လင္းရွီ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ၂၀၀ ၅ခုႏွစ္မွာ လက္ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ စုေဝးပြဲေတြနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္႐ြတ္ျခင္းကတစ္ဆင့္၊ အရင္ကမၾကားဖူးတဲ့ သမၼာတရားနဲ႔ နက္နဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးကို သင္ယူခဲ့ရတယ္။ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘယ္လိုစီမံၿပီး ကယ္တင္တယ္ဆိုတာ သိလာခဲ့ၿပီး၊ လူ႔ဘဝရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ တန္ဖိုးနဲ႔ အဓိပၸာယ္အျပင္၊ လူသားရဲ႕ ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ကိုလည္း သင္ယူခဲ့ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရာကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မဘဝမွာရွိတဲ့ ျပႆနာေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ ေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေယာက္်ားက သိေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကို မဆုတ္မနစ္ ဆန႔္က်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဦးေလးက သခင့္ကိုယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ စီစီပီရဲေတြရဲ႕ ဖမ္းတာ တစ္ခါခံခဲ့ရတယ္။ စီစီပီက ဘုရားကို ယုံၾကည္တာကေန အားလုံးကို တားျမစ္ထားတာ ကြၽန္မေယာက္်ားက သိၿပီး၊ ကြၽန္မလည္း အဖမ္းခံရၿပီး တစ္မိသားစုလုံး ၿငိစြန္းမွာကို သူ စိုးရိမ္ခဲ့လို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို အရမ္းဆန႔္က်င္ခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္၊ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မက ေက်ာင္းမွာ အရံဆရာမျဖစ္သလို၊ ေက်ာင္းက သိသြားၿပီး ကြၽန္မကို အလုပ္ထုတ္မွာ သူ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မေပၚ ဖိအားအမ်ားႀကီး ေပးခဲ့ၿပီး တားဆီးခဲ့တယ္။

သူက စုေဝးပြဲေတြ တက္ခြင့္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းခြင့္ ေပးဖို႔မေျပာနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ခြင့္၊ ဓမၼေတးေတြ နားေထာင္ခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး။ တစ္ခါ သတိရေသးတယ္၊ ကြၽန္မ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္တာကို သူမိသြားၿပီး အရမ္းေဒါသထြက္သြားတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ “အစိုးရက နင့္ကို မယုံၾကည္ဖို႔ တားျမစ္ေပမဲ့၊ နင္ ယုံၾကည္ေနတုန္းပဲေပါ့။ ပညာေရး ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္က နင့္ကို မိသြားရင္၊ နင္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုပဲ ဆုံးရႈံးမွာမဟုတ္ဘူး၊ ေထာင္ထဲကိုလည္း အပို႔ခံရမွာ။ ငါ့မွာ အာမခံေငြေပးဖို႔ မရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းမေနာက္က်ခင္ နင္ ယုံၾကည္တာကို ရပ္လိုက္တာ ပိုေကာင္းမယ္”တဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ဆက္ယုံၾကည္ေတာ့၊ သူက ကြၽန္မကို ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ “ငါ အသက္ရွဴေနသေ႐ြ႕၊ နင့္ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္နဲ႔”တဲ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အားနည္းလာတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ေယာက္်ားက ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ခြင့္မေပးေပမဲ့ ငါ မရမက ယုံၾကည္ေနတုန္းပဲ။ ဒီေတာ့ သူ ငါ့ကို ဘာမ်ားလုပ္မလဲ”လို႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို ေတြးမိတယ္။ “သင္၏အတြင္း၌ ငါ၏သတၱိကို သင္ ပိုင္ဆိုင္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ မယုံၾကည္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ႀကဳံလွ်င္ မူရွိရမည္။ သို႔ေသာ္ ငါ့အတြက္ သင္သည္ မည္သည့္ အေမွာင္အင္အားစုကိုမွ်လည္း အေလွ်ာ့မေပးရ။ စုံလင္ေသာ လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ ငါ၏ဉာဏ္ပညာကို အမွီျပဳေလာ့။ စာတန္၏ မည္သည့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းကိုမွ် ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ မေပးႏွင့္။ ငါ၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထားရွိရာတြင္ သင္၏ရွိသမွ်လုံ႔လစိုက္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ ငါသည္ သင့္ကို ႏွစ္သိမ့္ကာ သင့္ထံ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ယူေဆာင္လာေပးမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၀)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းစိတ္လႈံ႕ေဆာ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းကို အတင္းစြန႔္ေစဖို႔ ကြၽန္မကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အျဖစ္ေရာက္ေအာင္ ကြၽန္မေယာက္်ားက စီစီပီရဲ႕ လွည့္စားတာ ခံခဲ့ရပုံကို ေတြးမိတယ္။ အေပၚယံမွာ၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို ဘုရားေနာက္မလိုက္ေအာင္ ဖိအားေပးၿပီး ဟန႔္တားေနပုံရေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့၊ ကြၽန္မကို ဘုရားေပၚ အတင္းသစၥာေဖာက္ေစဖို႔ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ဆုံးရႈံးေစဖို႔ စာတန္က သူကေနတစ္ဆင့္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ စာတန္ရဲ႕ လုပ္ႀကံတာခံလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ စာတန္နဲ႔ အေပးအယူလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားေပၚ မွီခိုၿပီး သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္သေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕ အက်ပ္ကိုင္တာကို ဘုရားက ေအာင္ျမင္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာအုပ္ကို ဖြတ္ၿပီး၊ သူအေဝးမွာရွိတဲ့အခါမွပဲ ဖတ္တယ္၊ စုေဝးပြဲေတြ တက္တယ္၊ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝခဲ့တယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လေရာက္မွပဲ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနေသးမွန္း ေယာက္်ားက သိၿပီး အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ဓမၼေတးေတြ နားေထာင္ဖို႔ သုံးတဲ့ MP5 စက္ကို ရွာဖို႔ တစ္အိမ္လုံးကို သူ ေမႊေႏွာက္ခဲ့တယ္။ စက္ကို တစ္စစီ ကြဲေၾကသြားေအာင္ သူ ေဆာင့္နင္းလိုက္တယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕မလုပ္ေအာင္၊ အိမ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ႀကီးၾကပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ သူ႔ရဲ႕ လစာျမင့္တဲ့ အလုပ္ကေန ခြင့္ယူခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စုေဝးပြဲေတြ မတက္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ တကယ္ကို စိတ္ဆင္းရဲခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခြင့္အေရး ျဖစ္ေပၚခ်ိန္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေတြ႕ဖို႔ ကြၽန္မ လစ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အံ့ဩစရာက၊ ကြၽန္မတို႔ကို တိုင္ဖို႔ ရဲကို သူ ေခၚခဲ့တာပဲ။ ကံေကာင္းလို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာအုပ္နဲ႔ တျခား အေထာက္အထား မေတြ႕လို႔၊ ကြၽန္မတို႔ကို မဖမ္းၾကဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မညီမအိမ္ရဲ႕ ေဘးအိမ္က စုေဝးပြဲေနရာတစ္ခုျဖစ္မွန္း သူ သိသြားတယ္။ စုေဝးေနၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သူက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီး၊ တိုင္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အဲဒီမွာ ဆက္မစုေဝးရဲေတာ့ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ဆက္သြယ္တာ သူမိတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မကို ႐ိုက္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ ေဒါသနဲ႔ ေဝဖန္တယ္။ သူက ကြၽန္မကို မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး၊ လနဲ႔ခ်ီၾကာေအာင္ ကြၽန္မ နားထဲမွာ အူေနတဲ့အသံက ေပ်ာက္မသြားခဲ့ဘူး။

အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ဒီဓမၼေတးကို ကြၽန္မ မၾကာခဏ ညည္းမိတယ္။ “ကြၽန္ုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ သစၥာေစာင့္သိျခင္းကို ဘုရားသခင္အား ကြၽန္ုပ္ေပးကာ၊ ဘုရားသခင္ကို ဘုန္းထင္ရွားေစဖို႔ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းမည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ သက္ေသခံခ်က္အတြက္ ရပ္တည္ကာ စာတန္ကို လုံးဝ အေလွ်ာ့မေပးဖို႔ ကြၽန္ုပ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသည္။ အို ကြၽန္ုပ္၏ ဦးေခါင္းကြဲေၾကၿပီး ေသြးမ်ား စီးဆင္းႏိုင္၏၊ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏ လူတို႔၏ သတၱိေသြးမ်ား မဆုံးရႈံးႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ တိုက္တြန္းမႈက စိတ္ႏွလုံးတြင္ တည္ထားသည္၊ နတ္ဆိုးစာတန္ကို အရွက္ရေစရန္ ကြၽန္ုပ္ ဆုံးျဖတ္သည္။ နာက်င္ျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို ဘုရားသခင္ ႀကိဳတင္ျပဠာန္းထားေပ။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေသသည္အထိ သစၥာရွိၿပီး နာခံမည္။ ဘုရားသခင္ကို တစ္ဖန္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ကြၽန္ုပ္ မ်က္ရည္က်ေစမည္ မဟုတ္ သို႔မဟုတ္ စိုးရိမ္ေစမည္ မဟုတ္ေပ။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းႀကီးေသာ ေန႔ကို ကြၽန္ုပ္ ျမင္ေတြ႕လိုသည္”) အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကြၽန္မက ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး သူကယ္တင္တာ ခံရေလာက္ေအာင္ ကံေကာင္းတာဟာ ဘုရားရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ျဖစ္ခဲ့ပုံကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ စာတန္ကို အေလွ်ာ့ေပးတာထက္ ေသလိုက္ခ်င္ၿပီး ဘုရားကို လုံးဝ သစၥာေဖာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ဖိအားေပးေလ၊ ဘုရားေနာက္ကို ပိုလိုက္သင့္ေလပဲ၊ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး စာတန္ကို အရွက္ခြဲသင့္ေလပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ စုေဝးပြဲေတြ တက္ရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ရင္ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို ဆက္႐ိုက္ၿပီး တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း တိုင္မွာကို အသင္းေတာ္က စိုးရိမ္လို႔ စုေဝးပြဲတက္တာကို သူတို႔က ရပ္ခိုင္းၿပီး အိမ္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုပဲ ဖတ္ခိုင္းၾကတယ္။

ေနာက္ထပ္ သုံးႏွစ္ၾကာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ ဖတ္ဖို႔ ကြၽန္မေယာက္်ား အျပင္ထြက္တဲ့ အခ်ိန္ကိုပဲ အမိအရ အသုံးခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိသားစုဆီ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ဖို႔ ေဘးအိမ္က ကြၽန္မညီမနဲ႔ ရံဖန္ရံခါပဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ငွက္လို ကြၽန္မ ကန႔္သတ္ခံခဲ့ရတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳရင္း၊ ဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းရာမွာ ဓမၼေတးေတြ သီဆိုရင္းနဲ႔ အတူရွိခဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ေပ်ာ္စရာ၊ အံ့ဩစရာ သိပ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္က ဘဝမွာ ရခဲတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ ႏွလုံးတစ္ခ်က္အခုန္မွာ ကုန္သြားမဲ့ အခြင့္အေရးျဖစ္လို႔ ကြၽန္မ လြတ္သြားလို႔ မျဖစ္ပုံကိုလည္း ေတြးမိတယ္။ ပုံမွန္ အသင္းေတာ္ အသက္တာကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔၊ တျခားလူေတြဆီ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံဖို႔ ေတာင့္တခဲ့ေပမဲ့၊ ဒါေတြအားလုံးက အခ်ည္းႏွီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ အရမ္းဝမ္းနည္းညိဳးငယ္ၿပီး စိတ္ထိခိုက္ရသလို၊ မၾကာခဏ တစ္ေယာက္တည္း ပုန္းၿပီး ငိုမိတယ္။ ေအာ္ဟစ္လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ “ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေလွ်ာက္တာပဲ။ မွန္ကန္တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့တာေလ။ ဘာလို႔ ကြၽန္မအတြက္ မေျဖရွင္းႏိုင္ ျဖစ္ေနရတာလဲ”လို႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီၾကာ ဤသည္မွာ ညစ္ညဴးျခင္း၏ နယ္ေျမ ျဖစ္ေလၿပီ။ ယင္းသည္ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ညစ္ပတ္ေပေရသည္၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈက ပိတ္ဆီးထားသည္၊ တေစၦမ်ားသည္ လွည့္စားရင္းႏွင့္ လွည့္ျဖားရင္း၊ အေျခအျမစ္ မရွိေသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ျပဳရင္း^၁ အၾကင္နာမဲ့ကာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လ်က္၊ ဤတေစၦၿမိဳ႕အား နင္းေျခရင္းႏွင့္ ယင္းကို အေသေကာင္မ်ားျဖင့္ ျပန္႔က်ဲေနေစရစ္လ်က္၊ ေနရာတကာတြင္ ထႂကြေသာင္းက်န္းၾကေလသည္။ ယိုယြင္းပ်က္စီးျခင္း၏ အပုပ္နံ႔သည္ နယ္ေျမကို ဖုံးလႊမ္းၿပီး ေလထုတြင္ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ကာ၊ ယင္းသည္ အလြန္အကြၽံ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္းခံရ၏။^၂ မိုးေကာင္းကင္မ်ား အလြန္ရွိ ေလာကႀကီးအား မည္သူ ျမင္ႏိုင္သနည္း။ နတ္ဆိုးသည္ လူသား၏ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးကို တင္းက်ပ္စြာ တုပ္ေႏွာင္ထားသည္၊ သူ၏ မ်က္လုံးႏွစ္ခုလုံးကို ဖုံးအုပ္ၿပီး၊ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခိုင္ၿမဲစြာ ေစ့ေစ့ပိတ္ထားေလသည္။ နတ္ဆိုးမ်ား၏ မင္းသည္ ထိုးေဖာက္၍ မရႏိုင္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးတို႔၏ နန္းေတာ္ တစ္ခုအလား တေစၦၿမိဳ႕အေပၚ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနခ်ိန္တြင္၊ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္း အခ်ိဳ႕ၾကာ ယေန႔ထက္ထိ ေသာင္းက်န္းၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုအေတာအတြင္းတြင္၊ ဤအေစာင့္ေခြးအုပ္စုကို ဘုရားသခင္က ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ေနရာ မရွိဘဲ ျဖစ္ေစရစ္လ်က္၊ ၎တို႔ကို အလစ္ ဖမ္းဆီးသြားၿပီး ၎တို႔အားလုံးအား သုတ္သင္ပယ္ရွင္းမည္ကို အလြန္အမင္း ေၾကာက္႐ြံ႕ေနၾကလ်က္ စိန္းစိန္းဝါးဝါး ၾကည့္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။ ဤသို႔ေသာ တေစၦၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အား အဘယ္သို႔ ျမင္ေတြ႕ဖူးႏိုင္မည္နည္း။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ၾကင္နာျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ေကာင္းျခင္းတို႔ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ဖူးၾကသေလာ။ လူ႔ေလာက၏ အေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၎တို႔သည္ မည္သည့္ နားလည္မႈ ရွိၾကသနည္း။ ၎တို႔အထဲမွ မည္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ထက္သန္ေသာ အလိုကို နားလည္ႏိုင္သနည္း။ ထိုအခါ လူ႔ဇာတိခံယူ ဘုရားသခင္သည္ လုံးလုံး ကြယ္ဝွက္လ်က္ ရွိၿမဲရွိေနသည္မွာ သိပ္အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ေခ်။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက အၾကင္နာမဲ့ၿပီး လူမဆန္သည့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေမွာင္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ မ်က္ေတာင္ တစ္ခ်က္မွ် မခတ္ဘဲ လူမ်ားကို သတ္ေသာ နတ္ဆိုးတို႔၏မင္းသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ျဖစ္ၿပီး ၾကင္နာကာ သန္႔လည္းသန႔္ရွင္းေသာ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို မည္သို႔ သည္းခံႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ ႂကြေရာက္လာျခင္းကို ၎သည္ အဘယ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳကာ ၾသဘာ ေပးႏိုင္မည္နည္း။ ဤလက္ပါးေစတို႔။ ၎တို႔သည္ ၾကင္နာျခင္းကို မုန္းတီးျခင္းျဖင့္ ျပန္ဆပ္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာကတည္းက ဘုရားသခင္အား ရန္သူအျဖစ္ စတင္ ဆက္ဆံလာၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အား ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ အဆုံးစြန္ ႐ိုင္းစိုင္းၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အနည္းငယ္မွ် အေရးထားမႈ မရွိၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ အဓမၼလုယူကာ လုယက္တိုက္ဖ်က္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ အသိတရား လုံးလုံး ေပ်ာက္ဆုံးၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ အသိတရား အလုံးစုံကို ၎တို႔ ဆန္႔က်င္ၾကကာ အျပစ္မဲ့ေသာသူကို အသိစိတ္မဲ့ျခင္းသို႔ ေသြးေဆာင္ၾကေလသည္။ ေရွးကာလ၏ ဘိုးေဘး မ်ားေလာ။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေလာ။ ၎တို႔ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္အား ဆန္႔က်င္ၾက၏။ ၎တို႔၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈသည္ ေကာင္းကင္ေအာက္ရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ေမွာင္မိုက္ျခင္း ႏွင့္ ပရမ္းပတာျဖစ္ျခင္း အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ခ်န္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ဘာသာေရး လြတ္လပ္မႈေလာ။ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ တရားဝင္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျပစ္ဖုံးကြယ္ျခင္းအတြက္ လွည့္စားမႈမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဝင္ေရာက္ျခင္း (၈)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားအေပၚ စီစီပီ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြရဲ႕ ခုခံမႈ အမွန္တရားကို ရိပ္စားမိခဲ့တယ္။ စီစီပီ အာဏာရယူကတည္းက၊ “အရာအားလုံးသည္ သဘာဝအေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚခဲ့သည္”၊ “လူသားသည္ ေမ်ာက္ဝံမွ ဆင့္ကဲျဖစ္ေပၚလာ၏”ဆိုတာနဲ႔ “ကယ္တင္ရွင္ မည္သည့္အခါကမွ် မရွိခဲ့” စသျဖင့္ ေျပာၿပီး ဘုရားမဲ့ဝါဒကို အေၾကာင္းမဲ့ ျဖန႔္ခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔က ဘုရားကို လူေတြ ျငင္းပယ္၊ သစၥာေဖာက္ေစဖို႔၊ သူတို႔နဲ႔အတူ ဘုရားကို ခုခံေစၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ဖ်က္ဆီးတာ ခံရဖို႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ သခ်ႋဳင္းထုတ္ကုန္ေတြ ျဖစ္လာေစဖို႔ ရည္မွန္းရင္းနဲ႔ လူေတြကို လွည့္ျဖားဖို႔ ဒီအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ သီအိုရီေတြ သုံးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ အခု ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံၿပီးဆိုေတာ့၊ စီစီပီက ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက အမႈေတာ္ကို ဖိႏွိပ္ၿပီး၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဘုရားမဲ့ အုပ္စိုးမႈကို တည္ေထာက္မဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ခရစ္ေတာ္ကို ကသုတ္ကရက္ လိုက္ဖမ္းၿပီး ခရစ္ယာန္ေတြကို အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ဖမ္းဆီး၊ ႏွိပ္စက္ေနတယ္။ စီစီပီက ဘုရားကို ရန္သူလို သေဘာထားတဲ့ ဘီလူးသရဲစီးေနတဲ့ လူအုပ္ပဲ။ လူသတ္ဖို႔အပန္းမႀကီးတဲ့၊ ဘုရားကို ခုခံေနတဲ့ စာတန္ရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္တစ္ခုပဲ။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ျခင္း လက္ေတြ႕မလုပ္ေအာင္ ဖိအားေပးၿပီး ဟန႔္တားေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက စီစီပီရဲ႕ ဘုရားမဲ့ဝါဒ အေတြးအေခၚနဲ႔ သူက ဦးေႏွာက္က်င္းခံခဲ့ရလို႔ပါပဲ။ ဘုရားကို သူ မယုံၾကည္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မ စီစီပီရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာ ခံခဲ့ရရင္ သူ ၿငိစြန္းမွာကို လန႔္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို သူ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန႔္က်င္ခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မ ျဖတ္သန္းေနခဲ့ရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအားလုံးက စီစီပီ နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပဲ။ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္သိုက္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ကြၽန္မ မုန္းမိတယ္။ ဘုရားကို စယုံၾကည္ကတည္းက၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို စီစီပီနဲ႔အတူ ဖိႏွိပ္ေနခဲ့တာေလ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ခြင့္၊ စုေဝးပြဲတက္ခြင့္၊ တာဝန္ေတြ လုပ္ခြင့္မေပးဘူး၊ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ရဲေတြဆီေတာင္ တိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕ သဘာဝနဲ႔ အႏွစ္သာရက သမၼာတရားမုန္းၿပီး ဘုရားကို စက္ဆုပ္ျခင္းျဖစ္သလို၊ အိမ္မွာ ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ သူ႔ရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာ အၿမဲခံရမွာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ယုံၾကည္ျခင္းကို တကယ္ လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုလုပ္ဖို႔ သူ႔ကို ကြာရွင္းၿပီး အိမ္ကထြက္သြားဖို႔ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ကထြက္ဖို႔ ေတြးတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မသားအတြက္ စိုးရိမ္မိတယ္။ သူက ဆယ္ေက်ာ္သက္ပဲရွိေသးတာ၊ သူ႔အေမကို ဆုံးရႈံးရတာ သူ႔အဖို႔ အရမ္းခက္ခဲမွာ။ အိမ္မွာေတာ့ သူ႔ကို က်မ္းစာပုံျပင္ေတြ ကြၽန္မ ဖတ္ျပလို႔ရတယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မိတ္သဟာယျပဳေပးၿပီး သူ႔ကို ဘုရားေရွ႕ေခၚလို႔ရတယ္။ ကြၽန္မထြက္သြားရင္၊ ဘယ္သူက ယုံၾကည္ျခင္းမွာ သူ႔ကို လမ္းျပမလဲ။ ဒါကိုေတြးမိတဲ့အခါတိုင္း၊ အထူးသျဖင့္ အားနည္းမိတယ္၊ ကြၽန္မေယာက္်ားကို ကြာရွင္းဖို႔ သတၱိမဲ့ရသလို၊ အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္းထဲက ကြၽန္မဘဝကို တိတ္တိတ္ေလးပဲ သည္းညည္းခံခဲ့ရတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡရဲ႕ ဖိစီးႏွိပ္စက္တာခံရတဲ့အခါ၊ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ကို လာၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ နည္းနည္း သက္သာရာရခဲ့တယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာမွာ၊ စုေဝးပြဲေတြကို လွ်ိဳ႕ဝွက္တက္ဖို႔ ကြၽန္မ လစ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို ဧည့္ခံရင္၊ ေနာက္တစ္ခါ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူ သိပ္ယဥ္ေက်းျပေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မေယာက္်ားက ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကိုလည္း၊ “ဒီမွာ ရွိေနသမွ်၊ ဘုရားအေပၚ နင့္ကို ငါ ယုံၾကည္ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး နင္ ယုံၾကည္ခ်င္ရင္၊ ဒီအိမ္ကေန ထြက္သြားရမယ္။”လို႔ ေျပာၿပီး ကြၽန္မကိုလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္။ သူဒီလိုေျပာတာ ၾကားရတာက အရမ္းစိတ္မခ်မ္းသာစရာေကာင္းခဲ့တယ္။ အတူရွိခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္ေတြအားလုံးကို နည္းနည္းမွ မေတြးဘဲ၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့အတြက္သက္သက္ သူ ကြၽန္မကို ေမာင္းထုတ္တာ အံ့ဩစရာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္‌ ေတြးမိတယ္။ “လင္ေယာက္်ားသည္ သူ၏ဇနီးမယားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ခ်စ္သနည္း။ ဇနီးမယားသည္ သူမ၏ လင္ေယာက္်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ခ်စ္သနည္း။ သားသမီးမ်ားက သူတို႔၏မိဘမ်ားအေပၚ အဘယ္ေၾကာင့္ သားသမီးဝတ္ ေက်ပြန္ၾကသနည္း။ မိဘမ်ားက ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ားအေပၚ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ ခ်စ္ၾကသနည္း။ လူမ်ားသည္ အမွန္တကယ္တြင္ မည္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ိဳးမ်ားကို သိုထားၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ အႀကံမွာ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ ဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အရွိအတိုင္းျပတယ္။ လူေတြၾကားမွာ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာမရွိဘူး။ လင္နဲ႔မယားၾကား ေမတၱာက အျပန္အလွန္ အက်ိဳးအျမတ္ လက္ခံမႈေပၚ အေျခခံထားတာ။ ဘုရားကို မယုံၾကည္ခင္မွာ၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို အဲဒီလို မဆက္ဆံဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရရင္ သူ ၿငိစြန္းမွာ စိုးရိမ္လာတာနဲ႔၊ အိမ္ေထာင္မွာ ကြၽန္မတို႔ အတူရွိခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္ကာလေတြအားလုံးကို သူက နည္းနည္းမွ မေတြးေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး အိမ္ကေနေတာင္ ေမာင္းထုတ္ဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ပဲ သူက အရမ္းရက္စက္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အဲဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတြးမိတယ္။ “သူက ငါ့ကို တြန္းထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမွေတာ့ ငါလည္း ထြက္သာသြားလိုက္ၿပီး၊ ဘုရားကို လြတ္လြပ္လပ္လပ္ ယုံၾကည္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္မယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မသားကို သူ႔အေဒၚစာျပေနတုန္း ကီလို ၅၀ အကြာမွာရွိတဲ့ အသင္းေတာ္ဆီ ကြၽန္မ ထြက္သြားၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ အသင္းေတာ္ အသက္တာကို ပါဝင္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္သားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ စိုးရိမ္မိတုန္းပဲ။ လုပ္စရာမရွိတဲ့အခ်ိန္၊ ဒါမွမဟုတ္ အားလပ္ရက္ အေတာအတြင္းမွာ၊ ေက်ာင္းလြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကေလးေတြက သူတို႔အေမနဲ႔ အေဖေတြဆီ အိမ္ျပန္လာေနၾကတာ ျမင္ေတာ့၊ အိမ္မွာ ကြၽန္မမရွိတာကို ကြၽန္မသား ဘယ္လိုမ်ား ဝမ္းနည္းေနမလဲလို႔ ေတြးမိၿပီး၊ သူ႔ကို ေတြ႕ဖို႔ အိမ္ျပန္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို ေယာက္်ားက ႐ိုက္မွာ၊ ဖိႏွိပ္ၿပီး ေဒါသနဲ႔ေဝဖန္ေျပာဆိုမွာကို စိုးရိမ္လို႔၊ ျပန္မသြားရဲခဲ့ဘူး။ တိတ္တဆိတ္ မ်က္ရည္က်တာပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ရက္တစ္ရက္မွာ၊ လမ္းမွာ ခဲအိုနဲ႔ ကြၽန္မ ဝင္တိုးၿပီး ကြၽန္မကို သူက အတင္းအိမ္ျပန္သြားခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မေယာက္်ားက တစ္မိသားစုလုံးကို အစည္းအေဝးႀကီးတစ္ခု ေခၚတယ္။ ကြၽန္မကို ႀကိဳးစားၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ေပးဖို႔ သူ႔ညီနဲ႔ အစ္ကို၊ ကြၽန္မပေထြးနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခဲအိုတို႔ကို သူက ဖုန္းဆက္ေခၚခဲ့တယ္။ ကြၽန္မခဲအိုက ကြၽန္မကို ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ “နင္ ငါ့ေယာက္မမဟုတ္ခဲ့ရင္၊ ဖုန္းတစ္ခ်က္ဆက္ၿပီး ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရးဌာနကို ပို႔လိုက္မွာ”တဲ့။ ကြၽန္မပေထြးက ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔ ကြၽန္မေယာက္်ားကို အားေပးရင္းနဲ႔ မီးေလာင္ရာေလပင့္ လုပ္တယ္။ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနပုံကို ျမင္ေတာ့၊ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကို လူေတြအမ်ားႀကီး ဆန႔္က်င္ေနေတာ့၊ ေနာင္မွာ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို ပိုလို႔ေတာင္ ဖိႏွိပ္မွာကို ကြၽန္မ စိုးရိမ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝကို ရွင္သန္ဖို႔ပဲ အိမ္ျပန္လာတာပါလို႔ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ ကြၽန္မအမ်ိဳးေတြက တိတ္သြားေတာ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ တတိယေန႔မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္က ေဘးအိမ္က အစ္မဆီ အလည္သြားတာ ျမင္လို႔ အသင္းေတာ္ စုေဝးပြဲအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ သြားေမးခဲ့တယ္။ အံ့ဩစရာက ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မေနာက္လိုက္လာၿပီး၊ အိမ္ကိုျပန္သြားဖို႔ ကြၽန္မကို ေဒါနဲ႔မာန္နဲ႔ ေအာ္တယ္။ ကြၽန္မအစ္မကို ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ခဲ့လို႔၊ ကြၽန္မ အိမ္အျမန္ျပန္သြားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ အိမ္ကေန အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ ထြက္လာေတာ့၊ ေယာက္်ားက ေဂၚျပားတစ္ခုနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ “မင္း ဒီနားထပ္လာရင္၊ ေနာက္တစ္ခါ ငါ သိပ္သေဘာေကာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”တဲ့။ ေနာက္ေတာ့၊ မီးဖိုေခ်ာင္ထားကို ယူၿပီး ကြၽန္မအစ္မကို ထိုးမဲ့အႀကံနဲ႔ သူ႔အိမ္ထဲ တရၾကမ္းဝင္သြားတယ္။ အစ္မေယာက္်ားနဲ႔ ကြၽန္မက သူ႔ကို ကမန္းကတန္း ျပန္ဆြဲထားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အႏၲရာယ္ေရာက္ေစမွာကို ေၾကာက္တဲ့အတြက္ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕တာကို ကြၽန္မ ရပ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရၿပီး၊ မၾကာခဏ ကိုယ့္ဘာသာ ပုန္းေအာင္းၿပီး ငိုခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါမွာ၊ ေယာက္်ား ထြက္သြားတဲ့ေနာက္မွာ ညီအစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာဖို႔ အိမ္ကေန လစ္ထြက္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မ ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ေယာက္်ားက အိမ္ဆီကားေမာင္းလာေနတုန္း လမ္းေပၚမွာ ကြၽန္မကို သတိထားမိသြားတယ္။ သူက “နင့္ကို ငါ ဒီကားနဲ႔ ႀကိတ္လိုက္လို႔ရတယ္ဆိုတာ နင္သိလား”လို႔ ကြၽန္မကို ေဒါသနဲ႔ႀကိမ္းတယ္။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မႏွလုံးသား ေအးစက္သြားတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာေၾကာင့္ပဲ သူက ကြၽန္မကို သူ႔ကားနဲ႔ ႀကိတ္ခ်င္ေနခဲ့တာေလ။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ဘုရားကိုမုန္းတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မအေပၚ ဖိႏွိပ္တာကို သူ လုံးဝ ေလ်ာ့မွာမဟုတ္မွန္း ဒါက ပိုလို႔ေတာင္ ကြၽန္မကို ျမင္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္လို႔၊ ထြက္သြားဖို႔ပဲ ေ႐ြးစရာ ရွိေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထြက္သြားဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ၊ အရမ္းအရမ္းကို ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ကြၽန္မသားနဲ႔ ျပန္ဆုံရ႐ုံပဲရွိေသးၿပီး၊ ကြၽန္မ ျပန္ထြက္သြားရင္ သူ႔အေပၚ အရမ္း အၾကင္နာမဲ့သလို ျဖစ္ေနမလားေပါ့။ ကြၽန္မထြက္သြားရင္၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ေလွ်ာက္ဖို႔ ဘယ္သူက သူ႔ကို လမ္းျပမွာလဲ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြးေလ၊ ကြၽန္မသားကို မထားခဲ့ရက္ႏိုင္ေလပဲ။ ဘုရားေရွ႕ကို ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ အဆက္မျပတ္လာဖို႔ပဲ ကြၽန္မတတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကြၽန္မကို ဆက္ဖိႏွိပ္ၿပီး တားဆီးေနတယ္။ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဒီေနရာကို ကြၽန္မ စြန႔္ခြာခ်င္ေပမဲ့၊ ကြၽန္မသားကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္။ ဘာလုပ္ရမွန္း ကြၽန္မ မဆုံးျဖတ္ႏိုင္သလို၊ ဉာဏ္အလင္းေပး၊ လမ္းျပဖို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္”လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕တယ္။ “လူတို႔သည္ ဤတိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္အတြက္၊ ၎တို႔၏ဇာတိပကတိကို ေမ့ထားႏိုင္စြမ္း မရွိသေလာ။ မည္သည့္အရာမ်ားက လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခြဲျခမ္းႏိုင္သနည္း။ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို မည္သူသည္ တျခားစီ ဆြဲၿဖဲႏိုင္သနည္း။ မိဘမ်ား၊ ခင္ပြန္းမ်ား၊ ညီအစ္မမ်ား၊ ဇနီးမ်ား သို႔မဟုတ္ နာက်င္ဖြယ္ရာ စစ္ေဆးမႈေလာ။ လူသားတြင္းရွိ ဘုရားသခင္၏ပုံရိပ္ကို အသိစိတ္ ခံစားခ်က္မ်ားက ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္သေလာ။ လူတို႔ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ေက်းဇူးတင္ရွိမႈႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလာ။ ၎တို႔ကို လူသားက ျပဳျပင္ႏိုင္သေလာ။ မည္သူသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္သနည္း။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္သေလာ။ ဘဝတြင္ သန္မာသူမ်ားမွာ အဘယ္သူမ်ားျဖစ္သနည္း။ မည္သူသည္ ငါ့ကို စြန္႔ခြာၿပီး၊ မိမိတို႔ဘာသာ အသက္ရွင္ႏိုင္သနည္း။ အဖန္တလဲလဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ လူအားလုံးအား မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းအမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္က၊ ‘သို႔ရာတြင္ မည္သူ၏အခက္အခဲကို ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏လက္မ်ားျဖင့္ စီစဥ္ဖူးသနည္း’ ဟု ဆိုသနည္း။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “လူတို႔သည္ ဤခဏတာကာလအတြင္း ၎တို႔၏ ဇာတိပကတိကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္စြမ္း မရွိၾကသေလာက်ဴး”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက နက္ရႈိင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈရွိခဲ့ၿပီး အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ အရွက္ကြဲျခင္းကို သည္းခံရင္း၊ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ႔ေမတၱာအကုန္ ေပးကမ္းရင္း၊ သည္းခံျခင္းနဲ႔ လူေတြၾကားမွာ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပၿပီး သူ႔အမႈေတာ္ ေဆာင္႐ြက္ပုံကို ေတြးမိတယ္။ လူကိုကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားသည္းညည္းခံခဲ့ရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡအားလုံးကို ေတြးမိေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာ အရမ္းလက္ေတြ႕က်ပုံကို သေဘာေပါက္ရတယ္။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ၿပီး သူ႔အတြက္ သက္ေသခံဖို႔ အရာရာကို ေဘးဖယ္ထားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ထၿပီး သူ႔အလိုေတာ္ကို အေလးဂ႐ုျပဳၾကမယ္လို႔ သူ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဒါက ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မထြက္သြားရင္ ကြၽန္မသားကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဘယ္သူမွမရွိမဲ့ပုံကိုပဲ ေတြးၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္ကို အေလးဂ႐ုျပဳမျပဳႏိုင္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့တယ္။ အားနည္း၊ အသုံးမက်၊ အသိစိတ္မဲ့ၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔ အရာရာကို အရာရာကို ေဘးဖယ္မထားႏိုင္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္မိတယ္။ ကြၽန္မသားကို လက္မလႊတ္ႏိုင္လို႔၊ အိမ္မွာ ပိတ္မိတာ၊ ေယာက္်ားရဲ႕ အ႐ိုက္ခံရတာ၊ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ခြင့္မေျပာနဲ႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုေတာင္ ဖတ္ခြင့္မရွိဘဲ ေလွာင္ပိတ္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရတာကို ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ လက္ခံလိုက္ရတယ္။ သမၼာတရားလိုက္စားၿပီး ဘုရားကိုခ်စ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အာျဗဟံက သူ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားကို ဘုရားဆီ ယဇ္ပူေဇာ္မႈအေနနဲ႔ စြန႔္ဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ ကြၽန္မက အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔၊ သမၼာတရားလိုက္စားၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိဖို႔ ကြၽန္မသားနဲ႔ ခဏတာ မခြဲႏိုင္ခဲ့ရတာလဲ။ ကိုယ့္သားကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ပဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈက အဆုံးသတ္ကို ေရာက္လာသလို၊ ႀကီးမားတဲ့ ေဘးဒုကၡေတြက မၾကာခဏ ေပၚလာေတာ့မွာကို ကြၽန္မသိတယ္။ အိမ္မွာ၊ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မဖတ္ႏိုင္ဘူး၊ စုေဝးပြဲေတြ မတက္ႏိုင္သလို၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုဆက္ျဖစ္ရင္၊ သမၼာတရားကို ရမွာမဟုတ္သလို၊ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ျပင္ဆင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လာမဲ့ ကပ္ေဘးတစ္ခုခုမွာ ကြၽန္မ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးသြားႏိုင္တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ကြၽန္မသားကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ကြၽန္မ ဘယ္လိုလမ္းျပေတာ့မလဲ။ ကြၽန္မသားရဲ႕ ကံၾကမၼာလည္း ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ သူ ဘယ္ေလာက္ ကံစီမံရာျဖစ္တယ္၊ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ သူ ေျခခ်ႏိုင္မလားဆိုတဲ့အေပၚ ကြၽန္မ အခြင့္အာဏာမရွိဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ပူပန္ေသာက နည္းနည္း ေလ်ာ့က်သြားတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္တယ္၊ သမၼာတရားကို နည္းနည္း ထပ္သင္ယူၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မသားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ စိုးရိမ္မႈေတြကို လက္လႊတ္ခဲ့တယ္။ ဒီစာပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ျခင္းကလြဲၿပီး ဘယ္အရာကမွ လူတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာေပၚ ဆက္ႏႊယ္မႈ မရွိသည့္အတြက္၊ ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းအျပင္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ဘဝတြင္ မိဘ၏ တာဝန္ဝတၱရားမွာ သူႀကီးျပင္းဖို႔ ပုံစံက်သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပံ့ပိုးဖို႔ျဖစ္ပါသည္။ လူတစ္ေယာက္က မည္သို႔အနာဂတ္မ်ိဳး ရွိမည္ကို ဘယ္သူကမွ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါ။ ယင္းကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္သကဲ့သို႔ သူ႔မိဘမ်ားကပင္ သူ႔ကံၾကမၼာကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေပ။ ကံၾကမၼာႏွင့္ ပတ္သက္သေ႐ြ႕၊ လူတိုင္းက အမွီအခိုကင္းကာ လူတိုင္း မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ကံၾကမၼာ ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူ၏မိဘကမွ် တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဘဝကံၾကမၼာကို တြန္းလွန္မပယ္ရွားႏိုင္ သို႔မဟုတ္ ဘဝတြင္ သူျပဳမူလႈပ္ရွားသည့္ အခန္းက႑အေပၚ လႊမ္းမိုးမႈအနည္းငယ္ပင္ အသုံးမျပဳႏိုင္ေပ။ လူတစ္ေယာက္က သူေမြးဖြားခံရဖို႔ သတ္မွတ္ထားသည့္ မိသားစု၊ သူႀကီးျပင္းသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔သည္ ဘဝတြင္ မိမိတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းျခင္း အတြက္ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားထက္ ဘာမွ်မပိုေပ။ ထိုအရာမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘဝကံၾကမၼာကို သို႔မဟုတ္ လူတစ္ေယာက္က မိမိ၏ တာဝန္ကို ၿပီးေျမာက္ေစသည့္ ကံတရားမ်ိဳးအား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မသတ္မွတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူ၏ မိဘကမွ် ကေလး၏ ဘဝတာဝန္ကို ၿပီးေျမာက္ေစဖို႔ ကူညီ၍မရ။ အလားတူ၊ မည္သူ၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကမွ် ဘဝတြင္ သူ႔အခန္းက႑ကို တာဝန္ယူဖို႔ မကူညီႏိုင္ေပ။ သူ႔တာဝန္ကို သူမည္သို႔ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္သည္၊ သူ႔အခန္းက႑ကို မည္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳး၌ ေဆာင္႐ြက္သည္ ဆိုသည့္အရာ မ်ားသည္ သူ႔ဘဝ ကံၾကမၼာအားျဖင့္ လုံးဝ သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္သည္။ တစ္ျခားနည္းႏွင့္ေျပာရလွ်င္၊ ဖန္ဆင္းရွင္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို အျခား ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေျခအေနမ်ားကမွ် မလႊမ္းမိုးႏိုင္ပါ။ လူအားလုံးက သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္တစ္ဦးခ်င္းစီ ႀကီးျပင္းလာသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ရင့္က်က္လာၾကသည္၊ ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ဘဝတြင္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ လမ္းမ်ားေပၚ ခရီးစတင္ လာၾကၿပီး ၎တို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္အားျဖင့္ စီစဥ္ထားသည့္ ကံတရားမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းၾကေလသည္။ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ၎တို႔သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းျခင္းအတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အတြက္၊ အဖန္ဆင္းခံမ်ားအေနျဖင့္ သူတို႔၏ တာဝန္ ဝတၱရားမ်ားကို စတင္ျဖည့္ဆည္းသည့္ေနရာျဖစ္ေသာ က်ယ္ျပန႔္လွသည့္ လူပင္လယ္ထဲသို႔ အမွတ္တမဲ့ ဝင္ေရာက္ၾကၿပီး ဘဝ၌ ၎တို႔၏က်ရာေနရာမ်ားကို ယူၾကေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရာကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကေလးရဲ႕ ကံၾကမၼာက သူ႔မိဘေတြနဲ႔ မဆက္ႏႊယ္ဘဲ၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကတစ္ဆင့္ ဆုံးျဖတ္ထားတာကိုေပါ့။ ကြၽန္မသားရဲ႕ ကံၾကမၼာက ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ ကြၽန္မသား ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမယ္၊ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ သူ ေျခခ်ႏိုင္မလား ဆိုတာကို ကြၽန္မ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီအရာအားလုံးကို ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြက ဆုံးျဖတ္ေပးတာပါ။ ေယာသပ္ကို သတိရမိတယ္။ အေစာပိုင္း အသက္အ႐ြယ္မွာ သူဟာ အဲဂုတၱဳျပည္က ကြၽန္စနစ္ထဲကို ေရာင္းစားခံခဲ့ရၿပီး မိဘရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ လမ္းျပမႈ မရွိခဲ့ေပမဲ့၊ ေယေဟာဝါဘုရားက သူနဲ႔အတူ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဖာေရာ ကိုယ္ရံေတာ္မႉးရဲ႕ မိန္းမက သူ႔ကို ဘယ္လိုပဲ ဖ်ားေယာင္းခဲ့ပါေစ၊ သူ လုံးဝ အလွည့္ျဖားမခံခဲ့ဘူး။ ဒါ့အျပင္၊ အဲဂုတၱဳျပည္မွာ ေယာသပ္က အခက္အခဲ အမ်ားႀကီးခံခဲ့ရေပမဲ့၊ ဒါက သူ႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို တကယ္ မာေက်ာလာေစခဲ့ၿပီး ဘုရားအေပၚ မွီခိုဖို႔ သြန္သင္ေပးခဲ့တယ္။ တာဝန္ေတြကို လုပ္ဖို႔ အိမ္ကို မစြန႔္ခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့၊ သူတို႔ သားသမီးေတြကို ယုံၾကည္ျခင္း လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေလွ်ာက္ဖို႔ မၾကာခဏ အားေပးၾကသလို၊ ဒီကေလးေတြထဲက တခ်ိဳ႕က ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ဘုရားေနာက္လိုက္ၾကေပမဲ့၊ တျခားကေလးေတြက ေလာကီ ဆိုးယုတ္တဲ့ ေရပန္းစားမႈေတြမွာ ပိတ္မိၾကၿပီး၊ ပိုပိုၿပီး အက်င့္ပ်က္လာခဲ့ၾကတယ္။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးတာက သူတို႔နဲ႔အတူပါရွိတဲ့ သူတို႔ မိဘေတြ မဟုတ္ဘဲ၊ သူတို႔ သဘာဝမွာ ဘုရားကို ခ်စ္ဖို႔ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာနဲ႔ ဘုရားက သူတို႔ကို အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ စီမံထားခဲ့ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာျဖစ္မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မသားမွာ လူ႔သဘာဝရွိၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ခံရမဲ့သူျဖစ္ခဲ့ရင္၊ သူ႔ေဘးမွာ ကြၽန္မ ရွိမေနခဲ့ရင္ေတာင္၊ သူက က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာဦးမွာ ျဖစ္သလို၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္လာမွာပဲ။ ဒီအရာအားလုံး ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ ယုံၾကည္သူအျဖစ္ ကြၽန္မရွိခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ေရေလာင္း၊ ေထာက္ပံ့မႈ အမ်ားႀကီး ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မသားကို တြယ္တာမႈေၾကာင့္ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္တာ။ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ျခင္း၊ သူ႔အတြက္ သက္ေသခံျခင္းနဲ႔ ပိုမ်ားတဲ့ လူေတြကို ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲ ေခၚေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကို ကြၽန္မ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ၊ ကြၽန္မမိသားစုကို ထားခဲ့ၿပီး အေဝးမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕က အသင္းေတာ္ဆီ ရထားစီးသြားတယ္။

ရထားက ကြၽန္မသားရဲ႕ ေက်ာင္းကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မသား တက္တဲ့အတန္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာ အေဆာက္အဦးကို ေငးၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဘယ္အခ်ိန္ ငါ့သူ႔ကို ျပန္ေတြ႕ရမလဲ ဘယ္သူသိမွာလဲ”လို႔ေပါ့။ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါက နတ္ဆိုး စာတန္ရဲ႕ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အုပ္စိုးမႈကို ပိုလို႔ေတာင္ စက္ဆုပ္ေစခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕မိသားစုက ကြၽန္မကို ကြဲကြာေစခဲ့ၿပီး၊ ယုံၾကည္ျခင္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ တားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ခရစ္ေတာ္ အထြတ္အထိပ္ အုပ္စိုးမဲ့အခ်ိန္မွာ ေရာက္လာမဲ့ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္ျခင္း အခ်ိန္ကို ပိုလို႔ေတာင္ ကြၽန္မ ေတာင့္တမိသလို၊ သမၼာတရားလိုက္စားၿပီး အလင္းအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္ကို ေစ့ေဆာ္ခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆိုမိတယ္။ “သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦး ျဖစ္သည္- သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္သင့္ၿပီး အဓိပၸါယ္ရွိေသာ အသက္တာကို လိုက္စားရွာေဖြသင့္သည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ သင္သည္ လူသားတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အတြက္၊ သင့္ကိုယ္သင္ ဘုရားသခင္အတြက္ အသုံးခံသင့္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡအားလုံးကို ခံရပ္သင့္ေပသည္။ သင္သည္ ယေန႔ခံစားရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡအနည္းငယ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာႏွင့္ အေသအခ်ာ လက္ခံသင့္ၿပီး ေယာဘႏွင့္ ေပတ႐ုကဲ့သို႔ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ အသက္တာတစ္ခုကို အသက္ရွင္သင့္သည္။ သင္တို႔သည္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို လိုက္စားရွာေဖြေသာသူမ်ား၊ တိုးတက္မႈကို ရွာေဖြေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သင္တို႔သည္ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး၏ တိုင္းႏိုင္ငံထဲတြင္ ထေျမာက္ၾကသူမ်ား၊ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ေခၚဆိုေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းမွာ အဓိပၸါယ္အရွိဆုံး အသက္တာ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝဆုံး အသက္တာ”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးဆၾကည့္ေတာ့၊ ဘုရားက ဒီခက္ခဲတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူ႔ေနာက္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို စီမံထားခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္မိတယ္။ ဒါက ကြၽန္မကို ဘုရားလမ္းျပေပးေနခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔၊ ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္မႈေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔၊ သမၼာတရား ရွာေဖြဖို႔၊ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ကိုယ့္အလုပ္ကို တာဝန္သိသိ လုပ္ၿပီး၊ နတ္ဆိုး စာတန္ကို အရွက္ခြဲဖို႔ ကြၽန္မ အသင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး ပိုေအးခ်မ္းသလို စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားတယ္။ ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ခြင့္ေပးၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးရင္းနဲ႔ ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕ အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္းကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဦးေဆာင္တဲ့အတြက္ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ အိမ္နဲ႔ေဝးတဲ့ အသင္းေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ဆက္လုပ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္၊ သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို နားလည္လာၿပီး၊ အေတာ္ေလး အက်ိဳးရၿပီးၿပီလို႔ ခံစားရတယ္။ လမ္းျပမႈအတြက္ ဘုရားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေအာက္ေျခမွတ္စု(မ်ား)-

၁။ “အေျခအျမစ္ မရွိေသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ျပဳရင္း” သည္ နတ္ဆိုးက လူတို႔အား ေဘးျပဳရန္ သုံးေသာ နည္းစနစ္မ်ားကို ရည္ၫႊန္းသည္။

၂။ “အလြန္အကြၽံ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္း ခံရ၏” ဆိုသည္မွာ မာရ္နတ္က လူတို႔အား ႏွိပ္စက္ဖိစီးရာတြင္ သုံးေသာ နည္းစနစ္မ်ားသည္ အထူးသျဖင့္ ရက္စက္ၿပီး၊ လူတို႔ကို အလြန္တရာ ထိန္းခ်ဳပ္သည္မွာ ၎တို႔သည္ လႈပ္ရွားရန္ ေနရာမရွိသည္ကို ၫႊန္ျပသည္။