လီစင္းက စာအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ အစားထိုးခံခဲ့ရတယ္။ အစားထိုးခံရတဲ့အခ်က္ကို သူလက္မခံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ ဆက္ၿပိဳင္ၿပီး၊ ကြၽန္မကို ၿပိဳင္ဆိုင္ေနခဲ့တယ္။ လီစင္းက ကြၽန္မအေပၚ မေကာင္းတဲ့ သေဘာထားရွိမွန္း ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို စကားေျပာခ်ိန္မွာ ကြၽန္မကို သူ လ်စ္လ်ဴရႈထားၿပီး၊ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေတာ့ တက္တက္ႂကြႂကြမရွိဘူး။ အဲဒါက တခ်ိဳ႕ ပေရာဂ်က္ေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအလုပ္က ဟာကြက္ေတြကိုလည္း သူေလွာင္တယ္။ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့ပုံကို ကြၽန္မကို ႂကြားၿပီး ခ်ိဳးႏွိမ္တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေထာက္ျပတယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သြားၿပီး၊ သိကၡာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ ပူပန္လြန္းတယ္လို႔ ဆက္ယုံၾကည္မိခဲ့တယ္။ ကိုယ္က သူ႔ေလာက္ အျဖစ္မရွိတဲ့ အမႈေဆာင္မို႔လို႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေစမခံသင့္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း အပ်က္သေဘာေဆာင္လာခဲ့ၿပီး၊ ႏုတ္ထြက္ၿပီး လီစင္းကို တာဝန္လႊဲေပးလိုက္ဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ မိတ္သဟာယနဲ႔ အကူအညီေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေန နည္းနည္း တိုးတက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လီစင္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနတုန္းပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လီစင္းက တစ္ဇြတ္ထိုးႏိုင္မွန္း၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ မၾကာခဏ ၿပိဳင္တတ္မွန္း၊ ၿပီးေတာ့ တျခားလူေတြကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ၾကဥ္တတ္မွန္း သိေတာ့၊ လီစင္းရဲ႕ ျပႆနာေတြကို သူ စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးၿပီး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့၊ လီစင္းကို မွန္ကန္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ျပႆနာေတြကို သုံးသပ္ဖို႔ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ကူညီ၊ လမ္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ သူ႔ရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္မွာ သူ ေရးထားတာကို ကြၽန္မ ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္မ လုံးဝ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ သူက ကြၽန္မကို တဲ့တိုး တိုက္ခိုက္ၿပီး ၾကဥ္႐ုံမက၊ ကြၽန္မေနာက္ကြယ္မွာလည္း တျခားအသင္းသားေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တို႔ကို ကြၽန္မမေကာင္းေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းမခ်ိတင္ကဲျဖစ္ၿပီး ဝမ္းနည္းသြားသလို၊ သူ ကြၽန္မကို အဲဒီလို ဘယ္လိုလုပ္ ဆက္ဆံႏိုင္ရတာလဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ကြယ္မွာ နာမည္ဖ်က္ေနတာ မဟုတ္လား။ သူ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ကူညီခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မကို သူ အဲဒီလိုဆက္ဆံတာ လက္ခံႏိုင္စရာမရွိဘူးလို႔ ျမင္ခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သည္းခံ၊ စိတ္ရွည္ခဲ့တာ ကြၽန္မ အရမ္းမိုက္မဲတာပဲလို႔ ေတြးမိၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ သုံးသပ္မိသလို၊ လီစင္းကို နည္းနည္း မုန္းစျပဳလာတယ္။ ဘာလို႔ ကြၽန္မက တျခားလူေတြအေပၚ အၿမဲ ခြင့္လႊတ္ေနတတ္ခဲ့တာလဲ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မက အသုံးမက်တဲ့ အညႇာလြယ္သူႀကီး ျဖစ္မသြားဘူးလား။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔ကို လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မလည္း မာေရေက်ာေရ ရွိေၾကာင္း နဂါးမွန္းသိေအာင္ အေမာက္ေထာင္ျပရမယ္။

အဲဒီႏွစ္ရက္မွာ ကြၽန္မ အထူးသျဖင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့သလို၊ ‌ေဒါသေတြ၊ မုန္းတီးစိတ္ေတြနဲ႔ ႏြံနစ္လာတယ္။ တစ္ခါတေလ၊ လီစင္းက ကြၽန္မကို အလုပ္အေၾကာင္းေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ၊ အရင္လို သူနဲ႔ ပုံမွန္စကားေျပာခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကို တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ သတိရလာၿပီး ျပင္းထန္တဲ့ ခံယူခ်က္တစ္ခုက ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္သြားတယ္။ “သူ႔ကို ငါ လြယ္လြယ္ အေလွ်ာ့ေပးလို႔ မရဘူး။ ငါ တင္းရမယ္။ ယဥ္တဲ့ျမင္းက အစီးခံရသလို သေဘာေကာင္းတဲ့လူက အႏိုင္က်င့္ခံရတယ္။ သူ႔အေပၚ အရမ္းၾကင္နာၿပီး သေဘာေကာင္းပုံျပလို႔ မရဘူး။ သူက်ေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္က်ေတာ့ သူ႔ကို နည္းနည္းနာသြားေအာင္ ဘာလို႔ ပညာေပးလို႔မရတာလဲ”ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ လီစင္းက ကြၽန္မကို စကားေျပာတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ပုံမွန္အတိုင္း တုံ႔ျပန္ေပမဲ့ ကြၽန္မ ေအးတိေအးစက္ အမူအရာနဲ႔ မေခ်မငံ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံေအာင္ ေနတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မ အရမ္းကို ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း မစဥ္းစားဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီအေတြးေတြကို စိတ္ထဲကေန မထုတ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီအပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ဖိႏွိပ္ၿပီး၊ လီစင္းနဲ႔ အလုပ္အေၾကာင္းကို ပုံမွန္အတိုင္း ေျပာဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ပ်က္မႈ၊ ေဒါသနဲ႔ အမုန္းေတြကို ဖြင့္ထုတ္ခ်င္သလို အၿမဲခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ နာက်င္ၿပီး စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို ဘယ္လို ျပဳျပင္ရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္သမွ်က ကြၽန္မရဲ႕ အတြင္းက်က် အေတြးေတြကို ဘုရားဆီယူလာဖို႔၊ သူ႔ဆီ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းဖို႔ပါပဲ။ “အို ဘုရားသခင္၊ လီစင္းက ကြၽန္မကို လုပ္ခဲ့တဲ့အရာေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းေဒါသထြက္မိပါတယ္။ သူ႔အေပၚ အေတာ္မုန္းမိၿပီး၊ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ေတာင္ ဆႏၵရွိခဲ့တယ္။ အို ဘုရားသခင္၊ ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အသက္မရွင္ခ်င္သလို၊ လီစင္းနဲ႔ ပုံမွန္ ဆက္ဆံခ်င္ေပမဲ့ ကြၽန္မ လုပ္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက အရမ္းငယ္လြန္းပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ကူညီ၊ လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ေတာ့၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “တစ္စုံတစ္ဦးက သင့္ကို ယခင္က ထိခိုက္နာက်င္ေစၿပီး၊ သင္သည္ ၎တို႔ကို ထိုနည္းတူ ဆက္ဆံပါက၊ ဤသည္မွာ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ ၎တို႔က သင့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေစေသာေၾကာင့္၊ အလြန္ဆိုး႐ြားစြာ ထိခိုက္နာက်င္ေစေသာေၾကာင့္၊ မယုံၾကည္သူမ်ားအတိုင္း ဘယ္နည္းႏွင့္ရရ ၎တို႔ကို လက္တုံ႔ျပန္ၿပီး အျပစ္ေပးရန္ သင္ ႀကိဳးစားပါက၊ ဤသည္မွာ မွ်တၿပီး ေၾကာင္းက်ိဳးဆီေလ်ာ္ကာ ေဝဖန္စရာ မည္သည့္အရာမွ်မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာ မည္သည့္ ေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသနည္း။ ဤသည္မွာ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က သင့္ကို နာက်င္ေစသည္၊ ထိုေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝ ပြင့္အံထြက္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ၎တို႔ကို လက္တုံ႔ျပန္ပါက၊ သင္၏ ေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းသည္ ၎တို႔ႏွင့္ တူညီသည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္၏ လက္တုံ႔ျပန္ျခင္း ေနာက္ကြယ္ရွိ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ စမွတ္ႏွင့္ အရင္းအျမစ္တို႔သည္ ၎တို႔ႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ကြာျခားမႈ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္လုပ္ရပ္၏ အက်င့္စ႐ိုက္သည္ ဧကန္မုခ် တေဇာက္ကန္းျဖစ္သည္၊ ဗီဇအရျဖစ္ၿပီး ဆိုးယုတ္ေလသည္။ ထိုအရာသည္ ဆိုးယုတ္ၿပီး တေဇာက္ကန္းျဖစ္သည္ကို ျမင္ရသည္ႏွင့္အမွ်၊ သင္၏ ဤေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းကို သင္ ေျပာင္းလဲသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင့္လုပ္ရပ္မ်ားေနာက္ကြယ္ရွိ အရင္းအျမစ္၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လႈံ႕ေဆာ္မႈတို႔သည္ ေျပာင္းလဲသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ေျပာင္းလဲသင့္ပါသည္။) ထိုအရာမ်ားကို သင္ မည္သို႔ ေျပာင္းလဲသနည္း။ သင့္ထံ ျဖစ္ပ်က္သည့္ အရာသည္ ေသးငယ္သည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္လွ်င္၊ ထိုအရာက သင့္ကို မသက္မသာျဖစ္ေစေသာ္လည္း သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ထိခိုက္ျခင္းမရွိသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ သင့္ကို ဆိုး႐ြားစြာ မနာက်င္ေစသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာကို သင့္အား မမုန္းတီးေစသည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ လက္တုံ႔ျပန္ရန္ သင့္ဘဝကို မစြန႔္စားေစသည့္အခါ၊ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္းအေပၚ မွီခိုျခင္းမရွိဘဲ သင္၏ အမုန္းတရားကို သင္ စြန႔္ႏိုင္ေပသည္။ ထို႔ထက္ ဤကိစၥရပ္ကို မွန္ကန္စြာႏွင့္ တည္ၿငိမ္စြာ ကိုင္တြယ္ရန္ သင္၏ ဆင္ျခင္တုံတရားႏွင့္ လူ႔သဘာဝတို႔အေပၚ သင္ မွီခိုအားကိုးႏိုင္ေပသည္။ သင္၏ အဆင့္တူ ပုဂၢိဳလ္ထံ ဤကိစၥရပ္ကို ပြင့္လင္းစြာႏွင့္ ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ သင္ ရွင္းျပႏိုင္ၿပီး သင္၏ အမုန္းတရားကို ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္၊ ဤအမုန္းတရားက အလြန္ နက္ရႈိင္းသည္မွာ သင္သည္ လက္တုံ႔ျပန္လိုကာ ခါးသီးသည့္ အမုန္းတရားကို ခံစားရသည္အထိ ျဖစ္ပါက၊ စိတ္ရွည္ျခင္းကို သင္ က်င့္သုံးႏိုင္ေသးသေလာ။ သင္သည္ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္းအေပၚ မမွီခိုသကဲ့သို႔ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္၊ ‘ကြၽန္ုပ္သည္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ျဖင့္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ရမည္။ မေကာင္းမႈကို မေကာင္းမႈျဖင့္ ကြၽန္ုပ္ တုံ႔ျပန္၍မရသကဲ့သို႔၊ ကြၽန္ုပ္၏ သက္ေသခံခ်က္တြင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ကာ စာတန္ကို အရွက္ရေစရမည္’ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ကြဲျပားသည့္ အေျခအေနတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) အတိတ္ကာလတြင္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးမ်ား သင္တို႔ ရွိခဲ့ၾကသနည္း။ အျခားတစ္စုံတစ္ဦးက သင္၏ တစ္စုံတစ္ရာကို ခိုးယူလွ်င္ သို႔မဟုတ္ သင္၏ တစ္စုံတစ္ရာကို စားေသာက္လွ်င္၊ ဤသည္မွာ ႀကီးမားသည့္၊ နက္ရႈိင္းသည့္ အမုန္းတရားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ မညီမွ်ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ ဤကိစၥေၾကာင့္ သင့္မ်က္ႏွာ နီျမန္းျခင္း မရွိမခ်င္း ၎တို႔၏ သြားျငင္းခုံရန္ လိုအပ္သည္ဟု သင္ ေတြးလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ထိုအရာသည္ သင့္ေအာက္တြင္ရွိၿပီး၊ မထိုက္တန္ေပ။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္၊ ထိုကိစၥကို သင္ ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္သည္။ ကိစၥရပ္ကို ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ျခင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ညီမွ်သေလာ။ ဤကိစၥရပ္တြင္ ထိုအရာသည္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈရွိျခင္းႏွင့္ ညီမွ်သေလာ။ လုံးဝ မညီမွ်ေပ။ ဆင္ျခင္တုံတရားႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔သည္ သီးျခားျဖစ္ေသာ အရာႏွစ္ခု ျဖစ္သည္။ သင့္ကို အထူးသျဖင့္ ေဒါသထြက္ေစသည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို သင္ ႀကဳံရေသာ္လည္း၊ သင့္ထံမွ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ပြင့္အံထြက္ခြင့္မေပးဘဲ ထိုအရာကို သင္က ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါက၊ ဤအရာက သင့္အား သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နားလည္ရန္ႏွင့္ ထိုအရာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရင္းရန္ ဉာဏ္ပညာအေပၚ အမွီျပဳရန္ ေတာင္းဆိုေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုမေတာင္း သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြပါက၊ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္း၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈပင္လွ်င္ သင့္ထဲတြင္ အလြယ္တကူ ထြက္ေပၚလိမ့္မည္။ သင္သည္ လူသား နည္းလမ္းမ်ားကိုသာ ခံယူရင္းႏွင့္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္သက္မႈမ်ားအတိုင္း ထိုကိစၥကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရင္း၊ သမၼာတရား ရွာေဖြျခင္းမရွိပါက၊ အယူဝါဒ အနည္းငယ္ကို ေဟာေျပာျခင္း သို႔မဟုတ္ ထိုင္ခ်ကာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ခ်ျခင္းအားျဖင့္ ထိုအရာကို သင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေပ။ထိုမွ် မ႐ိုးရွင္းေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းမွသာလွ်င္ စစ္မွန္‌ေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေတြးဆရင္းနဲ႔ အေတာ္ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္လာတယ္။ လီစင္းက တျခားလူေတြေရွ႕ ကြၽန္မကို ေဝဖန္ၿပီးေတာ့ နာမည္ပ်က္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့လို႔၊ သူ႔အေပၚ လက္တုံ႔ျပန္ၿပီး သူ႔ဘဝခက္ခဲေအာင္ လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက သူ႔လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားကြာျခားခဲ့လို႔လဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေစစားခြင့္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒါေတြရဲ႕ဇာစ္ျမစ္က စာတန္ပဲ မဟုတ္လား။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္မေနခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေတာ္ေလး ၾကင္နာတတ္ၿပီး သည္းခံတတ္သလို၊လူေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တကယ္ ေသးသိမ္တာမ်ိဳး၊ အပိုင္ႀကံတာမ်ိဳး မရွိဘူးလို႔ အၿမဲထင္ခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွပဲ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈအမွန္ မဟုတ္ဘူးပဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ္က်ိဳးမဖက္မွပဲ မေသးသိမ္တာပါ။ အေသးအဖြဲျဖစ္ၿပီး အေရးမပါတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရမ္းႀကီး ပါဝင္ပတ္သက္ေနစရာလိုတယ္လို႔ မျမင္ခဲ့တာ။ အရမ္းေသးသိမ္လြန္းေတာ့လည္း သိကၡာမဲ့ၿပီး တစ္ယူသန္ပုံေပါက္မယ္ေလ။ ဒီျပႆနာေတြကို အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ကြၽန္မ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ သေဘာထားႀကီးၿပီး ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ပုံေပၚခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့၊ လီစင္းက ကြၽန္မအေပၚ မေကာင္းတဲ့ သေဘာထားရွိခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႔ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး သူ႔အေျခအေနကို နားလည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပတာ သူ႔အတြက္ ပုံမွန္ပဲလို႔ ကြၽန္မ ခံစားၿပီး၊ အေတာ္ေလး ခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပုံသြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လီစင္းက အျခားအဖြဲ႕သားေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕မွာ ကြၽန္မကို ေဝဖန္ေနခဲ့တာကို သိေတာ့၊ ကြၽန္မသိကၡာကို ႀကီးမားတဲ့ ေစာ္ကားမႈလို႔ ခံယူခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့သလို၊ ေဒါသနဲ႔ အမုန္းထဲ ႏြံနစ္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံျခင္းမရွိခဲ့မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေျပာတယ္။ “သင့္ကို အထူးသျဖင့္ ေဒါသထြက္ေစသည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို သင္ ႀကဳံရေသာ္လည္း၊ သင့္ထံမွ တေဇာက္ကန္းျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ပြင့္အံထြက္ခြင့္မေပးဘဲ ထိုအရာကို သင္က ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါက၊ ဤအရာက သင့္အား သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နားလည္ရန္ႏွင့္ ထိုအရာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရင္းရန္ ဉာဏ္ပညာအေပၚ အမွီျပဳရန္ ေတာင္းဆိုေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းမွသာလွ်င္ စစ္မွန္‌ေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္) ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတြးမိတယ္။ “ဒီမုန္းတီးစိတ္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔ ဘယ္သမၼာတရားေတြကို နားလည္ရမလဲ”ေပါ့။

ကြၽန္မ ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို အမွတ္တမဲ့ေတြ႕တယ္။ “ေဝဖန္ထိုးႏွက္ျခင္းႏွင့္ လက္တုံ႔ျပန္ျခင္းသည္ မလိုမုန္းထားေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝမွလာသည့္ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ပြင့္အံထြက္ျခင္း အမ်ိဳးအစားတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား အမ်ိဳးအစားတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔က ဤသို႔စဥ္းစားၾက၏။ ‘ကြၽန္ုပ္အေပၚ သင္မၾကင္နာလွ်င္ သင့္အေပၚ ကြၽန္ုပ္တရားသျဖင့္ ျပဳမူမည္ မဟုတ္။ ကြၽန္ုပ္ကို သိကၡာႏွင့္ သင္မဆက္ဆံလွ်င္ ကြၽန္ုပ္သည္လည္း သင့္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ သိကၡာႏွင့္ ဆက္ဆံရမည္နည္း’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္သို႔ေသာ စဥ္းစားပုံမ်ိဳးနည္း။ ယင္းသည္ လက္တုံ႔ျပန္တတ္ေသာ စဥ္းစားနည္းမဟုတ္သေလာ။ သာမန္လူတစ္ေယာက္၏ အျမင္မ်ားတြင္ ဤသည္မွာ ခိုင္လုံေသာ ရႈေထာင့္အျမင္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းက ယုတၱိမရွိသေလာ။ ‘တိုက္ခိုက္မခံရလွ်င္ ကြၽန္ုပ္တို႔ တိုက္ခိုက္မည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္တို႔ တိုက္ခိုက္ခံရလွ်င္ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မည္မွာ ေသခ်ာ၏’၊ ၿပီးလွ်င္ ‘သင္လုပ္သည့္အတိုင္း ျပန္ခံရျခင္းျဖစ္သည္’ ဤကဲ့သို႔ေသာ အရာတို႔ကို မယုံၾကည္သူမ်ားက မၾကာခဏ ေျပာဆိုၾကသည္။ ၎တို႔အၾကားတြင္ ဤအရာအားလုံးတို႔သည္ ခိုင္လုံၿပီး လူ႔အယူအဆမ်ားႏွင့္ လုံးလုံးကိုက္ညီေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ျဖစ္၏။ သို႔တိုင္ေအာင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားသူတို႔သည္ ဤစကားမ်ားကို အဘယ္သို႔ ရႈျမင္သင့္သနည္း။ ဤအယူအဆမ်ားမွာ မွန္ကန္သေလာ။ (မမွန္ကန္ပါ။) အဘယ္ေၾကာင့္ မမွန္ကန္သနည္း။ ယင္းတို႔ကို မည္သို႔ ပိုင္းျခားသိျမင္သင့္သနည္း။ ဤအရာတို႔သည္ မည္သည့္ေနရာမွ လာသနည္း။ (စာတန္ထံမွ လာပါသည္။) ၎တို႔သည္ စာတန္ထံမွ လာ၏၊ ဤအရာကို သံသယျဖစ္စရာ မရွိေပ။ စာတန္၏ မည္သည့္စိတ္သေဘာထားမွ ယင္းတို႔လာသနည္း။ စာတန္၏ မလိုမုန္းထားေသာ သဘာဝမွ လာသည္။ ယင္းတို႔တြင္ အဆိပ္ပါဝင္သည္။ ယင္းတို႔တြင္ စာတန္၏ မလိုမုန္းထားမႈႏွင့္ အက်ည္းတန္မႈအားလုံးပါသည့္ သ႐ုပ္မွန္ပါဝင္သည္။ ယင္းတို႔တြင္ ဤသဘာဝ အႏွစ္သာရမ်ိဳး ပါဝင္သည္။ ထိုသဘာဝ အႏွစ္သာရမ်ိဳးတြင္ ပါဝင္ေသာ အျမင္ရႈေထာင့္မ်ား၊ အေတြးမ်ား၊ ပြင့္အံထြက္မႈမ်ား၊ စကားမ်ားအျပင္ လုပ္ရပ္မ်ား၏ ဝိေသသလကၡဏာမွာ အဘယ္နည္း။ လူ၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္မွာ ေသခ်ာ၏။ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။ ဤဆိုးယုတ္ေသာအရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ ယင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ အေျချပဳထားခ်က္ရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) ယင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္သူမ်ား လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အေတြးအျမင္မ်ား ဟုတ္သေလာ။ ဤအေတြးမ်ားႏွင့္ ေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီၾကပါသေလာ။ (မကိုက္ညီပါ။) ဤအရာမ်ား သမၼာတရားႏွင့္ မကိုက္ညီေၾကာင္း ျမင္ရသည္ႏွင့္အမွ်၊ ယင္းတို႔သည္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ႏွင့္ ကိုက္ညီၾကသေလာ။ (မကိုက္ညီပါ။) ဤအရာမ်ားသည္ သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝႏွင့္ မကိုက္ညီေၾကာင္း သင္ ယခု ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ဤေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းႏွင့္ အေတြးမ်ားသည္ သင့္ေလ်ာ္သည္၊ ၾကည့္ေကာင္းသည္ဟု သင္ ယခင္က ေတြးထင္ၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိခဲ့သေလာ။ (ရွိခဲ့ပါသည္။) ဤဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးမ်ားႏွင့္ သေဘာတရားမ်ားသည္ လူတို႔၏ အေတြးမ်ား၊ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ား၊ ျပဳမူက်င့္ႀကံမႈႏွင့္ ေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းမ်ားအျပင္၊ ၎တို႔၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေျခအေနမ်ားကို လမ္းၫႊန္လ်က္၊ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားတြင္ အဓိကျဖစ္ေသာ ေနရာတစ္ခုကို ယူေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္ၾကသေလာ။ လုံးဝ နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ။ ဆန႔္က်င္ဖက္အေနျဖင့္၊ လူတို႔သည္ မွန္ကန္သည္ဟု မိမိတို႔ ေတြးထင္သည့္အရာမ်ားကို သမၼာတရား ျဖစ္သည့္အလား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ ကိုင္စြဲၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာမ်ားသည္ သမၼာတရား ျဖစ္ပါက၊ ယင္းတို႔ကို ဖက္တြယ္ျခင္းက အဘယ္ေၾကာင့္ သင္၏ လက္ေတြ႕က်သည့္ ျပႆနာမ်ားကို မေျပလည္ေစပါသနည္း။ ယင္းတို႔ကို ဖက္တြယ္ျခင္းက ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ခ်ီ သင္ ယုံၾကည္ၿပီးလင့္ကစား၊ သင့္အထဲတြင္ စစ္မွန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို မျဖစ္ေပၚေစပါသနည္း။ စာတန္ထံမွလာသည့္ ဤအေတြးအေခၚမ်ားကို ပိုင္းျခားသိျမင္ရန္ သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးမျပဳႏိုင္ရသနည္း။ သင္သည္ ဤဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို သမၼာတရား ျဖစ္သည့္အလား စြဲကိုင္ေနေသးသေလာ။ သင္သည္ အမွန္တကယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းရွိပါက၊ ျပႆနားမ်ား၏ ရင္းျမစ္ကို သင္ ေတြ႕ရွိၿပီး ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ သင္ စြဲကိုင္ေနသည့္အရာသည္ လုံးဝ သမၼာတရား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ ထို႔ထက္ ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးမွားမ်ားႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းမွာ ျပႆနာ တည္သည့္ေနရာ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အားလုံးသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ကာ စိစစ္ရန္ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္သင့္ၾက၏။ သင့္အတြင္းရွိ မည္သည့္အရာမ်ားသည္ သင္ ခိုင္လုံသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိသည့္အရာမ်ား၊ ဘဝေပးအသိႏွင့္ ေလာကီ ဉာဏ္ပညာတို႔ႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္အရာမ်ား၊ သင္ တင္ျပေဆြးေႏြး၍ရသည့္ အရာမ်ား၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ သမၼာတရားအျဖစ္ သင္ သေဘာထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည့္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားဟု သင္ မထင္မွတ္သည့္ မမွန္ကန္ေသာ အေတြးမ်ား၊ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ား၊ ေဆာင္႐ြက္ပုံနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားျဖစ္သည္ကို ၾကည့္ေလာ့။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းမွသာလွ်င္ စစ္မွန္‌ေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရာကတစ္ဆင့္၊ သေဘာေပါက္မိတယ္။ ကြၽန္မက ရက္စက္ၿပီး ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပေနခဲ့တာပဲ။ တျခားလူေတြေရွ႕မွာ လီစင္းက ကြၽန္မကို ေဝဖန္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ဖ်က္ဆီးတာကေတာ့ လြန္လြန္းတယ္ထင္တယ္။ “ယဥ္တဲ့ျမင္းက အစီးခံရသလို သေဘာေကာင္းတဲ့သူက အႏိုင္က်င့္ခံရတယ္” ဆိုသလိုေပါ့။ ဒါကို ဒီအတိုင္းထားလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မက အသုံးမက်တဲ့ အညႇာလြယ္သူႀကီးလို႔ သူမ်ားေတြက ထင္မွာ။ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ကြၽန္မကို ဆက္ဆံလို႔ ရတယ္လို႔ ထင္ကုန္မွာ။ ဒါကို မေျဖရွင္းဘဲ ထားလိုက္လို႔မရဘူး။ ကြၽန္မ လက္တုံ႔ျပန္ၿပီး လီစင္းကို လ်စ္လ်ဴရႈခ်င္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မကို အရင္ဆုံး ႏွိပ္စက္တာက လီစင္းေလ။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုပဲတုံ႔ျပန္ပါေစ၊ စည္းလြတ္ေဘာင္လြတ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အနည္းဆုံးေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဒါသနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်မႈတခ်ိဳ႕ကို ဖြင့္ထုတ္ဖို႔ နာက်င္မႈဆိုတာ ဘာမွန္းသိသြားေအာင္ ျပသင့္တယ္။ “မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္ မ်က္လုံးတစ္လုံး၊ သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္၊ သြားတစ္ေခ်ာင္း” ဆိုတာနဲ႔ “သင္ မၾကင္နာရင္၊ မမွ်တျခင္းအတြက္ ကြၽန္ုပ္ကို အျပစ္မတင္ပါႏွင့္”လို႔ သူတို႔ ေျပာသလိုပဲေပါ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးနဲ႔ အျမင္ေတြအားလုံးက တစ္ေဇာက္ကန္းျဖစ္တာ၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကေန ဆင္းသက္လာခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မကို နစ္နာေစတဲ့၊ ေစာ္ကားတဲ့ ဘယ္သူကိုမဆို တိုက္ခိုက္ၿပီး လက္တုံ႔ျပန္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကို ပါးကိုက္ရင္ နားျပန္ကိုက္မွာပဲ။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္ၿပီး ဆိုးယုတ္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘဝမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေစစားခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုေပ်ာ္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေနမလဲ၊ ကိုယ္က်ိဳးကို ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ ဆိုတာပဲ ေတြးတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြက သမၼာတရားနဲ႔ ညီရဲ႕လား၊ လီစင္းကို ထိခိုက္မွာလားဆိုတာ တစ္ခ်က္မေတြးခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အရမ္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး တစ္ယူသန္ခဲ့တယ္။ လီစင္းက သူ႔ကိုယ္သူ သုံးသပ္ၿပီး သိႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ သတၱိေမြးခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ေနာင္တရလိုတဲ့ ဆႏၵတစ္ခု ျပေနခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္ေစာင္းတာေတြကို ေဘးဖယ္ထားသင့္တာေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို အားမေပးခဲ့႐ုံမက၊ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို အစြဲႀကီးၿပီး၊ အဲဒီအတြက္ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက မွန္တဲ့ဘက္မွာရွိေနေပမဲ့ ခြင့္မလႊတ္တတ္ဘဲရွိေနတာ မဟုတ္လား။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ လူ႔သဘာဝက ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းဘူးလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ မုန္းတီးစိတ္ေတြထဲ ႏြံနစ္ခဲ့တယ္။ လက္စားေခ်ခ်င္တဲ့ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေနတဲ့ၾကားက လုံးဝ ပိုမေပ်ာ္လာဘူး။ ပိုမေအးခ်မ္းခဲ့ဘူး။ အမွန္မွာေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ဆင္းရဲသြားၿပီး အျပစ္ရွိသလို၊ လိပ္ျပာမလုံသလို ျဖစ္လာတယ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း အသက္ရွင္တာက ကိုယ္တိုင္ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရၿပီး ကိုယ့္အနီးဝန္းက်င္ကလူေတြကို ထိခိုက္နစ္နာမႈျဖစ္ေစပုံကို ကြၽန္မ ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလို ကြၽန္မ မျပဳမူခဲ့သင့္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္ေတြက မယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ အျမင္ေတြနဲ႔ အတူတူပဲဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဆိုးယုတ္မႈကို ဆိုးယုတ္မႈနဲ႔ တုံ႔ျပန္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္မယ္ထင္ခဲ့တာ။ ေလာကမွာ၊ ႐ိုးသားတဲ့လူေတြက မၾကာခဏ အႏိုင္က်င့္ခံရၿပီး၊ သူတို႔လုပ္ႏိုင္သမွ်က သူတို႔ရဲ႕မာနကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး အေလွ်ာ့ေပးရတာေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ အႏိုင္က်င့္တာ၊ အႏိုင္က်င့္ခံရတာ မရွိဘူး။ ကြၽန္မတို႔ကို ဘာျဖစ္ပါေစ၊ တျခားလူေတြက ဘယ္လိုဆက္ဆံပါေစ၊ အားလုံးက ဘုရားရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ျဖစ္ၿပီး၊ ဒီအရာေတြကေန သင္ယူဖို႔ နည္းလမ္းရွာၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ဒါကို ဘုရားဆီကေန ကြၽန္မ လက္ခံၿပီး၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း လီစင္းကို ဆက္ဆံသင့္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ၊ ဒီျပႆနာကို ေတြးမိတဲ့အခါ ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းပဲျဖစ္သလို၊ လီစင္းနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္ဆံရမလဲ မေသခ်ာခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “အို ဘုရားသခင္၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို အေျခခံၿပီး လီစင္းကို မဆက္ဆံသင့္မွန္း ကြၽန္မ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီျပႆနာကို သိေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အသိက အရမ္းအေပၚယံဆန္ၿပီး၊ လြတ္ေျမာက္တဲ့အသိစိတ္ မရွိပါဘူး။ လီစင္းကို ဘယ္လိုဆက္ဆံသင့္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ အမွတ္မထင္ေတြ႕တယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ အမ်က္ေဒါသျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ သူသည္ ထိပါးေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံေပ- ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ေဒါသသည္ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို ခြဲျခားမႈမရွိဟုလည္းေကာင္း၊ အေျခခံမူမရွိဟုလည္းေကာင္း မဆိုလိုေပ။ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို မခြဲျခားေသာ ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည့္ အေျခခံမူမရွိဘဲ ႀကဳံသလို ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က အထူးသီးသန႔္ မူပိုင္ခြင့္ယူထား၏။ လူတစ္ေယာက္၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိသြားသည္ႏွင့္ ထိုသူသည္ သူ၏စိတ္ေနစိတ္ထားကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ရန္ မၾကာခဏပင္ အခက္ေတြ႕လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏မေက်နပ္မႈကို ေဖာ္ျပၿပီး သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်ဖို႔ရန္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးႏွင့္ အမိအရ သူဆုပ္ကိုင္လိမ့္မည္။ သူ၏အရည္အခ်င္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပရန္အျပင္ သူ၏ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဝိေသသလကၡဏာမ်ားသည္ သာမန္လူတို႔ႏွင့္ မတူကြဲျပားေၾကာင္း အျခားလူမ်ား သိေစဖို႔ရန္အတြက္ သူသည္ သိသာသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပါဘဲႏွင့္ မၾကာခဏ ေထာင္းခနဲ ေဒါသူပုန္ထျပလိမ့္မည္။ မွန္ေပ၏၊ ဂုဏ္ျဒပ္မရွိေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူတို႔က မၾကာခဏ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မၾကာခဏ ေဒါသထြက္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ခံစားခ်က္မ်ားကို မၾကာခဏဖြင့္ခ်ၿပီး မိမိတို႔၏မာနေထာင္လႊားသည့္ သဘာဝကို ထုတ္ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။ လူသားသည္ အျပစ္တရား၏ ျဖစ္တည္မႈကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရန္အလို႔ငွာ ေထာင္းခနဲ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲၿပီး သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်လိမ့္မည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ လူသားက သူ၏မေက်နပ္မႈကို ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မစင္ၾကယ္ျခင္းမ်ား၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေျခပုန္းခုတ္ျခင္းမ်ား၊ လူသား၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဆိုးယုတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနၿပီး၊ အျခားမည္သည့္အရာထက္မဆို လူသား၏ ခက္ထန္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္ ရွက္သြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အႏွစ္သာရက ေျဖာင့္မတ္၊ သန႔္ရွင္းၿပီး၊ သူ႔အမႈေတာ္ကို တကယ္ကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ေဆာင္႐ြက္မွန္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အမ်က္နဲ႔ သနားက႐ုဏာေတြက အထူးသျဖင့္ ျဖဴစင္ၿပီး အျပစ္ကင္းတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေသာဒုံနဲ႔ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးေတြကို ဘုရားဆက္ဆံပုံကို ၾကည့္လိုက္။ ႏွစ္ၿမိဳ႕လုံးက ဘုရားကို ျငင္းပယ္ၿပီး ဆိုးယုတ္မႈ၊ လိင္ကိစၥ အက်င့္ပ်က္မႈေတြထဲ က်ဆင္းခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ဘုရားက သိတာၾကာၿပီျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔က်ဴးလြန္တဲ့ ဆိုးယုတ္မႈအတြက္ ေသေက်ခဲ့သင့္ၾကတာေလ။ ဘုရားဆီက လာတဲ့ ေစတမန္ေတြကို အဲဒီၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တုံ႔ျပန္ပုံေတြက အတိုင္းသား ကြာျခားခဲ့တယ္။ ေသာဒုံက ေစတမန္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္စက္ခဲ့ၿပီး၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သမွ်အားလုံးကို မုန္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို သူတို႔ ေဒါသထြက္ေစခဲ့ၿပီး၊ ကန႔္မီးနဲ႔ ဖ်က္ဆီးတာခံခဲ့ရတယ္။ ဆန႔္က်င္ဖက္အေနနဲ႔၊ နိေနေဝၿမိဳ႕သားေတြက ေယာနရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္မႈကို ယုံၾကည္ၿပီး လိုက္နာခဲ့ၾကသလို၊ တစ္ၿမိဳ႕လုံးက ေနာင္တရၿပီး ဝန္ခ်ဖို႔ ဘုရားေရွ႕လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါကေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားကို သူ႔ရဲ႕စိတ္ေျပာင္းသြားေစခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔အေပၚ သနားက႐ုဏာ ထားေစခဲ့တယ္။ ဘုရားက လူေတြကို ဆက္ဆံပုံမွာ အရမ္း စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ညီတယ္။ လူေတြက ေနာင္တရဖို႔ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျငင္းရင္၊ သူတို႔ကို ဘုရားက ရႈတ္ခ်ၿပီး ဖ်က္ဆီးမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ တကယ္ ေနာင္တရၿပီး အျပစ္ေတြ ဝန္ခ်ရင္၊ ဘုရားက ခ်က္ခ်င္း သူ႔အမ်က္ကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းၿပီး သနားက႐ုဏာျပမွာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားရဲ႕ သေဘာထားကေန၊ ကြၽန္မ ျပဳမူၿပီး၊ လူေတြကို ဆက္ဆံပုံမွာ လုံးဝ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔မညီခဲ့မွန္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို လုံးလုံး အေျခခံၿပီး ျပဳမူခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ လီစင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ႀကီးႀကီးမားမား မထိခိုက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႔ကို အမွန္ျပင္မေပးခဲ့သလို မကူညီခဲ့ဘဲ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္ၿပီး ကြၽန္မ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ၊ တစ္ေဇာက္ကန္းျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚ လက္တုံ႔ျပန္ခ်င္ခဲ့တယ္။ သူေနာင္တရခ်င္ခဲ့အခါမွာေတာင္၊ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မုန္းတဲ့ခံစားခ်က္ထဲ ႏွစ္ျမႇဳပ္ၿပီး အရမ္းကို အခဲမေၾကျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုလုံးမွာ ကြၽန္မက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေပၚ အေျခခံၿပီး လီစင္းကို ဆက္ဆံေနခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ျပဳမူခဲ့မွန္း သိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ တစ္ေဇာက္ကန္းျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္နာမည္၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုႀကိဳးစားရင္း လီစင္းအေပၚ မေက်မခ်မ္းနဲ႔ မဲခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဒါသနဲ႔ အမုန္းက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး တစ္ယူသန္ခဲ့တယ္။ ဆိုးယုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါက ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထား ထုတ္ေဖာ္ျပမႈျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကိုလည္း ကြၽန္မ အမွတ္မထင္ေတြ႕တယ္။ “သင္၏ မုန္းတီးျခင္းကို ႏိုးႂကြေစေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္ပ်က္လွ်င္ သင္သည္ ထိုအရာကို မည္သို႔ရႈျမင္မည္နည္း။ မည္သည့္အရာကို အေျခခံၿပီး ရႈျမင္မည္နည္း။ (ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေျခခံၿပီး ရႈျမင္ပါမည္။) မွန္သည္။ သင္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ဤအရာမ်ားကို မည္သို႔ရႈျမင္ရမည္ကို မသိလွ်င္ သင္သည္ တတ္ႏိုင္သည့္ေနရာတိုင္းတြင္ သက္ညႇာျခင္း၊ သင္၏ နာၾကည္းမႈကို ခ်ဳပ္တည္းျခင္း၊ လက္တုံ႔ျပန္ရန္ အခြင့္အလမ္းရွာစဥ္တြင္ အေလွ်ာ့ေပးၿပီး အခြင့္‌ေကာင္းကို ေစာင့္ျခင္းတို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ေလွ်ာက္မည့္ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားလိုလွ်င္ ‘ဤသူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့အား ဤသို႔ ဆက္ဆံေနသနည္း။ ဤအရာသည္ ငါ့အေပၚတြင္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္ပ်က္ရသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ရလဒ္မ်ိဳး ရရွိႏိုင္ရသနည္း’ ဟူ၍ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးလ်က္ လူမ်ား၊ အမႈအရာမ်ားကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ရႈျမင္ရမည္။ ဤသို႔ေသာအရာမ်ားကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ရႈျမင္သင့္သည္။ ဦးစြာ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤအမႈအရာကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ လာေၾကာင္း၊ ဤသည္မွာ သင့္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးျဖစ္ေစသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္းကို တက္ႂကြစြာ လက္ခံဖို႔ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤအမႈကိစၥကို လက္ခံရန္အတြက္ သင္သည္ ယင္းကို ဘုရားသခင္က စီစဥ္ၫႊန္ၾကားၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္သည္ဟု ဦးစြာ မွတ္ယူရမည္။ ေန၏ေအာက္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေသာအရာရာတိုင္း၊ သင္ခံစားရသည့္အရာအားလုံး၊ သင္ ျမင္ႏိုင္သည့္အရာအားလုံး၊ သင္ ၾကားႏိုင္သည့္အရာအားလုံးတို႔ျဖစ္ေသာ အရာရာတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤအမႈကိစၥကို သင္ လက္ခံၿပီးေနာက္တြင္ ၎တို႔ေျပာသည့္၊ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက သင့္အား နာက်င္ေစသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ ခံစားခ်က္မ်ား ထိုးႏွက္ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ အက်င့္သိကၡာကို နင္းေျခခံရၿပီးျဖစ္ေစ ထိုအရာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ခ်ိန္ဆအကဲျဖတ္ေလာ့။ ၿပီးလွ်င္ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သူမဆိုက မည္သည့္လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္၊ ဤအမႈကိစၥ၏ အႏွစ္သာရက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို သိေအာင္ျပဳလုပ္ေလာ့။ ေရွးဦးစြာ ထိုသူသည္ ဆိုးယုတ္ေသာသူ ျဖစ္သေလာ၊ သာမန္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာသူ ျဖစ္သေလာဆိုသည္ကို ၾကည့္ေလာ့။ ေရွးဦးစြာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ထိုသူအား အရွိအတိုင္း ပိုင္းျခားသိျမင္ေလာ့။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဤအမႈကိစၥကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေလာ့။ ဤအရာတို႔သည္ လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ မွန္ကန္ေသာ အဆင့္မ်ား မဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ေရွးဦးစြာ ၎တို႔သည္ သာမန္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားျဖစ္သေလာ၊ ဆိုးယုတ္ေသာလူမ်ား၊ အႏၲိခရစ္မ်ား၊ မယုံၾကည္သူမ်ား၊ ဝိညာဥ္ဆိုးမ်ား၊ ညစ္ေပေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးထံမွ သူလွ်ိဴမ်ားျဖစ္သေလာ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေယဘုယ်ျပသျခင္းျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ တမင္ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးရန္ ရည္႐ြယ္ေသာ မေကာင္းမႈ ျဖစ္သေလာဆိုသည္တို႔ကို သတ္မွတ္ဆုံးျဖတ္ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤအမႈကိစၥကို လက္ခံၿပီး ဤအမႈကိစၥတြင္ ပါဝင္ေသာ လူတို႔ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္သင့္သည္။ အမႈအရာမ်ားကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ခ်င့္ခ်ိန္အကဲျဖတ္ျခင္းသည္ အတိက်ဆုံး၊ အရွိအတိုင္းအျဖစ္ဆုံးေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ လူတို႔ကို ခြဲျခားသိျမင္သင့္ၿပီး အမႈကိစၥမ်ားကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသင့္သည္။ သင္သည္ ‘ဤျဖစ္ရပ္သည္ ငါ၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို အလြန္ပင္ထိခိုက္ၿပီး ငါ့အေပၚတြင္ အရိပ္စြဲထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဤျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ပြားျခင္းက အသက္သို႔ ဝင္ေရာက္ရန္အတြက္ ငါ့အား တည္ေဆာက္စရာျဖစ္ေစရန္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သနည္း။ ဘုရားအလိုေတာ္က မည္သို႔နည္း’ ဟူ၍ ေတြးေတာသင့္သည္။ ဤသည္မွာ ဤအမႈအရာ၏အဓိကအခ်က္သို႔ သင့္အား ေရာက္ရွိေစသည္။ ဤအရာကို သင္ အေျဖရွာၿပီး နားလည္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ မွန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ ‘ဤျဖစ္ရပ္သည္ ငါ၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ စိတ္ဝိညာဥ္ကို စိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ့သည္။ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာႏွင့္ နာက်င္မႈကို ငါခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အျပစ္တင္၍မျဖစ္ေပ။ အေရးႀကီးဆုံးမွာ ဤျဖစ္ရပ္သည္ ငါ့အတြက္ အမွန္တကယ္ အက်ိဳးရွိသည္၊ မရွိသည္ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ပိုင္းျခားသိျမင္ရန္၊ ခြဲျခားရန္၊ ဆုံးျဖတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ပဲ့ျပင္ဆုံးမျခင္းမွလာလွ်င္၊ ငါ၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္မႈအတြက္ အက်ိဳးရွိလွ်င္ ငါသည္ လက္ခံၿပီး နာခံသင့္သည္။ စာတန္ဆီမွ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္း ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းသင့္ၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိစြာျဖင့္ ကိုင္တြယ္သင့္သည္’ ဟု စဥ္းစားၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာေဖြရမည္။ ဤသို႔ ရွာေဖြျခင္း၊ စဥ္းစားျခင္းသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ဝင္ေရာက္မႈ ျဖစ္သေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ လူမ်ား၊ အမႈအရာမ်ားကို ၾကည့္ရႈျခင္းျဖစ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ေနာင္အခ်ိန္တြင္ သင္သည္ မည္သည့္အမႈအရာကို ကိုင္တြယ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ လူတို႔ႏွင့္ သင္ဆက္ဆံရာတြင္ မည္သည့္ျပႆနာမ်ားျဖစ္ေပၚပါေစ ထိုအရာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ဆက္စပ္မႈရွိေသာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ရွာေဖြသင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၉)) “သင္သည္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္ တစ္စုံတစ္ဦးက သင္၏ပုံရိပ္ကို၊ သို႔မဟုတ္ မာနကို ထိပါးသည့္နည္းလမ္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ အက်င့္စ႐ိုက္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ေစာ္ကားသည့္နည္းလမ္းျဖင့္ျဖစ္ေစ စကားေျပာသည့္အခါတြင္ သင္သည္ သည္းခံရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္သည္။ သင္သည္ ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို အသုံးျပဳ၍ျဖစ္ေစ၊ သင့္ကိုယ္သင္ တမင္တကာ မွန္ေၾကာင္းျပ၍ျဖစ္ေစ၊ တစ္ဖက္လူကို ျပန္လည္ေခ်ပၿပီး တိုက္ခိုက္၍ျဖစ္ေစ အမုန္းတရားမ်ား ျဖစ္ေပၚေစလ်က္ ျငင္းခုံမႈတြင္ ပါဝင္ေျပာဆိုမည္မဟုတ္။ သည္းခံျခင္း၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ အေရးပါမႈတို႔မွာ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ ‘သူေျပာသည့္အရာအခ်ိဳ႕သည္ အမွန္တရားႏွင့္ မကိုက္ညီပါ။ သို႔ေသာ္ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို နားမလည္သကဲ့သို႔ ၎တို႔အားလုံးသည္ ကယ္တင္ျခင္း မရရွိမီတြင္ ဤကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္လည္း ထိုကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခု ကြၽန္ုပ္သည္ သမၼာတရားကို နားလည္သျဖင့္ ထိုလမ္းေၾကာင္းကို မေ႐ြးခ်ယ္ပါ။ သည္းခံျခင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္သည္။ သူေျပာသည့္အရာမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ အမွန္တရားႏွင့္ မကိုက္ညီပါ။ ယင္းကို ကြၽန္ုပ္ အာ႐ုံမစိုက္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ သတိျပဳမိႏိုင္ၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္သည့္အရာကို ကြၽန္ုပ္ လက္ခံရယူသည္။ ယင္းကို ဘုရားသခင္ထံမွ ကြၽန္ုပ္ လက္ခံယူၿပီး ဆုေတာင္းရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ယူေဆာင္၍ ကြၽန္ုပ္အား ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ အႏွစ္သာရကို သိေစၿပီး ဤျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရန္ အခြင့္အေရး ရကာ ယင္းတို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေက်ာ္လႊားၿပီး သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲသို႔ တစ္လွမ္းၿပီးတစ္လွမ္း ဝင္ေရာက္ေစလ်က္ ကြၽန္ုပ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားအား ေဖာ္ထုတ္သည့္ အေျခအေနမ်ားကို သတ္မွတ္ေပးပါရန္ သူ႔ကို ေတာင္းေလွ်ာက္သည္။ ကြၽန္ုပ္ကို နာက်င္ေအာင္ ေျပာသည့္သူအတြက္မူ သူမွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မမွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူ၏ အရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားက မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ တစ္ဖက္တြင္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈကို ကြၽန္ုပ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး တစ္ဖက္တြင္ ယင္းကို ကြၽန္ုပ္ သည္းခံသည္’ ဟုေျပာသည္။ ဤလူသည္ သမၼာတရားကို လက္ခံသည့္သူတစ္ဦးျဖစ္လွ်င္ သင္သည္ သူႏွင့္ထိုင္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္သည္။ သူသည္ လက္ခံသူမဟုတ္လွ်င္၊ သူသည္ မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ဦး ျဖစ္လွ်င္ သူ႔ကို အာ႐ုံမစိုက္ႏွင့္။ သူ၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ ၿပီးဆုံးသည္အထိ ေစာင့္ေလာ့။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးေရာ သင္ကပါ သူ႔ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး ရိပ္စားမိကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားက သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည့္အခါတြင္ ထိုအခ်ိန္သည္ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ရန္ အခ်ိန္က်လာၿပီျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ၾကည္ႏူးအားရမႈကို ခံစားရမည္မွာ အမွန္ပင္။ သို႔ရာတြင္ သင္ေ႐ြးခ်ယ္သင့္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားႏွင့္ စကားစစ္ထိုးရာတြင္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ႏွင့္ ျငင္းခုံၿပီး ေဝဖန္ထိုးႏွက္မႈကို ခုခံကာကြယ္ရန္ လုံးဝမဟုတ္ေပ။ ထိုအစား မည္သည့္အရာမဆိုျဖစ္သည့္အခါတိုင္းတြင္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ားႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ ျဖစ္သည္။ သင့္ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့သည့္လူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အတြက္ အက်ိဳးမျပဳခဲ့သည့္၊ အက်ိဳးမျပဳသည့္သူမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေစ သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား (၁၅)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ပိုလို႔ေတာင္ ရွင္းသြားၿပီး၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ဆီ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အားလုံးက ဘုရားရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ျဖစ္တာျဖစ္ၿပီး၊ ဒီအရာေတြကေန သင္ယူရမယ္။ လူေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ဆက္ဆံဖို႔ ကြၽန္မတို႔ကို ဘုရားက တိုက္တြန္းတယ္။ ကြၽန္မတို႔ကို ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့သူေတြကို ကိုင္တြင္ေျဖရွင္းတဲ့အခါ၊ အရွက္ရတာ၊ အေလွ်ာ့ေပးတာေတြကိုပဲ အၿမဲ မလုပ္သင့္သလို၊ အမုန္းတရားထဲ နစ္ၿပီး လက္တုံ႔ျပန္မႈကို မရွာသင့္ဘူး။ အဲဒါထက္ ဘုရားဆီက အေျခအေနကို လက္ခံသင့္တယ္၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာၿပီး၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကိုင္တြယ္သင့္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပေနၿပီး၊ စကား၊ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ကို အမွတ္တမဲ့ ထိခိုက္နစ္နာေစရင္၊ ခ်စ္ခင္တဲ့ စိတ္ရွည္သည္းခံျခင္းကို ကြၽန္မတို႔ ျပရမယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ျပႆနာေတြကို သုံးသပ္ဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ ေဝဖန္မႈကို အသုံးျပဳၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အာ႐ုံစိုက္ရမယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာဆို၊ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ပုံမွာ မွားယြင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ေနာက္ကြယ္မွာ ကြၽန္မတို႔ကို ေဝဖန္၊ တိုက္ခိုက္ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး။ သူတို႔ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးျဖစ္တယ္၊ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိတယ္ဆိုတာကိုလည္း ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပရမယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔၊ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုလားေနရင္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြလို သူတို႔ကို ဆက္ဆံၿပီး မိတ္သဟာယနဲ႔ ပံ့ပိုးမႈ ေပးသင့္တယ္။ သမၼာတရားကို သူတို႔ နည္းနည္းမွ လက္မခံဘဲ၊ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြနဲ႔ အႏၲိခရစ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္၊ ေဖာ္ထုတ္ခံရသင့္တယ္၊ ပိုင္းျခားသိျမင္၊ ဇာတိ႐ုပ္ကိုေဖာ္ၿပီး သမၼာတရားအတိုင္း တိုင္ၾကားခံရသင့္သလို၊ စက္ဆုပ္ခံရၿပီးေတာ့ ျငင္းပယ္ခံရသင့္တယ္။ ဒါက လူေတြကို သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ဆက္ဆံဖို႔ တကယ့္ နည္းလမ္းပဲ။ လီစင္းရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက အေတာ္အသင့္ ျပင္းထန္ေပမဲ့၊ သူက သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး၊ ေနာင္တရ၊ ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုလားေနခဲ့လို႔ သူ႔ကို ကြၽန္မ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံသင့္တယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ကြၽန္မကို ထိခိုက္တဲ့အတြက္ သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္ရမယ္။ သူ သတိမျပဳမိတဲ့ ျပႆနာေတြအတြက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ ေထာက္ျပၿပီး သူ႔ကို ကူညီသင့္တယ္၊ သူ႔ကိုယ္သူသိၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ လမ္းျပသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး သိလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ အရမ္းငယ္ၿပီး နာမည္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ ဆႏၵက အရမ္းအားေကာင္းတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ လီစင္းရဲ႕ စကားနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ နာမည္ဂုဏ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့၊ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ တစ္ေဇာက္ကန္း ဆႏၵရွိခဲ့ၿပီး၊ ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္ ရွိသင့္တဲ့ ဆင္ျခင္တုံတရား ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေပၚ လီစင္းရဲ႕ ေဝဖန္မႈတခ်ိဳ႕က ခိုင္လုံမႈမရွိေပမဲ့၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြၽန္မမွာရွိတဲ့ ျပႆနာကို ေဖာ္ထုတ္ေပးတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔၊ ကြၽန္မတာဝန္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံတာထက္ ကိုယ့္အလုပ္ကို ပိုအာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ တာဝန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ဦးစားေပးေတြက တစ္ခါတေလ မွားတယ္၊ စတာေတြေပါ့။ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မရဲ႕ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေတြပါပဲ။ ေဝဖန္မႈေၾကာင့္ သိကၡာတခ်ိဳ႕ ဆုံးရႈံးသြားႏိုင္ေပမဲ့၊ အဲဒါေတြက ျပႆနာေတြကို ပိုရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခြဲျခားသိျမင္ေစတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ကြၽန္မ ဘာလို႔ အျပစ္တင္ၿပီး စက္ဆုပ္သင့္မွာလဲ။ အဲဒီအေၾကာင္း ေတြးေလ၊ ကြၽန္မ တို႔ထိခံရေလျဖစ္ၿပီး၊ လီစင္းအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္ေစာင္းတာက ေနာက္ဆုံးမွာ လုံးဝ ေပ်ာက္သြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္း၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေၾကာင္းကို လီစင္းဆီ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီလို လက္ေတြ႕လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ၾကားက တင္းမာမႈ ေပ်ာက္သြားၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ကြၽန္မ ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လီစင္းနဲ႔ တြဲဖက္လုပ္ေနတုန္း၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက ျပႆနာျဖစ္လာသလို၊ အဲဒါကို သူ သေဘာမေပါက္မွန္း ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မအေပၚ သူ႔ရဲ႕ ေဝဖန္မႈက ခိုင္လုံမႈမရွိဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ေဝဖန္မႈကို ဘုရားဆီကေန လက္ခံဖို႔၊ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို သုံးသပ္ၿပီး၊ တစ္ေဇာက္ကန္း လက္တုံ႔ျပန္တာကို ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ေလ့လာမႈကိုလည္း ကြၽန္မ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ လီစင္းရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက အေတာ္ေလး ဆိုးလာတာ၊ သူ႔ရဲ႕ လူ႔သဘာဝ ညံ့ဖ်င္းတာ၊ သူ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရဖို႔ အဆက္မျပတ္ ပ်က္ကြက္ၿပီး၊ အတားအဆီးနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေစတာကို ကြၽန္မ ျမင္တဲ့အခါ၊ သူ႔အေျခအေနကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ တိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ လီစင္းက တာဝန္ေျပာင္းခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ ဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုတည္ၿငိမ္သြားၿပီး၊ လြတ္ေျမာက္သြားတယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ျခင္းအားျဖင့္ပဲ လူသားအသြင္ကို ကြၽန္မတို႔ အမွန္တကယ္ အသက္ရွင္ႏိုင္မွန္း သိခဲ့ရတယ္။