ဤသည်မှာ လူသားနှင့် ဘုရားသခင်၏ ဆက်ဆံရေးမှာ မိမိကိုယ်ကျိုးတစ်ခုတည်းကြောင့်သာဖြစ်သည် ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ကောင်းချီးမင်္ဂလာများ လက်ခံရရှိသူနှင့် ပေးသူတို့အကြားရှိ ဆက်ဆံရေးဖြစ်သည်။ ရှင်းရှင်းပြောပါက အလုပ်သမားနှင့် အလုပ်ရှင်တို့အကြားရှိ ဆက်ဆံရေးကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ အလုပ်သမားသည် အလုပ်ရှင်ချပေးသော ဆုလာဘ်များကို လက်ခံရရှိရေးအတွက်သာ အလုပ်လုပ်သည်။ ဤသို့သော ဆက်ဆံရေးတစ်ရပ်တွင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာမရှိ၊ အပေးအယူတစ်ရပ်သာ ရှိသည်။ ချစ်ခြင်းနှင့် အချစ်ခံရခြင်းမရှိ။ ပေးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းနှင့် သနားညှာတာမှုသာ ရှိသည်။ နားလည်မှုမရှိခြင်း၊ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံခြင်းနှင့် လှည့်ဖြားခြင်းသာ ရှိသည်။ ရင်းနှီးမှုမရှိ၊ ပေါင်းကူးခင်း၍မရနိုင်သော ကွာဟချက်သာ ရှိသည်။ ဤအနေအထားသို့ ရောက်ပြီဆိုပါက ဤသို့သောလမ်းကြောင်းကို မည်သူက ပြန်ပြောင်း၍ လှည့်လိုက်နိုင်မည်နည်း။ ဤဆက်ဆံရေးသည် မည်မျှဆိုးရွားလာပြီဖြစ်ကြောင်း လူဘယ်နှစ်ဦးသည် အမှန်တကယ် နားလည်နိုင်စွမ်း ရှိကြသနည်း။ လူများသည် ကောင်းချီးမင်္ဂလာခံစားရခြင်း၏ ဝမ်းမြောက်မှုတွင် မိမိတို့ကိုယ်ကို နှစ်မြုပ်ထားသည့်အခါ ဘုရားသခင်နှင့် ဤသို့သောဆက်ဆံရေးသည် မည်မျှရှက်ဖွယ်ကောင်းပြီး အမြင်မတော်သည်ကို မည်သူမျှစိတ်ကူးနိုင်မည် မဟုတ်ဟု ငါယုံကြည်သည်။

နှုတ်ကပတ်တော်သည် လူ့ဇာတိ၌ ပေါ်လာ၏ စာအုပ်ထဲရှိ “ဘုရားသခင်၏ စီမံခန့်ခွဲမှုအထဲ၌သာ လူသားသည် ကယ်တင်ခြင်း ခံရနိုင်သည်” ကို ကောက်နုတ်၍ ဆီလျော်စွာ ပြုပြင်ထားသည်။