လီဖန္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက ၂၀၁၇ ေႏြရာသီမွာ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အထက္ေခါင္းေဆာင္က အစ္မယန္နဲ႔ အစ္မဝမ္ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူတူလုပ္ဖို႔ စီစဥ္တယ္။ သူတို႔ကို ကူညီေပးဖို႔ သူက ကြၽန္မကိုေျပာတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့ ဒီအစ္မႏွစ္ေယာက္က တာဝန္ခံယူတတ္ၿပီး တိုးတက္တာျမန္တာကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို ကြၽန္မ စိတ္ပူစရာမလိုဘူး။ ဒီႏွစ္ေယာက္က အဲဒီကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးၿပီး ကိုင္တြယ္ႏိုင္တယ္။ အစေတာ့ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မ မႀကိဳက္လာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ ဒီေတာ့ အသင္းေတာ္ကိစၥ အႀကီးအငယ္ေတြကို အရင္ဆုံး ကြၽန္မနဲ႔ တကယ္ေဆြးေႏြးသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု သူတို႔က ကြၽန္မကို စကားမေျပာဘဲ အစီအစဥ္တခ်ိဳ႕လုပ္တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို အေလးအနက္မထားေတာ့ဘူး။ ဒီလိုဆက္ျဖစ္ေနရင္ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္အမည္ခံပဲျဖစ္ေနမွာ။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ႀကီးၾကပ္သူတစ္ေယာက္က ကြၽန္မနဲ႔အတူလုပ္တဲ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူကေျပာတယ္။ “သူတို႔က တကယ္ကို တာဝန္ခံယူတတ္ၾကတယ္။ အရင္က ကြၽန္မတို႔က ေရေလာင္းသူေတြ အၿမဲတမ္း နည္းေနတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လာကတည္းက ခ်ိန္ညႇိဳတာေတြကို အျမန္လုပ္ၿပီးသြားၿပီး အဖြဲ႕က ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္လာတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မက ႏႈတ္ကေတာ့ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မေက်နပ္ဘူး။ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာက ထူပူေနတာကို ခံစားရတယ္။ တကယ္တမ္းမွာ တျခားလူေတြက ကြၽန္မထက္ သူတို႔အေၾကာင္းကိုပိုၿပီး ေတြးၾကပုံရတယ္။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တာ သုံးေလးႏွစ္ရွိၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သုံးေလးရက္ပဲရွိေသးတယ္။ သူတို႔က ကြၽန္မထက္ ေတာ္ေနတာလား။ ကြၽန္မ လက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ ႀကီးၾကပ္သူကေျပာတာကို ကြၽန္မ ဘာမွ မၾကားေတာ့ဘူး။ စုေဝးပြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ အိမ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီညမွာ အိပ္ရာေပၚမွာလွဲၿပီး လူးလွိမ့္ေနရင္းနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ ႀကီးၾကပ္သူကေျပာခဲ့တာကို စဥ္းစားမိတိုင္း ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္တယ္။ ကြၽန္မက ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အခုမွစၿပီး ေလ့က်င့္တဲ့ အဲဒီအစ္မေတြနဲ႔ မယွဥ္ႏိုင္ေနေသးဘူး။ အထက္ေခါင္းေဆာင္သိသြားရင္ ကြၽန္မကို ဘယ္လိုထင္မလဲ။ ကြၽန္မက အရည္အခ်င္းမရွိဘူး၊ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေကာင္းေကာင္းမသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ေျပာမွာလား။ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေလးစားေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု အဲဒီအစ္မေတြက ပိုေတာ္တယ္လို႔ လူတိုင္းက ထင္ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔က ကြၽန္မအစား အဲဒီအစ္မေတြကို ပံ့ပိုးၾကမွာလား။ အစ္မယန္နဲ႔ အစ္မဝမ္က ကြၽန္မရဲ႕ ထင္ေပၚမႈကို ခိုးယူသြားလို႔ ခံစားမိတယ္။ သူတို႔အေပၚ ကြၽန္မ မနာလိုမႈေတြ၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ေတြက အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ အရမ္းလႈပ္ရွားေနတာ။ ကြၽန္မရာထူးက စိတ္မခ်ရမွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိတ္တိတ္ေလး အားေပးတယ္။ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရမယ္၊ ကြၽန္မတို႔ ပေရာဂ်က္ေတြအားလုံး ေကာင္းေကာင္းၿပီးဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရမယ္၊ ဒါမွ ကြၽန္မက သူတို႔အတြက္ လုံးဝ ဒုတိယမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းက ျမင္မယ္ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မက ေန႔တိုင္း ေစာေစာထၿပီး ညဥ့္နက္တဲ့အထိေနတယ္။ ဘယ္အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္မဆို ကြၽန္မက ေရွ႕ထြက္ၿပီး ေပၚလာတဲ့ ဘယ္ျပႆနာကိုမဆို အျမန္ေျဖရွင္းတယ္။ အဲဒီအစ္မေတြက ေရွ႕ဆုံးေရာက္ေနမွာ စိုးၿပီးေတာ့ေပါ့။ တစ္ခါတေလမွာ သူတို႔ေတြက အမွားေတြလုပ္ၿပီး သိကၡာက်ဖို႔ေတာင္ ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အသင္းေတာ္စာအုပ္ေတြကို စစ္ေနတုန္းမွာ ပို႔လိုက္တာနဲ႔ လက္ခံရရွိတဲ့အေရအတြက္က မကိုက္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔က စာအုပ္ေတြ ျဖန္႔တာ၊ လက္ခံတာေတြကို ကိုင္တြယ္ေနတာ။ အေၾကာင္းရင္းကို သူတို႔ အေလာတႀကီးနဲ႔ လိုက္ရွာေနတာကိုျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မက သူတို႔ကို မကူညီ႐ုံမကဘဲ သူတို႔ကံမေကာင္းတဲ့အေပၚမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၿပီး “ရွင္တို႔က အရမ္း လုပ္ကိုင္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မထင္ထားတာ။ အခု ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနတယ္။ ကြၽန္မက အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမတဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ “အသင္းေတာ္စာအုပ္ေတြမွာ ျပႆနာျဖစ္တာက အေရးႀကီးတယ္” ေပါ့။ သူတို႔အတြက္ ဒါကို ၾကားရတာ အရမ္းစိတ္ဖိစီးစရာျဖစ္ၿပီး သူတို႔အေျခအေနအေပၚ သက္ေရာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက တိတ္တိတ္ေလး ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ “ဒီလို အမွားႀကီးလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔ေတြက ပိုေတာ္တယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္က ထင္မွာလား ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ သူတို႔က အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့အေျခအေနမွာ ေနေနရင္ ငါ့ရာထူးအေပၚ ဘယ္ၿခိမ္းေျခာက္မႈကိုမွ စိုးရိမ္စရာမလိုဘူး” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ နည္းနည္းအျပစ္ရွိသလိုခံစားရၿပီး ဒါက စည္းေက်ာ္ေနတာပဲဆိုတာ သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို တကယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မၾကည့္ခဲ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အစ္မဝမ္ရဲ႕တာဝန္က အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းသြားၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ အစ္မယန္က အတူတူလုပ္ဖို႔ ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အလုပ္ေဆြးေႏြးမႈတစ္ခုမွာ အထက္ေခါင္းေဆာင္က အစ္မယန္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကို အၿမဲတမ္းေမးေနၿပီး ကြၽန္မကေတာ့ တစ္ဖက္မွာ ထိုင္ေနရင္း ပစ္ပယ္ခံထားရသလို ခံစားေနရတာကို ကြၽန္မ သတိျပဳမိတယ္။ သူက ပိုငယ္ၿပီးေတာ့ အစြမ္းအစပိုရွိတယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္က ထင္ႏိုင္တယ္၊ ဒီေတာ့ သူ႔ကို ေလ့က်င့္ေပးခ်င္တယ္လို႔ ကြၽန္မ မွန္းဆမၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုေတြးမိၿပီး ကြၽန္မ ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ အရင္က ေခါင္းေဆာင္က ကိစၥေတြကို ကြၽန္မနဲ႔ အၿမဲတမ္းေဆြးေႏြးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု သူက အစ္မယန္ကို တန္ဖိုးထားတယ္။ ဒါဆို သူက ကြၽန္မထက္ပိုေတာ္တဲ့ပုံစံျဖစ္မသြားဘူးလား။ ကြၽန္မရဲ႕ မနာလိုမႈက ထပ္ၿပီး ေပၚလာျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ သူ႔အလုပ္မွာ အမွားေတြကို ကြၽန္မ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဆူတယ္။ တစ္ခါတေလဆိုရင္ သူ႔အေပၚ ေအးတိေအးစက္ ဆက္ဆံတယ္။ စုေဝးပြဲတိုင္းမွာ ကြၽန္မက လူတိုင္းရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မက ဦးေဆာင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာလုပ္တယ္။ သူ႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ အခြင့္အေရးမေပးဘူး။ သူ႔အေျခအေနက ပိုပိုဆိုးလာၿပီး သူက အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ တာဝန္မခံေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက အခ်ိန္မွန္မကိုင္တြယ္ေတာ့ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ အျပစ္ရွိသလိုေတာ့ ခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုင္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈက ကြၽန္မအေပၚ ေရာက္မလာခင္အထိ ကိုယ့္အေျခအေနအေပၚ ဘာနားလည္မႈမွမရွိခဲ့ဘူး။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး အဖ်ားတက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးလာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ပန္းနာေရာဂါက ျပန္ထလာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို သတိေပးတယ္။ “အခုရက္ပိုင္းမွာ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာ အစ္မတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနတာကို ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ အစ္မယန္က စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ဘူး။ အစ္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္သုံးသပ္ၾကည့္သင့္တယ္။ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနတာက အႏၲရာယ္ရွိတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မက ဒါကို လက္မခံ႐ုံမကဘဲ ကြၽန္မကိစၥကို ျငင္းဖို႔ အကုန္လုပ္ခဲ့တယ္။ “အစ္မက သူ႔အေၾကာင္းကိုမသိဘူး။ သူက စကားေျပာတာ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ရင္ စုေဝးပြဲေတြမွာ တစ္ခါတေလ တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ” ေပါ့။ သူက ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေခ်ာင္းဆိုးတာက ပိုပိုဆိုးလာၿပီး ဘယ္ေဆးေသာက္ေသာက္ မေပ်ာက္ဘူး။ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔ ဆရာဝန္ဆီသြားတယ္။ ကြၽန္မက ျပင္းထန္တဲ့ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းေရာဂါနဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ဒါေတြက ေတာ္ေတာ္ျပင္းတဲ့ေရာဂါေတြျဖစ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ တစ္ႏွစ္ ေဆးေသာက္ရတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက ဒါကိုၾကားေတာ့ အံ့အားသင့္ေနရင္းနဲ႔ အဲဒီမွာ ထိုင္ေနၿပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနမိတယ္။ ကြၽန္မက အရင္က တီဘီေရာဂါရွိခဲ့ၿပီး ကုရ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ဘယ္လိုျပန္ျဖစ္လာတာလဲ၊ ဘယ္လို ဒီေလာက္ဆိုးသြားတာလဲဆိုတာ ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ တီဘီက ကူးဆက္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္လို႔မရဘူး။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လို႔မရႏိုင္တဲ့သေဘာေပါ့။ ကြၽန္မယုံၾကည္တဲ့ႏွစ္ေတြအားလုံးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံဖို႔အတြက္ မိသားစုနဲ႔အလုပ္ကိုေတာင္ ထားခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ၿပီး ကြၽန္မက အားလုံးအေရွ႕မွာ ေရာက္ေနတာ။ ကြၽန္မက ဘာလို႔ ျပင္းထန္တဲ့ေရာဂါကို ရတာလဲ။ ဘုရားအလိုေတာ္က ဘာလဲ။ ကြၽန္မ စဥ္းစားေလေလ ပိုဆိုးေလေလပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ဂြမ္းကပ္ေစာင္ေအာက္မွာ ပုန္းၿပီး ငိုေနမိတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီး အရမ္းနာက်င္ရပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ ဒီဖ်ားနာျခင္းကေန သင္ခန္းစာယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ အလိုေတာ္ကို နားလည္ဖို႔ သမီးကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပေတာ္မူပါ” ဆိုၿပီးေတာ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ဝတ္ျပဳေနရင္းနဲ႔ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “မ်ားေသာအားျဖင့္ သင္သည္ ျပင္းထန္ေသာ အဖ်ားေရာဂါ သို႔မဟုတ္ တစ္မူထူးျခားေသာ ေရာဂါတစ္ခုခုျဖင့္ ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံရၿပီး သင့္ကို ေဝဒနာႀကီးစြာ ျဖစ္ေစေသာအခါ ဤအရာမ်ားက မေတာ္တဆျဖစ္ပ်က္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဖ်ားနာသည္ျဖစ္ေစ က်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာအားလုံး၏ ေနာက္ကြယ္၌ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ရွိသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္းသည္ အေရးပါဆုံးျဖစ္၏) ဒါကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို အရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေစတာက ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တာ လုံးဝမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာေပါက္ ဘုရားအလိုေတာ္ပါေနတာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ဆုေတာင္းရွာေဖြတယ္။ ကြၽန္မ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရင္းနဲ႔ အစ္မယန္ကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း မနာလိုျဖစ္ေနတာ၊ မေျပာင္းလဲဘဲနဲ႔ နာမည္နဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ေနတာက သူ႔ကို စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေစၿပီး ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ အျပစ္ရွိသလိုခံစားရၿပီး ေနာင္တေတြအမ်ားႀကီးရမိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ရက္စက္ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ပါတကား။ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳျခင္းႏွင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္း၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမွ အလစ္သုတ္ျခင္းႏွင့္ လုယူျခင္း၊ ေက်ာ္ေစာမႈႏွင့္ အခြင့္အလမ္းအတြက္ အလုအယက္ႀကိဳးပမ္းျခင္း၊ အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္ေနျခင္း၊ ဤအရာမ်ားက မည္သည့္အခ်ိန္မွ ၿပီးဆုံးမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား သိန္းသန္းခ်ီ ႁမြက္ဆိုထားေစကာမူ မည္သူကမွ် အသိတရား မရၾကပါ။ လူတို႔သည္ သူတို႔၏မိသားစု၊ သူတို႔၏ သားသမီးမ်ား၊ သူတို႔၏အလုပ္အကိုင္၊ အနာဂတ္တက္လမ္း၊ ရာထူးေနရာ၊ အေပၚယံ ဂုဏ္ပကာသနႏွင့္ ေငြေၾကးတို႔အလို႔ငွာ၊ အစားအစာ၊ အဝတ္အစားႏွင့္ အေသြးအသားအလို႔ငွာသာ လုပ္ေဆာင္ၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားက အမွန္တကယ္ ဘုရားသခင္အတြက္ ျဖစ္ေသာသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားၾကားမွာပင္ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းေသာသူ အနည္းငယ္သာရွိ၏။ မိမိကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မလုပ္ေဆာင္ေသာသူ မည္မွ်ရွိသနည္း။ မိမိကိုယ္ပိုင္ရာထူးေနရာအား ကာကြယ္ရန္အလို႔ငွာ အျခားသူမ်ားကို မဖိႏွိပ္သူ၊ ခြဲျခားမဆက္ဆံသူ မည္မွ်ရွိသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လြန္က်ဴးျခင္းအျပစ္မ်ားက လူသားကိုငရဲသို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပလိမ့္မည္) “အျခားသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ထက္ ပို၍ သာလြန္ၿပီး ပို၍ ျမင့္မားမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔က ပစ္ပယ္ျခင္းခံရစဥ္တြင္ အျခားသူမ်ားက ႐ိုေသၾကည္ညိဳျခင္း ခံရမည္ကိုလည္းေကာင္း အစဥ္ စိုး႐ြံေနသည့္သူအခ်ိဳ႕ ရွိၾကသည္။ ဤအရာက သူတို႔ကို အျခားသူမ်ားအား တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ေစသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ထက္ တတ္စြမ္းႏိုင္သူတို႔ကို မနာလိုဝန္တိုျခင္း ကိစၥရပ္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသနည္း။ ယင္းမွာ မလိုတမာစိတ္ ျဖစ္၏။ မိမိအတြက္ကိုသာ စဥ္းစားျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ဆႏၵမ်ားကိုသာ ျဖည့္ဆည္းျခင္း၊ အျခားသူမ်ားအတြက္ စာနာေထာက္ထားမႈ လုံးဝမျပျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို မစဥ္းစားျခင္း- ဤသို႔ေသာ လူတို႔သည္ ဆိုးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ၿပီး သူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္တြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိပါ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား ေပးအပ္ရာတြင္ မိမိသည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရတာ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ကို စိတ္ထိခိုက္စရာပဲ။ သူက ကြၽန္မအေျခအေနကို အတိအက် ဖြင့္ျပေနတာ။ အဲဒီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သူတို႔တာဝန္ကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္လုပ္ေနၿပီး အသင္ျမန္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ရတာေၾကာင့္ ၿပီးေတာ့ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မနဲ႔ မေဆြးေႏြးဘဲ ကိုင္တြယ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မက အေနရခက္ၿပီး သူတို႔က ကြၽန္မကို လ်စ္လ်ဴရႈတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီႀကီးၾကပ္သူက သူတို႔ကို တာဝန္မွာ ထိေရာက္မႈရွိလို႔ဆိုၿပီး ခ်ီးမြမ္းေတာ့ သူတို႔က ကြၽန္မရာထူးအတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ထင္ေပၚမႈကို ခိုးယူခ်င္တယ္လို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ထက္သာတယ္လို႔ သက္ေသျပၿပီး ကြၽန္မရာထူးကို စိတ္ခ်ရေစဖို႔အတြက္ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ထင္ေပၚမႈကို အမိအရဖမ္းဆုပ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ အခြင့္အေရးမေပးခဲ့ဘူး။ စာအုပ္ေတြကို ညီတူညီမွ်ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတုန္းမွာ တစ္ခုခုက မရွင္းလင္းတဲ့အခါ အေၾကာင္းရင္းကို ေတြ႕ဖို႔ သူတို႔ကို ကူမယ့္အစား သူတို႔စိတ္ဒုကၡေရာက္တာကို ေပ်ာ္ၿပီးေတာ့ မထိတထိရႈတ္ခ်တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ဖိအားျဖစ္ၿပီး အပ်က္သေဘာထဲမွာ ရွင္သန္ၾကတယ္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ အၿငိဳးထားတာပဲ။ ဒီလိုစဥ္းစားမိၿပီး ကြၽန္မ အျပစ္ရွိသလိုခံစားရၿပီး ေနာင္တရမိတယ္။ မ်က္ရည္က်ရင္းနဲ႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ “အို ဘုရားသခင္။ သမီးက ဒါကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္႐ုံမကဘဲ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး နာမည္နဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္။ သမီးရဲ႕ အျပဳအမူက ကိုယ္ေတာ့္ အတြက္ ေအာ္ဂလီဆန္စရာ၊ ႐ြံရွာစရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ သမီးေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “ျပႆနာတစ္ခုကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ၊ လူအခ်ိဳ႕သည္ အျခားသူမ်ားထံမွ အေျဖကို အမွန္တကယ္ ရွာေဖြေသာ္လည္း၊ အျခားလူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားႏွင့္အညီ စကားေျပာဆိုသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ လက္မခံၾကေခ်၊ ၎တို႔ မနာခံႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ‘သူ႔ထက္ ငါ ပုံမန္အားျဖင့္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ကို ငါနားေထာင္ရင္၊ ဒီတစ္ခါ သူက ငါ့ထက္ ပိုသာသလို ထင္ရလိမ့္မယ္ မဟုတ္လား။ မျဖစ္ဘူး၊ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူေျပာတာကို ငါ နားမေထာင္ႏိုင္ဘူး။ ငါ ႀကိဳက္သလို ငါလုပ္မယ္’ ဟု ေတြးၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အျခားလူ၏ အျမင္ရႈေထာင့္ကို ျငင္းပယ္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဆင္ေျခတစ္ခုကို သူတို႔ ရွာၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ လူတို႔၏ စိတ္ထဲရွိ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ေနရာကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ သူ႔ထက္ပိုသာလြန္ေသာသူကို ျမင္ၿပီး ထိုသူအေၾကာင္း ေကာလာဟလမ်ားျဖန္႔လ်က္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုသူကို အပုပ္ခ်ၿပီး ထိုသူ၏ ဂုဏ္သတင္းကို ေလ်ာ့ပါးေစရန္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးခ်လ်က္၊ ထိုသူကို အထင္အျမင္ေသးစြာျဖင့္ပင္ ဆက္ဆံလ်က္ ထိုသူကို ၿပိဳလဲေစရန္ ႀကိဳးစားေသာအခါတြင္ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားအမ်ိဳးအစားျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္း သက္သက္မဟုတ္ေပ။ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မလိုမုန္းထားေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤလူက သူ႔ထက္ပိုသာလြန္ၿပီး ထက္ျမက္ေသာသူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အႏၲရာယ္ရွိၿပီး ဆိုးယုတ္သည္။ လူတို႔ကို ၿပိဳလဲေအာင္ျပဳလုပ္ရန္ ၎တို႔သည္ မည္သို႔မွ် ရပ္တန္႔မည္မဟုတ္ေၾကာင္းက ၎တို႔ထဲတြင္ အလြန္ပင္ နတ္ဆိုးရွိေနသည္ကို ျပသည္။ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ အသက္ရွင္လ်က္ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို ေသးသိမ္ေစရန္၊ ေခ်ာက္ခ်ရန္၊ လူတို႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေစရန္ လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မေကာင္းမႈလုပ္ေဆာင္ျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ဤသို႔အသက္ရွင္လ်က္ျဖင့္ ၎တို႔ အဆင္ေျပသည္၊ လူေကာင္းျဖစ္သည္ဟု ထင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၎တို႔ထက္ ပိုမိုသာလြန္ေသာသူကို ျမင္ေသာအခါ ၎တို႔သည္ ထိုသူတို႔ကို အခက္အခဲျဖစ္ေစရန္၊ ထိုသူတို႔ကို အားလုံး နင္းေခ်ပစ္ရန္ လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။ ဤတြင္ ျပႆနာက အဘယ္နည္း။ ထိုသို႔ ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို က်ဴးလြန္ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္လူမ်ားသည္ မသမာသကဲ့သို႔၊ ဇြတ္တ႐ြတ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုသာ ေတြးေတာသည္၊ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လိုအင္မ်ား၊ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ားကို စြမ္း‌ေဆာင္ရရွိဖို႔ကိုသာ အလိုရွိၾကသည္။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္အေပၚ ၎တို႔က မည္မွ် ထိခိုက္နစ္နာေစသည္ကို ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ လူတို႔စိတ္ထဲရွိ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္သတင္းကို ကာကြယ္ရန္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ပို၍ ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာလူတို႔သည္ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို အမွန္ဟုထင္ျမင္ျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ယုတ္မာျခင္းမရွိသေလာ။ ဤသို႔သာသူတို႔သည္ မာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကို အမွန္ဟု ထင္ျမင္႐ုံသာမက အလြန္႔အလြန္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ယုတ္မာသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို လုံးဝ သတိမထားေပ။ ဤသို႔ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း တစ္ခုတေလရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္အေပၚ စိုးစဥ္းမွ်ပင္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိေပ။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႔က အျပစ္ကို သိျမင္စိတ္ လုံးဝမရွိဘဲ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း လုံးဝမရွိဘဲ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ပူျခင္းလုံးဝ မရွိဘဲ လက္လြတ္စပယ္ လုပ္ေဆာင္ကာ အလိုရွိသလို ေဆာင္႐ြက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ မၾကာခဏ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာႏွင့္ အၿမဲ ျပဳမူၾကပုံ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူ၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ သက္သက္သာသာ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္၊ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ အလြန႔္အလြန္ မနာလိုတတ္ၾကၿပီး ပုဂၢိဳလ္ေရး ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အဆင့္အတန္းအတြက္ အလြန္ အားေကာင္းသည့္ လိုအင္ဆႏၵတစ္ခု ရွိၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္ လွည့္ျဖားတတ္ၾကၿပီး သစၥာေဖာက္ဖ်က္ တတ္ၾကသည္။ သာ၍ ျပင္းထန္စြာ ေျပာရလွ်င္၊ ျပႆနာ၏ အႏွစ္သာရမွာ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို စိုးစဥ္းမွ်ပင္ မေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေခ်။ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ မေၾကာက္ပါ၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ အေရးပါဆုံးအျဖစ္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္၏ လကၡဏာသြင္ျပင္တိုင္းကို ဘုရားသခင္ထက္ ပိုျမင့္ၿပီး သမၼာတရားထက္ ပိုျမင့္သည္ဟု သူတို႔မွတ္ယူၾကသည္။ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ေဖာ္ျပဖို႔ မထိုက္တန္ဘဲ အေရးမပါျဖစ္ကာ၊ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လုံးဝ အဆင့္အတန္း တစ္ခုတစ္ေလမွ် မရွိပါ။ ၎တို႔၏ႏွလုံးသားမ်ားထဲတြင္ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာမရွိေသာသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို မေၾကာက္႐ြံ႕ေသာသူမ်ားက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကသေလာ။ လုံးဝ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္ရႈပ္ၿပီး အားအင္အေတာ္မ်ားမ်ား အသုံးျပဳၾကကာ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးထူးစြာ သြားလာၾကေသာအခါ သူတို႔ မည္သည့္အရာ ျပဳလုပ္ေနၾကသနည္း။ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူတို႔က ဘုရားသခင္အတြက္ အသုံးေတာ္ခံရန္ အရာရာတိုင္းကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး မ်ားစြာဒုကၡခံခဲ့ၾကၿပီဟုပင္ ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏၊ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္မွာမူ သူတို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအားလုံး၏ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔မွာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္၊ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအားလုံးကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာလူမ်ိဳးကို ဆိုးဝါးသည္ဟု သင္တို႔ ဆိုမည္ေလာ၊ မဆိုမည္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို မေၾကာက္႐ြံ႕ေသာသူသည္ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔သည္ မာနေထာင္လႊားျခင္း မရွိသေလာ။ ၎တို႔သည္ စာတန္မဟုတ္သေလာ။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားက ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိသနည္း။ တိရစာၦန္မ်ားမွလြဲ၍၊ ဆိုးညစ္သူမ်ားႏွင့္၊ အႏၲိခရစ္မ်ား၊ နတ္ဆိုးမ်ား၏အမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ စာတန္တို႔ ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း ကင္းမဲ့ေနၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္မေကာင္းမႈကိုမဆို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ား၏ ရန္သူမ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ရန္ ျပည့္စုံရမည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ ငါးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုဖတ္ရတာက ဘုရားက ကြၽန္မနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ကြၽန္မကို တရားစီရင္ေနသလို ခံစားရတယ္။ ႏွစ္ခ်ီၿပီးၾကာေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြထက္သာသင့္တယ္၊ ပိုၿပီးအဆင့္ျမင့္သင့္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မထက္ပိုလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဘယ္သူကိုမဆို မနာလိုျဖစ္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္တယ္။ အဲဒီအစ္မႏွစ္ေယာက္က အစြမ္းအစရွိၿပီး တာဝန္ခံယူတယ္၊ ရလဒ္ေတြရတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒါေတြကို လုံးဝ ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔နဲ႔ တိတ္တဆိတ္ တိုက္ပြဲဝင္တယ္။ သူတို႔အလုပ္မွာ အမွားေတြ၊ သတိမထားမိတာေတြကို ရွာၿပီး သူတို႔ကို စိတ္ညစ္ေအာင္၊ အျမင္မေကာင္းေအာင္ လုပ္တယ္။ သူတို႔ကို မေကာင္းတဲ့အေျခအေနေရာက္ေစၿပီး တာဝန္ခံယူမႈမရွိျဖစ္သြားေစတယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္လည္း ထိခိုက္တယ္။ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ကြၽန္မက အဲဒီပိုၿပီးပါရမီရွိတဲ့သူေတြကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္တဲ့အစ္မေတြကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိခိုက္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မက ဘာလူ႔သဘာဝမွမရွိဘဲ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို ဖြင့္ျပေနခဲ့တာပါ။ စာတန္က လူေတြ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေနတာကို မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူေတြ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဘုရားကို သစၥာေဖာက္တာကို အရမ္းျမင္ခ်င္တယ္။ ကြၽန္မက မေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ဘုရားကို ဆန္႔က်င္ေနရင္းနဲ႔ လုံးဝ စာတန္ရဲ႕ လက္ပါးေစအျဖစ္ လုပ္ေနတာပါ။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ ထည့္စဥ္းစားသင့္ၿပီး အသင္းေတာ္အတြက္ ပိုၿပီးပါရမီရွိတဲ့သူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအစား ပါရမီရွိသူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္႐ုံတင္မကဘဲ ကြၽန္မက မနာလိုျဖစ္ၿပီး ဖိႏွိပ္တယ္။ ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာျဖစ္မွာလဲ။ ကြၽန္မက မေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ဘုရားကို ဆန္႔က်င္ေနတာပါ။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ကို မုန္းတီးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက လူသားေတာင္မဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္ဖို႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ခံစားမိတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မက အစ္မတစ္ေယာက္ကို ဖြင့္ေျပာျပၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ မနာလိုမႈကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ သူက ကြၽန္မေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ၿပီးေတာ့ ဒါဝိဒ္အေပၚ ေရွာလုရဲ႕ မနာလိုျခင္းဥပမာကို ကြၽန္မနဲ႔ မွ်ေဝတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ “ဘုရားသခင္က စစ္ပြဲေတြေအာင္ႏိုင္ဖို႔ ဒါဝိဒ္ကို အသုံးျပဳၿပီး ဣသေရလေတြအားလုံးက သူ႔ကို ပံ့ပိုးၾကတာကို ေရွာလုကျမင္ေတာ့ သူက ဒါဝိဒ္ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုသတ္ဖို႔ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆုံးက် သူက ဘုရားရဲ႕ေဒါသကို ဆြမိၿပီး ဘုရားဖ်က္ဆီးတာခံရတယ္” တဲ့။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လတ္တေလာအျပဳအမူေတြအားလုံးကို ေတြးၾကည့္တယ္။ အဲဒီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သူတို႔တာဝန္မွာ ရလဒ္ေတြရတာကို ျမင္ၿပီး ကြၽန္မက သူတို႔ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူတို႔ကို ပိတ္ပင္တယ္။ ဒါက လူေတြနဲ႔ အဆင္မေျပတာမဟုတ္ဘဲ ဘုရားကို ဆန္႔က်င္ေနတာပါ။ ဒါက ေရွာလုလိုပဲမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုျမင္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မေကာင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ရပ္လိုက္တာက ဘုရားရဲ႕ အခ်ိန္မီ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈပဲဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဒီလိုဆက္သြားေနရင္ အက်ိဳးဆက္ေတြက မေတြးရဲစရာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဒါကို ထပ္ခါထပ္ခါစဥ္းစားတယ္။ ဘုရားသခင္က မနာလိုတာကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ဘာလို႔သူမ်ားေတြကို ေဘးထြက္ခိုင္းေနတာကို မရပ္ႏိုင္တာလဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ အႏွစ္သာရႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အသိသာဆုံးေသာ ဝိေသသလကၡဏာမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အာဏာရွင္စနစ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနသည့္ အာဏာရွင္မ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္သည္- ၎တို႔သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် နားမေထာင္ေပ၊ ၎တို႔သည္ လူတိုင္းကို အထင္ေသးၿပီး၊ လူတို႔၏ အားသာခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္သည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ရွိသည့္ အသိအျမင္၊ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားက မည္သို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔က အေရးမစိုက္ေပ။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္အရာမွန္သမွ်တြင္ ပါဝင္ရန္ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီသည့္အလား ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ညံ့ဖ်င္းေသာ လူ႔သဘာဝရွိျခင္းျဖစ္သည္ဟု လူအခ်ိဳ႕က ေျပာၾကသည္— ဤသည္မွာ ထူးမျခားနားေသာ ညံ့ဖ်င္းသည့္လူ႔သဘာဝမွ်သာ မည္သို႔လွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ လုံးလုံး ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ိဳးသည္ အလြန႔္အလြန္ ခက္ထန္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားသည္ အလြန႔္အလြန္ ခက္ထန္သည္ဟု ငါ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာသနည္း။ အႏၲိခရစ္တို႔သည္ အသင္းေတာ္ႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လုံးလုံး ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္အျဖစ္၊ အျခားမည္သူမွ် ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမရွိဘဲ ၎တို႔သာ လုံးလုံး စီမံခန႔္ခြဲသင့္သည့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပိုင္ဆိုင္မႈအျဖစ္ ယူဆၾကသည္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ေသာအခါတြင္ ၎တို႔စဥ္းစားသည့္ တစ္ခုတည္းေသာအရာမွာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြား၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ပုံရိပ္တို႔ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အစြမ္းအစရွိေသာ၊ မိမိတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ သက္ေသခံခ်က္ကို ေျပာဆိုႏိုင္ေသာသူတစ္ဦးတစ္ေလကို ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာအား ၿခိမ္းေျခာက္ခြင့္ျပဳဖို႔ မဆိုထားႏွင့္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ခြင့္မျပဳေပ။...လူတစ္ေယာက္က အလုပ္အနည္းငယ္ျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳခံရေအာင္ လုပ္သည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားကို အက်ိဳးျဖစ္ေစရန္၊ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေပးရန္၊ ပံ့ပိုးရန္အတြက္ စစ္မွန္သည့္အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္သက္ေသခံခ်က္မ်ားကို ေျပာဆိုႏိုင္ၿပီး လူတိုင္းထံမွ အလြန္ခ်ီးက်ဴးမႈကို ရရွိေသာအခါ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မနာလိုျခင္းႏွင့္ မုန္းတီးျခင္းႀကီးထြားလာသည္။ ထိုသူတို႔ကို ဖယ္ၾကဥ္ၿပီး အားနည္းေအာင္ျပဳလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ထို႔အျပင္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ထိုသူမ်ားက ၎တို႔၏ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို မည္သည့္အေျခအေနတြင္ျဖစ္ေစ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ် တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္ခြင့္မျပဳေပ။...အႏၲိခရစ္မ်ားက ‘ကြၽန္ုပ္သည္ ဤအရာကို သည္းညည္းခံမည္ မဟုတ္။ သင္သည္ ကြၽန္ုပ္ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ကြၽန္ုပ္၏ အဖြဲ႕ထဲတြင္ အခန္းက႑တစ္ခု လိုခ်င္သည္။ ယင္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားေလႏွင့္။ သင္သည္ ကြၽန္ုပ္ထက္ သာ၍ တတ္ႏိုင္စြမ္းသည္၊ ကြၽန္ုပ္ထက္ သာ၍ ရွင္းလင္းစြာ ေျပာဆိုႏိုင္သည္၊ ကြၽန္ုပ္ထက္ သာ၍ ပညာတတ္ၿပီး ကြၽန္ုပ္ထက္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ သင္က ကြၽန္ုပ္ကို သင္ႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ေစလိုပါသလား။ ကြၽန္ုပ္၏ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဩဇာအာဏာကို သင္ လုယူသြားပါက ကြၽန္ုပ္ မည္သို႔လုပ္ရမည္နည္း။’ ဟု မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဆင္ျခင္ေထာက္ထားေနျခင္းေလာ။ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာကို စဥ္းစားေနၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအား မည္သို႔ ထိန္းသိမ္းထားရမည္ကိုသာ စဥ္းစားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိသည္ကို မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သိၾကေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာ အစြမ္းအစေကာင္းရွိသည့္လူမ်ားကို ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ရာထူးတိုးေပးျခင္း မျပဳၾကေပ။ ၎တို႔ ရာထူးတိုးေပးသည့္သူမ်ားမွာ ၎တို႔ကို ေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆိုသူမ်ား၊ သူတစ္ပါးတို႔ကို ကိုးကြယ္တတ္သူမ်ား၊ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၎တို႔ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး ေလးစားေသာသူမ်ား၊ လူလည္ျဖစ္သူမ်ား၊ သမၼာတရားကို နားလည္ျခင္းမရွိဘဲ ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၈- ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားအား သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ဘုရာသခင္ကို မနာခံေစဘဲ၊ ၎တို႔ကိုသာ နာခံေစသည္ (အပိုင္း ၁)) အႏၲိခရစ္ေတြကို ဘုရားသခင္က ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို နည္းနည္းေလးမွ ထည့္မစဥ္းစားဘဲ ၾသဇာအာဏာအားလုံးကို ရခ်င္တယ္လို႔ ေဖာ္ထုတ္တယ္။ သူတို႔က အသင္းေတာ္ကို သူတို႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ရေအာင္လုပ္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ပါဝင္ခြင့္မေပးဘူး။ သူတို႔ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ ဘယ္သူကိုမဆို သူတို႔က ဖယ္ၾကဥ္ၿပီး ဖိႏွိပ္တယ္။ သူမ်ားေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြ၊ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ အရမ္းလုပ္တယ္။ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လို ျပဳမူေနတာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို ခိုင္မာေစဖို႔ ကြၽန္မက အာဏာကို တစ္ဦးတည္းေမာင္ပိုင္စီးခ်င္ၿပီး အသင္းေတာ္မွာ အဆုံးအျဖတ္ေပးခြင့္ရွိသူတစ္ဦးတည္းျဖစ္ခ်င္တယ္။ “ဂူတစ္ဂူထဲ၌ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္မေအာင္း”၊ “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ငါသည္သာ အရွင္သခင္ျဖစ္၏” ဆိုတာေတြကို ကိုင္စြဲထားၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကြၽန္မကို ေက်ာ္တက္ခြင့္မျပဳဘူး။ ကြၽန္မက အဲဒီအစ္မေတြကို ၿပိဳင္ဘက္ေတြအျဖစ္ ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ပုတ္ခပ္ေျပာဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ အမိအရဖမ္းဆုပ္ၿပီး သူတို႔အမွားေတြမွာ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ကြၽန္မမွာ ဒီလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိၿပီး အႏၲိခရစ္ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက ေနာင္တရၿပီး မေျပာင္းလဲရင္ သူတို႔လို အဆုံးသတ္မွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရဲ႕ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ဖြင့္ျပမႈေတြမပါဘဲ ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝက ဘယ္ေလာက္ဆိုးတယ္ဆိုတာ လုံးဝ ျမင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ ကြၽန္မေနာင္တေတြ၊ အျပစ္ရွိသလိုေတြ အမ်ားႀကီးခံစားရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္မုန္းခဲ့တယ္။ အရင္က ကြၽန္မတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးမထားခဲ့တာကို ေနာင္တရၿပီး ဘုရားအေပၚ ေတာ္ေတာ္အေႂကြးတင္သလို ခံစားမိတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျခင္းသည္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို အသုံးျပဳရန္ သင္ယူ႐ုံမွ်သာမကဘဲ၊ ပါရမီရွိေသာသူမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို သင္သည္ လုံးဝ မနာလိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖိႏွိပ္ျခင္းမရွိရေပ။ ဤနည္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစသည္။ သင္သည္ သင္လုပ္သမွ်အလုပ္အားလုံးတြင္ သင္ႏွင့္ ေကာင္းစြာပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူအခ်ိဳ႕အား ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္လွ်င္၊ အဆုံး၌ သင္တို႔အားလုံးသည္ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္မ်ားရွိလွ်င္ သင္သည္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ အရာအားလုံးကို အေျခခံသေဘာတရားမ်ားအတိုင္း တိုး၍ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ သင္၏သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္။...ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သင္ အမွန္တကယ္ အေရးထားႏိုင္စြမ္းရွိပါက၊ အျခားလူတို႔ကို မွ်မွ်တတ သင္ ဆက္ဆံႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္သည္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို အႀကံျပဳေထာက္ခံေပးၿပီး သင္တန္းတက္ေစကာ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေစၿပီး ဤနည္းအားျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ပါရမီရွိသူတစ္ေယာက္ကို ျဖည့္သြင္းပါက သင္၏အလုပ္သည္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သာ၍ လြယ္ကူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဤတာဝန္၌ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္၌ ေကာင္းမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္သူတစ္ဦး ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အနည္းဆုံး အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား ေပးအပ္ရာတြင္ မိမိသည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြက ပါရမီရွိတဲ့သူေတြကို ရွာေတြ႕ၿပီး ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့ရတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားေတြအတြက္ သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ၿပီး မနာလိုျဖစ္တာက ဘုရားကို ႐ြံရွာေစတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီအစ္မေတြနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တုန္းက ေနာင္တေတြနဲ႔အတူ ေနာင္က်ရင္ ကြၽန္မက ဘယ္သူနဲ႔လုပ္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ကြၽန္မရွာေတြ႕တဲ့ ပါရမီရွိသူတိုင္းကို ခ်က္ခ်င္း ေထာက္ခံေပးမယ္၊ ဘုရားက ကြၽန္မကိုေပးတဲ့ ေစခိုင္းခ်က္အေပၚ ကြၽန္မတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းမယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပၿပီး စိစစ္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားဝင္ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ဘာကိုမွမလုပ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတမ္း သတိေပးတယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကြၽန္မ က်န္းမာေရးက တိုးတက္လာၿပီး အသင္းေတာ္မွာ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးကို ကြၽန္မ စလုပ္လာတယ္။

မၾကာခင္မွာ တျခားအစ္မတစ္ေယာက္ကို ကြၽမ္းက်င္မႈသင္တန္းနည္းနည္းေပးဖို႔ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို စီစဥ္တယ္။ သူက အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး သင္ယူတာ ျမန္တယ္။ ကြၽန္မစဥ္းစားတယ္။ “သူက ေတာ္တယ္ဆိုရင္ ငါ့ေနရာကို သူယူမွာလား။ ငါက အဲဒီအစ္မထက္ သင္ယူတာေႏွးတယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ကျမင္ရင္ ငါ့ကို အထင္ေသးမွာလား” ေပါ့။ ဒီလိုေတြေတြးမိၿပီး သူ႔ကို ေလ့က်င့္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မ စိတ္ႏွစ္မထားခ်င္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာရွိမေနတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အျမန္ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ ဘုရားသခင္ေျပာတာတစ္ခုကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ “ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို သင္ ပထမဦးဆုံး စဥ္းစားသင့္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ အသင္းေတာ အလုပ္တို႔ကို စဥ္းစားသင့္ၿပီး၊ ဤအရာမ်ားကို ဦးစားေပးသင့္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ၊ သင့္အဆင့္အတန္း၏ တည္ၿငိမ္မႈ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားက သင့္ကို မည္သို႔ ျမင္သည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ စဥ္းစားႏိုင္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား ေပးအပ္ရာတြင္ မိမိသည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သည္) ဒီလိုစဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့စဥ္းစားပုံကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး သူ႔ကိုေလ့က်င့္ေပးဖို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္ခဲ့တယ္။ သူက သုံးေလးရက္ပဲၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႔တာဝန္ကို သူ႔ဘာသာ လုပ္ႏိုင္တယ္။ အတူတူအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔တာဝန္က ထိေရာက္မႈကလည္း နည္းနည္းတိုးတက္လာတယ္။ လိုက္ဖက္ညီညီနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တာက တကယ့္လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို သယ္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ယူေဆာင္ေပးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီေျပာင္းလဲမႈက လုံးဝ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ ရရွိခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။