ထရီဇာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ

၂၀၂၁ ခုႏွစ္ ေမလမွာ၊ အသင္းေတာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အလုပ္ကို တာဝန္ယူရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ကို ယူခဲ့တယ္။ တကယ္ကို အဖိုးအခ ေပးၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္မွျဖစ္မယ္၊ မဟုတ္ရင္ ဘုရားက သေဘာက်မွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အသင္းေတာ္ အလုပ္နဲ႔ ရႈပ္ေနခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳရာမွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္အမ်ားႀကီး သုံးရင္း၊ သူတို႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိ အလုပ္ကို ဘယ္လိုတိုးတက္ေအာင္လုပ္ၿပီး လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းဖို႔ ေဆြးေႏြးရင္းေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြကို သြားၾကည့္တယ္။ ဒီအရာအားလုံးကို အမ်ားႀကီး အားစိုက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း ကြၽန္မရဲ႕ အခ်ိန္ဇယား ျပည့္ေနတာဟာဆိုရင္ တစ္ခါတေလ စားခ်ိန္ မရွိခဲ့ဘူး၊ ဝတ္ျပဳတာေတြကိုေတာင္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေအာင္ကို ဆိုးသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ ရလဒ္ေတြရဖို႔ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အားထုတ္ၿပီး အဖိုးအခ ေပးဖို႔ပဲ လိုတယ္၊ အဲဒါဆိုရင္ ဘုရားရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ ငါရၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိမွာပဲေပါ့။

ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္အတြက္နဲ႔ ဇာတိပကတိကို စြန႔္ၿပီး အဲဒါကို အစြမ္းကုန္ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္ေတြေတာင္ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြဆီ သြားတာ၊ စုေဝးပြဲေတြအတြက္ စီစဥ္တာနဲ႔ ကုန္ဆုံးေနခဲ့တာ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပါေစ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့၊ အသင္းေတာ္တစ္ပါးက ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕ဖြဲ႕ေတာ့မွာ၊ ဒီေတာ့ သင့္ေတာ္သူေတြကို ခ်က္ခ်င္းရွာၿပီး ေလ့က်င့္ေပးရမယ့္လူကို တြက္ဆလိုက္တယ္။ လူသစ္ေတြမွာ စိတ္ျပင္းျပမႈမရွိတာ ျမင္ရေတာ့၊ သူတို႔တာဝန္မွာ အဓိပၸာယ္ရွာေတြ႕ေအာင္လို႔ သူတို႔နဲ႔ မွ်ေဝဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အေျပးရွာလိုက္တယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖြဲ႕လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ စိတ္မေက်နပ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အဖိုးအခ ပိုေပးၿပီး တကယ့္အလုပ္ပိုလုပ္ရမယ္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အသင္းသားသစ္ေတြ ပိုရေအာင္ ဦးေဆာင္ရမယ္ေပါ့။ ဒါမွ ကြၽန္မ ပိုပံ့ပိုးႏိုင္မယ္၊ ဘုရားက လက္ခံၿပီး ကြၽန္မွာ ပန္းတိုင္ေကာင္း ရႏိုင္မွာေလ။ ဒါေပမဲ့ တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြနဲ႔ ႀကဳံရတိုင္း၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းခဲ့တယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔၊ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔အလုပ္မွာ မရွင္းမလင္းျဖစ္တာ၊ လူသစ္ေတြက သူတို႔တာဝန္မွာ စိတ္မထက္သန္တာ ျမင္ရတဲ့အခါ၊ ကိစၥေတြကို သိပ္ေကာင္းေကာင္း မစီစဥ္ထားတဲ့အခါ၊ အဲဒီတာဝန္မွာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီသလို ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ဘာကိုမွ မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ရင္၊ ဘယ္လိုလုပ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိမွာလဲေပါ့။ အဲဒီအေတြးက ကြၽန္မကို အၿမဲ တကယ္ဖိစီးေနခဲ့ၿပီး၊ ပင္ပန္းရတယ္၊ စိတ္မခ်မ္းမသာနဲ႔ တကယ္ပူပန္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ျပႆနာကို မသိခဲ့သလို၊ အေျခအေန မေကာင္းမွပဲ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့တာ။ အခ်ိန္အမ်ားစု ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ၿပီး ေတြးဆတာက အခ်ိန္ယူလြန္းတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ အခ်ိန္မေလာက္ဘူးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ အဲဒါကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလ ညေနထိ ေစာင့္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခါမွာ တစ္ေန႔တာ အလုပ္နဲ႔ဖတ္ဖတ္ေမာၿပီး အိပ္ခ်င္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေပၚ အလုပ္မလုပ္ခဲ့ဘဲ အေပၚယံ အားထုတ္တာေတြပဲ လုပ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီအေျခအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနတာက ကြၽန္မကို ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေစခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ ေတြးမိတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အဲဒီလိုလုပ္တာက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ပါ့မလား၊ သူ ေထာက္ခံပါ့မလားေပါ့။ တစ္ခုခု မမွန္သလို ခံစားရၿပီး၊ ကိုယ့္သေဘာထားနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာတစ္ခုရွိမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက အလုပ္ပဲရႈပ္ေနၿပီး ကိုယ့္အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈေနခဲ့တာပဲ။ ဘုရားက ကြၽန္မတာဝန္ကို ဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ကြၽန္မ တကယ္ လုံးဝ မေတြးခဲ့တာ။ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မလာၿပီး ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ မေအာင္ျမင္မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မကို သေဘာမက်မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္ ထိခိုက္မွာ ကြၽန္မ စိုးခဲ့မိပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ လမ္းေၾကာင္းမွားေပၚ ကြၽန္မေရာက္ေနရင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးေတာ္မူပါ၊ ကြၽန္မမွားေနတဲ့ေနရာကို ျပေတာ္မူပါ။ အို ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစခ်င္ေပမဲ့၊ ဘာလုပ္ရမွန္း ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈ ကြၽန္မလိုပါတယ္”လို႔ေပါ့။

တစ္ေန႔မွာ အစ္မတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္၊ ျပႆနာေတြ ရွိတဲ့အခါ သမၼာတရားကို ဘယ္လိုရွာရမယ္မွန္း မသိသလို၊ သူ႔တာဝန္ကို ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း လုပ္ရမယ္မွန္း မေသခ်ာဘူး။ သူ႔အေျခအေနကို သူ နားမလည္လို႔၊ အဲဒီအေပၚ ပိုၿပီး ဘယ္လိုသေဘာေပါက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာနဲ႔၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ျပမိတဲ့အခါ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ေျပာျပေစခ်င္တယ္တဲ့။ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ ကိုယ့္အေျခအေနကို နားလည္ေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္အေတြးကို သုံးသပ္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အေတြးေတြ၊ ရႈေထာင့္အျမင္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ အျပဳအမူေတြက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီျခင္း ရွိမရွိ သုံးသပ္ရမယ္လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ သူက ေမးတယ္၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ သုံးသပ္ၿပီး သိေအာင္ ကြၽန္မရဲ႕အေတြးအေပၚ ဘယ္လို သိနားလည္မႈရခဲ့လဲတဲ့။ ကြၽန္မ အခက္ေတြ႕သြားတယ္။ သူ႔ေမးခြန္းက ကြၽန္မမ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္လိုက္သလိုပဲ။ အဲဒါကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္လို ကြၽန္မကူညီႏိုင္မွာလဲ။ အလုပ္အမ်ားႀကီး ၿပီးသြားခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ ရွာမေနခဲ့ဘူးေလ။ ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီး ႀကဳံခဲ့ရၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြ အမ်ားႀကီး ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တာ။ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာ သည္းခံစိတ္နဲ႔ ေမတၱာ မရွိတာ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အလုပ္ကို စစ္ေဆးခ်ိန္မွာ သူတို႔လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို ေဝဖန္တာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဘာမွ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း တစ္ခါမွ မျဖစ္ခဲ့သလို ခံစားခဲ့ရေပမဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ မသုံးသပ္၊ မေလ့လာခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကိုပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ရမွာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပိုလုပ္ရင္၊ ဘုရားက သေဘာက်မွာျဖစ္ၿပီး အဲဒါဆို လုံေလာက္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို လုံးဝ ေဘးဖယ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔လည္း အခ်ိန္မယူခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္တာက ကိုယ့္တာဝန္မွာ သုံးလို႔ရတဲ့အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းပစ္တာပဲလို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အေပၚယံအားျဖင့္ အၿမဲ အလုပ္မ်ားခဲ့ေပမဲ့ ဘုရားအတြက္ စိတ္ရင္းအတိုင္း အသုံးခံမေနခဲ့ဘူး။ အလုပ္လုပ္ေန႐ုံ၊ အလုပ္တာဝန္ေတြကို ၿပီး႐ုံပဲၿပီးေနခဲ့တာ။ မေကာင္းတဲ့အေျခအေနမွာ ရွိခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသုံးသပ္၊ သမၼာတရားကို မရွာခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈေနခဲ့ၿပီး ဘုရားနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရး မရွိခဲ့ဘူး။ တာဝန္ကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ နည္းအတိုင္း လုပ္ေနခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုျမင္မလဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ လိုက္စားမႈကို သူ သေဘာက်မလား ေတြးမိတယ္။

ကြၽန္မမွာရွိတဲ့ ျပႆနာကို ျမင္ရတဲ့အခါ၊ အဲဒီအစ္မကို ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္မမွာလည္း အဲဒီျပႆနာ ရွိတယ္။ အလုပ္တာဝန္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ အလုပ္မ်ားေပမဲ့၊ ကိုယ့္အေျခအေနကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာမရွိတာကို ေတြ႕ရေပမဲ့ လ်စ္လ်ဴပဲရႈခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မဆင္ျခင္ခဲ့သလို၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ မရွိဘူး။” ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို အတူ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “အကယ္၍ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အမွန္တကယ္ ၿငိမ္သက္ေစမည္ဆိုပါက၊ သတိရွိလ်က္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းအလုပ္ကို သင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သင္တို႔ အေယာက္တိုင္းသည္ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို ေဘးဖယ္ ထားသည့္အခ်ိန္၊ သင္၏ ကိုးကြယ္ဆက္ကပ္ျခင္းမ်ားအတြက္ အခ်ိန္တစ္ခု ရွိရမည္- သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေအးၿငိမ္းေစၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ ေစရမည္။ အေယာက္တိုင္းသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ၎တို႔၏ အသိပညာႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္ဝိညာဥ္ တို႔ထိခံရပုံတို႔သည္ နက္နဲသည္ျဖစ္ေစ အေပၚယံမွ်ျဖစ္ေစ ၎တို႔ကို ေရးမွတ္ထားလ်က္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈဆိုင္ရာ မွတ္စုမ်ား ထားရမည္။ အေယာက္တိုင္း ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သတိရွိရွိ ၿငိမ္သက္ေစရမည္။ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ ဝိညာဥ္ေရးရာ အသက္တာအဖို႔ တစ္ေန႔ကို တစ္နာရီ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္နာရီ ဆက္ကပ္ႏိုင္ပါက၊ ထိုေန႔ သင္၏ အသက္တာသည္ ႂကြယ္ဝလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ႐ႊင္ပ်ကာ ၾကည္လင္ေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ေသာ ဝိညာဥ္ေရးရာ အသက္တာမ်ိဳးကို သင္ ေန႔စဥ္ ေနထိုင္ပါက၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ပိုင္ဆိုင္သည့္အရာအျဖစ္သို႔ သာ၍ ေျပာင္းလဲႏိုင္လိမ့္မည္၊ သင္၏ဝိညာဥ္သည္ သာ၍ အားေကာင္းသထက္ အားေကာင္းလာလိမ့္မည္၊ သင္၏ အေျခအေနသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္လိမ့္မည္၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ ဦးေဆာင္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို သင္သည္ သာ၍ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္စြမ္း ရွိလာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင့္အေပၚသို႔ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ဘုရားသခင္က တိုး၍အပ္ႏွင္းလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္၏ ဝိညာဥ္ေရးရာ အသက္တာ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ မ်က္ေမွာက္ကို သတိရွိရွိ ရရွိဖို႔ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လိုက္နာဖို႔ သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရး ထုံးတမ္းဓေလ့မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔မဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အမွန္တကယ္ အတူပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ သင္၏ကိုယ္ခႏၶာကို ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူသား လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာကို အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ကာ သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ပုံမွန္ဝိညာဥ္ေရးရာအသက္တာသည္ လူတို႔ကိုလမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပး၏) ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္မ်ားပါေစ၊ မွန္ကန္တဲ့ ဝိညာဥ္ေရးရာ အသက္တာနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတြက္ အခ်ိန္လိုအပ္သလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို သုံးသပ္ဖို႔လိုမွန္း ဒါက ျမင္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တာ၊ ေတြးဆတာေတြအေပၚ ကြၽန္မ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ဝတ္ျပဳတာေတြက အလုပ္အတြက္ သုံးလို႔ရႏိုင္မဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းေနတာလို႔ေတာင္ ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ သမၼာတရားကို ရွာမေနခဲ့ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားေတာင္းဆိုတာကို ကြၽန္မ လုပ္ေနတာ ဟုတ္မဟုတ္ ဆင္ျခင္မေနခဲ့ဘူး။ ျပႆနာေတြကို ႀကဳံရေတာ့ သမၼာတရားကို မရွာခဲ့ဘဲ၊ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ပါးနပ္မႈ၊ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ၿပီးသြားေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ အလုပ္အေပၚပဲ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ မေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို မခံစားႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ၿပီး အတင္း႐ုန္းခိုင္းေနမိတုန္းပဲ။ ကြၽန္မ တကယ္အလုပ္မ်ားတဲ့ပုံေပၚေပမဲ့၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက အႏွစ္မဲ့ၿပီး ေမွာင္မိုက္သလို၊ ဘာကိုမွ သင္ယူမေနခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ဖို႔၊ ဝတ္ျပဳတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္တာေတြလုပ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးမွန္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မဖတ္ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြးနဲ႔ အျပဳအမူေတြကို အဲဒါေတြနဲ႔ စိစစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈမ်ိဳး ျပတယ္ဆိုတာကို သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ လုံးဝ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္သလို ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို လုံးဝရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးအားလုံးကို သေဘာေပါက္လိုက္တာက ကြၽန္မကို ႏိုးထေစခဲ့တယ္။ ေရာက္ေနခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မ လန႔္သြားၿပီး အဲဒီလို ဆက္မေနခ်င္ေတာ့ဘဲ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနတုန္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္ေရးရာ အသက္တာအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဝင္ေရာက္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ ကြၽန္မတို႔ ဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ခံလိုပါက၊ ပထမဦးစြာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ဖြင့္ဟရင္းႏွင့္ သူ႔ထံ လုံးဝ လွည့္ရင္း၊ စာတန္၏ အေမွာင္လႊမ္းမိုးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ရမည္။ ယခု သင္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ ခ်ီးမြမ္းမည္ေလာ။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ လွည့္ၿပီးၿပီေလာ။ သင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးခဲ့ေသာ အရာမ်ားသည္ သင့္ကို ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုေသာ အရာမ်ားျဖစ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီၾကသေလာ။ အခ်ိန္တိုင္း သင့္ကိုယ္သင္ ဆန္းစစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္းအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ေလာ့။ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ခ်ခင္းထားေလာ့၊ သူ႔ကို ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈျဖင့္ ခ်စ္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္အတြက္ သင့္ကိုယ္သင္ သစၥာရွိစြာ အသုံးခံေလာ့။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ေသာလူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးမြမ္းမႈကို ဧကန္မုခ် ရရွိၾကလိမ့္မည္။” “လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြင္း အသက္ရွင္ပါက၊ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ၎တို႔ႏွင့္အတူ ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အေပၚ အလုပ္လုပ္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြင္း လူတို႔ အသက္မရွင္ပါက၊ စာတန္၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈမ်ား၌ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကေပသည္။ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကပါက၊ ၎တို႔သည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ မ်က္ေမွာက္ သို႔မဟုတ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မရွိၾကေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ နယ္နိမိတ္မ်ားအတြင္း အသက္ရွင္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုေသာ အေျခအေန၌ အသက္ရွင္ပါက၊ သင္သည္ သူႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာသူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး သူ၏ အမႈကို သင့္အေပၚ ေဆာင္႐ြက္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၏ နယ္နိမိတ္မ်ားအတြင္း အသက္ရွင္မေနဘဲ၊ ယင္းအစား စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ေနပါက၊ သင္သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအတြင္းတြင္ အေသအခ်ာ အသက္ရွင္ေနေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြင္း အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို သင္၏စိတ္ႏွလုံးအား ေပးျခင္းအားျဖင့္သာ သူ၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သင္ ျဖည့္ဆည္း ႏိုင္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို သင္၏ျဖစ္တည္မႈႏွင့္ သင့္အသက္တာ၏ လက္ေတြ႕အရွိတရား ျဖစ္ေစရင္း၊ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္အတိုင္း သင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အေမွာင္၏လႊမ္းမိုးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ရယူျခင္း ခံရလိမ့္မည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအရ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မ သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေပမဲ့၊ အရာရာတိုင္းကို ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြအတိုင္း လုပ္ေနမိခဲ့တာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လမ္းလြဲခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို မရွာဘဲ၊ ကိုယ့္အလုပ္အေပၚကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ ဘုရားအလိုေတာ္ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကြၽန္မ ေတြးေလ့ရွိတာက ကြၽန္မကိုယ့္တာဝန္မွာ အစြမ္းကုန္လုပ္ၿပီး အဖိုးအခ ပိုေပးသေ႐ြ႕၊ ဘုရားက သေဘာက်မယ္လို႔ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားက အေပၚယံ ပံ့ပိုးမႈေတြကိုပဲ ၾကည့္မေနခဲ့ဘဲ၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ နာခံႏိုင္ဖို႔၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္ဖို႔၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ၿပီး စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြကို လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ႏွလုံးေတြကို ၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိစၥေတြကို ၿပီးပဲၿပီးခ်င္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို မရွာခဲ့သလို၊ ကြၽန္မျပခဲ့တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအေၾကာင္းကို မေတြးခဲ့ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက မွားတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ရွိခဲ့ၿပီး အဲဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္သြားတာက အႏၲရာယ္မ်ားမယ္မွန္း ေတြ႕လိုက္ရတာပဲ— ဘုရားက ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာက်မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပါလုကို ေဖာ္ထုတ္ေနတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ေတြးမိတယ္၊ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ လိုက္စားမႈထဲက ျပႆနာေတြကို နားလည္သြားေစခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ယေန႔ေခတ္တြင္၊ လူအမ်ားစုသည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိၾက၏- ‘ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ အဖိုးအခေပးရမည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ အရာရာ စြန႔္လႊတ္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ေပးအပ္ထားသည့္အရာကို ကြၽန္ုပ္ ျပည့္စုံေစရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာင္႐ြက္ရမည္။’ ဤအရာကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုးမိုးထားေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဆုလာဘ္မ်ား ရရွိျခင္းႏွင့္ သရဖူရရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အသုံးခံျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ သမၼာတရားမရွိၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ သိနားလည္မႈမွာ ၎တို႔ သြားသည့္ ေနရာတကာတြင္ ၎တို႔ ႂကြားဝါၾကသည့္ အယူဝါဒႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားလုံးအနည္းငယ္သာ ဧကန္မုခ် ပါရွိေလသည္။ ၎တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အေတာမသတ္ေသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔သစၥာရွိျခင္းကို ထိုအရာက ပိုမိုသက္ေသျပေလဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာေပါက္ ပိုမိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သရဖူေပးခံရဖို႔ ၎တို႔ ပိုမိုထိုက္တန္ေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ သူ၏ အိမ္ေတာ္တြင္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ၎တို႔ ေသခ်ာေပါက္ ရရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ခံစားၾကေလသည္။ ခရစ္ေတာ္အတြက္ ၎တို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္လွ်င္၊ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အေသခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမ်ားကို ၎တို႔ စေတးခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားသည့္ တာဝန္မ်ားအားလုံးကို ျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးအခံစားရဆုံးသူမ်ား- အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိသူမ်ား- အလယ္တြင္ ၎တို႔ ရွိၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုအခါ သရဖူမ်ား အေပးခံရဖို႔ ေသခ်ာလိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ ေတြးၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေပါလု စိတ္ကူးခဲ့သည့္ အရာႏွင့္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္အရာ အတိအက် ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ တိက်ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေပါလုက ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ထို အေတြးမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမွ ေပၚေပါက္ေပသည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ ကမာၻေျမေပၚတြင္ရွိစဥ္ အသိပညာကို လိုက္စားရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းကို ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္တြင္သာ လူအုပ္မွ ၎တို႔ ထင္ေပၚႏိုင္သည္၊ အရာရွိမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ၿပီး အဆင့္အတန္းရွိႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည့္ ေလာကီလူသားမ်ားကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေပသည္။ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ ျပည့္ေျမာက္ေစႏိုင္ၿပီး ၎တို႔၏ အိမ္မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အခ်ိဳ႕ေသာ အဆင့္မ်ားကို မီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ဟု ၎တို႔ ထင္ၾကသည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံးသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤစာတန္ဆန္ေသာ သဘာဝ၏ ႀကီးစိုးျခင္းခံရသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ေပါလုကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ႏိုင္သည္- ၎တို႔က ေတြးၾကသည္။ ‘ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံဖို႔ အရာရာကို ငါ စြန႔္ပစ္ရမည္။ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ငါ သစၥာရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ငါသည္ အခမ္းနားဆုံးေသာ သရဖူႏွင့္ အႀကီးျမတ္ဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေသခ်ာေပါက္ ရရွိလိမ့္မည္။’ ဤသည္မွာ ေလာကီအရာမ်ားကို လိုက္စားၾကသည့္ ေလာကီလူတို႔၏ သေဘာထားအတိုင္း ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ လုံးဝ ကြဲျပားျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ တူညီသည့္ သဘာဝကို ခံစားရသည္။ လူတို႔သည္ ဤဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမ်ိဳး ရွိၾကသည့္အခါ၊ အျပင္ေလာကထဲတြင္၊ ၎တို႔သည္ အသိပညာ၊ အဆင့္အတန္း၊ ပညာတို႔ကို ရရွိရန္ႏွင့္ လူအုပ္မွ ထင္ေပၚဖို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လွ်င္၊ သရဖူမ်ား ႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ ၎တို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါတြင္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားၾကလွ်င္၊ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ ေလွ်ာက္ဖို႔ ေသခ်ာသည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲေသာ အမွန္တရား၊ ယင္းသည္ သဘာဝ ဥပေဒသတစ္ခုျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေပတ႐ု၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းနည္း”) တာဝန္မွာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္က ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔လို႔ ကြၽန္မ ေတြးေလ့ရွိခဲ့ေပမဲ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ တကယ္မွားမွန္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ စိတ္အားထက္သန္ပုံေပၚခဲ့ေပမဲ့၊ သမၼာတရားရဖို႔၊ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးတာ လိုခ်င္ခဲ့ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ပန္းတိုင္ ရွိခ်င္ခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုလုပ္ၿပီး အဖိုးအခေပးသေ႐ြ႕၊ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡ ပိုခံသေ႐ြ႕၊ ဘုရားက သေဘာက်မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ပန္းတိုင္ ရွိမယ္လို႔ ေတြးခဲ့မိတယ္။ ဘုရားေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္၊ ကိုယ့္အစာစားခ်ိန္ကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းၿပီး ေလွ်ာ့အိပ္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ ဝတ္ျပဳတာေတြနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္တာကိုေတာင္ ေလွ်ာ့ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အနာဂတ္မွာ လွပတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ရဖို႔ ကိုယ့္အလုပ္အားထုတ္မႈနဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္၊ သူေဌးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လိုေပါ့။ အလုပ္ရွင္ဆီကေန လစာရေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဘုရားကို လွည့္စားရင္းနဲ႔ ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ အေပးအယူဆန္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔တာဝန္မွာ အေပးအယူမဆန္ဘဲ၊ မေတာင္းဆိုဘဲ၊ စိတ္ပါလက္ပါ ျဖစ္ေစခ်င္ေပမဲ့၊ ကြၽန္မက ဘုရားနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ဖို႔ ေကာင္းကင္ဘုံဆီသြားတဲ့ လက္မွတ္အတြက္ ကိုယ့္အားထုတ္မႈကို လဲလွယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္။ အဲဒါ ေပါလုရဲ႕ လိုက္စားမႈလည္း ဟုတ္ခဲ့တယ္။ ေပါလုက သရဖူအပ္ႏွင္းတာ၊ ဆုေပးတာေတြ ခံခ်င္ေနၿပီး အလုပ္အေပၚပဲ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႀကိဳးစားေျပာင္းလဲဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ သမၼာတရား မလိုက္စားခဲ့ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လုံးဝ အေလးအနက္ မထားခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလည္း အတူတူပဲ— အလုပ္အမ်ားႀကီး အားထုတ္ခဲ့တယ္၊ ပိုေကာင္းတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ရႏိုင္ေအာင္ ဘုရားဆီက ပိုမ်ားတဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနမိခဲ့တယ္။ သမၼာတရား မလိုက္စားခဲ့မွန္း၊ ဘုရားကို တကယ္မခ်စ္ခဲ့မွန္း ကြၽန္မေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုရႏိုင္မွာလဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မဖတ္ဘဲနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို မသိခဲ့ဘူး၊ ဘုရားရဲ႕လမ္းေၾကာင္းကို ေက်ာခိုင္းမိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လမ္းေၾကာင္းမွား ေလွ်ာက္မိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ေတြးမိၿပီး၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည့္လူမ်ား၏ က႑ အေရးပါလာျခင္းကို ျဖစ္ေစသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ မည္သို႔ ေပၚေပါက္လာသနည္း။ ႀကီးမားေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုတြင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္အတြက္ လိုအပ္သည္။ ေသးငယ္ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုတြင္ ၎တို႔ကို အသင္းေတာ္၏အလုပ္အတြက္ လိုအပ္သည္၊ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက ၎တို႔ကို လိုအပ္သည္။...၎တို႔၏ တာဝန္ႏွင့္ အျခားလူမ်ား၏ တာဝန္တို႔ အၾကား ကြာျခားခ်က္မွာ ၎တို႔၏တာဝန္မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ သီးသန႔္ ထူးျခားေသာလကၡဏာ တစ္ခု၏ အေရးကိစၥ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ မည္သည့္ သီးသန႔္ ထူးျခားေသာလကၡဏာ ျဖစ္သနည္း။ အေျခခံအားျဖင့္ အသားေပးထားသည့္အရာသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အလုပ္တာဝန္ျဖစ္သည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အသင္းေတာ္က လူမည္မွ်ရွိပါေစ၊ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဦးေသွ်ာင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤေခါင္းေဆာင္သည္ အသင္းသားမ်ားအၾကား မည္သည့္အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္သနည္း။ (၎တို႔ ဦးေဆာင္ပါသည္။) ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္ရွိ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရေသာသူမ်ားအားလုံးကို ဦးေဆာင္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္တစ္ခုလုံးအေပၚ အဘယ္သက္ေရာက္မႈ ရွိသနည္း။ ဤေခါင္းေဆာင္သည္ မွားယြင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္မိလွ်င္၊ ဤအရာသည္ အသင္းေတာ္ရွိ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရေသာသူမ်ား အားလုံးအေပၚ ႀကီးမားေသာ သက္ေရာက္မႈ ရွိေပမည္။ ၎တို႔အားလုံးသည္ မွားယြင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ရာတြင္ ေခါင္းေဆာင္ ေနာက္သို႔ လိုက္ၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ ေပါလုသည္ ၎တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အသင္းေတာ္မ်ားအားလုံးႏွင့္ ၎ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝခဲ့ၿပီး ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေသာ လူမ်ားအားလုံးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ပုံစံကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပသည္။ ေပါလု လမ္းလြဲသြားသည့္အခ်ိန္တြင္၊ သူဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူမ်ားသည္လည္း လမ္းလြဲသြားၾကေပသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လမ္းလြဲၾကသည့္အခါ၊ ၎တို႔တစ္ဦးတည္းအေပၚသာ သက္ေရာက္မႈရွိသည္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ နယ္ပယ္အတြင္းရွိ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အားလုံးကိုလည္း သက္ေရာက္မႈရွိႏိုင္သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္ ၎တို႔ႀကိဳးစားၾကသည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေထာက္ျပခဲ့တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက တကယ္အေရးႀကီးတယ္လို႔ေပါ့။ သမၼာတရားအေပၚ ကြၽန္မသေဘာထား၊ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္လုပ္ခဲ့ပုံေတြက တျခားလူေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေပၚ တိုက္႐ိုက္သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္။ လမ္းေၾကာင္းမွားကို ကြၽန္မေလွ်ာက္မိခဲ့ရင္၊ တျခားလူေတြကိုလည္း ကြၽန္မနဲ႔အတူ လမ္းျပမိမွာ။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ သမၼာတရား လိုက္စားမႈမွာ လမ္းျပဖို႔အတြက္ ကြၽန္မမွာ တာဝန္ရွိတယ္၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားမဲ့အစား အလုပ္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားနဲ႔ ကင္းကြာေစရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ရႈတာ၊ သမၼာတရား ရွာေဖြတာေတြကို ေဘးဖယ္ထားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေပၚ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ေတာ့၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ ကြၽန္မဘယ္လိုဦးေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ။ ေပါလုလို လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းေပၚပဲ သူတို႔ကို ကြၽန္မ လမ္းျပေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို သူတို႔ မလိုက္စားလို႔ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖယ္ရွင္းခံခဲ့ရရင္၊ ကြၽန္မဘက္က ဆိုးယုတ္တာျဖစ္မွာပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း အခြင့္အေရးကို ဖ်က္ဆီးမိတာ ျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးက ေကာင္းတာလုပ္တာမဟုတ္ဘဲ မေကာင္းတာ လုပ္တာ၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ၿပီး လုပ္ေနတာ ျဖစ္မွာပဲ။ သူမ်ားကို အေပၚယံလုပ္ဖို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ကိုယ္က်ေတာ့ ဘုရားနဲ႔သမၼာတရားဆီက ကင္းကြာတာဟာ အႏၲရာယ္ႀကီးတာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး၊ လိုက္စားမႈ လမ္းေၾကာင္းမွန္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ကို ျပခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပိုဖတ္တာ၊ သမၼာတရား ရွာေဖြတာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေျဖရွင္းတာေတြအေပၚ ကြၽန္မ အာ႐ုံစိုက္ရမယ္မွန္း သိခဲ့တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ လမ္းေၾကာင္းမွားကို ေလွ်ာက္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္စာႏွစ္ပိုဒ္ ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ေပါလုႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔၏ ခရီးပန္းတိုင္မ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း ရွိ မရွိဆိုသည္အရ တိုင္းတာျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ ပံ့ပိုးမႈ အတိုင္းအတာအရ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၏ ခရီးပန္းတိုင္မ်ားသည္ အစကတည္းမွ ၎တို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည့္ အရာအတိုင္း သတ္မွတ္ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔ အလုပ္မည္မွ် လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔အေပၚ အျခားသူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားအတိုင္း မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ မိမိ၏ တာဝန္ကို တက္ႂကြစြာ ထမ္းဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္း၏ လမ္းေၾကာင္းအား ေဖြရွာျခင္းသည္ အမွန္ကန္ဆုံးေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ေဟာင္းေသာ စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ ျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းအား ေဖြရွာျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာင္ျမင္မႈဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦး၏ နဂိုမူလတာဝန္ႏွင့္ နဂိုမူလ အသြင္အျပင္ကို ျပန္ရရွိျခင္း လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ျပန္ရရွိျခင္း လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ အစအဦးမွ အဆုံးထိတိုင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈအားလုံး၏ ရည္မွန္းခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူ၏ လိုက္စားျခင္းသည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လြန္ကဲေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ ယုတၱိမတန္ေသာ ေတာင့္တျခင္းမ်ားျဖင့္ စြန္းထင္းပါက၊ စြမ္းေဆာင္ရရွိသည့္ အက်ိဳးတရားသည္ လူ၏ စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဤအရာသည္ ျပန္ရရွိျခင္း အလုပ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္။ ယင္းသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က လုပ္ေဆာင္သည့္ အလုပ္ ဧကန္မုခ် မဟုတ္ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာက ဤကဲ့သို႔ေသာ လိုက္စားျခင္းမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္က လက္မခံသည္ကို သက္ေသျပေပသည္။ ဘုရားသခင္က လက္မခံသည့္ လိုက္စားျခင္းတစ္ခုသည္ မည္သည့္ အေရးပါမႈ ရွိပါသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္) “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မလိုက္သူအားလုံး အျပစ္ေပးျခင္း ခံရမည္ကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံရသူအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ၎တို႔၏ မ်ားလွစြာေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဒဏ္ခတ္ျခင္း အျဖစ္လည္းေကာင္း ဤသို႔ အျပစ္ေပးခံရျခင္း ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ရလဒ္ကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈ၊ အလုပ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမႈ အတိုင္းအတာအေပၚ အေျခခံၿပီး မဆုံးျဖတ္မွန္း ဒါက ကြၽန္မကို နားလည္သြားေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ပမာဏအေပၚ အေျခခံၿပီး ကြၽန္မတို႔ကို သူ ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အလုပ္ႀကိဳးပမ္းမႈက ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတယ္လို႔ သူ လုံးဝ မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ အလုပ္ႀကိဳးစားသေ႐ြ႕၊ ကိုယ့္တာဝန္လုပ္ၿပီး ပံ့ပိုးတာေတြ ပိုလုပ္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကိုရၿပီး၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိမယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ေလ့ရွိခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းရာမွာ ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ လုံးဝ လိုလားေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မမွာ မမွန္တဲ့ ရႈေထာင့္အျမင္ရွိမွန္း၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ရလဒ္ကို ဘုရားက သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ လိုက္စားၿပီး ေျပာင္းလဲျခင္း ရွိမရွိဆိုတဲ့အေပၚ အေျခခံၿပီး ဆုံးျဖတ္မွန္း ကြၽန္မ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေပါလုလိုပဲေပါ့— သူက အားထုတ္မႈအမ်ားႀကီး သုံးခဲ့တယ္၊ အလုပ္အမ်ားႀကီးလုပ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ားႀကီးခံၿပီး၊ အသင္းေတာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ သူက ပံ့ပိုးတာေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ လူေတြ ထင္ၾကေပမဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ အရင္းခံအေၾကာင္းက ဆုခ်ီးျမႇင့္ခံရဖို႔၊ သရဖူေဆာင္းဖို႔ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူသုံးခဲ့တဲ့ အားထုတ္မႈအားလုံးက ဘုရားလက္ခံမႈ မရခဲ့ဘူး။ သူ႔စိတ္သေဘာထားကို လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့လို႔ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွင္းတာ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပတ႐ုက အလုပ္အမ်ားႀကီး မလုပ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သမၼာတရား ရွာေဖြတာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအရ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္တာေတြကို အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သူလက္ေတြ႕လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈ ရသြားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕လိုက္စားမႈက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ ရလဒ္ကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားရဲ႕ စံႏႈန္းေတြကို ကြၽန္မ လုံးဝ နားလည္ေလ့မရွိခဲ့ဘဲ၊ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ ရွိခဲ့တယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစားတာက ဘုရားႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေရာက္ေစမယ္လို႔ ေတြးခဲ့ၿပီး၊ လွပတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ မျဖစ္စေလာက္ အားထုတ္မႈကို အလဲအလွယ္လုပ္ဖို႔ ဆႏၵရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုက္စားမႈက ဘုရားနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး။ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ စိတ္သက္သက္နဲ႔ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ မလိုက္စားခဲ့သလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက အဲဒီလို လိုက္စားမႈမ်ိဳးနဲ႔ အဓိပၸာယ္မဲ့လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုပဲ အလုပ္မ်ားပုံေပၚပါေစ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ေျပာင္းလဲမေနခဲ့ဘူး။ မာနေထာင္လႊားမႈ၊ ေလာဘ၊ ပလႊားမႈ၊ မနာလိုမႈနဲ႔ ေကာက္က်စ္မႈအျပည့္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မလို ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား အရမ္းမ်ားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိႏိုင္မွာလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္တာ၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာတာေတြအေပၚ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားေတာင္းဆိုတာကို ကြၽန္မ လုပ္မေနခဲ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္က ဘယ္လိုလုပ္ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ႏိုင္မွာလဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းက လိုက္စားဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈအေပၚ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါမရွိဘဲနဲ႔ ကြၽန္မအေနနဲ႔ လွည့္ျဖားမႈ၊ အေပးအယူလုပ္တတ္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားအျပည့္နဲ႔ မျမင္မကန္း ႀကိဳးစားအလုပ္လုပ္ေနမိမွာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီလိုက္စားမႈက ဘုရားကို အာခံေစမွာျဖစ္သလို အျပစ္ေပးခံရတာနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္သြားေစမွာပဲ။ သမၼာတရား လိုက္စားမႈ အေရးႀကီးတာကို ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ အလုပ္ႀကိဳးပမ္းတာကိုပဲ လုပ္တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မမွန္တဲ့ လိုက္စားမႈကို စၿပီးေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ဘယ္လိုပဲ အလုပ္မ်ားပါေစ၊ ေန႔တိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္ယူၿပီး၊ ကြၽန္မတာဝန္ကတစ္ဆင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါ၊ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြခဲ့ၿပီး၊ သူမ်ားျပႆနာေတြအတြက္ ကူညီဖို႔ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ မရွင္းမလင္းျဖစ္တာ ေလ်ာ့သြားၿပီး၊ ဦးတည္ခ်က္ ပိုရွိသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္က အလုပ္မ်ားတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ျမန္ျမန္ အလုပ္လုပ္မေနဘူး၊ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ရင္ ကြၽန္မရဲ႕ ခရီးပန္းတိုင္ကို ထိခိုက္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ပူပန္ခဲ့ေပမဲ့၊ အခု အလုပ္အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့အခါ ကြၽန္မ သိပ္မပူပန္ေတာ့ဘူး။ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ဘုရားေတာင္းဆိုတာ ျမင္ရဖို႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြ ကြၽန္မရွာၿပီး၊ ဘုရားနဲ႔ အဲဒီလို ပူးေပါင္းလုပ္လိုက္ေတာ့၊ သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္သလို၊ ပိုေကာင္းသထက္ ေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြကို ရေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔တာဝန္မွာ မလႈပ္မယွက္ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး ကြၽန္မ သတိထားမိၿပီး၊ တကယ္စိတ္ပ်က္၊ ေဒါသထြက္မိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ကြၽန္မ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ကုန္ခဲ့ေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ဘူးေလ။ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕က တကယ္ကို မထုံတက္ေသး ျဖစ္ေနၾကတုန္းပဲျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ၾကန႔္ၾကာေနေစခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေဒါသထြက္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းနဲ႔ ဘာက ကြၽန္မကို တကယ္လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘုရားေရွ႕ကို လာဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ရလဒ္ေကာင္းေတြ မရတာက ကြၽန္မကို မေကာင္းျမင္ခံရမွာျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မရာထူးကို ဆုံးရႈံးသြားေစႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးလို႔ ကြၽန္မအဲဒီလို ခံစားေနခဲ့ရမွန္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ျဖစ္မွန္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ သမၼာတရားအတြက္ ဇာတိပကတိကို စြန႔္ရမယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းက ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ တျခားလူေတြ ကြၽန္မကို ဘာပဲေတြးပါေစ၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္အခန္းက႑ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ အေရးႀကီးတာ အဲဒါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ မထုံတက္ေသး ျဖစ္ရတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းကို သြားေလ့လာၿပီး၊ သူတို႔တာဝန္အေပၚ ဘာသေဘာထားရွိတယ္ ဆိုတာကို သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အတူဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး၊ မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္၊ လူတိုင္းရဲ႕ အေျခအေနက တျဖည္းျဖည္း ပိုေကာင္းသြားသလို၊ သူတို႔ ပိုၿပီး စြမ္းေဆာင္ရရွိလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို ျပခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားတာဟာ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ၊ ဘုရားေနာက္လိုက္ျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္တာကိုေပါ့။ ကိစၥၿပီးတာနဲ႔ပဲ ကြၽန္မ ေရာင့္ရဲေနလို႔ မရဘဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ဖို႔၊ သူ႔အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈကို လိုက္စားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။