ဟူမင္း၊ ဟိုင္နန္စီရင္စု

ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကို အျခားလူတစ္ေယာက္ျဖင့္ အစားထိုး ခန္႔အပ္ ျခင္း ခံရေသာ သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ ကိုေတြ႕ျမင္ရသည့္အျပင္၊ ထိုသူတို႔၏ က်ဆုံး ျခင္း၊ ေပ်ာ့ညံ့ျခင္း သို႔မဟုတ္ သုန္မႈန္ျခင္း တို႔ကိုပါ ကြၽန္မ ျမင္ ရသည့္အခ်ိန္တိုင္း၊ ကြၽန္မ သည္ ထိုသူတို႔အေပၚ အထင္အျမင္ေသးခဲ့ သည္။ “၎မွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္ အသင္းေတာ္အတြင္း၌ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကို ေဆာင္႐ြက္ ေနျခင္း ထက္မပို သည့္အျပင္၊ နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ ကြဲျပား ျခားနားျခင္း မရွိဘဲ၊ ကြၽန္မ တို႔ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္းဆင္းျခင္းမ်ား သာျဖစ္ၾက၍ စိတ္အားညႇိဳးငယ္ စရာ အဘယ္အရာမွ် မရွိ” ဟု ကြၽန္မ သည္ ေတြးထင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ သည္ ယုံၾကည္သူအသစ္မ်ား အား သြန္းေလာင္း ေနသည္ ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ အေစခံသည္ ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္မ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ အေပၚတြင္ ကြၽန္မသည္ အလြန္တရာ အာ႐ုံစူးစိုက္ သည္ဟု လည္းေကာင္း ထိုကဲ့သို႔ေသာ သူျဖစ္သည္ဟုလည္းေကာင္း မည္သည့္အခါမွ် မထင္ျမင္ခဲ့မိပါ။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ရာထူးေနရာကို အျခားလူတစ္ေယာက္ျဖင့္ အစားထိုးျခင္း ခံရခ်ိန္တြင္မူ ထိုသို႔ရွက္ဖြယ္အမူအက်င့္မ်ိဳး ျပမိလိမ့္မည္ဟု ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာပင္ ေတြးမိမည္ မဟုတ္ပါ။

အခ်ိန္အေတာ္အၾကာက၊ ကြၽန္မသည္ စစ္မွန္ေသာ အလုပ္ မည္မည္ရရ တစ္စုံတစ္ရာ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း မရွိသည့္အျပင္ ယုံၾကည္ခံယူခ်က္ ကိုသာ အစဥ္အၿမဲ ေဟာေျပာ ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ ကြၽန္မအား အျခားလူတစ္ေယာက္ျဖင့္ အစားထိုးခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ ၌ “အကယ္၍ ကြၽန္မ၏ အရည္အခ်င္း သည္ အလယ္အလတ္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ပင္၊ ကြၽန္မသည္ သမၼာတရားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေျပာျပျခင္းျဖင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ကာ အသင္းေတာ္တြင္ ေရသြန္းေလာင္းျခင္းႏွင့္ ေထာက္ပံ့ျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ အရည္အခ်င္း ရွိေသးသည္” ဟု ကြၽန္မကိုယ္ ကြၽန္မေတြးထင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ ကြၽန္မအား အသင္းေတာ္၏ သာမန္အေရးအခင္းမ်ား ကိုသာ ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္ရန္ တာဝန္ေပး မည္ဟု ကြၽန္မ မည္သည့္ အခါမွ် မေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ေပ။ ကြၽန္မသည္ အံ့ၾသသြား ခဲ့ၿပီး “ကြၽန္မလို အလယ္အလတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ အခုလိုမ်ိဳး ေတာက္တိုမည္ရ အလုပ္ေတြကို လုပ္ဖို႔တာဝန္ေပးခံရတာလား။ အသင္းေတာ္က ဘယ္သူမဆို ဒါမွမဟုတ္ ဉာဏ္ရည္နဲနဲ ရွိတဲ့ သူေလာက္လည္း ဒီအလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္တာပဲ။ ကြၽန္မကို ဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္လုပ္ခိုင္းတာက ကြၽန္မစြမ္းရည္ေတြကို သိသိသာသာႀကီး ျဖဳန္းတီးရာ ေရာက္မေနဘူးလား” ဟု ကြၽန္မသည္ ေတြးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မသည္ နာခံမႈမရွိေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မိမိ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ ကို ဂ႐ုစိုက္သည္ ဟု ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္ေျပာျခင္းခံရမည္ကို စိုးရိမ္ ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္မသည္ အတင္းႀကိဳးစား ၿပဳံးကာ သေဘာတူခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မသည္ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း၊ အိပ္ယာေပၚတြင္ လဲက်ၿပီး၊ စိတ္မသက္မသာခံစားရသည္။ “ကြၽန္မမွာ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား ကြၽန္မကို ဘယ္လိုထင္ျမင္ၾကမလဲ။ အခုေတာ့ ကြၽန္မက ေတာက္တိုမည္ရ အလုပ္ေတြကိုပဲ လုပ္ေနရၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ေန႔ရက္ကို ဘယ္လို ျပန္ရႏိုင္မွာလဲ။” ဤအေတြးမ်ား သည္ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းထဲ၌ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိေနသည္။ ၎အား ကြၽန္မ ပို၍ ေတြးမိေလ၊ ကြၽန္မ ပို၍ စိတ္မသက္သာဖြယ္ရာ ခံစားရေလျဖစ္သည္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္၊ အေထြေထြ အေရးကိစၥမ်ား ကို တာဝန္ယူ ေဆာင္႐ြက္သည့္ အစ္မ အား ကြၽန္မေတြ႕ခဲ့သည္။ သူမအား ကြၽန္မ ေတြလွ်င္ေတြ႕ခ်င္းပင္၊ သူမသည္ ကြၽန္မအား မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းကို ေပးကာ၊ “ဒီအလုပ္လုပ္ရတာ လြယ္တယ္ ထင္ရေပမယ့္၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ရမယ္” ဟုေျပာၿပီး ဉာဏ္ပညာႏွင့္ နာခံမႈအစရွိသည့္ သမၼာတရား၏ ရႈေထာင့္မ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ သေဘာတူညီ ေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖၚေျပာလိုက္ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ ႏွလုံးသား မွာ ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေသာ မီးလွ်ံသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကာ၊ “ရွင္က ကြၽန္မကို ဘာမွမသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပုံစံနဲ႔ မိတ္သဟာျပဳေနတယ္။ ကြၽန္မပဲ ဒီလိုမိတ္သဟာယမ်ိဳးကို ရွင့္ကိုေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အခုေတာ့ ရွင္က ကြၽန္မကို မိတ္သဟာယျပန္ေပး ေနတယ္” ဟုေတြးေတာေနသည္။ ကြၽန္မ၏ အစ္မ ေပး ေသာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း စကားတစ္လုံးမွ် နားမဝင္ပဲ၊ ထိုအစား ကြၽန္မသည္ သူမ၏ စကားေၾကာရွည္ ျခင္းကို သာ မေက်မခ်မ္းႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အဆုံး ၌ စိတ္မရွည္စြာ ျဖင့္ ကြၽန္မသည္ “တျခားရွိေသးလား၊ မရွိေတာ့ဘူးဆို သြားေတာ့မယ္” ဟု စိတ္မရွည္စြာ ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ကြၽန္မသည္ “မိမိ၏ ညီအစ္မ အေပၚအဘယ့္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ သေဘာထား ရွိရသနည္း။ အကယ္၍ သူမ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ မွာ အစဥ္အၿမဲ မိမိ ထက္ပိုျမင့္ ျခင္း သို႔မဟုတ္ တူညီ ခဲ့သည္ ရွိေသာ္၊ သူမအား ကြၽန္မ ဤကဲ့သို႔ ဆက္ဆံ ခဲ့မည္ေလာ။ မဟုတ္ပါ၊ ကြၽန္မ လုံးဝ ျပဳခဲ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဤသည္မွာ ကြၽန္မသည္ သူမအား အစဥ္အၿမဲ ဦးေဆာင္ေသာ သူျဖစ္ခဲ့ၿပီးလွ်င္ယခုတြင္ သူမသည္ ကြၽန္မအား ကြၽန္မအေနျဖင့္ ယုံၾကည္လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္အရာမ်ားကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ေထာက္ျပေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသလား။ ဤသည္မွာ ကြၽန္မသည္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ကို လိုလားေတာင့္တျခင္း၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံေနရေၾကာင္း ျပသျခင္း မဟုတ္သေလာ။” ကြၽန္မသည္ ႐ုတ္တရက္ မိမိ၏ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အျပဳအမႈ အတြက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္လာၿပီး၊ ဘုရား သခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ား၏ တရားစီရင္ ျခင္းသည္ ကြၽန္မထံ ေရာက္ရွိလာ ခဲ့သည္။ “ဤနည္းလမ္းျဖင့္ သင္ရွာေဖြေလေလ ရိတ္သိမ္းမႈ နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အဆင့္အတန္းအတြက္ လူတစ္ဦး၏ အလိုဆႏၵ ႀကီးမားေလေလ၊ ၎တို႔အား ပို၍ျပင္းထန္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ လိုေလေလ ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ ႀကီးမားေသာ စစ္ေဆးျခင္းကို ႀကဳံရေလေလျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အသုံးမက်ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဤအရာမ်ားကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား လက္လႊတ္ရန္အလို႔ငွာ ၎တို႔အား လုံေလာက္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး တရားစီရင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ လိုက္စားပါက၊ မည္သည့္ အရာကိုမွ် ရိတ္သိမ္းရမည္ မဟုတ္ေပ။ အသက္ကို မလိုက္စားေသာသူမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲျခင္း မခံရႏိုင္သကဲ့သို႔၊ သမၼာတရားကို ဆာငတ္ျခင္းမရွိေသာ သူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို မရႏိုင္ၾကေပ။ သင္သည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ ဝင္ေရာက္ျခင္းကို လိုက္စားျခင္းအား အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ၊ ယင္းအစား လြန္ကဲေသာ တပ္မက္မႈမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကန႔္သတ္ၿပီး သူ႔ထံ တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းကို တားဆီးေသာ အရာမ်ားအေပၚ သင္ အၿမဲတေစ အာ႐ုံစိုက္၏။ ထိုအရာမ်ားသည္ သင့္အား ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သင့္အား ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ေခၚေဆာင္လာႏိုင္သေလာ။ သင္၏ လိုက္စားျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ မဟုတ္ပါက သင္သည္ ဤအခြင့္အေရးကို အသုံးခ်ၿပီး ေလာကထဲသို႔ ျပန္သြားၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္သင့္သည္။ ဤပုံစံျဖင့္ သင္၏အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးျခင္းမွာ အမွန္တကယ္ မတန္ေပ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ ႏွိပ္စက္ရသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ကို ေတြးေတာစဥ္းစား ၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ၾကည့္ကာ၊ ကြၽန္မ ေလ့လာလိုက္စား ေနေသာ အရာ သည္ သမၼာတရား ႏွင့္ အသက္ လုံးဝမဟုတ္ သည္သာမက ဘုရားသခင္အား ေက်နပ္အားရေစရန္ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔အတြက္ ရွာေဖြေနခဲ့ျခင္း လည္းမဟုတ္သည္ ကို ကြၽန္မသည္ စတင္နားလည္ သေဘာေပါက္လာခဲ့ၿပီး၊ ထိုသို႔ရွာေဖြမည့္အစား အခ်ည္းႏွီးေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည့္ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အျမတ္အစြန္း ႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ မ်ား ကို ကြၽန္မသည္ ေလ့လာလိုက္စား ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ သည္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ မ်ား ရွိခဲ့ေသာ အခါ၊ မကုန္ခမ္းႏိုင္ေသာ ထႂကြလုံ႔လမႈ အစဥ္အၿမဲ ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ ဆုံးရႈံးသြား သည္ အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မသည္ ေပ်ာ့ေခြ ျခင္းႏွင့္ အားအင္ ခ်ည့္နဲ႔ ျခင္းကို ခံစား ရ၍ အာဃာတတစ္ခုကို မၾကာခဏစြဲကိုင္ထားျခင္းျဖင့္ မလႈပ္မယွက္ႏွင့္ ကြၽန္မအလုပ္ကိုလည္း တမင္သက္သက္ ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ကိုင္ျခင္း မရွိေတာ့သည္မွာ ကြၽန္မသည္ အျခားလူတစ္ေယာက္ပုံစံ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မဟာ မိမိရဲ႕ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ ေနာက္ကို အမွန္တကယ္ လိုက္ပါသြား ခဲ့ကာ၊ ဤကဲ့သို႔ အေရးမပါ ေသာ တန္ဖိုးမဲ့ေသာ အရာမ်ား ၌ မိမိကိုယ္ တစ္ေနကုန္ ပ်ာယာခတ္ ေနခဲ့ကာ၊ အခ်ိန္မ်ား စြာ ျဖဳန္းတီးခဲသည့္အျပင္ အဆုံး ၌ ထိုသို႔ျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားသည္ ကြၽန္မအတြက္ မည္သည့္အရာကို ရရွိေစခဲ့သနည္း။ ၎မွာ ယေန႔ ကြၽန္မ ျပသခဲ့ ေသာ ရွက္ဖြယ္ အမႈအယာ ျဖစ္သေလာ။ ဘုရားသခင္ ကြၽန္မအတြက္ ျပဳခဲ့ေသာ အရာအားလုံး ကို ျပန္လည္ စဥ္းစား ကာ၊ ကြၽန္မသည္ သူ၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ သကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး မိမိတာဝန္ကို မိမိ၏ အခ်ိန္စြမ္းအားမ်ား လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေပးအပ္ျမဳပ္ႏွံထားျခင္းလည္း မရွိသည့္အျပင္၊ ဆန္႔က်င္ဖက္အားျဖင့္ ကြၽန္မကိုေပးအပ္ေသာတာဝန္သည္ ကြၽန္မအတြက္ နိမ့္က်သည္ဆိုၿပီးလည္းေကာင္း၊ တိုးတက္မႈအလားအလာ မရွိဟု ဆိုၿပီးလည္းေကာင္း ထိုအလုပ္တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္လိုျခင္းလည္း မရွိခဲ့ပါ။ ဤကဲ့သို႔ျပဳမႈျခင္း ျဖင့္၊ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါတစ္ဦး ၏ အသိတရား သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိ ေသာ သူအျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေဖၚျပခဲ့သည္။ ကြၽန္မသည္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာ္ေစာျခင္း၊ အျမတ္အစြန္း ႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္မ်ား ေနာက္ကိုေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့ေၾကာင္းကို ကြၽန္မအား ျပသခဲ့ျခင္း ႏွင့္ ကြၽန္မသည္ မာနႀကီးျခင္း၊ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္း ႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ အေပၚ အလြန္အမင္း အေရးထား ျခင္းတို႔ အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ထုတ္ေဖာ္ျခင္း အတြက္ သူ႔အား ကြၽန္မ ေက်းဇူးတင္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ေခါင္းထဲသို႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္- “အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ုပ္၌ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ုပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယခု သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္ပါက ၎မွာ ကိုယ္ေတာ္၏ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါက ကိုယ္ေတာ္၏ စီမံေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ ရွိပါ၏။ ကြၽန္ုပ္၌ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိသကဲ့သို႔ ညည္းတြားစရာအေၾကာင္း တစ္စုံတစ္ရာ မရွိပါ။...အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္၏စီမံမႈအတြင္း ရွိျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္သင့္သမွ်မွာ ကိုယ္ေတာ္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ အႂကြင္းမဲ့ နာခံဖို႔ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကိုယ္ေတာ္ စီမံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။...ကြၽန္ုပ္သည္ အဆင့္အတန္းအေပၚ အာ႐ုံမစိုက္ပါ၊ အမွန္မွာေတာ့ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္အား အဆုံးမဲ့ေသာ တြင္းနက္၊ ကန႔္ႏွင့္ေရာေသာ မီးအိုင္ထဲသို႔ ထည့္လွ်င္လည္း ကြၽန္ုပ္သည္ ဘာမွ်မဟုတ္ဘဲ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ပါ၏။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ စာအုပ္ထဲရွိ “ကြၽန္ုပ္သည္ ေသးႏုပ္ေသာ ဖန္ဆင္းခံမွ်သာျဖစ္သည္”) ကြၽန္မသည္ ဤသီခ်င္းအား ထပ္ခါထပ္ခါ သီဆိုၿပီးလွ်င္၊ ကြၽန္မ၏ မ်က္လုံးမ်ား မွ မ်က္ရည္မ်ား သြန္က်လာခဲ့ကာ၊ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္၍ ဆုမေတာင္းပဲ မေနႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ အိုဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား မွတဆင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ကို ကြၽန္မသည္ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ သည္ ျမင့္မားသည္ ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ နိမ့္က်သည္ ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္မသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ ဖန္ဆင္းျခင္းခံ ရေသာ သူျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ အစီအစဥ္မွန္သမွ်တို႔ကို အျပည့္အဝ နာခံရပါမည္။ ကိုယ္ေတာ္၏ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ားထဲမ်ား တစ္ဦးအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္သည့္ တာဝန္ကိုလည္း အစြမ္းကုန္ ထမ္းေဆာင္ ရပါမည္။ ၿပီးေနာက္တြင္လည္း ကိုယ္ေတာ္ စီစဥ္ေပးသည့္တာဝန္မ်ားကိုလည္း ဇီဇာေၾကာင္ရမည္ မဟုတ္ပါ။ အိုဘုရားသခင္။ ကြၽန္မသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို ကို နာခံဖို႔ရန္ ဆႏၵရွိသည္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ ေရွ႕ ၌ ႏြားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ အလုပ္လုပ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုရွိသကဲ့သို႔ အသုံးျပဳႏိုင္ သူျဖစ္ကာ၊ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ အား နာက်င္ေစ ေသာ အရာမ်ား ကို ေနာက္တစ္ဖန္ အဘယ္ေသာ အခါမွ မျပဳေတာ့ပါ။ အို ဘုရားသခင္။ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မအား ပို၍ပင္ တရားစီရင္ရန္ႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမရန္၊ ကြၽန္မ၏ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္မ်ား ေနာက္သို႔ လိုက္ပါျခင္းအား လႊတ္ခ်ႏိုင္ေစဖို႔ ကြၽန္မအားျပဳလုပ္ေပးရန္၊ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ႐ိုးသားျခင္းအလုံးစုံျဖင့္ ကြၽန္မ၏အစြမ္းရွိသမွ် ျပဳေစရန္ႏွင့္ ေျဖာင့္မွန္ေသာသူကဲ့သို႔ သဏၭာန္ တူစြာအသက္ရွင္ႏိုင္ရန္ကိုသာ ကြၽန္မေတာင့္တပါသည္။