ေရွာင္ဟန္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

တစ္ခါတုန္းက သမီးရဲ႕ ႀကီးၾကပ္သူက အစ္မရွန႔္က်င္ကို သမီးနဲ႔ ဗီဒီယိုေတြလုပ္ဖို႔ တာဝန္ေပးခဲ့တယ္။ ရွန႔္က်င္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေဖာ္ေ႐ြတယ္။ သမီးလည္း စေတြ႕ခ်ိန္ကတည္းက သူ႔ကို တရင္းတႏွီးရွိသလို ခံစားရတယ္။ သူက သမီးထက္ နည္းနည္း အသက္ပိုႀကီးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက အစ္မတစ္ေယာက္လိုပဲ သမီးကို ေတာ္ေတာ္ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ သမီးမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေပၚလာတဲ့အခါ သူက သမီးကို ကူညီဖို႔ ေထာက္ျပတတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက သမီးက အတူတြဲလုပ္တဲ့ အစ္မတင္ယီနဲ႔ ပဋိပကၡေလးေတြ ျဖစ္ေနတာ။ တင္ယီက နည္းနည္း ဗိုလ္က်လြန္းသလို စကားတဲ့တိုး ေျပာလြန္းတယ္လို႔ သမီး ထင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ သူ႔စကားေတြက သမီးရဲ႕မာနကို ထိခိုက္လာတာ။ သူနဲ႔တြဲလုပ္ရတာက ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈေတာင္ မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးမထားသလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။ သမီးလည္း ရွန႔္က်င္နဲ႔ တြဲလုပ္ရတာကို ပိုၿပီး သေဘာက်မိတာေပါ့။ သူက ထိခိုက္ေစတဲ့ဟာမ်ိဳးေတြ မေျပာဘူး၊ သမီးရဲ႕ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတယ္ဆိုရင္ေတာင္၊ သမီး လက္ခံႏိုင္တဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွန႔္က်င္က ျပႆနာေတြ ႀကဳံရတဲ့အခါ သမီးဆီကိုပဲ ခ်က္ခ်င္း လာတတ္တယ္။ သူ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘယ္လိုအေျခအေနကိုမဆို သမီးဆီ ဖြင့္ေျပာခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိတယ္။ ဒါက ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးထားတယ္၊ အာ႐ုံစိုက္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္ေလ။ တစ္ခါက်ေတာ့ တင္ယီက သမီးကို အထင္မွားသြားတာကို ရွန႔္က်င္က ျမင္ေတာ့၊ သူပဲ ကိစၥေတြကို ကူရွင္းေပးတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သမီးလည္း သူက စာနာတတ္တယ္၊ မွ်တတယ္လို႔ ပိုၿပီးေတာ့ ထင္မိသြားေရာ။ သူ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ ရင္ဖြင့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိတယ္။ သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပိုရင္းႏွီးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးတို႔ဆီမွာ သူ႔တာဝန္ကို တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ လုပ္ၿပီးသြားေတာ့၊ ရွန႔္က်င္ရဲ႕အလုပ္က သိပ္ၿပီး တိုးတက္မလာေသးဘူး။ သမီးတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူ႔ကို အလုပ္မွာ ပိုၿပီး အားထုတ္ႀကိဳးစားဖို႔ အႀကံေပးၾကတယ္။ သမီးနဲ႔ တင္ယီကိုလည္း သူ လုပ္ေနတဲ့ ဗီဒီယိုကို စစ္ေဆးခိုင္းၿပီးေတာ့၊ တည္းျဖတ္ၿပီးမွပဲ အပ္ခိုင္းတယ္။ သမီးတို႔လည္း သူ႔ဗီဒီယိုကို တည္းျဖတ္ဖို႔ တစ္ေနကုန္ အခ်ိန္ယူလိုက္ရတယ္။ ဗီဒီယိုကို အမ်ားႀကီး ျပင္ေပးလိုက္ရေတာ့၊ သမီး ေတြးမိတယ္၊ “ျပႆနာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမွန္းကို ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျမင္ရင္၊ သူတို႔က ရွန႔္က်င္ကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ၿပီး၊ တာဝန္ေျပာင္းလိုက္မွာလား။ ရွန႔္က်င္ ေရာက္လာကတည္းက၊ သူက ငါ့ကို အသက္ဝင္ေရာက္မႈ ကိစၥေတြနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ သာမန္ဘဝနဲ႔ပတ္သက္တာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းကူညီခ်င္ခဲ့တာ။ သူနဲ႔ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ တကယ္ ေပ်ာ္တယ္။ သူ ထြက္သြားရင္၊ ငါ့မွာ ကိုယ္ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒါအျပင္ သူ႔တာဝန္ကို ဒီမွာ ႏွစ္လျပည့္ေအာင္ မလုပ္လိုက္ရဘဲ အလုပ္ေျပာင္းခံရတယ္ဆိုရင္ သူလည္း ဝမ္းနည္းမွာမဟုတ္ဘူးလား။ သူ လုပ္ထားတဲ့ပုံစံကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ မပို႔တာပဲေကာင္းမယ္” ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ တင္ယီက သိသြားၿပီး၊ သမီးကို သတိေပးရင္း ေျပာတယ္၊ “ရွန႔္က်င္ရဲ႕ဗီဒီယိုမူရင္းပုံစံကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ငါတို႔ ပို႔သင့္တယ္။ အဲဒါမွ သူ ဘယ္လိုလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔လည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိႏိုင္ၾကမယ္” တဲ့။ သူ အဲဒီလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးလည္း နည္းနည္း စိတ္မလုံသလိုျဖစ္ၿပီး၊ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ “တျခားလူတစ္ေယာက္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနရင္၊ တြန႔္ဆုတ္မေနဘဲ မတည္းျဖတ္ထားတဲ့ဗီဒီယိုကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ငါ ပို႔မိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါက ရွန႔္က်င္ကိုေတာ့ တစ္မ်ိဳးဆက္ဆံတယ္။ ငါက သူ႔ကို ကာကြယ္ေနတာ၊ အခြင့္အေရးေပးေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္နဲ႔ မညီၫြတ္ဘူး” ေပါ့။ သမီးလည္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေျပာတာကို ေတြးၾကည့္မိတယ္၊ “သင္ လုပ္ေဆာင္သမွ်ႏွင့္ ေျပာဆိုသမွ်တြင္၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို တည့္မွန္ေအာင္ထားႏိုင္ၿပီး၊ သင္၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ ေျဖာင့္မတ္ႏိုင္စြမ္းရွိေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင့္စိတ္ခံစားမႈမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈကို မခံႏွင့္၊ သို႔မဟုတ္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အလိုအတိုင္း မလုပ္ေဆာင္ႏွင့္။ ဤသည္တို႔မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ား မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ရမည့္ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သင္၏ ဆက္ဆံေရး မည္သို႔ရွိသနည္း) ကိုယ့္စကားေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြမွာ မွန္ကန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ထားၾကဖို႔၊ တျခားသူေတြကို စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ မကာကြယ္ မေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဘုရားက ေတာင္းဆိုတာပါ။ ဒါက ဘယ္ယုံၾကည္သူမဆို အနည္းဆုံး လုပ္သင့္တဲ့အရာပဲ။ သမီးက ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ မ႐ိုးသားဘဲ၊ အသင္းေတာ္ထဲမွာ လူေတြကို စၿပီးလက္သင့္ခံ ကာကြယ္ေပးလာၿပီဆိုရင္၊ ဒါက ေတာ္ေတာ္ ဆိုး႐ြားတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့ သမီးလည္း နည္းနည္း ေၾကာက္သြားတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပအတြဲမိတဲ့လူေတြကို ကာကြယ္မေစာင့္ေရွာက္သင့္ဘူး။ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ရမွာပဲ။ ဒါနဲ႔ သမီးလည္း ရွန႔္က်င္ရဲ႕မူရင္းဗီဒီယိုကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ပို႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္မွာ သမီးက မဆင္ျခင္မိဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိမလာခဲ့ဘူး။ သမီးက ကိုယ့္ျပႆနာေတြရဲ႕ဇာစ္ျမစ္ကို မခြဲျခားခဲ့မိေတာ့၊ အဲဒီလိုအမွားေတြကိုပဲ ထပ္ၿပီး လုပ္မိတယ္။

သိပ္မၾကာခင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သမီးတို႔ကို ရွန႔္က်င္ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈ အကဲျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ေရးခိုင္းေရာ။ သူက ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ သင့္ေတာ္လား၊ ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္သင့္တဲ့လူလားဆိုတာ သူတို႔က သိခ်င္တာ။ သမီးလည္း နည္းနည္း ေဝခြဲမရျဖစ္သြားတာေပါ့။ ရွန႔္က်င္က တကယ္ကို တိုးတက္မႈ သိပ္မရွိခဲ့ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ သမီးက မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ခ်က္ ေရးလိုက္ရင္၊ သူ အလုပ္အေျပာင္းခံရႏိုင္တယ္။ အဲဒါက သူ႔အတြက္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္သြားမွာ။ သမီးက သူ႔ကို ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မကူညီရင္၊ သမီးတို႔ အတူတူတြဲလုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြအားလုံးကို စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ တင္ယီက သမီးကို ေျပာလာေရာ၊ “ရွန႔္က်င္က တကယ္ အစြမ္းအစေကာင္း မရွိဘူး။ သူ႔ဗီဒီယိုေတြကလည္း စံခ်ိန္မမီဘူး။ သူသာ ပိုေကာင္းတဲ့ အစြမ္းအစရွိရင္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္လ ႏွစ္လမွာ တိုးတက္မႈနည္းနည္း ရေနေလာက္ၿပီေပါ့” တဲ့။ သမီးလည္း ၾကားမိေလေလ၊ ပိုၿပီး ေဒါသျဖစ္မိေလပဲ။ “ရွန႔္က်င္ရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို နင္က ဘာလို႔ ထပ္တလဲလဲ ဆက္ေျပာေနတာလဲ။ သူ႔ကို ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ အမ်ားႀကီး လုပ္ရမယ္ ထင္ေနလို႔ သူ တာဝန္ေျပာင္းခံရဖို႔ကို နင္က ပိုလိုလားတာလား” ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သမီးလည္း စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ တုံ႔ျပန္မိတယ္၊ “နင္ ေျပာတာ တစ္ခုမွ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နင္က သူ႔အားသာခ်က္ေတြက်ေတာ့ တစ္ခုမွ ထုတ္မေျပာဘူး။ ငါတို႔က သူ႔ကို မွ်မွ်တတနဲ႔ အရွိအတိုင္း အကဲျဖတ္သင့္တယ္။ သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ ေျပာလို႔မရဘူး။ ရွန႔္က်င္မွာ ေကာင္းတဲ့ အစြမ္းအစ ရွိခ်င္မွရွိမယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္ ေျပာသလို ဘာမွ မတိုးတက္ေသးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ နင္က သူ႔ျပႆနာေလးေတြကို ေထာက္ျပမယ္ဆိုရင္၊ သူလည္း အဲဒါေတြကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္” ေပါ့။ သမီးက နည္းနည္း အတိုက္အခံလုပ္ေနတာကို ျမင္ေတာ့၊ တင္ယီက ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ကိုယ္ ေဒါသထြက္သြားမွန္း အသိတရားရသြားေတာ့၊ နည္းနည္း မလုံမလဲျဖစ္မိတယ္။ “ငါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ တင္ယီက ရွန႔္က်င္ကိစၥေတြကို ေျပာလာတာနဲ႔ ငါက ဘာျဖစ္လို႔ အတိုက္အခံ လုပ္လြန္းလာရတာလဲ။ တင္ယီ ေျပာတဲ့ကိစၥေတြက အမွန္ပဲေလ။ အျဖစ္မွန္ေတြကို သူ မလိမ့္တစ္ပတ္လုပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါဆို ငါက ဘာျဖစ္လို႔ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရတာလဲ။ ငါက စိတ္ခံစားခ်က္အရ ျပဳမူေနတာလား” ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ တင္ယီကိုလည္း ဆက္ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္။ နည္းနည္း ေဆြးေႏြးၾကၿပီးေတာ့၊ ရွန႔္က်င္ဟာ တခ်ိဳ႕စည္းမ်ဥ္းေတြကို မရင္းႏွီးေသးဘူးလို႔ သမီးတို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ကို နည္းနည္းေလာက္ ဆက္ၿပီး ေလ့က်င့္ေပးခြင့္ျပဳဖို႔လည္း ေထာက္ခံလိုက္ၾကတယ္။ ရွန႔္က်င္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတာေတြ ၿပီးသြားတာေတာင္၊ တင္ယီကို ေဒါသထြက္ခဲ့မိတဲ့ အဲဒီအခိုက္အတန႔္ အခ်ိန္ေလးက စိတ္ထဲမွာ လႊမ္းမိုးေနတုန္းပဲ။ သမီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ “သူက ရွန႔္က်င္အေၾကာင္း မေကာင္းတာတစ္ခုခု ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ငါက စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားတယ္။ ငါက ရွန႔္က်င္ကို ကာကြယ္ၿပီး လက္သင့္ခံေပးေနတာလား။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္မွာ ငါ့လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ေပးမိလို႔၊ သူ႔ဗီဒီယိုကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ မေပးခ်င္ခဲ့မိဘူး။ အခု ငါက အဲဒီအတိုင္း ထပ္လုပ္မိေနျပန္ၿပီ။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ငါ ရွာေဖြရမယ္” ေပါ့။

သမီးလည္း ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြကို အမွတ္မထင္ေတြ႕မိတယ္။ “အႏွစ္သာရအရ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားသည္ မည္သည့္အရာနည္း။ ယင္းတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအမ်ိဳးအစားတစ္ခုျဖစ္သည္။ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား၏ သ႐ုပ္သကန္မ်ားကို စကားလုံးအခ်ိဳ႕ကို အသုံးျပဳျခင္းအားျဖင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္သည္။ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း၊ အလြန္အကြၽံ ကာကြယ္ျခင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ဘက္လိုက္ျခင္း၊ ဤအရာတို႔သည္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရား၏စစ္မွန္မႈဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။) “သင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သင္ႏွင့္ စိတ္ဝင္စားမႈ တူသူမ်ားအေပၚ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာသေလာ။ ၎တို႔၏လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူတို႔ကို သင္၏အကဲျဖတ္ျခင္း၊ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ တုံ႔ျပန္မႈတို႔သည္ သမာသမတ္က်ၿပီး ဓမၼဓိ႒ာန္က်မည္ေလာ။ လူတစ္ဦးကို၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အေနျဖင့္ စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိသူတစ္ဦးကို အသင္းေတာ္အေနျဖင့္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္ဖို႔ အေျခခံသေဘာတရားက သတ္မွတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီး၊ ဤေဆာင္႐ြက္မႈမ်ားက သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီပါက သင္မည္သို႔ တုံ႔ျပန္မည္နည္း။ သင္နာခံမည္ေလာ။ သင္သည္ ၎တို႔ႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္လက္၍ ထိေတြ႕ဆက္ဆံဦးမည္ေလာ၊ ၎တို႔၏ မလိမ့္တပတ္ အေျပာခံဦးမည္ေလာ၊ ၎တို႔အတြက္ ဆင္ေျခမ်ားေပးဖို႔၊ ရွာႀကံ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီး ကာကြယ္ေပးဖို႔ ၎တို႔၏ ႏႈိးေဆာ္ျခင္းကိုပင္ ခံဦးမည္ေလာ။ သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို သတိမမူမိသကဲ့သို႔၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို အေလးမထားဘဲ၊ သင့္ကို ၾကင္နာခဲ့ေသာ သူမ်ားအတြက္ ေခါင္းခံေပးၿပီး ၎တို႔အား ကူညီေပးမည္ေလာ။ ဤအရာအားလုံးသည္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာမ်ိဳးစုံ ပါဝင္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) “လူတို႔သည္ ဘုရားသခင့္အေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိပါက၊ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ ေနရာမရွိပါက သူတို႔သည္ မည္သည့္တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေနၾကပါေစ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနၾကပါေစ မည္သည့္အခါမွ် ကိုယ္က်င့္တရားအရ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ မိမိတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ ဆႏၵမ်ားအတြင္း အသက္ရွင္ေနေသာ လူတို႔သည္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈအတြင္း ဝင္ေရာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရၿပီး မိမိတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအေပၚ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ေသာအျမင္ မထားရွိၾကဘဲ သူတို႔၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မွားယြင္းသည့္ေနရာကို သတိမထားႏိုင္ၾကကာ ထိုအစား သူတို႔ကိုယ္သူတို႔အတြက္ အလိမ္အညာမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို ဖန္တီးရန္ ရွင္းခ်က္မ်ိဳးစုံကို အသုံးျပဳတတ္ၾကလွ်င္ အဆုံး၌ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္မ်ား၊ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အေတာ္ပင္ ေအာင္ျမင္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာမန္ဆက္ဆံေရးကို ဆုံးရႈံးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္အေပၚ လူသားထားရွိသင့္သည့္ သေဘာထား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ သမီးလည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာသာေပးတာ၊ ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းတာေတြက ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈေတြေၾကာင့္ပဲ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြပဲ။ သမီးရဲ႕အျပဳအမူနဲ႔ပတ္သက္ရင္လည္း၊ ရွန႔္က်င္က ကိုယ့္ကို ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးလို႔၊ သမီးက သူ႔ကို မ်က္ႏွာသာေပးမိတာ။ သူ႔မွာ ေမးစရာတစ္ခု ရွိတဲ့အခါတိုင္းလည္း သမီးဆီပဲ အရင္ဆုံး လာတတ္တာဆိုေတာ့၊ သမီးက ေက်နပ္သာယာမိတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ဗီဒီယိုမွာ ျပႆနာအမ်ားႀကီးရွိတာကို သတိထားမိခ်ိန္မွာ သမီးက ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ အသိမေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တင္ယီက ရွန႔္က်င္ရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို အေလးေပးေျပာေတာ့လည္း၊ သမီး လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ရွန႔္က်င္ကိုေတာင္ ကာကြယ္ေပးၿပီး၊ သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကို ဖုံးဖိဖို႔ ႀကိဳးစားမိတယ္။ သမီးက စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ေပးေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ရွန႔္က်င္က ဘာမွမတိုးတက္ေသးမွန္း သမီး သိေပမဲ့ တင္ယီကို အမွန္အတိုင္း ေျပာခြင့္မေပးခဲ့ဘူး။ သူက လုံးလုံး တိုးတက္မႈမရွိတာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုၿပီး တင္ယီကို စကားကတ္ေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ လူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးရာမွာ အသင္းေတာ္ရဲ႕စည္းမ်ဥ္းက အဲဒီလူေတြမွာ အစြမ္းအစ၊ ပါရမီ ဒါမွမဟုတ္ အလားအလာ ရွိရဲ႕လား၊ အလုပ္တာဝန္ကို ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္း ရွိရဲ႕လားဆိုတဲ့ အကဲျဖတ္မႈအေပၚ အဓိကထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရွန႔္က်င္ကို နည္းနည္း တိုးတက္မႈရွိတယ္လို႔ ေျပာတာက တကယ္ကို ဘာအဓိပၸာယ္မွမရွိဘူး။ သူ႔ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဖုံးဖိဖို႔နဲ႔ လူေတြရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ ေဝဝါးသြားေအာင္လို႔ သမီးက ဒါကို ေျပာေနခဲ့မိတာ။ ရွန႔္က်င္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လတ္တေလာကိစၥေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ၊ သမီး လုပ္ခဲ့ေျပာခဲ့တာေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခု ရွိေနမွန္း ျမင္သြားတယ္။ သမီးက ရွန႔္က်င္ကို ဆက္ရွိေစခ်င္တာပဲ။ ဒါမွ သူက သမီးကို ဆက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ သမီးရဲ႕အတၱနဲ႔ ရာထူးအဆင့္အတန္းကို မက္တဲ့စိတ္လည္း ေျပလည္သြားမယ္ေလ။ သူ႔ကိုယ္စား ေျပာေပးတာကလည္း စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြတာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ လက္ေတြ႕လုပ္တာကို အေျခခံခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ပုံနည္းလမ္းက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သမီး ထည့္မတြက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့၊ ႐ြံစရာေကာင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ့္စကားေတြနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ေပးလိုက္တာ။ သမီးရဲ႕တလြဲဆုံးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္က မသင့္ေတာ္တဲ့လူကို အသုံးျပဳမိရင္၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ သမီးက သမၼာတရားရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ထက္ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဦးစားေပးခဲ့တာပါ။ သမီးစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားက လုံးဝ ေနရာမရွိသလို ျဖစ္ခဲ့တာ။

ေနာက္ေတာ့ သမီးလည္း ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕မိတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ အေတာ္အသင့္ မလုပ္ေဆာင္ေပ။ သူသည္ လူ၏ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ စြန္းထင္းျခင္းမရွိ။ သူ႔အတြက္၊ တစ္သည္ တစ္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္သည္ ႏွစ္ျဖစ္သည္။ အမွန္သည္ အမွန္ျဖစ္ၿပီး အမွားသည္ အမွားျဖစ္သည္။ မေရရာျခင္း မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ စစ္မွန္စြာနာခံျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာယုံၾကည္ျခင္း ရွိႏိုင္သည္) “ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို ခ်စ္ေသာ္လည္း လူတို႔ကို သူ အလိုမလိုက္ပါ။ သူသည္ လူတို႔ကို သူ၏အခ်စ္၊ သူ၏က႐ုဏာႏွင့္ သူ၏သည္းခံျခင္းကို ေပးေသာ္လည္း၊ သူသည္ သူတို႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ဖူးဖူးမႈတ္မထားပါ။ ဘုရားသခင္၌ သူ၏ နည္းဥပေဒသမ်ားႏွင့္ သူ၏ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား ရွိသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၇)) ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားက သန႔္ရွင္း၊ ေျဖာင့္မတ္တယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားက လူေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ဆက္ဆံတယ္။ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ သံေယာဇဥ္မထားဘူး။ ဣသေရလဘုရင္ ဒါဝိဒ္ကို ဥပမာၾကည့္ေလ။ ဘဝမွာ သူ႔အႀကီးမားဆုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က၊ ျပည္သူေတြ ဘုရားကို ဝတ္ျပဳႏိုင္တဲ့ ဗိမာန္ေတာ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႔ပဲ။ ဒါဝိဒ္ဆိုတာ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ ဒါေပမဲ့ သူက ေဖာက္ျပန္မႈက်ဴးလြန္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားက သူ႔ကို မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ဘူး။ လက္သင့္မခံခဲ့ဘူး။ ဘုရားက သူ႔ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အိမ္သားေတြလည္း ဓားေဘးနဲ႔ အၿမဲ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၾကရတယ္။ ဘုရားက လူေတြအားလုံးကို မွ်မွ်တတ တရားသျဖင့္ ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာကို ဒီအျဖစ္ကေန သမီးတို႔ ျမင္ႏိုင္တယ္။ သမီးက်ေတာ့ လူေတြကို စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ၊ ႏွစ္သက္တာေတြကို အေျခခံၿပီး ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပၿပီး ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ အသုံးဝင္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို၊ သမီးက လက္သင့္ခံၿပီး အခြင့္အေရးေပးတတ္တယ္။ ကိုယ္ ႏွစ္သက္တဲ့လူေတြနဲ႔ ပိုၿပီး အဆက္အဆံလုပ္ခ်င္တဲ့အျပင္၊ အဲဒီလူေတြကို စည္းမ်ဥ္းမရွိဘဲ ကာကြယ္ေပးခ်င္စိတ္ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တင္ယီက ရွန႔္က်င္ကို စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံၿပီး အကဲျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း၊ သမီးက စိတ္ေတာင္ဆိုးၿပီး၊ သူ စကားဆက္ဖို႔ တြန႔္ဆုတ္ေအာင္ လုပ္မိတယ္။ အဲဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးကို ဘုရားက ႐ြံရွာတယ္ေလ။ ေလာကီနယ္ပယ္မွာ အရာအားလုံးက ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြအေပၚမွာ အေျခခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕အိမ္ေတာ္ကေတာ့ မတူဘူး။ လူေတြကို စည္းမ်ဥ္းေပၚ အေျခခံၿပီး ႐ိုးသားပြင့္လင္းစြာနဲ႔ မွ်မွ်တတ ဆက္ဆံဖို႔၊ ဘုရားက ေျပာတယ္။ ဒီသေဘာအတိုင္း ျပဳမူေနထိုင္တာက ပြင့္လင္း၊ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး စိတ္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တာေတြမွာ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဘာလို႔ အၿမဲတမ္း ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ေပးမိသလဲဆိုတာ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္း၊ ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕ျပန္ေရာ။ “ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ေန႔စဥ္ အသက္တာမ်ားတြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မၾကာခဏ အေလးေပးေျပာဆိုၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာလူတို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထည့္မစဥ္းစားတတ္ေပ။ ထိုအစား အရာရာတြင္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကသည္။ ဤလူမ်ားသည္ အထူးပင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္။ ထို႔အျပင္ အေရးကိစၥမ်ားကို ၎တို႔ ကိုင္တြယ္ရာတြင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္သည္အထိ၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္အတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္အေပၚ သြယ္ဝိုက္ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္မည့္အထိပင္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ကာကြယ္ၾကသည္။ ဤတြင္ အဓိကစကားလုံးမွာ အဘယ္နည္း။ အဓိကအားျဖင့္ ေျပာဆိုသည့္အရာမွာ အဘယ္နည္း။ (အက်ိဳးစီးပြား။) ‘အက်ိဳးစီးပြား’ ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ဤေဝါဟာရတြင္ မည္သည့္အရာပါဝင္သနည္း။ မည္သည့္အရာသည္ လူ၏ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္သည္ဟု လူတို႔က သတ္မွတ္သနည္း။ လူ၏ အက်ိဳးစီးပြားတြင္ မည္သည့္အရာ အက်ဳံးဝင္သနည္း။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သတင္းတို႔အျပင္ ႐ုပ္ဝတၳဳအက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူမ်ားကို သူ႔အား ေလးစားၿပီး ကိုးကြယ္ေစရန္ လွည့္စားေသာအခါ ထိုသူသည္ သူ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ဝတၳဳအက်ိဳးစီးပြားမ်ားလည္းရွိသည္။ ဥပမာအနည္းငယ္ ေပးရလွ်င္ အျခားလူမ်ားအေပၚ အခြင့္အေရးယူျခင္း၊ မိမိတို႔အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ား ခံစားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူျခင္းတို႔အားျဖင့္ လူတို႔ လိုက္စားေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္ကို အစဥ္ ဦးစားေပးၾကသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားကို လိုက္စားသည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားသည္ျဖစ္ေစ မေတာ္ေလာဘႀကီးၿပီး မေက်နပ္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔အတြက္သာ ယူေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိမ့္မည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားသည္ အရာအားလုံးတြင္ ၎တို႔ကို ထုတ္ေဖာ္အျပဆုံးျဖစ္သည္။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမ်ားသည္ လူတိုင္း၏ ဘဝႏွင့္ နီးကပ္စြာ ဆက္စပ္ေနသည္။ တစ္ရက္ခ်င္းစီတိုင္းတြင္ လူတစ္ေယာက္က ထိေတြ႕သည့္အရာရာတိုင္းသည္ သူ၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမ်ားပါဝင္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၁)) “လူမ်ားက မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာမွာ ၎တို႔ လိုက္စားသည့္ ပန္းတိုင္မ်ားသည္ စာတန္၏ပန္းတိုင္မ်ား ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္— ယင္းတို႔သည္ ယုတ္မာၿပီး မတရားသည့္ပန္းတိုင္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကဲ့သို႔ေသာ တစ္ကိုယ္ေရ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ စာတန္၏တန္ဆာပလာတစ္ခု အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္လာသည္၊ ၎တို႔သည္ စာတန္အတြက္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္လာသည္၊ ထို႔အျပင္ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ျပယုဂ္ျဖစ္လာသည္။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္တြင္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ က႑ကို ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္၊ အသင္းေတာ္ ပုံမွန္အသက္တာႏွင့္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ား၏ ပုံမွန္လိုက္စားမႈတို႔အေပၚ ၎တို႔ျဖစ္ေစသည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ႏွင့္ ထိခိုက္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၌ ေကာင္းက်ိဳးမေပးသည့္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၁)) စာတန္ေၾကာင့္ အက်င့္ပ်က္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သမီးတို႔သဘာဝေတြက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ႐ြံစရာေကာင္းလာခဲ့တယ္။ သမီးတို႔ေျပာတဲ့လုပ္တဲ့ အရာတိုင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခု ရွိေနတယ္။ အားလုံးက ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ခ်ည္းပါပဲ။ သမီးတို႔က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္ၿပီဆိုရင္၊ စာတန္ရဲ႕လက္ပါးေစေတြအျဖစ္ သမီးတို႔က အမွတ္တမဲ့ အေစခံမိၿပီး၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးမိေနတာပဲ။ သမီးလည္း ကိုယ့္အျပဳအမူကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္း ျမင္သြားတယ္။ ရွန႔္က်င္က သမီးအတြက္ မၾကာမၾကာ ပူပန္ေပးတတ္ၿပီး၊ ေစာင့္ေရွာက္တတ္တာေၾကာင့္၊ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈကို သာယာခဲ့တာ။ ဂုဏ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ဆႏၵလည္း ျပည့္ဝသြားတယ္ေလ။ သူ ထြက္သြားရင္၊ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ေတြအားလုံးကို သမီးက ဆုံးရႈံးသြားမွာ။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သူ႔ကို တာဝန္ေျပာင္းတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ သမီးက သူ႔ကို စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း မဆက္ဆံခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ပဲ အရင္ဆုံး ထည့္စဥ္းစားေနခဲ့တာ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ရွန႔္က်င္ကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ အလုပ္ေျပာင္းေပးဖို႔ လိုအပ္လားဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ရဲ႕ထိေရာက္မႈ တိုးတက္ေစဖို႔နဲ႔ အသင္းသားတိုင္းကို အေကာင္းဆုံး အသုံးျပဳဖို႔အတြက္၊ သမီးတို႔ကို ရွန႔္က်င္အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ ေရးခိုင္းခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သမီးက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ၊ ဂုဏ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ဆႏၵကို ဘယ္လိုျပည့္ေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာပဲ စဥ္းစားေနခဲ့တာ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို မကာကြယ္ခဲ့တဲ့အျပင္၊ ရွန႔္က်င္ရဲ႕ တကယ့္ အေျခအေနကိုလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ မသိေအာင္ တားဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ရွန႔္က်င္က ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သမီးက သူ႔ကို ဆက္ထားဖို႔ မရမကေျပာမယ္ဆိုရင္၊ သူ႔အေနနဲ႔ အက်ိဳးထူး ရလာမွာမဟုတ္သလို၊ သမီးတို႔လည္း သူ႔ဗီဒီယိုေတြကို တည္းျဖတ္ရင္း အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ကုန္ရလိမ့္မယ္။ အျမတ္ထက္ အရႈံးက အေလးသာခဲ့တာပါ။ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသလို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ အေရးႀကီးပုံကို သမီး နားလည္သြားတယ္။ ဒါက အသင္းေတာ္ဝင္ေတြနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးျပဳပါတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာ ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ေပးတာက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးတာပဲ ျဖစ္ေစတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး ဆက္လုပ္ေဆာင္ေနလို႔ မျဖစ္မွန္း သမီး သိသြားတယ္။

အဲဒီေနာက္ မၾကာခင္မွာ ရွန႔္က်င္က ေနာက္ထပ္ ဗီဒီယိုတစ္ခု လုပ္ရတယ္။ သမီးလည္း အဲဒါကို စစ္ေဆးရင္း ေတြးေနမိတာက၊ ႏွစ္လလုံးလုံး ေလ့က်င့္ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႔ဗီဒီယိုက ဘာျဖစ္လို႔ ျပႆာနာေတြအမ်ားႀကီး ပါေနေသးတာလဲဆိုတာပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ရွန႔္က်င္ကို အလုပ္အတြက္ သင့္ေတာ္ရဲ႕လားဆိုတာ သိရဖို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ။ သမီးက သူ႔အမွားေတြကို ေဖာ္လိုက္ရင္၊ သူ တာဝန္ေျပာင္းခံရႏိုင္တယ္။ သူ႔အမွားေတြ နည္းနည္းေလာက္ကိုပဲ ေဖာ္ျပဖို႔ စဥ္းစားေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟိုအရင္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အေျခခံၿပီး သူ႔ကို ဆက္ဆံခဲ့ပုံေတြကို ေတြးမိေတာ့၊ သမီးအေနနဲ႔ အဲဒီလမ္းကို ထပ္မေလွ်ာက္သင့္ေတာ့ဘူးေလ။ အရွိအတိုင္းအခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံၿပီး သူ႔အမွားေတြအားလုံးကို ေဖာ္ျပလိုက္ရတယ္။ အဲဒါမွ သူ႔အေနနဲ႔ အလုပ္ေနရာအတြက္ သင့္ေတာ္လားဆိုတာကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက စည္းမ်ဥ္းအရ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္မွာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဟိုအရင္ ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို သတိရသြားတယ္။ “ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသၿပီး မေကာင္းေသာအက်င့္ကို ေရွာင္ျခင္းဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ဥပမာအားျဖင့္ သင္သည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အကဲျဖတ္ေသာအခါ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသၿပီး မေကာင္းေသာအက်င့္ကို ေရွာင္ျခင္းႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည္။ သင္သည္ ၎တို႔ကို မည္သို႔အကဲျဖတ္သနည္း။ (ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ႐ိုးသားရမည္။ တရားမွ်တရမည္။ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ စကားမ်ားသည္ စိတ္ခံစားခ်က္အေပၚ အေျခမခံရေပ။) သင္ထင္ျမင္သည့္အရာႏွင့္ သင္ျမင္ေတြ႕ထားသည့္အရာအတိုင္း အတိအက် သင္ေျပာဆိုသည့္အခါ သင္႐ိုးသားေနျခင္းျဖစ္သည္။ အျခားေသာအရာအားလုံးထက္ ႐ိုးသားရန္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို သြန္သင္ေသာအရာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးျဖစ္သည္။...သင္သည္ အမွန္အတိုင္း မေျပာခဲ့လွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏လမ္းေနာက္လိုက္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစလ်က္ရွိသည္ဟု အေလးေပးေျပာျခင္းက သင့္အတြက္ အသုံးဝင္မည္ေလာ။ သင္၏ ေအာ္ဟစ္ျခင္းကို ဘုရားသခင္က အေရးစိုက္မည္ေလာ။ သင္မည္သို႔ ေအာ္ဟစ္သည္၊ မည္မွ်ျပင္းထန္စြာ ေအာ္ဟစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏စိတ္စြမ္းအားက မည္မွ်ႀကီးမားသည္ဆိုသည္ကို ဘုရားသခင္က အေရးစိုက္မည္ေလာ။ သင္အႀကိမ္မည္မွ်ေအာ္ဟစ္သည္ကို ဘုရားသခင္က အေရးစိုက္မည္ေလာ။ အေရးစိုက္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈရွိမရွိႏွင့္ သင့္တြင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ မည္သည့္အရာကို ေ႐ြးခ်ယ္သည္၊ သမၼာတရားကို မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည္တို႔ကို ၾကည့္ရႈသည္။ သင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္မႈသည္ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ထိန္းသိမ္းရန္၊ သင္၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္၊ မိမိရွင္သန္မႈအဖို႔ငွာ ႀကိဳးပမ္းျခင္းအတြက္သက္သက္သာျဖစ္လွ်င္ ဤသည္မွာ သင့္တြင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါတြင္ျဖစ္ေသာ သင္၏ အျမင္ႏွင့္ သေဘာထားျဖစ္သည္ဟု ဘုရားသခင္က ျမင္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သူသည္ သင့္ကို အကဲျဖတ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ သူ၏လမ္းခရီးကို လိုက္ေလွ်ာက္ေသာသူမဟုတ္ဟု သူက ဆိုလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားက သူ႔ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ သမီးတို႔ ရင္ဆိုင္မိတဲ့ ကိစၥႀကီးငယ္တိုင္းမွာ ႐ိုးသားၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို အကဲျဖတ္တာက ႀကီးႀကီးမားမားကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ရႏိုင္ေပမဲ့၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ ရွိရဲ႕လားဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ျပႏိုင္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ႐ိုးသားၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရလားဆိုတာကိုလည္း ျပႏိုင္တယ္။ သမီးမွာ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိေသးဘူးဆိုေပမဲ့၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်င္တယ္။ အေျပာနဲ႔ အလုပ္မွာ စိတ္ခ်ယုံၾကည္၊ အားကိုးထိုက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္မိတယ္။ သမီးလည္း ဘုရားကို ဆုေတာင္းရင္း ေျပာမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ သမီးဟာ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ မလုပ္ေဆာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းနဲ႔ပဲ လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္” ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ သမီးလည္း ရွန႔္က်င္ရဲ႕ဗီဒီယိုထဲမွာ ေတြ႕ရတဲ့ အမွားေတြအားလုံးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္တယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ အၾကာမွာတင္ သူ တကယ္ တာဝန္ေျပာင္းသြားရတယ္။ သမီးလည္း နည္းနည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမဲ့၊ ဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္အတြက္ ဘယ္လိုအက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတာကို ေတြးမိေတာ့၊ နည္းနည္း ပိုၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရသြားတယ္။

ဟိုအရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ခင္တြယ္မႈေတြဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ အေတြးေတြ၊ ခဏတျဖဳတ္ ခံစားခ်က္ေတြလို႔ပဲ ထင္မိတာ။ ကိုယ္က စည္းမ်ဥ္း ခ်ိဳးေဖာက္တာ မသိသာသေ႐ြ႕၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိခိုက္မႈ မျဖစ္ေစသေ႐ြ႕၊ အဲဒါက ႀကီးႀကီးမားမားကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ မလိုဘူးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သမီးက မွားယြင္းတဲ့အယူအဆ ရွိခဲ့တာပါ။ အျပင္ပန္းအရ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ကိုက္ညီတယ္၊ ျမင္သာတဲ့အျပစ္ကိုလည္း မက်ဴးလြန္ဘူးဆိုေပမဲ့၊ အတြင္းထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို မခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သမီးက သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘူး၊ ဒီျပႆနာကို မေျဖရွင္းခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ သမီးေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္လာမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ အႀကံအစည္ေတြကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္တာေတြ၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာေတြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္တာေတြ အားလုံးက အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါက စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းဆီ သြားတဲ့ လမ္းပါပဲ။