ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေဆာင္းဦးေပါက္မွာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ လက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရာက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဆိုတာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကပ္ေဘးေတြကေန ကယ္တင္ဖို႔ လူ႔ဇာတိခံခဲ့တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဘုရားသခင္ ျဖစ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အသက္အ႐ြယ္ႀကီးမွာ ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံခြင့္ ရတယ္ဆိုတာ မယုံႏိုင္စရာ ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုပဲ၊ လြဲသြားလို႔မျဖစ္တဲ့ တစ္သက္တစ္ခါ ႀကဳံရတဲ့ အခြင့္အေရးပဲလို႔ ထင္မိတယ္။ ဧဝံေဂလိကို လက္ခံၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး တာဝန္တစ္ခု ယူၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝတယ္၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ အိမ္မွာ ဧည့္ဝတ္ျပဳေပးရတယ္။ ေန႔ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အစာအိမ္ေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုးရင္က်ပ္နဲ႔ တျခား ေနထိုင္မေကာင္းတာေလးေတြက သူ႔အလိုလို သက္သာသြားတယ္ဗ်။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်းဇူးေတာ္ေပးခဲ့တာပါ၊ ေကာင္းခ်ီးေပးခဲ့တာပါ။ ဘုရားသခင္အေပၚ ကြၽန္ေတာ္တို႔ယုံၾကည္ျခင္းက တိုးပြားသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝဖို႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ပိုရွိလာတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝေနရင္း အဖမ္းခံရၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းမွာ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ လြတ္လာၿပီးေတာ့လည္း ရဲက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ မၾကာမၾကာ ေႏွာင့္ယွက္ေနတုန္းပါပဲ။ ဆက္ၿပီး ယုံၾကည္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားသမီးေတြ၊ ေျမးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေရွ႕ေရး ထိခိုက္မယ္လို႔လည္း ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခြၽးမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စီစီပီရဲ႕မုသားေတြကို ယုံေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လင္မယားကို တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးပြဲေတာ္ ကာလႀကီးမွာ အိမ္ကေန ႏွင္ထုတ္လိုက္ေရာဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း သြားစရာေနရာက မရွိ။ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့သြားတာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပန္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ အားေပးရတယ္၊ “ဒါက ဘုရားသခင္ဆီက လာတဲ့ စစ္ေဆးျခင္းပဲ။ ငါတို႔သည္းခံသင့္တဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡပဲ။ စိတ္ဓာတ္က်လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ငါတို႔အေနနဲ႔ ဘာမွမရွိဘဲလည္း ေနလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ မရွိလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး” ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း လူမေနတဲ့အိမ္ေဟာင္းတစ္ခုမွာ ေနၿပီး ဧည့္ဝတ္ျပဳတဲ့ တာဝန္ကို ယူလိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဲဒီမွာ ရွစ္ႏွစ္ေနခဲ့တယ္။ အိမ္က ယိုယြင္းပ်က္စီးေနတယ္ဆိုေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ဖို႔၊ ယုံၾကည္ဖို႔အတြက္ လုံးဝ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ စိတ္ႏွလုံးေတြ လြတ္လပ္ခဲ့တယ္။

၂၀၂၂ စက္တင္ဘာလ ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးဆီမွာ နာတာရွည္စြဲကပ္လာခဲ့တဲ့ ႏွလုံးေအာင့္တဲ့ေရာဂါက ျပန္ထလာတယ္ဗ်။ တစ္ေန႔ကို ႐ုတ္တရက္ ထျဖစ္တဲ့ အႀကိမ္ေရက မနည္းဘူး။ ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာကလည္း ပိုၿပီးေတာ့ မၾကာမၾကာ ျဖစ္လာတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာဆို သူ႔ခမ်ာ ဆုေတာင္းဖို႔ ဒူးေတာင္ မေထာက္ႏိုင္ဘူး။ တစ္ခါတေလ မ်က္ႏွာသစ္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔ႏွလုံးက ထေအာင့္လာေရာ။ အရမ္း နာေနၿပီဆိုရင္ ေနရာမွာတင္ ရပ္ေနရတယ္။ ေဝဒနာ ေလ်ာ့သြားေတာ့မွ မ်က္ႏွာကို ၿပီးေအာင္သစ္ရတာ။ ကိုယ့္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အေျခအေန တျဖည္းျဖည္း ဆိုး႐ြားလာတာကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းတယ္၊ ပူပန္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ယုံၾကည္သူေတြဆိုေတာ့ ဘုရားရဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္မႈ ရွိတယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ဘုရားဟာ အနႏၲတန္ခိုးရွိတယ္။ ေသသူကို ျပန္ရွင္ေစႏိုင္တယ္။ သူ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာဆိုတာ မရွိဘူး။ အမ်ိဳးသမီးက ဟိုအရင္ကလည္း ေရာဂါေတြ ဖိစီးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လုံးဝ သက္သာသြားတာ။ ဒီေတာ့ ဒီက်န္းမာေရး ျပႆနာေလးက ဘာျဖစ္မွာလဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အမ်ားႀကီး မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ သူ႔ကိုပဲ ႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္၊ “မင္း မေၾကာက္နဲ႔။ ငါတို႔မွာ ဘုရားသခင္ ရွိတယ္။ ငါတို႔ကို ကာကြယ္ေပးလိမ့္မယ္” ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက ပိုၿပီးေတာ့ ေဝဒနာခံစားရတာကို သတိထားမိတယ္။ ေဆးဝါးေတြ ပိုေသာက္လည္း လုံးဝ အဆင္မေျပဘူး။ ဘုရားရဲ႕လက္ေတြ႕က်က် လုပ္တတ္ပုံကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ သူက လူေတြကို ကာကြယ္ေပးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလည္း လက္ေတြ႕က်တဲ့နည္းေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း အမ်ိဳးသမီးကို ေဆး႐ုံ အျမန္ေခၚသြားတယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္ေတြအရ၊ သူ႔အသည္း၊ ေက်ာက္ကပ္နဲ႔ အဆုတ္ေတြအားလုံးက ပ်က္စီးေနၿပီတဲ့။ ဆရာဝန္က သူ႔ကို အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္ကို ခ်က္ခ်င္း ပို႔တယ္။ လတ္တေလာ အသက္အႏၲရာယ္ ရွိတယ္၊ ေသေရးရွင္ေရး အေျခအေနဆိုတာကို သိရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရမယ္တဲ့။ အဲဒီ အေျခအေန အသိေပးစာကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတာေပါ့။ မူးလဲလု မတတ္ပါပဲ။ အဲဒီအျဖစ္မွန္ကို လက္မခံႏိုင္တာေလ။ ကြၽန္ေတာ္ မယုံရဲခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ရသလားေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘုရားရဲ႕ကာကြယ္မႈ ရွိတဲ့ ယုံၾကည္သူေတြ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အဲဒီလိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆရာဝန္ကို အႏူးအၫြတ္ ေတာင္းပန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေရာဂါကို ကုဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခု စဥ္းစားေပးဖို႔ အဆင္ေျပႏိုင္တဲ့ ဘယ္ေဆးမဆို သုံးေပးဖို႔ ေျပာၾကည့္တယ္။ ဆရာဝန္က သူလည္း ဘာအာမခံခ်က္မွ မေပးႏိုင္ဘူးတဲ့။ သူ႔ဆီက အဲဒီလို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီး ဝမ္းနည္းသြားတာေပါ့။ ငါေတာ့ ဆရာဝန္ကို အားကိုးလို႔မရဘူး၊ ဒီေတာ့ ဘုရားကိုပဲ အားကိုးမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ လူနာေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခ်က္နဲ႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးက အသည္းအသန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရာဝန္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ကိုယ္ေတာ့္ဆီ လႊဲအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ေသသူကိုေတာင္ ျပန္ရွင္ေစႏိုင္တဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွိတဲ့ သမားေတာ္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔အတူ မျဖစ္ႏိုင္တာ ဘယ္အရာမွ မရွိပါဘူး။ သူ႔ကို မကုသႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” ေပါ့။ ဘုရားက အခုခ်ိန္မွာ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ေတြ မျပမွန္း ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္ေလ။ သူတို႔လည္း အသည္းအသန္ နာမက်န္း စျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားကို အားကိုးၿပီး မယုံႏိုင္ေအာင္ သက္သာသြားၾကတာ။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးအတြက္လည္း အံ့ဖြယ္အမႈတစ္ခု ျဖစ္လာမယ္၊ သူ႔အေျခအေန တိုးတက္လာႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္က ေမွ်ာ္လင့္မိတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ တတိယေန႔ မနက္က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အံ့အားသင့္ရေရာ၊ အမ်ိဳးသမီးက စကားေတာင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္လုံးလည္း မဖြင့္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔အေျခအေနက မတိုးတက္လာတဲ့အျပင္ ဆိုးသထက္ ဆိုးလာတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေနရတာကိုး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လုံးလုံး ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္၊ “အို...ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးက သိသိသာသာႀကီးကို မနာမက်န္း ျဖစ္ေနတာပါ။ သူဟာ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ကို ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္သူစစ္စစ္ပါ။ သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းအတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရၿပီးၿပီ၊ ဖိႏွိပ္မႈလည္း ခံရၿပီးပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အံ့ဖြယ္အမႈတစ္ခု ျပေတာ္မူပါ၊ သူ႔ကို သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးပါ။ ကိုယ္ေတာ္ သူ႔ကို ကုသေပးႏိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီအခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိ ေဟာေျပာျခင္းနဲ႔ သက္ေသခံခ်က္ကလည္း ပိုၿပီး ယုံၾကည္ခ်က္ခိုင္မာသြားမွာပါ” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေလးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ သူ အသက္ရွဴရပ္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အံ့ဩတုန္လႈပ္သြားေရာ။ လုံးလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာကို ဘယ္လိုမွ မေဖာ္ျပတတ္ခဲ့ဘူး။ မ်က္ရည္ေတြ က်တယ္။ ဘုရားသခင္ကိုလည္း အျပစ္မတင္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ “ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးဟာ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ပါ၊ ဘုရားသခင္။ သူဟာ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္ဖို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို လုံးဝ အျပစ္မတင္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ သူ႔ကို မကာကြယ္ခဲ့တာလဲ။ အခု သူ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အားကိုးစရာ မရွိ၊ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ေနထိုင္ရမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ယုံၾကည္သူေတြ ျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္၊ အားလုံး အတူတူပဲ ေသရတာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အသက္အ႐ြယ္အရ အဲဒီကို နီးလာပါၿပီ။ ကိုယ့္အလွည့္လည္း အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေရာက္လာမွာပါ။ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ရွိလို႔လဲ” ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားကိုးရာမဲ့တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုေတာင္ မဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြဆိုလည္း စကားလုံးနည္းနည္းပဲ။ အမ်ားႀကီး ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လင္မယား ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ရင္း၊ အတူတူ မိတ္သဟာယျပဳရင္း၊ အခ်င္းခ်င္း အားေပးရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အားကိုးခဲ့ပုံေတြ၊ ခက္ခဲတဲ့ ကာလေတြတစ္ေလွ်ာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ထိခိုက္စရာ ျမင္ကြင္းေတြကို စဥ္းစားမိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ပါ၊ အခု သူ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အခက္အခဲေတြမ်ိဳးစုံ ႀကဳံေနရၿပီ။ တကယ္ကို အထီးက်န္ခဲ့တာပါ။ နာက်င္ရလြန္းတဲ့ ဘဝမ်ိဳးနဲ႔၊ ဘာမ်ား အဓိပၸာယ္ ရွိမွာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်င္ခဲ့မိတယ္၊ ျမန္ျမန္ အဆုံးသတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ အဲဒီကာလတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ဘဝက နာက်င္စရာေတြ၊ ဒုကၡေတြ အျပည့္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မစားႏိုင္၊ မအိပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ရင္ထဲမွာ ခဲတစ္လုံး စိုက္ဝင္ေနသလို ခံစားရတယ္။ က်န္းမာေရးလည္း တျဖည္းျဖည္း က်လာတယ္။ ေသြးေပါင္ေတြ တက္ၿပီး ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းက တအား က်သြားတာ။ ကြၽန္ေတာ္ ေဆး႐ုံတက္လိုက္ရေရာ။ အဲဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္ တကယ္ အႏၲရာယ္ရွိလာမယ္ဆိုတာ အဲဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆုေတာင္းခ်က္တစ္ခု ဆိုမိတယ္ဗ်၊ “အို...ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး မရွိေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုန္းကန္ေနရပါတယ္၊ အထီးက်န္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ခြန္အား မရွိပါဘူး။ ေသဖို႔ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ အဲဒီအေတြးမ်ိဳးေတြဟာ ကိုယ္ေတာ့္အလိုနဲ႔ မညီမွန္း သိ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီစမ္းသပ္မႈမွာ ကြၽန္ေတာ္ ၿမဲၿမဲ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္၊ မၿပိဳလဲေအာင္လို႔ ယုံၾကည္ျခင္း ေပးေတာ္မူပါ” ေပါ့။

တစ္ညေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခါနီးမွာ ဘုရားရဲ႕ တခ်ိဳ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေခါင္းထဲကို ႐ုတ္တရက္ ဝင္လာတယ္။ “ဘုရားကို သင္၏ခ်စ္ခင္ျခင္း အႏွစ္သာရမွာ မည္သို႔နည္း။ သင္သည္ ငါ့အား ခ်စ္ခင္လွ်င္ ငါ့အား သစၥာေဖာက္လိမ့္မည္မဟုတ္။” ဒါက ဘုရားရဲ႕ဉာဏ္အလင္းေပးမႈနဲ႔ လမ္းျပမႈပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ခပ္ျမန္ျမန္ ရွာၾကည့္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ငါဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း၊ ငါ့ေနာက္လိုက္ေသာသူမ်ားသည္ မ်ားျပားေသာ္လည္း ငါ့ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ေသာသူမ်ားသည္ နည္းပါး၏။ အခ်ိဳ႕က ‘ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ မခ်စ္ခဲ့ပါက၊ ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အဖိုးအခကို ကြၽန္ုပ္ေပးဆပ္ခဲ့ပါမည္‌ေလာ။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္မခ်စ္ခဲ့ပါက၊ ဤအခ်ိန္အထိ ေနာက္သို႔ကြၽန္ုပ္လိုက္ခဲ့ပါမည္ေလာ’ ဟု ေျပာေကာင္းေျပာၾကေပမည္။ သင္တို႔သည္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာ ဧကန္မုခ် ရွိၾကၿပီး၊ သင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ဧကန္မုခ် အလြန္ႀကီးမား၏၊ သို႔ေသာ္ ငါ့အတြက္ သင္တို႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏အႏွစ္သာရသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သနည္း။ ‘ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ’ဟု ေခၚဆိုသည့္အရာသည္ ျဖဴစင္ၿပီး အျပစ္အနာအဆာကင္းေသာ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခု၊ ခ်စ္ရန္၊ ခံစားရန္ႏွင့္ ေထာက္ထားရန္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို သင္ အသုံးျပဳသည့္အခိုက္ကို ရည္ၫႊန္းေပသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတြင္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမရွိ၊ အတားအဆီးမ်ားမရွိသကဲ့သို႔၊ အကြာအေဝးမရွိေပ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတြင္ သံသယစိတ္မရွိ၊ လွည့္ျဖားျခင္းမရွိသကဲ့သို႔၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း မရွိေပ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတြင္ အေရာင္းအဝယ္မရွိသကဲ့သို႔၊ မျဖဴစင္သည့္အရာ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေပ။ သင္ခ်စ္ပါက၊ လွည့္ျဖားမည္ မဟုတ္၊ မေက်မနပ္ျဖစ္မည္ မဟုတ္၊ သစၥာေဖာက္မည္ မဟုတ္၊ ပုန္ကန္မည္ မဟုတ္၊ အတင္းေတာင္းဆိုမည္ မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခုကို ရရွိဖို႔၊ ပမာဏတစ္ခုခုကို ရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္ခ်စ္လွ်င္၊ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆက္ကပ္ျမႇဳပ္ႏွံလိမ့္မည္၊ အခက္အခဲကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခံစားလိမ့္မည္။ သင္သည္ ငါႏွင့္သဟဇာတျဖစ္လိမ့္မည္၊ ငါ့အတြက္ သင္၌ ရွိသမွ်အားလုံးကို စြန႔္လႊတ္လိမ့္မည္၊ သင္၏ မိသားစု၊ သင္၏ အနာဂတ္၊ သင္၏ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳမႈႏွင့္ သင္၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို စြန႔္လႊတ္လိမ့္မည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက၊ သင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ လုံးဝ ျဖစ္မည္မဟုတ္ဘဲ၊ လွည့္ျဖားျခင္းႏွင့္ သစၥာေဖာက္ျခင္းတို႔သာ ျဖစ္ေပမည္။ သင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မည္သို႔ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ယင္းသည္ စစ္မွန္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ အေယာင္ေဆာင္ေလာ။ မည္မွ် သင္စြန႔္လႊတ္ၿပီးၿပီနည္း။ မည္မွ် သင္ ပူေဇာ္ၿပီးၿပီနည္း။ ငါသည္ သင့္ထံမွ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမည္မွ် ရရွိၿပီးၿပီနည္း။ သင္သိသေလာ။ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ မေကာင္းမႈ၊ သစၥာေဖာက္ျခင္းႏွင့္ လွည့္ျဖားျခင္းတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနေလသည္- ၿပီးလွ်င္ ထိုသို႔ျဖစ္ေနသျဖင့္၊ သင္တို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မည္မွ်သည္ မျဖဴစင္သနည္း။ သင္တို႔သည္ ငါ့အတြက္ အလုံအေလာက္ စြန႔္လႊတ္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု ထင္မွတ္ၾက၏။ ငါ့အတြက္ သင္တို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ လုံေလာက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ထင္မွတ္ၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုသို႔ဆိုပါက သင္တို႔၏စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲ ပုန္ကန္တတ္ၿပီး လွည့္ျဖားတတ္သနည္း။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသိအမွတ္မျပဳၾကေပ။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း၊ ငါ့ကို ေဘးဖယ္ထားၾက၏။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း၊ ငါ့ကို အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့ၾကသည္။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း၊ ငါ၏ တည္ရွိျခင္းကို လက္မခံႏိုင္ၾကေခ်။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း၊ ငါ အဘယ္သူျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္စြာ ငါ့ကို မဆက္ဆံၾကသကဲ့သို႔၊ အလွည့္တိုင္းတြင္ သင္တို႔သည္ ငါ့အတြက္ အမႈအရာမ်ား ခက္ခဲေစၾကသည္။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ေနာက္လိုက္ၾကေသာ္လည္း၊ ကိစၥရပ္တိုင္းတြင္ ငါ့ကို လွည့္စားဖို႔ႏွင့္ လွည့္ျဖားဖို႔ သင္တို႔ ႀကိဳးစားၾက၏။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို အေစခံၾကေသာ္လည္း၊ ငါ့ကို မေၾကာက္ၾက။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ အခ်က္အားလုံးႏွင့္ အရာအားလုံးတြင္ ငါ့ကို ဆန႔္က်င္ၾကသည္။ ဤအရာအားလုံးကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူသေလာ။ သင္တို႔သည္ မ်ားစြာဆက္ကပ္ျမႇဳပ္ႏွံၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔ကို ငါေတာင္းဆိုေသာအရာကို သင္တို႔ လုံးဝ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေပ။ ဤအရာကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု မွတ္ယူ၍ရႏိုင္သေလာ။ ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာ တြက္ဆမႈက သင္တို႔အတြင္းတြင္ ငါ့ကို ခ်စ္ျခင္းအရိပ္အေယာင္ စိုးစဥ္းမွ် မရွိသည္ကို ျပသ၏။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမႈျပဳၿပီးေနာက္ႏွင့္ အားလုံးေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားစြာ ငါ ေထာက္ပံ့ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္၊ သင္တို႔ မည္မွ် အမွန္တကယ္ ရရွိၿပီးၿပီနည္း။ ဤအရာသည္ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားထိုက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ငါသည္ သင္တို႔ကို ဆိုဆုံးမ၏- ငါ့ထံသို႔ ငါေခၚေသာသူမ်ားသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းမခံရဖူးေသာ သူမ်ားမဟုတ္။ ယင္းထက္၊ ငါေ႐ြးခ်ယ္ေသာသူတို႔သည္ ငါ့ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ သင္တို႔သည္ သင္တို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ သတိဝီရိယရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ စည္းမေက်ာ္ဖို႔ရန္အလို႔ငွာ သင္တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေတြးမ်ားကို ဆန္းစစ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ အခ်ိန္အခါတြင္၊ ငါ၏ အမ်က္ေဒါသသည္ သင္တို႔ထံမွ လုံးဝ မထြက္ခြာမည္ကို စိုးရသျဖင့္၊ သင္တို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ငါ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ပူေဇာ္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကေလာ့။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေခၚေတာ္မူေသာသူအမ်ားရွိေသာ္လည္း ေ႐ြးေကာက္ေတာ္မူေသာသူနည္း၏) ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို ေမးခြန္းတစ္ခုစီနဲ႔ ေဝဖန္ေနတာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရွက္မိၿပီး အေျဖမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ေနာင္တမ်က္ရည္ေတြကို မထိန္းႏိုင္ဘူးဗ်။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အဲဒီလို ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရွိထားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ခုမွ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးေလ။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းက စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ခင္ျခင္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး၊ အတုအေယာင္ ခ်စ္ခင္ျခင္းပဲ၊ မသန႔္စင္ဘူး၊ အေရာင္းအဝယ္ဆန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ဘုရားကို ခ်စ္တယ္လို႔ ထင္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိနားလည္မႈ တစ္စက္မွ မရွိခဲ့တာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က အခက္အခဲေတြ၊ နာဖ်ားတာေတြ ႀကဳံရလို႔ ဘုရားရဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္မႈကို ရတဲ့အခါမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္က ကယ္တင္ခံရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိသလိုလို ထင္မိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ေက်းဇူးေတြတင္လိမ့္မယ္။ အတိုင္းမသိတဲ့ အင္အားေတြ ရေနမယ္။ အဆင္းနီတဲ့နဂါးႀကီးက ဖမ္းဆီးတာမ်ိဳး၊ ကိုယ့္သားသမီးေတြက ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ပစ္ပယ္တာမ်ိဳး၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေလွာင္ေျပာင္တာ၊ လုပ္ႀကံေျပာတာမ်ိဳး၊ ယုံၾကည္ျခင္းက ခက္ခဲနာက်င္လာၿပီဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီ အခက္အခဲေတြအားလုံးကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ရမွာထက္ အိမ္ကေနပဲ ထြက္ေျပးလိုက္မယ္၊ ေတာင္းရမ္းစားၿပီး လမ္းေပၚမွာပဲ ေနလိုက္မယ္ေပါ့။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ နာခံျခင္း ရွိတဲ့သေဘာပဲ၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကို ခံရၿပီး ရွင္က်န္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတာ။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥတစ္ခု အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္တြဲေဖာ္ ေသသြားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အရႈိက္ထိသြားတယ္၊ တစ္ေယာက္တည္း ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ အထီးက်န္ျဖစ္ရ၊ အားကိုးစရာလည္း ဘယ္သူမွမရွိ၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္မယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္လည္း တစ္စစီျဖစ္ကုန္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္သ႐ုပ္မွန္က လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေပၚလာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးကို မကာကြယ္ေပးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ကို အျပစ္တင္တဲ့အျပင္ ေမးခြန္းပါ ထုတ္ခဲ့မိတယ္။ ဘုရားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႕လို႔ရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ေသခ်င္ခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ နာခံျခင္း မရွိခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘုရားကို ခ်စ္ခင္ျခင္း နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့တာပါ။ ဘုရားသခင္က လူသားေတြကို ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ လူ႔ဇာတိခံယူထားတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစုံကို ႀကဳံေတြ႕ရင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရေလာင္း၊ လမ္းျပဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပေပးရင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ အဖိုးအခတစ္ခု ေပးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္ထိ ပုန္ကန္ၿပီး ခုခံခဲ့ ခုခံခဲ့၊ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာင္တရခြင့္ ေပးရင္း၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ စိတ္ရွည္သည္းခံခဲ့တယ္။ သနားက႐ုဏာထားခဲ့တယ္။ အခက္အခဲ အႏၲရာယ္ေတြၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဘးမျဖစ္ေအာင္ ဘုရားက အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ေပ်ာ့ညံ့ေနတဲ့အခါ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေထာက္ပံ့ အားျဖည့္ၿပီး ခြန္အားေပးခဲ့တယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ဝိညာဥ္ကို သန္မာေစခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တစ္ဆင့္ခ်င္း လမ္းျပခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ေမတၱာဟာ သိပ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်ပါတယ္၊ စစ္မွန္လြန္းပါတယ္။ အေရာအေႏွာေတြ၊ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြဆိုတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းက ေတာ္ေတာ္ မစင္ၾကယ္ခဲ့ဘူး၊ အေရာင္းအဝယ္ဆန္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘယ္လို အဆုံးစြန္ အုပ္စိုးသင့္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ ေႂကြးေၾကာ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး ဆုံးၿပီးၿပီးခ်င္းမွာ သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးႏိုင္ေတာ့တယ္။ ကိုယ့္လက္တြဲေဖာ္အတြက္ အခ်စ္က ဘုရားကို ခ်စ္ျခင္းထက္ သာသြားတာ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းဆိုတာႀကီးက ေပၚပင္စကားတစ္ခုပဲ၊ ဩဝါဒတစ္ခုသက္သက္ပဲဆိုတာ ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အ႐ူးလုပ္ၿပီး လွည့္စားေနခဲ့တာပဲ။ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကို ႀကံ့ႀကံ့မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ လုံးဝ အေယာင္ေဆာင္ပဲ။ ဒါကို နားလည္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ ပုန္ကန္လြန္းတာ၊ အသိတရား မရွိခဲ့တာကို ေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆုေတာင္းဖို႔၊ ေနာင္တရဖို႔ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္သြားတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို အေႂကြးရွိၿပီလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ႀကီးမားတဲ့ အဖိုးအခ ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရေလာင္း၊ လမ္းျပေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။ အားျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ကိုယ္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းက သိပ္ၿပီး စစ္မွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းကေတာ့ ေႂကြးေၾကာ္သံသက္သက္၊ စကားလုံးသက္သက္ပါပဲ။ အတုအေယာင္ခ်ည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လိမ္လည္ခဲ့တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ္ေတာ့္ေရွ႕ လာဖို႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို မနာက်င္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ၊ အေျခအေနေတြပဲ ႀကဳံရႀကဳံရ၊ ဘယ္လိုပဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကို အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံဖို႔ အသင့္ပါပဲ” ေပါ့။ ေနာက္ေန႔ေတြေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္တယ္။ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္တယ္၊ ဓမၼေတးေတြ နားေထာင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အရင္ကေလာက္ စိတ္မဆင္းရဲေတာ့ဘူး။

တစ္ရက္က်ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕တယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြားတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး ေသဆုံးတာကို မေျဖႏိုင္ဘဲ၊ ဘုရားကို အျပစ္တင္တာ အထင္လြဲတာေတြ ေတးထားမိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက အားထုတ္မႈအေပၚ ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ေတြ မွားခဲ့လို႔ပဲ။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “သင္၏သားသမီးမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း ကင္းရန္အတြက္၊ သင္၏ခင္ပြန္းက အလုပ္ေကာင္း ရွိရန္အတြက္၊ သင္၏သားက ဇနီးေကာင္း တစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္သမီးက ရည္မြန္ေသာ ခင္ပြန္းတစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္ ႏြားမ်ားႏွင့္ ျမင္းမ်ားက ေျမကိုေကာင္းစြာ ထြန္ယက္ရန္အတြက္၊ သင္၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား အတြက္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ရန္အတြက္၊ သင္ လိုက္စားသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ ရွာေဖြေသာအရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ လိုက္စားျခင္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္၊ သင့္မိသားစုေပၚသို႔ မေတာ္တဆမႈမ်ား မက်ေရာက္ရန္အတြက္၊ သင့္အနား ေလျပည္ျဖတ္သြားရန္အတြက္၊ သင့္မ်က္ႏွာကို ေျမမႈန္ မထိေစရန္အတြက္၊ သင့္မိသားစု၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ေရလႊမ္းမိုးျခင္း မခံရေစရန္အတြက္၊ မည္သည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ကမွ် သင့္ကို မထိခိုက္ေစရန္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ေထြးပိုက္မႈထဲတြင္ အသက္ရွင္ရန္၊ ဇိမ္ရွိေသာ အသိုက္အၿမဳံထဲတြင္ ေနထိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ ဇာတိပကတိကို အၿမဲလိုက္စားသည့္ သတၱိေၾကာင္သူ တစ္ဦး- သင္သည္ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိပါသေလာ၊ သင္သည္ စိတ္ဝိညာဥ္ ရွိပါသေလာ။ သင္သည္ သားရဲတစ္ေကာင္ မဟုတ္ေလာ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေတာင္းဆိုဘဲ၊ စစ္မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို သင့္အား ငါေပးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးေလာ။ ငါသည္ သင့္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အသက္ကို အပ္ႏွင္းေသာ္လည္း၊ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဝက္မ်ား၊ ေခြးမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ ကြာျခားမႈမွ်မရွိသေလာ။ ဝက္မ်ားသည္ လူ႔အသက္ကို မလိုက္စားၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ သန္႔ရွင္းေစျခင္းကို မလိုက္စားသကဲ့သို႔၊ အသက္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔နားမလည္ၾကေပ။ ေန႔စဥ္တြင္ ၎တို႔ ဝသည္ထိစားၿပီးေနာက္၊ ၎တို႔ အိပ္႐ုံသာျပဳၾကသည္။ ငါသည္ သင့္အား မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို ေပးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ယင္းကို မရယူေသးေပ။ သင္သည္ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျဖစ္ေပသည္။ သင္သည္ ဤဘဝ၊ ဝက္တစ္ေကာင္၏ဘဝတြင္ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ရန္ လိုလားေနပါသေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား အသက္ရွင္ျခင္း၏ အေရးပါမႈမွာ အဘယ္နည္း။ သင္၏ အသက္တာသည္ အထင္ေသးဖြယ္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္သည္၊ သင္သည္ ညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့မႈအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ သင္သည္ မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကိုမွ် မလိုက္စားေပ။ သင့္ဘဝသည္ အားလုံးထဲတြင္ ရွက္ဖြယ္အေကာင္းဆုံး ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို သင္ၾကည့္ရႈဝံ့သေလာ။ ဤနည္းျဖင့္ သင္ ဆက္လက္ ေတြ႕ႀကဳံပါက၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မရရွိဘဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သင့္ထံ မွန္ကန္ေသာလမ္းခရီးကို ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင္သည္ ယင္းကို ရရွိႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္မွာ သင္၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လိုက္စားမႈအေပၚ မူတည္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္မိေတာ့မွ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ယုံၾကည္ျခင္းက သမၼာတရားကို အားထုတ္မႈအတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရဖို႔၊ အက်ိဳးရဖို႔နဲ႔ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရဖို႔အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အေပးအယူလုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္သစ္ကို ပထမဆုံး လက္ခံခဲ့ခ်ိန္ကစၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီ၊ ဘုရားေနာက္ လိုက္ၿပီ၊ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခ ေပးႏိုင္ၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၿငိမ္သက္ၿပီး က်န္းမာေအာင္ ေသခ်ာေပါက္လုပ္ေပးလိမ့္မယ္၊ သူ႔အမႈေတာ္ ၿပီးဆုံးခ်ိန္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႏိုင္ငံေတာ္ကို အတူတူ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးေတြကို ခံစားႏိုင္မယ္ေပါ့။ ပန္းတိုင္ေကာင္းတစ္ခု ရေအာင္လို႔၊ ယုံၾကည္သူေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီဆိုတာနဲ႔ တာဝန္တစ္ခုမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး က်န္းမာေရး ျပႆနာေတြကေန ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး မထင္မွတ္ဘဲ သက္သာလာတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီး ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဆို ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္အားတက္လာတယ္။ အဆင္းနီတဲ့နဂါးႀကီးရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာ၊ ကိုယ့္မိသားစုရဲ႕ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကို ခံရတဲ့အျပင္ သားသမီးေတြကလည္း အိမ္ကေန ေမာင္းထုတ္ၾကေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုံးဝ ေနာက္ျပန္မလွည့္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားေနာက္ကို အဆုံးသတ္အထိ လိုက္မယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ၾကတာ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ အခိုင္အမာ ရပ္တည္တာ၊ ဘုရားအတြက္ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံျခင္း ရွိတာလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဆုံးသတ္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကယ္တင္ခံရၿပီး ရွင္က်န္ရစ္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး နာမက်န္းျဖစ္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အယူအဆေတြနဲ႔ မကိုက္ညီျပန္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အံ့ဖြယ္အမႈ ျပၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးကို ကုသေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုမိတယ္။ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔၊ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ တင္ျပဖို႔ဆိုၿပီး ကိုယ္ အရင္က ဆင္းရဲဒုကၡခံတာေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြကို အရင္းႏွီးအေနနဲ႔ အသုံးခ်မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး ဆုံးသြားေတာ့၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အတူတူ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးေတြကို ခံစားၾကမယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္မက္က တစ္စစီျဖစ္သြားတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးကို ဘာလို႔ မကာကြယ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ သိရဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္း ကြၽန္ေတာ္ အျပဳအမူနဲ႔ ေလသံကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္လိုက္တာ။ ဘုရားရဲ႕ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ေမးခြန္းထုတ္ရင္းနဲ႔ သူ႔ကို ထိပ္တိုက္သြားေတြ႕ဖို႔ ေသေတာင္ ေသခ်င္ခဲ့မိတာ။ ယုံၾကည္ျခင္းရွိတာဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့တယ္လို႔လည္း ခံစားခဲ့ရတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ဆႏၵျပည့္ဖို႔ပဲ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ဘာသာတရားထဲက လူေတြလိုပါပဲဆိုတာ ျမင္သြားတယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရဖို႔အတြက္ခ်ည္းပဲကိုး။ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္၊ ခ်ီးမြမ္းတယ္။ သူ႔ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ေကာင္းခ်ီး မရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားကို အျပစ္တင္တယ္၊ သူ႔ကို ေစာဒကတက္ၿပီး မေက်မနပ္ေျပာတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ခ်စ္တယ္၊ နာခံတယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္လုံး ေႂကြးေၾကာ္ေနေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ လိုခ်င္သမွ်က ဘုရားဆီက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြပါပဲ။ အဲဒါက ဘုရားကို လိမ္ညာလွည့္ျဖားေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရွိသမွ် အရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္က ေပးအပ္ခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေထာင္ေရးဆိုလည္း ဘုရားသခင္က စီစဥ္ေပးခဲ့တာ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုႀကီးမားတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က မေက်နပ္ေသးဘူး။ ကိစၥတစ္ခုက ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ မျဖစ္တဲ့အခါ လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ေစာဒကတက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အသိတရားက ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္က လူေတာင္ဟုတ္ရဲ႕လား။ ကြၽန္ေတာ္က ေခြးေလာက္ေတာင္ အျဖစ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေခြးတစ္ေကာင္က သူ႔သခင္အိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တယ္၊ သစၥာလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေနာက္ လိုက္သူ၊ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕ေရေလာင္းျခင္းနဲ႔ လမ္းျပျခင္းကို အမ်ားႀကီး လက္ခံထားၿပီး ဘုရားရဲ႕မ်ားလွတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ကိုလည္း ခံစားထားရဲ႕သားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္မဆပ္ခ်င္တဲ့အျပင္ သူ႔ကို လွည့္စားရင္း အေပးအယူေတြ လုပ္ဖို႔ေတာင္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ လူ႔သဘာဝ လုံးဝ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိတယ္ဆိုတာ သမၼာတရားကို ရဖို႔၊ ကိုယ့္အသက္စိတ္သေဘာထားမွာ ေျပာင္းလဲျခင္းကို အားထုတ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကို ေနထိုင္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔သက္သက္ပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္သြားတယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္က သမၼာတရား စစ္မွန္မႈကို နည္းနည္းေလးမွ မပိုင္ဆိုင္ေသးဘူး။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အက်ိဳးအေၾကာင္းျပ ေျပာဆိုေနတယ္။ တရားလြန္ ဆႏၵေတြ အျပည့္နဲ႔ ကိုယ့္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို တင္ျပေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးေတြကို ခံစားဖို႔က်ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပဲ။ လိုခ်င္တတ္လိုက္တာ။ တကယ့္ကို ထင္ေယာင္ထင္မွား အိပ္မက္တစ္ခုပဲ။ အဲဒီအေျခအေနသာ မေပၚလာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ သိဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္မွာ အသိစိတ္၊ အသိတရား ဘယ္ေလာက္ ကင္းမဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ျမင္ဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုအရင္ကဆို ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ ထင္ခဲ့တာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေန႔တိုင္း ဖတ္ရႈၿပီး ဆုေတာင္းလာတဲ့၊ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ ႀကဳံခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္တဲ့၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္လာသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ဆက္ကပ္အပ္ႏွံတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တန္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က ေသခ်ာေပါက္ ကယ္တင္ခံရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ရမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဓိကက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔နဲ႔ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈနဲ႔အညီအသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိသြားတယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔ကိုပဲ အားထုတ္တာကို မေျပာင္းလဲဘူးဆိုရင္ အဆုံးသတ္အထိ ယုံၾကည္ေနလို႔ေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ဘုရားရဲ႕ဖယ္ရွား၊ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရမွာပဲ။

ေနာက္ပိုင္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆုံတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနကို ကိုင္တြယ္ျပတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ခုကို သူတို႔က မွ်ေဝၾကတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးဖြားျခင္းက ထိုလူ၏ ယခင္ဘဝအားျဖင့္ လ်ာထားၿပီးျဖစ္သည္ဆိုပါက သူ႔ေသျခင္းက ထိုကံတရား၏အဆုံး၏ အမွတ္သညာျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးဖြားျခင္းက ဤဘဝတြင္ ထိုလူ၏ တာဝန္အစဆိုပါက သူ႔ေသျခင္းက ၎တာဝန္၏အဆုံး၏ အမွတ္သညာျဖစ္၏။ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးဖြားျခင္းအတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အေျခအေနမ်ား ဆုံးျဖတ္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ သူ႔၏ေသျခင္း အတြက္လည္း သတ္မွတ္ထားသည့္ အေျခအေနမ်ားကို စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည္မွာ ေျပာဖို႔မလိုေပ။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္၊ မည္သူမွ် မေတာ္တဆ ေမြးဖြားလာျခင္းမဟုတ္၊ မည္သူ၏ ေသျခင္းကမွ် ႐ုတ္တရက္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ေသျခင္းႏွစ္ခုလုံးက ယခင္ဘဝႏွင့္ လက္ရွိဘဝမ်ားႏွင့္ ေသခ်ာေပါက္ ဆက္စပ္ေန ေပသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ေသဆုံးျခင္း အေျခအေနႏွစ္ခုလုံးကို ဖန္ဆင္းရွင္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ ထားေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ေယာက္၏ ကံတရား၊ လူတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးဖြားမႈအတြက္ ရွင္းျပခ်က္မ်ားစြာ ရွိသည့္အတြက္၊ လူတစ္ေယာက္၏ ေသျခင္းသည္ ယင္း၏ ကိုယ္ပိုင္ ထူးျခားသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေျခအေနမ်ားေအာက္၌ ျဖစ္ေပၚေပလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ မတူညီသည့္ သက္တမ္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ေသသည့္ မတူညီေသာပုံစံမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားအတြက္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕က က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ္လည္း ေစာလ်င္စြာ ေသဆုံးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က အားနည္းၿပီး မၾကာခဏ ဖ်ားနာေသာ္လည္း အသက္ႀကီးသည့္အထိ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ေသဆုံးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ သဘာဝမဟုတ္သည့္ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ေသဆုံးၿပီး အခ်ိဳ႕က သဘာဝအေလ်ာက္ေသဆုံးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မိမိအိမ္ႏွင့္ အေဝးတြင္ မိမိတို႔အသက္ကို အဆုံးသတ္သည္။ တစ္ျခားလူတို႔က သူတို႔နံေဘးတြင္ သူတို႔ခ်စ္ရသူမ်ားႏွင့္အတူ မ်က္လုံးပိတ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူတို႔က ေလထဲမွာ ေသဆုံးၾကသည္။ တစ္ျခားသူတို႔က ကမာၻေျမႀကီးေအာက္တြင္ ေသဆုံးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ေရေအာက္တြင္ နစ္ျမဳပ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ကပ္ေဘးမ်ားထဲတြင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မနက္တြင္ေသသည္။ အခ်ိဳ႕က ညတြင္ေသသည္။...လူတိုင္းက ေက်ာ္ၾကားစြာ ေမြးဖြားခ်င္ၾကသည္။ ထူးခြၽန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ဘဝႏွင့္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္ ေသျခင္းမ်ိဳးကို လိုခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သူမွ် ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ကံတရားကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ေပ။ မည္သူကမွ် ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပ။ ဤကား လူသား၏ ကံၾကမၼာေပတည္း။ လူသားသည္ သူ႔အနာဂတ္အတြက္ အစီအစဥ္အမ်ိဳးစုံ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သူကမွ် ၎တို႔ ေမြးဖြားသည့္ ပုံစံႏွင့္ အခ်ိန္၊ ေလာကႀကီးမွ ထြက္ခြာသြားျခင္း ပုံစံႏွင့္အခ်ိန္တို႔ကို မစီစဥ္ႏိုင္ေပ။ လူတို႔က ေသျခင္းေရာက္လာျခင္းကို ေရွာင္ရွားၿပီး ခုခံဖို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ၾကေသာ္လည္း ၎တို႔မသိရဘဲ ေသျခင္းသည္ တိတ္တဆိတ္ႏွင့္ နီးကပ္လာဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔ မည္သည့္အခ်ိန္ေသမည္ႏွင့္ မည္သို႔ေသမည္ကို မည္သူမွ် မသိၾကဘဲ၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေသမည္ဆိုသည္ကို သာ၍ပင္ မသိေပ။ သိသိသာသာပင္၊ ေသျခင္းႏွင့္ရွင္ျခင္း၏ တန္ခိုးကို စြဲကိုင္ထားသည္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ မဟုတ္၊ သဘာဝေလာကထဲက သတၱဝါတစ္ခုမဟုတ္ဘဲ၊ ၾသဇာအာဏာ အတုမရွိသည့္ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ေပသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ရွင္ျခင္းႏွင့္ ေသျခင္းသည္ သဘာဝေလာက၏ နိယာမတစ္ခု၏ ရလဒ္မဟုတ္ဘဲ၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ၾသဇာအာဏာႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ အက်ိဳးဆက္တစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)) “ဤဘဝတြင္ ဖန္ဆင္းရွင္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ နားလည္မႈ၊ သိကြၽမ္းမႈႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသမႈတို႔ ရရွိလ်က္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသၿပီး မေကာင္းေသာအက်င့္ကို ေရွာင္ျခင္းဟူသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရန္အလို႔ငွာ အမႈအရာမ်ားကို နားလည္ျခင္းမွသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးရာ၌ ပါဝင္ရန္ ဤအခြင့္အေရးကို ရရွိျခင္း၊ ဤအရည္အခ်င္းကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္း၊ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စုံျခင္းသို႔ သြားဖို႔အတြက္ လူတို႔တြင္ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္သာ ရွိေလသည္။ အကယ္၍ ယခုတြင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္က သင့္အား အလ်င္အျမန္ ေခၚေဆာင္သြားရန္ အလိုရွိပါက သင္ကိုယ္တိုင္၏ အသက္တာအတြက္ တာဝန္မသိတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တာဝန္သိတတ္ရန္အတြက္ သင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ သမၼာတရားျဖင့္ ျပင္ဆင္ထားရန္ ပို၍ ႀကိဳးစားသင့္သည္။ သင္၌ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္လာေသာအခါ မိမိကိုယ္ကို ပို၍ ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္ၿပီး သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ ဖာေထးသင့္သည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္အား ပို၍သိကြၽမ္းျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္အား သိကြၽမ္းနားလည္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ဘဝကို အလဟႆ မေနထိုင္ျခင္းတို႔ ရွိလာသင့္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ မည္သည့္ေနရာ၌ တည္ရွိေၾကာင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုေတာ္သည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ဝမ္းသာျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအား မည္ကဲ့သို႔ ထုတ္ေဖာ္ေၾကာင္းကို သိနားလည္လာရမည္။ ပို၍နက္နဲေသာ သိျမင္နားလည္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပည့္စုံေသာ သိကြၽမ္းျခင္းကို မရရွိႏိုင္လွ်င္ပင္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္အား အေျခခံသေဘာ သိနားလည္ျခင္းကိုကား ပိုင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္အား မည္သည့္အခါမွ် သစၥာမေဖာက္ဘဲ အေျခခံအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရမည္။ ဘုရားသခင္အား အေရးစိုက္မႈ ျပသရမည္။ ဘုရားသခင္အား အေျခခံက်ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ ေပးရမည္။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ၿပီး အေျခခံအားျဖင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသာ အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ဤအရာမ်ားမွာ လြယ္ကူေသာ အရာမ်ားကား မဟုတ္ေခ်။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းျဖစ္စဥ္တြင္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ တျဖည္းျဖည္း သိနားလည္လာႏိုင္ၿပီး ထိုသို႔အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သိနားလည္လာႏိုင္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ အမွန္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ဖန္ဆင္ခံမ်ားၾကားရွိ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳမႈျဖစ္ၿပီး လူတစ္ဦး၏ အသက္တာတစ္ေလွ်ာက္၌ စားၿမဳံ႔ျပန္ထိုက္ေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သင့္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ နာက်င္ခက္ခဲေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအစား လူတို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ခံစားသင့္ေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းသည့္ ေန႔ညမ်ား၊ ႏွစ္လမ်ားကို ျမတ္ႏိုးသင့္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ အသက္တာ၏ ဤအဆင့္ကို ျမတ္ႏိုးသင့္ၿပီး ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး သို႔မဟုတ္ ဝန္ေလးစရာအျဖစ္ သေဘာမထားသင့္ေပ။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔အသက္တာ၏ ဤအဆင့္အား အရသာခံသင့္ၿပီး ယင္း၏ အေတြ႕အႀကဳံကို အေျခခံေသာ အသိပညာကို ရယူသင့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားအား နားလည္ျခင္းကို ရရွိၿပီး လူသား၏ ပုံသဏၭာန္အတိုင္း အသက္ရွင္မည္ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသေသာ ႏွလုံးသားကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ျခင္း ပို၍ပို၍ နည္းလာမည္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရား ေျမာက္ျမားစြာကို နားလည္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္အား ဝမ္းနည္းေစသည့္ သို႔မဟုတ္ ‌အမ်က္ထြက္ေစသည့္ အရာမ်ားကို ျပဳလုပ္မည္မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ တိုးဝင္ေသာအခါ ဘုရားသခင္ သင့္ကို ေနာက္ထပ္ မုန္းတီးျခင္းမရွိေတာ့ဟု သင္ခံစားရမည္။ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းလိုက္ေလျခင္း။ လူတစ္ဦးသည္ ဤအရာကို ရရွိထားသည့္အခါ သူေသရေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ပင္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယခုေသဖို႔အတြက္ ေတာင္းဆိုေနေသာ လူတို႔၌ အဘယ္ျပႆနာ ရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ လြတ္ေျမာက္ရန္သာ အလိုရွိၿပီး ဒုကၡမခံလိုၾကေပ။ ဘုရားသခင္ထံ သြား၍ သတင္းပို႔ႏိုင္ရန္ ဤဘဝအား အျမန္အဆုံးသတ္ရန္သာ အလိုရွိၾကသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ သတင္းပို႔လိုေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က သင့္ကို အလိုမရွိေသးေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို မေခၚမီကပင္ သင္သည္ သူ႔ထံ အဘယ့္ေၾကာင့္ သတင္းပို႔ရမည္နည္း။ သင္၏အခ်ိန္မတန္ခင္ သူ႔ကို သတင္းမပို႔ေလႏွင့္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာအရာ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ သင္သည္ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး တန္ဖိုးရွိေသာ အသက္တာျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ကာ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေခၚေဆာင္သြားပါက ယင္းမွာ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဧဝံေဂလိတရား ျဖန႔္ေဝျခင္းသည္ က်င့္ဝတ္သိကၡာအရ ယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံး မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ တာဝန္တစ္ခုျဖစ္သည္) အဲဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ခုကို ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးက ေတာ္ေတာ္ကို လင္းလက္သြားတယ္။ ဟိုအရင္ ကြၽန္ေတာ္ ထင္ခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္လာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ေသခါနီးမွာေတာင္ ဘုရားကို အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘုရားက သူ႔ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေသခြင့္ မေပးခဲ့သင့္ဘူး။ သူ႔ကို အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးခဲ့သင့္တယ္။ ဒါမွ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူဝင္ေရာက္ႏိုင္မယ္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပန္းတိုင္နဲ႔ အဆုံးသတ္တစ္ခု ရႏိုင္ၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ေသသြားတာကို ကြၽန္ေတာ့္မွာ မေျဖႏိုင္ဘဲ စိတ္ႏွလုံးမွာလည္း ဘုရားကို အျပစ္တင္၊ အထင္လြဲတာေတြ အျပည့္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိတယ္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မေသေတာ့ဘူးလို႔ အာမခံတာ မဟုတ္ေၾကာင္း ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ျပေပးခဲ့တယ္။ ေမြးျခင္း၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေရွာင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြပါပဲ။ လူေတြ ဘယ္အ႐ြယ္အထိ ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာကို ဘုရားကပဲ အလုံးစုံ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းေပးတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ေမြးျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းအေပၚ သူ႔ရဲ႕အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္အသက္ေတြက သက္ေရာက္မႈရွိခဲ့တဲ့အျပင္ ဘုရားကလည္း သူ မေမြးခင္ကတည္းက အဲဒါေတြအားလုံးကို စီစဥ္ထားခဲ့တာပါ။ သူ ေမြးဖြားတဲ့အခ်ိန္၊ သူ႔ဘဝလမ္းေၾကာင္း၊ သူ႔အသက္အတြက္ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့ အထူးတာဝန္၊ ဘယ္အ႐ြယ္အထိ အသက္ရွင္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမယ္၊ ဒါေတြအားလုံးက ႀကဳံရာက်ပန္း ျဖစ္ခဲ့တာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကံၾကမၼာေတြကို ေကာင္းကင္ဘုံက အဆုံးအျဖတ္ေပးတယ္လို႔ လူေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျပာၾကတယ္။ ဒါက ေကာင္းကင္ဘုံက လာတဲ့ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုပဲ။ အဲဒါကို ဘယ္သူမွ မခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးရဲ႕ ဘဝသက္တမ္း ျပည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူလည္း အလိုလို ထြက္သြားခဲ့တာပဲ။ အဲဒါကို ဘယ္သူမွ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးက ေသၿပီဆိုေတာ့ သူ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေသတာမေသတာက သူတို႔ရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ အခု သိပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အဓိကက်တာက သူတို႔ဟာ သမၼာတရားကို အားထုတ္သလား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ စစ္မွန္မႈမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္သလားဆိုတာပဲ။ ဘုရားကို နာခံၿပီး သမၼာတရားကို အားထုတ္၊ ရရွိၾကတဲ့ လူေတြကသာ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔ရဲ႕ဝိညာဥ္ေတြ ကယ္တင္ခံရလိမ့္မယ္။ အာျဗဟံ၊ ေယာဘနဲ႔ ေပတ႐ုကို ဥပမာၾကည့္ေလ။ သူတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေတြ ေသဆုံးသြားၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေသဆုံးၿပီးေနာက္မွာ သူတို႔ဝိညာဥ္ေတြ ကယ္တင္ခံရတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အဆုံးသတ္နဲ႔ ပန္းတိုင္ကို ရခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ယုံၾကည္သူေတြမွာ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း မရွိၾကေတာ့ မယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြ အသက္ရွင္ေနေပမဲ့ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးက ဘုရားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္ခဲ့တာပါ။ သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းက စစ္မွန္လား၊ အတုအေယာင္လားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားက သူ႔အဆုံးသတ္ကို ဘယ္လိုမ်ိဳး စီစဥ္ခဲ့သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႔ကို ငရဲကို ပို႔ခဲ့တာျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာင္းကင္ဘုံကို ပို႔ခဲ့တာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားဟာ ေျဖာင့္မတ္ပါတယ္။ ဘယ္လို အမွားအယြင္းကိုမွ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံသင့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အဲဒီအသိစိတ္မ်ိဳး ရွိဖို႔လိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဟိုအရင္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံခ်င္စိတ္ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္အမ်ိဳးသမီး ဆုံးတဲ့အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်င္မိတယ္။ အဆုံးသတ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးရဲ႕ေသျခင္းကို ဘုရားက စီမံခဲ့တာပဲ၊ ခြင့္ျပဳခဲ့တာပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ အခု နားလည္သြားၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ေသခ်င္တယ္ဆိုတာ ဘုရားကို အာခံတာပဲ၊ နာခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ပုန္ကန္ေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး ေသလို႔ ကြၽန္ေတာ္ နာက်င္ဝမ္းနည္းရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္ကြယ္မွာ ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္ ရွိခဲ့တယ္။ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေဖာ္ထုတ္ျပၿပီး၊ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္မယ့္ စိတ္ထဲက အလိုဆႏၵကို သန႔္စင္ေပးႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုလည္း သိေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းပါပဲ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီအသက္အ႐ြယ္ႀကီးအထိ ဆက္ၿပီး ေနထိုင္ခြင့္ ေပးေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအခ်ိန္ကာလကို တန္ဖိုးထားေနသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို နားလည္ေအာင္၊ ဘုရားကို နာခံျခင္း၊ ဆည္းကပ္ျခင္း ရရွိေအာင္၊ ဘုရားကို ပုန္ကန္တာ၊ နာက်င္ေစတာေတြကို ရပ္တန႔္ေအာင္၊ ဘုရား စီစဥ္ေပးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သမၼာတရားကိုလည္း ဝီရိယရွိရွိ အားထုတ္ေနသင့္တယ္။ အနာဂတ္မွာ ဘုရားက ဘာကိုပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္လို ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကိုပဲ စီစဥ္စီစဥ္၊ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို နာခံသင့္တယ္၊ ကိုယ့္ဘဝကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေနထိုင္သင့္တယ္၊ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝၿပီး ဘုရားကို သက္ေသခံသင့္တယ္၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ရွင္သန္သင့္တယ္၊ ဘုရားရဲ႕အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကိုလည္း နာခံသင့္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ညႇာတာတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ပ်က္စီးသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ့္အသက္ကို အဆုံးသတ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းပစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘုရားသခင္ဆီမွာလည္း အေလးအနက္ ဆုေတာင္းတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာင္းခ်ီးေတြျဖစ္ျဖစ္ မလိုခ်င္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သမၼာတရား ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼာတရားကလြဲလို႔ တျခားဘာကိုမွ မေတာင္းဆိုပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆိုးယုတ္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထိန္းသိမ္းေပးဖို႔၊ လက္လြတ္စပယ္ မျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္တရားစီရင္မႈနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္” ေပါ့။ ဒီအသိ ရသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ပိုၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိသြားတယ္။ ျပန္ၿပီး စားဝင္အိပ္ေပ်ာ္လာတယ္။ ဆိုး႐ြားတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ေတာ့ မစုေဝးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပုံမွန္ ဝတ္ျပဳျခင္းေတြ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စားေသာက္တာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနတုန္းပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရေလာင္း၊ အားျဖည့္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တည္ၿငိမ္သြားတယ္။ ၿငိမ္သက္မႈနဲ႔ လြတ္လပ္မႈကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္က်န္းမာေရးကလည္း တျဖည္းျဖည္း ျပန္ေကာင္းလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္တဲ့ တျခား႐ြာသားေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသက္ ၇၀ ေက်ာ္လို႔ မထင္ရဘူး၊ သြက္လက္ေနသလိုပဲလို႔ ေျပာၾကတာ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားကိုပဲ ေက်းဇူးတင္၊ ခ်ီးမြမ္းမိတယ္။

ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္မိေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ပိုၿပီး နားလည္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တာပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “၎တို႔ထံ၌ အမႈအရာမည္မွ်ျဖစ္ပါေစ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး ျဖစ္သည့္ လူစားမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ အမႈအရာမ်ားကို ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္ ယင္းတို႔ကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ မည္သည့္အခါမွ် မႀကိဳးစားေပ— ယင္းမွာ ၎တို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ စာေၾကာင္းတိုင္းသည္ သမၼာတရားျဖစ္ေၾကာင္းကို မယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ လုံးလုံးျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က သမၼာတရားကို မည္မွ် မိတ္သဟာယျပဳပါေစ အႏၲိခရစ္တို႔သည္ သေဘာေပါက္လက္ခံျခင္းမရွိဘဲ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမရွိေပ။ အထူးသျဖင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ခ်ဥ္းကပ္ပုံႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအခါတြင္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားဖို႔ ေခါင္းမာစြာ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ဘုရားသည္ နိမိတ္ လကၡဏာႏွင့္ အံ့ဖြယ္အမႈမ်ားျပေသာ ဘုရား၊ သဘာဝလြန္ျဖစ္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္။ ေဗာတိသတ္ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မာဇုျဖစ္ေစ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ဖြယ္အမႈမ်ားျပႏိုင္သည့္ မည္သူမဆိုကို ဘုရားဟု ၎တို႔က ေခၚၾကသည္။...အႏၲိခရစ္တို႔၏စိတ္ထဲတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ယဇ္ပလႅင္ေနာက္၌ ကြယ္ဝွက္လ်က္ လူမ်ားပူေဇာ္သည့္ အစားအစာမ်ားကို စားရင္း၊ သူတို႔ထြန္းညႇိသည့္ အေမႊးတိုင္ကို ရႈသြင္းရင္း၊ သူတို႔၏အသနားခံျခင္းမ်ား၌ အလြန္ စိတ္ထက္သန္ပါက— သူတတ္ႏိုင္စြမ္းသမွ်— သူတို႔ျပႆနာတက္သည့္အခါ ကူညီရင္း၊ သူ႔ကိုသူ အရာခပ္သိမ္းတတ္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင္း ျပၿပီး သူတို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္သည့္ေဘာင္အတြင္းမွ သူတို႔အတြက္ ေထာက္ကူမႈမ်ား ခ်က္ခ်င္းေပးရင္း၊ လူမ်ားက အကူအညီေတာင္းၿပီး ၎တို႔၏ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးမႈတြင္ အလြန္စိတ္ထက္သန္သည့္အခါ သူတို႔၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုျဖည့္ဆည္းရင္း ကိုးကြယ္ခံသင့္သည္ဟူ၍ ယူမွတ္ၾကေလသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားအဖို႔ ထိုသို႔နတ္ဘုရားတစ္ပါးသာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ ဘုရားသခင္ျပဳသမွ်သည္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ အထင္ေသးျခင္းကိုသာ ႀကဳံရေလသည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အႏၲိခရစ္တို႔၏သဘာဝ အႏွစ္သာရကို သုံးသပ္ၾကည့္ရလွ်င္ ၎တို႔လိုအပ္သည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္ ေဆာင္႐ြက္သည့္ ေရေလာင္းေပးျခင္း၊ သိုးထိန္းျခင္းႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အရာအားလုံး၌ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဤဘဝ၌ အျပစ္ဒဏ္ေပးမခံရဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ေသဆုံးသည့္အခါ ေကာင္းကင္ဘုံသြားဖို႔တို႔ ျဖစ္ေလသည္။ ၎တို႔၏အျမင္ရႈေထာင့္ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားက သမၼာတရားကို ရန္လိုသည့္ ၎တို႔၏အႏွစ္သာရကို အတည္ျပဳေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၅ (အပိုင္း ၁)) ဘုရားက သမၼာတရားကို မုန္းတီးတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ျပတာပါ။ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား စားေသာက္ပါေစ၊ သူတို႔က ဘယ္အရာကိုမဆို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔အညီ လုံးဝ မျမင္ၾကဘူး။ သူတို႔က ဘုရားကို ယုံၾကည္ေပမဲ့ သမၼာတရားကို အားမထုတ္ဘူး။ အံ့ဖြယ္အမႈေတြကိုပဲ လိုခ်င္ၾကတယ္။ သူတို႔က သူတို႔စိတ္ႏွလုံးထဲက ဘုရားဟာ သူတို႔ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔၊ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ေပးဖို႔၊ ဒီဘဝမွာ အရာအားလုံးက သူတို႔အႀကိဳက္ျဖစ္ဖို႔၊ ေနာက္ဘဝမွာလည္း ထာဝရ အသက္ရွင္ရဖို႔ဆိုတာကို အၿမဲ ေတာင္းဆိုေနၾကတာ။ သူတို႔ယုံၾကည္ျခင္းဆိုတာ လုံးဝ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ပဲ။ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အားထုတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရႈေထာင့္ကလည္း အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ႐ုပ္တုဆင္းတုတစ္ခုအေနနဲ႔ ဆည္းကပ္ေနခဲ့တာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အခက္အခဲတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ က်န္းမာေရး ျပႆနာတစ္ခု ႀကဳံရတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း ဆုေတာင္းခ်က္ ျပဳၾကတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္သမွ် ဘုရားက ေပးသင့္တယ္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္တိုင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတာ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ရွိခဲ့တဲ့ ဘုရားဆိုတာ ဒါပဲ။ ကိုယ့္ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ျပည့္ေအာင္ ဘုရားကို အသုံးခ်တယ္ဆိုတာ၊ အဲဒါက သူ႔ကို လွည့္စားေနတာ၊ ျပစ္မွားေစာ္ကားေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက နာမက်န္းသူကို ေပ်ာက္ကင္းေစျခင္း၊ နတ္ဆိုးေတြကို ႏွင္ျခင္းဆိုတဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ သူ႔အလုပ္က တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းပဲ။ လူသားရဲ႕ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စာတန္ရဲ႕စြမ္းအားကေန ကယ္တင္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က သမၼာတရားကို မခ်စ္သလို ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကိုလည္း တန္ဖိုးမထားခဲ့ဘူး။ ဘုရားဆီက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကိုပဲ ဆက္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနခဲ့မိတယ္။ အႏွစ္သာရအရ ကြၽန္ေတာ္က မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေရေလာင္းမႈနဲ႔ အာဟာရ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ကြယ္ကာမႈတို႔ကို ခံစားရင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘုရားေနာက္ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို အားမထုတ္ခဲ့သလို ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔လည္း မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ဘုရားအေပၚ အဆင္ျခင္မဲ့တဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြေတာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က အဲဒီလို အားထုတ္မႈမ်ိဳးက ဘုရားရဲ႕ရန္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတာပါ။ ဘုရားရဲ႕အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ႀကဳံရတဲ့ကိန္း ဆိုက္သြားမွာ။ ဒါကို နားလည္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္လန႔္သြားတယ္။ အဲဒီ မွားယြင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဝန္ခံ၊ ေနာင္တရခ်င္မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေယာဘရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္းကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပိုၿပီးေတာ့ အက်ိဳးရွိသြားတယ္။ စမ္းသပ္မႈေတြ ေပၚလာခ်ိန္မွာ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သိသြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး ဖတ္မိေသးတယ္။ “ေယာဘသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူစကားမ်ား မေျပာခဲ့သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ေတာင္းခံခ်က္မ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္၏နာမကို သူ၏ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ အရာခပ္သိမ္းကို အုပ္စိုးျခင္းထဲက ဘုရားသခင္၏ ႀကီးျမတ္ေသာ တန္ခိုးႏွင့္ ဩဇာအာဏာေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ယင္းသည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို သူရခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ ေဘးဒုကၡ ဆိုက္ေရာက္သည္ကို ခံခဲ့ရျခင္း ရွိမရွိဆိုသည့္အေပၚ မမူတည္ခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား ေကာင္းခ်ီးေပးသည္ ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔အေပၚ ေဘးဒုကၡ က်ေရာက္ေစသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးႏွင့္ ဩဇာအာဏာသည္ ေျပာင္းလဲလိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ထိုသို႔ျဖင့္၊ လူတစ္ဦး၏ အေျခအေနမ်ားကို ပဓာနမထားဘဲ၊ ဘုရားသခင္၏ နာမကို ခ်ီးမြမ္းသင့္သည္ဟု သူ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ခံစားရသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး လူသားအေပၚ ေဘးဒုကၡ က်ေရာက္သည့္အခါတြင္လည္း ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးႏွင့္ ဩဇာအာဏာသည္ လူသားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အရာရာတိုင္းအေပၚ အုပ္စိုးၿပီး ျပင္ဆင္၏။ လူသား ကံၾကမၼာ၏ မတည္တံ့ျခင္းမ်ားမွာ ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးႏွင့္ ဩဇာအာဏာတို႔၏ သ႐ုပ္သကန္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အျမင္ကို ပဓာနမထားဘဲ၊ ဘုရားသခင္၏ နာမကို ခ်ီးမြမ္းသင့္ေပသည္။ ဤသည္မွာ ေယာဘသည္ သူ၏ အသက္တာ ႏွစ္ကာလမ်ားအတြင္းတြင္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားခဲ့ၿပီး သိရွိလာခဲ့သည့္ အရာ ျဖစ္သည္။ ေယာဘ၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ နားသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ကာ ဘုရားသခင္က အေရးႀကီးသည္ဟု ျမင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေယာဘ၏ ဤအသိပညာကို ျမတ္ႏိုးခဲ့ၿပီး ထိုသို႔ေသာ စိတ္ႏွလုံး တစ္ခုရွိျခင္းအတြက္ ေယာဘကို တန္ဖိုးထားခဲ့သည္။ ဤစိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အမိန္႔ကို အၿမဲတေစ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ၿပီး ေနရာအားလုံးႏွင့္ မည္သည့္အခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ေနရာတြင္ျဖစ္ေစ ယင္းသည္ သူ႔အေပၚ က်ေရာက္သည့္ အရာမွန္သမွ်ကို လက္ခံႀကိဳဆိုခဲ့သည္။ ေယာဘသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မည္သည့္ေတာင္းဆိုခ်က္မွ် မျပဳခဲ့ေပ။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သူေတာင္းဆိုခဲ့သည္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွလာေသာ အစီအစဥ္အားလုံးကို ေစာင့္ဆိုင္းရန္၊ လက္ခံရန္၊ ရင္ဆိုင္ရန္ႏွင့္ နာခံရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သူ၏တာဝန္ျဖစ္သည္ဟု ေယာဘယုံၾကည္ခဲ့ၿပီး ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ အလိုရွိခဲ့ေသာအရာ အတိအက် ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ေယာဘသည္ ဘုရားသခင္ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ျမင္ဖူးခဲ့ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ စကားတစ္ခြန္းတစ္ေလ သူေျပာသည္ကို၊ အမိန႔္တစ္ခုတစ္ေလ သူထုတ္ျပန္သည္ကို၊ သြန္သင္ခ်က္ တစ္ခုတစ္ေလ သူေပးသည္ကို သို႔မဟုတ္ သူ႔အား တစ္ခုတစ္ေလ ၫႊန္ၾကားသည္ကို ၾကားခဲ့ဖူးျခင္းလည္း မရွိေပ။ ယေန႔ စကားမ်ားျဖင့္၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔အား သမၼာတရားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အသိဉာဏ္ပြင္းလင္းေစျခင္း၊ လမ္းျပျခင္း သို႔မဟုတ္ ေထာက္ပံ့မႈတို႔ကို မေပးခဲ့ခ်ိန္တြင္ သူ႔အတြက္ ထိုသို႔ေသာ အသိပညာတစ္ခုႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သေဘာထားကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ- ဤသည္မွာ အဖိုးထိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္မူကား ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားကို ထင္ရွားေစျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ လုံေလာက္ခဲ့ၿပီး သူ၏ သက္ေသခံခ်က္သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးက်ဴးျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ျမတ္ႏိုးျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။ ေယာဘသည္ ဘုရားသခင္ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ျမင္ခဲ့ဖူးျခင္း မရွိ သို႔မဟုတ္ သူ႔ထံ ဘုရားသခင္က ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြန္သင္ခ်က္ တစ္ခုတစ္ေလကို ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္းကို ၾကားခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္သည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ အလြန္ေလးနက္ေသာ သေဘာတရားအရသာ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ ဝါႂကြား႐ုံသာဝါႂကြားႏိုင္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ယဇ္မ်ားကို ပူေဇာ္ျခင္း အေၾကာင္း ေျပာေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ စစ္မွန္ေသာ အသိပညာ လုံးဝ မရွိခဲ့ဖူးသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္အခါမွ အမွန္တကယ္ မေၾကာက္႐ြံ႕ခဲ့ဖူးေသာသူမ်ားထက္ သာ၍ပင္ အဖိုးထိုက္တန္ ခဲ့ေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေယာဘ၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ျဖဴစင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ မကြယ္ဝွက္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ သူ၏လူ႔သဘာဝသည္ ႐ိုးသားၿပီး ၾကင္နာစိတ္ရွိကာ တရားမွ်တမႈႏွင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာကို ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ လူ႔သဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ေသာ ဤကဲ့သို႔ လူသားတစ္ဦးတည္းသာ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ကာ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူသား တစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္၊ သူ၏ ၾကဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးကို ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံျခင္းအား စြမ္းေဆာင္ ရရွိႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူသားတစ္ဦးတည္းသာ ဘုရားသခင္၏နာမကို အမွန္တကယ္ ခ်ီးမြမ္းႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ ဘုရားသခင္က သူ႔အား ေကာင္းခ်ီးေပးမည္ မေပးမည္ သို႔မဟုတ္ သူ႔အေပၚ ေဘးဒုကၡ ေရာက္ေစမည္ မေရာက္ေစမည္ကို မၾကည့္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရာရာတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ လက္ေတာ္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရၿပီး လူသားအတြက္ စိုးရိမ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ မိုက္မဲမႈ၊ မသိနားမလည္မႈႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့မႈ၊ အရာခပ္သိမ္းအေပၚ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အမွန္တရားအေပၚ သံသယျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အား မေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔၏ လကၡဏာရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေယာဘ၏ အသိပညာမွာ ဘုရားသခင္ အလိုရွိခဲ့ေသာ အရာ အတိအက် ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ေယာဘက အရာအားလုံး၊ အမႈကိစၥအားလုံးကို ဘုရားက အုပ္စိုးမွန္း ယုံၾကည္ခဲ့တယ္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္မိတယ္။ သူ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘးဒုကၡ ႀကဳံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ အရာအားလုံးက ဘုရားဆီက လာခဲ့တာပါ။ သူ စမ္းသပ္ခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔မိသားစုရဲ႕ႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ သူ႔ကေလးေတြအားလုံး ဖယ္ရွားခံရၿပီး သူလည္း အနာစိမ္းေတြအျပည့္ ေပါက္ခဲ့တယ္။ သူက လုံးဝ မညည္းညဴေသးတဲ့အျပင္ ဘုရားရဲ႕နာမေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းခဲ့ေသးတယ္၊ “ေယေဟာဝါသည္ ေပးေတာ္မူ၏၊ ၿပီးလွ်င္ ေယေဟာဝါသည္ ျပန္ႏုတ္သိမ္းေတာ္မူ၏၊ ေယေဟာဝါ၏ နာမေတာ္သည္ မဂၤလာရွိပါေစ။” (ေယာဘ ဝတၳဳ ၁:၂၁) ေယာဘရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အေရာင္းအဝယ္ဆန္တာေတြ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သူ ယုံၾကည္လို႔ ဘုရားရဲ႕တန္ခိုးကို သူ ခ်ီးမြမ္းခဲ့တာပဲ။ ဘုရားသခင္ ျပဳသမွ်ဟာ ေကာင္းတယ္လို႔ သူ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ေယာဘက စ႐ိုက္လကၡဏာအရ ပင္ကိုအတိုင္း ႐ိုးသားၿပီး ႏွစ္လိုစရာေကာင္းေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မလုံမလဲနဲ႔ ရွက္မိသြားေရာ။ ေယာဘနဲ႔ယွဥ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့တာပဲ။ ေယာဘက ဘုရားသခင္အေၾကာင္းကို သူ ၾကားဖူးသမွ်ပဲ သိခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ေရေလာင္းမႈနဲ႔ အာဟာရကို သူ မေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အခါ သူက ဘုရားကို အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး။ သူ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘးအႏၲရာယ္ ႀကဳံရတာျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါကို ဘုရားဆီကလို႔ လက္ခံၿပီး နာခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဲဒါနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး စားေသာက္ထားေပမဲ့ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ဆပ္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ရတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕တန္ခိုးနဲ႔ အာဏာကို ယုံၾကည္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး မက်န္းမမာျဖစ္ၿပီး ေသတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕တန္ခိုးနဲ႔ အာဏာကို သံသယျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို နာခံခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကိုလည္း ျငင္းခုံေနခဲ့ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားအတြက္ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အုပ္စိုးမႈ ဒါမွမဟုတ္ အစီအစဥ္ေတြကို မယုံၾကည္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အာဏာနဲ႔ အင္အားကို ကြၽန္ေတာ့္ခ်ီးမြမ္းမႈက ကိုယ္ရတဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ေဘးဒုကၡေတြကို အကဲျဖတ္မႈမွာ အေျခခံမွန္း ကြၽန္ေတာ္ ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို အႂကြင္းမဲ့ မနာခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခက္အခဲတစ္ခု ေပၚတာနဲ႔ ဘုရားကို ေစာဒကတက္ၿပီး ခုခံတာ မေက်မနပ္ေျပာတာမ်ိဳးေတာင္ လုပ္မိတယ္။ ေယာဘနဲ႔ယွဥ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က လူ႔သဘာဝျဖစ္ျဖစ္ အသိစိတ္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္စက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္အတြက္ေတာ့ ႐ြံစရာ စက္ဆုပ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘုရားကို ထပ္ၿပီး မနာက်င္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားက ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္လို အေျခအေနကိုပဲ စီစဥ္စီစဥ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ကံဆိုးမႈ ႀကဳံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႔အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို အျပည့္အဝ နာခံရင္း ေယာဘကို နမူနာယူမယ္၊ ဘုရားကို ဘယ္ေတာ့မွ ေစ်းမဆစ္ေတာ့ဘူးလို႔ က်ိန္ဆိုမိတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သမၼာတရားကို မရဘဲ ဖယ္ရွားခံရရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ ေစာဒကတက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေနာက္ မၾကာခင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္က သိပ္ၿပီး အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အေျခအေနမွာ မရွိေတာ့တာနဲ႔ စုေဝးပြဲေတြကို ျပန္တက္ႏိုင္သြားတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ႏိုင္တဲ့အျပင္ အသင္းေတာ္အသက္တာတစ္ခုကိုလည္း ေနႏိုင္သြားတယ္။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တာဝန္တစ္ခုလည္း စီစဥ္ေပးတယ္။ အခုဆို ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ေပ်ာ္ေနပါၿပီ။

ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး ဆုံးပါးသြားတာက ကြၽန္ေတာ့္မနာခံမႈကို အမ်ားႀကီး ထုတ္ေဖာ္ျပသြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္မႈေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ယုံၾကည္ျခင္းထဲက ႐ြံဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေကာင္းခ်ီးရွာေဖြမႈကို ျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီ မွားယြင္းတဲ့လမ္းမွာ အားထုတ္တာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ရပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႔ဘဝသက္တမ္း ကုန္သြားလို႔ ေသရတာပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္လာတယ္။ အဲဒါကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္တာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ နာက်င္မႈေတြကိ ေျပေပ်ာက္သြားေစတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ဖို႔လိုတာက သမၼာတရားကို ႀကိဳးစား အားထုတ္ဖို႔နဲ႔ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈ ရရွိဖို႔ပဲ။ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ကံဆိုးမႈ ႀကဳံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္သင့္တယ္။ သူ႔အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကိုလည္း နာခံသင့္ပါတယ္။