တကာ ခုခံ႐ုံမွ်ခုခံၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤအတြက္မဟုတ္ပါက ခရစ္ေတာ္ ေဖာ္ျပသည့္ ဘုရားသဘာဝက ဧကန္အမွန္ တည္ရွိၿပီး၊ သူ၏ အမႈကို ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မ်က္ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည့္အတြက္၊ ခရစ္ေတာ္၏ တည္ရွိျခင္းကို လူတစ္ဦးကမွ် ျငင္းပယ္ဖို႔ အေၾကာင္း ရွိမည္မဟုတ္ေပ။

ခရစ္ေတာ္၏အမႈႏွင့္ ေဖာ္ျပခ်က္တို႔က သူ၏အႏွစ္သာရကို ဆုံးျဖတ္သည္။ သူသည္ မိမိအား ေပးအပ္ထားၿပီးျဖစ္သည့္အရာကို စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ၿပီးျပည့္စုံေစႏိုင္သည္။ သူသည္ စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၿပီး၊ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကိုလည္း စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ရွာေဖြႏိုင္သည္။ ဤအရာအားလုံးကို သူ၏အႏွစ္သာရက သတ္မွတ္သည္။ ထိုနည္းတူ သူ၏သဘာဝအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းကိုလည္း သူ၏ အႏွစ္သာရက သတ္မွတ္သည္။ ဤအရာကို “သဘာဝအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္း” ဟု ေခၚဆိုရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူ၏ေဖာ္ျပခ်က္သည္ တုပျခင္း သို႔မဟုတ္ လူသား ပညာေရး၏ ရလဒ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူသား၏ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္း ရလဒ္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ယင္းကို မသင္ယူခဲ့ေပ သို႔မဟုတ္ ယင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မဆင္ယင္ခဲ့ေပ။ ယင္းထက္ ထိုအရာသည္ သူ၏အတြင္းတြင္ ေမြးရာပါျဖစ္သည္။ လူသားက သူ၏အမႈ၊ သူ၏ ေဖာ္ျပခ်က္၊ သူ၏လူ႔သဘာဝႏွင့္ သူ၏ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသက္တာ တစ္ခုလုံးကို ျငင္းဆန္ေကာင္း ျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သူသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ကိုးကြယ္သည္ကို မည္သူမွ်မျငင္းႏိုင္ေပ။ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္၏ အလိုကို ျဖည့္ဆည္းရန္ သူႂကြလာၿပီးျဖစ္သည္ကို မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္သကဲ့သို႔၊ စစ္မွန္႐ိုးသားမႈျဖင့္ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္ကို သူ ရွာေဖြသည္ကို မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ေပ။ သူ၏ ပုံသဏၭာန္သည္ အာ႐ုံခံစားမႈမ်ားအဖို႔ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ သူ၏ အက်ယ္တဝင့္ ေဟာေျပာခ်က္သည္ ထူးျခားေသာ ဟန္ပန္တစ္ခု မပိုင္ဆိုင္သကဲ့သို႔၊ သူ၏အမႈသည္ လူတို႔ေတြးထင္သေလာက္ ကမာၻကို တုန္သြားေစေလာက္ေသာ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းကင္ဘုံကို လႈပ္ခါသြား ေစေလာက္ေသာအရာ မဟုတ္ေသာ္ျငား၊ သူသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္၏ အလိုကို စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းသည့္၊ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္ကို လုံးဝ က်ိဳးႏြံနာခံသကဲ့သို႔ ေသသည္တိုင္ေအာင္ က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ ခရစ္ေတာ္ စင္စစ္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ ခရစ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤသမၼာတရားသည္ လူသားအတြက္ ယုံၾကည္ရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း၊ အမွန္တရား တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ အမႈေတာ္သည္ အကုန္အစင္ ျပည့္စုံၿပီးျဖစ္ခ်ိန္တြင္၊ သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူ၏ ျဖစ္တည္မႈတို႔သည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ျဖစ္တည္မႈတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳသည္ကို သူ၏ အမႈမွ လူသားက ျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ၏ အမႈ စုစုေပါင္းက သူသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ျဖစ္လာသည့္ လူ႔ဇာတိ ဧကန္အမွန္ ျဖစ္ၿပီး၊ အေသြးအသားရွိသည့္ လူသားကဲ့သို႔ မဟုတ္သည္ကို အတည္ျပဳႏိုင္ေပသည္။ ကမာၻေပၚ၌ ခရစ္ေတာ္၏ အမႈအဆင့္တိုင္းသည္ ယင္း၏ ကိုယ္စားျပဳေသာ အေရးပါမႈရွိေသာ္လည္း၊ အဆင့္အသီးသီး၏ တကယ့္အမႈကို ေတြ႕ႀကဳံရသည့္ လူသည္ သူ၏ အမႈ၏ အေရးပါမႈကို သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ အထူးသျဖင့္ သူ၏ ဒုတိယႀကိမ္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၌ ဘုရားသခင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ အမႈ၏ အဆင့္ အခ်ိဳ႕အတြက္ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားရ႐ုံ သို႔မဟုတ္ ျမင္ရ႐ုံေလာက္သာရွိၿပီး သူ႔ကို တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးသူ အမ်ားစုသည္ သူ၏ အမႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား မရွိၾကေပ။ ခရစ္ေတာ္ကို ျမင္ဖူးၿပီး သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားဖူးသည့္အျပင္ သူ၏အမႈကိုလည္း ေတြ႕ႀကဳံဖူးသူတို႔သည္ သူ၏အမႈကို လက္ခံရန္ ခက္ခဲသည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ဤသည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝတို႔သည္ လူသား အႀကိဳက္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ခရစ္ေတာ္ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ သူ၏အမႈကို လက္ခံသူတို႔သည္ သူ၏ အမႈကို လက္ခံ႐ုံမွ်လက္ခံၿပီး ခရစ္ေတာ္၏ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝႏွင့္ ထိေတြ႕ျခင္း မရွိသည့္အတြက္၊ ထိုသို႔ေသာ အခက္အခဲမ်ား ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သူ၏အယူအဆမ်ားကို မခ်န္ထားႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ယင္းအစား ဘုရားသခင္ကို အလြန္ ျပင္းထန္စြာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသည္။ ဤသည္မွာ လူသားသည္ သူ၏ပုံပန္းသဏၭာန္ အေပၚသာ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး သူ၏အမႈႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ သူ၏အႏွစ္သာရကို သတိမျပဳမိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူသားသည္ ခရစ္ေတာ္၏ ပုံပန္းသဏၭာန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားမည္ သို႔မဟုတ္ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႔သဘာဝကို ေဆြးေႏြးျခင္းအား ေရွာင္ရွားၿပီး မည္သည့္လူသားမွ် ႀကိဳးပမ္း မရရွိႏိုင္သည့္ သူ၏အမႈႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ရွိသည့္ သူ၏ ဘုရားသဘာဝကိုသာ ေျပာဆိုမည္ဆိုပါက၊ လူသား၏ အယူအဆမ်ားသည္ လူသား၏ အခက္အခဲမ်ားအားလုံးကို ေျပလည္သြားမည့္ အတိုင္းအတာအထိပင္ ထက္ဝက္ က်ဆင္း သြားလိမ့္မည္။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ အမႈအေတာအတြင္းတြင္၊ လူသားသည္ သူ႔ကို သည္းမခံႏိုင္သကဲ့သို႔၊ သူႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အယူအဆ အေျမာက္အျမားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ၿပီး၊ ခုခံမႈႏွင့္ ပုန္ကန္မႈတို႔ ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာ ျဖစ္ေနက် ျဖစ္သည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိျခင္းကို သည္းမခံႏိုင္ေပ၊ ခရစ္ေတာ္၏ ႏွိမ့္ခ်မႈႏွင့္ သိုဝွက္မႈတို႔အေပၚ သက္ညႇာမႈ မျပသႏိုင္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္ကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ ခရစ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရကို ခြင့္မလႊတ္ေပးႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားသည္ သူ႔ကို ၎တို႔ႏွင့္အတူ အသက္ရွင္ဖို႔ အခြင့္ေပးရန္ လိုလားေနျခင္း မရွိသည့္အတြက္၊ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏အမႈ ၿပီးစီးသြားၿပီးေနာက္တြင္ လူသားႏွင့္ ထာဝရ မေနႏိုင္ေပ။ လူသားသည္ ခရစ္ေတာ္၏ အမႈအေတာအတြင္းတြင္၊ သူ႔အေပၚ သက္ညႇာမႈ မျပသႏိုင္ပါက၊ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏ အမႈေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအား လူသားတို႔ တျဖည္းျဖည္း ေတြ႕ႀကဳံၾကသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ၎တို႔ႏွင့္အတူ သူ အသက္ရွင္ျခင္းကို ၎တို႔ သည္းခံဖို႔ အဘယ္သို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္ သူ႔ေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ ၿပိဳလဲၾကမည္ မဟုတ္ေလာ။ ကမာၻေပၚ၌ အမႈျပဳရန္သာ လူသားက သူ႔ကို အခြင့္ေပးသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔သက္ညႇာမႈ၏ အႀကီးမားဆုံး အတိုင္းအတာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏အမႈအတြက္ မဟုတ္ခဲ့ပါက၊ လူသည္ သူ႔ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက ကမာၻေျမမွ ႏွင္ထုတ္ၿပီးျဖစ္ေပမည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏အမႈ ၿပီးစီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ လူတို႔သည္ သက္ညႇာမႈကို မည္မွ်သာ၍ နည္းပါးစြာ ျပသၾကမည္နည္း။ ထို႔ေနာက္ လူသည္ ခရစ္ေတာ္ကို ေသျခင္းသို႔ပို႔ေဆာင္ၿပီး ေသသည္အထိ သူ႔ကို ညႇဥ္းဆဲၾကမည္ မဟုတ္ေလာ။ အကယ္၍ သူသည္ ခရစ္ေတာ္ဟု အေခၚမခံခဲ့ရပါက၊ လူတို႔အလယ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာျဖင့္ အလုပ္မလုပ္သကဲ့သို႔၊ ထိုအစား ပုံမွန္ လူတစ္ဦးအျဖစ္သာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါက၊ လူသည္ သူ၏ အမႈကို စိုးစဥ္းမွ် သည္းခံရန္မဆိုထားႏွင့္၊ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းကို သူ၏ မိန႔္ႁမြက္ျခင္းအား သည္းခံမည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သူ၏အမႈတြင္ ဤပင္ကိုလကၡဏာကို သူႏွင့္အတူ သယ္ေဆာင္႐ုံသာ တတ္ႏိုင္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ လူအားလုံးသည္ တည္ၿမဲၿပီး ႀကီးမားေသာ ပင္ကိုလကၡဏာကို နာခံလိုက္ေလွ်ာက္ရန္ လိုလားေနၾကသည့္အတြက္၊ သူ၏အမႈသည္ ထိုသို႔ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့မည္ထက္ပင္ ပို၍ အားေကာင္းေလသည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္အျဖစ္ အမႈျပဳသည္ႏွင့္အမွ် သို႔မဟုတ္ ေပၚထြန္းသည္ႏွင့္အမွ် ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာကို သူ မသယ္ေဆာင္ခဲ့ပါက၊ သူသည္ အမႈျပဳဖို႔ အခြင့္အေရး လုံးဝ ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ ခရစ္ေတာ္၏ ျဖစ္ျခင္းတို႔ကို ရွိထားေသာ္ျငားလည္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္တြင္ သူ၏အမႈကို လြယ္လင့္တကူ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ သူ႔ကို လူသားက ေလွ်ာ့ေပါ့ၿပီး အခြင့္ေပးမည္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သူ၏အမႈတြင္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာကို သယ္ေဆာင္ေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ အမႈသည္ ထိုသို႔ေသာ ပင္ကိုလကၡဏာမပါဘဲ၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ထက္ အႀကိမ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ တန္ခိုးသာ၍ ႀကီးမားေသာ္ျငားလည္း၊ လူသားသည္ သူ၏ အႏွစ္သာရကို မဟုတ္ဘဲ၊ သူ၏ အဆင့္အတန္းကိုသာ က်ိဳးႏြံနာခံသည့္အတြက္၊ လူသည္ သူ႔ကို အျပည့္အဝ မက်ိဳးႏြံမနာခံေသးေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ တစ္ေန႔ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္မည့္အခ်ိန္တြင္၊ လူသည္ သူ႔ကို တစ္ရက္တာမွ်ပင္ ဆက္အသက္ရွင္ရန္ ခြင့္ျပဳႏိုင္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ေနာက္လာမည့္ ႏွစ္မ်ားတြင္ သူ၏ လက္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈက ျဖစ္ေပၚေစမည့္ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ လူသားႏွင့္အတူ ကမာၻေပၚ၌ အတူတကြ ေနထိုင္လိုသည္။ သို႔ေသာ္ လူသားသည္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ကို တစ္ရက္မွ်ပင္ သည္းမခံႏိုင္ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အေနႏွင့္ လက္ေလွ်ာ့႐ုံသာ တတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္အား လူသားအလယ္တြင္ သူ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးၿပီး သူ၏အမႈေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းခြင့္ေပးဖို႔ ဆိုသည္မွာ လူသား၏ သက္ညႇာမႈႏွင့္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ အတိုင္းအတာ ျဖစ္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သူ၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိမ္းပိုက္ျခင္းခံခဲ့ရေသာ သူမ်ားသည္ သူ႔အား ထိုသို႔ေသာ ေက်းဇူးကို ျပၾကေသာ္ျငားလည္း၊ ၎တို႔သည္ သူ၏အမႈ ၿပီးစီးၿပီးျဖစ္သည္အထိသာ သူ႔ကို ေနထိုင္ခြင့္ျပဳဆဲ ျဖစ္ၿပီး တစ္ဒဂၤမွ် ေနာက္ထပ္ ခြင့္မျပဳေပ။ ဤသို႔ဆိုပါက သူ၏ သိမ္းပိုက္ျခင္း မခံရသူတို႔အေၾကာင္းကား အဘယ္သို႔နည္း။ လူသားသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ကို ဤသို႔ဆက္ဆံသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူသည္ ပုံမွန္လူသားတစ္ဦး၏ အခြံရွိသည့္ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေလာ။ အကယ္၍ သူသည္ ဘုရားသေဘာသဘာဝသာရွိၿပီး ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ မရွိပါက၊ လူသား၏ အခက္အခဲမ်ားကို အလြယ္ကူဆုံး ေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ခမည္းေတာ္၏ အလိုကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ခရစ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရ အတိအက်ျဖစ္သည္ ဆိုေသာ္ျငားလည္း၊ လူသားသည္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝကို စိတ္မပါ့တစ္ပါ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး သာမန္လူသား တစ္ဦးႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏ အကာကို စိတ္မဝင္စားေပ။ ထိုသို႔ျဖင့္ လူသည္ သူ၏တည္ရွိျခင္းကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ သူသည္ ၎တို႔ႏွင့္အတူတကြ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားႏွင့္ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားကို မွ်ေဝႏိုင္ရန္ လူသားအလယ္တြင္ ရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏ အမႈကို ပယ္ဖ်က္႐ုံသာ တတ္ႏိုင္ေလသည္။