ဂ်ိန္း ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၉ ဇူလိုင္လမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ၿပီး၊ ဖတ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မကို ဘုရားက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာေနသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ အရမ္းကို အားျဖစ္စရာျဖစ္ၿပီး တကယ္ ႏွစ္သက္မိတယ္။ ကြၽန္မတစ္သက္လုံး မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုပဲ။ မိတ္သဟာယကေန သင္ယူမိတာက၊ အသက္ရွင္တုန္းမွာ၊ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသင့္တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီး အဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတာပဲ။ အေဖက ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ဆန႔္က်င္ၿပီး ကြၽန္မကို အရမ္း စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေပမဲ့၊ စုေဝးပြဲေတြကို ကြၽန္မ ဆက္သြားခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒါက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပိုနားလည္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္မွန္း သိလို႔ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မဖတ္ႏိုင္ခင္တုန္းက ဘဝက အရမ္းအႏွစ္မဲ့ခဲ့တာ။ ကြၽန္မကို အဲဒါကပဲ စိတ္ေက်နပ္ေစၿပီး ဘဝမွာ ဦးတည္ခ်က္ေပးခဲ့တာ။ ကြၽန္မအတြက္ စုေဝးၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္တာ ဘယ္ေလာက္ သိပ္အေရးႀကီးမွန္း သိခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ မၾကာဘူး၊ စုံစမ္းျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မအိမ္နီးခ်င္းက သူလုပ္တဲ့ စတိုးဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရး အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ေျပာတယ္။ တစ္ေန႔ကို ပီဆို ၅၀၀ ေက်ာ္ ကြၽန္မ ရႏိုင္တယ္တဲ့။ သူတို႔ ကြၽန္မကို အလုပ္ခန႔္မွာ သူေသခ်ာတယ္ေပါ့။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ကြၽန္မအတြက္ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ပုံပဲ။ အဲဒီေငြနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြကို ဝယ္ႏိုင္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ မိဘေတြကိုလည္း ကူညီလို႔ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအလုပ္ကို ယူလိုက္ရင္၊ စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္ တက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေတာင္ အဲဒီေငြကို လိုခ်င္ၿပီး အဲဒီအခြင့္အေရး လက္လြတ္ရမွာကို အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ စုံစမ္းျခင္းကို မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ အဲဒီအလုပ္လုပ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။ တစ္လစာခ်ဳပ္ပဲ ကြၽန္မ ခ်ဳပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္ တက္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ စုေဝးပြဲေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ဆက္တက္မယ္လို႔ေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို စုေဝးပြဲေတြကို တက္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အလုပ္မွာ ဖုန္းကို သုံးလို႔မရဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ည ၆ နာရီထိ အလုပ္မဆင္းလို႔မရဘူး။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အလုပ္ဆင္းရေတာ့၊ အိမ္ေရာက္တဲ့အခါ တကယ္ပင္ပန္းသြားၿပီ။ အားအင္ကို မရွိေတာ့တာ။ အိမ္ကိုအခ်ိန္မီ မေရာက္ရင္ တက္ဖို႔ အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီ။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ပိုေဝးသြားသလို ခံစားခဲ့ရၿပီး၊ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ အေၾကာက္တရားနဲ႔ စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘာလို႔လဲ မသိေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္လုံး တကယ္ကို ဝမ္းနည္းေနတာ။ မ်က္ႏွာမွာ ၿပဳံးၿမဲၿပဳံးထားေပမဲ့ အတြင္းမွာ နာက်င္ေနခဲ့တာ။ ကိုယ့္ဘဝထဲက ရွိသမွ်အလင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီလို ေမွာင္မိုက္မႈကို ခံစားရၿပီး ကြၽန္မ စငိုမိတယ္။ စုေဝးပြဲေတြ သြားခဲ့တာကို ကြၽန္မ တကယ္ လြမ္းတာ။ ေစ်းဝယ္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ မွတ္မိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေရးၿပီး၊ တတ္ႏိုင္တဲ့အခါအဲဒါေတြကို ဖတ္တယ္၊ ေတြးဆတယ္။ ကြၽန္မ ဘုရားရဲ႕ ကူမမႈနဲ႔ လမ္းျပမႈကို ခံစားလို႔ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စာခ်ဳပ္ထဲ က်န္တဲ့ရက္ေတြကို ေရတြက္ရင္းနဲ႔ ျပကၡဒိန္ကို အၿမဲၾကည့္ေနမိတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကို ၿပီးသြားၿပီး ျပန္စုေဝးတာ လုပ္ခ်င္မိတယ္။

တစ္ေန႔ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ပို႔တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းႏွစ္ပိုဒ္ေတြ႕တယ္။ “ေဘးဒုကၡမ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု က်ေရာက္လိမ့္မည္။ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ ေနရာအားလုံး ေဘးဒုကၡမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရလိမ့္မည္— ကပ္ဆိုး၊ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ေရႀကီးျခင္း၊ မိုးေခါင္ျခင္းႏွင့္ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းမ်ားသည္ အရပ္ရပ္တို႔၌ ျဖစ္ေလ၏။ ဤကပ္ေဘးဒုကၡမ်ားသည္ တစ္ေနရာ၊ ႏွစ္ေနရာ၌သာ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အေတာအတြင္း ၿပီးဆုံး သြားလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ယင္းထက္၊ ၎တို႔သည္ သာ၍ သာ၍ ႀကီးမားေသာ နယ္ပယ္အႏွံ႔ တိုးခ်ဲ႕လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သာ၍ သာ၍ ျပင္းထန္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလ အေတာအတြင္းတြင္၊ အင္းဆက္ကပ္ဆိုး မ်ိဳးစုံ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ခပ္သိမ္းေသာ ေနရာတို႔၌ လူသားစားသည့္ ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ပြားလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အေပၚ ငါ၏ တရားစီရင္ျခင္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆၅)) “ငါ့ကိုခ်စ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ျငင္းပယ္သူတို႔အား ငါ၏သနားက႐ုဏာကို ေဖာ္ျပ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူတို႔အေပၚ က်ေရာက္သည့္ အျပစ္ဒဏ္မွာ ငါ၏ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ သက္ေသအတိအက်ျဖစ္ၿပီး ငါ့အမ်က္ေဒါသအား သက္ေသခံခ်က္ သာ၍ပင္ ျဖစ္၏။ ေဘးဒုကၡ ေရာက္လာသည့္အခါ ငါ့ကိုဆန္႔က်င္သူ အားလုံးသည္ ၎တို႔အေပၚ အငတ္ေဘးႏွင့္ ကပ္ဆိုးက်ေရာက္သည္ႏွင့္အမွ် ငိုေႂကြးၾကလိမ့္မည္။ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ္လည္း ငါ့ေနာက္သို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္ခဲ့သူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ရျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ၎တို႔သည္လည္း ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ေလွ်ာက္လုံး ျမင္ေတြ႕ရခဲေသာ ေဘးဒုကၡမ်ိဳးထဲသို႔ ထိုးဆင္း၍ စဥ္ဆက္မျပတ္ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္၊ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၌ အသက္ရွင္ရလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ ငါ့အေပၚ၌ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ျပသၿပီးျဖစ္ေသာ ငါ၏ေနာက္လိုက္မ်ားသည္ ဝမ္းေျမာက္၍ ငါ၏အစြမ္းသတၱိကို ခ်ီးမြမ္းၾကလိမ့္မည္။ သူတို႔သည္ ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေသာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈကို ႀကဳံေတြ႕ရၿပီး ယခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ငါမႏွင္းအပ္ခဲ့ဖူးေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းအလယ္ အသက္ရွင္ၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ လူသား၏ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို တန္ဖိုးထား၍ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို စက္ဆုပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ငါသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စတင္ဦးေဆာင္ခဲ့စဥ္မွစ၍ ငါ၏စိတ္ေတာ္ႏွင့္ တညီတၫြတ္တည္းျဖစ္ေသာ လူတစ္စုကိုရရွိရန္ စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ငါ၏စိတ္ေတာ္ႏွင့္ တညီတၫြတ္တည္း မရွိေသာသူတို႔ကိုမူ ငါသည္ မည္သည့္အခါမွ် ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း မရွိေပ။ ထိုသူတို႔အေပၚ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ရန္ အခြင့္အေရးကို ျမင္ေတြ႕ရလွ်င္ ငါသည္ သေဘာေတြ႕မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းအခြင့္အေရးကိုသာ ေစာင့္စားလ်က္ ငါ့ႏွလုံးသားထဲတြင္ သူတို႔ကို ငါအၿမဲတေစ စက္ဆုပ္႐ြံရွာ၏။ ယခု ငါ၏ေန႔ရက္သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေရာက္လာၿပီျဖစ္ၿပီး ငါသည္ ဆက္လက္ ေစာင့္ဆိုင္းရန္ မလိုေတာ့ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ စစ္မွန္မႈကို ကြၽန္မ ခံစားလို႔ရသလို တကယ္ လန႔္သြားတယ္။ သူေျပာတဲ့အရာ ၿပီးျပည့္စုံေနတာ ျမင္ရတယ္ေလ။ မင္ဒါနာအိုမွာ ကပ္ေဘးေတြ ပိုမ်ားသထက္ မ်ားေနခဲ့တာ။ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲတာေတြ၊ ဟာရီကိန္းေတြ၊ ငလ်င္ေတြနဲ႔ ကပ္ေရာဂါေတြလိုေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကမာၻလုံးအႏွံ႔လည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ေငြရွာဖို႔နဲ႔ ဘုရားဆီက ထြက္သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကပ္ေဘးထဲမွာ ကြၽန္မကို မကာကြယ္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဆုံးရႈံးမွာကို ကြၽန္မ စိုး႐ြံ႕မိသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ထက္ ေငြကို ေ႐ြးမိတဲ့အတြက္ ကြၽန္မကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို ဆန႔္က်င္မိမွန္း ကြၽန္မ သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာင္တရဖို႔ အရမ္းေနာက္မက်ေသးဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာလိုက္တယ္။ စုေဝးပြဲေတြကို ျပန္သြားဖို႔ အခြင့္အေရး ရွိေသးတယ္။ မၾကာခင္ ကြၽန္မစာခ်ဳပ္ ကုန္သြားလို႔ တာဝန္တစ္ခု ျပန္ယူႏိုင္မွာကို ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိခဲ့တယ္။

၂၀၁၉၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ မွာ တကယ္စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့တာ ကြၽန္မ သတိရေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲ မသိေပမဲ့ ဒီစိတ္ထင့္တဲ့ ခံစားခ်က္ရွိေနခဲ့တာ။ အလုပ္ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ျပန္ၿပီး ေမာလ္ကေန ထြက္သြားခ်င္မိခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္က သူနဲ႔ အိမ္သာသြားဖို႔ ေျပာတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေမာလ္ထဲကို ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကခ်ိန္မွာပဲ ေျမႀကီးက ႐ုတ္တရက္ စၿပီး တိမ္းေစာင္းသြားတယ္။ လူေတြ ေမာလ္ထဲကေန ေျပးထြက္ေနၾကတာ ျမင္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕က အေၾကာက္တရားနဲ႔ ေအးစက္ေနၾကတယ္။ ေနရာတိုင္းက စင္ေတြကေန ပစၥည္းေတြ က်ေနတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔က ထြက္ေပါက္နားေလးမွာ။ ဒီေတာ့ အေဆာက္အဦးထဲကေန အျမန္ထြက္လိုက္ၾကတယ္။ အရမ္းလႈပ္ေနေတာ့ ပခက္ထဲမွာ ေနရသလိုပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေဘးကင္းရာေရာက္ဖို႔ ခက္တယ္။ အဲဒါေတြအားလုံး ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့၊ မစခင္ေလးမွာပဲ ေမာလ္အျပင္ထြက္ဖို႔ အိမ္သာဆီ သြားသလို ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေတာ့ အျပင္မွာ နည္းနည္း ေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္။ ကြၽန္မ ေမာလ္ထဲျပန္ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ငလ်င္စခဲ့တာ။ အခ်ိန္က ကြက္တိပဲ။ ဒီေတာ့ အႏၲရာယ္ကေန ကယ္တင္ခဲ့တာ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈပဲေလ။ ကြၽန္မ အရမ္းတို႔ထိခံခဲ့ရတယ္။ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့လို႔မဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ သူကြၽန္မနဲ႔အတူရွိမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရလို႔ပါ။ ငလ်င္ကေန သူ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ခဲ့တာေလ။ စိတ္ႏွလုံးကေန ဘုရားကို ကြၽန္မ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာ္ေခၚေနမိခဲ့တယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္”လို႔ေပါ့။ အျပင္မွာ ရပ္ေနတုန္း ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ အမ်ားႀကီး ဝင္လာတယ္။ ေငြတခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ ရွာႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ စိတ္မခ်မ္းသာသလို စိတ္ဓာတ္က်ေနခဲ့မွန္း ကြၽန္မ သိတယ္ေလ။ ေငြက အေရးမႀကီးဘူး။ အဲဒါက ငလ်င္ထဲမွာ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ မေပးဘူး။ ဘုရားေရွ႕လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံရရွိတာကပဲ အေရးႀကီးတာ။ အိမ္ျပန္ၿပီး စုေဝးပြဲတက္ဖို႔ ကြၽန္မ တကယ္ေတာင့္တေနမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို ဘုရားက ကပ္ေဘးကေန အေဝးကို ဘယ္လိုလမ္းျပခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေမတၱာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ဘယ္လို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီ ေျပာျပခ်င္မိခဲ့တယ္။

အဲဒီေန႔ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ၊ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္၊ သူ႔ဆီကေန ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ ဘာလို႔ ဘုရားက ကြယ္ကာဆဲ ျဖစ္တာလဲလို႔ေပါ့။ အသင္းေတာ္ အက္ပလီေကးရွင္းကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ “ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းသည္ လက္ေတြ႕က်၏- ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္မွတဆင့္၊ လူသားသည္ ေဘးဒုကၡ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေရွာင္ရွားေနၿပီး၊ တစ္ခ်ိန္လုံး ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏အားနည္းခ်က္အေပၚ သူ၏ သည္းခံျခင္းကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပသ၏။ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းသည္ လူတို႔အား လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ အႏွစ္သာရကို တျဖည္းျဖည္း သိလာေစသည္။ ဘုရားသခင္ ေထာက္ပံ့ေသာ အရာ၊ လူသားအေပၚ သူ၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းႏွင့္ သူ၏လမ္းျပမႈ အားလုံးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား သမၼာတရား၏ အႏွစ္သာရကို ပို၍ပို၍ သိလာခြင့္ေပးၿပီး လူတို႔ လိုအပ္ေသာအရာ၊ ၎တို႔ ေလွ်ာက္သင့္ေသာလမ္း၊ မည္သည့္အရာအတြက္ ရွင္သန္ေနထိုင္သင့္ပုံ၊ ၎တို႔အသက္တာမ်ား၏ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸါယ္အျပင္၊ ေရွ႕တြင္ရွိေသာ လမ္းအား မည္သို႔ေလွ်ာက္ရမည္ ဆိုသည္တို႔ကို တိုး၍ တိုး၍ သိလာခြင့္ေပး၏။ ဘုရားသခင္ ျပဳေသာ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ သူ၏တစ္ခုေသာ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္မွ ခြဲထုတ္၍မရေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားအေပၚ သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤနည္းလမ္းတို႔ကို အသုံးျပဳသနည္း။ မည္သည့္ ရလဒ္ကို သူရရွိခ်င္ သနည္း။ တစ္နည္းအားျဖင့္၊ သူသည္ လူ႔အထဲတြင္ မည္သည့္အရာကို ျမင္ခ်င္သနည္း။ လူသားထံမွ မည္သည့္အရာကို သူရရွိခ်င္သနည္း။ ဘုရားသခင္ ျမင္ခ်င္ေသာအရာမွာ လူသား၏ ႏွလုံးသား ျပန္လည္ႏိုးထႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူသားအေပၚ အမႈျပဳရန္ သူအသုံးျပဳသည့္ ဤနည္းလမ္းမ်ားသည္ လူသား၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ လူသား၏ စိတ္ဝိညာဥ္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ႏိုးထေစရန္ျဖစ္ကာ၊ လူသားအေနျဖင့္ မည္သည့္ေနရာက မိမိတို႔လာခဲ့သည္၊ မည္သူက မိမိတို႔ကို လမ္းျပေနသည္၊ ေထာက္ပံ့ေနၿပီး ပံ့ပိုးေနသည္၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သူက မိမိကို ယခုထိတိုင္ေအာင္ ရွင္သန္ ခြင့္ျပဳထားသည္ ဆိုသည္ကို သိႏိုင္ေစဖို႔ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားသည္ လူအား မည္သူက ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္သည္၊ မည္သူ႔ကို သူတို႔ကိုးကြယ္သင့္သည္၊ မည္သို႔ေသာလမ္းမ်ိဳးကို ေလွ်ာက္သင့္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ လာသင့္သည္ဆိုသည္တို႔ကို နားလည္ႏိုင္ေစသည့္ နည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏စိတ္ႏွလုံးကို သိေစရန္၊ နားလည္ေစရန္ ႏွင့္ လူသားကို ကယ္တင္ဖို႔ျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ေနာက္ကြယ္က ႀကီးစြာေသာဂ႐ုစိုက္မႈႏွင့္ အေတြးကို သေဘာေပါက္ေစရန္အလို႔ငွာ၊ လူသား၏ ႏွလုံးသား တျဖည္းျဖည္း ျပန္၍အားျပည့္လာေစသည့္ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ လူသား၏ ႏွလုံးသား ျပန္လည္အားျပည့္ လာသည့္အခါ၊ လူသည္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား တစ္ခုျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္ ဆႏၵမရွိေတာ့ပဲ၊ ယင္းအစား ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔သာ ဆႏၵရွိလာသည္။ လူ၏ႏွလုံးသားသည္ ႏိုးထလာသည့္အခါ၊ လူသည္ စာတန္ထံမွ အျပည့္အဝ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေလသည္။ စာတန္၏ အႏၲရာယ္ျပဳျခင္း၊ စာတန္၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အ႐ူးလုပ္ျခင္းကို မခံရေတာ့ေပ။ ယင္းအစား ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ေက်နပ္ေစဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔တြင္ ဖန္တီးယူကာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ႏိုင္၏၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံျခင္းႏွင့္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းတို႔အား ရရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားအမႈေတာ္၏ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) ဒါကြၽန္မအတြက္ အရမ္းတို႔ထိစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေမတၱာနဲ႔ က႐ုဏာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဇာတိကာမဂုဏ္ေတြအတြက္ စုေဝးပြဲေတြနဲ႔ တာဝန္ကို လက္ေလွ်ာ့ဖို႔ ကြၽန္မ ေ႐ြးခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္မကို ကြယ္ကာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို ေဘးဖယ္ထားမဲ့အစား၊ အဲဒီငလ်င္တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူ ကြၽန္မကို အံ့ဖြယ္ရာ ကြယ္ကာခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ႏိုးထၿပီး ေငြမမက္ေတာ့ေအာင္၊ သူ႔ေရွ႕ ျပန္လာေစခ်င္တယ္၊ သမၼာတရားလိုက္စားၿပီး တာဝန္ကို လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကံေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဘုရားဆီက အဲဒီအခြင့္အေရးကို ျဖဳန္းတီးလို႔ မျဖစ္ဘဲ၊ ေနာင္တရရမယ္၊ ဇာတိေမြ႕ေလ်ာ္မႈေတြကို လက္လြတ္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ထဲမွာ အဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးရဲ႕ တာဝန္ကို ျပန္သြားလုပ္ရမယ္။

ဒီဇင္ဘာေႏွာင္းပိုင္းမွာ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္သြားေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ အကုန္နီးပါး ထည့္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အခါ အားနည္းခ်က္တခ်ိဳ႕ ခံစားရၿပီး တစ္ခါတေလ တကယ္ေမာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ငလ်င္တစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားက ကြယ္ကာခဲ့ပုံအေၾကာင္းကို အၿမဲေတြးမိတယ္။ အခက္အခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ ဘုရားေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကိုလုပ္ရမယ္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ကပ္ေဘးေတြရဲ႕ အခက္အခဲကို လြတ္ေျမာက္ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ရွိဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္မွန္း ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေန႔မွာ၊ နာမက်န္းမႈမွတစ္ဆင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္ ကြၽန္ုပ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ထုတ္ေဖာ္ျပခံရသည္ဆိုတဲ့ သက္ေသခံခ်က္တစ္ခု ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဗီဒီယိုတစ္ခုပါ၊ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အထိ သူ႔တာဝန္ကိုလုပ္ရင္းနဲ႔ အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္ၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့သူေပါ့။ သူ စိတ္မခ်မ္းမေျမ့ျဖစ္ၿပီး ဘုရားကို အျပစ္တင္ခဲ့တယ္။ အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အရမ္းကို ေနမေကာင္း မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ သူ ခံစားခဲ့ၿပီး၊ ဘာလို႔ ဘုရားက သူ႔ကို ေကာင္းခ်ီးေပးၿပီး မကြယ္ကာခဲ့လဲဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး ဘုရားကို နာခံဖို႔ သူ႔တာဝန္ကို သူလုပ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ေကာင္းခ်ီးခံစားၿပီး ဘုရားႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေရာက္ဖို႔ ျဖစ္ခဲ့မွန္းေပါ့။ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြလည္း အစြန္းအထင္းရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျပခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကပ္ေဘးကေန ဘုရားက ကယ္တင္မယ္လို႔ ကြၽန္မ အၿမဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိလို႔ပဲ။ သူ႔လိုပဲ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိမွာ စိုးတယ္။ အဲဒီညမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိတယ္၊ ငါ့တာဝန္က ဘုရားကို ေက်နပ္ေစဖို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ ရဖို႔လားလို႔ေပါ့။ ငလ်င္လႈပ္တဲ့အေတာအတြင္း ရခဲ့တဲ့ ကြယ္ကာမႈနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခံစားရတဲ့ ေၾကာက္လန႔္မႈအေၾကာင္းကို ေတြးမိတယ္။ အနာဂတ္မွာ ကပ္ေဘးထဲ က်ေရာက္သြားမွာကို ကြၽန္မ စိုးရိမ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ျပန္သြားလုပ္ဖို႔ ကြၽန္မေတာင့္တတာဟာ ကပ္ေဘးေတြကေန ဘုရားကယ္တင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဗီဒီယိုထဲက ညီအစ္ကိုလိုပဲ ကြၽန္မမွာ အလားတူ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ အျမင္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ နာမက်န္းမႈနဲ႔ ငလ်င္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ စေတးမႈေတြက ဘုရားကို က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ဘဲ၊ ကြၽန္မမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ရွိၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေရာက္ေအာင္လို႔ ကပ္ေဘးကေန ကြၽန္မကို ကြယ္ကာေစဖို႔သက္သက္ပါပဲ။ အဲဒီညမွာ ကြၽန္မ တကယ္ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ အလဲအလွယ္အေနနဲ႔ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနမိမွန္းကို တကယ္လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအရာမွာ ကြၽန္မ အရမ္းစစ္မွန္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့ စိတ္ႏွလုံးမရွိခဲ့သလို၊ ဘုရားကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္လို နာခံကိုးကြယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ ရွာေဖြခဲ့ၿပီး ဘုရားဆီက စာတစ္ပိုဒ္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “ငါ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ကမ္းေျခမ်ားရွိ သဲလုံးမ်ားထက္ အေရအတြက္သာ၍ မ်ားျပားၿပီး ငါ၏ဉာဏ္ပညာသည္ ေရွာလမုန္၏ သားအားလုံးကို သာလြန္ေသာ္လည္း၊ လူသားမ်ားသည္ ငါ့ကို အေရးမပါသည့္ သမားေတာ္တစ္ပါး အျဖစ္ႏွင့္ လူသား၏ လူမသိသူမသိ ဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္မွ်သာ ထင္မွတ္ၾကသည္။ ၎တို႔ကို ငါ အနာၿငိမ္းေစႏိုင္၍သာ ငါ့ကို မ်ားစြာေသာသူတို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားမွ မသန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္မ်ားကို ႏွင္ထုတ္ရန္ ငါ၏တန္ခိုးမ်ားကို အသုံးျပဳႏိုင္၍သာ ငါ့ကို မ်ားစြာေသာသူတို႔က ယုံၾကည္ၾကၿပီး၊ ငါ့ထံမွ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔ကို ၎တို႔ ရေကာင္းရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ငါ့ကို မ်ားစြာေသာ သူတို႔က ယုံၾကည္ၾကေပသည္။ သာ၍ႀကီးမားေသာ ႐ုပ္ဝတၳဳဆိုင္ရာ ႂကြယ္ဝမႈကို ငါ့ထံမွ ေတာင္းခံရန္သာ မ်ားစြာေသာသူတို႔က ငါ့ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤဘဝကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ကုန္ဆုံးၿပီး၊ ေနာင္ဘဝတြင္ ေဘးကင္းလုံၿခဳံမႈရွိဖို႔ရန္သာ မ်ားစြာေသာသူတို႔က ငါ့ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ ငရဲ၏ဒုကၡဆင္းရဲကို ေရွာင္ရွားၿပီး၊ ေကာင္းကင္၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္ မ်ားစြာေသာသူတို႔က ငါ့ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ မ်ားစြာေသာသူတို႔က ယာယီ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းအတြက္သာ ငါ့ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ ေနာင္ဘဝ၌ မည္သည့္အရာမွ် ရရွိရန္ မႀကိဳးစားၾကေပ။ လူသားအေပၚ ငါ၏ အမ်က္ေဒါသကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္က သူ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ၿငိမ္သက္ျခင္းတို႔ကို ငါ သိမ္းပိုက္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လူသားသည္ သံသယရွိလာခဲ့၏။ ငါသည္ လူသားကို ငရဲ၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေပးၿပီး ေကာင္းကင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာတို႔ကို ျပန္လည္ သိမ္းယူသည့္အခါ၊ လူသား၏အရွက္သည္ ေဒါသအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းသြား၏။ သူ႔ကို ေရာဂါၿငိမ္းေစရန္ ငါ့အား သူေတာင္းဆိုသည့္အခါ၊ ငါသည္ သူ႔ကို အေလးဂ႐ုမျပဳသကဲ့သို႔ သူ႔အေပၚ စက္ဆုပ္႐ြံရွာမႈ ခံစားခဲ့ရသည္။ လူသားသည္ ေအာက္လမ္းေဆးဝါးႏွင့္ ေမွာ္အတတ္တို႔၏ နည္းလမ္းကိုသာ ရွာရန္ ငါ့ထံမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ငါ့ထံမွ လူသားေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီးသမွ်အားလုံးကို ငါသိမ္းယူလိုက္ခ်ိန္တြင္၊ အေယာက္တိုင္းက အစအနရွာ၍မရေအာင္ ေပ်ာက္သြားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ အလြန္မ်ားလွစြာေသာ ေက်းဇူးေတာ္ေပးၿပီး ရရန္ မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္၊ လူသားသည္ ငါ၌ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသည္ဟု ငါဆို၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း သင္ မည္သည့္အရာ သိရွိသနည္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအေျခအေနကို လုံးဝ ထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက သူ႔ေက်းဇူးေတာ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖို႔၊ ကပ္ေဘးကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေစဖို႔ သက္သက္ပါပဲ။ ငလ်င္လႈပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေငြနဲ႔ ကာမဂုဏ္အတြက္ စိတ္ဆႏၵေတြကို လက္လြတ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ဆီ ျပန္လာခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါေစ၊ ကပ္ေဘးကေန ကြၽန္မကို ဘုရားက ကယ္တင္ၿပီး ထိန္းသိမ္းခိုင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ တာဝန္လုပ္ဖို႔ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ဘုရားႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ အလဲအလွယ္အေနနဲ႔ အသုံးျပဳခ်င္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တာဝန္တစ္ခုကို လုပ္ေနခဲ့တာ— ဘုရားနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မမွန္တဲ့ အျမင္ေတြကို ေတြ႕ေတာ့ အရမ္းရွက္ၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အရမ္းေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အားထုတ္မႈအားလုံးက အေပးအယူသေဘာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ လွည့္စားေနမိခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိခြင့္ေပးလို႔ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေကာင္းခ်ီးအတြက္ပဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ကိုပဲ ေက်နပ္ေစခ်င္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။

နည္းနည္းၾကာေတာ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ပို႔ေပးခဲ့တယ္၊ အဲဒါက ကိုယ့္လိုက္စားမႈမွာ မွားခဲ့တဲ့ေနရာကို နားလည္ေအာင္ ကူညီခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ဘုရားသခင္အေပၚ သင္တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို သင္တို႔ ယခု ေလွ်ာက္လွမ္းေနသနည္း။ သင္သည္ ေပတ႐ုကဲ့သို႔မျပဳလုပ္လွ်င္၊ အသက္ကိုမရွာေဖြလွ်င္၊ မိမိကိုယ္ကို နားမလည္လွ်င္၊ ဘုရားကို မသိျမင္လွ်င္ သင္သည္ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းမရွိေပ။ ယေန႔ေခတ္တြင္၊ လူအမ်ားစုသည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိၾက၏- ‘ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ အဖိုးအခေပးရမည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ အရာရာ စြန႔္လႊတ္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ေပးအပ္ထားသည့္အရာကို ကြၽန္ုပ္ ျပည့္စုံေစရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာင္႐ြက္ရမည္။’ ဤအရာကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုးမိုးထားေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဆုလာဘ္မ်ား ရရွိျခင္းႏွင့္ သရဖူရရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အသုံးခံျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ သမၼာတရားမရွိၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ သိနားလည္မႈမွာ ၎တို႔ သြားသည့္ ေနရာတကာတြင္ ၎တို႔ ႂကြားဝါၾကသည့္ အယူဝါဒႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားလုံးအနည္းငယ္သာ ဧကန္မုခ် ပါရွိေလသည္။ ၎တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အေတာမသတ္ေသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔သစၥာရွိျခင္းကို ထိုအရာက ပိုမိုသက္ေသျပေလဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာေပါက္ ပိုမိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သရဖူေပးခံရဖို႔ ၎တို႔ ပိုမိုထိုက္တန္ေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ သူ၏ အိမ္ေတာ္တြင္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ၎တို႔ ေသခ်ာေပါက္ ရရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ခံစားၾကေလသည္။ ခရစ္ေတာ္အတြက္ ၎တို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္လွ်င္၊ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အေသခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမ်ားကို ၎တို႔ စေတးခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားသည့္ တာဝန္မ်ားအားလုံးကို ျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးအခံစားရဆုံးသူမ်ား- အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိသူမ်ား- အလယ္တြင္ ၎တို႔ ရွိၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုအခါ သရဖူမ်ား အေပးခံရဖို႔ ေသခ်ာလိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ ေတြးၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေပါလု စိတ္ကူးခဲ့သည့္ အရာႏွင့္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္အရာ အတိအက် ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ တိက်ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေပါလုက ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ထို အေတြးမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမွ ေပၚေပါက္ေပသည္ မဟုတ္ေလာ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေပတ႐ု၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းနည္း”) “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားအားလုံး ၎တို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾက၏။ မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝ၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မိမိအတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ၾကသည္၊ သူ႔အတြက္ မိမိကိုယ္ကို အသုံးခံၿပီး သူ႔အေပၚ သစၥာရွိၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ ဤအရာအားလုံးကို မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသာျဖစ္၏။ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ ယင္းမွာ မိမိအတြက္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အရာခပ္သိမ္းကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္အတြက္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္အတြက္ လူတို႔သည္ အရာခပ္သိမ္းကို စြန္႔ပယ္ျခင္းျဖစ္ကာ မ်ားစြာေသာ ဒုကၡကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးမွာ လူသား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ သေဘာသဘာဝအေပၚ လက္ေတြ႕ကိုအေျခခံေသာ အေထာက္အထားျဖစ္၏။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အျပင္ပန္းေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္ စိတ္ေနသေဘာထားေျပာင္းလဲမႈမ်ားၾကားက ျခားနားခ်က္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန သင္ယူမိတာက ဘုရားအတြက္ အဖိုးအခေပးဖို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အရာရာစြန႔္ႏိုင္ေပမဲ့၊ သူတို႔ စိတ္ႏွလုံးက ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။ သူတို႔ ေပါလုလိုပဲ။ ေပါလုက ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ဖို႔ ဒုကၡအမ်ားႀကီးခံခဲ့ရၿပီး ခရီးအမ်ားႀကီးႏွင္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီအလုပ္နဲ႔ အားထုတ္မႈကို ဘုရားေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ပဲ လဲလွယ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အလုပ္အမ်ားၿပီးလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက ေျပတယ္၊ “ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဘို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈) ေပါလုလုပ္ခဲ့သမွ်က အေပးအယူသေဘာ အရမ္းဆန္တယ္။ အားလုံးက ေကာင္းခ်ီးေတြ၊ ဆုလာဘ္ေတြ၊ သရဖူေတြအတြက္ပါပဲ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ စစ္မွန္မႈထဲ ဝင္ေရာက္တာေတြကိုမဟုတ္ဘဲ၊ အလုပ္ကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဧဝံေဂလိကို ျဖန႔္ေဝၿပီး လူအမ်ားႀကီး ရခဲ့ေပမဲ့၊ ဘုရားက သူ႔ရဲ႕ လက္ခံမႈကို လုံး‌ဝ မေပးခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း ေပါလုလိုပဲဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ အလုပ္ထြက္ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္အကုန္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးခဲ့တယ္၊ အလုပ္မ်ားတဲ့အခါ တစ္ေန႔ ထမင္းတစ္နပ္ဘဲ တစ္ခါတေလ စားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔၊ ဘုရားစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ဘဲ၊ သူ႔ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ရွိၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေရာက္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားကို ျမင္ေစခ်င္ခဲ့တာ၊ ကပ္ေဘးေတြကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေစခ်င္ခဲ့တာ သက္သက္ပဲ။ စာတန္ေၾကာင့္ ကြၽန္မ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးခဲ့ပုံ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ကိုယ္လုပ္ခဲ့သမွ် ကိုယ့္အတြက္ျဖစ္ခဲ့ပုံကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မမွာ ဘုရားအတြက္ ဆက္ကပ္မႈ၊ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ခ်စ္ခဲ့တာ။ အဲဒါျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းဝမ္းနည္းစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး၊ ကြၽန္မတာဝန္မွာရွိတဲ့ မမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရႈေထာင့္အျမင္ေတြကို ကူေျပာင္းလဲေပးပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အတြက္ မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ္ ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ခ်င္ပါတယ္”ေပါ့။

နည္းနည္းၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းတို႔ထိစရာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတယ္၊ “ငါသည္ အျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိဘဲ၊ သင္တို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ အစဥ္ခ်စ္ခင္ကာ သစၥာရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ဆိုးယုတ္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သိုထားၾကၿပီး ငါ့အေပၚ စိတ္မပါတပါ ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔ တာဝန္၏ အတိုင္းအတာ၊ သင္တို႔၏ တစ္ခုတည္းေသာ လုပ္ငန္းတာဝန္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ မဟုတ္သေလာ။ သင္တို႔သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို လုံးဝ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေသးသည္ကို မသိၾကသေလာ။ သင္တို႔ကို ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါဟူ၍ မည္သို႔ ယူဆႏိုင္မည္နည္း။ သင္တို႔ ေဖာ္ျပေနၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနေသာအရာသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္မွာ သင္တို႔အဖို႔ မရွင္းလင္းသေလာ။ သင္တို႔သည္ သင္တို႔၏တာဝန္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေသးေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံျခင္းႏွင့္ အလွ်ံအပယ္ျဖစ္ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို ရရွိရန္ သင္တို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ ေက်းဇူးေတာ္သည္ သင္တို႔ကဲ့သို႔ အသုံးမက်သကဲ့သို႔၊ ယုတ္ညံ့ေသာသူမ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္ထားသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေတာင္းဆိုဘဲ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံေသာ သူမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ သာမေညာင္ညလူမ်ား၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားျခင္းငွာ လုံးဝ မထိုက္တန္ေပ။ အခက္အခဲႏွင့္ မဆုံးႏိုင္ေသာ အျပစ္ေပးျခင္းသာ သင္တို႔၏ ေန႔ရက္မ်ားကို အေဖာ္ျပဳလိမ့္မည္။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို သစၥာမရွိႏိုင္ပါက၊ သင္တို႔၏ကံၾကမၼာသည္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရေသာ ကံၾကမၼာတစ္ခု ျဖစ္ေလမည္။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ငါအမႈမ်ားကို တာဝန္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိပါက၊ သင္တို႔၏ ရလဒ္သည္ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း ခံရေသာ ရလဒ္တစ္ခု ျဖစ္လိမ့္မည္။ ေက်းဇူးေတာ္၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႏိုင္ငံေတာ္ အသက္တာအားလုံးသည္ သင္တို႔ႏွင့္ မည္သို႔မွ် ပတ္သက္မည္ မဟုတ္။ ဤသည္မွာ သင္တို႔ ႀကဳံထိုက္ေသာ အဆုံးသတ္ျဖစ္ၿပီး သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ျပဳသည့္ အက်ိဳးဆက္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မသိနားမလည္သကဲ့သို႔ မာနေထာင္လႊားသူမ်ားသည္ အစြမ္းကုန္ မႀကိဳးစားၾကသကဲ့သို႔ ၎တို႔၏တာဝန္ကို မေဆာင္႐ြက္ၾကသည္သာမက၊ ၎တို႔ ေတာင္းေသာအရာသည္ ၎တို႔ႏွင့္ ထိုက္တန္သည့္အလား၊ ၎တို႔၏ လက္မ်ားကို ဆန္႔တန္းကာ ေက်းဇူးေတာ္ကိုလည္း ေတာင္းခံၾကေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ ေတာင္းေသာအရာကို မရရွိပါက၊ ၎တို႔သည္ ယခင္ထက္ သာ၍ပင္ သစၥာေလ်ာ့လာၾကေလသည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို ယုတၱိတန္ေသာသူမ်ားဟု အဘယ္သို႔ ယူဆႏိုင္မည္နည္း။ သင္တို႔သည္ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈအတြင္းတြင္ သင္တို႔ ျဖည့္ဆည္းသင့္သည့္ တာဝန္ကို လုံးဝ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ၊ ညံ့ဖ်င္းေသာ အရည္အခ်င္းရွိၾကၿပီး၊ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့ၾကေလသည္။ သင္တို႔၏တန္ဖိုးသည္ ထိုးစိုက္က်ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ကို ထိုသို႔ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ ျပသျခင္းအတြက္ ငါ့ကို သင္တို႔၏ ျပန္မေပးဆပ္ႏိုင္ျခင္းသည္ လြန္ကဲေသာ ပုန္ကန္ျခင္း လုပ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ႏွင့္ကာ၊ သင္တို႔ကို ရႈတ္ခ်ရန္ႏွင့္ သင္တို႔၏သူရဲေဘာနည္းျခင္း၊ ညံ့ဖ်င္းျခင္း၊ ယုတ္ညံ့ျခင္းႏွင့္ အသုံးမက်ျခင္းတို႔ကို ေဖာ္ျပရန္ လုံေလာက္ေပသည္။ သင္တို႔၏လက္မ်ားကို ဆန္႔တန္းရန္ မည္သည့္အရာက သင္တို႔ကို အခြင့္ရွိေစသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ႏွင့္ လူ၏တာဝန္ၾကား ကြဲျပားျခားနားမႈ) အဲဒါကို ဖတ္ေတာ့မွ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ ေလာဘႀကီးခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ဘုရားဆီက ေကာင္းခ်ီးေတြကို ႏႈိက္ယူၿပီး သူနဲ႔ အေပးအယူ လုပ္ေနမိခဲ့တာပဲ။ တာဝန္ကို တကယ္လုပ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္သလို၊ အဖန္ဆင္းခဲတစ္ေယာက္ တကယ္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မွာ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္၊ သူ႔ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ႏိုင္ေအာင္ ကပ္ေဘးကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ တစ္ခုတစ္ေလ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရွိခဲ့တာလဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္မရွိဘဲ၊ ကြၽန္မ ဘယ္လို ပုန္ကန္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွန္း၊ ေကာင္းခ်ီးအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ဘုရား ဘယ္ေလာက္မုန္းမွန္း သိဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ကြၽန္မ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလိုလူက ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ၊ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ ဘုရားက ေျဖာင့္မတ္၊ သန႔္ရွင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ဆက္ကပ္တဲ့လူေတြ၊ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ တာဝန္လုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြကို သူ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ ျဖဴစင္၊ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ႏွလုံး မရွိခဲ့ဘူး။ လုံးဝ မရွိခဲ့တာ။ ကိုယ့္ရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြန္ကဲတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြအေပၚ ကြၽန္မ အရမ္းရွက္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ကြၽန္မမထိုက္တန္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ မမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ေျပာင္းလဲခ်င္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ တာဝန္ကို အစြမ္းကုန္ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ေပါ့။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ကြၽန္မကို တကယ္ကူညီခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “လူ၏တာဝန္ႏွင့္ သူ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္း သို႔မဟုတ္ က်ိန္ျခင္းခံရျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ၾကားတြင္ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏႊယ္ေနမႈ မရွိေပ။ တာဝန္သည္ လူက ျဖည့္ဆည္းသင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေကာင္းကင္ဘုံေပးသည့္ သူ၏အသက္ေမြးအလုပ္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဆုလာဘ္၊ အေျခအေနမ်ား သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားေပၚတြင္ မမူတည္သင့္ေပ။ ထိုအခါမွသာ သူ၏တာဝန္ကို သူ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရဖို႔ဟူသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ တရားစီရင္ျခင္းကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ စုံလင္ေစျခင္းခံရကာ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာခံရဖို႔ဟူသည္မွာ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထား မေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္သည္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ စုံလင္ေစျခင္းကို မေတြ႕ႀကဳံရဘဲ အျပစ္ေပးခံရသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ ေကာင္းခ်ီးေပး ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ က်ိန္ျခင္းခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ားသည္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္းႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္း၊ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းသင့္ၾကေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္ေနာက္ကိုလိုက္သည့္ လူတစ္ဦးက အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရရန္သာ သင္၏တာဝန္ကို မလုပ္ေဆာင္သင့္သကဲ့သို႔၊ က်ိန္ျခင္း ခံရမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ မျငင္းဆန္သင့္ေပ။ ဤအရာတစ္ခုကို သင္တို႔အား ငါေျပာပါရေစ- သူ၏တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ လူ၏ စြမ္းေဆာင္မႈသည္ သူ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသည္ သူ၏တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါက၊ ဤသည္မွာ သူ၏ ပုန္ကန္မႈျဖစ္သည္။ လူသည္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲသည္မွာ သူ၏တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္စဥ္မွတစ္ဆင့္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ျပသသည္မွာ ဤျဖစ္စဥ္မွတစ္ဆင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ပို၍ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေလ၊ သာ၍ မ်ားသည့္ သမၼာတရားကို သင္ ရရွိေလျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏ေဖာ္ျပခ်က္သည္ သာ၍ စစ္မွန္လာေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ႏွင့္ လူ၏တာဝန္ၾကား ကြဲျပားျခားနားမႈ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့တာက ကြၽန္မအဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္သင့္တယ္— အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားပဲ။ ဘုရားဆီကေန နစ္နာေၾကး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးေတြ မေတာင္းဆိုသင့္သလို၊ ကယ္တင္ခံရမလား၊ အျပစ္ေပးခံရမလား ဆိုတာကို စဥ္းစားမေနသင့္ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း လုပ္ရမယ္ဆိုတာပဲ စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးေလ့ရွိတာက တာဝန္ကို လုပ္သေ႐ြ႕ ဘုရားက အျပစ္ေပးမွာ မဟုတ္သလို၊ ကပ္ေဘးထဲလည္း က်မွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာပဲ။ သူ႔ေနာက္မလိုက္တဲ့သူ၊ တာဝန္တစ္ခု မလုပ္တဲ့သူေတြကိုပဲ သူ အျပစ္ေပးမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ဘုရားရဲ႕ကြယ္ကာမႈအတြက္ ညႇိႏႈိင္းတဲ့ တိုကင္တစ္ခုအေနနဲ႔ သုံးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ တာဝန္ဆိုတာ အဖန္းဆင္းခံတစ္ေယာက္ လုပ္သင့္တဲ့ မရွိမျဖစ္ အနိမ့္ဆုံးအရာျဖစ္မွန္းကိုေပါ့။ ေကာင္းခ်ီးခံစားရတာ၊ က်ိန္ဆဲခံရတာနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ခံရျခင္းရွိမရွိ၊ အျပစ္ေပးခံရျခင္းရွိမရွိ ဆိုတာကေတာ့ ဘုရားက သမၼာတရားကို ကြၽန္မ ရၿပီးျခင္း ရွိမရွိ၊ ေျပာင္းလဲၿပီးျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို ၾကည့္တယ္။ အဲဒါ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပဲ။ ကပ္ေဘးေတြထဲမွာ၊ ကြၽန္မ နာက်င္ရရင္ေတာင္၊ ေသရရင္ေတာင္၊ ဘုရားရဲ႕ အုပ္စိုးမႈကို က်ိဳးႏြံနာဆဲ ျဖစ္သင့္ၿပီး လုံးဝ အျပစ္မတင္သင့္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကပ္ေဘးေတြကေန ရွင္က်န္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ တာဝန္တစ္ခု လုပ္တာကို လုံးဝ အသုံးမျပဳသင့္ဘူး။ အဲဒါ အဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကို လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ကြၽန္မကို ဖန္ဆင္းခဲ့လို႔ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားဆီ ဆက္ကပ္ၿပီး အျပန္အလွန္ ဘာအတြက္မွမဟုတ္ဘဲ တာဝန္တစ္ခုကို လုပ္သင့္တယ္။ အဲဒီ‌ေနာက္ ကြၽန္မတာဝန္မွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ ဆန္းစစ္ၿပီး သတိေပးေနမိတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ပန္းတိုင္ေတြအတြက္ လုပ္လို႔မျဖစ္ဘဲ၊ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္၊ ဝမ္ေျမာက္ေစသင့္တယ္လို႔ေပါ့။

ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ မမွန္တဲ့ လိုက္စားမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔၊ ေကာင္းခ်ီးေတြ လိုက္စားဖို႔ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ျမင္ေစၿပီး၊ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ မမွန္တဲ့ လိုက္စားမႈေတြမွာ အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕ လုပ္ဖို႔ ဒီအေျခအေနေတြကို ဘုရားသုံးခဲ့တာပဲ။ အခု ဘုရားဆီက ေက်းဇူးေတာ္ ပိုရဖို႔၊ ကပ္ေဘးကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔ တာဝန္တစ္ခု ကြၽန္မ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို တကယ္လိုက္စားၿပီး ဘုရားေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ပဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ လုပ္ခ်င္တယ္။