မုရွီး ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

အရင္တုန္းက ကြၽန္မက တာဝန္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို ထိေရာက္မႈမရွိခဲ့ဘူး။ ဗီဒီယိုပေရာဂ်က္တစ္ခုကို လုပ္တိုင္း ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း ခဏခဏျပင္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အလုပ္ရဲ႕တိုးတက္မႈက ၿခဳံငုံၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္တယ္။ အစေတာ့ ဒါက ကြၽန္မမွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္မရွိလို႔ပဲလို႔ ထင္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက နည္းနည္းျပန္စိစစ္တာေတြလုပ္ဖို႔ အႀကံေပးတဲ့အခါတိုင္းမွာ ဒါေတြက လိုအပ္သလားဆိုတာ စည္းမ်ဥ္းေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး တန္ဖိုးမျဖတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာင္းလဲဖို႔ သူတို႔အႀကံေပးတဲ့ဟာတိုင္းကိုပဲ လိုက္လုပ္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕အႀကံျပဳခ်က္ေတြက သိပ္က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ဘူး။ ဒီေတာ့ အၿမဲတမ္း ျပန္လုပ္ေနရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ဖြင့္ျပတာကို အသုံးျပဳၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈမရွိျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ၊ ယုတ္မာတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးေလးလေလာက္က ျဖစ္ခဲ့တာေလ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြကို အၿမဲတမ္း မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ကိုင္စြဲထားၿပီး သူမ်ားေတြရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို လက္မခံႏိုင္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အလုပ္တိုးတက္မႈကို ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္ခဲ့တာေပါ့။ ကြၽန္မတို႔ေခါင္းေဆာင္က သူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ခဏခဏ မိတ္သဟာယျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က မေျပာင္းလဲဘဲ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မက စဥ္းစားတာေပါ့။ “ေနာက္က်ရင္ သူမ်ားေတြက ငါ့ကို အႀကံေပးရင္ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ကို ကိုင္စြဲထားလို႔ မျဖစ္ဘူး” ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဗီဒီယိုပေရာဂ်က္တစ္ခုကို ကြၽန္မ လုပ္ၿပီးတိုင္းမွာ လူတိုင္းက အႀကံေပးၾကတဲ့အခါ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္းလိုလို လက္ခံတယ္။ ေျပာင္းလဲဖို႔မလိုတဲ့ အေသးအဖြဲျဖစ္ၿပီး မလုပ္ဘဲထားလို႔ရတဲ့ ျပႆနာေတြျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွေပါ့။ တကယ္တမ္းမွာ တခ်ိဳ႕အေျပာင္းအလဲေတြက စည္းမ်ဥ္းနဲ႔မညီဘူး၊ အေသးအဖြဲျပင္ဆင္တာေတြ သက္သက္ပဲလို႔ ကြၽန္မ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လက္မခံရင္ ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို မေကာင္းျမင္မွာကို စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက မာနႀကီးၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္မွာလား။ လူေတြကိုကြၽန္မက မေကာင္းျမင္ေအာင္လုပ္ရင္၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္မခံဘူးဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ရင္ ကြၽန္မက အထုတ္ခံရေတာ့မွာလားေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ေတြအေပၚ ရာႏႈန္းျပည့္မေသခ်ာေနဘူး။ ကြၽန္မက မွားေနၿပီး လိုအပ္တဲ့အေျပာင္းအလဲကို မလုပ္ရင္ ဗီဒီယိုကို အြန္လိုင္းမွာတင္ၿပီးမွ ျပႆနာကိုေတြ႕ရင္ ကြၽန္မက တာဝန္ခံရမွာပဲ ေပါ့။ ဒါကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ဘက္မွာေနဖို႔အတြက္ အႀကံေပးတဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြအားလုံးလုပ္လိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ မတူတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ကြၽန္မၾကားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ကြၽန္မက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီး ဘယ္ဟာအေကာင္းဆုံးလဲဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ဖို႔ ႀကီးၾကပ္သူကို ေမးလိုက္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတုန္းမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးလိုက္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ကြၽန္မတို႔အတူတူ အၿပီးသတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက စဥ္းစားတယ္။ “ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအမ်ားစုက ခ်လိုက္တာ။ ဒါက အမ်ားစုရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ပဲ။ ဒီေတာ့ ျပႆနာအႀကီးႀကီးေတြ မရွိေလာက္ပါဘူး။ ဒါက စိတ္အခ်ရဆုံးနည္းပဲ။ ေနာက္က်မွ တစ္ခုခုလြဲေနရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ တာဝန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ေပါ့။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက အႀကံေပးတာေတြ အမ်ားႀကီးရၿပီး ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ႀကီးၾကပ္သူကို ကြၽန္မေခၚလိုက္ၿပီး ဘယ္ဦးတည္ခ်က္ကို သြားရမယ္ဆိုတာကို ကူၿပီး ဆုံးျဖတ္ေပးဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက အႀကံေတြ အရမ္းကို အမ်ားႀကီးၾကားရၿပီး ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒါ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ကို ထိေရာက္မႈမရွိဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးတာေတြမွာ အႀကံျပဳခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ ကူၿပီး ဆုံးျဖတ္ေပးဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မက အၿမဲတမ္းေတာင္းဆိုေနတာေၾကာင့္ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘဲ အလုပ္တိုးတက္မႈက ေႏွးသြားတယ္။

တစ္ခါေတာ့ ဗီဒီယိိုေနာက္ခံပုံရိပ္တစ္ခုကို ကြၽန္မလုပ္တယ္။ အဲဒါက အျပစ္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ဒုကၡကို ထင္ဟပ္ဖို႔ လိုတယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႔ ပုံကို ေနာက္ခံအလင္းနဲ႔ ေမွာင္တဲ့အေရာင္တစ္ခုလုပ္လိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ဒါက ေမွာင္လြန္းၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈမရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ပုံကို နည္းနည္း အေရာင္ေတာက္လိုက္ၿပီး အလင္းနဲ႔ အရိပ္နည္းနည္းထည့္ဖို႔ အႀကံေပးၾကတယ္။ ဒီအႀကံေပးခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ တြန္႔ဆုတ္ေနတယ္။ အဓိကဆိုလိုရင္းကို ၾကည့္ရင္ ပုံကို အေရာင္ေတာက္လြန္းတာက ေမွာင္မိုက္ထဲမွာေနတဲ့လူေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔မကိုက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အလင္းထည့္လိုက္ရင္ အရွိအတိုင္းျဖစ္တဲ့ နိယာမေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္သြားမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အႀကံျပဳခ်က္က က်ိဳးေၾကာင္းသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မ မထင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ဒီအႀကံကို လူတခ်ိဳ႕က ေပးခဲ့တာဆိုေတာ့ ကြၽန္မက လိုက္မလုပ္ရင္ ဗီဒီယိုက အြန္လိုင္းေပၚေရာက္သြားၿပီး ထိခိုက္မႈရွိရင္ ကြၽန္မ တာဝန္ျဖစ္မွာပဲေပါ့။ ကြၽန္မ အခက္အခဲျဖစ္ေနတုန္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ျပင္ဆင္ဖို႔ကို သေဘာတူတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ စၿပီး အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မအျမင္ကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ျပင္ဆင္ဖို႔ကို သေဘာမတူရင္ ကြၽန္မက ကြၽန္မအျမင္အတိုင္းလုပ္ဖို႔ပဲေျပာေနတယ္လို႔ လူတိုင္းက ထင္မွာလား။ အလုပ္ရႈပ္လို႔မို႔ မေျပာင္းဖို႔အတြက္ ကြၽန္မက ဆင္ေျခေတြေပးေနတာလို႔ ထင္ၾကမွာလားေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက ျပင္ဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ျပႆနာတစ္ခုရွိလာရင္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕ တာဝန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ လူတိုင္းရဲ႕ အႀကံေတြကို အေျခခံၿပီး ေျပာင္းခဲ့တာေၾကာင့္ေပါ့ေလ။ ဒီအေျပာင္းအလဲက မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခံစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုံကို ျပင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးသုံးပစ္ခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မ ၿပီးသြားေတာ့ ႀကီးၾကပ္သူက သက္ဆိုင္မႈရွိတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ သက္ေရာက္မႈေတြအေပၚ အေျခခံ အကဲျဖတ္ၿပီး ဒါက လက္ေတြ႕မဆန္ဘူးလို႔ေျပာၿပီး ျပန္ေျပာင္းရမယ္လို႔ေျပာေတာ့ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ သူက ေျပာေသးတယ္။ ကြၽန္မက အခုတေလာမွာ တာဝန္ေတြမွာ တက္ႂကြမႈမရွိဘူး၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ အႀကံေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္မရွိဘူး၊ အလုပ္တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနတယ္ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္မထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ အျပစ္ရွိသလို ခံစားမိတယ္။ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးအကုန္ခံၿပီး ပုံကို ျပင္ၿပီးေတာ့ အခု ျပန္ေျပာင္းရဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္တိုးတက္မႈက တကယ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားမွာပဲ။ ဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ မတူတဲ့အႀကံေတြကို ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ တကယ္တမ္း ကြၽန္မမွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူေတြက ကြၽန္မကိုမာနႀကီးတယ္လို႔ မေခၚေအာင္လို႔ ကြၽန္မ အျမင္ေတြကို ထုတ္မေျပာခဲ့တာဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ မေသခ်ာတာကို ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္မ မရွာခဲ့ဘူး။ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မအတြက္ ဆုံးျဖတ္ေပးတာကိုပဲ ေစာင့္ခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အမိန္႔ေတြတိုင္းပဲ ကိစၥေတြကိုလုပ္တယ္။ တာဝန္ကို ဒီပုံစံနဲ႔ထမ္းေဆာင္တာက တကယ္ကို တက္ႂကြမႈမရွိတာျဖစ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္တဲ့ေနရာမွာ လမ္းျပဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ေတာင္းဆိုဖို႔ ကြၽန္မ ဘုရားေရွ႕လာၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္တဲ့ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ကြၽန္မေတြ႕တယ္။ “ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကအသင္းေတာ္၏ အလုပ္ျဖစ္ေသာသူ၊ တာဝန္ခံယူေသာသူ၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေသာသူ၊ ဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးဆပ္ေသာသူမ်ားျဖစ္ရမည္။ ဤနယ္ပယ္မ်ားတြင္ အားနည္းျခင္းသည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ မသင့္ေတာ္ျခင္း၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မပိုင္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ တာဝန္ယူရန္ ေၾကာက္ေသာသူမ်ားစြာ ရွိသည္။ ၎တို႔၏ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈသည္ အဓိကနည္းလမ္းသုံးခုျဖင့္ ထင္ရွားသည္။ ပထမတစ္ခုမွာ တာဝန္ခံယူဖို႔မလိုသည့္ တာဝန္မ်ားကို ၎တို႔က ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္သည္ ၎တို႔အတြက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ စီစဥ္ေပးပါက ၎တို႔က ဤအတြက္ တာဝန္ယူရျခင္းရွိမရွိကို ဦးစြာ ေမးတတ္သည္။ တာဝန္ယူရမည္ဆိုလွ်င္ လက္မခံၾကေပ။ တာဝန္ယူဖို႔ မလိုအပ္လွ်င္ ၎တို႔က တြန္႔ဆုတ္စြာျဖင့္ လက္ခံသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္က ပင္ပန္းျခင္းရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္းရွိမရွိကို ၾကည့္ရေသးသည္။ ၎တို႔သည္ တာဝန္ကို တြန္႔ဆုတ္စြာ လက္ခံၿပီးေသာ္လည္း ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ရန္ စိတ္မပါဘဲ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္ဖို႔ ပို၍ႏွစ္သက္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ နားရမည္။ ပင္ပန္းရမည္မဟုတ္။ ႐ုပ္ခႏၶာ ဆင္းရဲဒုကၡမဟုတ္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယတစ္ခုမွာ အခက္အခဲတစ္ခု ၎တို႔အေပၚ က်ေရာက္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါ ၎တို႔၏ ပထမဆုံး ခိုကိုးရာမွာ မိမိတို႔ သက္သက္သာသာဆက္ေနႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ထံသို႔ တင္ျပၿပီး သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္က ျပႆနာကို မည္သို႔ကိုင္တြယ္သည္ကို ဂ႐ုမစိုက္သကဲ့သို႔ အေရးမစိုက္ၾကေပ။ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ တာဝန္မရွိသေ႐ြ႕ အားလုံးက ၎တို႔အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ ဤသို႔ေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ သစၥာရွိသေလာ။ ဤသည္မွာ အလုပ္ကို သူမ်ားကိုေပးျခင္း၊ တာဝန္ ပ်က္ကြက္ျခင္း၊ ေခါင္းေရွာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ လုံးဝ စိတ္မပါဘဲ အားထုတ္ျခင္းသက္သက္သာျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ‘ဤအရာကို ငါ ကိုင္တြယ္ရမည္ဆိုလွ်င္၊ အမွားလုပ္မိသြားလွ်င္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္နည္း။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကိုင္တြယ္ခံရမည္မွာ ငါျဖစ္မည္မဟုတ္ပါလား။ ဤအတြက္ တာဝန္က ငါ့အေပၚ အရင္ဆုံး က်ေရာက္မည္မဟုတ္ပါလား’ ဟူ၍ ေျပာၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ စိတ္ပူသည့္အရာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က ဤအရာတို႔ကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးႏိုင္သည္ကို ယုံၾကည္သေလာ။ လူတိုင္းက အမွားလုပ္ၾကသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွန္ကန္ေသာ သူတစ္ေယာက္သည္ အေတြ႕အႀကဳံကင္းမဲ့ၿပီး ယခင္က အမႈကိစၥအမ်ိဳးအစားအခ်ိဳ႕ကို မကိုင္တြယ္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ၎တို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆုံးလုပ္ခဲ့လွ်င္ ယင္းကို ဘုရားသခင္က ျမင္ရသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားအားလုံးႏွင့္ စိတ္ႏွလုံးအား စိစစ္သည္ကို သင္ယုံၾကည္ရမည္။ ဤသည္ကိုပင္ မယုံၾကည္လွ်င္ မယုံၾကည္သူျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာသူက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ မည္သည့္အေရးပါမႈ ရွိႏိုင္မည္နည္း။ လူတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ယူရမည္ကို ေၾကာက္ျခင္း ထင္ရွားသည့္ ပုံစံ ေနာက္တစ္ခုရွိသည္။ ၎တို႔သည္ အနည္းငယ္ အေပၚယံဆန္ၿပီး၊ ႐ိုးရွင္းေသာအလုပ္၊ တာဝန္ခံယူရန္ မလိုအပ္ေသာအလုပ္ကို လုပ္သည္။ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚေစၿပီး တာဝန္ယူရသည့္အလုပ္ကို ၎တို႔က သူတစ္ပါးတို႔အေပၚ ပစ္ခ်သည္။ တစ္ခုခုမွားယြင္းလွ်င္ ၎တို႔က ထိုသူတို႔အေပၚ အျပစ္လႊဲခ်ၿပီး ၎တို႔ကိုယ္တိုင္က အျပစ္မရွိေအာင္ေနသည္။...ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားက ၎တို႔ကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ခိုင္းေစဆဲျဖစ္လွ်င္ အက်ိဳးဆက္က မည္သို႔ျဖစ္မည္နည္း။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ေစလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာသူတို႔သည္ မယုံၾကည္ထိုက္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ အားမကိုးထိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ ပါးစပ္ထဲသို႔ အစာထည့္သြင္းရန္အတြက္သာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာ သူေတာင္းစားမ်ားကို စြန္႔ပစ္သင့္သေလာ။ စြန္႔ပစ္သင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ ဤသို႔ေသာလူတို႔ကို မည္သည့္အခါမွ် အလိုရွိမည္မဟုတ္ေပ။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားအား သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ဘုရာသခင္ကို မနာခံေစဘဲ၊ ၎တို႔ကိုသာ နာခံေစသည္ (အပိုင္း ၁)”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မအေျခအေနကို ဖြင့္ျပခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္း ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ အႀကံေတြအမ်ားႀကီးကို ကြၽန္မ ရတုန္းက တခ်ိဳ႕က မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ တခ်ိဳ႕ျပင္ဆင္မႈေတြက စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ဆန္႔က်င္ေနၿပီး တခ်ိဳ႕က မလိုအပ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းရဲ႕ အႀကံကို နားမေထာင္ရမွာကို ကြၽန္မ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ တစ္ခုခုလြဲသြားရင္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း အျပစ္ခံရမွာေၾကာင့္ေပါ့။ ကြၽန္မအျမင္အတိုင္းပဲလုပ္ရင္ ကြၽန္မက မာနႀကီးၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံဘူးလို႔ လူေတြက မေကာင္းျမင္မွာကိုလည္း ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက လူတိုင္းရဲ႕ အႀကိဳက္နဲ႔ အျမင္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၿပီး သူမ်ားေတြ အႀကံေပးတဲ့ အေျပာင္းအလဲတိုင္းကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါျပင္ၿပီးေတာ့ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီး ဆုံးျဖတ္ဖို႔အတြက္ ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အျပစ္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို လုံးဝ မရွာေဖြခဲ့ဘူး၊ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ခဲ့ဘူး။ ဒီပုံစံနဲ႔လုပ္တာက ပိုအႏၲရာယ္ကင္းတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အုပ္စုလိုက္ဆုံးျဖတ္ရင္ ျပႆနာ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ျပႆနာရွိရင္ေတာင္မွ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းခံရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကြၽန္မက တာဝန္ေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္း အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို ကာကြယ္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက အရာရာမွာ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားကို ထည့္တြက္ေနတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိယ္ ဘယ္လိုကာကြယ္ၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္ရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနတာ။ ကြၽန္မက ဒီလိုမ်ိဳး လွည့္ကြက္ေတြ ကစားေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာက ဗန္းျပသက္သက္ပဲ ကြၽန္မ အလုပ္ႀကိဳးစားျပေနတာပါ။ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ လုပ္ေနတာပါ။ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မ လုံးဝစိတ္မပူဘူး၊ အေရးမထားဘူး။ ကြၽန္မက တာဝန္ကို မသိတတ္ဘဲ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို လုံးဝ ထည့္မတြက္ပါဘူး။ ကြၽန္မက တကယ္ကို လူ႔သဘာဝအားလုံးကင္းမဲ့ပါတယ္။ တာဝန္ေတြကို ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ ထမ္းေဆာင္သူေတြက အရာအားလုံးမွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထည့္စဥ္းစားတယ္။ သူတို႔နားမလည္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာၾကတယ္။ တာဝန္ေတြမွာ ဘုရားနဲ႔ စိတ္ႏွလုံး တစ္လုံးတစ္ဝတည္းရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ တာဝန္မွာ လုံးဝကို မ႐ိုးမသားျဖစ္ၿပီး အသိစိတ္မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အငွားအလုပ္သမားလိုပဲ။ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတာကိုပဲ ေစာင့္ေနတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ လုံးဝ မရွာေဖြခဲ့ဘူး။ တာဝန္ကို ဒီလိုထမ္းေဆာင္ေနတာက ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားနဲ႔ ဘာမွမသက္ဆိုင္ေနပါဘူး။ ကြၽန္မက ဝတ္ေက်တန္းေက်ပဲလုပ္ေနၿပီး အေစခံသူနဲ႔ေတာင္ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။

ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ “လူတစ္ဦး၏အက်င့္မ်ားကို ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ဟူ၍ အကဲျဖတ္ေသာ စံႏႈန္းမွာအဘယ္နည္း။ ၎မွာ သင္သည္ သင္၏အေတြးမ်ား၊ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ား၌ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈအတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္းအေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္ ရွိမရွိအေပၚ မူတည္၏။ အကယ္၍ သင္၌ ဤစစ္မွန္မႈ မရွိပါက၊ သို႔မဟုတ္ ဤအရာအတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္းမရွိပါက၊ သင္သည္ မေကာင္းမႈျပဳသူျဖစ္သည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိ။ ဘုရားသခင္က ဒုစ႐ိုက္ျပဳသူမ်ားကို အဘယ္သို႔ ျမင္သနည္း။ သင့္အေတြးမ်ားႏွင့္ အျပင္ပန္းအျပဳအမူမ်ားက ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသမခံသကဲ့သို႔ ယင္းတို႔က စာတန္အား အရွက္ကြဲေစျခင္း သို႔မဟုတ္ စာတန္အား အႏိုင္ယူျခင္းလည္း မျပဳေခ်၊ ထို႔အစား ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ အရွက္ရေစၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို အရွက္ရေစသည့္ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ပြထေနသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံေနျခင္း မရွိ၊ ဘုရားသခင္အဘို႔ မိမိကိုယ္ကို အသုံးခံေနျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္အတြက္ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားတို႔ကို ျဖည့္ဆည္းေနျခင္းလည္း မရွိပါေပ၊ ထို႔အစား သင့္ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအတြက္ သင္ျပဳမူေနသည္။ ‘သင့္ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအတြက္’ ဟူသည့္ ၫႊန္းဆိုခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ စာတန္အတြက္ကို ဆိုလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္က ‘အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾက’ ဟု ဆိုလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ ေကာင္းမႈမ်ားကို သင္ မျပဳလုပ္ေသးဘဲ၊ တကယ္တမ္းတြင္ သင့္အမူအက်င့္မွာ ဆိုးယုတ္မႈသို႔ ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္ရမည့္အစား၊ သင္သည္ စီရင္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၌ ထိုသို႔ေသာ ယုံၾကည္မႈ ရွိသည့္သူတစ္ဦးသည္ အဘယ္အရာကို ရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားသနည္း။ ထိုသို႔ေသာ ယုံၾကည္မႈသည္ အဆုံး၌ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္မည္ မဟုတ္ေလာ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို သူေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္ဘယ္ေလာက္လုပ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡခံတယ္ဆိုတာကို သူမၾကည့္ဘူး။ အဲဒီအစား တာဝန္မွာ လူေတြရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက ဘုရားအတြက္လား၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔အတြက္လားဆိုတာ၊ တာဝန္ေတြမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တဲ့သက္ေသခံခ်က္ရွိသလားဆိုတာကို ၾကည့္ပါတယ္။ တာဝန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္ေစဖို႔ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားရင္ ဘုရားအျမင္မွာ ဒါဟာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈျဖစ္ၿပီး ဘုရားက မုန္းတီးပါတယ္။ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အေတြးေတြက ကိုယ့္အတြက္ပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ တာဝန္ယူရတာကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ အဲဒီမသက္ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ျပင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ပါေစ ပုံကို ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ျပင္ခဲ့တယ္။ မမွန္ကန္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ့္စိတ္ကိုဆန္႔က်င္လုပ္ခဲ့ၿပီး ဗီဒီယိုက ပိုပိုၿပီးဆိုးသြားတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ လုံးဝ စိတ္မပူခဲ့ဘူး။ အေရးႀကီးတယ္လို႔ မခံစားခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကိုရွာၿပီး ပိုထိေရာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔လည္း မႀကိဳးစားခဲ့ပါဘူး။ တာဝန္မွာ ကြၽန္မလုပ္ေနတာက ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္ေနတာပဲ။ ျပန္ျပင္ဆင္တာၿပီးသြားၿပီး လူတိုင္းက အတည္ျပဳလက္ခံသေ႐ြ႕ ျပႆနာမရွိဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္မသိတတ္တဲ့ အျပဳအမူက လုံးဝ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ေကာင္းမႈေတြကို တိုးပြားေအာင္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈပါပဲ။ အခုက ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝဖို႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္အတြက္ အေရးပါတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ဒီဗီဒီယိုေတြက ျဖန္႔ဖို႔အတြက္ အြန္လိုင္းမွာတင္ဖို႔ အေရးတႀကီးလိုေနတာ။ ဒါမွ ဘုရားေပၚထြန္းျခင္းကို ေတာင့္တတဲ့လူေတြက ဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဉာဏ္အလင္းပြင့္ႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအမႈေတာ္ကို စူးစမ္းၾကဖို႔အတြက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ အလုပ္ကို ထပ္ခါထပ္ခါလုပ္ၿပီး အြန္လိုင္းတင္တာ ေႏွာင့္ေႏွးသြားတယ္။ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕အေစခံအျဖစ္ ျပဳမူေနၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတာ သက္သက္ပဲ။ ဒါကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္တာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္။ တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားကိုေျပာင္းၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းရာမွာ ဘုရားရဲ႕လမ္းျပမႈကိုေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ကြၽန္မ အျမန္ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ တာဝန္မွာ မတူတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ ႀကဳံရတဲ့အခါ အရင္ဆုံး ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြဖို႔ ဘုရားေရွ႕ကိုလာတယ္။ ဘယ္ အႀကံေပးတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက လိုအပ္ၿပီး ဘာေတြက မလိုအပ္ဘူးဆိုတာ စိစစ္တယ္။ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြရဖို႔အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ထိေရာက္မႈကို ဘယ္လိုတိုးတက္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ မလိုအပ္တဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ ကြၽန္မနားလည္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းအေျခခံအခ်က္အေပၚမွာ ကြၽန္မထင္ျမင္ခ်က္ကိုတင္ျပၿပီး လူတိုင္းနဲ႔ ရွာေဖြမိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္တခ်ိဳ႕ကို လက္ခံၾကတယ္။ ဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေတာ့ တာဝန္မွာ ကြၽန္မ နည္းနည္းပိုထိေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မ အေျပာင္းအလဲနည္းနည္းျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခါ တာဝန္ယူရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ျပန္ၿပီး မတက္မႂကြျဖစ္လာျပန္တယ္။

တစ္ခါေတာ့ ဗီဒီယို႐ုပ္ပုံတစ္ခုကို ကြၽန္မလုပ္တယ္။ ပုံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေသးစိတ္အခ်က္တခ်ိဳ႕အေပၚမွာ လူတိုင္းက မတူတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္လိုျပင္ရမယ္ဆိုတာကို မဆုံးျဖတ္ရေသးဘူး။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဒီမွာပဲ တစ္ေနတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဗီဒီယို႐ုပ္ပုံတစ္ခုအတြက္ ၾကည့္ေကာင္းေနသေ႐ြ႕ ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ပုံရဲ႕ အခ်ိဳးအစားက တကယ့္အရွိတရားကို မခ်ိဳးေဖာက္သြားဘူးဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ အေသးစိတ္အခ်က္ေတြအေပၚမွာ တစ္ေနဖို႔ မလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ မတူတဲ့ အႀကံေတြအမ်ားႀကီးၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ကို အေျခခံၿပီး ေျပာင္းလိုက္ရင္ ဗီဒီယိုကို တင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျပႆနာတစ္ခုရွိလာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မွာလဲေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မတာဝန္ျဖစ္မွာပဲေပါ့။ အမွားတစ္ခုလုပ္တဲ့အတြက္ တာဝန္ယူရမွာကို ကြၽန္မ ေၾကာက္ေနတာ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက လူတိုင္းရဲ႕ အႀကံေတြကို အေျခခံၿပီး ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပးတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို ရွင္းလင္းတဲ့ အေျဖမေပးဘူး။ ရက္ေတြကုန္သြားတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ေသာကေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မက ဗီဒီယိုအလုပ္တိုးတက္မႈကို ေနာက္တစ္ခါ ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနတာ။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးလိုက္တယ္။ “ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုလုပ္ဖို႔ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ခက္ေနတာလဲ။ ငါ့လက္ေတြက ခ်ဳပ္ခံထားရၿပီး ျပန္မျဖည္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး ဘာလို႔ ခံစားရတာလဲ” ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြဖို႔အတြက္ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မလာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ၿပီး သိဖို႔အတြက္ ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ ဘုရားကိုဆုေတာင္းလိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “သင္တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚသည့္အခါ သင္သည္ ၎တို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈႏိုင္ေျခရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ တာဝန္ကို ေရွာင္ရန္အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မူမမွန္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဆင္ေျခမ်ားပင္ ရွာႏိုင္သည္။ သင္ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး မေျဖရွင္းသည့္ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ ရွိၿပီး သင္၏ အထက္လူႀကီးမ်ားထံသို႔ သင္မတင္ျပသည့္ သင္မေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ ျပႆနာမ်ားလည္းရွိသည္။ ယင္းမွာ ထိုျပႆနာမ်ားသည္ သင္ႏွင့္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္၏ တာဝန္ကို တမင္ပ်က္ကြက္ျခင္းမဟုတ္သေလာ။ ဤနည္းျဖင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကိုင္တြယ္ျခင္းသည္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ေကာင္းေသာအရာတစ္ခုျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ မိုက္မဲေသာအရာျဖစ္သေလာ။ (မိုက္မဲသည္။) ဤသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ ေႁမြမ်ားမဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔တြင္ တာဝန္ခံယူစိတ္ လုံးဝ ကင္းမဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔ေရွ႕၌ရွိေသာ ျပႆနာကို လ်စ္လ်ဴရႈေသာသူ၊ ဤသူသည္ အၾကင္နာကင္းမဲ့ေသာ၊ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျဖစ္ေသာသူ မဟုတ္သေလာ။ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျဖစ္ေသာသူတို႔သည္ အမိုက္မဲဆုံး ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ႐ိုးသားေသာသူျဖစ္ရမည္။ သင္ရင္ဆိုင္ရသည့္ ျပႆနာမ်ားအေပၚတြင္ တာဝန္ခံယူစိတ္ ရွိရမည္။ သင္က ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ သင္က လ်စ္လ်ဴရႈလိမ့္မည္။ တာဝန္ကို ေရွာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိမ့္မည္။ သင္က မယုံၾကည္သူမ်ားၾကားတြင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျပဳလုပ္ၿပီး သင့္တြင္ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ပါက သင္သည္ ၿမဲၿမံစြာ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္လွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို မည္သို႔ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းမရွိဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က ဤအရာကို လြတ္ေပးႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္က ႐ိုးသားေသာသူတို႔ကို ႏွစ္သက္သည္။ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျပဳေသာသူတို႔ကို မႏွစ္သက္ေပ။ အနည္းငယ္ မာနေထာင္လႊားျခင္း၌ စိုး႐ြံ႕စရာ မရွိေသာ္လည္း၊ အၾကင္သူသည္ ဧကန္မုခ် ႐ိုးသားရမည္။ ႐ိုးသားသည့္ လူမ်ားသည္ တာဝန္ယူၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္အတြက္ မေတြးၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အေတြးအေခၚ စင္ၾကယ္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဖ်တ္ခနဲၾကည့္႐ုံျဖင့္ ေအာက္ေျခကို ျမင္ရသည့္ ၾကည္လင္ေသာ ေရခြက္မ်ားကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲ၌ ႐ိုးသားမႈႏွင့္ ေစတနာတို႔ရွိၾကသည္။ သင္သည္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲရွိသည့္ အရာကို အျခားသူမ်ား မျမင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ အစဥ္ ဂိုက္ဖမ္းေနကာ၊ သင့္ကိုယ္သင္ ကြယ္ထား၊ ဖုံးထားၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ အလြန္လုံေအာင္ လႊမ္းၿခဳံထားေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္က သင္၏ စိတ္ႏွလုံးထဲရွိ အနက္ရႈိင္းဆုံးေသာ အရာမ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးႏိုင္ေသးသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို သင္၏စိတ္ႏွလုံးအား မည္သည့္အခါမွ် ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ မေပးဘဲ၊ သူ႔ကို လွည့္စားဖို႔ အစဥ္ ႀကိဳးစားလ်က္၊ ႐ိုးသားသည့္သူတစ္ဦးမဟုတ္ဘဲ၊ လွည့္စားတတ္ေသာအရာ ျဖစ္သည္ကို ဘုရားသခင္ ေတြ႕ျမင္ပါက၊ သင့္အား သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သင့္အား လိုခ်င္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ မယုံၾကည္သူမ်ားအၾကားတြင္ လုံးလုံး ႀကီးပြားေအာင္ျမင္သည့္သူ၊ က်ေလာက္ေအာင္ အေျပာေကာင္းၿပီး ဉာဏ္ထက္သည့္သူအားလုံးတို႔သည္ အဘယ္လူစားမ်ိဳးနည္း။ ဤသည္မွာ သင္တို႔အတြက္ ရွင္းလင္းသေလာ။ ၎တို႔၏အႏွစ္သာရမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔အားလုံးသည္ အလြန္အမင္း ေပါ့ဆကာ၊ လည္ေသာ သီးျခားလူမ်ားျဖစ္သည္၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ သာမန္ထက္လြန္ကဲစြာ ပါးနပ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသည္၊ ၎တို႔သည္ တကယ့္ နတ္ဆိုး စာတန္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို ႏွစ္သက္ႏိုင္သေလာ။ (မႏွစ္သက္ႏိုင္ပါ။) ဘုရားသခင္သည္ နတ္ဆိုးကို အမုန္းဆုံးျဖစ္သည္၊ သင္ အဘယ္အရာကို လုပ္ပါေစ၊ သင္တို႔သည္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ား မည္သည့္အခါမွ် ျဖစ္ရမည္မဟုတ္ေခ်။ မိမိတို႔၏စကား၌ အစဥ္ သတိဝီရိယ ရွိၿပီး ရႈေထာင့္အားလုံးကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားသည့္၊ အေျခအေနကို ေလ့လာသိျမင္ႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔၏ကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရာ၌ ပရိယာယ္ မ်ားသည့္သူတို႔— သင္တို႔ကို ငါ ေျပာမည္၊ ဘုရားသခင္က ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို အမုန္းဆုံးျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ပါက ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးကို ေက်းဇူးျပဳဦးမည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္အလင္းေပးဦးမည္ေလာ။ သူက ျပဳမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူမ်ားကို တိရစာၦန္မ်ား၏ အမ်ိဳးအျဖစ္ ျမင္သည္။ ၎တို႔သည္ လူ႔အေရျပားကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း၊ ၎တို႔၏ အႏွစ္သာရသည္ စာတန္ နတ္ဆိုး၏ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ လုံးဝ ကယ္တင္မည္ မဟုတ္သည့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ အမွန္တကယ္ ထက္ျမက္သည္ဟု သင္တို႔ေျပာမည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔သည္ မိုက္မဲသေလာ။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားထဲတြင္ အမိုက္မဲဆုံးျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ျပဳၾကသည္။ ၎တို႔အား သူစီရင္သည္။ ထိုသို႔ေသာသူတစ္ဦးအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၌ အဘယ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိသနည္း။ ၎တို႔၏ယုံၾကည္မႈသည္ အဓိပၸာယ္ကင္းမဲ့ေနၿပီး ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာမွ် မရကိန္းရွိသည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မိမိတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားလွ်င္ ၎တို႔ ယုံၾကည္သူျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္မည္မွ်ၾကာပါေစ အေရးမႀကီးေပ၊ အဆုံးတြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ရရွိမည္မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၈)”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မ အေျခအေနကို ဖြင့္ျပခဲ့ပါတယ္။ မတူတဲ့အႀကံျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း မျပတ္သားဘူး။ အမွားေတြအတြက္ တာဝန္ယူရမွာကိုေၾကာက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကြၽန္မက “မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏”၊ “မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ေန၍ အျပစ္တင္ခံရမႈမွ လြတ္ေျမာက္ရန္သာ ႀကိဳးစားပါ”၊ “အေယာက္တိုင္းက ခ်ိဳးေဖာက္ေနခ်ိန္တြင္ ဥပေဒမသက္ေရာက္ႏိုင္” ဆိုတာမ်ိဳး ဆိုးယုတ္တဲ့ အဆိပ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံေနရလို႔ပါ။ မတူတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာေတြက ကြၽန္မတာဝန္မဟုတ္ဘဲ ကြၽန္မကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မခံရဖို႔အတြက္ ဒါေတြကို အခ်ိန္မီ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး မရွာေဖြခဲ့ဘဲ သူမ်ားေတြရဲ႕ အႀကံေနာက္လိုက္ဖို႔ပဲ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ အျပင္ပန္းကေနၾကည့္ရင္ ကြၽန္မက တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို လက္ခံတတ္တဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ ကြၽန္မက အႀကံေတြကို လက္ခံၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါက သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ခံႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အထင္မွားမႈကို ျဖစ္ေစတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒါရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့၊ လွည့္စားတဲ့၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိေနတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုျပဳမူခဲ့တာေတြ၊ တစ္ခုခုအတြက္ ကြၽန္မ တာဝန္ခံရႏိုင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အတြက္ ဂ႐ုစိုက္တာေတြကို ကြၽန္မ ျပန္စဥ္းစားတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ သူမ်ားေတြက ျပႆနာေတြရွိၿပီး ကြၽန္မအႀကံကို ေမးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက အရင္ဆုံး တျခားလူေတြရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ခန္႔မွန္းၿပီး အဲဒါေတြက ကြၽန္မနဲ႔တူလားခန္႔မွန္းလိုက္တယ္။ အဲဒါေတြကို အေျခခံအျဖစ္ အသုံးျပဳၿပီး ကိုယ္ပိုင္အႀကံကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထင္ျမင္ခ်က္ေတြက မတူဘူးဆိုရင္ ကြၽန္မ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ကို ေဝမွ်ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကြၽန္မက မွားၿပီး ျပႆနာေတြေပၚလာရင္ တာဝန္ယူရမွာကို ေၾကာက္လို႔ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက မေရမရာနဲ႔ ဝတ္ေက်တန္းေက်တစ္ခုခုကိုပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မက အရမ္းကို ဉာဏ္မ်ားၿပီး လွည့္စားလာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕အျမင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရွ႕တန္းမတင္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မမွာ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြမရွိဘူး။ လူေတြ ေခါင္းရႈပ္ေစမယ့္နည္းနဲ႔ ေျပာဆိုျပဳမူၿပီး ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္အျမင္ကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္လုပ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္တာ ပိုၿပီးပါးနပ္တယ္လို႔ေတာင္ ကြၽန္မထင္ခဲ့တယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘာအက်ိဳးဆက္မွ ကြၽန္မ ခံစရာမလိုဘူး။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မခံရဘူး။ အထုတ္ခံရမွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကြၽန္မက ဘုရားနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို လွည့္စားေနတာ၊ ဉာဏ္အမ်ားဆုံးလူျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ လုံးဝမသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ကြၽန္မကို ႐ြံ႕မုန္းေအာင္၊ မုန္းတီးေအာင္လုပ္ေနခဲ့တာပါ။ ဘုရားက ကြၽန္မလိုလူေတြကို မကယ္တင္ပါဘူး။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ လွည့္စားႏိုင္ေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဘုရားကို ဆက္ၿပီးလွည့္စားေနရင္၊ တာဝန္မသိတတ္ရင္ ဝတ္ေက်တန္းေက်ပဲလုပ္ရင္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ ျငင္းဆန္ရင္ အဆုံးမွာ သမၼာတရားကို လုံးဝ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ရႈတ္ခ်ခံရၿပီး ဖယ္ရွားခံရမွာပဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ပါးနပ္လြန္းတယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ မသိနားမလည္ခဲ့တာပါ။ ဒါကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ၿပီးေတာ့မွ စၿပီးေၾကာက္လာတယ္။ ဘုရားဆီမွာ ကြၽန္မ တကယ္ပဲ ေနာင္တရခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “မည္သည့္တာဝန္ျဖစ္ပါေစ၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ သင္ထမ္းေဆာင္သည့္ တာဝန္တိုင္းအတြက္ အေျခခံသေဘာတရားကို သင္နားလည္ရမည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းက အေျခခံသေဘာတရားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ တစ္စုံတစ္ခုသည္ သင့္အဖို႔ မရွင္းလင္းပါက၊ အဘယ္အရာသည္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သင့္ေတာ္သည့္အရာမွန္း မေသခ်ာပါက၊ အမ်ားသေဘာဆႏၵကို ရရွိဖို႔ မိတ္သဟာယကို အသုံးျပဳပါ။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔ကို အက်ိဳးအရွိေစဆုံး ျဖစ္သည့္အရာကို ဆုံးျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ယင္းကို လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအားျဖင့္ အခ်ည္ေႏွာင္မခံႏွင့္၊ အခ်ိန္မဆြဲႏွင့္၊ မေစာင့္ဆိုင္းႏွင့္၊ မတုန္မလႈပ္ ေစာင့္ၾကည့္သူ မျဖစ္ေစႏွင့္။ သင္သည္ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူတစ္ဦး အစဥ္ျဖစ္ၿပီး သင္၏ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ မည္သည့္အခါမွ် မရွိပါက၊ တစ္စုံတစ္ခုကို မလုပ္ေဆာင္မီ အျခားသူတစ္ဦးက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်သည္ကို အစဥ္ေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီး မည္သူမွ် ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်သည့္အခါ သင္အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနပါက အက်ိဳးဆက္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ အလုပ္တိုင္းကို ကေမာက္ကမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး မည္သည့္အရာမွ် မျဖစ္ေျမာက္ေပ။ ယင္းမွာ သင့္အတြက္ ရွင္းလင္းသည့္အရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး လူတိုင္းက ဤအရာကို အဆင္ေျပသည္ဟု ေျပာကာ၊ ဤကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သေဘာတူၿပီး ဤအလုပ္ကို လုပ္ရမည္ျဖစ္ကာ ဤအရာကို ဘုရားသခင္ လမ္းျပသည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိဟု ဆိုပါက၊ ဤသည္မွာ သင္လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ပုံစံ ျဖစ္ေပသည္။ ဤအရာအတြက္ တာဝန္ယူဖို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အျခားသူမ်ားကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အက်ိဳးဆက္မ်ား မည္သည့္အရာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း မစိုး႐ြံ႕ႏွင့္။ လူမ်ားသည္ စစ္မွန္သည့္အရာ တစ္ခုတေလကို မလုပ္ေဆာင္ဘဲ အစဥ္ ခ်င့္တြက္ၿပီး တာဝန္ယူဖို႔ ေၾကာက္ကာ လက္ေတြ႕အလုပ္ကို မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ ယင္းမွာ ၎တို႔၌ ဆိုး႐ြားေသာ အႀကံအစည္ မ်ားစြာရွိေၾကာင္း ျပေလသည္။ စစ္မွန္သည့္အရာ တစ္ခုမွ် မလုပ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားဖို႔ ဆႏၵရွိျခင္းသည္ အဘယ္မွ် မတရားလိုက္ေလျခင္း။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လည္ၿပီး ဒုကၡေပးေသာ လူမ်ားထက္ ဘုရားသခင္ သာ၍ ႐ြံမုန္းေသာ သူမရွိေပ။ သင္ အဘယ္အရာကို ေတြးေနပါေစ၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေနပါက၊ သင္၌ သစၥာေစာင့္သိျခင္း မရွိဘဲ၊ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈမ်ားက အစဥ္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနၿပီး သင္၌ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အေတြးမ်ားႏွင့္ အႀကံဉာဏ္မ်ား အစဥ္ရွိပါက ဘုရားသခင္ ေစာင့္ၾကည့္သည္၊ ဘုရားသခင္ သိသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္ ခ်က္ခ်င္း ေနာင္တမရပါက၊ သင့္အား သူစြန႔္ခြာလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ အေရးႀကီးဆုံးအပိုင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္”) “႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး၏ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သံသယမရွိဖို႔ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားေသာသူတစ္ဦး၏ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားထဲမွ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ႐ိုးသားသူတစ္ဦး၏ အေရးအႀကီးဆုံး ေဖာ္ျပခ်က္မွာ ကိစၥအားလုံး၌ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ သင္သည္ ႐ိုးသားသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ မစဥ္းစားဘဲ၊ သင္လုပ္လိုသည့္အရာကို အၿမဲ လုပ္ေဆာင္ပါက၊ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး၏ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ သင္က ‘ကြၽန္ုပ္၏ အစြမ္းအစသည္ နည္းပါေသာ္လည္း၊ ကြၽန္ုပ္သည္ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ႐ိုးသားသည္။’ ဟု ေျပာသည္။ သို႔ရာတြင္ သင့္ထံ တာဝန္တစ္ခု က်ေရာက္သည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ ဒုကၡခံရမည္ကို သို႔မဟုတ္ ထိုတာဝန္ကို သင္ ေကာင္းစြာ မျဖည့္ဆည္းပါက၊ တာဝန္ယူရမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ ယင္းကို ေရွာင္ရွားဖို႔ ဆင္ေျခမ်ား ေပးၿပီး အျခားသူမ်ားက ယင္းကို ျပဳလုပ္ဖို႔ သင္ အႀကံျပဳေလသည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး၏ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သေလာ။ မဟုတ္သည္မွာ သိသာထင္ရွားေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးသည္ မည္သို႔ ျပဳမူသင့္သနည္း။ ၎တို႔သည္ လက္ခံၿပီးနာခံသင့္သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းလ်က္၊ ၎တို႔၏တာဝန္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ လုံးလုံး ဆက္ကပ္အပ္ႏွံထားသင့္သည္။ ဤသည္ကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။ နည္းလမ္းတစ္ခုမွာ သင္သည္ သင္၏ဇာတိပကတိဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအေၾကာင္း မေတြးဘဲ၊ သင္၏တာဝန္ကို ႐ိုးသားမႈျဖင့္ လက္ခံသင့္ၿပီး၊ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္မပါ့တပါ ျဖစ္ေနသင့္ေပ။ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးေက်းဇူးအတြက္ အကြက္မခ်ႏွင့္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားမႈ၏ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ အျခားနည္းလမ္းတစ္ခုမွာ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ အမႈအရာမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစရန္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းကို ထည့္သြင္းျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားေသာသူတို႔က ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေသာအခါ ေဖာ္ျပသင့္ေသာ အရာျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “႐ိုသားေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္သာ လူတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္၏”) ဘုရားက ႐ိုးသားသူေတြကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္က မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး အစြမ္းအစနည္းရင္ေတာင္ ကိစၥမရွိဘူး။ အဓိကက မွန္ကန္႐ိုးသားတဲ့ စိတ္ႏွလုံးရွိဖို႔၊ ေျပာစရာေတြကို ရင္ထဲမွာပဲ မထားဖို႔၊ ကိုယ္ထင္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဖို႔၊ ကိုယ္နားမလည္တာကို သူမ်ားေတြနဲ႔ ရွာေဖြမိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အတူ လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစတာကိုလုပ္ဖို႔ တာဝန္ေတြမွာ သစၥာရွိဖို႔ပဲ။ ဒါကိုလုပ္ပါ။ ဘုရားက ေက်နပ္ပါတယ္။ ဘုရားက လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားရင္ အစြမ္းအစနည္းလို႔၊ သမၼာတရားကို နားမလည္လို႔ တစ္ခါတေလမွာ အမွားေတြလုပ္ရင္ေတာင္ သင္ယူရမယ့္ သင္ခန္းစာေတြရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္မတို႔က သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သေ႐ြ႕၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္သေ႐ြ႕၊ ျပႆနာေတြကို အခ်ိန္မီ အႏွစ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ကြၽန္မတို႔က လမ္းလြဲတာ ပိုပိုနည္းလာမယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကြၽမ္းက်င္လာၿပီး တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က လူေတြကို အမွားတစ္ခုအတြက္နဲ႔ မရႈတ္ခ်ဘူး။ တာဝန္မခံခိုင္းဘူး။ ဒါကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတာနဲ႔ ပိုၿပီး စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္း ကြၽန္မအေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစ္မတစ္ေယာက္ကို ဖြင့္ေျပာၿပီး မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူက ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကူညီေပးတယ္။ အတူတူရွာေဖြမိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္းကိုင္စြဲထားတဲ့ မွားေနတဲ့အျမင္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မက သူမ်ားေတြရဲ႕ အႀကံကိုမယူဘဲ မတူတဲ့အျမင္ေတြ၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပးရင္ ကြၽန္မက မာနႀကီးၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံဘူးလို႔ သူမ်ားေတြကထင္ၾကမွာကို အၿမဲတမ္းစိုးရိမ္ေနခဲ့တာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက မာနႀကီးတာနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းတာကို ခြဲျခားမသိခဲ့ဘူး။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းတယ္ဆိုတာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ညီၿပီး အသင္းေတာ္အက်ိဳးစီးပြားေတြကိုကာကြယ္တဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို သတ္မွတ္တာ သူမ်ားေတြက ကန္႔ကြက္တဲ့အခါ၊ ျပႆနာေတြ ထုတ္ေျပာတဲ့အခါ ဒါေတြကို ဆက္ထိန္းသိမ္းထားၿပီး အထိခိုက္မခံတာလို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ အျပင္ပန္းမွာ ဒါက မာနႀကီးတာနဲ႔ နည္းနည္းဆင္တူေပမဲ့ ဒါက သမၼာတရားကို ထိန္းသိမ္းတာျဖစ္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အရာပဲ။ မာနႀကီးတာကက်ေတာ့ အၿမဲတမ္း သူမ်ားေတြထက္သာသလို ခံစားရတာ၊ ကိုယ့္အျမင္ေတြ၊ စိတ္ကူးေတြက မွန္တယ္လို႔ ယုံၾကည္တာပဲ။ သူမ်ားေတြက မတူတဲ့အျမင္ေတြကို တင္ျပတဲ့အခါမွာ မရွာေဖြဘဲ၊ ဆင္ျခင္မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္နည္းလမ္းအတိုင္းပဲ ေခါင္းမာေနတာ မွားေနတဲ့အရာက မွန္တယ္လို႔ ဆက္ၿပီးေျပာေနတာေပါ့။ ဒီထင္ျမင္ခ်က္ေတြအားလုံးက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အကဲျဖတ္မႈကေနလာၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြမွာ အေျခခံတာမရွိဘူး။ ဒါေတာင္မွ သူမ်ားေတြကို သူတို႔ေျပာတာနားေထာင္ၿပီး သူတို႔ေျပာသလိုလုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတုန္းပဲ။ ဒါက ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု၊ မာနႀကီးတာကို ေဖာ္ျပမႈတစ္ခုပဲ။ အရင္က အထုတ္ခံရတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက သူတို႔နည္းလမ္းအတိုင္းလုပ္ဖို႔ ဆက္ေျပာၾကတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို အေလးအနက္မထားဘူး၊ ေသခ်ာစဥ္းစားမၾကည့္ဘူး။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္နည္းကိုပဲ ျငင္းခုံၾကတယ္။ ျပင္ဆင္ၿပီးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိၾကဘူး။ သူတို႔ ေျပာေနတာက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ လုံးဝ မညီဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြးေတြ၊ ႏွစ္သက္မႈေတြပဲ။ ဒါက မာနႀကီးမႈကို ေဖာ္ျပတာပဲ။ မတူတဲ့ အျမင္ေတြကို တင္ျပတဲ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕အႀကံျပဳခ်က္ေတြက မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အဲဒါေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ အကဲျဖတ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အျမင္ထုတ္ရင္ ဒါက မာနႀကီးတာမဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းတာျဖစ္မွာပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ အျပည့္အဝနားမလည္တဲ့အခါ၊ သေဘာမေပါက္တဲ့အခါ ကြၽန္မထင္ျမင္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္ရင္၊ ရွာေဖြႏိုင္ရင္၊ သူမ်ားေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္ရင္ ဒါက ကြၽန္မနည္းလမ္းကို မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆက္လုပ္ခိုင္းေနတာျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ မလုပ္ခင္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျဖရွာေနတာ တာဝန္မွာ အေလးအနက္ထားၿပီး တာဝန္သိတတ္တာျဖစ္မွာပဲ။ ဒီသမၼာတရားေတြကို ကြၽန္မ နားလည္တာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္သက္သာသြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ တာဝန္မွာ အႀကံျပဳခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးကို ကြၽန္မရရင္ စိတ္ၿငိမ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး သက္ဆိုင္မွရွိတဲ့ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာတယ္။ ျပင္ဆင္မႈေတြက လိုအပ္သလားဆိုတာကို စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျခခံၿပီး အကဲျဖတ္တယ္။ လူတိုင္းနဲ႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြကိုလည္း ကြၽန္မကအရင္စၿပီး အသုံးျပဳတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဗီဒီယိုေနာက္ခံပုံတစ္ခုကို ကြၽန္မ ၿပီးသြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က အေရာင္က မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ေျပာၿပီး ေျပာင္းလိုက္ဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကို လုပ္ရင္ ေတာ္ေတာ္လုပ္ရမွာ။ ဒါဆိုရင္ ဗီဒီယိုတင္တာ ေသခ်ာေပါက္ ေႏွာင့္ေႏွးသြားမွာပဲ။ ဒါက တကယ္တမ္း စည္းမ်ဥ္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ တစ္ကိုယ္ေရႏွစ္သက္မႈတစ္ခုသက္သက္ပဲ။ ဒီေတာ့ ေျပာင္းဖို႔မလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မေျပာင္းရင္ ငါက မာနႀကီးၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံေတြကို လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ျမင္မွာလား” ေပါ့။ ကြၽန္မ တစ္ခါျပန္ၿပီး တြန္႔ဆုတ္လာေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရာမွာ လမ္းျပေပးဖို႔ ဘုရားကိုေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ ဘုရားေရွ႕ကိုလာၿပီး ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုးကားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မေတြ႕သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္တဲ့စည္းမ်ဥ္းေတြရွာဖို႔ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔အတူ လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နားလည္မႈနဲ႔အျမင္ေတြကိုလည္း ဖလွယ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ႀကီးၾကပ္သူက ကြၽန္မအျမင္ကို သေဘာတူၾကတယ္။ မၾကာခင္မွာ ဗီဒီယိုက အြန္လိုင္းေပၚေရာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကိုေပ်ာ္ၿပီး စိတ္ခ်သြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္း ကြၽန္မအေတြ႕အႀကဳံကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ တာဝန္မွာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕လက္ကို စိုးရိမ္မႈမ်ိဳးစုံနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲ့တာပါ။ ဒီလိုရွင္သန္ရတာက ပင္ပန္းၿပီးေတာ့ အရမ္းမထိေရာက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မနားလည္ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ ျပႆနာေတြက ေျဖရွင္းရလြယ္ကူတယ္။ တာဝန္က ပိုလြယ္ကူလာၿပီး ပိုသက္သာလာတယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တာက လူေတြကို ပိုၿပီး ဉာဏ္မ်ားၿပီး လွည့္စားတတ္ေစတယ္၊ လူေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ မထိုက္တန္ေအာင္လုပ္ၿပီး ဘုရားအတြက္ ေက်နပ္စရာမျဖစ္ဘူးဆိုတာ တကယ္ကို ခံစားရပါတယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မွသာ ေကာင္းႀကီးခံစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါမွာ ေသခ်ာမႈနဲ႔ စိတ္ခ်ရမႈကို ေတြ႕ရတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ခံစားရတယ္။