ဝမ္ရွင္းဖင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၂၀ ခုႏွစ္၊ မတ္လမွာ အသင္းေတာ္သစ္ကို ကြၽန္မေျပာင္းတယ္။ အရင္အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မက ေခါင္ေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို သိပ္အထင္ႀကီးၾကတာ။ သူတို႔ျပႆနာရွိတဲ့အခါတိုင္း ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ကြၽန္မဆီ လာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအသင္းေတာ္သစ္မွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မနဲ႔ မရင္းႏွီးၾကဘူး။ နာမည္မရွိတဲ့ အသုံးခံတစ္ေယာက္လိုခံစားရၿပီး အရမ္းစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ငါက ဧဝံေဂလိျဖန႔္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြၽမ္းခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံေအာင္ ပိုမ်ားတဲ့ လူေတြကို ငါဦးေဆာင္လမ္းျပဖို႔ ငါ့အရည္အခ်င္းကို သုံးႏိုင္ရင္ ငါ့မွာ အစြမ္းအစရွိၿပီး တျခားလူေတြထက္ တာဝန္ကို ပိုထိထိေရာက္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္မွန္း လူတိုင္းကို ျပရာေရာက္မွာပဲ၊ အဲဒါဆိုရင္ ငါထင္ေပၚႏိုင္မွာပဲ” လို႔ေပါ့။ ဒီေတာ့ မနက္ကေန ညထိ ေနရာတိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဧဝံေဂလိ စေဟာတယ္၊ တစ္ခါတေလ အစာမစားအားတဲ့အထိ သိပ္အလုပ္မ်ားခဲ့တာ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မေဟာလို႔ လူတစ္ဒါဇင္ေက်ာ္က ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ငါ့တာဝန္ေတြကို ငါေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ခဲ့ပုံေၾကာင့္ ငါ့ရဲ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အျမင္သစ္နဲ႔ ငါ့ကို ၾကည့္ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္” လို႔ေပါ့။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မႂကြားဝါဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔က အားက်ၿပီး ေျပာၾကတယ္၊ “ဧဝံေဂလိေဟာဖို႔ အစ္မအတြက္ သိပ္လြယ္ေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ နားမေထာင္တဲ့အျပင္ အယူအဆေတြရွိတဲ့ ဧဝံေဂလိပစ္မွတ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ ဆုံရတဲ့အခါ သူတို႔ကို ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူး” တဲ့။ အမွန္ကေတာ့ ကြၽန္မလည္း ဒီအေျခအေနကို မၾကာခဏ ႀကဳံခဲ့ရၿပီး အဲဒီလို လူေတြနဲ႔ ခရီးမတြင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီျပႆနာနဲ႔ ရႈံးနိမ့္မႈေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မေျပာခဲတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လုံးဝကို မေျပာတာ။ ဒါေတြကို လူတိုင္းသိသြားရင္ ကြၽန္မကို အစြမ္းအစရွိတယ္လို႔ မျမင္ေတာ့မွာ၊ အထင္မႀကီးေတာ့မွာ စိုးလို႔ေလ။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ကြၽန္မ တာဝန္‌ေတြကို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္မွန္း ရွင္တို႔ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္မရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဧဝံေဂလိေဟာတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာရမယ္” လို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္၊ “ဧဝံေဂလိေဟာတာ မခက္ပါဘူး။ ဧဝံေဂလိပစ္မွတ္ေတြကို ေတြ႕တဲ့အခါ သူတို႔ကို ကြၽန္မမိတ္သဟာယျပဳပုံက ဒီလို...” ဆိုၿပီးေပါ့။ အဲဒါကို ၾကားေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို သိပ္ေလးစားၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ေလ့လာစူးစမ္းခ်င္တဲ့ မိတ္ေဆြတို႔၊ ေဆြမ်ိဳးတို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္မွာ ရွိတဲ့အခါ တျခားလူေတြက “က်ီပင္းကို သြားေဟာခိုင္းလိုက္ပါ။ မင္းလိုခ်င္တာ က်ီပင္းပဲ” လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါလူတိုင္းရဲ႕ သေဘာထားမွန္း သိရေတာ့ ကြၽန္မသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ မၾကာခင္ အသင္းေတာ္တခ်ိဳ႕အေပၚ ေရေလာင္းေပးတဲ့အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ ကြၽန္မကို ေထာက္ခံၾကေရာ။ ကြၽန္မလည္း ပိုေတာင္ဂုဏ္ယူရတာေပါ့၊ ကိုယ့္ပါရမီေတြကို ထုတ္ျပဖို႔ ပိုေတာင္ႀကီးမားတဲ့ အခြင့္အေရးရၿပီလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဧဝံေဂလိမွ်ေဝတာတို႔၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတာတို႔မွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အခက္အခဲေတြ႕ၿပီး လက္ေရွာင္ၾကတဲ့အခါ၊ ဆင္းရဲဒုကၡမခံခ်င္၊ အဖိုးအခ မေပးခ်င္လာၾကတဲ့အခါ၊ သူတို႔ကို ကြၽန္မခြန္အားေပးၿပီး ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ ကြၽန္မဆင္းရဲဒုကၡခံခဲ့ရပုံေတြကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဧဝံေဂလိေဟာတုန္းကဆို တစ္ခါတေလ ေဆာင္းတြင္းႀကီး အႏုတ္တစ္ဆယ္ဒီဂရီေအာက္၊ ေလကလည္း မ်က္ႏွာကို ဓားတစ္စင္းလို ျဖတ္တိုက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးမွာေတာင္ ကြၽန္မထြက္ေဟာခဲ့ပါတယ္ေပါ့။ မိုးသည္းထဲမွာ တံတားေအာက္က ေရစီးၾကမ္းၿပီး ဖိနပ္ေတြ စိုကုန္တဲ့အခါ ဖိနပ္ခုံေတြကို ေရညႇစ္ထုတ္လို႔ အိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး တရားေဟာဖို႔ ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္ေပါ့။ တစ္ခါဆို အႏုတ္တစ္ဆယ္ဒီဂရီေအာက္ အပူခ်ိန္မွာ လူသစ္တစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မသြားေတြ႕ခဲ့တယ္၊ သူမလာခင္ အျပင္မွာ တစ္နာရီေက်ာ္ ကြၽန္မေစာင့္ခဲ့ရတာလို႔ေပါ့။...ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မကို သေဘာက်တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္တဲ့အတြက္ ေလးစားၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အၿမဲေပ်ာ္ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ပိုမ်ားတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြရဲ႕ ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္အတြက္ ကြၽန္မကို တာဝန္ေပးတယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “သုံး ေလးလအတြင္းမွာပဲ ငါရာထူးတိုးခံရျပန္ၿပီ။ ဒီေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို ပိုလို႔ေတာင္ အထင္ႀကီးေတာ့မွာပဲ” ေပါ့။ အဲဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ မၾကာခဏ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတာနဲ႔စပ္လ်ဥ္းတဲ့ သမၼာတရား သြင္ျပင္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ေတြမွာ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့လမ္းေၾကာင္း ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယကို နားေထာင္ရတာ သူတို႔အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလုံးက ခံစားၾကရတယ္။ ကြၽန္မမသိလိုက္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အတၱက ျပန္ၿပီး စေပၚလာခဲ့သလို စည္းေဝးပြဲေတြမွာ ထပ္ၿပီး စႂကြားဝါလာခဲ့တယ္။ လူသစ္ေတြ တင္ျပလာတဲ့ ဘာသာေရး အယူအဆေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲလို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ေမးတဲ့အခါ ကြၽန္မေတြးမိတာက “ဒီနယ္ပယ္မွာ ငါ့ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈကို လူတိုင္းျမင္ေအာင္လို႔ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငါသူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာျပမယ္” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံေတြ သူတို႔ကို အေသးစိတ္ ေျပာျပလိုက္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို တစ္မူထူးၿပီး ၾကည့္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မေျပာတဲ့အရာတိုင္းကို အာ႐ုံတစူးတစိုက္နဲ႔ နားေထာင္ၾကတယ္၊ ကြၽန္မသြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို ႀကိဳဆိုၾကၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယယကို မၾကားဖူးတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကေတာင္ ကြၽန္မေျပာတာနားေထာင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဧဝံေဂလိျပဳတာနဲ႔ ေရေလာင္းတဲ့ အလုပ္မွာ ႀကဳံရတဲ့ ဘုံျပႆနာေတြကို ကြၽန္မထုတ္လိုက္ၿပီး စည္းမ်ဥ္း တစ္ဆယ့္ခုနစ္ခု ေရးလိုက္တယ္၊ အဲဒါကို အစည္းအေဝးေတြမွာ ယူသြားၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ညီမတစ္ေယာက္မွာ ႐ြာေကဒါတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဘုရားယုံၾကည္မႈကို ဆန႔္က်င္တဲ့ ေယာက်ာ္းရွိတယ္ေလ။ သူက ေခါင္းခဲရတဲ့ ေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီးေမးၿပီး တမင္သက္သက္ ကြၽန္မတို႔ကို အခက္ေတြ႕ေအာင္ လုပ္တာ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို နာမည္တပ္ေခၚၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခိုင္းတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရမ္းေသာကေရာက္ရၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ေမးခြန္းတစ္ခုစီတိုင္းကို ေခ်ပခဲ့တယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔မွာ ေျပာစရာဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဒီညီမရဲ႕ ေယာက္်ားေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ယူၿပီး ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မၾကာခဏ အေမးခံရေလ့ရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာ ထည့္လိုက္တယ္။ အစည္းအေဝးလုပ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ အဲဒါကို ကြၽန္မတမင္ထုတ္ၿပီး ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အစြမ္းအစရွိၿပီး ဉာဏ္ပညာရွိမွန္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ျမင္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ အစည္းအေဝးေတြၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ေျပာတယ္၊ “အစ္မ၊ ကြၽန္မတို႔နဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ ထပ္ေနၿပီး မိတ္သဟာယ ထပ္ျပဳေပးလို႔ရမလား” တဲ့။ လူတိုင္း ကြၽန္မကို ေလးစားအားက်ပုံကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မဂုဏ္မယူဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အေရးပါတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး တာဝန္ေတြမွာ ဆင္းရဲဒုကၡခံလို႔ အဖိုးအခ ေပးႏိုင္မွန္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ သိေအာင္လို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာင္ ေျပာခဲ့တယ္၊ “ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ အမ်ားႀကီးကို ႀကီးၾကပ္ရတာ၊ ေနာက္အသင္းေတာ္တစ္ခုမွာ ခ်ိန္းထားတာ ရွိႏွင့္ၿပီးၿပီ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအမ်ားႀကီးက ကြၽန္မကို ေစာင့္ေနၾကတာ။ အလုပ္မ်ားလြန္းလို႔ အနားယူဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရွိဘူး...” ဆိုၿပီးေပါ့။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မ စကားေျပာတဲ့အခါ ဒီလိုလည္း တမင္ေျပာတာ၊ “အစည္းအေဝးတစ္ခု ကြၽန္မသြားတိုင္းမွာ တစ္ေန႔လုံး အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ အရင္က ကြၽန္မ ခါး႐ိုးက်ိဳးဖူးတယ္၊ တကယ္ကို ဒီလို ထိုင္ေနလို႔မရဘူး” လို႔ေပါ့။ ညီမတစ္ေယာက္က ၾကားၿပီး တေလးတစားနဲ႔ ေျပာတယ္၊ “အစ္မက တကယ္ကို အလုပ္ႀကိဳးစားေတာ့ က်န္းမာေရးကို အာ႐ုံစိုက္မွျဖစ္မယ္” တဲ့။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ ဒီလို ကြၽန္မ မၾကာခဏ ႂကြားဝါေတာ့ ကြၽန္မက အေတာ္ေလး ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာ ဝန္ထုပ္ထမ္းႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။

အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ အစည္းအေဝးေတြ၊ မိတ္သဟာယေတြနဲ႔ ကြၽန္မအရမ္းအလုပ္ရႈပ္ၿပီး တစ္ခါတေလ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက ဟာတာတာျဖစ္ခဲ့သလို ဘာအေၾကာင္း ေျပာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သမၼာတရားအေပၚ ငါရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယျပဳတယ္လို႔ အခုခံစားရၿပီး ငါသြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ လူတိုင္းက ငါ့ကို အထင္ႀကီးၾကတယ္။ ဘယ္လိုမိတ္သဟာယျပဳရမွန္း မသိဘူးလို႔ သူတို႔ကို ငါေျပာလိုက္ရင္ သူတို႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ငါစိုက္ထူထားတဲ့ ပုံရိပ္ေကာင္းက ပ်က္သြားမွာ မဟုတ္လား” လို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္သလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူတို႔ကို အရင္မိတ္သဟာယျပဳခိုင္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “အရင္ဆုံး လူတိုင္းေျပာတာကို ငါနားေထာင္လိုက္မယ္၊ ၿပီးမွ သူတို႔ေျပာတာကို ငါအက်ဥ္း႐ုံးၿပီး ငါ့ရဲ႕ သိနားလည္မႈကို မွ်ေဝလိုက္မယ္။ ဒါဆို သမၼာတရားကို ငါက ပိုျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရထားတဲ့ပုံ ေပါက္မွာပဲ” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ခံစားရၾကေရာ။ ၿပီးေတာ့ ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္နဲ႔ ကြၽန္မဟန္ေဆာင္ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္မွာ ဒီတာဝန္ရွိလို႔ ဘုရားက တစ္မူထူးျခားစြာ ဉာဏ္အလင္းေပးခဲ့တာပါ” ေပါ့။ ဒါကို ကြၽန္မေျပာေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မအေပၚ ပိုအားထားလာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီကာလအေတာအတြင္း ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ ဘာျပႆနာပဲ သူတို႔ႀကဳံႀကဳံ၊ ဆုမေတာင္း၊ မရွာေဖြၾကေတာ့ဘဲ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မမိတ္သဟာယျပဳၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေလးစားအားက်တာနဲ႔ ေလးစားအားက်ခံရတာရဲ႕ အႏၲရာယ္ေတြအေၾကာင္း ကြၽန္မလည္း ေတြးမိၿပီး နည္းနည္းမသက္မသာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ငါ့မိတ္သဟာယက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ ငါ့ရဲ႕ သိနားလည္မႈအေၾကာင္းနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကို ေထာက္ျပတဲ့အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ။ အဲဒါေတြအားလုံးဟာ ငါတို႔အလုပ္က ရလဒ္ေတြ ရႏိုင္ဖို႔ပဲေလ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမမွားပါဘူး” လို႔ေပါ့။ ဒီေတာ့ အဲဒီစိုးရိမ္၊ ပူပန္မႈေတြက ကြၽန္မစိတ္ထဲ ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာ႐ုံေလးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စိတ္ျပင္းျပ၊ ထက္သန္မႈနဲ႔ ျပည့္သြားတဲ့အခါမွာပဲ ႏွစ္အတန္ၾကာေတာင္ ထမေဖာက္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အေရျပားေရာဂါက ျပန္ထလာေရာ။ ကြၽန္မ ေျခ၊ လက္နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြမွာေတာင္ အကြက္ႀကီးေတြ ရွိလာတယ္။ အရမ္းယားၿပီး၊ သိပ္ကို အေနခက္လို႔ အစည္းအေဝးေတြ မသြားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးေပမဲ့ ဘာမွမထူးဘူး။ ဒီတစ္ခါက အရင္ကထက္ ပိုဆိုးတယ္။ ေရာဂါက မေတာ္တဆမဟုတ္သလို သင္ယူရမဲ့ သင္ခန္းစာရွိရမယ္လို႔ အသိတရားရလိုက္တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မရွာေဖြဆုေတာင္းခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မျပႆနာ ဘာျဖစ္မွန္း သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဧဝံေဂလိေဟာတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အနည္းငယ္နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူတို႔ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ကြၽန္မအတြက္ စီစဥ္ေပးတယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတာက၊ “ငါ့ရဲ႕လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းကို ျပဖို႔ သူတို႔နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မွရမယ္” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက အစည္းအေဝးတစ္ခုမွာ အစီရင္ခံစာ တင္ျပတဲ့ ကုမၸဏီ အလုပ္အမႈေဆာင္လို ျဖစ္သြားတယ္။ ဧဝံေဂလိေဟာတဲ့အခါ မိတ္သဟာယရဲ႕ အဓိကအခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုနားလည္ရမယ္၊ ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ ဘုံျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အာ႐ုံစိုက္ နားေထာင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ကြၽန္မေျပာတာကို လြတ္သြားမွာ ေၾကာက္လို႔ မွတ္စုေတြေတာင္ မၾကာခဏ ခ်ေရးၾကတာ၊ ကြၽန္မတို႔ကို ဧည့္ခံတဲ့ အစ္မလည္း တံခါးမွာထိုင္ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္သလို မၾကာမၾကာ ကြၽန္မကို ေရယူေပးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယကို လူတိုင္း ဘယ္ေလာက္ႏွစ္သက္ၾကတယ္ဆိုတာ ျမင္ရေတာ့ တကယ္ၾကည္ႏူးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ နည္းနည္း စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ နားလည္မႈေတြပဲျဖစ္လို႔ အမွားဆိုတာ ေရွာင္လႊဲမရဘူးေလ၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္မေျပာတာကို လူတိုင္း ခ်ေရးေနတာက သင့္ေတာ္ပါ့မလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရာမွာ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈေကာင္းတခ်ိဳ႕ကို မွတ္ထားခ်င္ၾကတာပဲ ျဖစ္မွာပါေလ။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ မမွားႏိုင္ပါဘူး” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ အဲဒီလိုေတြးလိုက္တာနဲ႔ အစည္းအေဝးေတြမွာ မွတ္စုေတြယူခြင့္ေပးဖို႔ ကြၽန္မဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ အစည္းအေဝးမွာ ညီမတစ္ေယာက္ ျပန္လာၿပီး ေျပာတယ္၊ “မေန႔က အစ္မက်ီပင္းရဲ႕ မိတ္သဟာယကို ခ်မေရးလိုက္မိလို႔ ဒီေန႔ အဲဒါကို ကြၽန္မျပန္နားေထာင္မယ္” တဲ့။ အစည္းအေဝးၿပီးသြားေတာ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း ေျပာတာ ၾကားရတယ္။ တစ္ေယာက္က၊ “နင္အသံသြင္းထားလိုက္လား” တဲ့။ တျခားတစ္ေယာက္က အျပစ္တင္တယ္၊ “ဘာလို႔ အသံမသြင္းထားလိုက္တာလဲ” တဲ့။ ဒါကို ၾကားေတာ့ နည္းနည္း ေၾကာက္သြားမိတယ္- “လူတိုင္းက ငါ့စကားကို သိပ္အေရးႀကီးတယ္လို႔ စဥ္းစားေနရင္ လူေတြကို ငါ့ေရွ႕လာေနေအာင္ လုပ္ေနမိတာပဲ မဟုတ္လား” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မပိုေတြးေလ ပိုေၾကာက္ေလပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္သြားၿပီး ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိႏိုင္ေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ကြၽန္မဖတ္ခဲ့တယ္။ “မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံျခင္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဝါႂကြားျခင္း၊ လူေတြ အထင္ႀကီးေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္း— ဤအရာတို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စာတန္ဆန္ေသာ သဘာဝမ်ား၏အုပ္စိုးျခင္းကို ခံရေသာအခါ အလိုအေလ်ာက္ တုံ႔ျပန္ၾကသည့္ ပုံစံျဖစ္ၿပီး ယင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးအဖို႔ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ပုံမွန္အားျဖင့္ မည္သို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံသနည္း။ ၎တို႔သည္ ဤရည္မွန္းခ်က္ကို မည္သို႔စြမ္းေဆာင္ရရွိသနည္း။ တစ္နည္းမွာ ၎တို႔ မည္မွ်ဒုကၡခံစားၿပီးျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ အလုပ္မည္မွ် လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္သည္ႏွင့္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မည္မွ် အသုံးခံၿပီး ျဖစ္သည္တို႔ကို သက္ေသခံဖို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားအေၾကာင္းကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အရင္းအႏွီး ပုံစံတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာၾကသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ရန္အတြက္ အသုံးျပဳၾကသည္။ လူတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔သည္ ပိုမိုျမင့္မားေသာ၊ ခိုင္ၿမဲေသာ၊ လုံၿခဳံေသာေနရာတို႔ကို ရရွိေစေသာအရာအျဖစ္ ၎တို႔က အသုံးျပဳၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သာ၍မ်ားေသာ လူတို႔သည္ ၎တို႔အား တန္ဖိုးထားၾကရန္၊ အားက်ရန္၊ ေလးစားၾကရန္၊ အမြန္အျမတ္ထားရန္၊ ကိုးကြယ္ရန္ႏွင့္ ၎တို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ အဆုံးစြန္ အက်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤရည္မွန္းခ်က္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္ အရာမ်ားသည္၊ ၎တို႔၏ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း အားလုံးသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္သေလာ။ ယင္းတို႔က အက်ိဳးအေၾကာင္း မဆီေလ်ာ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဆင္ျခင္တုံတရားနယ္ပယ္ကို ေက်ာ္လြန္သြားသည္။ ဤလူမ်ား၌ အရွက္မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာႏွင့္ သူ႔အတြက္ ၎တို႔မည္မွ် ဒုကၡခံစားၿပီးျဖစ္သည္တို႔ကို မရွက္မေၾကာက္ သက္ေသခံၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ ပင္ကိုစြမ္းရည္၊ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ အထူးကြၽမ္းက်င္မႈမ်ား သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းအတြက္ ၎တို႔၏ပါးနပ္ေသာ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ လူမ်ားကို လွည့္စားဖို႔ ၎တို႔အသုံးျပဳသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကိုပင္ ၎တို႔က ႂကြားလုံးထုတ္သည္။ ၎တို႔၏ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း နည္းစနစ္သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မာန္မာနထုတ္လ်က္ ဝင့္ဝါျပၿပီး အျခားသူမ်ားကို ေသးသိမ္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ဉာဏ္ထက္ျမက္ျခင္းမ်ားကိုသာ အစဥ္ ျမင္ေတြ႕ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔၏ေပ်ာ့ကြက္မ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို လူမ်ားမသိေစဖို႔ ဖုံးကြယ္လ်က္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ရင္းကိုဖုံးကြယ္ၿပီး အေျခအေနမွန္ကို ဖုံးကြယ္ၾကသည္။ ၎တို႔က အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းကို ခံစားရသည့္အခါ အျခားလူမ်ားကိုပင္ မေျပာဝံ့ေပ။ ၎တို႔က သူတို႔ကို ရင္ဖြင့္ၿပီး မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ သတၱိမရွိၾကေပ။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ တစ္စုံတစ္ခု အမွားျပဳလုပ္သည့္အခါ၊ ယင္းကို ဖုံးထားဖို႔ႏွင့္ ထိမ္ခ်န္ကြယ္ဝွက္ထားဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္ ကာလတြင္ ၎တို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ အေပၚ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ ထိခိုက္နစ္နာမႈကို ၎တို႔ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာျပေပ။ ၎တို႔က အေသးစား ျဖည့္ဆည္းမႈအခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္ၿပီးသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မႈေလးအခ်ိဳ႕ စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးသည့္အခါ၊ ယင္းကို အလ်င္အျမန္ ႂကြားဝါၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မည္မွ် စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္၊ ၎တို႔၏အစြမ္းအစ မည္မွ် ျမင့္မားသည္၊ ၎တို႔သည္ မည္မွ် ထူးျခားသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သာမန္လူမ်ားထက္ မည္မွ်ေတာ္သည္တို႔ကို တစ္ကမာၻလုံးကို အသိေပးဖို႔ မေစာင့္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း နည္းလမ္းတစ္ခု မဟုတ္သေလာ။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္ခ်ီးက်ဴးၿပီး သက္ေသခံၾကသည္”) “တျဖည္းျဖည္း ဆိုး႐ြားလာေနေသာ သူအေပါင္းသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သက္ေသခံၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔အေၾကာင္းကို လွည့္ပတ္ႂကြားဝါတတ္ၾကၿပီး မိမိ၏အရွိန္အဝါကို ျဖန႔္ၾကက္ၾကသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ႏွလုံးသြင္းျခင္း လုံးဝမရွိေပ။ ငါေျပာျပေနေသာအရာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သင္တို႔၌ အေတြ႕အႀကဳံတစ္စုံတစ္ရာ ရွိသေလာ။ လူမ်ားစြာသည္ ၎တို႔အေၾကာင္းကို အဆက္မျပတ္ သက္ေသခံေနၾကသည္- ‘ငါသည္ ဤပုံစံ ထိုပုံစံျဖင့္ ဒုကၡဆင္းရဲခံခဲ့သည္၊ ငါသည္ ဤအလုပ္ ထိုအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီ၊ ဘုရားသခင္သည္ ငါ့ကို ဤနည္းထိုနည္းျဖင့္ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ သူသည္ ဤသို႔ထိုသို႔လုပ္ရန္ ငါ့ကို ေစခိုင္းခဲ့သည္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အထူးသျဖင့္ ငါ့ကို အထင္ႀကီးသည္။ ယခုအခါ ငါသည္ ဤကဲ့သို႔ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။’ ၎တို႔သည္ အသံေနအသံထားတစ္ခုခုျဖင့္ တမင္သက္သက္ စကားေျပာၾကၿပီး ဟန္ပန္အမူရာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူအခ်ိဳ႕က ဤလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆျခင္းျဖင့္အဆုံးသတ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ယင္းအဆင့္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ၎တို႔ကို စြန႔္ခြာခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ေနၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ေလာေလာဆယ္အခ်ိန္တြင္ ၎တို႔သည္ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းကို ခံရၿပီး ႏွင္ထုတ္ျခင္းကို မခံရေသာ္လည္း ၎တို႔၏ကံၾကမၼာကို သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္၍ ၎တို႔လုပ္ႏိုင္ေသာအရာတစ္ခုတည္းမွာ ၎တို႔၏ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ေစာင့္ရန္သာျဖစ္၏။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အလြန္ေျမာက္ျမားစြာ ေတာင္းဆိုၾကသည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို တိတိက်က် ထုတ္ေဖာ္ျပတာ။ ကြၽန္မ ဒီလို မၾကာခဏ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ႂကြားဝါခဲ့မိတယ္။ အသင္းေတာ္သစ္မွာ ပထမဆုံး အစျပဳခဲ့တုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူမသိသူမသိနဲ႔ အေရးမပါဘူးလို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တျခားလူေတြ ေလးစားၿပီး ကြၽန္မေနာက္လိုက္ေအာင္ ဧဝံေဂလိေဟာတာကို အခြင့္အေရးတစ္ခုလို ေတြးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း လူတိုင္းကို ျပဖို႔နဲ႔ ကြၽန္မကို လူတိုင္း အျမင္သစ္နဲ႔ ၾကည့္ေစဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ က်ရႈံးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြအေၾကာင္း မေျပာခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအစား ဧဝံေဂလိ ဘယ္လိုေဟာခဲ့တယ္၊ လူဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္၊ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာခဲ့တာ။ လူေတြကို အထင္မွားေစၿပီး ဘယ္အရာမဆို ကြၽန္မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ေလ။ ကြၽန္မရာထူးတိုးခံရတာနဲ႔အမွ် ပိုမ်ားတဲ့လူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးတာကို လိုခ်င္ခဲ့ၿပီး သူတို႔စိတ္ႏွလုံးမွာ ကြၽန္မအတြက္ ေနရာရွိခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္အလုပ္မ်ားၿပီး ဘယ္ဆင္းရဲဒုကၡကို ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အၿမဲေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မလိုက္စားႏိုင္တယ္၊ အဖိုးအခေပးႏိုင္ၿပီး တာဝန္ေတြမွာ ဝန္ထုပ္ထမ္းႏိုင္တယ္လို႔ လူေတြထင္ေအာင္ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းေတြအေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို လွည့္ျဖားေနတာပဲ မဟုတ္လား။ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးက တျခားလူေတြ ေလးစားၿပီး သူ႔ေနာက္လိုက္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ “ႀကီးျမတ္၊ အသေရရွိၿပီး မွန္ကန္တဲ့” ပုံရိပ္ကို အၿမဲေဟာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလာကလူေတြကို လွည့္ျဖားဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ သူတိတ္တဆိတ္ လုပ္တဲ့ မေကာင္းမႈေတြကို နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ဖုံးထားတတ္တယ္။ ကြၽန္မလုပ္ေနတာနဲ႔ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးၾကားမွာ ဘာကြားျခားတာ ရွိလို႔လဲ။ ဧဝံေဂလိလက္လွမ္းမီတဲ့ေနရာကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းရႏိုင္ေအာင္ ပိုမ်ားတဲ့လူေတြကို ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ ေခၚေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ က႑ကို လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ဘုရားက ဆုေက်းဇူးနဲ႔ ပါရမီေတြကို ဧဝံေဂလိ ေဟာၾကားဖို႔အတြက္ ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒီဆုေက်းဇူးနဲ႔ ပါရမီေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ႂကြားဝါၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပစားဖို႔ သုံးခဲ့သလို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ႐ိုေသမႈနဲ႔ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မသိပ္အရွက္မဲ့တာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို လွည့္ျဖားဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ႂကြားဝါတာေၾကာင့္ ျပႆနာေတြရွိတဲ့အခါ ဘုရားကို သူတို႔မရွာေဖြ၊ ဆုမေတာင္းၾကေတာ့ဘဲ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ေနရာကို ကြၽန္မယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဘုရားကို ကြၽန္မအာခံေနခဲ့တာပဲ။ ဒီအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မ သိပ္ေၾကာက္သြားတယ္။ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ ကြၽန္မျပန္ဒူးေထာက္ၿပီး ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ ငိုမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ သမီးမွားမိပါတယ္။ တျခားလူေတြ သမီးကို ၾကည္ညိဳေလးစားေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ႂကြားဝါမိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို အာခံတဲ့ အဖတ္ဆယ္လို႔မရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္မိခဲ့တယ္။ သမီးေနာင္တရခ်င္ပါတယ္” လို႔ေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္မိတယ္။ ငါ့မိတ္သဟာယထဲက အလင္းဟာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈျဖစ္မွန္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ငါသိခဲ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ အမွတ္တမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႂကြားဝါၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္မိခဲ့တာလဲလို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ဖတ္ရတယ္။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ေပါလုကို အထူးသျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျပင္ထြက္၍ ေဟာေျပာျခင္းႏွင့္ အမႈျပဳျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ စုေဝးပြဲမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး ေဟာေျပာျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္၊ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ သူတို႔ကို နားေထာင္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ဗဟိုျပဳေနသည့္ သူမ်ားကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အျခားသူမ်ား၏စိတ္ထဲ၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိလိုၾကၿပီး အျခားသူမ်ားက သူတို႔ ျပသသည့္ ပုံရိပ္ကို တန္ဖိုးထားရွိသည့္အခါ သေဘာက်ၾကသည္။ ဤအျပဳအမူမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ သဘာဝဗီဇမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကပါစို႔- ၎တို႔၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ အကယ္၍ ထိုသူသည္ ဤကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ ျပဳမူပါက သူတို႔သည္ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျပသရန္ လုံေလာက္၏။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို လုံးဝ မကိုးကြယ္ေပ။ ျမင့္မားေသာ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ကို သူရွာေဖြၿပီး၊ အျခားသူမ်ားအေပၚ ၾသဇာအာဏာ ရွိလိုကာ ထိုသူမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လိုၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္မ်ားထဲ၌ ဂုဏ္ရွိလိုသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ စံနမူနာ ပုံရိပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ပိုမိုေပၚလြင္ေနသည့္ ၎တို႔ သဘာဝဗီဇ၏ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ားမွာ ေမာက္မာမႈႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရန္ မလိုလားမႈႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကို ခံလိုမႈတို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ သဘာဝဗီဇထဲသို႔ အလြန္ရွင္းလင္းေသာ အျမင္ကို သင့္အား ေပးႏိုင္ေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) “လူတို႔သည္ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရတြင္ တိုး၍ မာနေထာင္လႊားလာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အား မၾကာခဏ မနာခံဘဲ ပုန္ကန္ၾကသည္၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အေရးမစိုက္ဘဲ၊ သူ႔အေၾကာင္း အယူအဆမ်ားကို ထားရွိၾကသည္၊ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္သည့္အရာမ်ား လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံသည့္ အရာမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ သင္သည္ မာနေထာင္လႊားျခင္းမရွိဟု ေျပာေသာ္လည္း အသင္းေတာ္တစ္ခုကို သင့္အားေပးၿပီး ယင္းတို႔ကို ဦးေဆာင္ရန္အခြင့္ေပးသည္ ဆိုၾကပါစို႔၊ ငါသည္ သင့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း မရွိခဲ့သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ မိသားစုထဲမွ မည္သူမွ် သင့္ကို ျပဳျပင္ျခင္း မရွိခဲ့ဟု ဆိုၾကပါစို႔- ၎တို႔ကို သင္ ခဏၾကာ ဦးေဆာင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သင္သည္ ၎တို႔ကို သင့္ေျခသို႔ ေဆာင္ၾကဥ္းမည္ျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏ ေရွ႕တြင္ က်ိဳးႏြံနာခံေစမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္ ထို႔သို႔ ျပဳမိမည္နည္း။ ဤသည္ကို သင္၏သဘာဝက သတ္မွတ္ေပမည္။ ယင္းမွာ သဘာဝအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမွတစ္ပါး အျခားအရာျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဤအရာကို အျခားသူမ်ားထံမွ မလိုအပ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔က သင့္အား သင္ေပးဖို႔ လိုအပ္မႈတစ္စုံတစ္ရာ မရွိေပ။ သင္သည္ ဤအရာတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အျခားသူမ်ားက သင့္အား ၫႊန္ၾကားဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ အတင္းအက်ပ္ခိုင္းဖို႔ မလိုအပ္ေပ။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးသည္ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္လာေပသည္။ သင္လုပ္သမွ်သည္ သင့္ေရွ႕၌ လူတို႔အား က်ိဳးႏြံေစျခင္း၊ သင့္အား ကိုးကြယ္ေစျခင္း၊ သင့္အား ခ်ီးေျမႇာက္ေစျခင္း၊ သင့္အေၾကာင္းကို သက္ေသခံေစျခင္းႏွင့္၊ အရာခပ္သိမ္းတြင္ သင့္အား နာခံေစျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ သင့္အား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခြင့္ေပးျခင္းသည္ ဤအေျခအေနကို အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေစသည္။ ဤအေျခအေနမ်ားမွာ အဘယ္သို႔ျဖစ္လာသနည္း။ ယင္းတို႔ကို လူသား၏ မာနေထာင္လႊားေသာ သဘာဝက ခ်မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မာနေထာင္လႊားမႈ၏သ႐ုပ္သကန္မွာ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ျခင္းျဖစ္၏။ လူတို႔မာနေထာင္လႊား၍ မိမိဘာသာ ႀကီးက်ယ္ေနကာ မိမိဘာသာ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ထင္ေနေသာအခါ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ သီးျခား ႏိုင္ငံေတာ္မ်ားကို တည္ေထာင္ကာ ၎တို႔လိုခ်င္သည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိၾက၏။ အျခားသူမ်ားကိုလည္း ၎တို႔၏ လက္ထဲသို႔ဆြဲသြင္းကာ ၎တို႔၏ ပိုက္ေထြးမႈအတြင္း ဆြဲသြင္းၾက၏။ လူတို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာအရာမ်ားကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔၏ မာနေထာင္လႊားေသာ သဘာဝ၏ အႏွစ္သာရမွာ စာတန္၏ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ယင္းမွာ ေကာင္းကင္တမန္မင္း၏အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ မာနေထာင္လႊားမႈႏွင့္ မိမိဘာသာ ႀကီးက်ယ္ေနမႈသည္ အဆင့္တစ္ရပ္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ေကာင္းကင္တမန္မင္းျဖစ္လာၿပီး၊ ဘုရားသခင္အား ေဘးဖယ္ထားရမည္ဟု ျဖစ္သည္။ သင္၌ ဤသို႔ မာနေထာင္လႊားေသာ သဘာဝရွိပါက သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာရွိမည္ မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူသား၏ မာနေထာင္လႊားေသာ သဘာဝသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ သူဆန္႔က်င္ျခင္း၏ အရင္းအျမစ္ ျဖစ္သည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ေတြ႕လိုက္ရတာက ကြၽန္မရဲ႕ သဘာဝက အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္တယ္ထင္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မက အၾကည္ညိဳခံၿပီး အေလးစားခံခ်င္ခဲ့တဲ့ ေပါလုလိုပဲေပါ့။ ပထမေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ေဆာင္႐ြက္ခ်င္ခဲ့႐ုံပဲ၊ ဒါေပမဲ့ မာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တဲ့ သဘာဝရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္တာခံလိုက္ရတယ္၊ ဒီေတာ့ အဖြဲ႕ေတြထဲမွာ အမွတ္တမဲ့ ႂကြားဝါမိၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမင္သာေအာင္ ျပမိတယ္။ ကြၽန္မစကားေတြမွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ေတြ ပါမွန္းသိခဲ့ေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဆႏၵေတြကို လုံးဝ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အၿမဲ အေလးစားခံၿပီး အခ်ီးမြမ္းခံခ်င္ခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္က မိသားစုရဲ႕ ဖူးဖူးမႈတ္ အလိုလိုက္တာကို ခံခဲ့ရတယ္။ ႀကီးျပင္းလာေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲ ဝင္ခဲ့ၿပီး လူသိမ်ားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နဲ႔ အလုပ္မွာ အၿမဲ ဆုံးျဖတ္ရတယ္။ သြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ တျခားလူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္း၊ ေလးစားတာ ၾကားခဲ့ရတယ္၊ ေကာင္းကင္က အေတာက္ပဆုံး ၾကယ္ျဖစ္ရၿပီး လူတိုင္းရဲ႕ အားေပးတာ ခံရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို အရသာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အသင္းေတာ္ထဲမွာ သာမန္ျဖစ္ၿပီး လူမသိသူမသိ ျဖစ္ရတာကို လုံးဝ စိတ္မေက်နပ္ခဲ့ဘူး။ တျခားလူေတြ ကြၽန္မကို ေလးစားၿပီး အထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ အၿမဲရွာခဲ့တယ္။ ေပါလုရဲ႕ သဘာဝက အထူးသျဖင့္ မာနေထာင္လႊားၿပီး သူက တျခားလူေတြကို သူ႔အေပၚ ၾကည္ညိဳၿပီး အထင္ႀကီးေစခ်င္ခဲ့တာေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ဒုကၡခံခဲ့တယ္ဆိုတာ သြားေလရာရာမွာ ႂကြားဝါခဲ့တယ္။ သူ႔စာေတြထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ကို သူလုံးဝ သက္ေသမခံခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား အသင္းေတာ္ကို ေထာက္ပံ့တယ္ဆိုတဲ့ ေအာင္လံေအာက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္လို အသက္ရွင္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး အရွက္မရွိ သက္ေသခံခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္သူေတြက သူ႔ကို ၾကည္ညိဳၾကတယ္၊ ခ်ီးေျမႇာက္ၾကတယ္၊ စံတစ္ခုအေနနဲ႔ အသုံးျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ သူ႔ရဲ႕စကားေတြကို ဘုရားစကားေတြလိုေတာင္ သေဘာထားခဲ့ၾကတယ္။ အႏွစ္ ၂၀၀၀ ၾကာၿပီးတဲ့ အခုေခတ္မွာ ဘာသာေရး ယုံၾကည္သူေတြ အမ်ားႀကီးက ေပါလုရဲ႕စကားေတြကို ဖက္တြယ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းၾကတဲ့အထိပါပဲ။ ေပါလုက လူေတြကို သူ႔ေရွ႕ ေခၚေဆာင္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားခဲ့လို႔ ဘုရားအျပစ္ေပးတာ သူခံခဲ့ရတယ္။ အခု ကြၽန္မက အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ္မွန္တယ္ထင္သလို “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏”၊ “က်န္သူေတြထက္ ထင္ေပၚသည္” ဆိုတာနဲ႔ အလားတူ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္ကူး၊ အျမင္ရႈေထာင့္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕အထက္မွာ ကြၽန္မ အၿမဲရွိခ်င္ခဲ့တယ္၊ ႂကြားဝါခ်င္ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ပါရမီကို ထုတ္ျပခ်င္ခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြျဖစ္တဲ့အခါ ဒါေတြေၾကာင့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကိုပဲ နားေထာင္ၾကေရာ၊ ကြၽန္မဘာပဲေျပာေျပာ လက္ခံကုန္ၾကေရာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယကို အျပည့္အဝ မွတ္စုမယူမိတဲ့အခါ ေထမိဖို႔ နည္းလမ္းေတြ ေတြးၾကၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ စကားေတြကို ဘုရားရဲ႕ စကားေတြထက္ အေရးႀကီးသလို ျမင္ၾကလို႔ အသံေတာင္ သြင္းထားၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား အေလးစားခံရတဲ့ သာယာမႈထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမႇဳပ္ႏွံထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး အရွက္မဲ့ခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာကို ကြၽန္မ မသိခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက အဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၊ စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစတာ ခံခဲ့ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရွက္မရွိ ဖ်ာလိုလိပ္ ထိပ္ေပၚတင္ထားခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးမွာ ကြၽန္မအတြက္ ေနရာရွိေစခ်င္ခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မကို နားေထာင္ၿပီး ေထာက္ခံေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဆက္ႂကြားဝါေနမိခဲ့လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔စိတ္ႏွလုံးမွာ ကြၽန္မအတြက္ ေနရာတကယ္ရွိခဲ့တယ္။ သူတို႔ ကြၽန္မကို ပိုေလးစားေလ ဘုရားဆီကေန သူတို႔ ပိုေဝးေလပဲ။ ကြၽန္မက လူေတြအတြက္ ဘုရားနဲ႔ ၿပိဳင္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ရဲ႕ ပထမဆုံး စီမံခန႔္ခြဲမႈဆိုင္ရာ အမိန႔္ကို ေတြးမိတယ္။ “လူသားသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မႀကီးျမတ္ေစသင့္သကဲ့သို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မခ်ီးေျမႇာက္သင့္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ကာ ခ်ီးေျမႇာက္သင့္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္၌ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ား လိုက္နာရမည့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အမိန႔္ေတာ္ ဆယ္ရပ္) လူေတြကို ဘုရားဖန္ဆင္းခဲ့တာ၊ ဒီေတာ့ ဘုရားကို ကြၽန္မတို႔ ကိုးကြယ္ၿပီး သူ႔ကို အားလုံးအထက္မွာ အေလးထားသင့္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူေတြ ကြၽန္မကို ေလးစားေအာင္၊ အထင္ႀကီးၿပီး အားလုံးအထက္မွာ ကြၽန္မကို အေလးထားေအာင္ လုပ္မိခဲ့တယ္။ ဒီစီမံခန႔္ခြဲမႈဆိုင္ရာ အမိန႔္ကို ကြၽန္မခ်ိဳးေဖာက္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိပ္ေၾကာက္သြားတယ္။ တျခားလူေတြ ကိုယ့္ကို ၾကည္ညိဳၿပီး အထင္ႀကီးေအာင္ ႂကြားဝါတဲ့ ဆိုး႐ြားတဲ့ သဘာဝကို ကြၽန္မသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒါေတြ ကြၽန္မဆက္လုပ္ေနရင္ ငရဲကို ေသခ်ာေပါက္ေရာက္ၿပီး ေပါလုလို အျပစ္ေပးခံရမွာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ နာမက်န္းမႈက ကြၽန္မကို ဘုရား ဆုံးမပဲ့ျပင္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မလမ္းလြဲေနတာကို နာမက်န္းမႈကတစ္ဆင့္ သူသတိေပးေနတာ။ ဒါဟာ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းပဲ။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို သတိရမိတယ္။ “ဘုရားသခင္က သူသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး လူသားသည္ သူ၏ဖန္ဆင္းျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း၊ ယင္းသည္ အဆင့္အတန္းျဖင့္ ကြာျခားမႈအနည္းငယ္ ရွိသည္ဟု ထင္ေကာင္းထင္ရႏိုင္ေသာ္လည္း၊ လက္ေတြ႕အရွိတရားမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္သည့္ အရာတိုင္းသည္ ဤသေဘာသဘာဝႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဆက္ႏႊယ္မႈကို မ်ားစြာေက်ာ္လြန္ေပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ခ်စ္၏၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ပူပန္မႈကို ျပသည့္အျပင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ရပ္တန္႔ျခင္း မရွိဘဲ ေထာက္ပံ့ေပးလ်က္ရွိသည္။ ဤသည္မွာ အပိုအလုပ္ျဖစ္ၿပီး နာမည္ေကာင္းမ်ားစြာ ရထိုက္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ မ်ားစြာ ခ်ီးက်ဴးထိုက္သည့္အရာတစ္ခုဟု သူ၏ႏွလုံးသားတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လုံးဝ မခံစားရေပ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္း၊ ေထာက္ပံ့ျခင္းႏွင့္ အရာရာ ေပးအပ္ျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဧရာမ အေထာက္အကူျပဳျခင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟုလည္း သူမခံစားရေခ်။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ၏ ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္း၊ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏အရာအားလုံးႏွင့္ျဖစ္ျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္ တိတ္ဆိတ္စြာႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ သက္သက္ ေထာက္ပံ့ ေပးေလသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ သူ႔ထံမွ မည္မွ်ေထာက္ပံ့မႈႏွင့္ မည္မွ်အကူအညီတို႔ကို ရရွိသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ ခ်ီးက်ဴးမႈရဖို႔ လုံးဝ မစဥ္းစား သို႔မဟုတ္ မႀကိဳးစားေပ။ ဤအရာကို ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရက သတ္မွတ္ေပးထားၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား၏ စစ္မွန္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္လည္း အတိအက် ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၁)) ဘုရားက ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး စာတန္ရဲ႕ ေက်းကြၽန္ဘဝကေန လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔၊ လူေတြၾကားမွာ အမႈျပဳဖို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လူ႔ဇာတိခံလာခဲ့ၿပီး လူေတြရဲ႕ ရႈတ္ခ်၊ အသေရဖ်က္တာကို သည္းခံခဲ့တယ္။ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ အရာရာ စေတးခဲ့ေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မႂကြားဝါခဲ့ဘူး။ လူေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံခ်ိန္မွာေတာင္ ဘုရားဆိုတဲ့ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာကို လုံးဝ အျမတ္မထုတ္ခဲ့ဘူး။ သမၼာတရား၊ အသက္နဲ႔ ကြၽန္မတို႔ကို တိတ္တိတ္ေလး ေထာက္ပံ့႐ုံေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ အႏွစ္သာရက လွပၿပီး ေကာင္းျမတ္သလို သူဟာ မာနေထာင္လႊားတာ၊ ဂုဏ္ယူတာတစ္ခုမွ မရွိဘဲ ႏွိမ့္ခ်၊ ကြယ္ဝွက္မွန္း ကြၽန္မေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ နဂိုက ဘာမွမရွိတဲ့သူ၊ စာတန္ေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါေတာင္ ဘုရားက ကြၽန္မကို တာဝန္နဲ႔ ျမႇင့္တင္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္တစ္ေလွ်ာက္မွာ လမ္းျပလို႔ ဉာဏ္အလင္းေပးခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ျမင့္မားတဲ့ ပုံရိပ္ တည္ေဆာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေလးစား၊ တန္ဖိုးထားတာကို ရေအာင္လို႔ သြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ႂကြားဝါဖို႔ အဲဒါကို အရင္းအႏွီးတစ္ခုအေနနဲ႔ ကြၽန္မအသုံးျပဳခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအရွက္မဲ့လြန္းခဲ့ၿပီး ဘုရားရဲ႕အျမင္မွာ အရမ္းစက္ဆုပ္စရာ၊ မသတီစရာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မတိုးဝင္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ သမီးမွားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ သမီးအျပစ္ေတြ ဝန္ခ်ၿပီး ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္။ သမီးမႂကြားဝါခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သမီးကို လမ္းျပၿပီး သမီးရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ လမ္းေၾကာင္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ပါတယ္” လို႔ေပါ့။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ႏွစ္ပိုဒ္ ကြၽန္မဖတ္ခဲ့တယ္။ “မိမိကိုယ္ကိုယ္ မခ်ီးေျမႇာက္ဖို႔ႏွင့္ သက္ေသ မခံဖို႔အလို႔ငွာ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ထိုကဲ့သို႔ အလားတူ အေရးကိစၥတြင္၊ သင့္ကိုယ္သင္ ဝါႂကြားလွ်င္၊ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္းအျပင္၊ အျခားသူမ်ား၌ ၾကည္ညိဳကိုင္းရႈိင္းမႈကို ေစ့ေဆာ္ေပးျခင္းျဖစ္သည့္ သင္၏ရည္မွန္းခ်က္ကို သင္ ရရွိလိမ့္မည္— သို႔ရာတြင္ သင္၏ စစ္မွန္ေသာကိုယ္ကို ဖြင့္ေျပာျပၿပီး ခ်ခင္းျပလွ်င္၊ အႏွစ္သာရက ကြဲျပားျခားနားေပသည္။ ဤအရာက အေသးစိတ္အခ်က္မ်ားသို႔ ေရာက္လာသည္ မဟုတ္သေလာ။ ဥပမာအေနျဖင့္ သင္၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းမ်ားကို ခ်ခင္းျပသည့္အခါ၊ မိမိကိုယ္ကို သိကြၽမ္းျခင္းျဖစ္သည့္ စကားသုံးႏႈန္းပုံႏွင့္ သင့္ကိုယ္သင္ ေဖာ္ျပသည့္နည္းလမ္းမ်ားအျပင္၊ အျခားသူမ်ားက သင့္အား ၾကည္ညိဳေစဖို႔ အလို႔ငွာ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစသည့္ သင့္ကိုယ္သင္ ဝါႂကြားျခင္းတို႔အၾကား ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စမ္းသပ္မႈမ်ားၾကားတြင္ သက္ေသခံလ်က္၊ သင္မည္သို႔ ဆုေတာင္းကာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီးျဖစ္သည္ကို သင္ ျပန္ေျပာလွ်င္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးသည္ သင့္ကိုယ္သင္ ဝါႂကြားျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ႂကြားလုံးထုတ္ၿပီး သက္ေသခံေနျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္မွာ သင္ေျပာသည့္အရာကို သင္အမွန္တကယ္ ေတြ႕ႀကဳံၿပီးျခင္း ရွိမရွိႏွင့္၊ ဘုရားသခင္အဖို႔ သက္ေသခံျခင္း၏ အက်ိဳးကို စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျခင္း ရွိမရွိတို႔ေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ထို႔နည္းတူစြာ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ သက္ေသခံခ်က္တို႔ကို သင္ ေျပာဆိုသည့္အခါတြင္၊ သင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားက အဘယ္အရာျဖစ္သည္ကို ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို သိဖို႔ လြယ္ကူေစသည္။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးသည့္အခါ သင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္လည္း ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္။ သင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္က သင္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း မည္သို႔ သိသာထင္ရွားလာသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ သင္မည္သို႔ ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း လူတိုင္းကို ျပၿပီး ဤအရာမွ အျခားသူမ်ားအား အက်ိဳးခံစားခြင့္ျပဳဖို႔ ျဖစ္ပါက၊ သင္၏စကားမ်ားသည္ အလြန္ေလးနက္ၿပီး မွန္ကန္ကာ၊ အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားသည္ မွန္ကန္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ ဝါႂကြားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သက္ေသခံေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ သင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္က သင္အမွန္တကယ္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့သည့္အရာကိုလည္းေကာင္း၊ သင္သည္ ေျပာင္းလဲၿပီး သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း လူတိုင္းကိုျပၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔၏ေလးစားမႈႏွင့္ ၾကည္ညိဳမႈတို႔ကို ရရွိဖို႔ ျဖစ္လွ်င္၊ ဤရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မွားယြင္းေပသည္— ၿပီးလွ်င္ ယင္းကို ေဖာ္လည္း ေဖာ္ထုတ္သင့္သည္။ သင္ေျပာသည့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ သက္ေသခံခ်က္တို႔သည္ အတုအေယာင္ျဖစ္ပါက၊ လူမ်ားကို လွည့္စားဖို႔၊ သင္၏ စစ္မွန္ေသာဘက္ကို ျမင္ျခင္းမွ ၎တို႔အား တားဆီးဖို႔၊ သင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၊ အားနည္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းမ်ားကို အျခားသူမ်ားထံ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းမွ ဟန႔္တားဖို႔ ယင္းတို႔ကို အမွားျပင္ဆင္ၿပီး အသုံးတည့္ေအာင္ စီစဥ္စီမံထားျခင္းျဖစ္ပါက၊ ထိုသို႔ေသာ စကားမ်ားသည္ လွည့္စားတတ္ၿပီး တမင္လိမ္လည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အေယာင္ေဆာင္ သက္ေသခံခ်က္ ျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို လွည့္စားျခင္းျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို အရွက္ရေစၿပီး ဘုရား အမုန္းဆုံးေသာ အရာပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအေျခအေနမ်ားအၾကားတြင္ သိသာေသာ ကြဲျပားျခားနားခ်က္မ်ားရွိသည္၊ ယင္းတို႔သည္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္အရ ကြဲျပားျခားနားၾကေလသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္ခ်ီးက်ဴးၿပီး သက္ေသခံၾကသည္”) “ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံေသာအခါတြင္ ဘုရားသခင္ လူတို႔ကို တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမပုံ၊ လူတို႔ကို စစ္ေဆးရန္ႏွင့္ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ မည္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားအား သူအသုံးျပဳသည့္ အေၾကာင္းတို႔ကို ပို၍ အဓိက ေျပာသင့္သည္။ သင္တို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံထဲတြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း မည္မွ် ထုတ္ေဖာ္ထားေၾကာင္း၊ သင္တို႔ အဘယ္မွ် ခံစားခဲ့ၿပီးေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို အဘယ္သို႔ ခံခဲ့ရေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း ေျပာသင့္သည္၊ သင္တို႔၌ ဘုရားသခင္၏အမႈအေပၚ စစ္မွန္ေသာသိျခင္း အဘယ္မွ် ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ အဘယ္သို႔ သက္ေသခံၿပီး သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အဘယ္သို႔ ျပန္ေပးဆပ္သင့္ေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း ေျပာသင့္သည္။ သင္တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ိဳးကို ႐ိုးရွင္းေသာပုံစံျဖင့္ ေျပာလ်က္ ပို၍ အႏွစ္သာရရွိရွိ ေျပာသင့္သည္။ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ သီအိုရီမ်ားအေၾကာင္းကို မေျပာေလႏွင့္။ ပိုမို၍ လက္ေတြ႕က်ေအာင္ ေျပာေလာ့။ ႏွလုံးသားထဲမွ စကားေျပာေလာ့။ ဤသည္မွာ သင္ေတြ႕ႀကဳံသင့္ပုံ ျဖစ္သည္။ ဝါႂကြားရန္ အားထုတ္သည့္အေနျဖင့္ ေလးနက္ဟန္ရွိေသာ၊ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ သီအိုရီမ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို မျပင္ဆင္ေလႏွင့္။ ဤသို႔ျပဳျခင္းက သင္တို႔ကို အေတာ္ပင္ စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး အသိတရားမဲ့ဟန္ ေပၚေစမည္။ သင္သည္ စစ္မွန္ၿပီး ႏွလုံးသားထဲမွျဖစ္သည့္ သင္၏ တကယ့္ အေတြ႕အႀကဳံမွ စစ္မွန္ေသာအရာမ်ားကို ပို၍ေျပာသင့္သည္။ ဤသည္မွာ အျခားသူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးျပဳဆုံးျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေတြ႕ျမင္ရန္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန နားလည္လိုက္တာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံတာကို ရပ္ခ်င္ရင္ ဘုရားမ်က္ေမွာက္ေတာ္မွာ မၾကာခဏ အသက္ရွင္ဖို႔၊ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့ ဘုရားတရားကိုင္းရႈိင္းတဲ့ စိတ္ႏွလုံး ပိုင္ဆိုင္ဖို႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ဟဖို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သတိရွိရွိ ဖြင့္ဟ၊ စိစစ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္၊ သက္ေသခံခ်င္တဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို အမွန္ျပင္ရမယ္။ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕အထဲက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ ပုန္ကန္မႈကို မၾကာခဏ ပိုေဖာ္ထုတ္၊ စိစစ္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ စမ္းသပ္မႈေတြနဲ႔ စစ္ေဆးျခင္းေတြကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားအမႈေတာ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အသိကို မိတ္သဟာယျပဳရမယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အက်ိဳးခံစားရၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ဘက္ကို ျမင္ႏိုင္ေအာင္လို႔ စိတ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မစကားပိုေျပာသင့္တယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ရွိသြားေတာ့ ဒီအေတာအတြင္းက ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ နားလည္မႈကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ အစည္းအေဝးေတြမွာ ကြၽန္မဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယထဲက အလင္းအနည္းငယ္ဟာ လုံးဝ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈကေန လာၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကေန မဟုတ္မွန္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဘုရားလမ္းျပမႈ မရွိဘဲနဲ႔၊ ဘာကိုမွ ကြၽန္မ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မကို ၾကည္ညိဳၿပီး အထင္ႀကီးတာ သူတို႔အတြက္ မွားမွန္းလည္း အသိတရားရသြားၾကသလို ေနာင္မွာ လူေတြကို ေနာက္ထပ္အထင္ႀကီးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ျပႆနာေတြရွိတဲ့အခါ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈ ရဖို႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ရွာမယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အစည္းအဝးေတြမွာ ကြၽန္မရွိတဲ့အခါ ကြၽန္မသိပ္နားမလည္တဲ့ ျပႆနာေတြကို တစ္ခါတေလ ႀကဳံရေပမဲ့ ကိုယ့္အတၱကို လက္လြတ္ၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မ နားမလည္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သိနားလည္မႈနဲ႔ အသိပညာေတြအေၾကာင္း သူတို႔မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္မအတြက္ သိပ္အေထာက္အကူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရင္လို ကြၽန္မကို သူတို႔ မကိုးကြယ္ၾကေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာေတြ သူတို႔ရွာေတြ႕တဲ့အခါ တိုက္႐ိုက္ ေထာက္ျပႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ႂကြားဝါခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိလိုက္တာနဲ႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ စစ္ေဆးမႈကို လက္ခံၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ဟခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ေတြ သူတို႔ကို သိခြင့္ေပးၿပီး သူတို႔ႀကီးၾကပ္တာကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ဒီလို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လိုက္ေတာ့ လုံၿခဳံၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားသလို သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ ခ်ိဳၿမိန္မႈကိုလည္း ျမည္းစမ္းခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မာနေထာင္လႊားတဲ့ သဘာဝနဲ႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွားကို သေဘာေပါက္လိုက္တာနဲ႔ ဘုရားဆီ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အေရျပားေရာဂါက တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္သြားၿပီး နည္းနည္းခ်င္း ကြၽန္မ သက္သာလာခဲ့တယ္။

ဘုရားရဲ႕ ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈနဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံရၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားက သိပ္ျပတ္သားၿပီး စစ္မွန္မွန္း တကယ္ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡတခ်ိဳ႕ကို သည္းခံခဲ့ရေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုးယုတ္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကေန ကြၽန္မကို ကယ္တင္ဖို႔ပဲေလ၊ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ သိပ္စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာကို ျပခဲ့တယ္။ မေကာင္းမႈ လုပ္ရာကေန ကြၽန္မကို တားၿပီး အႏၲရာယ္ေခ်ာက္ကမ္းပါးကေန ကြၽန္မကို ျပန္ဆြဲေခၚခဲ့တာက ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းနဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းေတြပါ။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။