နီနာ အိုင္ဗရီကို႔စ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက ပ်က္စီးေနတဲ့ မိသားစုမွာ ေမြးခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မအေမက ကြၽန္မကို ကိုယ္ဝန္ရွိေနတုန္း ကြၽန္မအေဖက တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္မအေမက ကေလးေျခာက္ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံရတယ္။ ညတိုင္းနီးပါး ကြၽန္မအေမ ငိုေနတာကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ သူက အရမ္း ခါးခါးသီးသီးငိုေနတဲ့ပုံစံကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္မက အိမ္ေထာင္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြအေပၚ အပ်က္သေဘာျမင္လာတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာတယ္။ “တျခားလူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္ယုံၾကည္မႈအားလုံးကို လုံးဝ ေပးလို႔မရဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘယ္ေတာ့မွ မယုံနဲ႔။ ဘဝမွာ ကိုယ္အားကိုးလို႔ရတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္လက္နဲ႔ရွာထားတဲ့ပိုက္ဆံပဲ” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ပိုက္ဆံဘယ္လိုရွာရမယ္ဆိုတာ စစဥ္းစားတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ လူတိုင္းက သူတို႔အားလပ္ရက္မွာ ေပ်ာ္ေနတုန္း ကြၽန္မအေမနဲ႔ ကြၽန္မက စားစရာေတြေရာင္းဖို႔ လမ္းေဘးမွာ ဆိုင္ေလးျပင္ဆင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မတို႔ရတဲ့ပိုက္ဆံက အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကိုပဲ ဝယ္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္း ဒုတိယႏွစ္မွာ က်ဴရွင္ဖိုးမေပးႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆိုင္ကိုပဲ ထပ္ဖြင့္တယ္။ အစားအစာေတြျပင္ဆင္ဖို႔ မနက္တိုင္း ေလး၊ ငါးနာရီေလာက္ ထၿပီး ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ ဆိုင္ကိုသြားတယ္။ သုံးႏွစ္ၾကာေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုမွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ လုံလုံေလာက္ေလာက္စုမိတယ္။ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း မနက္ေစာေစာထၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံသိပ္မရဘူး။ ကြၽန္မက မေက်နပ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဆိုင္ခန္းငယ္ေလးဖြင့္ဖို႔ ကြၽန္မခ်စ္သူေကာင္ေလးရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ကြၽန္မႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးစုထားတာေတြကို သုံးလိုက္တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေတာ့ ပိုက္ဆံနည္းနည္းရလာၿပီး သားသမီးေတြရွိလာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ လက္ထပ္ဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မခ်စ္သူက ကြၽန္မဆီကေန အကုန္လိမ္ယူသြားတယ္။ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားၿပီး တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အေျခခ်သြားတယ္။ သူတို႔လည္း ကေလးတစ္ေယာက္ရတယ္။ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားရွာထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြအကုန္ မရွိေတာ့ဘူး။ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲတာေပါ့။ ကြၽန္မအေမအေပၚ ျဖစ္သြားတာကို ကြၽန္မ ႀကဳံလိုက္ရေတာ့ ေယာက်ာ္းေတြက စိတ္မခ်ရဘူး ကြၽန္မကေလးေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ လုံေလာက္တဲ့ေငြကိုရွာဖို႔အတြက္ အာ႐ုံစိုက္ရမယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဖိအားေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔အတြက္ အားမရွိေနဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မ ဆက္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ခ်စ္သူရဲ႕ အေဖက သိသြားေတာ့ ယူေကအတြက္ ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႔ ကြၽန္မအတြက္ ပိုက္ဆံအကုန္ခံေပးတယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မ ေနထိုင္ခြင့္ပါမစ္ရၿပီး တကၠသိုလ္တက္လိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံေတြပိုရဖို႔အတြက္ စီးပြားစီမံဘာသာရပ္ေတြကို ေ႐ြးလိုက္တယ္။ ၂၀၁၁ခုႏွစ္မွာ ကြၽန္မက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပညာသင္ဆုေငြရတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ အာဖရိကအစားအစာစတိုးဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ အတြက္ ပိုက္ဆံကို အသုံးျပဳလိုက္တယ္။

အစပိုင္းမွာ စတိုးဆိုင္က ေသးေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ငွားလိုက္တယ္။ စတိုးဆိုင္မွာလုပ္ဖို႔ မနက္တိုင္း ငါးနာရီထၿပီး ကြၽန္မလုပ္လို႔ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကိုသြားတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔၊ ပစၥည္းေတြ ပို႔ဖို႔၊ စာရင္းေတြစီမံဖို႔အတြက္ စတိုးဆိုင္ကို အျမန္ျပန္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ စီးပြားေရးလုပ္၊ တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၿပီး သားသမီးေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းက ကြၽန္မအရည္အခ်င္းကို ခ်ီးက်ဴးတာကို ကြၽန္မၾကားရၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေလးစားအားက်တဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ေက်နပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စတိုးဆိုင္က စီးပြားေရးက အဆင္ေျပတယ္။ ကြၽန္မထင္တာထက္ ပိုက္ဆံပိုရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံေလာက္တယ္လို႔ မခံစားမိဘူး။ ကြၽန္မက ဘဏ္ကိုဝယ္ႏိုင္တဲ့အထိ ခ်မ္းသာသင့္တယ္။ ဒါဆို သူမ်ားေတြက ကြၽန္မကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး အားက်မွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ တကယ္တမ္းလိုခ်င္ခဲ့တာ အဲဒါပဲ။ ဂုဏ္ပိုရွိၿပီး ပိုၿပီး ခ်ီးမြမ္းခံရဖို႔၊ ကြၽန္မက အစြမ္းရွိတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပဖို႔ ကြၽန္မ ကေလးေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးၿပီး စည္းစိမ္ရွိတဲ့ဘဝကို ေနဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံပိုရေအာင္ ဆိုင္ရဲ႕ အ႐ြယ္အစားကို ထပ္ခ်ဲ႕လိုက္တယ္။ သုံးႏွစ္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုင္ေလးက အာဖရိကႏိုင္ငံအမ်ိဳးမ်ိဳးက အစားအစာေတြကို ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မက ဒီၿမိဳ႕မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ အာဖရိကဆိုင္ရာ စြန္႔ဦးလုပ္ငန္းရွင္အျဖစ္လည္း အသိအမွတ္ျပဳခံရတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔ ေကာလိပ္ဆရာေတြက ကြၽန္မကို စကားေျပာဖို႔ ယူေကမွာရွိတဲ့ တျခားႏိုင္ငံကဝင္လာတဲ့သူေတြကို စိတ္အားတက္ေစဖို႔ ကြၽန္မ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြအေၾကာင္းေျပာဖို႔ ဖိတ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ဆုပစၥည္းတစ္ခုေပးတယ္။ ကြၽန္မက ဆုပစၥည္းနဲ႔အတူ မိန္႔ခြန္းေတြေျပာဖို႔ သြားေတာ့ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို သိၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္မ အလုပ္ႀကိဳးစားတာ၊ ဒုကၡခံတာေတြအားလုံးက တန္တယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဘဝပန္းတိုင္ေတြက ေအာင္ျမင္ၿပီလို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ပိုက္ဆံရွာတာကို မရပ္ဘူး။ လူမႈအဆင့္အတန္းရွိလာတဲ့ေနာက္မွာ ကိစၥေတြလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာရတာ ပိုလြယ္လာတာေၾကာင့္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္ၾကားခ်င္တဲ့ ကြၽန္မဆႏၵကလည္း မ်ားလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ကိုယ္ခႏၶာက ေနလို႔မေကာင္းျဖစ္ေနၿပီ။ ခဏေလာက္ပဲ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ၿပီး ျပန္ထိုင္ရတယ္။ ကြၽန္မက ဒူလာေရာဂါ၊ အဆစ္အျမစ္ေရာဂါ၊ တင္ပါးအာ႐ုံေၾကာကိုက္ခဲတဲ့ေရာဂါေတြရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးတစ္ခုလုံးက ကိုက္ခဲေနတဲ့ သေဘာေပါ့။ ကြၽန္မက ျပန္သက္သာလာဖို႔ အခ်ိန္လိုတယ္၊ အလုပ္လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူးလို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေရာဂါကို ကြၽန္မ အေလးအနက္မထားခဲ့ဘူး။ ေလ့က်င့္ခန္းနည္းနည္းလုပ္ၿပီးရင္ ျပန္ေကာင္းမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း စတိုးဆိုင္က စီးပြားေရးက အရမ္းအဆင္ေျပေနေတာ့ လက္မလြတ္ခ်င္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အလုပ္ပဲ ဆက္လုပ္တယ္။

၂၀၁၄ အစပိုင္းမွာ ကြၽန္မအေျခအေနက ဆိုးလာတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးက နာလာတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးက မီးေလာင္ေနသလိုမ်ိဳး ပူေလာင္ေနသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ ေျခေထာက္ေတြက ေယာင္ေနတာ မ်ားတယ္။ တင္ပါး႐ိုးေတြက က်ိဳးေနသလို ခံစားရၿပီး ေက်ာ႐ိုးက ေပ်ာ့ေနတယ္။ ေက်ာ႐ိုးေျဖာင့္ေနေအာင္လို႔ အထိန္းတစ္ခုဝတ္ထားရတယ္။ ကြၽန္မ ေဆးသြားစစ္ေတာ့ ကြၽန္မက ဒူလာရွိေနၿပီလို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသားသည္ဆိုင္က ေရခဲခန္းထဲကို ကြၽန္မ ခဏခဏသြားေတာ့ အေအးက ကြၽန္မ အ႐ိုးေတြအထိ ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက အခ်ိန္မေ႐ြး အၿမဲတမ္း ေလျဖတ္သြားမယ့္အႏၲရာယ္ရွိေနတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက လႈပ္ကိုမလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဆိုင္ပိတ္ဖို႔ကလြဲၿပီး ေ႐ြးစရာမရွိေတာ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲက တျခားလူေတြက ကြၽန္မကို စအတုခိုးလာၿပီး သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ၾကတယ္။ ကြၽန္မက မနာလိုျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္လည္း အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္အရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ရတာလဲေပါ့။ ေဝဒနာက ဆက္တိုက္ပဲ။ တစ္ရက္ကို ၂၄နာရီပဲ။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ရတဲ့ ရက္ကို မရွိဘူး။ ကြၽန္မႏွလုံးသားထဲမွာ မီးေတာက္ေလာင္ေနသလိုပဲ။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါဆင္းရဲရတာ အရမ္းနာက်င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အေၾကာင္းအရာေတြကို တကယ္ ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မရွာရတဲ့ ပိုက္ဆံက ကြၽန္မေရာဂါကို မကုသႏိုင္ဘူး။ ဒါဆို ဘယ္ေနရာမွာ အသုံးဝင္တာလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အားငယ္ၿပီး အကူအညီမဲ့သလို ခံစားလာရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သားသမီးေတြကို စိတ္ပူလာတယ္။ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းပဲ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုျဖစ္ေနလို႔ေလ။ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈကို ကြၽန္မ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဝဒနာကိုပဲ အဆုံးသတ္ခ်င္ၿပီး ကြၽန္မ ကေလးေတြကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္တယ္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အထိ ကြၽန္မ အိပ္ရာထဲလဲေနၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးတယ္။ “လူေတြက ဘာလို႔ အရမ္းဒုကၡခံရတာလဲ။ ဘာလို႔ ကြၽန္မတို႔ ဖ်ားနာတာလဲ။” စိတ္ဆင္းရဲၿပီး စိတ္ပ်က္ေနရင္းနဲ႔ ကြၽန္မေဝဒနာကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ သခင့္ကို ေအာ္ေခၚခဲ့တယ္။

၂၀၁၉ခုႏွင္၊ ေမလမွာ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မ ဆယ္ရက္အစာေရွာင္ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ခ်င္လာတယ္။ အြန္လိုင္းမွာရွာၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ဝဘ္ဆိုဒ္ကို ေတြ႕သြားတယ္။ ဗီဒီယိုနည္းနည္းေလာက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ နားခိုရာအိမ္ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတဲ့ဗီဒီယိုကို ကြၽန္မ ေလးေလးနက္နက္ ခံစားမိတယ္။ ဒီမိန္းကေလးရဲ႕ဘဝက ကြၽန္မကေလးဘဝကို ထင္ဟပ္တယ္။ သူ႔အေမရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မအေတြ႕အႀကဳံအတိုင္း အတိအက်ပဲ။ ကြၽန္မႏွလုံးက ရင္ဘတ္မွာ တစ္ညလုံး တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ သူဟာ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ လက္ခံၿပီး အြန္လိုင္းမွာ စုေဝးပြဲေတြ စတက္တယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကြၽန္မၾကားၿပီး အရမ္းတို႔ထိျခင္းခံရတယ္။ “ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို မခံခဲ့ရပါက၊ ဘဝတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိဘဲ ေလာကတြင္ ေမ်ာပါလြင့္ပါးေနဆဲ၊ အျပစ္တြင္ နာက်င္စြာ ႐ုန္းကန္ေနဆဲ ျဖစ္မည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို မခံခဲ့ရပါက၊ လူ႔အသက္တာ၏ လမ္းေၾကာင္းကို မသိဘဲ၊ နတ္ဆိုးမ်ား၏ နင္းေခ်ျခင္းကို ခံရဆဲ၊ အျပစ္၏ သာယာမႈမ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႕ေနဆဲ ျဖစ္မည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္အဖို႔ သနားက႐ုဏာႏွင့္ ျပည့္စုံသည္၊ သူ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္ုပ္ကို ေအာ္ေခၚသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို ၾကားၿပီး၊ သူ႔ပလႅင္ေတာ္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ခ်ီမခံရသည္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ုပ္သည္ သမၼာတရားမ်ားစြာကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၏ ႀကီးမားေသာ နက္ရႈိင္းမႈကို ကြၽန္ုပ္ျမင္သည္။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ သမၼာတရားက ကြၽန္ုပ္ကို သန္႔စင္ၿပီး၊ ကယ္တင္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဝဖန္အျပစ္တင္ၿပီး စစ္ေဆးျခင္းကို ခံရကာ ကြၽန္ုပ္၏ အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ သန႔္ရွင္းျခင္းတို႔ကို ျမည္းစမ္းၿပီးမွသာ သူ၏ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို ကြၽန္ုပ္ သိခဲ့သည္။ ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ လူသားပုံသဏၭာန္ အနည္းငယ္ကို အသက္ရွင္ေနထိုင္သည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို မခံခဲ့ရပါက”) ဒီသီခ်င္းက ကြၽန္မအသက္တာကို ေကာင္းေကာင္းရွင္းျပသြားတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕လက္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့အသက္တာကို ဖန္တီးခ်င္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခြန္အားနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ကေလးဘဝအိပ္မက္ေတြနဲ႔ ဆႏၵေတြအားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆုံးမွာေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းနာက်င္ၿပီး အေထာက္အပံ့မရွိဘဲ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ေနခဲ့ရတယ္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ကို ေခၚလာခဲ့တဲ့သူ၊ ကြၽန္မေဝဒနာကို သက္သာေစသူ ေလာကရဲ႕ ေမွာင္မိုက္ျခင္းထဲကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္သူ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ခြင့္ေပးၿပီး တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ သန္႔စင္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ကြၽန္မကို အခြင့္အေရးေပးတဲ့သူက ဘုရားသခင္ပါပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ဖို႔ ကြၽန္မ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ေမးခြန္းမ်ားစြာရဲ႕ အေျဖေတြကို ေတြ႕ေကာင္းေတြ႕ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လို႔ေလ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူသားတို႔ ႀကံ့ႀကံ့ခံၾကရသည့္ ေမြးဖြားျခင္း၊ ေသဆုံးျခင္း၊ ဖ်ားနာျခင္းႏွင့္ အိုမင္းေသာအသက္အ႐ြယ္တို႔မွ ရာသက္ပန္ ဆင္းရဲဒုကၡ၏ အရင္းအျမစ္မွာ အဘယ္နည္း။ အဘယ္အရာက လူတို႔ကို ဤဆင္းရဲဒုကၡကို ခံစားရိေစခဲ့သနည္း။ လူသားတို႔ ကနဦး ဖန္ဆင္းခံခဲ့ရစဥ္က သူတို႔တြင္ ယင္းတို႔ မရွိခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤဆင္းရဲဒုကၡသည္ မည္သည့္ေနရာမွ လာခဲ့သနည္း။ ဤဆင္းရဲဒုကၡသည္ လူသားမ်ားအေနျဖင့္ စာတန္၏ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈ ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကို ခံရကာ ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသား ခႏၶာ၏ နာက်င္မႈ၊ ယင္း၏ ေဝဒနာမ်ားႏွင့္ ယင္း၏အႏွစ္သာရမဲ့ျခင္းအျပင္၊ လူ႔ေလာက၏ အလြန႔္အလြန္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အေရးကိစၥမ်ားသည္ စာတန္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစခဲ့ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားသည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကို ခံရၿပီးေနာက္၊ ယင္းက ၎တို႔ကို စတင္ ညႇဥ္းဆဲခဲ့ေလသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ ၎တို႔သည္ ပို၍ပို၍ အက်င့္ပ်က္ယိုယြင္းလာခဲ့သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အနာေရာဂါမ်ားမွာ ပို၍ပို၍ ႀကီးမားလာၿပီး၊ သူတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡမွာ ပို၍ပို၍ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ တိုး၍ တိုး၍၊ လူတို႔သည္ လူ႔ေလာက၏ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့ျခင္းႏွင့္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျခင္းအျပင္၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းတို႔ကို ခံစားခဲ့ၾကရၿပီး၊ သူတို႔သည္ ကမာၻေလာကအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပို၍ပို၍ေလ်ာ့နည္းစြာ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဒုကၡကို လူသားမ်ားအေပၚ စာတန္က က်ေရာက္ေစျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းက စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းခံရၿပီးသကာလ လူသားတို႔၏ ယိုယြင္းဆုတ္ယုတ္ျခင္းေနာက္မွသာ ျဖစ္ေပၚလာသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေလာကီဆင္းရဲဒုကၡကို ဘုရားသခင္ ျမည္းစမ္းျခင္း၏ အဓိပၸာယ္) ဘုရားသခင္က ေရာဂါ၊ ေဝဒနာနဲ႔ ေသျခင္းမရွိတဲ့ ကမာၻကိုဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ စာတန္က လူေတြကို ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ဘုရားသခင္ဆီကေန ထြက္သြားဖို႔ ေသြးေဆာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လူေတြက အက်င့္ပ်က္လာၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာတယ္။ ဖ်ားနာျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းကလည္း လူသားေတြအေပၚ က်ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘဝက ပိုပိုၿပီး စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းလာတယ္။ ဒီေျခာက္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္မ ေရာဂါခံစားခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ သတ္ေသခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဘဝက အဓိပၸာယ္မရွိျဖစ္ၿပီး ေဝဒနာေတြ ျပည့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ကြၽန္မေဝဒနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုခံရၿပီး ဘုရားသခင္ဆီကေန ထြက္ခြာခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ စည္းစိမ္အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ စာတန္ရဲ႕ အုပ္စိုးမႈေအာက္ အသက္ရွင္ရေတာ့ ေဝဒနာေတြကိုပဲ ပိုခံစားရႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မအသက္တာက အဓိပၸာယ္မရွိျဖစ္ေနမွာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ေလေလ၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက လင္းလက္လာေလေလပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ ဝိညာဥ္ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အာဟာရေပးတယ္။ အိပ္မက္ဆိုးေတြျပည့္ေနတဲ့ အိပ္စက္ျခင္းကေန ႏိုးထလာသလို ခံစားရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ထပ္ဖတ္တယ္။ “‘ေငြက ကမာၻကို လည္ပတ္ေစသည္’ ဆိုသည္မွာ စာတန္၏ အေတြးအေခၚတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလုံးအၾကား၊ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတိုင္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေလသည္။ ယင္းသည္ လူတစ္ဦးစီတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ သြတ္သြင္းခံရေသာေၾကာင့္ ၎ကို ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သင္ေျပာႏိုင္သည္။ အစကတည္းမွ၊ လူတို႔သည္ ဤဆို႐ိုးစကားကို လက္မခံခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ ထို႔ေနာက္ လက္ေတြ႕ဘဝႏွင့္ ထိေတြ႕လာရခ်ိန္တြင္ ထိုဆို႐ိုးစကားကို သိသိသာသာ လက္ခံၾကၿပီး ဤစကားမ်ားက ဧကန္အမွန္ မွန္ကန္သည္ဟု စတင္ခံစားၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္က လူသားကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ျဖစ္စဥ္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ဤဆို႐ိုးစကားကို တူညီသည့္အတိုင္းအတာျဖင့္ နားလည္ေကာင္း နားလည္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ အေယာက္တိုင္းသည္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို အေျခခံၿပီး၊ ဤဆို႐ိုးစကား ႏွင့္ဆိုင္ေသာ မတူကြဲျပားသည့္ အနက္ျပန္ျခင္းႏွင့္ သိမွတ္မႈ အတိုင္းအတာမ်ား ရွိၾကသည္။ ယင္းမွာ မွန္၏ေလာ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမည္မွ်ရွိပါေစ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသား အေပၚ မည္သည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔ အေယာက္စီတိုင္းအပါအဝင္ ဤေလာက ထဲက လူတို႔၏ လူသား စိတ္သေဘာထားမွတစ္ဆင့္ တစ္စုံတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္ျပခံရသည္။ ယင္းက မည္သည့္အရာနည္း။ ယင္းသည္ ေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကို တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ စိတ္ႏွလုံးသားထဲမွ ဖယ္ရွားဖို႔ ခက္ခဲသေလာ။ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္။ လူသားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းသည္ ဧကန္အမွန္ အလြန္ နက္ရႈိင္း၏။ စာတန္သည္ လူမ်ားကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ဖို႔ ေငြကို အသုံးျပဳၿပီး လူတို႔အား ေငြကို ကိုးကြယ္ေအာင္ႏွင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကို အမြန္အျမတ္ထားေအာင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစသည္။ ဤေငြကို ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ လူတို႔၌ မည္သို႔ေပၚလြင္သနည္း။ ဤေလာကတြင္ ေငြတစ္ခုတစ္ေလမွ်မရွိဘဲ အသက္ရွင္မေနႏိုင္၊ ေငြမရွိဘဲ တစ္ရက္မွ်ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု သင္တို႔ခံစားသေလာ။ လူတို႔၏ အဆင့္အတန္းသည္ ၎တို႔ ခံယူသည့္ ေလးစားမႈကဲ့သို႔ ေငြမည္မွ်ရွိသည္ဆိုသည့္အေပၚ အေျခခံေနသည္။ ဆင္းရဲသားတို႔၏ ေနာက္ေက်ာသည္ အရွက္တရားတို႔ျဖင့္ ေကြးၫႊတ္ေနစဥ္၊ လူခ်မ္းသာတို႔သည္ ၎တို႔၏ ျမင့္မားသည့္ အဆင့္အတန္းကို သာယာ ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ရဲရင့္ၿပီး ေမာ္ႂကြားၾကသည္၊ က်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာၾကၿပီး၊ မာန္မာနေထာင္လႊားစြာ ေနထိုင္ၾကသည္။ ဤဆို႐ိုးစကားႏွင့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းသည္ လူသားတို႔အား အဘယ္အရာကို ယူေဆာင္လာေပးသနည္း။ ေငြကို လိုက္စားရွာေဖြရာတြင္ မည္သည့္စြန႔္လႊတ္မႈကိုမဆို လူမ်ားစြာက ျပဳၾကသည္မွာ မွန္သည္မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ေငြကို ပိုမိုလိုက္စား ရွာေဖြရာတြင္‌ ၎တို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိတို႔ကို မစြန္႔လႊတ္သေလာ။ ေငြေၾကးအတြက္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ရန္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားကို ရရွိကာ ကယ္တင္ခံရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား အားလုံးထဲတြင္ လူတို႔အတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ဆုံးရႈံးမႈႀကီးျဖစ္သည္ မဟုတ္သေလာ။ စာတန္သည္ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ ဤဆို႐ိုးစကားကို ထိုသို႔ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အသုံးျပဳသည္မွာ အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ လကၡဏာ မဟုတ္သေလာ။ ဤသည္မွာ မလိုမုန္းထားသည့္ လွည့္ကြက္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ဤလူသိမ်ားသည့္ ဆို႐ိုးစကားကို ကန္႔ကြက္ရာမွ သင္သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယင္းကို သမၼာတရားအျဖစ္ လက္ခံ လာသည္ႏွင့္အမွ်၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ စာတန္၏ လက္ထဲသို႔ လုံးဝက်ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ သင္သည္ ထိုဆို႐ိုးစကားျဖင့္ အမွတ္တမဲ့ အသက္ရွင္လာသည္။ ဤဆို႐ိုးစကားက သင့္ကို အဘယ္အတိုင္းအတာအထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစသနည္း။ သင္က မွန္ေသာလမ္းကို သိေကာင္းသိမည္ျဖစ္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို သိေကာင္းသိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယင္းကို လိုက္စားရွာေဖြရန္ အစြမ္းမဲ့ေလသည္။‌ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သမၼာတရားျဖစ္သည္ကို သင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေကာင္းသိႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားကို ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ သင္သည္ အဖိုးအခကို ေပးရန္ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရန္ လိုလားျခင္းမရွိေပ။ ယင္းအစား၊ ဘုရားသခင္ကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ ဆန္႔က်င္ရန္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အနာဂတ္ႏွင့္ ကံၾကမၼာကို သင္ သာ၍စြန႔္လႊတ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ အဘယ္အရာကို ေျပာသည္ ျဖစ္ေစ၊ အဘယ္အရာကို လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက သင့္အတြက္ မည္မွ်ႀကီးျမတ္ၿပီး နက္ရႈိင္းသည္ကို သင္သိသည္ျဖစ္ေစ မသိသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္သည္ ေခါင္းမာစြာျဖင့္ ဤဆို႐ိုးစကား အတြက္ မိမိသေဘာအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၿပီး အဖိုးအခ ေပးလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဤအဆိုသည္ သင့္အေတြးမ်ားကို လွည့္စားၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏွင့္ၿပီျဖစ္သည္၊ သင့္အျပဳအမူကို အုပ္စိုးထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ သင္သည္ ခ်မ္းသာမႈကို လိုက္စားျခင္းအား ေဘးဖယ္ထားမည့္အစား ယင္းအဆိုကို သင့္ကံၾကမၼာအေပၚ အုပ္စိုးခြင့္ေပးလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ ျပဳမူႏိုင္ျခင္း၊ စာတန္၏ စကားမ်ားျဖင့္ လူတို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ျခယ္လွယ္၍ ရႏိုင္ျခင္း— ဤအရာက ၎တို႔သည္ စာတန္၏ လွည့္စားျခင္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္မရသေလာ။ စာတန္၏ အေတြးအျမင္ႏွင့္ စဥ္းစားပုံ၊ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ အျမစ္တြယ္ေနၿပီမဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာျခင္းေနာက္သို႔ မျမင္မကန္းျဖင့္လိုက္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းအား စြန္႔လႊတ္ေသာအခါတြင္ စာတန္က သင့္ကို လွည့္စားရန္ျဖစ္သည့္ ၎၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ရရွိသြားၿပီးျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအတိုင္းပင္ အတိအက်ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၅)) ကြၽန္မအၿမဲတမ္းယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ “ေငြသည္ အဓိကမဟုတ္ေသာ္လည္း ေငြမရွိလွ်င္ ဘာမွ်လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္” “ေငြေၾကးသည္ ကမာၻကိုလည္ပတ္ေစသည္” ဆိုတာမ်ိဳးေတြက တကယ္တမ္းေတာ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြပဲဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ၿပီးမွပဲ ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ပိုက္ဆံထပ္အေရးႀကီးတဲ့ ဘာကိုမွ မေတြးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံက ကြၽန္မ အသက္ရွင္ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းရင္းပဲလို႔ မွတ္ယူခဲ့တယ္။ ပိုက္ဆံက ကြၽန္မကို ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႔ ဂုဏ္ကို ယူေဆာင္ေပးမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ပိုက္ဆံေနာက္ကို အ႐ူးအမူးလိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံပိုရဖို႔၊ အားက်ခံရၿပီး အထင္ႀကီးခံရဖို႔၊ ေကာင္းတဲ့ဘဝကို ရွင္သန္ရဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ မလႈပ္မရွားႏိုင္ျဖစ္ၿပီး အသက္ဆုံးရႈံးခါနီးအထိ ကြၽန္မကိုယ္ခႏၶာကို အေလးမထားဘဲ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါက စာတန္ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြကို လက္ခံၿပီး ဒါေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြပဲ။ ဘုရားသခင္ရွိတာကို ကြၽန္မ သိေပမဲ့ စာတန္ရဲ႕စကားေတြနဲ႔ အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္တာေၾကာင့္ ဘုရားေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ အသက္တာလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ဖို႔ ခြန္အားမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေတြက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ရဲ႕အေဝးကို ေခၚသြားၿပီး ဇာတိပကတိကို ေက်နပ္ေစဖို႔အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မက လမ္းမွားကိုသြားေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မေဝဒနာက လြတ္ေျမာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ေတြ႕သြားတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “လူတို႔က ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သတိျပဳျခင္း မရွိသည့္အတြက္၊ သူတို႔သည္ ကံၾကမၼာကို ကလန္ကဆန္ျပဳကာ ပုန္ကန္သည့္ စိတ္သေဘာႏွင့္ အၿမဲ ရင္ဆိုင္ၾကၿပီး သူတို႔၏ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားကို ေျပာင္းလဲၿပီး ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ည္းႏွီးေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ဘုရားသခင္၏ အခြင့္အာဏာ၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ကံၾကမၼာက ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ အရာတို႔ကို အၿမဲစြန႔္ပစ္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ အလွည့္တိုင္းတြင္ တားဆီးခံရသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ဝိညာဥ္ အတြင္း နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ျဖစ္ပ်က္သည့္ ဤ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈက အခ်ိန္တိုင္း ၎၏ ဘဝကို ျဖဳန္းတီးပစ္သည္ႏွင့္အမွ် အ႐ိုးခိုက္ေအာင္ နက္ရႈိင္းသည့္ နာက်င္မႈမ်ိဳးကို ၎တို႔ ယူေဆာင္လာေလသည္။ ဤနာက်င္မႈကို မည္သည့္အရာက ျဖစ္ေစသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေၾကာင့္ေလာ သို႔မဟုတ္ လူတစ္ေယာက္က ကံမေကာင္းစြာႏွင့္ ေမြးဖြားလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သေလာ။ သိသာစြာပင္ တစ္ခုမွ် မမွန္ကန္ေပ။ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းက လူတို႔ ေလွ်ာက္ၾကသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ား၊ ၎တို႔ဘဝကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ လူတို႔ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။...ဤအေျခအေနမွ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အလြန႔္အလြန္ ႐ိုးရွင္းသည့္ နည္းလမ္းတစ္ခု ရွိ၏။ ယင္းမွာ ယခင္က အသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္ပုံစံကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဖို႔၊ ယခင္က ဘဝပန္းတိုင္မ်ားကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဖို႔၊ ယခင္က ဘဝေနထိုင္မႈပုံစံ၊ ဘဝအေပၚရႈျမင္ပုံ၊ လိုက္စားမႈမ်ား၊ အလိုဆႏၵမ်ားႏွင့္ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ကာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ဖို႔ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္၊ လူသားအတြက္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ၎တို႔အထဲမွ တစ္စုံတစ္ခုက ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိမရွိ၊ ၎တို႔အထဲမွ တစ္စုံတစ္ခုက ဘဝ၏ မွန္ကန္သည့္ တန္ဖိုးကို ေပးအပ္ျခင္းရွိမရွိ၊ သမၼာတရားကို ပိုၿပီးသိနားလည္မႈဆီသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစျခင္းရွိမရွိ၊ လူ႔သဘာဝႏွင့္ လူသားပုံသဏၭာန္ျဖင့္ ေနထိုင္ခြင့္ေပးျခင္းရွိမရွိ ၾကည့္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ဘဝတြင္ လူတို႔ႀကိဳးစားအားထုတ္သည့္ ပန္းတိုင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ၎တို႔၏ မတူကြဲျပားေသာ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ နည္းမ်ားကိုသင့္အေနျဖင့္ ထပ္တလဲလဲ စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ စိတ္ျဖာၾကည့္သည့္အခါ ဖန္ဆင္းရွင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္အခ်ိန္က သူ၏ နဂိုမူလ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ မည္သည့္အရာကမွ် ကိုက္ညီမႈမရွိသည္ကို သင္ေတြ႕ရလိမ့္မည္။ ၎တို႔အားလုံးက ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ ဂ႐ုစိုက္မႈ၏ အေဝးသို႔ လူတို႔ကို ဆြဲေခၚသြားသည္။ ၎တို႔အားလုံးသည္ လူမ်ားကို အက်င့္ပ်က္ျပားလာေစသည့္၊ ငရဲသို႔ ဦးတည္ေခၚေဆာင္သြားသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို သင္အသိအမွတ္ျပဳၿပီးေနာက္ သင္၏တာဝန္မွာ သင္၏ ဘဝအေပၚ ရႈျမင္ပုံေဟာင္းကို ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ေဝးေဝးေနကာ သင့္ဘဝကို ဘုရားသခင္အား တာဝန္ယူေစ၍ သင့္အတြက္ အစီအစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ လမ္းျပမႈတို႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔၊ တစ္ဦးခ်င္း ေ႐ြးခ်ယ္မႈမရွိဘဲ အသက္ရွင္ဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္သည့္လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရန္ ႀကိဳးစားဖို႔ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)) ပိုက္ဆံရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို နားလည္ေစခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္မအရင္က ႀကိဳးစားတဲ့ ပန္းတိုင္ေတြကို လက္လြတ္ဖို႔၊ ကိုယ္ပိုင္အားစိုက္ထုတ္မႈနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ စည္းစိမ္ေနာက္ကိုမလိုက္ေတာ့ဖို႔ ကြၽန္မအသက္တာကို ဘုရားသခင္ကို ဆုံးျဖတ္စီစဥ္ခြင့္ေပးဖို႔ပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို ကြၽန္မ နာခံရမယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ရမယ္။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္တဲ့သူျဖစ္လာရမယ္။ ဘုရားသခင္ကို အရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္ခဲ့တယ္။ ဒါက ကြၽန္မဘဝမွာ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ခံစားရတဲ့ ပထဆုံးအႀကိမ္ပဲ။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို တိုက္႐ိုက္စကားေျပာေနၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔လမ္းေၾကာင္းကို ျပေနသလိုပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက အြန္လိုင္းဆိုင္တစ္ခုဖြင့္ထားတုန္းပဲ။ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရင္းႏွီးထားေပမဲ့ ဘာအျမတ္မွမရေသးဘူး။ ရႈံးသြားမွာကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေၾကာက္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အြန္လိုင္းဆိုင္က မွာတာေတြကို တစ္ခ်ိန္လုံး ၾကည့္ေနရတယ္။ ေန႔ပိုင္းစုေဝးပြဲေတြမွာ မက္ေဆ့ေတြ အၿမဲတမ္းလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို လုံးဝၿငိမ္ေအာင္မထိန္းႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ဘယ္လိုရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံၿပီး ပိုက္ဆံပိုရွာရမယ္ဆိုတာ ေတြးေနတုန္းပဲ။ ေန႔ပိုင္းမွာ ကြၽန္မအြန္လိုင္းစတိုးကို လုပ္ရတာက ပင္ပန္းတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ခါတေလ ညေနပိုင္း စုေဝးပြဲေတြမွာ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံးနာေနလို႔ ခံႏိုင္ေအာင္လို႔ လွဲေနၿပီး ေဆးပဲေသာက္ထားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆးက အိပ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေစတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ ကြၽန္မ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ကိုးကြယ္ခ်င္တယ္။ အရင္ကဘဝကို မရွင္သန္ခ်င္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မအြန္လိုင္းဆိုင္ကို ပိတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ သူငယ္ခ်င္းက အျပင္မွာ တကယ့္စတိုးဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက စီးပြားစီမံကို ေလ့လာထားေတာ့ သူ႔ကို အခမဲ့ ပလန္တစ္ခုဆြဲေပးလိုက္တယ္။ သူက အဲဒါကို အရမ္းႀကိဳက္သြားၿပီး ကြၽန္မနဲ႔အတူလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူက ပစၥည္းသယ္ပို႔လုပ္ၿပီး ကြၽန္မကိုေတာ့ ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္တာ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံကို ညီတူညီမွ် ခြဲယူမယ္ေပါ့။ ကြၽန္မက လုပ္ခ်င္လာတယ္။ ဒါက ပိုက္ဆံပိုရွာဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ စိတ္ကူးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်က္ခ်င္းေပၚလာတယ္။ အဲဒီညမွာ ကြၽန္မအေျခအေနကို ျပန္သုံးသပ္ဖို႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းေတာ့ ကြၽန္မက ပိုက္ဆံအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ေလာဘကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္ျပေနတာကို သတိထားမိတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သတိရမိတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မဝိညာဥ္က ေဝဒနာမခံစားရေတာ့ဘူးဆိုတာကိုလည္း သတိထားမိတယ္။ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ တည္ၾကည္ျခင္းကို ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုယ္ခႏၶာက ေဝဒနာက ေဆးမေသာက္ဘဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္သက္သာလာတယ္။ ဒါက ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းပါပဲ။ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ စည္းစိမ္ရဲ႕ ဒုကၡကေန ကြၽန္မ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူေပးခဲ့တာက ဘုရားသခင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အခု ကြၽန္မက ပိုက္ဆံနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈေနာက္ကို ဆက္လိုက္ခ်င္ေနတယ္။ ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္းထဲကို ထပ္ၿပီးက်ဆင္းေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းဆီက ဒီအလုပ္ကို ကြၽန္မ ျငင္းသင့္တယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အျပည့္အဝ လက္မလြတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မဖတ္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေတြ႕သြားတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “လူတို႔သည္ ေငြႏွင့္ ေက်ာ္ေစာမႈေနာက္လိုက္ရင္း မိမိတို႔၏ ဘဝကို ကုန္ဆုံးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုအရာမ်ားက ၎တို႔၏ တစ္ခုတည္းေသာ အေထာက္အပံ့ နည္းလမ္းဟု ေတြးထင္ရင္း၊ ထိုအရာမ်ားကို ရွိျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ဆက္ရွင္ ႏိုင္သည့္အလား၊ ေသျခင္းမွ လြတ္ကင္းေစႏိုင္မည့္အလား ဤေကာက္႐ိုးမွ်င္မ်ားကို ဖမ္းဆုပ္ထားၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ေသရေတာ့မည္အခ်ိန္မွသာ ဤအရာမ်ားသည္ သူတို႔ထံမွ မည္မွ်ေဝးကြာသည္၊ ေသျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရာ၌ ၎တို႔မည္မွ် အားနည္းသည္၊ ၎တို႔ မည္မွ်လြယ္လြယ္ က်ိဳးပဲ့ေၾကမြသည္၊ ဘယ္ကိုမွ သြားစရာမရွိဘဲ ၎တို႔ မည္မွ် အထီးက်န္ၿပီး အကူအညီမဲ့ေနသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ ၾကသည္။ ဘဝသည္ ေငြ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ေစာမႈတို႔ျဖင့္ ဝယ္၍မရႏိုင္ေၾကာင္း၊ လူတစ္ေယာက္သည္ မည္မွ် ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝပါေစ၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းက မည္မွ် ျမင့္မားပါေစ လူအားလုံးသည္ ေသျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရာ၌ ညီတူညီမွ် သနားစရာေကာင္းၿပီး အေရးမပါေၾကာင္းတို႔ကို သူတို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ေငြက အသက္ကို မဝယ္ယူႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေက်ာ္ေစာမႈက ေသျခင္းကို မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေငြ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ေစာမႈက လူတစ္ေယာက္၏ဘဝကို တစ္မိနစ္၊ တစ္စကၠန႔္မွ် ဆြဲဆန႔္မေပးႏိုင္ေၾကာင္းကို ၎တို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ ခံစားရေလ၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ရဖို႔ တမ္းတေလျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ပိုခံစားရေလ၊ ေသျခင္းနီးကပ္ လာျခင္းကို ပိုမို ထိတ္လန႔္ေလ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္မွသာ ၎တို႔၏ဘဝကို ၎တို႔မပိုင္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတြင္ မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ေသဖို႔ျဖစ္ေစ ရွင္ဖို႔ျဖစ္ေစ မိမိတို႔ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း- ဤအရာအားလုံးက မိမိ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပင္ပတြင္ ရွိေၾကာင္းကို အမွန္တကယ္ နားလည္ ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)) ပိုက္ဆံကို ဖက္တြယ္ထားတာက အသက္ကို ပိုရွည္ေစၿပီး သူတို႔ကို မေသေအာင္ကာကြယ္ေပးတယ္လို႔ လူေတြက ထင္ေပမဲ့ ေသခါနီးက်ေတာ့မွပဲ ပိုက္ဆံက သူတို႔ကို မကယ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ၊ သူတို႔ကို ထာဝရအသက္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူတို႔က်န္းမာေရးကို ျပန္ရေအာင္ ကူညီမေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သူတို႔သေဘာေပါက္သြားၾကတယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ေသျခင္းနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွ အသိဝင္လာေတာ့ အရမ္းေနာက္မက်သြားဘူးလား။ ကြၽန္မလည္း ဒီလိုပဲျဖစ္ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ခႏၶာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ပိုက္ဆံေနာက္ကိုပဲ မဆင္မျခင္လိုက္တယ္။ ဆရာဝန္က ကြၽန္မကို အနားယူၿပီး အားေမြးဖို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အိမ္မွာေနရင္ ပိုက္ဆံမရမွာကိုစိတ္ပူေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ကံတရားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခါနီးက်ေတာ့ ဘယ္ဟာကမွ ကြၽန္မထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာမရွိဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အခုေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုၾကားရတာ ကြၽန္မ ကံေကာင္းတာပဲ။ လူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာအေပၚမွာ ဘုရားက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရွိတယ္၊ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ကို နာခံသင့္ၿပီး ကံၾကမၼာကို ကိုယ့္ဘာသာ မႀကိဳးစားသင့္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ပိုက္ဆံရွာဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ရင္ ထပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲရဦးမွာပဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ၿပီး စာတန္က ကြၽန္မကို ဆက္ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ညႇင္းဆဲေနဦးမွာပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါက ကြၽန္မအေပၚ စာတန္ရဲ႕ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကြၽန္မဆီကို စီးပြားေရးစိတ္ကူးတစ္ခုနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈလုပ္ၿပီး ေရာင္းရေငြေတြကို ညီတူညီမွ်ခြဲယူခ်င္စိတ္ရွိတယ္။ ကမ္းလွမ္းမႈက ေတာ္ေတာ္လက္ခံခ်င္စရာပဲ။ စာတန္က ကြၽန္မကို ေငြနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈ ေက်ာ့ကြင္းထဲကို ျပန္ဆင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ ဒါကို အသုံးျပဳေနတာပါ။ ကြၽန္မက အရင္က စိတ္ဆင္းရဲၿပီးစိတ္ဒုကၡေရာက္တဲ့ ဘဝကို မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ ျပန္သြားခ်င္ေနတယ္။ ဒါက စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲကို သက္ဆင္းေနတာပဲမဟုတ္ဘူးလား။ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ စည္းစိမ္ကို ေဘးဖယ္ထားခ်င္တယ္၊ အဲဒီအစား ကြၽန္မတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္သက္သာသြားတယ္။ ေလးလံတဲ့ဝန္ထုတ္ကေန လြတ္သြားသလိုမ်ိဳးပဲ။ ေနာက္သုံးရက္မွာ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ စည္းစိမ္ရဲ႕ ဝဲဂယက္ကေန ေရွာင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း ပိုၿပီးျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆုေတာင္းတယ္။ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းနဲ႔အလုပ္လုပ္ဖို႔ကို ျငင္းဆန္ဖို႔ ကြၽန္မ အားတင္းလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ကြၽန္မကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ “အခု နင္က အစိုးရအေထာက္အပံ့နဲ႔ ေနေနတာ။ ဒါက နင့္အတြက္ မလုံေလာက္ဘူး။ ဒါက ငါသိတဲ့ နီနာမဟုတ္ပါဘူး” တဲ့။ ကြၽန္မက ေျပာတယ္။ “ဟုတ္တယ္။ ငါက အရင္ကလို နီနာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ငါလက္ခံခဲ့ၿပီး သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို နားလည္သြားတယ္။ ငါ့ေဝဒနာကေန ငါ့ကိုကယ္တင္တာက ဘုရားသခင္ပဲ။ အရင္က ငါ့ေရာဂါက ကုလို႔မရဘူးလို႔ ေဆး႐ုံကေျပာၿပီး ငါ့ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကတယ္။ စိတ္ၿငိမ္ေဆးေတြေသာက္တာေတာင္ ငါ့ေဝဒနာက သက္သာမသြားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တဲ့အခါမွာ ငါ့ေဝဒနာက ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိဘဲ သက္သာသြားတယ္။ ငါက ဘုရားအိမ္ေတာ္ကေန ထြက္ၿပီး ေလာကထဲ ျပန္လာရင္ ေဝဒနာနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရဦးမွာပဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆက္ၿပီး အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး” ေပါ့။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ “နင္နဲ႔ တြဲဖက္လုပ္ဖို႔ တျခားတစ္ေယာက္ကို ရွာႏိုင္ပါတယ္။ နင္ အကူအညီလိုရင္ ငါ အႀကံနည္းနည္းေပးႏိုင္ပါတယ္” ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက ကြၽန္မဆီ သုံးေလးခါလာတယ္။ ကြၽန္မကို ဆြဲေဆာင္လို႔မရမွန္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့မွ မလာေတာ့ဘူး။

အခု အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တယ္။ လြတ္လပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္ခႏၶာက ေဝဒနာက ၆၀၊ ၇၀ ရာႏႈန္းေလာက္အထိေလ်ာ့သြားတယ္။ အခု လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ႏိုင္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးဆုံးက အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ပိုက္ဆံရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းခံရတာကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္ၿပီး ကြၽန္မအသက္တာရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းေပးတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သိတာ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္တာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တာက အသက္တာမွာ အဓိပၸာယ္အရွိဆုံး၊ တန္ဖိုးအရွိဆုံးအရာပဲဆိုတာ ကြၽန္မအခု နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မေရာဂါက ကြၽန္မကို အမ်ားႀကီးနာက်င္ေစေပမဲ့ ဒါက ကြၽန္မအတြက္ ေကာင္းခ်ီးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါက ဘုရားဆီကို ျပန္လာၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရဖို႔ ကြၽန္မကို အခြင့္အေရးေပးတယ္။ ဒါက ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္နဲ႔မွ ဝယ္လို႔မရတဲ့အရာပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။