ထုံရွင္း ကိုးရီးယားႏိုင္ငံ

၂၀၂၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာမွာ၊ ဗီဒီယို ႀကီးၾကပ္တဲ့အလုပ္ကို ကြၽန္မလုပ္ေနခဲ့တာ။ အစ္ကို လီယိုနဲ႔ အစ္မ ကလယ္ရာတို႔နဲ႔ ကြၽန္မ တြဲဖက္ရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ဒီတာဝန္ကို လုပ္တာ ကြၽန္မထက္ ပိုၾကာသလို၊ ပိုအေတြ႕အႀကဳံရွိၾကၿပီး၊ သူတို႔က အလုပ္မ်ားႀကီးကို ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ၿပီး အာ႐ုံစိုက္လုပ္ရာမွာ ဦးေဆာင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မက စေရာက္႐ုံပဲရွိေသးသလို၊ အလုပ္ရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို နားမလည္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အလိုလိုနဲ႔ အခန္းက႑ ေသးေသးေလးကိုပဲ ကြၽန္မ ယူခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာမရွိတာ အခ်ိန္ ၾကာသေ႐ြ႕၊ ကိစၥေတြ အဆင္ေျပမယ္၊ တျခားလူေတြက ၾကားဝင္ၿပီး အရာရာ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မ စိုးရိမ္တာ ေလ်ာ့သြားၿပီး၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ တာဝန္ယူစရာ လိုမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တာဝန္ထမ္းတာ နည္းသထက္ နည္းလာခဲ့သလို၊ တျခားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ကို ကြၽန္မ နားလည္ၿပီး ပါဝင္လုပ္ေပးတာေတြ အရမ္းနည္းသြားတယ္။ အလုပ္ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါတိုင္း ဘာထင္ျမင္ခ်က္မွ မေဖာ္ျပခဲ့သလို၊ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအးေဆးေနၿပီး ေလာကီ ဗီဒီယိုေတြကိုပဲ ၾကည့္လိုက္တယ္။ တာဝန္ကို ဒီလိုလုပ္တာ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။

တစ္ေန႔၊ ေန႔လည္ေလာက္မွာ၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ လာၿပီး လီယိုနဲ႔ ကလယ္ရာတို႔က သူတို႔တာဝန္ လုပ္ဖို႔ တျခားေနရာကို သြားမွာျဖစ္သလို၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ တာဝန္ပိုယူရမယ္၊ အားပိုထုတ္ၿပီး ဗီဒီယိုအလုပ္ကို လႊဲယူရမယ္လို႔ လာေျပာတယ္။ ဒီ႐ုတ္တရက္ အေျပာင္းအလဲက ကြၽန္မကို ခဏ အရမ္းအံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။ ဒီတာဝန္မွာ ကြၽန္မရွိတာ မၾကာေသးသလို၊ ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္စရာအလုပ္ အမ်ားႀကီးပဲေလ၊ ဒါဖိအားအရမ္းမ်ားတယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔တာဝန္ယူထားတဲ့ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္ေထြးၿပီး အၿမဲ အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ လိုတယ္ေလ။ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိသူေတြကို ဦးေဆာင္လမ္းျပဖို႔ ကုန္က်မ္းေတြကို ရွာၿပီး ကိစၥေတြကို သူတို႔ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ဖို႔ လိုမွာေလ။ လီယိုနဲ႔ ကလယ္ရာတို႔က ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး ပုံမွန္အားျဖင့္ အလုပ္အရမ္း မ်ားၾကတာ။ စ႐ုံပဲရွိေသးတဲ့အတြက္ ကြၽန္မ အခ်ိန္ပိုယူဖို႔ လိုမွာ ေသခ်ာတယ္။ အနားယူတဲ့အခ်ိန္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ား ထပ္ၿပီး ရွိပါဦးမလား။ ဒီတာဝန္ကို မထမ္းႏိုင္ဘဲ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစမိရင္၊ ကြၽန္မ အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္မိမွာ မဟုတ္လား။ ဒီတာဝန္အတြက္ ပိုသင့္ေတာ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ရွာလိုက္တာ ေခါင္းေဆာင္အတြက္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဘာမွမေျပာတာကို ျမင္ေတာ့၊ စိတ္ထဲမွာ ဘာရွိလဲလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ေမးတယ္။ ကြၽန္မ အတိုက္အခံျဖစ္မိၿပီး ဘာမွ မေျပာခ်င္ခဲ့ဘူး။ အလုပ္ေဆြးေႏြးတာ ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ ထြက္သြားလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ထမ္းရမဲ့ ျပႆနာနဲ႔ အခက္အခဲအားလုံးကို ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဖိအားနဲ႔ အသက္ရွဴက်ပ္ၿပီး၊ ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ရက္ေတြက မခံႏိုင္စရာပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ပါေစ၊ ဒီတာဝန္ကို မထမ္းႏိုင္ဘူးလို႔ ခံစားေနတုန္းပဲ။ အဲဒီေနာက္ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မအေျခအေနအေၾကာင္း ေမးတဲ့ စာပို႔ၿပီး ကြၽန္မ အျမန္ေျဖလိုက္တယ္။ “ဒီအလုပ္ကို ယူဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ကြၽန္မ မခံစားရဘူး။ ပိုသင့္ေတာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ဆရာ ရွာႏိုင္တယ္”လို႔ ေပါ့။ အဲဒီေနာက္ ေခါင္းေဆာင္က ေမးတယ္။ “ဘယ္ေပၚ အေျခခံၿပီး မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေဝဖန္လိုက္တာလဲ”တဲ့။ ဒီေမးခြန္းကို ဘယ္လိုေျဖရမွန္း ကြၽန္မ တကယ္ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ႀကိဳးေတာင္ မႀကိဳးစားၾကည့္ရေသးသလို၊ ဒီတာဝန္နဲ႔ သင့္ေတာ္လား မသိဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ရဲ႕ ဖိအားနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဲဒါက ေပးမဲ့ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈကို ေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မ ျငင္းလိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါက တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ၿပီး ဝတၱရားကို ျငင္းေနတာ မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေန႔တိုင္း ကြၽန္မရင္ဆိုင္ရတဲ့ အရာအားလုံးကို ဘုရား ခြင့္ျပဳထားၿပီး၊ ကြၽန္မ က်ိဳးႏြံနာခံသင့္တာကို ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မတြဲဖက္ေတြက ေျပာင္းေ႐ြ႕ခံခဲ့ရၿပီး၊ အလုပ္အားလုံးကို ကိုယ့္ဘာသာ တာဝန္ယူဖို႔ ကြၽန္မ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ အာခံၿပီး က်ိဴးႏြံနာခံဖို႔ မလိုလားပါဘူး။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးက မမွန္တာ ကြၽန္မ သိေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ကြၽန္မ က်ိဴးႏြံနာခံႏိုင္ေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။

ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို တကယ္ စကားေျပာတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ပို႔ေပးတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပမႈမ်ားသည္ မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သနည္း။ ေရွးဦးစြာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သံသယမရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ အမႈအရာအားလုံးတြင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္လည္း ထို႔အတူျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း အေရးႀကီးဆုံးေသာ ေဖာ္ျပမႈျဖစ္ၿပီး အေရးပါဆုံးျဖစ္သည္။ သင္သည္ ႐ိုးသားသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အစဥ္သျဖင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စိတ္ထဲတြင္ မထားဘဲ သင္ အလိုရွိသမွ်ကို လုပ္ေဆာင္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သေလာ။ သင္က ‘ငါ့အစြမ္းအစက ညံ့ေပမဲ့ ငါ့မွာ ႐ိုးသားတဲ့ ႏွလုံးသားရွိတယ္’ ဟု ဆိုသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ တာဝန္တစ္ခုသည္ သင့္အေပၚသို႔ က်ေရာက္ေသာအခါ သင္သည္ ေကာင္းစြာမလုပ္ေဆာင္လွ်င္ ဒုကၡခံရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ တာဝန္ခံရမည္ကိုလည္းေကာင္း ေၾကာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတာဝန္ကို ေရွာင္ရန္အတြက္ ဆင္ေျခမ်ားေပးသည္။ သို႔မဟုတ္ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အႀကံျပဳသည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သေလာ။ မျဖစ္သည္မွာ သိသာထင္ရွား၏။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္က မည္သို႔ ျပဳမူသင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံသင့္သည္။ မိမိထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာဝန္တြင္ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံျခင္းရွိရမည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ ဤအရာသည္ နည္းလမ္းအခ်ိဳ႕ျဖင့္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေလသည္။ တစ္ခုမွာ ႐ိုးသားေသာႏွလုံးသားတစ္ခုျဖင့္ မိမိတာဝန္ကို လက္ခံျခင္း၊ သင္၏ ဇာတိပကတိ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မစဥ္းစားျခင္း၊ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိတ္မပါ့တပါ မျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ႀကံစည္မႈမရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားမႈ၏ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ အျခားတစ္ခုမွာ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးခြန္အား အႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ အမႈအရာမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစရန္အတြက္ သင္၏တာဝန္အေပၚ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းကို ျမဳပ္ႏွံျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤအရာတို႔သည္ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္က မိမိတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ ရွိသင့္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ သင္သိျမင္ၿပီး နားလည္သည့္အရာကို မေဆာင္႐ြက္လွ်င္၊ သင္၏ အေကာင္းဆုံး အားထုတ္မႈ၏ ၅၀၊ သို႔မဟုတ္ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာလုပ္ေဆာင္လွ်င္ သင္သည္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး၊ အားအင္အႂကြင္းမဲ့ သုံးေနျခင္းမဟုတ္ေပ။ သင္သည္ အေခ်ာင္ခိုရန္ နည္းလမ္းမ်ားရွာေနသည္။ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ စိတ္မခ်ရေသာလူမ်ားသည္ ႐ိုးသားၾကသေလာ။ လုံးဝ မ႐ိုးသားေပ။ ဘုရားသခင္က ဤသို႔ေသာစိတ္မခ်ရသလို လွည့္စားတတ္သည့္သူမ်ားကို အသုံးမျပဳေပ။ ၎တို႔ကို ထုတ္ပယ္ရမည္။ ဘုရားသခင္သည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ႐ိုးသားေသာလူမ်ားကိုသာ အသုံးျပဳသည္။ သစၥာရွိေသာ အေစခံသူမ်ားသည္ပင္ ႐ိုးသားရမည္။ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ေသာ၊ အေခ်ာင္ခိုရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို အၿမဲရွာေနေသာသူမ်ားအားလုံးသည္ လွည့္စားတတ္ၾကသည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔ထဲမွ မည္သူကမွ် ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ မယုံၾကည္ၾကေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ ထုတ္ပယ္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ လူအခ်ိဳ႕က ‘႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းသည္ သမၼာတရားကို ေျပာၿပီး မုသား မေျပာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ႐ိုးသားသူတစ္ဦး ျဖစ္ရန္မွာ လြယ္ကူေပသည္၊ တကယ္ပင္ျဖစ္သည္’ ဟု ထင္ၾကသည္။ ဤခံယူခ်က္ကို သင္မည္သို႔ထင္ျမင္သနည္း။ ႐ိုးသားသူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းသည္ အတိုင္းအတာ အလြန္ပင္ က်ဥ္းေျမာင္းသေလာ။ လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး ရွိသင့္သည့္ သေဘာထားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုးသားသည့္ႏွလုံးသားတစ္ခုသည္ အလြန္တရာ အဖိုးတန္ေလသည္။ ဤေနရာတြင္ သြယ္ဝိုက္ၫႊန္းဆိုခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းက ဤစိတ္ႏွလုံးသည္ သင္၏ အျပဳအမူကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီး သင္၏အေျခအေနမ်ားကို ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္ဟုျဖစ္သည္။ ယင္းက သင့္အား မွန္ကန္ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားျပဳေစၿပီး ဘုရားသခင္ကို နာခံႏိုင္ေစကာ သူ၏ ေထာက္ခံမႈရေစသည္။ ဤစိတ္ႏွလုံးသည္ အလြန္ အဖိုးတန္သည္။ သင့္ထံတြင္ ဤကဲ့သို႔ ႐ိုးသားေသာ စိတ္ႏွလုံးမ်ိဳးရွိပါက၊ သင္သည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အသက္ရွင္သင့္သည္၊ ဤအျပဳအမူမ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာ္ျပသင့္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဤအသုံးခံမႈမ်ိဳး ရွိသင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို အရမ္း အရွက္ရေစခဲ့တယ္။ သူတို႔တာဝန္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ ႐ိုးသားတဲ့ လူေတြက အလုပ္နဲ႔ သူတို႔ သင့္ေတာ္ျခင္း ရွိမရွိ မစဥ္းစားၾကသလို၊ သူတို႔ရဲ႕ အစြမ္းအစအေၾကာင္း စိုးရိမ္လို႔ တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ တာဝန္ကို ယူလိုက္ရျခင္းမွာ ပါဝင္ႏိုင္တဲ့ စြန႔္အားမႈကို ပူပန္မေနၾကဘူး။ အဲဒါထက္ လက္ခံၿပီး အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ အစျပဳၾကတယ္။ ဒါကသာ ႐ိုးသားတဲ့ သေဘာထားပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မတြဲဖက္ႏွစ္ေယာက္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းခံရတာ ၾကားတာနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ပမာဏ တိုးတာကိ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္၊ စိုးရိမ္မႈေတြ တိုးခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မအေပၚ ဖိအားက တိုးလာခဲ့တယ္။ အလုပ္က ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ထားရင္၊ အဲဒီအတြက္ ကြၽန္မတာဝန္ယူရမွာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီဘူးဆိုတဲ့ ဆင္ေျခကို သုံးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တကယ္ကို လွည့္ျဖားတတ္ခဲ့ၿပီး အသိစိတ္ မဲ့ခဲ့တာ။ ဆုေတာင္းရာမွာ ဘုရားရဲ႕ ဝန္ထုပ္ေတြကို ေလးဂ႐ုျပဳဖို႔ အၿမဲ က်ိန္ဆိုခဲ့ပုံကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တကယ္ ျဖစ္လာေတာ့၊ အဲဒီအစား ကိုယ့္ဇာတိပကတိကိုပဲ အေလးဂ႐ုျပဳခဲ့တယ္၊ ဘာသမၼာတရားမွ လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့သလို၊ ဘုရားကို လွည့္ျဖားဖို႔ အႏွစ္မဲ့စကားေတြကိုပဲ သုံးခဲ့တယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို တကယ္ အေလးဂ႐ုျပဳခဲ့ရင္၊ အလုပ္နဲ႔ မသင့္ေတာ္သလို၊ သင့္ေတာ္တဲ့ တျခား ဘယ္သူ႔ကိုမွ မရွာေတြ႕ႏိုင္ခဲ့တာ သိခဲ့ရင္၊ ဗီဒီယို အလုပ္ ထိခိုက္တာကို တားဆီးဖို႔ ကိုယ့္ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ ေသြးတာကို အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့သင့္တာေလ။ ဒါက အသိစိတ္နဲ႔ လူ႔သဘာဝရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ လုပ္သင့္တဲ့အရာပဲ။ အလုပ္နဲ႔ ကြၽန္မ တကယ္ မသင့္ေတာ္ခဲ့သလို၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕၊ ထုတ္ပယ္တာ ခံသြားခဲ့ရရင္၊ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို ကြၽန္မ က်ိဳးႏြံနာခံလိုက္သင့္တယ္။ ဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္နည္းကပဲ မူမွန္တာပါ။ ဒီအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မ နည္းနည္း ပိုတည္ၿငိမ္သြားတယ္။

အဲဒီေနာက္ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ ထားခဲ့တဲ့ သေဘာထားကို သိနားလည္ေစတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူအားလုံးသည္ တာဝန္ခံယူမႈကင္းမဲ့သည့္စိတ္ထားျဖင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ‘တစ္ေယာက္ေယာက္က ဦးေဆာင္ရင္ ငါက ေနာက္ကလိုက္မယ္။ ဘယ္ကိုပဲ ဦးေဆာင္ပါေစ ငါသြားမယ္။ ငါ့ကို ခိုင္းသမွ် ဘာမဆိုလုပ္မယ္။ တာဝန္ခံယူဖို႔၊ အေရးစိုက္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုကိုလုပ္ဖို႔အတြက္ ပိုၿပီး ဒုကၡခံဖို႔၊ စိတ္ႏွလုံးအားအင္ရွိသမွ်နဲ႔လုပ္ဖို႔ေတြကိုေတာ့ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး’ ဤလူတို႔သည္ အဖိုးအခ ေပးဆပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းဖို႔သာ အလိုရွိၾကသည္။ တာဝန္ယူဖို႔ အလိုမရွိေပ။ ဤသည္မွာ တာဝန္ကို အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္သည့္သေဘာထား မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းအေပၚ စိတ္ႏွစ္ျမႇဳပ္ရန္ သင္ယူရမည္။ အသိတရားရွိေသာသူတစ္ေယာက္သည္ စိတ္ႏွစ္ျမႇဳပ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ လုံးဝ စိတ္ႏွစ္လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိလွ်င္ ထိုသူသည္ အသိတရားမရွိဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ အသိတရားမရွိသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို မရရွိႏိုင္ေပ။ သမၼာတရားကို ၎တို႔မရရွိႏိုင္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုရသနည္း။ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ဆုေတာင္းၿပီး သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈကို ရွာေဖြရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မည္သို႔စဥ္းစားရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္ျခင္းတြင္ မည္သို႔စိတ္ႏွစ္ရမည္ကိုလည္းေကာင္း မသိၾကသကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို မည္သို႔ရွာေဖြရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အလိုေတာ္ကို နားလည္ဖို႔ မည္သို႔ရွာေဖြရမည္ကိုလည္းေကာင္း မသိၾကေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို မရွာေဖြႏိုင္ျခင္းဟူသည့္အရာျဖစ္သည္။ မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္ပါေစ၊ မည္သည့္တာဝန္မ်ိဳးကို ထမ္းေဆာင္ရပါေစ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ မၾကာခဏ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိႏိုင္ေသာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္း၊ ဘုရားအလိုေတာ္ႏွင့္အညီ ထိုတာဝန္ကို မည္သို႔ထမ္းေဆာင္ရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုတာဝန္ကို ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္စြာထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ မည္သည့္သမၼာတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သင့္သည္ဆိုသည္ကိုလည္းေကာင္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္းတြင္ စိတ္ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ား သင္တို႔၌ ရွိသေလာ။ ဤနည္းျဖင့္ သမၼာတရားကို သင္ရွာေဖြသည့္ အႀကိမ္မ်ားစြာရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) သင္၏ တာဝန္ထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ထားရွိျခင္းႏွင့္ တာဝန္ ယူႏိုင္ျခင္းသည္ သင့္အေနျဖင့္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားၿပီး အဖိုးအခတစ္ခု ေပးဆပ္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္- ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္း သက္သက္သည္ မလုံေလာက္ေပ။ သင္၏ တာဝန္ထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို မထားရွိဘဲ ယင္းအစား ကာယပိုင္းဆိုင္ရာ အားထုတ္မႈမ်ား အၿမဲအသုံးျပဳခ်င္ေနပါက၊ သင္၏ တာဝန္သည္ ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ၿပီးေျမာက္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပ႐ုံမွ်သာ လုပ္ျပလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ထိုထက္ ပိုလိမ့္မည္မဟုတ္ဘဲ၊ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ မည္မွ်ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္သည္ကို သင္ သိရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္၏ တာဝန္ထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ထားရွိပါက၊ သင္သည္ သမၼာတရားကို တျဖည္းျဖည္း သိနားလည္လာလိမ့္မည္။ သင္ မထားရွိပါက၊ သိနားလည္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ သင္၏ တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ထားရွိသည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို တျဖည္းျဖည္း သိနားလည္လာႏိုင္လိမ့္မည္၊ သင္ကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မျပည့္စုံျခင္းတို႔ကို ေတြ႕ရွိႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး သင္၏ အေျခအေနမ်ိဳးစုံကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သင္ အာ႐ုံစိုက္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာအရာမွာ အားထုတ္မႈကို အသုံးျပဳရန္ျဖစ္ေသာအခါ၊ သင့္ကိုယ္သင္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရန္ စိတ္မႏွစ္ေသာအခါတြင္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးမွ တကယ့္အေျခအေနမ်ား၊ မတူညီေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားတြင္ သင့္၌ရွိေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ၏ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားႏွင့္ ဖြင့္ဟျခင္းမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ျပႆနာတစ္ခုရွိေသာအခါ အက်ိဳးဆက္မ်ားက မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ကို သင္ သတိမထားမိဘဲ ယင္းကို မေျဖရွင္းလွ်င္ သင္သည္ မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ ရႈပ္ေထြးေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အလုပ္မျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္တိုင္း၊ ေနရာတိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ သင္ အသက္ရွင္ရမည္။ သင့္အေပၚသို႔ မည္သည့္အရာက်ေရာက္ပါေစ သမၼာတရားကို အစဥ္ရွာေဖြရမည္။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြစဥ္တြင္ သင့္ကိုယ္သင္လည္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သင္၏ အေျခအေနတြင္ မည္သည့္ျပႆနာမ်ားရွိသည္ကို သိရမည္။ ထိုအရာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားကို ခ်က္ခ်င္းရွာေဖြရမည္။ ဤနည္းအားျဖင့္သာ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစျခင္းအား တားဆီးႏိုင္မည္။ အေရးႀကီးဆုံးမွာ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ျခင္းတင္မဟုတ္ဘဲ သင့္တြင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈရွိၿပီး သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔လည္း ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္သာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္သည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မၾကာခဏ ဆင္ျခင္ေတြးေတာေသာအရာသည္ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းကိစၥမ်ားမဟုတ္လွ်င္၊ သမၼာတရားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥမ်ားမဟုတ္ဘဲ ထိုအစား သင့္အေတြးမ်ားက ဇာတိပကတိအေရးကိစၥမ်ားအေပၚတြင္သာရွိလ်က္ သင္သည္ ျပင္ပအရာမ်ားျဖင့္ ၿငိတြယ္ေနလွ်င္ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ႏိုင္သေလာ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားေရွ႕တြင္ အသက္ရွင္ႏိုင္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ အသက္မရွင္ႏိုင္ေပ။ ထိုသို႔ေသာသူမ်ိဳးသည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ႐ိုးသားျခင္းအားျဖင့္သာ စစ္မွန္ေသာ လူသားအျဖစ္ အသက္ရွင္ႏိုင္သည္) ဒီသေဘာထားမ်ိဳးကို ေဖာ္ထုတ္ရာမွာ ဘုရားက ကြၽန္မရဲ႕ ပုံရိပ္ကို တကယ္ ထင္ေစခဲ့တာပဲ။ ဒီတာဝန္ကို စလုပ္တုန္းက၊ ဘာတာဝန္ဝတၱရားမွ ကြၽန္မ မယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတြဲဖက္ေတြက ကြၽန္မထက္ ပိုအေတြ႕အႀကဳံရွိတာ ျမင္လို႔၊ ေနာက္ကြယ္ကိုပဲ ထြက္သြားလိုက္ၿပီး၊ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမမွားတာ ေသခ်ာေစႏိုင္သေ႐ြ႕ ကိစၥေတြ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒီလို လုပ္ရင္၊ ေလးစားစရာေကာင္းၿပီး ေျခကုန္လက္ပန္းက်မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး၊ သူတို႔ တာဝန္ယူထားတဲ့ အလုပ္ကို လုံးဝ စိတ္မဝင္စားခဲ့သလို၊ အဲဒီမွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ျပႆနာေတြ အခက္အခဲေတြကို အေလးအနက္ မထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတို႔အလုပ္က ဘာလို႔ အရမ္း ထိေရာက္မႈမရွိတာလဲလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ေမးေတာ့၊ ကြၽန္မမွာ အေျဖမရွိခဲ့ဘူး။ အလုပ္မွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ ေသြဖည္မႈေတြကိုေတာင္ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္ ေနာက္ဆုံးမွာ သိလိုက္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို အရမ္းညံ့ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့တာကိုး။ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို လုံးဝ ေပါ့တန္၊ ေၾကာင္းက်ိဴးမျမင္သလို ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ျပႆနာေတြကို အေရးမထားဘဲ ကုန္ဆုံးေနခဲ့တာပဲ။ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြကို သိခဲ့ရင္ေတာင္၊ ကိုယ့္ရာထူးကို မထိခိုက္တာ ျမင္တာနဲ႔၊ အဲဒီအတိုင္း ထားလိုက္တယ္။ အဲဒါက အလုပ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ ဒီသေဘာထားမ်ိဳးက မယုံၾကည္သူေတြ သူတို႔အလုပ္ေတြကို သေဘာထားပုံနဲ႔ အတူတူပဲ။ တာဝန္မွာ ကြၽန္မက ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အေလးဂ႐ုျပဳခဲ့တာလဲ။ အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြ ေပၚလာေတာ့၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြခဲ့ဘူး၊ ေသြဖည္မႈေတြကို မစိစစ္ခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ကြၽမ္းက်င္မႈကို ဘယ္လိုတိုးပြားေစရမယ္ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတြဲဖက္က အဲဒါေတြကို တာဝန္ယူႏိုင္သေ႐ြ႕၊ ခဏေတာ့ ကြၽန္မ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနလို႔ရတယ္လို႔ အၿမဲ ေတြးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ရတဲ့အခါတိုင္း၊ ကိုယ့္ဇာတိကို အလိုလိုက္တယ္၊ ေလာကီ ဗီဒီယိုေတြကို ၾကည့္တယ္။ ပိုပိုၿပီး အက်င့္ပ်က္လာသလို ဘုရားနဲ႔ ပိုေဝးသြားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္မ လုံးဝ မရွိခဲ့တာ ျမင္ရတယ္။ အလုပ္တစ္ခုလိုပဲ ဆက္ဆံေနခဲ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒီအခ်ိန္ ေနာက္ဆုံး နားလည္လိုက္တယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးဖို႔၊ ပူပန္တတ္ေအာင္ သင္ယူဖို႔၊ တာဝန္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ ထမ္းဖို႔၊ အခက္အခဲေတြမွာ ဘုရားအေပၚ မွီခိုဖို႔နဲ႔ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာဖို႔ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အရန္အစီအစဥ္ ကုန္သြားေအာင္ လုပ္ခဲ့တာကိုေပါ့။ ပိုအေရးႀကီးတာက၊ တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ အေခ်ာင္ခိုၿပီး တာဝန္မဲ့တဲ့ သေဘာထားက ဘုရားရဲ႕ စက္ဆုပ္မႈကို ျဖစ္ေစခဲ့မွန္း ဒါက သတိျပဳမိခြင့္ ေပးခဲ့တယ္။ အလုပ္ရဲ႕ ဖိအားက ကြၽန္မတာဝန္မွာ အခု လုံ႔လရွိေအာင္ ဖိအားေပးသလို၊ ေနာင္တရၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ထမ္းေဆာင္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားလည္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ၊ ဒီအေျခအေနေတြကို ကြၽန္မ က်ိဳးႏြံနာခံခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္မွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သတိရွိရွိနဲ႔ ကြၽန္မ ပိုမ်ားတဲ့ ဒုကၡခံခဲ့တယ္၊ ဗီဒီယိုအလုပ္မွာ ျပႆနာေတြကို ပိုရွာေတြ႕ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး၊ အဲဒါေတြကို သတိထားမိတာနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ေလ့လာတဲ့ အစီအစဥ္ကို လုပ္ၿပီး အလုပ္ကို အျမန္ဆုံး လက္လႊဲယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို ညႇိလိုက္တာနဲ႔၊ ကိုယ့္အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ပိုရွိခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို ပိုၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ကုန္ဆုံးခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ တျခား ညီအစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲဖက္ရတယ္။ အစကေတာ့ ပိုတာဝန္ယူဖို႔ အေလးဂ႐ုျပဳေနတုန္းပဲ ျဖစ္ေပမဲ့၊ နည္းနည္း ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သူ ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး ကြၽန္မထက္ သူ႔မွာ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈ ပိုရွိတာ ေတြ႕ရလို႔၊ သူ႔ကို အလုပ္တခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ လက္လႊဲလိုက္ၿပီးေတာ့၊ ေနာက္ထပ္ ဘာကိုမွ ဝင္မပတ္သက္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ၊ ကိုယ့္နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ေဆြးေႏြးတာေတြမွာ ပါေပမဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ေပးတာကို ေရွာင္ခဲ့တယ္။ ေတြးေနမိတာက၊ “ကိစၥေတြကို ရွင္ကိုင္တြယ္ႏိုင္တာ ေတြ႕ရေတာ့၊ ကြၽန္မ စိုးရိမ္စရာမလိုသလို၊ ခဏ ေအးေဆး ေနလို႔ရတယ္”လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က အလုပ္ကို ပိုအေလးထားဖို႔ သတိေပးခဲ့ၿပီး၊ သူ ဒီလိုေျပာၿပီး ရက္အနည္းနည္း ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ မၾကာခင္မွာ၊ အရင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ခါတေလ ခ်က္ခ်င္း ကိုင္တြယ္ရမဲ့ ခဲရာခဲစစ္ ျပႆနာေတြ ထြက္ေပၚခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒါက ကြၽန္မညီအစ္မ အဓိက လိုက္လုပ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တာကို ျမင္တာနဲ႔ ကြၽန္မ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။ စာကို မဖတ္ရေသးဘူးလို႔ အမွတ္ေပးၿပီး မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။ ေနာက္က်ရင္ ကြၽန္မ ညီအစ္မက ကိုင္တြယ္ႏိုင္မွာပါလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဒါက တာဝန္မဲ့တာပဲလို႔ ခံစားရေပမဲ့၊ အလုပ္တိုးတက္မႈက ပုံမွန္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္၊ သိပ္မေတြးခဲ့ဘူး။ တစ္လႏွစ္လၾကာေတာ့၊ ဗီဒီယိုအလုပ္နဲ႔ သီျခား အစိတ္အပိုင္းေတြအတြက္ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္ရွိလာတယ္။ ဒီတစ္ခါ၊ ကြၽန္မက အကူမရွိဘဲ အခက္အခဲနဲ႔ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရင္ဆိုင္ရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ တာဝန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ တာဝန္ယူမႈ ကင္းမဲ့မႈနဲ႔ ဒါကြၽန္မအတြက္ ဘယ္လိုေကာင္းႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေတြးမိတဲ့အခါ၊ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းနဲ႔ အစျပဳသင့္တယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ တကယ္ စၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မမွာ ႐ုတ္တရက္ ပိုလိုက္လုပ္စရာ အေတာ္မ်ားမွန္း ေတြ႕ရသလို၊ ေန႔တိုင္း ကိုင္တြယ္စရာ ကိစၥေတြက မဆုံးႏိုင္ေအာင္ျဖစ္မွန္း ခံစားရတယ္။ အဲဒါအျပင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြက မေကာင္းသလို၊ ပိုပိုမ်ားတဲ့ ျပႆနာေတြက သူ႔ဘာသာ ဆက္ေပၚလာေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔လုပ္တဲ့ ဗီဒီယိုတိုင္းက အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ရရွိၿပီး၊ တစ္ခုစီတိုင္းကို တုံ႔ျပန္ဖို႔ ကြၽန္မ ေတြးရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔၊ ကြၽန္မမွာရွိတဲ့ စိတ္ထက္သန္မႈ နည္းနည္းက ကုန္သြားၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကာခဏ ေတြးမိတယ္၊ “ကြၽန္မ အရမ္းႀကိဳးစားေနေပမဲ့၊ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတုန္းပဲ၊ ပိုသင့္ေတာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေခါင္းေဆာင္က ရွာရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာက္မၾကာခင္မွာ၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဗီဒီယိုေတြကို ျပန္လုပ္ဖို႔ တစ္သီတစ္တန္း ျပန္ပို႔ခံရၿပီး၊ ကြၽန္မပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ဒီခဲရာခဲဆစ္ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ မေျဖရွင္းခ်င္ေတာ့သလို၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ တျခားလူေတြနဲ႔ တြဲဖက္ရတဲ့ ေန႔ေတြ၊ သူတို႔ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ဒီအတိုင္း အပူပင္မဲ့ ပုန္းကြယ္လို႔ရၿပီး ဖိအား အမ်ားႀကီး ခံယူစရာမလိုခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြကို ပိုလို႔ ကြၽန္မ တမ္းတမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေျခေတြ ေလးဖင့္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကိုလုပ္ဖို႔ စိတ္ျပင္းျပမႈ မခံစားခဲ့ရဘူး။ အဲဒီေနာက္ ဒီအေျခအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆက္လုပ္လို႔ မရမွန္း သိလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းတယ္။ ရွာေဖြျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ေနာဧကို ႐ုတ္တရက္ ေတြးမိတယ္။ သေဘၤာကို ေဆာက္ေနတုန္း အခက္အခဲနဲ႔ က်ရႈံးမႈ အမ်ားႀကီး သူ ႀကဳံခဲ့ရေပမဲ့၊ လုံးဝ လက္မေလွ်ာ့ခဲ့သလို၊ အႏွစ္ ၁၂၀ ၾကာ ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သေဘၤာကို အၿပီးသတ္ခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို ၿပီးစီးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခက္အခဲ အနည္းငယ္ကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ၊ ကိုယ့္ဝန္ထုပ္ကို ပုံေပးၿပီး၊ ေတာင္ေတြဆီ ဦးတည္မွာပဲ။ ကြၽန္မ သူရဲေဘာေၾကာင္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီအေတြးနဲ႔၊ ကြၽန္မ အေတာ္အတန္ ဣေျႏၵဆည္လိုက္ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ျပႆနာေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းျခင္းမွာ၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရတယ္။ “ဤပ်င္းရိေသာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ျခင္းကို ေပ်ာ္ေမြ႕ရမည့္ ရာထူးအမ်ိဳးအစားတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္မွ ထမ္းေဆာင္သင့္ေသာတာဝန္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ အလုပ္ကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးအျဖစ္၊ ဒုကၡတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္အေပၚ အာခံမႈျဖင့္ အျပည့္ရွိေနၾကသည္။ အလုပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ယင္း၌ရွိေသာ ျပႆနာမ်ားကို ရွာေဖြရန္၊ ၿပီးလွ်င္ ထိုျပႆနာမ်ားကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးၿပီး ေျဖရွင္းရန္ ၎တို႔ကို ခိုင္းေစေလာ့။ ၎တို႔သည္ အလြန္ပင္ တြန္႔ဆုတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အလုပ္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ မလုပ္ေဆာင္လွ်င္၊ လုပ္ေဆာင္လိုစိတ္မရွိလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ေနေသးသနည္း။ သင္သည္ သင္၏ တာဝန္ကို ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားရန္၊ သို႔မဟုတ္ အရာရွိျဖစ္ျခင္း၏ အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရန္ ထမ္းေဆာင္သေလာ။ တရားဝင္ရာထူးအခ်ိဳ႕ကို သင္ပိုင္ဆိုင္လိုလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျခင္းသည္ အရွက္မဲ့ျခင္းမဟုတ္သေလာ။ မည္သူကမွ် ဤလူတို႔ထက္ ပို၍နိမ့္က်ေသာ ပင္ကိုလကၡဏာမရွိေပ။ ဤလူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ေလးစားမႈမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ အရွက္ကင္းမဲ့ၾကသည္။ သင္သည္ ဇာတိပကတိ သက္သာမႈကို ခံစားလိုလွ်င္ ေလာကီသို႔ အလ်င္အျမန္ျပန္သြားၿပီး ယင္းအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေလာ့။ သင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ယင္းကို ဖမ္းယူေလာ့၊ လုယူေလာ့။ မည္သူကမွ် ၾကားဝင္စြက္ဖက္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက ၎တို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရန္အတြက္ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ လူတို႔ကို အလိုလိုက္ထားဖို႔ေနရာျဖစ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ မည္သူမဆို ဇာတိပကတိ သက္သာျခင္းတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ရန္ ေနရာတစ္ခု သာ၍ပင္ မဟုတ္ေပ။...လူအခ်ိဳ႕သည္ မည္သည့္အလုပ္ကိုလုပ္ေဆာင္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါေစ ၎တို႔သည္ ေအာင္ျမင္ရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔အတြက္ ခဲယဥ္းလြန္း၏။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ မည္သည့္တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကိုမဆို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အမႈိက္မဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားဟု ေခၚရန္ ထိုက္တန္ေသးသေလာ။ ႁခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ ငႏုံ၊ ငအမ်ား၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားႏွင့္၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းမႈကို ခံစားရေသာသူမ်ားမွလြဲ၍ မိမိတို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္သင့္ေသာ၊ မိမိတို႔ ဝတၱရားမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းသင့္ေသာ အသက္ရွင္သည့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသေလာ။ သို႔ေသာ္ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ သစၥာမဲ့ျခင္းကို အစဥ္ဖုံးကြယ္ၿပီး မ႐ိုးမသား အစဥ္ျပဳမူကာ မိမိတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းလိုေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သင့္ေလ်ာ္ေသာလူမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လိုျခင္းမရွိေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို အစြမ္းအစႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားေပးခဲ့သည္။ ၎တို႔အား လူသားျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး သူေပးခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔က ဤအရာကို မိမိတို႔၏တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရာ၌ အသုံးမျပဳႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဘာမွ်မလုပ္ၾက၊ သို႔ေသာ္လည္း အရာအားလုံးကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားလိုၾက၏။ ဤသို႔ေသာသူသည္ လူသားအျဖစ္ ေခၚဆိုရန္ သင့္ေတာ္သေလာ။ ၎တို႔ကို မည္သည့္အလုပ္ပဲ ေပးေပး၊ အလုပ္က အေရးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သာမန္ျဖစ္ေစ၊ ခက္ခဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ိုးရွင္းသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျပဳလုပ္သည္။ အစဥ္ ပ်င္းရိၿပီး မယုံရေပ။ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚေသာအခါ ၎တို႔အတြက္ တာဝန္ကို အျခားလူမ်ားအေပၚသို႔ တြန္းပို႔ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကပ္ပါးေကာင္ ဘဝမ်ားကို ဆက္အသက္ရွင္ဖို႔ လိုလားရင္း၊ မည္သည့္တာဝန္ကိုမွ် မယူၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အသုံးမဝင္ေသာ အမႈိက္မ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းတြင္ မည္သူက ရွင္သန္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မမွီခိုရသနည္း။ လူတစ္ဦးသည္ အ႐ြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ မိမိကိုယ္ကို ေထာက္ပံ့ရမည္။ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားသည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားက ၎တို႔အား ေထာက္ပံ့ဖို႔ လိုလားလွ်င္ပင္၊ ၎တို႔သည္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘဝင္မက်ျဖစ္မည္ျဖစ္ကာ၊ ‘ကြၽန္ုပ္၏မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသည့္၎တို႔၏အလုပ္ ၿပီးစီးၿပီျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး က်န္းမာသန္စြမ္းသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အမွီအခိုကင္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္သင့္သည္’ ဟု သတိျပဳမိႏိုင္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ဦး ရွိသင့္သည့္ အနိမ့္ဆုံး အသိစိတ္ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္ အသိစိတ္ရွိပါက ၎၏ မိဘမ်ားထံမွ ဆက္လက္၍ အလကားလက္ျဖန႔္ေတာင္း‌ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အျခားသူမ်ား ေလွာင္ေျပာင္ၾကမည္၊ မိမိအရွက္ခြဲခံရမည္ကို စိုး႐ြံ႕ေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပ်င္းရိေသာ လူေလလူလြင့္တစ္ဦးသည္ အသိစိတ္ရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို အလကားရယူလိုၾကသည္။ မည္သည့္အခါမွ် တာဝန္မခံလိုေပ။ ၎တို႔သည္ အခမဲ့ေန႔လယ္စာကို ရွာေဖြၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တစ္ရက္လွ်င္ ဟင္းေကာင္းသုံးပြဲ လိုခ်င္ၾကသည္။ မည္သည့္အလုပ္မွ်မလုပ္ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၎တို႔ကို ေကြၽးေမြးျပဳစုဖို႔၊ အစားအစာကို အရသာရွိဖို႔ လိုခ်င္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကပ္ပါးေကာင္တစ္ေကာင္၏ စိတ္ထား မဟုတ္သေလာ။ ကပ္ပါးေကာင္ျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိသေလာ။ ၎တို႔တြင္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တည္ၾကည္မႈ ရွိသေလာ။ လုံးဝ မရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ ကပ္ပါးရပ္ပါး လုပ္ၾကသည္၊ အသုံးမက်ဘဲ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိသည့္ လူ႔တိရစာၦန္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔ထဲမွ မည္သူမွ်သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၌ ဆက္လက္တည္ရွိဖို႔ မသင့္ေတာ္ေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို မျဖစ္မေန သုံးသပ္ခိုင္းတယ္။ အလုပ္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ နားလည္ၿပီး ေျဖရွင္းလို႔ သမၼာတရား ရွာတာက ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ရဲ႕ အလုပ္ပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္က ဒါကို ဝန္ထုပ္လို ျမင္တယ္။ ဒါက သူတို႔ဟာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အရာရွိေလာကရဲ႕ အေဆာင္ေယာင္ေတြကို ေမြ႕ေလ်ာ္ဖို႔ ဒီမွာ ရွိၾကတာကို ျပတာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူကလည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ တာဝန္ယူၿပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ျပႆနာနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းခဲ့သင့္တာ။ ဒီတာဝန္ကို သမၼာတရား ရွာၿပီး ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြ ဖာေထးဖို႔ အခြင့္အေရးအေနနဲ႔ ယူခဲ့သင့္တာ။ အဲဒါက ပိုျမန္ျမန္ ကြၽန္မကို တိုးတက္ခြင့္ေပးခဲ့မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခက္အခဲမ်ားလြန္းလို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ ျငင္းခ်င္ခဲ့တယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအေနနဲ႔၊ တကယ့္ အလုပ္ကို မလုပ္ခဲ့ဘူး၊ တကယ့္ ျပႆနာတစ္ခုမွ မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။ ဒါက အဆင့္အတန္းရဲ႕ အက်ိဳးေတြကို ကြၽန္မ မက္ေမာတာ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္အျပဳအမူကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ တြဲဖက္ေတြရွိခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အလုပ္လုပ္ေနပုံ ေပၚႏိုင္ေပမဲ့၊ အလုပ္က တကယ္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ ခြဲျခားထားၿပီး အားလုံးအတြက္ အဲဒီေလာက္ ကြၽန္မ တာဝန္မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္က လြယ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက အခ်ိန္ေကာင္း ရွိေနခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕တြဲဖက္ႏွစ္ေယာက္ ေျပာင္းေ႐ြ႕ခံရေတာ့၊ အလုပ္ဖိအားေတြ တကယ္ ပုံသြားတယ္၊ ကြၽန္မက တာဝန္ကို ထမ္းဖို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ လိုသြားခဲ့ၿပီး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အာခံလာခဲ့တာဟာ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ျငင္းလိုက္ခ်င္တဲ့အထိေတာင္ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ျခင္းအားျဖင့္၊ အေျခအေနကို ျပင္ဆင္တာေတြ လုပ္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မထက္ ပိုအေတြ႕အႀကဳံရွိတဲ့ ညီအစ္မနဲ႔ တြဲဖက္ရေတာ့၊ ထပ္ၿပီး တာဝန္ကို ေလ်ာ့ယူခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိုးရိမ္ေစဖို႔ မလိုလားဘဲ၊ တာဝန္ကို စိမ္ေျပနေျပ ထမ္းေဆာင္ရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါ ဗီဒီယိုအလုပ္အတြက္ အဓိက တာဝန္ေပးခံရၿပီး အခက္အခဲေတြ ပိုသြားေတာ့၊ ျပန္ထြက္ေျပးခ်င္ခဲ့တယ္။ တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားက အရမ္းစိတ္မခ်ရသလို၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အခက္အခဲ၊ တာဝန္ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ကို စျမင္တာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ေျခေပးဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ကြၽန္မ ျမင္ရတယ္။ လြယ္ကူၿပီး စိတ္ဖီစီးမႈမရွိတဲ့ အလုပ္ကိုပဲ အၿမဲ ေျပာင္းလိုက္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ အမွန္ေတာ့ အလုပ္အားလုံးမွာ အခက္အခဲတခ်ိဳ႕ ရွိၾကသလို၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို မေျဖရွင္းရင္၊ ကြၽန္မ ဘာတာဝန္ကိုမွ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက သဘာဝအားျဖင့္ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အရာေတြကို မခ်စ္တာ ျမင္ရတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းခ်ီးေတြ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားဖို႔ ရွိခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ ဒီလိုယုံၾကည္ျခင္းမ်ိဳးကေန ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဒါကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို အလကားရယူလိုၾကသည္။ မည္သည့္အခါမွ် တာဝန္မခံလိုေပ။ ၎တို႔သည္ အခမဲ့ေန႔လယ္စာကို ရွာေဖြၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တစ္ရက္လွ်င္ ဟင္းေကာင္းသုံးပြဲ လိုခ်င္ၾကသည္။ မည္သည့္အလုပ္မွ်မလုပ္ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၎တို႔ကို ေကြၽးေမြးျပဳစုဖို႔၊ အစားအစာကို အရသာရွိဖို႔ လိုခ်င္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကပ္ပါးေကာင္တစ္ေကာင္၏ စိတ္ထား မဟုတ္သေလာ။” ကြၽန္မက ဘုရားထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့ ကပ္ပါးေကာင္ အတိအက် ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ လုံးဝ မ်ိဳးေစ့မႀကဲဘဲ ရိတ္သိမ္းခ်င္ခဲ့ၿပီး တျခားလူရဲ႕ လုပ္အား အသီးအပြင့္ေတြကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မက အမႈိက္ပဲ မဟုတ္လား။ ေတြးေလ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေအာ္ဂလီဆန္ေလပဲ။ အရင္တုန္းက၊ ကြၽန္မ အမုန္းဆုံး လူေတြဟာ သူတို႔မိဘေတြဆီ လတ္လ်ားလတ္လ်ားေနေသးတဲ့ ကပ္ပါးရပ္ပါးေတြေပါ့။ အိမ္ကမထြက္တဲ့ အျပည့္အဝ အ႐ြက္ေရာက္ၿပီးသူ၊ သူတို႔မိဘေတြကို အသုံးခ်ၿပီး၊ ဘာတာဝန္မွ မယူတဲ့သူေတြေပါ့။ သူတို႔က အသုံးမက်သူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိအျပဳအမူက သူတို႔နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားတာ တစ္ခုခု ရွိလို႔လဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မက တာဝန္မွာ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ၿပီး မ႐ိုးသားခဲ့တာ ေနာက္ဆုံး ျမင္ပါၿပီ။ ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ ဇာတိကိုပဲ ေတြးခဲ့ၿပီး ကပ္ပါးေကာင္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီအက်င့္ပ်က္ အေတြးေတြနဲ႔ တကယ္ကို လန႔္မိပါတယ္။ အေရးေပၚ ပူးေပါင္းလုပ္ဖို႔လိုတဲ့ အလုပ္ေတြ အသင္းေတာ္မွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ဝန္ထုပ္ထမ္းဖို႔ ကြၽန္မ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အမႈိက္ပါ။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီအေျခအေန မွားမွန္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မဇာတိရဲ႕ ေဘာင္ခတ္မႈေတြကို မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြကို နားလည္ေအာင္ ကြၽန္ကို ဉာဏ္အလင္းေပးပါ။ ကြၽန္မ ေျပာင္းလဲဖို႔ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္” လို႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ဖိအားနဲ႔ အခက္အခဲေတြ ပုံလာတဲ့အခါတိုင္း ဘာလို႔ အၿမဲ ထြက္ေျပးၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ျငင္းခ်င္ခဲ့ရတာလဲ။ ဒါရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းရင္းျမစ္က အတိအက် ဘာလဲ။ ရွာေဖြရာမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “ယေန႔တြင္ သင္သည္ ငါေျပာေသာစကားမ်ားကို မယုံၾကည္သကဲ့သို႔၊ ယင္းတို႔ကို သင္ အာ႐ုံမစိုက္ေပ။ ဤအမႈကို ျဖန္႔ေဝရန္ႏွင့္ ယင္း၏ အလုံးစုံကို သင္ ျမင္ရသည့္ ေန႔ရက္ ေရာက္လာသည့္အခါ၊ သင္ေနာင္တရလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ သင္သည္ မွင္တက္ေနမိလိမ့္မည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ ယင္းတို႔ကို ေပ်ာ္ေမြ႕ရေကာင္းမွန္း သင္မသိသကဲ့သို႔၊ သမၼာတရား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ အထင္ေသးခံရေအာင္ မိမိဘာသာျပဳျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ယေန႔တြင္ ဘုရားသခင္၏အမႈ ေနာက္တစ္ဆင့္ မစတင္ရေသးေသာ္လည္း၊ သင္ႏွင့္သက္ဆိုင္၍ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရန္ သင့္အား ေတာင္းဆိုထားေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုံမွန္ထက္ပိုျခင္း မရွိေပ။ အလြန္မ်ားလွစြာေသာ အမႈရွိသကဲ့သို႔၊ အလြန္မ်ားလွစြာေသာ သမၼာတရားမ်ားရွိ၏။ ယင္းတို႔ကို သင္ သိထိုက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔သည္ သင့္ဝိညာဥ္ကို ႏိုးထေစႏိုင္စြမ္း မရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔သည္ သင့္ကိုယ္သင္ မုန္းတီးေစႏိုင္စြမ္း မရွိသေလာ။ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ၿပီးလွ်င္ အနည္းငယ္ေသာ အေသြးအသား ႏွစ္သိမ့္မႈျဖင့္ စာတန္၏ စြမ္းအားေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ဖို႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲေနသေလာ။ သင္သည္ လူအားလုံးတြင္ အနိမ့္က်ဆုံးျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ကယ္တင္ျခင္းကို ရႈျမင္ၿပီးေသာ္လည္း၊ ယင္းကို ရရွိရန္ မလိုက္စားေသာသူတို႔ထက္ မည္သူမွ် သာ၍ မမိုက္မဲေပ။ ဤသည္တို႔မွာ ဇာတိပကတိႏွင့္ပတ္သက္၍ အာသာငမ္းငမ္း ေပ်ာ္ပါးၿပီး၊ စာတန္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မည္သည့္စိန္ေခၚမႈမ်ား သို႔မဟုတ္ အတိဒုကၡမ်ား သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡ အနည္းငယ္ကိုမွ် ျဖစ္ေပၚေစမည္မဟုတ္ဟု သင္ေမွ်ာ္လင့္သည္။ သင္သည္ အသုံးမက်ေသာ ထိုအရာမ်ားကို အၿမဲလိုက္စားၿပီး၊ ဘဝကို တန္ဖိုးမထားေပ၊ ထိုအစား သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ လြန္ကဲေသာ အေတြးမ်ားကို သမၼာတရားေရွ႕ေမွာက္သို႔ ထားရွိေလသည္။ သင္သည္ အလြန္ အသုံးမက်ပါတကား။ သင္သည္ ဝက္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ အသက္ရွင္၏- သင္ႏွင့္ ဝက္မ်ား၊ ေခြးမ်ားၾကားတြင္ မည္သည့္ ကြာ‌ျခားခ်က္ ရွိပါသနည္း။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘဲ ယင္းအစား ဇာတိပကတိကို ႏွစ္သက္သူမ်ား အားလုံးသည္ သားရဲမ်ား ျဖစ္ၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ ဝိညာဥ္မရွိေသာ ဤအေသေကာင္မ်ား အားလုံးသည္ လမ္းေလွ်ာက္ ေနသည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ား မဟုတ္ေပေလာ။ သင္တို႔အလယ္တြင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေပါင္းမည္မွ် ေျပာၿပီးၿပီနည္း။ သင္တို႔အလယ္တြင္ အနည္းငယ္ေသာ အမႈကိုသာ လုပ္ေဆာင္ၿပီးေလၿပီေလာ။ သင္တို႔အလယ္တြင္ ငါမည္မွ် ေထာက္ပံ့ေပးၿပီးၿပီနည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းကို မရရွိေသးသနည္း။ သင္သည္ ေစာဒကတက္စရာ မည္သည့္အရာ ရွိသနည္း။ သင္သည္ ဇာတိပကတိကို အလြန္ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္၊ မည္သည့္အရာမွ် မရေလၿပီမွာ ဟုတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၿပီးလွ်င္ သင္၏အေတြးမ်ားက လြန္ကဲလြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ အလြန္မိုက္မဲလြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို သင္သည္ ရယူႏိုင္စြမ္းမရွိပါက၊ သင့္ကို မကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို သင္ အျပစ္တင္ႏိုင္သေလာ။ သင္၏သားသမီးမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း ကင္းရန္အတြက္၊ သင္၏ခင္ပြန္းက အလုပ္ေကာင္း ရွိရန္အတြက္၊ သင္၏သားက ဇနီးေကာင္း တစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္သမီးက ရည္မြန္ေသာ ခင္ပြန္းတစ္ဦးကို ရရန္အတြက္၊ သင့္ ႏြားမ်ားႏွင့္ ျမင္းမ်ားက ေျမကိုေကာင္းစြာ ထြန္ယက္ရန္အတြက္၊ သင္၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား အတြက္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ရန္အတြက္၊ သင္ လိုက္စားသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ ရွာေဖြေသာအရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ လိုက္စားျခင္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္၊ သင့္မိသားစုေပၚသို႔ မေတာ္တဆမႈမ်ား မက်ေရာက္ရန္အတြက္၊ သင့္အနား ေလျပည္ျဖတ္သြားရန္အတြက္၊ သင့္မ်က္ႏွာကို ေျမမႈန္ မထိေစရန္အတြက္၊ သင့္မိသားစု၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ေရလႊမ္းမိုးျခင္း မခံရေစရန္အတြက္၊ မည္သည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ကမွ် သင့္ကို မထိခိုက္ေစရန္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ေထြးပိုက္မႈထဲတြင္ အသက္ရွင္ရန္၊ ဇိမ္ရွိေသာ အသိုက္အၿမဳံထဲတြင္ ေနထိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ ဇာတိပကတိကို အၿမဲလိုက္စားသည့္ သတၱိေၾကာင္သူ တစ္ဦး- သင္သည္ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိပါသေလာ၊ သင္သည္ စိတ္ဝိညာဥ္ ရွိပါသေလာ။ သင္သည္ သားရဲတစ္ေကာင္ မဟုတ္ေလာ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေတာင္းဆိုဘဲ၊ စစ္မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို သင့္အား ငါေပးခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးေလာ။ ငါသည္ သင့္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အသက္ကို အပ္ႏွင္းေသာ္လည္း၊ သင္သည္ မလိုက္စားေပ။ သင္သည္ ဝက္မ်ား၊ ေခြးမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ ကြာျခားမႈမွ်မရွိသေလာ။ ဝက္မ်ားသည္ လူ႔အသက္ကို မလိုက္စားၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ သန္႔ရွင္းေစျခင္းကို မလိုက္စားသကဲ့သို႔၊ အသက္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔နားမလည္ၾကေပ။ ေန႔စဥ္တြင္ ၎တို႔ ဝသည္ထိစားၿပီးေနာက္၊ ၎တို႔ အိပ္႐ုံသာျပဳၾကသည္။ ငါသည္ သင့္အား မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို ေပးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ယင္းကို မရယူေသးေပ။ သင္သည္ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျဖစ္ေပသည္။ သင္သည္ ဤဘဝ၊ ဝက္တစ္ေကာင္၏ဘဝတြင္ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ရန္ လိုလားေနပါသေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား အသက္ရွင္ျခင္း၏ အေရးပါမႈမွာ အဘယ္နည္း။ သင္၏ အသက္တာသည္ အထင္ေသးဖြယ္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္သည္၊ သင္သည္ ညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့မႈအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ သင္သည္ မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကိုမွ် မလိုက္စားေပ။ သင့္ဘဝသည္ အားလုံးထဲတြင္ ရွက္ဖြယ္အေကာင္းဆုံး ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို သင္ၾကည့္ရႈဝံ့သေလာ။ ဤနည္းျဖင့္ သင္ ဆက္လက္ ေတြ႕ႀကဳံပါက၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မရရွိဘဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သင့္ထံ မွန္ကန္ေသာလမ္းခရီးကို ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင္သည္ ယင္းကို ရရွိႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္မွာ သင္၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လိုက္စားမႈအေပၚ မူတည္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ဘုရားရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ခံစားရတာက၊ သက္သာမႈကို မက္ေမာတဲ့ လူေတြကို ဘုရားက အဆုံးစြန္ စက္ဆုပ္ၿပီး ႐ြံ႕မုန္းတယ္၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ သူတို႔က တိရစာၦန္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။ တိုးတက္မႈ ဖန္တီးဖို႔ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘဲ၊ အေခ်ာင္ခိုတာ ႏွစ္သက္တဲ့ ပ်င္းရိတဲ့ လူေလလူလြင့္ေတြျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ ဘာတာဝန္မွ ေကာင္းေကာင္း မထမ္းသလို၊ သမၼာတရား မရၾကဘူး။ အမႈိက္ေတြေပါ့။ ဒါ ကြၽန္မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပုံပဲ။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မမွာ တာဝန္ရွိၿပီး ထုတ္ပယ္မခံရသေ႐ြ႕၊ ကိစၥေတြ အဆင္ေျပတယ္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔၊ အဖိုးအခေပးဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာနဲ႔၊ ကြၽန္မ ေနာက္တြန႔္ခဲ့တယ္။ ႐ိုးရွင္းလြယ္ကူတဲ့ အလုပ္ေတြကိုပဲ ေ႐ြးခ်င္ခဲ့ၿပီး၊ “အသက္ရွင္တုန္း ဘဝကို ေပ်ာ္ေမြ႕ပါ”ဆိုတာနဲ႔ “ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံပါ”ဆိုတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ ဘဝစည္းမ်ဥ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီအျမင္ေတြေၾကာင့္၊ သက္သာမႈကို ကြၽန္မ အ‌ၿမဲ မက္ေမာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မတာဝန္ယူတဲ့ အလုပ္ ပုံလာတဲ့အခါတိုင္း ကြၽန္မရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့မွာကို စိုးရိမ္ၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ သင္ယူဖို႔ လိုခ်ိန္မွာ၊ အဲဒီအတြက္ အဖိုးအခမေပးခဲ့ဘူး၊ ဆိုလိုတာက ခဏၾကာေတာ့၊ ကိုယ့္ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တိုးတက္မႈသိပ္ မလုပ္ခဲ့သလို၊ အလုပ္ကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေပါ့။ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကိုေတာင္ လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ သင္ယူဟန္ေဆာင္ၿပီး ေလာကီ ဗီဒီယိုေတြကို ၾကည့္ခဲ့တယ္။ စိတ္ဝိညာဥ္မွာ အရင္ထက္ ပိုထုံၿပီး ေမွာင္မိုက္လာခဲ့တယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအေနနဲ႔၊ အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ၊ တက္တက္ႂကြႂကြ လိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျဖရွင္းသင့္ခဲ့ေပမဲ့၊ ျပႆနာေတြက နည္းနည္း ခက္တာျမင္တာနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈဖို႔ပဲ လွည့္ကြက္တခ်ိဳ႕ သုံးခဲ့တယ္။ အလုပ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ပိုဆိုး႐ြားတာက ကိုယ့္ေနရာကို ယူၿပီး ကြၽန္မေပၚက ဖိအားကို သက္သာေစဖို႔ လူတစ္ေယာက္ကို အၿမဲရွာလိုတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဆႏၵပဲ။ ဗီဒီယိုေတြ ဖန္တီးတာက ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ အေရးႀကီးတာ သိေပမဲ့၊ ကိုယ့္ဇာတိကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ထြက္ေျပးခဲ့တယ္၊ ဘာတာဝန္မွ မယူခဲ့ဘူး။ မိဘေတြက အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ မိသားစုအတြက္ စေတးဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့၊ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေၾကာက္ၿပီး တာဝန္ယူဖို႔ မလိုလားတဲ့ ကေလးေတြကို ေတြးမိတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးက အသိစိတ္ မရွိသလို၊ ေက်းဇူးမသိတဲ့ အေကာင္ယုတ္ပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ဘုရားက ဒီအခ်ိန္ထိ ကြၽန္မကို လမ္းျပခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ဆင္းရဲဒုကၡကို အၿမဲ ေၾကာက္ၿပီး ကိုယ့္ဇာတိကိုပဲ အေလးေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဘာအသိစိတ္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ခႏၶာသက္သာမႈကိုပဲ အၿမဲ မက္ေမာခဲ့ၿပီး၊ ဘာတာဝန္ကိုမွ ေကာင္းေကာင္း မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ စာတန္က “အသက္ရွင္တုန္း ဘဝကို ေပ်ာ္ေမြ႕ပါ”ဆိုတာနဲ႔ “ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံပါ”ဆိုတဲ့ ဒီအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ လူေတြကို ျပည့္ေစခဲ့တယ္၊ အရင္ထက္ ပိုအက်င့္ပ်က္လာေစတယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လွည့္စားတတ္လာေစခဲ့တယ္။ သက္သာမႈကို ဆက္မက္ေမာရင္၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပ်က္စီးေစမွာပဲ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မတာဝန္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြအေၾကာင္း အၿမဲ ညည္းညဴၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာ သက္သာမႈနဲ႔ ခြဲဖို႔ မႏွစ္ၿမိဳ႕ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို ရရွိဖို႔ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံး႐ုံမက၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အမွားျဖစ္ေစၿပီး၊ ျပစ္မွားမႈေတြကလြဲလို႔ ဘာမွ ေနာက္ခ်န္မထားခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ ဘုရားရဲ႕ ျငင္းပယ္၊ ထုတ္ပယ္တာ ခံရဖို႔ ေသခ်ာသြားခဲ့တယ္။

လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္း စရွာခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တယ္။ “အသင္းေတာ္က သင့္အား လုပ္ေဆာင္ရန္ အလုပ္တစ္ခုေပးသည္ ဆိုပါစို႔။ သင္က ‘အလုပ္က ထင္ေပၚဖို႔ အခြင့္အေရးဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ငါ့ကို ေပးထားၿပီးၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မယ္။ ဒီတာဝန္ကို ငါယူမယ္။ ဧည့္ႀကိဳအတြက္ ငါ့ကို တာဝန္ေပးရင္ အဲဒီအလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ ငါအစြမ္းကုန္လုပ္မယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီး လူတိုင္း ေဘးကင္းလုံၿခဳံေရးကို အစြမ္းကုန္ ထိန္းသိမ္းမယ္။ ငါ့ကို ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝဖို႔တာဝန္ခ်ေပးရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ သမၼာတရားနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ဧဝံေဂလိကို အျမတ္တႏိုး မွ်ေဝၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားတစ္ခုကို သင္ယူဖို႔ ငါ့ကို တာဝန္ေပးရင္ လုံ႔လရွိရွိနဲ႔ ေလ့လာၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္မယ္။ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး သင္ယူမယ္။ ဒါဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ဘုရားသခင္အေၾကာင္း ငါသက္ေသခံႏိုင္မယ္။ သက္ေသခံခ်က္ေဆာင္းပါးေတြေရးဖို႔ ငါ့ကို ေတာင္းဆိုရင္ အဲဒီလိုဖို႔အတြက္ တာဝန္သိသိနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလ့က်င့္ၿပီး ကိစၥေတြကို သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ရႈျမင္မယ္။ ဘာသာစကားအေၾကာင္း သင္ယူမယ္။ လွပတဲ့ စကားေျပေတြနဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြကို ငါ မေရးေကာင္းမေရးႏိုင္ေပမဲ့၊ အနည္းဆုံးေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ သက္ေသခံခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုႏိုင္မွာပဲ။ သမၼာတရားအေၾကာင္းကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္မယ္။ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း စစ္မွန္တဲ့ သက္ေသကို ခံႏိုင္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူေတြက ငါ့ေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္တဲ့အခါမွာ တည္ေဆာက္စရာျဖစ္ၿပီး၊ အက်ိဳးျဖစ္ၾကမယ္။ အသင္းေတာ္က ငါ့ကို ဘာအလုပ္မ်ိဳးပဲ ခ်ေပးပါေစ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံး၊ အားအင္ရွိသမွ်နဲ႔ ခံယူမယ္။ ငါနားမလည္တာ တစ္ခုခုရွိရင္၊ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာရင္ ဘုရားသခင္ဆီကို ဆုေတာင္းမယ္၊ သမၼာတရားကို ရွာမယ္။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မယ္။ ငါ့တာဝန္က ဘာပဲျဖစ္ပါေစ ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားကို ေက်နပ္ေစဖို႔ အရာရာကို အသုံးျပဳမယ္။ ငါစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဘယ္အရာမဆိုအတြက္ ငါခံယူရမယ့္တာဝန္ေတြအားလုံးကို တာဝန္ယူဖို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္။ အနည္းဆုံးအေနနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ဆန႔္က်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ သတိမမူျဖစ္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်မလုပ္ဘူး။ ဉာဏ္မ်ားၿပီး တာဝန္ကို မပ်က္ကြက္ဘူး။ သူမ်ားေတြ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ရထားတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါလုပ္တဲ့ ဘယ္အရာကမွ အသိစိတ္ရဲ႕ စံႏႈန္းေတြထက္ နိမ့္က်မွာမဟုတ္ဘူး’ ဟူ၍ ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ ဤသည္မွာ လူသားအျပဳအမူ၏ အနည္းဆုံးစံႏႈန္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာပုံစံျဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေသာသူသည္ တာဝန္သိေသာ၊ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေသာသူအျဖစ္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီႏိုင္သည္။ သင္သည္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အသိစိတ္ရွင္းလင္းရမည္။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္၏ တစ္ရက္ ထမင္းသုံးနပ္ကို ထိုက္တန္စြာရရွိၿပီး ညာစားေနျခင္းမဟုတ္ဟု ခံစားရမည္။ ဤသည္မွာ တာဝန္သိစိတ္ဟု ေခၚသည္။ သင္၏ အစြမ္းအစက ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ၊ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ သင္သည္ ဤသေဘာထားရွိရမည္။ ‘ဒီအလုပ္ကို ငါ့ကို ေပးထားတဲ့အတြက္ ငါ အေလးအနက္ သေဘာထားရမယ္။ စိတ္ႏွလုံး၊ အားအင္ရွိသမွ်နဲ႔ ငါ့ရဲ႕ အေရးကိစၥအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရမယ္။ လုံးဝ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မလားဆိုတာကေတာ့ အာမခံႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါ့သေဘာထားကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၿပီးဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သတိမမူျဖစ္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္တာမ်ိဳး ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာရင္ တာဝန္ယူသင့္တယ္။ အဲဒီကေန သင္ခန္းစာယူၿပီး ငါ့တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေသခ်ာလုပ္သင့္တယ္’ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မွန္ကန္ေသာ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သင္တို႔တြင္ ထိုသို႔ေသာ သေဘာထားတစ္ခုရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္က ဒီအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ေစခဲ့တဲ့အတြက္၊ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ေယာက္ တာဝန္ယူႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ တာဝန္အားလုံးကို ယူခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အစြမ္းအစ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျမင့္ပါေစ၊ အလုပ္မွာ ဘယ္လိုပဲ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ ေနာက္တြန႔္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မ ဆက္လုပ္ၿပီး ဒီအလုပ္ကို အစြမ္းကုန္ တာဝန္ယူရမယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ကြၽန္မတို႔ ၿပီးသြားၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံေတြကို ယူတဲ့အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မ မသိလိုက္တဲ့၊ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္မွန္း မသိတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါေစ၊ ေျဖရွင္းဖို႔ လမ္းေၾကာင္းကို တက္တက္ႂကြႂကြ အၿမဲရွာတယ္၊ တိုင္ပင္လို႔ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံရွိတဲ့ လူေတြကို ရွာခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ပိုအကြၽမ္းဝင္လာခဲ့ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပိုရွင္းလာခဲ့တယ္။ အရင္က၊ ခက္တဲ့ ျပႆနာရွိတဲ့အခါတိုင္း၊ ကိုင္တြယ္ဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္တစ္ေယာက္ကို ညာခ်ေနက်ပဲ၊ ခ်က္ဂ႐ုထဲမွာ စာေတြကို ခ်က္ခ်င္း မျပန္ဘဲ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့တယ္။ အခု၊ တာဝန္ကို ကြၽန္မ တက္တက္ႂကြႂကြ ယူၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဝန္ထုပ္ပိုထမ္းႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ အခက္အခဲေတြ ရွိေပမဲ့၊ ဘုရားေပၚ အာ႐ုံစိုက္‌ မွီခိုလိုက္ၿပီး လူတိုင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ေလွ်ာက္သင့္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက အရင္ထက္ ပိုရွင္းလာတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ခဲ့မွန္း၊ တာဝန္ကို ထမ္းဖို႔ မလိုလားဘဲ ကိုယ့္တာဝန္မွာ စိတ္မခ်ရျဖစ္ၿပီး ပ်င္းရိခဲ့မွန္း ဒီအေတြ႕အႀကဳံေနာက္မွာမွ သိခဲ့ရတယ္။ အလုပ္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားကို ျပင္လိုက္ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ဝန္ထုပ္ကို အေလးဂ႐ုျပဳဖို႔ လိုလားၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရာမွာ အစြမ္းကုန္အားထုတ္လိုက္တဲ့အခါ၊ ဘုရားရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ လမ္းျပမႈကို ျမင္ခဲ့ရတယ္၊ အတြင္းထဲက ယုံၾကည္ျခင္းကို ရခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အာ႐ုံစိုက္တဲ့ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိၿပီး အသိစိတ္ရွိတဲ့ လူျဖစ္တာ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လိုလားလာခဲ့တယ္။