၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြနဲ႔ အစည္းအေဝးလုပ္ဖို႔ သြားေနတုန္း လမ္းမွာ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ အဲဒီညမွာ ကြၽန္မကို စစ္ေမးဖို႔အတြက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေနရာတစ္ခုဆီကို ကြၽန္မကို ေခၚသြားတယ္။ ရဲေတြက ကြၽန္မဆီကေန အသင္းေတာ္ေငြအတြက္ ေျပစာေတြကို ေတြ႕သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မကို အလွည့္က် စစ္ေမးၿပီး အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံထိန္းသိမ္းသူေတြနဲ႔ စီနီယာေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေပးဖို႔ ကြၽန္မကို ဖိအားေပးၾကတယ္။ ကြၽန္မက မေျပာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔က ကြၽန္မကို သားေရခါးပတ္နဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ကြၽန္မ လက္ေကာက္ဝတ္ကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး သံႀကိဳးတစ္ခုကို သုံးၿပီး ကြၽန္မကို ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ ကြၽန္မကို ဒီလိုပုံစံနဲ႔ တစ္ပတ္ ႏွိပ္စက္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ေရငတ္ၿပီး ဗိုက္လည္းဆာတယ္။ လုံးဝ အားမရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ ကြၽန္မ ေမ့ေမ်ာသြားတယ္။ ကြၽန္မ ႏႈိးေတာ့ သူတို႔က ကြၽန္မေသာက္ဖို႔ ဘာေပးခဲ့လဲဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာမသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မပါးစပ္မွာ အရသာတစ္မ်ိဳးရတယ္။ ကြၽန္မ အသက္မရွဴႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး စူးရွနာက်င္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အေသြးအသားက ခံႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို ေက်ာ္ေတာ့မယ္။ ကြၽန္မကို ေနာက္ထပ္ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မိတယ္။ ႏွိပ္စက္တာကို မခံႏိုင္ဘဲ ယုဒျဖစ္သြားမွာကို ေၾကာက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားကို အေလးအနက္ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္။ ကြၽန္မက ဒီလို ညႇဥ္းပန္းခံရၿပီး အသင္းေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ပိုက္ဆံအေၾကာင္းကို ထုတ္မေျပာေသးတာကို ရဲေတြက ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မကို ေသြးေဆာင္ဖို႔အတြက္ ပရိယာယ္ေျပာင္းၿပီး မိသားစုခ်စ္ခင္မႈကို အသုံးျပဳတယ္။ “မင္း အိမ္မျပန္တာ သုံးေလးႏွစ္ရွိၿပီ။ မင္းမိသားစုနဲ႔ ကေလးေတြက မင္းကို ေတာ္ေတာ္သတိရမွာပဲ။ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံက ဘယ္မွာလဲ။ ငါတို႔ကို အကုန္ေျပာျပရင္ မင္းကို အိမ္ျပန္ခြင့္ျပဳမယ္” ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ သူတို႔က ပိုက္ဆံနည္းနည္းလည္း ထုတ္ျပၿပီး အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံ ထိန္းသိမ္းသူေတြကို သူတို႔ ေတြ႕ၿပီးၿပီလို႔လည္း ေျပာတယ္။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးလိုက္တယ္။ “သူတို႔က ပိုက္ဆံကို သိမ္းၿပီးမွေတာ့ ငါ သူတို႔ကို ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ မေျပာသည္ျဖစ္ေစ မထူးေတာ့ဘူး။ ငါ သူတို႔ကို တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ ႏွိပ္စက္တာ မခံရေလာက္ေတာ့ဘူး။” ေပါ့။ ကြၽန္မ သူတို႔ကို အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ မိသားစုတစ္စုကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရဲေတြက အဲဒီပိုက္ဆံကို သြားသိမ္းဖို႔ ကြၽန္မကို ေခၚသြားခိုင္းတယ္။ သူတို႔ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို ကြၽန္မေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မခံႏိုင္သမွ်ကို ေတာင့္ခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာေတြးတယ္။ “ငါက ထိန္းသိမ္းတဲ့ မိသားစုအေၾကာင္းကို ေဖာ္လိုက္ၿပီ။ သူတို႔ကို အဲဒီေနရာဆီ ေခၚမသြားရင္ ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ဆက္ႏွိပ္စက္မွာပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ငါအဖမ္းခံရတာ တစ္ပတ္ရွိေနၿပီ။ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံက ေနရာေ႐ႊ႕ၿပီးေလာက္ၿပီ” ေပါ့။ အတြက္မွားလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ခဏမွာပဲ ကြၽန္မက ရဲေတြကို ထိန္းသိမ္းသူရဲ႕ အိမ္ကို ေခၚသြားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရတာကို အသင္းေတာ္က ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔က အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ခ်က္ခ်င္း ေ႐ႊ႕ၾကတယ္။ ထိန္းသိမ္းတဲ့မိသားစုဆီက ညီအစ္ကိုက အဖမ္းခံရလုနီးပါး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈေအာက္မွာ ရဲေတြ ႐ုတ္တရက္ ဝင္ဖမ္းတာကို လြတ္သြားတယ္။ ရဲေတြက အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မကို ေထာင္တစ္ႏွစ္နဲ႔ ကိုးလဆိုၿပီး စိတ္ကူးေပါက္သလို စီရင္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။

ေထာင္မွာ ကြၽန္မ ကုန္ဆုံးရတဲ့ ေန႔ရက္တိုင္းက ဒုကၡေတြ၊ ေဝဒနာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီလိုေျပာထားတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိတဲ့အခါ “ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားရခ်ိန္မ်ားတြင္ ငါ့အေပၚ စိုးစဥ္းမွ် သစၥာေစာင့္သိမႈ မျပသခဲ့သူမ်ားအား ငါသည္ ေနာက္ထပ္ သနားၾကင္နာေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ ငါ၏က႐ုဏာသည္ အကန္႔အသတ္ရွိေၾကာင္းကို ငါရွင္းလင္းေစရမည္။ ထို႔ျပင္ တစ္ခ်ိန္က ငါ့ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့သူ မည္သူ႔ကိုမွ် ငါႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၊ ၎တို႔၏မိတ္ေဆြမ်ား၏ အက်ိဳးအေပၚ သစၥာေဖာက္သူမ်ားႏွင့္ ငါသည္ သာ၍ပင္ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္လိုျခင္း မရွိ။ ထိုသူသည္ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ ငါ၏စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) အဲဒီညီအစ္ကိုအေၾကာင္း ေဖာ္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မက ယုဒျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း သိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ပုန္ကန္ျပစ္မွားခဲ့တယ္။ ခြင့္လႊတ္လို႔မရတဲ့ အျပစ္ကို ကြၽန္မ က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္။ ဒါကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက အရမ္းနာက်င္ရတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာေဖာက္ခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္မကို သူ ေသခ်ာေပါက္ ကယ္တင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့ ကြၽန္မ အခ်ိန္က လုံးဝ ၿပီးဆုံးသြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ ေန႔တိုင္း စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းရတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ဒုကၡခံေနရၿပီး ေသတာက ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက ေသဖို႔သက္သက္ ေစာင့္ေနခဲ့ၿပီး အဲဒီေန႔က်ရင္ ကြၽန္မ လြတ္ေျမာက္သြားမွာပဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ဆုေတာင္းေသးေပမဲ့ ကြၽန္မ ျပစ္မွားမႈကို ေတြးမိတိုင္း ဘုရားက ကြၽန္မကို အလိုရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားေရွ႕ကိုလာဖို႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ ေထာင္ကေန ထြက္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေတာ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို ရွာေတြ႕ၾကတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိျမင္မႈနည္းနည္းရွိတာကို သူတို႔ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အသင္းေတာ္အသက္တာကို ျပန္ေနခြင့္ျပဳၿပီး ကြၽန္မအတြက္ တာဝန္တစ္ခု စီစဥ္ေပးတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို ခံစားရၿပီး ဘုရားက ကြၽန္မကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးေနတာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မ အေႂကြးတင္တယ္လို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားမိတယ္။ ဘုရားကို ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ ခါးသီးတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက်တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ သမီးက ကိုယ္ေတာ့္ေရွ႕ကို လာဖို႔ တကယ္ကို မထိုက္တန္ပါဘူး။ အေျခအေနေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ သမီးက ဘာသက္ေသကိုမွ လုံးဝ မခံခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီညီအစ္ကိုအေၾကာင္းကို သမီး ထုတ္ေျပာခဲ့ၿပီး ယုဒျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ အသင္းေတာ္ဆီ ျပန္လာၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကိုယ္ေတာ္က သမီးကို အခြင့္အေရးေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ သနားက႐ုဏာကို သမီး ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။” ဆိုၿပီးေတာ့။ တာဝန္ကို လုံ႔လရွိရွိနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈအတြက္ ဖာေထးဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မအတြက္ ဘာတာဝန္ကိုပဲ စီစဥ္ေပးပါေစ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း စိတ္ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ႀကဳံရတဲ့ အေျခအေနေတြက ဘယ္ေလာက္ဆိုးပါေစ ဒီအခက္အခဲေတြကို ကြၽန္မကို စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္ခြင့္မေပးခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈအတြက္ ဖာေထးဖို႔ အေကာင္းဆုံး လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ခ်န္ဟြာက အဖမ္းခံရၿပီး ယုဒျဖစ္သြားတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြ၊ ပိုက္ဆံထိန္းသိမ္းတဲ့ မိသားစုေတြအမ်ားႀကီးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ေျပာခဲ့ၿပီး ေနာက္က်ေတာ့ အသင္းေတာ္ကေန ရွင္းလင္းပစ္ခံရတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ ဒီသတင္းကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မလည္း လူေတြအေၾကာင္းကို ေဖာ္ေျပာခဲ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ရဲေတြက သိမ္းလုနီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္မို႔ ပိုက္ဆံထိန္းသိမ္းတဲ့ ညီအစ္ကိုက အိမ္ျပန္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီညီအစ္ကိုအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေဖာ္ေျပာတဲ့ သေဘာသဘာဝက ခ်န္ဟြာနဲ႔ အတူတူပဲ၊ အစြန္းအထင္းႀကီးတစ္ခုပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မ ျပစ္မွားမႈကို ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အခု ခ်န္ဟြာက အသင္းေတာ္ကေန ရွင္းလင္းပစ္ခံလိုက္ရၿပီ။ တစ္ေန႔က်ရင္ ကြၽန္မလည္း ရွင္းလင္းခံရၿပီး ဖယ္ရွားခံရႏိုင္တာပဲ။ ဒီလို စဥ္းစားမိၿပီး ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ခ်ေပးတဲ့ ဘယ္တာဝန္မဆို ကြၽန္မ လုပ္ေပမဲ့ ကြၽန္မ အရင္ကရွိခဲ့သလို ဘုရားအတြက္ အသုံးခံဖို႔ တက္ႂကြမႈ မရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ အဖိုးအခေပးဆပ္ၿပီး သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာဖို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက မရွာဘူး။ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ပုံစံအတိုင္းပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး နည္းနည္းပါးပါး အေစခံတာနဲ႔ပဲ ၿပီးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မအလုပ္က ရလဒ္ေတြ ရေနသလားဆိုတာကိုလည္း ထည့္မစဥ္းစားဘဲ တာဝန္ကို ထိန္းထားဖို႔အတြက္ အသိတရားအနည္းဆုံးအဆင့္ကိုပဲ အမွီျပဳထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အဖမ္းခံရမွာေၾကာက္ၿပီး သူ႔တာဝန္ကို မလုပ္ရဲတာကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ သူ႔ကို ကြၽန္မ ကူညီပံ့ပိုးသင့္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ သစၥာေဖာက္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြကို ကြၽန္မက မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ဘယ္လို႔ အရည္အခ်င္းျပည့္မီမွာလဲ။ ရလဒ္ေတြရဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုမိတ္သဟာယျပဳရမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္မပါခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ျဖစ္သလိုပဲ လုပ္ခဲ့ၿပီး အယူဝါဒ အသိပညာနည္းနည္းကိုပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဒီသေဘာထားနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္တာက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ မညီဘူးဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ကြၽန္မ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းႀကီးတဲ့ ျပစ္မွားမႈကို ကြၽန္မ က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတာကို ေတြးမိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ေမာပန္းၿပီး ေန႔ရက္တိုင္းကို ဦးတည္ရာမဲ့ ကုန္ဆုံးခဲ့တယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသင့္တယ္၊ ဒီလိုလုပ္ရင္ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္နဲ႔ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ အက်ိဳးရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ခြင့္လႊတ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ ျပစ္မွားမႈနဲ႔ ကြၽန္မ ရွင္းလင္းခံရႏိုင္ပုံကို ေတြးမိတာနဲ႔ ကြၽန္မ လုပ္ကို မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မအတြက္က ကြၽန္မအလုပ္ကို ေန႔တိုင္းၿပီးတာနဲ႔တင္ လုံေလာက္ေနၿပီ။ ကြၽန္မအေျခအေနကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားရွာဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ခဏခဏ ေခါင္းကိုက္တယ္။ ျပန္ျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ အစာအိမ္ေရာဂါလည္း ရွိတယ္။ အစေတာ့ ကြၽန္မအေျခအေနကို မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ကိုင္တြယ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မေရာဂါက မသက္သာ႐ုံမကဘဲ ပိုၿပီးေတာ့လည္း ဆိုးလာတယ္။ ဒီေရာဂါက ဘုရားရဲ႕ အျပစ္ဒဏ္လားဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ကြၽန္မကို သူစက္ဆုပ္၊ မုန္းတီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ အခု ကြၽန္မ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားၿပီ။ ဘုရားက ေသခ်ာေပါက္ ကြၽန္မကို အလိုမရွိပါဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက တာဝန္မွာ ရလဒ္ေတြ မျဖစ္ထြန္းဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မအေပၚ အလုပ္မလုပ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မအတြက္က ဆက္ၿပီးေတာ့ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အသုံးမဝင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအေတြးေတြ ေတြးမိတိုင္း ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေျပာျပလို႔မရတဲ့ စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့ ခံစားခ်က္ျဖစ္တယ္။ အရင္က ဘုရားကို သစၥာေဖာက္မိတာကို ကြၽန္မ တကယ္ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မသာ နည္းနည္းေလးပိုၿပီး ေတာင့္ခံႏိုင္ခဲ့ရင္ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီညီအစ္ကိုအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ဘာလို႔ေဖာ္ခဲ့တာလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အေသြးအသားကို ဂ႐ုစိုက္လြန္းၿပီး ဘုရားကို တကယ္အလိုရွိတဲ့ စိတ္ႏွလုံးမရွိတဲ့အတြက္ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ခဲ့ရင္ ဒီဝိညာဥ္ေရးရာ ညႇဥ္းဆဲမႈကို ခံရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မ ေတြးေလေလ၊ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ေလေလျဖစ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္မ ခဏခဏ အသက္ရွင္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မအေျခအေနကို အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ သူက ကြၽန္မကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ျပတယ္။ “စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ စိတ္ခံစားမႈထဲသို႔ လူတို႔ က်ဆင္းၾကျခင္းအတြက္ အျခားေသာ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုလည္း ရွိ၏။ ယင္းမွာ ၎တို႔ အသက္အ႐ြယ္ ရမလာမီ၊ သို႔မဟုတ္ လူႀကီမ်ားအျဖစ္သို႔ ၎တို႔ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးေနာက္တြင္ လူတို႔အေပၚ ျဖစ္ပ်က္သည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အမႈကိစၥတစ္စုံတစ္ရာျဖစ္သည့္ ျပစ္မွားမႈအခ်ိဳ႕ကို က်ဴးလြန္မိၾကျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႐ူးႏွမ္းေသာ အရာမ်ား၊ မိုက္မဲေသာ အရာမ်ားႏွင့္ မသိနားမလည္ေသာ အရာမ်ား အခ်ိဳ႕ကို လုပ္ေဆာင္မိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၿပီးျဖစ္သည့္ ဤျပစ္မွားမႈမ်ားေၾကာင့္၊ ဤ႐ူးႏွမ္းၿပီး မသိနားမလည္ေသာ အရာမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲသို႔ ၎တို႔ က်ဆင္းၾကသည္။ ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းမ်ိဳးသည္ မိမိကိုယ္ကို ရႈတ္ခ်ျခင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို စိစစ္သတ္မွတ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။...သမၼာတရားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ တရားေဒသနာ၊ သို႔မဟုတ္ မိတ္သဟာယတစ္ခုကို ၎တို႔ နားေထာင္သည့္အခါတိုင္းတြင္ ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းက ၎တို႔၏ စိတ္ထဲႏွင့္ ၎တို႔၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးထဲ တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ၎တို႔က ‘ငါ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါသလား။ သမၼာတရားကို ငါလိုက္စားႏိုင္ပါသလား။ ကယ္တင္ျခင္းကို ငါ ရရွိႏိုင္ပါသလား။ ငါသည္ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ပါသနည္း။ ထိုအရာကို ယခင္က ငါ လုပ္ခဲ့သည္၊ ထိုလူစားမ်ိဳး ငါ ျဖစ္ေလ့ရွိခဲ့သည္။ ငါသည္ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ေတာ့ၿပီလား။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို ကယ္တင္ဦးမည္လား’ဟု ေမးလ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဖိ၍ စစ္ေဆးေနမိၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ၎တို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို လက္လႊတ္ႏိုင္ၾကၿပီး ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈႏွင့္ မိမိတို႔ စုစည္းႏိုင္သည့္ အားအင္ရွိသမွ်ကို ယူၿပီး မိမိတို႔အလုပ္၊ မိမိတို႔၏ ဝတၱရားမ်ားႏွင့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အသုံးျပဳၾကၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားရာတြင္ စိတ္ႏွင့္ႏွလုံးကိုပင္ အႂကြင္းမဲ့ ထားရွိႏိုင္ၾကကာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲသို႔ မိမိတို႔ အားထုတ္မႈမ်ားကို စိုက္ထုတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးျခားသည့္ အေနအထား၊ သို႔မဟုတ္ အေျခအေန အစျပဳလာသည့္အခိုက္တြင္ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားမႈက ၎တို႔ကို တစ္ဖန္ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မိမိတို႔ စိတ္ႏွလုံးနက္နက္တြင္ စြပ္စြဲျခင္း တစ္ဖန္ခံစားရေစသည္။ ၎တို႔က ‘ယခင္က ထိုအရာကို သင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး သင္သည္ ထိုလူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ျခင္းကို သင္ ရရွိႏိုင္ပါသလား။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုတေလ ရွိပါသလား။ သင္ လုပ္ေဆာင္မိၿပီး ျဖစ္သည့္အရာအေပၚ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာကို ေတြးပါသနည္း။ သင္ လုပ္ေဆာင္မိသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္လား။ ယခုတြင္ ဤသို႔ အဖိုးအခေပးဆပ္ျခင္းသည္ ထိုျပစ္မွားမႈအတြက္ ေထမိေစႏိုင္ပါသလား’ဟု မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မၾကာခဏ အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမၾကၿပီး စိတ္ထဲတြင္ စြပ္စြဲျခင္းခံစားရၾကသကဲ့သို႔ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အၿမဲ သံသယထားေနၾကသည္၊ အၿမဲ ဖိစစ္ေနၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ ဤစိတ္ဓာတ္က်သည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို လုံးဝ ေနာက္ခ်န္မထားႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ မစြန႔္ပယ္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၿပီးျဖစ္သည့္ ရွက္ဖြယ္ေသာ အရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မစဲေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ခံစားခ်က္တစ္ခု ခံစားၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္လင့္ကစား ဘုရားသခင္ ေျပာဆိုၿပီးသည့္ အရာတစ္ခုတေလကို ၎တို႔ လုံးဝ နားမေထာင္ဖူးသကဲ့သို႔ နားမလည္ခဲ့သည့္အလား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအရာမွာ ၎တို႔အေနျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိျခင္းသည္ ၎တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္မႈတစ္ခုတေလ ရွိမရွိ၊ ၎တို႔ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးခံရၿပီး ေ႐ြးႏုတ္ခံရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ကို ရရွိရန္ ၎တို႔ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီျခင္းရွိမရွိဆိုသည္ကို ၎တို႔ မသိၾကသည့္အလား ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးကို ၎တို႔ မသိၾကေခ်။ မည္သည့္ အေျဖကိုမွ် ၎တို႔ မရရွိေသာေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ တိက်မွန္ကန္သည့္ မည္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုမွ် ၎တို႔ မရရွိၾကေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ၎တို႔ စိတ္ဓာတ္က်ၾကသည္။ ၎တို႔၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးတြင္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အရာကို အဖန္ဖန္ ၎တို႔ အမွတ္ရၾကသည္။ အားလုံး အစျပဳခဲ့ပုံႏွင့္ အဆုံးသတ္ခဲ့ပုံကို သတိရလ်က္၊ အစမွအဆုံးထိ အားလုံးကို သတိရလ်က္ မိမိတို႔ စိတ္တြင္ ထိုအရာကို အဖန္အဖန္ ျပန္ေတြးမိၾကသည္။ ထိုအရာကို ၎တို႔ မည္မွ် သတိရသည္ကို ပဓာနမထားဘဲ ၎တို႔ အျပစ္ရွိသည္ဟု အၿမဲ ခံစားရေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ခ်ီၾကာ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းခံစားၾကရသည္။ မိမိတို႔တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ပင္၊ အလုပ္တစ္ခုခုကို ၎တို႔ ႀကီးၾကပ္သည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ ကယ္တင္ခံရမည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔ ခံစားၾကရဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းကို မည္သည့္အခါတြင္မ် အတိအလင္း ရင္ဆိုင္ျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ ထိုအရာကို အမွန္ကန္ဆုံးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူျခင္း မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔ ျပဳလုပ္မိၿပီးျဖစ္သည့္ အမွား၊ သို႔မဟုတ္ အတိတ္ကာလက ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ၿပီးသည့္ အရာကို လူအမ်ားစုက ဆိုးဝါးစြာ ထင္ျမင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ ရႈတ္ခ်ျခင္းႏွင့္ စက္ဆုပ္ျခင္းကို ၎တို႔ ခံရႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ရႈတ္ခ်ျခင္းကိုပင္ ခံရႏိုင္ေၾကာင္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ မည္သည့္အဆင့္တြင္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္ မည္မွ် သူျပဳလုပ္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္း ကိစၥရပ္ကို မွန္ကန္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ ၎တို႔ လုံးဝ ရင္ဆိုင္ျခင္း မရွိၾကေခ်။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကို ေနာက္ခ်န္ထားရန္ သတၱိ မရွိၾက။ ဤသည္မွာ ဤအရာမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံရျခင္းမွ ဤလူစားမ်ိဳးက ေကာက္ခ်က္ဆြဲသည့္ ေနာက္ဆုံး ေကာက္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး မွန္ကန္သည့္ ေကာက္ခ်က္ကို ၎တို႔ မဆြဲၾကေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကို ၎တို႔ ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအေျခအေနနဲ႔ အရမ္းနီးစပ္တာပဲ။ တကယ္တမ္းက ဒီသုံးေလးႏွစ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ယုဒျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏွင္ထုတ္ခံရတယ္လို႔ ကြၽန္မ ၾကားရတိုင္း ဒါကို ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ဆက္စပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မက ညီအစ္ကိုအေၾကာင္း ေဖာ္ခဲ့တယ္၊ ယုဒျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားေရွ႕မွာ ျပစ္မွားခဲ့တယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒီေနာက္မွာ ဘုရားက ကြၽန္မကို အလိုရွိဦးမွာလား။ ကြၽန္မက ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခုရွိဦးမွာလား ေပါ့။ ဒီလို ေတြးမိတာနဲ႔ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ေနေနေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မက အေပၚယံမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာက ဝန္ထုပ္ကို တကယ္မထမ္း႐ြက္ဘူး။ သမၼာတရားလိုက္စားတာက ကြၽန္မနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားမိတယ္။ သမၼာတရားလိုက္စားသူေတြရဲ႕ အဆင့္ရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတမ္းထားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပတဲ့၊ အားေပးတဲ့၊ တိုက္တြန္းတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ လက္မခံရဲခဲ့ဘူး။ အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မလိုလူမ်ိဳးအတြက္ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဘုရားေရွ႕မွာ ကြၽန္မ က်မ္းက်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက မထိုက္တန္ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ေတာင္ ကြၽန္မ ခံစားမိခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ခ်န္ဟြာက ယုဒျဖစ္သြားၿပီး ရွင္းလင္းပစ္ခံရတယ္လို႔ ကြၽန္မ ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်န္ဟြာနဲ႔ ကြၽန္မက အတူတူ၊ အႏူႏူပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ကယ္တင္ခ်င္ေတာ့ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံနဲ႔ ညီအစ္ကိုအေၾကာင္း ထုတ္ေျပာလိုက္တယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ အဲဒီညီအစ္ကိုက လိုက္ဖမ္းတာခံရၿပီး အိမ္ကို မျပန္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ဒီညီအစ္ကိုအေပၚ အရမ္းဆိုး႐ြားတဲ့ ေဘးဒုကၡကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းတယ္။ လူ႔သဘာဝ ကင္းမဲ့လြန္းတယ္။ ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝက ယုဒရဲ႕ သေဘာသဘာဝေတြပဲ။ ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့တာကို ၾကည့္ရင္ ဘုရားက ကြၽန္မအေပၚ ဘာမဆိုလုပ္ႏိုင္တယ္။ သူက ကြၽန္မကို ငရဲပို႔ရင္ေတာင္ လြန္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို အေျခခံၿပီး ကြၽန္မကို လုံးဝ မဆက္ဆံဘူး။ သူက ကြၽန္မ အသင္းေတာ္အသက္တာကို အသက္ရွင္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဒီေန႔အသက္ရွင္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တာက ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ျမႇင့္တင္မႈေၾကာင့္ပါ။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လိုက္စားသင့္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေျဖရွင္းခဲ့သင့္တယ္။ ေနာင္တရၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ခဲ့သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈထဲမွာ ပိတ္မိေနတုန္းပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ေရွ႕ေရးနဲ႔ ကံၾကမၼာကို စိုးရိမ္ေနမိတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ေနသလို တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါမွာ ပိုပိုၿပီး မတက္မႂကြျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ဆုံးရႈံးမႈေတြ ထပ္ျဖစ္ေန႐ုံမကဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကလည္း စြက္ဖက္ခံရတယ္။ သမၼာတရားကိုရဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ဆုံးရႈံးခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာေနတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ သူက လူေတြကို ျပစ္မွားမႈတစ္ခု က်ဴးလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ဓာတ္က်မသြားေစခ်င္ဘူး။ လူေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ လိုက္စားမႈမွာ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးပမ္းေစခ်င္တယ္။ ဘယ္လိုအခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သမၼာတရား လိုက္စားတာကို လက္မေလွ်ာ့ရဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းက ဘယ္ေလာက္စစ္မွန္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ နည္းနည္းဖတ္တယ္။ “လူတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရရန္၊ ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရရန္၊ ဆုသရဖူရရွိရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဤအရာ တည္ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာတည္ရွိသည္မွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို လူတို႔က မၾကာခဏ မေျပာၾကေသာ္လည္း၊ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရန္ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဆႏၵကိုပင္ ဖုန္းကြယ္ေသာ္လည္း၊ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းတြင္ရွိေသာ ဤဆႏၵႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အစဥ္ ေျပာင္းလဲ၍ မရႏိုင္ေပ။ လူတို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ သေဘာတရားမ်ားကို မည္မွ် နားလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေတြ႕အႀကဳံ၊ သို႔မဟုတ္ အသိပညာ မည္မွ်ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္မွ် ဒုကၡခံႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္မွ် အဖိုးအခေပးဆပ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔စိတ္ႏွလုံးအတြင္းနက္နက္ထဲတြင္ ကြယ္ဝွက္ေနေသာ ေကာင္းခ်ီးရလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို မည္သည့္အခါမွ် လက္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ အေစခံရာတြင္ အစဥ္သျဖင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲရွိ အနက္ဆုံးေနရာတြင္ ျမဳပ္ႏွံထားေသာအရာ မဟုတ္ေလာ။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ ဤလႈံ႕ေဆာ္မႈမရွိလွ်င္ သင္တို႔သည္ မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း။ မည္သည့္သေဘာထားႏွင့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္မည္နည္း။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဖုံးကြယ္ေနေသာ ေကာင္းခ်ီးရရွိဖို႔ျဖစ္သည့္ ဤစိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္လွ်င္ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာမည္နည္း။ လူမ်ားစြာက အပ်က္သေဘာေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားတြင္ စိတ္အားေလ်ာ့လာမည္။ ၎တို႔၏ ဝိညာဥ္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္အလား ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ စိတ္ဝင္စားမႈ ေပ်ာက္သြားေပမည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးက ဆြဲယူခံခဲ့ရၿပီးသည့္ ပုံေပၚေနမည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈသည္ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ကြယ္ဝွက္ေနသည့္အရာ ျဖစ္သည္ဟု ငါေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘဝ ႀကီးထြားတိုးတက္ျခင္း၏ အၫႊန္းေျခာက္ခု) ဘုရားကို ယုံၾကည္သူေတြအားလုံးက ကိုယ္ပိုင္ ဖုံးကြယ္ေနတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိေနပုံကို ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္တာကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔အတြက္ပဲ။ ေရွ႕ေရးေတြနဲ႔ ကံၾကမၼာက ပါဝင္ပတ္သက္လာၿပီး ေကာင္းခ်ီးေတြမရႏိုင္တာနဲ႔ပဲ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာက အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႔ သူတို႔က ထင္ၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ ေနၿပီး သူတို႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ဒါက ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္မႈမွာ လူရဲ႕ မွားေနတဲ့ လိုက္စားမႈပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ အေျခခံၿပီး ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ ဒီအမႈေတာ္အဆင့္ကို လက္ခံတာ မၾကာေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းခ်ီးရဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံၿပီး အားထုတ္တယ္။ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡခံရၿပီး ေသတဲ့အထိ ႏွိပ္စက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ ဒီညီအစ္ကိုအေၾကာင္း ထုတ္ေျပာခဲ့ၿပီး ျပစ္မွားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကယ္တင္ခံရဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးလုံးဝ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ေထာင္ကထြက္လာေတာ့ ကြၽန္မထမ္းေဆာင္တဲ့ ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို ကြၽန္မ လက္ခံၿပီး နာခံလိုစိတ္ရွိတာက ကြၽန္မအျပစ္ေတြ ေျပၿပီး ေကာင္းခ်ီးရဖို႔အတြက္ပဲ။ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္ဘူး၊ ေကာင္းခ်ီးရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးမိလိုက္တာနဲ႔ အရမ္းအပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးရဖို႔အတြက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနမွန္း၊ ဘုရားနဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ေနမိမွန္းကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေပါလုလိုပါပဲ။ အရင္တုန္းက ေပါလုက သခင့္ရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြကို ဖမ္းဆီးဖိႏွိပ္ၿပီး သခင္ေယရႈကို အာခံဖို႔အတြက္ သူတတ္ႏိုင္သမွ်လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေတာက္ပတဲ့အလင္းက သူ႔ကို ထိမွန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အျပစ္ေတြကိုပဲ ဝန္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက သခင့္အတြက္ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေတာ့ အဲဒါကလည္း အျပစ္ေျပဖို႔ အတြက္ပဲ။ ဒီထဲက ဘယ္ဟာကမွ စစ္မွန္တဲ့ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို အာခံတဲ့ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို သူမသိခဲ့ဘူး။ သူ႔အလုပ္မွာ ရလဒ္တခ်ိဳ႕ရလာေတာ့ သူ႔မွာ အရင္းအႏွီးရွိတယ္လို႔ထင္ၿပီး ဘုရားနဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အလဲအလွယ္လုပ္တဲ့အထိပဲ။ “ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဘို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏” (တိေမာေသ ဩဝါဒစာ ဒုတိယေစာင္ ၄:၈) ဆိုၿပီးေျပာတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို သူ ပုန္ကန္ျပစ္မွားခဲ့တယ္။ ဘုရားက က်ိန္ဆဲတာ၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးတာ ခံခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဆင္ျခင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မုန္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းႀကီးတဲ့ မေကာင္းမႈကို လုပ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားနဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ေနတုန္းပဲ။ ဘာအသိစိတ္မွ လုံးဝ မရွိဘူး။ ကြၽန္မက အနာဂတ္မွာ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္မရွိခဲ့ရင္ေတာင္ ဒါ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ျဖစ္မွာပဲ။ ဒါက ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ မေကာင္းမႈလုပ္ျခင္းနဲ႔ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မွာပဲ။ ကြၽန္မေျခေထာက္က အနာေတြက ကြၽန္မေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေၾကာင္းကေန ရလာတာပါ။ ကြၽန္မစိုက္တဲ့အရာကို ကြၽန္မရိတ္သိမ္းရမွာပဲ။ ကြၽန္မ ရလဒ္က ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကြၽန္မေနရာကို ခံယူၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္သင့္တယ္။ ဒါက ကြၽန္မ ပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈပဲ။ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မလာၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ သမီးက ေကာင္းခ်ီးေတြ၊ ဆုလာဘ္ေတြရဖို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ စြန႔္လႊတ္ၿပီး အသုံးခံတဲ့အခါမွာ သမီးက ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ေနခဲ့တာပါ။ သမီးမွာ အသိစိတ္ လုံးဝ မရွိပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္မွာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိရင္ အဲဒီေခြးက သူ႔ပိုင္ရွင္ကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ရမယ္ဆိုတာ သိၿပီး အိမ္ကို လုံေအာင္ထားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးကေတာ့...ကိုယ္ေတာ္ဟာ သမီးကို ေရေလာင္းခဲ့ၿပီး သမၼာတရားမ်ားစြာနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္။ သမီးအေပၚ သနားက႐ုဏာနဲ႔ သည္းခံျခင္းကို ျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးက ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ခဲ့တယ္။ သမီးမွာ ေကာင္းတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တာဝန္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ သမီးက ေခြးထက္ေတာင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ သမီး ေနာင္တရလိုစိတ္ရွိပါတယ္။ ေနာင္မွာ သမီးရဲ႕ ရလဒ္က ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ တာဝန္ကို သစၥာရွိရွိနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးရဖို႔အတြက္ ကိုယ္ေတာ္ကို မယုံၾကည္ေတာ့ပါဘူး” ဆိုၿပီးေပါ့။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အသိပညာတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မကို ရေစခဲ့တဲ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူအမ်ားစုသည္ ျပစ္မွားၾကၿပီး နည္းလမ္းအခ်ိဳ႕ျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို နာမည္ဖ်က္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ဥပမာ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို အာခံၿပီး ျပစ္မွားေစာ္ကားေသာအရာမ်ားကို ေျပာဆိုၾကၿပီးျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္ကို ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကၿပီး ၎တို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္ၾကဘဲ ဘုရားသခင္၏ ပစ္ပယ္ျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္အခါ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ အဖမ္းခံရသည့္အခါတြင္ ‘စာသုံးေစာင္’ကို လက္မွတ္ထိုးျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ျဖဳန္းတီးခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အသင္းေတာ္အသက္တာကို မၾကာခဏ ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားကို ထိခိုက္နစ္နာေစၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အုပ္စုမ်ားဖြဲ႕ၿပီး အျခားလူမ်ားကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ကိုင္တြယ္ၾကကာ အသင္းေတာ္ကို ကေမာက္ကမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ေသျခင္းကို ျဖန႔္ၾကၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို နစ္နာေစခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မေကာင္းေသာေမထုန္ႏွင့္ လူတကာႏွင့္ ေမထုန္မွီဝဲၾကကာ ဆိုးဝါးေသာ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လူတိုင္းက ျပစ္မွားမႈမ်ားႏွင့္ စြန္းထင္းမႈမ်ားရွိသည္ဟု ဆိုရန္ လုံေလာက္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ လူအခ်ိဳ႕သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး ေနာင္တရႏိုင္သည္။ အျခားလူမ်ားက ဤသို႔မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ေနာင္တမရမီတြင္ ေသၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ကို ၎တို႔၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရႏွင့္ ၎တို႔၏ တစ္သမတ္တည္းျဖစ္ေသာ အျပဳအမူတို႔ႏွင့္အညီ ဆက္ဆံသင့္သည္။ ေနာင္တရႏိုင္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အမွန္တကယ္ကို ေနာင္တမရႏိုင္သူမ်ားအတြက္မူ ရွင္းလင္းပစ္ၿပီး ႏွင္ထုတ္သင့္သည့္သူမ်ားကို ရွင္းလင္းပစ္သင့္ၿပီး ႏွင္ထုတ္လိမ့္မည္။...လူအသီးသီးကို ဘုရားသခင္၏ ကိုင္တြယ္ျခင္းသည္ ထိုအခ်ိန္က ထိုလူ၏ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ေနာက္ခံအေျခအေနတို႔ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ တကယ့္အေျခအေနမ်ားတြင္ အေျခခံထားသည့္အျပင္ ထိုသူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရတို႔တြင္လည္း အေျခခံထားသည္။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် ဘယ္ေသာအခါမွ် မတရားသျဖင့္ ဆက္ဆံလိမ့္မည္မဟုတ္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရား၏ ဘက္တစ္ဖက္ ျဖစ္သည္။...လူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားသခင္က ကိုင္တြယ္ျခင္းသည္ လူတို႔ စိတ္ကူးသကဲ့သို႔ မ႐ိုးရွင္းေပ။ လူတစ္ေယာက္အေပၚ သူ၏ သေဘာထားသည္ စက္ဆုပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႐ြံရွာျခင္းျဖစ္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ အဆိုပါအေၾကာင္းအရာတစ္ခုတြင္ ဤလူက ေျပာဆိုသည့္အရာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ အေျခအေနမ်ားကို ေကာင္းစြာနားလည္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူ၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ အႏွစ္သာရကို စိစစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူတို႔က အစဥ္ စဥ္းစားၾကသည္။ ‘ဘုရားသခင္က သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝ သာရွိသည္။ သူက ေျဖာင့္မတ္ၿပီး လူသားထံမွ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကို သည္းမခံပါ။ လူ၏ အခက္အခဲမ်ားကို ထည့္မတြက္ပါ၊ သို႔မဟုတ္ လူမ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားကို အာခံလွ်င္ ဘုရားက သူ႔ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးမည္သာျဖစ္သည္’ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အမႈကိစၥမ်ားသည္ လုံးဝ ဤသို႔ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရား၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ ဘုရား၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ လူတို႔အေပၚ သူ၏ ဆက္ဆံမႈကို လူတစ္ေယာက္က နားလည္သည့္ပုံစံျဖစ္လွ်င္ ထိုသူသည္ အလြန္ပင္ မွားယြင္းသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ အဆုံးသတ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ လူ၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈမ်ားအေပၚ အေျခမခံဘဲ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတြင္ အေျခခံသည္။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အရာႏွင့္အညီ ဘုရားသခင္က ျပန္လည္ေပးဆပ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည္။ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ လူတိုင္းက လုံးလုံးလ်ားလ်ား လက္ခံယုံၾကည္ေစရန္ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာလုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္က လူေတြကို ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ စည္းမ်ဥ္းေတြရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ ခဏတာ ျပစ္မွားမႈလုပ္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခုကို အေျခခံၿပီး လူေတြရဲ႕ ရလဒ္ကို သူ မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ဒီအစား လူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ သေဘာသဘာဝကို အေျခခံၿပီး၊ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္ျခင္းရွိမရွိအေပၚ အေျခခံၿပီး ဆုံးျဖတ္တယ္။ ဒါက ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပဲ။ ဒါကို ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ အလင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘုရားက လူကို ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းရွိ႐ုံမကဘဲ သနားက႐ုဏာလည္းရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူက လူေတြကို တစ္သမတ္တည္းနည္းလမ္းနဲ႔ မဆက္ဆံဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ဇာတိပကတိက အားနည္းတာေၾကာင့္ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာေဖာက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ဒီလိုအရာမ်ိဳးကို လုပ္ခဲ့သေ႐ြ႕ ရႈတ္ခ်ခံရၿပီး ဖယ္ရွားခံရမွာပဲ၊ ဘယ္လိုပဲ ေနာင္တရပါေစ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ လမ္းမရွိဘူးဆိုၿပီး ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ အခု ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နားမလည္ခဲ့တဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ ခ်န္ဟြာနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထုတ္ေျပာလိုက္ပုံမ်ိဳးပဲ။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးေပးခဲ့ၿပီး၊ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ သစၥာေဖာက္ျခင္း အေျခအေနနဲ႔ သေဘာသဘာဝကို အဓိက အေျခခံတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္သမတ္တည္းျဖစ္တဲ့အျပဳအမူကို အကဲျဖတ္ထားတာပါ။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မက ရဲေတြ ႏွိပ္စက္တာကို ခုႏွစ္ရက္၊ ခုႏွစ္ညခံရၿပီး ခႏၶာကိုယ္က ဆက္ၿပီး မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စာတန္ရဲ႕ ဉာဏ္မ်ားတဲ့ အႀကံအစည္ကို ကြၽန္မ မရိပ္စားမိခဲ့ဘူး။ အားနည္းတဲ့အခ်ိန္ခဏမွာ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္။ ဆုံးရႈံးမႈေတြ အမ်ားႀကီး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းေနာင္တရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ ႐ြံရွာခဲ့တယ္။ ဒါကို ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္မွားမႈအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္က ကြၽန္မကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခ်န္ဟြာက အဖမ္းခံရၿပီးေတာ့ ရဲေတြက သူ႔ကို ေမးခြန္းနည္းနည္းပဲ ေမးရေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးရဲ႕ အလြဲသုံးစား အာဏာကို အရႈံးေပးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီး နဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကို ထုတ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအမ်ားႀကီး အဖမ္းခံရၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္က ဆုံးရႈံးမႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ခ်န္ဟြာရဲ႕ ျပစ္မွားမႈက ခဏတာ အားနည္းမႈမဟုတ္ဘူး။ သူ႔မွာ ယုဒရဲ႕ အႏွစ္သာရရွိတယ္။ အသင္းေတာ္က သူ႔လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝနဲ႔ အဲဒါေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို အေျခခံၿပီး သူ႔ကို ရွင္းလင္းပစ္လိုက္တာပါ။ ဒါက လုံးဝ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပဲ။ ကြၽန္မ ဒီေလာက္အထိ နားလည္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သိျမင္မႈတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔စိတ္သေဘာထားက လွပၿပီး ေကာင္းမြန္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘုရားကို သတိထားေနၿပီး သံသယဝင္ေနခဲ့တယ္။ အခု ကြၽန္မ သူ႔အေပၚ အေႂကြးတင္တယ္လို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားမိတယ္။ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ ကြၽန္မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး အဖမ္းခံရၿပီး ဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရရင္ ကြၽန္မရဲ႕ အေသြးအသားက ဘယ္ေလာက္နာက်င္ပါေစ၊ ေသသြားရင္ေတာင္မွ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ၿပီး စာတန္ကို အရွက္ရေအာင္လုပ္မယ္။ ဘုရားကို သစၥာမေဖာက္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္သင့္တယ္ဆိုတာ သင္ယူခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ေျဖျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို သင္မည္သို႔ ရရွိႏိုင္သနည္း။ ဤသည္မွာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအေပၚ မူတည္သည္။ သင္ အမွန္တကယ္ ဝန္ခ်ပါက သင္၏အမွားႏွင့္ ျပႆနာ၊ ၿပီးလွ်င္ ထိုအရာမွာ သင္က်ဴးလြန္မိသည့္ ျပစ္မွားမႈ၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္တစ္ခု ဟုတ္မဟုတ္ဆိုသည္ကို အမွန္တကယ္ အသိအမွတ္ျပဳပါက၊ စစ္မွန္သည့္ ဝန္ခ်ျခင္း သေဘာထားကို သင္ ခံယူပါက သင္လုပ္မိခဲ့သည့္အရာအတြက္ စစ္မွန္ေသာ အမုန္းတရားကို သင္ ခံစားရၿပီး ထိုမွားသည့္အရာကို တစ္ဖန္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မလုပ္ေဆာင္ရန္အလို႔ငွာ မိမိကိုယ္ကို အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲေစပါက ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ေျဖျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတို႔ကို သင္ တစ္ေန႔ ရရွိလိမ့္မည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္သည္ သင္၏ အဆုံးသတ္ကို ယခင္က သင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ မသိနားမလည္သည့္၊ မိုက္မဲၿပီး ညစ္ညမ္းေသာ အရာမ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ သတ္မွတ္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။...လူအခ်ိဳ႕က ‘ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို ခြင့္လႊတ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း မသိရွိမီ ကြၽန္ုပ္ မည္မွ် ဆုေတာင္းရမည္နည္း’ဟု ေမးၾကသည္။ ဤကိစၥရပ္ျဖင့္ သင္စြပ္စြဲျခင္းမခံရေတာ့သည့္အခါ၊ ဤကိစၥရပ္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်မႈထဲသို႔ သင္ မက်ဆင္းေတာ့သည့္အခါ ယင္းမွာ ရလဒ္မ်ားကို သင္ ရရွိၿပီးျဖစ္မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ထိုအရာက ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို အျပစ္ေျဖလႊတ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ျပလိမ့္မည္။ မည္သည့္လူမွ်၊ မည္သည့္ တန္ခိုးႏွင့္ ျပင္ပ အင္အားစုကမွ် သင့္ကို မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္သည့္အခါ၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္လူ၊ အျဖစ္အပ်က္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာမွ်၏ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈေအာက္တြင္ သင္ မရွိေတာ့သည့္အခါ ယင္းမွာ ရလဒ္မ်ား သင္ စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျဖစ္မည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ လိုအပ္သည့္ ပထမေျခလွမ္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယေျခလွမ္းမွာ အျပစ္ေျဖလႊတ္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ေတာင္းပန္ေနစဥ္တြင္ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ ထမ္းေဆာင္သည္ႏွင့္အမွ် သင္လိုက္ေလွ်ာက္သင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို တက္ႂကြစြာ လိုက္ရွာသင့္သည္။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သာ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ သင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာလည္း လက္ေတြ႕က်သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခု၊ သင္၏ ျပစ္မွားမႈကို ေထမိေစၿပီး သင္ ေနာင္တရေၾကာင္းႏွင့္ သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပသည့္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ေဖာ္ျပခ်က္ႏွင့္ သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ သင္လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ တာဝန္၊ ဘုရားသခင္ သင့္ကို ေပးသည့္ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို သင္ မည္မွ်ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ပါသနည္း။ ထိုအရာကို စိတ္ဓာတ္က်သည့္ သေဘာထားျဖင့္ သင္ ခ်ဥ္းကပ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ သင့္ကို ဘုရားသခင္ လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္သေလာ။ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းကို သင္ ပူေဇာ္သေလာ။ မည္သည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းအရ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေျဖလႊတ္ရမည္နည္း။ ေနာင္တတရား တစ္ခုတေလ သင္ေဖာ္ျပၿပီးၿပီေလာ။ ဘုရားသခင္ထံ မည္သည့္အရာကို သင္ျပသေနပါသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ေျဖလႊတ္ျခင္းကို သင္ ရရွိရန္ ဆႏၵရွိပါက ပထမဦးစြာ သင္ ႐ိုးသားစစ္မွန္ရမည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သင္သည္ ေလးနက္သည့္ ဝန္ခ်ျခင္း သေဘာထားတစ္ခု ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး သင္၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈကိုလည္း ယူေဆာင္လာကာ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေျပာစရာ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေပ။ ဤအရာႏွစ္ခုကို သင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါက သင္၏ စစ္မွန္႐ိုးသားမႈႏွင့္ ေကာင္းမြန္သည့္ ယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သင္တို႔ထိႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင္၏ အျပစ္မ်ားမွ သင့္ကို ေျဖလႊတ္ေပးေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါက သင္သည္ အျခားလူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အျခားလူမ်ားကို ဘုရားသခင္ ၾကည့္ရႈသကဲ့သို႔ သင့္ကိုလည္း ၾကည့္ရႈလိမ့္မည္။ အျခားလူမ်ားကို သူ ဆက္ဆံသကဲ့သို႔ သင့္ကိုလည္း ဆက္ဆံလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အျခားလူမ်ားကို သူလုပ္ေဆာင္သကဲ့သို႔ သင့္ကို သူ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမလိမ့္မည္၊ သင့္ကို စစ္ေဆးၿပီး သန႔္စင္ေစလိမ့္မည္။ သင္သည္ မည္သို႔မွ် ျခားနားစြာ ဆက္ဆံျခင္းခံရလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္သည္ သမၼာတရား လိုက္စားရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ စိတ္ဆႏၵ ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္႐ုံသာမက သင္၏ သမၼာတရား လိုက္စားမႈတြင္လည္း အလားတူစြာ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ဉာဏ္အလင္း ေပးလိမ့္မည္၊ လမ္းျပလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင့္ကို ေထာက္ပံ့ေပးလိမ့္မည္။ ယခုတြင္ သင္သည္ ႐ိုးသားစစ္မွန္သည့္ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုႏွင့္ ေလးနက္သည့္ သေဘာထားတစ္ခု ရွိေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို အျခား မည္သူႏွင့္မွ် မည္သည့္ ကြဲျပားျခားနားမႈမွ်မရွိဘဲ ဆက္ဆံလိမ့္မည္၊ အျခားလူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိရန္ အခြင့္အေရး သင္ရွိလိမ့္မည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ ဤအရာကို သင္နားလည္သည္ေလာ။ (နားလည္ပါသည္။)” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) အရင္က ဘယ္လိုျပစ္မွားမႈေတြကိုပဲ က်ဴးလြန္ခဲ့ပါေစ ဘုရားအလိုရွိတာက ကိုယ့္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈပဲဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ အမွားတစ္ခုလုပ္မိရင္ ဘုရားေရွ႕ကိုလာၿပီး ကိုယ့္အျပစ္ေတြကို ႐ိုး႐ိုးသားသားဝန္ခံရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္တာဝန္ကို ကိုင္စြဲထားၿပီး သစၥာရွိရွိနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ရမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈေတြကို ဖာေထးဖို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ရပ္ေတြကို အသုံးျပဳရမယ္။ ဒါဝိဒ္လိုေပါ့။ ဥရိယရဲ႕ မိန္းမနဲ႔ အိပ္ၿပီး မတရားေသာေမထုန္ကို က်ဴးလြန္တာေၾကာင့္ ဘုရားက သူ႔ကို စကားေျပာဖို႔ ပေရာဖက္တစ္ဦးကို ေစလႊတ္တယ္။ ဒါဝိဒ္က သူ အျပစ္က်ဴးလြန္ခဲ့တာကို သိၿပီး ဝန္ခံၿပီးေတာ့ ဘုရားထံမွာ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ သူ႔အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ အိပ္ရာက ေမ်ာသြားတဲ့အထိ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး သူ ငိုတယ္။ သူ အသက္ႀကီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေစာင္ကို ေႏြးေစခဲ့တဲ့ မိန္းမပ်ိဳကို ထိေတာင္မထိဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အေလးအနက္ ေနာင္တရရင္းနဲ႔ သူ႔တာဝန္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္လည္း လက္ေတြ႕လုပ္ရပ္ကို အသုံးျပဳခဲ့ၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဗိမာန္ေတာ္ကို ေဆာက္တယ္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ဖို႔အတြက္ ဣသေရလေတြကို ဦးေဆာင္တယ္။ ဒါဝိဒ္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈအေပၚမွာရွိတဲ့ သေဘာထားက စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီအစား အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး ေရွ႕ဆက္တဲ့ သေဘာထားပဲ။ သူ႔မွာ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းရွိခဲ့တယ္။ သခင့္ကို သုံးႀကိမ္ျငင္းဆန္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ကို ဆုံးရႈံးခဲ့တဲ့ ေပတ႐ုလည္းရွိတယ္။ ေပတ႐ုရဲ႕ သေဘာထားကလည္း စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီအစား ဘုရားေရွ႕မွာ သူ႔ျပစ္မွားမႈေတြကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ဝန္ခံၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တရွိခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ ဘုရားအတြက္ သူ႔ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္အေနနဲ႔ သခင့္အတြက္ ေျပာင္းျပန္ ကားစင္တင္ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါဝိဒ္နဲ႔ ေပတ႐ုရဲ႕ စံနမူနာေနာက္ကို ကြၽန္မ လိုက္ရမယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို အျပဳသေဘာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနကို လက္လႊတ္ရမယ္။ ဘုရားေရွ႕မွာ စစ္မွန္တဲ့ေနာင္တနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈကို လိုက္စားရမယ္။ ဒါက ကြၽန္မမွာ ရွိသင့္တဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈနဲ႔ သေဘာထားပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အရင္က ကြၽန္မ အဖမ္းခံရတုန္းက ဘာေၾကာင့္ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မက အေသြးအသားကို အရမ္းအေရးစိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဘဝကို အရမ္းခ်စ္ျမတ္ႏိုးလို႔ပဲ။ သခင္ေယရႈေျပာခဲ့တာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းငွါ အလိုရွိ၏။ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ ငါ့ေၾကာင့္အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္လိမ့္မည္။” (ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ ၉:၂၄) တကယ္တမ္းက ကြၽန္မရွင္မလား၊ ေသမလားဆိုတာကို ဘုရားက စီစဥ္ၫႊန္ၾကားၿပီး အုပ္စိုးတာပါ။ ကြၽန္မက ေသတဲ့အထိ ရဲေတြ ဖိႏွိပ္တာခံရရင္ေတာင္ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ကြၽန္မရဲ႕ ေသျခင္းက တန္ဖိုးနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိလိမ့္မယ္။ အခု ကြၽန္မက ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ အေသြးအသားက ဒုကၡမခံရေပမဲ့ ကြၽန္မ ခံရတာက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးရဲ႕ ဒုကၡပဲ။ ဒီညီအစ္ကိုနဲ႔ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ကြၽန္မ ထုတ္ေျပာလိုက္တာကို ေတြးမိတိုင္း ကြၽန္မ ႏွလုံးသားကို ဓားနဲ႔ထိုးသလိုပဲ နာက်င္ရတယ္။ ဒါက ကြၽန္မရဲ႕ အၿမဲရွိေနမဲ့ အစြန္းအထင္း၊ အဆုံးမရွိတဲ့ နာက်င္မႈ ျဖစ္လာတယ္။ တကယ္တမ္းမွာ အေသြးအသားဒုကၡက ခဏတာပဲ။ သည္းခံလိုက္ရင္ ၿပီးသြားမွာ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ႏွလုံး ဒုကၡကေတာ့ အၿမဲရွိေနတာေလ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္အေသြးအသားကို ထိန္းသိမ္းခဲ့ေပမဲ့ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းအားလုံး ဆုံးရႈံးသြားတယ္။ ကြၽန္မက လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္လို အသက္ရွင္ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ေထာင္ထဲက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေသြးအသားက အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံရေပမဲ့၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ရဲေတြက ေသတဲ့အထိေတာင္ အ႐ိုက္ခံရေပမဲ့ သူတို႔က တရားမွ်တမႈအတြက္ ေသဆုံးခဲ့တာ။ ဒီလိုေသျခင္းက တန္ဖိုးနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္။ ဘုရားက လက္ခံၿပီး အမွတ္ရတယ္။ အသင္းေတာ္အေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ဘာလို႔ထုတ္ေျပာခဲ့သလဲဆိုတာမွာ တျခားရႈေထာင့္တစ္ခုရွိတာကို ကြၽန္မ သတိထားမိခဲ့တယ္။ အဲဒါက ရဲေတြရဲ႕ ဉာဏ္မ်ားတဲ့ အႀကံအစည္ကို ကြၽန္မ မရိပ္စားမိခဲ့တာပဲ။ သူတို႔က အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို ေတြ႕သြားၿပီလို႔ ေျပာတာကို ကြၽန္မၾကားေတာ့ သူတို႔က သိမ္းၿပီးေနၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္မက ဘာပဲ ေျပာေျပာ၊ မေျပာေျပာ အေရးမပါေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ထုတ္ေျပာလိုက္ရင္ ႏွိပ္စက္ခံရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ကို ဆုံးရႈံးသြားတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ အသင္းေတာ္ပိုက္ဆံကို သူတို႔ ေတြ႕သည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္မပါးစပ္ကို ပိတ္ထားခဲ့သင့္တယ္။ ဘုရားသခင္ လိုခ်င္တာက ကြၽန္မရဲ႕ သစၥာရွိမႈနဲ႔ သက္ေသခံခ်က္ပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ က်ရႈံးမႈအတြက္ အေၾကာင္းရင္းကို ေတြ႕ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာင္မွာ ကြၽန္မထပ္ၿပီး အဖမ္းခံရရင္ ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထုတ္မေျပာေတာ့ဘူးေပါ့။ အရင္သုံးေလးႏွစ္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ဒီျပႆနာကို အၿမဲတမ္း ေရွာင္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မက လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ကိုယ့္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းခဲ့ေပမဲ့ လုံးဝ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကေန မလြတ္ေျမာက္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈေအာက္မွာ ဘုရားနဲ႔ ကြၽန္မၾကားမွာရွိတဲ့ ကြာဟမႈနဲ႔ အထင္လြဲတာေတြကို ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ဖယ္ရွားခဲ့တယ္။ အခု လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္ေပးရတဲ့ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေက်းဇူးျပဳခဲ့တယ္။ ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္ကို စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကြၽန္မ ေဆာင္႐ြက္သင့္တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို သမၼာတရားနားလည္ေအာင္ လမ္းျပသင့္တယ္။ လမ္းမွန္ေပၚမွာ အျမစ္ေတြခ်ၿပီး ေကာင္းမႈေတြကို ျပင္ဆင္သင့္တယ္။ အခု ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ၿပီ။ ဘုရားကို နားလည္မႈမလြဲေတာ့ဘူး၊ ဘုရားကို သတိထားကာကြယ္မေနေတာ့ဘူး။ ဒီက်ရႈံးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လည္း ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာၿပီး မိတ္သဟာယျပဳၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သက္ေသခံခဲ့တယ္။ လူနည္းတဲ့ အဖြဲ႕ေတြမွာ ကြၽန္မတို႔ စုေဝးေတာ့ ကြၽန္မ တက္တက္ႂကြႂကြ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို ကြၽန္မ ႀကဳံရတဲ့အခ်ိန္မွာ သမၼာတရားကို သတိရွိရွိနဲ႔ ရွာႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မ အေျခအေနကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ကလည္း ကြၽန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈမွာ လမ္းျပေနခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ ဘုရားက ကြၽန္မကို မစြန႔္ပစ္ဘဲ ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္လမ္းျပေနဆဲပဲဆိုတာကို ျမင္ရေတာ့ ျပစ္မွားျခင္းက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ႐ိုး႐ိုးသားသားဝန္ခံၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ဘုရားရဲ႕ သနားက႐ုဏာနဲ႔ လမ္းျပျခင္းကို ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ ေျပာသလိုပဲ “ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈတို႔သည္ မနည္းပါးေပ— လူသား၏ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တသာ နည္းပါးျခင္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ဒီအသိပညာနဲ႔ ဒီကိုယ္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ကြၽန္မ ရႏိုင္တာက အားလုံး ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ပါ။ ဘုရားသခင္ ဘုန္းႀကီးပါေစ။