က်န္းယိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၅၊ ၾသဂုတ္လမွာ အစ္မခ်န္းက လက္ေတြ႕အလုပ္ကိုမလုပ္လို႔ အထုတ္ခံရတာကို ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ရတယ္။ သူက ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ သူမ်ားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ သူ႔အလုပ္ေဖာ္အေၾကာင္း ေဝဖန္တာေတြကို ျဖန္႔တယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္က အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္။ အစ္မခ်န္းက အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာ၊ ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာေတြကတစ္ဆင့္ သူ႔ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့စိတ္သေဘာထားကို နည္းနည္းနားလည္လာတယ္။ သူက အရမ္းကို ေနာင္တရၿပီး အျပစ္ရွိတယ္လို႔ခံစားရတယ္။ ေနာင္တရခ်င္စိတ္ရွိေနတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အလုပ္ေဖာ္လီက်င္က တစ္ခါတုန္းက အစ္မခ်န္းရဲ႕ အလုပ္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အစ္မခ်န္းက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရတာကို သူၾကားေတာ့ သူကေျပာတယ္။ “အစ္မခ်န္းက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက လူတိုင္းထက္သာသလိုေနတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကိုစကားေျပာေတာ့ သူက ဂ႐ုမစိုက္ေလ့ရွိတယ္။ သူက သူမ်ားေတြကို အၿမဲတမ္း အေလးမထားဘူး။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းမာနႀကီးတယ္။ သူက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရဖို႔ အုပ္စုေတြေတာင္ဖြဲ႕ၿပီး သေဘာထားကြဲလြဲေအာင္ ေသြးထိုးတယ္။ အႏၲိခရစ္ကသာ ဒီလိုဟာမ်ိဳးေတြကို လုပ္ႏိုင္တာ။ သူ႔ကို အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္လို႔ေခၚတာ မလုံေလာက္ဘူး။ သူ႔ကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္တယ္” တဲ့။ သူက အစ္မခ်န္းကို ျပန္ျပင္ၿပီးသတ္မွတ္ဖို႔ အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေတာင္ ေမးဖို႔ စီစဥ္တယ္။ တျခားအလုပ္ေဖာ္ ေရွာင္မင္ကလည္း လီက်င္ေျပာသမွ်ကို သေဘာတူတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ “အစ္မခ်န္းက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကီးက်ယ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မာနႀကီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ႀကီးႀကီးမားမား မေကာင္းတာ ဘာမွမလုပ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း အေႏွာင့္အယွက္လုပ္တာေတြလည္းမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ အထုတ္ခံရၿပီးေတာ့ သူက ေနာင္တရၿပီး သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူသိႏိုင္တယ္။ သူက သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈနဲ႔ ခဏတာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကိုပဲ အေျခခံၿပီး သူ႔ကို အႏၲိခရစ္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ ဒါက လြန္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုမွားၿပီး ဆုံးျဖတ္ရင္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို မမွ်မတ နစ္နာေစတာျဖစ္မွာပဲ” ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကို သူတို႔နဲ႔ မွ်ေဝလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လီက်င္က ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကို လက္မခံဘဲ ဆက္ေျပာတယ္။ “အစ္မခ်န္းရဲ႕ တခ်ိဳ႕အျပဳအမူေတြကို အစ္ကိုက နားမလည္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္မတို႔ စြဲကိုင္ထားရမယ္။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကိုမွ အလြတ္ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး” တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း စိတ္မသက္သာဘူး။ ဒါေပမဲ့ လီက်င္ေနာက္ထပ္လုပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ လီက်င္က ေရွာင္မင္ကို အစ္မခ်န္အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို စုဖို႔ေျပာတယ္။ သူက အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို မေမးဘဲ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ။ ေနာက္ေတာ့ သူက အစ္မခ်န္းအေၾကာင္းသိေအာင္လုပ္ၿပီး စိစစ္ဖို႔ လူတိုင္းအတြက္ စုေဝးပြဲတစ္ခုကို သူ႔ဘာသာက်ိတ္ၿပီးစီစဥ္တယ္။ စုေဝးပြဲမွာ လီက်င္က အစ္မခ်န္းက အရင္က မာနႀကီးၿပီးျပဳမူတာကို ထပ္ေျပာျပၿပီး အစ္မခ်န္းက ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း အေလးေပးေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစ္မခ်န္းက ဒီေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ခဏပဲလား၊ အၿမဲတမ္း ဖြင့္ျပေနတာလားဆိုတာကို သူက မေျပာဘူး။ အစ္မခ်န္းက ေနာက္ပိုင္းမွာ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ခဲ့သလား၊ ေနာင္တရခဲ့သလားဆိုတာကိုလည္း သူကမေျပာဘူး။ ဒါေတြတစ္ခုမွ သူက မေျပာဘူး။ စုေဝးပြဲၿပီးေတာ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ဒီစုေဝးပြဲက အစ္မခ်န္းကို လူသိရွင္ၾကားရႈတ္ခ်ဖို႔ ရည္႐ြယ္တာဆိုတာ သတိထားမိၿပီး ေရွာင္မင္ကို သတိေပးဖို႔ သူက ေသခ်ာရွင္းျပတယ္။ “ဒီလိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ဘာကိုရေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ ဒါက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ညီရဲ႕လား။ လုံေလာက္တဲ့ သက္ေသမရွိဘဲနဲ႔ သူမ်ားေတြကို တစ္ဖက္သတ္ ခြဲျခားသတ္မွတ္လို႔မရဘူး။ ဘုရားကို ဒီလိုပုန္ကန္ျပစ္မွားဖို႔က အရမ္းလြယ္တယ္” တဲ့။ ေရွာင္မင္ကဒါကိုၾကားၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္သြားတယ္။ အစ္မခ်န္းကို ဒီလိုဆက္ဆံတာက လြန္တယ္လို႔ သူကလည္း ထင္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လီက်င္ကို သူ႔သံသယေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာျပတယ္။ သူက စိတ္ဆိုးၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ “သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ခ်င္တဲ့အခါတိုင္းမွာ စာတန္ကေႏွာင့္ယွက္တယ္” တဲ့။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူက အစ္မခ်န္းရဲ႕ အျပဳအမူကို ထပ္ၿပီး စစ္ေဆးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မခ်န္းက သူ႔အလုပ္ေဖာ္ကို မနာလိုလို႔ အုပ္စုဖြဲ႕တယ္၊ သူ႔ကို ေဝဖန္အျပစ္တင္ၿပီး ဖိႏွိပ္တယ္လို႔ အေလးေပးေျပာတယ္။ သူက ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တယ္။ ကိစၥေတြကို သူမ်ားေတြနဲ႔ မေဆြးေႏြးဘူး၊ လူေတြကို ထင္သလိုထုတ္ပစ္တယ္လို႔လည္း လီက်င္က ေျပာတယ္။ လီက်င္ေျပာတဲ့အျပဳအမူေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ ဒီေတာ့ ေရွာင္မင္က လက္ခံယုံၾကည္သြားၿပီး လီက်င္ဘက္ကေန ေနျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း နည္းနည္း မေသခ်ာျဖစ္သြားတယ္။ လီက်င္ရဲ႕အျမင္က မွန္ေနရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အထူးသျဖင့္ လီက်င္က ယုတၱိရွိတဲ့ပုံစံရွိတဲ့ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔အတြက္ အႏၲိခရစ္ေတြက အုပ္စုေတြဖြဲ႕တာကို ဖြင့္ျပတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အသုံးျပဳတာကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေခါင္းရႈပ္သြားတယ္။ သူစိစစ္တာက မွန္ႏိုင္တယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ အထက္ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို မရိပ္စားမိႏိုင္ျဖစ္ၿပီး အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကို အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္လို႔ မွားၿပီး အကဲျဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို အသင္းေတာ္မွာ ဆက္ေနခြင့္ေပးတာမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလား။ ဒါမွန္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က အႏၲိခရစ္ကို မရိပ္စားမိဘဲ အႏၲိခရစ္ဘက္ကေန ေျပာေပးေတာ့သူ ျဖစ္မသြားဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္ရာထူးကို ထိန္းမထားႏိုင္ေလာက္ဘူး။ အႏၲိခရစ္ကို ခုခံကာကြယ္ေပးတယ္လို႔ စြပ္စြဲခံရမယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဂုဏ္သတင္းက ပ်က္စီးသြားမွာပဲ။ လီက်င္နဲ႔ ေရွာင္မင္ဘက္ကေန ရပ္တည္တာ ပိုေကာင္းႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ မွားေနရင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အမွားျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို မွားတယ္လို႔ ေပၚလြင္သြားၿပီး အျပစ္ေတြအကုန္ ကိုယ့္ဘာသာခံရမွာထက္ ပိုေကာင္းမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔နဲ႔ သေဘာတူမလို႔လုပ္တုန္းမွာပဲ နည္းနည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ အေျခအေနေတြက မရွင္းေသးေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို ဒီအတိုင္းနားေထာင္လို႔မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ အစ္မခ်န္းက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က သူမ်ားေတြေနာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို မဆင္မျခင္နဲ႔ ခြဲျခားသတ္မွတ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ဖက္သတ္ရႈတ္ခ်ၿပီး ဖ်က္ဆီးေနတာျဖစ္မွာပဲ။ ဒါက ဘုရားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားတဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ ျပစ္မွားမႈတစ္ခုျပဳၿပီးတာနဲ႔ လုံးဝ ျပန္ဖ်က္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္တင္တဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ လီက်င္ေနာက္မလိုက္ခဲ့ဘူး။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အႏၲိခရစ္ေတြကို ဘယ္လိုရိပ္စားမိရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သမၼာတရားကို ကြၽန္ေတာ္ရွာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ရတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ “အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားသာ ရွိေသာသူကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ အမ်ိဳးအစား သတ္မွတ္၍ မရေပ။ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရ ရွိေသာသူမ်ားသာ အႏၲိခရစ္အစစ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤႏွစ္ခု၏ အျပင္ပန္းလူ႔သဘာဝတြင္ ကြဲျပားမႈမ်ားရွိသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ မတူညီေသာ လူ႔သဘာဝအမ်ိဳးအစားမ်ား၏ အုပ္စိုးမႈႏွင့္ လည္ပတ္မႈေအာက္တြင္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုလူမ်ားခံယူေသာ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားသည္လည္း မတူညီေပ။ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔ခံယူေသာ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားသည္ မတူညီေသာအခါ ၎တို႔ေ႐ြးခ်ယ္ေသာလမ္းမ်ားက မတူညီၾကေပ။ လူတို႔ေ႐ြးခ်ယ္ေသာလမ္းမ်ားက မတူညီေသာအခါ ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားမွ ထြက္လာေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကလည္း မတူညီၾကေပ။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားရွိေသာသူသည္ အလုပ္တြင္ အသိစိတ္ရွိေသာေၾကာင့္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိေသာေၾကာင့္၊ ရွက္စိတ္ရွိၿပီး သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးေျပာရလွ်င္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သူဖြင့္ျပေသာအခါတြင္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံး၌ ယင္းအတြက္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈရွိသည္။ ထိုသို႔ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏိုင္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ သိျမင္ႏိုင္သည္။ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈအား ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းကို ဝန္ခံႏိုင္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သူသည္ ဇာတိပကတိႏွင့္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို စြန႔္လႊတ္ႏိုင္သြားၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ ဘုရားသခင္ကို နာခံႏိုင္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္အတြက္မူ ဤသို႔ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ရွက္စိတ္ရွိရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ အလုပ္တြင္ အသိတရားေသာ္လည္းေကာင္း၊ တာဝန္သိေသာ အသိစိတ္ေသာ္လည္းေကာင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ၎တို႔ဖြင့္ျပေသာအခါ ၎တို႔၏ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္သည္ မွန္ကန္သေလာ၊ မွားယြင္းသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔တြင္ ရွိသည့္အရာသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သေလာ၊ သာမန္လူ႔သဘာဝ ျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားႏွင့္ အမွန္တကယ္ ကိုက္ညီသေလာဆိုသည္တို႔ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ မတိုင္းတာေပ။ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္း မရွိေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ျပဳမူၾကသနည္း။ ၎တို႔ဖြင့္ျပသည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ၎တို႔ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ လမ္းသည္ မွန္ကန္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု အၿမဲ ခံယူထားၾကသည္။ ၎တို႔လုပ္သမွ်သည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ေျပာသမွ်သည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ထင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ စိတ္အလြန္ထက္သန္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔လုပ္မိႏိုင္သည့္ အမွားတစ္ခုသည္ မည္မွ်ႀကီးပါေစ၊ ၎တို႔ဖြင့္ျပႏိုင္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားက မည္မွ်ျပင္းထန္ပါေစ ၎တို႔သည္ အေၾကာင္းအရာ၏ ေလးနက္မႈကို သိျမင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ဖြင့္ျပသည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေသခ်ာေပါက္ သိျမင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားအား နာခံျခင္း လမ္းေၾကာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ရန္အတြက္ ၎တို႔၏ ဆႏၵမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားျခင္း၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို စြန႔္လႊတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္ျခင္းတို႔ ျပဳလိမ့္မည္ မဟုတ္သည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားရွိေသာသူသည္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္၊ ကယ္တင္ျခင္းရရန္ အခြင့္အလမ္းရွိေသာ္လည္း အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္၏ အႏွစ္သာရရွိေသာ လူစားမ်ိဳးကမူ သမၼာတရားကို နားမလည္ႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ကယ္တင္ျခင္းလည္း မရရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို ဤမတူညီေသာ ရလဒ္ႏွစ္မ်ိဳးမွတစ္ဆင့္ ျမင္ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ဤႏွစ္ခုၾကားရွိ ကြာျခားခ်က္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ၅- အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အျဖစ္အေနတို႔ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ျခင္း (အပိုင္း ၂)) “အတိတ္က ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္အခ်ိဳ႕သည္ အႏၲိခရစ္ စိတ္သေဘာထားအခ်ိဳ႕ကို မၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ျပၾကသည္- ၎တို႔သည္ အေၾကာင္းမဲ့ ထင္ရာျမင္ရာျပဳၾကသည္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ႏိုင္လွ်င္လုပ္၊ မလုပ္ႏိုင္ရင္ထြက္ဟုသာ အၿမဲတမ္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ သိသာသည့္ မေကာင္းမႈတစ္ခုကိုမွ် မက်ဴးလြန္ၾကဘဲ ၎တို႔၏ လူ႔သဘာဝကလည္း ဆိုးဝါးျခင္းမရွိေပ။ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရျခင္းအားျဖင့္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ၎တို႔ကို ကူညီျခင္းအားျဖင့္၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရျခင္း၊ လူစားထိုးခံရျခင္းအားျဖင့္၊ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ ယခင္က ၎တို႔ ဖြင့္ျပခဲ့သည့္အရာမ်ားမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ျဖစ္သည္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္ သိျမင္လာၾကသည္။ ေနာင္တရခ်င္စိတ္ ရွိလာၾကၿပီး ‘မည္သည့္အရာျဖစ္ပါေစ၊ အေရးႀကီးဆုံးမွာ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ မေလွ်ာ့တမ္းလုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အႏၲိခရစ္၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ အႏၲိခရစ္အျဖစ္ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ မခံရေသးေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ၾကင္နာမႈျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္၏ယုံၾကည္မႈ၌ ကြၽန္ုပ္သည္ ေကာင္းျမတ္ရမည္၊ အလြန္စိတ္အားထက္သန္စြာ ကြၽန္ုပ္ လိုက္စားရမည္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း လမ္းေၾကာင္းတြင္ အမွားတစ္စုံတစ္ရာမွ် မရွိ။’ ဟူ၍ စဥ္းစားၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖင့္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ဘာသာ ေျပာင္းလဲၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေနာင္တရၾကသည္။ ၎တို႔ထဲတြင္ သ႐ုပ္သကန္ေကာင္းမ်ားရွိသည္၊ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး အျခားသူမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕သည့္အခ်ိန္တြင္လည္း သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြႏိုင္ၾကေလသည္။ အခ်က္တိုင္းတြင္ ၎တို႔သည္ သာ၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ဦးတည္ခ်က္ကို ေရွးရႈေနၾကသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔ ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သည္ မဟုတ္သေလာ။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္၏လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ျခင္းမွ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ လိုက္စားျခင္း လမ္းေၾကာင္းသို႔ ျပန္လွည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အတြက္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အခြင့္အေရးတစ္ခုရွိသည္။ ၎တို႔သည္ တစ္ခ်ိန္က အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ သ႐ုပ္သကန္အခ်ိဳ႕ကို ျပသခဲ့ေသာေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာ သူတို႔ကို အႏၲိခရစ္မ်ားအျဖစ္ သင္ အမ်ိဳးအစား သတ္မွတ္ႏိုင္သေလာ။ မသတ္မွတ္ႏိုင္ေပ။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ေနာင္တရမည့္အစား ေသဖို႔သာ ျပဳလုပ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔တြင္ ရွက္စိတ္ဟူ၍ ဘာမွ်မရွိ။ ၎တို႔သည္ စိတ္သေဘာထား ၾကမ္းတမ္းၿပီး ဆိုးယုတ္ၾက၏။ ထို႔ျပင္ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း စိတ္ကုန္ၾက၏။ သမၼာတရားကို အလြန္စိတ္ကုန္ေသာသူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ေနာင္တရႏိုင္သေလာ။ ယင္းသည္ ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ အႂကြင္းမဲ့ စိတ္ကုန္ျခင္းက မည္သည့္အခါမွ် ၎တို႔ေနာင္တရမည္ မဟုတ္သည္ကို ေသခ်ာေစသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၈- ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားအား သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို မနာခံေစဘဲ၊ ၎တို႔ကိုသာ နာခံေစသည္ (အပိုင္း ၁)) အႏၲိခရစ္စစ္စစ္ေတြက ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထား၊ အဆိပ္ရွိတဲ့ လူ႔သဘာဝရွိၿပီး မေကာင္းမႈျပဳသူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔မွာ အသိတရားမရွိ၊ အရွက္မရွိဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေကာင္းမႈလုပ္ပါေစ အသင္းေတာ္အလုပ္အေပၚ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေပၚ ဘယ္ေလာက္ပဲ သူတို႔က ထိခိုက္ပါေစ သူတို႔အသိစိတ္က အေလးမထားဘူး။ သူတို႔က သမၼာတရားကို အရမ္းကို စိတ္ကုန္ၿပီး မုန္းတီးၾကတယ္။ လုံးဝ လက္မခံဘူး။ သူတို႔အမွားကို ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္မခံဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေကာင္းမႈေတြလုပ္ခဲ့ပါေစ ေနာင္တမရဘူး။ ဒါေပမဲ့ အႏၲိခရစ္စိတ္သေဘာထားနဲ႔လူေတြက လူ႔သဘာဝမွာ မဆိုးဘူး၊ အႏွစ္သာရမွာ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔မွာ တစ္ခါတေလ အႏၲိခရစ္ပုံစံေတြရွိေပမဲ့ တစ္ဖက္သတ္လုပ္တာ၊ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္တာ၊ သေဘာထားမတူတဲ့သူကို ျငင္းပယ္တာမ်ိဳးေတြရွိေပမဲ့ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ထုတ္ပယ္တာ၊ ညႇိဳႏႈိင္းတာကတစ္ဆင့္ သမၼာတရားကို သူတို႔ ရွာေဖြႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္မႈေတြအတြက္ ေနာင္တရႏိုင္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ တကယ္ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သုံးေလးခါအထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သုံးသပ္ၿပီး နားလည္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္။ အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔ ဆင္တဲ့ တခ်ိဳ႕အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ သူတို႔ကို အႏၲိခရစ္ေတြလို႔ ဆုံးျဖတ္ရင္ သူတို႔ကို မွ်တမႈမရွိဘဲ စြပ္စြဲေနတာပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ အစ္မခ်န္းရဲ႕ အျပဳအမူေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လီက်င္စုထားတဲ့ဖိုင္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ဖတ္တယ္။ အမ်ားစုက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပတာသက္သက္ပဲဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ မာနေထာင္လႊားတာ၊ သူမ်ားေတြကို အထင္ေသးတာ၊ ကိစၥေတြကို ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တာ တြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြနဲ႔ မေဆြးေႏြးဘဲ လူေတြကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာ၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြေပါ့။ သူက သူ႔အလုပ္ေဖာ္ကို ေဝဖန္အျပစ္တင္ဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း စည္း႐ုံးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အသက္တာကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။ ဒါက ေသခ်ာေပါက္ကို မေကာင္းမႈတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါက သူလုပ္ေနက် အျပဳအမူမဟုတ္ဘူး။ အရင္တုန္းက သူက သူမ်ားေတြကို လုံးဝ ဖိႏွိပ္တာ၊ ေဝဖန္အျပစ္တင္တာမရွိဘူး။ သူအထုတ္ခံရၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျပန္သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူမုန္းတီးျပး ေနာင္တရႏိုင္တယ္။ သူက ေျပာင္းလဲဖို႔၊ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို အေျခခံၾကည့္ရင္ သူက အႏၲိခရစ္ပုံစံနည္းနည္းပဲရွိတယ္။ အႏၲိခရစ္အႏွစ္သာရတစ္ခုမဟုတ္ဘူး။ သူက ဒီျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ အႏၲိခရစ္လို႔ အမည္တပ္ခံရရင္ ကိစၥေတြကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕တာျဖစ္မွာပဲ။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ညီမွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို ဖိႏွိပ္ၿပီး ရႈပ္ခ်ေနတာျဖစ္မွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ မေကာင္းမႈတစ္ခုပဲ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ပုံစံေတြနဲ႔ အႏွစ္သာရၾကား ကြာျခားခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထပ္ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ “အခု လီက်င္ နားလည္သင့္ၿပီ။ ဒါကို ဖက္တြယ္ထားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး” ေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ စုေဝးပြဲၿပီးေတာ့ လီက်င္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေျပာတယ္။ “အထက္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက အစ္မခ်န္းကို ကာကြယ္ေပးေနတာ။ သူတို႔က အစ္မခ်န္းရဲ႕ အျပဳအမူေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရအတိုင္း ျပႆနာေတြကို မၾကည့္ဘူး။ အစ္မခ်န္းက အစြမ္းအစနည္းနည္းရွိတယ္လို႔ သူတို႔က ထင္ၿပီး ကာကြယ္ေပးေနတာလား မသိပါဘူး” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ “လီက်င္က ဘာလို႔ အစ္မခ်န္းရဲ႕ ဒီျပစ္မွားမႈတစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး လက္မလြတ္ႏိုင္ရတာလဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အခုပဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕လိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား။ အစ္မခ်န္းရဲ႕ အျပဳအမူက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပတာသက္သက္ပဲ။ ယာယီ ျပစ္မွားမႈတစ္ခုပဲ။ သူ႔ကို အႏၲိခရစ္လို႔ လုံးဝ သတ္မွတ္လို႔မရဘူး” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လီက်င္နဲ႔ သူ႔အုပ္စုက လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အစ္မခ်န္းကို မကိုင္တြယ္ရင္ ေနာက္ထပ္ အထက္ပိုင္းကို တိုင္မယ္လို႔လည္း သူကေျပာတယ္။ လီက်င္ရဲ႕ သေဘာထားက အရမ္းေခါင္းမာတယ္။ တျခားအလုပ္ေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔ဘက္ကရွိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ သေဘာမတူတာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဒုကၡေရာက္တယ္။ ကိစၥေတြကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကိုင္တြယ္ပုံကို ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ၿပီး လက္ခံေနရင္ ကြၽန္ေတာ္က အဆင့္အတန္းကို ကိုးကြယ္တယ္၊ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဘူး၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြေျပာသမွ်ကို သံေယာင္လိုက္တယ္လို႔ လီက်င္နဲ႔ သူ႔အုပ္စုက ေျပာမွာလား။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔အျမင္ကို သေဘာတူရင္ လူတစ္ေယာက္ကို မစဥ္းမစားနဲ႔ ရႈပ္ခ်ေနတာျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးေ႐ြးခ်ယ္စရာက ဘယ္လိုပိုင္းျခားသိျမင္ရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလို႔ေျပာဖို႔ပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္အျမင္ေတြကို သူတို႔ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဘူး၊ အႏၲိခရစ္ဘက္ကေန ရပ္တည္တယ္လို႔ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ စကားထစ္ရင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ “အစ္မခ်န္းရဲ႕အျပဳအမူကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ဘယ္လိုအမ်ိဳးအစားခြဲရမွန္းမသိဘူး” ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ေနာက္မလိုက္တာကို ျမင္ေတာ့ လီက်င္ရဲ႕ အမူအရာက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သူတို႔က အစ္မခ်န္းကို တိုင္ဖို႔ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္ကို တမင္ေရွာင္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အၾကဥ္ခံထားရသလိုခံစားရတယ္။ အဲဒါက ေတာ္ေတာ္အေနရခက္တယ္။ “ငါ အမွားတစ္ခုခုလုပ္ခဲ့သလား။ သူတို႔က ဘာလို႔ငါ့ကို ဒီလိုဆက္ဆံေနတာလဲ” ေပါ့။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ စိတ္မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က သမၼာတရားကို နားလည္တာ အရမ္းနည္းလြန္းတယ္။ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဘူးလို႔ သူတို႔ေျပာမွာကို စိတ္ပူမိတယ္။ ဒီအတြက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ျငင္းပယ္ၾကမွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ဒါကို ေတြးမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားကပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ႏွစ္ျမဳပ္သြားတယ္။ “ထားလိုက္ေတာ့။ ငါ့အႀကံေတြကို နားမေထာင္ဘူး။ ငါ့ကို မပါေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ ငါလည္း မလိုအပ္ဘဲ ငါ့ကိုယ္ငါ ဝင္မပါေတာ့ဘူး။ သူတို႔ကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္တဲ့အတြက္ ငါ့ကို ထုတ္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဖန္တီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အစ္မခ်န္းကို သူတို႔ ႀကိဳက္သလို ဆက္ဆံႏိုင္တယ္။ ငါ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလိုေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အျပစ္တင္မႈကို ခံစားရတယ္။ “ငါက ထြက္ေျပးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ငါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးေနတာမဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနကို ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖြင့္ေျပာၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို သတိေပးတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာေဖြၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္က မတက္မႂကြနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္သြားရင္၊ လီက်င္က ကြၽန္ေတာ့္ကို သီးျခားခြဲထားလို႔ လြတ္ေျမာက္တာေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈေနတာျဖစ္မွာပဲ ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ေျပာတာကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားေတြကိုပဲ ထည့္စဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အစ္မခ်န္းက အဖိႏွိပ္ခံေနရတာကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖယ္ၾကဥ္ခံရမွာကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ ထြက္ေျပးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ကြၽန္ေတာ့္သဘာဝကို နည္းနည္းပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူတို႔သည္ ၎တို႔္တာဝန္အေပၚ တာဝန္ယူမႈမရွိေသာအခါ၊ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တန္းေက်ပုံစံျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေသာအခါ၊ မည္သူႏွင့္မဆို သေဘာတူသူ အျဖစ္ျပဳမူၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မကာကြယ္ေသာအခါတြင္ ယင္းသည္ မည္သည့္စိတ္သေဘာထားျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ ဉာဏ္မ်ားျခင္းျဖစ္သည္။ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ အသက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ လူသား၏ အေတြးအေခၚမ်ားထဲတြင္ အေပၚလြင္ဆုံးျဖစ္ေသာအခ်က္သည္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားျခင္းပင္ျဖစ္၏။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မမ်ားလွ်င္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကာကြယ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဘဲ အျခားသူမ်ားအား စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေစတတ္ေသာသူျဖစ္မည္ဟု ေတြးထင္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ မည္သူ႔ကိုမွ မနာက်င္ေစဘဲ သို႔မဟုတ္ ‌စိတ္မေက်မနပ္မျဖစ္ေစဘဲ အေတာ္အသင့္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားရမည္၊ ထိုသို႔အားျဖင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကကာ သူတို႔၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအား ကာကြယ္ၾကၿပီး လူထုၾကားတြင္ ခိုင္ခံ့ေသာအေျခကုပ္ ရယူႏိုင္ၾကသည္ဟု သူတို႔ထင္မွတ္ၾက၏။ မယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံးက စာတန္၏ အေတြးအေခၚျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔အားလုံးသည္ မွန္ပါ့သမားမ်ားျဖစ္ၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် စိတ္ဆိုးေအာင္ မျပဳလုပ္ၾကေပ။ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္သို႔ လာသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ တရားေဒသနာမ်ားကို နားေထာင္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္သျဖင့္ မွန္ပါ့သမား လုပ္ေနရသနည္း။ မွန္ပါ့သမားမ်ားသည္ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ ကာကြယ္သည္။ အသင္းေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မကာကြယ္ေပ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ၿပီး အသင္းေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားအား ထိခိုက္နစ္နာေစသည္ကို ၎တို႔ျမင္ေသာအခါ လ်စ္လ်ဴရႈၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မွန္ပါ့သမားမ်ား ျဖစ္လိုၾကသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် စိတ္ဆိုးေအာင္မျပဳေပ။ ဤသည္မွာ တာဝန္မသိတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးသည္ ဉာဏ္မ်ားလြန္းၿပီး မယုံၾကည္ထိုက္ေပ။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ပကာသနႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းကို ကာကြယ္ရန္၊ ၎တို႔၏ နာမည္ေကာင္းႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ မည္မွ်ပင္ ေပးဆပ္ရပါေစ သူတစ္ပါးတို႔အား ကူညီၿပီး ၎တို႔မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံရန္ လိုလားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြား၊ သမၼာတရားႏွင့္ တရားမွ်တမႈကို ကာကြယ္ဖို႔ လိုလာေသာအခါတြင္မူ ၎တို႔သည္ ထိုသို႔ေသာ ေကာင္းမြန္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မထားရွိၾကေပ။ ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာအခါတြင္ မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ ဘာမ်ား ျဖစ္ေနသနည္း။ ၎တို႔၏ သိကၡာႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အဖိုးအခကိုမဆို ေပးဆပ္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမဆို ဒုကၡခံၾကလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရန္၊ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို ကာကြယ္ရန္၊ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ားကို ကာကြယ္ၿပီး ပံ့ပိုးေပးရန္ လိုအပ္လာေသာအခါတြင္မူ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အဖိုးအခကိုမဆို ေပးဆပ္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမဆို ဒုကၡခံရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ အားအင္မရွိၾကေတာ့သနည္း။ ဤသည္မွာ မယုံၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္တြင္ ၎တို႔၌ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ရွိၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားသည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္သည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္စုံတစ္ခု၌ ဘုရားကို သက္ေသခံျခင္း၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ားကို ကာကြယ္ျခင္း၊ စာတန္၏ လွည့္စားမႈမ်ားကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို ကာကြယ္ျခင္းတို႔ ပါဝင္ေသာအခါတိုင္းတြင္ ၎တို႔သည္ ထြက္ေျပးပုန္းကြယ္ၾကၿပီး မွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္ေသာအရာကို မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ ၎တို႔၏ သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ အျပဳအမူႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခါးစည္းခံသည့္ စိတ္ဓာတ္သည္ အဘယ္မွာနည္း။ ထိုအရာမ်ားကို မည္သည့္ေနရာတြင္ ၎တို႔ အသုံးျပဳၾကသနည္း။ ဤသည္မွာ ျမင္ရန္ လြယ္ကူသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၎တို႔ကို ေဝဖန္ၿပီး ၎တို႔အေနျဖင့္ အလြန္တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္သင့္၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မကာကြယ္သင့္ေၾကာင္း ေျပာလွ်င္ပင္ ၎တို႔က အမွန္တကယ္ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔က ‘ထိုအရာမ်ားကို ငါမလုပ္။ ထိုအရာမ်ားက ငါႏွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိ။ ထိုသို႔ျပဳမူျခင္းသည္ ငါ၏ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အဆင့္အတန္းအတြက္ မည္သည့္ေကာင္းက်ိဳးရွိမည္နည္း’ ဟု ဆိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူမဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြလိုၾက၏။ ၎တို႔အား ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ေသာအခါ ထြက္ေျပးဖို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို မႏွစ္သက္ၾကေပ။ သမၼာတရားကို စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို ၎တို႔စိတ္ကုန္ေနေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ ျပေနသည္။ သမၼာတရားကို ခ်စ္ၿပီး သမၼာတရား စစ္မွန္မႈကိုပိုင္ဆိုင္ေသာ သူတို႔သည္သာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ႏွင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ သူတို႔က လိုအပ္ေသာအခါ ေရွ႕ထြက္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔သည္သာ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံၿပီး သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရန္ ရဲရင့္စြာျဖင့္ ထရပ္ကာ တာဝန္ကို မျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္၊ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔ကို လမ္းမွန္ေပၚသို႔ ေခၚေဆာင္ေပးကာ ဘုရားသခင္၏အလုပ္အေပၚ နာခံမႈကို ၎တို႔အား ရရွိေစသည္။ ဤသည္သာ တာဝန္သိသည့္ သေဘာထားျဖစ္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သ႐ုပ္သကန္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ လူတစ္ေယာက္၏စိတ္သေဘာထားကိုသိျခင္းသည္ ၎ေျပာင္းလဲျခင္း၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းကို ေကာက္က်စ္ၿပီး လွည့္စားတာကို ျမင္ရတယ္။ လီက်င္နဲ႔ တျခားလူေတြက အစ္မခ်န္းကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သိသိသာသာပဲ သူတို႔နဲ႔ သေဘာမတူဘူး။ သူတို႔က အစ္မခ်န္းကို မမွ်မတနဲ႔ တစ္ဖက္သတ္ရႈတ္ခ်ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိၿပီး သူတို႔က ရႈတ္ခ်တာ၊ ထုတ္တာကို ခံရမွာကို ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြကို ေျပာင္းလိုက္ၿပီး မေရာရာတာတစ္ခုကို ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မွန္ကန္တဲ့ အျမင္ကို လုံးဝ ကိုင္မထားရဲခဲ့ဘူး။ အရာရာမွာ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ႀကံစည္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို မကာကြယ္ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈပါဝင္တဲ့ အႀကီးစားကိစၥတစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သူမွ စိတ္မဆိုးေအာင္၊ မထိခိုက္ေအာင္ ေခါင္းရႈပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရာထူးကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ေရစုန္ေမွ်ာလိုက္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီးေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ပဲ ေကာက္က်စ္လြန္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေကာက္က်စ္႐ုံတင္မကဘူး။ သမၼာတရားကိုလည္း စိတ္ကုန္တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္တာက ေျဖာင့္မတ္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အလုပ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားေတြ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရမွာကိုျမင္ေတာ့ လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ထိန္းသိမ္းတဲ့အတြက္ ဒုကၡခံရမယ္လို႔ေတာင္ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါက အတိအက်ကို အျပဳသေဘာေဆာင္တာေတြနဲ႔ သမၼာတရားကို မႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေနာင္တရၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသိေပးတယ္။ အစ္မခ်န္းအထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လီက်င္က သူ႔ကို အႏၲိခရစ္ဆိုၿပီး တိုင္ေနတယ္၊ သူ ႏွင္အထုတ္မခံရခင္အထိ ရပ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါက သာမန္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပတာမဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ လီက်င္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က တကယ္ပဲ အႏၲိခရစ္ကို ရိပ္စားမိၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူက တိတိက်က် မရိပ္စားမိႏိုင္တာဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႔အမွားေတြကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး အစ္မခ်န္းရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္ႏိုင္သင့္တယ္။ အဲဒီအစား သူက မိတ္သဟာယကို လုံးဝ လက္မခံဘူး၊ အစ္မခ်န္းကို လက္မလြတ္ဘူး။ ဒါက လူေတြကို ဖိႏွိပ္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့ အႏွစ္သာရရွိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို လီက်င္ကို စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီး ဒီကိစၥရဲ႕ အမွန္တရားကို သိေအာင္လုပ္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို သူမ်ားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေမးေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆုတ္ခ်င္လာျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လီက်င္ကို မရိပ္စားမိတာက ေရွာင္မင္တင္မဟုတ္ဘူး။ အသင္းေတာ္က တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေတာင္ သူ႔ဘက္ကေနတယ္။ ဒီကိစၥရဲ႕ အမွန္တရားကို ကြၽန္ေတာ္က လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးသိေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စုံစမ္းတဲ့အေၾကာင္းကို သူတို႔က လီက်င္ကို ေျပာလိုက္ရင္ လီက်င္နဲ႔ သူ႔အုပ္စုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထပ္ၿပီး စိတ္ကဒြိဟျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရတယ္။ “သင္တို႔အားလုံးက ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို အေရးထားကာ၊ အသင္းေတာ္၏ သက္ေသခံခ်က္ကို ကာကြယ္ေျပာဆိုမည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို အမွန္တကယ္ အေရးထားခဲ့ၾကၿပီနည္း။ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးေလာ့- သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမႈ ျပသၿပီးေသာ သူတစ္စုံတစ္ဦးေလာ။ ဘုရားသခင္အတြက္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို သင္လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ ငါ့အတြက္ သင္ထရပ္ကာ ေျပာဆိုႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို တည္ၾကည္ခိုင္မာစြာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္သေလာ။ စာတန္၏ လုပ္ရပ္အားလုံးကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ရေလာက္ေအာင္ သင္သည္ ရဲရင့္သေလာ။ သင္သည္ သင္၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ေဘးဖယ္ကာ ငါ၏ သမၼာတရားအတြက္ စာတန္ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္မည္ေလာ။ သင့္အထဲတြင္ ငါ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စုံေစခြင့္ သင္ ေပးႏိုင္သေလာ။ အေရးအပါဆုံးေသာ အခိုက္အတန႔္မ်ားတြင္ သင္၏ႏွလုံးသားကို သင္ ဆက္ကပ္ၿပီးၿပီေလာ။ သင္သည္ ငါ၏အလိုကို လုပ္ေဆာင္ေသာသူ တစ္စုံတစ္ဦးေလာ။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို သင့္ကိုယ္သင္ ေမးၿပီး ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ မၾကာခဏ စဥ္းစားေလာ့။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၃)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို လႈံ႕ေဆာ္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္က ေၾကာက္တတ္တဲ့ ငေၾကာက္တစ္ေယာက္လို ခံစားမိတယ္။ အမႈကိစၥေတြ ျဖစ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ထြက္ေျပးခ်င္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို လုံးဝ မေထာက္ထားဘူး။ သူမ်ားေတြကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထိခိုက္မွာေၾကာက္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို မကာကြယ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏိုးထေစတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို စမ္းသပ္ဖို႔ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကို ျပင္ဆင္ေပးတယ္။ လီက်င္ရဲ႕ အျပဳအမူက အသင္းေတာ္အသက္တာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အခု ထၿပီးမေျဖရွင္းရင္ လီက်င္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္က ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ထိခိုက္မွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ သတၱိနည္းတာ၊ ေၾကာက္တာေတြက ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းကင္းမဲ့တာပဲ။ အရာရာတိုင္းက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတာကို ကြၽန္ေတာ္ မယုံခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြဖိႏွိပ္တာ ခံရမွာကို ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲတမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားက အုပ္စိုးတယ္။ အပ်က္သေဘာေဆာင္သူေတြ၊ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြက ဒီမွာ လုံးဝ အေျခမခ်ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ယုံၾကည္ျခင္းက ေသးငယ္လြန္းတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားေရွ႕လာၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ သတၱိနည္းျခင္းရွိေနပါတယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ထရပ္ႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယုံၾကည္ျခင္းေပးေတာ္မူပါ” ဆိုၿပီးေတာ့။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေတာ္ေလးေျဖာင့္မွန္ၿပီး ပိုင္းျခားသိျမင္မႈတခ်ိဳ႕ရွိတဲ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဒီကိစၥကို စုံစမ္းတဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူလုပ္ဖို႔ သူ႔ကိုေျပာတယ္။ အစ္မခ်န္းရဲ႕ အႏၲိခရစ္ပုံစံေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လီက်င္ရဲ႕ တိုင္ၾကားမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ စစ္ေဆးအတည္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အေပၚ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီတိုင္ၾကားခ်က္တခ်ိဳ႕က အျဖစ္မွန္မဟုတ္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာတြမွာ သူက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက အႏွစ္သာရျပႆနာေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြကို အေျခခံၿပီး အစ္မခ်န္းကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ရႈတ္ခ်တာက သူက အစ္မခ်န္းကိုဖိႏွိပ္ဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြကို မလိမ့္တပတ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ လီက်င္က အစ္မခ်န္းအေပၚ အေလွ်ာ့မေပးတာကို အေထြေထြအေရးကိစၥနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သင္းေထာက္ကလည္း ျမင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို မေကာင္းမႈမလုပ္ဖို႔ အသိေပးၿပီး သတိေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီက်င္က စိတ္မဝင္စားဘူး။ အစ္မခ်န္းကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ ရႈတ္ခ်ဖို႔ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆိုေနတုန္းပဲ။ လီက်င္က အစ္မခ်န္းကို အရမ္းမုန္းၿပီး အထုတ္ခံရေစခ်င္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အစ္မခ်န္းနဲ႔ လီက်င္ရဲ႕ လက္တြဲဆက္ဆံေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ စၿပီးစူးစမ္းၾကည့္တယ္။ သူတို႔ေတြက တြဲဖက္ေတြျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက အစ္မခ်န္းရဲ႕ အစြမ္းအစနဲ႔ အလုပ္အရည္အခ်င္းက သူ႔ထက္ ေတာ္ေတာ္ပိုသာတာေၾကာင့္ အထက္အဆင့္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အစ္မခ်န္းကို အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအပ္တာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ရတယ္။ လီက်င္က အစ္မခ်န္းက သူ႔ရဲ႕ထင္ေပၚမႈကို ခိုးယူတယ္လို႔ ထင္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူက အစ္မခ်န္းကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္တယ္။ အစ္မခ်န္းက သူ႔အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြကိုလည္း ခဏခဏ ေထာက္ျပတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လီက်င္က အစ္မခ်န္းက သူ႔အေပၚ အထင္ေသးတယ္လို႔ ခံစားရၿပီး သူ႔အေပၚ အာဃာတ ထားလာတယ္။ သူက လက္စားေခ်ဖို႔ အခြင့္အေရးကို အၿမဲတမ္းရွာေနတယ္။ အစ္မခ်န္းက စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေပၚလြင္လာတာေတြျဖစ္ေတာ့ လီက်င္က အစ္မခ်န္းကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သူ႔ကို ထုတ္ပစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးကို ယူခ်င္တယ္။ အစတုန္းက ကြၽန္ေတာ္က အစ္မခ်န္းကို သူရႈတ္ခ်တာက သမၼာတရားကို သူ နားမလည္လို႔ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္း ခံစားမိတယ္။ အခုေတာ့ လီက်င္ရဲ႕ လက္စားေခ်ဖို႔ ဆႏၵက အရမ္းျပင္းၿပီးေတာ့ သူက သူနဲ႔အတူ အစ္မခ်န္းကို ရႈတ္ခ်ဖို႔အတြက္ လူေတြကို စိတ္ရႈပ္ေထြးေအာင္လုပ္ၿပီး စည္း႐ုံးဖို႔အတြက္ အခ်က္အလက္ေတြကို ပုံဖ်က္ေနတာပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္သြားတယ္။ ဒါရဲ႕ အႏွစ္သာရက ေတာ္ေတာ္ဆိုးယုတ္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖြင့္ျပျခင္းကတစ္ဆင့္ လီက်င္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “အျမင္မတူသူတစ္ဦးဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ အျမင္မတူသူအျဖစ္ အႏၲိခရစ္ျမင္ေသာသူမ်ားက မည္သူမ်ားျဖစ္သနည္း။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္ကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေလးအနက္ မမွတ္ယူေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားကို အထင္ႀကီး ေလးစားျခင္းမရွိေသာ၊ သို႔မဟုတ္ မကိုးကြယ္ေသာ၊ အႏၲိခရစ္မ်ားကို သာမန္လူအျဖစ္ ဆက္ဆံေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အမ်ိဳးအစားတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာ၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာ၊ မိမိတို႔၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေသာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ခ်စ္ျခင္းကို လိုက္စားေသာသူမ်ား ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ မတူညီေသာ လမ္းကို ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္၏ အျမင္တြင္ အျမင္မတူသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အႏၲိခရစ္အား ကိုယ္ပိုင္အႀကံမ်ားေပးၿပီး ေဖာ္ထုတ္ရဲေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္ရႈေထာင့္အျမင္က အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ရႈေထာင့္အျမင္ႏွင့္မတူေသာ မည္သူမဆိုကို အႏၲိခရစ္မ်ားက အျမင္မတူသူမ်ားအျဖစ္ ျမင္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ အျခားအမ်ိဳးအစားတစ္ခုရွိသည္။ အစြမ္းအစႏွင့္ အရည္အခ်င္းတြင္ အႏၲိခရစ္ႏွင့္ ညီမွ်ေသာသူမ်ား၊ ေျပာဆိုျပဳမူႏိုင္စြမ္းက အႏၲိခရစ္ႏွင့္ ထပ္တူညီေသာသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ၎၏ အထက္တြင္ရွိၿပီး ၎ကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ႏိုင္သည္ဟု အႏၲိခရစ္ျမင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္အတြက္ လက္မခံႏိုင္စရာျဖစ္သည္။ ၎၏ အဆင့္အတန္းအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာသူမ်ားသည္ အႏၲိခရစ္အတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ သေဘာထားကြဲလြဲသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္သည္ ဤသို႔ေသာသူမ်ားကို လ်စ္လ်ဴမရႈရဲေပ၊ သို႔မဟုတ္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေလွ်ာ့မေပးရဲေပ။ အႏၲိခရစ္က ၎တို႔ကို ခလုတ္ဆူးေျငာင့္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္သည္။ အႏၲိခရစ္သည္ ၎တို႔ကို အခ်ိန္ျပည့္သတိထားၿပီး ကာကြယ္သည္။ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်တြင္ ၎တို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္သည္။ အႏၲိခရစ္က အျမင္မတူသူတစ္ေယာက္သည္ သူ႔ကို ေ႐ြးထုတ္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေတာ့မည္ကို ျမင္ေသာအခါ အထူးပင္ ထိတ္လန႔္သည္။ ဤသို႔ေသာ အျမင္မတူသူတစ္ေယာက္ကို အသည္းအသန္ ဖယ္ၾကဥ္ၿပီး တိုက္ခိုက္သည္။ ထိုအျမင္မတူသူက အသင္းေတာ္မွ ဖယ္ရွားမခံရမခ်င္း သူေက်နပ္မည္ မဟုတ္သည္အထိပင္ ျဖစ္သည္။...အႏၲိခရစ္တစ္ဦးအတြက္မူ အျမင္မတူသူသည္ သူ၏ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ အာဏာအတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ အာဏာကို ၿခိမ္းေျခာက္သည့္သူ မည္သူမဆို၊ ထိုသူသည္ မည္သူျဖစ္ေနပါေစ၊ အႏၲိခရစ္တို႔က သူတို႔ကို ထိန္းဖို႔ မည္သည့္အရာမဆို လုပ္လိမ့္မည္။ ဤလူမ်ားကို နာခံေအာင္ အမွန္တကယ္ မလုပ္ႏိုင္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အင္အားစုထဲသို႔ ပါဝင္ေပါင္းစည္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ အႏၲိခရစ္တို႔သည္ သူတို႔ကို ျဖဳတ္ခ်လိမ့္မည္၊ သို႔မဟုတ္ သုတ္သင္လိမ့္မည္။ အဆုံး၌ အႏၲိခရစ္တို႔သည္ အႂကြင္းမဲ့ အာဏာရရွိဖို႔ႏွင့္ ထင္ရာစိုင္းဖို႔ဟူသည့္ မိမိတို႔၏ ပန္းတိုင္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔၏ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ အာဏာကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အႏၲိခရစ္မ်ား အသုံးျပဳေနက် နည္းနိႆယမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္သည္— ၎တို႔သည္ အျမင္မတူသူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ၾကဥ္ထားသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၂- အျမင္မတူသူမ်ားကို ၎တို႔ တိုက္ခိုက္ကာ ၾကဥ္ထားၾက၏) “ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္ေသာ လူတစ္ဦးသည္ ေစတနာထားသည့္ တိုက္တြန္းအားေပးျခင္းမ်ိဳး၊ စြပ္စြဲျခင္းမ်ိဳး၊ သြန္သင္ျခင္းမ်ိဳး၊ သို႔မဟုတ္ အကူအညီမ်ိဳး တစ္ခုတေလကို ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ သေဘာထားသည္ ႏွိမ္ခ်စြာ ေက်းဇူးတင္ရွိျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လက္ခံျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ထိုအစား အမ်က္ေဒါသထြက္ၿပီး အလြန္အမင္း မုန္းတီးျခင္း၊ ရန္လိုျခင္းႏွင့္ လက္စားေခ်ျခင္းအတြက္ အလိုဆႏၵတို႔ပင္ ျဖစ္ေလသည္။...၎တို႔က မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ အျခားလူအေပၚ လက္တုံ႔ျပန္ေသာအခါ အာဃာတေဟာင္းတစ္ခုရွိေသာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ထိုသူက သူ၏အမွားမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ ဤသည္မွာ မည္သူက ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အႏၲိခရစ္ႏွင့္ ၎တို႔ ဆက္ဆံေရးက မည္သို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္သည့္လုပ္ရပ္မွ်က ၎တို႔၏ မုန္းတီးမႈကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ၿပီး ၎တို႔၏ လက္စားေခ်မႈအား လႈံ႕ေဆာ္ႏိုင္သည္ကို ျပသည္။ မည္သူျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္သူသည္ သမၼာတရားကို နားလည္သူျဖစ္ေစ၊ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားထဲမွ သာမန္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးေပ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က အႏၲိခရစ္ကို ေဖာ္ထုတ္၊ ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလွ်င္ ၎တို႔သည္ ထိုသူကို ရန္သူအျဖစ္ ဆက္ဆံမည္ျဖစ္ၿပီး ‘တစ္စုံတစ္ေယာက္က ငါ့ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလွ်င္ သူတို႔အေပၚ ၾကမ္းတမ္းမည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ငါ့ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလွ်င္၊ ျပဳျပင္လွ်င္၊ ငါ၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္လွ်င္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရေအာင္ ျပဳလုပ္လွ်င္၊ ငါ၏ ေကာင္းခ်ီးေဝစုကို လုယူလွ်င္၊ ထိုသူတို႔ကို ငါ မည္သည့္အခါမွ် အလြတ္ေပးမည္မဟုတ္ ဟူ၍ပင္ ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုလိမ့္မည္။ ငါသည္ အျပင္ေလာက၌လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္— မည္သူမွ် ငါ့ကို ျပႆနာမရွာရဲ၊ ငါ့ကို ဒုကၡေပးရဲသည့္သူ မေမြးလာေသး’ ဟူ၍ ေျပာေသာသူမ်ားပင္ ရွိၾကသည္။ ဤသည္တို႔မွာ အႏၲိခရစ္မ်ားက ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါတြင္ ေျပာဆိုသည့္ စိတ္ဆိုးေသာ စကားလုံးအမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ဤစိတ္ဆိုးေသာ စကားမ်ားကို ၎တို႔ ေျပာဆိုသည့္အခါ သူတစ္ပါးတို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ရန္မဟုတ္သကဲ့သို႔ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ရန္ ထြက္ေပါက္ရွာျခင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ စစ္မွန္သည့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈ အတိတ္နိမိတ္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔တတ္ႏိုင္သည့္ မည္သည့္နည္းလမ္းကိုမဆို ေအာက္တန္းက်စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉- ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈ ရေစဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ျပည့္ဝေစဖို႔သာ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် အေရးမထားသကဲ့သို႔၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ထိုအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုပင္ ပစ္ပယ္သည္ (အပိုင္း ၈)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖြင့္ျပျခင္းေၾကာင့္သာ လီက်င္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားတာပါ။ သူက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးခ်င္ၿပီး အႏၲိခရစ္ကို လြတ္မထားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက တစ္ကိုယ္ေရလက္စားေခ်ဖို႔အတြက္ အမ်ားပိုင္တရားေရးကို အသုံးျပဳေနတာပါ။ အစ္မခ်န္းက သူ႔အလုပ္မွာ လမ္းလြဲတာေတြကို ေထာက္ျပတာသက္သက္နဲ႔ သူက မေက်မနပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို မလိုအပ္ဘဲ ခ်ဲ႕ကားေျပာဖို႔အတြက္ အစ္မခ်န္းအထုတ္ခံရတာကို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ အစ္မခ်န္းကို အႏၲိခရစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ ယာယီျပစ္မွားမႈကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးအသုံးခ်ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ မေကာင္းမႈလုပ္ေဆာင္မႈၾကား ကြာျခားခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက လက္မလြတ္ဘူး။ အစ္မခ်န္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ကို စုစည္းဖို႔ နည္းလမ္းတိုင္းကို ႀကိဳးစားေနတုန္းပဲ။ သူက ခ်ဲ႕ကားေျပာၿပီး အစ္မခ်န္းကို လက္လြတ္စပယ္ ရႈတ္ခ်တယ္။ အစ္မခ်န္းကို ဖယ္ရွားဖို႔ သူႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ သူရႈတ္ခ်တာကို ဝင္ပါဖို႔အတြက္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုလွည့္စားၿပီး စည္း႐ုံးတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူေမွ်ာ္လင့္သလိုမ်ိဳး အစ္မခ်န္းကို မကိုင္တြယ္ေတာ့ သူက မေက်မနပ္ျဖစ္လာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အစ္မခ်န္းကို ကာကြယ္ေပးေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေဝဖန္အျပစ္တင္တာေတြကိုလည္း တြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြၾကားမွာ ျဖန္႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူတခ်ိဳ႕ကို သူ႔ဘက္မွာေနၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အျမင္ေစာင္းလာေအာင္ လွည့္စားတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က အစ္မခ်န္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တျခားအျမင္တစ္ခုကို ထုတ္ျပေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္ၿပီး သီးျခားခြဲထားတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို သတိေပးၿပီး အသိေပးတဲ့အခါမွာ သူက လက္မခံ႐ုံတင္မကဘဲ ဒါ စာတန္ရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္မႈလို႔ေျပာတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေန လီက်င္ဟာ သမၼာတရားကို မုန္းတီးၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ရတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကို ရိပ္မိတာ၊ သူ႔အဆင့္အတန္းအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္လာတာျဖစ္ရင္ သူက အဲဒီလူေတြကို ရန္လိုလာတယ္။ သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္တယ္။ ဖယ္ၾကဥ္တယ္။ အျပစ္ေပးတယ္။ လက္တုံ႔ျပန္တယ္။ လီက်င္က မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ေယာက္ပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိရတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ တင္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လီက်င္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို သီးျခားခြဲထားလိုက္တယ္။ သူ႔အျပဳအမူကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာတယ္။ သူက ေနာက္ထပ္ ေႏွာင့္ယွက္တာေတြလုပ္လာရင္ ထုတ္ပစ္ဖို႔အတြက္ေပါ့။ မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ ေရွာင္မင္ကလည္း လီက်င္ကို ရိပ္စားမိသြားတယ္။ သူက လီက်င္ေနာက္လိုက္ၿပီး မေကာင္းမႈလုပ္တာကို ျမင္ေတာ့ အရမ္းေနာင္တရၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ မုန္းတယ္။

ဒါက ျဖစ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဆိုေပမဲ့ ဒီလိုျဖစ္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အသင္းေတာ္အလုပ္က ဆုံးရႈံးမႈေတြျဖစ္တာကိုပဲ ၾကည့္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားမိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္မိတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို စီစဥ္ေပးတာမရွိဘူးဆိုရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ သတၱိေတာင္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးတာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ပါ။ သမၼာတရား ဘယ္ေလာက္ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါေစ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြပါေနရင္ ကြၽန္ေတာ္က ထရပ္ၿပီး ဒါေတြကို ကာကြယ္ရမယ္။ ဒါက ေရွာင္လို႔မရတဲ့ တာဝန္တစ္ခုပဲ။