လင္ရွီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံ

လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က ႐ူသီနဲ႔ ကြၽန္မက အဖြဲ႕တစ္ခုမွာ တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ၾကတယ္။ ႐ူသီက ရည္မြန္တယ္။ အစြမ္းအစေကာင္းရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းက်င္မႈရွိတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ အရမ္းကို တန္ဖိုးထားခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ စံမမီဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ခဏခဏ က်ရႈံးၿပီး ေဖာ္ထုတ္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ူသီက ကြၽန္မကို တစ္ခါမွ အထင္မေသးဘူး။ မႏွိမ္ဘူး။ ကြၽန္မကို အၿမဲတမ္း ႏွစ္သိမ့္ၿပီး အားေပးတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုရွိတဲ့အခါတိုင္းမွာ ကြၽန္မဆီလာၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ခံစားမိၿပီး သူ႔ကို ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ျမင္တယ္။ သူ႔ စိတ္သေဘာထားက အေတာ္ေလးမာနေထာင္လႊားတာ၊ အႀကံေပးတာေတြကို ေကာင္းေကာင္းလက္မခံတာကို ကြၽန္မ သိေပမဲ့ သူ႔အေပၚ ကြၽန္မခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဒီျပႆနာေတြကို သူ႔ကိုတစ္ခါမွ ေျပာမျပခဲ့ဘူး။ လူတိုင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိတာပဲ၊ ဒါက ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျဖရွင္းလိုက္လို႔ရတဲ့ဟာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာင္ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ျပႆနာတစ္ခုၿပီးတစ္ခုႀကဳံရတယ္။ ကြၽန္မ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီးေတာ့ အရႈံးပဲ ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ႐ူသီက ကြၽန္မနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြလက္တြဲၿပီး နည္းပညာပိုင္း ျပႆနာေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကူလုပ္ေပးတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ရလဒ္တခ်ိဳ႕ ေတြ႕လာၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ စိတ္ေအးၿပီး သက္ျပင္းခ်ႏိုင္သြားတယ္။ ဒီအက်ပ္အတည္းကာလမွာ ကြၽန္မကို ကူညီေပးေတာ့ ႐ူသီက ကြၽန္မအေပၚ တကယ္ က႐ုဏာရွိတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔အတြက္ ကြၽန္မ တကယ္ေပ်ာ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ခဏခဏ အားေပးတယ္။

တစ္ညေနမွာေတာ့ ကြၽန္မ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ျပင္ေနတုန္း ႐ူသီက ကြၽန္မဆီကို ႐ုတ္တရက္ စာပို႔တယ္။ သူ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္၊ လုံးဝကို ဝမ္းနည္းေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာေတာ့ သူ႔ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က တိုင္လိုက္တာလို႔ သိရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က တိုင္စာရဲ႕ အေသးစိတ္ကို သူ႔ကို ဖတ္ျပတယ္။ လက္ခံဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ၿပီး အခ်က္အလက္ေတြကို ခ်ဲ႕ကားထားတယ္လို႔ သူက ျမင္တယ္ ေပါ့။ ဥပမာ သူက ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို မက္ေမာတယ္လို႔ သူတို႔ကေျပာတယ္။ ဒါေတြကို သူက တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာကို ဝန္ခံေပမဲ့ အရမ္းမက္ေမာတဲ့အထိျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူက ျငင္းတယ္။ သူက လိုက္ဖက္ညီညီနဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ဘူး၊ လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ဘူး ကိစၥေတြက သူ႔နည္းအတိုင္းမျဖစ္ရင္ စိတ္ေတြတိုၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တယ္လို႔လည္း တိုင္စာက ေျပာထားတယ္။ သူက သူ႔တာဝန္မွာ ျပႆနာနည္းနည္းရွိတယ္လို႔ ဝန္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြေလာက္ မဆိုးဘူး ေပါ့။ သူ႔မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေျပာရင္းနဲ႔ သူက မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။ ဒီတိုင္စာက သူ႔ကို မေကာင္းတဲ့သူျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားတာလို႔လည္း ေျပာတယ္။ သူ႔ကိုတိုင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဒီကိစၥကို ကိုင္တြယ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ကို သူက အျမင္ေစာင္းသြားၿပီး ေခါင္းေဆာင္က တစ္ဖက္ကေျပာတာကိုပဲ နားေထာင္ေနတယ္ဆိုၿပီး ထင္တယ္။ သူက ေျပာေသးတယ္။ သူက သူ႔တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြရွိေပမဲ့ သူ႔ကို ကူညီဖို႔ ဒါေတြကို ဘယ္သူကမွ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ဘူး၊ သူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီးထုတ္လိုက္တာ လုံးဝ မမွ်တဘူး တဲ့။ သူက စကားေျပာေလေလ၊ မတရားဘူးလို႔ ခံစားရေလေလပဲ။ သူ စိတ္ဆင္းရဲေနရတာကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မ စိတ္တိုသလိုျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “တိုင္စာက ေျပာထားတာေတြက တကယ္ ဒီေလာက္ခ်ဲ႕ကားထားတာလား။ သူက တကယ္ကို မတရားသျဖင့္ အထုတ္ခံလိုက္ရတာလား” ေပါ့။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူသြားေစတဲ့အရာတစ္ခုကို ႐ူသီက ႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ေျပာတယ္။ “ကြၽန္မ ျမင္တာကေတာ့ ဒီတိုင္စာက ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးက စြပ္စြဲရႈတ္ခ်မႈတစ္ခုလိုပဲ။ ကြၽန္မကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲဖို႔ စြပ္စြဲခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးကို ကြၽန္မအေပၚ ပုံခ်ခ်င္တာ သက္သက္ပဲ” တဲ့။ ကြၽန္မ ရင္ထိတ္သြားတယ္။ သူဒီလိုေျပာတာက တစ္မ်ိဳးပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ တိုင္ခံရၿပီး အထုတ္ခံရတာက အေရးႀကီးတဲ့ ျပႆနာပဲ။ ဒါေတာင္မွ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၾကည့္တာ၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ၊ သင္ခန္းစာတစ္ခုခုယူတာ လုံးဝ မလုပ္ဘူး။ သူက တိုင္စာနဲ႔ ထုတ္တာကို စီစီပီရဲ႕ စြပ္စြဲရႈတ္ခ်တာနဲ႔ေတာင္ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔က သူ႔ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ သူက ခံစားရတယ္။ ဒီကိစၥရဲ႕ သဘာဝက ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြကို မေျပာဖို႔နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္သင့္တယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မ သူ႔ကို အျမန္သတိေပးလိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူနဲ႔ တြဲလုပ္တဲ့သူေတြဆီကေန ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူက လက္ေတြ႕အလုပ္ကို မလုပ္ဘူး၊ ခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ဘူး၊ သူတာဝန္ယူရမယ့္အလုပ္ကို သိပ္အာ႐ုံမစိုက္ဘူးတဲ့။ သူ႔ေခါင္းေဆာင္က သူ႔အလုပ္ကို ဆက္ၿပီးစစ္ၾကည့္ၿပီး ျပႆနာေတြ ေတြ႕ေတာ့ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူ႔ကိုလည္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ ဒါေတာင္မွ သူက အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး လက္မခံဘူး။ အၿမဲတမ္း ဆင္ေျခေတြေပးတယ္။ အျပစ္ပုံခ်တယ္။ ဒါေတြက သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြလို႔ ေျပာတယ္။ သူ႔တာဝန္ေတြကိုေတာင္ အကုန္ စြန႔္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြေၾကာင့္ တိုင္စာပါ အေၾကာင္းအရာေတြက မွန္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တိုင္စာက ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈက႑တစ္ခုက တိုက္႐ိုက္ထြက္လာသလိုမ်ိဳးပဲလို႔ ႐ူသီက ေျပာတာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဒါ ဘယ္ေလာက္ဆိုးလာၿပီလဲဆိုတာ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ သူက ေသခ်ာေပါက္ကို တကယ့္အလုပ္မလုပ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေတာ့ လက္မခံဘူး။ သူက တကယ္ကို အထုတ္ခံရဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္မဆင္ျခင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တရားဝင္ျဖစ္တဲ့ တိုင္စာကို စီစီပီရဲ႕ စြပ္စြဲရႈတ္ခ်တဲ့စာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္တယ္။ ဒါက သမၼာတရားကို ျငင္းဆန္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး။ အခ်က္အလက္ေတြကို ပုံဖ်က္ေနၿပီး လက္ေတြ႕အရွိတရားကို မွားၿပီးေဖာ္ျပေနတာပဲ။ ဒါက အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတာပဲ။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တာေတြကို ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားတာပဲ။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားေနတာပဲ။ ကြၽန္မ ေတြးေလေလ၊ ေၾကာက္လာေလေလပဲ။ သူ႔ စိတ္သေဘာထားက ၾကမ္းတမ္းတယ္၊ သူက မဆင္ျခင္ဘဲ၊ ေနာင္တမရဘဲ ဆက္လုပ္ေနရင္ လူေတြကို ရွင္းလင္းျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အသင္းေတာ္စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ အထုတ္ခံရမွာပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ သူ ကြၽန္မကို ေျပာတာေတြကို ေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာသင့္လား၊ မေျပာသင့္ဘူးလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္က သူ႔အေျခအေနအေၾကာင္းကို သိသြားၿပီး ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သူ႔အျပဳအမူကို တြဲၾကည့္ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံတဲ့ မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ေယာက္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရင္ သူက အသင္းေတာ္ကေန ဖယ္ထုတ္ပစ္ခံရမွာလား” ေပါ့။ ဒါေတြကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္တယ္။ ဒါက တကယ္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခ်င္တဲ့ ရလဒ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔အတူရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ၊ သူက ကြၽန္မအေပၚ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့တာေတြ၊ ကြၽန္မ သူ႔ကို ထပ္ၿပီးကူညီႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ဆိုတာေတြကိုလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ သူ ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ၿပီးေျပာခဲ့တာေတြအကုန္လုံးကို ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ဆီ တိုင္လိုက္တာကို သူ သိရင္ သူ ေတာ္ေတာ္ ခံစားရမွာပဲ။ သူက ကြၽန္မကို ယုံလို႔ ဒါေတြကို အရမ္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာခဲ့တာ။ သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ဆီတိုင္လိုက္ရင္ ကြၽန္မက တကယ္ကို အၾကင္နာတရားမရွိျဖစ္မွာပဲ ေပါ့။ ကြၽန္မ ေခါင္းထဲမွာ ဒါကို အျပန္အလွန္စဥ္းစားၿပီး ဘာကိုမွ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုလုပ္တာက ကြၽန္မ သူငယ္ခ်င္းကို သစၥာေဖာက္တာျဖစ္မွာပဲ၊ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္တာေတာင္ ျဖစ္မွာပဲဆိုၿပီး ဆက္တိုက္ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ျပႆနာကို တျခားဘယ္သူနဲ႔မွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အခ်ိန္ရတဲ့အခါတိုင္းမွာ သူ႔အေျခအေနသိရဖို႔ သူ႔ဆီ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ ပို႔တယ္။ တတ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး သူ႔ရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနကို ျပဳျပင္ၿပီး သူ႔တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးကို ကာကြယ္ေနေပမဲ့ ေနလို႔မေကာင္းဘူး။ သူ႔ျပႆနာေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာကို ကြၽန္မ သိတာေတာင္ ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ကာကြယ္ေပးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ အကုန္ရႈပ္ေထြးေနတာေပါ့။ ဘာမွမေျပာေတာ့ ကြၽန္မ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္ေျပာလိုက္ရင္ ႐ူသီကို စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္မိမွာပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒီကိစၥတစ္ခုလုံးေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္ေနၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ အဲဒါနဲ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပေပးၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းရွာေတြ႕ခြင့္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “မည္သည့္အရာသည္ ေကာင္းေသာအျပဳအမူျဖစ္သည္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး သင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္တို႔ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ရန္ သင္တို႔ သင္ယူရမည္။ သင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ျခင္းတို႔ ပါဝင္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး အသက္ရွင္ရန္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ဥပမာ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းႏွစ္ဦး ရွိသည္ ဆိုပါစို႔။ ယခင္က ၎တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ကူညီၾကသည္။ ခက္ခဲေသာအခ်ိန္မ်ားကို အတူတကြ ျဖတ္သန္းၾကသည္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ကယ္တင္ရန္ ၎တို႔၏ အသက္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သေလာ။ ဤသည္မွာ ညီရင္းအစ္ကိုတမွ် ရင္းႏွီးမႈျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထက္ သူမ်ားကို ပိုတန္ဖိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာအျပဳအမူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို နာခံၿပီး ေက်နပ္ေစျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္းေသာအျပဳအမူသည္ ဇာတိပကတိ၏ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္း၊ စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ သံေယာဇဥ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီရင္းအစ္ကိုတမွ် ရင္းႏွီးမႈ၊ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ကာကြယ္ျခင္း၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကူညီျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ ေက်နပ္ေစျခင္းတို႔အားလုံးသည္ အတြင္းေရး၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ လုံးဝမသက္ဆိုင္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္က လူတို႔အား အျခားလူမ်ားကို မည္သို႔ဆက္ဆံရန္ ေတာင္းဆိုသနည္း။ (ကြၽန္ုပ္တို႔ကို စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရန္ ဘုရားသခင္က ေတာင္းဆိုသည္။ အျခားလူတစ္ေယာက္က သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းႏွင့္မညီသည့္ အမွားတစ္ခုခုလုပ္လွ်င္၊ ကြၽန္ုပ္တို႔ကိုယ္တိုင္၏ မိခင္အရင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖခင္အရင္းျဖစ္လွ်င္ပင္ သူတို႔ေျပာသည္ကို နားေထာင္၍မရေပ။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ရမည္။) (ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကူညီၾကဖို႔ ဘုရားသခင္က ေတာင္းဆိုသည္။ အျခားလူတစ္ေယာက္က ျပႆနာတစ္ခုရွိသည္ကို ကြၽန္ုပ္တို႔ျမင္လွ်င္ ေထာက္ျပရမည္။ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမည္။ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အတူတကြရွာေဖြရမည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္သာ ကြၽန္ုပ္တို႔က ၎တို႔ကို အမွန္တကယ္ ကူညီေနျခင္းျဖစ္သည္။) လူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးက မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္သည္ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ လူတို႔၏ အျပဳအမူကို သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ေစလိုသည္။ ဤအေျခခံသေဘာတရားမ်ားမွလြဲ၍ အဘယ္အရာကိုမွ် သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအျဖစ္ ထည့္တြက္၍ မရေပ။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္ကာ လူတိုင္း ေဝဖန္ေထာက္ျပၿပီး ကန႔္ကြက္သည့္ အရာတစ္ခုကို လုပ္မိသည္။ သူ႔မိတ္ေဆြက ‘သူအမွားတစ္ခုျပဳလုပ္႐ုံႏွင့္ သူ႔ကို သင္ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔မလိုအပ္ေပ။ ကြၽန္ုပ္သည္ သူ၏မိတ္ေဆြျဖစ္သည္။ ဦးစြာ ကြၽန္ုပ္ သူ႔အေပၚ နားလည္ရမည္၊ သူ႔အေပၚ ကြၽန္ုပ္ သည္းခံၿပီး ကူညီရမည္။ သင္တို႔လုပ္သကဲ့သို႔ ကြၽန္ုပ္ သူ႔အား ေဝဖန္ေထာက္ျပ၍ မရေပ။ သူ႔ကို ကြၽန္ုပ္ ႏွစ္သိမ့္ရမည္၊ မနာက်င္ေစဘဲ ထိုအမွားသည္ အေရးမႀကီးဟု ကြၽန္ုပ္ သူ႔အား ေျပာမည္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေလသည္ သူ႔အားေဝဖန္ေထာက္ျပၿပီး ထပ္၍ အခက္အခဲျဖစ္ေစလွ်င္၊ သင္တို႔ ကြၽန္ုပ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည္။ သင္တို႔ထဲမွ တစ္ဦးမွ် ကြၽန္ုပ္ထက္ပို၍ သူႏွင့္ မရင္းႏွီးေပ။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိတ္ေဆြတို႔သည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ လိုအပ္လွ်င္ သူ႔အတြက္ ကြၽန္ုပ္ ရပ္တည္ေပးမည္’ဟု ေျပာသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ေပ၊ ဤသည္မွာ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ အေတြးအျမင္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။) ဤလူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထားသည္ ေနာက္ထပ္အယူအဆဆိုင္ရာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္လည္း အေျခခံေနသည္။ ၎တို႔က ‘ကြၽန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြသည္ ကြၽန္ုပ္ဘဝ၌ အခက္ခဲဆုံး၊ အနာက်င္ဆုံးအခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ ကြၽန္ုပ္ကို ကူညီခဲ့သည္။ အျခားလူတိုင္းက ကြၽန္ုပ္ကို စြန႔္ပစ္ခဲ့ၾကၿပီး သူသာ ကြၽန္ုပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ကူညီခဲ့သည္။ ယခုသူ ဒုကၡေရာက္ေနၿပီး သူ႔ကိုကူညီဖို႔မွာ ကြၽန္ုပ္အလွည့္ျဖစ္သည္— ဤသည္မွာ အသိစိတ္ရွိျခင္းႏွင့္ လူ႔သဘာဝရွိျခင္း ဟူသည့္ အဓိပၸာယ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ုပ္ခံစားရသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ ဤအသိစိတ္ပမာဏ ေသးေသးေလးမွ်ပင္ မရွိပါက သင့္ကိုယ္သင္ အဘယ္သို႔လွ်င္ လူသားဟု ေခၚႏိုင္သနည္း။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၌ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ကို အႏွစ္မဲ့ေသာစကားမ်ား မျဖစ္ေစသေလာ’ ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤစကားမ်ားသည္ မွန္သည့္အလားထင္ရသည္။ လူအမ်ားစုက ၎တို႔ကို အရွိအတိုင္းမသိႏိုင္ၾကေပ— ယင္းတို႔ကိုေျပာသည့္သူ၊ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သမၼာတရားမွ ထြက္ေပၚလာသည္ဟု ထင္မွတ္သည့္သူပင္ မသိႏိုင္ေပ။ သို႔ရာတြင္ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားသည္ မွန္ကန္သေလာ။ စင္စစ္အားျဖင့္ မမွန္ကန္ေခ်။ ေသခ်ာၾကည့္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သူေျပာသည့္ စကားတိုင္းသည္ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ အက်င့္စာရိတၱဆိုင္ရာရႈေထာင့္ႏွင့္ အသိစိတ္တို႔မွ ေပါက္ဖြားလာသည္။ လူသား၏ လူ႔က်င့္ဝတ္အတိုင္းအတာအရ၊ ဤလူသည္ တာဝန္သိၿပီး စိတ္ထက္သန္သည္။ သူ၏မိတ္ေဆြအတြက္ ဤကဲ့သို႔ ရပ္တည္ေပးျခင္းသည္ သူ႔ကို လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေစသည္။ သို႔ေသာ္ ဤ‘လူေကာင္း’၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ မည္သည့္စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရကြယ္ဝွက္ေနသည္ကို သိၾကသေလာ။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သူမဟုတ္ေပ။ ေရွးဦးစြာ တစ္ခုခုျဖစ္ပ်က္ေသာအခါတြင္ သူသည္ အေျခအေနကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ မၾကည့္ရႈေပ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲရွိ သမၼာတရားကို မရွာေဖြေပ။ ထိုအစား မယုံၾကည္သူမ်ား၏ ကိုယ္က်င့္တရား၊ က်င့္ဝတ္ႏွင့္ ဘဝနီတိမ်ားႏွင့္အညီ အေၾကာင္းအရာကို ၾကည့္ရႈရန္ ေ႐ြးခ်ယ္သည္။ သူသည္ စာတန္၏ မိစာၦဒိ႒ိအယူမ်ားႏွင့္ အေတြးမွားမ်ားကို သမၼာတရားအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေဘးဖယ္ထားသည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ သမၼာတရားကို ေလွာင္ေျပာင္ေနၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တြင္ ေျပာထားသည့္အရာကို လ်စ္လ်ဴရႈေနသည္။ ဤသည္မွာ သူသည္ သမၼာတရားကို မခ်စ္သည္ကို ျပသည္။ သူသည္ သမၼာတရားကို ဆိုးယုတ္ေသာ ဘဝနီတိမ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ က်င့္ဝတ္မ်ား၊ လူ၏ ကိုယ္က်င့္တရားတို႔ႏွင့္ အစားထိုးၿပီး ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္သည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ေက်နပ္ေစျခင္းျဖစ္သည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည့္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္နည္းျဖစ္သည္ဟူ၍ပင္ သူက ယုံၾကည္မႈရွိရွိႏွင့္ ေျပာဆိုသည္။ သူသည္ သမၼာတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္ရန္ ဤေျဖာင့္မတ္ျခင္းအေယာင္ေဆာင္မႈကို အသုံးျပဳေနျခင္းသာမဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အျပဳအမူေကာင္းဟူသည္မွာ မိမိ၏စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သည္ဟု မဆိုလိုေပ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မ အေျခအေနကို အတိအက် ဖြင့္ျပတယ္။ အရင္သုံးေလးရက္က ကြၽန္မ အေတြးေတြကို ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္တယ္။ ႐ူသီက သမၼာတရားကို လက္မခံဘူး၊ အပ်က္သေဘာနဲ႔ မုသားေတြကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ျဖန႔္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိေပမဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ကာကြယ္ေပးၿပီး မတိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေတြအားလုံးက “ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အနစ္နာခံတယ္” ဆိုတာမ်ိဳး ဆိုးယုတ္တဲ့ အယူအဆေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးတာကို ခံရၿပီး ကိုယ့္အျပဳအမူမွာ ခင္တြယ္မႈနဲ႔ သဒၶါတရားကို ဦးစားေပးတာက လူ႔က်င့္ဝတ္နဲ႔ညီတယ္လို႔ ထင္တာေၾကာင့္ပဲ။ ကြၽန္မက မယုံၾကည္သူျဖစ္ေနတုန္းက တီဗီေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ လုံးဝ စိတ္ႏွစ္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြအကုန္လုံးကို ျမင္ၿပီး အရမ္း ေလးစားခဲ့တယ္။ ဒါက တည္ၾကည္မႈျဖစ္ၿပီးေတာ့ တကယ့္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ နည္းလမ္းပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ သူတို႔ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ စံျပေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သစၥာရွိမႈနဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ဆက္ဆံေရးကို တန္ဖိုးထားတဲ့သူျဖစ္မယ္၊ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မအေပၚ ၾကင္နာရင္ သူတို႔ကို ကြၽန္မက ႏွစ္ဆျပန္ေပးဆပ္ရမယ္၊ သူတို႔စိတ္ပ်က္ေစမယ့္အရာတစ္ခုကိုမွ လုံးဝ လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး မဟုတ္ရင္ ကြၽန္မက က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ျဖစ္ၿပီး အထင္ေသးခံရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္သူျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီလိုအေတြးမ်ိဳးေတြက ကြၽန္မဆီမွာ က်န္ေနတာေပါ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မအေပၚ ေကာင္းတယ္၊ တစ္ခုခုကို ဂ႐ုစိုက္ေပးတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မက စိတ္ထဲမွာ ထားထားတယ္။ ဘာအခက္အခဲ၊ ျပႆနာကိုပဲ သူႀကဳံရပါေစ ကြၽန္မက သူ႔ကို အၿမဲတမ္း ကူညီတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္ဖို႔ ဘာကိုမွ လုံးဝ မလုပ္ဘူး။ ကြၽန္မက ဒီ “ကိုယ္က်င့္တရား” ဆိုတာေတြ ခ်ည္ေႏွာင္တာ ခံထားရတာေၾကာင့္ေပါ့။ ႐ူသီက ျပႆနာေတြရွိတယ္၊ သူ႔ကို တိုင္ၿပီးေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိေပမဲ့ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ေျခလွမ္းကို မလွမ္းႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူက ကြၽန္မကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေျပာခဲ့တာကို ကြၽန္မက ထုတ္ေျပာလိုက္ရင္ သူ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားမွာပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ အမွန္နဲ႔ အမွားကို မခြဲျခားႏိုင္ေအာင္လုပ္တယ္။ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔လုံးဝ မညီေအာင္လုပ္တယ္။ ကြၽန္မ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေလေလ၊ ကြၽန္မက တကယ္ကို ဘယ္ေလာက္မိုက္မဲၿပီး ရႈပ္ေထြးေနလဲဆိုတာ ျမင္ေလေလပဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ ကိစၥေတြျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို အားကိုးေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မက တကယ္ကို သနားစရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ၊ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈ တစ္ခုမွ မရွိဘူးဆိုတာ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။

ကြၽန္မ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆက္ဖတ္တယ္။ “သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာသူမ်ား၏ အထဲတြင္ ေကာင္းျမတ္ျခင္း မည္သို႔ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ဇာတိပကတိကိုသာ ခ်စ္ေသာသူမ်ား၏အထဲတြင္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း မည္သို႔ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းျခင္းတို႔ကို သမၼာတရားထံ ရည္ၫႊန္းျခင္းအားျဖင့္သာ ေျပာၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းတို႔ကို ဘုရားသခင္အား စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ခ်စ္ေသာသူမ်ားအတြက္ သီးသန႔္ထားသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ပုပ္ပ်က္ေသာ အေလာင္းေကာင္မ်ားသာ ျဖစ္ေသာသူ- ဤလူမ်ားအားလုံးတို႔သည္ ဆိုးယုတ္ျခင္းကို လက္သင့္ခံထားၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ မေနထိုင္ႏိုင္ေသာသူမ်ား အားလုံးသည္ သမၼာတရား၏ ရန္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ဆိုပါက သင္တို႔ေရာ အဘယ္သို႔ရွိသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စုံလင္ေစျခင္းခံရၿပီးသူမ်ားသာလွ်င္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ အသက္တာျဖင့္ အသက္ရွင္ႏိုင္သည္) “သင္သည္ သင္၏ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ဇနီး (သို႔မဟုတ္ ခင္ပြန္း)၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ မိဘမ်ားအေပၚ အထူး ေဖာ္ေ႐ြရင္းႏွီး၍ အစဥ္သစၥာရွိၿပီး၊ သူတစ္ပါးအေပၚ မည္သည့္အခါမွ် အခြင့္အေရးမယူျခင္းတို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အကယ္၍ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ပါက၊ သင္သည္ သူႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ အျပန္အလွန္မတုံ႔လွယ္ႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ သင္၏အိမ္နီးခ်င္းမ်ား သက္သာရာရေစရန္ မိမိပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို သုံးစြဲျခင္း သို႔မဟုတ္ သင့္အဖ၊ အမိႏွင့္ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားကို ေစ့စပ္စြာေစာင့္ေရွာက္ျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ပင္ သင္သည္ ဆိုးယုတ္သည့္အျပင္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာလွည့္စားမႈႏွင့္ ျပည့္ေနေသးေသာသူဟု ငါဆိုမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ေသာသူမ်ားသည္ အကယ္စင္စစ္ ဘုရားသခင္၏ ရန္ဘက္မ်ားျဖစ္ၾကသည္) တကယ့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းျခင္းက ဘယ္သူ႔အေပၚမွ သစၥာရွိျခင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပၚ၊ မိသားစုဝင္အေပၚ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခင္အမင္မပ်က္ပါေစ၊ သစၥာရွိပါေစ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာပါေစ၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ခ်ီးမြမ္းေနပါေစ ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ ေကာင္းတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ တကယ့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းျခင္းက သမၼာတရားကို ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ပဲ ေျပာတယ္။ ဒါေတြက သမၼာတရားနဲ႔ ညီတဲ့အရာေတြပဲ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ ကိစၥေတြျဖစ္တဲ့အခါ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လုပ္တာ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ခံစားခ်က္ေတြကို ေဘးဖယ္တာ၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္တာက ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္းကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရရွိလိမ့္မယ္။ က်မ္းစာထဲမွာ အေရးပါတဲ့အခ်ိန္မွာ ေလာတက သတင္းစကားေပးသူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္ သူ႔ သမီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လဲလွယ္ခဲ့ၿပီး ဒီအျပဳအမူကို ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္တယ္လို႔ မွတ္ယူတာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံရရွိၿပီး ေနာဧက သေဘၤာႀကီးကို ေဆာက္ဖို႔ ႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ဒုကၡေတြ၊ အေသရဖ်က္တာေတြ၊ ေဝဖန္အျပစ္တင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ႀကဳံေတြ႕ရတာေတာင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေလးထားၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ေသးတာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဒါ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပဲ။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ အျပည့္အဝ လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္တယ္၊ ဒုကၡက ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ အသက္ကို စြန႔္လႊတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဒါကိုပဲ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းျခင္းလို႔ ေခၚႏိုင္တာပါ။ သူမ်ားေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ခင္တြယ္မႈေတြကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ကာကြယ္ခဲ့တယ္။ ႐ူသီက အပ်က္သေဘာနဲ႔ မုသားေတြကို တိတ္တိတ္ေလး ျဖန႔္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိတာေတာင္ သူ႔ကို မတိုင္ခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္ ထိခိုက္တာေတာင္မွ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚခင္တြယ္မႈကို ဦးစားေပးၿပီး သူ႔ကို ကာေပးခဲ့တယ္ ကြၽန္မ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး သမၼာတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့တယ္။ ဒါက ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး ေကာင္းေနတာလဲ။ အေျခခံအားျဖင့္ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို အာခံေနၿပီး ဘုရားရႈတ္ခ်တာကို ခံခဲ့ရတယ္။ ဒီလို ေတြးမိၿပီး ကြၽန္မျပႆနာက အေရးႀကီးတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြ လႊမ္းမိုးသြားတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အေျခခံၿပီး ဆက္လုပ္ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သမၼာတရားနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္နာၿပီး ႐ူသီကို တိုင္ရမယ္။ အဲဒါနဲ႔ ႐ူသီရဲ႕ ျပႆနာကို အျဖစ္မွန္အတိုင္း ေရးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဆီ ပို႔လိုက္တယ္။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ “႐ူသီရဲ႕ ျပႆနာေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ သူအထုတ္ခံရၿပီးကတည္းက သူက ဘာဆင္ျခင္သုံးသပ္မႈမွ မလုပ္ဘူး။ မနာခံတာ၊ မခံႏိုင္တာေတြ ဆက္ျဖစ္တယ္။ အယူအဆေတြ၊ အပ်က္သေဘာေတြကို ဆက္ျဖန႔္တယ္။ အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး မေနဘူး။ သူ႔ျပႆနာေတြကို ထပ္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ ဒီျပႆနာေတြက အေရးႀကီးတာကို သူ သေဘာမေပါက္ရင္ အပ်က္သေဘာေတြ ဆက္ျဖန႔္ၿပီး အသင္းေတာ္အသက္တာကို ေတာ္ေတာ္ ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္တယ္” တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ဒီကိစၥမွာ ဝင္ပါဖို႔လည္း ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ႀကီး စိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး စိတ္ရႈပ္ေထြးလာျပန္တယ္။ “႐ူသီရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ဒီမိတ္သဟာယကို လူေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ သူက ငါ့ကို ဘယ္လိုထင္မလဲ။ ငါ့ကို မုန္းမွာလား။ စိတ္နာမွာလား။ ငါက သူစကားေျပာလို႔မရတဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ထင္ၿပီး ငါ့ကို လ်စ္လ်ဴရႈမွာလား” ေပါ့။ သူ ေဖာ္ထုတ္ခံရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ကြၽန္မ ျမင္ေယာင္မၾကည့္ရဲဘူး။ ထြက္ပဲ ေျပးလိုက္ခ်င္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မ တုံ႔ဆိုင္းတုံ႔ဆိုင္းျဖစ္ေနတာကို ျမင္ၿပီး ေျပာတယ္။ “အစ္မက သက္ေသာင့္သက္သာမရွိဘူးဆိုရင္ မတက္လို႔ ရပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကည့္ေပါ့” တဲ့။ ကြၽန္မ ဘာမွမေျပာခဲ့လိုက္ဘူး။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေအးႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေတြးမိတယ္။ “ငါ ဘာလို႔ ႐ူသီကို ရင္ဆိုင္ရမွာကို အရမ္းေၾကာက္ေနတာလဲ။ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ဘာလို႔ သတၱိမရွိတာလဲ။ ငါက စိတ္ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၿပီး ငါ့ဆက္ဆံေရးေတြကို ကာကြယ္ေနခ်င္တုန္းပဲ” ေပါ့။ ဒါကို သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္မ အရမ္းအျပစ္ရွိသလိုခံစားရၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးကို ကူညီေတာ္မူပါ။ စာတန္ရဲ႕ ေမွာင္မိုက္လႊမ္းမိုးမႈကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းသတိတေပးေတာ္မူပါ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။

ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အေျခအေနနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္တယ္။ “သမၼာတရားသည္ သင့္တြင္ အသက္ျဖစ္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ျပစ္မွားေစာ္ကားေသာ၊ ဘုရားသခင္အား မေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ၊ မိမိ၏တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳေသာ၊ သို႔မဟုတ္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားဝင္စြက္ဖက္ေသာသူကို သတိျပဳမိေသာအခါ သင္သည္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ တုံ႔ျပန္လိမ့္မည္။ ထိုသူအား လိုအပ္သလို ခြဲျခားၿပီး ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သမၼာတရားသည္ သင္၏ အသက္ ျဖစ္မလာေသးသကဲ့သို႔ သင္သည္ သင္၏ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထားအတြင္းတြင္ အသက္ရွင္ဆဲျဖစ္ပါက၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို တုံ႔ဆိုင္းမႈႏွင့္ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ျဖစ္ေစသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို သင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသည့္အခါ၊ သင္သည္မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္လိမ့္မည္မဟုတ္။ လိပ္ျပာလုံစြာျဖင့္ ယင္းတို႔ကို သင္ ေဘးဖယ္ထားလိုက္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစေနသည့္ သူတစ္ဦးမွ် သင္ႏွင့္ မည္သည့္ပတ္သက္မႈမွ် မရွိဟုပင္ သင္ ေတြးလိမ့္မည္။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားတို႔ မည္မွ် ထိခိုက္ပါေစ၊ သင္ ဂ႐ုမစိုက္၊ ၾကားဝင္စြက္ဖက္ျခင္း မရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ရွိသည္ဟု မခံစားရေပ— ယင္းက သင့္အား အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိသူတစ္ဦး၊ မယုံၾကည္သူတစ္ဦး၊ အေစခံသူတစ္ဦး ျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္အရာကို စားကာ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာကို ေသာက္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ လာသည့္အရာမ်ားအားလုံးကို ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ္လည္း ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚ မည္သည့္ထိခိုက္ျခင္းကမွ် သင္ႏွင့္ဆက္ႏႊယ္ျခင္း မရွိဟု ခံစားရသည္— ယင္းက သင့္အား ေကြၽးေသာလက္ကို ကိုက္သည့္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး ျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မကာကြယ္ပါက၊ သင္သည္ လူပင္ ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ ယင္းက အသင္းေတာ္ထဲသို႔ အယုံသြင္း၍ ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္မႈရွိဟန္ေဆာင္သည္၊ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရသူ တစ္ဦးအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၌ ကပ္ပါးရပ္ပါး လုပ္လိုသည္။ သင္သည္ လူသားတစ္ဦး၏ ဘဝကို ရွင္သန္မေနဘဲ၊ ရွင္းလင္းစြာပင္ မယုံၾကည္သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးျဖစ္လွ်င္၊ သင္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ မရရွိေသးလွ်င္ပင္၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ဘက္မွ စကားေျပာကာ ျပဳမူလိမ့္မည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိခိုက္ေနသည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ရပ္ေနမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳလိုသည့္ဆႏၵရွိသည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ခံစားရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ အေနရခက္လိမ့္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ ‘ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား မထိခိုက္ေစရန္ႏွင့္ အသင္းေတာ္အသက္တာ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ငါ ဤေနရာတြင္ ထိုင္ၿပီး မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲ ေန၍မရေခ်၊ ငါ ထရပ္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခု ေျပာရမည္၊ ငါတာဝန္ယူရမည္။ ဤဆိုးယုတ္ေသာ အျပဳအမူကို ငါ ထုတ္ေဖာ္ရမည္၊ ငါ တားရမည္’ ဟု သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာလိမ့္မည္။ သမၼာတရားက သင္၏ အသက္ျဖစ္လာလွ်င္၊ သင္၌ ဤသတၱိႏွင့္ သႏၷိ႒ာန္ ရွိၿပီး ကိစၥရပ္ကို လုံးဝ သိနားလည္ႏိုင္စြမ္း ရွိလိမ့္မည္သာမက၊ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ ယူသင့္သည့္ တာဝန္ကိုလည္း သင္ ျဖည့္ဆည္းလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔ျဖင့္ သင္၏ တာဝန္သည္ ေက်ပြန္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ နာခံသည့္သူမ်ားသာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာစိတ္ႏွလုံးရွိေပသည္) “အသင္းေတာ္တြင္၊ ငါ့အတြက္ သင္၏ သက္ေသခံခ်က္၌ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ေလာ့၊ သမၼာတရားကို ထိန္းသိမ္းေလာ့။ အမွန္သည္ အမွန္၊ အမွားသည္ အမွား ျဖစ္၏။ အျဖဴႏွင့္ အမည္းကို ေရာေထြးျခင္း မရွိႏွင့္။ သင္သည္ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ၎ကို အဘယ္ေသာအခါမွ် တစ္ဖန္ မထႂကြေစဖို႔အလို႔ငွာ အလွ်င္း ႏွိမ္နင္းရမည္။ ငါ၏ သက္ေသခံခ်က္ကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ သင္၌ ရွိသမွ်အရာရာကို ေပးရမည္။ ဤအရာသည္ သင္တို႔ အျပဳအမူမ်ား၏ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ျဖစ္ရလိမ့္မည္- ဤအရာကို မေမ့ေလ်ာ့ႏွင့္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၄၁)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းခံစားရၿပီး အရမ္းရွက္မိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လတ္တေလာ အျပဳအမူကို ေတြးၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ေဖာ္ထုတ္တဲ့သူမ်ိဳးပဲ။ သစၥာေဖာက္တဘ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို မကာကြယ္ဘူး။ သမၼာတရားကို စြန႔္ပစ္တယ္။ ႐ူသီက အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တကယ္ မဆင္ျခင္ဘူး၊ ေနာင္တမရဘူးဆိုတာ သူ႔ကို တိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြကိုေတာင္ သူက မုန္းတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သိတယ္။ သူက အယူအဆေတြ ျဖန႔္ေနတယ္။ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အတိုက္အခံျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး မုန္းတီးတဲ့သဘာဝကို သူက ေဖာ္ထုတ္ေနၿပီ။ အႏွစ္သာရမွာ သူက မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားၿပီး ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတစ္ခုခုရွိတဲ့သူက ဒီအျပဳအမူမ်ိဳးကို ျမင္ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ၿပီး စာတန္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို တားဆီးဖို႔ ရပ္တည္မွာပဲ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အသက္တာနဲ႔ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ကိုယ္ေတြ႕သိထားတာေတာင္မွ တြန႔္ဆုတ္ေနၿပီး ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနတယ္။ ႐ူသီကို မေဖာ္ထုတ္ရဲဘူး။ ကြၽန္မတို႔မွာရွိတဲ့ ခင္တြယ္မႈေတြထိခိုက္မွာကို ေၾကာက္တယ္။ ဒီအေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘူး။ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ဆက္ၿပီး အေရးစိုက္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ခင္တြယ္ျခင္းကို နတ္ဆိုးနဲ႔အတူတြဲဖက္ၿပီး ဦးစားေပးတယ္။ မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ေပးၿပီး နတ္ဆိုးဘက္မွာ ေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီအျပဳအမူရဲ႕ အႏွစ္သာရက ဆိုးယုတ္ပါတယ္။ သမၼာတရားေရွ႕မွာ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ရပ္အားလုံးက တကယ္ကို ျပစ္တင္ရႈခ်ထိုက္ပါတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေလေလ၊ ကြၽန္မျပႆနာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရေလေလပဲ။ ဘုရားသခင္က သူ႔အိမ္ကို လာဖို႔ ကြၽန္မကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ၊ ကြၽန္မကို ဆက္တိုက္လမ္းျပၿပီး အားျဖည့္ေပးခဲ့တာေတြကိုလည္း ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔ ဘုရားက ကြၽန္မကို အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးမထားဘဲ စာတန္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို အယုံသြင္းၿပီးမွ လိမ္လည္ၿပီး သစၥာေဖာက္ေနတာပဲ။ ဘုရားကို တကယ္ကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ခံစားခ်က္ေတြကို ဦးစားေပးေနလို႔၊ ကြၽန္မ ဆက္ဆံေရးေတြကို ကာကြယ္ေပးေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လူေတြစိတ္ဆိုးလည္း အေရးမႀကီးပါဘူး။ သမၼာတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ဘုရားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားတာက လုံးဝ လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့တာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတာကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ “လူတို႔ႏွင့္ သင္၏ ဆက္ဆံေရးသည္ ဇာတိထဲ၌ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေထာင္ထားေပသည္။ ဇာတိကူးလူးဆက္ဆံမႈ လုံးဝနီးပါးမရွိေသာ္လည္း စိတ္ဝိညာဥ္၌ မိတ္သဟာယဖြဲ႕မႈ၊ အျပန္အလွန္ေမတၱာ၊ အျပန္အလွန္ႏွစ္သိမ့္မႈႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ေထာက္ပံ့ေပးမႈတို႔ ရွိသည္။ ၎တို႔အလုံးစုံကို ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစေသာစိတ္ႏွလုံးကို အေျခခံ၍ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္၏။ ယင္းဆက္ဆံေရးမ်ားကို လူသား၏ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ သေဘာတရားခံယူခ်က္ေပၚတြင္ အားထားျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ဝန္ကိုထမ္းရင္း အလြန္သဘာဝက်စြာ ျဖစ္ထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။ ၎သည္ လူလုပ္အားထုတ္မႈမ်ား မလိုအပ္ေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္သာ လိုအပ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးတစ္ခုတည္ေဆာက္ရန္ အလြန္အေရးႀကီး၏) အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးေတြကို ေလာကီအေတြးအေခၚေတြနဲ႔မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ အဲဒီထက္ လူေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္သင့္တယ္။ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေၾကာင္းေတြကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကူညီ ပံ့ပိုးသင့္တယ္။ တျခားလူေတြက စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အခါ၊ လမ္းမွားေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာ၊ ကူညီတာ၊ ႀကီးၾကပ္တာ၊ သတိေပးတာေတြ လုပ္ႏိုင္သင့္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္သူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တားဆီးႏိုင္သင့္တယ္။ လူေတြက ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျခခံၿပီး အျပန္အလွန္ဆက္ဆံသင့္တယ္။ ႐ူသီရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚ ကြၽန္မခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သစၥာရွိမႈကို ဦးစားေပးခဲ့တယ္။ ဒါက ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိဘူး။ သမၼာတရားနဲ႔ မညီဘူး။ ဒါေတြက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြပဲ။ ကြၽန္မ စိတ္ရႈပ္ေထြးတာေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ သတၱိရွိခဲ့တယ္။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဆက္ဖတ္တယ္။ “သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အနစ္နာခံျခင္း” လိုမ်ိဳး ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အယူအဆေတြရဲ႕ ထိခိုက္မႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ထားတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ေတာ္ေတာ္ပိုၿပီး လင္းလက္သြားတာေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ဤမွ်ညစ္ညမ္းေသာေျမတြင္ ေမြးဖြားလာလ်က္၊ လူသားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္၊ သူသည္ ေရွးဆန္ေသာ လူ႔က်င့္ဝတ္မ်ား၏ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရၿပီးျဖစ္ကာ ‘အဆင့္ျမင့္ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ား’ တြင္ သင္ယူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေခတ္ေနာက္က်ေသာ စဥ္းစားေတြးေတာျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အက်င့္စာရိတၱ၊ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႏုံခ်ာေသာ အျမင္ရႈေထာင့္၊ အသက္ရွင္သန္ျခင္းအတြက္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အေတြးအေခၚ၊ လုံးဝဥႆုံ တန္ဖိုးမရွိေသာ တည္ရွိမႈ၊ စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပုံႏွင့္ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား- ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ လူ႔စိတ္ႏွလုံး အတြင္းသို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ကာ လူသား၏ အသိစိတ္ကို ျပင္းထန္စြာ အားေလ်ာ့ေစခဲ့၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေဝးသည္ထက္ ေဝးသြားသည့္အျပင္ သူ႔ကို ယခင္ကထက္ ပိုမို ဆန္႔က်င္လာသည္။ လူ႔စိတ္သေဘာထားသည္ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုမို ဆိုးယုတ္လာကာ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမဆို လိုလိုလားလား စြန္႔လႊတ္လိုသည့္သူႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို လိုလိုလားလား နာခံလိုစိတ္ရွိသူ တစ္ဦးတေလမွ် မရွိသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းမႈကို လိုလိုလားလား ရွာေဖြလိုေသာ ဆႏၵရွိသူလည္း တစ္ဦးတေလမွ် မရွိေပ။ ထိုအစား လူသားသည္ ႐ႊံ႕ေျမထဲ၌ ဇာတိပကတိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းထံ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးေပးအပ္ထားလ်က္၊ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ အေပ်ာ္အပါးကို လိုက္စားေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ မေျပာင္းလဲေသာ စိတ္သေဘာထား ရွိျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ရန္ဘက္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္) “စာတန္သည္ လူတို႔ကို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ သို႔မဟုတ္ အယူသီးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္ရႈိင္းသည့္ အထင္ႀကီးမႈမ်ား က်န္ရစ္ေစလ်က္ ႐ိုးရာပုံျပင္မ်ားစြာ သို႔မဟုတ္ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ျမင္ရသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို လုပ္ႀကံဖန္တီး ထားေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္၊ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ‘ပင္လယ္ကို ျဖတ္ေသာ မေသမ်ိဳးရွစ္ဦး’၊ ‘အေနာက္ဘက္သို႔ ခရီး’၊ ‘ေက်ာက္စိမ္း ဧကရာဇ္’၊ ‘နဂါးဘုရင္ကို ေအာင္ႏိုင္ေသာ နီက်ား’ ႏွင့္ ‘နတ္ဘုရားတို႔၏ အာဏာအပ္ႏွင္းပြဲ’ တို႔ ရွိ၏။ ဤအရာတို႔သည္ လူ၏ စိတ္ထဲတြင္ နက္ရႈိင္းစြာ အျမစ္တြယ္လာၿပီ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ အေသးစိတ္ အားလုံးကို သိပင္ မသိေသာ္ျငား၊ ေယဘုယ် ဇာတ္လမ္းမ်ားကို သင္တို႔ သိၾကလိမ့္ဦးမည္ျဖစ္ၿပီး သင္တို႔ မေမ့ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ သင္၏ႏွလုံးသားႏွင့္ သင္၏စိတ္ထဲတြင္ ကပ္ၿငိေနသည္မွာ ဤေယဘုယ် အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေပသည္။ ဤအရာတို႔သည္ စာတန္က လူသားအတြက္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ကတည္းက ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အယူအဆမ်ား သို႔မဟုတ္ ဒ႑ာရီမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းသည္ မတူေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ျဖန႔္ျဖဴးထားၿပီးျဖစ္ေပသည္။ ဤအရာတို႔သည္ လူတို႔၏ ဝိညာဥ္မ်ားကို တိုက္႐ိုက္ ထိခိုက္ေစကာ တိုက္စားပစ္ၿပီး၊ ဖမ္းစားျခင္းတစ္ခုၿပီး တစ္ခုေအာက္တြင္ လူတို႔ကို ထားေလ၏။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုသို႔ေသာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၊ ပုံျပင္မ်ား သို႔မဟုတ္ အယူသီးေသာ အရာတို႔ကို သင္ လက္ခံၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ၎တို႔သည္ သင္၏ စိတ္ထဲတြင္ အေျခခိုင္သြားသည္ ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ ၎တို႔ ကပ္ၿငိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ယင္းမွာ သင္သည္ ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစား ခံထားရသည့္အလား ျဖစ္သည္- သင္သည္ ဤယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အေဆာင္အေယာင္ အဆင္တန္ဆာမ်ား၊ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ ႐ိုးရာဇာတ္လမ္းပုံျပင္တို႔အားျဖင့္ ႐ုန္းမထြက္သာေအာင္မိေနၿပီး လႊမ္းမိုးခံလာရေလသည္။ ၎တို႔သည္ သင္၏ဘဝ၊ သင္၏ ဘဝေပၚ အျမင္ႏွင့္ အမႈအရာမ်ားအေပၚ သင္၏ ေဝဖန္ပိုင္းျခားမႈကို လႊမ္းမိုး၏။ ထို႔ထက္ပို၍ အသက္တာ၏ စစ္မွန္ေသာလမ္းခရီးအတြက္ သင္၏ လိုက္စားမႈကို ၎တို႔က လႊမ္းမိုးေလသည္။ ဤသည္မွာ ဧကန္အမွန္ ဆိုးယုတ္ေသာ မႏၲန္တစ္ခုျဖစ္၏။ သင္ ႀကိဳးစားႏိုင္သမွ် ႀကိဳးစားေလာ့၊ ၎တို႔ကို ခါခ်မရႏိုင္ေပ။ ၎တို႔ကို သင္ခုတ္ျဖတ္ ပစ္ေသာ္ျငား၊ ခုတ္လွဲမရႏိုင္ေပ၊ သင္သည္ ၎တို႔ကို ႐ိုက္ႏွက္ ေသာ္ျငား၊ ၎တို႔ကို အႏိုင္မရႏိုင္ေအာင္ရွိ၏။ ထို႔အျပင္ လူတို႔သည္ ဤသို႔ေသာ မႏၲန္ေအာက္တြင္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖင့္ ထားရွိခံရၿပီးေနာက္၊ ၎တို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားထဲတြင္ စာတန္၏ပုံရိပ္ကို ေမြးျမဴရင္း စာတန္အား အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖင့္ စတင္ကိုးကြယ္ၾက ေလသည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္၊ ၎တို႔သည္ စာတန္အား ၎တို႔အတြက္ ကိုးကြယ္ၿပီး ၾကည္ညိဳ ေလးစားရမည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ ႐ုပ္တုအျဖစ္ တည္ေထာင္ကာ၊ ဘုရားသခင္အျဖစ္ မွတ္ယူသည္အထိပင္ လုပ္ေဆာင္ၾကေလသည္။ ဤအရာတို႔သည္ လူတို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္၊ ၎တို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ား ထဲတြင္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ရွိေနၾက၏။ ထို႔အျပင္၊ သင္သည္ ဤပုံျပင္မ်ားႏွင့္ ဒ႑ာရီမ်ားကို မွားယြင္းသည္ဟု ကနဦးတြင္ မွတ္ယူေသာ္လည္း၊ ထို႔ေနာက္ သင္သည္ ၎တို႔ကို အမွန္တကယ္ ရွိေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ေစရင္းႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ အရာမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစရင္း ဤဇာတ္လမ္း ပုံျပင္မ်ား၏တည္ရွိမႈကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖင့္ သင္အသိအမွတ္ျပဳေလသည္။ သင္ သတိမမူမိျခင္းတြင္၊ သင္သည္ ဤအယူအဆမ်ား ႏွင့္ ဤအရာမ်ား၏ တည္ရွိမႈကို မသိစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈအရ လက္ခံေလသည္။ သင္သည္ နတ္ဆိုးမ်ား၊ စာတန္ႏွင့္ ႐ုပ္တုမ်ားကိုလည္း သင္၏ အိမ္ႏွင့္ သင္၏ ႏွလုံးသားထဲသို႔ မသိစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈအရ လက္ခံမိေလသည္- ဤသည္မွာ ဧကန္အမွန္ မႏၲန္တစ္ခုျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ေရွးသူေတာ္စင္တြ၊ ပညာရွိေတြဆိုတဲ့သူေတြက လက္ဆင့္ကမ္းေပးခဲ့တဲ့ စကားေတြ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ လႊမ္းမိုးခဲ့တဲ့ ဂႏၲဝင္ပုံျပင္ေတြထဲမွာပါတဲ့ အယူအဆေတြအားလုံးက စာတန္ဆီကလာတာပဲ။ စာတန္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ဒီစကားေတြ၊ အယူအဆေတြကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ ဒီစိတ္ကူးေတြက လူရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေတာ္ေတာ္အျမစ္တြယ္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔လႊမ္းမိုးမႈက ေလးနက္တယ္။ လူေတြက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အနစ္နာခံသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆလိုမ်ိဳးေပါ့။ အျပင္ပန္းမွာ ဒါက သစၥာရွိျခင္းကို တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ အသက္စြန႔္တာက ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာတစ္ခုလိုမ်ိဳးေပါ့။ လူေတြက ဒီလိုအယူအဆမ်ိဳးကို လက္ခံလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္တာက မွားသည္၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ ကူညီရတယ္။ သူတို႔ကိုကူညီဖို႔ ကိုယ့္အသက္ကို စြန႔္စားရတဲ့အထိေတာင္ လုပ္ရတယ္။ ဒါက စည္းမ်ဥ္းနဲ႔မညီဘူး။ အမွန္နဲ႔ အမွားကို မခြဲျခားဘူး။ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းက အမွားတစ္ခုခုလုပ္ရင္ေတာင္ ကာကြယ္ေပးရတယ္။ သူတို႔အသက္ကို စြန႔္ရတဲ့အထိေတာင္ေပါ့။ ဒါကို ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သစၥာရွိတယ္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဒါက ဆင္ျခင္တုံတရားမဲ့ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူဖို႔အတြက္ စိတ္ထက္သန္မႈကို အားကိုးတာပဲ။ သစၥာရွိျခင္းကို တန္ဖိုးထားတာကို ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာတစ္ခုအျဖစ္ ကြၽန္မ မထင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီထက္ ဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳးရွိတဲ့သူေတြက ဝမ္းနည္းစရာ၊ သနားစရာေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ သူတို႔ဘဝေတြက တန္ဖိုးမရွိဘူး။ သူတို႔ေသတာက အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္နစ္နာခံတာကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပန္အလွန္ခင္တြယ္မႈေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ သိသိႀကီးနဲ႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သစၥာရွိေနတာ၊ လူ႔သဘာဝေကာင္းရွိတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ခဲ့တယ္။ တကယ္ကို ဘယ္ေလာက္ မိုက္မဲသလဲ။ စာတန္က အထင္ႀကီးတဲ့ ဒီအယူအဆေတြက အဆိပ္ေတြပဲ။ ဒါေတြေၾကာင့္ အမွန္နဲ႔အမွားကို ကြၽန္မ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ အျပဳသေဘာေဆာင္တာနဲ႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္တာေတြရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ကို မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ စိတ္ကို က်ဥ္းေျမာင္းေစၿပီး ပုံပ်က္ေစတယ္။ သာမန္ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးေတြမရွိေအာင္ တားဆီးတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတာကို ကြၽန္မ သတိရတယ္။ “လူသား၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ေပၚေပါက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစသည့္ အရင္းအျမစ္မွာ စာတန္၏ လွည့္စားျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းႏွင့္ အဆိပ္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ လူသားသည္ စာတန္၏ ကန႔္သတ္ျခင္းႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံေနခဲ့ရၿပီးျဖစ္ကာ၊ သူ၏ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈႏွင့္ အသိစိတ္တို႔အေပၚ စာတန္ ဒုကၡေပးသည့္ လြန္ကဲစြာ ေဘးသင့္ေစမႈတို႔ကို ခံရသည္။ ယင္းမွာ လူသား၏ ဤအေျခခံက်ေသာ အရာမ်ားသည္ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုခံရၿပီးျဖစ္ကာ၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္က နဂိုမူလတြင္ ဖန္ဆင္းထားခဲ့ပုံႏွင့္ လုံးဝမတူၾကသျဖင့္သာ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ကာ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ျခင္း အတိအက်ပင္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ မေျပာင္းလဲေသာ စိတ္သေဘာထား ရွိျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ရန္ဘက္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္) အရင္တုန္းက ကြၽန္မက စာတန္ဖ်က္ဆီးတာကို ေတာ္ေတာ္ခံထားရၿပီး လူ႔သဘာဝအားလုံး မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သီအိုရီအရပဲ ဝန္ခံခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူသားရဲ႕ နက္နဲတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈက ဘယ္ေနရာမွာ ျပသလဲဆိုတာ တကယ္ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အခု ဒါကို နည္းနည္းပိုနားလည္သြားၿပီ။ စာတန္ရဲ႕ အဆိပ္ေတြနဲ႔ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအယူအဆေတြအားလုံးက လူသားရဲ႕ သဘာဝျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါေတြက လူရဲ႕ အေတြးေတြကို နင္းေခ်ၿပီး ပုံပ်က္ေစခဲ့တယ္။ လူက သူ႔ရဲ႕ သာမန္လူ႔သဘာဝနဲ႔ အေတြးေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတယ္။ သူ႔အေတြးေတြအားလုံးက ဘုရားကို အာခံၿပီး သမၼာတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္။ ဒီေလာကီအေတြးအေခၚေတြ၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ အဆိပ္ေတြ၊ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကို ယူၿပီး တစ္ခုခ်င္း စိစစ္ေလ့လာတဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈမွာ ေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားေတြမရွိရင္ ဒါေတြကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုနားလည္လာမလဲ။ ဆက္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးၿပီး စာတန္က ထိခိုက္တာကိုပဲ ခံရမွာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကပဲ သမၼာရားျဖစ္တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကသာ လူေတြကို ေျပာင္းလဲၿပီး ကယ္တင္ႏိုင္တယ္လို႔ပဲ ကြၽန္မ ပိုၿပီး ခံစားမိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အရမ္း တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြက လူေတြကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ထိခိုက္ေစတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားကို ရွာျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ အမႈကိစၥေတြကို ျမင္ၿပီး ေဆာင္႐ြက္ျခင္းအားျဖင့္သာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိစိတ္နဲ႔ လူ႔သဘာဝက ပိုၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္း ပုံမွန္ျဖစ္လာမွာပဲ။

သုံးေလးရက္ၾကာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ႐ူသီကို ဖိတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက သံသယရွိမေနဘဲနဲ႔ သူ႔မွာ ကြၽန္မေတြ႕ရတဲ့ ျပႆနာေတြအားလုံးကို ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မ စိတ္ၿငိမ္သြားတယ္။ ဒါကိုလုပ္တာက သမၼာတရားနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ညီတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါမွာ သူက ကြၽန္မကို ဘာပဲထင္ထင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္မကို လုံးဝ ျပန္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္တာေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိၿပီး ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြကို လုံးဝ ေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး။