ရွင္းက်င့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လတုန္းကပါ။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိသင္းေထာက္အေနနဲ႔ အေစခံဖို႔ အသင္းေတာ္တစ္ခုကို သြားရတယ္။ လိက်ီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေရေလာင္းေပးတဲ့အဖြဲ႕မွာ ပါတယ္ေပါ့။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က အၿမဲတမ္းလိုလို တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔က အသက္လည္း အတူတူေလာက္ပဲ။ ေနရတဲ့ဘဝေတြလည္း တူၾကတယ္။ ပင္ကိုစ႐ိုက္ေတြလည္း တူတယ္။ ေယာက်္ားက ဖိႏွိပ္တာကို ခံေနရတဲ့အျဖစ္ေတြလည္း တူေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ တူတာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ကို ခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အဲဒီအသင္းေတာ္မွာ လူသစ္ေလ၊ ဒီေတာ့ တျခားအသင္းဝင္ေတြကို မသိဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ စိန္ေခၚမႈေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ သူက ကြၽန္မကို မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္။ စိတ္ပါလက္ပါ ကူညီေပးတယ္။ သူ႔ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ ႀကဳံၿပီဆိုရင္လည္း ကြၽန္မက သူ႔အတြက္ အၿမဲတမ္း ရွိေနေပးတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြ၊ အေတြးေတြကိုပါ ဖြင့္ေျပာလာမိၾကေရာ။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ တကယ္ အေပါက္အလမ္းတည့္ၿပီး အေတာ္ေလး အဆင္ေျပခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား သိပ္ၿပီး အဆက္အသြယ္မရွိေတာ့ဘူး။ သုံး၊ ေလးလေလာက္ ၾကာသြားၿပီးေတာ့၊ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက လိက်ီနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတာကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ သူတို႔ေျပာၾကတာက သူက တကယ္ကို မာနေထာင္လႊားတယ္တဲ့။ တျခားလူေတြ အခက္အခဲေတြရွိတဲ့အခါ၊ သူက အဲဒီလူေတြကို စိတ္မရွည္တဲ့အျပင္၊ ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ႏွိမ့္ခ်ေျပာတယ္။ အားလုံးက သူ႔ေၾကာင့္ က်ဥ္းက်ပ္ရသလို ခံစားရတယ္။ တာဝန္ရွိတဲ့တစ္ေယာက္က သူ႔ကို ဒီအေၾကာင္း ေထာက္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက လက္မခံဘဲ၊ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း လုပ္တယ္တဲ့။ စည္းေဝးပြဲမွာလည္း သူက ေတာ္ေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေနတယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕မိတ္သဟာယကို လက္မခံဘူး၊ က်န္တဲ့လူေတြကိုပဲ အျပစ္တင္တယ္တဲ့။ သူ႔မွာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မရွိဘူးဆိုၿပီး လူတိုင္းက ေျပာၾကတယ္။ သူ႔မိတ္သဟာယကလည္း မရွင္းမလင္းနဲ႔ နားလည္ရခက္တယ္ေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ တျခားလူေတြကို လဲစရာျဖစ္ေစတယ္။ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတာကိုလည္း ႏွစ္လေလာက္ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ဘူးတဲ့။ ကြၽန္မလည္း ဒါေတြအားလုံး ၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သူက ေရေလာင္းတဲ့တာဝန္နဲ႔ မသင့္ေတာ္ေတာ့မွန္း စိတ္ထဲကေန သိလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕အမႈေဆာင္ေတြက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးသြားမယ္ဆိုၿပီး၊ သူ႔ကို အစားထိုးဖို႔ အႀကံေပးၾကတာေပါ့။ အဲဒီစိတ္ကူးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ မသက္မသာျဖစ္ရတယ္၊ သူ႔ကို အလုပ္မျဖဳတ္ခ်င္ဘူးေလ။ အသင္းေတာ္ကို ေရာက္ခါစမွာ ကြၽန္မ ပထမဆုံး သိကြၽမ္းမိတာက လိက်ီေလ။ သူက ကြၽန္မကို အမ်ားႀကီး ကူညီခဲ့တာ။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ကို ခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက သူ႔ကို ထုတ္ပယ္ဖို႔ သေဘာတူတယ္ဆိုရင္၊ သူက ဘယ္လိုထင္မလဲ၊ ကြၽန္မကို အၾကင္နာမဲ့တယ္ ေျပာမွာ စိုးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဂုဏ္သတင္းဆိုတာကို တကယ္ အေလးထားတာ။ ဒီေတာ့ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရရင္၊ သူ စိတ္ပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီကိစၥကို အဲဒီလိုစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ကို အလုပ္မျဖဳတ္ရက္ဘူး။ ကြၽန္မလည္း ဆင္ေျခေပးလိုက္တယ္၊ လိက်ီက လတ္တေလာမွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ဘူးဆိုေပမဲ့၊ အဲဒါက သူ႔အမွားေၾကာင့္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ သူ ေရေလာင္းေပးတဲ့ လူသစ္ေတြက ဘာသာေရးအယူအဆေတြထဲမွာ နစ္ၿပီး၊ သင္ယူဖို႔ ေႏွးၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ ပုံမွန္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူက အလုပ္ကို တကယ္ႀကိဳးစားႏိုင္တယ္၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီး လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္မယ္ဆိုရင္၊ သင့္ေတာ္တဲ့လူစားထိုး ရွာေတြ႕ဖို႔က အခ်ိန္နည္းနည္း ယူရဦးမွာ။ ဒါေၾကာင့္ မရွိတာနဲ႔စာရင္ သူက ပိုေကာင္းပါတယ္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕အမႈေဆာင္ေတြက ကြၽန္မဆီက ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ၾကတယ္။ သူ႔ကို အဲဒီတာဝန္မွာပဲ ေလာေလာဆယ္ ဆက္ထားၿပီး၊ လူစားထိုး ရွာဖို႔ကို၊ လူတိုင္းက မေက်မနပ္နဲ႔ သေဘာတူလိုက္ၾကေရာ။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ေအးသြားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို အခု အလုပ္မျဖဳတ္ဘူးဆိုေပမဲ့၊ သင့္ေတာ္တဲ့လူစားထိုးတစ္ေယာက္ ရွာေတြ႕ရင္ ျဖဳတ္ရမွာပဲဆိုတာလည္း ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မကသာ ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္၊ သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္ တိုးတက္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒါဆို သူလည္း သူ႔တာဝန္ကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီညမွာ ညေနပိုင္းစည္းေဝးပြဲ ၿပီးတာနဲ႔၊ ကြၽန္မလည္း လိက်ီရဲ႕အိမ္ကို တန္းသြားတယ္။ သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္ ေပ်ာက္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြေရာ၊ သူ႔တာဝန္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာေတြကိုေရာ ေဆြးေႏြးၾကည့္တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ မသိဘူး။ ဆင္ေျခေတြပဲ ေပးတယ္။ သူ အဲဒီလို လုပ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူ႔အလုပ္မွာ တိုးတက္လာေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ကို အမ်ားႀကီး မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္က လုံးဝ တက္မလာဘူး။ အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ ေသာကျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာတင္၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က လိက်ီရဲ႕တာဝန္ကို ေျပာင္းဖို႔ ေမးျမန္းတဲ့စာေတြ ကြၽန္မဆီ ပို႔လာေရာ။ ကြၽန္မလည္း သင့္ေတာ္တဲ့လူစားထိုး ရွာမေတြ႕ေသးလို႔ပါဆိုၿပီး ႏွပ္ခ်လိုက္တယ္။ လိက်ီကလည္း အႀကံေပးတာေတြကို ဆက္ၿပီး ျငင္းေနတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ရဲေတြ ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ၊ သူက လုံၿခဳံေရးအတြက္ စိတ္မခ်ရတဲ့ ညီမတစ္ေယာက္ကို ခြင့္ျပဳခ်က္မပါဘဲ ဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ကို တာဝန္ကေန ဖယ္ရွားဖို႔ကလြဲၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ဧဝံေဂလိအလုပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ထားလိုက္တယ္။ ဘာတာဝန္မွ လုပ္စရာမရွိဘဲ၊ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ အိမ္မွာ ထိုင္ေနမယ့္ လိက်ီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူက ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ေတာ္ေတာ္ တက္ႂကြခဲ့တာေလ။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကို အလုပ္တစ္ခု ျပန္စလုပ္ခိုင္းဖို႔၊ အခြင့္အေရးႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္မလည္း အမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ စည္းေဝးပြဲတစ္ခုမွာ အဲဒီစိတ္ကူးကို ေျပာျပလိုက္တယ္၊ အဲဒီအလုပ္မ်ိဳးမွာ သူက အေတြ႕အႀကဳံေရာ၊ အားသာခ်က္ေတြေရာ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ မွားခဲ့တာကိုလည္း သိၿပီး ေနာင္တရသြားပါၿပီေပါ့။ သူ႔ကို ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕မွာ ပါဝင္ခြင့္ ေပးသင့္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့လူေတြအားလုံးကလည္း သေဘာတူတယ္။ ကြၽန္မလည္း သိပ္မၾကာခင္ အံ့ၾသမိေတာ့တာပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီကေန တိုင္ၾကားတာေတြ ၾကားရတယ္။ သူက အရင္က ဧဝံေဂလိသင္းေထာက္နဲ႔ ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ စည္းေဝးပြဲေတြမွာ သင္းေထာက္က သူ႔ကို ဟိုအရင္ ဘယ္လိုဖိႏွိပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို သူက ေျပာၿမဲေျပာေနတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကိုပဲ ျပန္ျပန္ေဖာ္ေနတယ္ေပါ့။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သင္းေထာက္ကို မလိုမုန္းထားျဖစ္လာၾကၿပီး သူ႔ကို ၾကဥ္ၾကေရာ။ သူက အလုပ္အစည္းအေဝးေတြမွာ သင္းေထာက္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕တာ။ က်န္တဲ့ညီအစ္မေတြ နည္းနည္းေလာက္ပဲ သူ႔ဘက္က ပါတယ္။ ဧဝံေဂလိသင္းေထာက္လည္း ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ႏိုင္ရွာဘူး။ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တာေပါ့။ ကြၽန္မလည္း အဲဒါေတြၾကားရေတာ့ လန႔္သြားတယ္။ သင္းေထာက္က လိက်ီကို တရားဝင္ ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ကို မိတ္သဟာယျပဳေပးၿပီးၿပီ။ သူ႔ကိုယ္သူ သိဖို႔၊ ကိစၥေတြကို ျပန္မေဖာ္ဘဲ၊ သင္ခန္းစာ ယူဖို႔ ကြၽန္မက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒီကိစၥေတြကို မပစ္ပယ္ဘဲ၊ ဆက္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္ထားလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ မေမွ်ာ္လင့္မိဘူး။ သူ႔အျပဳအမူက အသင္းေတာ္ထဲမွာ တကယ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္၊ ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕ကေန သူ ထြက္ရမွာပဲ။ ကြၽန္မလည္း သူ႔အတြက္ ပိုၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္လာတယ္။ သူ႔ကို မိတ္သဟာယျပဳေပးဖို႔ ေလး ငါးခါေလာက္ သြားတယ္။ သူက ကြၽန္မေရွ႕မွာေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ေတြပဲ ေျပာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ စည္းေဝးပြဲေတြမွာက်ေတာ့ အရင္တိုင္းပဲ ဆက္လုပ္ေနတာ။ တျခားသင္းေထာက္ေတြကလည္း သူ႔ကို မိတ္သဟာယေပးၿပီး၊ ကူညီၾကၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ လုံးဝ မသိဘူး၊ ေျပာင္းလဲမလာဘူး။

ေခါင္းေဆာင္က ဒါေတြအားလုံးကို သိပ္မၾကာခင္ သိသြားတယ္။ သူက အသင္းေတာ္မွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ မိတ္သဟာယျပဳေပးၿပီးလည္း ေနာင္တမရဘူး။ ထိခိုက္တာေတြက ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္ေနတယ္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြအရ သူ႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေနာင္တမရေသးဘူးဆိုရင္၊ အသင္းေတာ္ကေန ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္။ ဒါေတြကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မလည္း ထိတ္လန႔္သြားတာေပါ့။ သူ႔အေနနဲ႔ အရာအားလုံးကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး၊ အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူသာ ထုတ္ပယ္ခံရမယ္ဆိုရင္ တကယ္ကို ဝမ္းနည္းစရာျဖစ္မွာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိသင္းေထာက္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တုန္းက၊ သူက အမ်ားႀကီး ကူညီခဲ့တာ။ အဲဒီအသင္းေတာ္မွာ သူ အရင္းႏွီးဆုံးလူကလည္း ကြၽန္မပဲ။ သူ႔ကိုယ္စား ကြၽန္မက မေျပာေပးရင္၊ လုံးဝ အၾကင္နာမဲ့သလို ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ သူ တကယ္ ထုတ္ပယ္ခံလိုက္ရရင္၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဘယ္လိုလုပ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ႏိုင္ေတာ့မလဲ။ သူက ကြၽန္မကို မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး၊ တကယ္ကို နာက်င္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကြၽန္မလည္း အဲဒီလို စဥ္းစားမိတာနဲ႔၊ အဲဒီအမႈေဆာင္ေတြကို ေျပာလိုက္မိတယ္။ လိက်ီမွာ ျပႆနာေတြရွိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အသင္းေတာ္မွာ တစ္ခ်ိန္လုံး အေစခံလာခဲ့တာပါ။ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာလည္း ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ ရက္စက္လြန္းသလို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေပါ့။ သူ႔ကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရး ေပးၿပီး၊ ထပ္ၿပီး ကူညီေပးဖို႔ ကြၽန္မက အႀကံျပဳလိုက္တယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ တင္းတင္းမာမာနဲ႔၊ ေျပာလာေရာ၊ “ညီမရွင္၊ ညီမက သမၼာတရားရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြကို မလိုက္နာဘူး။ စိတ္ခံစားခ်က္ထဲမွာ ပိတ္မိေနတယ္။ လိက်ီက ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ဟိုအရင္က အဆင္ေျပတယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစားသူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူက အမွန္တရားကို လက္မခံခ်င္ဘူး။ သမၼာတရားကို မုန္းတယ္၊ ဒီမွာလည္း အပ်က္သေဘာေတြ လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္က ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားၿပီ။ အစ္မတို႔က သူ႔ကို ခ်စ္ခင္စိတ္ေတြနဲ႔ ဖူးဖူးမႈတ္ထားလို႔ မရဘူး။ ဒါကို ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ” တဲ့။ သူက ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ၊ ကြၽန္မလည္း ငါက လိက်ီအတြက္နဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မလိုက္နာမိခဲ့ပါလားဆိုၿပီး သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သူ႔ကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရး ေပးေစခ်င္ေသးတယ္။

စည္းေဝးပြဲကေန အိမ္အျပန္လမ္းမွာ၊ ကမာၻႀကီးက ခ်ာခ်ာလည္ေနသလို ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ မ်က္လုံးေတြလည္း မဖြင့္ရဲဘူး။ ကြၽန္မမွာ လမ္းေတာင္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ လမ္းေဘးမွာတင္ ထိုင္ေနလိုက္ရတယ္၊ ဘုရားက ငါ့ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း သတိဝင္သြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေခါင္းထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာေရာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူတို႔က ဘုရားသခင္ကို ေစာ္ကားမိသည့္အခါ ယင္းက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု သို႔မဟုတ္ သူတို႔ေျပာသည့္ အရာတစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္မဟုတ္ဘဲ သူတို႔၏ ကိုင္စြဲထားသည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူတို႔ေရာက္ေနသည့္ အေျခအေနေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အရာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၇)) ဘုရားဆီက ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ နည္းနည္း ေၾကာက္႐ြံ႕သြားတယ္။ ငါက ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိေနတာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ စၿပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒီေခါင္းေဆာင္က လိက်ီကို အလုပ္ထုတ္သင့္တယ္၊ သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္ခိုင္းသင့္တယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ေျပာလာကတည္းက၊ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို မရွာေဖြခဲ့ဘူး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးကိုလည္း ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ သူ႔အတြက္ပဲ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ရပ္တည္ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိလ်က္သား ျဖစ္သြားတာပါ။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားကို အျမန္ပဲ ဆုေတာင္းခ်က္ျပဳလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ မွားခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ဝန္ခံရင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးသြားေတာ့မွ ကိုယ့္ဘာသာ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ တ႐ြတ္ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္ရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္မိတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူအခ်ိဳ႕သည္ အလြန႔္အလြန္ စိတ္အာ႐ုံခံစားခ်က္ ျပင္းျပေသာ သဘာဝတစ္ခု ရွိၾကေလသည္။ ေန႔စဥ္ ၎တို႔ ေျပာဆိုသမွ်ႏွင့္ အျခားသူမ်ားအေပၚ ျပဳမူသည့္နည္းလမ္း အားလုံး၌ ၎တို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားအားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ ဤလူ၊ ထိုလူအေပၚ ခ်စ္ခင္မႈ ခံစားၾကၿပီး ေန႔တိုင္း မ်က္ႏွာသာ ျပန္ေပးၿပီး ခံစားခ်က္ေကာင္းမ်ား ျပန္ေပးရန္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ခံစားၾကရေလသည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာတိုင္းတြင္၊ စိတ္ခံမႈ နယ္ပယ္ထဲတြင္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကေလသည္။...စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားသည္ ဤလူ၏ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု သင္ဆိုႏိုင္သည္။ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သမွ်ကို ၎တို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားက စိုးမိုးထားသည္၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ အေျခခံသေဘာတရားအတိုင္း ျပဳမူႏိုင္စြမ္း မရွိေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မၾကာခဏ ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္တတ္သည္။ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ အႀကီးမားဆုံး အားနည္းခ်က္၊ ၎တို႔၏ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အား လုံးလုံး ပ်က္စီးေစႏိုင္သည္။ အလြန္အကြၽံ စိတ္လႈပ္ရွား ထိခိုက္လြယ္ေသာသူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို နာခံႏိုင္စြမ္း မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ဇာတိပကတိ၊ မိုက္မဲမႈ၊ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ဖိစီးေနတတ္သည္၊ ခံစားခ်က္မ်ားကို မ်ားစြာ ယုံၾကည္မႈထားျခင္းသည္ ၎တို႔၏ သဘာဝျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) ဒါကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ တို႔ထိခံရတယ္။ မ်က္ရည္ေတြလည္း ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ တျခားသူေတြအေပၚ ထားတဲ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြက ကိုယ့္ကို တကယ္ လႊမ္းမိုးလြန္းခဲ့တာပဲ၊ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕အားနည္းခ်က္ပဲ၊ ေပ်ာ့ကြက္ပဲဆိုတာကို ျမင္သြားတယ္။ လိက်ီက ကြၽန္မကို ကူညီဖို႔ဆို စိတ္ပါလက္ပါရွိလြန္းေတာ့၊ ကြၽန္မက အမွန္တကယ္ ခင္မင္သြားမိတာပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူက ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္လာတာ။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခုျဖစ္လာတဲ့အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မက စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားေပးၿပီး၊ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ အၿမဲတမ္း ပူပန္ေပးတယ္၊ သူ႔ဘက္က ရပ္တည္တယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မွ်မွ်တတ မက်င့္သုံးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူက သူ႔အလုပ္မွာ အဆင္မေျပဘူး၊ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတယ္၊ ေကာင္းတာနဲ႔စာရင္ ဆိုးတာက ပိုမ်ားေနတယ္။ သူ႔ကို ခ်က္ခ်င္း အလုပ္ျဖဳတ္သင့္တယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ တကယ္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္၊ ကြၽန္မက သူ႔တာဝန္ကို ဆုံးရႈံးမွာ၊ အသင္းေတာ္ကေန ထုတ္ပယ္ခံရမွာေတြကို ပူပန္ခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ဆက္ရွိေနဖို႔ က်န္တဲ့သူေတြက လက္ခံေအာင္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစုံ သုံးၿပီး၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားမႈေတြအတိုင္း လုပ္မိတယ္။ သူ႔ရာထူးမွာ ဆက္ရွိႏိုင္ေအာင္ သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္ တိုးတက္ဖို႔အထိ ကူညီေပးခ်င္ခဲ့တာ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္၊ ကြၽန္မက သူ႔အတြက္ အမ်ားႀကီး ေျပာေပးမိမွာမဟုတ္ဘူး။ က်န္တဲ့ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ဆက္ဆံခဲ့မိမွာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတာက၊ ကြၽန္မရဲ႕ခ်စ္ခင္တြယ္တာတဲ့စိတ္ေတြက ကြၽန္မကို ကိုယ့္တာဝန္မွာ လုံးလုံး လႊမ္းမိုးသြားတာပဲ။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေလးမထားေတာ့ဘဲ၊ သူ႔ကို ေနရာတိုင္းမွာ အခြင့္အေရးေပးၿပီး အလိုလိုက္ခဲ့မိတာပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးကိုေရာ အလုပ္အတြက္ေရာ နည္းနည္းေလးမွ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုပဲ လုံးဝ အေျခခံၿပီး ေျပာဆိုခဲ့တာ၊ ျပဳမူခဲ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့တာပဲ။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုလည္း နည္းနည္း ထပ္ဖတ္မိေတာ့၊ ဒီျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မ ပိုနားလည္သြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အဘယ္ျပႆနာမ်ားက စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သနည္း။ နံပါတ္တစ္မွာ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ မိသားစုကို သင္အကဲျဖတ္ပုံ၊ ၎တို႔ လုပ္သည့္အရာမ်ားကို သင္တုံ႔ျပန္ပုံ ျဖစ္သည္။ ‘၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္အရာမ်ား’တြင္ ၎တို႔သည္ စြက္ဖက္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစသည့္အခါ၊ ၎တို႔က လူမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္၌ ေဝဖန္ပုတ္ခတ္သည့္အခါ၊ မယုံၾကည္သူမ်ား၏ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ စသည္တို႔ ပါဝင္သည္။ သင္သည္ သင့္မိသားစုအေပၚ သမာသမတ္က်ႏိုင္သေလာ။ သင့္ကို ၎တို႔အား စာအေရးအသားျဖင့္ အကဲျဖတ္ခိုင္းမည္ဆိုလွ်င္၊ သင္၏စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဘးဖယ္ထားလ်က္၊ အလြန္ မွ်တစြာႏွင့္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် သင္ အကဲျဖတ္မည္ေလာ။ သင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့သည့္သူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သင့္ကို ယခင္က ကူညီခဲ့သည့္သူေပၚ သင္ သံေယာဇဥ္တြယ္တာသေလာ။ သင္သည္ ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ တိက်မွန္ကန္ကာ၊ သမာသမတ္ရွိၿပီး ဓမၼဓိ႒ာန္က်မည္ေလာ။ ၎တို႔က စြက္ဖက္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစလ်က္ရွိသည္ကို သင္ေတြ႕ရသည့္အခါ၊ ၎တို႔အား သင္ ခ်က္ခ်င္း တိုင္ၾကားမည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာ္ထုတ္မည္ေလာ။ ထို႔အျပင္ သင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သင္ႏွင့္ စိတ္ဝင္စားမႈ တူသူမ်ားအေပၚ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာသေလာ။ ၎တို႔၏လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူတို႔ကို သင္၏အကဲျဖတ္ျခင္း၊ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ တုံ႔ျပန္မႈတို႔သည္ သမာသမတ္က်ၿပီး ဓမၼဓိ႒ာန္က်မည္ေလာ။ သင္ႏွင့္ဆက္ႏႊယ္ေနသူတစ္ဦးကို၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အေနျဖင့္ စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိသူတစ္ဦးကို အသင္းေတာ္အေနျဖင့္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္ဖို႔ အေျခခံသေဘာတရားက သတ္မွတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီး၊ ဤေဆာင္႐ြက္မႈမ်ားက သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီပါက သင္မည္သို႔ တုံ႔ျပန္မည္နည္း။ သင္နာခံမည္ေလာ။ သင္သည္ ၎တို႔ႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္လက္၍ ထိေတြ႕ဆက္ဆံဦးမည္ေလာ၊ ၎တို႔၏ မလိမ့္တပတ္ အေျပာခံဦးမည္ေလာ၊ ၎တို႔အတြက္ ဆင္ေျခမ်ားေပးဖို႔၊ ရွာႀကံ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီး ကာကြယ္ေပးဖို႔ ၎တို႔၏ ႏႈိးေဆာ္ျခင္းကိုပင္ ခံဦးမည္ေလာ။ သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို သတိမမူမိသကဲ့သို႔၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို အေလးမထားဘဲ၊ သင့္ကို ၾကင္နာခဲ့ေသာ သူမ်ားအတြက္ ေခါင္းခံေပးၿပီး ၎တို႔အား ကူညီေပးမည္ေလာ။ ဤအရာအားလုံးသည္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာမ်ိဳးစုံ ပါဝင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူအခ်ိဳ႕က၊ ‘သင္ေျပာသည့္ ဤစိတ္ခံစားခ်က္မ်ား— ယင္းတို႔သည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မိသားစုဝင္မ်ားသာ ပါဝင္ပတ္သက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာက မိဘမ်ား၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ အျခား မိသားစုဝင္မ်ားသာ အက်ဳံးဝင္သည္ မဟုတ္ေလာ’ ဟု ေျပာၾကသည္။ မဟုတ္ေပ။ ယင္းက မ်ားစြာေသာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး အက်ဳံးဝင္သည္။ မိသားစုဝင္မ်ားကို အသာထားေလာ့၊ မိမိတို႔၏ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သမာသမတ္က်ႏိုင္စြမ္းပင္ မရွိသည့္ သူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ၎တို႔၏ႏႈတ္မွ ထြက္လာသမွ်သည္ ဘက္လိုက္သည္။ ဥပမာအေနျဖင့္၊ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ေပါ့ဆၿပီး ဆိုးညစ္မႈကို ျပဳေလ့ရွိသည့္အခါ၊ ၎တို႔က ထိုသူအား အေပ်ာ္ႀကိဳက္သူ၊ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစ သေဘာထားတတ္သူ၊ မရင့္က်က္ေသးသူအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဖာ္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤစကားမ်ား၌ စိတ္ခံစားခ်က္ ရွိသေလာ။ ထိုေပါ့ဆသူသည္ ၎တို႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မရွိသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏စကားမ်ားက ႐ႊင္ပ်မႈနည္းေလသည္။ ‘၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးျဖစ္သည္မွာ သိသာေပသည္၊ ၎တို႔သည္ ဆိုးညစ္ကာ၊ ဆိုးယုတ္သည္၊ ၎တို႔ လုပ္သမွ်သည္ စြက္ဖက္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္’ ဟု ျဖစ္သည္။ သက္ေသအေထာက္အထား ေတာင္းဆိုလိုက္လွ်င္၊ ၎တို႔က ‘ယခုထက္ထိမူ သက္ေသအေထာက္အထား မရွိေသးေပ— သို႔ရာတြင္ ၎တို႔သည္ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းသူျဖစ္သည္ဟု သင္ မဆိုင္းမတြ ေျပာ၍ရသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ သဘာဝျဖစ္သည္ဟု ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေျပာသည္’ ဟု ျပန္ေျပာသည္။ ထိုသူမ်ားကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို႔ ၎တို႔ ဝန္မေလးေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ဟုတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားအားျဖင့္ အသက္ရွင္သန္သူမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမာသမတ္က်သေလာ။ ၎တို႔သည္ တည္ၾကည္သေလာ။ (မတည္ၾကည္ပါ။) ဇာတိပကတိ၏ မက္ေမာျခင္းမ်ားႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအားျဖင့္ အသက္ရွင္သူမ်ားသည္ ၎တို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၂)”) “ငါသည္ ခံစားခ်က္ မရွိသည့္အတြက္၊ လူမ်ားကို ၎တို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားအား ထုတ္လႊတ္ခြင့္ ငါမေပးသကဲ့သို႔၊ လြန္ကဲေသာအတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လူတို႔၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို ငါ တိုး၍ မုန္းတီးမိၿပီျဖစ္သည္။ ငါသည္ ေဘးဖယ္ခံခဲ့ရကာ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔၏အျမင္ထဲတြင္ ငါသည္ ‘အျခားသူ’ ျဖစ္သြားခဲ့သည္မွာ လူသားတို႔အၾကားက ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ငါ့သည္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခံရၿပီးျဖစ္သည္မွာ လူသားတို႔အၾကားရွိ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ‘အသိစိတ္’ကို ရယူရန္ အခြင့္ေကာင္းကို မလြတ္တမ္းအသုံးခ်သည္မွာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ငါ၏ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို အစဥ္ၿငီးေငြ႕သည္မွာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ငါ့ကို မွ်တမႈမရွိသကဲ့သို႔ မတရားဟု ဆိုကာ ငါ၏အမႈအရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရာတြင္ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ငါ အေလးဂ႐ုမျပဳဟု သူဆိုသည္မွာ လူသား၏ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ငါသည္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားလည္း ရွိပါသေလာ။ ငါ၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္တစ္ခုလုံးအတြက္၊ အစားအစာ သို႔မဟုတ္ အိပ္စက္ျခင္းကို မစဥ္းစားဘဲ ေန႔ေရာညပါ ငါကဲ့သို႔ မည္သူ အလုပ္လုပ္ဖူးသနည္း။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဘယ္သို႔ ႏႈိင္းယွဥ္၍ရႏိုင္မည္နည္း။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဘယ္သို႔ သဟဇာတ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၈)) ဒါကို ဖတ္မိေတာ့မွ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ေတြနဲ႔ လႊမ္းမိုးခံရတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုသေဘာမွန္း ပိုၿပီး ရွင္းသြားတယ္။ လူေတြမွာ ဒီလိုျဖစ္တတ္တာကို ဘုရားက မုန္းတီးမွန္းလည္း ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔က သမၼာတရားရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္မိတယ္။ မေကာင္းမႈ လုပ္မိၿပီး၊ ဘုရားကို ခုခံမိတယ္ေလ။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားလူေတြကို ကိုင္တြယ္တဲ့ေနရာမွာ၊ ကြၽန္မက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ဘူး၊ မွ်မွ်တတလည္း မဆက္ဆံဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ခင္မင္မႈအတြက္ လိက်ီကိုပဲ ကာကြယ္ေပးၿပီး၊ သူ႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္ဖို႔၊ ထုတ္ပယ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျငင္းခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မက ဘက္လိုက္ဖို႔အတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို အသုံးခ်ေနတာ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးကို ပစ္ပယ္ေနတာ။ ဒါက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ထိခိုက္ေစတဲ့အျပင္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကိုလည္း အေႏွာင့္အယွက္ပဲ ျဖစ္ေစခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုေကြၽးတဲ့လက္ကို ျပန္ကိုက္ခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မက သစၥာေဖာက္ပဲ။ အဲဒါက ဘုရားကို ခုခံေနတာ၊ အရွက္ရေစတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မလည္း အဲဒါေတြအားလုံးကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့၊ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ေနာင္တရလို႔မဆုံးဘူး။ ဘုရားဆီမွာ ဆုေတာင္းဖို႔၊ ေနာင္တရဖို႔ ကမန္းကတန္းလုပ္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စည္းေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ကြၽန္မလည္း အဲဒီအေျခအေနတစ္ခုလုံးကို ကိုင္တြယ္တုန္းက ကိုယ့္ကို စိတ္ခံစားခ်က္က လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တယ္။ လိက်ီကိုလည္း သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္၊ သူ႔အျပဳအမူအေပၚ အေျခခံၿပီး တာဝန္ကေန ဖယ္ရွားလိုက္တယ္။

ေျခာက္လေလာက္ ၾကာသြားတယ္ေပါ့။ သူက မေကာင္းတဲ့ သူ႔အျပဳအမူကို အမွန္တကယ္ နားလည္မႈ မရတဲ့အျပင္၊ သူက မတရားသျဖင့္ခံရပါတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္က မမွ်တဘူးဆိုၿပီး မေလွ်ာ့တမ္း ေျပာေနတာ။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို အထင္ေသးၿပီး၊ မလိုမုန္းတီးျဖစ္ခဲ့တာဆိုၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို သမၼာတရားနဲ႔ မိတ္သဟာယေပးၿပီး၊ သူ႔အျပဳအမူကို စိစစ္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒါေတြကို တစ္ခုမွ လက္မခံဘူး။ ဆင္ေျခေတြက အျပည့္ပဲ။ လိက်ီက ေခါင္းေဆာင္ကို လုံးဝ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးေတာင္ လုပ္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ကို အသံတိတ္ကန႔္ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္တာ။ သူက က်န္တဲ့သူေတြၾကားမွာ မေက်မနပ္ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္တာေတြ လိုက္ျဖန႔္တယ္။ မထိုက္တန္တဲ့သူေတြက ေကာင္းခ်ီးေပးခံရခ်ိန္မွာ သူက်ေတာ့ ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုမွ ျပန္မရဘဲ၊ အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတာ။ သူနဲ႔အဆက္အဆံရွိတဲ့ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ေနာက္ဆုံး သူ႔ဘက္က ရပ္တည္ၿပီး၊ သူ႔ကို ကာကြယ္ေပးလာၾကေရာ။ သူ႔မွာ မေကာင္းတဲ့လူ႔သဘာဝ ရွိတယ္လို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ ဧည့္ခံတဲ့အိမ္ရွင္ရဲ႕အိမ္မွာဆိုလည္း အစားအေသာက္ကို တကယ္ ဇီဇာေၾကာင္တာ။ သူ႔အတြက္ စားစရာမဝယ္ဘူးဆိုၿပီး အိမ္ရွင္အစ္မရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ မေက်မနပ္ေျပာတာ။ သူက ပိုက္ဆံလည္း တြန႔္တိုတယ္။ ဆင္းရဲတယ္ဆိုၿပီး ညည္းညဴျပတတ္ေတာ့၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔ကို ေမတၱာနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြ ေပး၊ တျခားပစၥည္းေတြ ေပးမိတဲ့အထိ လွည့္စားခံၾကရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အဲဒါေတြကို လက္ခံပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္တဲ့။ သူတို႔ေတြက သူ႔ကို အဲဒီလိုကူညီရမဲ့ ဝတၱရားရွိသလိုလိုပုံစံမ်ိဳးေပါ့။ သူက ဘုရားရဲ႕အိမ္ေတာ္မွာေတာ့ ကပ္ပါးေကာင္ပဲ။ ဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို စဥ္းစားမိေသးတယ္၊ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္။” ထဲကပါ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “မိမိတို႔၏ အဆိပ္ရွိ၍ မလိုမုန္းထားရွိေသာ အေျပာအဆိုမ်ားကို အသင္းေတာ္အတြင္း ဖြင့္ေျပာတတ္သူမ်ား၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားၾကား ေကာလာဟလမ်ား ျဖန႔္ကာ၊ စိတ္သေဘာ မတိုက္ဆိုင္ျခင္းကို ဆြေပးေသာသူမ်ားႏွင့္ အုပ္စုမ်ားဖြဲ႕ေသာ သူတို႔သည္— အသင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုသည္ ဘုရားသခင္အမႈ၏ ျခားနားေသာ ေခတ္ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ ဖယ္ရွားျခင္းအခ်ိဳ႕ကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အတြက္ ဤလူမ်ားသည္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း ခံရေပသည္။ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံထားရေသာ လူအားလုံး၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားသာရွိေသာ္လည္း၊ အျခားသူမ်ား၌မူ ထိုကဲ့သို႔ မဟုတ္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိၾကသည္သာမက သူတို႔၏ သဘာဝသည္လည္း အလြန္အမင္း မလိုမုန္းထားတတ္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ အေျပာအဆိုႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားက ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးကာ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေဖာ္ျပသည္သာမက ဤလူမ်ားသည္ နတ္ဆိုးစာတန္ စစ္စစ္လည္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏အျပဳအမူသည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ကို ၾကားျဖတ္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္သည္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ အသက္တာ ဝင္ေရာက္မႈကို ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္၏ သာမန္အသက္တာကို ဖ်က္ဆီးသည္။ သိုးေရၿခဳံထားသည့္ ဤဝံပုေလြမ်ားသည္ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ရွင္းလင္းခံရမည္ျဖစ္သည္။ စာတန္၏ ဤအေစအပါးမ်ားအေပၚ မညႇာတာသည့္ သေဘာထား၊ ျငင္းပယ္သည့္ သေဘာထားကို ထားရွိရမည္။ ဤသည္သာ ဘုရားသခင္ဘက္၌ ရပ္တည္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔လုပ္ရန္ ပ်က္ကြက္ေသာ သူမ်ားသည္ စာတန္ႏွင့္ ဒုစ႐ိုက္ႏြံထဲတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) ကြၽန္မလည္း ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းပိုဒ္ေၾကာင့္ လိက်ီအေပၚ ပိုၿပီး ခြဲျခားတတ္သြားတယ္။ သူက အမွန္ကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းခဲ့တာပဲ။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လကၡဏာမ်ိဳး မျပဘဲ၊ အေႏွာင့္အယွက္ေပးတယ္။ ေဝဖန္တတ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္အသက္တာကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ ပန္းသီးပုပ္တစ္လုံးပဲ။ သူ ေဝဖန္ခံရၿပီး သူ႔တာဝန္ကို ဆုံးရႈံးတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ လုံးဝ ေနာင္တမရခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုပဲ မေက်မနပ္၊ အားမရျဖစ္ၿပီး အသင္းေတာ္အသက္တာကို ဆက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္တယ္။ အဲဒီလို အမွန္တရားကို မုန္းတဲ့၊ အၿငိဳးထားတတ္တဲ့၊ ရန္လိုတဲ့ လူညံ့မ်ိဳးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ဘူး။ သူက ေျမေခြးတစ္ေကာင္ ၾကက္ၿခံထဲ ေလွ်ာက္ရမ္းၿပီး၊ အငမ္းမရ စားပစ္ေနသလိုမ်ိဳး၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္တာ။ မေကာင္းတဲ့လူေတြကို ဖယ္ရွားရမွာပဲေလ၊ ဒါမွ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္က တိုးတက္ႏိုင္မယ္။ ကြၽန္မတို႔လည္း မွန္ကန္တဲ့အသင္းေတာ္ အသက္တာတစ္ခုကို ေနထိုင္ႏိုင္မယ္။ ဘုရားက ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သန႔္ရွင္းပါတယ္။ သမၼာတရားကို ခ်စ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့လူ႔သဘာဝ ရွိတဲ့လူေတြကို ကယ္တင္တယ္၊ မေကာင္းမႈလုပ္တဲ့သူေတြေတာ့ မပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့လူေတြဆိုတာ သမၼာတရားကို ဗီဇအရ မုန္းတီးၾကတယ္။ အခြင့္အေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရရ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားကို ခ်စ္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ထုတ္ေဖာ္ျပႏိုင္တယ္။ အေႏွာင့္အယွက္ေပးတတ္တယ္၊ ေဝဖန္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုေတြရွိလည္း၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဆင္ျခင္ၿပီး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို လက္ခံႏိုင္ၾကတယ္။ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲႏိုင္ၾကတယ္။ အသင္းေတာ္က လိက်ီကို အခြင့္အေရးေတြအမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူက လုံးဝ ေနာင္တမရခဲ့ဘူး။ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္တာေတြ၊ ေႏွာင့္ယွက္တာေတြပဲ တိုးလုပ္ခဲ့တယ္။ သူက အႏွစ္သာရအရ ယုတ္ညံ့တာပါ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျခခံၿပီး သူ႔ကို ထုတ္ပယ္လိုက္ရတယ္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္မက သူ မေကာင္းမႈလုပ္တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔၊ က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳရလိမ့္မယ္၊ သူ႔ကို အသင္းေတာ္ဝင္အျဖစ္ ထုတ္ပယ္တဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြမွာ ကိုယ့္လက္မွတ္ ထိုးရမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သိတာေပါ့။ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ကို ကြၽန္မက ဝန္ေလးေနတုန္းပဲ။ အသင္းေတာ္ကေန အမွန္တကယ္ ထုတ္ပယ္ခံရရင္၊ သူေတာ့ လုံးလုံး ပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မက စိုးရိမ္မိတာ။ ကြၽန္မလည္း ဒီအေတြးကို ရရခ်င္း၊ ဘုရားကို ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ လမ္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ဒါကို ဖတ္မိေရာ၊ “ဘုရားသခင္ႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္။” ထဲက အပိုဒ္နံပါတ္ ၄ ပါ။ “ဘုရားသခင္၌ မယုံၾကည္သည့္ ခုခံသူမ်ား မဟုတ္ပါက၊ မည္သူသည္ စာတန္ျဖစ္သနည္း၊ မည္သူတို႔မွာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ မည္သူတို႔မွာ ဘုရားသခင္၏ ရန္သူမ်ား ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မနာခံေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသည္ဟု အခိုင္အမာ ေျပာဆိုေသာ္လည္း သမၼာတရား ကင္းမဲ့ေသာသူမ်ား မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရန္မွ် ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသမခံႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ယေန႔ ထိုမေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာဆဲျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အေပၚ အသိတရားႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ထားရွိေနႏိုင္ဆဲ ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဤကိစၥတြင္ သင္သည္ စာတန္အေပၚ ေကာင္းေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို လက္ကမ္း ေပးေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ အကယ္၍ ဤေန႔ရက္မ်ားတြင္ လူတို႔သည္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးကို ခြဲျခားႏိုင္ျခင္း မရွိေသးသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏အလိုကို ရွာေဖြရန္ မည္သည့္ရည္႐ြယ္ခ်က္မွ် မရွိဘဲ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္အျဖစ္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လက္သင့္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ၊ ဆက္လက္၍ က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္ဘဲ ခ်စ္တတ္ၿပီး သနားက႐ုဏာစိတ္ရွိေနပါက၊ ၎တို႔၏ အဆုံးသတ္မ်ားသည္ ပို၍ပင္ စုတ္ခ်ာလိမ့္မည္။ လူ႔ဇာတိ၌ ရွိေသာ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ေသာသူ မည္သူမဆိုသည္ ဘုရားသခင္၏ ရန္သူ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ရန္သူအေပၚ အသိစိတ္ႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ထားရွိႏိုင္ပါက၊ သင္၌ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသေဘာ ကင္းမဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ငါ စက္ဆုပ္႐ြံရွာၿပီး ငါ သေဘာမေတြ႕ေသာ သူတို႔ႏွင့္ သင္သည္ သဟဇာတ ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔အေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ သို႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ခံစားခ်က္မ်ား ထားရွိေနေသးပါက၊ သင္သည္ မနာခံေသာသူျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ တမင္တကာ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို ပိုင္ဆိုင္သေလာ။ လူတို႔သည္ ရန္သူမ်ားအေပၚ အသိစိတ္၊ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ စာတန္အတြက္ သနားက႐ုဏာ ထားရွိပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို တမင္တကာ ေႏွာင့္ယွက္ေနၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က်မ္းပိုဒ္ကို ဖတ္မိေတာ့မွ ကြၽန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ အျပစ္ရွိသလို ခံစားမိတယ္။ လိက်ီက ျပႆနာသမားပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမွာမဟုတ္တဲ့ အရႈပ္အထုပ္ပဲ၊ အႏွစ္သာရအရ သမၼာတရားကို မုန္းတီးတဲ့ မေကာင္းမႈျပဳတဲ့သူပဲဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း သိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို အသင္းေတာ္မွာ အၿမဲတမ္း ဆက္ရွိေစခ်င္ေတာ့၊ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္မိေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မက မေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္မွာ ဒုကၡေပးခြင့္ျပဳေနမိတာပါ။ စာတန္ဘက္က ရပ္တည္ၿပီး ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ေနခဲ့မိတာ။ “အေရးႀကီးေတာ့ ေသြးနီးသည္” တို႔၊ “လူဆိုတာ သက္မဲ့မဟုတ္ဘူး၊ ခံစားခ်က္မရွိဘဲ ေနႏိုင္ပါ့မလား” တို႔ဆိုတဲ့ စာတန္ရဲ႕အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္လမ္းျပေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက တျခားလူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးကို အၿမဲ တန္ဖိုးထားခဲ့တာ၊ အဲဒါကပဲ လူသားဆန္တဲ့နည္းလမ္း၊ လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔ နည္းလမ္းဆိုၿပီး ထင္ေနခဲ့တာ။ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ အၾကင္နာတရားမဲ့တယ္၊ တျခားလူေတြက ကိုယ့္ကို ပစ္ပယ္လိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ထင္ခဲ့မိတာ။ ကြၽန္မက တကယ္ကို ရယ္စရာေကာင္းခဲ့တာပဲ။ အဲဒီေလာကီအေတြးအေခၚေတြက မွန္သလို ထင္ရတယ္။ လူသားအယူအဆေတြနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက သမၼာတရားနဲ႔ေရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ပါ ဆန႔္က်င္ေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔က သံေယာဇဥ္တြယ္လြန္းၿပီး က်န္တဲ့လူတိုင္းကို ခ်စ္ခင္ေနတယ္ဆိုရင္၊ အဲဒါက စဥ္းစားဉာဏ္မရွိတဲ့ ခ်စ္ခင္ပုံခ်စ္ခင္နည္းပဲ။ လုံးဝ အထိန္းအကြပ္မရွိတာပဲ။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို တျခားလူေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာဖို႔၊ ဘုရားနဲ႔အတူ အသိတရား ရွိဖို႔၊ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြ၊ မယုံၾကည္သူေတြ၊ စာတန္နဲ႔ နတ္ဆိုးေတြကို ပစ္ပယ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတယ္ဆိုတာ အသုံးမက်တာ၊ စဥ္းစားဉာဏ္မဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီလိုခ်စ္ခင္တာမ်ိဳးက ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းေရာ စည္းကမ္းဆိုတာေတြေရာ မပါဘူး။ မိုက္မဲမႈကေန ျဖစ္လာတာပါ။ အဲဒီအျဖစ္က ကြၽန္မတို႔ကို လမ္းလြဲေစ႐ုံသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို လက္ခံတယ္ဆိုတာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို တကယ္ ထိခိုက္ေစႏိုင္တာပါ။ ကြၽန္မဆို မေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ရွင္သန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ျမင္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲၿပီး၊ ေတာ္ေတာ္ သိကၡာမဲ့ခဲ့တာ။ လိက်ီက သမၼာတရားကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး၊ သူက အသင္းေတာ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့ မေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ဖယ္ရွားဖို႔လိုတယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြထဲ နစ္ၿပီး၊ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ေတြနဲ႔ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အလိုလိုက္ခဲ့မိတာ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ စိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္၊ ပင္ပန္းတယ္၊ အကန႔္အသတ္ျဖစ္လြန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတာက၊ ကိုယ္ နားလည္ထားတဲ့ သမၼာတရားေတြကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္မိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ေနခဲ့မိတာ။ ဘုရားရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းကို ခံစားေနေပမဲ့၊ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္ၿပီး၊ စာတန္နဲ႔ မေကာင္းမႈလုပ္သူတစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့မိတာပါ။ ကြၽန္မမွာ အသိစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရား တကယ္ မရွိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ရွင္းသြားတာက၊ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လႊမ္းမိုးခံရတယ္ဆိုတာ ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားကို လ်စ္လ်ဴရႈတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္မအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့တာေတြ၊ အဖိုးအခ ေပးခဲ့တာေတြကို စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေပးခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္ၿပီး စာတန္ဘက္ကေတာင္ ရပ္တည္ေနခဲ့မိတာ။ ကြၽန္မလည္း အဲဒီလိုေတြ စဥ္းစားမိေတာ့မွ၊ ေနာင္တနဲ႔ အျပစ္စိတ္ေတြ ရလို႔မဆုံးဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဝတ္ျပဳတာေတြ လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက စာပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္မိျပန္ေရာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူတို႔သည္ အျခားသူမ်ားကို အဘယ္အေျခခံသေဘာတရားျဖင့္ ဆက္ဆံဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေတာင္းဆိုထားသနည္း။ ဘုရားသခင္ ခ်စ္သည့္အရာကို ခ်စ္ၿပီး ဘုရားသခင္ မုန္းသည့္အရာကို မုန္းေလာ့။ ဤသည္မွာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားျဖစ္သည္။ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး သူ၏အလိုေတာ္ကို နာခံႏိုင္သည့္သူမ်ားကို ဘုရားသခင္ခ်စ္သည္။ ငါတို႔ခ်စ္သင့္သည့္ လူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို မနာခံႏိုင္သည့္၊ ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးၿပီး ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္သည့္သူမ်ား— ဤလူမ်ားကို ဘုရားသခင္က စက္ဆုပ္႐ြံရွာသကဲ့သို႔၊ ငါတို႔သည္လည္း ၎တို႔ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသင့္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူသားကို ေတာင္းဆိုသည့္အရာျဖစ္သည္။...ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္အတြင္း တစ္ခ်ိန္က သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့သည္မွာ ‘ကိုယ္ေတာ္က ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီကား အဘယ္သူနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။...ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့အဘ၏အလိုေတာ္ကို ေဆာင္ေသာသူသည္ ငါ့ညီ၊ ငါ့ႏွမ၊ ငါ့အမိ ျဖစ္သတည္းဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏’ ထိုႁမြက္ဟခ်က္သည္ ယခင္ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္အတြင္း၌ ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ကာ ယခုဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပို၍ပင္ ဆီေလ်ာ္ေနသည္။ ‘ဘုရားသခင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္ ႐ြံမုန္းေသာအရာမ်ားကို ႐ြံမုန္းေလာ့။’ ယင္းႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ တိုတိုႏွင့္လိုရင္းကိုေျပာျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း လူမ်ားသည္ ၎၏စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸါယ္ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိတတ္ၾကေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏လြဲမွားေသာအယူအဆေၾကာင့္ ေပၚေပါက္သည့္အျမင္မ်ားကို သတိျပဳျခင္းျဖင့္သာ သင့္ကိုယ္သင္ သိႏိုင္မည္”) အဲဒီစာပိုဒ္က လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ ဒီစည္းမ်ဥ္းကို ရွင္းသြားေစတယ္။ “ဘုရားသခင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္ ႐ြံမုန္းေသာအရာမ်ားကို ႐ြံမုန္းေလာ့။” စစ္မွန္တဲ့ယုံၾကည္ျခင္း ရွိတဲ့သူ၊ သမၼာတရားကို အားထုတ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ျမႇဳပ္ႏွံထားသူေတြကသာ စစ္မွန္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြပဲ။ သူတို႔ေတြက ကြၽန္မတို႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ထိုက္တန္သူေတြပါ။ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းၿပီး၊ အသင္းေတာ္မွာ အၿမဲတမ္း ေႏွာင့္ယွက္ေနသူေတြ၊ ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားကို မုန္းတီးသူေတြ အားလုံးကေတာ့ မေကာင္းတဲ့လူေတြ၊ မယုံၾကည္သူေတြ၊ စာတန္နဲ႔ နတ္ဆိုးေတြပဲ။ သူတို႔က်ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕မႏွစ္သက္မႈ၊ ပစ္ပယ္မႈနဲ႔ပဲ ထိုက္တန္တယ္။ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္နဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ လူေတြကို ဆက္ဆံဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း စည္းေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ကြၽန္မလည္း မေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ သူတို႔ကို ဘယ္လိုခြဲျခားမလဲဆိုတာကို မိတ္သဟာယေပးလိုက္တယ္။ လိက်ီရဲ႕မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြကိုလည္း ထုတ္ေျပာျပတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို အသင္းေတာ္ကေန ဖယ္ရွားဖို႔အတြက္ စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း မိတ္သဟာယေပးလိုက္တယ္။ အားလုံးက သမၼာတရားကို နားလည္သြားၿပီလည္းဆိုေရာ၊ လိက်ီရဲ႕ မေကာင္းမႈလုပ္တာေတြကို စၿပီး ေဖာ္ထုတ္ၾကေရာ။ ေနာက္ဆုံး သူလည္း ထုတ္ပယ္ခံလိုက္ရတယ္။

အဲဒီကိစၥေတြ ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မလည္း ဘုရားကို တကယ္ ေက်းဇူးတင္မဆုံးျဖစ္မိတယ္။ ဘုရား ထုတ္ေဖာ္ျပတာေတြနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈေၾကာင့္သာ မဟုတ္ခဲ့ရင္၊ ကြၽန္မက အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေနမိမွာပဲ။ တျခားလူေတြကို အရမ္းကာေရာ သနားက႐ုဏာထားၿပီး၊ အေကာင္းအဆိုး၊ အမွန္အမွားကို မခြဲျခားႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိလိုက္ဘဲ၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္မိၿပီး စာတန္ဘက္ကေန ရပ္တည္ေနမိမွာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ လႊမ္းမိုးမႈရဲ႕အႏၲရာယ္နဲ႔ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ၫႊန္ျပခဲ့တာပါ။ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ရဲ႕အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြကေန ကြၽန္မကို လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ သမၼာတရားရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ လူေတြကို ဆက္ဆံတတ္ေအာင္ေပါ့။ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ကယ္တင္ျခင္းကို သိပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။