လီက်စ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ

ဆင္းရဲၿပီး ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ေက်းလက္မိသားစုမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေမြးခဲ့တယ္။ ကေလးဘဝမွာေတာင္၊ ေနာင္မွာ ေက်ာင္းေကာင္းတက္ႏိုင္ၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့ဘဝရႏိုင္ေအာင္ စာႀကိဳးစားေလ့လာဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥေတြက ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္း ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို ကြၽန္ေတာ္ သုံးႏွစ္ဆက္တိုက္ က်ခဲ့တယ္။ ဒါကကြၽန္ေတာ့္ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္းကို မေရမရာျဖစ္ေစၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက၊ စိတ္ဖိစီးမႈအရမ္းမ်ားခဲ့ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ မ်ားခဲ့တယ္။ ေလးႏွစ္ေျမာက္မွပဲ၊ ရထားလမ္း အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းကို ေနာက္ဆုံးမွာ တက္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး၊ ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ မီးရထားဌာန႐ုံးမွာ စိတ္ခ်ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ရခဲ့တယ္။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ မတ္လမွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ ဇနီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တာဝန္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ၿပီးအသင္းေတာ္ အသက္တာမွာ ပါဝင္ခဲ့သလို၊ ေျခာက္လအၾကာမွာ၊ အသင္းေတာ္ကို ဦးေဆာင္ဖို႔ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ စုေဝးပြဲေတြနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခ်ိန္ပိုကုန္ေနခဲ့ေတာ့၊ အလုပ္မွာ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္တယ္။ စုေဝးပြဲေတြနဲ႔ လြဲတာကို ေရွာင္ဖို႔၊ တစ္လမွာ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခြင့္ယူခဲ့ရတာကိုး။ လစာေလ်ာ့တာအျပင္၊ လကုန္မွာ ေဘာနပ္စ္လည္း မရေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္သူေငွးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္၊ “ဒီအလုပ္ကို မင္းစလုပ္႐ုံပဲရွိေသးလို႔ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔လိုတယ္။ ခြင့္ကို အၿမဲေတာင္းရင္၊ ကိုယ့္လစာအမ်ားႀကီး ဆုံးရႈံးရသလို၊ ေဘာနပ္စ္လည္း မရေတာ့ဘူး။ အဲဒါ မိုက္မဲတာ မဟုတ္လား။ မင္းကို ငါ ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေပမဲ့၊ မင္းက အၿမဲ ခြင့္ယူေနတယ္၊ မင္းကို ရာထူးတို႔ဖို႔ ခက္မယ္”တဲ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ခြင့္ျပန္ေတာင္းတဲ့အခါ၊ ဒြိဟအရမ္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတယ္၊ “ဒီကသူေဌးက ငါ့အေပၚ သေဘာေကာင္းတယ္။ ငါ အၿမဲခြင့္ယူၿပီး၊ သူ႔ကို ငါ့အေပၚ အထင္အျမင္မေကာင္း ျဖစ္ေစရင္၊ ရာထူးတိုးခံရဖို႔ ခက္မွာပဲ။ ထပ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ခြင့္ယူလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ မဟုတ္ရင္ ငါ့သူေငွးက ငါ့ကို အားရမွာ မဟုတ္ဘူး”လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ စုေဝးပြဲေတြ မ သြားခဲ့ရင္၊ အသင္းေတာ္ အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေျခအေနအေၾကာင္း သိပ္သိမွာ မဟုတ္သလို အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းဒြိဟျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ အလုပ္မွာ ေနလိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ အႀကိမ္အေတာ္မ်ားခဲ့ေပမဲ့၊ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရမ္းအျပစ္ရွိသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။

တစ္ခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အထက္ေခါင္းေဆာင္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အစည္းအေဝးကို အသိေပးခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ စျငင္းခုံျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအလိုေတာ္ကိုရွာဖို႔ သူ႔ဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “လူတို႔အတြင္း၌ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္းတြင္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ထိုအမႈသည္ လူအခ်င္းခ်င္းၾကားရွိ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံမႈမ်ား ျဖစ္သည့္ပုံ ေပၚ၏။ လူ႔စီစဥ္မႈမ်ားမွ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ ၾကားဝင္ျပဳလုပ္မႈမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အလား ထင္ရ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ လုပ္ေဆာင္မႈ အဆင့္တိုင္း၊ ျဖစ္ပ်က္မႈတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ စာတန္ျပဳလုပ္သည့္ အေလာင္းအစားမ်ားျဖစ္ၿပီး လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ေယာဘ စမ္းသပ္ခံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ- ေနာက္ကြယ္မွာက စာတန္က ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေလာင္းအစား လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဘအေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာက လူသားတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈျဖစ္ၿပီး လူသားတို႔၏ ၾကားဝင္လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အတြင္းမွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည့္ စာတန္၏ အေလာင္းအစားရွိသည္။ ဤအရာ၏ေနာက္ကြယ္မွာ အားလုံးက တိုက္ပြဲပင္။...လူတို႔လုပ္သမွ် အားလုံးမွာ သူတို႔၏ အားထုတ္မႈထဲ ေပးဆပ္မႈ တစ္ခုလုပ္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ အမွန္တကယ္ ဒုကၡခံစားရျခင္း မပါဝင္ဘဲ၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္မေက်နပ္ေစႏိုင္ေပ။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစျခင္းႏွင့္ နီးေတာင္ မနီးစပ္ေပ။ သူတို႔က အႏွစ္သာရမပါသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားကို စကားေၾကာရွည္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအႏွစ္သာရမရွိသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားက ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစႏိုင္ပါသလား။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ စာတန္တို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ နယ္ပယ္ထဲ တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနစဥ္မွာ သင္က ဘုရားသခင္ကို မည္ကဲ့သို႔ စိတ္ေက်နပ္မႈ ေပးသင့္သနည္း။ သူ႔အတြက္ သင္၏ သက္ေသခံျခင္းမွာ မည္ကဲ့သို႔ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္သင့္သနည္း။ သင့္ထံ ျဖစ္ပ်က္သည့္ အရာတိုင္းက ႀကီးမားေသာ စမ္းသပ္မႈျဖစ္ၿပီး သက္ေသခံဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို သင္သိသင့္သည္။ အျပင္ပန္းမွဆိုလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ အေရးမပါဟု ထင္စရာရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ဤအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္သလား၊ မခ်စ္သလားဆိုသည္ကို ဤအရာမ်ားက ျပေနသည္။ သင္က ခ်စ္သည္ဆိုလွ်င္ သူ႔အတြက္ သင္၏သက္ေသခံမႈမွာ ခိုင္ၿမဲစြာ ရပ္တည္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး၊ သင္က သူ႔အေပၚခ်စ္ျခင္းကို လက္ေတြ႕ မက်င့္သုံးဘူးဆိုလွ်င္ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕ မက်င့္သုံးသည့္သူ၊ သင္သည္ သမၼာတရား မပါဝင္သည့္သူ၊ အသက္ မပါဝင္သည့္သူ၊ တန္ဖိုးမရွိသူ တစ္ေယာက္ ဆိုသည္ကို ျပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္) အေပၚယံမွာ၊ ေန႔တိုင္း လူေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္ဆံေနေပမဲ့၊ ဒါရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ စာတန္က ဘုရားနဲ႔ အေလာင္းအစားရွိၿပီး၊ ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔လိုမွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ေတြ႕ရတယ္။ စမ္းသပ္မႈ ေယာဘဆီ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ၊ သူ႔ႂကြယ္ဝမႈအားလုံး ညတြင္းခ်င္း ဆုံးရႈံးခဲ့ရၿပီး၊ အျပင္ပန္းမွာ ဒါဟာ ဓားျပေတြက သူ႔ရဲ႕ ဥစၥာပစၥည္းကို ခိုးယူတာျဖစ္ေပမဲ့၊ အဲဒီေနာက္ကြယ္မွာ စာတန္ရဲ႕ စုံစမ္းေႏွာင့္ယွက္ျခင္း ရွိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေယာဘက သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္ခ်ိန္မွာ၊ စာတန္က အရွက္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အစည္းအေဝး အခ်ိန္ဝိေရာဓိျဖစ္တာက တကယ္‌ေတာ့ ဝိညာဥ္ေရးရာတိုက္ပြဲပဲ။ အျပင္ပန္းမွာ၊ သူေငွးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ရာထူးတိုးေပးခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဒါရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ စာတန္ရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္မႈ ရွိခဲ့တယ္။ စာတန္က အလုပ္နဲ႔ ေငြရွာတာကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသြးေဆာင္ဖို႔ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အခြင့္အလမ္းကို သုံးေနခဲ့တာပဲ။ ဘုရားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ပုံမွန္ ဆက္ဆံေရးကို သူက ဖ်က္ဆီးၿပီး၊ ေတြ႕ဆုံဖို႔၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိေအာင္ ဘုရားနဲ႔ ေဝးေစခ်င္ခဲ့တာပဲ။ ဒီမွာ၊ စာတန္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါကိုေတြးရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “စာတန္ရဲ႕ လွည္ကြက္ေတြ အလွည့္စားမခံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အစည္းအေဝးတက္မယ္၊ ကိုယ္ေတာ့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မိတ္သဟာယျပဳမယ္၊ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ပုံမွန္ ဆက္ဆံေရး ထိန္းသိမ္းၿပီး၊ စာတန္ရဲ႕ အႀကံအစည္ေတြ ေအာင္ျမင္ခြင့္ လုံးဝ မေပးဘူး”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း သူေဌးဆီမွာ ခြင့္ယူၿပီး လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္ အစည္းအေဝးတက္ဖို႔ သတၱိရွိလာတယ္။

ဒါေပမဲ့ အသင္းေတာ္အလုပ္က မ်ားသထက္ မ်ားေနတာနဲ႔အမွ် ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စီစဥ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မွ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခ်င္ရင္၊ ခြင့္ယူမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရၿပီး၊ အဲဒါကို အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ အသင္းေတာ္ အလုပ္ မေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ အလုပ္ထြက္လိုက္သင့္တယ္လို႔ ေတြးမိေပမဲ့၊ အလုပ္ထြက္ရင္၊ အနာဂတ္ေကာင္း ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ နည္းလမ္း မရွိမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ျဖစ္လို႔ ထြက္ဖို႔ ဝန္ေလးခဲ့သလို၊ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးမွာ အၿမဲ တိုက္ပြဲတစ္သီတစ္တန္း ရွိေနသလိုပဲ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့၊ အလုပ္ထြက္ခ်င္တယ္လို႔ ဇနီးကို ေျပာၿပီး၊ ကိုယ့္အေတြးကို ေဝမွ်ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ “ဒီအလုပ္ကို ငါ မစြန႔္ရက္ဘူး။ ဒီအလုပ္ရဖို႔ ႏွစ္အမ်ားႀကီး ငါ ႀကိဳးစားေလ့လာခဲ့ရသလို၊ လစာလည္း ျမင့္တယ္။ ငါ ထြက္လိုက္ရင္၊ ငါ့အမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အတန္းေဖာ္ေတြက ငါ့ကို ဘာမ်ားထင္ၾကမလဲ။ ငါ့မိဘေတြ သိသြားရင္ ေဒါသထြက္ၾကမွာ။ ဒါ့အျပင္ အလုပ္ထြက္ရင္၊ ေနာင္မွာ အိမ္ဝယ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္သလို၊ က်န္တဲ့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဆင္းရဲသြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အမ်ားႀကီး ဖတ္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္သြားၿပီ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ေ႐ြးခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈေနတာ မဟုတ္လား”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာနားေထာင္ၿပီးေတာ့၊ မိန္းမက ဘုရားဆီ ပိုဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈ လုပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီညမွာ၊ လူးလွိမ့္ၿပီး အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ဖတ္ရတယ္။ “မည္သူသည္ ငါ့အတြက္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အမွန္တကယ္ ျပည့္ဝစြာ အသုံးခံကာ သူတို႔၏ အရာအားလုံးကို ငါ့အတြက္ ဆက္ကပ္ႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔ အားလုံးသည္ စိတ္မပါ့တပါျဖစ္ေနၾကၿပီး သင္တို႔၏ အေတြးမ်ားသည္ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ကာ အိမ္၊ အျပင္ေလာက၊ အစားအစာႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားအေၾကာင္း ေတြးေနၾကသည္။ သင္သည္ ငါ့အေရွ႕ ဤေနရာတြင္ ရွိေနၿပီး ငါ့အတြက္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲတြင္မူ သင္သည္ အိမ္ရွိ သင္၏ ဇနီးသည္၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ မိဘမ်ားအေၾကာင္းကို ေတြး၍ေနေသးသည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ သင္၏ ဥစၥာျဖစ္သေလာ။ ၎တို႔ကို ငါ၏ လက္ထဲသို႔ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ မအပ္ႏွံသနည္း။ ငါ့ကို သင္အလုံအေလာက္ မယုံၾကည္သေလာ။ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ငါသည္ သင့္အတြက္ မဆီေလ်ာ္ေသာ စီစဥ္ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို ျပဳလိမ့္မည္ဟူ၍ သင္စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သေလာ။ သင္သည္ သင္၏ဇာတိပကတိ မိသားစုကို အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲတေစ စိုးရိမ္ပူပန္သနည္း။ သင္သည္ သင္ခ်စ္ရသူမ်ားကို အၿမဲေအာက္ေမ့ေနသည္။ ငါသည္ သင္၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ က်ိန္းေသေနရာတစ္ခု ရွိသေလာ။ ငါ့ကို သင့္အထဲ၌ အုပ္စိုးမႈရွိရန္ႏွင့္ သင္၏ ျဖစ္တည္ျခင္းအလုံးစုံထဲတြင္ ေနရာယူရန္ ငါ့ကို ခြင့္ျပဳသည့္အေၾကာင္း သင္ေျပာဆဲျဖစ္သည္၊ ဤအရာအားလုံးမွာ လွည့္စားေသာ မုသားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ထဲမွ မည္မွ်သည္ သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ အသင္းေတာ္ထံ ကတိခံၾကသနည္း။ ထို႔အျပင္ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ မေတြးဘဲ ယခုကာလ၏ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ ဤအေၾကာင္းကို အလြန္ ေသခ်ာစြာ စဥ္းစားေလာ့။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၅၉)) လူေတြက ဘုရားကို စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း မရွိတဲ့အခါ၊ သူတို႔ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာကို ဘုရားလက္ထဲ မထားရဲၾကဘူးလို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ ကိစၥေတြကို ဘုရားက ေကာင္းေကာင္း မစီစဥ္မွာ ေၾကာက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဇာတိပကတိအတြက္ အၿမဲစိုးရိမ္ၿပီး စီစဥ္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြက ဘုရားအတြက္ သူတို႔စိတ္ႏွလုံးမွာ ေနရာမရွိၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း မရွိခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ အလုပ္ထြက္ရင္၊ ေငြေၾကး အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အၿမဲ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း ေသးငယ္လြန္းခဲ့တယ္။ အရာရာအေပၚ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တကယ္ သိနားလည္မႈ နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့ဘူး။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့တာကို ေတြးမိတယ္။ “မိုဃ္းေကာင္းကင္၌ က်င္လည္ေသာ ငွက္မ်ားကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၾကေလာ့။ ထိုငွက္တို႔သည္ မ်ိဳးေစ့ကို မစိုက္မႀကဲ၊ စပါးကိုမရိတ္၊ က်ီ၌မစုမသြင္း။ သို႔ေသာ္လည္း ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္ သူတို႔ကို ေကြၽးေမြးေတာ္မူ၏။ ထိုငွက္တို႔ထက္ သင္တို႔သည္ အလြန္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆:၂၆) “ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားေတာ္ကို ေရွ႕ဦးစြာရွာၾကေလာ့။ ေနာက္မွ ထိုအရာ မ်ားကို ထပ္၍ေပးေတာ္မူလတံ့။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆:၃၃) ဒီက်မ္းခ်က္ေတြကို မၾကာခဏ အာဂုံေဆာင္ၿပီး တျခားလူေတြကို တိုက္တြန္းဖို႔ သုံးခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္ဆီ ကိစၥေတြ တကယ္ျဖစ္လာေတာ့၊ ဘုရားကို စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားရင္းနဲ႔၊ လူတိုင္းရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိၿပီး ဘုရားက သင့္ေတာ္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ အၿမဲ လုပ္မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ သူ႔အတြက္ အစစ္အမွန္ အသုံးခံသူေတြကို သူ ႏွိပ္စက္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဘုရားက ကတိေပးခဲ့တယ္။ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အဲဒီယုံၾကည္ကိုးစားမႈ မရွိခဲ့တာလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ခ်င္ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ုံးကိုေရာက္ေတာ့၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ လစာတိုးၿပီး ေဘာနပ္စ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာေနၾကတယ္၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို စြန႔္ဖို႔ မလိုမလားျဖစ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စတြန႔္ဆုတ္လာတယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ေပးရမဲ့ အဖိုးအခရွိမွန္း ကြၽန္ေတာ္ သိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ထြက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေအာင္ျမင္ရာမွာ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

မၾကာခင္မွာ၊ ဘဝမွာရွိတဲ့ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္းေပၚ သုံးသပ္ေစတဲ့ လန႔္စရာေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ တစ္ညမွာ၊ တြဲေစာင့္၊ ရထားလမ္းႀကီးၾကပ္သူ၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ရထားတြဲေတြကို ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ေ႐ြ႕ေနတဲ့ ရထားရဲ႕ ေလွကားမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရပ္ေနတာ။ ယာဥ္ကို ခ်ိတ္ဆက္ရာမွာ တြဲေစာင့္ကို ၫႊန္ၾကားဖို႔ စကားေျပာစက္ကို သုံးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ရထားက ေ႐ြ႕တာ အရမ္းျမန္တယ္။ အလုပ္ရဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရ၊ ခ်ိတ္ဆက္မဲ့ ရထားတြဲနဲ႔ ဆယ္တြဲေလာက္ အကြာအေဝးမွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အရွိန္ေလွ်ာ့ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တြဲေစာင့္က အရွိန္မေလွ်ာ့ခဲ့သလို၊ ရထားက ရထားသံလမ္းေပၚ ရပ္ထားတဲ့ ရထားတြဲကို ဝင္တိုက္ေတာ့မွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ ကူကယ္ရာမဲ့ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေ႐ြ႕တာ အရမ္းျမန္လြန္းလို႔ တြဲကေန ကြၽန္ေတာ္ ခုန္မထြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ရွိေနတဲ့ ရထားတြဲထဲကို ေလွကားကေန ခုန္ဝင္လိုက္ဖို႔ပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္၊ လြင့္ထြက္မသြားေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ရထားတြဲေဘးကို ဖက္တြယ္မိၿပီး၊ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ဆီ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာ္ေခၚမိခဲ့တယ္။ က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံနဲ႔ ရထားက ရထားတြဲကို တိုက္မိတယ္။ တြဲဖက္တြဲေစာင့္ရဲ႕ လက္ေမာင္းက်ိဳးသြားၿပီး၊ ညတြင္းခ်င္း ကုသဖို႔အတြက္ ေဆး႐ုံကို အေျပးသြားခဲ့ရတယ္။ ေၾကာက္လန႔္ခဲ့ရေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မထိခိုက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြးေလ၊ အဲဒီညက ေၾကာက္စရာေကာင္းေလ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မီးရထားလမ္းလႊဲတဲ့လုပ္ငန္းမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မေတာ္တဆမႈ ျဖစ္ၾကမွန္း ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ သူတို႔လက္ေမာင္းေတြ က်ိဳးေၾကၿပီး၊ တခ်ိဳ႕က ေျခေထာက္ေတြ က်ိဳးေၾကၾကရတယ္။ အႏၲရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရာမွာ၊ စိတ္ခ်ရတဲ့ အလုပ္က ေဘးကင္းေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္မွန္း၊ ကိုယ့္ဘဝကို မကာကြယ္ေပးႏိုင္မွန္း ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဒီမေတာ္တဆျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေငြေနာက္လိုက္တာက ခဏတာ ဇာတိေပ်ာ္႐ႊင္မႈပဲ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္မွန္း ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္၊ ကြယ္ကာမႈ ဆုံးရႈံးၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အသက္ ဆုံးရႈံးတာထက္ ဘာကမွ ပိုဝမ္းနည္းစရာမေကာင္းႏိုင္ဘူး။ ေငြရွာဖို႔ ကိုယ့္အသက္ဆုံးရႈံးရင္၊ အလုပ္ေကာင္းက ဘာအဓိပၸာယ္ရွိလို႔လဲ။ အလုပ္က ကိုယ့္တာဝန္ကို တားဆီးခြင့္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ဖို႔၊ အရာရာကို ဘုရားဆီ ေပးအပ္ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “ပုံမွန္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ဖို႔ အားထုတ္သည့္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ဘုရားသခင္၏ လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ သင္တို႔၏ စစ္မွန္ေသာ အနာဂတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆုံးစြန္ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် သင္တို႔ထက္ သာ၍ေကာင္းခ်ီးမခံစားရေပ။ ဤအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါေျပာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ေသာ သူတို႔သည္ ဇာတိပကတိအတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး စာတန္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏အလိုကို လုပ္ေဆာင္ရန္ အသက္ရွင္ၾကေပသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔၏ အသက္တာမ်ားသည္ အဆုံးစြန္ အဓိပၸာယ္ရွိသည္ဟု ငါ ေျပာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ ဤလူအုပ္စုသည္သာ အဆုံးစြန္အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာကို ရွင္သန္ႏိုင္သည္။ ကမာၻေျမေပၚရွိ အျခားမည္သူမွ် ထိုသို႔ေသာ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ ရွိသည့္ အသက္တာတစ္ခုကို အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အသစ္ဆုံးေသာအမႈကို သိၿပီး သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ လိုက္ေလာ့) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အရမ္းတို႔ထိစရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ မွန္တယ္။ ဘုရားကို အစစ္အမွန္ ခ်စ္သူေတြက ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အခြင့္အလမ္း ဒါမွမဟုတ္ ဇာတိေပ်ာ္႐ႊင္မႈအတြက္ အသက္မရွိဘူး၊ ဘုရားအတြက္ အသက္ရွင္ၾကတယ္။ ဘုရားအတြက္ပဲ အသက္ရွင္တာက အက်ိဳးနပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝပဲ။ ဘုရားရဲ႕ ႀကိဳတင္စီမံမႈနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ႕ အသံကိုၾကား၊ သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို နားလည္ၿပီး တာဝန္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရွိေလာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့တယ္။ ဒါသိပ္ေကာင္းတဲ့အရာပဲ။ ကိုယ္ပိုင္ ေလာကအေသးေလးထဲမွာ အသက္ရွင္ၿပီး ေငြနဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳေပ်ာ္႐ႊင္မႈေနာက္လိုက္တာကို ရပ္မွျဖစ္မယ္။ ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံၿပီး အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သင့္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို ဆာေလာင္ကာ ငတ္မြတ္ၿပီး ၎တို႔အား ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ သင့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ သနားစရာေကာင္းၿပီး၊ ဆင္းရဲမြဲေတကာ ဘုရားတရား႐ိုေသကိုင္းရႈိင္းေသာ ဘာသာေရး ယုံၾကည္သူမ်ားကို သင္ ျမင္ဖူး ႀကဳံဖူးထားသည့္အရာကို မည္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္းမည္နည္း။ မည္သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးမ်ားက ၎တို႔အား ထိန္းေက်ာင္းေပးရန္အတြက္ သင့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသနည္း။ သင္ စိတ္ကူးၾကည့္ႏိုင္သေလာ။ သင္ ထမ္းထားရသည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ား၊ သင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ႏွင့္ သင္၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို သင္သိရွိသေလာ။ သမိုင္းတြင္သည့္ တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ သင္၏အသိစိတ္ ဘယ္မွာနည္း။ ေနာင္လာမည့္ေခတ္တြင္ သခင္အျဖစ္ သင္ မည္သို႔ ျပည့္ျပည့္ဝဝ အေစခံမည္နည္း။ သခင္ျဖစ္ျခင္း၏ ခိုင္မာေသာအသိစိတ္တစ္ခု သင္၌ ရွိသေလာ။ အရာခပ္သိမ္းတို႔၏ သခင္ကို သင္ မည္သို႔ ရွင္းျပမည္နည္း။ ယင္းသည္ အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါအားလုံးႏွင့္ ကမာၻေလာကထဲရွိ ႐ုပ္ဝတၳဳအရာအားလုံး၏ သခင္ အမွန္တကယ္ ဟုတ္သေလာ။ အမႈ၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ တိုးတက္မႈအတြက္ သင္၌ မည္သည့္အစီအစဥ္မ်ား ရွိသနည္း။ သင့္ကို ၎တို႔၏ သိုးထိန္းအျဖစ္ လူမည္မွ်က ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသနည္း။ သင္၏အလုပ္တာဝန္သည္ ႀကီးေလးေသာအရာတစ္ခုေလာ။ ၎တို႔သည္- လမ္း အဘယ္မွာ ရွိသနည္းဟု အေမွာင္ထဲတြင္ ျမည္တမ္းလ်က္- ဆင္းရဲ မြဲေတၾကသည္၊ သနားဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္၊ မ်က္စိကန္းၾကၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကေပသည္။ ဥကၠာပ်ံကဲ့သို႔ ႐ုတ္တရက္ သက္ဆင္းၿပီး လူကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ထားသည့္ အေမွာင္ထု၏အင္အားမ်ားကို ၿဖိဳခြင္းဖို႔ အလင္းကို ၎တို႔ တမ္းတေလစြ။ ၎တို႔ စိုးရိမ္တႀကီး ေမွ်ာ္လင့္သည့္ အရာႏွင့္ ဤအရာအတြက္ ေန႔ေရာညပါ ၎တို႔ ေအာက္ေမ့တမ္းတၾကပုံ အဆုံးစြန္အတိုင္းအတာကို မည္သူသိႏိုင္သနည္း။ အလင္းေရာင္ ျဖတ္သန္းလင္းလက္သည့္ ေန႔တြင္ပင္၊ အလြန္အမင္း ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားေနရေသာ ဤလူတို႔သည္ လြတ္ေျမာက္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘဲ၊ ေမွာင္မိုက္ေသာ အက်ဥ္းတိုက္တစ္ခုထဲတြင္ အက်ဥ္းက်ခံရလ်က္ ရွိေနၾက၏။ မည္သည့္အခါတြင္ ၎တို႔ မငိုေတာ့ဘဲေနမည္နည္း။ မည္သည့္အခါတြင္မွ် အနားေပးျခင္းမခံခဲ့ရေသာ ဤႏုနယ္ေသာ ဝိညာဥ္မ်ား၏ ကံအေၾကာင္းမလွသည့္ျဖစ္ရပ္မွာ ဆိုး႐ြားလွၿပီး ရက္စက္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေအးစက္ေသာ သမိုင္းတို႔ျဖင့္ ဤအေျခအေနတြင္ ၎တို႔ ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရသည္မွာ ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ျမည္တမ္းျခင္းအသံကို မည္သူ ၾကားဖူးသနည္း။ ၎တို႔၏ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ေသာ အေျခအေနကို မည္သူ မ်က္ျမင္ေတြ႕ဖူးသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မည္မွ် ဝမ္းနည္းေၾကကြဲၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္သည္ကို သင္ေတြးမိဖူးသေလာ။ သူကိုယ္တိုင္၏ လက္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ အျပစ္မဲ့လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ထိုသို႔ေသာ ညႇဥ္းဆဲမႈ ခံစားေနရသည္ကို သူ မည္သို႔ ျမင္ရက္ႏိုင္မည္နည္း။ တကယ္တမ္းမူ၊ လူသားမ်ားသည္ အဆိပ္ခတ္ခံထားရသည့္ သားေကာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။ လူသားသည္ ဤေန႔အထိ ရွင္က်န္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆိုးယုတ္သူတစ္ဦး၏ အဆိပ္ခတ္ခံထားရသည္ကို မည္သူ သိခဲ့လိမ့္မည္နည္း။ သင္သည္ သားေကာင္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္ကို သင္ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီေလာ။ သင္သည္ ဤအသက္ရွင္က်န္ရစ္သူမ်ားကို ကယ္တင္ဖို႔ သင္၏ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုလားလ်က္ မရွိသေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူကိုယ္တိုင္၏ ေသြးသားသဖြယ္ ခ်စ္ခင္သည့္ ဘုရားသခင္ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္ သင္၏ အားအင္ဟူသမွ်ကို ဆက္ကပ္ဖို႔ သင္ လိုလားျခင္း မရွိသေလာ။ ေနာက္ဆုံး စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ပါက၊ သင္၏ ထူးျခားေသာ အသက္တာကို အသက္ရွင္ရန္ ဘုရားသခင္၏အသုံးျပဳခံရျခင္းကို သင္မည္သို႔ အဓိပၸာယ္ ေကာက္မည္နည္း။ သင္သည္ ဘုရားတရားကိုင္းရႈိင္းေသာ ဘုရားသခင္ကို အေစခံသည့္ လူတစ္ဦး၏ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ အသက္တာကို အသက္ရွင္ဖို႔ သႏၷိဌာန္ႏွင့္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈတို႔ အမွန္တကယ္ ရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏အနာဂတ္တာဝန္ကို မည္သို႔ အာ႐ုံစိုက္၍ လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ခံစားရတယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ ပူပန္မႈအျပင္၊ လူေတြကိုကယ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ အေရးေပၚဆႏၵေတြကိုေပါ့။ အခု၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွိၾကၿပီး ကပ္ေဘးေတြ တိုးေနတယ္။ လူေတြကို စာတန္ရဲ႕ အုပ္စိုးမႈကေန ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားက သမၼာတရား ေဖာ္ျပၿပီး၊ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းအမႈကို လုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အသံေတာ္ကို ၾကားၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒါက ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ေပၚထြန္းျခင္းကို တမ္းတသူအမ်ားႀကီးက သခင့္ကို မႀကိဳဆိုရေသးဘူး၊ ဘာသာေရး ေလာကထဲက အႏၲိခရစ္ သင္းအုပ္ေတြနဲ႔ အႀကီးအကဲေတြရဲ႕ လွည့္ျဖား၊ ထိန္းခ်ဳပ္တာ ခံေနရတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ အသံကိုၾကားၿပီး သခင့္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔ နည္းလမ္းမရွိဘူး။ လူတိုင္းက ကိုယ့္ေလာက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့ရင္၊ ဇာတိ သက္သာမႈကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး၊ ဧဝံေဂလိကို မေဟာ၊ ဘုရားကို သက္ေသမခံၾကရင္၊ ကပ္ေဘးႀကီးေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ၊ အဲဒီထဲကို သူတို႔ က်ေရာက္ၿပီး အျပစ္ေပးခံရၾကမွာပဲ။ ဘာကမွ ဘုရားအတြက္ ပိုစိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္၊ လိုက္စားသင့္တာကို နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ကို လက္လြတ္ဖို႔၊ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ဘုရားအတြက္ အသုံးခံဖို႔ ပိုင္းျဖတ္ခဲ့တယ္။ ႏႈတ္ထြက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ၊ ရထားဘူတာ႐ုံ လက္ေထာက္ ဒါ႐ိုက္တာက လက္ေဆာင္ေတြ ဘယ္လိုေပးရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘယ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေစမယ္ဆိုတာ သင္ေပးဖို႔ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာတယ္။ အရာရာကို သူ ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုတစိုက္ ရွင္းျပေပးခဲ့တယ္။ လူတိုင္းမွာ ရာထူးတိုးဖို႔ အခြင့္အေရး မရွိသလို၊ ကြၽန္ေတာ့္ လခေတြက အရမ္းတက္သြားမွာ။ နည္းနည္း ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့ေနာက္၊ အလုပ္ကို လက္လႊတ္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္က ထပ္ယိမ္းယိုင္လာတယ္။ အဲဒီေနာက္ မၾကာခင္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးကို လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့တဲ့ လန႔္စရာ တျခားကိစၥတစ္ခုကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႔၊ ေန႔အဆိုင္းမွာ၊ ကုန္တင္ရထားတစ္စင္းက ဘူတာ႐ုံကို ဝင္ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဆက္ျပတ္ၿပီး ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ လိုခဲ့တယ္။ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ဘရိတ္ေျခနင္းေတြကို ဘီးေတြေအာက္မွာ ထားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ရွိတယ္။ ေန႔လယ္စာစားၿပီးတဲ့ေနာက္ ရထားစမေ႐ႊ႕ခင္ အဲဒီဘရိတ္ေျခနင္းေတြကို ျဖဳတ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ စပယ္ယာက စေမာင္းလာတယ္၊ ဘရိတ္ေျခနင္းေတြကို ဘီးေတြက လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲသြားခဲ့တယ္။ ခလုတ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခါနီးမွာ သူက သတိျပဳမိၿပီး ရထားကို အခ်ိန္မီရပ္လိုက္တယ္။ အဲဒါက ရထားလမ္းေခ်ာ္တာ၊ လွိမ့္လွန္သြားႏိုင္တာကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈမရွိဘဲနဲ႔၊ ရထားလမ္းေခ်ာ္သြားရင္၊ လွိန႔္လွန္သြားရင္၊ အက်ိဳးဆက္ေတြက စိတ္ကူးလို႔မရႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ လန႔္သြားၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး ဘာလို႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲလို႔ မေမးဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ အလုပ္က တာဝန္အတြက္ အဟန႔္အတား ျဖစ္လာခဲ့မွန္း သိခဲ့တယ္။ အဲဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အရမ္း ထိခိုက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေငြနဲ႔ ဇာတိအေပ်ာ္အပါးကို ေလာဘတက္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါေတြကို လုံးဝ လက္လႊတ္ဖို႔ လိုလားမေနခဲ့သလို၊ ဘုရားကို မၾကာခဏ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒါေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ဘုရားကို လွည့္ျဖားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးမိတယ္။ “သင္တို႔သည္ ငါ့ထံမွ အဆုံးမရွိေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို ရရွိၿပီးျဖစ္ကာ၊ ေကာင္းကင္မွ အဆုံးမရွိေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို သင္တို႔ ျမင္ၾကရၿပီး ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္၏ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားကိုပင္ သင္တို႔အား ငါ ျပသၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ငါသည္ သင္တို႔ကို ေလာင္ၿမိဳက္ေစျခင္း မျပဳရက္ေပ။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ၊ သင္တို႔သည္ အတုံ႔အလွည့္အေနျဖင့္ ငါ့ကို မည္မွ် ေပးၿပီးၾကၿပီနည္း။ ငါ့ကို သင္တို႔ မည္မွ်ေပးဖို႔ လိုလားၾကသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔အားလုံးသည္ အက်င့္စ႐ိုက္ အလြန္ ယုတ္ညံ့ၾကသည္တကား) အျပင္ပန္းအေနနဲ႔၊ ျဖစ္တာက ေကာင္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘုရားရဲ႕ေမတၱာနဲ႔ သတိေပးခ်က္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရား အမ်ားႀကီးကို ဘုရားက ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး၊ လူေတြရဲ႕ ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ေတြကို ရွင္းရွင္းႀကီး ရွင္းျပၿပီးၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ဆႏၵကိုပဲ သူ နားလည္ေစခ်င္တယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စား၊ အဖန္ဆင္းခံရဲ႕ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေခါင္းမာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ေပၚ မွီခိုျခင္းနဲ႔ ရွင္သန္ၿပီး၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘဝကို အသက္ရွင္ႏိုင္တယ္လို႔ အၿမဲေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔၊ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မလိုမလားျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလန႔္စရာ အျဖစ္အပ်က္ႏွစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္ကို လုံးဝ ႏိုးထေစခဲ့တယ္။ ကပ္ေဘးကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ၊ ဘယ္ေငြပမာဏကမွ ကိုယ့္အသက္ကို မကယ္တင္ႏိုင္ဘူး။ သခင္ေယရႈ ဒီလိုေျပာခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။ “သင္တို႔တြင္ အၾကင္သူသည္ မိမိ၌ရွိသမွ်ကို မစြန္႔ဘဲေန၏။ ထိုသူသည္ ငါ့တပည့္မျဖစ္ႏိုင္ ရာ။” (ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ ၁၄:၃၃) သခင္ေယရႈ စကားေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ခုမွပဲ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ နားလည္သြားခဲ့တယ္။ ေငြနဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားခ်ိန္မွာ ဒီအရာေတြက ႏွလုံးသားကို ေနရာယူၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဘုရားကို တကယ္ ခ်စ္ၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔၊ ဘုရားအတြက္ အသုံးခံၿပီး၊ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြက ဇာတိနဲ႔ ေလာကကို မက္ေမာတုန္းပဲျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားေနာက္လိုက္ေတြျဖစ္ဖို႔ မတန္ဘူး။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ မနာခံဖို႔၊ စိတ္ပ်က္ေစဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ့ဘူး။ ကိစၥေတြေပၚ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကိုေျပာင္းရမယ္၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံရမယ္။ ဘုရားေနာက္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ လိုက္ၿပီး သူ႔ေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ ႏႈတ္ထြက္ခ်င္တယ္လို႔ ကိုယ့္သူေငွးကို ေျပာၿပီး၊ အလုပ္သမားစာခ်ဳပ္ကို အၿပီးသတ္ဖို႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကို လုပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားတယ္။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ကေန ပ်ံထြက္သြားတဲ့ ငွက္လို ခံစားရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ခြင့္ယူဖို႔ စိုးရိမ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ အလုပ္ထိခိုက္လို႔ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုေ႐ြးခ်ယ္မႈလုပ္မိတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္။

အလုပ္ထြက္တာၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖက အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာေတြ႕ၿပီး ေျပာတယ္၊ “မင္းကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ ငါ အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။ မင္းေက်ာင္းတက္ဖို႔ ေငြေခ်းခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အလုပ္ေကာင္းရၿပီး ခုေတာ့ အဲဒါကို မလိုခ်င္ဘူးေပါ့။ ဘာကိုေတြးေနတာလဲ။ ရထားလမ္းဌာနအလုပ္က အလုပ္ေကာင္းပဲ။ ဘုရားကို ယုံခ်င္ယုံ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုလုပ္ အလုပ္ကို ထြက္ႏိုင္ရတာလဲ။ ကိုယ့္အလုပ္မရွိဘဲနဲ႔၊ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ ရွင္သန္မွာလဲ။” ကြၽန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ ေဒါသထြက္ပုံကို ျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ေကာင္းရမယ္၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက လြတ္ၿပီး၊ ထူးခြၽန္တဲ့ ဘဝနဲ႔ အသက္ရွင္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စာေလ့လာဖို႔ မိဘေတြ ေငြစုခဲ့ပုံကို သတိရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မိဘေတြကို အထပ္ျမင့္မွာေနဖို႔ ေက်းလက္ကေန ၿမိဳ႕ကိုေခၚၿပီး၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘဝတစ္ခု ရွိေစခ်င္ခဲ့တာေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ေ႐ြးၿပီး ေငြနဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳေပ်ာ္႐ြင္မႈေနာက္ မလိုက္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို အေႂကြးတင္သလို ခံစားရတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ စကားေတြကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ ဘယ္လို ေျဖရမယ္မွန္း မသိခဲ့ဘူး။ မ်က္လုံးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလာၿပီး၊ သူ႔ကို မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ႏွလုံးမွာေတာ့၊ မွန္ကန္တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈလုပ္ခဲ့မွန္း သိခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ေပၚထြန္းၿပီး သူ႔အမႈေတာ္ကို ျပဳေနလို႔ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဒီေမွာင္မိုက္၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ ေလာကကေန ကယ္တင္ဖို႔ သမၼာတရားကို သူေဖာ္ျပၿပီး၊ ဒါက ကယ္တင္ခံရဖို႔နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲဝင္ေရာက္ဖို႔ တစ္ခုတည္း‌ေသာ နည္းလမ္းပဲ။ ဒါတစ္သက္မွာ တစ္ခါရတဲ့ အခြင့္အေရးပဲ။ ဇာတိသက္သာမႈကို မက္ေမာလို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ေလွ်ာ့ႏိုင္မွာလဲ။ အလုပ္ရဲ႕အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြကို သမၼာတရားလိုက္စားျခင္းနဲ႔ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းကေန ဘယ္လိုလုပ္ တားဆီးခြင့္ေပးႏိုင္မွာလဲ။ နာက်င္မႈနဲ႔၊ ဘုရားဆီ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းၿပီး၊ စိတ္ႏွလုံးကို ေႏွာင့္ယွက္မခံရေအာင္ ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ ဤကမာၻႀကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး၊ အသက္ကို သူအပ္ႏွင္းေပးခဲ့သည့္ သက္ရွိသတၱဝါျဖစ္ေသာ လူသားကို ထိုအထဲသို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လူသားသည္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိလာၿပီး တစ္ဦးတည္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ လူသားသည္ ဤ႐ုပ္ဝတၳဳကမာၻႀကီးကို စတင္ေတြ႕ျမင္သည့္အခ်ိန္မွစကာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံမႈ အတြင္းတြင္သာ တည္ေနရန္ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ ဇီဝအသက္သည္ သက္ရွိတစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္းကို အ႐ြယ္ေရာက္သူအျဖစ္ ႀကီးထြားလာရန္ ေတာက္ေလွ်ာက္ပံ့ပိုးေပးသည္။ ဤျဖစ္စဥ္အတြင္းတြင္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္၌ ႀကီးထြားေနသည္ဟု မည္သူမွ် မခံစားရၾကေပ၊ ယင္းအစား လူသားသည္ သူ႔မိဘ၏ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာသည့္ ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္တြင္ ႀကီးထြားလာၿပီး၊ သူ၏ႀကီးထြားမႈကို သူ႔အသက္၏ပင္ကိုအသိစိတ္က လမ္းျပေပးသည္ဟု ၎တို႔ယုံၾကည္ၾကသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ လူသားသည္ သူ႔အား အသက္ကို အပ္ႏွင္းေပးခဲ့ေသာသူကို မသိေသာေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုအသက္သည္ မည္သည့္အရပ္မွ လာသည္ကို မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ အသက္၏ပင္ကိုအသိစိတ္က အံ့ဖြယ္တို႔အား မည္ကဲ့သို႔ ဖန္တီးေပးသည္ကို သာ၍ပင္ မသိၾကေသာေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ လူသားသည္ အစားအစာမွာ အသက္ဆက္ရန္ အေျခခံျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဇြဲရွိျခင္းသည္ သူတည္ရွိေနျခင္း၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ႔စိတ္ထဲရွိ ယုံၾကည္မႈမ်ားသည္ သူဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ရန္ မွီခိုေနရသည့္ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္ဟုသာ သိရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေထာက္မမႈတို႔ကို လူသားသည္ လုံး၀ သတိမမူမိေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ ဘုရားသခင္အပ္ႏွင္းေပးထားေသာ အသက္ကို သူျဖဳန္းတီးပစ္သည္...ဘုရားသခင္က ေန႔ေရာညပါ ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဤလူသားတို႔အထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်ပင္ မိမိအသိႏွင့္မိမိ ဘုရားသခင္ကို မဝတ္ျပဳမကိုးကြယ္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သူေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားထားေသာ လူသားအေပၚ သူစီစဥ္ထား သည့္အတိုင္း ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ သူထိုသို႔ ျပဳလုပ္ရျခင္းမွာ တစ္ေန႔တြင္ လူသားသည္ သူ၏အိပ္မက္မွ ႏိုးထကာ ဘဝ၏တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္၊ ဘုရားသခင္က သူ႔ကိုေပးထားသည့္ အရာအားလုံးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ရသည့္ အဖိုးအခႏွင့္ လူသားအေနျဖင့္ သူ႔ထံျပန္လွည့္လာေစရန္ ဘုရားသခင္သည္ စိတ္ထက္သန္ေသာ ဂ႐ုစိုက္မႈျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ကို ႐ုတ္တရက္ နားလည္ေစရန္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔အသက္၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္) “သမၼာတရားအတြက္ ခက္ခဲမႈကို သင္ခံစားရမည္၊ သမၼာတရားထံ သင့္ကိုယ္သင္ ေပးအပ္ရမည္၊ သမၼာတရားအတြက္ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ျခင္းကို သင္ခံရမည္၊ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရားကို သင္ပိုမိုရရွိရန္အတြက္ ပို၍ပင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံရေပမည္။ ဤသည္မွာ သင္လုပ္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုဘဝ တစ္ခုအတြက္ သမၼာတရားကို သင္လက္မလႊတ္ရ၊ တဒဂၤေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အတြက္ သင့္ဘဝ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိကို အဆုံးရႈံးမခံရ။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းမြန္ေသာအရာအားလုံးကို သင္ ေလ့လာလိုက္စားသင့္ၿပီး၊ အသက္တာတြင္ ပိုမိုအဓိပၸာယ္ ရွိေသာ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ လိုက္စားသင့္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာက္တန္းက်သည့္ဘဝကို သင္ေနထိုင္ၿပီး မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုမွ် သင္ မလိုက္စားပါက၊ သင့္ဘဝကို သင္ ျဖဳန္းတီးသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာဘဝမွ မည္သည့္အရာကို သင္ ရရွိႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားတစ္ခုအတြက္ ဇာတိပကတိ၏ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈမ်ား အားလုံးကို သင္စြန႔္လႊတ္သင့္ၿပီး၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အနည္းငယ္အတြက္ သမၼာတရားအားလုံးကို မလႊင့္ပစ္သင့္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမာဓိ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္သိကၡာ မရွိေပ။ ၎တို႔၏ တည္ရွိျခင္းတြင္ အဓိပၸာယ္ မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဉာဏ္အလင္းေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ စာေလ့လာတာၿပီးစီးႏိုင္ေအာင္လို႔ ေခြၽတာ၊ စုေဆာင္းခဲ့တာ မိဘေတြျဖစ္လို႔ သူတို႔ေျပာတာ နားမေထာင္ဘဲ တာဝန္အတြက္ အလုပ္ကို စြန႔္ရင္၊ သူတို႔ကို အေႂကြးတင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အယူအဆက ရယ္စရာျဖစ္ၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ခဲ့တယ္။ ဘုရားကသာ လူ႔ဘဝရဲ႕ ရင္းျမစ္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘဝေတြအားလုံးက ဘုရားဆီက လာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ရွိသမွ်က ဘုရားရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးကေန လာတာ။ ဘုရားမရွိဘဲနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဘာမွရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အထိ မိဘေတြ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တာက ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအစဥ္ပဲ။ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ၿပီး သူ႔ေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ဘုရားစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ရင္၊ ကိုယ့္မွာ တည္ၿငိမ္တဲ့အလုပ္ရွိၿပီး မိသားစုနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘဝကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရင္ေတာင္၊ ဘာတန္ဖိုး၊ အဓိပၸာယ္မွ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီခဏတာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြက သမၼာတရားကို နားလည္ခြင့္ေပးၿပီး အသက္ကို ရခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္၊ ဘုရားအတြက္၊ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ပုန္ကန္ေနတာျဖစ္မွာ၊ ၿပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားရဖို႔၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး နာက်င္မႈ ျဖတ္သန္းရမယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သိကၡာနဲ႔ အသက္ရွင္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအခါမွပဲ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရႏိုင္မွာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒါကို ေတြးေလ၊ ပိုသန္မာေလလို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ ဘုရားရဲ႕ ေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔ အမႈေတာ္အေၾကာင္း အေဖ့ကို ထပ္သက္ေသခံၿပီး၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္မႈမရွိဘဲနဲ႔၊ လိုက္စားမႈအားလုံးက အႏွစ္မဲ့ၿပီး၊ ဘာတန္ဖိုး၊ အဓိပၸာယ္မွမရွိဘူးလို႔ သူ႔ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ အခု လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပရေအာင္ ကယ္တင္ရွင္ ႂကြလာၿပီျဖစ္သလို၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း၊ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္း၊ အျပစ္ကို စြန႔္ၿပီး ဘုရားဆီ တကယ္ေနာင္တရျခင္းအားျဖင့္ပဲ ကပ္ေဘးေတြမွာ ရွင္က်န္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ထဲကို ဝင္ႏိုင္တယ္။ ေလာကေနာက္လိုက္သူအားလုံးဟာ၊ သူတို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ဝတၳဳဘဝေတြ ဘယ္လိုပဲ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကပ္ေဘးေတြထဲ ပ်က္ဆီးဆုံးရႈံးၿပီး အျပစ္ေပးခံရမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ထြက္စာကို အေဖက လက္မခံေသးသလို၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ေဒါသနဲ႔ ထြက္သြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အေဖက အမ်ိဳးေတြကို လာေဖ်ာင္းဖ်ခိုင္းတယ္။ သူတို႔အားလုံးက ေျပာၾကတယ္။ ရထားလမ္းဌာန ရာထူးက ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန လက္ေဆာင္ေတြ၊ ေငြေတြနဲ႔ ဝယ္လို႔မရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တာ အလကားပဲတဲ့။ မိသားစုရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ေတြကို ၾကားေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ဘုရားအတြက္ စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးခံရာကေန ဟန႔္တားဖို႔ စာတန္က အမ်ိဳးေတြကို အသုံးျပဳေနမွန္း ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “သင္၏အတြင္း၌ ငါ၏သတၱိကို သင္ ပိုင္ဆိုင္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ မယုံၾကည္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ႀကဳံလွ်င္ မူရွိရမည္။ သို႔ေသာ္ ငါ့အတြက္ သင္သည္ မည္သည့္ အေမွာင္အင္အားစုကိုမွ်လည္း အေလွ်ာ့မေပးရ။ စုံလင္ေသာ လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ ငါ၏ဉာဏ္ပညာကို အမွီျပဳေလာ့။ စာတန္၏ မည္သည့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းကိုမွ် အျမစ္စြဲခြင့္ မေပးႏွင့္။ ငါ၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထားရွိရာတြင္ သင္၏ရွိသမွ်လုံ႔လစိုက္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ ငါသည္ သင့္ကို ႏွစ္သိမ့္ကာ သင့္ထံ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ယူေဆာင္လာေပးမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၀)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္စိတ္ခ်သြားၿပီး၊ မိသားစုကို ေျပာဖို႔ သတၱိရသြားတယ္။ “ဒီေခတ္မွာ၊ လူေတြက အထူးသျဖင့္ ေငြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အဆင့္အတန္းကို ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ဒီအရာေတြအတြက္၊ အလုအယက္ ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္၊ ေျခပုန္းခုတ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ၾကသလို၊ လင္နဲ႔မယားေတာင္ အခ်င္းခ်င္း လွည့္စားၿပီး သစၥာေဖာက္ၾကတယ္။ လူတိုင္း ဒီလိုအသက္ရွင္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္ၿပီး စိတ္ခ်ရတဲ့ အလုပ္ေတြ ရွာေတြ႕ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳဘဝေတြ ရွိရင္ေတာင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔ တကယ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။” အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု က်ေရာက္လိမ့္မည္။ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ ေနရာအားလုံး ေဘးဒုကၡမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရလိမ့္မည္— ကပ္ဆိုး၊ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ေရႀကီးျခင္း၊ မိုးေခါင္ျခင္းႏွင့္ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းမ်ားသည္ အရပ္ရပ္တို႔၌ ျဖစ္ေလ၏။ ဤကပ္ေဘးဒုကၡမ်ားသည္ တစ္ေနရာ၊ ႏွစ္ေနရာ၌သာ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အေတာအတြင္း ၿပီးဆုံး သြားလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ယင္းထက္၊ ၎တို႔သည္ သာ၍ သာ၍ ႀကီးမားေသာ နယ္ပယ္အႏွံ႔ တိုးခ်ဲ႕လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သာ၍ သာ၍ ျပင္းထန္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလ အေတာအတြင္းတြင္၊ အင္းဆက္ကပ္ဆိုး မ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ခပ္သိမ္းေသာ ေနရာတို႔၌ လူသားစားသည့္ ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ပြားလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အေပၚ ငါ၏ တရားစီရင္ျခင္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆၅)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အသုံးျပဳရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္သဟာဆက္ျပဳတယ္။ “အခု၊ ကပ္ေဘးေတြက တိုးလာေနတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္တာကပဲ ကပ္ေဘးေတြကေန ကြယ္ကာေပးႏိုင္တယ္။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝရင္းနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ရင္း၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္မႈက ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ထက္ အဆတစ္ေထာင္၊ အဆတစ္ေသာင္းေတာင္ ပိုအေရးပါတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္တာက အန္တီတို႔ထင္သလို မိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာဧက ဧဝံေဂလိ ေဟာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ လူေတြက အ႐ူးလို႔ ေျပာၾကေပမဲ့၊ ေရလႊမ္းမိုးမႈ ေရာက္လာေတာ့၊ လူမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုလုံးထဲကေန ေနာဧ မိသားစုရွစ္ေယာက္ပဲ ရွင္က်န္ခဲ့တယ္။ ေနာဧက ႐ူးတာ၊ မိုက္မဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ဉာဏ္ပညာအရွိဆုံးနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးတာ အခံရဆုံးလူပဲ။ ဒီေခတ္မွာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္မႈနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းက ဒီဆိုးယုတ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားဖ်က္ဆီးမဲ့ အေျခအေနထိ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သလို၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ျခင္းအားျဖင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွင္က်န္ႏိုင္တယ္။ အန္တီတို႔လည္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မွာပဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဒီသိပ္ေကာင္းတဲ့ သတင္းကို အန္တီတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပေနတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္လို႔ ေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ မႀကိဳးစားၾကပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ က်န္တဲ့ ဘဝမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္မွာပါ”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ဒါကို ေျပာၿပီးေတာ့၊ သခင့္ကို ယုံၾကည္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အ‌ေဒၚက “ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဘုရားကို သားယုံၾကည္တာ ေကာင္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ဧဝံေဂလိေဟာဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္တာ ဘုရားအတြက္ ေက်နပ္စရာပဲ”တဲ့။ တျခားလူေတြကို သူေျပာလိုက္တယ္။ “ဒီေန႔ သူေ႐ြးတဲ့လမ္းေၾကာင္းက မွန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာတာက အေရးမႀကီးဘူး။ အေရးႀကီးတာက အသက္ပဲ။ သူ႔ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ငါတို႔ ေလးစားသင့္တယ္”တဲ့။ အဲဒီေနာက္ တျခားလူေတြက ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ၿပီး ဘုရား စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ေ႐ြးလိုက္ေတာ့၊ ကိုယ့္မိသားစုက အရွက္ရၿပီး မေဖ်ာင္းဖ်ေတာ့ဘူး။ အဲဒီကတည္းက၊ ကြၽန္ေတာ့္ဝန္းက်င္က လူေတြ၊ ကိစၥေတြရဲ႕ ကန႔္သတ္တာ မခံရေတာ့သလို၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ႏိုင္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လူအမ်ားႀကီးက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံတာ ျမင္ရေတာ့၊ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေဖာ္ျပလို႔မရႏိုင္တဲ့ ဝမ္းေျမာက္မႈ ခံစားရတယ္။ ဘုရားကို အစစ္အမွန္ ေတာင့္တသူေတြကို သူ႔အိမ္ေတာ္ဆီ ျပန္ေခၚတာဟာ အရမ္းအဓိပၸာယ္ရွိတဲ့အရာျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားအတြက္ ႏွစ္သိမ့္စရာအျဖစ္ဆုံး ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ခ်ထားၿပီး ဘုရားကိုယုံၾကည္တဲ့လမ္းေၾကာင္း ေ႐ြးတာကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့၊ ဒါဟာ ဘဝမွာ လုပ္ဖူးခဲ့သမွ် အေျမာ္အျမင္ အရွိဆုံး ေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲလို႔ သိခဲ့တယ္။ ဧဝံေဂလိ ေဟာၿပီး ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ကိုယ့္ဘဝကို အသုံးခံၿပီး ဆက္ကပ္ႏိုင္တာဟာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္သမွ် တျခားဘယ္အရာမဆိုထက္ ပိုတန္ဖိုးရွိၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။