ကြၽန္ေတာ္ ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုက မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္အေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အဆင္ေျပဖို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မွီခိုအားကိုးခဲ့ရတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်းလက္မွာရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ဆီ ျပန္ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရမ္းကို ခိုးကိုးရာမဲ့ခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြက ႏွစ္ထပ္တိုက္၊ သုံးထပ္တိုက္ေတြနဲ႔ ေနေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အုတ္ႂကြပ္မိုးထားတဲ့ တဲအိမ္ေလးတစ္ခုမွာပဲ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရမ္း ေငြေၾကးခက္ခဲခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြကို ကြၽန္ေတာ္ အားက်ခဲ့ၿပီး ႀကီးလာတဲ့အခါ ေငြအမ်ားႀကီး ရွာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါမွ ကြၽန္ေတာ့္အေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ေငြေၾကးဖူလုံမႈ ရွိႏိုင္မွာေလ။ ေငြရွာဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့အခါ ပညာေရးဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသင္းေတာ္မွာ ပါဝင္ၿပီး အသင္းေတာ္ အသက္တာကို အသက္ရွင္ေစခ်င္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ စုေဝးတာက ကြၽန္ေတာ္ ေငြရွာတာကို အဟန႔္အတားျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အေတာ္ေလး ငယ္လည္း ငယ္ေသးတယ္။ ၿပီး‌ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေငြရွာရဦးမယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္သမွ်တိုင္းအတြက္ ေငြလိုမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ၾကင္နာတဲ့ စကားေတြနဲ႔ အႀကံကို ကြၽန္ေတာ္ ျငင္းခဲ့တယ္။ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္တို႔ကို လိုက္စားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျခလွမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္လုပ္ၿပီး၊ အထမ္းသမားအေနနဲ႔လည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အေရာင္းအဝယ္ကို ေလ့လာၿပီး အမ်ိဳးတခ်ိဳ႕နဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ စီးပြားေရလုပ္ငန္းက တိုးတက္သထက္တိုးတက္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စခဲ့တဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္က သုံးေလးႏွစ္အတြင္းမွာပဲ အလုပ္သမား ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ကုမၸဏီငယ္ေလးတစ္ခုအျဖစ္ကို တိုးခ်ဲ႕သြားခဲ့တယ္။ ငယ္တဲ့အ႐ြယ္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာၿပီး ေငြတခ်ိဳ႕ရွာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မိသားစုရဲ႕ ေငြေၾကးအေျခအေန တိုးတက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္တစ္လုံး ဝယ္ၿပီး ဘဝ အေျခခံ ကုန္က်စရိတ္အားလုံးကို လုံေလာက္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေငြေတြကို ပိုပိုၿပီး ရွာႏိုင္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတိပကတိအသက္တာက စိတ္ေက်နပ္မႈရခဲ့ေပမဲ့၊ ပိုပိုၿပီး မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေငြရွာဖို႔အတြက္၊ ေဖာက္သည္ေတြကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ လုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေပ်ာ္ေနသလိုမ်ိဳးဟန္လုပ္ခဲ့ရတယ္။ လူေတြကို လိမ္တာ၊ လွည့္စားတာေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ပုံမွန္လုပ္တဲ့အလုပ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြ ျပည့္ဖို႔ဆို ဘာမဆိုလုပ္မွာပဲ။ လူသားတစ္ေယာက္လို လုံးဝ အသက္မရွင္ခဲ့ဘူး။ အရင္တုန္းက၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ႐ိုးသားတဲ့လူေတြျဖစ္ဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေျပာတာ ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါကို ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတဲ့အခါတိုင္းမွာ အသိစိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို လိပ္ျပာမသန႔္ျဖစ္ရတယ္။ အဲဒါအျပင္၊ ေန႔တိုင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔အားအင္ရွိသမွ်ကို စိုက္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အၿမဲ စိတ္ၾကည္ၿပီး သေဘာေကာင္းေအာင္ ေနခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုကို စီစဥ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူတို႔ ဖုန္းေခၚတဲ့အခါ၊ ဧကရာဇ္မင္းရဲ႕ အမိန႔္ကို တုံ႔ျပန္ရသလိုမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေမက သူ႔အိပ္အလုပ္ကို ကူညီေစခ်င္တဲ့အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူနဲ႔ စကားေျပာေစခ်င္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္မ်ားတယ္လို႔ အၿမဲေျပာၿပီး မေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲေတြကို မတက္ခဲ့ဘူး။ ဆုလည္း လုံးဝ မေတာင္းျဖစ္သေလာက္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ အေျခအေနက လုံးဝ ယုံၾကည္ခ်က္မဲ့တဲ့ ဘာသာတရားမရွိသူတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ အဆက္အသြယ္ေတြက စီးပြားေရလုပ္ငန္းမွာ အရမ္းအေရးႀကီးလို႔၊ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းရမလဲ ေန႔တိုင္း ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံရသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္သေ႐ြ႕ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးၿပီး သူတို႔ ေက်နပ္ဖို႔ မ႐ိုးသားတဲ့ စကားေတြ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီအျပဳအမူကို ကြၽန္ေတာ္ စက္ဆုပ္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုပို သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး လွည့္စားတတ္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မ႐ိုးမသား ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့အဆင့္ထိကို တကယ္ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ပိုပိုၿပီး မုန္းမိသလို၊ ဒီလိုရွင္သန္တဲ့နည္းလမ္းကိုလည္း မုန္းမိတယ္။

ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းမွာ ကိုဗစ္ေရာဂါ ပ်ံ႕ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရာဂါကူးစက္ခံရၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက အရမ္းေဝဒနာခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရာဂါလကၡဏာေတြ အစမျပဳခင္ သုံးေလးနာရီေလာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္က စီးပြားေရး ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အလုပ္မ်ားၿပီး အားအင္အျပည့္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထရပ္ဖို႔ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ အားမရွိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာထဲလွဲလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ႂကြက္သားေတြအားလုံး ကိုက္ခဲနာက်င္ေနခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းက ေပါက္ကြဲေတာ့မလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အဖ်ားႀကီးေနတာက က်မသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အက္ကုန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ့အန္ၿပီး ဝမ္းေလွ်ာတယ္။ ေသဖို႔ သိပ္မေဝးေတာ့သလိုမ်ိဳး အရမ္းကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခံစားခဲ့ရတယ္။ လူက ဘယ္ေလာက္အားအင္ခ်ည့္နဲ႔ၿပီး ေသးငယ္လဲဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ငါ ဘာအတြက္နဲ႔မ်ား ဒီလိုအသက္ရွင္ေနတာလဲ”လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စၿပီး ဆင္ျခင္သုံးသပ္မိတယ္။ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြက ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္ေတြလို စိတ္ထဲမွာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပၚလာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ေန႔တိုင္း အလိမ္အညာေတြ တရစပ္ေျပာၿပီး လူေတြကို လွည့္စားရင္းနဲ႔ ေငြပိုရဖို႔ နည္းလမ္းေတြကို ငါ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံစဥ္းစားခဲ့တယ္။ ငါ တကယ္ပဲ ဒီလို အသည္းအသန္ ေငြရွာၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ေနတာလား။ အားလုံးက ငါ့ရဲ႕ ဝင့္ဝါမႈနဲ႔ ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္ေလးစားမႈကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ လူေတြ ငါ့ကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ပဲလား။ အစားအေသာက္နဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြမွာ စိတ္အလိုလိုက္ဖို႔ပဲလား။ ဒါက ငါ့ဘဝ ရည္႐ြယ္ခ်က္လား။ ငါ့ဘဝမွာ ဒါေတြပဲ ရွိတာလား။ ငါ တကယ္ပဲ ဒီလို ေသသြားမွာလား”လို႔ေပါ့။ ဒါကိုေတြးလိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေနာင္တေတြအျပည့္ပဲ။ အစကတည္းကေန ဘုရားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မယုံၾကည္ခဲ့ဘဲ အသင္းေတာ္ အသက္တာ အသက္မရွင္ခဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေနာင္တရၿပီး၊ ဒီလို ေသခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု က်ေရာက္လိမ့္မည္။ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ ေနရာအားလုံး ေဘးဒုကၡမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရလိမ့္မည္။ ကပ္ဆိုး၊ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ေရႀကီးျခင္း၊ မိုးေခါင္ျခင္းႏွင့္ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းမ်ားသည္ အရပ္ရပ္တို႔၌ ျဖစ္ေလ၏။ ဤကပ္ေဘးဒုကၡမ်ားသည္ တစ္ေနရာ၊ ႏွစ္ေနရာ၌သာ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အေတာအတြင္း ၿပီးဆုံး သြားလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ယင္းထက္၊ ၎တို႔သည္ သာ၍ သာ၍ ႀကီးမားေသာ နယ္ပယ္အႏွံ႔ တိုးခ်ဲ႕လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သာ၍ သာ၍ ျပင္းထန္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလ အေတာအတြင္းတြင္၊ အင္းဆက္ကပ္ဆိုး မ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ခပ္သိမ္းေသာ ေနရာတို႔၌ လူသားစားသည့္ ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ပြားလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အေပၚ ငါ၏ တရားစီရင္ျခင္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆၅)) “လူတို႔သည္ ေငြႏွင့္ ေက်ာ္ေစာမႈေနာက္လိုက္ရင္း မိမိတို႔၏ ဘဝကို ကုန္ဆုံးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုအရာမ်ားက ၎တို႔၏ တစ္ခုတည္းေသာ အေထာက္အပံ့ နည္းလမ္းဟု ေတြးထင္ရင္း၊ ထိုအရာမ်ားကို ရွိျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ဆက္ရွင္ ႏိုင္သည့္အလား၊ ေသျခင္းမွ လြတ္ကင္းေစႏိုင္မည့္အလား ဤေကာက္႐ိုးမွ်င္မ်ားကို ဖမ္းဆုပ္ထားၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ေသရေတာ့မည္အခ်ိန္မွသာ ဤအရာမ်ားသည္ သူတို႔ထံမွ မည္မွ်ေဝးကြာသည္၊ ေသျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရာ၌ ၎တို႔မည္မွ် အားနည္းသည္၊ ၎တို႔ မည္မွ်လြယ္လြယ္ က်ိဳးပဲ့ေၾကမြသည္၊ ဘယ္ကိုမွ သြားစရာမရွိဘဲ ၎တို႔ မည္မွ် အထီးက်န္ၿပီး အကူအညီမဲ့ေနသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ ၾကသည္။ ဘဝသည္ ေငြ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ေစာမႈတို႔ျဖင့္ ဝယ္၍မရႏိုင္ေၾကာင္း၊ လူတစ္ေယာက္သည္ မည္မွ် ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝပါေစ၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းက မည္မွ် ျမင့္မားပါေစ လူအားလုံးသည္ ေသျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရာ၌ ညီတူညီမွ် သနားစရာေကာင္းၿပီး အေရးမပါေၾကာင္းတို႔ကို သူတို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ေငြက အသက္ကို မဝယ္ယူႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေက်ာ္ေစာမႈက ေသျခင္းကို မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေငြ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ေစာမႈက လူတစ္ေယာက္၏ဘဝကို တစ္မိနစ္၊ တစ္စကၠန႔္မွ် ဆြဲဆန႔္မေပးႏိုင္ေၾကာင္းကို ၎တို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ ခံစားရေလ၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ရဖို႔ တမ္းတေလျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ပိုခံစားရေလ၊ ေသျခင္းနီးကပ္ လာျခင္းကို ပိုမို ထိတ္လန႔္ေလ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္မွသာ ၎တို႔၏ဘဝကို ၎တို႔မပိုင္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတြင္ မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ေသဖို႔ျဖစ္ေစ ရွင္ဖို႔ျဖစ္ေစ မိမိတို႔ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း ဤအရာအားလုံးက မိမိ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပင္ပတြင္ ရွိေၾကာင္းကို အမွန္တကယ္ နားလည္ ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)) တကယ္ေတာ့၊ ဒီစကားေတြကို အရင္က အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကပ္ေဘးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္ေပမဲ့ အဲဒါေတြ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ မျဖစ္သေ႐ြ႕၊ အဲဒါေတြက အေတာ္ေလး အလွမ္းေဝးတယ္လို႔ အၿမဲ ခံစားခဲ့ၿပီး၊ အရင္လိုပဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဘဝကို ဆက္လိုက္စားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ကိုက္ခဲၿပီး ႀကံရာမရ အိပ္ရာထဲလွဲေနရတယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈက လူေတြကို ႐ုပ္ဝတၳဳဆိုင္ရာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈတခ်ိဳ႕ ရေစႏိုင္ေပမဲ့ ကိုဗစ္ေရာဂါကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ တကယ္ကို အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို မသိနားမလည္ခဲ့သလို ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ခဲ့မွန္း ေနာက္ဆုံးမွာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေခါင္းမာခဲ့တာပဲ။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လုံးဝ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ၿပီး၊ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ လိုက္စားတာကို လုံးဝ မရပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါက ဘုရားသခင္နဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ သေဘာထားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုဗစ္ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမွပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စသုံးသပ္ခဲ့တယ္။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့တဲ့အရာကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “လူသည္ ဤစၾကဝဠာကို အႂကြင္းမဲ့အစိုးရ၍ မိမိအသက္ဝိညာဥ္ရႈံးလွ်င္ အဘယ္ေက်းဇူးရွိသနည္း။ မိမိအသက္ဝိညာဥ္ကို အဘယ္ဥစၥာႏွင့္ေ႐ြးႏိုင္သနည္း။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၆:၂၆) ေနာက္ဆုံးမွာ ဒီစကားေတြ ဘာကို ဆိုလိုတယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ သိနားလည္မႈ နည္းနည္း ရွိသြားခဲ့တယ္။ အသက္ကို ဝယ္ဖို႔ ေငြကို တကယ္ သုံးလို႔မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာထဲမွာ ရေအာင္ လွည့္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ဒီအေျခအေနထိေရာက္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္စရာရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္က အသင္းေတာ္ အသက္တာမွာ ပါဝင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထပ္တလဲလဲ ဖိတ္ဖို႔အတြက္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သုံးၿပီး ဒီတစ္ခ်ိန္လုံး ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ လက္မခံခ်င္ခဲ့သလို၊ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေနာင္တရမိပါတယ္။ အခု၊ ေငြက က်န္းမာေရးကိုျဖစ္ေစ၊ အသက္ကိုျဖစ္ေစ မဝယ္ႏိုင္တာ နားလည္ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ဘဝ တိုးတက္ေအာင္ ေငြကိုအသုံးျပဳခ်င္ၿပီး အၿမဲ ေငြေနာက္လိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြရွာဖို႔အတြက္ ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္း ပင္ပန္းမႈနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့ၿပီး အဲဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒုကၡေပးေတာ့မလို႔ပဲ။ အဲဒီလို နာက်င္စရာ ပုံစံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္အသက္မရွင္ေတာ့ပါဘူး။ လွည့္စားမႈ၊ အလိမ္အညာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ အျပန္အလွန္ လွည့္စားတဲ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူေတာ္ေကာင္းအေယာင္ေဆာင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္လို ဆက္အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခု ရခြင့္ေပးပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ပါ”လို႔ေပါ့။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္ ဆုေတာင္းၿပီး ေနာင္တရခဲ့တဲ့ပုံပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္မႈက နည္းနည္းမွ ေလ်ာ့မသြားခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ မိဘရဲ႕ ေပြ႕ဖက္မႈထဲမွာ ေကြးေနတဲ့ ကေလးေလာက္လို ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက ေႏြးေထြးသြားတယ္။

ေနာက္ေန႔မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရာဂါကူးစက္ခံရတာကို ကြၽန္ေတာ့္ အေမက ၾကားၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လာတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး သူ ဖတ္ျပသလို၊ အဲဒါေတြထဲက တခ်ိဳ႕က ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ နက္ရႈိင္းတဲ့ခံစားမႈ ထင္က်န္ေစခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “လူတို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္သာ စဥ္းစားတတ္ေတာ့သည္ အထိျဖစ္ေအာင္၊ ၎တို႔၏ အေတြးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ စာတန္သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းကို အသုံးျပဳ၏။ ၎တို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား ၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ အခက္အခဲမ်ားကို ခံၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ အရွက္ရျခင္းမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံၾက၏၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ ႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အတြက္ ၎တို႔တြင္ ရွိသမွ်အရာတိုင္းကို စြန႔္လႊတ္ၾကသကဲ့သို႔၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းတို႔အတြက္ မည္သို႔ေသာ အကဲျဖတ္မႈ၊ ဆုံးျဖတ္မႈကိုမဆို ၎တို႔က ျပဳလုပ္ၾကလိမ့္မည္။ ဤနည္းလမ္းျဖင့္ စာတန္သည္ လူတို႔အား မျမင္ႏိုင္ေသာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္တို႔ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး လူတို႔သည္ ၎တို႔ကို တြန္းလွန္ရန္ အင္အားမရွိသလို သတၱိလည္းမရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဤအခ်ဳပ္အေႏွာင္တို႔အား အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ သယ္ေဆာင္ၾကၿပီး ႀကီးစြာေသာ အခက္အခဲျဖင့္ ေရွ႕သို႔ဆက္ကာသာ ႐ုန္းၾကရ၏။ ဤေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အျမတ္အစြန္းအတြက္ အလို႔ငွာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေရွာင္ၾကဥ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္အား သစၥာေဖာက္ၿပီး၊ တိုး၍ ဆိုးယုတ္ လာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤနည္းျဖင့္ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီး တစ္ခုသည္ စာတန္၏ ေက်ာ္ၾကားျခင္းႏွင့္ အျမတ္အစြန္း အၾကားတြင္ ဖ်က္ဆီးခံၾကရ၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) “‘ေငြက ကမာၻကို လည္ပတ္ေစသည္’ ဆိုသည္မွာ စာတန္၏ အေတြးအေခၚတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလုံးအၾကား၊ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတိုင္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေလသည္။ ၎ကို ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သင္ေျပာႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ယင္းသည္ ကနဦးက ဤဆို႐ိုးစကားကို လက္မခံခဲ့ၾကေသာ္လည္း ထို႔ေနာက္ လက္ေတြ႕ဘဝႏွင့္ ထိေတြ႕လာရခ်ိန္တြင္ ထိုဆို႐ိုးစကားကို သိသိသာသာ လက္ခံၾကၿပီး ဤစကားမ်ားက ဧကန္အမွန္ မွန္ကန္သည္ဟု စတင္ခံစားၾကရသည့္ လူတစ္ဦးစီတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ သြတ္သြင္းခံရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ စာတန္က လူသားကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ျဖစ္စဥ္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ဤဆို႐ိုးစကားကို တူညီသည့္အတိုင္းအတာျဖင့္ နားလည္ေကာင္း နားလည္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ အေယာက္တိုင္းသည္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို အေျခခံၿပီး၊ ဤဆို႐ိုးစကား ႏွင့္ဆိုင္ေသာ မတူကြဲျပားသည့္ အနက္ျပန္ျခင္းႏွင့္ သိမွတ္မႈ အတိုင္းအတာမ်ား ရွိၾကသည္။ ယင္းမွာ မွန္၏ေလာ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမည္မွ်ရွိပါေစ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသား အေပၚ မည္သည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔ အေယာက္စီတိုင္းအပါအဝင္ ဤေလာက ထဲက လူတို႔၏ လူသား စိတ္သေဘာထားမွတစ္ဆင့္ တစ္စုံတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္ျပခံရသည္။ ယင္းက မည္သည့္အရာနည္း။ ယင္းသည္ ေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကို တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသားထဲမွ ဖယ္ရွားဖို႔ ခက္ခဲသေလာ။ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္။ လူသားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းသည္ ဧကန္အမွန္ အလြန္ နက္ရႈိင္း၏။ စာတန္သည္ လူမ်ားကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ဖို႔ ေငြကို အသုံးျပဳၿပီး လူတို႔အား ေငြကို ကိုးကြယ္ေအာင္ႏွင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကို အမြန္အျမတ္ထားေအာင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစသည္။ ဤေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ လူတို႔၌ မည္သို႔ေပၚလြင္သနည္း။ ဤေလာကတြင္ ေငြတစ္ခုတစ္ေလမွ်မရွိဘဲ အသက္ရွင္မေနႏိုင္၊ ေငြမရွိဘဲ တစ္ရက္မွ်ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု သင္တို႔ခံစားသေလာ။ လူတို႔၏ အဆင့္အတန္းသည္ ၎တို႔ ခံယူသည့္ ေလးစားမႈကဲ့သို႔ ေငြမည္မွ်ရွိသည္ဆိုသည့္အေပၚ အေျခခံေနသည္။ ဆင္းရဲသားတို႔၏ ေနာက္ေက်ာသည္ အရွက္တရားတို႔ျဖင့္ ေကြးၫႊတ္ေနစဥ္၊ လူခ်မ္းသာတို႔သည္ ၎တို႔၏ ျမင့္မားသည့္ အဆင့္အတန္းကို သာယာ ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ရဲရင့္ၿပီး ေမာ္ႂကြားၾကသည္၊ က်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာၾကၿပီး၊ မာန္မာနေထာင္လႊားစြာ ေနထိုင္ၾကသည္။ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းသည္ လူသားတို႔အား အဘယ္အရာကို ယူေဆာင္လာေပးသနည္း။ ေငြကို လိုက္စားရွာေဖြရာတြင္ မည္သည့္စြန႔္လႊတ္မႈကိုမဆို လူမ်ားစြာက ျပဳၾကသည္မွာ မွန္သည္မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ေငြကို ပိုမိုလိုက္စား ရွာေဖြရာတြင္‌ ၎တို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိတို႔ကို မစြန္႔လႊတ္သေလာ။ ေငြေၾကးအတြက္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ရန္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားကို ရရွိကာ ကယ္တင္ခံရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား အားလုံးထဲတြင္ လူတို႔အတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ဆုံးရႈံးမႈႀကီးျဖစ္သည္ မဟုတ္သေလာ။ စာတန္သည္ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ ဤဆို႐ိုးစကားကို ထိုသို႔ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အသုံးျပဳသည္မွာ အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ လကၡဏာ မဟုတ္သေလာ။ ဤသည္မွာ မလိုမုန္းထားသည့္ လွည့္ကြက္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၅)) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တဲ့အခါ၊ စာတစ္ေၾကာင္းစီက သမၼာတရားျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ သူ ေျပာတဲ့ စကားေတြက အရမ္းမွန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံး အတြင္းနက္နက္ေနရာေတြကို တန္းထိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ေငြကို အၿမဲ ကိုးကြယ္တယ္၊ “အားလုံးအထက္မွာ ေငြ”ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးအတိုင္း ျပဳမူေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေငြရွိခဲ့ရင္၊ အရာရာရွိၿပီး အထက္တန္းစား ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ႏိုင္မယ္၊ ကိုယ္ႀကိဳက္သလို အသက္ရွင္ႏိုင္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးတာ ခံရမယ္၊ ေငြမရွိရင္ေတာ့၊ ဘာတစ္ခုမွ လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေဖာ္ထုတ္တဲ့အရာကတစ္ဆင့္၊ စာတန္ရဲ႕ မလိုမုန္းထားမႈနဲ႔ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့တယ္။ စာတန္က ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို သုံးခဲ့တယ္။ ဒီအရာေတြထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္သြားေစခဲ့သလို၊ ေငြေနာက္လိုက္တာကို ဘဝမွာ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္စားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္အျဖစ္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဘုရားကို ေရွာင္ရွားၿပီး သစၥာေဖာက္ေအာင္၊ ပိုပိုၿပီး လွည့္ျဖား၊ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ၿပီး ေလာဘႀကီးလာေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ စာတန္နဲ႔အတူ ပ်က္စီးသြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အကြက္ဆင္ခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက၊ ကြၽန္ေတာ့္ထဲကို စာတန္သြတ္သြင္းတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ လိုက္စားဖို႔ကိုပဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္။ ေငြမရွိဘဲ လူေတြက ကိစၥတစ္ခုမွ မလုပ္ႏိုင္သလို၊ ေငြရွိတဲ့သူေတြက ပိုေကာင္းတဲ့ ဘဝကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားႏိုင္ၿပီး တျခားလူေတြ သူတို႔ကို အထင္ႀကီးေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒီ႐ိုးရွင္းပုံရတဲ့ ယုံၾကည္မႈက မျမင္ရတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့တယ္။ ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ သတၱိတစ္စက္မွ မရွိဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာတန္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မႈမွာ အခိုင္အမာ ထိန္းထားတယ္။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ စာတန္ရဲ႕ လွည့္စားတာ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေအာင္လုပ္တာ ခံခဲ့ရတဲ့ပုံစံပဲ။ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္၊ ကြၽန္ေတာ္က အလိမ္အညာေတြ၊ လွည့္စားမႈအျပည့္နဲ႔ ကိစၥေတြကို ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို လုပ္ရင္းနဲ႔ သံေယာဇဥ္ကင္းၿပီး သနားၾကင္နာမႈမဲ့လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က လုံးဝကို လူသားတစ္ေယာက္လို အသက္မရွင္ခဲ့ဘူး။ ေငြတခ်ိဳ႕ကို ရွာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို သက္ေသေစခ်င္လို႔ ေနရာအႏွံ႔ ခရီးသြားခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဒါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယာယီ ထုံထိုင္းသြားေစဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို တန္ဖိုးတက္ေစခ်င္လို႔ အလုပ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အားအင္နဲ႔ အားလုံးကို စိုက္ထုတ္ခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရတဲ့ အႏွစ္မဲ့မႈကို လုံးဝ မခါခ်ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးကို ႏိုးထေစခဲ့တာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လိုက္စားမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စၿပီး ေသခ်ာဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ တစ္စိုက္မတ္မတ္ ဆက္မလိုက္စားခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒီအရာေတြက ကြၽန္ေတာ္ ထင္သေလာက္ အရာရာတတ္စြမ္းႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာလွဲၿပီး မထႏိုင္ဘဲရွိေနတုန္းမွာ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔ ေငြေတြအားလုံးက အရမ္း အေရးမပါသလို ထင္ရတယ္။ ေငြက လူ႔အသက္ကို မကယ္ႏိုင္သလို၊ လူ႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ အရင္းအျမစ္မဟုတ္ဘူး။ လူေတြကို စိတ္ဆင္းရဲမႈကေန မလြတ္ေျမာက္ေစဘူး။

အဲဒီေနာက္မွာ၊ တန္ဖိုးနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ဖို႔ ဘယ္လို ကြၽန္ေတာ္ လိုက္စားသင့္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ စၿပီးရွာေဖြတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “ပုံမွန္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ဖို႔ အားထုတ္သည့္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ဘုရားသခင္၏ လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ သင္တို႔၏ စစ္မွန္ေသာ အနာဂတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆုံးစြန္ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် သင္တို႔ထက္ သာ၍ေကာင္းခ်ီးမခံစားရေပ။ ဤအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါေျပာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ေသာ သူတို႔သည္ ဇာတိပကတိအတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး စာတန္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ အသက္ရွင္ၾကေပသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔၏ အသက္တာမ်ားသည္ အဆုံးစြန္ အဓိပၸာယ္ရွိသည္ဟု ငါ ေျပာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ ဤလူအုပ္စုသည္သာ အဆုံးစြန္အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာကို ရွင္သန္ႏိုင္သည္။ ကမာၻေျမေပၚရွိ အျခားမည္သူမွ် ထိုသို႔ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ ရွိသည့္ အသက္တာတစ္ခုကို အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အသစ္ဆုံးေသာအမႈကို သိၿပီး သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ လိုက္ေလာ့) “မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ ထိုတာဝန္သည္ မိမိတို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးေသာအရာျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကားတြင္ အလွပဆုံး၊ တရားအမွ်တဆုံးေသာအရာ ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေနျဖင့္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္။ ထိုအခါမွသာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ လက္ခံအတည္ျပဳျခင္းကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္သည္။ ဖန္ဆင္းခံတို႔သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စိုးမိုးမႈေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားသခင္ ပံ့ပိုးသည့္အရာအားလုံးႏွင့္ ဘုရားသခင္ဆီကလာသည့္ အရာရာတိုင္းကို ၎တို႔ လက္ခံသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ လုံးဝ သဘာဝက်ၿပီး ခိုင္လုံသည္။ ဘုရားသခင္က စီမံခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ေနထိုင္စဥ္ လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုထက္ပို၍တရားမွ်တသည္၊ လွပသည္၊ ျမင့္ျမတ္သည္ကို ဤအရာမွ ျမင္ႏိုင္သည္။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးႏွင့္ဆိုင္သည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းထက္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကားတြင္ မည္သည့္အရာကမွ် ပို၍အဓိပၸာယ္မရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ပို၍တန္ဖိုးမရွိသည့္အျပင္ မည္သည့္အရာကမွ် ဖန္ဆင္းခံျဖစ္သူတစ္ဦး၏ အသက္တာအတြင္းသို႔ သာ၍ႀကီးမားေသာ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ အႏွစ္သာရကို မေဆာင္ၾကဥ္းေပ။ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို အမွန္တကယ္၊ ႐ိုးသားစြာ ထမ္းေဆာင္ေသာ လူအုပ္စုသာလွ်င္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဤအုပ္စုသည္ ေလာကီ၌ ေရပန္းစားေသာအရာမ်ားေနာက္သို႔ မလိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ လမ္းျပမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကိုသာ နားေထာင္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ ေဖာ္ျပေသာ သမၼာတရားမ်ားကို လက္ခံသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း အသက္ရွင္သည္။ ဤသည္မွာ အမွန္ကန္ဆုံး၊ အထူးကဲဆုံးေသာ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္း၏ အေကာင္းဆုံး သက္ေသခံခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးအေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးႏွင့္ဆိုင္သည့္ တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္ျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကားတြင္အလွပဆုံးေသာအရာျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းသည္ လူအားလုံးက ခ်ီးမြမ္းရန္အတြက္ ပုံျပင္တစ္ခုအျဖစ္ ျဖန႔္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းခံမ်ားထံ အပ္ႏွံထားေသာ မည္သည့္အရာကိုမဆို ၎တို႔က အႂကြင္းမဲ့လက္ခံသင့္သည္၊ ယင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းႏွင့္ အထူးအခြင့္အေရး ႏွစ္မ်ိဳးလုံးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္ၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ သူမ်ားအားလုံးအတြက္ မည္သည့္အရာကမွ် ပို၍ လွပဖြယ္၊ သို႔မဟုတ္ ေအာက္ေမ့ဂုဏ္ျပဳထိုက္ဖြယ္ မေကာင္းေပ၊ ဤသည္မွာ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာပင္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၇)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရာကတစ္ဆင့္၊ ဘဝ ဦးတည္ခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြအထေျမာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔နဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳတာကို ရဖို႔အတြက္ အသက္ရွင္သင့္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့တယ္။ ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ လူတစ္ေယာက္က သူ႔တာဝန္ကို ယူၿပီး သူ႔ဝတၱရားကို ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းသင့္တယ္။ ဒါထက္ ပိုတန္ဖိုးရွိတာ၊ အဓိပၸာယ္ရွိတာ မရွိဘူး။ စာတန္ေနာက္လိုက္ၿပီး ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို လိုက္စားရာမွာ၊ လူတစ္ေယာက္က စစ္မွန္တဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကို မရႏိုင္႐ုံမက၊ သူတို႔ ပိုပိုၿပီးလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ေလာဘႀကီးလာမွာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ စာတန္ရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာကို လုံးဝ ခံရမွာျဖစ္ၿပီး အဆုံးမဲ့ စိတ္ဆင္းရဲမႈထဲ က်ဆင္းသြားလိမ့္မယ္။ အခု၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္က ၿပီးခါနီးေနၿပီ။ ဘုရားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ယုံၾကည္ဖို႔ ဒီအခြင့္အေရးကို ကြၽန္ေတာ္ အမိအရအသုံးမခ်ႏိုင္ေသးရင္၊ တကယ္ကို သိပ္မိုက္မဲရာက်မွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ထဲကို စာတန္သြတ္သြင္းတဲ့ စိတ္ကူးေတြရဲ႕ ထိခိုက္တာကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီစိတ္ဆင္းရဲရတဲ့ ဘဝကေန ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့တယ္။ အိပ္ရာထဲလွဲတာ သုံးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အဖ်ားရွိေနေသးေပမဲ့ အရင္ေလာက္ သိပ္မကိုက္ခဲေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေမကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ “စုေဝးပြဲေတြ ကြၽန္ေတာ္ တက္ခ်င္တယ္”လို႔။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ အသင္းေတာ္ အသက္တာကို ကြၽန္ေတာ္ စအသက္ရွင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို ျပန္သြားဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ တန္ဖိုးထားရမယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ အသက္ရွင္ဖို႔ ပ်က္ကြက္လို႔မျဖစ္ဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အက်ပ္အတည္းတစ္ခု ရွိေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ အခ်ိန္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေဖာက္သည္တခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတိုးခ်ဲ႕ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အသည္းအသန္ မႀကိဳးစားေတာ့ေပမဲ့၊ အဲဒီစီးပြားေရလုပ္ငန္းထဲကို ကြၽန္ေတာ့္ အားအင္ေတြ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေနတုန္းပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတုန္းမွာ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားေရွ႕မွာ စိတ္ႏွလုံးကို ၿငိမ္ေအာင္မထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ စုေဝးပြဲၿပီးသြားေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး၊ ေဖာက္သည္ေတြဆီက ဖုန္းေခၚဆိုမႈေတြ၊ စာတိုေတြကိုပဲ ၾကည့္တယ္။ စုေဝးပြဲတိုင္းမွာ၊ အေႏွာင့္အယွက္မ်ိဳးစုံ ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါမွာ၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ သြားေနတုန္း၊ ကုန္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို အေရးေပၚ လိုအပ္တဲ့ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ဆီက ႐ုတ္တရက္ ဖုန္းဝင္လာတာ ေျဖလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စုေဝးၾကမဲ့ ေနရာကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ခါနီးေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေဖာက္သည္ရဲ႕ ဖိအားကို အေလွ်ာ့ေပးမိၿပီးေတာ့ စုေဝးပြဲေနရာဆီ ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီး ကိစၥတစ္ခုခု ေပၚလာတယ္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အေၾကာင္းၾကားၿပီးေတာ့ အျမန္ ထြက္သြားမိခဲ့တယ္။ ဒါက စုေဝးပြဲေတြကို အရမ္း အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို စြန႔္လႊတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အရမ္းဒြိဟျဖစ္တယ္။ အရင္တုန္းက၊ ကြၽန္ေတာ့္ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ တစ္ေန႔လုံး ေတြ႕တယ္။ လိုအပ္တဲ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မဆို သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးေတြကို ထိန္းသိမ္းခ်င္ခဲ့တယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ ရပ္လိုက္ၿပီး အရင္က အားထုတ္မႈအားလုံးကို ျဖဳန္းတီးလိုက္ရင္၊ အဲဒါ တကယ္ကို ဝမ္းနည္းစရာျဖစ္မွာပဲ။ စုေဝးပြဲ ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ တက္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေငြကို မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “အကယ္၍ ယခုတြင္ ငါသည္ သင္တို႔ေရွ႕၌ ေငြေၾကးအခ်ိဳ႕ကို ပုံေပးၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေပးပါက၊ ထို႔ျပင္ ငါသည္ သင္တို႔၏ ေ႐ြးခ်ယ္မႈအတြက္ သင္တို႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မည္ မဟုတ္ပါက အမ်ားစုသည္ ေငြေၾကးကိုသာ ေ႐ြးၿပီး သမၼာတရားကို ပစ္ပယ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သင္တို႔ထဲက ပိုေကာင္းေသာလူမ်ားသည္ ေငြေၾကးကို မယူဘဲ သမၼာတရားကို အင္တင္တင္ႏွင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကလိမ့္မည္၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးၾကားထဲမွ လူမ်ားမွာမူ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေငြေၾကးကို ဖမ္းကိုင္လ်က္ က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ဖမ္းကိုင္ၾကလိမ့္မည္။ ဤနည္းႏွင့္ဆိုပါက သင္တို႔၏ ဗီဇ႐ုပ္မ်ားသည္ ပကတိအတိုင္း ရွင္းသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားႏွင့္ သင္တို႔သစၥာေစာင့္သိေသာ အရာတစ္ခုခုကို ေ႐ြးၾကစတမ္း ဆိုပါက သင္တို႔အားလုံးသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ိဳးကိုသာ ျပဳၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္တို႔၏ သေဘာထားသည္ တစ္ပုံစံတည္း ရွိေနရစ္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ထဲ၌ အမွားႏွင့္ အမွန္ၾကား ဗ်ာမ်ားေနေသာသူမ်ား မ်ားစြာရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ အျပဳသေဘာႏွင့္ အႏုတ္သေဘာ၊ အျဖဴႏွင့္ အမည္းၾကားရွိ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၌ သင္တို႔သည္ မိသားစုႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကား၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးျခင္းၾကား၊ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္းၾကား၊ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိျခင္းႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္မဲ့ျခင္းၾကား၊ ေထာက္ခံမႈခံရျခင္းႏွင့္ ေဘးဖယ္ထားမႈခံရျခင္း အစရွိသည္တို႔အၾကား၌ သင္တို႔ျပဳခဲ့ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားကို သင္တို႔ အေသအခ်ာသိသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုႏွင့္ အိမ္ေထာင္ကြဲ မိသားစုအၾကားဆိုလွ်င္ သင္တို႔သည္ တုံ႔ဆိုင္းမေနဘဲ ပထမတစ္ခုကို ေ႐ြးၾကသည္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာႏွင့္ တာဝန္ဝတၱရား ဆိုလွ်င္လည္း ကမ္းေျခသို႔ ျပန္ဆိုက္ လိုစိတ္ပင္ မရွိဘဲ ပထမတစ္ခုကိုသာ ထပ္ေ႐ြးၾကသည္၊ စည္းစိမ္ရွိျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲမႈအၾကားဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္၊ သမီး၊ သား၊ ဇနီး၊ ေယာက္်ားႏွင့္ ငါ၏အၾကားဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္၊ အယူအဆႏွင့္ သမၼာတရား ဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္။ သင္တို႔၏ ဒုစ႐ိုက္လုပ္ရပ္မ်ား အားလုံးကို ရင္ဆိုင္ရၿပီးေသာေနာက္ သင္တို႔အေပၚထားေသာ ငါ၏ယုံၾကည္မႈမွာ လုံးဝပင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြား၏။ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းဖို႔ တင္းခံႏိုင္လြန္းၾကသည္ကို ငါအလြန္အံ့ၾသမိသည္။ ၾကည့္ရ သေ႐ြ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ေပးအပ္ျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ လုံ႔လထုတ္မႈသည္ ေက်ာခိုင္းမႈႏွင့္ သင္တို႔၏ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့ျခင္းတို႔ကိုသာ ငါ့ထံယူေဆာင္လာေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ေရွ႕၌ ငါ၏ေန႔ရက္ကို အလုံးစုံခ်ခင္းထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ သင္တို႔အေပၚထားေသာ ငါ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုႀကီးထြားလာ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သင္တို႔သည္ အေမွာင္ထုအျပင္ မေကာင္းမႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို မေလွ်ာ့တမ္း ရွာေဖြေနၾကၿပီး ၎တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔၏ ရလဒ္ကား အဘယ္အရာျဖစ္မည္နည္း။ ဤအေၾကာင္းကို သင္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ဖူးသေလာ။ အကယ္၍ သင္တို႔ကို ထပ္ေ႐ြးခိုင္းပါက သင္တို႔၏ရပ္တည္ခ်က္သည္ မည္သို႔ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ယခင္အတိုင္းပင္ ျဖစ္ၾကဦးမည္ေလာ။ သင္တို႔က ငါ့ကို စိတ္ပ်က္မႈႏွင့္ စုတ္ခ်ာခ်ာ ဝမ္းနည္းမႈတို႔ကို ထပ္ေပးဦးမည္ေလာ။ သင္တို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားသည္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးသာ ေႏြးေနဦးမည္ေလာ။ ငါ၏ ႏွလုံးသားကို ႏွစ္သိမ့္ေစဖို႔ရန္အတြက္ အဘယ္အရာလုပ္ရမည္ကို သင္တို႔ မသိဘဲေနဦးမည္ေလာ။ ယခုအခိုက္အတန္႔၌ သင္တို႔သည္ အဘယ္အရာကို ေ႐ြးခ်ယ္မည္နည္း။ သင္တို႔အေနျဖင့္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံမည္ေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္း ျဖစ္မည္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္မည္သူ႔ကို သစၥာေစာင့္သိသနည္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေငြကို ကိုင္ၿပီး တျခားတစ္ဖက္နဲ႔ သမၼာတရားကို ကိုင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ေငြက လူ႔အသက္ကို မကယ္ႏိုင္မွန္း၊ အဲဒါက လူ႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ အရင္းအျမစ္မဟုတ္မွန္းနဲ႔ လူေတြကို နာက်င္မႈကေန မလြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္မွန္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒီေငြရဲ႕ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈကို မခံႏိုင္ေသးဘူး။ စုေဝးပြဲအခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ေနတဲ့ လုပ္ရမဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေငြကို ကြၽန္ေတာ္ ဦးစားေပးခဲ့ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း ေခါင္းမာၿပီး အသိတရားမဲ့ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ “သို႔ေသာ္လည္း သင္တို႔သည္ အေမွာင္ထုအျပင္ မေကာင္းမႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို မေလွ်ာ့တမ္း ရွာေဖြေနၾကၿပီး ၎တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ၾကသည္။” ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက အရမ္းခိုင္မာၿပီး တစ္ဇြတ္ထိုးႏိုင္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေထာက္ထားမႈကို ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းမွ သေဘာမေပါက္ခဲ့သလို၊ လူကို ဘုရားက ဘယ္ေလာက္ မဆုတ္မနစ္ ေစာင့္ဆိုင္းလဲဆိုတာကို အျပည့္အဝ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခ်င္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြအတိုင္း အသက္ရွင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ပ်က္ကြက္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ ေသးငယ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ဒါကို မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွန္းသိခဲ့တယ္။ ဘုရားဆီ ကြၽန္ေတာ္ အေရးတႀကီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ဒီဘဝကေန ကြၽန္ေတာ္ ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေန႔လုံး အလုပ္လုပ္၊ ေငြရွာတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္မ်ားၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မဖတ္ႏိုင္သလို မစုေဝးႏိုင္ပါဘူး၊ ဒီလို အသက္ရွင္ရတာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသင္းေတာ္အသက္တာကို အရမ္း ထိခိုက္ၿပီးပါၿပီ။ ဘုရားသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျပပါ။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ေျပာင္းလဲခ်င္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ဆင္းရဲရတဲ့ ဘဝကေန ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခြန္းအား ေပးေတာ္မူပါ”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္း၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း တို႔ထိခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေျပာတယ္။ “အျခားသူမ်ား အေပၚ လွည့္ျဖားမႈႏွင့္ မလိုမုန္းထားမႈတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားသည္ လူငယ္တို႔ ရွိသင့္သည့္အရာမ်ား မဟုတ္သကဲ့သို႔ လူငယ္မ်ားသည္ ပ်က္စီးေစၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို မေဆာင္႐ြက္သင့္ေပ။ လူငယ္မ်ားသည္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ တြန္းအားမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သာ၍ ေကာင္းမြန္ေစဖို႔ အားသန္ေသာ စိတ္ဆႏၵတစ္ခု မရွိဘဲ မေနသင့္ေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အလားအလာမ်ား ႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ပ်က္အားမေလ်ာ့သင့္သကဲ့သို႔ ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈကိုလည္း မေပ်ာက္ဆုံးသင့္ေပ။ ငါ့အတြက္ ၎တို႔ဘဝတစ္ခုလုံးကို အသုံးခံဖို႔ ၎တို႔၏ စိတ္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ေသာ ယခု ၎တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ သမၼာတရားလမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ေရွ႕ဆက္ရန္ ဇြဲလုံ႔လရွိသင့္သည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား မကင္းမဲ့သင့္သကဲ့သို႔ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ မေျဖာင့္မတ္ျခင္းတို႔ကိုလည္း မသိုထားသင့္ေပ။ မွန္ကန္ေသာ ရပ္တည္ခ်က္တြင္ ၎တို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္သင့္၏။ ၎တို႔သည္ ေမ်ာပါသြား႐ုံသက္သက္ မျဖစ္သင့္ဘဲ၊ တရားမွ်တမႈႏွင့္ သမၼာတရားအတြက္ စြန႔္လႊတ္မႈမ်ား ျပဳရသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ႐ုန္းကန္ရဲသည့္ စိတ္ဓာတ္တို႔ ရွိသင့္သည္။ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ အေမွာင္ အင္အားစု၏ ဖိႏွိပ္မႈကို အရႈံးမေပးရန္ႏွင့္ ၎တို႔ျဖစ္တည္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ သတၱိရွိသင့္သည္။ လူငယ္တို႔သည္ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းအား မိမိတို႔ဘာသာ ႀကိတ္မွိတ္လက္မခံသင့္ဘဲ ၎တို႔၏ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိသင့္ေပသည္။... လူငယ္တို႔သည္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားတြင္ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈကို က်င့္သုံးရန္ႏွင့္ တရားမွ်တမႈႏွင့္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ သႏၷိ႒ာန္မရွိဘဲ မျဖစ္သင့္ေပ။ သင္တို႔သည္ လွပ၍ ေကာင္းမြန္ေသာ အရာအားလုံးကို လိုက္စားသင့္ၿပီး၊ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားအားလုံး၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ရရွိသင့္ေပသည္။ သင္တို႔ အသက္တာအေပၚ သင္တို႔ တာဝန္ယူသင့္ၿပီး၊ ယင္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မမွတ္ယူရ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူငယ္ႏွင့္ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုတို႔အတြက္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား) “ႏိုးထေလာ့၊ ညီအစ္ကိုတို႔။ ႏိုးထေလာ့၊ ညီအစ္မတို႔။ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ ၾကန႔္ၾကာလိမ့္မည္မဟုတ္။ အခ်ိန္သည္ အသက္ျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိန္ကို ျပန္လည္ မလႊတ္တမ္း အသုံးခ်ဖို႔ဆိုသည္မွာ အသက္ကို ကယ္တင္ဖို႔ျဖစ္၏။ အခ်ိန္သည္ အလွမ္းမေဝးလွေပ။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ေကာလိပ္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲ က်ရႈံး ပါက၊ သင္တို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သေလာက္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေလ့လာၿပီး ျပန္ေျဖႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ငါ၏ေန႔ရက္သည္ ေနာက္ထပ္ ၾကန႔္ၾကာျခင္းကို သည္းခံလိမ့္မည္မဟုတ္။ အမွတ္ရၾကေလာ့။ အမွတ္ရၾကေလာ့။ ငါသည္ သင္တို႔ကို ဤေကာင္းျမတ္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ တိုက္တြန္း၏။ ကမာၻႀကီး၏ နိဂုံးသည္ သင္တို႔၏မ်က္စိေရွ႕တြင္ ဖြင့္ဟကာ ႀကီးမားေသာ ေဘးဒုကၡတို႔သည္ ႐ုတ္ျခည္းနီးကပ္ လာၾက၏။ မည္သည့္အရာ သာ၍ အေရးႀကီးသနည္း။ သင္တို႔၏ အသက္တာေလာ သို႔မဟုတ္ သင္တို႔၏အိပ္စက္ျခင္း၊ သင္တို႔၏အစားအေသာက္ႏွင့္ အဝတ္အစားတို႔ေလာ။ ဤအရာမ်ားကို ခ်ိန္ဆရန္ သင့္အတြက္ အခ်ိန္က်ေရာက္လာေလၿပီ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၃၀)) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံး တို႔ထိခံရၿပီး၊ ေတြးမိတယ္။ “အခြင့္အေရး အေတာ္မ်ားမ်ားကို ငါ လြဲေခ်ာ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။ ငါ အခ်ိန္ကို ျပန္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခုေခတ္မွာ မရပ္မနား ျဖစ္ေနတဲ့ ငလ်င္ေတြ၊ စစ္ပြဲေတြ၊ ကမာၻ႔ကပ္ေရာဂါနဲ႔ တျခား သဘာဝေဘး၊ လူလုပ္ကပ္ေဘးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံအားလုံးမွာ အေျခအေနက ဆူပူအုံႂကြေနတယ္။ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔ ငါ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး အမ်ားႀကီး ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါဆက္လြဲေခ်ာ္ရင္၊ အၿမဲထာဝရ လြဲေခ်ာ္သြားႏိုင္တယ္။ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး လုံးဝ ရွိေကာင္းရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ဖို႔အတြက္ ေသျခင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အထိ ငါ တကယ္ပဲ ေစာင့္ဆိုင္းမွာလား။ အဲဒါ အရမ္းေနာက္က်သြားမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္ဟာက ပိုအေရးႀကီးလဲ၊ ေငြရွာတာလား ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ အသက္လား။ ဒီအရာအားလုံးကို ငါ့အတြက္ ခ်ိန္ဆရမဲ့အခ်ိန္ပဲ”လို႔ေပါ့။ ဒီလိုေျပာထားတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန လူငယ္ေတြအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့တယ္။ “လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ အေမွာင္ အင္အားစု၏ ဖိႏွိပ္မႈကို အရႈံးမေပးရန္ႏွင့္ ၎တို႔ျဖစ္တည္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ သတၱိရွိသင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူငယ္ႏွင့္ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုတို႔အတြက္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခြန္အားေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလို ဆက္ေခါင္းမာၿပီး အသိတရားမဲ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အသက္မရွင္သင့္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္သင့္တဲ့အရာက ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အတိတ္ဘဝကို အဆုံးသတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဒီစိတ္ကူးကို ကြၽန္ေတာ့္ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူတို႔က မစြန႔္လႊတ္ဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အပိုဆုေၾကးေငြနဲ႔ လစာ ႏွစ္ခုလုံးကို တိုးေပးမယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တစ္လ ယြမ္ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ ရမွာျဖစ္ၿပီး၊ အပိုဆုေၾကးေငြနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ရင္ တစ္ႏွစ္ကို ယြမ္ ၂၀၀၀၀၀ နီးပါး ရမွာေလ။ ဒါက ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေတာ့္ကို မ်ားေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း စုံစမ္းေသြးေဆာင္တာခံခဲ့ရၿပီး၊ အဲဒါက မက္ေလာက္စရာေကာင္းတဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ လက္တစ္ဖက္မွာ ေငြကိုကိုင္ၿပီး တျခားတစ္ဖက္မွာ သမၼာတရားကို ကိုင္တဲ့ ဒီဘဝကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ပိုဖတ္ခဲ့တယ္။ “အကယ္၍ သင္သည္ ျမင့္မားသည့္ ရာထူးအဆင့္အတန္းရွိပါက၊ ဂုဏ္ယူစရာ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ရွိပါက၊ အလွ်ံပယ္ေသာ အသိပညာ ပိုင္ဆိုင္ပါက၊ ေပါမ်ားေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္ၿပီး၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔၏ ေထာက္ခံအားေပးျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း၊ ဤအရာမ်ားက ဘုရားသခင္၏ ေခၚျခင္းႏွင့္ သူ၏တာဝန္ေပး ေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေစခိုင္းသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာျခင္းမွ သင့္ကို မတားဆီးပါက၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ ကမာၻေပၚက အဓိပၸာယ္အရွိဆုံး အေၾကာင္းတရားႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲမွ တရားအမွ်တဆုံး တာဝန္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေခၚျခင္းကို ျငင္းပယ္ပါက၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ က်ိန္ဆဲျခင္းကို ခံရလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းကိုပင္ ခံရလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ (၂)- လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္ တာဝန္ယူဦးေဆာင္သည္) အရင္တုန္းက၊ ဇာတိပကတိနဲ႔ စာတန္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေနခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ ပိုပိုၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္တယ္။ ပိုပိုၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာတယ္။ ဘုရားဆီကေန ပိုေဝးသထက္ေဝးလာခဲ့ၿပီး၊ တစ္ေန႔ခ်င္းစီကို လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ လူေသအေလာင္းလို ကုန္ဆုံးခဲ့တယ္။ အခု၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘဝေနထိုင္နည္းကို ေျပာင္းလဲၿပီး ဘုရားေနာက္ကို စိတ္အႂကြင္းမဲ့ လိုက္ခ်င္မိတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ိဳးေတြက ထပ္ေနဖို႔ တိုက္တြန္းၾကေသးတယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားေရွ႕ကို မသြားေအာင္ တားဖို႔ စာတန္က သူတို႔ကို အသုံးျပဳေနတာျဖစ္မွန္း သိၿပီးေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျပေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မလိုက္စားခ်င္ဘူး၊ မွားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အဓိပၸာယ္နဲ႔ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး စာတန္ဆီကလာတဲ့ ဒီစုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းကို ေအာင္ျမင္ဖို႔ လမ္းျပၿပီး ယုံၾကည္ျခင္းေပးပါ”လို႔ေပါ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့ကို ေသြးေဆာင္ၿပီး သိမ္းသြင္းဖို႔ စာတန္ရဲ႕ နည္းလမ္းျဖစ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရယ္လိုက္ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးေတြကို၊ “အစ္ကိုတို႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေကာင္းတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္႐ြယ္ေနတုန္းမွာ ေလာကထဲကို စြန္႔စားသြားခ်င္တယ္။ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကို အၿမဲ အားမကိုးခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ေတာ့မယ္”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတာကို ေဆြမ်ိဳးေတြက ျမင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ေလးစားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထြက္ေပါက္တစ္ခု ဘုရားျပေနတာျဖစ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အလုပ္ကို စြန႔္လႊတ္ရမဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို ယူခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ႏိုင္ၿပီး စုေဝးပြဲကို တက္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို စထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့အခါ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္တုန္းကလို ကြၽန္ေတာ္ ဟန္ေဆာင္၊ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး ျပဳမူေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ အသင္းေတာ္မွာ၊ ဝန္ထုပ္ေတြနဲ႔ ဟန္ေဆာင္မႈေတြအားလုံးကို ဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိရင္၊ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ဟႏိုင္သလို၊ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို စစ္မွန္႐ိုးသားစြာနဲ႔ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဘယ္ေလာက္ ႐ိုးသားစစ္မွန္ၿပီး ၾကင္နာတတ္ၾကတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားရၿပီး ေႏြးေထြးခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြက အရင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ မခံစားဖူးတဲ့ အရာေတြပဲ။ အဲဒီလို အသက္ရွင္ရတာ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလို ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းေတြက ဘယ္ေငြပမာဏကမွ ဝယ္ယူလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အရာေတြပဲ။ အခု၊ ႐ိုးရွင္းၿပီး သာမန္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ ရၿပီျဖစ္သလို၊ အဝတ္အစားနဲ႔ အစားအစာရွိတာကပဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ လုံေလာက္ေနပါၿပီ။ အဓိပၸာယ္အရွိဆုံးနဲ႔ တန္ဖိုးအရွိဆုံးအရာေတြျဖစ္တဲ့ သမၼာတရား လိုက္စားတာနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္တာေတြထဲကို ကြၽန္ေတာ့္အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ စိုက္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ကိုဗစ္ကို ျဖစ္ခြင့္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ထုံထိုင္းခဲ့တဲ့ ႏွလုံးသားကို ႏိုးထခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ၿပီး အမွန္ကန္ဆုံး ေ႐ြးခ်ယ္မႈ လုပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီတဲ့အတြက္ ဘုရားရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။