ႀကီးျပင္းလာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ မိသားစုက အေတာ္ဆင္းရဲခဲ့တယ္။ အေျခခံလိုအပ္ေတြအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသခ်ာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ကို ေကြၽးေမြးဖို႔ အေမက အိမ္နီးခ်င္းဆီကေန ဆန္မၾကာခဏ ေတာင္းခဲ့ရၿပီး၊ ကြၽန္မဝတ္ခဲ့တဲ့ အဝတ္အမ်ားႀကီးမွာ အဖာရာေတြ ရွိတယ္။ ကြၽန္မ မၾကာခဏ အႏိုင္က်င့္ခံရၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မက ဆင္းဆင္းရဲရဲဘဝကလာတာလို႔ တျခားကေလးေတြက ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္မ မတရားခံရသလိုမ်ိဳး ခံစားရၿပီး၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေမြးမလာခဲ့တာက ကြၽန္မ ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမွာ ကြၽန္မ စာႀကိဳးစားတယ္၊ “အခု ငါ ႀကိဳးစားရင္၊ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေျဖၿပီး အလုပ္ေကာင္းတစ္ခု ရႏိုင္မွာ၊ အဲဒါဆို ေသခ်ာေပါက္ ငါ့ကံက ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အထက္တန္းစားလို အသက္ရွင္ရမွာပဲ”လို႔ ေတြးေနမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ညနက္တဲ့ထိ စာက်က္ၿပီး၊ အတန္းထဲမွာ အဆင့္တက္လာခဲ့တယ္။ ဒါက ပိုေကာင္းတဲ့ ဘဝတစ္ခုအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ လက္မွတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းေရာက္ေတာ့၊ အေဝးမႈန္ပါဝါမ်ားတဲ့အျပင္၊ အတြင္းတိမ္ေတြ၊ မ်က္ေလးၿပီး မ်က္စိဆုံခ်က္မညီတဲ့ ေရာဂါေတြ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက၊ ကြၽန္မ လုံးဝကို စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မဘဝက ဇာတ္သိမ္းၿပီ၊ ကိုယ့္ကံက ဒီလိုပါလာၿပီးသားလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႕ တရားမမွ်တမႈကို ညည္းညဴခဲ့ၿပီး မေကာင္းတဲ့ ကံရွိတယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ၊ ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲ နစ္လာခဲ့တယ္။

ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ေခါင္းေဆာင္က စုေဝးပြဲေတြလုပ္ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ပုံကို ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ အားက်လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတြးမိတယ္။ “ငါ တစ္ေန႔ သင္းေထာက္ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေလးစားမႈနဲ႔ အားေပးမႈေတြကို ရလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ က်က္သေရရွိလိုက္မလဲ”လို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္တာကို ပိုလို႔ေတာင္ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မလည္း ေခါင္းေဆာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ သင္းေထာက္ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔၊ အသင္းေတာ္က ေပးတဲ့ ဘယ္အလုပ္ကိုမဆို လက္ခံခဲ့ၿပီး၊ ဒုကၡနဲ႔ ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ကို သည္းညည္းခံခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္အေတာ္ၾကာတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘယ္ရာထူးအတြက္မွ အေ႐ြးမခံရေသးဘူး။ ဒီဘုရားအမႈေတာ္အဆင့္ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူ လက္ခံခဲ့တဲ့ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ယုံၾကည္ျခင္းထဲဝင္ေရာက္တဲ့ေနာက္ မၾကာခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီညီအစ္မက စုေဝးပြဲေတြမွာ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မိတ္သဟာယျပဳတာကို ျမင္ရေတာ့၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္၊ “ဒီအမႈေတာ္အဆင့္ကို ငါတို႔ အတူတူ လက္ခံခဲ့ၾကၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာၿပီး မၾကာဘူး၊ သူက ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေစခံႏွင့္ေနၿပီး၊ လူတိုင္းရဲ႕ ေလးစားမႈနဲ႔ အားေပးမႈကို ရေနၿပီ။ ငါကေတာ့၊ ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးစားပါေစ၊ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ငါ့မွာ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတယ္ထင္တယ္”ေပါ့။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မေပးတဲ့ အႀကံေတြကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ၾကေတာ့၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္၊ “အင္းေလ၊ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါလည္း ဒီအဖြဲ႕ငယ္ေလးမွာပဲ အလိုက္သင့္ေနရမယ္ထင္တယ္။ ငါ့ အသက္ေမြးအလုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ငါက ဆင္းရဲဒုကၡႀကဳံဖို႔ ကံပါလာၿပီး၊ ဒီဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လုံးဝ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရမွာ မဟုတ္ပါဘူး”လို႔ေပါ့။ ဒီမွတ္ခ်က္ကို ခ်လာမိတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားတာကို စိတ္အားထက္သန္မႈ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းလာတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မမွာ စာေပပါရမီတခ်ိဳ႕ ရွိတာကို ေခါင္းေဆာင္က ျမင္ၿပီး စာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခိုင္းတယ္၊ ကြၽန္မ ေဖာ္ျပမရေအာင္ကို ဝမ္းသာသြားတယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေစဖို႔ အခြင့္အေရးရၿပီလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ ေန႔ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ၿပီး၊ တာဝန္မွာ ရလဒ္ေကာင္းတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔မၾကာဘူး၊ ကြၽန္မ ရာထူးတိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို အရမ္းေပ်ာ္ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ပိုလို႔ေတာင္ တက္ႂကြခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မရွိခဲ့တဲ့ ဒီလည္ပင္းညႇပ္႐ိုး ျပႆနာက ပိုဆိုးလာၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ နဂိုမူလအသင္းေတာ္ဆီ ျပန္သြားခဲ့ရၿပီး တတ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကိုပဲ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္ဓာတ္က်သြားခဲ့တယ္။ “ဒီလည္ပင္းညႇပ္႐ိုး ျပႆနာက ကုဖို႔ခက္ၿပီး၊ အလြန္အကြၽံအလုပ္လုပ္ရင္ ေရာဂါျပန္ထႏိုင္တယ္။ အဲဒီျပႆနာနဲ႔ေတာ့ ငါကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေအာင္လုပ္ဖို႔ တကယ္ ခက္မွာပဲ။ ငါက အေရးပါတဲ့ တာဝန္ေတြကို မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ကံပါတာပါ။ ငါ့မွာ မေကာင္းတဲ့ကံၾကမၼာကို ရွိတာပါ၊ ဘာမွ မလြယ္ဘူး။ ငါ အရမ္းကို ကံမေကာင္းလြန္းေတာ့ မေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ေအာက္မွာ ေမြးလာခဲ့တာ ျဖစ္ရမယ္”လို႔ေပါ့။ စိတ္ထဲမွာ ဒီအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး တာဝန္မွာ အေခ်ာင္ခိုလာခဲ့သလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္ေရွ႕ေရးေတြ စိတ္ပ်က္စရာလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ ေဘာင္ခတ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔ ဘုရားေရွ႕ကို လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာက ဆိုးတယ္လို႔ ဘာလို႔ အၿမဲခံစားရၿပီး၊ အဲဒီလို ပူပင္ေသာကနဲ႔ အသက္ရွင္ခဲ့ရတာလဲ။ ကြၽန္မ ရွာေဖြရာမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ထိုးထြင္းအျမင္တခ်ိဳ႕ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူတစ္ဦး၏ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း စိတ္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ဆိုး႐ြားသည့္ ကံၾကမၼာကို အေတာမသတ္ေသာ ယုံၾကည္မႈမွ ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ အေၾကာင္းတရားတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ၎တို႔ ငယ္႐ြယ္ခ်ိန္တြင္ ေက်းလက္ေဒသ၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ ေဒသတစ္ခုတြင္ ၎တို႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾက၏။ ၎တို႔၏ မိသားစုသည္ ဥစၥာဓန ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ ႐ိုးရွင္းသည့္ ပရိေဘာဂမ်ားမွလြဲ၍ သိပ္အဖိုးတန္သည့္အရာ တစ္ခုမွ် မရွိၾကေပ။ ၎တို႔တြင္ အေပါက္မ်ားပါေသာ္လည္း ဝတ္ရသည့္ အဝတ္အထည္ တစ္စုံ၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္စုံ ရွိေကာင္းရွိမည္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ အဆင့္အတန္းရွိသည့္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို လုံးဝ မစားႏိုင္ခဲ့ၾကဘဲ ထိုအစား အသားစားရန္ ႏွစ္သစ္ကူး၊ သို႔မဟုတ္ အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ၾကရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၎တို႔ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ၾကၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနရန္ ဝတ္ဖို႔ အလုံအေလာက္မရွိၾကသကဲ့သို႔ အသားမ်ား တစ္ဇလုံအျပည့္ စားရျခင္းဟူသည္မွာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး သစ္သီးတစ္လုံး စားရဖို႔ ရွာေတြ႕ျခင္းသည္ပင္ ခက္ခဲေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုတြင္ အသက္ရွင္ရင္း ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကသည့္၊ မိဘမ်ားက ဥစၥာဓနေပါႂကြယ္ဝသည့္၊ မိမိတို႔ စားလိုသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို စားႏိုင္ၿပီး ဝတ္လိုသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ဝတ္ႏိုင္သည့္၊ ၎တို႔ အလိုရွိသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ခ်က္ခ်င္းရကာ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွံ႔စပ္သည့္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ ကြဲျပားျခားနားသည္ဟု ခံစားၾကရေလသည္။ ၎တို႔က ‘၎တို႔သည္ ထိုသို႔ ကံေကာင္းၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ၏ ကံ အလြန္ဆိုးရပါသနည္း’ဟု ေတြးၾက၏။ ၎တို႔သည္ လူအုပ္ထဲမွ အၿမဲ ထင္ေပၚလိုကာ မိမိတို႔ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲလိုၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲရန္မွာ မလြယ္ကူေခ်။ အၾကင္သူသည္ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ေမြးဖြားလာသည့္အခါ ၎တို႔ ႀကိဳးစားေကာင္း ႀကိဳးစားႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိတို႔ ကံကို မည္မွ် ၎တို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္ၾကသနည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ထိုကံကို မည္မွ် သာ၍ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔ အ႐ြယ္ေရာက္လာသည့္ေနာက္တြင္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းထဲတြင္ ၎တို႔ သြားသည့္ ေနရာတိုင္းတြင္ အတားအဆီးမ်ား၏ ပိတ္ပင္ျခင္း ခံရသည္။ သြားသည့္ ေနရာတိုင္းတြင္ အႏိုင္က်င့္ခံရၾကေသာေၾကာင့္ ၎တို႔ အလြန္ ကံအေၾကာင္းမလွဟု အၿမဲ ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔က ‘အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ အလြန္ ကံမေကာင္းရသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ခက္ထန္သည့္လူမ်ားႏွင့္ ငါအၿမဲ ဆုံရသနည္း။ ကေလးအ႐ြယ္ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ ဘဝက ခက္ခဲခဲ့ၿပီး ထိုသို႔သာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ယခုတြင္ ငါ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီ၊ ဘဝက အလြန္ ဆိုး႐ြားေနဆဲျဖစ္သည္။ ငါလုပ္ႏိုင္သည့္အရာကို အၿမဲ ျပသလိုေသာ္လည္း အခြင့္အေရး လုံးဝ မရခဲ့ပါ။ မည္သည့္အခါတြင္မွ် အခြင့္အေရးမရခဲ့လွ်င္လည္း ရွိပါေစေတာ့။ ငါလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ေကာင္းမြန္သည့္ ဘဝကို အသက္ရွင္ရန္ လုံေလာက္သည့္ ေငြကိုသာ ရွာလိုက္ခ်င္သည္။ ထိုသို႔ပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ မလုပ္ႏိုင္ရသနည္း။ ေကာင္းမြန္သည့္ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္းသည္ အဘယ္သို႔ အလြန္ ခက္ခဲရပါသနည္း။ အျခားလူတိုင္းထက္ သာလြန္သည့္ ဘဝတစ္ခုကို ငါ အသက္ရွင္ဖို႔ မလိုပါ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတြင္ ေနထိုင္သူတစ္ဦး၏ ဘဝတြင္ အသက္ရွင္လိုၿပီး လူတို႔၏ အထင္ေသးျခင္း မခံခ်င္သကဲ့သို႔ ဒုတိယ၊ သို႔မဟုတ္ တတိယတန္းစား ႏိုင္ငံသား မျဖစ္လိုပါ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ လူတို႔သည္ ငါ့ကို ေခၚေသာအခါ၊ ‘ေဟ့ ခင္ဗ်ား၊ ဒီကိုလာ’ဟု ေအာ္မည္မဟုတ္ပါ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ငါ့ကို နာမည္တပ္၍ ေခၚမည္ျဖစ္ၿပီး ေလးစားစြာ ေခၚဆိုမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ငါ့မွာမူ ေလးစားစြာ ေခၚဆိုျခင္းပင္ မခံရသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ၏ ကံၾကမၼာသည္ အလြန္ ရက္စက္ရသနည္း။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အဆုံးသတ္လိမ့္မည္နည္း’ဟု ေတြးလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္သည့္အခါ ထိုကံၾကမၼာကို ရက္စက္သည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ စတင္ယုံၾကည္ၿပီး ဤသည္မွာ စစ္မွန္ေသာ လမ္းခရီးျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္လာၾကသည့္ေနာက္တြင္ ၎တို႔က ‘ယခင္က ဆင္းရဲဒုကၡအားလုံး ထိုက္တန္ပါသည္။ အားလုံးကို ဘုရားသခင္က စီစဥ္ၫႊန္ၾကားၿပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္က ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ငါဆင္းရဲဒုကၡမခံစားခဲ့ရပါက ဘုရားသခင္ကို ငါ ယုံၾကည္လာမည္ မဟုတ္ပါ။ ယခု ဘုရားသခင္ကို ငါ ယုံၾကည္သျဖင့္ သမၼာတရားကို ငါ လက္ခံႏိုင္လွ်င္ ငါ၏ ကံၾကမၼာသည္ ပိုေကာင္းသြားဖို႔ ေျပာင္းလဲသင့္ပါသည္။ ယခုတြင္ ငါသည္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အတူ အသင္းေတာ္တြင္ တန္းတူညီေသာ ဘဝကို အသက္ရွင္ႏိုင္ၿပီး လူတို႔က ငါ့ကို ‘ညီအစ္ကို’၊ သို႔မဟုတ္ ‘ညီမ’ဟု ေခၚၾကၿပီး ငါ့ကို ေလးစားစြာ ေခၚဆိုၾကသည္။ ယခု ငါသည္ အျခားသူမ်ား၏ ေလးစားမႈကို ရရွိသည့္ ခံစားခ်က္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရသည္’ဟု စဥ္းစားၾကသည္။ ၎တို႔၏ ကံၾကမၼာ ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သည့္အလား ထင္ရၿပီး ၎တို႔အေနျဖင့္ ဆင္းရဲဒုကၡမခံစားရေတာ့သကဲ့သို႔ မေကာင္းသည့္ ကံမရွိေတာ့ဟု ထင္ရသည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ စတင္ယုံၾကည္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ မိမိတို႔၏ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ၾကသည္။ အခက္အခဲကို သည္းညည္းခံလာႏိုင္ၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားႏိုင္ၾကသည္၊ မည္သည့္ ကိစၥတြင္မဆို အျခားမည္သူမဆိုထက္ သာ၍ သည္းညည္းခံႏိုင္ၾကၿပီး လူအမ်ားစု၏ လက္ခံမႈႏွင့္ ေလးစားသမႈကို ရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ ႀကီးၾကပ္သည့္ တစ္စုံတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ပင္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံရႏိုင္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဘိုးေဘးမ်ားႏွင့္ မိသားစုကို ဂုဏ္ျပဳေနၾကမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔က မိမိတို႔၏ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲၾကၿပီး ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ရာတြင္ လက္ေတြ႕အရွိတရားက မိမိတို႔ ဆႏၵမ်ားအတိုင္း အေတာ္ေလး ျဖစ္ေျမာက္လာျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့လာၾကၿပီး ‘ဘုရားသခင္ကို ငါႏွစ္ခ်ီယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္ကာ ငါ၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ငါအလြန္ ဆင္ေျပေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ႀကီးၾကပ္သည့္ တစ္စုံတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ ျဖစ္လာသည့္အခါတိုင္း အဘယ္သို႔ ငါ၏ အလွည့္ လုံးဝ မျဖစ္ရသနည္း။ ငါ အလြန္႐ိုးရွင္းပုံရေသာေၾကာင့္လား၊ သို႔မဟုတ္ လုံေလာက္ေအာင္ ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္းမရွိေသးသကဲ့သို႔ ငါ့ကို မည္သူမွ် သတိမထားမိေသးေသာေၾကာင့္လား။ မဲေပးၾကသည့္အခါတိုင္း ငါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနည္းငယ္ ရွိႏိုင္ၿပီး အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ အေ႐ြးခံရမည္ဆိုလွ်င္ပင္ ငါဝမ္းသာမည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ျပန္ေပးဆပ္ရန္ စိတ္ထက္သန္မႈ အျပည့္ ရွိေသာ္လည္း မဲဆႏၵေပး၍ ငါ လုံးဝ ခ်န္ထားခံရသည့္အခါတိုင္း ငါ စိတ္သာပ်က္သြားရသည္။ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အဘယ္သို႔ျဖစ္ပါသနည္း။ ငါသည္ သာမေညာင္ညလူတစ္ဦး၊ သာမန္လူတစ္ဦး၊ ငါ့တစ္ဘဝလုံး မထူးျခားသည့္ တစ္စုံတစ္ဦးသာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္မည္ေလာ။ ငါ၏ ကေလးဘဝ၊ ငါ၏ ငယ္႐ြယ္သည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ သက္လတ္ပိုင္းႏွစ္ကာလမ်ားကို ျပန္ၾကည့္သည့္အခါ ငါနင္းေလွ်ာက္ၿပီးျဖစ္သည့္ ဤလမ္းေၾကာင္းသည္ အၿမဲ အလြန္ သာမေညာင္ညျဖစ္ခဲ့ၿပီး မွတ္သားဖြယ္ တစ္ခုမွ် မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသးပါ။ ငါ့ထံတြင္ မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မွ် မရွိျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ငါ၏ အစြမ္းအစက အလြန္ ခ်ိဳ႕တဲ့လြန္းျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ လုံေလာက္သည့္ အားထုတ္မႈ မစိုက္ထုတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အခက္အခဲကို ငါ သည္းညည္းမခံႏိုင္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ ငါ့ထံတြင္ ဆႏၵျပင္းျပမႈမ်ားႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ား ရွိၿပီး ငါရည္မွန္းခ်က္ရွိသည္ဟုပင္ ေျပာ၍ ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအုပ္မွ ငါ လုံးဝ မထင္ေပၚႏိုင္သည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ေနာက္ဆုံး စိစစ္ခ်က္တြင္ ငါ၌ မေကာင္းသည့္ ကံတစ္ခုရွိၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡခံစားျခင္းအတြက္ ငါ ကံဇာတာပါကာ ဤသည္မွာ ငါ့အတြက္ အမႈအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည့္ပုံ ျဖစ္သည္’ဟု ေတြးၾကေလသည္။ ထိုအရာကို ၎တို႔ တဝဲလည္လည္ ေတြးေလ၊ ၎တို႔၏ ကံၾကမၼာ ဆိုး႐ြားသည္ဟု ေတြးေလ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ တာဝန္မ်ားကို သာမန္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အႀကံေပးခ်က္မ်ားအခ်ိဳ႕ကို ၎တို႔ ျပဳလုပ္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ အျမင္အခ်ိဳ႕ ေဖာ္ျပၿပီး ျပန္လည္ေခ်ပခ်က္တစ္ခု အၿမဲ ရရွိၿပီး မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို နားမေထာင္၊ သို႔မဟုတ္ အေလးအနက္ သေဘာမထားလွ်င္ သာ၍ပင္ ၎တို႔ စိတ္ဓာတ္က်လာၿပီး ‘အို၊ ငါ့ ကံၾကမၼာ အလြန္ဆိုးသည္။ ငါရွိသည့္ အဖြဲ႕တိုင္းတြင္ ငါ၏ ေရွ႕ဆက္လမ္းကို ပိတ္ဆို႔ၿပီး ဖိႏွိပ္ေနသည့္ ခက္ထန္ေသာ လူအခ်ိဳ႕ အၿမဲရွိသည္။ မည္သူကမွ် ငါ့ကို အေလးအနက္ မထားသကဲ့သို႔ ငါ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မထင္ေပၚႏိုင္ပါ။ အားလုံး အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္သည့္အခါ ငါ၏ကံက ဆိုးသည္ဟူသည့္ ဤဘူတာကိုသာ ဆိုက္ေလသည္’ဟု ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔ထံ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာကို ၎တို႔၏ကံ မေကာင္းျခင္းအျဖစ္ အၿမဲ မွတ္ယူၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မေကာင္းသည့္ ကံရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဤစိတ္ကူးထဲသို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ အားထုတ္ၾကသည္။ ထိုအရာအေပၚ သာ၍ နက္ရႈိင္းသည့္ သိနားလည္မႈႏွင့္ သေဘာေပါက္ျခင္း ရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကၿပီး ထိုအရာကို မိမိတို႔ စိတ္မ်ားတြင္ ျပန္ေျပာင္းေတြးသည့္အခါ ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားသည္ ယခင္ထက္ သာ၍ စိတ္ဓာတ္က်လာသည္။ မိမိတို႔ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အေသးစား အမွားတစ္ခု ၎တို႔ ျပဳမိသည့္အခါတြင္ ၎တို႔က ‘အို၊ ထိုသို႔ေသာ မေကာင္းသည့္ကံ ရွိေနခ်ိန္တြင္ ငါ့တာဝန္ကို ငါအဘယ္သို႔ ေကာင္းစြာ လုပ္ႏိုင္မည္နည္း’ဟု ေတြးၾကသည္။ စုေဝးပြဲမ်ားတြင္ ၎တို႔၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက မိတ္သဟာယျပဳေပးၾကၿပီး အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ အဖန္ဖန္ ေတြးၾကေသာ္လည္း နားမလည္ၾကသကဲ့သို႔ ‘အို ထိုသို႔ေသာ မကာင္းသည့္ကံရွိေနခ်ိန္တြင္ အမႈအရာမ်ားကို ငါ အဘယ္သို႔ နားလည္ႏိုင္မည္နည္း’ဟု ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔ထက္ စကားေျပာေကာင္းသည့္သူ၊ ၎တို႔ထက္ သာ၍ ရွင္းလင္းၿပီး သာ၍ အလင္းေပးသည့္နည္းလမ္းျဖင့္ မိမိတို႔၏ သိနားလည္မႈကို ရွင္းျပသည့္ တစ္စုံတစ္ဦးကို ၎တို႔ ေတြ႕သည့္အခါတိုင္းတြင္ သာ၍ပင္ စိတ္ဓာတ္က်သြားၾကသည္။ အခက္အခဲမ်ားကို သည္းညည္းခံႏိုင္ၿပီး အဖိုးအခေပးႏိုင္သည့္သူ၊ မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ရလဒ္မ်ား ျမင္ေတြ႕သည့္သူ၊ မိမိတို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ လက္ခံမႈကို ရရွိၿပီး ရာထူးတိုးျခင္းခံရသူ တစ္စုံတစ္ဦးကို ၎တို႔ ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးက ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္လာသည္ကို ၎တို႔ ျမင္သည့္အခါ သာ၍ပင္ စိတ္ဓာတ္က်ၾကၿပီး သီဆိုၿပီး ကခုန္ရာတြင္ ၎တို႔ထက္ ေတာ္သည့္ တစ္စုံတစ္ဦးကို ၎တို႔ ျမင္ၿပီး ထိုလူထက္ သာ၍ နိမ့္က်သည္ဟု ၎တို႔ ခံစားရသည့္အခါ ၎တို႔ စိတ္ဓာတ္က်ၾကသည္။ မည္သည့္ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ ႀကဳံရသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ားကိုမဆို ၎တို႔ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ႀကဳံသည္ျဖစ္ေစ၊ ဤစိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ ထိုအရာမ်ားကို အၿမဲ တုံ႔ျပန္ၾကသည္။ ၎တို႔ အဝတ္အစားထက္ အနည္းငယ္ သာ၍ေကာင္းသည့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္သည့္သူ၊ သို႔မဟုတ္ ဆံပင္ပုံစံ အနည္းငယ္ ပိုေကာင္းသည့္ တစ္စုံတစ္ဦးကို ျမင္သည့္အခါတြင္ပင္ ၎တို႔ အၿမဲ ဝမ္းနည္းၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုစိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားမႈဆီသို႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္အထိ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မနာလိုမႈႏွင့္ အားက်မႈတို႔ ျဖစ္ေပၚေလသည္။ ၎တို႔ ေတြးမိသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔က ‘အို၊ ဤသည္မွာ ငါ၏ ကံ မေကာင္းေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါလား။ ငါသည္ အနည္းငယ္ သာ၍ ၾကည့္ေကာင္းလွ်င္၊ သူတို႔ေလာက္ ငါခံ့ညားလွ်င္၊ ၾကည့္ေကာင္းသည့္ ပုံပန္းျဖင့္ အရပ္ရွည္လွ်င္၊ အဝတ္အစားေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေငြမ်ားစြာရွိလွ်င္၊ ေကာင္းမြန္သည့္ မိဘမ်ား ရွိလွ်င္ အမႈအရာမ်ားသည္ ယခုျဖစ္သည့္ပုံထက္ ကြာျခားမည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအခါလူတို႔သည္ ငါ့ကို အထင္ႀကီးေလးစားၿပီး အားက်ကာ မနာလိုျဖစ္ၾကမည္ မဟုတ္ပါလား။ အဆုံးတြင္ေတာ့ ငါ၏ ကံ မေကာင္းသကဲ့သို႔ ထိုအရာအတြက္ အျခားမည္သူကိုမွ် ငါ အျပစ္တင္၍ မရပါ။ ထိုသို႔ေသာ မေကာင္းသည့္ကံျဖင့္ မည္သည့္အရာမွ် ငါ့အတြက္ မွန္ကန္စြာ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ တစ္စုံတစ္ရာအေပၚ လဲက်ျခင္းမရွိဘဲ မည္သည့္ေနရာကိုမွ် ငါ ေလွ်ာက္သြား၍ မရပါ။ ငါ၏ မေကာင္းသည့္ ကံသာျဖစ္ၿပီး ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာ ဘာမွ်မရွိပါ’ဟု ေတြးၾကသည္။ အလားတူစြာ ၎တို႔ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရသည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ၎တို႔ကို အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမသည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ ေဝဖန္သည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို အႀကံမ်ားေပးသည့္အခါ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ျဖင့္ ထိုအရာကို ၎တို႔ တုံ႔ျပန္ၾကသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ၊ ၎တို႔ထံ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ပ်က္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ အနီးဝန္းက်င္ရွိ အရာရာတိုင္းကိုျဖစ္ေစ ၎တို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားမွ ျဖစ္ေပၚသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အေတြးမ်ား၊ အျမင္မ်ား၊ သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားျဖင့္ ၎တို႔ အစဥ္သျဖင့္ တုံ႔ျပန္ၾကေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို အံကိုက္ ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ အရင္က၊ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တယ္၊ အထက္တန္းလႊာ ဘဝကို အသက္ရွင္ၿပီး၊ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈနဲ႔ အားေပးမႈကို ရတာက ေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတဲ့သေဘာျဖစ္ေပမဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုကေန ျဖစ္တည္တာ၊ နိမ့္က်၊ ခိုကိုးရာမဲ့ ဘဝကို ေနထိုင္တာနဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈ မခံရတာေတြက မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲလို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက ဆင္းရဲႏုံခ်ာတဲ့ဘဝမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၿပီး၊ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မေသခ်ာခဲ့ဘူး။ တျခားလူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးေလးစားတာ မခံခဲ့ရသလို၊ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရၿပီး အႏွိမ္ခံခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မမွာ မေကာင္းတဲ့ ကံရွိတယ္လို႔ မၾကာခဏ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒီေနာက္ခံကေန လာခဲ့ေတာ့၊ ကိုယ့္ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲဖို႔ စာႀကိဳးစားေလ့လာၿပီး အထက္တန္းစား ဘဝကို အသက္ရွင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းတက္တဲ့ အေတာအတြင္းမွာ၊ အေဝးမႈန္ပါဝါ မ်ားမွန္း သိခဲ့ရၿပီး ေက်ာင္းဆက္မတက္ဖို႔ တြန္းအားေပးခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္မက္ေတြ တကယ္ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူးလို႔ ေတြးၿပီး၊ အရမ္းစိတ္ပ်က္ခဲ့ရတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သာမန္ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာနဲ႔ပဲ မေက်နပ္ခဲ့သလို၊ ေခါင္းေဆာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဆင့္အတန္းရတာနဲ႔၊ လူတိုင္းရဲ႕ ေလးစားအားေပးမႈကို ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဆင့္အတန္းနဲ႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းရွိတာက ေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ရဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့၊ ႏွစ္နည္းနည္းၾကာတဲ့ေနာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္၊ အမႈေဆာင္ျဖစ္မလာေသးဘူး။ ကြၽန္မနဲ႔ ဒီအမႈေတာ္အဆင့္ကို အတူလက္ခံခဲ့တဲ့ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က၊ ျမန္ျမန္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာေတာ့၊ ကြၽန္မမွာ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ ပိုလို႔ေတာင္ ယုံၾကည္လက္ခံခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မရဲ႕ အႀကံေတြကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ၾကသလို၊ လူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကို မရႏိုင္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္အျမင္ေတြကို မေဖာ္ျပရဲေတာ့သလို၊ ကိုယ့္ကံၾကမၼာကို တိတ္တိတ္ေလး က်ိန္ဆဲရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိုသိုသိပ္သိပ္ပဲ ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း၊ စာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရာမွာ ရာထူးတိုးခံရေတာ့၊ ကြၽန္မ တကယ္ ဝမ္းသာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ လည္ပင္းညႇပ္႐ိုးမွာ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ နဂိုမူလအသင္းေတာ္ဆီ ျပန္သြားၿပီး ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကိုပဲ လုပ္ဖို႔ ဖိအားေပးခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရမ္းစိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ပဲ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္ေပၚေစဖို႔ အခြင့္အေရး လုံးဝရွိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ လုံးဝ ရာထူးတိုးမွာ၊ ႀကီးမားတဲ့ အခန္းက႑တစ္ခု လုံးဝ အေပးခံရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အားေပး၊ ေလးစားတာ လုံးဝ ခံရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်လာၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ မေစ့စပ္ေတာ့ဘူး၊ ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပ႐ုံလုပ္ျပၿပီး ေန႔ရက္ကို ျဖတ္သန္း႐ုံျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ က႑အားလုံးမွာ အဆင့္အတန္းနဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ အားေပး၊ ေလးစားတာကိုပဲ ကြၽန္မရွာခဲ့မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကိစၥေတြက ကြၽန္မဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း မျဖစ္ေတာ့၊ ကြၽန္မမွာ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ ညည္းခဲ့တယ္၊ တာဝန္အတြက္ စိတ္ထက္သန္မႈ ေပ်ာက္တယ္၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ ကိုယ့္အျမင္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ မေဝမွ်ေတာ့ဘူး၊ ဘုရားဆီက ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနေတြကို လက္ခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက ရပ္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့အေျခအေနက ဘုရားကို အသံတိတ္ဆႏၵျပတာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ၊ ေန႔တိုင္း ျဖစ္ပ်က္သမွ်က ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ အၿမဲေျပာခဲ့ေပမဲ့ ကိစၥေတြက ကြၽန္မသေဘာအတိုင္း မျဖစ္ေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းမရွိခဲ့သလို မယုံၾကည္ခဲ့ဘူး။ ဒါက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေတြ မဟုတ္လား။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မ ဆက္ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ဘာလို႔ ကြၽန္မကံက မေကာင္းဘူးလို႔ အၿမဲ ခံစားခဲ့ရတာလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္က ဘာမွားခဲ့လဲေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ လူတစ္ဦး၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္ကို လူ၏ အျမင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ေဗဒင္ဆရာ၏ အျမင္မ်ားျဖင့္ ရႈျမင္ရမည္၊ သို႔မဟုတ္ အကဲျဖတ္ရမည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ထိုလူက မိမိ တစ္သက္တာတြင္ ႂကြယ္ဝမႈႏွင့္ ဂုဏ္အသေရမည္မွ် ေမြ႕ေလ်ာ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ မည္မွ် ဆင္းရဲဒုကၡ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရသည္၊ သို႔မဟုတ္ ေရွ႕ေရးမ်ား၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဓနဥစၥာတို႔အတြက္ ၎တို႔ လိုက္စားရာတြင္ မည္မွ် ေအာင္ျမင္သည္ဆိုသည္တို႔အရ အကဲျဖတ္ရန္လည္း မဟုတ္ေပ။ သို႔တိုင္ ဤသည္မွာ ၎တို႔တြင္ မေကာင္းသည့္ကံရွိသည္ဟု ေျပာေသာသူတို႔ ျပဳမိသည့္ ဆိုး႐ြားေသာ အမွား အတိအက်ျဖစ္သည့္အျပင္ လူအမ်ားစုက အသုံးျပဳသည့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာကို အကဲျဖတ္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေပသည္။ လူအမ်ားစုသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ကံၾကမၼာကို မည္သို႔ အကဲျဖတ္ၾကသနည္း။ ေလာကီလူတို႔သည္ လူတစ္ဦး ကံၾကမၼာ ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္ကို မည္သို႔ အကဲျဖတ္ၾကသနည္း။ အဓိကအားျဖင့္ ထိုလူ၏ဘဝ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ျခင္း ရွိမရွိ၊ ႂကြယ္ဝျခင္းႏွင့္ ဂုဏ္အသေရကို ၎တို႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္သည့္ ဘဝေနထိုင္မႈပုံစံကို ၎တို႔ အသက္ရွင္ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ ၎တို႔ မည္မွ် ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး ၎တို႔၏ တစ္သက္တာအတြင္းတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရန္ မည္မွ်ရွိၾကသည္၊ ၎တို႔ အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာ အသက္ရွင္ၾကသည္၊ မည္သည့္ အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္း ရွိၾကသည္၊ ၎တို႔၏ ဘဝသည္ အလုပ္ကို ပင္ပန္းႀကီးစြာလုပ္ကိုင္ရျခင္းျဖင့္ ျပည့္ေနျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ၿပီး လြယ္ကူျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔အေပၚ ၎တို႔ အေျချပဳၾကေလသည္။ လူတစ္ဦး၏ ကံၾကမၼာ ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္ကို အကဲျဖတ္ရန္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ ေနာက္ထပ္အရာမ်ားကို ၎တို႔ အသုံးျပဳၾကေလသည္။ သင္တို႔သည္လည္း ဤကဲ့သို႔ပင္ အကဲျဖတ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ (အကဲျဖတ္ပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔ အႀကိဳက္မဟုတ္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို သင္တို႔အမ်ားစု ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ခက္ခဲသည့္အခ်ိန္မ်ား ရွိသည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ သာလြန္သည့္ ဘဝေနထိုင္မႈ ပုံစံတစ္ခုကို သင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္အခါ သင့္ထံတြင္ မေကာင္းသည့္ ကံရွိသည္ဟု သင္ေတြးမိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲသို႔ က်ဆင္းသြားလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) “ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာမ်ားကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက ႀကိဳတင္စီမံခဲ့ၿပီး ထိုအရာမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲမရေပ။ ဤ ‘ေကာင္းေသာ ကံ’ ႏွင့္ ‘ဆိုးေသာကံ’တို႔သည္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူၾကသကဲ့သို႔ ထိုအရာမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္၊ လူတို႔ ခံစားပုံႏွင့္ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္အရာတို႔အေပၚ မူတည္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာသည္ ေကာင္းလည္း မေကာင္းသကဲ့သို႔ ဆိုးလည္းမဆိုးရျခင္း ျဖစ္သည္။ သင့္အေနျဖင့္ အလြန္ခက္ခဲသည့္ ဘဝကို ရွင္သန္ေကာင္း ရွင္သန္ႏိုင္ေသာ္လည္း ‘ငါသည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာရွိေသာ ဘဝကို အသက္ရွင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ စားစရာႏွင့္ ဝတ္စရာ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိ႐ုံျဖင့္ ငါ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါသည္။ လူတိုင္းသည္ မိမိတို႔ တစ္သက္တာအတြင္းတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရပါသည္။ ေလာကီလူတို႔က “မိုး႐ြာေနျခင္းမရွိပါက သက္တံကို သင္ မျမင္ႏိုင္ပါ”ဟု ဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းတြင္ တန္ဖိုးရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ သိပ္မဆိုးပါ၊ ၿပီးလွ်င္ ငါ၏ ကံဇာတာသည္ မဆိုးပါ။ အထက္ေကာင္းကင္က ငါ့ကို စိတ္ဆင္းရဲမႈအခ်ိဳ႕၊ စမ္းသပ္မႈမ်ားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ အတိဒုကၡမ်ားကို ေပးၿပီးျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သူသည္ ငါ့ကို အထင္ႀကီးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းသည့္ ကံဇာတာ ျဖစ္ပါသည္’ဟု ေတြးေကာင္းေတြးေပမည္။ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းသည္ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ မေကာင္းသည့္ ကံဇာတာတစ္ခု ရွိသည့္သေဘာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္း မရွိသည့္၊ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သည့္ ဘဝတစ္ခုသည္သာ ၎တို႔တြင္ ေကာင္းမြန္သည့္ ကံဇာတာတစ္ခုရွိသည့္ သေဘာျဖစ္ေၾကာင္း လူအခ်ိဳ႕က ေတြးထင္ၾကသည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားက ဤအရာကို ‘အယူအဆႏွင့္ဆိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ခု’ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတို႔သည္ ဤ‘ကံဇာတာ’ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ကိစၥကို မည္သို႔ မွတ္ယူၾကသနည္း။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ‘ေကာင္းသည့္ ကံ’၊ သို႔မဟုတ္ ‘ဆိုးသည့္ ကံ’တစ္ခု ရွိျခင္းအေၾကာင္း ေျပာၾကသေလာ။ (မေျပာၾကပါ။) ဤသို႔ေသာ အရာမ်ားကို ကြၽန္ုပ္တို႔ မေျပာၾကပါ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းေသာ ကံတစ္ခုရွိသည္ဆိုပါစို႔။ ထို႔ေနာက္တြင္ သင္၏ ယုံၾကည္မႈ၌ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္း မေလွ်ာက္လွ်င္၊ သင္ အျပစ္ေပးခံရ၊ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ဖယ္ရွားခံရလွ်င္ သင္သည္ ေကာင္းသည့္ ကံရွိသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ၊ မေကာင္းသည့္ ကံရွိသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ ဘုရားသခင္ကို သင္ မယုံၾကည္ပါက သင္သည္ တကယ္ကို ေဖာ္ထုတ္မခံရႏိုင္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ရွားမခံရႏိုင္ေပ။ မယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးသမားမ်ားသည္ လူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းအေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ျခင္းအေၾကာင္း မေျပာၾကသကဲ့သို႔ လူတို႔ ရွင္းလင္းခံရသည့္အေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ရွားခံရသည့္အေၾကာင္းလည္း မေျပာၾကေခ်။ ထိုအရာမွာ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ႏိုင္သည့္အခါ ေကာင္းသည့္ ကံတစ္ခုရွိသည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ေလာက္ေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ ၎တို႔ အျပစ္ေပးခံရပါက ၎တို႔တြင္ မေကာင္းသည့္ကံရွိသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ အခ်ိန္တစ္မိနစ္တြင္ ၎တို႔၏ ကံဇာတာသည္ ေကာင္းမြန္၏၊ ေနာက္တစ္မိနစ္တြင္ ၎တို႔၏ ကံဇာတာ ဆိုးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းမွာ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပါသနည္း။ ယင္းမွာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ေကာင္းသည့္ ကံဇာတာ ရွိမရွိကို အကဲျဖတ္၍ရသည့္ တစ္စုံတစ္ရာ မဟုတ္၊ လူတို႔သည္ ဤကိစၥရပ္ကို အကဲျဖတ္၍မရေပ။ အားလုံးကို ဘုရားသခင္က လုပ္ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ စီစဥ္သမွ်တိုင္းသည္ ေကာင္းမြန္၏။ လူတစ္ဦးစီတိုင္း၏ ကံၾကမၼာလမ္းေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ႀကဳံရသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္၊ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ား၊ ၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔၏ ဘဝအသက္တာမ်ားအတြင္း ေတြ႕ႀကဳံရသည့္ ဘဝလမ္းေၾကာင္းသည္ အားလုံး ကြဲျပားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားသည္ လူတစ္ဦးမွတစ္ဦးသို႔ ကြဲျပားျခားနားေလသည္။ လူတစ္ဦးစီတိုင္း၏ အသက္ရွင္မႈ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ၎တို႔ ႀကီးျပင္းသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွစ္ခုလုံးသည္ ၎တို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ စီမံထားျခင္းျဖစ္ၿပီး အားလုံး ကြဲျပားေလသည္။ မိမိတို႔ အသက္တာမ်ားအတြင္း လူတစ္ဦးစီတိုင္း ႀကဳံရသည့္ အရာမ်ားသည္ အားလုံး ကြဲျပား၏။ ေကာင္းသည့္ကံ၊ သို႔မဟုတ္ ဆိုးသည့္ကံဟု ေခၚဆိုသည့္အရာ မရွိေပ။ အားလုံးကို ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၿပီး အားလုံးကို ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိစၥရပ္ကို အားလုံးကို ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟူသည့္ ရႈေထာင့္အျမင္မွ ငါတို႔ မွတ္ယူပါက ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သမွ်တိုင္းသည္ ေကာင္းမြန္ၿပီး မွန္ကန္ေပသည္။ လူတို႔၏ ႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္းမ်ား၊ ခံစားခ်က္မ်ား၊ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည့္ ရႈေထာင့္အျမင္မွ လူအခ်ိဳ႕သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဥစၥာဓန၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတစ္ခုကို ရရွိဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လ်က္၊ သက္ေသာင့္သက္သာရွိသည့္ ဘဝကို အသက္ရွင္ရန္၊ ေလာကတြင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝျခင္း ရွိၿပီး အဘက္ဘက္က ျပည့္စုံေသာ ဘဝကို အသက္ရွင္ရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔အေနျဖင့္ ေကာင္းသည့္ ကံရွိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တစ္သက္တာ သာမေညာင္ည ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ မေအာင္ျမင္ျခင္း၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း၏ ေအာက္ေျခတြင္ အၿမဲ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ မေကာင္းသည့္ ကံျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေလာကီအရာမ်ားကို လိုက္စားရင္းႏွင့္ ေလာကတြင္ အသက္ရွင္ရန္ ႀကိဳးစားရင္း မယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ ေလာကီလူတို႔၏ အမႈအရာမ်ားအေပၚ ရႈျမင္ပုံျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ ေကာင္းသည့္ ကံႏွင့္ မေကာင္းသည့္ကံဆိုင္ရာ စိတ္ကူး ျဖစ္ေပၚပုံျဖစ္သည္။ ေကာင္းသည့္ကံႏွင့္ မေကာင္းသည့္ကံဆိုင္ရာ စိတ္ကူးသည္ လူသားမ်ား၏ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ သိနားလည္မႈႏွင့္ ကံၾကမၼာအေပၚ အေပၚယံ အသိအျမင္မွ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ မည္မွ် ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆင္းရဲဒုကၡခံရသည္ဆိုသည္ႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဥစၥာဓန မည္မွ် ၎တို႔ ရရွိသည္စသည္တို႔အေပၚ လူတို႔၏ အကဲျဖတ္မႈမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အမွန္တြင္ ထိုအရာကို လူ၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္မႈႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ရႈေထာင့္အျမင္မွ ၾကည့္ပါက ေကာင္းသည့္ ကံ၊ သို႔မဟုတ္ ဆိုးသည့္ကံႏွင့္ဆိုင္သည့္ ထိုသို႔ေသာ အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူခ်က္မ်ား မရွိေပ။ ဤသည္မွာ တိက်မွန္ကန္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (မွန္ကန္ပါသည္။) လူ၏ ကံၾကမၼာကို ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ရႈေထာင့္အျမင္မွ မွတ္ယူပါက ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သမွ်သည္ ေကာင္းမြန္ၿပီး ထိုအရာမွာ လူတစ္ဦးစီတိုင္း လိုအပ္သည့္ အရာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ ဘဝမ်ားတြင္ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳး ပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ထိုအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ စီမံထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္က အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ စြဲကိုင္ၿပီး ထိုအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ ႀကံစည္ကာ စီစဥ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၌ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိေပ။ ဤရႈေထာင့္အျမင္မွ ထိုအရာကို ငါတို႔ ၾကည့္ပါက လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ကံၾကမၼာကို ေကာင္းမည္၊ ဆိုးမည္ဟု အကဲမျဖတ္သင့္ေပ၊ ဟုတ္ပါသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက “ေကာင္းတဲ့ကံ”နဲ႔ “မေကာင္းတဲ့ကံ”အေပၚ လူေတြရဲ႕ ရႈေထာင့္အျမင္ ရယ္စရာေကာင္းတာကို ျပတ္ျပတ္သားသာ ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို သူတို႔ဘဝေတြ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ျခင္း ရွိမရွိ၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ ရရွိျခင္း ရွိမရွိနဲ႔၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ ဥစၥာဓန ရရွိျခင္းရွိမရွိဆိုတာေတြအရ စီရင္ဆုံးျဖတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ႏွစ္ၿခိဳက္မႈေတြအရ သတ္မွတ္တာေတြ လုပ္တာက၊ မယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ အျမင္ျဖစ္ၿပီး၊ သမၼာတရားနဲ႔ မကိုက္ဘူး။ ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ကံ မေကာင္းတဲ့ကံဆိုတာ မရွိဘူး။ လူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကို သူတို႔ရဲ႕ အရင္နဲ႔ အခုလက္ရွိ ဘဝကို အေျခခံၿပီးပဲ ဘုရားဆုံးျဖတ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဘုရားက ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီး စီစဥ္တာပါ။ ကြၽန္မအျမင္က မယုံၾကည္သူအျမင္နဲ႔ မကြာျခားခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မတစ္ဘဝလုံး ထင္ေပၚၿပီး ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ ဥစၥာဓနရဖို႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ေလးစားမႈနဲ႔ အားေပးမႈရတာက ေကာင္းတဲ့ကံၾကမၼာ နိမိတ္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ သာမန္၊ မထူးျခားတဲ့ဘဝ၊ ဆင္းရဲႏုံခ်ာမႈနဲ႔ အသက္ရွင္တာ၊ ၿပီးေတာ့ ေလးစားမႈနဲ႔ အေလးအနက္ထားတာေတြကို မရခဲ့တာေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အမွတ္အသားပဲလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအျမင္က လြဲေနခဲ့ၿပီး၊ စာတန္ဆီကေန လာတာျဖစ္မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒါဟာ ကံၾကမၼာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ မယုံၾကည္သူေတြ ေထာက္ခံတဲ့ နည္းပါးတဲ့ သိနားလည္မႈတစ္ခုပဲ။ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ ႀကီးမားတဲ့ ႂကြယ္ဝမႈရသူေတြဟာ ဂုဏ္၊ က်က္သေရနဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစား၊ အားေပးမႈရႏိုင္ၿပီး၊ ေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာတစ္ခု ရွိပုံရေပမဲ့ သူတို႔ဟာ ဝိညာဥ္ေရးရာ အႏွစ္မဲ့ၾကတယ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားၾကတယ္၊ ဘဝက ၿငီးေငြ႕စရာလို႔ ခံစားၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေဆးသုံးတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသတာေတြ လုပ္မိသြားၾကတယ္လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ဩဇာအာဏာက ရဲေဆးတင္ေပးလိုက္လို႔၊ တခ်ိဳ႕လူေတြက ျပႆနာျဖစ္ေစတယ္၊ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ၿပီး ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္ၾကသလို၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ေထာင္က်ၿပီး နာမည္ပ်က္သြားၾကတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြမွာ ေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာေတြ တကယ္ရွိလား။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံၾကမၼာက ႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ ဂုဏ္အသေရ သူတို႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း ရွိမရွိ၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ဘယ္ေလာက္ သူတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြေပၚ အေျခမခံဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ႂကြယ္ဝမယ္၊ ဆင္းရဲမယ္ဆိုတာကို ဘုရားဆုံးျဖတ္ၿပီး စီစဥ္တာပါ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြအရ ကြၽန္မတို႔ ဘဝေတြကို ဘုရားသတ္မွတ္ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြက ေကာင္းတယ္။ ဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္၊ ေကာင္းတဲ့ကံ ဆိုးတဲ့ကံၾကမၼာဆိုတာ မရွိဘူး။ ကြၽန္မကေတာ့၊ ဆင္းရဲႏုံခ်ာမႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ေပမဲ့၊ အခက္အခဲနဲ႔ အတားအဆီးေတြ ျဖတ္သန္းၿပီး၊ အေတာ္အတန္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံအားလုံးက ဆင္းရဲဒုကၡကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္မာလာေစခဲ့တယ္။ ဒါက ကြၽန္မဘဝမွာ အရမ္းကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ အစြမ္းအစတစ္ခုပါ။ ဒါ့အျပင္၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္လည္း အရမ္းအားေကာင္းလြန္းတဲ့ ဆႏၵ ကြၽန္မမွာရွိတယ္။ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေအာင္ၿပီး၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ ဥစၥာဓနရခဲ့ရင္၊ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ကြၽန္မ ေသခ်ာေပါက္ ေမ်ာပါသြားမွာ။ အဲဒါဆိုရင္ ဖန္ဆင္းရွင္ေရွ႕ ကြၽန္မလာၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရပါ့မလား။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ အေ႐ြးမခံဖို႔ကိုလည္း ဘုရားက ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြမွာရွိတဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မအလုပ္မွာ အရည္အခ်င္းမရွိခဲ့သလို၊ ပိုမ်ားျပားတဲ့ အလုပ္ပမာဏေတြကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အလုပ္အမ်ားႀကီး ကိုင္တြယ္ရမွာျဖစ္ၿပီး၊ ျပႆနာေတြကို ေကာင္းေကာင္း မကိုင္တြယ္ရင္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ ထိခိုက္နစ္နာေစမွာေလ။ ကြၽန္မလုပ္နိင္တဲ့ တာဝန္ေတြကို အခု ကြၽန္မ ျဖည့္ဆည္းေနတယ္။ ဒါက ကြၽန္မနဲ႔ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရား စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခဲ့တဲ့ အေျခအေန ေနာက္ကြယ္မွာ ေလးနက္နဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အထက္တန္းစား ဘဝကို အသက္ရွင္ဖို႔ ဆႏၵရွိၿပီး ဒီအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြက ကြၽန္မသေဘာနဲ႔ ဆႏၵအတိုင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါတိုင္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာအေၾကာင္း ညည္းညဴခဲ့တယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲ ႏြံနစ္ၿပီး ဘုရားကို ပုန္ကန္လာခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးအေနနဲ႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မလိုက္နာခဲ့ဘဲ၊ အဲဒီအစား မယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ မွားတဲ့အျမင္ေတြကို လိုက္နာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ပုန္ကန္ၿပီး အတိုက္အခံလုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တာကို နည္းနည္း လန႔္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕လာခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မ သမၼာတရားကို နားမလည္သလို၊ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မရွိပါဘူး။ ကြၽန္မ တကယ္ကို မာနေထာင္လႊားၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းမဲ့ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အျမင္ေတြကို ျပင္ဖို႔၊ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို အတိုက္အခံ မလုပ္ေတာ့ဖို႔ လိုလားေနပါတယ္”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အပ်က္သေဘာ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြအေပၚ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ေပးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “မိမိတို႔တြင္ မေကာင္းသည့္ ကံရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ေသာ ဤလူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး အမႈအရာမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ႏိုင္ၾကသည့္တိုင္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အသုံးခံၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ႏိုင္ၾကသည့္တိုင္၊ ၎တို႔သည္လည္း ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ မိမိတို႔တာဝန္ကို လြတ္လပ္ကာ လြတ္ေျမာက္ၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေခ်။ ဤသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ၎တို႔ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔အထဲရွိ အစြန္းေရာက္ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အစြန္းေရာက္ၿပီး မူမမွန္ေသာ အေတြးမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ၎တို႔စိတ္ထဲ၌ သိုထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအစြန္းေရာက္သည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားက အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ အကဲျဖတ္ပုံ၊ ၎တို႔ စဥ္းစားသည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ အမႈအရာမ်ားအေပၚ ၎တို႔၏ အျမင္မ်ားအား အစြန္းေရာက္ကာ မမွန္ကန္သကဲ့သို႔ မွားယြင္းသည့္ ရႈေထာင့္အျမင္မွ ျဖစ္လာေစသည္။ ၎တို႔သည္ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ လူတို႔အား ဤအစြန္းေရာက္ၿပီး မမွန္ကန္သည့္ ရႈေထာင့္အျမင္မွ မွတ္ယူတတ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဤအပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ စိတ္ခံစားမႈ၏ သက္ေရာက္မႈႏွင့္ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္တြင္ ထပ္တလဲလဲ အသက္ရွင္ေနၾကသည္၊ လူမ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို ရႈျမင္ၿပီး က်င့္ႀကံျပဳမူကာ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကေလသည္။ အဆုံးတြင္ ၎တို႔ မည္သို႔ အသက္ရွင္သည္ျဖစ္ေစ အလြန္ ေမာပန္းပုံရၾကသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို မိမိတို႔၏ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ သမၼာတရား လိုက္စားမႈအတြက္ စိတ္ထက္သန္မႈ မစုစည္းႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ျဖစ္ၾကေလသည္။ မိမိတို႔ ဘဝကို အသက္ရွင္ရန္ မည္သို႔ ၎တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္ကို အျပဳသေဘာေဆာင္စြာ၊ သို႔မဟုတ္ တက္ႂကြစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ၾကလင့္ကစား သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ မိမိတို႔တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ႏွင့္ ဉာဏ္ရွိသမွ်ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔တာဝန္ကို စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းအား မည္သည့္အခါမွ် အာ႐ုံမစိုက္ၾကသည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ေနာက္ဆုံး စိစစ္မႈအရ ၎တို႔တြင္ မေကာင္းသည့္ ကံရွိသည္ဟု အၿမဲ ေတြးထင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး ဤအရာက ၎တို႔အား အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားရွိေစသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔အလုပ္၊ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ဝတၱရားမ်ားကို ဆက္ကပ္သင့္သည့္ သစၥာေစာင့္သိမႈအား ဆက္ကပ္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဇြဲတစ္ခုတေလ မဆိုထားႏွင့္၊ မည္သည့္ သက္ဝင္လႈပ္ရွားမႈမွ် မရွိဘဲ၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္၊ သို႔မဟုတ္ အေကာင္းျမင္သည့္ အျပဳအမူတစ္ခုမွ် ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းမရွိဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ အေလာင္းေကာင္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ လုံးဝ စိတ္ပ်က္အားငယ္ကာ အစြမ္းမဲ့လာၾကေလသည္။ ထိုထက္ ၎တို႔သည္ ေန႔ရက္ကာလမ်ားကို ေရာက္တတ္ရာရာႏွင့္ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္စြာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ ေပါ့ဆသည့္ သေဘာထားတစ္ခုႏွင့္အတူ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ အင္တင္တင္ျဖင့္ ႐ုန္းကန္ၾကေလသည္။ ၎တို႔ အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာေအာင္ ေတာ္စြေလ်ာ္စြာ ႀကဳံရာက်ပန္း ေနၾကလိမ့္မည္ကို ၎တို႔ မသိၾက။ အဆုံးတြင္ အားကိုးအားထားမရွိဘဲ ‘အို၊ တတ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ငါ ေတာ္စြေလ်ာ္စြ ဆက္ေနလိုက္မည္။ တစ္ေန႔ ငါ ဆက္မေနႏိုင္ေတာ့သကဲ့သို႔ အသင္းေတာ္က ငါ့ကို ႏွင္ထုတ္ကာ ဖယ္ရွားလိုလွ်င္ သူတို႔ ငါ့ကို ဖယ္ရွားလိုက္သင့္သည္။ ထိုအရာမွာ ငါ့မွာ မေကာင္းသည့္ကံ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္’ဟု ဆိုလ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သတိေပးဖို႔သာ ရွိေတာ့သည္။ သင္တို႔ ျမင္သေလာ၊ ၎တို႔ ေျပာသည့္အရာပင္လွ်င္ အလြန္ အရႈံးေပးရာက်၏။ ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္း စိတ္ခံစားမႈသည္ ႐ိုးရွင္းသည့္ စိတ္အေျခအေနတစ္ခုသာ မဟုတ္ဘဲ သာ၍ အေရးႀကီးသည္မွာ ထိုစိတ္ခံစားမႈတြင္ လူတို႔၏ အေတြးမ်ား၊ စိတ္ႏွလုံးမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ လိုက္စားမႈအေပၚ အႀကီးအက်ယ္ ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ သက္ေရာက္မႈတစ္ခု ရွိေလသည္။ သင္သည္ သင္၏ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အခ်ိန္မီၿပီး ျမန္ဆန္သည့္ ပုံစံျဖင့္ မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါက ယင္းက သင္၏ တစ္ဘဝလုံးကို ထိခိုက္လိမ့္မည္သာမက သင္၏ အသက္ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးကာ သင့္ကို ေသျခင္းသို႔ ပို႔လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို သင္ယုံၾကည္လွ်င္ပင္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ကယ္တင္ျခင္းကို ရယူႏိုင္မည္မဟုတ္။ အဆုံးတြင္ သင္ပ်က္စီးဆုံးရႈံးလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) “ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းမ်ိဳးသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ အေျခအေနတစ္ခု ပြင့္အံထြက္ျခင္း ျဖစ္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ ႐ိုးရွင္းသည့္ သို႔မဟုတ္ ခဏမွ်ျဖစ္သည့္ ပုန္ကန္မႈ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ခဏတာ ပြင့္အံထြက္မႈ မဟုတ္ေပ။ ထိုထက္ ဘုရားသခင္ကို အသံတိတ္ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းျဖစ္သည့္အျပင္ ၎တို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္သည့္ ကံၾကမၼာကိုလည္း စိတ္မေက်နပ္သည့္ အသံတိတ္ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ ႐ိုးရွင္းသည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း လူတို႔ထံ ထိုအရာက ေဆာင္ၾကဥ္းသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားက ေဆာင္ၾကဥ္းသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားထက္ သာ၍ ဆိုး႐ြားေလသည္။ ထိုအရာက သင့္ကို သင္ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ တာဝန္အတြက္၊ ၿပီးလွ်င္ သင့္ကိုယ္ပိုင္ ေန႔စဥ္ဘဝႏွင့္ ဘဝခရီးအတြက္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ မွန္ကန္ေသာ သေဘာထားအား မခံယူရန္ တားဆီး႐ုံသာမက သာ၍ ဆိုး႐ြားသည္မွာ ထိုအရာက သင့္အား စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးရန္လည္း ျဖစ္ေစသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔မွာ မေကာင္းတဲ့ကံရွိတယ္လို႔ ထင္ရင္၊ ဘုရားကို သူ ယုံၾကည္တဲ့အခါ၊ သူ႔တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး လူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူႀကဳံရတဲ့ ကိစၥေတြကို မွားၿပီး အစြန္းေရာက္တဲ့ အျမင္နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ၊ အပ်က္သေဘာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲ က်ဆင္းသြားတတ္တယ္၊ သူ႔တာဝန္မွာ ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပရင္း၊ တိုးတက္ဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ေတာ့သလို၊ စိတ္ဆႏၵကင္းမဲ့ၿပီး နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္လာတတ္တယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲ ႏြံနစ္လာတာက အက်ဖက္ ထိုးဆင္းသြားေစႏိုင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ျခင္း ရမဲ့အခြင့္အေရးတစ္ခုခုကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ေပၚႏိုင္တယ္။ ဒီအျမင္ကို မစြန႔္ပစ္ရင္၊ အက်ိဳးဆက္ေတြက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းမယ္မွန္း ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဒီစိတ္ကူးနဲ႔ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕မ်က္စိျပႆနာေၾကာင့္ စာေလ့လာတာ ဆက္မလုပ္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ ဥစၥာဓန ရွာမဲ့ ကြၽန္မအိမ္မက္ေတြ ၿပိဳကြဲသြားၿပီး၊ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေလးစားစရာဘဝကို အသက္ရွင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လို႔၊ ကြၽန္မ အရမ္းကို ဆင္းရဲဒုကၡခံစားၿပီး ဘဝအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္သူျဖစ္လာၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းတဲ့ေနာက္မွာ၊ ျမင့္တဲ့ အဆင့္အတန္းကို ကြၽန္မရွာတုန္းပဲျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မ ရာထူးတိုးမခံရသလို ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးမခံခဲ့ရခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ့္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေတြကို မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး၊ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ သိမလာခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအစား၊ ကိုယ့္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာကို ဆက္ညည္းခဲ့ၿပီး၊ အပ်က္သေဘာအေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္၊ သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ မလိုလားခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ လည္ပင္းညႇပ္႐ိုးမွာ ျပႆနာျဖစ္ေတာ့၊ အနာဂတ္မွာ လုံးဝ ထင္ေပၚႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့ၿပီး၊ အဲဒါေၾကာင့္ တာဝန္မွာ အေခ်ာင္ခိုခဲ့တယ္၊ က်ရႈံးမႈကို ႀကိတ္မွိတ္လက္ခံထားခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ပိုအလွမ္းေဝးသြားခဲ့တယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံ၊ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတဲ့ အျမင္က ကြၽန္မကို တင္းတင္း ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန႔္သတ္ခဲ့တာ၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ျခင္းမရွိသလို၊ ပိုအတိုက္အခံလုပ္ခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုးမွန္း အၿမဲ ေျပာေနၾကတဲ့ မယုံၾကည္သူေတြကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔က ဆင္းရဲၿပီး အစြမ္းမဲ့တယ္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေအာက္အလႊာမွာ ေနထိုင္ရတယ္၊ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကို မရႏိုင္သလို၊ မၾကာခဏ အႏိုင္က်င့္ခံရလို႔၊ သူတို႔ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္သမွ်တိုင္းကို သူတို႔ လုပ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း ကိစၥေတြ မျဖစ္တဲ့အခါ၊ သူတို႔ဘဝကို အဆုံးသတ္ဖို႔ ေတြးၾကတယ္။ တျခားမယုံၾကည္သူေတြက လုံ႔လရွိစြာနဲ႔ ႏွစ္ခ်ီေလ့လာေပမဲ့၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ႂကြယ္ဝမႈ မရႏိုင္ၾကသလို၊ သူတို႔မွာ မေကာင္းတဲ့ ကံၾကမၼာရွိတယ္လို႔ ေတြးလာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အျပင္းအထန္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ေဖာက္ျပန္လာၾကတယ္။ လူေတြက သမၼာတရားကို နားမလည္သလို၊ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့အခါ၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ သေဘာမထားၾကသလို၊ လူေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ကိစၥေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မျမင္ၾကဘူး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူတို႔ကို စိတ္ဓာတ္က်သြားေစမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒီရႈေထာင့္အျမင္ေတြက စာတန္ဆီကေန လာတာ။ စာတန္က လူေတြကို လွည့္ျဖားၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစဖို႔ ဒီအဓိပၸာယ္မဲ့ အျမင္ေတြကို သုံးတယ္၊ သူတို႔ကို စိတ္ဓာတ္က်၊ အက်င့္ပ်က္လာေစတယ္၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘဲ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖယ္ရွားခံရဖို႔ ျဖစ္လာေစတယ္။ အဲဒါအားလုံးကို နားလည္တဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကံၾကမၼာ ေကာင္းတာ၊ မေကာင္းတာရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအျမင္နဲ႔ ကိစၥေတြကို ျမင္လို႔မရေတာ့မွန္းကိုေပါ့။ ကြၽန္မ အဲဒီလိုသာ ဆက္သြားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္မိမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ လာခဲ့တယ္။ “အိုဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားတဲ့ အေျခအေနတိုင္းက ေလးနက္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တာပါ။ကြၽန္မ က်ိဳးႏြံနာခံပါမယ္။ တာဝန္ကို လုပ္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေျဖရွင္းၿပီး တာဝန္မွာ တိုးတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္”ေပါ့။

ရွာေဖြရာမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဒီအပိုဒ္ကို အမွတ္တမဲ့ေတြ႕မိတယ္။ “ကံၾကမၼာအေပၚ မည္သည့္သေဘာထားကို လူတို႔ ရွိသင့္ၾကသနည္း။ သင္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို လိုက္နာသင့္သည္၊ ဤအရာခပ္သိမ္းအေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအစဥ္မ်ားရွိ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အဓိပၸာယ္တို႔ကို တက္ႂကြစြာႏွင့္ အစြမ္းကုန္ ရွာေဖြသင့္ၿပီး သမၼာတရားအေပၚ သိနားလည္မႈ ရရွိသင့္သည္၊ သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ထားသည့္ ဤဘဝတြင္ သင္၏ အႀကီးမားဆုံး လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္သင့္သည္၊ အဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ အလုပ္မ်ား၊ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ဝတၱရာမ်ားကို ထမ္းေဆာင္သင့္ၿပီး ဖန္ဆင္းရွင္က သင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေက်နပ္အားရၿပီး သင့္ကို ေအာက္ေမ့သတိရသည္အထိ သင္၏ ဘဝကို သာ၍ အဓိပၸာယ္ရွိေစၿပီး သာ၍ တန္ဖိုးရွိေစသင့္ေပသည္။ သာ၍ပင္ ေကာင္းမည့္အရာမွာ သင္၏ ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ အားသြန္ခြန္စိုက္ အားထုတ္မႈမွတစ္ဆင့္ ကယ္တင္ျခင္း ရယူရန္ျဖစ္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ အေကာင္းဆုံးေသာ ရလဒ္ျဖစ္ေပမည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ကံၾကမၼာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အဖန္ဆင္းခံ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ရွိသင့္သည့္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးေသာ သေဘာထားမွာ အေၾကာင္းမဲ့ အကဲျဖတ္ၿပီး အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္သည့္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ အစြန္းေရာက္ေသာ နည္းစနစ္မ်ားကို အသုံးျပဳသည့္ သေဘာထား မဟုတ္ေပ။ လူတို႔အေနျဖင့္ မ်ားစြာပို၍ပင္ မိမိတို႔၏ ကံၾကမၼာကို ခုခံရန္၊ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ေျပာင္းလဲရန္ မႀကိဳးစားသင့္ဘဲ ထို႔ထက္ ထိုအရာကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ မိမိတို႔ စိတ္ႏွလုံးကို အသုံးျပဳသင့္ၿပီး ထိုကံၾကမၼာကို အျပဳသေဘာေဆာင္စြာ ရင္မဆိုင္မီတြင္ ရွာေဖြ၊ ေလ့လာစူစမ္းၿပီး လိုက္နာသင့္ၾကေပသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘဝ၌ ဘုရားသခင္က သင့္အတြက္ ခ်မွတ္ထားသည့္ အသက္ရွင္ျခင္း ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ခရီးစဥ္တြင္ ဘုရားသခင္ သင့္ကို သြန္သင္သည့္ ျပဳမူျခင္းနည္းလမ္းကို သင္ ရွာေဖြသင့္သည္၊ သင့္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြသင့္ၿပီး ဤနည္းျဖင့္ သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည့္ ကံၾကမၼာကို ေတြ႕ႀကဳံသင့္ကာ အဆုံးတြင္ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရလိမ့္မည္။ သင့္အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္က စီစဥ္ထားသည့္ ကံၾကမၼာကို သင္ ဤနည္းျဖင့္ ေတြ႕ႀကဳံသည့္အခါ သင္ အသိအမွတ္ျပဳလာသည့္ အရာမွာ ပူေဆြးျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ မ်က္ရည္မ်ား၊ နာက်င္မႈ၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ က်ရႈံးမႈမ်ားသာမက သာ၍ အေရးႀကီးသည္မွာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းအျပင္ သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္ ေပးသနားသည့္ သမၼာတရား၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းႏွင့္ အလင္းျပျခင္းတို႔ကိုလည္း သင္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ သင္၏ ဘဝလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သင္လမ္းေပ်ာက္လာသည့္အခါ၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ က်ရႈံးမႈတို႔ျဖင့္ သင္ ရင္ဆိုင္ရၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္အရာတစ္ခု ရွိသည့္အခါ ဖန္ဆင္းရွင္၏ လမ္းျပမႈကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အဆုံးတြင္ သင္သည္ အဓိပၸာယ္အရွိဆုံးေသာ ဘဝကို မည္သို႔ အသက္ရွင္ရမည္ဆိုသည္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သိနားလည္မႈ၊ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းတို႔ကို ရရွိလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္၊ သူ႔အလိုေတာ္ကို နားလည္ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံး ဘယ္ေလာက္ၾကင္နာမွန္း ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ဘဝမွာ အခက္အခဲနဲ႔ စိတ္ပ်က္မႈေတြ ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္ဆိုေပမဲ့ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ကံၾကမၼာကို အတိုက္အခံလုပ္သင့္တယ္၊ ေျပာင္းလဲသင့္တယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ အဲဒါထက္၊ ဘုရားႀကိဳသတ္မွတ္ထားတာကို က်ိဳးႏြံနာခံရမယ္၊ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားစီစဥ္ၫႊန္ၾကားတဲ့ လူေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ကိစၥေတြဆီက သင္ယူၿပီး သမၼာတရားရရွိရမယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္မႈကို ကြၽန္မတို႔ ရွာေတြ႕မယ္။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ အေ႐ြးမခံခဲ့ရတာက ဘုရားရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မမွာ အလုပ္စြမ္းရည္ေကာင္းေတြ မပိုင္ဆိုင္သလို၊ တာဝန္တစ္ခုကိုပဲ လုပ္ဖို႔၊ ပုံမွန္ ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ပိုသင့္ေတာ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေနရာပဲ။ အခု အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ေရေလာင္းတာဝန္ ေပးၿပီးၿပီ။ ဒီတာဝန္ကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားအမႈေတာ္ကို သိျခင္းအေၾကာင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္တာ၊ လူေတြကို ပိုင္းျခားသိျမင္တာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းတဲ့ စည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သိတဲ့အသိတခ်ိဳ႕ ရခဲ့သလို၊ ဘုရားက ကြၽန္မအတြက္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားတဲ့ အေျခအေနေတြကို အခု က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္တယ္။ ဒါေတြအားလုံးက တကယ့္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြျဖစ္ၿပီး၊ ႂကြယ္ဝေတြအားလုံးထဲမွာ တန္ဖိုးအရွိဆုံးပဲ။ အခု ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ ဘဝတစ္ခုလုံးကို ဘုရားက စီစဥ္ၿပီး ႀကိဳသတ္မွတ္ထားတာပဲ။ အေျခအေနမ်ိဳးစုံမွာ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း၊ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းနဲ႔ ရရွိျခင္း၊ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိျခင္းေတြနဲ႔ပဲ၊ ကံၾကမၼာေကာင္းတစ္ခုကို ကြၽန္မတို႔ တကယ္ရွိႏိုင္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတာဝန္ကို သစၥာေစာင့္သိမႈ၊ ဆက္ကပ္မႈေတြနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး၊ အတားအဆီးနဲ႔ က်ရႈံးမႈေတြကေန သင္ယူရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း ကြၽန္မျပဳမူခဲ့တယ္။ ဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္တာက ကြၽန္မကို ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ရရွိေစခဲ့တယ္။

လတ္တေလာမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က ပါရမီရွိတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အႀကံျပဳေထာက္ခံခိုင္းထားၿပီး၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိတယ္။ “ရာထူးတိုးခံရဖို႔က ဂုဏ္ယူစရာအခိုက္အတန႔္ ျဖစ္မွာပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔အတြက္ ငါ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး၊ ငါ ရာထူးတိုးတာကို ၾကားတဲ့အခါ တျခားလူေတြက ေသခ်ာေပါက္ ငါ့ကို အားက်ၿပီး အထင္ႀကီးၾကမွာပဲ”လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ နာမက်န္းမႈေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ဖို႔လိုတဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိတ္ဓာတ္က်သြားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ညည္းမိတယ္။ “ငါ့ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလုံး က်န္းမာၾကတဲ့ပုံရၿပီး၊ သူတို႔ ရာထူးတိုးခံရႏိုင္သလို၊ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ပိုအခြင့္အေရးရႏိုင္ေပမဲ့ ငါက အိမ္မွာပဲ ေနရမွာျဖစ္ၿပီး၊ ထင္ေပၚဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္သေရရဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိဘူး။ ငါ့မွာ ကံကိုက မေကာင္းတာပါ”လို႔ေပါ့။ ဒီအေတြးေတြ စေပၚလာတာနဲ႔အမွ်၊ မေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမွာ ထပ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနမိမွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ လာခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ေတြ႕တယ္။ “ဘုရားသခင္က ရာထူးအဆင့္အတန္းကို လူတို႔အတြက္ မစီမံခဲ့ေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးႏွင့္ အသက္ကို ေပးအပ္ၿပီး— ၎တို႔အား ရာထူးအဆင့္အတန္းႏွင့္ ၾသဇာတိကၠမရွိၿပီး လူေထာင္ေပါင္းတို႔၏ ၾကည္ညိဳခံရေသာသူတစ္ဦး မဟုတ္ဘဲ— ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္၏ ေသးငယ္ၿပီး အေရးမပါေသာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ျဖစ္လာေစသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ယင္းကို မည္သည့္ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ ရာထူးအဆင့္အတန္းကို လိုက္စားျခင္းက တစ္ဖက္ပိတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ရာထူးအဆင့္အတန္းကို လိုက္စားျခင္းအတြက္ သင္၏အေၾကာင္းျပခ်က္က အဘယ္မွ် က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ ဤလမ္းေၾကာင္းက လမ္းေၾကာင္းမွားတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို မခံရေပ။ သင္သည္ အဘယ္မွ် ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ အဖိုးအခကို အဘယ္မွ် ႀကီးႀကီးမားမားေပးဆပ္သည္ျဖစ္ေစ ရာထူးအဆင့္အတန္းကို အလိုရွိပါက ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ေပးမည္မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ ယင္းကို ဘုရားသခင္မေပးပါက ယင္းကိုရရွိရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ သင္ က်ရႈံးလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အကယ္၍ သင္ ဆက္လက္ႀကိဳးစားေနပါက ရလဒ္တစ္ခုတည္းသာရွိလိမ့္မည္။ သင္သည္ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမည္။ ဤသည္မွာ လမ္းဆုံးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤအရာကို သင္နားလည္သည္မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၃)) “ဘုရားအိမ္ေတာ္က အႏၲိခရစ္ႏွင့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာသူ မ်ားစြာအား ဖယ္ရွားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၿပီးေနာက္တြင္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူအခ်ိဳ႕သည္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ က်ရႈံးမႈကို ရႈျမင္ၿပီး အႏၲိခရစ္မ်ားေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကကာ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုလည္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္၍ သိျမင္ၾကသည္။။ ဤအရာမွ ၎တို႔သည္ ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္သြားၾကသည္။ သာမန္ေနာက္လိုက္မ်ားျဖစ္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၾကသည္။ သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္း၊ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းစြာလုပ္ျခင္းတို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အေစခံသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ နိမ့္က်ေသာ အညၾတမ်ားဟု ဘုရားသခင္က ဆိုလွ်င္ပင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အျမင္၌ နိမ့္က်ေသာသူ၊ ေသးငယ္ၿပီး အေရးမပါေသာ ေနာက္လိုက္ျဖစ္ျခင္းကို ေက်နပ္ေရာင့္ရဲၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္က လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ဖန္ဆင္းခံအျဖစ္ အေခၚခံရသည္။ ဤသို႔ေသာသူမ်ိဳးကသာ ေကာင္းမြန္သည္။ ဤသို႔ေသာသူမ်ိဳးကသာ ဘုရားသခင္က ခ်ီးမြမ္းမည့္သူျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၃)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ လူဟာ စစ္မွန္တဲ့ အဆင့္အတန္းတစ္ခုမွ မရွိတဲ့ ဘုရားရဲ႕ အေရးမပါတဲ့ ဖန္ဆင္းခံေလးတစ္ဦးပါပဲ ဆိုတာကိုေပါ့။ စဥ္းစားတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ လက္ေတြ႕က်သင့္ၿပီး ကိုယ့္ေနရာမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲရပ္တည္သင့္တယ္။ ဒါက ဘုရားခ်ီးက်ဴးတဲ့အရာ ျဖစ္တာနဲ႔အမွ်၊ သမၼာတရားရၿပီး ကိုယ့္အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ကြၽန္မက နာမည္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို အၿမဲ ရွာရင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွားတာကို ခံရမွာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္တြဲဖက္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ဆုလိုမ်ိဳး ကံၾကမၼာေကာင္းရွိတဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ ကြၽန္မ အားက်ၿပီး ေလးစားေလ့ရွိခဲ့သူေတြကို ေတြးမိတယ္။ သူက ပါရမီရွိတယ္၊ သိပ္ေတာ္တဲ့ ေဟာေျပာသူျဖစ္ၿပီး၊ အေရးပါတဲ့ ေနရာတစ္ခုဆီ ရာထူးတိုးခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနတုန္း ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို အၿမဲရွာခဲ့တယ္။ အဲဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အရမ္း ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ သူ အစားထိုးခံရေတာ့၊ ေနာင္တမရခဲ့သလို၊ မေကာင္းမႈမ်ိဳးစုံ လုပ္တဲ့အတြက္ ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတယ္။ သူ႔ရဲ႕ က်ရႈံးမႈက ကြၽန္မတြက္ သတိေပးခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူေတြက သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘဲ နာမည္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ အၿမဲ ႀကိဳးပမ္းတဲ့အခါ၊ သူတို႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ဖယ္ရွားခံရတယ္ဆိုတာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ဖို႔လိုတဲ့ တာဝန္ေတြကို မလုပ္ႏိုင္လို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စၿပီး ညည္းညဴလာခဲ့တယ္။ ဒါက နာမည္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ဆႏၵ ျပန္ခါင္းေထာင္လာတာပဲ။ တာဝန္ေတြလုပ္ဖို႔ အျပင္ထြက္ျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မ ထင္ေပၚႏိုင္မယ္၊ အဲဒါက ကြၽန္မမွာ ကံၾကမၼာေကာင္းရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက နာမည္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ရွာၿပီး၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေနတုန္းပဲျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ အသက္ရွင္တာက ဘုရားအလိုေတာ္ျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မ အျပင္ထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အိမ္မွာ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အၿမဲ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သလို၊ သမၼာတရားနဲ႔ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈကို လိုက္စားႏိုင္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို ေလးေလးနက္နက္ ျဖည့္ဆည္းသင့္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါကသာ ကြၽန္မကို စိတ္ေအးေစမွာပဲ။

ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မရဲ႕ မွားတဲ့အျမင္ေတြေပၚ အသိပညာတခ်ိဳ႕ ရခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာဆိုးလို႔ဆိုတဲ့အရာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ညည္းညဴတာက ဘုရားကို ပုန္ကန္တာျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ျငင္းပယ္တာျဖစ္ပုံကို ကြၽန္မ ျမင္ရၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကြၽန္မ ဆက္ေနရင္၊ ကယ္တင္ခံရမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးမွာပဲ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ မွားတဲ့ အျမင္ေတြကို ေဘးဖယ္ဖို႔၊ က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ။